text_structure.xml
10.5 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Odpowiadając na przesłane przy piśmie z dnia 22 lutego 2007 r. (SPS-024-2295/07) zapytanie Pana Posła na Sejm Jacka Kurskiego z dnia 15 lutego 2007 r. dotyczące postępowań karnych, jakie toczyły się w przeszłości lub prowadzone są obecnie, w sprawie nieprawidłowości w działalności Prosper Banku uprzejmie informuję, że problematyka ta stanowiła przedmiot łącznie 20 postępowań, jakie prowadziła Prokuratura Okręgowa w Warszawie w okresie od 1994 roku, aż do chwili obecnej.</p>
<p xml:id="div-2">W dniu 23 lipca 1993 roku Zarząd Komisaryczny Banku Prosper Bank S.A., który - w związku ze stwierdzeniem przez Główny Inspektorat Nadzoru Bankowego szeregu nieprawidłowości w działalności wymienionego banku - został powołany przez ówczesnego Prezesa Narodowego Banku Polskiego, złożył w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Śródmieście pierwsze z zawiadomień o przestępstwie.</p>
<p xml:id="div-3">Sprawa ta została następnie przekazana ówczesnej Prokuraturze Wojewódzkiej w Warszawie i zarejestrowana pod sygnaturą akt V Ds. 31/94. Celem prowadzonego w tym zakresie śledztwa było ustalenie ewentualnych podstaw odpowiedzialności osób wchodzących w skład władz centrali Spółki Prosper Bank S.A. w Warszawie oraz Banku Prosper Bank w Krakowie w aspekcie czynów polegających na działaniu na szkodę interesów banku, w szczególności w związku z zawieraniem umów kredytowych lub poręczeń wekslowych udzielanych przez bank jako zabezpieczenie zaciąganych przez inne podmioty kredytów, to jest przestępstw z art. 482 dawnego kodeksu handlowego, jak również art. 206 dawnego kodeksu karnego.</p>
<p xml:id="div-4">Śledztwo to zostało umorzone w dniu 31 stycznia 2003 roku wobec przedawnienia karalności przestępstw, a także z uwagi na brak znamion czynu zabronionego.</p>
<p xml:id="div-5">Jedno z rozstrzygnięć tego postanowienia o umorzeniu postępowania dotyczyło zarzutu postawionego Stefanowi M. - byłemu zastępcy dyrektora II Oddziału Prosper Banku S.A. w Warszawie, podejrzanemu między innymi o to, że podejmując decyzję o udzieleniu kredytu w kwocie 10 miliardów starych złotych na rzecz Gospodarstwa Specjalistycznego w Grabinie, reprezentowanego przez Feliksa Siemieniasa, nie dopełnił obowiązku ustalenia i oceny zdolności kredytowej kredytobiorcy, skuteczności ustanowionych zabezpieczeń i obowiązku pobrania prowizji od udzielonego kredytu, podpisał w dniu 28 lutego 1991 r. umowę kredytową nr 421/91, czym spowodował stratę w mieniu Prosper Banku S. A. w kwocie nie mniejszej niż 14,8 miliarda starych złotych.</p>
<p xml:id="div-6">Wśród materiału dowodowego tej sprawy znajduje się także zawiadomienie o przestępstwie, jakie w dniu 11 października 1996 r. złożył Stefan Gojło, który także został w tej sprawie przesłuchany jako świadek.</p>
<p xml:id="div-7">Z uwagi na wielowątkowość tej sprawy i mając na względzie przyśpieszenie oraz usprawnienie jej biegu, wyłączono do odrębnego prowadzenia 19 wątków, które sukcesywnie były rozpoznawane i kończone stosownymi decyzjami merytorycznymi, w tym w pięciu sprawach podjęta została decyzja o skierowaniu aktu oskarżenia. Cztery z tych postępowań dotyczyły wyłudzenia kredytu na szkodę Prosper Banku S.A. W 14 sprawach postępowania po przeprowadzeniu śledztwa zostało umorzone.</p>
<p xml:id="div-8">Podkreślenia wymaga, że w toku prowadzonych śledztw zabezpieczano oryginały dostępnej dokumentacji źródłowej dotyczącej m.in. udzielonych kredytów. Sporządzono też jej kserokopie. Należy jednak zaznaczyć, że zabezpieczając materiały źródłowe na potrzeby postępowania stwierdzano przypadki braków w dokumentacji posiadanej przez Prosper Bank S.A.</p>
<p xml:id="div-9">Odpowiadając na pytanie czwarte, informuję, że zarządzeniem nadzorującego postępowanie prokuratora z dnia 13 listopada 1994 r. prowadzenie śledztwa w sprawie V Ds31/94 w całości powierzono byłemu Urzędowi Ochrony Państwach, co znajdowało podstawę w treści przepisu art. 269 § 2 pkt 1 dawnego kodeksu postępowania karnego w związku z art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa. Z akt sprawy wynika, że pan Stefan Gojło - podobnie zresztą jak i inni świadkowie - został przesłuchany przez funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa. Czynność ta została przeprowadzona w dniu 6 lutego 1997 roku. Z treści protokołu dokumentującego jej przebieg wynika, że po zakończeniu przesłuchania świadek osobiście przeczytał protokół i następnie podpisał go, nie zgłaszając zastrzeżeń zarówno co do jego treści, jak i przebiegu przesłuchania.</p>
<p xml:id="div-10">Informuję, że postanowieniem z dnia 9 lutego 1999 roku wyłączono do odrębnego prowadzenia materiały dotyczące złożenia fałszywych zeznań przez Feliksa Siemieniasa w toku postępowania we wzmiankowanej sprawie o sygnaturze akt V Ds. 31/94.</p>
<p xml:id="div-11">W dniu 12 marca 1999 roku (sygn. akt V Ds.25/99) skierowano w tej sprawie do sądu akt oskarżenia, zarzucając Feliksowi Siemieniasowi, że składając w dniu 6 kwietnia 1995 r. zeznania przed funkcjonariuszem UOP i będąc uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań lub zatajanie prawdy fałszywie zeznał, iż w dniu 28 lutego 1991 roku, wypełniając wniosek kredytowy na kwotę 10 mld starych złotych oraz podpisując ˝in blanco˝ umowę kredytową oraz umowę zastawu bankowego z Prosper Bank S.A. nie zamierzał za tę kwotę kupić akcji wymienionego banku oraz nie wiedział, iż umowa ta zostanie zrealizowana, a za kwotę tę zostaną zakupione akcje na jego nazwisko, oraz że o fakcie tym dowiedział się w listopadzie 1991 roku, podczas gdy w rzeczywistości w tym samym dniu, to jest 28 lutego 1991 roku własnoręcznie podpisał dokument zapisu na zakup 100 tys. akcji wymienionego banku o łącznej wartości 10 mld starych złotych.</p>
<p xml:id="div-12">Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa wyrokiem z dnia 3 czerwca 2004 r. (III K 361/99) uznał go winnym tego czynu i wymierzył karę grzywny. W wyniku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2006 r. (X Ka 910/05) umorzył postępowanie, stwierdzając, że nastąpiło przedawnienie karalności tego czynu.</p>
<p xml:id="div-13">Nawiązując do podniesionego w zapytaniu zagadnienia odnośnie zasad regulujących przedawnienie karalności czynów, co do których toczyło się postępowanie dotyczące nieprawidłowości w działalności Banku Prosper Bank S.A., to pragnę wyjaśnić, że w dacie zaistnienia zdarzeń będących przedmiotem postępowania obowiązywał kodeks karny z 1969 r., którego art. 105 § 1 pkt 3 stanowił, że jeżeli chodzi o występki zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą lat 5, to karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat 5, zaś zgodnie z art. 106 wspomnianego kodeksu, jeżeli we wskazanym okresie lat 5 wszczęto postępowanie, karalność przestępstwa ustaje z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu. Ponieważ występek z art. 482 dawnego kodeksu handlowego zagrożony był karą pozbawienia wolności do lat 5, zaś występek z art. 206 dawnego kodeksu karnego - karą pozbawienia wolności do lat 3, to z uwagi na wszczęcie w 1994 roku śledztwa czyny kwalifikowane z tych artykułów według przedstawionych zasad przedawniałyby się z upływem 10 lat od ich popełnienia. Zasady te zmodyfikowane zostały w kodeksie karnym wprowadzonym ustawą z dnia 6 czerwca 1997 roku, który stanowi w art. 101 § 1 pkt 3, że karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat 10 - gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata. Przepis art. 102 kodeksu określa, iż jeżeli w okresie przewidzianym w art. 101 wszczęto postępowanie przeciwko osobie, karalność popełnionego przez nią przestępstwa określonego w art. 101 § 1 pkt 1-3 ustaje z upływem 5 lat.</p>
<p xml:id="div-14">Jednocześnie nadmieniam, że kodeks ten wprowadził przepis art. 296 penalizujący różne formy niegospodarności, w tym także w sektorze bankowym. Przepis ten ma jednak oczywiście zastosowanie co do czynów popełnionych w okresie obowiązywania tej nowej ustawy.</p>
<p xml:id="div-15">Informuję, że pismo Pana Jan Barańskiego z dnia 10 stycznia 2007 r. (data wskazana w piśmie ˝2006 r.˝ wynika prawdopodobnie z omyłki), jakie wpłynęło do Prokuratury Krajowej w dniu 22 stycznia 2007 r., zostało potraktowane jako zawiadomienie o przestępstwie i zarejestrowane w Wydziale Śledczym Prokuratury Okręgowej w Warszawie pod sygn. akt V Ds. 103/07. Obecnie w tej sprawie prowadzone jest postępowanie sprawdzające, którego celem jest ustalenie, czy tezy przedstawione w piśmie Jana Barańskiego, jak również w piśmie Stefana Gojło z dnia 4 stycznia 2007 roku, zostały wyjaśnione już w całości, w związku z postępowaniami prowadzonymi od 1994 r. w sprawie nieprawidłowości w działalności Banku Prosper Bank S.A. Należy podkreślić, że wyjaśnienie tej kwestii wymaga zapoznania się prokuratora, który jest obecnie referentem tej sprawy z wyjątkowo obszernym materiałem dowodowym.</p>
<p xml:id="div-16">Z uwagi na ogólnikowość uwag zawartych w pkt. 5, 6, 7 zapytania złożonego przez Pana Posła nie sposób obecnie ustosunkować do ich meritum w zakresie zarzutów nieprawidłowego lub tendencyjnego zachowania się prokuratorów oraz funkcjonariuszy UOP prowadzących czynności w sprawach dotyczących Banku Prosper Bank S.A. Podobnie trudno obecnie ustosunkować się do ujętej w pkt 8 zapytania ogólnikowej uwagi zawierającej negatywną ocenę działań podjętych w stosunku do Banku Prosper Bank S.A. przez ówczesnego Prezesa NBP Hannę Gronkiewicz-Waltz. Zagadnienia te mogą być w przyszłości przedmiotem rozważania, jeżeli Pan Poseł wskaże dowody lub fakty, na których opiera swoje oceny.</p>
<p xml:id="div-17">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-18">Zastępca prokuratora generalnego</p>
<p xml:id="div-19">Dariusz Barski</p>
<p xml:id="div-20">Warszawa, dnia 19 marca 2007 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>