text_structure.xml
17.9 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#JerzyJaskiernia">Witam wszystkich. Stwierdzam, że jest kworum. Otwieram posiedzenie połączonych Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych. W porządku obrad połączonych Komisji przewidziano pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem porządku obrad połączonych Komisji? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że połączone Komisje przyjęły porządek obrad. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych przyjęły przedstawiony porządek obrad.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#DagmirDługosz">Konwencja nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy została przyjęta w dniu 26 czerwca 1985 r. w Genewie. Wszystkie postanowienia Konwencji zostały wdrożone uchwaloną w dniu 27 czerwca 1997 r. ustawą o służbie medycyny pracy. Można powiedzieć, że przyjęcie projektu ustawy zakończy całkowicie proces wdrażania postanowień Konwencji. Przyjęcie projektu ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r. oznaczać będzie, że w Polsce system ochrony zdrowia pracowników będzie dostosowany do zaleceń Międzynarodowej Organizacji Pracy. Konwencja, która jest dokumentem prawa międzynarodowego, zawiera pewne wytyczne w zakresie polityki krajowej ujęte w rozdziale „Zasady prowadzenia polityki krajowej”. Konwencja ma charakter ramowy, co oznacza, że zawiera tylko ogólne obowiązki państwa, które są realizowane zgodnie z obowiązującym w danym kraju prawem pracy i ustrojem administracji publicznej. W Konwencji zawarto liczne definicje, które zostały przeniesione do ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy. Reguły ustalania reprezentatywności przedstawicieli pracodawców i pracowników określone zostały w Kodeksie pracy oraz w ustawie o trójstronnej komisji do spraw społeczno-gospodarczych. Konwencja nakłada na jej sygnatariuszy obowiązek do utworzenia służb medycyny pracy dla wszystkich pracowników. Po przyjęciu projektu ustawy Polska będzie musiała składać okresowe sprawozdania z funkcjonowania służb medycyny pracy. Obecnie Polska nie ma takiego obowiązku. Po uchwaleniu ustawy instytucje międzynarodowe odpowiedzialne za bezpieczeństwo i higienę pracy będą miały możliwość wglądu w funkcjonowanie systemu służby medycyny pracy w Polsce. Konwencja wprowadza zasadę trójstronności, które jest już znana w Polsce, oznacza to, że w zakresie wpływania na kształt służby medycyny pracy znaczący wpływ mają przedstawiciele związków zawodowych, pracodawców i rządu. Artykuł 5 Konwencji określa funkcje, które powinny być realizowane przez służby medycyny pracy. Chcę powiedzieć, że wszystkie zalecane w art. 5 Konwencji funkcje znalazły odzwierciedlenie w polskim prawie. W art. 6 Konwencji wymienia się środki prawne, które mają być podjęte w celu utworzenia służb medycyny pracy - ustawy, układy zbiorowe, inne umowy pomiędzy pracownikami a pracodawcami, inne środki zaakceptowane przez właściwą władzę, po konsultacji z zainteresowanymi reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników. W Polsce akt prawny rangi ustawy mówi o utworzeniu służb medycyny pracy. W art. 7 Konwencji wymieniono podmioty, które mogą organizować służby medycyny pracy. Artykuł 9 Konwencji mówi, że służby medycyny pracy powinny mieć charakter multidyscyplinarny, a swoje funkcje wykonywać we współpracy z innymi służbami działającymi w przedsiębiorstwie. W razie potrzeby mają być podejmowane działania mające na celu zapewnienie współpracy służb medycyny pracy z innymi służbami świadczącymi usługi zdrowotne w przedsiębiorstwie. Konwencja mówi o konieczności zapewnienia pracownikom służb medycyny pracy niezależności od pracodawców, pracowników i ich przedstawicieli w zakresie podejmowania działań wymienionych w art. 5 Konwencji. Jest to związane z potrzebą zapewnienia obiektywności służb medycyny pracy.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#DagmirDługosz">W art. 11 Konwencji mówi się o tym, że właściwa władza określi kwalifikacje, jakie powinien posiadać personel świadczący usługi w zakresie medycyny pracy. Kwalifikacje te zostały scharakteryzowane w ustawie o służbie medycyny pracy. Artykuł 13 Konwencji mówi o konieczności informowania wszystkich pracowników o zagrożeniach dla zdrowia, które wiążą się z ich pracą. Szczegółowe rozwiązania ujęte zostały w przepisach ustawy - Kodeks pracy. Konwencja określa wreszcie tryb rejestracji Konwencji ratyfikowanej przez dane państwo, tryb i okres jej wypowiedzenia oraz tryb wprowadzania zmian do postanowień Konwencji. Jeżeli Konwencja zostanie ratyfikowana przez Polskę, to dyrektor generalny Międzynarodowej Organizacji Pracy notyfikuje to wydarzenie członkom Międzynarodowej Organizacji Pracy. Do celów autentyczności służą egzemplarze sporządzone w języku francuskim i angielskim. Do dnia 11 marca 2004 r. Konwencja została ratyfikowana została przez 22 państwa, między innymi przez Chorwację, Republikę Czeską, Finlandię, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Słowacji, Republikę Słowenii i Królestwo Szwecji. Ustawa była konsultowana z partnerami społecznymi w trybie ustawy o związkach zawodowych i organizacjach pracodawców. Niektóre organizacje nie zdążyły w terminie przekazać opinii w sprawie projektu ustawy. Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” oraz Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych pozytywnie zaopiniowały projekt ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#JanŁopuszański">W Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy kluczowe znaczenie ma art. 3, który mówi, że każdy członek, który przyjmie Konwencję, zobowiązany jest do stopniowego tworzenia służb medycyny pracy dla wszystkich pracowników sektora publicznego i członków spółdzielni produkujących, we wszystkich gałęziach działalności gospodarczej i we wszystkich przedsiębiorstwach. Podejmowane środki powinny być odpowiednie i właściwe dla poszczególnych rodzajów zagrożeń występujących w tych przedsiębiorstwach. Zastanawiam się, dlaczego rząd przedstawia projekt ustawy w czasie, gdy służby medycyny pracy w Polsce są osłabiane? Co takiego stało się w stosunkach międzynarodowych na forum Międzynarodowej Organizacji Pracy, że rząd zdecydował się przedstawić projekt ustawy? W 2000 r. Konwencję ratyfikowały Serbia i Czarnogóra, w 2001 - Kolumbia, w 2002 r. - Antigua, a w 2003 r. - Republika Zimbabwe. Cieszę się, że Polska chce dołączyć do grona państw, które ratyfikowały Konwencję, ale chcę poznać przyczyny, dla których wybrano taki, a nie inny, moment ratyfikacji?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#JacekKasprzyk">Jeżeli dobrze się orientuję, to Konwencja nakłada obowiązek przestrzegania pewnych standardów dla poszczególnych stanowisk pracy. Zastanawiam się, czy w związku z tym przedsiębiorcy będą mogli liczyć na wsparcie finansowe ze strony państwa? Dostosowanie stanowisk pracy do wymogów ratyfikowanej konwencji może być zbyt kosztowne dla przedsiębiorców. Wiadomo, że służby medycyny pracy mają zajmować się kontrolą stanu zdrowia pracowników oraz warunków przestrzegania bezpieczeństwa i higieny pracy. Oznacza to konieczność prowadzenia działalności gospodarczej przez służby medycyny pracy. Przypominam, że w Sejmie debatuje się nad projektem ustawy o wolności gospodarczej, która mówi między innymi o ograniczeniu liczby kontroli w przedsiębiorstwach. Zastanawiam się, czy w związku z ratyfikowaniem przez Polskę Konwencji nie należałoby wyłączyć z ustawy o wolności gospodarczej służb medycyny pracy? Raporty Państwowej Inspekcji Pracy mówią o pogłębiających się z roku na rok zaniedbaniach w tej dziedzinie.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#WłodzimierzCzechowski">Wprawdzie projekt ustawy został pozytywnie zaopiniowany przez związki zawodowe oraz organizacje pracodawców, ale powszechnie wiadomo, że w niektórych przedsiębiorstwach nie toleruje się działalności związku zawodowych, których działalność pokrywa się w pewnym stopniu z działalnością służb medycyny pracy.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#DagmirDługosz">Poseł Jan Łopuszański zastanawia się nad przyczynami przedstawienia przez rząd projektu ustawy. Jak powiedziałem na wstępie, ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy czyni zadość zaleceniom określonym w Konwencji. Ustawa ta kilkakrotnie była nowelizowana. Ostatnia nowelizacja polegająca na zmianie brzmienia art. 62 nastąpiła w styczniu 2004 r. Na szczegółowe pytania zadane przez posła Jana Łopuszańskiego odpowie przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia Michał Sobolewski. Zgodnie z ustawą o działach w administracji publicznej tą problematyką zajmuje się minister zdrowia. Poseł Jacek Kasprzyk zwrócił uwagę na to, że z chwilą ratyfikowania przez Polskę Konwencji powinno nastąpić dostosowanie standardów do zalecanych w Konwencji. Chcę jednak powiedzieć, że zalecane w Konwencji standardy są minimalne. Nikt nie prowadzi analiz dotyczących wielkości środków finansowych, które przedsiębiorcy będą zmuszeni przeznaczyć na modernizację miejsc pracy wynikającą z ratyfikowanej przez Polskę Konwencji. Wydaje mi się, że dokładne wyliczenia nie są możliwe. Funkcjonowanie służb medycyny pracy związane jest ściśle z rynkiem pracy, który podlega ciągłym przeobrażeniom. Jeżeli członkowie Komisji chcą, to Ministerstwo Finansów może spróbować sporządzić analizę kosztów funkcjonowania służb medycyny pracy od dnia 27 czerwca 1997 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy o służbie medycyny pracy. Poseł Jacek Kasprzyk poruszył problem kontrolowania stanu zdrowia pracowników oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. Chcę powiedzieć, że służby medycyny pracy podejmują przede wszystkim działania z zakresu medycyny pracy, natomiast Państwowa Inspekcja Pracy zajmuje się kontrolowaniem bezpieczeństwa i higieny pracy. Konwencja stanowi, że pomiędzy Państwową Inspekcją Pracy a służbami medycyny pracy powinna zachodzić współpraca. Proszę zwrócić uwagę na to, że Państwowa Inspekcja Pracy, która jest organem właściwym do kontrolowania bezpieczeństwa i higieny pracy, zajmuje się tymi zagadnieniami, którymi zajmują się służby medycyny pracy, ale od innej strony. Służby medycyny pracy przygotowują informacje na temat zdrowia zatrudnianego pracownika oraz rozpoznają zagrożenia dla pracowników w miejscu pracy. Można powiedzieć, że służba medycyny pracy sprawuje ciągły nadzór, natomiast Państwowa Inspekcja Pracy sprawuje kontrolę. Poseł Włodzimierz Czechowski poruszył problem braku reprezentacji pracowniczych w niektórych przedsiębiorstwach. Chcę powiedzieć, że jest to bardzo poważny problem. Brak reprezentacji pracowniczych nie oznacza jednak, że normy ustawowe i kodeksowe nie obowiązują w takich przedsiębiorstwach. Wszędzie tam, gdzie nie istnieją związki zawodowe, powinny być przestrzegane normy ustawowe i kodeksowe. W związku z koniecznością wdrożenia dyrektyw Unii Europejskiej rząd przygotowuje projekt ustawy o informacji i konsultacji pracowników w przedsiębiorstwach, która między innymi mówi, że tam, gdzie nie istnieją związki zawodowe, muszą być zachowane formy konsultacji i informowania pracowników. Ustawa powinna wejść w życie w 2005 r. i dotyczyć będzie wszystkich przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 50 osób.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#MichałSobolewski">Poseł Jan Łopuszański stwierdził, że służby medycyny pracy w Polsce są coraz słabsze. Trzeba powiedzieć, że w Polsce przez wiele lat funkcjonowała przemysłowa służba zdrowia, którą tworzyły zakłady zapobiegawczo-lecznicze działające w zakresie profilaktyki i medycyny naprawczej. Ten stan rzeczy utrzymuje się jeszcze dziś. Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy mówi o służbach medycyny pracy wyłącznie w zakresie profilaktyki. Do ustawy o służbach medycyny pracy z dnia 27 czerwca 1997 r. zostały włączone wszystkie zalecenia Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy z wyjątkiem jednego, które jednak nie miało zasadniczego znaczenia. W Polsce w latach 80. funkcjonowało 2300 przyzakładowych i międzyzakładowych przychodni medycyny pracy. Obecnie funkcjonuje ich około 800, ponieważ większość z nich została sprywatyzowana. Trzeba również pamiętać, że obecnie większość funkcjonujących przychodni medycyny pracy zajmuje się profilaktyką, a nie leczeniem, jak to było dawniej. Służby medycyny pracy nie stają się słabsze, lecz zmieniają się. Poseł Jan Łopuszański pyta się, dlaczego rząd właśnie teraz przedstawił projekt ustawy. Wyjaśniam, że wcześniej nie można było tego zrobić, ponieważ przepisy prawa nie były przystosowane do zaleceń zawartych w Konwencji. Poseł Jan Kasprzyk poruszył problem kontroli zdrowia pracowników. Myślę, że zaszło pewne nieporozumienie wynikające z niefortunnego tłumaczenia angielskiego zwrotu w polskim tłumaczeniu Konwencji. Mówiąc o kontroli zdrowia Międzynarodowa Organizacja Pracy ma na myśli wyłącznie badania profilaktyczne. Badania wstępne oraz badania okresowe mają na celu sprawdzenie, czy zdrowie pracownika pozwala mu na wykonywanie określonych pracy w określonych warunkach. Kontrola zdrowia pracowników przez służby medycyny pracy sprowadza się wyłącznie do tego.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#JerzyJaskiernia">Czy ktoś zgłasza inne uwagi? Nikt się nie zgłasza. Przechodzimy do rozpatrywania projektu ustawy. Tytuł ustawy brzmi następująco: „Ustawa z dnia... o ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r.”. Czy ktoś zgłasza uwagi względem tytułu ustawy? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że połączone Komisje przyjęły tytuł ustawy. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych przyjęły tytuł ustawy. Przechodzimy do rozpatrywania art. 1. Artykuł 1 brzmi następująco: „Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r.”. Czy ktoś zgłasza uwagi względem art. 1? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że połączone Komisje przyjęły art. 1. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych przyjęły art. 1. Przechodzimy do rozpatrywania art. 2. Artykuł 2 brzmi następująco: „Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia”. Czy ktoś zgłasza uwagi względem art. 2? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu to uznam, że połączone Komisje przyjęły art. 2. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych przyjęły art. 2.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#RadosławRadosławski">Biuro Legislacyjne nie zgłasza żadnych uwag względem rozpatrywanego projektu ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#JerzyJaskiernia">Poddaję pod głosowanie projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r. Kto jest za przyjęciem ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r.? Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych 24 głosami za, przy 3 głosach przeciw i braku wstrzymujących się, przyjęły projekt ustawy. Pozostaje kwestia wyboru sprawozdawcy Komisji. Proponuję, żeby Komisja powierzyła posłowi Jackowi Kasprzykowi pełnienie funkcji sprawozdawcy Komisji. Czy poseł Jacek Kasprzyk zgadza się na kandydowanie?</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#JacekKasprzyk">Wyrażam zgodę.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#JerzyJaskiernia">Czy ktoś zgłasza inne kandydatury? Nikt się nie zgłasza. Poddaję pod głosowanie kandydaturę posła Jacka Kasprzyka na sprawozdawcę połączonych Komisji. Kto jest za powierzeniem funkcji sprawozdawcy Komisji posłowi Jackowi Kasprzykowi? Stwierdzam, że połączone Komisje Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych 26 głosami za, przy 1 głosie przeciw i braku wstrzymujących się, powierzają funkcję sprawozdawcy posłowi Jackowi Kasprzykowi. Czy ktoś pragnie zabrać głos w sprawach różnych? Nikt się nie zgłasza. Wobec wyczerpania porządku obrad zamykam posiedzenie połączonych Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Spraw Zagranicznych.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>