text_structure.xml 25.8 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Otwieram posiedzenie Komisji. W porządku dziennym mamy przyjęcie opinii Komisji w sprawach przed Trybunałem Konstytucyjnym oraz sprawy różne. Czy są uwagi do porządku obrad? Nie widzę. Przystępujemy zatem do rozpatrzenia punktu pierwszego. Na dzisiejszym posiedzeniu mieliśmy przyjąć opinię w sześciu sprawach. Z powodu usprawiedliwionej nieobecności pana posła Wojciecha Szaramy rozpatrzymy cztery sprawy. Proszę pana posła Bohdana Kopczyńskiego o przedstawienie stanowiska podkomisji w sprawie wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych RP z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 2 konstytucji (sygn. akt K 35/01).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#BohdanKopczyński">Art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych stanowi, iż „czynsz i opłaty z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego nieuiszczone w ustalonym terminie płatności podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji”. To rozwiązanie jest niezgodne z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego oraz ustawą o najmie lokali mieszkalnych. Eliminuje bowiem dochodzenie roszczenia zapłaty zaległych należności od żołnierzy zawodowych zajmujących kwatery lub lokale mieszkalne na drodze sądowej. Zarządca nieruchomości - Wojskowa Agencja Mieszkaniowa egzekwuje te należności w trybie administracyjnym. Powoduje to, że dłużnicy - żołnierze zawodowi są w trudniejszej sytuacji niż osoby cywilne zalegające z opłatami czynszowymi, w stosunku do których obowiązuje tryb postępowania sądowego. Rzecznik praw obywatelskich uznał, że przepis art. 37 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji. Analogiczne stanowisko zajął prokurator generalny. Podkomisja uznała, że należy poprzeć stanowisko rzecznika praw obywatelskich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem opinii Komisji Ustawodawczej dotyczącej wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich (sygn. akt K 35/01), iż art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych RP jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 1 konstytucji? Stwierdzam, że Komisja 16 głosami, przy braku przeciwnych i wstrzymujących się, przyjęła opinię o niezgodności art. 37 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych RP z konstytucją. Kto jest za upoważnieniem pana posła Bohdana Kopczyńskiego jako przedstawiciela Sejmu do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej sprawie. Stwierdzam, że Komisja 15 głosami, przy braku przeciwnych i 1 wstrzymującym się, upoważniła pana posła Bohdana Kopczyńskiego jako przedstawiciela do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym Sejmu w tej sprawie. Proszę pana posła Bohdana Kopczyńskiego o przedstawienie stanowiska w drugiej sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#BohdanKopczyński">Druga sprawa dotyczy dwóch pytań skierowanych do Trybunału Konstytucyjnego przez Sąd Okręgowy -Antymonopolowy w Warszawie (sygn. akt P 13/01). Pytanie pierwsze - czy przepis art. 479 z oznaczeniem 31 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu wprowadzonym art. 107 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 78 konstytucji? Pytanie drugie - czy przepis art. 479 z oznaczeniem 34 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu wprowadzonym art. 107 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów jest zgodny z art. 2 i art. 32 konstytucji?Art. 479 z oznaczeniem 31 Kodeksu postępowania cywilnego stanowi: „Par. 1. Sąd antymonopolowy oddala odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia. Par. 2. Sąd antymonopolowy odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków jego odwołania. Par. 3. Sąd antymonopolowy uwzględniając odwołanie od decyzji, zmienia decyzję w całości lub w części (...)”. Zatem sąd antymonopolowy rozpatrujący odwołanie jako sąd I instancji nie może uchylić tej decyzji i przekazać sprawy do ponownego rozpatrzenia, tak jak to jest w każdym procesie. Niemniej jednak opinie prawne, którymi dysponowaliśmy, dowodzą, że przepis art. 479 z oznaczeniem 31 Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny z konstytucją, ponieważ ratio legis ustawodawcy było takie, żeby nie wydłużać trybu postępowania. Ponadto - art. 479 z oznaczeniem 31 należy rozpatrywać łącznie z art. 479 z oznaczeniem 35 Kodeksu postępowania cywilnego, umożliwiający stronie wniesienia apelacji i kasacji od wyroku sądu antymonopolowego. Istnieje zatem środek odwoławczy do sądu II instancji, nawet bez względu na przedmiot sporu. Zatem są podstawy, aby przyjąć, że przepis art. 479 z oznaczeniem 31 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu wprowadzonym art. 107 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów jest zgodny z konstytucją. Jeśli chodzi o drugie pytanie, to art. 479 z oznaczeniem 34 Kodeksu postępowania cywilnego dotyczy kosztów sądowych. Ustawodawca przyjął, że „w postępowaniu przed sądem antymonopolowym prezes Urzędu nie ma obowiązku wnoszenia opłaty sądowej i zwrotu kosztów postępowania”. Chodzi o zwrot kosztów postępowania, bo kwestia wnoszenia opłaty sądowej nie jest przedmiotem pytania. Jeżeli Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przegra sprawę to - zgodnie z przepisem art. 479 z oznaczeniem 34 - nie jest zobowiązany do ponoszenia kosztów sądowych. Prokurator generalny przyjął stanowisko, że ten przepis jest niezgodny z konstytucją. Takie samo stanowisko zawarte jest w ekspertyzach prawnych, którymi dysponowaliśmy. Należy też zauważyć, że art. 98–110 Kodeksu postępowania cywilnego dają sądowi szerokie możliwości zwalniania strony przegrywającej z ponoszenia kosztów sądowych.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#BohdanKopczyński">Zważywszy na powyższe argumenty podkomisja przyjęła stanowisko, iż art. 479 z oznaczeniem 31 Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny, natomiast art. 479 z oznaczeniem 34 Kodeksu postępowania cywilnego jest niezgodny z przepisami konstytucyjnymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#ZbigniewZiobro">Jeżeli prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przegra sprawę przed sądem antymonopolowym, to kto ponosi koszty postępowania? Skarb Państwa?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#BohdanKopczyński">Zgodnie z przepisem art. 479 z oznaczeniem 34 Kodeksu postępowania cywilnego, nie można powiedzieć, że koszty ponosi Skarb Państwa. Nikt nie ponosi kosztów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#ZbigniewZiobro">Ale gdyby ten przepis uległ zmianie...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#BohdanKopczyński">Wówczas Skarb Państwa ponosiłby koszty sądowe. Chciałbym przypomnieć, że art. 98–110 Kodeksu postępowania cywilnego dają sądowi szeroki wachlarz możliwości w zakresie zwalniania od ponoszenia kosztów sądowych. Art. art. 479 z oznaczeniem 34 jawi się zatem jako swego rodzaju superprzepis, niezgodny z konstytucją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#ZbigniewZiobro">Chciałbym przypomnieć, że rozpatrywaliśmy podobną sprawę, w której opinia naszych legislatorów była odmienna. Dlatego też powinniśmy dokładnie poznać argumenty, które skłoniły nas do zajęcia odmiennego stanowiska w bardzo podobnej sprawie. Sejm nie powinien zajmować różnych stanowisk w podobnych sprawach. Apeluję o konsekwencję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#BohdanKopczyński">Chciałbym poinformować, że stanowisko prokuratora generalnego, jeżeli chodzi o art. 479 z oznaczeniem 34 Kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu wprowadzonym art. 107 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, jest takie, że przepis ten jest niezgodny w zakresie, w jakim wyłącza obowiązek zwrotu kosztów postępowania przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z art.32 ust. 1 i nie jest niezgodny z art. 2 konstytucji. Podkreślam, że chodzi o brzmienie tego artykułu wprowadzonego art. 107 ustawy z 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. To jest przedmiotem naszych rozważań, a nie inne nowelizacje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#ZbigniewZiobro">Nie możemy zajmować stanowiska ryzykując, że popadniemy w sprzeczność.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#BohdanKopczyński">W swoim stanowisku prokurator generalny dodatkowo wskazuje, że wypowiedział się już uprzednio o niekonstytucyjności art.479 z oznaczeniem 34 Kodeksu postępowania cywilnego w omawianym zakresie, gdzie podzielił wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie o sygnaturze K 25/01, wszakże w odniesieniu do innych konstytucyjnych wzorców kontroli, ale konsekwencja jest taka sama.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#ZbigniewZiobro">Musimy najpierw rozstrzygnąć, czy ta konsekwencja istnieje, czy nie. Dopiero wówczas będziemy w stanie podjąć rozważną decyzję - pozytywną lub negatywną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#AdamMarkiewicz">Należałoby wrócić do sprawy, którą poprzednio omawialiśmy, a następnie porównać obie sprawy. Komisja Ustawodawcza nie może co miesiąc zmieniać swojego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#KrystianŁuczak">Jutro będzie następne posiedzenie Komisji. Proponuję zatem, aby omawianie tej sprawy odłożyć do jutra. Pan poseł Bohdan Kopczyński przejrzałby dokumenty dotyczące tamtej sprawy i w dniu jutrzejszym przedstawiłby nasze stanowisko. Wtedy nasza decyzja będzie wiarygodna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Mam dwa pytania do pani poseł Ewy Janik - przewodniczącej podkomisji: czy znany jest termin posiedzenia i czy pani poseł pamięta tamtą sprawę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#EwaJanik">Nieznany jest termin posiedzenia. Pamiętam, że tamta sprawa dotyczyła kosztów adwokackich, radcowskich i chyba notarialnych. Ale nie pamiętam, jakich przepisów konstytucyjnych dotyczyła. Należałoby zatem powrócić do sprawy w dniu jutrzejszym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Proponuję przełożenie do jutra i powrót do sprawy, która była już przedmiotem obrad Komisji. Czy jest zgoda? Nie widzę sprzeciwu. Proszę pana posła Bohdana Kopczyńskiego o przedstawienie stanowiska w następnej sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#BohdanKopczyński">Sprawa dotyczy skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego skargi Jana Kliszkowskiego, byłego adwokata - o stwierdzenie niezgodności art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - z artykułami 2, 7, 32, 51, 65 w związku z art. 31 ust. 1 i 3 konstytucji, art. 2 ustawy lustracyjnej z artykułami 2, 32 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji, art. 40 ust. 1 ustawy lustracyjnej z artykułami 2, 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji oraz niezgodności z konstytucją uchwał Naczelnej Rady Adwokackiej (sygn. akt SK 28/01).13 grudnia 1983 r. skarżący zwrócił się o wpis na listę adwokatów. Po trwających prawie 8 lat zabiegach 23 kwietnia 1991 r. uzyskał wpis na listę adwokatów Okręgowej Rady Adwokackiej w Wałbrzychu. 14 kwietnia 1999 r. ukazało się obwieszczenie prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, w którym podano do publicznej wiadomości, że adwokat Jan Kliszkowski oświadczył, że był tajnym i świadomym współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 1, 2 i 4 ustawy lustracyjnej. Okręgowa Rada Adwokacka w Wałbrzychu postanowiła wówczas wszcząć postępowanie w trybie art. 74 ustawy - Prawo o adwokaturze. Postępowanie to zakończyło się 16 lipca 1999 r. uchwałą Rady, na mocy której Jan Kliszkowski został skreślony z listy adwokatów. Art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze mówi, że „Okręgowa Rada Adwokacka może skreślić adwokata z listy adwokatów w związku z czynem popełnionym przed wpisem na listę, jeżeli czyn ten nie był znany Okręgowej Radzie Adwokackiej w chwili wpisu, a stanowiłby przeszkodę do wpisu”. Skarżący tłumaczy, że nie mógł ujawnić faktu współpracy z organami bezpieczeństwa, ponieważ miała ona charakter tajny. I dopiero po uchwaleniu ustawy lustracyjnej ujawnił ten fakt. Naczelna Rada Adwokacka, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny do których odwoływał się skarżący, stwierdzały, że wprowadził Okręgową Radę Adwokacką w Wałbrzychu w błąd. Gdyby ujawnił fakt współpracy z organami bezpieczeństwa, to jako osoba publiczna nie zostałby wpisany na listę adwokatów. Skarżący twierdził, że adwokat nie jest osobą publiczną. Mówił, że ustawa lustracyjna nie obejmuje radców prawnych i notariuszy. Przedmiotem naszych rozważań jest kwestia, czy art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. jest zgodny z konstytucją? Stanowisko prokuratora generalnego i inne opinie, którymi dysponujemy, stwierdzają, że ten artykuł nie jest niezgodny z żadnym przepisem konstytucyjnym, czyli jest zgodny z konstytucją. Opinia, którą powinna przyjąć Komisja jest następująca: zdaniem Sejmu zaskarżone przepisy są zgodne z konstytucją. W zakresie zakwestionowanych przepisów ustawy lustracyjnej oraz uchwał Naczelnej Rady Adwokackiej skargę należy uznać za niedopuszczalną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#AdamMarkiewicz">Czy można prosić o odczytanie treści art. 74 ustawy - Prawo o adwokaturze?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#BohdanKopczyński">Okręgowa Rada Adwokacka może skreślić adwokata z listy adwokatów w związku z czynem popełnionym przed wpisem na listę, jeżeli czyn ten nie był znany Okręgowej Radzie Adwokackiej w chwili wpisu, a stanowiłby przeszkodę do wpisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#AdamMarkiewicz">Ten artykuł jest zgodny z konstytucją. Chciałbym jednak zwrócić uwagę, że trudno karać kogoś za zatajenie faktu współpracy, jeżeli nie było obowiązku zgłaszania. Skarżący może dochodzić swoich roszczeń od Rady Adwokackiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#BohdanKopczyński">Ta kwestia nie jest przedmiotem naszych rozważań.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem opinii, iż art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze jest zgodny z konstytucją? Stwierdzam, że Komisja przyjęła opinię 16 głosami, przy braku przeciwnych i wstrzymujących się. Kto jest za upoważnieniem pana posła Bohdana Kopczyńskiego jako przedstawiciela Sejmu do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej sprawie? Stwierdzam, że Komisja 16 głosami, przy braku przeciwnych i 1 wstrzymującym się, upoważniła pana posła Bohdana Kopczyńskiego jako przedstawiciela Sejmu do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej sprawie. Przystępujemy do rozpatrzenia wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych z przepisami konstytucyjnymi (sygn. akt K 20/01). Proszę pana posła Tomasza Markowskiego o przedstawienie stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#TomaszMarkowski">Zdaniem wnioskodawcy art. 9 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych stanowiący, że przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące należy przedstawić potwierdzenie do uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie, narusza:</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#TomaszMarkowski">- określone w art. 2 konstytucji zasady demokratycznego państwa prawa poprzez to, że utrzymywany jest przepis podważający zaufanie obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa;</u>
          <u xml:id="u-25.2" who="#TomaszMarkowski">- wyrażony w art. 7 konstytucji obowiązek przestrzegania prawa przez organy władzy publicznej poprzez to, że organy te obowiązane są stanowić prawo pozostające w zgodności z przepisami konstytucji, co oznacza także wymóg rozważnego nakładania na obywateli obowiązków, jak również jasności przesłanek, którymi kierował się prawodawca przy ich wprowadzaniu;</u>
          <u xml:id="u-25.3" who="#TomaszMarkowski">- określone w art. 32 konstytucji zasady równości obywateli wobec prawa poprzez niczym nie uzasadnione zróżnicowanie sytuacji prawnej obywateli;</u>
          <u xml:id="u-25.4" who="#TomaszMarkowski">- wyrażoną w art. 52 ust. 1 konstytucji zasadę wolności poruszania się po terytorium RP oraz wyboru miejsca zamieszkania i pobytu poprzez wprowadzenie ograniczenia przekraczającego uzasadniony stopień uciążliwości;</u>
          <u xml:id="u-25.5" who="#TomaszMarkowski">- określony w art. 83 konstytucji obowiązek przestrzegania prawa poprzez nałożenie obowiązku meldunkowego, a równocześnie wprowadzenie ograniczeń umożliwiających wielu osobom jego wykonanie.</u>
          <u xml:id="u-25.6" who="#TomaszMarkowski">Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził m.in., że uzależnienie zameldowania od przedstawienia uprawnienia do przebywania w lokalu narusza istotę ewidencji ludności, albowiem o zarejestrowaniu informacji o określonym miejscu pobytu zaczął decydować nie wyłącznie sam fakt zgłoszenia tej okoliczności, lecz także przesłanka zupełnie nie mająca znaczenia dla dokonania tej czynności, tj. uprawnienie do przebywania w lokalu. Fakt, że zarządy zasobów mieszkaniowych częstokroć bezpodstawnie odmawiają potwierdzenia uprawnień do przebywania w lokalu, co tym samym powoduje niemożność wykonania obowiązku meldunkowego, nie może oznaczać, iż przepis art. 9 ust. 2 tejże ustawy jest niezgodny z wyżej wymienionymi przepisami konstytucji. Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 3 września 1996 r. zauważył, że zameldowanie utraciło od 1984 roku znaczenie czysto rejestracyjne. Nawiązując do zasady ochrony własności Sąd Najwyższy odrzucił możliwość takiej interpretacji ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, która mogłaby ograniczyć uprawnienia właściciela. Oznacza to dopuszczenie możliwości, że osoba nie mająca uprawnień do zamieszkania w miejscu rzeczywistego pobytu, nie może się w nim zameldować. Przyjęcie odmiennego stanowiska, to jest czysto rejestracyjnego charakteru meldunku bez względu na uprawnienia do przebywania w określonym pomieszczeniu oznaczałoby m.in. konieczność zameldowania np. osoby bezdomnej w budynku dworca kolejowego czy innych pomieszczeniach użyteczności publicznej. Art. 32 konstytucji stanowi, iż „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny”.</u>
          <u xml:id="u-25.7" who="#TomaszMarkowski">Jeżeli zatem jakiś obywatel poprzez nieposiadanie w dowodzie adnotacji o zameldowaniu na pobyt stały jest dyskryminowany w ten sposób, że nie może otrzymać paszportu, założyć konta w banku, otrzymać pracy lub świadczeń z pomocy społecznej, to przyczyn prawnych takiego stanu rzeczy należy szukać raczej w przepisach regulujących te dziedziny, a nie w przepisach regulujących ewidencję ludności. Zmiana art. 9 ust. 2 tej ustawy nic w tym stanie rzeczy nie zmieni. Podobnie jest z rzekomą niezgodnością tego artykułu z art. 52 ust. 1 konstytucji stanowiącym, iż każdemu zapewnia się wolność poruszania się po terytorium RP oraz miejsce wyboru zamieszkania, pobytu. Wybór miejsca zamieszkania lub pobytu a dopełnienie obowiązku meldunkowego to dwie zupełnie różne sprawy. Każdy obywatel wykonując swe uprawnienia wynikające z art. 52 ust. 1 konstytucji może bez żadnych przeszkód przemieszczać się po terenie kraju, zmienić miejsce dotychczasowego zamieszkania czy też czasowo przenieść się do innej miejscowości, gminy. Wykonanie tego prawa nie może wszakże kolidować z uprawnieniami innych osób, takich jak np. właściciel mieszkania czy domu, w którym wykonujący swoje prawo zechce się zatrzymać na pobyt czasowy czy też stały. Prawo do swobodnego przemieszczania się czy też wybierania miejsca zamieszkania nie oznacza również, iż wykonujący je obywatel może swobodnie poruszać się np. po poligonach wojskowych, lotniskach czy terenach jednostek wojskowych. Zgoda właściciela na przebywanie w jego lokalu ma więc charakter fundamentalny. Jeżeli jednak idąc za sugestią rzecznika praw obywatelskich usunęlibyśmy z art. 9 ust. 2 ustawy jako niezgodny z konstytucją, to wówczas każdy wbrew woli właściciela mógłby się zameldować w jego domu lub mieszkaniu na pobyt stały. Również niezgodność zaskarżonego przepisu z art. 83 konstytucji wydaje się być wątpliwa. Przepis ten zobowiązuje obywateli do przestrzegania prawa RP. Rzecznik praw obywatelskich argumentuje, że art. 9 ust. 2 nakłada na obywateli określony obowiązek za niewykonanie którego przewiduje sankcje karne i jednocześnie wprowadza ograniczenia uniemożliwiające wielu osobom wykonanie tego obowiązku, przez co pozostaje w sprzeczności z omawianym artykułem konstytucji. Wypada jednak zauważyć, że chodzi tutaj nie o prawo, lecz praktykę jego stosowania, przede wszystkim brak rozróżnienia przez osoby i organy stosujące między uprawnieniem do przebywania w lokalu i prawem do lokalu. Uprawnienie do przebywania w lokalu może czasem wynikać ze stosunków cywilnoprawnych i pokrywać się z prawem do lokalu, ale nie są to przypadki jedyne. Nie ma powodu, aby w lokalu nie mógł być zameldowany ktoś z rodziny lub znajomy właściciela. Wystarczy, iż właściciel potwierdzi, że wyraził zgodę na przebywanie w swoim lokalu osób pragnących dopełnić obowiązku meldunkowego. Mając to wszystko powyższe na uwadze stwierdzam, że nie powinniśmy podzielać zawartych we wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich zarzutów niekonstytucyjności w stosunku do art. 9 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem opinii Komisji, iż art. 9 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych jest zgodny z konstytucją? Stwierdzam, że Komisja 14 głosami, przy braku wstrzymujących się i przeciwnych, przyjęła opinię. Kto jest za upoważnieniem pana posła Tomasza Markowskiego jako przedstawiciela Sejmu do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej sprawie? Stwierdzam, że Komisja 14 głosami przy braku przeciwnych i wstrzymujących się upoważniła pana posła Tomasza Markowskiego jako przedstawiciela Sejmu do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej sprawie. Na tym kończymy rozpatrywanie punktu pierwszego porządku dziennego - przyjęcie opinii Komisji w sprawach przed Trybunałem Konstytucyjnym. Mieliśmy omówić 6 spraw. Z powodu nieobecności jednego z posłów dwie sprawy zostaną rozpatrzone w dniu jutrzejszym. Wrócimy również do sprawy, którą przedstawiał pan poseł Bohdan Kopczyński. Proszę, aby dołączyć te sprawy do jutrzejszego porządku obrad jako drugi punkt. Przechodzimy do spraw różnych. Czy są pytania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#StanisławRydzoń">Wszedł w życie nowy regulamin Sejmu. Chciałem zapytać, czy przewiduje się jakieś wytyczne dla posłów z Komisji Ustawodawczej, którzy będą występować przed innymi komisjami. Otrzymaliśmy już dyspozycje co do występowania przed innymi komisjami w konkretnych sprawach. Wielu z nas będzie to robić po raz pierwszy. Czy prezydium Komisji Ustawodawczej przygotuje dla posłów jakieś wytyczne czy pouczenia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Prezydium nie będzie nikogo pouczać. W dniu jutrzejszym odbędzie się posiedzenie Komisji poświęcone regulaminowi Sejmu. Będziemy te sprawy omawiać i wspólnie wypracowywać stanowisko. Zapraszam zatem na jutrzejsze posiedzenie. Czy są inne pytania? Nie ma. Zatem zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>