text_structure.xml
36.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#MartaGolbik">Porządek dzisiejszego posiedzenia przyjęty przez prezydium przewiduje rozpatrzenie informacji na temat wdrażania ustawy z dnia 16 czerwca 2023 r. o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta. Przedstawia minister zdrowia. Przystępujemy do realizacji porządku dziennego.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#MartaGolbik">Informuję, że materiały zostały wysłane do państwa posłów na maile i zamieszczone w folderze SDI i na iPadach. Dostępne są również w formie papierowej. Proszę przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia o przedstawienie informacji. Bardzo proszę, panie ministrze.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#JerzySzafranowicz">Trochę historii tej ustawy, proszę państwa. Troszeczkę historii już tu jest, bo w 2016 r. ta ustawa była debatowana. Było wiele wersji ustawy o jakości. Wreszcie ta koncepcja, która weszła w życie 8 września, została zaakceptowana. Potem już wydano 7 aktów wykonawczych, z tego jedno obwieszczenie odnośnie do standardów akredytacyjnych dla szpitali i jedno obwieszczenie dla podstawowej opieki zdrowotnej.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#JerzySzafranowicz">Same założenia ustawy to już 6 podstawowych punktów, proszę państwa. To systemy monitorowania jakości, autoryzacja – to jest nowość, obligatoryjne monitorowanie zdarzeń niepożądanych – to też powiedziałabym nowość, obowiązkowe prowadzenie badań opinii i doświadczeń pacjentów przy pomocy ankiet, wreszcie pewne zmiany w samym procesie akredytacji, między innymi rekontrola czy możliwość odebrania akredytacji szpitalowi, który nie spełnia wymogów i wreszcie utworzenie systemu monitorowania wniosków o udzielenie akredytacji, którego zadaniem będzie kilka elementów.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#JerzySzafranowicz">Proszę państwa, jest ze mną cały skład, który odpowiada za tę ustawę – pan dyrektor Maciej Karaszewski, zastępca dyrektora, pani Dominika Kajka i pani naczelnik. Tak więc, jeśli będą pytania, to służymy odpowiedzią. Dziękuję serdecznie.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#CzesławHoc">Teraz chciałbym poznać pewne szczegóły, bo te poszczególne zakresy działań wchodziły w różne czasy. Tak jak pan minister zaznaczył, 8 września 2023 r. ustawa weszła w życie, natomiast pewne kwestie zostały odroczone w tej ustawie. Dlatego chciałbym się dowiedzieć konkretnie, jak jest z autoryzacją, jak jest z wewnętrznym systemem oceny jakości opieki zdrowotnej, co jest z ankietą pacjentów, bo to była nowość, że pacjenci w anonimowej ankiecie mieli wypowiadać się na temat jakości opieki zdrowotnej w poszczególnych szpitalach. Tak więc konkretne kwestie, które są bardzo pożądane, ale też poprawią jakość w służbie zdrowia i dostępność, bo wiadomo, że najbardziej pożądane w ochronie zdrowia są dostępność do świadczeń opieki zdrowotnej i ta jakość opieki zdrowotnej. Tak więc, pewne konkrety. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#JózefaSzczurekŻelazko">Państwo też zapowiadali, że będą zmiany w standardach akredytacyjnych. Czy to się dzieje i jeżeli tak, to w jakim zakresie i na jakim etapie są te prace?</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#JózefaSzczurekŻelazko">I jeszcze ostatnie pytanie, ponieważ gdzieś w przestrzeni publicznej pojawiały się zapowiedzi odnośnie do istnienia Centrum Monitorowania Jakości, które ma siedzibę w Krakowie. Czy państwo mają jakieś plany w tym zakresie, czy po prostu będzie to funkcjonowało tak jak od wielu, wielu lat i sprawdza się, jeżeli chodzi o akredytację szpitali? Jaką więc perspektywę państwo widzą przed Centrum Monitorowania Jakości? Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#MarcelinaZawisza">Ja będę mieć dwie rundy pytań do ministerstwa. Po pierwsze, co się dzieje z monitoringiem zdarzeń niepożądanych. Wskaźników w ustawie jest za mało. W psychiatrii wskaźnik rehospitalizacji jest mierzony bardzo ogólnie. Brakuje dodatkowych wskaźników rehospitalizacji, na przykład ze względu na nadużywanie substancji czy przerwanie przyjmowania leków. Brakuje też badania punktu wyjścia dla jakości, bo jeżeli zaczynamy wdrażać te wskaźniki od razu, to następuje efekt – dostajesz w zasadzie to, co mierzysz. Ogólny wskaźnik hospitalizacji bez mierzenia punktu wyjścia może motywować do nieprzyjmowania pacjentów. Mówiliśmy o tym, kiedy ta ustawa była procedowana, że najpierw trzeba zmierzyć, jak wygląda stan obecny, a dopiero potem patrzeć, jak ta ustawa wpływa na jakość. Pytanie. Jak Ministerstwo Zdrowia zmierzyło w tej chwili ten punkt wyjścia dla pomiarów jakości i czy w związku z tym jest plan, jak te wskaźniki, które mamy, włączyć do praktyki NFZ, tak, żeby uniknąć niepożądanych efektów w trybie dostajesz to, co mierzysz?</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#MarcelinaZawisza">W pracach nad tą ustawą zwracałam też uwagę na zestaw wskaźników, które się w niej nie znalazły, a powinny. Pierwszy, to pomiary dotyczące powikłań i rehospitalizacji. Tam jest za krótki horyzont czasowy. Obrazowo, przy krótkim, 30-dniowym terminie wskaźnik powie nam, czy nie dzieją się jakieś straszne rzeczy w szpitalu, a nie odpowie na pytanie, czy pacjenci nie mają powikłań i skutków powikłań, które wyjdą w dłuższym terminie. I tutaj propozycja – dodanie punktów kontrolnych dalszych niż miesiąc. To oczywiście do przedyskutowania z ekspertami, bo pomiaru jakości nie powinniśmy wymyślać wyłącznie w parlamencie.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#MarcelinaZawisza">Kolejny brak, to jest niewidzialny dla monitoringu jakości świat poza szpitalem, więc nie zobaczymy w tym kształcie systemu ochrony zdrowia jako całości. Pacjent w zasadzie po wyjściu ze szpitala nam znika. Dlatego kolejne rozwiązanie to włączenie do monitoringu szeroko POZ, opieki specjalistycznej, aptek.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#MarcelinaZawisza">I jeszcze dwie rzeczy niewidzialne dla tej ustawy, którą mamy, to jest bezpieczeństwo personelu oraz badanie jakości pracowniczej, czyli opinii personelu o poszanowaniu jego praw. Bardzo istotne rzeczy, bo w szpitalu, który łamie prawa pracownicze, w którym jest mobbing, nie będzie dobrej jakości leczenia, tak samo jak w szpitalu, który nie dba o to, żeby personel pomocniczy nie złapał zakażeń, na przykład podczas sprzątania, a to się dzieje. Naprawdę zachęcam do śledzenia prac zespołu parlamentarnego do spraw personelu niemedycznego, któremu przewodzę.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#MarcelinaZawisza">I tutaj pytania w zasadzie najważniejsze. Pierwsze, kiedy resort planuje nowelizację ustawy. Czy toczą się nad tym prace? Drugie, czy rozważą państwo poszerzenie monitoringu jakości na placówki nieszpitalne o badanie opinii i bezpieczeństwo personelu. I trzecie, kiedy zostanie zmierzony punkt wyjściowy dla już obowiązujących wskaźników i jak resort planuje przeciwdziałać malowaniu trawy na zielono przy wybrakowanych wskaźnikach, które zostawili państwu poprzednicy, bo wiemy, po kim państwo odziedziczyli tę ustawę. Byłabym wdzięczna za odpowiedzi na te pytania. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#JanuszCieszyński">To jest dla mnie zaskakujące, bo przecież wysiłkiem Narodowego Funduszu Zdrowia i Ministerstwa Zdrowia powstał świetny serwis Zdrowe Dane, gdzie jest mnóstwo ciekawych informacji. Widać, że państwo, gdy się zmobilizujecie, to jesteście w stanie to wyciągnąć, ale jest też mnóstwo takich rzeczy, które też można by wyciągnąć, a tego się nie robi.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#JanuszCieszyński">Zaprzestano też – a myślę, że to jest bardzo ciekawa kwestia związana właśnie z duchem ustawy o jakości – informowania na bieżąco o statystykach dotyczących porodów. One kiedyś były publikowane regularnie i kończy się to na 2023 r. Pytanie, dlaczego to nie jest publikowane na bieżąco, bo państwo podajecie później różne dane do wiadomości publicznej i trudno to z czymś zderzyć. Ja rozumiem, że nie z minuty na minutę, ale gdy fundusz zamknie rozliczenia, to przecież państwo wszystko wiecie. Macie te dane dostępne i możecie je publikować. Zatem pytanie takie ogólne, czy nie jest przypadkiem tak, że ta jawność jest warunkiem koniecznym do tego, żeby monitorowanie jakości nie było wyłącznie wewnętrznym zadaniem instytucji odpowiedzialnych za zdrowie, ale żeby też włączyć społeczeństwo obywatelskie do tego, żeby mogło się tym zajmować. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#ElżbietaGelert">My w tej chwili, każdy z państwa, mówimy o wskaźnikach – jeszcze więcej wskaźników, jeszcze dołożyć tych wskaźników. Kto je ma wprowadzać? Kto je ma wypełniać? Państwo wiedzą, że każdy szpital ma oczywiście podpisane umowy z firmami informatycznymi i one mają obowiązek wprowadzać wszystko to, co wyda zarządzeniem lub rozporządzeniem Ministerstwo Zdrowia albo Narodowy Fundusz Zdrowia, ale tych zmian jest tak dużo, że te firmy same nie nadążają, nie mówiąc o tym, że jeśli chodzi o dane, które ciągle chce wyciągać AOTMiT, to jest w ogóle nieuporządkowane. Do każdej jednostki czy badania wyceny jednostek chorobowych potrzebne są inne dane i to wszystko szpitale muszą zrobić.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#ElżbietaGelert">Proszę państwa, skończmy z tym, tak jak tu pani przewodnicząca Zawisza powiedziała, że jeszcze jeden wskaźnik, a jeszcze te wskaźniki, a jeszcze tamte. Kto ma to wszystko wykonywać? Albo niech te wskaźniki będą naprawdę rozsądne i niech ich będzie tyle, ile potrzeba, albo niech te wskaźniki wyciąga Narodowy Fundusz Zdrowia, który faktycznie ma największą skarbnicę informacji i wcale nie muszą tego robić szpitale pojedynczo.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#ElżbietaGelert">Moje pytanie jest właśnie w tym kierunku, bo ta ustawa o jakości oczywiście mówi, że żeby się porównywać, żeby wskazywać, że jakość idzie do przodu, to te dane muszą być, ale proszę państwa, uporządkujmy, co faktycznie te szpitale powinny zdawać i nie tylko szpitale, bo w tej chwili dochodzą też placówki POZ w opiece koordynowanej. Każda opieka koordynowana niesie ze sobą nowe wskaźniki i nowy obowiązek sprawozdawania. Mam więc pytanie, na jakim etapie jest przede wszystkim wiedza państwa dotycząca informatyzacji poszczególnych jednostek. Czy ona naprawdę jest na tyle przygotowana, że możemy to wszystko szybko i sprawnie wykonywać i robić, bo inaczej niedługo udusimy się w jednostkach służby zdrowia poprzez sprawozdawczość tych różnego rodzaju wskaźników, łącznie z ankietami? Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#KrzysztofZdobylak">Pierwsze i nadrzędne pytanie jest więc oczywiście takie, jakie cele chcemy osiągnąć, bo to chyba nigdy nie zostało tak bardzo wprost określone, i dopiero potem pod to trzeba określać, jakich danych potrzebujemy. Drugie pytanie, w związku z tym, że zostało ogłoszone to rozporządzenie z miernikami, które zawiera aż 63 mierniki Co, jeśli chodzi o budowanie kultury jakości nie pomoże, tylko wręcz utrudni? Co ma bowiem teraz zrobić szpital? Po pierwsze, w jakiej formie on dostanie informacje zwrotną? Czy będzie wiedział, jak się porównuje na każdym z tych mierników ze swoją grupą porównawczą, czy tylko dostanie suchą liczbę i będzie musiał sam ją interpretować, nie wiadomo na jakiej podstawie? Jak taki szpital, który w 20 miernikach będzie lepszy niż średnia, a w 20 gorszy niż średnia, ma to zinterpretować? Czy on jest lepszy, czy jest gorszy, co powinien poprawiać? Jaki jest, krótko mówiąc, plan operacjonalizacji tego i czy ministerstwo planuje określić poziomy docelowe, które każda z tych placówek w tych miernikach powinna osiągnąć, żeby miały przynajmniej jakiś punkt odniesienia, gdzie jest to akceptowalne minimum tych wskaźników?</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#JerzySzafranowicz">Otóż ten CMJ w Krakowie odwiedziłem parę miesięcy temu. Spotkałem się z panią dyrektor, z dyrektorami, z pracownikami. Oceniamy działalność CMJ-u bardzo dobrze i nie mamy żadnych planów, jeżeli chodzi o kwestię zmiany lokalizacji czy funkcjonowania. To miejsce CMJ-u jest dobre. Zarządzanie jest po prostu bardzo dobre i nie mamy żadnych wątpliwości odnośnie do przyszłości CMJ-u.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#JerzySzafranowicz">Na drugie pytanie chciałbym odpowiedzieć panu posłowi Cieszyńskiemu – to te statystyki liczby porodów – że rzeczywiście ta uwaga jest trafna. Jawność, transparentność, panie pośle, są podstawą, żeby podejmować później decyzje i mieć jakiś punkt odniesienia. Zaraz tym się zajmę, żeby to było na bieżąco zrobione.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#JerzySzafranowicz">Jeżeli chodzi o pierwsze pytanie, to jest autoryzacja. Pani dyrektor, bardzo bym prosił.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Narodowy Fundusz Zdrowia, który jest realizatorem tego zadania, zamieścił już 27 września br. w Biuletynie Informacji Publicznej informacje odnośnie do harmonogramów składania wniosków o autoryzację, bo proces autoryzacji jest inicjowany poprzez złożenie wniosku autoryzacji. Wówczas nasza podległa jednostka, czyli Narodowy Fundusz Zdrowia, będzie weryfikować koszyk w zakresie dostępu do zasobów, jak również innych warunków realizacji świadczeń szpitalnych. Tak wygląda mniej więcej harmonogram. Państwo mogą się z nim zapoznać oczywiście.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Natomiast niezależnie od tego przygotowywana jest infrastruktura, która umożliwi obsługiwanie wniosków o autoryzację, bo zdajemy sobie sprawę z tego, że to będzie proces czasochłonny dla jednostek. Przewidujemy zakończenie prac nad takim projektem informatycznym, który ułatwi składanie wniosku, do 30 czerwca przyszłego roku.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Teraz, jeżeli pani przewodnicząca pozwoli, kilka zagadnień, które podniesiono, ale one dotyczą też kwestii długiego procedowania samej ustawy. Oczywiście zagadnienia dotyczące no-fault. To był temat, który nie został rozwiązany na gruncie tej ustawy, która obowiązuje. Tutaj niezbędne były ustalenia z resortem sprawiedliwości, ale wobec tego, że nasza właściwość się zazębiała, po prostu nie doszliśmy do porozumienia w kwestii no-fault. Zespół, który pracował przy ministrze zdrowia, który zrzeszał między innymi przedstawicieli Naczelnej Izby Lekarskiej, ale również innych resortów i Prokuratury Krajowej, uznał że należy etapowo wprowadzać ustawę o jakości, czyli wprowadzić ją w węższym zakresie, aby uczyć podmioty kultury jakości i po kolei wdrażać tematy, nad którymi teraz tak naprawdę pracujemy i odnośnie do których wydaliśmy rozporządzenie, a w dalszej kolejności zastanowić się nad kwestiami trudnymi, czyli kwestiami no-fault.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Kolejna kwestia to są standardy. Zostały poruszone i to jest bardzo istotne z punktu widzenia bytności podmiotów leczniczych w ogóle i tego, co czeka podmioty w zakresie akredytacji. Tutaj zdarzyło się dużo dobrego. Mamy już wydane standardy akredytacyjne w zakresie leczenia szpitalnego. Rada Akredytacyjna kończy pracę nad standardami w zakresie POZ. Jeżeli uda się to zrobić w tym roku, to nie będzie obowiązywał podmiotów, tak jak w przypadku placówek szpitalnych, okres jednego roku na dostosowanie do złożenia wniosku o akredytację, tylko podmioty mogą już składać wnioski o udzielenie akredytacji. Proces jest bardziej przejrzysty. CMJ pilnuje wniosków tak, aby nikomu nie została przerwana ciągłość ważności certyfikatu akredytacyjnego, co jest niezwykle ważne.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#DominikaJaniszewskaKajka">W dalszej kolejności będziemy pracować jako Ministerstwo Zdrowia, bo przecież minister zdrowia wydaje obwieszczenie w sprawie standardów, nad kolejnymi zakresami. Najbliższy plan to oczywiście podstawowa opieka zdrowotna i dalej kolejna.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Jeszcze pani poseł Zawisza przytoczyła krótką historię w zakresie bezpieczeństwa nie tylko pacjenta, ale też personelu medycznego. My pamiętamy dyskusję na ten temat. Oczywiście, biorąc pod uwagę jakiś zakres samej ustawy – ustawy o jakości i bezpieczeństwie pacjenta – wtedy uzasadnialiśmy brak regulacji tym, że mamy przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy i w zasadzie na tym skończyliśmy debatę.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Nie wykluczamy oczywiście nowelizacji tej ustawy, bo jak doskonale wiemy, każda ustawa ma swoje braki. Już teraz na etapie wdrażania, proszę państwa, żeby spełnić wymogi kamienia milowego do KPO, to udało się nam wszystkie rozporządzenia w terminie wprowadzić. Zastanawiamy się nad tym, mamy pewne obszary, które możemy uznać za prawdopodobne do zmiany, więc na pewno jest to otwarta kwestia odnośnie do jakiejś nowelizacji ustawy.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#DominikaJaniszewskaKajka">W zakresie wskaźników, proszę państwa, pracował zespół – wskaźniki jakości w ochronie zdrowia. To był zespół interdyscyplinarny. On był powołany przez ministra zdrowia, ale zrzeszał przede wszystkim ekspertów z Narodowego Funduszu Zdrowia, PZH, ale również samych zarządzających wielkimi podmiotami leczniczymi. Zespół przekazał do Ministerstwa Zdrowia wypracowany zestaw wskaźników, bo delegacja ustawowa w ustawie tak brzmi, że Ministerstwo Zdrowia opracowuje rozporządzenie w sprawie wskaźników. Czyli my definiujemy wskaźniki. Oczywiście należało wybrać pewną ograniczoną liczbę, bo propozycji było bardzo dużo.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Prace zespołu zostały przyjęte bardzo pozytywnie. To znaczy, wskaźniki, które zostały wyselekcjonowane, uzyskały zgodę zarówno ekspertów klinicznych, jak i naszych ekspertów z jednostek podległych i one znalazły się de facto w rozporządzeniu. Ponieważ jest to rozporządzenie ministra zdrowia, my zakładamy, że ono będzie ewoluowało. Tak więc też mamy w planach – zobaczymy, jak sprawdzi się to obecne brzmienie rozporządzenia – ewentualną zmianę.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Natomiast jeśli chodzi o finansowanie, czyli ten dalszy etap, to jest już domena Narodowego Funduszu Zdrowia. Narodowy Fundusz Zdrowia w tym zakresie będzie przedstawiał zarządzenie prezesa NFZ, u które będzie definiowało stopień spełnienia wskaźników i finansowanie spełnienia tych wskaźników, tak krótko mówiąc. To wszystko będzie się działo przy pomocy Narodowego Funduszu Zdrowia. Czyli jednostki nie będą obciążone informatycznie. Staraliśmy się tak opracować ten projekt, żeby nie powodowało to żadnego uszczerbku po stronie podmiotów leczniczych, ale oczywiście centralna informatyzacja jest bardzo pożądana.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#DominikaJaniszewskaKajka">Nawiązując jeszcze do pani poseł Gelert, to oczywiście zdajemy sobie sprawę z tego, że powinno być takie centralne monitorowanie kosztów leczenia, ale też jakości i oceny w opiece zdrowotnej. Jeśli chodzi o monitorowanie kosztów leczenia, to AOTMiT pracuje nad systemem monitorowania kosztów leczenia tak, aby właśnie te dane, które zbiera, były w jednolitym formacie. Żeby to zostało na tyle ujednolicone, aby po prostu na zasadzie wtyczki podmiot przekazywał dane do AOTMiT-u i agencja mogła sobie to liczyć. Podobna regulacja będzie planowana w ramach naszej ustawy o jakości, ale tutaj jest też potrzeba zmiany innej ustawy – o systemie informacji w ochronie zdrowia. Są to więc takie kwestie, które należałoby pewnie jeszcze znowelizować. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#JakubAdamski">Ustawy przewidują, że rzecznik może zbierać informacje o zdarzeniach niepożądanych, opracować w tym zakresie rekomendacje, analizy i raporty dotyczące bezpieczeństwa pacjentów i inicjować inne działanie, w tym opracować dobre praktyki. Powołaliśmy zespół do spraw zdarzeń niepożądanych i muszę powiedzieć, że zaangażowaliśmy szeroki zespół ekspertów z różnych szpitali, z różnych poziomów, czyli od powiatowych, przez kliniczne, podmioty prywatne i podmioty publiczne, również CMJ współpracujący z nami w tym zakresie.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#JakubAdamski">Żeby popatrzeć, jak wygląda sytuacja, jeśli chodzi o zdarzenia niepożądane w Polsce, podjęliśmy się kilku pierwszych działań. Na początku, tak jak zostało to wspomniane wcześniej, przydatny byłby pewien raport otwarcia, czyli tak naprawdę dobra ocena stanu obecnego. Można powiedzieć, że w tym obszarze zauważyliśmy istotne braki w wiedzy. Jesteśmy w trakcie opracowywania tego raportu.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#JakubAdamski">Wykonaliśmy dużą ankietę, na którą odpowiedziało aż 400 szpitali, więc zwrot ankiety był naprawdę spory i daje ciekawą próbę tego, co w Polsce, jeśli chodzi o zbieranie informacji o zdarzeniach niepożądanych się dzieje. Pytaliśmy de facto o wszystko, od tego, od kiedy informacje o zdarzeniach niepożądanych w poszczególnych podmiotach są gromadzone, kto za to odpowiada, w jakiej postaci są gromadzone dane czy dane są zbierane anonimowo, a nawet, na przykład, ile zgłoszeń jest oczywiście zrobionych w ostatnich okresach. Zapytaliśmy nawet, kto powinien centralnie zbierać te dane.</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#JakubAdamski">Jesteśmy w trakcie opracowywania tych analiz, opracowywania tych danych. Informacje są bardzo ciekawe. Pokazują bardzo często brak gotowości podmiotów na pełną informatyzację tego obszaru, ponieważ duża część informacji w połowie podmiotów jest zbierana w drodze papierowej. Plus liczba zgłoszeń w podmiotach. Muszę powiedzieć, że jest ona bardzo niska, nieodpowiadająca temu, czego oczekiwalibyśmy, jeśli chodzi o potencjalną liczbę zdarzeń w podmiotach.</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#JakubAdamski">Tak więc raport otwarcia niedługo państwu pokażemy i myślę, że to będzie dobry punkt wyjścia do tego, żeby również ministerstwo miało podstawę do dalszych działań, wybierania priorytetów. Będziemy zatem razem współpracowali nad tym, żeby ten obszar rozwijać.</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#JakubAdamski">W ramach tego zespołu pracujemy jeszcze nad kilkoma rzeczami. Po pierwsze, wróciliśmy do tematu pewnej klasyfikacji zdarzeń niepożądanych trochę wyprzedzając temat, dlatego że chociaż pojawiały się w przyszłości, CMJ też takie opracowanie kilka lat temu zrobił. Jeżeli kiedyś mamy dojść do sytuacji, w której będziemy analizowali to chociażby na poziomie centralnym, czy musieli porównywać i dawać rekomendacje w tym zakresie, to musimy dojść do jakiegoś wspólnego języka, jednego słownika zdarzeń niepożądanych, tego, co zbieramy i na co patrzymy. Nad tym w tej chwili pracujemy, żeby coś takiego zaproponować na początku w ramach pewnych dobrych praktyk i coś, co mamy nadzieję ministerstwo wykorzysta później, gdy zobaczymy, że to faktycznie dobrze funkcjonuje w systemie przy kolejnych iteracjach prac nad ustawą o jakości.</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#JakubAdamski">Podobnie zespół chciałby odpowiedzieć na to, co zgłaszają szpitale, czyli, że przydałyby się wytyczne w zakresie monitorowania i analizowania zdarzeń niepożądanych. Zresztą są obszary, gdzie te kompetencje w podmiotach faktycznie musimy budować. Rzecznik ma w tym zakresie dość szczególne dane i to też zamierzamy wykorzystać. Zaczęliśmy nad tym prace i czekamy, jak liczba zbieranych danych wzrośnie.</u>
<u xml:id="u-1.40" who="#JakubAdamski">Zbieramy zdarzenia bezpośrednio od pacjentów. Takich zdarzeń mamy kilkaset rocznie, ale też nie zapominajmy o Funduszu Kompensacyjnym Zdarzeń Medycznych, który de facto jest na chwilę obecną najlepszym źródłem tego typu danych o zdarzeniach niepożądanych, ponieważ przy bardzo dużej liczbie zgłoszonych wniosków mamy pewną liczbę decyzji. Tam, gdzie przyznajemy świadczenia, to są de facto zdarzenia niepożądane, gdzie mamy bardzo szczegółowo określony stan faktyczny, co zaszło, co możemy zrobić i pracować faktycznie nad rekomendacjami. Taki jest nasz plan działań na najbliższy okres. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.41" who="#MaciejKaraszewski">Było też pytanie o to, co z ankietami. Ankiety są dostępne na stronach BIP Ministerstwa Zdrowia. Zostały opracowane we współpracy z CMJ. One są dla szpitali, AOS-u i POZ-u. Centrum Monitorowania Jakości wspiera podmioty, jeżeli chodzi o obowiązek ankietyzacji pacjentów. Dla szpitali i AOS-u są udostępnione dwa narzędzie internetowe – PASAT IKP oraz PASAT AOS. Na ten moment w ramach PASAT IKP zebrano prawie 350 tys. ankiet dla opieki szpitalnej, a dla AOS-u 2,5 tysiąca ankiet. To, jeżeli chodzi o ankiety i jakiś zewnętrzny proces ankietyzacji, obserwacji jakości konsumenckiej.</u>
<u xml:id="u-1.42" who="#MaciejKaraszewski">Jeżeli mówimy o wskaźnikach, no to tak jak tutaj było powiedziane, te dane, które będą służyć do wyliczenia ze wskaźników, są w zasobach NFZ. Nie będzie tutaj żadnych dodatkowych sprawozdawczych obowiązków dla podmiotów – chciałbym w tej kwestii uspokoić.</u>
<u xml:id="u-1.43" who="#MaciejKaraszewski">Drugi element, to transparentność. 30 kwietnia NFZ będzie musiał opublikować wszystkie te wskaźniki na stronach. One będą wyliczone po raz pierwszy. Gdybyśmy więc mówili, że NFZ obliczy po raz pierwszy, to tak naprawdę będzie to dopiero w formie benchmarku, żeby wszyscy mogli zobaczyć, gdzie, w którym wskaźniku, na jakim etapie są. Natomiast to jeszcze nie będzie element tego, żeby NFZ płacił albo komuś obniżał płatność za nieosiągnięcie wskaźników, bo tak naprawdę trzeba będzie popatrzeć jak te wskaźniki po raz pierwszy zostaną obliczone dla wszystkich podmiotów. Każdy z dyrektorów szpitali będzie mógł zobaczyć, gdzie, w jakim wskaźniku jest i wtedy ewentualnie będzie określona przez prezesa NFZ ścieżka dojścia do oczekiwanej wartości wskaźnika. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.44" who="#ElżbietaGelert">Tak jak pan mówił, w tej chwili faktycznie te zdarzenia niepożądane są czytelne i jasne, bo one dotyczą najczęściej przypadków typowo medycznych, natomiast te wszystkie przypadki niemedyczne, które też się zdarzają, może nie są dookreślone tak dokładnie i w związku z tym jest problem w określeniu. Miałabym więc pytanie do pana, kiedy ewentualnie… Ja wiem, że to jest praca ciągła i też doskonalicie się pod względem tego, co zostaje do was przesłane i jakie materiały macie, ale chciałoby się wiedzieć, kiedy to zostanie zakończone. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.45" who="#CzesławHoc">Oczywiście jest raczej niepokojące, dlatego że my mamy oczekiwania, jakie są najczęstsze zdarzenia pożądane, bo nawet są pewne programy, w przypadku których, gdy zobaczymy, że problem jest bardzo poważny, to przerywamy badania i od razu wdrażamy pewne przedsięwzięcia. Dlatego niepokoi mnie, że to już praktycznie rok, gdy ustawa weszła w życie, natomiast cały czas mówimy o tych zdarzeniach niepożądanych, a nie mamy konkretów. Zatem, kiedy będzie wstępny raport albo będą jakieś wstępne informacje, żebyśmy przeciwdziałali tym zdarzeniem niepożądanym. To po pierwsze. No i też, kiedy będzie końcowy raport.</u>
<u xml:id="u-1.46" who="#CzesławHoc">Tak samo, jeśli chodzi o to doświadczenie pacjentów, a więc ocenę konsumencką. Też nie wiemy. Mówicie, że 350 tys. ankiet wpłynęło, ale nie wiemy, czy pacjenci są zadowoleni, czy pacjenci są niezadowoleni, jakie skargi zgłaszają, jakie wnioski, jakie uwagi, jakie spostrzeżenia. Oczekujemy chociaż wstępnych informacji. Nawet bym powiedział, że moglibyśmy złożyć taki wniosek, żeby Komisja Zdrowia zaproponowała termin za 2–3 miesiące i wtedy przedstawicie wstępny raport, albo nawet już połowiczny, żebyśmy wiedzieli, jakie są problemy.</u>
<u xml:id="u-1.47" who="#CzesławHoc">I trzecie, ostatnie pytanie. Wiadomo, że ta ustawa o jakości w opiece zdrowotnej to jest kamień milowy w naszych działaniach. Czy zgłosiliśmy do Komisji Europejskiej? Czy Komisja Europejska już za akceptowała ten kamień milowy w aspekcie wdrażania albo już działania ustawy o jakości w służbie zdrowia i bezpieczeństwie pacjenta?</u>
<u xml:id="u-1.48" who="#MarekTomaszHok">Jeszcze jeden głos. Strona społeczna, bardzo proszę.</u>
<u xml:id="u-1.49" who="#AnnaGołębicka">Nasze obserwacje dotyczące jakości są takie, że wskaźniki kliniczne, które w tej chwili mamy, są tak bardzo ogólne, że kierują nasz system w stronę wskaźników, a nie jakości, czyli my będziemy wykonywać wskaźniki, a jakość będzie gdzieś zupełnie z drugiej strony. Nie ma w nich punktu, z którego wychodzimy. Żeby coś oceniać, trzeba zawsze ocenić stan wejściowy, a potem mamy stan wyjściowy. Takie mamy głosy.</u>
<u xml:id="u-1.50" who="#AnnaGołębicka">Z drugiej strony nie uwzględniamy specyfiki danej placówki. Nie uwzględniamy tego, że szpital szpitalowi nierówny i profil pacjenta pacjentowi nierówny, chociażby geograficznie w Polsce.</u>
<u xml:id="u-1.51" who="#AnnaGołębicka">Mamy następne głosy dotyczące tych ludzi, którzy są na dole, że te wskaźniki, które dotyczą oceny konsumenckiej, są poniekąd fikcją, ponieważ są te ankiety, a nie wiadomo, co z tych ankiet dokładnie wynika. Każdy sobie zbiera jak chce. Żeby więc osiągnąć jakiś wskaźnik trzeba go zbierać, monitorować, wyciągać wnioski, poprawiać i tak dalej iść z pacjentem. A następna rzecz, o którą apelujemy, to żeby spojrzeć na jakość ochrony zdrowia z punktu widzenia jakości i bezpieczeństwa personelu, bo tego jeszcze ciągle w tych wskaźnikach jakościowych brakuje. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.52" who="#JakubAdamski">My jako Biuro Rzecznika Praw Pacjenta nie mamy obecnie kompetencji do tego, żeby zrobić coś takiego jako obligatoryjne wprowadzenie takiego rozwiązania. Możemy to zaproponować tylko jako dobrą praktykę, którą podmioty z reguły przyjmują. Oczywiście po zaproponowaniu takiej dobrej krytyki, pokazaniu, w jaki sposób ona będzie funkcjonowała, będziemy mieli możliwość we współpracy z ministerstwem zaproponować. Mam nadzieję, że przy kolejnych iteracjach, gdy wrócą do tematu ustawy o jakości, będzie można myśleć o wprowadzeniu tego jako rozwiązania na przykład obligatoryjnego czy też jako system.</u>
<u xml:id="u-1.53" who="#JakubAdamski">W systemie centralnym tego typu informacje będą zbierane. Będą one już zbierane według zasad, które zostały wypraktykowane, zbadane czy działają w rzeczywistości, a nie są tylko powieleniem pewnego teoretycznego modelu. Czyli, mówiąc krótko, chcemy umożliwić, jeżeli w przyszłości dalsze zmiany będą robione, że po pierwsze podmioty będą do tego bardziej przygotowane, ponieważ nie wszystko wymaga natychmiastowej zmiany ustawy. Akurat podmioty mają obowiązek działania w tym zakresie poprzez wewnętrzny system zarządzania jakością i bezpieczeństwem. Jedyne, co chcemy zrobić, to im podpowiedzieć, jak robić to lepiej i tak, żeby je przygotować na ewentualne dalsze zmiany przez ministerstwo... To jest kierunek, który w tym zakresie przyjmujemy. Mówimy o dobrych praktykach nie o obowiązkach, bo takich możliwości, my jako Biuro Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznik Praw Pacjenta, nie posiadamy. Chcielibyśmy, żeby pod tym względem było trochę łatwiej.</u>
<u xml:id="u-1.54" who="#JakubAdamski">I druga rzecz. Jeśli chodzi o raport, jak wspomniałem, zamierzamy go na pewno najpóźniej w pierwszym kwartale opublikować. To jest bardziej raport otwarcia. Możemy pokazać to, jak wyglądał początek po wejściu w życie ustawy i jaki jest stan obecny. Myślę, że będą tam różne punkty, o których będziemy mogli wtedy dyskutować, w jakim kierunku z poprawą tej sytuacji iść. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.55" who="#MonikaPintalŚlimak">Z drugiej strony, jako przedstawiciel zawodów medycznych chciałabym prosić i apelować o to, aby w kontekście tego, co mówimy, że mamy problem ze zgłaszaniem zdarzeń niepożądanych, warto by było spojrzeć na tę klauzulę wyższego dobra. Wprowadzenie jej na pewno przyczyniłoby się do tego, że ta zgłaszalność zdarzeń niepożądanych by wzrosła, a personel medyczny nie obawiałby się zgłaszać tego i żeby te regulacje, które by miały wpływać na to, w jaki sposób te zdarzenia niepożądane są zgłaszane, nie antagonizowały grup zawodowych w podmiotach, że jedna grupa zgłasza na drugą, ale żeby rzeczywiście tę potrzebę zgłaszania zdań wyciągania wniosków rozumieć. A więc wprowadzenie tych zasad no-fault. Tak więc ten zespół do spraw no-fault, który był przy ministrze zdrowia, naprawdę był bardzo pomocny i warto by było wznowić jego pracę. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.56" who="#DorotaKorycińska">Ja może tylko powiem, dlaczego nam bardzo zależało na ocenie zewnętrznej. Kiedy nasze organizacje długo prosiły o sprawozdanie z realizacji pilotażu Krajowej Sieci Onkologicznej, którego przez całe lata nie otrzymywaliśmy, to ukazywały się takie informacje, że na przykład 97% pacjentów jest zachwyconych jakością opieki onkologicznej w ośrodkach pilotażowych. To wprawiało nas w zdumienie, ponieważ nie ma takiej szansy, żeby wszyscy mówili, że jest tak cudownie tylko w kilku miejscach. To jest niezwykły wynik. Dlatego uznaliśmy, że ta ocena zewnętrzna właśnie, jakościowa, konsumencka, powinna być jak najbardziej realizowana. Zadaję więc pytanie, ale nie wiem, do kogo je kierować. Jak możemy sprawdzić to, jak są realizowane te ankiety konsumenckie? Nie wiem nawet do kogo to pytanie skierować, ale ta informacja jest na tyle niepokojąca, że wydaje mi się, że trzeba by było coś w tym kierunku skontrolować, zobaczyć. Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-1.57" who="#MaciejKaraszewski">Drugi element w procesie zewnętrznym oceniania – po prostu ankiety będą udostępnione na IKP. Będzie też możliwość ankietyzacji przez infolinię.</u>
<u xml:id="u-1.58" who="#MaciejKaraszewski">Trzecim elementem, który tutaj budził niepokój, jest to, gdzie mamy punkt wyjścia, do czego będziemy dążyć i jak oceniać jakość. No tak, jak było tutaj mówione, ten zestaw wskaźników został opracowany przez ekspertów. Oczywiście każdy chciałby dowiedzieć się jeszcze więcej, natomiast publikując to rozporządzenie musieliśmy wyważyć pomiędzy tym, co jest przydatne do mierzenia jakości, takimi bardziej twardymi wskaźnikami jakości, które dotyczą bezpieczeństwa pacjenta, a dodatkowymi czynnościami, które musiałyby realizować podmioty i sprawozdawać dodatkowe informacje. Jeżeli więc mówimy o punkcie wyjścia, no to bez publikacji tych pierwszych wskaźników 30 kwietnia przyszłego roku nie będziemy mogli powiedzieć, że to będzie właśnie ten punkt wyjścia, gdzie każdy z podmiotów będzie mógł się porównać i popatrzeć, gdzie jest na tej liście, z jakim wskaźnikiem i co dobrze by było poprawić, a co nie. To będzie publicznie dostępne. Każdy będzie mógł zajrzeć na stronę NFZ i to zobaczyć. To będzie ten punkt wyjścia, więc trudno powiedzieć, że nie wiemy do czego chcemy dążyć albo jakie są punkty wyjścia, jeśli ten moment dopiero nastąpi. Dziękuję.</u>
<u xml:id="u-1.59" who="#MarekTomaszHok">Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>