text_structure.xml
3.64 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytanie Pana Posła Lecha Kuropatwińskiego, przesłane przy piśmie nr SPS-024-2748/07 z dnia 25 maja 2007 r., w sprawie zaliczenia do kategorii dróg publicznych drogi dojazdowej do działek nr 514 i 538 w miejscowości Dulsk w gminie Radomin, uprzejmie informuję, że zaliczenie drogi niepublicznej do odpowiedniej kategorii dróg publicznych, w trybie art. 9 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) możliwe jest w sytuacji, kiedy dana droga spełnia łącznie następujące warunki:</p>
<p xml:id="div-2">1) jest niezbędna do komunikacji publicznej,</p>
<p xml:id="div-3">2) spełnia kryteria właściwe dla kategorii drogi wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej,</p>
<p xml:id="div-4">3) nie została zaliczona przez organ właściwy do zaliczenia do kategorii dróg wojewódzkich w trybie art. 6 ust. 2, powiatowych w trybie art. 6a ust. 2 lub gminnych w trybie art. 7 ust. 2.</p>
<p xml:id="div-5">Drogą dojazdową do działek nr 514 i 538 w miejscowości Dulsk nie jest prowadzony zbiorowy transport publiczny. Zatem nie można omawianej dogi uznać za niezbędną do komunikacji publicznej. Nie jest również znane powiązanie ww. drogi z istniejącą siecią dróg publicznych, a tym samym trudno stwierdzić, czy dana droga spełnia kryteria właściwe dla drogi chociażby najniższej kategorii, tj. gminnej.</p>
<p xml:id="div-6">Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku NSA II SAB 98/99 z dnia 18.11.1999 r. podkreślił, że art. 9 ustawy o drogach publicznych nie może być podstawą do zastępowania przez Ministra Transportu organów właściwych do zaliczania dróg do kategorii dróg wojewódzkich, powiatowych lub gminnych. Omawiany przepis nie może służyć jako narzędzie do rozwiązywania spraw, dla których od wielu już lat brak jest porozumienia pomiędzy poszczególnymi podmiotami.</p>
<p xml:id="div-7">Biorąc powyższe pod uwagę uprzejmie informuję, że w zaistniałej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 9 ustawy o drogach publicznych.</p>
<p xml:id="div-8">Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 145 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (drogi koniecznej). Przeprowadzenie drogi koniecznej następuje z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między zainteresowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządza, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej. Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy.</p>
<p xml:id="div-9">Łączę wyrazy najwyższego szacunku</p>
<p xml:id="div-10">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-11">Piotr Stomma</p>
<p xml:id="div-12">Warszawa, dnia 13 czerwca 2007 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>