text_structure.xml
6.89 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pisma nr SPS-023-7285/07 oraz SPS-024-2472/07, przy których przekazane zostały: interpelacja poseł Beaty Bublewicz oraz grupy posłów, a także zapytanie posła Mieczysława Aszkiełowicza w sprawie skutków obowiązywania art. 67 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm.) oraz możliwości zmiany przywołanego art. 67 ustawy - uprzejmie przedstawiam następujące stanowisko:</p>
<p xml:id="div-2">Przepis art. 67 został wprowadzony ustawą - Prawo o adwokaturze w jej pierwotnym brzmieniu (Dz. U. z 1982 r. Nr 16, poz. 124) i jedynie w nieznacznym zakresie ulegał on zmianom w ciągu kolejnych lat. Zmiany te zmierzały jednak do rozszerzenia kręgu osób, których dotyczy wskazany w tym przepisie zakaz wykonywania zawodu adwokata w okresie 2 lat od zaprzestania wykonywania zawodu sędziego lub prokuratora.</p>
<p xml:id="div-3">Pozostawienie omawianej regulacji faktycznie koliduje z obecnymi tendencjami do otwierania dostępu do zawodów prawniczych, a także tendencjami zmierzającymi do zrównania uprawnień zawodów adwokatów i radców prawnych. Wydaje się, iż w tej sytuacji nie powinien być utrzymywany ˝sztuczny˝ nakaz dwuletniej karencji określony w Prawie o adwokaturze, przy braku takiego zapisu w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059, z późn. zm.).</p>
<p xml:id="div-4">Należy zauważyć, iż przepis art. 67 Prawa o adwokaturze został wprowadzony w czasie, gdy wykonywanie zawodu radcy prawnego - zgodnie z art. 4 ust. 1 powołanej wyżej ustawy w jej brzmieniu pierwotnym (Dz. U. z 1982 r. Nr 19, poz. 145) - polegało na obsłudze prawnej państwowych i spółdzielczych jednostek organizacyjnych. Z kolei ust. 2 tejże ustawy wprowadzał możliwość świadczenia takich usług na rzecz organizacji społecznych oraz spółek z udziałem kapitału państwowego, spółdzielczego lub organizacji społecznych. Z kolei zgodnie z przepisem art. 8 radca prawny wykonywał zawód w ramach stosunku pracy.</p>
<p xml:id="div-5">Zmiany wprowadzane kolejnymi ustawami dotyczącymi radców prawnych miały przede wszystkim na celu unormowanie obsługi prawnej świadczonej przez radców prawnych w konsekwencji dokonujących się przemian systemu politycznego i gospodarczego. Zmierzały one głównie do przyznania radcom prawnym prawa do udzielania pomocy prawnej nie tylko podmiotom gospodarczym i jednostkom organizacyjnym, ale także osobom fizycznym. W konsekwencji art. 4 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w brzmieniu obecnie obowiązującym stanowi, że wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, z wyjątkiem występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym i w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe.</p>
<p xml:id="div-6">W ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości utrzymywanie przepisu art. 67 ustawy - Prawo o adwokaturze nie ma odniesienia w przyjętym dla jego uzasadnienia celu, a mianowicie w ochronie interesu uczestników postępowania i dobra wymiaru sprawiedliwości. Wydaje się, iż wystarczającym i skutecznym środkiem gwarantującym stronom bezstronną reprezentację oraz obiektywizm rozstrzygnięcia mogłoby być ustanowienie zakazu świadczenia pomocy prawnej przez adwokata w sprawie, w której mógłby wcześniej uzyskać informacje, jakich nie mógłby zgodnie z prawem powziąć i wykorzystać, gdyby nie zajmował uprzednio stanowiska sędziego.</p>
<p xml:id="div-7">Należy również zauważyć, iż na straży przestrzegania reguł zawodowej uczciwości stoją także rozwiązania służące ochronie etyki zawodowej, zarówno sędziego jak radcy prawnego i adwokata (odpowiedzialność dyscyplinarna, ustawowo zagwarantowana kontrola kwalifikacji etyczno-moralnych przy powoływaniu na stanowisko sędziego lub podejmowaniu zawodu adwokata czy radcy prawnego). Wydaje się, iż problem przestrzegania tych reguł może być rozwiązany za pomocą takich regulacji, które nie będą ingerować w sferę wolności wyboru wykonywania zawodu oraz miejsca pracy, określoną w art. 65 ust. 1 Konstytucji RP.</p>
<p xml:id="div-8">W wyroku z dnia 19 października 1999 r. (sygn. SK 4/99, OTK ZU nr 6/1999, poz. 119) Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił znaczenie art. 65 ust. 1 Konstytucji dla tzw. wolnych zawodów. W uzasadnieniu znalazło się stwierdzenie, iż w odniesieniu do tych zawodów ˝treścią wolności wykonywania zawodu jest stworzenie sytuacji prawnej, w której: po pierwsze, każdy mieć będzie swobodny dostęp do wykonywania zawodu, warunkowany tylko talentami i kwalifikacjami; po drugie, mieć będzie następnie rzeczywistą możliwość wykonywania zawodu˝.</p>
<p xml:id="div-9">Wolność statuowana w art. 65 ust. 1 Konstytucji oznacza, że każdy ma prawo wybrać zawód i - jeżeli spełnia określone wymagania - wykonywać go. Jednakże zasada wolności zawarta w art. 65 ust. 1 Konstytucji nie ma charakteru absolutnego, bowiem sama Konstytucja dopuszcza wyjątki od tej zasady, jeżeli są one określone w ustawie. Właśnie w tym kontekście należy rozważać, czy dwuletni zakaz dotyczący miejsca wykonywania zawodu adwokata (określony w art. 67 ustawy - Prawo o adwokaturze), stanowiący wyjątek wprowadzony przez ustawodawcę od zasady wolności określonej w art. 65 ust. 1 Konstytucji, pozostaje w zgodności z normami, zasadami i wartościami zawartymi w ustawie zasadniczej. Tylko bowiem w tych granicach ustawodawca ma swobodę kształtowania zasad wykonywania poszczególnych zawodów, zaś ocena dopuszczalności ograniczeń musi opierać się na rozważeniu ich racjonalności i proporcjonalności.</p>
<p xml:id="div-10">W świetle powyższego zasadne jest rozważenie możliwości ewentualnego uchylenia art. 67 ustawy - Prawa o adwokaturze celem umożliwienia wpisu na listę adwokatów w okręgu tej izby adwokackiej, w której dana osoba wykonywała zawód sędziego lub prokuratora, jeżeli osoba ta spełnia wszystkie inne przesłanki do uzyskania wpisu.</p>
<p xml:id="div-11">Na marginesie zauważyć należy, że występowanie - jako pełnomocnika - przed sądem osoby, która w okresie bezpośrednio poprzedzającym była sędzią, może budzić wątpliwości. Wydaje się jednak, iż precyzyjne skonstruowanie przepisów zawierających odpowiednie podstawy wyłączenia może te wątpliwości wyeliminować.</p>
<p xml:id="div-12">Z wyrazami szacunku i ukłonami</p>
<p xml:id="div-13">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-14">Andrzej Duda</p>
<p xml:id="div-15">Warszawa, dnia 20 kwietnia 2007 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>