text_structure.xml
25.7 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 25 lutego 1987 r. Komisja Przemysłu, obradująca pod przewodnictwem posła Stanisława Opałki (PZPR), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- projekt nowelizacji ustawy „Prawo lokalowe” wraz z projektami aktów wykonawczych.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Opinię do projektu przedstawił poseł Józef Szawiec (SD): Przedmiotem dzisiejszych naszych rozważań jest polityka państwa w zakresie budownictwa mieszkaniowego. Pogłębiający się regres w budownictwie mieszkaniowym, nieracjonalna gospodarka zasobami mieszkaniowymi, mało efektywne funkcjonowanie prawa stało się przedmiotem ostrej krytyki społecznej. Problem uzyskania mieszkania wysunął się na pierwszy plan zagadnień społecznych, X Zjazd PZPR i uchwała Sejmu z 1984 r. dały swój wyraz negatywnej oceny tych zjawisk. Rząd, uwzględniając te oceny przedłożył Sejmowi projekt zmiany prawa lokalowego wraz z projektami pięciu aktów wykonawczych.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Ustawa „prawo lokalowe” została uchwalona w 1974 r. Od tego czasu życie i sytuacja gospodarcza zweryfikowały te rozstrzygnięcia prawne. W dotychczasowej formie stały się one hamulcem rozwoju budownictwa mieszkaniowego i racjonalnej gospodarki zasobami. Znacznie zmniejszyło się zakładowe budownictwo mieszkaniowe. Ustał w zasadzie proces zamiany mieszkań. Stałej dewastacji ulegają zasoby mieszkaniowe podlegające szczególnemu trybowi najmu. Znacznie spadło zainteresowanie utrzymaniem prywatnych domów czynszowych przez ich właścicieli. Nadal utrzymywane są symboliczne opłaty za wynajmowane prywatne mieszkania czynszowe. Są to tylko przykładowe mankamenty funkcjonowania systemu prawnego zawartego w prawie lokalowym.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Rozpatrujemy dziś rządowy projekt nowelizacji prawa lokalowego, po raz pierwszy wraz z projektami przepisów wykonawczych. Zaproponowano 53 znaczące zmiany, jednakże słusznie przyjęto koncepcję nowelizacji, a nie zmiany całej ustawy. Projekt przewiduje m.in. uregulowanie zagadnień dotyczących przekwaterować osób zajmujących lokale bez tytułu prawnego, a zwłaszcza usuwania sprawców samowolnego zajęcia lokalu. Podjęto nową próbę dość szczegółowego wyliczania obowiązków najemcy w zakresie technicznego utrzymania mieszkania. Sprecyzowano zasady gospodarowania pomieszczeniami zastępczymi. Z dokumentów Najwyższej Izby Kontroli wynikało jednoznacznie, że w niektórych przypadkach na pomieszczenia zastępcze przeznaczono mieszkania pełnowartościowe pod względem wyposażenia technicznego, a niejednokrotnie nawet zasoby nowego budownictwa komunalnego. Wprowadzono ogólną zasadę, że koszty przeprowadzki do lokalu zamiennego lub pomieszczenia zastępczego ponosi jednostka lub osoba, która wnioskuje przekwaterowanie.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Wiele wątpliwości oraz zadrażnień wywołuje instytucja zameldowania za sprawowanie opieki. Uczestnikami tych umów są ludzie starsi i niedołężni, a z drugiej strony ludzie pragnący przynajmniej tymczasowo zaspokoić swoje potrzeby mieszkaniowe. Ustawodawca proponuje, by wyrażono zgodę na zawarcie umowy o opiekę w zasadzie tylko z osobami bliskimi, tj. ludźmi którzy faktycznie sprawują opiekę nad najemcą. Projekt przewiduje odmowę wyrażenia zgody na zawarcie takiej umowy w przypadkach, gdy nie zachodzi potrzeba zapewnienia opieki najemcy, lub gdy kandydat na opiekuna nie spełnia wymagań niezbędnych do faktycznego jej sprawowania.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Projektodawca dąży też do zapewnienia sprawniejszego i efektywniejszego utrzymania zasobów mieszkaniowych, zarówno państwowych, jak i prywatnych czynszowych. Znacznie zwiększono obowiązki obu stron umowy najmu, tj. wynajmującego i najemcy lokalu. Szczególnie podkreślono należyte utrzymanie pomieszczeń i urządzeń budynków przeznaczonych do ogólnego użytku. Podkreślono po raz kolejny zobowiązanie najemców do utrzymania stanu sanitarnego i porządkowego. Nadal na najemcy ciążyć będzie obowiązek pokrycia szkód spowodowanych z jego winy. Najemca zobowiązany będzie ponosić koszty naprawy i wymiany wewnętrznych instalacji technicznych.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Podkreślano także obowiązki - wraz z bezwzględnym stosowaniem środków prawnych - wobec osób odpowiedzialnych za administrowanie i dozorowanie zasobów mieszkaniowych. Utrzymywanie się niekorzystnego zjawiska dewastacji prywatnych, czynszowych zasobów mieszkań, staje się przyczyną utraty wielu mieszkań. Ustawodawca proponuje utrzymać nadal instytucję pomocy finansowej. Obecne przepisy przewidują udzielenie właścicielom prywatnych domów czynszowych bezzwrotnej pomocy na pokrycie remontów bieżących w wysokości 140 tys. zł raz na trzy lata. Rząd proponuje utrzymanie bezzwrotnych pożyczek, podwyższając ich wielkość do 300.000 zł raz na trzy lata. Wprowadza jednak dalsze ograniczenie, w którym stwierdza, że udzielona bezzwrotna pomoc nie może być jednak wyższa niż 1 tys. zł na 1 m2 powierzchni użytkowej mieszkań zajmowanych przez najemców. Upoważnia się jednocześnie ministra budownictwa, gospodarki przestrzennej i komunalnej do ewentualnego podniesienia górnej granicy pożyczki. Stwierdza się przy tym, że takie uprawnienia mogą być wykorzystane w przypadku znacznego (min. o 10%) wzrostu kosztów robót remontowo-budowlanych.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Wydaje się, że należałoby udzielić poparcia tym propozycjom. Trzeba wyjść z założenia, że państwo udzielać będzie pomocy na finansowanie bieżących remontów prywatnych domów, a właściciel z czynszów pokrywałby bieżącą eksploatację.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Proponuje się także zwiększenie udziału obywateli - najemców w kosztach utrzymania mieszkań, Najemca zobowiązany byłby ponosić koszty wymiany niektórych zużytych elementów wyposażenia lokalu. Oznaczałoby to obciążenie najemcy wymianą kuchni gazowej, zlewozmywaka, umywalki, spłuczki, miski klozetowej itp. Wydaje się, że trzeba uznać tę propozycję za uzasadnioną. Powinno to doprowadzić do większej dbałości o zasoby mieszkaniowe. Jednak trzeba przyznać, że przy obecnych cenach ww. urządzeń w rachubę wchodziłyby wielkości 20-30 tys. zł. Zatem znalazłaby się pewna grupa obywateli o najniższych dochodach, która miałaby trudności z poniesieniem takich kosztów. Projektodawcy wyszli naprzeciw tym wątpliwościom proponując przyznawanie pomocy finansowej tym najemcom, którzy mieliby znaczne trudności w poniesieniu tych kosztów. Nasuwają się pewne wątpliwości, co do egzekucji wspomnianych należności od najemców. Ustawodawca proponuje, by należności wobec państwa były ściągane w trybie administracyjnym, a wniesienie pozwu do sądu nie wstrzymywało egzekucji. Wątpliwa też zdaje się nam propozycja uzupełnienia art. 19. Przepis ten zezwala na otwarcie lokalu w przypadku odmowy lub nieobecności najemcy w celu usunięcia awarii grożącej bezpośrednio powstaniem znacznych szkód. Zarządca domu działa w takim przypadku jako organ egzekucyjny, jednak przyjęcie tego rozstrzygnięcia i skuteczność jego funkcjonowania w praktyce uzależniona będzie od następujących czynników:</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">- bardzo sprawnego i oszczędnego systemu likwidacji awarii;</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">- rzeczywistej konieczności wejścia do lokalu pod nieobecność najemcy;</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">- sprawnego zabezpieczenia majątku najemcy.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Przynajmniej te trzy elementy powinny być spełnione jednocześnie, aby nie doprowadzić do bardzo kłopotliwych procesów sądowych.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Przy obecnym stanie wyposażenia technicznego przedsiębiorstw komunalnych, ich poziomie organizacyjnym i niskim poczuciu odpowiedzialności za ciążące na nich obowiązki, należy zrezygnować z tej propozycji.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">Na uwagę zasługuje powrót do starej instytucji regulaminów porządku domowego, lecz skuteczność tych regulaminów uzależniona będzie od konsekwencji ich przestrzegania oraz egzekucji sankcji w stosunku do osób naruszających regulamin. Mogą zrodzić się wątpliwości, czy regulaminy uchwalone przez rady narodowe w trybie przewidzianym dla tworzenia prawa miejscowego będą obowiązywać także spółdzielnie mieszkaniowe. Tę wątpliwość powinniśmy jednak odsunąć, przyjmując zasadę, że do kompetencji rad narodowych należy tworzenie prawa miejscowego obowiązującego w danym terenie, co wynika z ustawy o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego. Będzie to także sprzyjało dalszemu usamodzielnieniu się rad narodowych.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Kolejna propozycja rządowa zakłada rozszerzenie uprawnień właścicielowi prywatnych domów mieszkalnych do dysponowania opróżnionymi lokalami. Rząd proponuje także zabezpieczenie praw najemców zajmowanych przez nich lokali. Zmiany art. 35 dotyczą wszystkich obywateli, którzy są członkami lub kandydatami na członków spółdzielni, lecz mają otrzymać mieszkanie w dalszej przyszłości.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Propozycja ta urealnia przepisy odnoszące się do pomieszczeń zastępczych w stosunku do tej grupy obywateli.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Proponuje się także sprecyzowanie trybu postępowania w przypadku przeróbek i przebudowy lokali. Rozstrzygnięcia te dotyczą m.in. dokonywania przez osoby fizyczne na ich koszt nadbudowy, rozbudowy i przebudowy w budynkach państwowych. Dotychczasowe przepisy zarządzenia ministra administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska z 1981 r., dotyczyły w zasadzie tylko przebudowy zbędnych pomieszczeń gospodarczych w budynkach państwowych.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Dość kontrowersyjna propozycja zawarta jest w art. 42 projektu. Dotychczas obowiązujące przepisy w tej materii wykluczają możliwość przekwaterowania do lokalu zajmowanego przez najemcę osób, które mieszkały z nim dłużej niż dwa lata. Społeczna ocena tych rozstrzygnięć prawnych była i jest negatywna. Nowe rozstrzygnięcia zmierzają do ujednolicenia zasad postępowania w stosunku do tzw. osób bliskich. Ma to miejsce w przypadku, gdy opuszczający lokal dotychczasowy najemca nie uzyskał dodatkowej powierzchni dla wszystkich tych osób. Istnieje wówczas możliwość przydzielania zajmowanego dotychczas lokalu osobom bliskim. Te rozstrzygnięcia powinny przeciwdziałać trudnościom wynikającym z zamieszkiwania kilku rodzin w jednym lokalu mieszkalnym.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Bardzo ciekawą propozycję zawarto w art. 43. Umożliwia on cofnięcie przydziału lokalu, dając terenowym organom administracji państwowej dodatkowy instrument oddziaływania na rzecz wcześniejszego i bardziej racjonalnego zagospodarowania nowych domów lub lokali. Wyborcy wyrażają niepokój, że przekazywanie przez państwo działek budowlanych, a także udzielanie kredytów pod budowę jest wykorzystywane do osiągnięcia znacznych zysków, lecz nie służą zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Zgodnie z proponowanym rozwiązaniem, osobie, która wybudowała dom lub inny lokal mieszkalny i przeniosła jego własność na osoby trzecie, albo oddała w najem, używanie lub dzierżawę, można cofnąć przydział lokalu dotychczas zajmowanego. Nie będzie to dotyczyć sytuacji, gdy przeniesienie własności lub inne ograniczone prawo rzeczowe dotyczyć będzie osób bliskich. Kategoria ta obejmuje wstępnych zstępnych, rodzeństwo i osoby związane stosunkiem przysposobienia. Obawiam się, że powyższe propozycje nie będą skutecznie przeciwdziałać negatywnym zjawiskom.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">W projekcie wprowadza się nową instytucję tzw. depozytu nieprawidłowego, który polega na tym, że osoby, które przenoszone są do pracy w innych miejscowościach i dysponują spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu, mają prawo sprzedać dotychczasowe mieszkanie i otrzymać lokal państwowy. Będą one musiały jednak oddać część swojego przychodu ze sprzedanego lokalu do przechowania państwu. Dysponowanie tym depozytem będzie uzależnione od podjęcia budowy domu jednorodzinnego lub wniesienia wkładu budowlanego. Uzależnione to będzie także od zwolnienia dotychczas zajmowanego lokalu państwowego.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">W wyniku rozwiązywania stosunku pracy przez pracowników bardzo wiele zakładowych mieszkań zajmowanych jest przez byłych pracowników. Pomimo to, zakłady pracy ponoszą koszty utrzymania tych mieszkań, a stawki czynszu są jednakowe dla obecnych i byłych pracowników. Dlatego też projektodawca proponuje, by osoby, które rozwiązały stosunek pracy z własnej inicjatywy, a nadal zajmują zakładowe mieszkanie, opłacały czynsz zwiększony o 200%. Rodzi się pytanie, czy takie rozstrzygnięcie przywróci mieszkania do dyspozycji zakładu pracy? Oczywiście nie, ale może zmniejszyć fluktuację kadr. Warto się zastanowić, czy wzrost czynszu o 200% wystarczy dla osiągnięcia tego celu. Wydaje się, że należy zwiększyć opłaty o 400%, tak jak to jest stosowane w PGR.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Projektodawca proponuje także likwidację tzw. mieszkań funkcyjnych i przekazanie ich wszystkich do dyspozycji zakładów pracy. Jest to powrót do rozwiązań sprzed 1974 r. Proponuje się też powrót do zawierania umowy najmu między pracownikiem a zakładem pracy. W umowach najmu określać się będzie warunki oddawania tych mieszkań. Warunki te będą ustalać kierownictwa zakładu pracy wraz z organami samorządu oraz związkami zawodowymi. Projekt zakłada przy tym ochronę praw najemcy mieszkania zakładowego w zakresie zakazu rozwiązywania umów najmu z pracownikiem.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Ważne propozycje dotyczą także zamiany mieszkań. Przewiduje się m.in. odejście od stosowania tzw. norm zaludnienia w przypadku rodzin liczniejszych, które w wyniku zamiany przechodzą do większego lokalu. Ponadto zaproponowano wypłacanie ekwiwalentu pieniężnego osobom, które - w wyniku zamiany z urzędu - przekażą do dyspozycji terenowego organu administracji państwowej, zakładu pracy lub spółdzielni mieszkaniowej zajmowany dotychczas lokal z nadwyżką powierzchni mieszkaniowej, wynoszącą ponad 10 m2. Przewiduje się, że środki finansowe na ten cel pozyskiwać się będzie z funduszu gospodarki gruntami i gospodarki mieszkaniowej, zaś w przypadku zakładów pracy - zakładowego funduszu mieszkaniowego. Dochodami tych funduszów byłyby wpływy od osób, które drogą zamiany z urzędu otrzymywałyby większy lokal. Opłaty uiszczałyby tylko osoby niekwalifikujące się do otrzymania mieszkania kwaterunkowego. Mamy zatem tu do czynienia z ochroną ludzi o najniższych dochodach.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Bardzo delikatną sprawą jest usuwanie tzw. sprawców samowolnego zajęcia mieszkania. W przeszłości stosowano różne metody postępowania. Terenowe organa administracji państwowej z różną skutecznością i konsekwencją likwidowały te zjawiska. Brak zdecydowanych rozstrzygnięć powoduje utrzymywanie się nadal dużej liczby samowolnych zajęć. Eksmisje z nielegalnie zajmowanych mieszkań ciągnęły się latami, co było niekiedy traktowane jako milczące zalegalizowanie takich czynów. W nowych rozwiązaniach proponuje się wprowadzić zasadę, że usunięcie sprawcy samowoli w trybie egzekucji administracyjnej może nastąpić nie później, niż w ciągu sześciu miesięcy od daty zajęcia mieszkania. Proponuje się także, by zalegalizować prawo do mieszkania osobom, które zamieszkiwały bez tytułu prawnego od 1.08.1974 r.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">W art. 63 proponuje się nałożyć na mieszkańców obowiązki w zakresie ładu, porządku i przestrzegania regulaminu domowego. Przewiduje się, że kto narusza w sposób rażący i uporczywy te obowiązki będzie zagrożony karą aresztu lub grzywny. Zagrożenie tą drugą sankcją dotyczyć będzie również osób, które będą opuszczać dotychczas zajmowany lokal bez zawiadomienia właściciela lub administracji domu. Ten przymus państwowy przeciwdziałać ma zjawisku pozostawiania mieszkań bez jakiegokolwiek nadzoru, co prowokuje do samowolnego ich zajmowania.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#komentarz">W skrócie omówiłem projekt nowelizacji prawa lokalowego, przedstawiłem też swój pogląd na proponowane zmiany. Uważam, że nasza Komisja powinna się ustosunkować w formie opinii do części tych zagadnień, które leżą w sferze zainteresowania pracowników przemysłu.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#komentarz">W dyskusji posłowie zwracali przede wszystkim uwagę, że zakładowe budownictwo mieszkaniowe zanikło, a jego zasoby są przejmowane przez byłych pracowników. Odzyskanie tych mieszkań jest bardzo ważne dla przedsiębiorstw. W tym kontekście wyrażano obawy, czy znowelizowane prawo lokalowe nie usankcjonuje istniejącego stanu rzeczy i nie utrudni przedsiębiorstwom zabiegów, mających na celu odzyskanie mieszkań. Podkreślono przy tym, że prawo nie może działać wstecz i w związku z tym decydująca w sensie prawnym musi być umowa zawarta pomiędzy zakładem a najemcą mieszkania zakładowego. Zakład pracy, wynajmując mieszkanie zakładowe pracownikowi, powinien tak sporządzić umowę najmu, by chronić w niej swoje interesy. Jeśli umowa została spisana niefortunnie - to obowiązuje mimo to. W tym kontekście powoływano m.in. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie dotyczącej mieszkań własnościowych. Wskazywano, iż państwo sprzedając te mieszkania zawarło niekorzystną dla siebie umowę, ale ona obowiązuje.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#komentarz">Posłowie zwracali uwagę, że ani w dotychczasowym, ani projektowanym brzmieniu prawo lokalowe nie pozbawia właścicieli mieszkań prawa do eksmisji najemców, nie wywiązujących się z zawartej umowy.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#komentarz">Wiele uwagi poświęcono sprawie podwyższonych opłat za mieszkania zakładowe w przypadku, gdy zajmują je nadal osoby, które odeszły z zakładu pracy na podstawie własnej decyzji. Posłowie opowiedzieli się za wprowadzeniem opłat podwyższonych do 400% - powołując się np. na państwowe gospodarstwa rolne, gdzie rozwiązanie to funkcjonuje z dobrym skutkiem. Wskazywano, że nawet same zakłady pracy nie pokrywają pełnych kosztów utrzymania mieszkań zakładowych, dopłaca do nich państwo.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#komentarz">W dyskusji głos zabrali posłowie: Marian Cierniak (PZPR), Kazimierz Cupisz (PZPR), Krystyna Czubak (SD), Urszula Garwolińska (bezp.), Stefan Greguła (PZPR), Henryk Jużykiewicz (PZPR), Edmund Rynkiewicz (PZPR), Józef Szawiec (SD).</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#komentarz">Komisja zobowiązała posła J. Szawca do ostatecznego zredagowania opinii i przedstawienia jej Komisji Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej, Komunalnej i Mieszkaniowej.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#komentarz">W dalszej części obrad, Komisja przyjęła opinię nr 9 do prezesa Rady Ministrów w sprawie rozwoju przemysłu celulozowo-papierniczego. Projekt opinii przedstawiła poseł Stanisława Paca (PZPR): Po rozpatrzeniu informacji ministra przemysłu chemicznego i lekkiego o stanie rozwoju przemysłu celulozowo-papierniczego oraz jego perspektywach w świetle programu rządowego, informacji NIK oraz w wyniku wizytacji poselskiej w 8 zakładach przemysłu celulozowo-papierniczego, po przeprowadzeniu dyskusji - Komisja Przemysłu przedstawia następującą opinię.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#komentarz">Od wielu lat przemysł papierniczy rozwijał się znacznie wolniej niż pozostałe gałęzie gospodarki narodowej. W efekcie zużycie papieru i tektury na 1 mieszkańca kształtuje się obecnie na poziomie ok. 35 kg rocznie; jest to jeden z najniższych wskaźników zużycia w Europie. Dla porównania - w NRD i CSRS wynosił on w 1984 r. 82 kg. Poziom produkcji papieru i tektury umożliwia zaspokojenie potrzeb społecznych w ok. 70%.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#komentarz">Przyjęty w postanowieniu nr 53/84 Prezydium Rządu program modernizacji i rozwoju przemysłu celulozowo-papierniczego nie jest w pełni realizowany. Zadania przypadające ha lata 1984-1986 zostały wykonane w 60%. Miały na to wpływ następujące czynniki:</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#komentarz">- brak środków dewizowych na zakupy niezbędnych maszyn i urządzeń w krajach II obszaru płatniczego;</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#komentarz">- rozproszenie środków finansowych oraz doraźny charakter wszelkiego rodzaju ulg zwiększających środki przedsiębiorstw na cele rozwojowe (część przedsiębiorstw planujących kluczowe zadania nie była ich w stanie podjąć z wagi na niedobór środków finansowych);</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#komentarz">- trudności w lokowaniu wykonawstwa robót budowlanych i braki materiałowe.</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#komentarz">Opracowany w wyniku przeprowadzonego przeglądu partyjno-państwowo-społecznego w przemyśle celulozowo-papierniczym zweryfikowany program jego modernizacji i rozwoju nie znalazł potwierdzenia w wielkościach nakładów inwestycyjnych przyjętych w NPSG na lata 1986-1990 i został ograniczony o połowę.</u>
<u xml:id="u-1.40" who="#komentarz">Ograniczona wielkość nakładów inwestycyjnych w NPSG nie pozwala na pełną modernizację przemysłu, a w szczególności zmniejsza zakres najbardziej kapitałochłonnych modernizacji wytwórni celulozy. Już obecnie deficyt mas celulozowych jest dotkliwie odczuwalny w produkcji papieru. Istnieje zagrożenie, że w następnych latach z braku tych mas nie będą wykorzystane zdolności produkcyjne wytwórni papieru. Ocenia się, że z braku celulozy już w 1990 r. Zdolności produkcji papieru nie będą wykorzystane na skalę 170-180 tys. ton.</u>
<u xml:id="u-1.41" who="#komentarz">Przemysł ma opracowaną koncepcję rozległej modernizacji największych wytwórni celulozy, pozwalającą uzyskać ponad 25% przyrost produkcji. Koszt tych przedsięwzięć znacznie przekracza jednak poziom inwestowania przyjęty w NPSG na lata 1986-1990. Z uwagi na rozmiar potrzebnych zakupów dewizowych przemysł proponuje realizację tych zamierzeń przy pomocy kapitału zagranicznego.</u>
<u xml:id="u-1.42" who="#komentarz">Poważną barierą hamującą prowadzenie działań inwestycyjnych w przemyśle celulozowo-papierniczym jest niedobór środków dewizowych na import wyposażenia, które nie jest produkowane w kraju, ani w żadnym z państw RWPG. Zgromadzenie wymaganych kwot we własnym zakresie przez przemysł, przy obecnie obowiązującej stawce odpisów dewizowych na ROD (40%) wymagałoby wyeksportowania rocznie ok. 400 tys. ton papieru i tektury, tj, ok. 30% obecnej produkcji wyrobów, których dotkliwe niedobory odczuwa polska gospodarka.</u>
<u xml:id="u-1.43" who="#komentarz">Mając na uwadze bezwzględną konieczność poprawy zaopatrzenia kraju w wyroby papiernicze Komisja uważa za niezbędne:</u>
<u xml:id="u-1.44" who="#komentarz">- zobowiązanie ministra przemysłu chemicznego i lekkiego do przyspieszenia tempa modernizacji zakładów przemysłu celulozowo-papierniczego, a w szczególności modernizacji wytwórni celulozy;</u>
<u xml:id="u-1.45" who="#komentarz">- uwzględnienie w pracach nad planem 5-letnlm na lata 1991- 1995 budowy nowej celulozowni jako inwestycji centralnej;</u>
<u xml:id="u-1.46" who="#komentarz">- zapewnienie środków dewizowych niezbędnych dla wykonania programu modernizacji; brak tych środków uniemożliwia nie tylko realizację przedsięwzięć modernizacyjno-rozwojowych, ale ogranicza wykorzystanie istniejącego potencjału produkcyjnego. Pozostawienie przemysłu celulozowo-papierniczego na warunkach samofinansowania dewizowego przy obowiązującym obecnie 40% odpisie na ROD jest ze względów społecznych trudne do przyjęcia;</u>
<u xml:id="u-1.47" who="#komentarz">- w celu zmniejszenia importochłonności przemysłu celulozowo-papierniczego, zapewnienie równoległego rozwoju przemysłów pracujących na rzecz papiernictwa, a w szczególności przemysłu wytwarzającego maszyny i urządzenia dla papiernictwa oraz wykorzystanie krajowych złóż kaolinu;</u>
<u xml:id="u-1.48" who="#komentarz">- zaakceptowanie proponowanych przez ministra przemysłu chemicznego i lekkiego rozwiązań zmierzających do zwiększenia środków na cele rozwojowe, a w szczególności pozostawienie 100% odpisów amortyzacyjnych w przemyśle celulozowo-papierniczym z możliwością ich centralizacji oraz dostęp do nisko oprocentowanych kredytów bankowych;</u>
<u xml:id="u-1.49" who="#komentarz">- objęcie zamówieniami rządowymi nowych wytwórni wyrobów ważnych dla gospodarki oraz zadań modernizacyjnych o dużym znaczeniu, co pozwoli na zapewnienie im wykonawstwa robót budowlanych oraz dostaw materiałów budowlanych i konstrukcyjnych.</u>
<u xml:id="u-1.50" who="#komentarz">Komisja przyjęła opinię w brzmieniu zaproponowanym przez poseł S. Pacę.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>