text_structure.xml
7.6 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie Pani Poseł Ewy Malik z dnia 25 stycznia 2006 r. w sprawie zrekompensowania górnikom likwidowanej Kopalni Węgla Kamiennego ˝Niwka-Modrzejów˝ Sp. z o.o. w upadłości w Sosnowcu przebywającym na urlopach górniczych szkody powstałej w związku z wypłaceniem im zaniżonych świadczeń pracowniczych uprzejmie przedstawiam następujące wyjaśnienia:</p>
<p xml:id="div-2">Zapytanie Pani Poseł dotyczy w istocie rozbieżności treści orzeczeń wydawanych przez Sąd Rejonowy w Sosnowcu w sprawach dotyczących roszczeń ze stosunku pracy górników przebywających na urlopach górniczych, a zatrudnionych w KWK ˝Niwka-Modrzejów˝ Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Sosnowcu w upadłości oraz prawidłowości postępowania syndyka masy upadłości.</p>
<p xml:id="div-3">Odnosząc się do problematyki rozbieżności orzecznictwa we wskazanej wyżej kategorii spraw, zauważam, że w ramach nadzoru nad działalnością administracyjną sądów jako Minister Sprawiedliwości nie posiadam uprawnień pozwalających na ingerowanie w treść orzeczeń. Minister Sprawiedliwości wyposażony jest bowiem z mocy przepisów art. 9 i art. 39 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070, ze zm.) w instrumenty związane z wykonywaniem zwierzchniego nadzoru nad działalnością administracyjną a nie merytoryczną (orzeczniczą) sądów. W myśl ww. przepisu art. 39 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych czynności z zakresu nadzoru nad działalnością administracyjną sądów nie mogą wkraczać w dziedzinę, w której sędziowie są niezawiśli. Nadzór nad działalnością orzeczniczą sądów sprawują sądy wyższej instancji i Sąd Najwyższy. O ile istotnie w podobnych stanach faktycznych i przy roszczeniach opartych na takiej samej podstawie prawnej wydane zostały rozbieżne rozstrzygnięcia co do zasadności zgłoszonych powództw, to nie posiadam żadnego instrumentu, za pomocą którego orzecznictwo to mogłoby zostać ujednolicone. Nie jestem także uprawniony do dokonywania wiążącej wykładni obowiązującego prawa, w tym przepisów tak materialnych, jak i procesowych związanych z prawidłowym tokiem postępowania sądowego, zakresem prowadzonego postępowania dowodowego, podstawą prawną rozstrzygnięcia itp. Kontrola prawidłowości wydanych orzeczeń może nastąpić wyłącznie w drodze instancyjnej, tj. po wniesieniu środka odwoławczego do sądu II instancji przez stronę niezadowoloną z treści rozstrzygnięcia. Jako Minister Sprawiedliwości nie jestem władny do inicjowania postępowań odwoławczych na rzecz indywidualnych podmiotów ani też do zmiany orzeczeń sądowych.</p>
<p xml:id="div-4">Zauważam ponadto, że obecnie obowiązujące przepisy przewidują możliwość złożenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga taka, zgodnie z treścią przepisu art. 424</p>
<p xml:id="div-5">§ 1 Kodeksu postępowania cywilnego, przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Skargę można oprzeć na podstawie naruszeń prawa materialnego lub przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność orzeczenia z prawem, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Podstawą skargi nie mogą być jednak zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów (424</p>
<p xml:id="div-6">K.p.c.). Zgodnie z treścią przepisu art. 424</p>
<p xml:id="div-7">§ 1 K.p.c. skarga powinna zawierać: oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne; uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy; wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (...); wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Skargę wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się (art. 424</p>
<p xml:id="div-8">§ 1 K.p.c.).</p>
<p xml:id="div-9">Oceniając postępowanie syndyka, stwierdzam, iż nie dostrzegam w jego działaniu nieprawidłowości. Okoliczność skierowania pracowników na drogę postępowania sądowego celem rozstrzygnięcia o zasadności zgłoszonych roszczeń związana jest ze słusznym co do zasady dążeniem syndyka do miarodajnego ustalenia, czy świadczenia takie są faktycznie należne. Nie można bowiem przyjąć założenia, iż syndyk dysponuje tego rodzaju wiedzą prawniczą, która pozwoli mu na samodzielne rozstrzygnięcie wszelkich wątpliwości. Tego rodzaju działanie syndyka w warunkach upadłości KWK ˝Niwka-Modrzejów˝ Sp. z o.o. w Sosnowcu w upadłości należy uznać za słuszne szczególnie wobec niejednoznacznej oceny przedmiotowych okoliczności przez właściwy sąd pracy. Prawomocne oddalenie przez sąd pracy powództwa o dodatkowe wynagrodzenie stanowi dla syndyka podstawę do odmowy wypłaty takiego świadczenia. Syndyk, który pomimo stwierdzenia przez sąd braku tytułu prawnego danej osoby do otrzymania konkretnego świadczenia, wypłaciłby je z masy upadłości, mógłby narazić się na zarzut działania z pokrzywdzeniem tych wierzycieli, których należności figurują jako uznane na liście wierzytelności. Jednocześnie wskazuję, iż okoliczność wypłaty przez syndyka świadczenia opartego na tej samej podstawie prawnej na rzecz osoby figurującej tylko jako wierzyciel na liście wierzytelności, która w ogóle nie występowała z powództwem, nie może być przyrównywana z ewentualną możliwością dokonania analogicznej wypłaty dla tych osób, których roszczenia właściwy sąd pracy oddalił. Są to bowiem dwie jakościowo różne sytuacje.</p>
<p xml:id="div-10">Odnośnie zaś zawartego w zapytaniu stwierdzenia, że ˝syndyk uzyskał na zaspokojenie świadczeń pracowniczych środki dotacyjne, także roszczeń oddalonych przez sąd˝, podnoszę, że o ile takie środki syndyk rzeczywiście uzyskał i nie wykorzystał ich zgodnie z przeznaczeniem wówczas pracownicy, których roszczenia zostały prawomocnie oddalone, mogą złożyć skargę do sędziego komisarza, który sprawuje nadzór nad tokiem postępowania upadłościowego. W ramach przysługujących mu uprawnień sędzia może zwrócić syndykowi uwagę na popełnione uchybienia (art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz.U. Nr 60, poz. 535, ze zm., i odpowiadający mu przepis art. 87 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe, Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, ze zm.).</p>
<p xml:id="div-11">Wyrażam przekonanie, że powyższe informacje pozwolą na wyjaśnienie wątpliwości przedstawionych w zapytaniu.</p>
<p xml:id="div-12">Podsekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-13">Krzysztof Józefowicz</p>
<p xml:id="div-14">Warszawa, dnia 22 lutego 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>