text_structure.xml
3.47 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie Posła, Pana Stanisława Andrzeja Gorczycy (SPS-024-1709/06), dotyczące interpretacji art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.), poniżej przedstawiam wyjaśnienia w poruszonych przez Pana Posła kwestiach.</p>
<p xml:id="div-2">Stosownie do art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w sytuacji, w której w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu nastąpił wzrost wartości nieruchomości, gmina pobiera od właściciela lub użytkownika wieczystego, który zbywa tę nieruchomość, opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Roszczenie to gmina może zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym miejscowy plan lub jego zmiana stały się obowiązujące.</p>
<p xml:id="div-3">Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie podaje jednak definicji zbycia nieruchomości. Z kolei definicja stanowiąca przedmiot art. 4 pkt 3b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.) utożsamiająca zbycie z czynnościami prawnymi, na podstawie których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego albo oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, stworzona została na potrzeby tej właśnie ustawy i jej stosowanie na potrzeby innych ustaw nie zawsze jest zasadne.</p>
<p xml:id="div-4">Wykładnia celowościowa art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ogranicza rozumienie zbycia tylko do odpłatnych form przeniesienia własności, uprawniających gminę do partycypowania w zyskach od zbywanych nieruchomości.</p>
<p xml:id="div-5">Taki sposób myślenia potwierdza uzasadnienie do uchwały Składu Pięciu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2000 r. OPK 16/2000, na podstawie którego można uznać, iż pojęcia ˝zbycia˝ używanego w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie należy utożsamiać z wszystkimi formami przeniesienia własności lub prawa użytkowania wieczystego, zarówno o charakterze odpłatnym, jak i nieodpłatnym. W związku z powyższym należałoby stwierdzić, że przez pojęcie zbycia, używane w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, należy rozumieć formy przeniesienia własności o charakterze odpłatnym, mające na celu powiększenie majątku zbywcy. Zatem, w świetle przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, pojęciem zbycia nie można objąć umów darowizny, dożywocia, zamiany itp.</p>
<p xml:id="div-6">Jednocześnie pragnę podkreślić, że powyższa opinia stanowi jedynie przyjętą przez Ministra Budownictwa wykładnię obowiązujących przepisów z zakresu właściwości i w związku z tym nie jest wiążąca dla organów, w kompetencjach których leży rozstrzyganie indywidualnych spraw z tego zakresu.</p>
<p xml:id="div-7">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-8">Minister</p>
<p xml:id="div-9">Antoni Jaszczak</p>
<p xml:id="div-10">Warszawa, dnia 16 października 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>