text_structure.xml
5.64 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytanie posła na Sejm RP Pana Arnolda Masina z dnia 24 lutego 2006 r. w sprawie decyzji Zarządu Krajowej Spółki Cukrowej SA o zaprzestaniu produkcji cukru w Fabryce Cukru w Tucznie informuję, co następuje.</p>
<p xml:id="div-2">Sytuacja KSC S.A. na polskim i europejskim rynku cukru w warunkach wspólnej polityki rolnej i prowadzonej reformy rynku cukru wymusza prowadzenie zdecydowanych działań restrukturyzacyjnych, których jednym z kluczowych elementów jest koncentracja produkcji. W kampanii 2005/2006 KSC S.A. wciąż posiadała nadwyżkę mocy przerobowej w stosunku do przyznanych kwot cukru sięgającą ponad 30%. Skutkiem tego jest m.in. najkrótszy czas kampanii w stosunku do średniej z branży, a to w prosty sposób przekłada się na nieefektywne wykorzystanie majątku i wysokie koszty produkcji. średnia długość pracy cukrowni w kampanii 2005/2006 dla KSC to niecałe 64 dni wobec 66 dni w kampanii 2004/2005 (przy bardzo wysokiej produkcji cukru C; bez kwoty C długość kampanii trwałaby zaledwie 52 dni), podczas gdy koncerny zagraniczne w ubiegłej kampanii osiągały wyniki ponad 85-dniowe, a Pfeifer & Langen nawet ponad 100-dniowe. Dalsze utrzymywanie takiego stanu, szczególnie przy planowanych zmniejszeniach ilości buraków do przerobu (bez kontraktacji kwoty C i przy ponad 10% deklasyfikacji kwoty A) i obniżkach cen na cukier w ramach reformy rynku prowadzonej przez Unię Europejską zgodnie z decyzjami z lutego 2006 r., groziłoby firmie finansową zapaścią wskutek utraty konkurencyjności wobec koncernów zachodnich, obecnych na polskim rynku.</p>
<p xml:id="div-3">Dążenie do koncentracji produkcji i wzrostu przerobu dobowego wynika z przesłanek ekonomicznych, gdyż w przemyśle cukrowniczym występuje wyraźnie zjawisko korzyści skali, tzn. koszt produkcji maleje znacznie przy wzroście dobowego przerobu cukrowni, gdyż przy wyższej produkcji koszty stale rozkładają się na większą produkcję, a ponadto część kosztów międzykampanijnych zostanie wyeliminowana, co powoduje obniżenie kosztu jednostkowego cukru. W warunkach Polski przerób dobowy powinien wynosić min. 5 500 t/dobę, co stanowi cel KSC SA.</p>
<p xml:id="div-4">Uwzględniając powyższe założenia ustalono, że docelowo - po zakończeniu procesu koncentracji produkcji - w Spółce pozostanie od 9 do 11 cukrowni realizujących 39.44% całego krajowego limitu produkcji cukru ˝A˝ i ˝B˝. Na wytypowanie cukrowni docelowych w grupie mazowiecko-kujawskiej wpłynęły poniższe parametry:</p>
<p xml:id="div-5">- potencjał produkcyjny obliczony jako możliwość produkcji cukru w kampanii 85-dobowej, przy założeniu wydatku cukru w wysokości średniej uzyskanej w ubiegłych 3 kampaniach i przerobu dobowego najwyższego z ostatnich 3 kampanii. Najmniejszy potencjał produkcyjny mają cukrownie: Mała Wieś i Janikowo (już zamknięta), Ostrowy, Tuczno, Nakło. Największe potencjały produkcji posiadają cukrownie Kruszwica i Brześć Kujawski,</p>
<p xml:id="div-6">- nadwyżka energii elektrycznej produkowanej we własnej elektrociepłowni ponad potrzeby własne. Cukrownie produkują energię elektryczną w układzie skojarzonym. Ilość produkowanej energii elektrycznej zależy od wielkości zużycia ciepła przez cukrownię, jak również od parametrów pracy kotłowni i turbogeneratorów. Na bilans energii elektrycznej ma wpływ również wielkość zużycia energii na potrzeby własne. Nadwyżka energii elektrycznej stwarza możliwość rozbudowy cukrowni bez ponoszenia dodatkowych znacznych kosztów rozbudowy węzła produkującego energię elektryczną. Korzystny bilans posiadają cukrownie Nakło (elektrociepłownia wybudowana w latach 90.), Kruszwica, Dobrzelin i Brześć Kujawski. Pozostałe cztery cukrownie, już przy niewielkim powiększeniu zdolności przerobowych, zmuszone byłyby kupować energię elektryczną z sieci krajowej (Mała Wieś, Janikowo, Tuczno, Ostrowy),</p>
<p xml:id="div-7">- maksymalny możliwy do osiągnięcia przerób dobowy przy znamionowej mocy posiadanych kotłów (35% pary nb.) wyraźnie największy potencjał przerobowy ze względu na maksymalną wydajność kotłów posiada cukrownia Kruszwica. Najgorzej wypadają pod tym względem cukrownie Tuczno, Mała Wieś i Ostrowy. Decyzja o wyłączeniu z produkcji cukru Oddziału ˝Fabryka Cukru Tuczno˝ wydaje się zatem decyzją uzasadnioną, a odwlekanie w czasie procesów restrukturyzacyjnych nie jest najlepszą strategią.</p>
<p xml:id="div-8">Dla oddziałów wyłączonych z produkcji oraz planowanych do wyłączenia KSC przygotowuje plany alternatywnych możliwości zagospodarowania majątku oraz zasobów ludzkich. Już są realizowane projekty dla oddziału Rejowiec, Opole, Janikowo, Klemensów i Sokołów. Projekty takie będą także przygotowane i wdrożone dla Oddziału Tuczno. Mając na uwadze, że restrukturyzacja, w tym także koncentracja, produkcji jest koniecznością, dla której nie ma alternatywy, zaniechanie lub opóźnienie wyłączenia z produkcji kolejnych cukrowni jest, w mojej ocenie, wbrew interesowi Krajowej Spółki Cukrowej SA.</p>
<p xml:id="div-9">łączę wyrazy szacunku</p>
<p xml:id="div-10">Minister</p>
<p xml:id="div-11">Wojciech Jasiński</p>
<p xml:id="div-12">Warszawa, dnia 10 kwietnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>