text_structure.xml
24.7 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie poselskie pana posła Aleksandra Soplińskiego z dnia 19.06.2006 r. (znak SPS-024-1330/06) dotyczące zaliczenia okresów zatrudnienia uprawniających do nabycia akcji Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej SA w Przasnyszu, uprzejmie informuję, iż poruszony problem był przedmiotem wyjaśnień zawartych w piśmie DERRiUA znak MSP/DRiUA/002148/06/Epiw z dnia 04.05.2006 r. skierowanym na ręce pana marszałka w odpowiedzi na interpelację pani poseł Jolanty Szymanek-Deresz. Sprawa była również szczegółowo wyjaśniona w piśmie znak MSP/DERRiUA/002257/06/Epiw z dnia 11.05.2006 r., skierowanym do p. Stanisława Nowickiego, radnego Rady Miejskiej w Przasnyszu, a także w piśmie MSP/DRiUA/1343/06/Epiw z dnia 16.03.2006 r., skierowanym do prezesa zarządu spółki.</p>
<p xml:id="div-2">Uprzejmie infomuję, iż Departament Prawny w Ministerstwie Skarbu Państwa dokonał analizy przedstawionego problemu i zajął następujące stanowisko:</p>
<p xml:id="div-3">Dnia 07.06.1990 r., zgodnie z zarządzeniem Nr 93 ministra transportu i gospodarki morskiej, zostało utworzone z dniem 1 lipca 1990 r. przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Przedsiębiorstwo Państwowe Komunikacji Samochodowej w Przasnyszu. Następnie aktem notarialnym z dnia 6 kwietnia 2005 r., Rep. A Nr 4899/2005 r., ww. podmiot został przekształcony w spółkę pod firmą Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Przasnyszu SA, tj. nastąpiła komercjalizacji w świetle ustawy z dnia ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, ze zm.), zwanej dalej ˝ustawą˝.</p>
<p xml:id="div-4">W myśl art. 36 ust. 1 ustawy ˝uprawnionym pracownikom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, do 15% akcji objętych przez Skarb Państwa w dniu wpisania spółki do rejestru˝. Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy ˝akcje zbywa się nieodpłatnie w grupach wyodrębnionych ze względu na okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego˝. Natomiast w art. 2 pkt 5 ustawy następuje zdefiniowanie pojęcia uprawnionych pracowników, za których uznaje się:</p>
<p xml:id="div-5">a) osoby będące w dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego pracownikami tego przedsiębiorstwa lub osoby będące pracownikami przedsiębiorstwa państwowego w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki,</p>
<p xml:id="div-6">b) osoby fizyczne, które w dniu wykreślenia komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego z rejestru przedsiębiorców, lub osoby fizyczne, które w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki były stroną umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem państwowym, zawartej na podstawie przepisów rozdziału 8a ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981),</p>
<p xml:id="div-7">c) osoby, które przepracowały co najmniej dziesięć lat w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym lub w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn niedotyczących pracowników,</p>
<p xml:id="div-8">d) osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w przedsiębiorstwie państwowym podlegającym prywatyzacji zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 23</p>
<p xml:id="div-9">Kodeksu pracy.</p>
<p xml:id="div-10">Jak można stwierdzić, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z zastosowaniem normy prawnej zawartej w art. 2 pkt. 5 lit. c ustawy.</p>
<p xml:id="div-11">W związku z powyższym Departament Prawny pragnie zauważyć, że art. 36 ust. 1 ustawy w jednoznaczny sposób określa, że podstawową przesłanką nabycia prawa do nieodpłatnego nabycia akcji jest okres (sprecyzowany w art. 2 pkt. 5 zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego. Konstrukcja taka powoduje, że bezpośrednim adresatem tak wskazanego prawa staje się tylko ten pracownik, który pracował w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym, a nie w innej jednostce organizacyjnej (w przepisie nie następuje wskazanie innych okresów zatrudnienia, np. u poprzedniego pracodawcy). Ponadto trzeba pamiętać, że komercjalizacji podlega tylko przedsiębiorstwo państwowe, a nie przedsiębiorstwo rozumiane jako zorganizowany zespół składników niemajątkowych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (art. 55</p>
<p xml:id="div-12">k.c.).</p>
<p xml:id="div-13">Należy także zaznaczyć, że w analizowanym przepisie nie następuje odesłanie do art. 23</p>
<p xml:id="div-14">§ 1 k.p. wyrażającego koncepcję niezmienności stosunku pracy (trwania stosunku pracy o niezmiennej treści) przy jednoczesnym braku fikcyjnego założenia, że po stronie pracodawcy mamy do czynienia z tożsamością podmiotową. Każdy ˝nowy˝ podmiot, czy to powstały wskutek przekształcenia przedsiębiorstwa (np. podzielony na mniejsze jednostki organizacyjne), przejęcia (np. kupiony) przez inne przedsiębiorstwo państwowe oznacza po stronie pracodawcy nowy podmiot stosunku pracy. Podkreślenia wymaga także, że z ww. przepisu nie wynikają uprawnienia pracownika do nieodpłatnych akcji, bo choć uprawnienie to jest ściśle związane ze stosunkiem pracy, to jednak nie jest objęte jego treścią i ma odrębną podstawę prawną określoną przez ustawę o komercjalizacji i prywatyzacji. Przepis ten miałby znaczenie w przedmiotowej sprawie, gdyby art. 36 ust 4 ustawy do niego odsyłały, jednak nie czyni tego. Natomiast możliwe jest stwierdzenie, że mowa jest w nim tylko o zatrudnieniu w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym, a więc u ściśle określonego pracodawcy, a nie w ramach określonego stosunku pracy (który zachowując swoją ciągłość, może być tym samym stosunkiem pracy u różnych pracodawców).</p>
<p xml:id="div-15">Trafność powyższego stanowiska Departamentu Prawnego potwierdził Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach.</p>
<p xml:id="div-16">W wyroku z 19 kwietnia 2001 r. (I PKN 362/00, opubl. w OSNP 4/2003, poz. 97) Sąd Najwyższy stwierdził, że ˝przepis art. 36 ust. 4 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nie dopuszcza możliwości wliczenia do okresu zatrudnienia uprawnionego pracownika pracy wykonywanej w innym zakładzie pracy niż komercjalizowane przedsiębiorstwo państwowe (bank państwowy) i powstała z niego spółka˝.</p>
<p xml:id="div-17">W świetle tego wyroku za nieprawidłowe należy uznać zaliczanie stażu u poprzednika prawnego do okresu wymaganego w art. 2 pkt 5 ustawy, a następnie do okresu zatrudnienia kwalifikującego do określonej grupy uprawnionych pracowników. Trudno bowiem sobie wyobrazić sytuację, w której staż u poprzednika prawnego jest doliczany w celu uznania za uprawnionego pracownika, a następnie nie jest wliczany do okresu zatrudnienia kwalifikującego do określonej grupy uprawnionych pracowników.</p>
<p xml:id="div-18">Dalej idący pogląd Sąd Najwyższy sformułował w wyroku z 23 listopada 2001 r. (I PKN 666/00; opubl. w Wokandzie nr 7-8/2002, s. 50), w którym orzekł, że ˝przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nie przewidują możliwości uwzględnienia w okresie zatrudnienia uprawnionego pracownika pracy wykonywanej w zakładzie innym niż komercjalizowane przedsiębiorstwo państwowe lub w powstałej z niego spółce, nawet jeżeli dany zakład pracy został przejęty przez przedsiębiorstwo pracodawcy, które następnie zostało sprywatyzowane˝. Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że zaprezentowana teza odnosi się nie tylko do art. 36 ust. 4 ustawy, ale także wprost do art. 2 pkt 5 lit. c ustawy.</p>
<p xml:id="div-19">Następnie Sąd Najwyższy przesądził, że ˝do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do nieodpłatnego nabycia akcji w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym (art. 2 pkt 5 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, Dz.U. Nr 118, poz. 561, ze zm.) nie wlicza się okresu zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, z którym stosunek pracy został rozwiązany na podstawie porozumienia zakładów pracy˝ (wyrok z 21 lutego 2002 r., I PKN 931/00, opubl. w OSNP-wkł. 15/2002, poz. 8).</p>
<p xml:id="div-20">Za szczególnie cenne i istotne dla zrozumienia zaprezentowanego stanowiska Sądu Najwyższego co do jego sposobu interpretacji art. 2 pkt 5 lit. c i art. 36 ust. 4 ustawy są w szczególności rozważania zawarte w uzasadnieniu cytowanego wyroku z 19 kwietnia 2001 r. Sąd Najwyższy zwrócił w nich uwagę, że z przepisu art. 36 ust. 4 ustawy ˝wynika, że przy ustalaniu stażu pracy (okresu zatrudnienia), od którego zależy liczba przysługujących uprawnionemu pracownikowi akcji (zaliczenie do określonej grupy uprawnionych wyodrębnionej zgodnie z regułami rozporządzenia z 3 kwietnia 1997 r.), uwzględnia się tylko okres zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku jego komercjalizacji˝.</p>
<p xml:id="div-21">Oznacza to w szczególności, że przepis ten nie przewiduje możliwości uwzględnienia w okresie zatrudnienia uprawnionego pracownika pracy wykonywanej w innym zakładzie pracy niż komercjalizowane przedsiębiorstwo (i w powstałej z niego spółce), nawet jeżeli dany zakład pracy (prywatny lub państwowy) został przejęty (np. kupiony) przez przedsiębiorstwo państwowe, które następnie zostało skomercjalizowane. W art. 36 ust. 4 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych mowa jest bowiem tylko o okresie zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym, a nie o zatrudnieniu w jakiejś innej jednostce organizacyjnej. Komercjalizacji podlega przy tym przedsiębiorstwo państwowe, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55</p>
<p xml:id="div-22">k.c. i wobec tego między innymi z tego powodu na gruncie art. 36 ust. 4 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie państwowym nie może być rozumiany jako okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie pojętym tak, jak to wynika z art. 55</p>
<p xml:id="div-23">k.c.˝</p>
<p xml:id="div-24">Na marginesie wypada dodać, że w odniesieniu do art. 2 pkt 5 ustawy Sąd Najwyższy już w wyroku z 24 czerwca 1998 r. (I PKN 198/98; opubl. w OSNP 13/1999, poz. 426) sformułował tezę, że ˝przedsiębiorstwem państwowym w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych jest przedsiębiorstwo jako jednostka określona w przepisach o przedsiębiorstwach państwowych˝.</p>
<p xml:id="div-25">Inną wskazówkę, w jakim kierunku należy interpretować przepisy ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji w zakresie uprawnienia pracownika do nieodpłatnego nabycia akcji, może stanowi wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 maja 2002 r. (sygn. akt P 10/01; OTK-A 2002/3/35). TK wskazuje w nim m. in., że:</p>
<p xml:id="div-26">1. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego służy realizacji idei akcjonariatu pracowniczego (...). Przedstawione cele ustawodawcy uzasadniają przyznaniem tego prawa wyłącznie ściśle określonej grupie osób, spełniającej określone przesłanki. Wspólną cechą istotną z punktu widzenia analizowanego prawa jest pozostawanie w stosunku pracy z prywatyzowanym podmiotem w chwili rozpoczęcia procesu prywatyzacji (...). Ustawodawca przyznał ponadto w 1996 r. prawo do nieodpłatnego nabycia akcji byłym pracownikom, którzy przepracowali co najmniej dziesięć lat w danym przedsiębiorstwie państwowym, jeżeli zostali oni przejęci przez inne zakłady pracy w trybie art. 23</p>
<p xml:id="div-27">Kodeksu pracy albo jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (...).</p>
<p xml:id="div-28">2. Analiza ustaw regulujących procesy prywatyzacyjne prowadzi do wniosku, że podstawowym kryterium nieodpłatnego nabycia akcji było pozostawanie w stosunku pracy z prywatyzowanym przedsiębiorstwem. Zarówno ustawa o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, jak i ustawa o łączności, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 29 grudnia 1998 r. do 31 grudnia 2000 r., przyznawały prawo do nieodpłatnego nabycia akcji pewnej grupie byłych pracowników, którzy przepracowali w danej jednostce co najmniej dziesięć lat i spełnili inne przesłanki określone w ustawie. Takie rozszerzenie grupy podmiotów uprawnionych ma charakter wyjątku od pierwotnie przyjętego kryterium pozostawania w stosunku pracy z przekształcanym przedsiębiorstwem w momencie komercjalizacji. (...) Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji przez byłych pracowników nie ma bezpośredniego związku z wielkością majątku prywatyzowanego przedsiębiorstwa wypracowanego przez uprawnione osoby. (...)</p>
<p xml:id="div-29">3. Różnego rodzaju przekształcenia przedsiębiorstw państwowych dokonywane w okresie przed ich komercjalizacją i prywatyzacją mogły mieć bardzo różne skutki dla majątku ogólnonarodowego znajdującego się w zarządzie przedsiębiorstw państwowych. Łączone przedsiębiorstwa mogły mieć bardzo różną wartość ekonomiczną. Mogły one w istotny sposób zwiększać wartość tej części mienia ogólnonarodowego, która znajdowała się w zarządzie przedsiębiorstwa powstałego w wyniku połączenia. Mogły również mieć miejsce sytuacje, w których połączenie prowadziło do ujemnych skutków majątkowych dla nowo powstałego przedsiębiorstwa. W tych warunkach nie jest uprawnione generalne twierdzenie, że pracownicy przedsiębiorstw i innych jednostek organizacyjnych, których majątek został przejęty przez dane przedsiębiorstwo, przyczyniali się do powstania majątku przedsiębiorstwa na równi z osobami zatrudnionymi w przedsiębiorstwie, które przejęło majątek wymienionych jednostek. W praktyce nie wydaje się też możliwe stworzenie sprawiedliwego systemu rozdziału akcji, który uwzględniałby wartość majątku wypracowanego przez poszczególnych uprawnionych w łączonych ze sobą przedsiębiorstwach i jednostkach. Trybunał Konstytucyjny podziela w związku z tym pogląd ministra skarbu państwa, że sam fakt przejęcia przez dane przedsiębiorstwo majątku innych osób prawnych lub jednostek organizacyjnych przed jego komercjalizacją nie uzasadnia przyznania prawa do nieodpłatnego przyznania akcji pracownikom tych osób prawnych i jednostek organizacyjnych, jeżeli nie posiadają one odpowiedniego stażu pracy w tym przedsiębiorstwie. Przesłankę prawa do nieodpłatnego nabycia akcji przez byłych pracowników może stanowić zatrudnienie tylko w tym podmiocie prawnym, który został przekształcony w prywatyzowaną spółkę kapitałową. Istotne znaczenie ma w tym przypadku więź łącząca pracownika z konkretnym pracodawcą.</p>
<p xml:id="div-30">4. Analiza przepisów dotyczących prawa do nieodpłatnego nabycia akcji prowadzi do wniosku, że wspólną cechą istotną z punktu widzenia tego prawa jest fakt świadczenia pracy - obecnie lub w przeszłości - na rzecz danego przedsiębiorstwa oraz spółki powstałej w wyniku przekształcenia tego przedsiębiorstwa w spółkę.</p>
<p xml:id="div-31">Ponadto Departament Prawny zaznacza, że w powyższym wyroku Trybunał Konstytucyjny w swoich rozważaniach jako punkt wyjścia przyjął ocenę wprowadzonych preferencji pracowniczych w ustawie z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 51, poz. 298), jak i późniejszej ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji, stwierdzając m. in., że:</p>
<p xml:id="div-32">1. ˝Wprowadzenie preferencji pracowniczych w ustawie o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz późniejsze nadanie na mocy przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych określonym grupom osób prawa do nieodpłatnego nabycia akcji spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw, pozostawało w ścisłym związku z podstawowym celem tych ustaw, tj. przekształceniem własności państwowej przedsiębiorstw we własność prywatną˝.</p>
<p xml:id="div-33">2. ˝Na gruncie przepisów ustawy z 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych prawo do nabycia akcji na zasadach preferencyjnych mieli pracownicy przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w spółkę, a więc osoby pozostające w danym momencie w stosunku pracy˝.</p>
<p xml:id="div-34">˝Ustawa z 13 lipca 1990 r., co wielokrotnie podkreślano podczas prac parlamentarnych, prowadziła do fundamentalnych zmian ustroju gospodarczego kraju. W toku prac parlamentarnych wskazano, że głównym celem prywatyzacji jest jak najszybsze doprowadzenie do zastąpienia własności państwowej własnością prywatną, pozwalającą na znacznie efektywniejsze wykorzystywanie zasobów majątkowych i sprawniejsze zarządzanie przedsiębiorstwami. Podkreślano również, że prywatyzacja nie ma być narzędziem powszechnego uwłaszczenia, czemu służyć miały odrębne uregulowania. Posłowie wskazywali, że akcjonariatu pracowniczego nie należy traktować jako dotacji budżetu państwa dla pracowników prywatyzowanego przedsiębiorstwa, ale jako inwestycję w celu podniesienia jego wartości. Akcjonariat pracowniczy służyć powinien również większemu zainteresowaniu załóg prywatyzacją, która w znacznej mierze od nich będzie zależała. W ten sposób akcjonariat pracowniczy staje się elementem przyspieszającym prywatyzację.˝ (Debata sejmowa, sprawozdanie stenograficzne z 35. posiedzenia Sejmu X kadencji, s. 24)</p>
<p xml:id="div-35">˝Z powyższego jednoznacznie wynika, że preferencyjne zasady nabywania akcji przez pracowników zostały wprowadzone do ustawy z 13 lipca 1990 r., nie jako forma rekompensaty, ani też dodatkowego wynagrodzenia za wkład pracy, czy też za wytworzenie majątku prywatyzowanych przedsiębiorstw ale jako zachęta dla załóg służąca przyspieszeniu procesu prywatyzacji (zob. też B. Litak-Zarębska, Z. Gawlik, Prywatyzacja przedsiębiorstw o szczególnym znaczeniu dla gospodarki. Prywatyzacja spółek-córek, Warszawa - Zielona Góra 1996, s. 26)˝;</p>
<p xml:id="div-36">3. ˝Ustawa z 13 lipca 1990 r. została zastąpiona przez ustawę z 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. W świetle uzasadnienia projektu ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (druk sejmowy II kadencja, nr 1397) celem przyznania uprawnienia do nieodpłatnego nabycia akcji byłym pracownikom prywatyzowanej spółki akcyjnej było zwiększenie udziału pracowników w efektach ekonomicznych prywatyzacji. Ustawodawca dążył do zapewnienia takiego udziału osobom zatrudnionym w przedsiębiorstwie państwowym objętym komercjalizacją i zatrudnionym w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji danego podmiotu. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego służy realizacji idei akcjonariatu pracowniczego. Akcje przyznawane nieodpłatnie pracownikom miały na celu powiązanie ich dochodów z wynikami finansowymi spółki oraz włączenie ich w procesy decyzyjne w sprywatyzowanych spółkach. Przedstawione cele ustawodawcy uzasadniają przyznaniem tego prawa wyłącznie ściśle określonej grupie osób, spełniającej określone przesłanki. Wspólną cechą istotną z punktu widzenia analizowanego prawa jest pozostawanie w stosunku pracy z prywatyzowanym podmiotem w chwili rozpoczęcia procesu prywatyzacji, ustalonej przez ustawodawcę, ewentualnie świadczenie w danym momencie pracy na rzecz tego podmiotu w ramach innego stosunku prawnego˝</p>
<p xml:id="div-37">Jak więc stwierdza Trybunał Konstytucyjny, celem uprawnienia pracowników do nieodpłatnego nabycia akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowe jest powiązanie ich wynagrodzenia z wynikami finansowymi spółki (wyższe wskaźniki rentowności, będą zawsze pociągały za sobą wzrost wartość spółki, a tym samym akcji). Należy więc stwierdzić, że tylko pracownicy Przedsiębiorstwa Państwowego Komunikacja Samochodowa w Przasnyszu zostali ˝czynnie˝ włączeni w proces przekształceń własnościowych poprzez możliwość bezpośredniego kształtowania wyników finansowych spółki;</p>
<p xml:id="div-38">4. ˝różnego rodzaju przekształcenia przedsiębiorstw państwowych dokonywane w okresie przed ich komercjalizacją i prywatyzacją mogły mieć bardzo różne skutki dla majątku ogólnonarodowego znajdującego się w zarządzie przedsiębiorstw państwowych. Łączone przedsiębiorstwa mogły mieć bardzo różną wartość ekonomiczną. Mogły one w istotny sposób zwiększać wartość tej części mienia ogólnonarodowego, która znajdowała się w zarządzie przedsiębiorstwa powstałego w wyniku połączenia. Mogły również mieć miejsce sytuacje, w których połączenie prowadziło do ujemnych skutków majątkowych dla nowo powstałego przedsiębiorstwa. W tych warunkach nie jest uprawnione generalne twierdzenie, że pracownicy przedsiębiorstw i innych jednostek organizacyjnych, których majątek został przejęty przez dane przedsiębiorstwo, przyczyniali się do powstania majątku przedsiębiorstwa na równi z osobami zatrudnionymi w przedsiębiorstwie, które przejęło majątek wymienionych jednostek. W praktyce nie wydaje się też możliwe stworzenie sprawiedliwego systemu rozdziału akcji, który uwzględniałby wartość majątku wypracowanego przez poszczególnych uprawnionych w łączonych ze sobą przedsiębiorstwach i jednostkach. Trybunał Konstytucyjny podziela w związku z tym pogląd ministra skarbu państwa, że sam fakt przejęcia przez dane przedsiębiorstwo majątku innych osób prawnych lub jednostek organizacyjnych przed jego komercjalizacją nie uzasadnia przyznania prawa do nieodpłatnego przyznania akcji pracownikom tych osób prawnych i jednostek organizacyjnych, jeżeli nie posiadają one odpowiedniego stażu pracy w tym przedsiębiorstwie. Przesłankę prawa do nieodpłatnego nabycia akcji przez byłych pracowników może stanowić zatrudnienie tylko w tym podmiocie prawnym, który został przekształcony w prywatyzowaną spółkę kapitałową. Istotne znaczenie ma w tym przypadku więź łącząca pracownika z konkretnym pracodawcą˝.</p>
<p xml:id="div-39">W świetle powyższego nie jest możliwe ustalenie, w jakim stopniu pracownicy istniejącego podmiotu przed zarządzeniem Nr 93 ministra transportu i gospodarki morskiej z dnia 07.06.1990 r. przyczynili się do powstania majątku Przedsiębiorstwa Państwowego Komunikacja Samochodowa w Przasnyszu.</p>
<p xml:id="div-40">W ocenie Departamentu Prawnego przedstawione wyżej wyroki Sądu Najwyższego, mając na uwadze odmienne stany faktyczne w sprawach, świadczą o ugruntowanej linii orzecznictwa w zakresie interpretacji art. 2 pkt 5 lit. c oraz art. 36 ust. 4 ustawy. Ponadto należy się spodziewać, że sprawy indywidualne trafiające do Sądu Najwyższego będą rozstrzygane w przyszłości w podobny sposób, co bezspornie wpłynie na orzecznictwo sądów powszechnych.</p>
<p xml:id="div-41">Jednocześnie Departament Prawny zauważa, że przedstawione w niniejszej opinii prawnej wyroki Sądu Najwyższego wskazują na zmianę linii orzecznictwa sądowego w zakresie kwalifikowanego okresu pracy pracownika w skomercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym.</p>
<p xml:id="div-42">Wobec powyższego stanowisko ministra skarbu państwa w przedmiotowej sprawie nie uległo zmianie.</p>
<p xml:id="div-43">Z wyrazami szacunku</p>
<p xml:id="div-44">Minister</p>
<p xml:id="div-45">Wojciech Jasiński</p>
<p xml:id="div-46">Warszawa, dnia 30 czerwca 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>