text_structure.xml
5.21 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na przesłane przez Pana Marszałka przy piśmie z dnia 26 lipca 2006 roku, znak: SPS-024-1440/06, zapytanie Pana Posła Przemysława Andrejuka w sprawie możliwości nowelizacji art. 10a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.) na wstępie pragnę zauważyć, że w związku z prowadzeniem prac nad koncepcją docelowego systemu wspierania osób niepełnosprawnych, których zakończenie stanowić będzie opracowanie projektu nowej ustawy, nie wydaje się celowe i pożądane przeprowadzanie fragmentarycznej nowelizacji obowiązujących przepisów powodowanej analizą potencjalnych skutków ich funkcjonowania w indywidualnym przypadku.</p>
<p xml:id="div-2">Wskazany w zapytaniu Pana Posła Andrejuka przepis art. 10a ust. 5 ustawy o rehabilitacji dotyczy kompetencji rady programowej warsztatu terapii zajęciowej w zakresie dokonywania przez nią oceny realizacji indywidualnego programu rehabilitacji uczestnika. Ocena ta ma charakter okresowy lub kompleksowy, przy czym oceny kompleksowej dokonuje się nie rzadziej niż co 3 lata od chwili rozpoczęcia uczestnictwa w warsztacie przez osobę niepełnosprawną lub chwili przeprowadzenia poprzedniej oceny kompleksowej.</p>
<p xml:id="div-3">Ponieważ przepis art. 10a został dodany do ustawy o rehabilitacji uchwaloną w dniu 20 grudnia 2002 r. nowelizacją niektórych jej postanowień (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 79) i zaczął obowiązywać od dnia 1 lutego 2003 roku, to dopiero w lutym tego roku upłynął ostatecznie okres na dokonanie w warsztatach pierwszej kompleksowej oceny realizacji programów rehabilitacji ich uczestników. Tym samym po raz pierwszy możliwa stała się także ocena funkcjonowania wprowadzonego mechanizmu. Wynik tej oceny, oparty przede wszystkim na sygnałach i spostrzeżeniach napływających z warsztatów, nie pozwala negatywnie podsumować sposobu funkcjonowania zaproponowanego rozwiązania.</p>
<p xml:id="div-4">Kompleksowa ocena dokonywana przez radę programową warsztatu służy poprawie efektywności jego działania w stosunku do każdego z uczestników. Pozwala bowiem całościowo zdiagnozować proces rehabilitacji, zarówno w zakresie osiągniętych sukcesów, jak też doznanych porażek, oraz wytyczyć właściwe kierunki w procesie dalszej rehabilitacji osoby niepełnosprawnej. Ocena ta może również skutkować podjęciem działań zmierzających do pozbawienia osoby niepełnosprawnej statusu uczestnika ze względu na brak postępów w rehabilitacji i złe rokowania co do możliwości osiągnięcia postępów uzasadniających podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej po odbyciu dalszej rehabilitacji w warsztacie, jednak skutkiem jej nie jest powrót w ˝cztery ściany˝. W takim przypadku przepisy ustawy pozwalają na skierowanie osoby niepełnosprawnej do ośrodka wsparcia, a w sytuacji okresowego braku możliwości skierowania do tego ośrodka umożliwiają przedłużenie uczestnictwa w terapii prowadzonej przez warsztat.</p>
<p xml:id="div-5">Pragnę w tym miejscu zwrócić uwagę, iż warsztat terapii zajęciowej nie jest placówką o charakterze opiekuńczym (choć w praktyce zdarzają się przypadki, że uczestnik przebywa w nim dziesięć i więcej lat), ale instrumentem aktywnie wspomagającym proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych.</p>
<p xml:id="div-6">Zasygnalizowany w zapytaniu Pana Posła Andrejuka problem zapewnienia osobom, które wyczerpały możliwość dalszej swojej rehabilitacji w warsztacie, kontynuacji terapii i innych form aktywności, tak by nie zaprzepaścić dotychczasowych osiągnięć, był również wielokrotnie podnoszony w trakcie społecznej debaty nad koncepcją docelowego systemu wspierania osób niepełnosprawnych prowadzonej od stycznia tego roku przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnoprawnych.</p>
<p xml:id="div-7">Podsumowując zgłaszane w tym zakresie propozycje rozwiązań, wydaje się, iż najbardziej pożądane będzie zachowanie dotychczasowego charakteru warsztatów terapii zajęciowej jako placówek aktywnej rehabilitacji oraz zapewnienie wszystkim, którzy z różnych względów nie podołali ich programowi, możliwości dalszej terapii w ośrodkach wsparcia, takich jak środowiskowy dom samopomocy, dzienny dom pomocy czy klub samopomocy, które pełnią również funkcje opiekuńcze.</p>
<p xml:id="div-8">Ponieważ cały czas trwają prace nad budową nowego systemu wsparcia, pragnę jednocześnie zapewnić Pana Marszałka, że wszystkie inne propozycje rozwiązania opisanej w zapytaniu sytuacji zostaną poddane szczegółowej analizie.</p>
<p xml:id="div-9">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-10">Minister</p>
<p xml:id="div-11">Anna Kalata</p>
<p xml:id="div-12">Warszawa, dnia 8 sierpnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>