text_structure.xml 5.7 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo z dnia 8 maja 2007 r., znak: SPS-024-2643/07, dotyczące zapytania poseł Barbary Bubuli w sprawie umorzenia podatku dochodowego należnego od ławników sądowych z tytułu rekompensat pieniężnych za 2004 r. przedstawiam następujące wyjaśnienia.</p>
        <p xml:id="div-2">Kwestie należności ławników za czas wykonywania czynności w sądzie uregulowane zostały w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.), natomiast sprawy związane z opodatkowaniem powyższych świadczeń podatkiem dochodowym zawarte są w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.).</p>
        <p xml:id="div-3">Zgodnie z treścią art. 172 § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych ławnik za czas wykonywania czynności w sądzie otrzymuje rekompensatę pieniężną. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika wynosi 3% kwoty bazowej stanowiącej podstawę ustalania wynagrodzenia zasadniczego asesora sądowego (art. 172 § 4 ww. ustawy).</p>
        <p xml:id="div-4">Z analizy powyższych przepisów wynika, że rekompensata pieniężna nie jest wypłacana jako zwrot kosztów, ale jest świadczeniem pieniężnym mającym charakter wynagrodzenia za czynności wykonane przez ławnika.</p>
        <p xml:id="div-5">Równocześnie ławnik zamieszkały poza siedzibą sądu otrzymuje dietę oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów (art. 173 powołanej ustawy). Należności te korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.</p>
        <p xml:id="div-6">Jeśli chodzi o rekompensaty wypłacane ławnikom na podstawie art. 172 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, to według interpretacji organów podatkowych zostały one uznane za określone w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z działalności wykonywanej osobiście, czyli przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób.</p>
        <p xml:id="div-7">Rekompensaty pieniężne nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego i dlatego sąd wypłacający te rekompensaty zobowiązany jest jako płatnik do poboru zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.</p>
        <p xml:id="div-8">Odnosząc się do treści zapytania poselskiego w części dotyczącej informacji na temat skali zaistniałego problemu, należy zwrócić uwagę na treść art. 170 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, w myśl którego ławnik może być wyznaczony do udziału w rozprawach do dwunastu dni w ciągu roku. Liczba tych dni może być zwiększona przez prezesa sądu tylko z ważnych przyczyn, a zwłaszcza w przypadku konieczności zakończenia rozprawy z udziałem tego ławnika.</p>
        <p xml:id="div-9">Biorąc pod uwagę wskazane regulacje, wydaje się, że sytuacje, w których ławnicy byliby zobowiązani do uiszczania podatku dochodowego od osób fizycznych od otrzymywanych rekompensat pieniężnych za czas wykonywania czynności w sądzie, nie powinny być zbyt częste.</p>
        <p xml:id="div-10">Pragnę zauważyć, iż jedynym sposobem wygaśnięcia zobowiązań podatkowych z tytułu niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy będzie ich zapłata lub umorzenie zaległości (w przypadkach i na zasadach określonych przepisami).</p>
        <p xml:id="div-11">W myśl art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przepisy art. 70 stosuje się odpowiednio do należności płatników z tytułu niepobranych albo niewypłaconych podatków (art.71 ww. ustawy).</p>
        <p xml:id="div-12">Z brzmienia ww. przepisów wynika zatem, iż zobowiązania podatkowe za rok 2004 nie uległy przedawnieniu i mogą być skutecznie dochodzone.</p>
        <p xml:id="div-13">Pragnę również podkreślić, iż nie można zgodzić się z tezą, że pobranie podatku od rekompensat ławników za wykonywanie czynności w sądzie stanowi przejaw działania prawa wstecz, mimo bowiem licznych nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwestia opodatkowania rekompensat pieniężnych ławników (wcześniej świadczeń w postaci równowartości utraconego wynagrodzenia za pracę) pozostała niezmieniona.</p>
        <p xml:id="div-14">Nie wydaje się także możliwe takie skonstruowanie przepisów ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, aby przez samą zmianę nazwy świadczenia doprowadzić do odmiennego niż obecnie obowiązujące traktowania tego świadczenia przez prawo podatkowe. O zaliczeniu świadczenia do rodzaju przychodów decyduje bowiem nie nazwa, lecz charakter, cel i funkcja tego świadczenia.</p>
        <p xml:id="div-15">Z wyrazami szacunku i ukłonami</p>
        <p xml:id="div-16">Podsekretarz stanu</p>
        <p xml:id="div-17">Andrzej Duda</p>
        <p xml:id="div-18">Warszawa, dnia 8 czerwca 2007 r.</p>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>