text_structure.xml
10.3 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 11 lipca 2006 r., SPS-024-1341/06, dotyczące zapytania Pana Posła Andrzeja Grzesika w sprawie uchybień w procesie sądowym dotyczącym sprawy Sądu Rejonowego w Lublińcu sygn. akt VI K 556/03 (obecna sygn. akt II K 252/04) uprzejmie wyjaśniam, co następuje:</p>
<p xml:id="div-2">Z dokonanych ustaleń wynika, że w dniu 10 grudnia 2003 r. do Sądu Rejonowego w Lublińcu wpłynął akt oskarżenia przeciwko Kazimierzowi Szwedzińskiemu, któremu zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. Sprawa ta podlegała rozpoznaniu w trybie uproszczonym. W dniu 18 grudnia 2003 r. na posiedzeniu, na które sprawa ta została skierowana zarządzeniem sędziego z dnia 11 grudnia 2003 r., zapadł wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne wobec Kazimierza Szwedzińskiego.</p>
<p xml:id="div-3">Wyrok ten zaskarżył apelacją prokurator. Rozpoznając tę apelację, Sąd Okręgowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2004 r. sygn. akt VII Ka 323/04 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Lublińcu do ponownego rozpoznania.</p>
<p xml:id="div-4">Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w Lublińcu wyrokiem z dnia 20 marca 2006 r. sygn. akt II K 252/04 uznał Kazimierza Szwedzińskiego za winnego przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. i skazał go za to na karę 150 stawek dziennych grzywny po 30 zł każda stawka oraz orzekł środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat i świadczenie pieniężne w kwocie 200 zł na wskazany w wyroku cel społeczny, obciążył także oskarżonego kosztami sądowymi.</p>
<p xml:id="div-5">Od wyroku tego wnieśli apelacje zarówno oskarżony, jak i jego obrońca. Aktualnie akta sprawy ze środkami odwoławczymi wpłynęły do Sądu Okręgowego w Częstochowie i został wyznaczony termin rozprawy apelacyjnej na dzień 15 września 2006 r.</p>
<p xml:id="div-6">Przechodząc do zagadnień poruszonych w zapytaniu Pana Posła Andrzeja Grzesika, wyjaśniam, iż wyrok Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie sygn. akt VI K 556/03 warunkowo umarzający postępowanie karne wydany został w postępowaniu uproszczonym. Nie był to wyrok nakazowy, bo wyrok taki wobec treści przepisu art. 500 § 1 k.p.k. jest zawsze wyrokiem skazującym i nie jest możliwe wydanie w tym trybie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie. Jednakże w części wstępnej tego wyroku na skutek oczywistej omyłki pisarskiej umieszczono zapis ˝po rozpoznaniu w postępowaniu nakazowym˝. Omyłka ta została w prawidłowy sposób sprostowana w drodze postanowienia Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 16 lutego 2004 r., wydanego na wniosek obrońcy oskarżonego Kazimierza Szwedzińskiego o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej poprzez usunięcie z części wstępnej tego wyroku wyżej cytowanego zapisu. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku obrońca oskarżonego podniósł, iż jest oczywistym, że sprawa Kazimierza Szwedzińskiego nie była rozpoznawana przez Sąd w postępowaniu nakazowym, lecz w trybie uproszczonym na posiedzeniu, które wyznaczył Sąd w związku z potrzebą rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania na podst. art. 339 § 1 pkt 2 k.p.k., a zapis figurujący w wyroku, jakoby sprawę Sąd rozpoznawał w postępowaniu nakazowym, jest oczywistym błędem maszynowym, typowym dla nieusunięcia z formularza w zapisie komputerowym zbędnego w danym przypadku członu orzeczenia.</p>
<p xml:id="div-7">Co do zarzutu niezawiadomienia oskarżonego o terminie posiedzenia Sądu Rejonowego w Lublińcu w dniu 18 grudnia 2003 r., na którym został wydany wyżej wymieniony wyrok umarzający postępowanie, z treści notatki urzędowej z dnia 18 grudnia 2003 r. wynika, że został on powiadomiony o terminie posiedzenia, ale należy zgodzić się, że fakt zawiadomienia o posiedzeniu nie został należycie udokumentowany, albowiem wymogu takiego nie spełnia podpisany nieczytelnie zapisek urzędowy. Niemniej jednak zwrócić też trzeba uwagę na fakt, że wobec nieobecności oskarżonego na tym posiedzeniu zgodnie z art. 100 § 3 k.p.k. odpis tego wyroku został doręczony stronom, w tym również Kazimierzowi Szwedzińskiemu, który odebrał go osobiście i po zapoznaniu się z jego treścią nie złożył wniosku o sporządzenie i doręczenie mu jego uzasadnienia, ani też żadnego pisma, które mogłoby być uznane za środek zaskarżenia, otwierającego mu drogę do zaskarżenia tego wyroku w drodze apelacji. Środkiem odwoławczym przysługującym od przedmiotowego wyroku Sądu Rejonowego jest bowiem apelacja, a nie sprzeciw, a zatem prawidłowo nadano bieg apelacji wniesionej przez prokuratora. Apelację od powyższego wyroku wywiódł jedynie prokurator, a obrońca oskarżonego w odpowiedzi na tę apelację domagał się nieuwzględnienia jej i utrzymania zaskarżonego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne wobec Kazimierza Szwedzińskiego w mocy, a tym samym, co także jednoznacznie wynika z uzasadnienia odpowiedzi na apelację, aprobował rozstrzygnięcie w nim zawarte. Powyższe uchybienie Sądu dotyczące prawidłowości zawiadomienia oskarżonego o terminie posiedzenia w dniu 18 grudnia 2003 r. było przedmiotem oceny Sądu Okręgowego w Częstochowie, który mając na uwadze również obrazę art. 424 k.p.k., przedmiotowy wyrok uchylił i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. W kontekście zatem dalszego toku postępowania kwestia prawidłowości zawiadomienia oskarżonego o terminie posiedzenia w dniu 18 grudnia 2003 r. nie miała żadnego znaczenia.</p>
<p xml:id="div-8">Sąd Okręgowy w Częstochowie po rozpoznaniu apelacji prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie sygn. akt VI K 556/03, wydając w dniu 26 kwietnia 2004 r. w sprawie sygn. akt VII Ka 323/04 wyrok uchylający zaskarżony wyrok Sądu I instancji i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, w części wstępnej tego wyroku omyłkowo wpisał niewłaściwą sygnaturę akt oraz datę zaskarżonego wyroku, podając, iż rozpoznał apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie sygn. akt VI W 717/03. Wskazuje na to zarówno umiejscowienie wyroku w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Lublińcu oznaczonych sygn. VI K 556/03, jak i zapis w wyroku, iż sprawa dotyczy Kazimierza Szwedzińskiego oskarżonego z art. 178 a § 1 k.k., a także treść uzasadnienia wyroku, w którym Sąd odwoławczy odniósł się do podniesionych w apelacji prokuratora zarzutów oraz przesłanek warunkowego umorzenia postępowania, na które powołał się w niniejszej sprawie Sąd I instancji i orzeczonego wobec oskarżonego Kazimierza Szwedzińskiego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Omyłka ta została sprostowana postanowieniem Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 20 października 2005 r.</p>
<p xml:id="div-9">Jak wynika z powyższego, opisane oczywiste omyłki w wyrokach tak Sądu Rejonowego w Lublińcu, jak i Sądu Okręgowego w Częstochowie, choć niewątpliwie nie powinny mieć miejsca, nie miały wpływu na treść merytoryczną tych orzeczeń.</p>
<p xml:id="div-10">Po doręczeniu oskarżonemu w dniu 30 stycznia 2004 r. zawiadomienia o przyjęciu apelacji i odpisu apelacji akta sprawy nie zostały od razu przesłane do Sądu Okręgowego w Częstochowie, bo w dniu 5 lutego 2004 r. obrońca oskarżonego złożył wniosek o sprostowanie wyroku Sądu I instancji z dnia 18 grudnia 2003 r. i zaszła konieczność jego rozpoznania, a następnie oczekiwania na uprawomocnienie się wydanego w dniu 16 lutego 2004 r. postanowienia w przedmiocie sprostowania uwzględniającego ten wniosek. Nadanie tego samego numeru ˝127˝ dwóm kolejnym kartom było efektem pomyłki pracownika sekretariatu, sprawa zaś została wpisana do repertorium VII Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Częstochowie w dniu 23 marca 2004 r., a na Biuro Podawcze tego Sądu wpłynęła w dniu 22 marca 2004 r.</p>
<p xml:id="div-11">Jeśli zaś chodzi o zarzut dotyczący nienadania biegu zażaleniu wniesionemu przez obrońcę oskarżonego na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie o sprostowaniu wyroku, to stwierdzić należy, że nie narusza ono prawa, zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 105 § 4 k.p.k. zażalenie służy wyłącznie na postanowienie co do sprostowania wyroku sądu pierwszej instancji, a postanowienie z dnia 20 października zostało wydane przez Sąd Okręgowy w Częstochowie jako sąd drugiej instancji, a więc nie podlega zaskarżeniu. Z uwagi na ten fakt zażalenie pozostawiono w aktach bez nadawania mu dalszego biegu, a obrońcę oskarżonego zawiadomiono o tym fakcie pismem o charakterze administracyjnym. Obrońca oskarżonego wniósł zażalenie na to pismo, uważając je widocznie za zarządzenie przewodniczącego o odmowie przyjęcia zażalenia. To kolejne zażalenie pozostawiono więc w aktach również bez nadawania mu dalszego biegu, a Przewodniczący VII Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Częstochowie udzielił obrońcy oskarżonego pisemnej odpowiedzi. W tym miejscu nadmienić trzeba, iż kwestia nienadania biegu powyższemu zażaleniu obrońcy oskarżonego była przedmiotem skargi skierowanej do Sądu Apelacyjnego w Katowicach, który postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie sygn. akt II S 5/06 również pozostawił ją bez rozpoznania.</p>
<p xml:id="div-12">Z uwagi na przedstawione okoliczności należy stwierdzić, że brak jest podstaw do podejmowania działań nadzorczych w opisanej sprawie.</p>
<p xml:id="div-13">Przesyłając powyższą odpowiedź, jednocześnie przepraszam Pana Marszałka za opóźnienie w jej udzieleniu, co spowodowane było koniecznością dokonywania w sprawie szczegółowych ustaleń.</p>
<p xml:id="div-14">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-15">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-16">Krzysztof Józefowicz</p>
<p xml:id="div-17">Warszawa, dnia 10 sierpnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>