text_structure.xml
4.94 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie Pana Posła Jana Łącznego z dnia 2 października 2006 r. załączone do pisma Pana Marka Kotlinowskiego - Wicemarszałka Sejmu z dnia 17 października 2006 r. uprzejmie wyjaśniam:</p>
<p xml:id="div-2">Zgodnie z art. 160 k.p.c. strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu, nie później jednak jak na następnym posiedzeniu, a jeśli idzie o protokół rozprawy, po której zamknięciu nastąpiło wydanie wyroku - dopóki akta sprawy znajdują się w sądzie. W wypadku protokołu rozprawy (bądź posiedzenia), po którym nastąpiło wydanie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, skuteczne zgłoszenie wniosku o uzupełnienie lub sprostowanie protokołu jest możliwe do chwili uprawomocnienia się tego orzeczenia. Oznacza to, że po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania złożenie wniosku o uzupełnienie bądź sprostowanie protokołu nie jest dopuszczalne.</p>
<p xml:id="div-3">Pogląd powyższy wypowiedziany został w piśmiennictwie prawniczym (M. Jędrzejewska w: Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze pod red. T. Erecińskiego Wyd. LexisNexis Warszawa 2003 - tom 1 str. 350). Za przyjęciem takiej interpretacji art. 160 k.p.c. może przemawiać fakt, że rozstrzygnięcie w przedmiocie sprostowania lub uzupełnienia protokołu dokonane po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie pozostawałoby poza jakąkolwiek kontrolą instancyjną. W sytuacji, gdy protokół zostanie uzupełniony lub sprostowany przed uprawomocnieniem się orzeczenia kończącego postępowanie, postanowienie sądu w tym przedmiocie (wydane po rozpoznaniu odwołania od zarządzenia przewodniczącego), choć nie jest zaskarżalne, może zostać skontrolowane w trybie art. 380 k.p.c. Zgodnie tym z przepisem sąd drugiej instancji, na wniosek strony, rozpoznaje również te postanowienia sądu pierwszej instancji, które nie podlegają zaskarżeniu w drodze zażalenia, a miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.</p>
<p xml:id="div-4">Za takim kierunkiem interpretacji przemawia także wykładnia celowościowa. Dosłowne rozumienie zwrotu ˝dopóki akta sprawy znajdują się w sądzie˝ powodowałoby dopuszczalność składania wniosków o sprostowanie lub uzupełnienie protokołów aż do czasu zniszczenia akt lub przekazania ich do właściwego archiwum państwowego - co oznaczałoby, że wniosek taki mógłby zostać skutecznie złożony nawet w okresie do 50 lat od zakończenia sprawy (§ 14 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie archiwizowania akt spraw sądowych Dz.U. Nr 46, poz. 443). Oczywistym jest, że z uwagi na liczbę spraw załatwianych przez poszczególnych sędziów, weryfikacja zasadności takich wniosków byłaby w większości wypadków niezmiernie utrudniona już po kilku miesiącach.</p>
<p xml:id="div-5">Odnosząc się zaś do konkretnej sytuacji procesowej przedstawionej w zapytaniu Pana Posła wskazać należy, że w świetle powyższej interpretacji rozpoznanie wniosku o uzupełnienie protokołu nie jest obecnie - po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania - możliwe.</p>
<p xml:id="div-6">Należy jednak zaznaczyć, że Minister Sprawiedliwości nie jest organem powołanym do dokonywania wiążących interpretacji przepisów prawa. Wykładni przepisów postępowania cywilnego dokonują sądy powszechne oraz Sąd Najwyższy, przy czym interpretacje te, co do zasady, wiążą tylko w konkretnych sprawach. Ostateczna ocena zasadności wniosków o uzupełnienie lub sprostowanie protokołów należy więc w każdej indywidualnej sprawie tylko do przewodniczącego składu orzekającego bądź sądu, rozpoznającego odwołanie od zarządzenia przewodniczącego. Są to decyzje, w podejmowaniu których sędziowie są niezawiśli. Wykluczona jest więc ingerencja Ministra Sprawiedliwości w ich treść, bowiem nadzór sprawowany przez Ministra nie może wkraczać w dziedzinę w której sędziowie są niezawiśli. Zakaz ten wynika z art. 39 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), jak również z art. 178.1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.</p>
<p xml:id="div-7">Wyrażam przekonanie, że powyższa odpowiedź w sposób wyczerpujący wyjaśnia kwestie podniesione w zapytaniu Pana Posła Jana Łącznego z dnia 2 października 2006 r.</p>
<p xml:id="div-8">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-9">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-10">Krzysztof Józefowicz</p>
<p xml:id="div-11">Warszawa, dnia 9 listopada 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>