text_structure.xml
5.65 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie pana posła Jana Jaroty w sprawie potrzeby nowelizacji przepisów Kodeksu karnego, dotyczących nadania człowiekowi takich samych praw w każdym etapie jego życia i rozwoju, uprzejmie przedstawiam co następuje.</p>
<p xml:id="div-2">Istota ludzka początkowo była określana w Kodeksie karnym z 1997 r. jako ˝człowiek˝ i jako ˝płód˝. Ochrona prawna ˝płodu˝, gwarantowana przez Kodeks karny z 1997 r. w początkowym okresie jego obowiązywania, ograniczała się jedynie do ochrony życia, a nie obejmowała zdrowia, co było wyraźnym niedociągnięciem regulacji w zakresie ochrony prawnokarnej człowieka w okresie prenatalnym. Mankament ten został usunięty ustawą z dnia 8 lipca 1999 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o zawodzie lekarza (Dz.U. Nr 64, poz. 729), która weszła w życie z dniem 17 sierpnia 1999 r. Ustawa ta nadała nowe brzmienie art. 152 i art. 153 Kodeksu karnego, zastępując w dyspozycjach tych przepisów wyrazy ˝płód˝ wyrazami ˝dziecko poczęte˝ oraz wprowadziła do Kodeksu karnego przepis art. 157a § 1, którego przedmiotem ochrony jest integralność cielesna i zdrowie dziecka poczętego. Przepis ten, jak słusznie zauważa pan poseł Jan Jarota, chroni jedynie integralność cielesną i zdrowie dziecka poczętego przed umyślnymi zamachami na te dobra. Poza ochroną prawnokarną jest natomiast obecnie nieumyślne naruszenie dóbr w postaci integralności cielesnej i zdrowia dziecka poczętego.</p>
<p xml:id="div-3">Wyrażam pogląd, że brak takiej ochrony prawnej nie znajduje uzasadnienia. Stąd w Ministerstwie Sprawiedliwości opracowano projekt nowego brzmienia przepisów art. 157a Kodeksu karnego, przewidujący odpowiedzialność karną również za nieumyślne spowodowanie uszkodzenia ciała dziecka poczętego lub rozstroju zdrowia zagrażającego jego życiu. Przewiduje się nadto, podniesienie granic zagrożenia sankcją czynu z art. 157a Kodeksu karnego.</p>
<p xml:id="div-4">Projekt, o którym mowa jest elementem szerokiej nowelizacji Kodeksu karnego i zostanie złożony w Sejmie niezwłocznie po zakończeniu prac nad ostatecznym kształtem projektowanych regulacji oraz przeprowadzeniu uzgodnień dokumentu zgodnie z regulaminem pracy Rady Ministrów. Nie jest natomiast możliwe zniesienie szczególnych regulacji w Kodeksie karnym, odnoszących się do ochrony ciąży oraz dziecka poczętego i poddanie tej ochrony przepisom ogólnym, statuującym przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu człowieka. Specyfika życia w okresie prenatalnym powoduje bowiem potrzebę innego określenia przedmiotu ochrony.</p>
<p xml:id="div-5">Odnosząc się do postulatu o podjęcie działań w celu nowelizacji prawa w takim kierunku, aby zawieszało ono bieg przedawnienia roszczeń cywilnych na czas trwania postępowania karnego, wyrazić należy pogląd, że nowelizacja taka nie jest potrzebna. Postulowana konstrukcja prawna stanowiłaby bowiem nieuzasadnione uzależnienie biegu terminu przedawnienia, stanowiącego instytucję materialnoprawną, od biegu procesu karnego, podczas gdy dla dochodzenia roszczeń cywilnoprawnych przewidziana jest droga sądowa w postępowaniu cywilnym. Należy podkreślić, iż wytoczenie powództwa cywilnego, jako forma dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, jest całkowicie niezależne od bytu procesowego ewentualnej sprawy karnej. Powództwo takie może zostać zainicjowane całkowicie niezależnie od toczącego się procesu karnego lub może zostać wniesione jako adhezyjne w toczącej się sprawie karnej. Do zasądzenia ewentualnego odszkodowania w procesie cywilnym nie jest w żadnym razie niezbędne uprzednie prawomocne skazanie sprawcy szkody za przestępstwo jakie stanowił czyn niedozwolony, a ponadto nie każde zdarzenie wywołujące odpowiedzialność cywilnoprawną stanowi czyn zabroniony w rozumieniu prawa karnego. Jeśli zatem poszkodowany wytoczy przed właściwym sądem powództwo, w którym dochodzi on swoich roszczeń odszkodowawczych, stosownie do treści art. 123 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93; z późn. zm.) bieg przedawnienia dochodzonego powództwem cywilnym roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej takim czynem ulega przerwaniu.</p>
<p xml:id="div-6">Należy także zaznaczyć, iż zgodnie z art. 177 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296; z późn. zm.) w przypadku wniesienia powództwa cywilnego o roszczenie odszkodowawcze, sąd rozpoznający taką sprawę może postępowanie zawiesić jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej. W takiej sytuacji postępowanie cywilne będzie zawieszone do daty prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zaś bieg przedawnienia roszczenia cywilnego jest przerwany stosownie do treści powołanego uprzednio art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego.</p>
<p xml:id="div-7">Jak z powyższego wynika obowiązujące regulacje w omawianym zakresie w sposób wystarczający zabezpieczają uprawnienia osoby, która szkodę poniosła.</p>
<p xml:id="div-8">Z wyrazami szacunku</p>
<p xml:id="div-9">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-10">Andrzej Grzelak</p>
<p xml:id="div-11">Warszawa, dnia 7 kwietnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>