text_structure.xml
32.8 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na przekazane przy piśmie (SPS-024-802/06) zapytanie posła Stanisława Steca w sprawie przyczyn niesłusznego aresztowania właściciela zakładów produkcyjnych w Słabnie, Jastrowiu i Wrzącej, uprzejmie przedstawiam swoje stanowisko w tej sprawie w kolejności podniesionych zagadnień.</p>
<p xml:id="div-2">1. Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 1993 r. Prokurator Rejonowy w Trzciance na podstawie materiałów Komendy Wojewódzkiej Policji w Pile wszczął śledztwo w sprawie zagarnięcia mienia społecznego w kwocie około 13 mln starych złotych poprzez wyłudzenie kredytów bankowych przez właściciela Przedsiębiorstwa Produkcji Elementów Budownictwa Mieszkaniowego ENOSBUD Gerarda Knosowskiego, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. Prowadzenie tego śledztwa powierzone zostało Wydziałowi Dochodzeniowo-Śledczemu Komendy Wojewódzkiej Policji w Pile. Okres tego śledztwa był kilkakrotnie przedłużany postanowieniami b. Zastępcy Prokuratora Wojewódzkiego w Poznaniu odpowiednio do 31 stycznia 1994 r., 30 kwietnia 1994 r., 31 lipca 1994 r., 15 października 1994 r.</p>
<p xml:id="div-3">W dniu 8 czerwca 1994 r. Gerard Knosowski został zatrzymany przez funkcjonariuszy Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego Komendy Wojewódzkiej Policji w Pile i tego też dnia Prokurator Rejonowy w Trzciance przedstawił mu zarzuty, że:</p>
<p xml:id="div-4">I. w okresie od 1 października 1990 r. do 31 grudnia 1991 r., działając przestępstwem ciągłym w Trzciance, Warszawie i Szczecinie, wyłudzając kredyty, zagarnął ogółem 14,6 mld starych złotych na szkodę Rejonowego Biura Pracy w Trzciance, Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie - Skarbu Państwa, Kredyt Banku S.A w Warszawie, Banku Morskiego w Szczecinie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-5">- w dniach 1 października 1990 r. i 30 grudnia 1990 r. w Trzciance, zastawiając pod pożyczkę maszyny i urządzenia, których gotowość przewłaszczenia w tym samym czasie zgłosił w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, oraz wykorzystując uzyskane pieniądze niezgodnie z celem, wyłudził pożyczkę w wysokości 800 mln złotych na szkodę Rejonowego Biura Pracy w Trzciance,</p>
<p xml:id="div-6">- w dniach 20 listopada i 28 grudnia 1990 r. w Warszawie, posługując się zawyżoną wyceną maszyn i urządzeń oraz zatajając fakt wcześniejszego zastawienia tych maszyn i urządzeń w Rejonowym Biurze Pracy w Trzciance i nie mając z uwagi na sytuację finansową obiektywnej możliwości spłacenia pożyczki, wyłudził 5,5 mld złotych z Funduszu Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-7">- w dniu 29 maja 1991 r. w Warszawie, zatajając fakt obciążenia hipoteką nieruchomości we Wrzącej na rzecz Banku Gospodarki Żywnościowej w Wałczu i przedkładając zamiast wypisu z księgi wieczystej zawiadomienie Państwowego Biura Notarialnego w Trzciance oraz ukrywając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza stan zadłużenia w innych bankach i dołączając pozorne i fikcyjne zamówienia na elementy budowlane, wyłudził kredyt w wysokości 2,5 mld złotych, działając na szkodę Kredyt Banku S.A. w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-8">- w dniu 9 października 1991 r. w Szczecinie, zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza fakt zaciągnięcia kredytów w kilku bankach i Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, a także dołączając do wniosku o kredyt fikcyjne i pozorne zamówienia, nie mając przy tym obiektywnej możliwości spłacenia zaciągniętego kredytu, wyłudził 3 mld złotych na szkodę Banku Morskiego w Szczecinie,</p>
<p xml:id="div-9">- w dniu 31 grudnia 1992 r. w Warszawie, posługując się fałszywym zaświadczeniem o niezaleganiu z podatkami oraz przedkładając pozorne zamówienia i pisma intencyjne i zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, w tym fakt zadłużenia w Banku Morskim w Szczecinie, Kredyt Banku S.A. w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, wyłudził pożyczkę ze środków na restrukturyzację budownictwa w wysokości 3 mld złotych, której nie wykorzystał zgodnie z przeznaczeniem, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k.;</p>
<p xml:id="div-10">II. w dniu 9 października 1992 r. w Stęszewie, zatajając fakty zaciągnięcia kredytów w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance i innych bankach oraz zalegania z podatkami i należnościami na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i nie przedkładając otrzymanego w Urzędzie Skarbowym w Czarnkowie dokumentu stwierdzającego ten fakt, wyłudził kredyt, zagarniając 800 mln złotych na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k.</p>
<p xml:id="div-11">Sąd Rejonowy w Pile postanowieniem z dnia 10 czerwca 1994 r. (sygn. II Ko 139/94) nie uwzględnił zażalenia Gerarda Knosowskiego na zatrzymanie.</p>
<p xml:id="div-12">Postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Trzciance z dnia 9 czerwca 1994 r. wobec Gerarda Knosowskiego zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania do dnia 8 sierpnia 1994 r. Zastosowanie tego środka uzasadniono tym, iż ˝zebrany w sprawie materiał dowodowy uprawdopodobnił fakt popełnienia przez niego zarzuconych mu czynów, a z uwagi na ilość wyłudzonych kredytów i ich wysokość stopień społecznego niebezpieczeństwa zarzuconego mu czynu jest znaczny˝.</p>
<p xml:id="div-13">Na postanowienie powyższe Gerard Knosowski złożył zażalenie. Były Sąd Wojewódzki w Poznaniu postanowieniem z 27 czerwca 1994 r. (sygn. akt III Ko 691/94) zażalenia tego nie uwzględnił i utrzymał w mocy areszt tymczasowy zastosowany wobec Gerarda Knosowskiego, podając w uzasadnieniu, iż podejrzanemu zarzuca się czyn o znacznym stopniu społecznego niebezpieczeństwa, a zagarnięcie przez niego kredytów zostało w dostatecznym stopniu uprawdopodobnione zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zdaniem Sądu nie zachodziły też przesłanki z art. 218 d.k.p.k.</p>
<p xml:id="div-14">Postanowieniami Prokuratora Rejonowego w Trzciance z dnia 6 i 14 lipca 1994 r. i 5 sierpnia 1994 r. pozostawiono bez uwzględnienia wnioski podejrzanego Gerarda Knosowskiego lub jego obrońcy z dnia 23 czerwca 1994 r., 8 lipca 1994 r. i 22 lipca 1994 r. o zmianę środka zapobiegawczego.</p>
<p xml:id="div-15">Postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Trzciance z dnia 1 sierpnia 1994 r. przedłużono tymczasowe aresztowanie Gerarda Knosowskiego do 8 września 1994 r., stwierdzając w uzasadnieniu, że śledztwa nie zdołano zakończyć, a przesłanki, z powodu których zastosowano tymczasowe aresztowanie, trwają nadal i nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 218 d. k.p.k.</p>
<p xml:id="div-16">Postanowienie to zostało przez podejrzanego zaskarżone.</p>
<p xml:id="div-17">Postanowieniem b. Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z 22 sierpnia 1994 r. (sygn. III Ko 858/94) zaskarżone postanowienie utrzymano w mocy, uzasadniając tę decyzję tym, że Gerard Knosowski podejrzany jest o wyłudzenie kredytów o łącznej kwocie ponad 14 miliardów starych złotych, a zgromadzony materiał dowodowy uprawdopodabnia podejrzenie, że podejrzany dopuścił się przestępstwa, podając kredytodawcom nieprawdziwe dane lub zatajając fakty. Zważywszy na kwotę wynikającą z postanowienia o przedstawieniu zarzutów Sąd uznał, że stopień społecznego niebezpieczeństwa zarzucanego czynu jest znaczny, a zakres postępowania przygotowawczego jest szeroki, co powoduje konieczność dokonania szeregu czynności procesowych. Zdaniem Sądu w sprawie brak jest przesłanek z art. 218 d.k.p.k.</p>
<p xml:id="div-18">Postanowieniem b. Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z 29 sierpnia 1994 r. (sygn. III Ko 881/94), w uwzględnieniu wniosku prokuratora, tymczasowe aresztowanie zastosowane wobec Gerarda Knosowskiego przedłużono na okres do 15 października 1994 r. W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy dostatecznie uzasadniał postawiony zarzut w rozumieniu art. 209 d.k.p.k., a wysoki stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu wynikający ze sposobu działania i wartości przedmiotu przestępstwa nadal stanowił podstawę stosowania tymczasowego aresztowania. Zasadność przedłużenia tymczasowego aresztowania według Sądu nie budziła wątpliwości, biorąc pod uwagę konieczność przeprowadzenia końcowych czynności procesowych.</p>
<p xml:id="div-19">Postanowieniem b. Prokuratora Wojewódzkiego w Poznaniu z 6 września 1994 r. (I Dsn. 83/93 Trz) utrzymano w mocy zaskarżone przez obrońcę podejrzanego postanowienie Prokuratora Rejonowego w Trzciance z dnia 5 sierpnia 1994 r. o pozostawieniu bez uwzględnienia wniosku o zmianę środka zapobiegawczego.</p>
<p xml:id="div-20">W dniu 23 września 1994 r. Prokurator Rejonowy w Trzciance wydał postanowienie o uzupełnieniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów z dnia 7 września 1994 r., przedstawiając podejrzanemu zarzuty o to, że:</p>
<p xml:id="div-21">I. w okresie od 1 października 1990 r. do 31 grudnia 1991 r., działając przestępstwem ciągłym w Trzciance, Warszawie i Szczecinie, wyłudzając kredyty, zagarnął ogółem 14,6 mld starych złotych na szkodę Rejonowego Biura Pracy w Trzciance, Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie - Skarbu Państwa, Kredyt Banku S.A. w Warszawie, Banku Morskiego w Szczecinie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-22">- w dniach 1 października 1990 r. i 30 grudnia 1990 r. w Trzciance, zastawiając pod pożyczkę maszyny i urządzenia, których gotowość przewłaszczenia w tym samym czasie zgłosił w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, oraz wykorzystując uzyskane pieniądze niezgodnie z celem, wyłudził pożyczkę w wysokości 800 mln złotych na szkodę Rejonowego Biura Pracy w Trzciance,</p>
<p xml:id="div-23">- w dniach 20 listopada i 28 grudnia 1990 r. w Warszawie, posługując się zawyżoną wyceną maszyn i urządzeń oraz zatajając fakt wcześniejszego zastawienia tych maszyn i urządzeń w Rejonowym Biurze Pracy w Trzciance i nie mając z uwagi na sytuację finansową obiektywnej możliwości spłacenia pożyczki, wyłudził 5,5 mld złotych z Funduszu Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-24">- w dniu 29 maja 1991 r. w Warszawie, zatajając fakt obciążenia hipoteką nieruchomości we Wrzącej na rzecz Banku Gospodarki Żywnościowej w Wałczu i przedkładając zamiast wypisu z księgi wieczystej zawiadomienie Państwowego Biura Notarialnego w Trzciance oraz ukrywając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza stan zadłużenia w innych bankach i dołączając pozorne i fikcyjne zamówienia na elementy budowlane, wyłudził kredyt w wysokości 2,5 mld złotych, działając na szkodę Kredyt Banku S.A. w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-25">- w dniu 9 października 1991 r. w Szczecinie, zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza fakt zaciągnięcia kredytów w kilku bankach i Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, a także dołączając do wniosku o kredyt fikcyjne i pozorne zamówienia, nie mając przy tym obiektywnej możliwości spłacenia zaciągniętego kredytu, wyłudził 3 mld złotych na szkodę Banku Morskiego w Szczecinie,</p>
<p xml:id="div-26">- w dniu 31 grudnia 1991 r. w Warszawie, posługując się nieprawdziwym zaświadczeniem o niezaleganiu z podatkami oraz przedkładając pozorne zamówienia i zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, w tym fakt zadłużenia w Kredyt Banku S.A. w Warszawie, w Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance i Banku Morskim w Szczecinie, wyłudził pożyczkę ze środków na restrukturyzację budownictwa w wysokości 3 mld złotych, której nie wykorzystał zgodnie z przeznaczeniem, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 265 § 1 d.k.k. i art. 266 § 2 d.k.k. oraz art. 10 § 2 d.k.k. i art. 58 d.k.k.;</p>
<p xml:id="div-27">II. w okresie od 2 października do 9 października 1992 r. w Trzciance i Stęszewie, działając przestępstwem ciągłym, zagarnął pieniądze oraz maszyny i urządzenia wartości 5796 000 000 złotych na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie i Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-28">- w dniu 2 października 1992 r. w Trzciance, przewłaszczając na rzecz Banku Spółdzielczego maszyny i urządzenia, tj. węzły betoniarskie B-251 i B-303, stację paliw, agregat PM/1, wózki widłowe, naczepo-wywrotkę, koparkospycharkę ˝Białoruś˝, zestawy ˝Liaz˝, ˝Jelcz˝ z naczepami, stanowiące na podstawie umowy przewłaszczenia z dnia 20 listopada 1990 r. własność Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, zagarnął mienie społeczne wartości około 4996 000 000 złotych na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-29">- w dniu 29 października 1992 r. w Stęszewie, zatajając fakty zaciągnięcia kredytów w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, Banku Morskim w Szczecinie i innych bankach oraz zalegania z podatkami od wynagrodzeń i należnościami na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i nie przedkładając otrzymanego w Urzędzie Skarbowym w Czarnkowie dokumentu stwierdzającego ten fakt, wyłudził kredyt, zagarniając 800 mln złotych na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k.</p>
<p xml:id="div-30">Gerard Knosowski w toku przesłuchania nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.</p>
<p xml:id="div-31">W dniu 27 września 1994 r. sporządzono protokół zaznajomienia podejrzanego z materiałami śledztwa, a w dniu 30 września 1994 r. umorzono częściowo śledztwo przeciwko Gerardowi Knosowskiemu o to, że w okresie od 9 maja 1991 r. do 31 grudnia 1991 r., działając przestępstwem ciągłym w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, w Kredyt Banku w Warszawie oraz Banku Morskim w Szczecinie, przedłożył fałszywe zamówienie na materiały budowlane wystawione przez PPHUB ˝Środowisko˝, tj. o przestępstwo z art. 265 § 1 d.k.k. - wobec ustalenia, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa.</p>
<p xml:id="div-32">Postanowieniem z 3 października 1994 r. zamknięto śledztwo. Postanowieniami z 3 października 1994 r. z akt sprawy wyłączono do odrębnych postępowań materiały dotyczące:</p>
<p xml:id="div-33">1) niedopełnienia przez pracowników Wydziału Kredytów Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie swoich obowiązków polegających na skompletowaniu wszystkich niezbędnych do udzielenia kredytów dokumentów (w tym zaś zwłaszcza z Urzędu Skarbowego o regulowaniu podatków przez kredytobiorcę) i nieujawnieniu, przed podjęciem decyzji o przyznaniu kredytu, notatki z kontroli w Przedsiębiorstwie ENOSBUD, w wyniku czego Gerardowi Knosowskiemu wypłacono 800 mln złotych kredytu, tj. o przestępstwo z art. 246 § 1 d.k.k. (ewentualnie art. 217 § 1 d.k.k.),</p>
<p xml:id="div-34">2) poświadczenia nieprawdy przez Komornika Urzędu Skarbowego w Czarnkowie Zygmunta Milewskiego, polegającego na wystawieniu Gerardowi Knosowskiemu fałszywego zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami, tj. o przestępstwo z art. 266 § 1 d.k.k,</p>
<p xml:id="div-35">3) niedopełnienia przez pracownika Wydziału Kredytów Kredyt Banku S.A. Oddział w Warszawie swoich obowiązków, polegającego na nieskompletowaniu wszystkich niezbędnych do udzielenia kredytu dokumentów - wypisów z księgi wieczystej nieruchomości we Wrzącej, co było konieczne z uwagi na fakt zabezpieczenia kredytów wpisem na hipotekę tej nieruchomości, tj. o przestępstwo z art. 246 § 1 d.k.k. (ewentualnie art. 217 d.k.k.),</p>
<p xml:id="div-36">4) poświadczenia nieprawdy przez rzeczoznawców inżyniera Władysława Raka i Jana Wakułę, poprzez zawyżenie w protokołach stanu technicznego maszyn i urządzeń oraz wyceny betonowni 8-261, B-303 i spychacza D, tj. o przestępstwo z art. 266 § 1 d.k.k.</p>
<p xml:id="div-37">W dniu 7 października 1994 r. sporządzono przeciwko Gerardowi Knosowskiemu akt oskarżenia o to, że:</p>
<p xml:id="div-38">I. w okresie od 1 października 1990 r. do 31 grudnia 1991 r., działając przestępstwem ciągłym w Trzciance, Warszawie i Szczecinie, wyłudzając kredyty, zagarnął ogółem 14,6 mld złotych na szkodę Rejonowego Urzędu Pracy w Trzciance, Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, Kredyt Banku S.A. w Warszawie, Banku Morskiego w Szczecinie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-39">- w dniach 1 października 1990 r. i 30 grudnia 1990 r. w Trzciance, zastawiając pod pożyczkę maszyny i urządzenia, których gotowość przewłaszczenia w tym samym czasie zgłosił w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, oraz wykorzystując uzyskane pieniądze niezgodnie z przeznaczeniem, zagarnął pożyczkę w wysokości 800 mln złotych na szkodę Rejonowego Urzędu Pracy w Trzciance,</p>
<p xml:id="div-40">- w dniach 20 listopada i 28 grudnia 1990 r. w Warszawie, posługując się zawyżoną wyceną maszyn i urządzeń oraz zatajając fakt wcześniejszego zastawienia tych maszyn i urządzeń w Rejonowym Biurze Pracy w Trzciance i nie mając z uwagi na sytuację finansową obiektywnej możliwości spłacenia pożyczki, zagarnął 5,5 mld złotych z Funduszu Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-41">- w dniu 29 maja 1991 r. w Warszawie, zatajając fakt obciążenia hipoteką nieruchomości we Wrzącej na rzecz Banku Gospodarki Żywnościowej w Wałczu i przedkładając zamiast wypisu z księgi wieczystej, który ujawniłby fakt obciążenia, zawiadomienie Państwowego Biura Notarialnego w Trzciance oraz ukrywając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza stan zadłużenia w innych bankach i dołączając pozorne, nierealne zamówienia na elementy budowlane, wyłudził kredyt w wysokości 2,5 mld złotych, działając na szkodę Kredyt Banku S.A. Oddział w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-42">- w dniu 9 października 1991 r. w Szczecinie, zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza fakt zaciągnięcia kredytów w kilku bankach, Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, a także dołączając do wniosku pozorne i nierealne zamówienia oraz fałszywe dokumenty, nie mając przy tym obiektywnej możliwości spłacenia zaciągniętego kredytu, zagarnął 3 mld złotych na szkodę Banku Morskiego w Szczecinie,</p>
<p xml:id="div-43">- w dniu 31 grudnia 1991 r. w Warszawie, posługując się nieprawdziwym zaświadczeniem o niezaleganiu z podatkami oraz przedkładając pozorne zamówienia i zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, w tym fakt zadłużenia w Kredyt Banku S.A. w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance i Banku Morskim w Szczecinie, zagarnął pożyczkę ze środków na restrukturyzację budownictwa w wysokości 3 mld złotych, której nie wykorzystał zgodnie z przeznaczeniem, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-44">tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 265 § 1 d.k.k. i art. 266 § 2 d.k.k. oraz art. 10 § 2 d.k.k. i art. 58 d.k.k.;</p>
<p xml:id="div-45">II. w okresie od 2 października do 9 października 1992 r. w Trzciance i Stęszewie, działając przestępstwem ciągłym, zagarnął pieniądze oraz maszyny i urządzenia ogólnej wartości około 5796 000 000 złotych na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie i Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-46">- w dniu 2 października 1992 r. w Trzciance, przewłaszczając na rzecz Banku Spółdzielczego maszyny i urządzenia, tj. węzły betoniarskie B-261 i B-303, stację paliw, agregat PM-1, wózki widłowe, naczepo-wywrotkę, koparkospycharkę ˝Białoruś˝, zestawy ˝Liaz˝ i ˝Jelcz˝ z naczepami, stanowiące na podstawie umowy przewłaszczenia z 20 listopada 1990 r. własność Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, zagarnął mienie społeczne wartości około 4996 000 000 złotych na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-47">- w dniu 9 października 1992 r. w Stęszewie, zatajając fakty zaciągnięcia kredytów w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, Banku Morskim w Szczecinie i innych bankach oraz zalegania z podatkami od wynagrodzeń i należnościami na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i nie przedkładając otrzymanego w Urzędzie Skarbowym w Czarnkowie dokumentu stwierdzającego ten fakt, wyłudził kredyt, zagarniając 800 mln złotych na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie, tj. o przestępstwo z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k.</p>
<p xml:id="div-48">Akt oskarżenia wraz z dowodami rzeczowymi wpłynął do b. Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu w dniu 11 października 1994 r.</p>
<p xml:id="div-49">Postanowieniem b. Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z 14 marca 1995 r., wydanym w toku rozprawy, utrzymano w mocy tymczasowe aresztowanie Gerarda Knosowskiego, uzasadniając tę decyzję tym, że środek zapobiegawczy został zastosowany z uwagi na znaczny stopień społecznego niebezpieczeństwa zarzucanych oskarżonemu czynów, a ocena ta zdaniem Sądu nie uległa zmianie, biorąc pod uwagę wysoką wartość mienia. W ocenie Sądu brak było też przesłanek z art. 218 d.k.p.k. Postanowienie to zostało zaskarżone przez oskarżonego. Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z 27 kwietnia 1995 r. (sygn. akt II AKz 216/95) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, stwierdzając w uzasadnieniu m.in., że zebrany materiał dowodowy w dostatecznym stopniu zdaje się uzasadniać tezę aktu oskarżenia. Nadto Sąd Apelacyjny stwierdził, że: ˝oskarżony wprawdzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, ale z jego wyjaśnień wynika, że ubiegając się o kredyty, zatajał swoją faktyczną sytuację majątkową i posługiwał się dokumentami nieprawdziwymi i nierzetelnymi.</p>
<p xml:id="div-50">Stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu oskarżonego jest znaczny i wynika z wartości mienia, w które godził oskarżony. W odniesieniu do oskarżonego nie sposób dopatrzeć się okoliczności stypizowanych w art. 213 i 218 d.k.p.k. Podzielić należy pogląd Sądu I instancji, że oskarżony nawet po uchyleniu aresztu tymczasowego nie jest w stanie osobiście dozorować obiektów mieszczących się w dwu różnych miejscowościach˝.</p>
<p xml:id="div-51">Na rozprawie w dniu 23 czerwca 1995 r. b. Sąd Wojewódzki w Poznaniu uchylił tymczasowe aresztowanie zastosowane wobec Gerarda Knosowskiego.</p>
<p xml:id="div-52">Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z 15 marca 1999 r. (sygn. III K 362/94/8) Gerard Knosowski uniewinniony został od zarzucanych mu czynów.</p>
<p xml:id="div-53">Od wyroku tego Prokurator Rejonowy w Trzciance wniósł apelację. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 26 sierpnia 1999 r. (sygn. akt lilAKa 232/00) zaskarżony wyrok uchylono i sprawę przekazano Sądowi Okręgowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania.</p>
<p xml:id="div-54">Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z 5 września 2000 r. (sygn. akt III K 425/99) Gerard Knosowski uznany został winnym tego, że:</p>
<p xml:id="div-55">w okresie od 1 października 1990 r. do 23 grudnia 1991 r., działając przestępstwem ciągłym w Trzciance, Warszawie i Szczecinie, wyłudzając kredyty, zagarnął ogółem 1460 000 zł na szkodę Rejonowego Urzędu Pracy w Trzciance, Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, Kredyt Banku S.A. w Warszawie, Banku Morskiego w Szczecinie w ten sposób, że:</p>
<p xml:id="div-56">- w dniu 1 października 1990 r. w Trzciance zagarnął pożyczkę w wysokości 80 000 zł na szkodę Rejonowego Urzędu Pracy w Trzciance, wiedząc, że nie będzie w stanie jej spłacić w terminie,</p>
<p xml:id="div-57">- w dniach 20 listopada 1990 r. i 28 grudnia 1990 r. w Warszawie, posługując się zawyżoną wyceną maszyn i urządzeń oraz zatajając fakt wcześniejszego zastawienia tych maszyn i urządzeń w Rejonowym Biurze Pracy w Trzciance i nie mając z uwagi na sytuację finansową możliwości spłacenia pożyczki w terminie, zagarnął 550 000 złotych z Funduszu Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-58">- w dniu 29 maja 1991 r. w Warszawie, zatajając fakt obciążenia hipoteką nieruchomości we Wrzącej na rzecz BGŻ w Wałczu i przedkładając zamiast wypisu z księgi wieczystej, który ujawniłby fakt obciążenia, zawiadomienie Państwowego Biura Notarialnego w Trzciance oraz ukrywając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza stan zadłużenia w innych bankach i dołączając pozorne, nierealne zamówienia na elementy budowlane, wyłudził kredyt w wysokości 250 000 zł na szkodę Kredyt Banku S.A. Oddział w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-59">- w dniu 9 października 1991 r. w Szczecinie, zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, a zwłaszcza fakt zaciągnięcia kredytów w kilku bankach, Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, a także dołączając nierealne zamówienia, nie mając przy tym obiektywnej możliwości spłacenia zaciągniętego kredytu w terminie, zagarnął 300 000 zł na szkodę Banku Morskiego w Szczecinie,</p>
<p xml:id="div-60">- w dniu 23 grudnia 1991 r. w Warszawie, przedkładając pozorne zamówienia i zatajając swoją faktyczną sytuację majątkową, w tym fakt zadłużenia w Kredyt Banku w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance i Banku Morskim w Szczecinie, zagarnął pożyczkę ze środków na restrukturyzację budownictwa, wiedząc, że nie będzie w stanie spłacić jej w terminie, w kwocie 300 000 zł, działając na szkodę Skarbu Państwa - Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie,</p>
<p xml:id="div-61">tj. za winnego występku z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 266 § 2 d.k.k. i art. 58 d.k.k. i art. 10 § 2 d.k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., i na podstawie art. 201 d.k.k. w zw. z art. 10 § 3 d.k.k. skazany na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w kwocie 4500 zł.</p>
<p xml:id="div-62">Gerard Knosowski uznany też został winnym tego, że w dniu 8 października 1992 r. w Stęszewie, zatajając fakty zaciągnięcia kredytów w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w Warszawie, Rejonowym Urzędzie Pracy w Trzciance, Banku Morskim w Szczecinie i innych bankach oraz zalegania z podatkami od wynagrodzeń i należnościami na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wiedząc, że nie jest w stanie spłacić kredytu w terminie, wyłudził kredyt w kwocie 80 000 zł na szkodę Stęszewskiego Banku Spółdzielczego w Stęszewie,</p>
<p xml:id="div-63">tj. przestępstwa z art. 201 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., i na podstawie art. 201 d.k.k. skazany został na karę 1 roku pozbawienia wolności i 1500 zł grzywny.</p>
<p xml:id="div-64">Sąd orzekł karę łączną 2 lat pobawienia wolności i 5250 zł grzywny z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania od 8 czerwca 1994 r. do 23 czerwca 1995 r.</p>
<p xml:id="div-65">Od wyroku tego obrońca skazanego wniósł apelację. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2001 r. (sygn. akt II AKa 559/00) w.wym. wyrok uchylono i sprawę przekazano Sądowi Okręgowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z 6 maja 2002 r. (sygn. akt III K 77/01/10) Gerard Knosowski został uniewinniony od stawianych mu zarzutów. Od wyroku tego Prokurator Rejonowy w Trzciance wniósł apelację. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 30 września 2002 r. (sygn. akt 11 AKa 416/02) zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy. Prokurator Apelacyjny w Poznaniu odstąpił od wniesienia kasacji od tego wyroku (sygn. Ap III K 6/02/prok.).</p>
<p xml:id="div-66">Na podstawie dokonanych ustaleń stwierdzono, że postępowanie przygotowawcze w tej sprawie trwało łącznie 13 miesięcy i 6 dni (do zamknięcia śledztwa).</p>
<p xml:id="div-67">Wobec Gerarda Knosowskiego stosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania od dnia 8 czerwca 1994 r. (data zatrzymania) do dnia 23 czerwca 1995 r. W tym od 11 października 1994 r. pozostawał on tymczasowo aresztowany do dyspozycji b. Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, do którego tego dnia skierowano akt oskarżenia w tej sprawie.</p>
<p xml:id="div-68">Odnosząc się do kwestii majątku Gerarda Knosowskiego, podkreślenia wymaga, że w dniu 2 sierpnia 1994 r. funkcjonariusz Komendy Wojewódzkiej Policji w Pile dokonał u ówczesnego podejrzanego Gerarda Knosowskiego tymczasowego zajęcia mienia ruchomego w postaci komputera Pascal AT Plus z monitorem i klawiaturą, drukarki OKI 321 Mocroline i Nawigatora Canon 531118. Przedmioty te pozostawiono żonie podejrzanego na przechowanie.</p>
<p xml:id="div-69">Postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Trzciance z dnia 4 sierpnia 1994 r. o zabezpieczeniu majątkowym zabezpieczono na mieniu podejrzanego w.wym. przedmioty i inne ustalone przez komornika tytułem grożącej kary grzywny w kwocie 250 mln złotych. Komornik Sądu Rejonowego w Pile na podstawie tego tytułu wykonawczego w dniu 28 listopada 1994 r. dokonał zajęcia wymienionych ruchomości. Innego majątku podejrzanego w toku przedmiotowego postępowania nie zabezpieczano. Od dokonujących tymczasowego zajęcia mienia policjantów prokurator uzyskał informację, że podejrzany nie ma innych wartościowych rzeczy ruchomych i nieruchomych, albowiem majątek Gerarda Knosowskiego został zabezpieczony przez komornika na podstawie wniosków egzekucyjnych złożonych przez banki.</p>
<p xml:id="div-70">W trakcie prowadzonego postępowania przygotowawczego nie uzyskano żadnych informacji dotyczących sprzedaży składników majątku Gerarda Knosowskiego przez komornika, w tym również dotyczących maszyn i urządzeń przewłaszczonych przez podejrzanego na rzecz ówczesnego Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa i Banku Spółdzielczego w Trzciance.</p>
<p xml:id="div-71">W toku postępowania sądowego okazało się, że w lutym 1996 r. została sprzedana przez komornika przy Sądzie Rejonowym w Trzciance nieruchomość we Wrzącej za kwotę 716 067 złotych małżonkom Teichman, którą następnie w dniu 20 kwietnia 1998 r. kupił William Frank Manus za kwotę 20 342 000 złotych.</p>
<p xml:id="div-72">Ustalono również, że prowadzona była także egzekucja z nieruchomości w Jastrowiu, która była obciążona hipoteką na rzecz Kredyt Banku w Pile.</p>
<p xml:id="div-73">2. Wniesienie przez Prokuratora Generalnego kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 2 lutego 2006 r. sygn. III Ko 214/05 dotyczącego odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie Gerarda Knosowskiego nie jest aktualnie prawnie możliwe, bowiem wyrok nie jest prawomocny.</p>
<p xml:id="div-74">Gerard Knosowski złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, gdyż zamierza zaskarżyć go apelacją.</p>
<p xml:id="div-75">Łączę wyrazy szacunku</p>
<p xml:id="div-76">Zastępca prokuratora generalnego</p>
<p xml:id="div-77">Jerzy Engelking</p>
<p xml:id="div-78">Warszawa, dnia 24 kwietnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>