text_structure.xml 31.2 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">(Początek posiedzenia o godz. 16 min. 10)</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">(Przewodniczą na posiedzeniu Marszałek Sejmu Czesław Wycech oraz wicemarszałek Zenon Kliszko)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#Marszałek">Wysoki Sejmie! W dniu 26 marca 1966 r. Rada Państwa powzięła uchwałę w sprawie zwołania sesji Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#Marszałek">Uchwała ta brzmi:</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#Marszałek">„Na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 2) Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Rada Państwa postanawia zwołać trzecią sesję Sejmu IV kadencji z dniem 1 kwietnia 1966 r.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#Marszałek">Przewodniczący Rady Państwa Edward Ochab</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#Marszałek">Sekretarz Rady Państwa Julian Horodecki”.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#Marszałek">Na podstawie powyższej uchwały Prezydium Sejmu — zgodnie z art. 42 regulaminu Sejmu — ustaliło termin posiedzenia na dzień dzisiejszy.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#Marszałek">Otwieram posiedzenie.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#Marszałek">Na sekretarzy posiedzenia powołuję posłów Ryszarda Bieńczaka i Józefa Trojoka.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#Marszałek">Protokół i listę mówców prowadzi poseł Ryszard Bieńczak.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#Marszałek">Proszę wymienionych posłów o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#Marszałek">Protokół 6 posiedzenia Sejmu uważam za przyjęty, gdyż nie wniesiono przeciwko niemu zastrzeżeń.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#Marszałek">Prezydium Sejmu usprawiedliwia nieobecność na posiedzeniu posłów, których nazwiska będą umieszczone w załączniku do protokołu dzisiejszego posiedzenia.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#Marszałek">Ustalony przez Prezydium Sejmu porządek dzienny dzisiejszego posiedzenia został Obywatelom Posłom podany.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#Marszałek">W dniu wczorajszym wpłynął do laski marszałkowskiej poselski projekt ustawy o ustanowieniu medalu „Za udział w walkach o Berlin” i medalu „Za zasługi dla obronności kraju”.</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#Marszałek">Wobec tego, że Komisja Obrony Narodowej rozpatrzyła już ten projekt w dniu wczorajszym, Konwent Seniorów proponuje uzupełnienie porządku dziennego dzisiejszego posiedzenia przez dodanie punktu, z kolei trzeciego, zawierającego sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej o powyższym projekcie ustawy.</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#Marszałek">Ponieważ druki sejmowe do tego projektu zostały Obywatelom Posłom doręczone dopiero w dniu dzisiejszym, wymaga to również wyrażenia przez Sejm zgody na postępowanie skrócone, zgodnie z art. 55 regulaminu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-2.16" who="#Marszałek">Informacja Ministra Gospodarki Komunalnej byłaby punktem z kolei czwartym.</u>
          <u xml:id="u-2.17" who="#Marszałek">Czy w sprawie tych propozycji pragnie ktoś z Obywateli Posłów zabrać głos?</u>
          <u xml:id="u-2.18" who="#Marszałek">Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-2.19" who="#Marszałek">Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-2.20" who="#Marszałek">Uważam, że przedstawiony porządek dzienny został zatwierdzony.</u>
          <u xml:id="u-2.21" who="#Marszałek">Przystępujemy do punktu 1 porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów o rządowym projekcie ustawy o rzecznikach patentowych (druki nr 30 i 34).</u>
          <u xml:id="u-2.22" who="#Marszałek">Głos ma sprawozdawca poseł Bolesław Bednarek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#BolesławBednarek">Obywatelu Marszałku, Wysoki Sejmie! W imieniu Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów przedstawiam rządowy projekt ustawy o rzecznikach patentowych, zawarty w druku sejmowym nr 30 wraz z poprawkami Komisji zawartymi w druku sejmowym nr 34. Projekt ten był rozpatrywany na posiedzeniu specjalnie powołanej podkomisji w dniu 1 kwietnia br. oraz na posiedzeniu Komisji w dniu 7 kwietnia br. z udziałem przedstawicieli Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#BolesławBednarek">W Polsce Ludowej, szczególnie w ostatnich latach, stworzono dobre warunki i bazę materialną dla szybszego postępu technicznego. Powstało bowiem rozległe zaplecze naukowo-techniczne oraz rozwija się szeroka inicjatywa wynalazcza wśród załóg zakładów pracy. Uchwalone przez Sejm w maju 1962 r. ustawy: Prawo wynalazcze i o Urzędzie Patentowym PRL oraz wydane na ich podstawie przepisy wykonawcze stworzyły dogodne warunki dla rozwoju wynalazczości w naszym kraju i przyczyniły się do widocznej poprawy w rozwoju ruchu wynalazczego.</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#BolesławBednarek">Wskazują na to następujące dane: w 1961 r. ilość zgłoszonych projektów wynalazczych wynosiła około 89 tys., a już w 1965 r. osiągnęła około 134 tys. Efekty ekonomiczne uzyskane dzięki zastosowaniu projektów wynalazczych wynosiły w 1961 r. 1,8 mld zł, a w 1965 r. osiągnęły już wartość 4,3 mld zł. Łączne efekty ekonomiczne uzyskane z zastosowanych projektów wynalazczych w okresie ostatniego planu 5-letniego wynosiły 15,1 mld zł, podczas gdy dla porównania w okresie planu 5-letniego w latach 1956–1960 wyniosły tylko 5,8 mld zł.</u>
          <u xml:id="u-3.3" who="#BolesławBednarek">O ile tempo rozwoju masowego ruchu wynalazczego, to jest racjonalizacji pracowniczej, można uznać za dość szybkie, o tyle rozwój wynalazczości jest u nas nadal niezadowalający zarówno z punktu widzenia naszych potrzeb, jak i potencjalnych możliwości. Stan ten jest niezadowalający szczególnie w porównaniu z zagranicą, ponieważ w zakresie ilości zgłoszonych do opatentowania wynalazków i uzyskiwanych patentów znajdujemy się jeszcze na dalekim miejscu w tabeli światowej.</u>
          <u xml:id="u-3.4" who="#BolesławBednarek">Stan zabezpieczenia wynalazkom ochrony patentowej w kraju i za granicą jest u nas niedostateczny i odbiega od sytuacji w tej dziedzinie w innych krajach, w tym również w krajach socjalistycznych.</u>
          <u xml:id="u-3.5" who="#BolesławBednarek">Do przyczyn takiego stanu należy zaliczyć: nienależyte jeszcze docenianie oraz niedostateczną znajomość zagadnień wynalazczości i ochrony patentowej wśród kadry naukowo-technicznej i kierowniczej uspołecznionych zakładów pracy oraz niedostateczną jeszcze organizację tych spraw w przemyśle i zapleczu naukowo-technicznym. Niedocenianie konieczności chronienia własnej, nowej i oryginalnej myśli technicznej oraz zbyt pochopne, bez dostatecznego rozeznania faktycznego stanu w kraju, opatentowanie zgłaszanych i nadsyłanych do nas wynalazków obcych, hamują często rozwój postępu technicznego w Polsce, narażając niejednokrotnie naszą gospodarkę narodową na poważne straty.</u>
          <u xml:id="u-3.6" who="#BolesławBednarek">Uchwalona przez Sejm PRL w maju 1958 roku ustawa o rzecznikach patentowych nie odpowiada już wymogom naszej gospodarki narodowej. Działający obecnie na podstawie tej ustawy rzecznicy patentowi w liczbie około 20, prowadzący własne kancelarie rzecznikowskie, ograniczają swoją działalność tylko do udzielania techniczno-prawnej pomocy wynalazcom przy opracowywaniu opisów i zastrzeżeń patentowych oraz do reprezentowania ich przed Urzędem Patentowym PRL. Zakres działalności tych rzeczników nie mógł być zresztą szerszy, ponieważ zajmują się oni wynalazkami z bardzo różnorakich dziedzin techniki, a poza tym wykonują tylko czynności związane ze zgłaszaniem wynalazków, wzorów i znaków towarowych w oderwaniu od naturalnej bazy wynalazczości, to jest od placówek zaplecza naukowo-badawczego i zakładów przemysłowych. Rola tych rzeczników nie odpowiada więc aktualnym potrzebom naszej gospodarki, gdyż najważniejsze problemy współczesnej techniki pozostają poza zakresem zainteresowania i możliwościami ich działania.</u>
          <u xml:id="u-3.7" who="#BolesławBednarek">Kancelarie rzecznikowskie nie są w stanie zaspokoić potrzeb rozwijającego się przemysłu w dziedzinie rozwoju wynalazczości, ochrony rodzimej myśli technicznej za granicą; nie są też w stanie przestrzegać, aby przemysł nie naruszał praw wyłącznych innych krajów.</u>
          <u xml:id="u-3.8" who="#BolesławBednarek">Istniejący obecnie układ organizacyjny powodował dwojakiego rodzaju straty dla naszej gospodarki narodowej:</u>
          <u xml:id="u-3.9" who="#BolesławBednarek">— Straty pośrednie, wynikające z nieuzyskania korzyści możliwych do osiągnięcia, na przykład z tytułu sprzedaży licencji lub patentów na rodzime osiągnięcia techniczne bądź z niewykorzystania instrumentu, jakim jest własny patent w rozwijaniu naszego eksportu i podnoszeniu jego opłacalności, bądź z utraty praw do własnych rozwiązań w związku z przechwyceniem ich i opatentowaniem przez innych, bądź też z nieodpłatnego wykorzystywania naszych rozwiązań przez firmy zagraniczne.</u>
          <u xml:id="u-3.10" who="#BolesławBednarek">Ustawa z maja 1962 r. — Prawo wynalazcze — przyniosła pierwsze zmiany organizacyjne, polegające na wyłączeniu spod kompetencji rzeczników spraw dotyczących zabezpieczenia naszych praw wyłącznych za granicą i przekazaniu ich do kompetencji resortu handlu zagranicznego, a mianowicie do Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Polservice”.</u>
          <u xml:id="u-3.11" who="#BolesławBednarek">— Straty bezpośrednie, wynikające z konieczności wypłaty poważnych odszkodowań firmom zagranicznym z tytułu naruszenia przez nasz przemysł ich praw wyłącznych, posiadanych na terenie Polski lub na rynkach naszego eksportu.</u>
          <u xml:id="u-3.12" who="#BolesławBednarek">Uwzględnić należy również straty spowodowane koniecznością zrezygnowania z zastosowania wyników wieloletnich nieraz prac naszych instytutów i biur projektowych oraz konstrukcyjnych z powodu wcześniejszego uzyskania przez firmy zagraniczne ochrony na te opracowania.</u>
          <u xml:id="u-3.13" who="#BolesławBednarek">Ze stwierdzeń tych wynika, że niedomogi organizacyjne w zakresie ochrony patentowej musiały odbić się na efektach działalności przemysłu, jego zaplecza naukowo-technicznego, niekorzystnie też wpływały na nasz eksport oraz na rozszerzanie wymiany i współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej, w szczególności z krajami wysoko rozwiniętymi przemysłowo.</u>
          <u xml:id="u-3.14" who="#BolesławBednarek">Dla zobrazowania jak inne kraje, w tym również kraje demokracji ludowej, przywiązują wielką wagę do spraw ochrony własnej myśli wynalazczej, podam następujące przykłady.</u>
          <u xml:id="u-3.15" who="#BolesławBednarek">W Czechosłowacji działa około 200 branżowych ośrodków ochrony patentowej oraz sieć referatów patentowych, zlokalizowanych w przedsiębiorstwach przemysłowych i placówkach naukowo-technicznych. Na podstawie prac prowadzonych przez służby ochrony patentowej i ośrodki informacji naukowo-technicznej i patentowej, przemysł Czechosłowacji posiada dokładne dane o najnowszych osiągnięciach techniki światowej, jej kierunkach rozwojowych w poszczególnych działach, a także o konkurencyjności własnych wyrobów. Wyniki tych prac wykorzystywane są do nadania właściwego kierunku własnym opracowaniom przy podejmowaniu nowych uruchomień, a także do zabezpieczenia własnych praw wyłącznych za granicą i rozwijania własnego eksportu.</u>
          <u xml:id="u-3.16" who="#BolesławBednarek">Także w Niemieckiej Republice Demokratycznej służby ochrony patentowej w ważniejszych zakładach pracy zatrudniają od kilku do kilkunastu inżynierów patentowych, a w większych zakładach istnieją specjalne biura ochrony patentowej, zatrudniające po kilkudziesięciu rzeczników patentowych.</u>
          <u xml:id="u-3.17" who="#BolesławBednarek">Również Związek Radziecki odpowiednio wcześnie zabezpieczył sobie właściwą organizację spraw ochrony patentowej.</u>
          <u xml:id="u-3.18" who="#BolesławBednarek">Już od wielu lat wszystkie większe firmy kapitalistyczne posiadają własne służby ochrony patentowej, które rozrosły się do rozmiarów poważnych komórek, na czele których stoją niejednokrotnie członkowie dyrekcji.</u>
          <u xml:id="u-3.19" who="#BolesławBednarek">Wynika z tego, że zarówno kraje obozu socjalistycznego, jak i firmy kapitalistyczne, znacznie wcześniej niż Polska doceniły znaczenie ochrony patentowej i powierzyły prace z tego zakresu specjalnie przygotowanym do tego celu służbom patentowym lub rzecznikom zlokalizowanym w zakładach przemysłowych lub w branżach. W świetle tych danych wyraźnie widać, jakie ograniczone możliwości ochrony praw patentowych miał dotychczas nasz przemysł, jeśli działało zaledwie 20 kancelarii rzeczników patentowych. Trzeba jednak podkreślić, że od pewnego czasu sytuacja polepsza się.</u>
          <u xml:id="u-3.20" who="#BolesławBednarek">W 1963 r. poczyniono wstępne kroki w celu zmiany istniejącej sytuacji na odcinku ochrony myśli technicznej. Urząd Patentowy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w porozumieniu z zainteresowanymi resortami, przystąpił do szkolenia kandydatów na rzeczników wytypowanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej. Do chwili obecnej szkoleniem objęto około 700 osób, z których 415 zdało już egzamin w Urzędzie Patentowym i przeszło do pracy w przemyśle. Już obecnie uwidaczniają się korzyści wynikające z działalności tych rzeczników, o czym świadczy przede wszystkim wzrost ilości wynalazków zgłoszonych w zakładach i jednostkach zaplecza naukowo-technicznego przemysłu, w których rzecznicy ci są zatrudnieni.</u>
          <u xml:id="u-3.21" who="#BolesławBednarek">Wpływ rzeczników patentowych uwidocznił się także w ilości zgłaszanych wynalazków za granicę, przez zakłady ich zatrudniające, jak również we właściwym zorganizowaniu i wykorzystaniu w tych zakładach informacji patentowej, w prowadzeniu badań i zapobieganiu naruszeniom obcych praw wyłącznych, w badaniach i zgłoszeniach do Urzędu Patentowego PRL przeciwstawień do zgłoszonych wynalazków z zagranicy.</u>
          <u xml:id="u-3.22" who="#BolesławBednarek">Według wstępnych uzgodnień Urzędu Patentowego z zainteresowanymi ministerstwami przewiduje się, że do 1970 r. cała gospodarka uspołeczniona zatrudni około 2 tys. rzeczników patentowych.</u>
          <u xml:id="u-3.23" who="#BolesławBednarek">W świetle wszystkich przytoczonych faktów, dla dalszego rozwoju postępu technicznego, wynalazczości i zapewnienia należytej ochrony naszej myśli technicznej oraz dla osiągnięcia korzyści stąd płynących dla naszej gospodarki narodowej, zachodzi potrzeba i konieczność uchylenia ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o rzecznikach patentowych jako nie odpowiadającej obecnym wymogom naszej gospodarki i powołania mocą ustawy nowej organizacji spraw ochrony patentowej.</u>
          <u xml:id="u-3.24" who="#BolesławBednarek">Przedstawiony Wysokiej Izbie rządowy projekt ustawy o rzecznikach patentowych normuje zadania, zakres działania i obowiązki rzeczników patentowych oraz warunki ich powoływania. W celu osiągnięcia istotnej zmiany w tym zakresie, w projekcie ustawy zakłada się objęcie w zasadzie całej gospodarki uspołecznionej siecią rzeczników patentowych, zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy. Projekt ustawy zakłada więc, że rzecznicy patentowi będą pracownikami uspołecznionych zakładów pracy, wykonującymi swe prace w imieniu i na rzecz tych zakładów pracy.</u>
          <u xml:id="u-3.25" who="#BolesławBednarek">Zadania rzeczników patentowych nie będą ograniczały się tylko do wykonywania czynności formalno-prawnych, dotyczących zapewnienia ochrony patentowej zgłoszonym wynalazkom, jak to było w przypadku rzeczników dotąd działających, ale również, co jest bardzo ważne, do ich zadań będzie należało pobudzanie twórczości wynalazczej oraz sprawy związane z ochroną polskich wynalazków za granicą. Do zadań rzeczników patentowych będzie również należało inicjowanie, organizowanie i prowadzenie prac zapobiegających naruszeniu obcych praw wyłącznych, mających na celu pełne zabezpieczenie interesów naszej gospodarki w zakresie twórczości technicznej oraz dostarczanie do Urzędu Patentowego PRL przeciwstawień na zagraniczne patenty zgłaszane w naszym kraju. Rzecznicy patentowi będą udzielali również pomocy technicznej i prawnej oraz porad w sprawach dotyczących ochrony wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych oraz znaków towarowych.</u>
          <u xml:id="u-3.26" who="#BolesławBednarek">Projekt ustawy przewiduje, że w jednostkach nie posiadających rzecznika patentowego i w których niecelowe jest tworzenie takiego stanowiska, zabezpieczenie prowadzenia prac rzecznikowskich będzie należało do jednostek nadrzędnych nad nimi i będzie odbywało się przy pomocy jednostek zatrudniających rzeczników. Wszelkie rozliczenia z tego tytułu odbywać się będą tylko pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej, z wykluczeniem możliwości świadczenia takich usług na rachunek własny rzecznika.</u>
          <u xml:id="u-3.27" who="#BolesławBednarek">W art. 11 projekt przewiduje powierzenie jednostkom organizacyjnym, podległym prezydiom rad narodowych, wykonywanie usług z zakresu czynności rzeczników patentowych na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych, mających zamieszkanie lub siedzibę w kraju. Będą więc tu wchodziły w grę na przykład sprawy niepracowniczych projektów wynalazczych oraz sprawy tych twórców pracowniczych projektów wynalazczych, którzy są w stanie sporu z zakładami uspołecznionymi, choćby nawet zakłady te posiadały własnych rzeczników patentowych, jak również sprawy uspołecznionych zakładów pracy nie zatrudniających rzeczników patentowych.</u>
          <u xml:id="u-3.28" who="#BolesławBednarek">Projekt ustawy w art. 13 ust. 1 upoważnia Radę Ministrów do właściwego uregulowania sprawy zastępstwa na zasadzie odpłatności zagranicznych osób fizycznych i prawnych w sprawach związanych ze zgłaszaniem przez te osoby wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych i znaków towarowych do opatentowania lub zarejestrowania w Polsce. Jednocześnie projekt ustawy w art. 13 ust. 2 stanowi, że czynności w zakresie zastępstwa polskich osób fizycznych i prawnych w sprawach związanych ze zgładzaniem przez te osoby wynalazków, wzorów użytkowych i wzorów zdobniczych oraz znaków towarowych do opatentowania lub zarejestrowania za granicą, należą w myśl przepisów art. 53 i 75 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. Prawo wynalazcze — do właściwości przedsiębiorstwa upoważnionego przez Ministra Handlu Zagranicznego.</u>
          <u xml:id="u-3.29" who="#BolesławBednarek">Wśród upoważnień dla rządu zawartych w projekcie ustawy, chciałbym zwrócić uwagę na art. 19 ust. 2, który nakłada obowiązek na Prezesa Rady Ministrów określenia zasad, trybu i terminów zakończenia działalności rzeczników patentowych oraz ich zrzeszenia, prowadzonej dotychczas na podstawie ustawy z 22 maja 1958 r. i przepisów wydanych na jej podstawie.</u>
          <u xml:id="u-3.30" who="#BolesławBednarek">Obywatele posłowie otrzymali projekt poprawek (druk nr 34) do rządowego projektu ustawy o rzecznikach patentowych (druk nr 30), zaproponowanych przez Komisję Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.</u>
          <u xml:id="u-3.31" who="#BolesławBednarek">Wiele poprawek ma charakter redakcyjny, niektóre natomiast mają charakter merytoryczny, które pokrótce omówię.</u>
          <u xml:id="u-3.32" who="#BolesławBednarek">Proponowane przez Komisję brzmienie art. 3 jako zasadniczego, określającego zadania i obowiązki rzeczników patentowych, jest wyraźniejsze i bardziej konkretne.</u>
          <u xml:id="u-3.33" who="#BolesławBednarek">Poprawka w art. 4 ust. 2 ma na celu niezwalnianie nikogo z obowiązku zdania egzaminu na rzecznika patentowego.</u>
          <u xml:id="u-3.34" who="#BolesławBednarek">Poprawki proponowane w art. 6 uwzględniają bardziej precyzyjne określenie przypadków skreślenia rzecznika z listy rzeczników patentowych.</u>
          <u xml:id="u-3.35" who="#BolesławBednarek">Art. 7 ust. 2 wyraźnie określa, w czyim imieniu i na czyją rzecz rzecznik patentowy działa i dlatego ust. 1 staje się zbędny. W nowej redakcji art. 8 ust. 1 akcentuje, że rzecznik powinien być zatrudniony tylko w zakresie rzecznictwa patentowego, a dodatkowe zajęcie może podjąć jedynie w wyjątkowych przypadkach za zezwoleniem kierownika zakładu pracy. Pozwoli to na lepsze wywiązywanie się rzecznika z jego zadań i obowiązków.</u>
          <u xml:id="u-3.36" who="#BolesławBednarek">Poprawa do art. 8 ust. 2 ma na celu wyraźniejsze podkreślenie, że do działalności rzecznika patentowego odnoszą się zasady Kodeksu postępowania administracyjnego.</u>
          <u xml:id="u-3.37" who="#BolesławBednarek">Poprawka do art. 19 ust&lt; 1 ma na celu uchylenie przepisu dekretu z 1949 r. czego nie dokonała ustawa z maja 1962 r. — Prawo wynalazcze.</u>
          <u xml:id="u-3.38" who="#BolesławBednarek">W art. 19 ust. 2 proponowana poprawka zmierza do ustalenia obok zasad i trybu również terminów zakończenia działalności rzeczników wykonujących swe czynności na mocy ustawy z 22 maja 1958 r. o rzecznikach patentowych.</u>
          <u xml:id="u-3.39" who="#BolesławBednarek">Pragnę również zwrócić uwagę, że do druku nr 34 zawierającego poprawki Komisji, wkradł Się drobny błąd drukarski, który należy Sprostować, a mianowicie w poprawce do art. 6 ust. 2 wyraz „przestawał” należy zastąpić wyrazem „przestał”.</u>
          <u xml:id="u-3.40" who="#BolesławBednarek">Wysoki Sejmie! W imieniu Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów wnoszę, aby Wysoki Sejm uchwalić raczył przedłożony rządowy projekt ustawy o rzecznikach patentowych druk sejmowy nr 30 wraz z poprawkami Komisji zawartymi w druku sejmowym nr 34.</u>
          <u xml:id="u-3.41" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#Marszałek">Otwieram dyskusję. Głos ma poseł Stanisław Prüfer.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#StanisławPrüfer">Panie Marszałku, Wysoki Sejmie! Zabierając głos w dyskusji nad projektem ustawy o rzecznikach patentowych, pragnę skupić uwagę obywateli posłów na kilku istotnych sprawach, które ustawa ta rozwiązuje.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#StanisławPrüfer">Już niejednokrotnie mówiono z tej trybuny, że żyjemy w czasach, w których postęp techniczny, ten nieprzerwany proces doskonalenia środków, metod i organizacji produkcji, posiada podstawowe znaczenie dla rozwoju gospodarczego naszego kraju. Szczególna rola przypada gałęziom wytwarzającym środki produkcji jako dostawcom coraz sprawniejszych maszyn, narzędzi i urządzeń służących podnoszeniu wydajności pracy w całej gospodarce narodowej. Sprawom tym wiele miejsca i uwagi poświęcili również obywatele posłowie w swych wystąpieniach na jesiennej sesji Sejmu przy omawianiu planu gospodarczego i budżetu państwa na rok 1966.</u>
          <u xml:id="u-5.2" who="#StanisławPrüfer">Nowa myśl techniczna i nowe rozwiązania powstają w placówkach naukowych, instytutach przemysłowych, biurach projektowych, konstrukcyjnych i technologicznych; powstają one również bezpośrednio na stanowiskach pracy w zakładach przemysłowych. A więc źródłem, podstawą postępu technicznego jest należycie pracująca rozległa sieć organizacji naukowych i naukowo-technicznych oraz szeroka inicjatywa wynalazcza załóg fabrycznych.</u>
          <u xml:id="u-5.3" who="#StanisławPrüfer">Samo jednakże istnienie nawet najbardziej zorganizowanego zaplecza naukowego, naukowo-badawczego i najlepsza inicjatywa wynalazcza nie wystarczają, jeżeli w zakładach pracy nie będą istniały obiektywne warunki i środki gwarantujące należyte wykorzystanie, w sensie produkcyjnym, nowych osiągnięć technicznych.</u>
          <u xml:id="u-5.4" who="#StanisławPrüfer">Zakład produkcyjny musi być zainteresowany bezpośrednio w realizacji najnowszej produkcyjno-wytwórczej myśli technicznej. W zakładach produkcyjnych musi istnieć popyt na nową technikę. Zakład produkcyjny jest więc ogniwem decydującym w procesie rozwoju nowej techniki.</u>
          <u xml:id="u-5.5" who="#StanisławPrüfer">Na podstawie tych stwierdzeń wyróżnić możemy trzy podstawowe elementy właściwego rozwoju postępu technicznego, a mianowicie:</u>
          <u xml:id="u-5.6" who="#StanisławPrüfer">1) szeroka inicjatywa wynalazcza wszystkich pracowników pracujących w przemyśle i instytutach naukowo-badawczych.</u>
          <u xml:id="u-5.7" who="#StanisławPrüfer">2) dobrze zorganizowane i odpowiednie wyposażone oraz należycie pracujące zaplecze naukowo-techniczne,</u>
          <u xml:id="u-5.8" who="#StanisławPrüfer">3) dobrze przygotowane i bezpośrednie zainteresowane w realizacji najnowszej myśl technicznej zakłady przemysłowe.</u>
          <u xml:id="u-5.9" who="#StanisławPrüfer">Do tych trzech elementów, które do nie dawna uważano za wystarczające, konieczni staje się dziś dodanie niezbędnego elementu czwartego; jest nim należycie zorganizowany system ochrony patentowej nowej, rodzimej myśli technicznej zarówno w kraju, jak i za granicą.</u>
          <u xml:id="u-5.10" who="#StanisławPrüfer">Jak zatem w świetle omówionych stwierdzeń ogólnych przedstawia się sytuacja na odcinku wynalazczości — tej najbardziej ważnej dźwigni postępu technicznego? Jak wygląda ochrona patentowa zgłaszanych wniosków wynalazczych?</u>
          <u xml:id="u-5.11" who="#StanisławPrüfer">Sytuacja w dziedzinie wynalazczości i ochrony patentowej w Polsce nie jest najlepsza. Do pełnego wykorzystania wszystkich istniejących w tej dziedzinie rezerw wiedzie jeszcze daleka i trudna droga.</u>
          <u xml:id="u-5.12" who="#StanisławPrüfer">Trzeba jednak obiektywnie stwierdzić, że podstawowe rozruchowe prace zostały wykonane, dzięki czemu główne problemy wynalazczości przestały być odległym marginesem zainteresowań naszego przemysłu, a przede wszystkim jego zaplecza naukowo-technicznego.</u>
          <u xml:id="u-5.13" who="#StanisławPrüfer">Ten zadowalający fakt, potwierdzony zarówno wynikami kontroli, jak i danymi statystycznymi, świadczy o tym, że przyjęte metody i kierunki pracy są słuszne i powinny być kontynuowane w formie systematycznie ulepszanej.</u>
          <u xml:id="u-5.14" who="#StanisławPrüfer">Wejście w życie nowego prawa wynalazczego oraz podjęte w 1963 roku prace, zmierzające do utworzenia w przemyśle i jego zapleczu naukowo-technicznym aktywnej służby rzeczników patentowych, a także prowadzona równocześnie akcja popularyzacyjna i kontrolno-instruktarzowa, przyniosły już konkretne efekty.</u>
          <u xml:id="u-5.15" who="#StanisławPrüfer">Poważnemu zwiększeniu uległa i systematycznie powiększa się ilość zgłaszanych do opatentowania wniosków racjonalizatorskich, a równocześnie bardzo korzystnie zmienia się ich struktura ilościowa i jakościowa, o czym wspomniał dość obszernie poseł sprawozdawca.</u>
          <u xml:id="u-5.16" who="#StanisławPrüfer">Obecnie stosunek wynalazków pracowniczych do niepracowniczych i zagranicznych wskazuje coraz lepszą i bardziej prawidłową proporcję.</u>
          <u xml:id="u-5.17" who="#StanisławPrüfer">O ile bowiem ogólna ilość zgłoszonych wynalazków krajowych wzrosła w 1964 r. w stosunku do 1963 r. o około 15%, to ilość samych wynalazków pracowniczych wzrosła o około 20% z dalszą, wyraźną tendencją wzrostu.</u>
          <u xml:id="u-5.18" who="#StanisławPrüfer">Wydaje się również, że poziom techniczny, wartość użytkowa i charakter zgłaszanych wniosków pracowniczych są coraz bardziej prawidłowe i zbieżne z potrzebami gospodarczymi kraju.</u>
          <u xml:id="u-5.19" who="#StanisławPrüfer">Przykładowo można podać, że na 831 wynalazków zgłoszonych do opatentowania w ubiegłym roku przez jednostki przemysłu ciężkiego — 517 wynalazków miało charakter konstrukcyjny, 260 wynalazków — charakter technologiczny, a 54 wynalazki łączyły w sobie obydwie wymienione cechy.</u>
          <u xml:id="u-5.20" who="#StanisławPrüfer">Stwierdzić należy, że bardzo poważnie wzrosła wartość użytkowa opatentowanych wynalazków, co znajduje swój wyraz w zwiększającym się stopniu wykorzystania ich w przemyśle.</u>
          <u xml:id="u-5.21" who="#StanisławPrüfer">Na specjalne podkreślenie zasługuje szczególnie korzystny wskaźnik wzrostu zgłoszeń, uzyskany przez placówki zaplecza naukowo-technicznego przemysłu. Przekracza on bardzo znacznie analogiczne średnie wskaźniki krajowe.</u>
          <u xml:id="u-5.22" who="#StanisławPrüfer">Ilość wynalazków zgłoszonych w 1965 r. przez zaplecze naukowo-techniczne przemysłu wynosiła 1.373 pozycje, co w stosunku do 1963 r. daje 144% wzrostu.</u>
          <u xml:id="u-5.23" who="#StanisławPrüfer">Przytoczone dane stanowią niezaprzeczalny dowód, że zaplecze naukowe i naukowo-techniczne w coraz pełniejszym stopniu staje się kuźnią postępu technicznego i udowadnia ten fakt stale rosnącą ilością uzyskiwanych patentów na wynalazki.</u>
          <u xml:id="u-5.24" who="#StanisławPrüfer">I gdy dziś mówimy o dorobku Polski Ludowej na przestrzeni minionego 20-lecia, to stwierdzamy, że w jej rosnącym potencjale gospodarczym i poziomie technicznym zawarty jest również twórczy wysiłek wielotysięcznej rzeszy wynalazców i racjonalizatorów: robotników, inżynierów i naukowców, którzy w tym okresie zgłosili ponad 180 tys. projektów racjonalizatorskich, których realizacja dała efekty ekonomiczne na sumę wielu miliardów złotych.</u>
          <u xml:id="u-5.25" who="#StanisławPrüfer">Z materiałów krajowej narady w sprawie wynalazczości, odbytej w styczniu br. z udziałem najwyższych czynników naszej partii, rządu i Centralnej Rady Związków Zawodowych dowiadujemy się, że osiągnięcia naszych wynalazców i racjonalizatorów umożliwiły wprowadzenie wielu udoskonalonych metod wytwarzania w przemyśle, realizację nowoczesnych konstrukcji, wpłynęły również na podniesienie jakości wyrobów, torując w wielu wypadkach drogę ich eksportowi.</u>
          <u xml:id="u-5.26" who="#StanisławPrüfer">W tym miejscu należałoby postawić pytanie, czy w obecnym stanie i poziomie wynalazczości, mimo wspomnianych osiągnięć, nie kryją się jeszcze rezerwy i co należałoby zrobić, aby te ewentualnie istniejące rezerwy uruchomić z pożytkiem dla kraju.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>