text_structure.xml
7.19 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie poselskie Pana Dariusza Lipińskiego z dnia 9 czerwca 2006 roku w sprawie prywatyzacji i sprzedaży majątku spółki Wiepofama S.A. z siedzibą w Poznaniu uprzejmie informuję, że:</p>
<p xml:id="div-2">1. W zakresie gospodarowania środkami uzyskanymi ze sprzedaży zakładowych ośrodków wypoczynkowych zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z dnia 1996 roku, Nr 70, poz. 335, z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 i ust. 1a cytowanej ustawy przychody z tytułu sprzedaży środków trwałych służących działalności socjalnej (w tym ośrodków wypoczynkowych) - pomniejszone o koszty tej sprzedaży, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych, zasilają Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.</p>
<p xml:id="div-3">Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowych z Funduszu oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalonym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo art. 30 ust. 5 ustawy o zawiązkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy).</p>
<p xml:id="div-4">Osobami uprawnionymi do korzystania ze środków ZFŚS są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu (art. 2 pkt 5 ustawy).</p>
<p xml:id="div-5">2. Proces prywatyzacji spółki ˝Wiepofama˝ S.A. w Poznaniu prowadzony był przez reprezentującą Ministra Skarbu Państwa Agencję Prywatyzacji.</p>
<p xml:id="div-6">Proces komercjalizacji, prywatyzacji i nadzoru nad realizacją umów prywatyzacyjnych wybranych podmiotów, w tym między innymi spółki ˝Wiepofama˝ S.A. z siedzibą w Poznaniu, objęty został badaniami kontrolnymi Najwyższej Izby Kontroli.</p>
<p xml:id="div-7">W wystąpieniu pokontrolnym z dnia 6 kwietnia 2004 roku Najwyższa Izba Kontroli krytycznie oceniła działania prywatyzacyjne Ministra Skarbu Państwa (Ministra Przekształceń Własnościowych) dotyczące spółki ˝Wiepofama˝ S.A. z siedzibą w Poznaniu, w szczególności ocena ta dotyczyła uzyskania zaniżonych przychodów z prywatyzacji. Za niewłaściwe NIK uznała także podejmowanie decyzji prywatyzacyjnych bez dostatecznego celu prywatyzacji dla każdego z ww. podmiotów.</p>
<p xml:id="div-8">Jednocześnie w związku z przeprowadzoną w Agencji Prywatyzacji i Ministerstwie Skarbu Państwa kontrolą Najwyższa Izba Kontroli złożyła w Prokuraturze Okręgowej w Warszawie zawiadomienie w sprawie nadużycia w dniu 30 czerwca 1999 roku w Warszawie przez członków kierownictwa Agencji Prywatyzacji uprawnień i niedopełnienia ciążącego na nich obowiązku prawidłowego gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, skutkujących powstaniem szkody w wysokości co najmniej 765 570, 92 zł, tj. o czyn z art. 296 § 1 i 3 K.k.</p>
<p xml:id="div-9">Prowadząca śledztwo Prokuratura Okręgowa powołała biegłego z zakresu restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstw celem ustalenia, czy umowa z dnia 30 czerwca 1999 roku została zawarta z należytym zabezpieczeniem interesów Skarbu Państwa, a ponadto czy umowa ta w zakresie dotyczącym oprocentowania rat jest prawidłowo wykonywana, a w rezultacie czy powstała przedmiotowa szkoda.</p>
<p xml:id="div-10">Z opinii powołanego biegłego wynika, ze nie znalazł on podstaw do negatywnej oceny zabezpieczenia interesów Skarbu Państwa w tej umowie. W ocenie biegłego istotne znaczenie miał tu fakt, że sprzedano przedsiębiorstwo o niskiej płynności stosunkowo korzystnie, mimo że cena oferowana nie była równa dolnej granicy ceny sprzedaży wynikającej z wyceny z 1998 roku (16-20 mln zł). Prywatyzacja na postawie art. 35 ust. 2 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji zachęcała inwestorów preferencyjnym oprocentowaniem określonym w wysokości WCDI (wskaźnik cen dóbr inwestycyjnych), niższym niż stopa referencyjna NBP, co w zasadzie powodowało, iż oprocentowanie było znacznie niższe niż oprocentowanie kredytów inwestycyjnych dostępnych na rynku. Jednakże w tym przypadku biegły nie stwierdził niedociągnięć formalnych i prawnych; procedury przetargowe prowadzono zgodnie z przepisami. W opinii biegłego przyjęcie takiej metody oprocentowania należało uznać za dopuszczalne i racjonalne ekonomicznie.</p>
<p xml:id="div-11">Biegły stwierdził ponadto, że Najwyższa Izba Kontroli:</p>
<p xml:id="div-12">- badając wykonanie ww. umowy, nie analizowała wszystkich istotnych okoliczności jej zawarcia, zwłaszcza w kontekście rozstrzygnięcia dylematu Sprzedającego przed zawarciem umowy: przyjąć czy odrzucić ofertę inwestora w sytuacji, gdy popyt był niski, a cena oferowana była niższa niż dolna granica wyceny przedsiębiorstwa;</p>
<p xml:id="div-13">- przyjęła podejście zawężające analizę i ocenę skutków regulacji sprzedaży ratalnej do metody naliczania oprocentowania kapitału dłużnego w sytuacji, gdy najważniejsze znaczenie dla interesów Skarbu Państwa miały skutki każdej z tych decyzji, które są jakościowo alternatywne (np. sprzedawać na tych warunkach czy nie). W ocenie biegłego NIK zastosował własną interpretację metody obliczania oprocentowania kapitału opartą na nauce w miejsce wykładni legalnych i obowiązujących przepisów prawa. Jednocześnie NIK nie zdefiniował źródeł negocjacyjnych i systemowych zastosowanej interpretacji, powołując się jedynie na ogólne zalecenie wynikające z rachunku ekonomicznego.</p>
<p xml:id="div-14">- NIK nie uwzględnił zasadniczego celu prywatyzacji, koncentrując się na pierwotnych i prostych mechanizmach zapewnienia Skarbowi Państwa wpływów z prywatyzacji w sytuacji, gdy podstawowe znaczenie mają te wtórne, wynikające z istoty samej prywatyzacji i deklarowanych w umowie Przez Nabywcę inwestycji.</p>
<p xml:id="div-15">Ponadto Prokuratura Okręgowa w Warszawie stwierdziła, że czynności wykonywane w toku śledztwa nie doprowadziły do ustalenia, aby przy prywatyzacji spółki pracownicy nie dopełnili swoich obowiązków lub nadużyli udzielonych im uprawnień.</p>
<p xml:id="div-16">Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, Prokuratura Okręgowa w Warszawie postanowiła o umorzeniu na podstawie art.17 §1 pkt 2 K.p.a. przedmiotowego śledztwa wobec braku znamion czynu zabronionego.</p>
<p xml:id="div-17">Z wyrazami szacunku</p>
<p xml:id="div-18">Minister</p>
<p xml:id="div-19">Wojciech Jasiński</p>
<p xml:id="div-20">Warszawa, dnia 7 lipca 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>