text_structure.xml
21.9 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#IrenaNowacka">Otwieram posiedzenie Komisji. Dzisiejszy porządek dzienny przewiduje pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych, prowadzonym w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz zaopiniowanie kandydatury pani Eleonory Zielińskiej na stanowisko członka Trybunału Stanu. Czy do zaproponowanego przeze mnie porządku obrad mają państwo uwagi? Nie widzę. Stwierdzam, że porządek dzienny został przyjęty. Przechodzimy do realizacji pierwszego punktu porządku dziennego. Proszę pana ministra Tadeusza Wołka o przedstawienie projektu ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#TadeuszWołek">Projekt ustawy o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych, prowadzonych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, który mama zaszczyt prezentować Komisji, jest konsekwencją wdrożenia do polskiego porządku prawnego dyrektywy Rady 2003/8/WE ze 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze. Dyrektywa ma zastosowanie do „sporów transgranicznych” w sprawach cywilnych i handlowych, przy czym spór transgraniczny ma miejsce wtedy, gdy osoba ubiegająca się o pomoc prawną stale zamieszkuje lub stale przebywa w innym państwie członkowskim od tego, w którym ma być wszczęte i prowadzone postępowanie cywilne. Prawo pomocy przyznawane jest w państwie członkowskim, w którym jest lub ma być wszczęte postępowanie, jednakże również państwo członkowskie miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu wnioskodawcy zapewnia pomoc prawa w ograniczonym zakresie, która służy uzyskaniu właściwego prawa pomocy w państwie, w którym toczy się właściwe postępowanie cywilne. Jak z tego wynika, ubieganie się o przyznanie prawa pomocy może polegać na: złożeniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bezpośrednio w państwie członkowskim, w którym toczy się postępowanie, bądź za pośrednictwem właściwych organów przekazujących wniosek do innego państwa, a także na podjęciu starania o przyznanie wstępnej pomocy prawnej w państwie członkowskim, w którym wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Zasadniczą częścią projektu ustawy z punktu widzenia celów, które powinny być osiągnięte przez wdrożenie celów dyrektywy do wewnętrznego porządku prawnego są regulacje dotyczące prawa pomocy w postępowaniu prowadzonym w Polsce. Zgodnie z regulacjami zawartymi w rozdz. 2 projektu ustawy o prawie pomocy w Polsce w związku z toczącym się w naszym kraju postępowaniem cywilnym, może być przyznane wnioskodawcy, osobie fizycznej, mającej miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim, na jego pisemny wniosek, który powinien być sporządzony w języku polskim lub w języku angielskim. Konieczność umożliwienia wnioskodawcy sporządzenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w języku inny niż język urzędowy państwa członkowskiego przyjmującego, jest wymogiem zawartym w dyrektywie, przy czym dokonanie wyboru języka pozostawiono państwu członkowskiemu. W projekcie proponuje się, by inny niż urzędowy, ze względu na jego powszechną znajomość, był język angielski. Prawo pomocy w kształcie nadanym projektowaną ustawą przejawia się w następujących formach: zwolnienie z kosztów sądowych, ustanowienie adwokata lub radcy prawnego w celu świadczenia przez niego pomocy prawnej, w szczególności udzielenia wnioskodawcy niezbędnej porady prawnej oraz występowania w jego imieniu przed sądem, ponoszenie przez Skarb Państwa niezbędnych kosztów podróży wnioskodawcy, związanych z nakazanym przez sąd, jego osobistym stawiennictwem. Szczegółowe regulacje projektu ustawy rozwijają treść prawa pomocy poświęcając uwagę zwłaszcza kosztom tłumaczenia. Koszty te, jeśli związane są z tłumaczeniem dokumentów, potraktowane zostały jako element wydatków, stanowiących obok opłat sądowych, część kosztów sądowych. Istotnym jest natomiast ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów tłumaczenia rozmów wnioskodawcy z ustanowionym przez niego przez sąd pełnomocnikiem. Skoro bowiem pomoc prawna udzielona przez adwokata lub radcę prawnego ma być rzeczywista, to musi być zapewniona możliwość porozumiewania się pełnomocnika z wnioskodawcą.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#TadeuszWołek">Konieczne koszty związane z porozumiewaniem się wnioskodawcy z pełnomocnikiem, za pośrednictwem tłumacza, zostały potraktowane jako wydatki adwokata albo radcy prawnego, które po ich udokumentowaniu i wykazaniu ich niezbędności, ponosi Skarb Państwa. Prawo pomocy może być pełne lub częściowe w zależności od tego czy wnioskodawca ze względu na swoją sytuację majątkową jest całkowicie czy tylko częściowo niezdolny do poniesienia kosztów postępowania cywilnego, które ma być wszczęte lub jest już prowadzone w Polsce. Posłużenie się w projekcie w odniesieniu do tej kwestii dotychczasową przesłanką zwolnienia od kosztów sądowych, a mianowicie, że wnioskodawca „nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny” wynika z faktu, że ta tradycyjna już formuła jest powszechnie traktowana jako oczywista w swej treści, co do przesłanek zwolnienia od kosztów sądowych. Projekt ustawy przewiduje możliwość zarówno odmowy przyznania prawa pomocy, jak i cofnięcia przyznanego już prawa, jeśli wnioskodawca nie wykazał istnienia okoliczności uprawniających do pomocy, bądź gdy po jej przyznaniu okazało się, że w rzeczywistości okoliczności takie nie istnieją lub przestały istnieć. Oceniając zatem zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy sąd powinien dysponować wszelkimi niezbędnymi danymi dotyczącymi sytuacji majątkowej wnioskodawcy. Realizacji tego postulatu służy rozbudowana sekwencja przepisów szczegółowo określających treść wniosku o przyznanie prawa pomocy, co ma także istotny walor informacyjny, jeśli zważy się, że skierowane są one do wnioskodawców mieszkających lub przebywających w innym państwie członkowskim. Dodatkowo powielając odpowiednie regulacje dyrektywy projekt przewiduje możliwość odmowy przyznania prawa pomocy, jeżeli wnioskodawca ma na celu podjęcie działań, które są oczywiście bezzasadne. Unormowanie to niewątpliwie utrudni wszelkie próby instrumentalnego traktowania instytucji prawa pomocy. Projekt przewiduje, że odmowa przyznania pomocy lub cofnięcie przyznanego mu prawa pomocy są zaskarżalne. Drugi zasadniczy blok regulacji projektu ustawy zawarty jest w rozdz. 3 i dotyczy wnioskodawcy mającego miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w Polsce, ubiegającego się o prawo pomocy w postępowaniu, które ma być wszczęte lub jest prowadzone w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Projekt zapewnia przede wszystkim możliwość złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sądzie okręgowym, który jako polski organ przekazujący w rozumieniu dyrektywy, przekaże go do właściwego organu państwa członkowskiego. Szczególny walor i, jak należy przypuszczać, praktyczne znaczenie, ma przewidziana w projekcie możliwość przyznania wnioskodawcy wstępnej pomocy prawnej na potrzeby postępowania, które ma być wszczęte lub już się toczy w innym państwie członkowskim. Pomoc obejmować może m.in. pomoc prawną, adwokata albo radcy prawnego, w szczególności udzielenie porady prawnej oraz pomoc w wypełnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w innym państwie członkowskim i ewentualnie w dokonaniu innych czynności procesowych, przy czym ustanowiony dla wnioskodawcy przez polski sąd pełnomocnik powinien działać w interesie wnioskodawcy aż do czasu przyjęcia wniosku o przyznanie prawa pomocy przez właściwy organ innego państwa członkowskiego. Omówiłem tylko niektóre z zaproponowanych rozwiązań przedstawionych w szczegółowy sposób przez wybitnych ekspertów, praktyków i naukowców działających w ramach Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego w uzasadnieniu zawartym w druku sejmowym. Dziękuję państwu posłom za uwagę.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#IrenaNowacka">Dziękuję za przedstawienie projektu. Otwieram dyskusję. Czy mają państwo posłowie pytania i uwagi do przedstawionego projektu? Nie widzę zgłoszeń. Wobec tego informuję państwa, że została zgłoszona propozycja, żeby powołać podkomisję do rozpatrzenia projektu ustawy. Czy jest sprzeciw wobec takiego sposobu procedowania?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#KrystynaGrabicka">Składam wniosek, aby przekazać projekt do prac w Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Wprawdzie nie jest to kodeks, ale materia zawarta w tej ustawie dotyczy tego, co Kodeks postępowania cywilnego. Wydaje mi się, że tam jest więcej fachowców, którzy zrobiliby to lepiej niż podkomisja w naszej Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#IrenaNowacka">Pan marszałek Józef Oleksy skierował ten dokument do rozpatrzenia w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Co prawda możemy wystąpić do pana marszałka z pismem, w którym wystąpimy o zmianę tej decyzji, ale zastanawiam się czy warto to robić. Nie jest to na tyle obszerny i kontrowersyjny dokument, żebyśmy nie mogli go szybko i sprawnie rozpatrzyć, tym bardziej, że kilkoro posłów wyraziło zgodę na prace w podkomisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#KrystynaGrabicka">Nie dotyczy to kwestii objętości projektu ustawy, tylko materii w nim zawartej. Tak, jak mówiłam w Komisji nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach zasiadają fachowcy, prawnicy i myślę, że byłoby lepiej, gdyby to tamta Komisja się zajęła projektem.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#AgnieszkaPasternak">Jestem wiceprzewodniczącą Komisji nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach i nie przypominam sobie takiej sytuacji, żeby kiedykolwiek trafiła do nas inna nowelizacja niż kodeks do naszej Komisji. Projekt ustawy, który nie jest nowelizacja kodeksu nie był nigdy rozpatrywany przez naszą Komisję. Rozumiem wątpliwości pani posłanki Krystyny Grabickiej, więc może wystąpimy o wyznaczenie stałego przedstawiciela Komisji Ustawodawczej w czasie prac nad projektem ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#IrenaNowacka">Możemy rozpatrzyć także taką propozycję. Poddam propozycję pani posłanki Krystyny Grabickiej pod głosowanie. Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem wniosku pani posłanki Krystyny Grabickiej polegającego na zwróceniu się do pana marszałka Sejmu Józefa Oleksego z prośbą o zmianę decyzji i przesłanie projektu do prac w Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach? Stwierdzam, że Komisja przy 5 głosach za, 7 przeciwnych i braku wstrzymujących się odrzuciła propozycję pani posłanki Krystyny Grabickiej. Nikt nie zgłaszał uwag do projektu, więc przechodzimy do powołania podkomisji. Proponuję trzyosobowy, następujący skład podkomisji: pani posłanka Barbara Ciruk (SDPL), pani posłanka Wanda Łyżwińska (Samoobrona) oraz pan poseł Stanisław Rydzoń (SLD). Czy państwo posłowie zaproponowani do składu podkomisji wyrażają zgodę na prace w jej składzie?</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#StanisławRydzoń">Wrażam zgodę, natomiast złożę rezygnację z prac w podkomisji do spraw upadłości konsumenckiej.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#IrenaNowacka">Są to 2 podkomisje, więc proszę poinformować posłów, którzy są w składzie tamtej podkomisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#BronisławCieślak">Obie sprawy są ze sobą powiązane, ale wyrażam zgodę.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#IrenaNowacka">Do tamtej sprawy możemy powrócić, kiedy będzie posiedzenie obu Komisji, ponieważ nie tylko my jesteśmy tym zainteresowani. Jeśli nie będziecie mieli państwo uwag, to chce zaproponować pana posła Stanisława Rydzonia na przewodniczącego podkomisji. Czy są uwagi? Nie widzę. Czy pan poseł wyraża zgodę?</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#StanisławRydzoń">Tak, zgadzam się.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#IrenaNowacka">Zamykam rozpatrywanie pierwszego punktu porządku dziennego. Przechodzimy do zaopiniowania kandydatury pani Eleonory Zielińskiej na stanowisko członka Trybunału Stanu. Pan marszałek Sejmu Józef Oleksy zawrócił się do naszej Komisji z prośbą o te opinię. Zapoznam państwa z życiorysem kandydatki, następnie w głosowaniu zdecydujemy, jaką wyrazimy opinię. Pani prof. Eleonora Zielińska urodziła się 11 grudnia 1945 r. w Moskwie. Studia wyższe odbywała w latach 1963–68 na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała stopień magistra prawa. Po ukończeniu studiów została przyjęta na dwuletnią etatową aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim dla miasta stołecznego Warszawy, zakończoną egzaminem sędziowskim. W latach 1970–74 była słuchaczka studiów doktoranckich na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień naukowy, doktora nauk prawnych, został jej nadany w 1974 r. przez Radę Naukową Instytutu Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk prawnych została w instytucie Prawa Karnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta. W 1986 r. został jej nadany przez Radę Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa karnego na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Oceny prawno-karne przerywanie ciąży. Studium porównawcze”. W 1988 r. została powołana na stanowisko docenta, w 1991 r. na stanowisko profesora nadzwyczajnego, w 1996 r. na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony. W 2002 r. opublikowała książkę na temat odpowiedzialności zawodowej lekarza i jej związku z odpowiedzialnością karną, a w 2002 r. uzyskała tytuł naukowy profesora. W czasie pracy na Uniwersytecie Warszawskim kilkakrotnie pełniła funkcję wicedyrektora, a następnie dyrektora Instytutu Prawa Karnego. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Studiów Porównawczych. Od 1955 r. pełni funkcję członka komisji dyscyplinarnej, początkowo do spraw odpowiedzialności studentów, obecnie pracowników naukowych. W latach 1989–1996 prof. Eleonora Zielińska była zatrudniona w charakterze konsultanta do spraw odpowiedzialność zawodowej w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie. Od 1997 r. stale współpracuje z Instytutem Wymiaru Sprawiedliwości, a od 1999 r. z Wyższą Szkołą Administracji Publicznej w Ostrołęce. W 1988 r. została wpisana na listę adwokatów. W latach 1982/83 przebywała na stażu naukowym w Instytucie Prawa Porównawczego w Paryżu na stypendium rządu francuskiego. W latach 1986–88 w Instytucie Prawa Karnego Obcego i Międzynarodowego im. Maxa-Plancka we Fryburgu Bryzgowijskim na stypendium Humboldta, a w 1996 r. odbyła sześciomiesięczny staż na Uniwersytecie Rutgers w USA. Posiadane kwalifikacje, dorobek naukowy oraz doświadczenie zawodowe w pełni uzasadniają kandydaturę pani prof. Eleonory Zielińskiej na członka Trybunału Stanu. Komisja ma zaopiniować złożony w tej sprawie wniosek.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#KrystynaGrabicka">Mam dodatkowe pytania do pani prof. Eleonory Zielińskiej. Czy pani profesor jest obecna na posiedzeniu?</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#IrenaNowacka">Nie ma pani profesor. Nie ma takiego zwyczaju.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#BohdanKopczyński">Chcę zgłosić wniosek. Kiedy rozpoczynaliśmy kadencję Sejmu w 2001 r. była rozpatrywana podobna kwestia, tylko dotyczyło to zaopiniowania kandydatury na członka Krajowej Rady Sądownictwa. Oburzyłem się wówczas, podobnie jak dziś, że osoba, o której mamy wystawić opinię nie jest obecna w czasie posiedzenia Komisji. Chciałbym zobaczyć osobę, która będzie pełniła funkcje sędziego TS. Pani profesor będzie rozstrzygała sprawy oskarżonych posłów. Uważam, że nie zaproszenie pani profesor na posiedzenie Komisji jest nieumyślnym nietaktem. Być może nawet kandydatka czuje się niesmacznie, że nie może być obecna przed obliczem Komisji. Jeżeli jestem jedyną osobą, która uważa, że pani prof. Eleonora Zielińska powinna zostać zaproszona na nasze posiedzenie, to nie będę o to walczył, ale jeśli jest więcej takich osób, to proponuję odroczenie zaopiniowania tej kandydatury do kolejnego posiedzenia, na którym będziemy mogli poznać panią profesor, zadać jej pytania.</u>
<u xml:id="u-17.1" who="#BohdanKopczyński">Jeszcze raz informuję, że nie ma zwyczaju zapraszania osób rekomendowanych na różne stanowiska na posiedzenia Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#CezaryGrabarczyk">Część obecnych na sali posłów zna panią prof. Eleonorę Zielińską. Mogliśmy ją poznać, jako eksperta Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach, w czasie prac co najmniej nad 2 ważnymi nowelizacjami Kodeksu postępowania karnego dotyczących europejskiego nakazu aresztowania oraz przy Międzynarodowym Trybunale Karnym. Dała się poznać jako osoba niezwykle skrupulatna, świetny prawnik. Tyle mogę powiedzieć osobom, które nie znają pani profesor. Jeśli chodzi o samą zasadę, o której mówił pan poseł Bohdan Kopczyński, to chcę powiedzieć, że Trybunał Stanu każdorazowo wybierany jest na pierwszym posiedzeniu Sejmu. To powoduje chyba tę niezwykłą trudność. Wyboru dokonujemy bardzo szybko, iż nie ma możliwości, żeby zaprosić 18 kandydatów przed oblicze Komisji, tym bardziej, że często nie ma wówczas jeszcze powołanej Komisji. Pierwszy wniosek o powołanie 16 członków i 2 zastępców przewodniczącego Trybunału Stanu rozpatrywany jest zanim powołane zostaną Komisje. Oczywiście jest to kwestia wypracowania pewnego zwyczaju, bo w sytuacji, kiedy uzupełniamy wakaty, możemy postępować inaczej. Nie byłoby nic złego w tym, aby pani profesor została zaproszona na dzisiejsze posiedzenie.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#IrenaNowacka">Pani profesor wyjechała za granicę.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#CezaryGrabarczyk">Jeśli natomiast jest taka sytuacja, to jeszcze tym razem możemy poprzestać na dotychczasowej praktyce, ale umówić się z prezydium Komisji, aby przy kolejnych tego rodzaju procedurach zapraszać kandydatów.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#IrenaNowacka">Postaramy się zapraszać kandydatów na posiedzenia Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#BronisławCieślak">Wątpliwość, która wynikała z 2 głosów w naszej dyskusji w zasadzie została już rozwiana, ponieważ pani posłanka Irena Nowacka powiedziała bardzo wyraźnie, że nie zostało wystosowane zaproszenie. Można było początkowo przypuszczać, że pani profesor mogła bagatelizować rangę tego spotkania, ale tak nie jest. Należę do osób, które znają panią profesor i jej kompetencje oceniają bardzo wysoko. Skoro porządek dzienny przewiduje rozpatrzenie tego punktu, myślę, że możemy po wysłuchaniu życiorysu pani profesor, uwzględniając to, co powiedziała pan poseł Cezary Grabarczyk, dziś tę sprawę sfinalizować.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#BohdanKopczyński">Mając na uwadze wypowiedź pana posła Cezarego Grabarczyka oraz fakt, że pani profesor przebywa za granicą, wycofuję swój wniosek. Proszę jednak, aby w przyszłości osoba, której kandydaturę opiniujemy była obecna na posiedzenie Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#IrenaNowacka">Będziemy się starali tak czynić.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#TadeuszMaćkała">Czy Komisja dysponuje pisemną zgodą pani profesor na kandydowanie?</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#IrenaNowacka">Oczywiście, mamy taką zgodę. Wszystkie formalności zostały spełnione. Do tej pory nie zapraszaliśmy kandydatów, więc pani profesor także nie została zaproszona. Rozumiem, że wszystkie wątpliwości państwa posłów zostały już rozwiane. Na posiedzeniu prezydium Komisji przekażę państwa propozycje i następnym razem, przy opiniowaniu kandydatur będziemy zapraszać zainteresowanych. Przystępujemy do głosowania. Kto jest za pozytywnym zaopiniowaniem kandydatury pani prof. Eleonory Zielińskiej na członka Trybunału Stanu? Stwierdzam, że Komisja 11 głosami, przy 1 przeciwnych i 3 wstrzymujących się pozytywnie zaopiniowała kandydaturę pani prof. Eleonory Zielińskiej. Czy członkowie Komisji wyrażają zgodę, abym w imieniu Komisji przedstawiła tę kandydaturę na posiedzeniu Sejmu? Nie widzę sprzeciwu. Czy mają państwo inne uwagi? Nie widzę. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>