text_structure.xml
10.3 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#Sprawozdawca">Dnia 5 lipca 1972 r. Komisja Przemysłu Lekkiego, obradująca pod przewodnictwem posła Bronisławy Sokołowskiej (PZPR), uchwaliła dezyderaty dotyczące realizacji programu poprawy warunków pracy w przemyśle lekkim. Problem ten był przedmiotem obrad Komisji w dniu 22 czerwca 1972 r. (por. BPS Nr 75/VI kad.).</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#Sprawozdawca">W uchwalonych dezyderatach Komisja stwierdza, że w 1971 r. nastąpił w przemyśle lekkim wzrost ilaści wypadków, w tym również wypadków ciężkich. Obok złego stanu technicznego maszyn i urządzeń, niedostatecznego ich zabezpieczenia oraz wadliwej organizacji pracy, wpłynął na to również brak zdyscyplinowania pracowników, nieprzestrzeganie przez nich obowiązujących zasad i przepisów bhp. Świadczy o tym wyraźnie znacznie wyższy wskaźnik wypadkowości w przedsiębiorstwach zlokalizowały on w miejscowościach bez tradycji przemysłowych i zatrudniających młode załogi.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#Sprawozdawca">Dlatego tak ważną rolę w zapobieganiu wypadkom mają do spełnienia służby bhp w przedsiębiorstwach, a zwłaszcza prowadzona przez nie wśród załóg praca uświadamiająca i szkoleniowa w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#Sprawozdawca">Zdaniem Komisji, należy zwiększyć zakres i wzbogacić formy szkolenia, wykorzystując w programowaniu tego szkolenia wnioski wynikające ze społecznych przeglądów stanowisk pracy oraz analiz powypadkowych. Należy również wzmocnić służby bhp wszędzie tam, gdzie są one niedostateczne (w 18 kluczowych przedsiębiorstwach przemysłu lekkiego brak 62 osób do przepisowego stanu zatrudnienia w służbie bhp), oraz zwiększyć nadzór nad realizacją przez kierownictwa zakładów pracy zaleceń służb bhp.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#Sprawozdawca">W niektórych zakładach przemysłu lekkiego, w oczekiwaniu na bardziej radykalne, kompleksowe rozwiązania, w niedostatecznym stopniu, podejmuje się doraźne kroki zmierzające do poprawy we własnym zakresie stanu bhp i warunków pracy załóg. Dotyczy to m.in. poprawy obecnego stanu klimatyzacji i wentylacji pomieszczeń produkcyjnych. Odnosi się wrażenie, że perspektywa bardziej radykalnego rozwiązania tych problemów w dalszych latach planu 5-letniego, wynikająca z planów modernizacji szeregu przedsiębiorstw i uruchomienia w 1974 r. wytwórni nowoczesnych urządzeń klimatyzacyjnych, wpłynęła hamująco na działalność kierownictw niektórych zakładów w dziedzinie sprawnego funkcjonowania istniejących urządzeń. W wielu zakładach zainstalowane urządzenia klimatyzacyjno-wentylacyjne są bądź nie w pełni sprawne, bądź całkowicie nieczynne. Zdarza się, że zupełnie nowe urządzenia, z powodu błędów w konstrukcji i wykonawstwa, działają wadliwie. W większości zakładów nie ma prawidłowo zorganizowanej obsługi instalacji klimatyzacyjnych, nie przeprowadza się ich konserwacji i remontów. Podobna sytuacja istnieje w dziedzinie transportu wewnątrzzakładowego. W oczekiwaniu na generalne rozwiązanie, które ma przynieść przebudowa zakładów i dostawa nowoczesnych urządzeń transportowych z fabryki, której uruchomienie przewiduje się w końcu 1974 r., nie podejmuje się doraźnych działań na rzecz modernizacji istniejących urządzeń, a także mechanizacji niektórych ciężkich prac przeładunkowych, poprawy stanu technicznego wózków transportowych, nawierzchni itp. W niedostatecznym stopniu pobudza się wynalazczość pracowniczą w zakresie małej mechanizacji, a udane rozwiązania w poszczególnych zakładach nie są upowszechniane. Nie podejmuje się również doraźnych działań na rzecz wyciszania nadmiernego hałasu.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#Sprawozdawca">Komisja postuluje, aby w dalszej działalności na rzecz poprawy warunków pracy załóg, resort przemysłu lekkiego uwzględniał w szerszym zakresie — niezależnie od kompleksowych rozwiązań poszczególnych problemów — możliwości rozwiązań częściowych, doraźnych, realizowanych przez zakłady pracy we własnym zakresie, często w oparciu o pomysły i wnioski racjonalizatorskie załóg.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#Sprawozdawca">Komisja postuluje również szybkie doprowadzenie do pełnej sprawności istniejących urządzeń klimatyzacyjnych, wentylacyjnych i transportowych oraz — przez wzmocnienie służb remontowo-konserwacyjnych — zapewnienie prawidłowej eksploatacji i konserwacji tych urządzeń.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#Sprawozdawca">Nawiązując do faktu, że ponad 20 proc. załóg w przemyśle lekkim pracuje w nadmiernym hałasie, że w 1971 r. nastąpił dalszy poważny wzrost ilości zachorowań związanych z uszkodzeniem narządu słuchu, zdając sobie sprawę, że problem walki z hałasem jest w tej gałęzi przemysłu jednym z najtrudniejszych do rozwiązania i to nie tylko w naszym kraju. Komisja wyraża opinię, że właściwe resorty, urzędy i instytucje nie dość energicznie realizują te przedsięwzięcia w zakresie wyciszania hałasu lub ograniczenia jego szkodliwego działania, do których zostały zobowiązane odpowiednimi uchwałami rządu i instancji wiązkowych. Komisja postuluje w związku z tym:</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#Sprawozdawca">— aktywniejsze działanie Ministerstwa Przemysłu Maszynowego, a zwłaszcza Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Włókienniczych na rzecz przyspieszenia produkcji maszyn włókienniczych, w szczególności krosien o mniejszej głośności;</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#Sprawozdawca">— szybsze podjęcie przez odpowiednie resorty produkcji materiałów dźwiękochłonnych, a także produkcji podkładek antywibracyjnych i osłon dźwiękochłonnych do maszyn włókienniczych;</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#Sprawozdawca">— przyspieszenie opracowani przez Centralny Instytut Ochrony Pracy indywidualnych ochron słuchu, bardziej przydatnych od stosowanych dotychczas i niepowodujących złego samopoczucia użytkowników;</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#Sprawozdawca">— zwiększenie importu waty dźwiękochłonnej;</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#Sprawozdawca">— szybsze wyposażenie obwodowych przychodni przemysłowych i przychodni międzyzakładowych w aparaturę audiometryczną umożliwiającą systematyczne prowadzenie badań profilaktycznych oraz wczesną diagnozę i leczenie pracowników zatrudnionych w warunkach nadmiernego hałasu.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#Sprawozdawca">Komisja stwierdza, że mimo zwiększenia zaopatrzenia w odzież ochronną i roboczą oraz wprowadzenia nowych zasad jej przydziału i użytkowania, załogi nie odczuwają jeszcze w tej dziedzinie radykalnej poprawy. W wielu zakładach odzież ta wydawana jest nadal według dawnych norm; nadal krytykowana jest przez robotników funkcjonalność tej odzieży. Np. pracującym w wysokich temperaturach przydziela się grube, drelichowe fartuchy; w tzw. mokrych oddziałach stasuje się obuwie niezabezpieczające przed zamoczeniem nóg; pracownikom transportu wydaje się rękawice ze sztywnego materiału powodujące brak czucia i chwytliwości. Niezadowalająca jest nadal jakość wielu rodzajów odzieży i obwita. Zdarzają się jeszcze przypadki przydziału odzieży i obuwia w niewłaściwych rozmiarach.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#Sprawozdawca">W związku z tym Komisja postuluje:</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#Sprawozdawca">— przestrzeganie w zakładach przemysłu lekkiego stosowania nowych zasad przydziału i gospodarowania odzieżą roboczą i ochronną;</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#Sprawozdawca">— zweryfikowanie, w oparciu o opinie załóg i w uzgodnieniu z Centralnym Instytutem Ochrony Pracy, obowiązujących katalogów odzieży i obuwia, wyeliminowanie z nich modeli i wzorów uznanych przez robotników za nie dość funkcjonalne;</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#Sprawozdawca">— spowodowanie wyraźniejszej poprawy jakości odzieży i obuwia roboczego;</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#Sprawozdawca">— zwiększenie nadzoru i kontroli nad korzystaniem przez robotników z przydzielanej im odzieży ochronnej.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#Sprawozdawca">Komisja stwierdza, że mimo wzrostu ilości placówek przemysłowej służby zdrowia, poprawa opieki zdrowotnej nad załogami nie nadąża za rozwojem przemysłu lekkiego i wzrostem zatrudnienia w poszczególnych jego branżach.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#Sprawozdawca">Zbyt mała w stosunku do potrzeb ilość przychodni przemysłowych, niedostateczne ich wyposażenie w aparaturę (np. audiometry), a zwłaszcza niedobór kadry lekarskiej i pomocniczej, uniemożliwiają prowadzenie powszechnych, okresowych badań profilaktycznych, a także nie zapewniają załogom opieki ze strony lekarzy specjalistów.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#Sprawozdawca">Poważny wzrost absencji chorobowej w zakładach przemysłu lekkiego, przewyższający średnią krajową, oraz niepokojące zjawisko wzrostu ilości zachorowań na choroby zawodowe wskazują na konieczność podjęcia przez resort zdrowia bardziej energicznych działaś na rzecz zwiększenia ilości placówek przemysłowej służby zdrowia i zapewnienia w nich pełnej obsady lekarsko-pielęgniarskiej ze szczególnym uwzględnieniem lekarzy specjalistów — laryngologów, dermatologów, okulistów itp.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#Sprawozdawca">Zdaniem Komisji rozwój przemysłowej służby zdrowia w przemyśle lekkim powinien pójść w kierunku łączenia istniejących placówek i tworzenia dużych przychodni międzyzakładowych, bądź też integracji — tam, gdzie to jest wskazane — lecznictwa rejonowego i przemysłowego.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#Sprawozdawca">W związku ze skargami wielu dojeżdżających do pracy w Łodzi robotników na brak synchronizacji godzin przyjazdów i odjazdów pociągów z godzinami rozpoczynania i kończenia pracy, Komisja postuluje podjęcie odpowiednich kroków zmierzających do usunięcia tych nieprawidłowości.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>