text_structure.xml
3.95 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! Uprzejmie przekazuję na ręce Pana Marszałka pisemną odpowiedź na zapytanie Pana Posła Tomasza Lenza z dnia 4 grudnia 2006 r. dotyczące przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (pismo nr SPS-024 -1973/06).</p>
<p xml:id="div-2">Przepis art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, z późn. zm.) stanowi, że wynagrodzenie za utracony zarobek lub dochód za każdy dzień udziału w czynnościach sądowych na wezwanie sądu przyznaje się świadkowi w wysokości jego przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu. W przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny dzienny utracony zarobek oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop. W każdym jednak przypadku górną granicę należności za utracony dzienny zarobek lub dochód stanowi równowartość 4,6% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa.</p>
<p xml:id="div-3">Oznacza to, że niezależnie od pozostawania świadka w stosunku pracy czy też wykonywania pracy na podstawie innej niż taki stosunek każdemu świadkowi należy się zwrot utraconego zarobku lub dochodu w wysokości przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu. W stosunku do osób, które pozostają w stosunku pracy, ustawa wskazuje, w jaki sposób obliczyć przeciętne dzienne wynagrodzenie. Regulacja ta uzasadniona jest faktem, że wynagrodzenie za pracę świadczoną w ramach stosunku pracy zwykle wypłacane jest w pewnych okresach rozliczeniowych, najczęściej miesięcznych.</p>
<p xml:id="div-4">Osoba, która nie pozostaje w stosunku pracy, żądając zwrotu kosztów, będzie natomiast musiała wykazać przeciętną dzienną wysokość zarobku lub dochodu. Kwestia ustalenia tej wysokości będzie więc miała znaczenie czysto dowodowe. Z uwagi na ogromne zróżnicowanie źródeł dochodów i zarobków nie wydaje się możliwe ani celowe jednolite uregulowanie sposobu obliczania przeciętnego zarobku w stosunku do wszelkich osób, które osiągają dochody lub wynagrodzenie z tytułu innego niż praca świadczona w ramach stosunku pracy. Obecnie istniejąca regulacja nie wydaje się przy tym nastręczać poważniejszych problemów. Wskazać również należy, że wydanie stosownego rozporządzenia byłoby możliwe wyłącznie na podstawie delegacji ustawowej, takiej zaś brak w omawianej ustawie.</p>
<p xml:id="div-5">Uwaga Pana Posła dotycząca wadliwości treści art. 22 pkt 1 oraz art. 96 ust. 1 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest trafna. Wskazać jednak należy, że wadliwość ta została już dostrzeżona i w dniu 14 grudnia 2006 r. Sejm RP uchwalił ustawę o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie z art. 1 pkt 4 przedmiotowej ustawy art. 22 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych otrzymał brzmienie:,,1) oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego lub ławnika˝, zaś zgodnie z art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. przepisowi art. 96 ust. 1 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nadane zostało brzmienie:,,6) prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich˝.</p>
<p xml:id="div-6">W dniu 15 grudnia 2006 r. ustawa ta została przekazana do Senatu RP (druk senacki nr 320).</p>
<p xml:id="div-7">Łączę wyrazy szacunku i głębokie ukłony</p>
<p xml:id="div-8">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-9">Andrzej Duda</p>
<p xml:id="div-10">Warszawa, dnia 2 stycznia 2007 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>