text_structure.xml
5.99 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 11 października 2006 r., SPS-024-1826/06, przesyłające zapytanie posła Jerzego Tomasza Zawiszy w sprawie możliwości zmiany postanowienia o zamianie kary ograniczenia wolności na zastępczą karę pozbawienia wolności w trybie art. 24 K.k.w., uprzejmie przedstawiam, co następuje.</p>
<p xml:id="div-2">Zgodnie z obowiązującymi przepisami Minister Sprawiedliwości jest uprawniony do sprawowania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów powszechnych.</p>
<p xml:id="div-3">Nadzór ten nie może wkraczać w sferę niezawisłości sądów, tzn. w treść orzeczeń i decyzji merytorycznie związanych z orzekaniem.</p>
<p xml:id="div-4">W treści swego wystąpienia Pan Poseł formułuje zarzuty zmierzające do zakwestionowania zasadności i zgodności z obowiązującym prawem procesowym postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza z dnia 1 lipca 2004 r. sygn. akt II Ko 2116/04/P w przedmiocie zamiany kary 12 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza z dnia 29 marca 2001 r. sygn. akt II K 11413/00/P na zastępczą karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.</p>
<p xml:id="div-5">Do takiego stwierdzenia należy bowiem sprowadzić krytyczne depozycje pod adresem sądu orzekającego, który wydał wymienione postanowienie.</p>
<p xml:id="div-6">W tej sytuacji wypada jedynie zauważyć, że podejmowanie jakichkolwiek ocen przedmiotowej kwestii wykraczałoby poza ramy nadzoru administracyjnego Ministra Sprawiedliwości, gdyż podnoszone w piśmie zarzuty mogły podlegać wyłącznie ocenie Sądu II instancji w toku postępowania odwoławczego.</p>
<p xml:id="div-7">Niezależnie od powyższego uprzejmie informuję, że akta przedmiotowej sprawy nie mogły być zbadane w trybie sprawowanego nadzoru administracyjnego w Departamencie Wykonania Orzeczeń i Probacji wobec nienadesłania ich do dnia dzisiejszego przez Sąd Rejonowy, co może być skutkiem wskazania w zapytaniu błędnej sygnatury akt.</p>
<p xml:id="div-8">Po zbadaniu przedmiotowych akt o wynikach poinformuję Pana Marszałka odrębnym pismem.</p>
<p xml:id="div-9">Odpowiadając na pytania zawarte w zapytaniu poselskim, wyjaśniam:</p>
<p xml:id="div-10">Ad 1. Departament Wykonania Orzeczeń i Probacji za uprawniony uznaje następujący pogląd.</p>
<p xml:id="div-11">Przepis art. 24 § 1 K.k.w. daje sądowi możliwość w każdym czasie zmiany lub uchylenia poprzedniego postanowienia wydanego w toku postępowania wykonawczego, jeżeli ujawnią się nowe, poprzednio nieznane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ten szczególny tryb wzruszania orzeczeń sądowych wydanych w toku postępowania wykonawczego dotyczy nie tylko postanowień wydanych na podstawie przepisów Kodeksu karnego wykonawczego, ale również tych orzeczeń, których materialna podstawa określona jest w Kodeksie karnym, a które nieodłącznie związane są z postępowaniem wykonawczym. Omawiany przepis ma pierwszeństwo stosowania w postępowaniu wykonawczym przed instytucjami przewidującymi możliwość wzruszania prawomocnych postanowień, unormowanymi w Kodeksie postępowania karnego (kasacją, wznowieniem postępowania). W trybie art. 24 k.k.w. nie mogą być jednak korygowane błędy prawne. Zgodzić się należy również z poglądem, że postępowanie o zmianę lub uchylenie prawomocnego orzeczenia w stadium wykonawczym w trybie art. 24 K.k.w. jest podobne do czynności o wznowienia postępowania z Rozdziału 56 Kodeksu postępowania karnego. Zanim sąd podejmie decyzję w omawianym trybie, winien wcześniej sprecyzować, jakie nowe lub poprzednio nieznane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia zostały zgłoszone, ustalić, czy są prawdziwe, i ocenić, czy mają znaczenie dla badanego rozstrzygnięcia, to jest czy stwierdzenie ich spowodowałoby wydanie orzeczenia o odmiennej treści.</p>
<p xml:id="div-12">Mając na względzie wielość i różnorodność okoliczności, które sąd ma obowiązek uwzględnić, orzekając wobec konkretnego sprawcy w konkretnej sprawie, nie sposób jest wnioskować, czy skazany, o którym mowa ogólnikowo w piśmie, ma możliwość wrócić do orzeczenia zastępczej kary grzywny za niewykonaną karę ograniczenia wolności. O tym bowiem, w jaki sposób realizowane są normy prawne, decydują sądy, czyli składy orzekające w konkretnych sprawach.</p>
<p xml:id="div-13">Ad 2. Opisane w piśmie postępowanie Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza, który nie rozpoznał wniosku skazanego o odroczenie kary po jego osadzeniu w zakładzie karnym, jest zgodne z utrwalonym orzecznictwem i praktyką sądową. W momencie bowiem osadzenia skazanego w zakładzie karnym wniosek o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności staje się bezprzedmiotowy. Nie popełnił zatem błędu sąd orzekający, o ile nie rozpoznał wniosku o odroczenie kary pozbawienia wolności i przekształcił go we wniosek o udzielenie przerwy w karze.</p>
<p xml:id="div-14">Ad 3. W odniesieniu do sygnalizowanej w piśmie opieszałości sądu przy rozpoznawaniu wniosku skazanego o zamianę kary zastępczej w trybie art. 24 § 1 K.k.w. uprzejmie informuję, że po nadesłaniu przedmiotowych akt zostaną one również zbadane przez Departament Wykonania Orzeczeń i Probacji pod kątem toku i sprawności postępowania wykonawczego. O wynikach przeprowadzonego badania powiadomię Pana Marszałka niezwłocznie odrębnym pismem.</p>
<p xml:id="div-15">Z wyrazami szacunku</p>
<p xml:id="div-16">Sekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-17">Beata Kempa</p>
<p xml:id="div-18">Warszawa, dnia 15 listopada 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>