koncepcja metaopisu.txt
1.14 KB
Semantykę rozwijamy analizując kolejne zjawiska:
- podrzędniki określające czas, miejsce, miarę...
Za każdym razem analizujemy wszystkie części mowy, określając leksykon związany ze zjawiskiem, specyficzną dla niego gramatykę, strategie odróżniania tego zjawiska od innych.
Np. przeglądamy słownik, celem sprawdzenia czy: dane znaczenie słowa dotyczy zjawiska, nie dotyczy go, czy też przynależność jest wątpliwa.
Konstrukcje składniowe wyrażamy za pomocą formalizmu kategorialnego: jest on zwarty, czytelny, ma odpowiednio dużą wyrażalność, można go bezpośrednio zastosować w parserze. Tekstowa notacja formalizmu i znaczenie symboli:
- tensor . - konkatenacja cech
- wraz & - niejednoznaczność, wybór jednej z dwu możliwości
- plus + - variant, a na pozycji argumentu - polimorficzny argument
- implikacja / \ | - wymaganie argumentu z: prawej, lewej, dowolnej strony
- zbiór argumentów { ... , ... , ... } - zbiór argumentów aplikowalnych w dowolnej kolejności
- jedynka 1 - biały znak, a na pozycji argumentu - argument pusty
- zero 0 - dowolna wartość cechy
- top T - na pozycji argumentu dowolna wartość cechy