text_structure.xml 273 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#CezaryGrabarczyk">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. W szczególności chciałbym przywitać przedstawicieli Ministerstwa Finansów wraz z sekretarzem stanu Stanisławem Stecem oraz przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości wraz z dyrektorem Departamentu Legislacyjno-Prawnego Beatą Mik. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został państwu dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, w którym zajmiemy się uchwałą Senatu o stanowisku w sprawie ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (druk nr 4053). Senat zgłosił 1 poprawkę do art. 1 par. 2 zdanie trzecie, w którym proponuje skreślenie wyrazów „lub którego funkcjonariusz”. Jakie jest stanowisko rządu wobec poprawki zgłoszonej przez Senat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#BeataMik">Uchwalone, w ramach nowelizacji kpsw, przepisy były bardzo dokładnie i szczegółowo rozpatrywane na etapie prac legislacyjnych w Sejmie. Brzmienie art. 101 par. 2 kpsw jest rozwiązaniem kompromisowym, do którego nie powinny być zgłaszane jakiekolwiek zastrzeżenia przedstawicieli doktryny. Z tego względu, w naszej ocenie, przyjęcie poprawki Senatu skutkowałoby pewnym zaburzeniem systematyki Kodeksu. Co więcej, będzie ono także budzić pewne wątpliwości interpretacyjne, gdyż nie będzie wiadomo jak należy rozumieć pojęcie przedstawicieli organów nakładających mandaty i uczestniczących w posiedzeniu sądu w sprawie uchylenia prawomocnego mandatu. Przepis wykreowany przez Komisję jest powiązany z brzmieniem art. 115 par 13. Z tego względu rozwiązanie uchwalone przez Sejm jest lepsze pod względem merytorycznym od zaproponowanego przez Senat. Jesteśmy przeciwni przyjmowaniu poprawki Senatu i za utrzymaniem przepisu w uchwalonym brzmieniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#CezaryGrabarczyk">Otwieram dyskusję ogólną nad poprawką Senatu. Czy ktoś z członków Komisji lub jej ekspertów chciałby zabrać głos? Nie widzę zgłoszeń. Przechodzimy do głosowania. Kto z członków Komisji jest za nieudzielaniem pozytywnej rekomendacji poprawce Senatu? Za nieudzielaniem pozytywnej rekomendacji opowiedziało się 4 posłów, żaden poseł nie był przeciwny, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż Komisja nie udzieliła pozytywnej rekomendacji poprawce Senatu. Chciałbym powiadomić, iż do Komisji została skierowana opinia Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, w której stwierdza się, iż treść przedmiotowa rozpatrywanej poprawki Senatu nie jest objęta zakresem prawa UE. Na posła sprawozdawcę chciałbym zaproponować pełniącego dotychczas tę funkcję w pracach nad projektem nowelizacji kpsw posła Marka Wikińskiego. Czy są inne kandydatury na posła sprawozdawcę? Nie widzę. Czy poseł Marek Wikiński zgadza się pełnić funkcję sprawozdawcy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#MarekWikiński">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#CezaryGrabarczyk">Stwierdzam, iż na posła sprawozdawcę Komisja wybrała posła Marka Wikińskiego. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktu pierwszego porządku dziennego. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku dziennego, w którym zajmiemy się sprawozdaniem podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2375). Proszę przewodniczącą podkomisji posłankę Małgorzatę Winiarczyk-Kossakowską o przedstawienie krótkiej informacji, na temat prac podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Na początku swojej wypowiedzi chciałbym bardzo podziękować wszystkim biorącym udział w pracach nad sprawozdaniem. Szczególne podziękowania kieruję do członków Komisji, przedstawicieli ministerstw finansów i sprawiedliwości oraz ekspertów. Na podkreślenie zasługuje ogromny wkład profesorów: Tomasza Grzegorczyka i Zygfryda Siwika w wypracowanie ostatecznego kształtu proponowanych przepisów Zawarty w sprawozdaniu podkomisji projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw wprowadza zmiany zapewniające spójność systemową prawa karnego skarbowego z innymi dziedzinami prawa oraz ułatwiające ściganie sprawców przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych. Proponowane w projekcie zmiany mają w szczególności na celu dostosowanie przepisów Kodeksu karnego skarbowego do aktualnie obowiązujących przepisów prawa karnego procesowego, materialnego i wykonawczego, w związku ze zmianami wprowadzonymi m.in.: - ustawą z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych, - ustawą z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, - ustawą z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw. Zmiany w tym zakresie są niezbędne, zwłaszcza dla umożliwienia w praktyce prowadzenia postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe. W aktualnym stanie prawnym Kodeks karny skarbowy odwołuje się bowiem, w szczególności w zakresie przepisów dotyczących postępowania przygotowawczego i sądowego, do nieobowiązujących już przepisów kodyfikacji karnych, w ich brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji z 2003 r., Proponowane w sprawozdaniu zmiany posłużą także usprawnieniu prowadzenia postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, a w konsekwencji skuteczniejszemu zwalczania tego typu przestępstw. Zmierzają one także do zaostrzenie sankcji przewidzianych za najpoważniejsze przestępstwa skarbowe i dostosowania przepisów prawa karnego skarbowego do aktualnie obowiązujących przepisów z różnych gałęzi prawa finansowego. W projekcie ulegają zmianie przepisy części materialnej kks dotyczące m.in. czynnego żalu, dobrowolnego poddania się odpowiedzialności, odstąpienia od wymierzenia kary, a także przepisy dotyczące kar, środków karnych, odpowiedzialności i przedawnienia. Zmieniane są też przepisy kks regulujące postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, w tym m.in. dotyczące stron, zabezpieczenia majątkowego, właściwości organów postępowania przygotowawczego, postępowania mandatowego, postępowania w stosunku do nieobecnych, przebiegu postępowania przygotowawczego i sądowego oraz postępowania wykonawczego. Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Wejście w życie ustawy umożliwi prawidłowe i skuteczne ściganie przestępczości skarbowej. Na końcu chciałabym dodać, iż do sprawozdania podkomisji zostały dołączone w ostatniej chwili propozycje korekt niektórych przepisów autorstwa profesora Zygfryda Siwika.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Uważam, że należy brać je pod uwagę, rozpatrując poszczególne propozycje zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#CezaryGrabarczyk">Jaka jest opinia rządu, wobec projektu nowelizacji kks?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#BeataMik">Zmiany w zakresie prawa materialnego oraz proceduralnego w kks zostały dość szczegółowo omówione przez posłankę Małgorzatę Winiarczyk-Kossakowską, dlatego nie będę już mówić o tych nowych rozwiązań przewidzianych w projekcie. Generalnie wszystkie te propozycje są popierane przez rząd oraz tych, którzy na co dzień posługują się Kodeksem karnym skarbowym. Jednak, jak w każdym szerszym projekcie zmian legislacyjnych, znajdują się tu także przepisy, które budzą kontrowersje. W swojej wypowiedzi najbardziej chciałabym skupić się przede wszystkim na przepisach dotyczących przestępstw i wykroczeń karno-skarbowych. Na tle tych nowych rozwiązań pragnę stwierdzić, iż nawet najlepsze przepisy materialne nie będą skuteczne, jeżeli nie otrzymają odpowiedniego wsparcia ze strony przepisów procesowych. To przepisy dotyczące postępowania decydują o tym, czy instytucje prawa materialnego będą skutecznym instrumentem do zwalczania czynów zabronionych godzących w porządek finansowy państwa. Zmiany dotyczące postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe, obejmują trzy grupy przepisów. Po pierwsze, są to regulacje dotyczące dostosowania autonomicznych przepisów procesowych kks do zmian jakie zaszły w innych przepisach całego prawa karnego. Po drugie, są to regulacje usprawniające i przyspieszające postępowanie skarbowe, przy zachowaniu podstawowych gwarancji uczestników postępowania i uzasadnionych interesów finansowych państwa. Trzecia grupa przepisów dotyczy w większości rozwiązań szczegółowych przeważnie legislacyjnych, których celem jest eliminacja dotychczasowych niespójności i niejasności w Kodeksie. Ta grupa regulacji wynika z różnych postulatów de lege ferenda doktryny i judykatury. Wśród licznych nowych rozwiązań, na szczególną uwagę zasługuje zmiana polegająca na dodaniu art. 116a. Przepis ten umożliwia korzystanie z tzw. właściwości ruchomej sądu, dzięki czemu, powinno się nam udać uniknąć przedawnienia karalności wielu przestępstw skarbowych. Kompetencja przekazania sprawy do rozpoznania w innym równorzędnym sądzie będzie powierzona sądowi okręgowemu na wniosek sądu właściwego. Kolejnym ważnym rozwiązaniem jest nowa redakcja art. 117 par. 1. Ten przepis będzie wyłączać możliwość orzekania w sprawach o wykroczenia skarbowe w postępowaniu zwyczajnym. Orzekanie tych błahych spraw będzie nareszcie odbywało się w postępowaniu uproszczonym i nakazowym, po dobrowolnym poddaniu się odpowiedzialności karnej przez sprawcę. Kolejnym nowym rozwiązanie stanowi art. 118a, który kompleksowo będzie regulował zagadnienie tzw. pomocy prawnej w postępowaniu przygotowawczym w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe. Ten nowy przepis został wprowadzony na skutek licznych apeli praktyków, którzy uważają, iż nowe zadania organów finansowych wymagają skuteczniejszych środków działania w postępowaniu przygotowawczym. Warto także wskazać na zmiany w art. 122 par. 1, gdzie zostają przekazane pewne uprawnienia i obowiązki prokuratora finansowym organom postępowania przygotowawczego, co wynika z konieczności uwzględnienia ostatniej nowelizacji kpk. Ta zmiana ma także przyspieszyć i uprościć działania organów w sprawach o czyny zabronione w kks. W zakresie postępowania mandatowego, o którym wspominała posłanka Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, na uwagę zasługują zmiany proponowane w art. 137 par. 3 Polegają one na dopuszczeniu nakładania kary grzywny, w drodze mandatu karnego, gdy osoba sprawcy i okoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#BeataMik">Jeżeli za popełnione wykroczenie przewidziane jest obowiązkowe orzeczenie przepadku przedmiotów, sprawca jest zobowiązany wyrazić zgodę na ich przepadek. W tym przypadku, o przepadku przedmiotów orzekałby sąd na wniosek organu postępowania przygotowawczego. Ten przepis jest konsekwencją zmian, jakie zaszły w art. 47 kkw. Na posiedzeniach podkomisji niektórzy z jej ekspertów mieli zastrzeżenia co do konstytucyjności tego rozwiązania. Po dokonaniu szerszych analiz tych zastrzeżeń, stwierdzam, iż przepis ten jest zgodny ze wszystkimi standardami zawartymi w Konstytucji RP. Kolejnym nowym przyjętym rozwiązaniem jest przepis, w którym sąd może zarządzić zniszczenie przedmiotów, w stosunku do których orzeczono przepadek. Mówię tu o dodanym par. 5 w art. 31 kks. Przepis ten jest realizacją postulatów praktyków, które są przez nich powszechnie wyrażane od dłuższego czasu. Godne podkreślenia w tym rozwiązaniu jest zachowanie kognicji sądu, w przekonaniu, iż to sąd powinien w każdym indywidualnym przypadku decydować o sposobie tego przepadku. Spośród innych przyjętych rozwiązań warto wskazać na przepisy dotyczące prowadzenia postępowania sądowego bez udziału oskarżonego. W nowej regulacji proponuję się ograniczenie tego trybu, tylko do przestępstw skarbowych, a także do sytuacji, gdy oskarżony ukrył się po wniesieniu aktu oskarżenia. Mówię tu o art. 173 par. 2 pkt 2. Motywem przyjęcia tego wyłączenia jest stworzenie gwarancji dla oskarżonego. Wszak każde postępowanie prowadzone bez obecności którejś ze stron musi być regulowane, ze szczególną troską, o uprawnienia procesowe nieobecnego. O ile jednak w sprawach o przestępstwa skarbowe, wyżej wymienione gwarancje są nieodzowne, to w sprawach o wykroczenia skarbowe trudno doszukać się powodów, które generalnie zabraniałyby prowadzenia postępowania pod nieobecność oskarżonego, który ukrył się, już po wniesieniu przeciwko niemu oskarżenia. Z tego względu, uważamy, iż bez szkody dla generalnych zasad postępowania karnego, można przyjąć pewne odstępstwa od obowiązującego systemu. Na końcu projektu znajdują się przepisy nowelizujące kk, kpk i kkw. Przepisy te są następstwem proponowanej w sprawozdaniu nowelizacji kks. Zmierzają one do zachowania jednolitych rozwiązań i spójności całego prawa karnego. Co do propozycji profesora Zygfryda Siwika dołączonych do sprawozdania Komisji, chciałbym stwierdzić, iż większość z nich jest godna akceptacji. Na zakończenie chciałabym powiedzieć, iż jest konieczne, aby jak najszybciej projektowane zmiany weszły w życie. Ewentualna zwłoka w tym przedmiocie może spowodować i powoduje poważne problemy w codziennej praktyce stosowania przepisów karnych skarbowych. Aktualny Kodeks jest nie dostosowany do codziennych potrzeb. Ostatnim przepisem nowelizacji jest ustanowienie 3 miesięcznego vacatio legis. Uważamy, iż jest to odpowiedni okres na zapoznanie się z proponowanymi zmianami w prawie karnym skarbowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#CezaryGrabarczyk">Zanim przejdziemy do szczegółowego rozpatrywania projektu, chciałbym poinformować, iż do sekretariatu Komisji wpłynęły pisma dotyczące nowelizacji kks, sformułowane przez Krajowe Stowarzyszenie Przemysłu Tytoniowego, a także przez Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych. Oba te pisma dotyczą mniej więcej tego samego, a mianowicie porusza się w nich problem obligatoryjnego niszczenia wyrobów tytoniowych w sytuacji, kiedy sąd orzeknie ich przepadek. Czy ktoś, chciałby się jeszcze wypowiedzieć w fazie ogólnej omawiania sprawozdania? Nie widzę. Przechodzimy do szczegółowego omawiania projektu. Przechodzimy do rozpatrzenia tytułu ustawy, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Ustawa z dnia… 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji tytułowi ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia w art. 1 zdania wstępnego, któremu proponuje się nadać brzmienie: W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zdaniu wstępnemu w art. 1. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 1 w art. 1, w której w art. 2 par. 6 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 6. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa, a ukaranie uważa się za niebyłe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 1. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 2 w art. 1, w której w art. 3 par. 4 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 4. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w rozdziale 7 są karalne także w razie popełnienia ich za granicą, jeżeli zostały ujawnione w wyniku czynności kontrolnych przeprowadzonych tam przez polski organ celny lub inny organ uprawniony na podstawie umów międzynarodowych; przepis stosuje się odpowiednio, jeżeli wykroczenie skarbowe określone w art. 106e 106h popełnione zostało za granicą”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 2. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 3 w art. 1, w której w art. 6 par. 2 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 2. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 3.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#CezaryGrabarczyk">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 4 w art. 1, w której art. 7 proponuje się nadać brzmienie: „Art. 7. Par. 1. Jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach kodeksu, przypisuje się tylko jedno przestępstwo skarbowe lub tylko jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Par. 2. W wypadku określonym w par. 1 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, a jeżeli zbiegające się przepisy przewidują zagrożenia takie same - na podstawie przepisu, którego znamiona najpełniej charakteryzują czyn sprawcy. Nie stoi to na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków przewidzianych w kodeksie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 4. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 5 w art. 1, w której w art. 9 par. 3 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 3. Za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#BeataMik">Do zmiany nr 5 dotyczącej art. 9 par. 3 została złożona propozycja korekty przepisu, w której po wyrazie „prawnej” proponuje się dodać wyrazy: „której odrębne przepisy przyznają osobowość prawną”. Ta korekta nie budzi naszych zastrzeżeń. Jej celem jest zsynchronizowanie przepisów kks z rozwiązaniami przyjętymi w kc.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#CezaryGrabarczyk">Kto z członków Komisji poprze tę poprawkę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#MarekWikiński">Popieram poprawkę zaproponowaną do zmiany nr 5.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 5 wraz z korektą? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 5 wraz z korektą Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 6 w art. 1, w której w art. 11 par. 2 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może orzec karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo skarbowe; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 22 par. 2 pkt 2–6, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 6? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 6. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 w art. 1, w której art. 14 proponuje się nadać brzmienie: „Art. 14. Jeżeli sąd lub organ postępowania przygotowawczego określa także obowiązek, sposób lub termin uiszczenia uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej, to powinien przy tym wziąć pod uwagę w szczególności sytuację majątkową sprawcy oraz wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przedmiotów bądź korzyści podlegających przepadkowi”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 7? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 7. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 8 w art. 1, w której w art. 15 proponuje się:</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#CezaryGrabarczyk">a) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. W razie orzeczenia przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów wygasa obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej dotyczącej tych przedmiotów.",</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#CezaryGrabarczyk">b) par. 4 nadać brzmienie: „Par. 4. W razie potrzeby orzeczenie kończące postępowanie, na mocy którego nie orzeczono przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów, powinno zawierać również rozstrzygnięcie co do przekazania tych przedmiotów właściwemu organowi do odrębnego postępowania”.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#CezaryGrabarczyk">Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#BeataMik">Do zmiany nr 8 dotyczącej art. 15 par. 2 i 4 została złożona propozycja korekty przepisu. W par. 2 proponuje się, aby wyrazy: „równowartości pieniężnej tych przedmiotów” zastąpić wyrazami: „ich równowartości pieniężnej”. Natomiast w par. 4 proponuje się, aby wyrazy: „przekazania tych przedmiotów” zastąpić wyrazami: „przekazania przedmiotu”. Obie te poprawki mają charakter stylistyczny i rząd je popiera.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#CezaryGrabarczyk">Kto z członków Komisji poprze tę poprawkę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Popieram poprawki do zmiany nr 8.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 8 wraz z korektą? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 8 wraz z korektą. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 9 w art. 1, w której w art. 16 proponuje się: a) par. 1–3 nadać brzmienie: „Par. 1. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu. Par. 2. Przepis par. 1 stosuje się tylko wtedy, gdy w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ postępowania przygotowawczego uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną uszczuploną popełnionym czynem zabronionym. Jeżeli czyn zabroniony nie polega na uszczupleniu tej należności, a orzeczenie przepadku przedmiotów jest obowiązkowe, sprawca powinien złożyć te przedmioty, natomiast w razie niemożności ich złożenia - uiścić ich równowartość pieniężną; nie nakłada się obowiązku uiszczenia ich równowartości pieniężnej, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4. Par. 3. Jeżeli złożone przedmioty podlegające przepadkowi mogą ulec szybkiemu zniszczeniu lub zepsuciu, ich przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie ich wartości, organ postępowania przygotowawczego nakłada na sprawcę obowiązek uiszczenia ich równowartości pieniężnej, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.”,</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#CezaryGrabarczyk">b) par. 6 nadać brzmienie: „Par. 6. Przepisu par. 1 nie stosuje się wobec sprawcy, który:</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#CezaryGrabarczyk">1) kierował wykonaniem ujawnionego czynu zabronionego,</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#CezaryGrabarczyk">2) wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, polecił jej wykonanie ujawnionego czynu zabronionego,</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#CezaryGrabarczyk">3) zorganizował grupę albo związek mający na celu popełnienie przestępstwa skarbowego albo taką grupą lub związkiem kierował, chyba że zawiadomienia, o którym mowa w par. 1, dokonał ze wszystkimi członkami grupy lub związku,</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#CezaryGrabarczyk">4) nakłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego w celu skierowania przeciwko niej postępowania o ten czyn zabroniony.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 9? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 9. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 10 w art. 17, w której w art. 15 proponuje się: a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a jednocześnie:</u>
          <u xml:id="u-17.6" who="#CezaryGrabarczyk">1) uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności,</u>
          <u xml:id="u-17.7" who="#CezaryGrabarczyk">2) sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony,</u>
          <u xml:id="u-17.8" who="#CezaryGrabarczyk">3) sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścił ich równowartość pieniężną; przepisy art. 16 par. 2 zdanie trzecie oraz art. 31 par. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio, 4) uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania. b) w par. 2 pkt 3 nadać brzmienie: „3) zgłoszono interwencję co do przedmiotów podlegających przepadkowi, chyba że zostanie ona cofnięta przez interwenienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#BeataMik">Propozycja korekty tego przepisu polega na zamianie wyrazów „przedmiotów podlegających” na wyrazy „przedmiotu podlegającego”. Poprawka ma charakter czysto legislacyjny i rząd popiera jej przyjęcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#CezaryGrabarczyk">Kto z członków Komisji poprze tę poprawkę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Popieram poprawki do zmiany nr 10.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#MarekWikiński">Ja także jestem za przyjęciem tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 10 wraz z przyjętą korektą przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 10 wraz z korektą. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 11 w art. 1, w której w art. 18 proponuje się:</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#CezaryGrabarczyk">a) w par. 1 pkt 1 nadać brzmienie: „1) tytułem kary grzywny kwotę uiszczoną przez sprawcę,",</u>
          <u xml:id="u-22.2" who="#CezaryGrabarczyk">b) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Prawomocny wyrok o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Karnego.”.</u>
          <u xml:id="u-22.3" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 11? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 11. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 12 w art. 1, w której w art. 19 par. 1 i 2 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 1. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 22 par. 2 pkt 2–6 lub w art. 47 par. 2 pkt 2 i 3, jeżeli zachodzą warunki jego orzeczenia i cele kary zostaną przez ten środek spełnione, w szczególności w wypadkach przewidzianych w kodeksie, a ponadto:</u>
          <u xml:id="u-22.4" who="#CezaryGrabarczyk">1) za przestępstwa skarbowe - zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat lub karą łagodniejszą, gdy stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu nie jest znaczny; przepisu nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 37 par. 1 lub w art. 38 par. 2, z zastrzeżeniem art. 37 par. 2 i 3 oraz art. 38 par. 3,</u>
          <u xml:id="u-22.5" who="#CezaryGrabarczyk">2) za wykroczenia skarbowe - w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, biorąc pod uwagę charakter i okoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu tego wykroczenia.</u>
          <u xml:id="u-22.6" who="#CezaryGrabarczyk">Par. 2. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 22 par. 2 pkt 2–6 lub w art. 47 par. 2 pkt 2 i 3 tylko wtedy, gdy ta wymagalna należność została w całości uiszczona przed wydaniem wyroku”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 12? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 12. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 13 w art. 1, w której w art. 20 par. 1 i 2 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 1. Do przestępstw skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej i rozdziału XXXVIII Kodeksu karnego, z zastrzeżeniem par. 2. Par. 2. Przepisy art. 18 par. 2 i 3, art. 19–20, 21 par. 2 i 3, art. 22–24, 27 par. 1, art. 40 par. 1, art. 41, 43 par. 2, art. 51, 57–58 par. 1, art. 60 par. 1 i 2, art. 62–63, 66 par. 1, art. 67–68, 69 par. 1 i 2, art. 70, 72–77, art. 78 par. 1 i 3, art. 79, art. 80 par. 1 i 3, art. 81–83, 85, 86 par. 2 i 3, art. 87–88, art. 89 par. 1 i 3, art. 90, 92–98, 103 par. 1, art. 106–108 oraz 114, a także wskazane w innych przepisach niniejszego rozdziału, przepisy części ogólnej Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do przestępstw skarbowych; do żołnierzy, którzy dopuścili się czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe stosuje się odpowiednio także przepisy art. 318, 321, 322 par. 1 i 3, art. 323, 324 par. 1, art. 325–333 oraz art. 335–336 Kodeksu karnego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 13? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 13. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 14 w art. 1, w której w art. 22 par. 2:</u>
          <u xml:id="u-22.7" who="#CezaryGrabarczyk">„a) pkt 4 proponuje się nadać brzmienie: „4) przepadek korzyści majątkowej,",</u>
          <u xml:id="u-22.8" who="#CezaryGrabarczyk">b) po pkt 4 proponuje się dodać pkt 4a w brzmieniu: „4a) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej,”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#MarekWikiński">Proponuję, aby w zmianie nr 14 dodać lit. c) w brzmieniu: „po pkt 8 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: „9) Koszty zniszczenia przedmiotów, o których mowa w art. 31 par. 7”.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#CezaryGrabarczyk">Propozycja posła Marka Wikińskiego jest zbieżna z postulatami sformułowanymi w piśmie do Komisji skierowanym przez środowisko pracodawców. Rozumiem, iż przyjęcie tej zmiany jest szczególnie ważne ze względu na inną zmianę, która ma wprowadzać obligatoryjny obowiązek orzekania przez sąd niszczenia skonfiskowanego tytoniu. Dodatkowo przepis ten rozstrzyga o kosztach związanych z dokonywaniem tego zniszczenia. Jak zaproponowaną zmianę ocenia rząd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#BeataMik">Rząd tak samo, jak profesor Zygfryd Siwik, występuje przeciwko przyjęciu tej poprawki. Nigdy, niezależnie od tego, czy to jest Kodeks karny, czy też Kodeks wykroczeń, koszty nie należą do kategorii środków karnych. Konsekwencją przyjęcia tego rozwiązania będzie poważne naruszenie systemu prawa karnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#ZygfrydSiwik">Konsekwencją przyjęcia poprawki posła Marka Wikińskiego będzie zburzenie dotychczasowego systemu prawa karnego. Jeżeli spojrzymy na całe prawo gospodarcze, to przepisy dotyczące kosztów zniszczenia występują w różnych ustawach np. w ustawie o kosmetykach. W tej ustawie w art. 14 ust. 7 wyraźnie jest napisane, iż koszty zniszczenia ponosi producent. Takich rozwiązań w całym prawie karnym gospodarczym jest więcej, np. w ustawie o narkotykach, ustawie o znakach przemysłowych itd. Według moich obliczeń istnieje co najmniej 6 ustaw, w których zawarty jest podobny przepis. Jednak do tej pory nikt nie zaproponował, aby w części ogólnej Kodeksu karnego zmienić katalog środków penalnych. Adekwatne rozwiązania, bazujące na dotychczasowym podziale, funkcjonują w Kodeksie wykroczeń. Tym samym, przyjmując pomysł posła Marka Wikińskiego, dokonalibyśmy pewnego pomieszania systemu prawa karnego materialnego, prawa wykroczeń i prawa gospodarczego. Jestem przeciwny dokonywaniu takich zmian, które na potrzeby jednej ustawy, mogą negatywnie wpłynąć na ustaloną systematykę trzech innych ustaw. Nowelizacja kks jest potrzebna, jednak po półtorarocznym okresie pracy nad tymi zmianami, nie niszczmy kompromisowych rozwiązań, tym bardziej poprzez wprowadzanie bardzo dyskusyjnych norm.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#MarekWikiński">Po wysłuchaniu eksperta Komisji, wycofuję swoje poparcie dla złożonej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#CezaryGrabarczyk">Ja także jestem zdania, iż głos prof. Zygfryda Siwka jest niezwykle znaczący i nie można go zignorować. Przyjęcie rozwiązania tak dalece modyfikującego cały system byłoby poważnym błędem. Poprawka posła Marka Wikińskiego została wycofana przez wnioskodawcę. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś inne zastrzeżenia do zmiany nr 14? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 14. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 15 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 23 par. 2 i 3 otrzymały brzmienie: „Par. 2. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych, chyba że kodeks przewiduje karę łagodniejszą. Par. 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji ani też przekraczać jej czterystukrotności”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#BeataMik">Do zmiany nr 15 została złożona propozycja korekty przepisu W korekcie proponuje się, aby w art. 23 par. 3 skreślić wyrazy: „w czasie orzekania w pierwszej instancji”. W naszej ocenie, przyjęcie tego rozwiązania ma bardzo duże znaczenie dla prawa karnego. Większość znawców doktryny uważa, iż konstytucyjny standard tzw. „określoność kary” wymaga, aby ta kara była przewidywalna, co do jej wymiaru. Aktualnie obowiązujące rozwiązanie w tej mierze (art. 23 par. 3) za punkt odniesienia, przy ustalania wysokości kary, biorą stawkę dzienną, która jest uzależniona od wynagrodzenia sprawcy w momencie orzekania w pierwszej instancji. Biorąc pod uwagę ten element wymiaru kary, tak naprawdę nie wiadomo, kiedy sprawa będzie rozpatrywana, czyli nie wiadomo, jaka będzie wymierzona kara. Jeżeli przyjmiemy poprawkę prof. Zygfryda Siwika, to tym samym za moment ustalania wysokości wymiaru kary będzie uznany moment popełnienia czynu, a tym samym kara stanie się bardziej przewidywalna. Nie ukrywam jednak, iż w doktrynie są także głosy przeciwne wprowadzaniu tego typu rozwiązania. Jednak rząd popiera propozycję prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#ZygfrydSiwik">Po wysłuchaniu wypowiedzi przedstawicielki Ministerstwa Sprawiedliwości chciałbym ją jeszcze uzupełnić. Za przyjęciem rozwiązania zaproponowanego w korekcie przemawiają argumenty, które można znaleźć w doktrynie prawa krajowego, a także międzynarodowego. To samo dotyczy ostatnich orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. W orzeczeniu TK wydanym w styczniu tego roku, dotyczącym prawa celnego, stwierdza się kategorycznie, iż wymiar kary musi być przewidywalny. Orzeczenie dotyczyło sprawy, orzekanej po 1 maja 2005 roku, w której punktem odniesienia były jednak przepisy Kodeksu celnego sprzed daty wejścia Polski do UE. Natomiast po dniu przystąpienia Polski do UE, zmieniło się prawo i nie można było korzystać już z wcześniejszych przepisów. Tym samym orzekając o wymiarze kary musimy ją określić. Moje rozwiązanie jest podobne. Zatem, jeżeli nie chcemy się narazić na zarzut niekonstytucyjności, musimy zadbać, o to, aby przepisy nie zawierały tego rodzaju pułapek. Dodatkowo przypomnę, iż podobnego rodzaju zmiana, polegająca na wykreśleniu wyrazów „w czasie orzekania”, została dokonana w Kodeksie karnym na skutek orzeczenia Trybunał Konstytucyjny dotyczącego nawiązek. Za wprowadzeniem tej korekty przemawiają także przepisy międzynarodowych aktów prawnych dotyczących praw obywatelskich, w których wyraźnie jest zapisane, iż: „nie może być zastosowana kara surowsza, od tej, którą można było wymierzyć, w chwili popełnienia czynu zabronionego”. Jeżeli przyjrzymy się proponowanemu rozwiązaniu, to wyraźnie widać, że jest ono niezgodne z tą regułą. Można także przywołać Europejską konwencję praw człowieka, gdzie w art. 3 mówi się o tym, iż: „w chwili orzekania nie można stosować kary surowszej, niż w chwili popełnienia czynu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#CezaryGrabarczyk">Jak widzę, wyjaśnienia pani dyrektor Beaty Mik, jak i profesora Zygfryda Siwika ostatecznie przekonały posłów do przyjęcia przepisu wraz z korektą. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 15 wraz z propozycją korekty? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 15. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 16, w której w art. 24: a) par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego czyni się w całości albo w części odpowiedzialną posiłkowo osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jeżeli sprawcą czynu zabronionego jest zastępca tego podmiotu prowadzący jego sprawy jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający w jakimkolwiek innym charakterze, a zastępowany podmiot odniósł albo mógł odnieść z popełnionego przestępstwa skarbowego jakąkolwiek korzyść majątkową”. b) par. 5 otrzymuje brzmienie: „Par. 5. Niezależnie od nałożenia odpowiedzialności posiłkowej sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości albo w części na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; nie dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi na rzecz innego uprawnionego podmiotu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#ZygfrydSiwik">Po przyjęciu zmiany nr 5, proponuję, aby dla zachowania spójności przepisów w tym samym Kodeksie, w rozpatrywanej regulacji dodać takie samo sformułowanie: „której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#CezaryGrabarczyk">Jak Biuro Legislacyjne KS ocenia zgłoszoną propozycję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#GrzegorzKozubski">Zgłoszona propozycja jest dobra.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#CezaryGrabarczyk">Kto z członków Komisji udzieli poparcia tej propozycji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 16 wraz ze zgłoszoną korektą przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 16. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 17 w art. 1, w której w art. 25 w par. 3 pkt 2 ma otrzymać brzmienie: „2) jeżeli kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie wykonano z powodu nieobecności skazanego w kraju.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 17? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 17. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 18 w art. 1, w której w art. 26 par. 1–3 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności, sąd może orzec zamiast niej karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny wymieniony w art. 22 par. 2 pkt 2–6, co nie stoi na przeszkodzie wymierzeniu także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności. Par. 2. Wymierzając karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej i tej wymagalnej należności nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia jej w całości w wyznaczonym terminie. Par. 3. Przepisu par. 1 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 37 par. 1 lub w art. 38 par. 2, z zastrzeżeniem art. 37 par. 2 i 3 oraz art. 38 par. 3”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 18? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 18. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 19 w art. 1, w której art. 27 otrzymuje brzmienie: „Art. 27. Par. 1. Jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, kara pozbawienia wolności trwa najkrócej 5 dni, najdłużej - 5 lat; wymierza się ją w dniach, miesiącach i latach. Par. 2. Kara aresztu wojskowego trwa najkrócej 5 dni, najdłużej - 2 lata; wymierza się ją w dniach, miesiącach i latach”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 19? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 19. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 20 w art. 1, w której w art. 28 par. 2 otrzymuje brzmienie: „Par. 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 1080 stawek dziennych kary grzywny, 18 miesięcy kary ograniczenia wolności albo 10 lat kary pozbawienia wolności.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 20? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 20. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 21 w art. 1, w której art. 29 otrzymuje brzmienie: „Art. 29. Przepadek przedmiotów obejmuje:</u>
          <u xml:id="u-37.1" who="#CezaryGrabarczyk">1) przedmiot pochodzący bezpośrednio z przestępstwa skarbowego,</u>
          <u xml:id="u-37.2" who="#CezaryGrabarczyk">2) narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego,</u>
          <u xml:id="u-37.3" who="#CezaryGrabarczyk">3) opakowanie oraz przedmiot połączony z przedmiotem przestępstwa skarbowego w taki sposób, że nie można dokonać ich rozłączenia bez uszkodzenia któregokolwiek z tych przedmiotów,</u>
          <u xml:id="u-37.4" who="#CezaryGrabarczyk">4) przedmiot, którego wytwarzanie, posiadanie, obrót, przechowywanie, przewóz, przenoszenie lub przesyłanie jest zabronione jako przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe”.</u>
          <u xml:id="u-37.5" who="#CezaryGrabarczyk">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 21? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 21. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 22, w której proponuje się aby w art. 30: a) par. 1 i 2 otrzymały brzmienie: „Par. 1. Sąd może orzec przepadek przedmiotów tylko w wypadkach przewidzianych w kodeksie, a orzeka, jeżeli kodeks tak stanowi. Par. 2. W wypadkach określonych w art. 54 par. 1 i 2, art. 55 par. 1 i 2, art. 58 par. 1 i 2, art. 59 par. 1–3, art. 63 par. 1–4, art. 64 par. 1, art. 65 par. 1 i 3, art. 66 par. 1, art. 67 par. 1 i 2, art. 68 par. 1, art. 69 par. 1 i 2, art. 70 par. 1, 2 i 4, art. 72 oraz art. 73 par. 1 przepadek obejmuje przedmioty określone w art. 29 pkt 1–3, przy czym podrobiony lub przerobiony znak urzędowy określony w art. 59 par. 1 i 2 należy usunąć, chociażby to miało być połączone ze zniszczeniem przedmiotu.”, b) par. 4 otrzymał brzmienie: „Par. 4. W wypadkach określonych w art. 99 par. 1 i 2 oraz w art. 106d par. 1 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także można orzec przepadek innych przedmiotów, określonych w art. 29 pkt 1–3.”, c) uchyla się par. 4a, d) par. 5 otrzymał brzmienie: Par. 5. W wypadkach określonych w art. 107 par. 1–3 podlegają przepadkowi dokument lub urządzenie do gry losowej, gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub zakładu wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środki uzyskane ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek. Przepis stosuje się odpowiednio także w wypadkach określonych w art. 109 i 110.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 21? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 21. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 22 w art. 1, w której proponuje się, aby w art 31: a) par. 1 i 2 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Przedmioty określone w art. 29 podlegają przepadkowi, chociażby nie były własnością sprawcy. Par. 2. Przepadku przedmiotów nie orzeka się, jeżeli są własnością osoby trzeciej, a sprawca uzyskał je w drodze czynu zabronionego jako przestępstwo lub wykroczenie.”, b) w par. 4 kropkę zastąpić przecinkiem i dodać par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Sąd orzekając przepadek przedmiotów, w szczególności wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych, kosmetyków lub produktów leczniczych, może zarządzić ich zniszczenie w całości albo w części, jeżeli sprzedaż tych przedmiotów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub gdy przedmioty te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia do obrotu w kraju określonym w odrębnych przepisach. Koszty zniszczenia ponosi sprawca czynu zabronionego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 22? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 22. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 23 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 31: a) par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Przedmioty określone w art. 29 podlegają przepadkowi, chociażby nie były własnością sprawcy. Par. 2. Przepadku przedmiotów nie orzeka się, jeżeli są własnością osoby trzeciej, a sprawca uzyskał je w drodze czynu zabronionego jako przestępstwo lub wykroczenie.”, b) w par. 4 kropkę zastąpić przecinkiem i dodać par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Sąd orzekając przepadek przedmiotów, w szczególności wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych, kosmetyków lub produktów leczniczych, może zarządzić ich zniszczenie w całości albo w części jeżeli sprzedaż tych przedmiotów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub gdy przedmioty te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia do obrotu w kraju określonym w odrębnych przepisach. Koszty zniszczenia ponosi sprawca czynu zabronionego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 23?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#MarekWikiński">W zmianie nr 23 proponuję, aby lit. b nadać brzmienie: „po par. 4 dodaje się par. 5, 6 i 7 w brzmieniu: „Par. 5. Sąd orzekając przepadek przedmiotów może zarządzić, ich zniszczenie w całości lub części, jeżeli sprzedaż tych przedmiotów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub gdy przedmioty te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia tych przedmiotów do obrotu w kraju określonym w odrębnych przepisach z zastrzeżeniem par. 6”. Par. 6. Sąd orzekając przepadek wyrobów tytoniowych jednocześnie zarządza ich zniszczenie. Par. 7. Koszty zniszczenia przedmiotów pochodzących z przepadku ponosi sprawca czynu zabronionego”.”. Ten ostatni przepis, ze względu na nieprzyjęcie mojej ostatniej propozycji, należy trochę zmienić. Zastanawiam się nawet, czy rzeczywiście będzie on w regulacji potrzebny. Na początku tej kadencji Sejmu, jako przedstawiciel grupy posłów, złożyłem do laski marszałkowskiej projekt, który kompleksowo zajmował się zwalczaniem: kontrabandy, przemytu i korupcji na polskich granicach. Wiele z tych pomysłów udało się wprowadzić w życie w innych ustawach m.in. w ustawie o utworzeniu wojewódzkich kolegiów skarbowych albo w ustawie o służbie celnej, gdzie zostały dodane przepisy pozwalające dyrektorowi służby celnej wyrzucać z pracy skorumpowanych funkcjonariuszy. Te wszystkie działania skutecznie przyczyniły się do ograniczenia przemytu przez granicę Polski do UE. Propozycją wieńczącą tą całą batalię, której celem było także zwiększenie przychodów do budżetu, jest zgłoszona teraz poprawka. Wartość szacunkowa nielegalnych papierosów wprowadzonych na nasz rynek jest szacowana w skali roku na około miliarda sześćset tysięcy złotych. Jeżeli od tych nielegalnych papierosów zostałyby opłacone podatki: akcyza, VAT, podatek dochodowy od przedsiębiorstw oraz podatek od dochodów pracowników zatrudnionych przy wyrobie tych papierosów, to wedle moich obliczeń budżet zarobiłby około 800 milionów złotych. Jest to tak olbrzymia suma, i należy się moją propozycją poważnie zastanowić. Wprowadzając tą poprawkę od nowego roku z pewnością budżet państwa będzie bogatszy, o te kilkaset milionów. Poprzez zniszczenie nielegalnie wprowadzonych na polski rynek towarów, przybędzie pieniędzy do budżetu, bo nielegalny proceder będzie wygasać, a jego miejsce na rynku zostanie wypełnione legalnymi produktami. To są najprostsze prawa ekonomii. Jeżeli na rynku nie będzie kontrabandy, to jej miejsce zajmą legalne produkty. Tak było w przypadku napojów spirytusowych. Obniżenie akcyzy spowodowało, iż aktualnie mamy około 5 miliardów dochodów z legalnego rynku alkoholowego, od którego płacone są podatki. Wpływy z akcyzy są jednymi z największych wpływów do budżetu, dlatego powinno nam jak najbardziej zależeć na obrocie legalnymi produktami. Wobec powyższego zwracam się do członków Komisji o udzielenia poparcia mojej poprawce.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#BeataMik">Propozycja zawarta w poprawce zgłoszonej przez posła Marka Wikińskiego, dotycząca obligatoryjnego zniszczenia wyrobów tytoniowych objętych przepadkiem była już wielokrotnie dyskutowana w trakcie prac Komisji. Na skutek tych dyskusji wypracowaliśmy propozycję, w której w każdym przypadku, jeżeli zostaną spełnione przesłanki ustawowe, sąd będzie mógł orzec zniszczenie przedmiotów objętych przepadkiem. To jest propozycja dotycząca wszystkich skonfiskowanych rzeczy, a nie tylko wyrobów tytoniowych. To sąd musi oceniać, czy należy niszczyć zarekwirowane rzeczy. To sąd kierując się zdrowym rozsądkiem i dbałością o ekonomiczne interesy państwa powinien podejmować taką decyzję. Będzie bardzo źle, jeżeli sędziom zaczniemy narzucać jakieś modele postępowania. Propozycja, o której mówię, jest zawarta w par. 5 omawianej zmiany. Natomiast zmiana zgłoszona przez posła M. Wikińskiego polega na tym, aby z grupy konfiskowanych rzeczy wyróżnić grupę wyrobów tytoniowych, wobec których zastosowane zostaną odmienne procedury. Jak z rozumiałam z uzasadnienia poprawki, proponowane rozwiązanie ma pełnić funkcję prewencyjną. W założeniu ma dojść do zmniejszenia liczby popełnianych przestępstw skarbowych, związanych z nielegalnym obrotem wyrobami tytoniowymi. Rząd nie jest przeciwny temu, ale nie jest zwolennikiem zaproponowanych metod działania. Próbowaliśmy znaleźć jakieś podobne rozwiązanie na świecie, które przy zastosowaniu takich samych środków sprawdziło się w praktyce. Niestety, nie znaleźliśmy takiego przykładu. Co więcej, znaleźliśmy przykłady przeciwne. Wszelkie radykalniejsze metody działania stosowane przez organy ścigania spotykały się z jeszcze bardziej radykalną odpowiedzią przestępców. Dlatego opowiadamy się za rozwiązaniem zawartymi w przedłożeniu, które są naszym zdaniem kompromisowe i skuteczne. Na marginesie chciałabym zaproponować jedną drobną legislacyjną korektę tego kompromisowego rozwiązania. Proponujemy, aby w trzecim wierszu przepisu przed wyrazem „jeżeli” wstawić przecinek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#MarekWikiński">Pani dyrektor Beata Mik mówiła o potrzebie przyjęcia rozwiązania kompromisowego. Z tego względu przypomnę, iż pierwotnie na ręce przewodniczącej posłanki Małgorzaty Winiarczyk-Kossakowskiej złożyłem poprawkę, w której proponowałem, aby wszystkie skonfiskowane nielegalne towary akcyzowe były niszczone. Po licznych rozmowach z ekspertami zmieniłem jednak zdanie. W trakcie tych dyskusji wskazano mi, iż część z skonfiskowanych wyrobów może być spożytkowana przez państwo. Tak jest np. ze spirytusem, który może być wykorzystany w szpitalach. Nie wskazano mi jednak ani jednego przykładu, w którym skonfiskowany tytoń może być wykorzystany w celach społecznych. Wobec powyższego swoją dalej idącą poprawkę zmieniłem w ten sposób, aby spośród wyrobów akcyzowych obligatoryjnie niszczony był tylko tytoń. W mojej ocenie, to właśnie jest kompromis. Do czasu ujawnienia afery w sądzie gdańskim byłem skłonny zaufać mądrości sędziów. Teraz jednak nie jestem już tak ufny, dlatego podtrzymuję zgłoszoną poprawkę. Nie możemy dopuścić do tego, aby skonfiskowane przedmioty powtórnie mogły znaleźć się na rynku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#BeataMik">Jako przedstawicielka Ministra Sprawiedliwości, w odpowiedzi na wypowiedź posła Marka Wikińskiego, muszę stwierdzić, iż świat przestępczy penetruje nie tylko środowisko sędziowskie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#ZygfrydSiwik">Zdarzenia w sądzie gdańskim nie powinny być brane przez nas jako: „ratio legis”. Czynnikiem, który powinien raczej być przez nas brany pod uwagę przy rozpatrywaniu tej poprawki, powinny być pieniądze. Jest faktem, iż regulacja proponowana przez posła Marka Wikińskiego była rozważana przez nas kilka razy. Tak samo było ze zmianą, do której ta poprawka została zgłoszona. Nawet to rozwiązanie, które mamy w sprawozdaniu podkomisji, zostało trochę zmienione w takcie prac w podkomisji. Rozważając poprawkę posła Marka Wikińskiego musimy brać pod uwagę wszystkie rozwiązania dotyczące dalszych losów konfiskowanych rzeczy. Pojedyncze zdarzenia nie mogą wpływać na kształt rozwiązań kodeksowych. Drugim czynnikiem, o którym warto pamiętać, jest charakter niszczonego mienia, w tym przypadku tytoniu. Generalnie, jako niepalący, powinienem opowiadać się za całkowitym niszczeniem tego typu wyrobów, ale nie sposób nie przyznać racji stanowisku Ministerstwa Sprawiedliwości. W przepisach karnych materialnych, nie po to zostały wyznaczone kary względne, aby teraz zmieniać generalną zasadę, dla pewnego wyjątku. W kodeksach nie znajdziemy takiego przepisu, w którym za czyn popełniony przewidziana byłaby tylko i wyłącznie jedna kara. Nie ma kar absolutnych. Cały system opiera się na wymierzaniu kary przez sędziów, na zaufaniu społeczeństwa dla wiedzy i doświadczenia władzy sądowniczej. Ten sposób wyznaczania kar jest związany z niejednolitą oceną popełnionych czynów. Jeden sąd może orzec jakiś wymiar kary, a drugi, wyższej instancji, zmienić ją. Na końcu swojej wypowiedzi, chciałbym porównać zgłoszoną poprawkę z innymi przepisami w systemie dotyczącymi konfiskaty mienia. Jeżeli spojrzymy na proponowany przepis pod kątem ustawy o zwalczani narkomanii, to konfiskowane narkotyki nie są niszczone obligatoryjnie. Narkotyki są przecież bardziej szkodliwe od tytoniu. W rozwiązaniach antynarkotykowych, także przecież chodzi o przeciwdziałanie nielegalnemu biznesowi. Jeżeli tak, to dlaczego nie stosujemy obligatoryjnego zniszczenia narkotyków? Dlaczego mamy czynić wyjątek dla tytoniu? Uważam, iż nie powinniśmy wiązać sądu jakimiś bezwzględnymi dyspozycjami. Sądy powinny działać wobec przejętych wyrobów tytoniu tak samo jak wobec innych konfiskowanych rzeczy. Tym samym, jeżeli sądy będą chciały orzec zniszczenie tytoniu, bo tego wymaga dobro prowadzonej sprawy, będą mogły to zrobić. Aktualnie obowiązujące rozwiązanie nie stoi na przeszkodzie takiemu postępowaniu. Jestem przeciwny poprawce posła Marka Wikińskiego. Sądy w Polsce powinny być darzone zaufaniem, a także powinny mieć swobodę wyboru przy podejmowaniu decyzji. Swoboda w granicach prawa nie oznacza jednak dowolności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#CezaryGrabarczyk">Zanim oddam głos zgłaszającemu się do wypowiedzi ministrowi Stanisławowi Stecowi, także chciałbym powiedzieć kilka słów na temat propozycji posła Marka Wikińskiego. Pan prof. Zygfryd Siwik porównał przepisy dotyczące niszczenia tytoniu z przepisami dotyczącymi niszczenia narkotyków. Chciałbym przypomnieć, iż niedawno minister Ryszard Kalisz, po wydarzeniach, jakie zdarzyły się w Łodzi, zapowiedział, iż rząd wystąpi z projektem nowelizacji ustawy o zwalczaniu narkomanii. Nie jest dopuszczalne, aby narkotyki rekwirowane przez Policję trafiały ponownie na rynek. Pragnę stwierdzić, że jeśli rząd wystąpi z poprawką w tej mierze, to na pewno uzyska ona moje poparcie. Jeżeli zatem poważnie rozważamy zmianę tamtych przepisów, to warto się także zastanowić, czy z nielegalnym tytoniem nie powinno postępować się tak samo? Osobiście nie palę, ale na każdym pudełku papierosów jest wyraźnie napisane, iż palenie zabija. W mojej ocenie, to właśnie to może być kryterium, wyróżniające te rekwirowane wyroby akcyzowe od innych. Rozumiem argumenty prezentowane przez Ministerstwo i eksperta Komisji, ale są także argumenty przemawiające za takimi zmianami. Sądy mają prawo do niezawisłości i niezależności w podejmowaniu decyzji, ale to nie oznacza, iż nie należy im czasami w tym pomagać. Ta pomoc jest domeną władzy ustawodawczej, dlatego iż państwo stanowi całość, która realizuje cele wszystkich obywateli. W mojej ocenie poprawka posła Marka Wikińskiego nie będzie sądom odejmowała żadnej władzy, a może jedynie ustrzec nas przed błędami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#JanBury">Popieram opinię posła Cezarego Grabarczyka. Mówiąc jednak o mądrości sądów, chciałbym dać pewien przykład pochodzący z mojego województwa. Jakiś rok temu, jeden z sądów nakazał, w trakcie postępowania, zniszczyć kilka zabytkowych ikon. Uważam, iż można czasami wskazać sądom pewien kierunek postępowania, ponieważ nie zawsze mądrość władzy sądowniczej jest taka, jakiej moglibyśmy od niej oczekiwać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#StanisławStec">Zanim przejdę do merytorycznej oceny poprawki, chciałbym podziękować przewodniczącej podkomisji posłance Małgorzacie Winiarczyk-Kossakowskiej za przygotowanie sprawozdania, w którym zawarte są nowoczesne i wielowariantowe rozwiązania. Poprawka posła Marka Wikińskiego - można powiedzieć - wychodzi naprzeciw potrzebom resortu finansów. Bez wątpienia bardzo poważnym problemem jest dla nas finansowanie magazynowania porzuconego lub przejętego dzięki kontroli skarbowej tytoniu. Obecnie, oprócz pieniędzy, zaczyna nam fizycznie brakować pomieszczeń na jego składowanie. W naszej ocenie jest całkowicie niedopuszczalne jakiekolwiek rozpatrywanie powtórnego kierowania tego typu wyrobów na rynek. Oczywiście uprawnionym do reprezentowania rządu w tej mierze jest przedstawiciel Ministerstwa Finansów, ale apelujemy do członków Komisji, aby na serio rozważyli pomysł posła Marka Wikińskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#JerzySkiba">W związku z tą dyskusją, chciałbym wskazać na pewne dane statystyczne. Obecnie, zgodnie z informacjami resortu finansów w magazynach znajduje się około 2 miliardów sztuk papierosów. Roczny koszt przechowywania tej ilości papierosów wynosi około 2 milionów złotych. Warto wspomnieć, że 2 miliardy sztuk papierosów to jest trzykrotna produkcja i sprzedaż Zakładów Tytoniowych w Lublinie w ubiegłym roku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#ZygfrydSiwik">Zanim Komisja podejmie decyzję, chciałbym zwrócić uwagę na redakcję rozpatrywanych przepisów. Oczywiście problem fakultatywnego czy obligatoryjnego niszczenia tytoniu stanowi najważniejszy element tego rozwiązania. Należy jednak także przypatrzeć się innym elementom proponowanej regulacji. Jako członek Rady Legislacyjnej muszę wskazać na konsekwencje, jakie wywoła ta zmiana w innych ustawach. Przypominam, iż wprowadzając tę zmianę będziemy musieli dokonać zmian w ustawach pozakodeksowych, aby zharmonizować rozwiązania obowiązujące w całym systemie prawa. Zmiana w kks nie zagwarantuje nam obligatoryjnego niszczenia całego nielegalnego tytoniu. Jeżeli w jakimś innym postępowaniu natrafimy na nielegalny tytoń, a nie będzie to postępowanie skarbowe, to nasza zmiana nie doprowadzi do zniszczenia go. Będzie to wymagało nowelizacji m.in. ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy Kodeks karny wykonawczy. Kodeks karny skarbowy nie może być instrumentem polityki gospodarczej państwa. Uważam, iż jeżeli wprowadzamy jakieś systemowe poprawki, to trzeba to zrobić porządnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#BeataMik">Chciałabym stwierdzić, iż rozumiem stanowisko resortu finansowego. Ten resort musi ze szczególną pieczołowitością dbać o każdą złotówkę wydaną z budżetu, ale to powoduje, że jego widzenie całości sprawy jest ograniczone. Natomiast zadaniem resortu sprawiedliwości jest dbałość o cały system prawa i jego spójność. Apelujemy zatem o rozwagę. Jeżeli już koniecznie chcemy zmieniać jakieś przepisy dotyczące niszczenia skonfiskowanych rzeczy, to zróbmy to porządnie, w odrębnej nowelizacji. Apel prof. Zygfryda Siwika jest ze wszech miar słuszny. Dlatego proponuję przyjąć teraz kompromisową propozycję zawartą w sprawozdaniu podkomisji. Natomiast poprawką posła Marka Wikińskiego proponuję zająć się później w ramach odrębnego projektu nowelizacji kks.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#CezaryGrabarczyk">Nie widzę innych zgłoszeń do dyskusji. Czy pan poseł Marek Wikiński po wysłuchaniu eksperta Komisji i stanowiska rządu podtrzymuje swoją poprawkę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#MarekWikiński">Tak. Co więcej, zwracam się do przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości o jak najszybsze przygotowanie propozycji przepisów, które muszą zostać zmienione w związku z przyjęciem tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#CezaryGrabarczyk">Zwracam się zatem do wnioskodawcy o powtórne odczytanie proponowanego przepisu po to, aby posłowie mieli świadomość, nad czym głosują.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#MarekWikiński">W zmianie nr 23 proponuję, aby lit. b nadać brzmienie: „b) po par. 4 dodaje się par. 5, 6 i 7 w brzmieniu: „Par. 5. Sąd orzekając przepadek przedmiotów może zarządzić, ich zniszczenie w całości lub części jeżeli sprzedaż tych przedmiotów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub gdy przedmioty te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia tych przedmiotów do obrotu w kraju określonym w odrębnych przepisach z zastrzeżeniem par. 6”. Par. 6. Sąd orzekając przepadek wyrobów tytoniowych jednocześnie zarządza ich zniszczenie. Par. 7. Koszty zniszczenia przedmiotów pochodzących z przepadku ponosi sprawca czynu zabronionego”.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#CezaryGrabarczyk">Kto z członków Komisji jest za przyjęciem poprawki posła Marka Wikińskiego do zmiany nr 23? Za przyjęciem poprawki opowiedziało się 4 posłów, 1 poseł był przeciwny, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż poprawka posła Marka Wikińskiego została przez Komisję zaakceptowana. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś inne zastrzeżenia do zmiany nr 23? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 23 wraz z poprawką zgłoszoną przez posła Marka Wikińskiego. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 24 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 32:</u>
          <u xml:id="u-53.1" who="#CezaryGrabarczyk">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. W razie niemożności orzeczenia w całości albo w części przepadku, o którym mowa w art. 29, gdy przedmiot został zniszczony, zgubiony, ukryty lub z innych przyczyn faktycznych lub prawnych nie może być objęty w posiadanie, sąd orzeka środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów, o których mowa w art. 29 pkt 4.”,</u>
          <u xml:id="u-53.2" who="#CezaryGrabarczyk">b) dodać par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. Przepis art. 31 par. 4 stosuje się odpowiednio”. Niestety, ale ze względu na liczne obowiązki muszę opuścić posiedzenie Komisji. Funkcję przewodniczącego dzisiejszego posiedzenia przekazuję wiceprzewodniczącemu posłowi Markowi Wikińskiemu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#MarekWikiński">Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#BeataMik">Proponujemy w art. 32 par. 1 dokonać drobnej korekty legislacyjnej polegającej na zastąpieniu wyrazów: „o których mowa w art. 29 pkt 4”, wyrazami: „określonych w art. 29 pkt 4”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zaproponowaną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 24? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 24. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 25 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 33 nadać brzmienie: „Art. 33. Par. 1. Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa skarbowego, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów określonych w art. 29 pkt 1 lub 4, sąd orzeka środek karny przepadku tej korzyści. W razie niemożności orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej orzeka się środek karny ściągnięcia jej równowartości pieniężnej. Par. 2. W razie skazania za przestępstwo skarbowe, z którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową dużej wartości, uważa się, że mienie, które sprawca objął we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub po jego popełnieniu, do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku, stanowi korzyść majątkową uzyskaną z popełnienia przestępstwa skarbowego, chyba że sprawca lub inna zainteresowana osoba przedstawi dowód przeciwny. Par. 3. Jeżeli okoliczności sprawy wskazują na duże prawdopodobieństwo, że sprawca, o którym mowa w par. 2, przeniósł na osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod jakimkolwiek tytułem prawnym, mienie stanowiące korzyść majątkową uzyskaną z popełnienia przestępstwa skarbowego uważa się, że rzeczy będące w samoistnym posiadaniu tej osoby lub jednostki oraz przysługujące jej prawa majątkowe należą do sprawcy, chyba że zainteresowana osoba lub jednostka organizacyjna przedstawi dowód zgodnego z prawem ich uzyskania. Par. 4. Przepisy par. 2 i 3 stosuje się także przy dokonaniu zajęcia stosownie do przepisu art. 131 par. 4 przy zabezpieczeniu grożącego przepadku korzyści majątkowej oraz przy egzekucji tego środka. Osoba lub jednostka, której dotyczy domniemanie ustanowione w par. 3, może wystąpić z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa o obalenie domniemania; do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu. Par. 5. W razie współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy lub równowartości pieniężnej tego udziału. Par. 6. Środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej nie orzeka się, jeżeli korzyść majątkowa podlega zwrotowi innemu uprawnionemu podmiotowi. Par. 7. Objęta przepadkiem korzyść majątkowa lub ściągnięcie jej równowartości pieniężnej przechodzi na własność Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się wyroku, a w wypadku, o którym mowa w par. 4 zdanie drugie, z chwilą uprawomocnienia się wyroku oddalającego powództwo przeciwko Skarbowi Państwa”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 25? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 25. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 26 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 34 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Sąd może orzec środek karny zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej w wypadkach określonych w art. 38 par. 1 i 2 oraz w razie skazania sprawcy za przestępstwo skarbowe określone w art. 54 par. 1, art. 55 par. 1, art. 56 par. 1, art. 59 par. 1–3, art. 63 par. 1–3, art. 64 par. 1, art. 65 par. 1, art. 66 par. 1, art. 67 par. 1 i 2, art. 68 par. 1, art. 69 par. 1–3, art. 70 par. 1, 2 i 4, art. 72 i 73 par. 1, art. 74 par. 1–3, art. 73a par. 1, art. 76 par. 1, art. 77 par. 1, art. 78 par. 1, art. 82 par. 1, art. 85 par. 1 i 2, art. 86 par. 1 i 2, art. 87 par. 1 i 2, art. 88 par. 1 i 2, art. 89 par. 1 i 2, art. 90 par. 1 i 2, art. 91 par. 1, art. 92 par. 1, art. 93, art. 97 par. 1 i 2, art. 99 par. 1, art. 100 par. 1, art. 101 par. 1, art. 102 par. 1, art. 103 par. 1, art. 104 par. 1, art. 105 par. 1, art. 106 par. 1, art. 106a par. 1, art. 106b par. 1, art. 106c par. 1, art. 106d par. 1, art. 106i par. 1, art. 106j par. 1, art. 107 par. 1–3, art. 107a par. 1 oraz art. 110”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 26? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-56.1" who="#MarekWikiński">Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 26. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 27 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 36 otrzymał brzmienie: „Art. 36. Par. 1. Stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, sąd może:</u>
          <u xml:id="u-56.2" who="#MarekWikiński">1) wymierzyć karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności; przepis art. 26 par. 2 stosuje się,</u>
          <u xml:id="u-56.3" who="#MarekWikiński">2) odstąpić od wymierzenia kary i orzec środek karny wymieniony w art. 22 par. 2 pkt 2–6,</u>
          <u xml:id="u-56.4" who="#MarekWikiński">3) odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe; przepis art. 19 par. 3 zdanie drugie stosuje się. Par. 2. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej i przed wydaniem wyroku wymagalna należność została w całości uiszczona, nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na orzeczeniu tylko kary grzywny w wysokości nieprzekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane przestępstwo skarbowe, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych wymienionych w art. 22 par. 2 pkt 2–6, przewidzianych za to przestępstwo. Par. 3. Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy współdziałającego z inną osobą lub osobami w popełnieniu przestępstwa skarbowego, jeżeli ujawnił przed organem postępowania przygotowawczego wszystkie istotne informacje dotyczące tych osób oraz okoliczności jego popełnienia. Par. 4. Przepisu par. 3 nie stosuje się, jeżeli sprawca:</u>
          <u xml:id="u-56.5" who="#MarekWikiński">1) wezwany do złożenia wyjaśnień lub zeznań, nie potwierdził w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe ujawnionych przez siebie informacji,</u>
          <u xml:id="u-56.6" who="#MarekWikiński">2) kierował wykonaniem ujawnionego przestępstwa skarbowego,</u>
          <u xml:id="u-56.7" who="#MarekWikiński">3) wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, polecił jej wykonanie ujawnionego przestępstwa skarbowego,</u>
          <u xml:id="u-56.8" who="#MarekWikiński">4) nakłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego w celu skierowania przeciwko niej postępowania o ten czyn zabroniony. Par. 5. Warunkowego zawieszenia wykonania kary, o którym mowa w par. 3, nie stosuje się także do sprawcy określonego w art. 37 par. 1 pkt 2 i 5”.</u>
          <u xml:id="u-56.9" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 27? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 27. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 28 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 37 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca:</u>
          <u xml:id="u-56.10" who="#MarekWikiński">1) popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża,</u>
          <u xml:id="u-56.11" who="#MarekWikiński">2) uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu,</u>
          <u xml:id="u-56.12" who="#MarekWikiński">3) popełnia dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,</u>
          <u xml:id="u-56.13" who="#MarekWikiński">4) skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub karę ograniczenia wolności albo karę grzywny, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności lub 6 miesięcy kary ograniczenia wolności albo po uiszczeniu grzywny wynoszącej co najmniej 120 stawek dziennych popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju,</u>
          <u xml:id="u-56.14" who="#MarekWikiński">5) popełnia przestępstwo skarbowe działając w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie przestępstwa skarbowego,</u>
          <u xml:id="u-56.15" who="#MarekWikiński">6) popełnia przestępstwo skarbowe używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo działając wspólnie z inną osobą, która używa przemocy lub grozi natychmiastowym jej użyciem,</u>
          <u xml:id="u-56.16" who="#MarekWikiński">7) przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia doprowadza inną osobę do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe. Par. 2. Przepisów par. 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, a wymagalna należność została w całości uiszczona przed zamknięciem przewodu sądowego w pierwszej instancji”.</u>
          <u xml:id="u-56.17" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 28? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 28. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 29 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 38 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę pozbawienia wolności:</u>
          <u xml:id="u-56.18" who="#MarekWikiński">1) do 6 miesięcy albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone tylko karą grzywny do 360 stawek dziennych, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,</u>
          <u xml:id="u-56.19" who="#MarekWikiński">2) do roku albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone tylko karą grzywny przekraczającą 360 stawek dziennych, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,</u>
          <u xml:id="u-56.20" who="#MarekWikiński">3) przewidzianą za przypisane przestępstwo skarbowe w wysokości nie niższej niż 1 miesiąc do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie wyłącza wymierzenia z takim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności.</u>
          <u xml:id="u-56.21" who="#MarekWikiński">Par. 2. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę pozbawienia wolności w wysokości nie niższej niż 3 miesiące do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego podwójnie, co nie wyłącza wymierzenia w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę także kary grzywny grożącej za to przestępstwo, jeżeli sprawca popełnia ten czyn zabroniony określony w:</u>
          <u xml:id="u-56.22" who="#MarekWikiński">1) art. 54 par. 1, art. 55 par. 1, art. 56 par. 1, art. 63 par. 1–3, art. 65 par. 1, art. 67 par. 1, art. 70 par. 1, 2 i 4, art. 73a par. 1, art. 76 par. 1, art. 77 par. 1, art. 78 par. 1, art. 86 par. 1 i 2, art. 87 par. 1 i 2, art. 90par. 1, art. 91 par. 1 oraz art. 92 par. 1, a kwota uszczuplonej należności publicznoprawnej lub wartość przedmiotu czynu zabronionego jest wielka,</u>
          <u xml:id="u-56.23" who="#MarekWikiński">2) art. 99 par. 1, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest wielka”.</u>
          <u xml:id="u-56.24" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 29? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 29. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 30 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 39 dotychczasową treść oznaczyć jako par. 1 oraz dodać par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. W razie skazania za zbiegające się przestępstwo skarbowe i przestępstwo określone w innej ustawie karnej, sąd wymierza karę łączną na zasadach określonych w niniejszym kodeksie; przepis art. 43 par. 1 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 30? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 30. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 31 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 41 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Warunkowe umorzenie postępowania karnego można zastosować do sprawcy przestępstwa skarbowego, chyba że przestępstwo to popełniono w warunkach określonych w art. 37 par. 1 pkt 1–3, 5–7 lub w art. 38 par. 2, z zastrzeżeniem art. 37 par. 2 i 3 oraz art. 38 par. 3. Par. 2. Umarzając warunkowo postępowanie karne za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej i tej wymagalnej należności nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia jej w całości w wyznaczonym terminie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 31? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 31. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 32 w art. 1, w której proponuje się, aby w po art. 41 dodać art. 41a w brzmieniu: „Art. 41a.par. 1. Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się także do sprawcy określonego w art. 37 par. 1 pkt 2 i 5, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Par. 2. W wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy określonego w art. 37 par. 1 pkt 2 i 5 okres próby wynosi od 3 do 5 lat, a dozór jest obowiązkowy”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 32? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 32. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 33 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 42 i 43 nadać brzmienie: „Art. 42. Par. 1. Jeżeli sprawca skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku tej kary umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, sąd może go warunkowo zwolnić po odbyciu dwóch trzecich kary, jednak nie wcześniej niż po 6 miesiącach.</u>
          <u xml:id="u-56.25" who="#MarekWikiński">Par. 2. Skazanego określonego w art. 37 par. 1 pkt 2 i 5 można warunkowo zwolnić po odbyciu trzech czwartych kary; warunkowe zwolnienie nie może nastąpić wcześniej niż po roku. Par. 3. Przepis par. 1 stosuje się odpowiednio do sumy dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno; przepis par. 1 stosuje się, jeżeli chociażby jedno z przestępstw popełniono w określonych tam warunkach. Par. 4. Jeżeli skazanym jest osoba określona w par. 2, okres próby nie może być krótszy niż 3 lata. Art. 43. Par. 1. Przepadek przedmiotów wymieniony w art. 22 par. 3 pkt 6 można orzec tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli:</u>
          <u xml:id="u-56.26" who="#MarekWikiński">1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,</u>
          <u xml:id="u-56.27" who="#MarekWikiński">2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,</u>
          <u xml:id="u-56.28" who="#MarekWikiński">3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego,</u>
          <u xml:id="u-56.29" who="#MarekWikiński">4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego,</u>
          <u xml:id="u-56.30" who="#MarekWikiński">5) zastosowano art. 5 par. 2. Par. 2. Przepisy o przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego stosuje się odpowiednio także w razie umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy. Par. 3. Przepis art. 31 par. 4 stosuje się odpowiednio. Par. 4. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności, sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego także zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, gdy jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego. Par. 5. Wymienione w par. 4 zakazy orzeka się bez wyznaczenia terminu; sąd uchyla zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia”.</u>
          <u xml:id="u-56.31" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 33? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 33. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 34 w art. 1, w której proponuje się, aby w w art. 44:</u>
          <u xml:id="u-56.32" who="#MarekWikiński">a) par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat:</u>
          <u xml:id="u-56.33" who="#MarekWikiński">1) 5 gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat,</u>
          <u xml:id="u-56.34" who="#MarekWikiński">2) 10 - gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata. Par. 2. Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tych należności.”,</u>
          <u xml:id="u-56.35" who="#MarekWikiński">b) par. 6 nadać brzmienie: „Par. 6. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia przedawnienie biegnie od dnia wydania orzeczenia w tym przedmiocie, chyba że karalność przestępstwa skarbowego już ustała”.</u>
          <u xml:id="u-56.36" who="#MarekWikiński">c) dodać par. 7 w brzmieniu: „Par. 7. Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe.”;</u>
          <u xml:id="u-56.37" who="#MarekWikiński">Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 44 par. 2 wyraz „tych” zastąpić wyrazem „tej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zaproponowanych przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 34 wraz z zgłoszoną propozycją korekty? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 34. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 35 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 45 po par. 1 dodać par. 1a w brzmieniu: „Par. 1a. Środków zabezpieczających określonych w art. 22 par. 3 nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęło 10 lat”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 35? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 35. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 36 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 47: a) par. 3 otrzymał brzmienie: „Par. 3. Do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio art. 31 par. 4 i art. 32”. b) dodać par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. Przepadek przedmiotów określony w par. 2 pkt 2 można orzec tytułem środka zabezpieczającego; przepisy art. 31 par. 1, art. 43 par. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz par. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Przepadek przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego można orzec także, jeżeli nałożono karę grzywny w drodze mandatu karnego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 36? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 36. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 37 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 48 par. 1–4 otrzymały brzmienie: „Par. 1. Kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. Par. 2. Mandatem karnym można nałożyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Par. 3. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających dziesięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Par. 4. Wymierzając karę grzywny lub nakładając ją mandatem karnym, uwzględnia się także stosunki majątkowe i rodzinne sprawcy oraz jego dochody i możliwości zarobkowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 37? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 38. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 38 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 49:</u>
          <u xml:id="u-58.1" who="#MarekWikiński">a) par. 1 i 2 otrzymały brzmienie: „Par. 1. Do przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29, art. 30 par. 1 i 6 oraz art. 31, przy czym nie obejmuje on środka przewozowego stanowiącego przedmiot określony w art. 29 pkt 2, chyba że został on specjalnie przysposobiony do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Par. 2. W wypadkach określonych w art. 54 par. 3, art. 55 par. 3, art. 58 par. 3, art. 59 par. 4, art. 63 par. 5, art. 64 par. 2, art. 66 par. 2, art. 67 par. 4, art. 68 par. 2 i 3, art. 70 par. 5, art. 73 par. 2, art. 86 par. 4, art. 87 par. 4, art. 88 par. 3, art. 89 par. 3, art. 90 par. 3 oraz art. 107 par. 4 przepadek obejmuje przedmioty określone w par. 1.”,</u>
          <u xml:id="u-58.2" who="#MarekWikiński">b) dodać się par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. W wypadkach określonych w art. 99 par. 3 oraz w art. 106d par. 2 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także można orzec przepadek innych przedmiotów określonych w par. 1”.</u>
          <u xml:id="u-58.3" who="#MarekWikiński">Do tego przepisu zostały zgłoszone liczne propozycje korekt zaproponowane przez profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby po pierwsze, w lit. a) dot. par. 1 wyrazy „przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe” zastąpić wyrazami „przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie”. Po drugie, w lit. a) dot. par. 2 skreślić wyrazy „oraz art. 107 par. 4”, a po wyrazie „art. 73 par. 2 „dodać wyrazy „oraz art. 73a par. 4”. Poza tym, po par. 2 dodać nowy par. 2a w brzmieniu: „Par. 2a. W wypadkach określonych w art. 86 par. 4, art. 87 par. 4, art. 88 par. 3, art. 89 par. 3, art. 90 par. 3 oraz art. 91 par. 4 w związku z art. 91 par. 1 orzeka się przepadek przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 1 lub 2, a także można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 3”. Po trzecie, w lit. b) dot. par. 4 wprowadzić nowe brzmienie: „b) dodaje się par. 4 i par. 5 w brzmieniu: „Par. 4. W wypadkach określonych w art. 99 par. 3 oraz w art. 106d par. 2 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, płatniczych także można orzec przepadek innych przedmiotów określonych w par. 1. Par. 5. W wypadkach określonych w art. 107 par. 4 oraz w art. 107a par. 2 stosuje się odpowiednio art. 30 par. 5”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 38 wraz z zgłoszonymi poprawkami? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 38. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 39 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 50 i 51 otrzymały brzmienie: „Art. 50. Par. 1. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa albo więcej wykroczeń skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków za pozostające w zbiegu wykroczenia. Par. 2. W razie ukarania za dwa albo więcej wykroczeń skarbowych popełnionych przed wydaniem pierwszego orzeczenia, wykonaniu podlega najsurowsza kara; wykonaniu podlegają także inne środki orzeczone w każdym z orzeczeń. Art. 51. Par. 1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 44 par. 2–4 i 6–7 stosuje się odpowiednio. Par. 2. Jeżeli w okresie przewidzianym w par. 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. Par. 3. Orzeczona kara lub środek karny wymieniony w art. 47 par. 2 pkt 2 i 3 nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata. Par. 4. Środka zabezpieczającego określonego w art. 47 par. 3 nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 39? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 39. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 40 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 52 par. 3 i 4 otrzymały brzmienie: „Par. 3. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu, lecz przed upływem okresu przewidzianego w par. 1 ponownie popełnił przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie, za które orzeczono karę lub środek karny, wymieniony w art. 22 par. 2 pkt 2–7 i 8 lit. b lub w art. 47 par. 2 pkt 2 i 3, lub w razie odstąpienia od ich wymierzenia, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Par. 4. Nałożenie kary grzywny w drodze mandatu karnego uważa się za niebyłe z upływem roku od uiszczenia lub ściągnięcia tej grzywny albo od przedawnienia jej wykonania.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 40? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 40. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 41 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 53:</u>
          <u xml:id="u-60.1" who="#MarekWikiński">a) par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Czyn zabroniony jest to zachowanie o znamionach określonych w kodeksie, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Określenie czynu zabronionego jako przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może nastąpić tylko w niniejszym kodeksie.”, b) par. 3 i 4 otrzymały brzmienie: „Par. 3. Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi. Par. 4. Minimalne wynagrodzenie jest to wynagrodzenie za pracę, ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679).”, c) par. 13–17 otrzymały brzmienie: „Par. 13. Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. Par. 14. Mała wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Par. 15. Duża wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. Par. 16. Wielka wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. Par. 17. Jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, jako wartość przedmiotu czynu zabronionego przyjmuje się jego wartość rynkową, ustaloną według przeciętnej ceny rynkowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w razie braku tych danych - na podstawie oszacowania. O wartości rozstrzyga czas popełnienia czynu zabronionego, a gdy nie można go ustalić - czas jego ujawnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej.”, d) par. 20 i 21 otrzymały brzmienie: „Par. 20. Dokument jest to każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Par. 21. Księgami są: 1) księgi rachunkowe, 2) podatkowa księga przychodów i rozchodów, 3) ewidencja, 4) rejestr, 5) inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa, a w szczególności zapisy kasy rejestrującej.”, e) par. 29 i 30 otrzymały brzmienie: „Par. 29. Przepisy par. 27 i 28 stosuje się odpowiednio do następujących określeń: „kwota niewpłaconego podatku”, „nienależny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia”, „nienależny zwrot należności podatkowej”, „nie pobiera podatku”, „nie wpłaca w terminie podatku”, „pobrany podatek”, „pobranego podatku nie wpłaca”, „podatek” oraz „wypłata lub pobranie nienależnej, nadmiernej lub wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem dotacji lub subwencji”. Par. 30. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenia, a w szczególności: „czynności sprawdzające”, „deklaracja”, „informacja podatkowa”, „inkasent”, „kontrola podatkowa”, „obowiązek podatkowy”, „podatek”, „podatnik”, „płatnik”, „zwrot podatku”, mają znaczenie nadane im w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302) z tym, że określenie „podatek” oznacza również zaliczkę na podatek, ratę podatku, a także opłaty oraz inne niepodatkowe należności budżetu państwa o podobnym charakterze daninowym; określenie „podatnik” oznacza również osobę zobowiązaną do uiszczenia opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa o podobnym charakterze daninowym.”, f) po par. 30b dodać par. 30c w brzmieniu: „Par. 30c. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenie „informacja podsumowująca” ma znaczenie nadane mu w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535)”, g) po par. 31 dodać par. 31a w brzmieniu: „Par. 31a. Czynności kontrolne w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego są to czynności określone w ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o służbie celnej (Dz.U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641)”. h) par. 34 i 35 otrzymały brzmienie: „Par. 34. Użyte w rozdziale 8 kodeksu określenia, a w szczególności: „działalność kantorowa”, „indywidualne zezwolenie dewizowe”, „jednostki uczestnictwa w funduszu zbiorowego inwestowania”, „kontrola”, „kraj”, „kraje trzecie”, „krajowe środki płatnicze”, „nierezydent”, „nierezydent z kraju trzeciego”, „obrót dewizowy”, „obrót dewizowy z zagranicą”, „papiery wartościowe”, „rezydent”, „uprawniony bank”, „wartości dewizowe”, „waluta polska”, „waluta wymienialna”, „zagraniczne środki płatnicze”, „zezwolenie dewizowe”, mają znaczenie nadane im w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz.U. Nr 141, poz. 1178). Par. 35. Użyte w rozdziale 9 kodeksu określenia, a w szczególności: „gra bingo fantowe”, „gra losowa”, „gra na automacie”, „gra na automacie o niskich wygranych”, „loteria audioteksowa”, „loteria fantowa”, „loteria promocyjna”, „zakłady wzajemne”, „zezwolenie”, mają znaczenie nadane im w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650, Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz. 1061, z 2000 r. Nr 9, poz. 117, Nr 70, poz. 816 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 84, poz. 908, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 137, poz. 1302).”, i) par. 37–39 otrzymały brzmienie: „Par. 37. Finansowy organ postępowania przygotowawczego jest to: 1) urząd skarbowy, 2) inspektor kontroli skarbowej, 3) urząd celny. Par. 38. Niefinansowy organ postępowania przygotowawczego jest to: 1) Straż Graniczna, 2) Policja, 3) Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 4) Żandarmeria Wojskowa. Par. 39. Organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego jest to: 1) miejscowo właściwa izba celna - w sprawach należących do właściwości urzędu celnego, 2) miejscowo właściwa izba skarbowa - w sprawach należących do właściwości urzędu skarbowego, a jeżeli postępowanie przygotowawcze prowadzi inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, 3) minister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał finansowy organ nadrzędny określony w pkt 1 i 2.”, j) po par. 39 dodać par. 39a w brzmieniu: „Par. 39a. Organem nadrzędnym nad niefinansowymi organami postępowania przygotowawczego określonymi w par. 38 pkt 1–3 jest prokurator, a nad niefinansowym organem postępowania przygotowawczego określonym w par. 38 pkt 4 prokurator wojskowy”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#BeataMik">W tym jednym wypadku jesteśmy przeciwni przyjęciu poprawki zgłoszonej przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji, chce poprzeć poprawkę prof. Zygfryda Siwika? Nie widzę. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 41? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 41. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 42 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 54 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 42? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 42. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 43 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 55 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 43? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 43. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 44 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 56 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 44? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 44. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 45 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 57 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par. 2. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe określone w par. 1 wpłacono w całości należny podatek na rzecz właściwego organu”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 45? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 45. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 46 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 58 otrzymał brzmienie: „Art. 58. Par. 1. Kto uszczupla opłatę skarbową przez użycie skasowanego znaku opłaty skarbowej, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. Par. 2. Karze określonej w par. 1 podlega także ten, kto skasowany znak opłaty skarbowej puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła, albo pomaga w jego zbyciu lub ukryciu. Par. 3. Jeżeli kwota uszczuplonej opłaty skarbowej albo wartość użytego skasowanego znaku tej opłaty nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby po pierwsze, w art. 58 uchylić par. 1. Po drugie, aby par. 4 nadać brzmienie: „Par. 4. Jeżeli kwota uszczuplonej opłaty skarbowej albo wartość użytego skasowanego znaku tej opłaty nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 2–3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 46 wraz z zgłoszonymi propozycjami korekt? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 46. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 47 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 59 nadać brzmienie: „Art. 59. Par. 1. Kto w celu użycia w obrocie publicznym podrabia albo przerabia znak urzędowy mający stwierdzić uiszczenie opłaty skarbowej albo takiego znaku jako autentycznego używa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Tej samej karze podlega ten, kto w obrocie publicznym podrobiony albo przerobiony znak urzędowy mający stwierdzić uiszczenie opłaty skarbowej puszcza w obieg, nabywa lub go używa albo przechowuje w celu puszczenia w obieg. Par. 3. Karze określonej w par. 1, podlega także ten, kto używa w obrocie dokumentu opatrzonego takim podrobionym lub przerobionym znakiem. Par. 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1–3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 47? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 47. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 48 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 60 par. 2–4 nadać brzmienie: „Par. 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi - w miejscu określonym w umowie z biurem rachunkowym lub w miejscu wskazanym przez kierownika jednostki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. Par. 3. Karze określonej w par. 2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz. Par. 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1–3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 48? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 48. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 49 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 62:</u>
          <u xml:id="u-64.1" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.”,</u>
          <u xml:id="u-64.2" who="#MarekWikiński">b) par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Karze określonej w par. 1 podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje wystawionej lub otrzymanej faktury lub rachunku, bądź dowodu zakupu towarów”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 49? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 49.</u>
          <u xml:id="u-64.3" who="#MarekWikiński">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 50 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 64 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Producent, który wydaje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami przeznaczone do wywozu za granicę bez pisemnego zawiadomienia w terminie właściwego organu o zamiarze ich wywozu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 50? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 50. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 51 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 65 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 lub 64, lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby lub opakowania z tymi wyrobami przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu, jeżeli ich rodzaj, ilość lub wartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe, o których na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowią przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 lub 64, lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby lub opakowania z tymi wyrobami przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu, jeżeli ich rodzaj, ilość lub wartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 51? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 51. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 52 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 66 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami oznacza nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 52? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 52. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 53 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 67 par. 1–3 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do odbioru banderol, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Kto w celu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w par. 1 uzyskuje lub przysposabia środki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Par. 3. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w par. 2 sprawca, który odstąpił od jego dokonania, w szczególności zniszczył uzyskane lub przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 53? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 53. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 54 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 68 w par. 1 pkt 2 nadać brzmienie: „2) wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi,”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 54? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 54. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 55 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 70:</u>
          <u xml:id="u-64.4" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto wbrew przepisom ustawy zbywa lub w inny sposób przekazuje znaki akcyzy osobie nieuprawnionej, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.”,</u>
          <u xml:id="u-64.5" who="#MarekWikiński">b) par. 4 nadać brzmienie: „Par. 4. Karze określonej w par. 1 podlega także ten, kto, nie będąc do tego uprawnionym, posiada, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi znaki akcyzy”.</u>
          <u xml:id="u-64.6" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 55? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 55. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 56 w art. 1, w której proponuje się, aby dodać art. 73a w brzmieniu: „Art. 73a. Par. 1. Kto w użyciu wyrobu akcyzowego zmienia jego przeznaczenie, w szczególności używa oleju opałowego jako oleju napędowego, przez co naraża podatek akcyzowy na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Jeżeli należny podatek akcyzowy jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego, określonego w par. 1 podlega karze grzywny do 270 stawek dziennych. Par. 3. Jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”.</u>
          <u xml:id="u-64.7" who="#MarekWikiński">Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w par. 2 i 3 wyrazy „należny podatek akcyzowy” zastąpić wyrazami „kwota narażanego na uszczuplenie podatku akcyzowego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zaproponowaną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 56 wraz z zgłoszoną propozycją korekty? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 56. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 57 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 74 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Producent, importer lub inny podmiot, który wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji znaków akcyzy lub jej nie przechowuje, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 57? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 57. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 58 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 75 nadać brzmienie: „Art. 75. Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy, który nie dopełnia obowiązku uzyskania od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju rozliczenia z przekazanych mu znaków akcyzy, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 58? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 58. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 59 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 76 nadać brzmienie: „Art. 76. Par. 1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Par. 3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 59? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 59. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 60 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 77:</u>
          <u xml:id="u-66.1" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.”,</u>
          <u xml:id="u-66.2" who="#MarekWikiński">b) Par. 4 i 5 nadać brzmienie: „Par. 4. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe określone w par. 1 lub 2 wpłacono w całości pobrany podatek na rzecz właściwego organu. Par. 5. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe określone w par. 3 wpłacono w całości pobrany podatek na rzecz właściwego organu”.</u>
          <u xml:id="u-66.3" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 60? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 60. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 61 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 78 i 79 nadać brzmienie: „Art. 78. Par. 1. Płatnik, który nie pobiera podatku albo pobiera go w kwocie niższej od należnej, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Jeżeli kwota niepobranego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Par. 3. Jeżeli kwota niepobranego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 79. Par. 1. Płatnik lub inkasent, który nie wyznacza w wymaganym terminie osoby, do której obowiązków należy obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, lub nie zgłasza właściwemu miejscowo organowi podatkowemu wymaganych danych takiej osoby, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Par. 2. Tej samej karze podlega płatnik, który nie składa w terminie deklaracji”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 61? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 61. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 62 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 80 dodać art. 80a w brzmieniu: „Art. 80a. par. 1. Kto w informacji podsumowującej podaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. Par. 2. Kto, wbrew obowiązkowi, nie składa w terminie właściwemu organowi informacji podsumowującej, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 62? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 62. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 63 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 81 par. 1 pkt 1 nadać brzmienie: „1) nie dokonuje w terminie zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacji objętych nim danych albo też podaje w nim dane niezgodne ze stanem rzeczywistym lub niepełne,”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 63? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 63. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 64 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 82 uchylić par. 3. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 64? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 64. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 65 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 83 i 84 nadać brzmienie: „Art. 83. Par. 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Par. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 84. Par. 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 65? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 65. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 66 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 86:</u>
          <u xml:id="u-66.4" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto, nie dopełniając ciążącego na nim obowiązku celnego, przywozi z zagranicy lub wywozi za granicę towar bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego, przez co naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”,</u>
          <u xml:id="u-66.5" who="#MarekWikiński">b) uchylić par. 5. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 66? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 66. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 67 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 87 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej, naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”.</u>
          <u xml:id="u-66.6" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 67? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 67. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 68 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 90 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto usuwa towar lub środek przewozowy spod dozoru celnego, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody uprawnionego organu niszczy, uszkadza lub usuwa zamknięcie celne”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 68? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 68. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 69 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 91 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86–90 par. 1, lub pomaga w jego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowi przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86–90 par. 1, lub pomaga w jego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 69? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 69. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 70 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 92 otrzymał brzmienie: „Art. 92. Par. 1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot lub umorzenie należności celnej jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Par. 3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot lub umorzenie należności celnej nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 70? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 70. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 71 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 94 dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 71? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 71. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 72 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 96 otrzymał brzmienie: „Art. 96. Par. 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.</u>
          <u xml:id="u-66.7" who="#MarekWikiński">Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 72? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 72. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 73 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 97 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Kto wyłudza indywidualne zezwolenie dewizowe przez podstępne wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do udzielania takich zezwoleń, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 73? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 73. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 74 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 99:</u>
          <u xml:id="u-66.8" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom wywozi lub wysyła za granicę wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.”,</u>
          <u xml:id="u-66.9" who="#MarekWikiński">b) dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, o którym mowa w par. 1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”.</u>
          <u xml:id="u-66.10" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 74? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 74. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 75 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 101 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Nierezydent z kraju trzeciego, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom nabywa lub zbywa w kraju, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów, papiery wartościowe, jednostki uczestnictwa w funduszach zbiorowego inwestowania albo wierzytelności lub inne prawa, których wykonywanie wiąże się z dokonywaniem rozliczeń pieniężnych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 75? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 75. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 76 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 106d dotychczasową treść oznaczyć jako par. 1 oraz dodać par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.”; Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 76? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 76. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 77 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 106j nadać brzmienie: „Art. 106j. Par. 1. Rezydent, który wbrew obowiązkowi dokonuje przekazu pieniężnego za granicę lub rozliczenia w kraju z nierezydentem bez pośrednictwa uprawnionego banku, podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych. Par. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 77? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-66.11" who="#MarekWikiński">Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 77. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 78 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 106l dotychczasową treść oznaczyć jako par. 1 oraz dodać par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 78? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 78. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 79 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 106ł nadać brzmienie: „Art. 106ł. Par. 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 79? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 79. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 80 w art. 1, w której proponuje się, aby tytuł rozdziału 9 nadać brzmienie: „Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko organizacji gier i zakładów wzajemnych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 80? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 80. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 81 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 107: a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie, grę na automacie o niskich wygranych lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.”,</u>
          <u xml:id="u-66.12" who="#MarekWikiński">b) par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu zabronionego określonego w par. 1 lub 2 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze losowej, grze na automacie, grze na automacie o niskich wygranych lub zakładzie wzajemnym, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”.</u>
          <u xml:id="u-66.13" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 81? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 81. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 82 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 107 dodać art. 107a w brzmieniu: „Art. 107a. Par. 1. Kto urządza lub prowadzi gry podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu bez urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zabezpieczeń, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Par. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w par. 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby po zmianie nr 82 dodać nową zmianę 82a dotyczącą art. 108 par. 2, w której przepis ten otrzymuje brzmienie: „Art. 108. Par. 2. Jeżeli nadwyżka z loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej lub loterii audiotekstowej była przeznaczona na cel społecznie użyteczny, w szczególności dobroczynny, sprawca czynu zabronionego w par. 1 podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 82 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 82. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 83 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 111 otrzymał brzmienie: „Art. 111. Par. 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 83? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 83. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 84 w art. 1, w której proponuje się, aby uchylić rozdział 10. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 84? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 84. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 85 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 113 par. 2 i 3 nadać brzmienie: „Par. 2. Nie stosuje się przepisów:</u>
          <u xml:id="u-68.1" who="#MarekWikiński">1) Kodeksu postępowania karnego dotyczących pokrzywdzonego i mediacji,</u>
          <u xml:id="u-68.2" who="#MarekWikiński">2) art. 325f Kodeksu postępowania karnego. Par. 3. W postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe nie stosuje się przepisów:</u>
          <u xml:id="u-68.3" who="#MarekWikiński">1) Kodeksu postępowania karnego dotyczących środków zapobiegawczych, poszukiwania oskarżonego i listu gończego,</u>
          <u xml:id="u-68.4" who="#MarekWikiński">2) art. 18 par. 1, art. 325c, 400, 562 par. 2 i art. 590–607 Kodeksu postępowania karnego”.</u>
          <u xml:id="u-68.5" who="#MarekWikiński">Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 113 par. 3 pkt 2 wyrazy „i art. 590-607” zastąpić wyrazami „art. 589a 589f, art. 590–607zc, art. 611g 611s oraz art. 615”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 85 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 85. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 86 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 114 nadać brzmienie: „Art. 114. Par. 1. Przepisy kodeksu mają ponadto na celu takie ukształtowanie postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, aby osiągnięte zostały cele tego postępowania w zakresie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innych uprawnionych podmiotów, spowodowanego takim czynem zabronionym. Par. 2. Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany także pouczyć sprawcę o przysługujących mu uprawnieniach w razie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innych uprawnionych podmiotów”. Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 114 par. 1 i 2 wyrazy: „innych podmiotów” zastąpić wyrazami" „innego podmiotu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 86 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 86. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 87 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 115 po par. 1 dodać par. 1a w brzmieniu: „Par. 1a. Sądy wojskowe orzekają w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe osób, o których mowa w art. 53 par. 36”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 87? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 87. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 88 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 116:</u>
          <u xml:id="u-72.1" who="#MarekWikiński">a) par. 2 i 3 nadać brzmienie: „Par. 2. Przepis par. 1 nie wyłącza w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej postępowania mandatowego na zasadach i w trybie określonym w niniejszym kodeksie, z tym że w razie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia w terminie kary grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego - właściwy do rozpoznania sprawy jest wojskowy sąd garnizonowy. Par. 3. O popełnieniu przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykroczenia skarbowego zawiadamia się prokuratora wojskowego. Dotyczy to również wypadku przewidzianego w par. 2, ale tylko w razie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia w terminie kary grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego.”,</u>
          <u xml:id="u-72.2" who="#MarekWikiński">b) Par. 5 nadać brzmienie: „Par. 5. Jeżeli przepisy par. 1–4 nie stanowią inaczej, postępowanie w sprawach o wykroczenia skarbowe odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu, mających zastosowanie w sprawach karnych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, które stosuje się odpowiednio; w szczególności w sprawach o wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o postępowaniu uproszczonym, z wyjątkiem art. 325b 325d oraz 483”.</u>
          <u xml:id="u-72.3" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 88? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 88. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 89 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 116 dodać art. 116a w brzmieniu: „Art. 116a. Jeżeli rozpoznanie sprawy w sądzie miejscowo właściwym nie jest możliwe w czasie zapewniającym uniknięcie przedawnienia karalności przestępstwa skarbowego w terminie określonym w art. 44 par. 1 lub 2 albo wykroczenia skarbowego w terminie określonym w art. 51 par. 1, uwzględniając wniosek sądu właściwego, sąd okręgowy może przekazać taką sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 89? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 89. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 90 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 117 i 118 nadać brzmienie: „Art. 117. Par. 1. Orzekanie w sprawach o wykroczenia skarbowe następuje wyłącznie w postępowaniu:</u>
          <u xml:id="u-72.4" who="#MarekWikiński">1) w przedmiocie udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,</u>
          <u xml:id="u-72.5" who="#MarekWikiński">2) nakazowym,</u>
          <u xml:id="u-72.6" who="#MarekWikiński">3) uproszczonym,</u>
          <u xml:id="u-72.7" who="#MarekWikiński">4) w stosunku do nieobecnych.</u>
          <u xml:id="u-72.8" who="#MarekWikiński">Par. 2. Orzekanie w sprawach o przestępstwa skarbowe następuje także w postępowaniu zwyczajnym, jeżeli prowadzone było śledztwo. Par. 3. W wypadkach wskazanych w kodeksie i na zasadach w nim określonych upoważniony organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel może nakładać za wykroczenia skarbowe karę grzywny w drodze mandatu karnego. Art. 118. par. 1. Organami postępowania przygotowawczego w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe są:</u>
          <u xml:id="u-72.9" who="#MarekWikiński">1) urząd skarbowy,</u>
          <u xml:id="u-72.10" who="#MarekWikiński">2) inspektor kontroli skarbowej,</u>
          <u xml:id="u-72.11" who="#MarekWikiński">3) urząd celny,</u>
          <u xml:id="u-72.12" who="#MarekWikiński">4) Straż Graniczna,</u>
          <u xml:id="u-72.13" who="#MarekWikiński">5) Policja,</u>
          <u xml:id="u-72.14" who="#MarekWikiński">6) Żandarmeria Wojskowa.</u>
          <u xml:id="u-72.15" who="#MarekWikiński">Par. 2. Organem postępowania przygotowawczego w sprawach o przestępstwa skarbowe jest także Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Par. 3. Czynności procesowe organów, o których mowa w par. 1 pkt 1, 3–6 i w par. 2 wykonują także upoważnieni przedstawiciele tych organów. Par. 4. W granicach koniecznych do zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, niezbędnych czynności procesowych w sprawach, o których mowa w art. 133 par. 1 pkt 1, mogą dokonywać także upoważnieni przez urząd celny funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbie celnej. Po dokonaniu tych czynności przekazuje się sprawę urzędowi celnemu do dalszego prowadzenia, chyba że za wykroczenie skarbowe nałożono karę grzywny w drodze mandatu karnego, a nie za chodzi potrzeba złożenia do sądu wniosku o orzeczenie przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego”. Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 118 par. 3 skreślić wyraz „także”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 90 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 90. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 91 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 118 dodać art. 118a w brzmieniu: „Art. 118a. Par. 1. W razie potrzeby dokonania czynności procesowej poza siedzibą organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, można zwrócić się do innego organu postępowania przygotowawczego o udzielenie pomocy prawnej. Par. 2. We wniosku o udzielenie pomocy prawnej należy określić czynności, jakie mają być dokonane, oraz wskazać okoliczności wymagające wyjaśnienia. Do wniosku powinny być dołączone niezbędne odpisy akt sprawy. Akta lub odpowiednią ich część przesyła się tylko w razie istotnej potrzeby. Par. 3. Organ postępowania przygotowawczego wezwany do udzielenia pomocy prawnej powinien niezwłocznie dokonać czynności tak, aby nie zachodziła konieczność ich powtarzania lub uzupełnienia, a także z własnej inicjatywy wykonać inne niezbędne czynności. Par. 4. Jeżeli zleconych czynności nie można wykonać w ciągu 30 dni, należy niezwłocznie zawiadomić organ wzywający do udzielenia pomocy prawnej o przyczynie zwłoki, z podaniem terminu wykonania czynności”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 91? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 91. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 92 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 119 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. W razie prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów, co do których podmiot określony w par. 1 nie zgłosił interwencji we właściwym czasie z przyczyn od siebie niezależnych, odpowiedzialność Skarbu Państwa ocenia się według przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 92? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 92. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 93 w art. 1, w której proponuje się, aby tytułowi rozdziału 12 nadać brzmienie: „Strony i ich procesowi przedstawiciele”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 93? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 93. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 94 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 121 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Organy postępowania przygotowawczego określone w art. 133 par. 1 i art. 134 par. 1 pkt 1 i 2 mają w sprawach o wykroczenia skarbowe uprawnienia do sporządzania i wnoszenia aktu oskarżenia oraz do popierania go przed sądem, a także do występowania w toku całego postępowania, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 94? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 94. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 95 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 122 par. 1 i 2 nadać brzmienie: „Par. 1. W sprawach, w których finansowy organ postępowania przygotowawczego prowadzi takie postępowanie, oraz gdy następnie wnosi i popiera akt oskarżenia przed sądem:</u>
          <u xml:id="u-74.1" who="#MarekWikiński">1) przez wyrażenie „prokurator” w art. 18 par. 2, art. 19 par. 1 zdanie pierwsze i par. 2, art. 20 par. 1, art. 23, 46, 71 par. 2, art. 87 par. 3, art. 93 par. 3, art. 100 par. 2, art. 135, 158, 160 par. 4, art. 192 par. 2, art. 215, 218 par. 1 zdanie pierwsze, art. 231 par. 1, art. 281, 282 par. 1 pkt 1, art. 288 par. 1, art. 290 par. 1, art. 298 par. 1, art. 299 par. 3, art. 306 par. 2 zdanie pierwsze, art. 308 par. 1, art. 317 par. 2, art. 323 par. 1 i 3, art. 324 par. 1 i 2, art. 325e par. 2 zdanie drugie, art. 327 par. 1 i 3, art. 330 par. 1 i par. 2 zdanie pierwsze, art. 331 par. 1, art. 333 par. 2, art. 336 par. 1 i 3, art. 339 par. 1 pkt 1, par. 3 pkt 4 i par. 5, art. 340 par. 2, art. 341 par. 1 i 2, art. 343 par. 5, art. 345 par. 1 i 2, art. 354, art. 359 pkt 1, art. 380, art. 387 par. 2, art. 441 par. 4, art. 446 par. 2, art. 448, 450 par. 1, art. 461 par. 1, art. 505, art. 526 par. 2, art. 527 par. 1, art. 530 par. 4 i 5, art. 545 par. 2, art. 550 par. 2, art. 570, 571 par. 2 oraz w art. 618 par. 1 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”. 2) przez wyrażenie „prokurator” w art. 15 par. 1, art. 48 par. 1, art. 156 par. 5, art. 179 par. 3, art. 306 par. 2, art. 325, art. 325e par. 2 zdanie pierwsze i par. 3, art. 326 par. 1 3 oraz w art. 327 par. 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego”, z tym że z tytułu sprawowanego nadzoru organ nadrzędny nie może przejąć sprawy do swego prowadzenia, 3) przez wyrażenie „Prokurator Generalny” w art. 328 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „ministra właściwego do spraw finansów publicznych”, gdy potrzeba uchylenia prawomocnego postanowienia zachodzi w sprawie o wykroczenie skarbowe. Par. 2. Finansowy organ postępowania przygotowawczego może wystąpić z wnioskiem do prokuratora o podjęcie czynności, o których mowa w art. 73 par. 2 i 3, art. 180 par. 1, art. 202 par. 1, art. 203 par. 2, art. 214 par. 1 i 8, art. 218 par. 1 zdanie drugie, art. 220 par. 1, art. 226 zdanie drugie, art. 237 par. 1 i 2, art. 247 par. 1, art. 250 par. 2–4, art. 263 par. 2, art. 270 par. 1 oraz w art. 293 par. 1 Kodeksu postępowania karnego. Jeżeli w wypadku, o którym mowa w art. 202 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, prokurator powołuje biegłych lekarzy psychiatrów, a także w wypadku, o którym mowa w art. 250 par. 2 Kodeksu postępowania karnego, prokurator występuje do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania, z mocy prawa obejmuje postępowanie przygotowawcze nadzorem”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 95? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 95. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 96 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 122 dodać art. 122a w brzmieniu: „Art. 122a. par. 1. W sprawach o wykroczenia skarbowe oskarżony może korzystać z pomocy jednego obrońcy. Par. 2. Obrońcą w sprawie o wykroczenie skarbowe może być także radca prawny”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 96? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 96.</u>
          <u xml:id="u-74.2" who="#MarekWikiński">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 97 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 124 dodać par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Po wniesieniu aktu oskarżenia prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba rozważenia kwestii pociągnięcia do odpowiedzialności posiłkowej”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 97? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 97. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 98 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 125 nadać brzmienie: „Art. 125. par. 1. Do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio dotyczące podejrzanego, oskarżonego i obrońcy przepisy: art. 72, 74 par. 1, art. 75–79, 81, 84–86, 157 par. 1 i 2, art. 174–176, 300, 301, 315 par. 1, art. 316, 321, 323 par. 2, art. 334 par. 2, art. 337, 338 par. 1, art. 343 par. 5, art. 353 par. 2, art. 386, 389 i 390, 391 par. 2, 431 par. 2 i 3, art. 434–435, 440, 443, 453 par. 3, art. 454 par. 1, art. 455, 475, 480, 482 par. 1, art. 524 par. 3, art. 540 par. 2 i 3, art. 542 par. 2, art. 545 par. 1, art. 547 par. 3, art. 548, 624 par. 1, art. 627, 630, 632–633 oraz art. 636 par. 1 Kodeksu postępowania karnego. Par. 2. Do osób najbliższych podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej będącego osobą fizyczną stosuje się odpowiednio art. 182, 185 i 186 Kodeksu postępowania karnego. Par. 3. Od chwili wydania postanowienia, o którym mowa w art. 124 par. 1, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej może być w tym charakterze wezwany do udziału w czynnościach procesowych. Par. 4. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej nie może być przesłuchany w charakterze świadka, także w wypadku gdy jest interwenientem lub podmiotem obowiązanym do zwrotu korzyści majątkowej, o którym mowa w art. 24 par. 5. Par. 5. Do podmiotu, który uzyskał korzyść majątkową, przepisy art. 333 par. 4, 370 par. 1, art. 416, art. 422 par. 1 i art. 444 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio, z tym że przez wyrażenie „prokurator” należy rozumieć także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 98? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 98. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 99 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 126 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Jeżeli interwenient w zgłoszeniu nie podał miejsca swego zamieszkania, pobytu lub siedziby lub podał co do tego nieprawdziwe dane, zgłoszenie jest bezskuteczne”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 99? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 99. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 100 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 128:</u>
          <u xml:id="u-74.3" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Do interwenienta oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio przepisy art. 232 par. 3, art. 305 par. 4, art. 315 par. 1, art. 316 par. 1, art. 318, 321, 323 par. 2, art. 334 par. 2, art. 338 par. 1, art. 343 par. 5, art. 475, 482 par. 1 zdanie pierwsze, art. 549 oraz 550 par. 2 Kodeksu postępowania karnego.”,</u>
          <u xml:id="u-74.4" who="#MarekWikiński">b) uchylić par. 4; Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 100? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 101. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 101 w art. 1, w której proponuje się, aby użyty w art. 129, 130, 147 oraz art. 181 par. 1 w różnych przypadkach wyraz „dochodzenie” zastąpić użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „postępowanie przygotowawcze”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 101? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 101. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 102 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 131 i 132 nadać brzmienie: „Art. 131. Par. 1. W razie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego zabezpieczyć można także środek karny przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej oraz uiszczenie należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym. Par. 2. Przepis par. 1 stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia grożącego środka karnego przepadku korzyści majątkowej i ściągnięcia jej równowartości pieniężnej. Par. 3. Karę grzywny i środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów można zabezpieczyć także na mieniu podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej. Par. 4. Do zabezpieczenia grożącego środka karnego przepadku korzyści majątkowej i ściągnięcia jej równowartości pieniężnej oraz przepadku przedmiotów i ściągnięcia ich równowartości pieniężnej stosuje się odpowiednio przepis art. 292 par. 2 Kodeksu postępowania karnego. Art. 132. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 131, upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: przepadek przedmiotów lub ściągnięcie ich równowartości pieniężnej, środek karny przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej. Zabezpieczenie należności publicznoprawnej upada, jeżeli w ciągu 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie nie zostanie wszczęta egzekucja dla ściągnięcia tych należności”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 102? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 102. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 103 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 132 dodać art. 132a w brzmieniu: „Art. 132a. W wypadkach określonych w art. 131 można także dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 103? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 103. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 104 w art. 1, w której proponuje się, aby tytułowi rozdziału 14 nadać brzmienie: „Właściwość organów postępowania przygotowawczego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 104? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 104. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 105 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 133 i 134 nadać brzmienie: „Art. 133. Par. 1. Postępowanie przygotowawcze prowadzą: 1) urząd celny - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 63–75, 85–96 par. 1 i art. 106h oraz w sprawach ujawnionych w zakresie swojego działania przez urzędy celne z art. 99, 100, 106e, 106f, 106g i 106k, a także w sprawach w zakresie swojego działania z art. 54, 56, 57 par. 1, art. 76, 80, 83, 84 par. 1, art. 107, 107a oraz art. 109–111 par. 1, 2) urząd skarbowy - w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, 3) inspektor kontroli skarbowej - w sprawach ujawnionych w zakresie działania kontroli skarbowej. Par. 2. Organy, o których mowa w par. 1, mogą wszcząć postępowanie przygotowawcze w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe nienależące do ich właściwości; po zabezpieczeniu dowodów przekazują sprawę do dalszego prowadzenia właściwemu organowi. Art. 134. Par. 1. Postępowanie przygotowawcze prowadzą także: 1) Straż Graniczna - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 63–71, 85–96 par. 1, art. 99, 100 oraz 106e 106h, ujawnione w zakresie swego działania przez Straż Graniczną, 2) Policja - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe ujawnione w zakresie swego działania przez Policję, 3) Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego - w sprawach o przestępstwa skarbowe ujawnione w zakresie swego działania przez ten organ, 4) Żandarmeria Wojskowa - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby określone w art. 53 par. 36. Par. 2. Organy określone w par. 1 pkt 1–3 zawiadamiają niezwłocznie o prowadzeniu postępowania przygotowawczego właściwe finansowe organy postępowania przygotowawczego przez przesłanie odpisu postanowienia o jego wszczęciu, chyba że ograniczą swoje czynności do zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego oraz przekazania sprawy do dalszego prowadzenia tym organom. Par. 3. Organ określony w par. 1 pkt 4 o wszczęciu postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie właściwego prokuratora wojskowego. Par. 4. W razie zgłoszenia przez sprawcę czynu zabronionego wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności i po otrzymaniu przez niego pisemnego pouczenia o warunkach dopuszczalności tego środka karnego, przekazanie sprawy właściwemu finansowemu organowi postępowania przygotowawczego jest obowiązkowe. Par. 5. Przepisy par. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy organ określony w par. 1 pkt 1–3 jest właściwy do prowadzenia postępowania przygotowawczego w sprawie o czyn zabroniony jako przestępstwo lub wykroczenie określone w przepisach karnych innej ustawy, który wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 105? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 105. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 106 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 134 dodać art. 134a w brzmieniu: „Art. 134a. Prokurator prowadzi postępowanie przygotowawcze, jeżeli przepis ustawy tak stanowi”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 106? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 106. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 107 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 135–140 otrzymały brzmienie: „Art. 135. Par. 1. W wypadku gdy sprawcy zarzucono kilka przestępstw skarbowych albo wykroczeń skarbowych, względnie gdy zachodzi zbieg przepisów określony w art. 7 par. 1, a sprawy należą do właściwości różnych organów postępowania przygotowawczego, właściwy jest organ, który pierwszy wszczął postępowanie. Par. 2. Jeżeli sprawcy zarzucono przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe, a sprawy należą do właściwości różnych finansowych organów postępowania przygotowawczego, właściwy jest organ, który wszczął postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe. Par. 3. Jeżeli sprawa o przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe należy do właściwości finansowych i niefinansowych organów postępowania przygotowawczego, postępowanie prowadzi finansowy organ postępowania przygotowawczego, chyba że postępowanie przygotowawcze prowadzi Żandarmeria Wojskowa. Spór o właściwość między finansowymi i niefinansowymi organami postępowania przygotowawczego rozstrzyga prokurator właściwy ze względu na siedzibę organu niefinansowego. Par. 4. Spór o właściwość między finansowymi organami postępowania przygotowawczego rozstrzyga organ nadrzędny nad tymi organami. Jeżeli spór toczy się między finansowymi organami postępowania przygotowawczego mniemającymi wspólnego organu nadrzędnego, rozstrzyga go minister właściwy do spraw finansów publicznych. Par. 5. W czasie trwania sporu o właściwość każdy z organów postępowania przygotowawczego dokonuje czynności niecierpiących zwłoki. Art. 136. Par. 1. Postępowanie mandatowe prowadzi finansowy organ postępowania przygotowawczego lub jego upoważniony przedstawiciel albo osoba, o której mowa w art. 118 par. 4, a także niefinansowy organ postępowania przygotowawczego, gdy przepis szczególny tak stanowi; postępowaniu temu nie stoi na przeszkodzie uprzednie wszczęcie postępowania przygotowawczego. Par. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i sposób wydawania funkcjonariuszom finansowych organów postępowania przygotowawczego i niefinansowych organów postępowania przygotowawczego upoważnienia do nakładania kary grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe, szczegółowe zasady jej nakładania i sposób uiszczania, sposób ewidencjonowania grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego, organy właściwe w sprawach rozliczania formularzy mandatu karnego oraz wzory formularzy mandatu karnego, mając na względzie potrzebę szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia skarbowego oraz potrzebę ujednolicenia zasad nakładania przez funkcjonariuszy uprawnionych organów kary grzywny w drodze mandatu karnego, a także pouczenia osób karanych o ich prawach i obowiązkach. Art. 137. Par. 1. W postępowaniu mandatowym, jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, karę grzywny w drodze mandatu karnego nałożyć można jedynie, gdy osoba sprawcy i okoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż ta, która jest określona w art. 48 par. 2. Par. 2. Postępowania mandatowego nie stosuje się, jeżeli: 1) w związku z wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, chyba że do chwili przyjęcia mandatu karnego wymagalna należność została w całości uiszczona, 2) zachodzi zbieg przepisów określony w art. 7 par. 1, a ten sam czyn sprawcy wykroczenia skarbowego wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego. Par. 3. Warunkiem nałożenia kary grzywny w drodze mandatu karnego jest wyrażenie przez sprawcę wykroczenia skarbowego zgody na przyjęcie mandatu. Jeżeli za wykroczenie skarbowe przewidziane jest obowiązkowe orzeczenie przepadku przedmiotów, sprawca zobowiązany jest wyrazić także zgodę na ich przepadek; zgodę tę odnotowuje się w protokole przesłuchania lub na dokumencie mandatu karnego. Par. 4. Upoważniony podmiot, nakładając karę grzywny w drodze mandatu karnego, jest obowiązany określić wykroczenie skarbowe zarzucane sprawcy oraz pouczyć go o prawie odmowy przyjęcia mandatu i o skutkach prawnych takiej odmowy. Art. 138. Par. 1. W postępowaniu mandatowym można nałożyć karę grzywny w drodze mandatu karnego: 1) wydanego ukaranemu po uiszczeniu kary grzywny bezpośrednio upoważnionemu podmiotowi, który ją nałożył, 2) kredytowanego, wydawanego za potwierdzeniem odbioru ukaranemu.</u>
          <u xml:id="u-74.5" who="#MarekWikiński">Par. 2. Mandatem karnym, o którym mowa w par. 1 pkt 1, może być nałożona kara grzywny jedynie na osobę czasowo tylko przebywającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemającą stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu. Par. 3. Przepis par. 2 stosuje się odpowiednio do osób stale przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które czasowo opuszczają to terytorium. Par. 4. Mandat karny, o którym mowa w par. 1 pkt 1, staje się prawomocny z chwilą uiszczenia kary grzywny upoważnionemu podmiotowi, który ją nałożył, zaś mandat karny kredytowany - z chwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego. Par. 5. Mandat karny kredytowany powinien zawierać pouczenie o obowiązku uiszczenia nałożonej kary grzywny w terminie 7 dni od daty przyjęcia mandatu oraz o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie. Par. 6. Po nałożeniu kary grzywny w drodze mandatu karnego organ postępowania przygotowawczego, w razie istnienia podstaw określonych w art. 47 par. 3, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego. Art. 139. Par. 1. W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Par. 2. W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego, a zwłaszcza, gdy sprawca wykroczenia skarbowego przebywa stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, organ postępowania przygotowawczego może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego sprawcy, w szczególności przedmiotów zagrożonych przepadkiem. Art. 140. Par. 1. Prawomocny mandat karny podlega niezwłocznie uchyleniu, jeżeli karę grzywny nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym jako wykroczenie skarbowe. Uchylenie następuje na wniosek ukaranego złożony w terminie zawitym 7 dni od daty przyjęcia mandatu lub z urzędu. Par. 2. Uprawnionym do uchylania prawomocnych mandatów karnych jest sąd, w którego okręgu mandat został nałożony. Sąd orzeka jednoosobowo na posiedzeniu. Przed podjęciem decyzji można zarządzić stosowne czynności w celu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego. Par. 3. Uchylając mandat karny nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, niezwłoczny zwrot uiszczonej kwoty, chyba że czyn zarzucany sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego; w takim wypadku uiszczoną kwotę zatrzymuje się do zakończenia postępowania jako zabezpieczenie grożących mu kar, środków karnych lub innych środków oraz kosztów postępowania. Par. 4. W razie uchylenia mandatu karnego, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 107? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 107. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 108 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 142: a) par. 1 i 2 otrzymały brzmienie: „Par. 1. W postępowaniu prowadzonym przez finansowy organ postępowania przygotowawczego, zanim wniesiono akt oskarżenia, sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może zgłosić wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.</u>
          <u xml:id="u-74.6" who="#MarekWikiński">Par. 2. Przed pierwszym przesłuchaniem finansowy organ postępowania przygotowawczego jest obowiązany pouczyć sprawcę także o prawie złożenia takiego wniosku.”. b) dodać par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Do sprawcy, o którym mowa w par. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o podejrzanym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej”. Do tego przepisu zostały zgłoszone propozycje korekt zaproponowane przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#BeataMik">Po pierwsze, proponujemy, aby w art. 137 par. 2 po pkt 2 dodać nowy pkt 3 w brzmieniu: „3) zgłoszono interwencję co do przedmiotu podlegającego przepadkowi”. Po drugie, w art. 137 par. 4 nadać nowe brzmienie: „Par. 4 Upoważniony organ postępowania przygotowawczego jego lub jego przedstawiciel, wymierzając karę grzywny w drodze mandatu karnego, obowiązany jest określić wykroczenie skarbowe zarzucane sprawcy oraz pouczyć go o warunkach dopuszczalności postępowania mandatowego, a zwłaszcza o skutkach prawnych braku zgody, o której mowa w par. 3”. Po trzecie, proponujemy, aby w art. 139 par. 1 i 2 nadać nowe brzmienie: „Par. 1. W razie braku zgody, o której mowa w art. 137 par. 3, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Par. 2. W sytuacji, o której mowa w par. 1, a zwłaszcza gdy sprawca wykroczenia skarbowego przebywa stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego sprawcy, w szczególności przedmiotów zagrożonych przepadkiem”. Po czwarte, w art. 140 par. 3 proponujemy, aby po wyrazie „skarbowego” dodać „przestępstwa lub wykroczenia”, a po wyrazie „zabezpieczenie” dodać wyraz „majątkowe”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycje korekt zgłoszone przez profesora Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 108 wraz z propozycjami korekt tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 108. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 109 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 143:</u>
          <u xml:id="u-76.1" who="#MarekWikiński">a) par. 1 nadać brzmienie : „Par. 1. Składając wniosek, o którym mowa w art. 142 par. 1, należy łącznie uiścić:</u>
          <u xml:id="u-76.2" who="#MarekWikiński">1) należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności, chyba że do chwili zgłoszenia wniosku ta wymagalna należność została w całości uiszczona,</u>
          <u xml:id="u-76.3" who="#MarekWikiński">2) tytułem kary grzywny kwotę odpowiadającą co najmniej jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia, a za wykroczenie skarbowe - kwotę odpowiadającą co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia,</u>
          <u xml:id="u-76.4" who="#MarekWikiński">3) co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.”,</u>
          <u xml:id="u-76.5" who="#MarekWikiński">b) par. 6 nadać brzmienie: „Par. 6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania związanych ze zgłoszeniem wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w wysokości nie wyższej niż jedna dziesiąta minimalnego wynagrodzenia, mając na uwadze w szczególności przeciętne wydatki finansowego organu postępowania przygotowawczego, poniesione w związku z jego rozpoznaniem”.</u>
          <u xml:id="u-76.6" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 109? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 109. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 110 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 143 dodać art. 143a w brzmieniu: „Art. 143a. Par. 1. Jeżeli wniosek, o którym mowa w art. 142 par. 1, nie odpowiada wymaganiom formalnym, a brak jest tego rodzaju, że wniosek nie może otrzymać biegu, wzywa się osobę, od której wniosek pochodzi, do usunięcia braku w terminie 7 dni. Par. 2. W razie uzupełnienia braku w terminie, wniosek wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. W razie nieuzupełnienia braku w terminie, wniosek uznaje się za bezskuteczny, o czym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 110? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 110. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 111 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 144 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Cofnięcie wniosku, o którym mowa w art. 142 par. 1, nie jest możliwe przed upływem 1 miesiąca od jego złożenia, a także po wniesieniu do sądu przez finansowy organ postępowania przygotowawczego wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 111? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 111. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 112 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 145: a) par. 1–3 nadać brzmienie: „Par. 1. W razie wystąpienia przez sprawcę o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, finansowy organ postępowania przygotowawczego może zamiast aktu oskarżenia wnieść niezwłocznie do sądu wniosek o udzielenie takiego zezwolenia. Par. 2. Wniosek finansowego organu postępowania przygotowawczego powinien zawierać:</u>
          <u xml:id="u-76.7" who="#MarekWikiński">1) imię i nazwisko sprawcy oraz inne dane określające jego tożsamość,</u>
          <u xml:id="u-76.8" who="#MarekWikiński">2) dokładne określenie czynu zarzucanego sprawcy ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia, a zwłaszcza wysokości uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej,</u>
          <u xml:id="u-76.9" who="#MarekWikiński">3) wskazanie przepisów kodeksu, pod które zarzucany czyn podpada,</u>
          <u xml:id="u-76.10" who="#MarekWikiński">4) dokładne określenie wykonanych przez sprawcę obowiązków, o których mowa w art. 143 par. 1-3, 5) wskazanie sądu właściwego do udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Par. 3. Uzasadnienie wniosku może być ograniczone do wskazania dowodów świadczących o tym, że wina sprawcy i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, a ponadto innych okoliczności świadczących o tym, że w danej sprawie można zezwolić na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, w szczególności ze względu na to, że jest to wystarczające dla zaspokojenia uzasadnionego interesu finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu.”, b) par. 5 nadać brzmienie: „Par. 5. O wniesieniu do sądu wniosku, o którym mowa w par. 1, finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie sprawcę, jak również przedstawiciela ustawowego, o którym mowa w art. 142 par. 3.”; Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 112? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 112. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 113 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 146 nadać brzmienie: „Art. 146. Par. 1. Złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności finansowy organ postępowania przygotowawczego uzależnia od wykonania obowiązku uiszczenia w całości wymagalnej należności publicznoprawnej, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności, a do tej chwili należność ta nie została uiszczona. Par. 2. Złożenie wniosku, o którym mowa w par. 1, finansowy organ postępowania przygotowawczego może uzależnić: 1) od uiszczenia tytułem kary grzywny dodatkowej kwoty, nieprzekraczającej jednak łącznie z kwotą już wpłaconą wysokości połowy sumy odpowiadającej górnej granicy ustawowego zagrożenia za dany czyn zabroniony, 2) od wyrażenia zgody na przepadek przedmiotów nieobjętych wnioskiem sprawcy, o którym mowa w art. 142 par. 1, a w razie niemożności ich złożenia - od uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4, 3) od uiszczenia pozostałych kosztów postępowania. Par. 3. Czas, rodzaj i sposób wykonania obowiązków, o których mowa w par. 1 lub 2, finansowy organ postępowania przygotowawczego określa po wysłuchaniu sprawcy, jak również przedstawiciela ustawowego, o którym mowa w art. 142 par. 3”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 113? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 113. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 114 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 148: a) par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. W kwestii udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności sąd orzeka niezwłocznie na posiedzeniu.”, b) par. 4–5 otrzymały brzmienie: „Par. 4. Stawiennictwo na posiedzenie finansowego organu postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciela, w szczególności tego, który złożył wniosek, jest obowiązkowe, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi. Par. 5. Sąd, uwzględniając wniosek, orzeka wyrokiem.”, c) dodaje się par. 6 w brzmieniu: Par. 6. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, niezwłocznie zwraca sprawę finansowemu organowi postępowania przygotowawczego.</u>
          <u xml:id="u-76.11" who="#MarekWikiński">Przepis art. 144 par. 3 stosuje się odpowiednio.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 114? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 114. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 115 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 149 nadać brzmienie: „Art. 149. Par. 1. W razie zaskarżenia wyroku o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności ulega on uchyleniu lub zmianie w postępowaniu odwoławczym tylko wtedy, gdy sąd orzekł: 1) tytułem kary grzywny kwotę inną niż uiszczona przez sprawcę,</u>
          <u xml:id="u-76.12" who="#MarekWikiński">2) przepadek przedmiotów lub uiszczenie ich równowartości pieniężnej w zakresie nieobjętym zgodą sprawcy. Par. 2. Sąd odwoławczy orzeka na posiedzeniu jednoosobowo, chyba że sąd pierwszej instancji orzekał w składzie jednego sędziego i dwóch ławników.”.</u>
          <u xml:id="u-76.13" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 115? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 115. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 116 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 150 par. 3 i 4 nadać brzmienie: „Par. 3. Czynności, o których mowa w art. 75 par. 2 oraz art. 285 par. 2 Kodeksu postępowania karnego, są dokonywane przez Policję, Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Żandarmerię Wojskową, a gdy postępowanie przygotowawcze prowadzone jest przez finansowy organ postępowania przygotowawczego - przez Policję na żądanie tego organu. Par. 4. Oprócz Policji, czynność, o której mowa w art. 244 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, może być dokonana także przez Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Żandarmerię Wojskową”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 116? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 116. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 117 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 151 dodać art. 151a i art. 151b w brzmieniu: „Art. 151a. Par. 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach o przestępstwa skarbowe:</u>
          <u xml:id="u-76.14" who="#MarekWikiński">1) popełnione w warunkach określonych w art. 37 par. 1 lub w art. 38 par. 2,</u>
          <u xml:id="u-76.15" who="#MarekWikiński">2) jeżeli osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu,</u>
          <u xml:id="u-76.16" who="#MarekWikiński">3) jeżeli osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego,</u>
          <u xml:id="u-76.17" who="#MarekWikiński">4) jeżeli oskarżony lub osoba podejrzana jest pozbawiony wolności w tej lub w innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem,</u>
          <u xml:id="u-76.18" who="#MarekWikiński">5) jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 79 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, chyba że zaistnieją przesłanki z art. 79 par. 4 Kodeksu postępowania karnego. Par. 2. W pozostałych sprawach o przestępstwa skarbowe prowadzi się dochodzenie, chyba że finansowy organ postępowania przygotowawczego odmiennie zarządzi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy. Art. 151b. Par. 1. Prokurator prowadzi śledztwo w wypadkach określonych w art. 151a par. 1 pkt 2 i 3, a także wtedy, gdy uzna, że wymagają tego okoliczności sprawy.</u>
          <u xml:id="u-76.19" who="#MarekWikiński">Par. 2. Jeżeli prokurator wszczął śledztwo, może powierzyć organowi określonemu w art. 118 par. 1 pkt 1–5 albo w par. 2 jego przeprowadzenie w całości, albo w określonym zakresie lub dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; w wypadkach określonych w art. 151a par. 1 pkt 2 i 3 prokurator nie może jednak powierzyć innemu organowi prowadzenia śledztwa w całości. Organ, któremu prokurator powierzył przeprowadzenie poszczególnych czynności, może dokonać także innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba. Par. 3. Prokurator może zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, w szczególności czynności wymagające postanowienia, związane z przedstawieniem zarzutów, pociągnięciem do odpowiedzialności posiłkowej, zmianą postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub o pociągnięciu do odpowiedzialności posiłkowej albo z zamknięciem śledztwa.”; Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 117? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 117. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 118 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 152 i 153 nadać brzmienie: „Art. 152. W sprawach o wykroczenia skarbowe prowadzi się dochodzenie. Ogranicza się ono do przesłuchania podejrzanego oraz w razie potrzeby także do innych czynności w zakresie niezbędnym do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Art. 153. Par. 1. Postępowanie przygotowawcze w sprawie o przestępstwo skarbowe powinno być zakończone w ciągu 3 miesięcy. W razie niezakończenia postępowania w tym terminie organ nadrzędny nad organem prowadzącym postępowanie może przedłużyć je na okres do 6 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator może przedłużyć okres postępowania na dalszy czas oznaczony. Par. 2. Dochodzenie w sprawie o przestępstwo skarbowe po jego przedłużeniu toczy się nadal jako dochodzenie. Par. 3. W razie niezakończenia dochodzenia w sprawie o wykroczenie skarbowe prowadzonego przez organ postępowania przygotowawczego w ciągu 2 miesięcy, organ nadrzędny nad tym organem może przedłużyć dochodzenie na czas oznaczony”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 118? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 118. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 119 w art. 1, w której proponuje się, aby uchylić art. 154. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 119? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 119. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 120 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 155 i 156 otrzymały brzmienie: „Art. 155. Par. 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia dochodzenia, finansowy organ postępowania przygotowawczego sporządza akt oskarżenia i wnosi do właściwego sądu oraz popiera go przed tym sądem albo wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu postępowania przygotowawczego albo o uzupełnieniu dochodzenia. O wniesieniu aktu oskarżenia w sprawie o przestępstwo skarbowe finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie prokuratora przez doręczenie odpisu tego aktu. Par. 2. W sprawie o przestępstwo skarbowe podlegające rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym finansowy organ postępowania przygotowawczego w ciągu 14 dni od zakończenia śledztwa sporządza akt oskarżenia i przesyła go wraz z aktami prokuratorowi, przekazując jednocześnie dowody rzeczowe. Akt oskarżenia zatwierdza i wnosi do sądu prokurator. W akcie oskarżenia należy także wskazać finansowy organ postępowania przygotowawczego, któremu przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego.</u>
          <u xml:id="u-76.20" who="#MarekWikiński">Organ ten zawiadamia się niezwłocznie o wniesieniu aktu oskarżenia przez doręczenie jego odpisu. Par. 3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, terminy określone w par. 1 i 2 wynoszą 7 dni. Par. 4. W sprawie, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka. Par. 5. Do aktu oskarżenia można dołączyć także wniosek o nałożenie odpowiedzialności posiłkowej, a także wniosek o zobowiązanie podmiotu, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości albo w części na rzecz Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego. Art. 156. Par. 1. Prokurator, a także finansowy organ postępowania przygotowawczego może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za zarzucane mu przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Par. 2. Wniosek może dotyczyć:</u>
          <u xml:id="u-76.21" who="#MarekWikiński">1) w sprawie o przestępstwo skarbowe - wymierzenia oskarżonemu kary z zastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzenia, orzeczenia środka karnego określonego w art. 22 par. 2 pkt 2–6, odstąpienia od ich wymierzenia lub warunkowego zawieszenia wykonania kary; przepisu nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 37 par. 1 lub w art. 38 par. 2, z zastrzeżeniem art. 37 par. 2 i 3 albo art. 38 par. 3,</u>
          <u xml:id="u-76.22" who="#MarekWikiński">2) w sprawie o wykroczenie skarbowe - wymierzenia oskarżonemu kary grzywny nieprzekraczającej dziesięciokrotności minimalnego wynagrodzenia albo orzeczenia środka karnego określonego w art. 47 par. 2 pkt 2 lub 3 albo z odstąpieniem od ich wymierzenia. Par. 3. Przepisy art. 335 par. 2 i 3, art. 339 par. 1 pkt 3 i art. 343 par. 4–7 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio; jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, a nie została ona w całości uiszczona, sąd uzależnia uwzględnienie wniosku od uiszczenia tej wymagalnej należności w całości w wyznaczonym terminie. Par. 4. Nie można uwzględnić wniosku o orzeczenie przepadku przedmiotów, jeżeli interwenient temu się sprzeciwi na piśmie albo ustnie do protokołu.”.</u>
          <u xml:id="u-76.23" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 120? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 120. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 121 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 157 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Jeżeli akt oskarżenia wniósł finansowy organ postępowania przygotowawczego, udział tego organu lub jego przedstawiciela w rozprawie jest obowiązkowy w postępowaniu uproszczonym”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 121? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 121. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 122 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 161 nadać brzmienie: „Art. 161. Par. 1. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, a nie została ona w całości uiszczona, sąd uzależnia uwzględnienie wniosku oskarżonego, o którym mowa w art. 387 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, od uiszczenia tej wymagalnej należności w całości w wyznaczonym terminie.</u>
          <u xml:id="u-76.24" who="#MarekWikiński">Par. 2. Jeżeli w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe zgłoszono interwencję, sąd nie może przychylić się do wniosku, o którym mowa w art. 387 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, dotyczącego orzeczenia przepadku przedmiotów, gdy interwenient temu się sprzeciwi na piśmie albo ustnie do protokołu. Par. 3. Wniosek oskarżonego, o którym mowa w art. 387 par. 1 Kodeksu postępowania karnego, złożony przed rozprawą, sąd może rozpoznać na posiedzeniu. Sąd, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem. Par. 4. O terminie posiedzenia zawiadamia się strony, przesyłając im odpis wniosku. Par. 5. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela publicznego, podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej lub interwenienta na rozprawę bądź posiedzenie nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku, jeżeli pozostałe warunki określone w art. 387 Kodeksu postępowania karnego i w par. 1 są spełnione”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 130 par. 5 nadać brzmienie: „Par. 5. Do aktu oskarżenia można dołączyć wniosek o nałożenie odpowiedzialności posiłkowej, a także wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 24 par. 5 do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego uzyskanej korzyści majątkowej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 122 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 122. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 123 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 161 dodać art. 161a w brzmieniu: „Art. 161a. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie skarbowe, sąd rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu, w tym samym składzie.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 123? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 123. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 124 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 163 nadać brzmienie: „Art. 163. Orzeczenie kończące postępowanie powinno w miarę potrzeby zawierać także rozstrzygnięcie co do przepadku przedmiotów i ściągnięcia ich równowartości pieniężnej, środka karnego przepadku korzyści majątkowej i ściągnięcia jej równowartości pieniężnej, należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym, odpowiedzialności posiłkowej lub roszczeń interwenienta”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 124? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 124. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 125 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 163 dodać art. 163a w brzmieniu: „Art. 163a. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy oskarżonego, o którym mowa w art. 36 par. 3, art. 156 lub art. 161, pouczyć o treści art. 443 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 434 par. 3 Kodeksu postępowania karnego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 125? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 125. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 126 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 164 i 165 nadać brzmienie: „Art. 164. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe jest osobą przebywającą jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na tym terytorium stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu, sąd może orzec natychmiastową wykonalność orzeczenia wymierzającego karę grzywny; jednocześnie sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności na wypadek nieuiszczenia orzeczonej kary grzywny w terminie 3 dni, a ponadto zarządza zatrzymanie paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, na czas do uiszczenia orzeczonej kary grzywny lub wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności. Art. 165. Do finansowego organu postępowania przygotowawczego stosuje się odpowiednio przepis art. 157 także na rozprawie w sądzie odwoławczym lub na posiedzeniu sądu w kwestii wznowienia postępowania, chyba że prezes sądu lub sąd zarządzi inaczej”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 126? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 126. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 127 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 167 nadać brzmienie: „Art. 167. Par. 1. Zażalenie na postanowienie finansowego organu postępowania przygotowawczego rozpoznaje organ nadrzędny, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę - prokurator sprawujący nadzór nad tym postępowaniem albo sąd.</u>
          <u xml:id="u-78.1" who="#MarekWikiński">Par. 2. Zażalenie na postanowienie Żandarmerii Wojskowej rozpoznaje właściwy prokurator wojskowy, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę - sąd wojskowy. Par. 3. Właściwy do rozpoznania zażaleń na wydane w sprawach o wykroczenia skarbowe w postępowaniu przed sądem rejonowym postanowienia i zarządzenia zamykające drogę do wydania wyroku jest sąd okręgowy, zaś pozostałych zażaleń - sąd rejonowy w innym równorzędnym składzie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 127? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 127. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 128 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 167a nadać brzmienie: „Art. 167a. Kasację w sprawie o wykroczenie skarbowe może wnieść wyłącznie Prokurator Generalny i Rzecznik Praw Obywatelskich, a w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych - także Naczelny Prokurator Wojskowy. Kasację taką wnieść można od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 128? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 128. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 129 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 169 nadać brzmienie: „Art. 169. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo lub interwenient może wnieść kasację lub wniosek o wznowienie postępowania wyłącznie przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 129? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 129. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 130 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 171 i 172 nadać brzmienie: „Art. 171. Wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne także wtedy, gdy:</u>
          <u xml:id="u-78.2" who="#MarekWikiński">1) stosuje się przepisy o odpowiedzialności posiłkowej,</u>
          <u xml:id="u-78.3" who="#MarekWikiński">2) zgłoszono interwencję co do przedmiotów podlegających przepadkowi, chyba że zostanie ona cofnięta przez interwenienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu. Art. 172. Par. 1. Wyrokiem nakazowym można orzec za przestępstwo skarbowe karę grzywny określoną w art. 23 par. 2 albo karę ograniczenia wolności, a za wykroczenie skarbowe - karę grzywny określoną w art. 48 par. 3. Par. 2. Obok kary określonej w par. 1 można, w wypadkach przewidzianych w kodeksie, orzec środek karny określony w art. 22 par. 2 pkt 2–6 lub w art. 47 par. 2 pkt 2 lub 3”.</u>
          <u xml:id="u-78.4" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 130? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 130. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 131 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 173 w par. 2 pkt 2 nadać brzmienie: „2) oskarżony o przestępstwo skarbowe ukrył się po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a także wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem ustalono jego miejsce zamieszkania lub pobytu w kraju”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 131? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 131. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 132 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 174 nadać brzmienie: „Art. 174. W postępowaniu w stosunku do nieobecnych nie stosuje się przepisów, których stosowanie wymaga obecności oskarżonego lub podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej”.</u>
          <u xml:id="u-78.5" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 132? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 132. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 133 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 175 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Postanowienia o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych nie ogłasza się nieobecnej stronie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 133? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 133. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 134 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 177 nadać brzmienie: „Art. 177. W razie osobistego zgłoszenia się skazanego do dyspozycji sądu lub ujęcia skazanego doręcza mu się odpis prawomocnego wyroku. Na wniosek skazanego złożony na piśmie w zawitym terminie 14 dni od daty doręczenia sąd, którego wyrok się uprawomocnił, wyznacza niezwłocznie rozprawę, a wydany w tej instancji wyrok traci moc z chwilą stawienia się skazanego na rozprawie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 134? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 134. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 135 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 178 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. W postępowaniu wykonawczym w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przez wyrażenie „prokurator” użyte w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego rozumie się także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 135? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 135. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 136 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 179 par. 4 i 5 nadać brzmienie: „Par. 4. Jeżeli zabezpieczenia majątkowego dokonał uprzednio urząd celny, sąd kieruje orzeczenie do tego organu w celu wykonania w tej części. Par. 5. W razie orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej, organ egzekucyjny określony w par. 1 lub art. 27 Kodeksu karnego wykonawczego prowadzi także egzekucję orzeczonej równocześnie kary grzywny, środka karnego przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej, jeżeli dokonał uprzednio ich zabezpieczenia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 136? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 136. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 137 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 179 dodać art. 179a w brzmieniu: „Art. 179a. Par. 1. Jeżeli w orzeczeniu o przepadku przedmiotów zarządzono ich zniszczenie, sąd określa warunki i tryb niezwłocznego zniszczenia przedmiotów przez odpowiedni organ postępowania wykonawczego. Par. 2. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb niezwłocznego zniszczenia przedmiotów, o których mowa w par. 1, mając na uwadze w szczególności rodzaj przedmiotów i podmioty wyspecjalizowane w ich niszczeniu, a także zapewnienie sprawności postępowania wykonawczego i jego koszty, jak również konieczność właściwego zabezpieczenia wykonywanych czynności likwidacyjnych”.</u>
          <u xml:id="u-78.6" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 137? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 137. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 138 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 180 nadać brzmienie: „Art. 180. Par. 1. Do zabezpieczenia i egzekucji środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej lub należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym stosuje się odpowiednio art. 179 par. 1 niniejszego kodeksu oraz art. 27 Kodeksu karnego wykonawczego. Par. 2. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów objętych zabezpieczeniem lub egzekucją przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej może dochodzić swych roszczeń tylko w trybie określonym w art. 119”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 138? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 138. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 139 w art. 1, w której proponuje się, aby po art. 180 dodać art. 180a w brzmieniu: „Art. 180a. Do zabezpieczenia i egzekucji środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej stosuje się odpowiednio art. 33 par. 2–4”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 139? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 139. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 140 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 184 dodać par. 6 w brzmieniu: „Par. 6. Przepisy par. 1, 2 i 5 stosuje się odpowiednio do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 140? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 140. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 141 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 185 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe nie uiści grzywny w terminie, a nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, sąd po uprzednim wyrażeniu zgody przez ukaranego może zamienić karę grzywny na pracę społecznie użyteczną, określając jej rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej - 3 miesiące; określa się ją w dniach i miesiącach”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez profesora Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 185 w par. 1 wyrazy: „nie uiści grzywny w terminie” zastąpić wyrazami: „nie uiści w terminie wymierzonej kary grzywny”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekty zgłoszoną przez prof. Zygfryda Siwika. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 141 wraz z propozycją korekty tego przepisu? Nie widzę Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 141. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 142 w art. 1, w której proponuje się, aby w art. 186 par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Wymiar zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 3 miesięcy - wymierza się ją w dniach i miesiącach”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 142? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 142. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 143 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 188 nadać brzmienie: „Art. 188. W razie skazania sprawcy na karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, uchylaniem się skazanego od odbywania kary ograniczenia wolności jest również nieuiszczenie tej wymagalnej należności w wyznaczonym terminie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 143? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 143. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 144 w art. 1, w której proponuje się, aby art. 189 nadać brzmienie: „Art. 189. Do wykonania orzeczenia w części dotyczącej środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej stosuje się odpowiednio art. 179 par. 1 niniejszego kodeksu oraz art. 27, 44, 49–51 i art. 187–195a Kodeksu karnego wykonawczego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do zmiany nr 144? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zmianie nr 144. To była ostatnia zmiana w art. 1. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 2 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 2. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5, z 1997 r. Nr 114, poz. 739 oraz z 2002 r. Nr 62, poz. 557) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Wydania paszportu w kraju odmawia się na wniosek:</u>
          <u xml:id="u-80.1" who="#MarekWikiński">1) sądu prowadzącego przeciw osobie ubiegającej się o paszport postępowanie w sprawie karnej, postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe lub postępowanie cywilne,</u>
          <u xml:id="u-80.2" who="#MarekWikiński">2) Prokuratora Generalnego w sprawie osoby ubiegającej się o paszport, co do której podjęto czynności związane z przejęciem ścigania o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione za granicą,</u>
          <u xml:id="u-80.3" who="#MarekWikiński">3) organu prowadzącego przeciw osobie ubiegającej się o paszport postępowanie przygotowawcze lub wykonawcze w sprawie karnej o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe”.”.</u>
          <u xml:id="u-80.4" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 2? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 2. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 3 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 3. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 4, poz.27) wprowadza się następujące zmiany:</u>
          <u xml:id="u-80.5" who="#MarekWikiński">1) w art. 19 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,”;</u>
          <u xml:id="u-80.6" who="#MarekWikiński">2) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Osoby fizyczne będące wspólnikami spółki, prowadzącej działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, przedstawiające sobą jedną setną kapitału, oraz osoby fizyczne będące członkami władz (zarządu, rady nadzorczej) spółki ubiegającej się o zezwolenie, a także osoby fizyczne zarządzające podmiotem lub reprezentujące podmiot ubiegający się o zezwolenie na urządzanie loterii fantowych i gry bingo fantowe powinny posiadać nienaganną opinię, w szczególności muszą przedstawić zaświadczenie, że nie były skazane prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub przestępstwo skarbowe”.”.</u>
          <u xml:id="u-80.7" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 3? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 3. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 4 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 4. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844, oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 116, poz. 1207, Nr 123, poz. 1291, Nr 238, poz. 2390) po art. 69d dodaje się art. 69e w brzmieniu: „Art. 69e. Kto składa fałszywe oświadczenie w celu wyłudzenia od Skarbu Państwa nieodpłatnie zbywanych akcji spółek należących do Skarbu Państwa, innych papierów wartościowych lub innego świadczenia określonego w przepisach o prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, do którego otrzymania nie jest uprawniony, podlega karze grzywny albo karze aresztu, albo obu tym karom łącznie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 4? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 4. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 5 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 5. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) w art. 115 w par. 13 pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3) sędzia, ławnik, prokurator, funkcjonariusz finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, notariusz, komornik, kurator sądowy, osoba orzekająca w organach dyscyplinarnych działających na podstawie ustawy,”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 5? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 5. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 6 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 6. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:</u>
          <u xml:id="u-80.8" who="#MarekWikiński">1) w art. 309 pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3) o występki - gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych,”;</u>
          <u xml:id="u-80.9" who="#MarekWikiński">2) w art. 370 par. 4 otrzymuje brzmienie: „Par. 4. Przewodniczący uchyla pytania, o których mowa w art. 171 par. 6 lub gdy z innych powodów uznaje je za niestosowne.”;</u>
          <u xml:id="u-80.10" who="#MarekWikiński">3) w art. 323 par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu śledztwa prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 par. 1 i art. 100 Kodeksu karnego lub w art. 43 par. 1 i 2 oraz art. 47 par. 4 Kodeksu karnego skarbowego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego. Z takim wnioskiem prokurator może wystąpić również w wypadku umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, o ile przepis przewiduje orzeczenie przepadku.”; 4) w art. 434 par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Określonego w par. 1 zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego nie stosuje się w wypadkach określonych w art. 60 par. 3 i 4 Kodeksu karnego lub w art. 36 par. 3 Kodeksu karnego skarbowego oraz w wypadkach skazania z zastosowaniem art. 343 lub art. 387 Kodeksu postępowania karnego albo art. 156 Kodeksu karnego skarbowego.”; 5) w art. 540a pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) skazany, do którego zastosowano przepis art. 60 par. 3 lub 4 Kodeksu karnego lub art. 36 par. 3 Kodeksu karnego skarbowego, nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 6? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 6. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 7 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 7. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 29a par. 2 otrzymuje brzmienie: „Par. 2. Osoba fizyczna, w stosunku do której działa domniemanie ustanowione w art. 45 par. 4 Kodeksu karnego lub w art. 33 par. 4 Kodeksu karnego skarbowego, może wnosić o wyłączenie z jego zakresu przedmiotów majątkowych, których łączna wartość według oszacowania organu egzekucyjnego nie przekracza przeciętnego sześciomiesięcznego dochodu tej osoby; wniosek o wyłączenie zgłasza się do tego organu. ”; 2) w art. 29b par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Pozew przeciwko Skarbowi Państwa o obalenie domniemania ustanowionego w art. 45 par. 4 Kodeksu karnego lub w art. 33 par. 4 Kodeksu karnego skarbowego jest tymczasowo wolny od opłat sądowych, a w razie oddalenia powództwa powód jest obowiązany uiścić opłaty na zasadach ogólnych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 7? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 7. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 8 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 8. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.) w art. 13 w par. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) o wykroczenia skarbowe oraz o przestępstwa skarbowe, z wyjątkiem spraw podlegających rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym,”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 8? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 8. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 9 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 9. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz.U. Nr 197, poz. 1661 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 191, poz. 1956 i Nr 243, poz. 2442) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Orzekając karę pieniężną lub przepadek, sąd uwzględnia prawomocne orzeczenie o nałożeniu na podmiot zbiorowy odpowiedzialności posiłkowej za karę grzywny lub ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów orzeczone wobec osoby fizycznej, o której mowa w art. 3, za przestępstwo skarbowe.”; 2) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Podmiot zbiorowy podlega również odpowiedzialności na podstawie ustawy, jeżeli osoba, o której mowa w art. 3, popełniła przestępstwo skarbowe: 1) przeciwko obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu dotacji lub subwencji, określone w art. 54 par. 1 i 2, art. 55 par. 1 i 2, art. 56 par. 1 i 2, art. 58 par. 1 i 2, art. 59 par. 1 i 2, art. 60 par. 1–3, art. 61 par. 1, art. 62 par. 1–4, art. 63 par. 1–4, art. 64 par. 1, art. 65 par. 1–3, art. 66 par. 1, art. 67 par. 1 i 2, art. 68 par. 1, art. 69 par. 1–3, art. 70 par. 1–4, art. 71–72, art. 73 par. 1, art. 73a par. 1 i 2, art. 74 par. 1–3, art. 75 par. 1 i 2, art. 76 par. 1 i 2, art. 77 par. 1 i 2, art. 78 par. 1 i 2, art. 80 par. 1–3, art. 82 par. 1 oraz art. 83 par. 1 Kodeksu karnego skarbowego; 2) przeciwko obowiązkom celnym oraz zasadom obrotu z zagranicą towarami i usługami, określone w art. 85 par. 1 i 2, art. 86 par. 1–3, art. 87 par. 1–3, art. 88 par. 1 i 2, art. 89 par. 1 i 2, art. 90 par. 1 i 2, art. 91 par. 1–3, art. 92 par. 1 i 2, art. 93, 94 par. 1 i 2 oraz w art. 95 par. 1 Kodeksu karnego skarbowego; 3) przeciwko obrotowi dewizowemu, określone w art. 97 par. 1–3, art. 98 par. 1, art. 99 par. 1 i 2, art. 101 par. 1, art. 102 par. 1, art. 103 par. 1, art. 104 par. 1, art. 105 par. 1, art. 106 par. 1, art. 106a par. 1, art. 106b par. 1, art. 106c par. 1, art. 106d par. 1, art. 106i par. 1 oraz art. 106j par. 1 Kodeksu karnego skarbowego; 4) przeciwko organizacji gier losowych, gier na automatach i zakładów wzajemnych, określone w art. 107 par. 1–3, art. 108 par. 1 i 2 oraz art. 110 Kodeksu karnego skarbowego”. Do tego przepisu została zgłoszona propozycja korekty zaproponowana przez prof. Zygfryda Siwika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby w art. 10 ustawy nowelizującej dotyczącej art. 16 ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary: - w pkt 1 art. 16 ust. 2 wyrazy: „art. 58 par. 1 i 2” zastąpić wyrazami: „art. 58 par. 2 i 3”; - w pkt 4 art. 16 ust 2. po art. „107 par. 1-3” dodać wyraz „art. 107a par. 1”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#MarekWikiński">Popieram propozycję korekt zgłoszoną do art. 9. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 9 wraz z propozycją korekty? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 9. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 10 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 10. Przepisy niniejszej ustawy o przedawnieniu stosuje się także do czynów popełnionych przed jej wejściem w życie, chyba że termin przedawnienia już upłynął”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 10? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 10. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 11 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 11. Czynności procesowe dokonane przed wejściem w życie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 11? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 11. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 12 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 12. Wyłączony z mocy prawa od udziału w sprawie jest także sędzia, który brał udział w wydaniu postanowienia o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 12? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 12. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 13 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 13. Przepisy niniejszej ustawy stosuje się także przy wykonywaniu orzeczeń, które stały się wykonalne przed dniem jej wejścia w życie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 13? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 13. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 14 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy zachowują moc przepisy wydane przed jej wejściem w życie, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 14? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 14. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 15 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 15. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe, czy przepisy niniejszej ustawy, stosuje się tę ustawę”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 15? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 15 Przechodzimy do rozpatrzenia art. 16 projektu ustawy nowelizującej, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do propozycji brzmienia art. 16? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji art. 16. To był ostatni przepis zawarty w sprawozdaniu podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2375). Czy są jeszcze jakieś zastrzeżenia do całego tekstu ustawy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#ZygfrydSiwik">Tak. Musimy dokonać pewnej korekty, która jest konsekwencją przyjęcia zmiany nr 82. Ta korekta musi zostać dokonana w zmianie nr 22, dotyczącego art. 30. Regulacja ta dotyczy przepadku. Proponuję, aby w par. 5 art. 30 przed wyrazami „art. 109 i 110” dodać wyrazy „109a par. 1”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#MarekWikiński">Jakie stanowisko wobec zgłoszonej poprawki zajął rząd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#BeataMik">Popieramy propozycję poprawki zgłoszonej prof. Zygfryda Siwka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#MarekWikiński">Kto z członków Komisji udzieli poparcia tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Popieram zgłoszoną poprawkę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#JanBury">Ja także opowiadam się za przyjęciem tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny korekcie do zmiany nr 22? Nie widzę. Stwierdzam, iż korekta profesora Zygfryda Siwika do zmiany 22 została przez Komisję przyjęta. Czy ktoś z członków jest przeciwny udzielenia pozytywnej rekomendacji całemu sprawozdaniu podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2375). Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji sprawozdaniu podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2375). Wyznaczam 12-godzinny termin dla Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej wyrażenie opinii o zgodności projektu ustawy z prawem UE. Do zamknięcia drugiego punktu porządku dziennego pozostało nam wyznaczenie posła sprawozdawcy. Proszę o zgłaszanie kandydatur.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#MałgorzataWiniarczykKossakowska">Na posła sprawozdawcę chciałabym zaproponować kandydaturę posła Marka Wikińskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#MarekWikiński">Czy są inne kandydatury? Nie widzę. Wyrażam zgodę na pełnienie funkcji sprawozdawcy. Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny tej kandydaturze? Nie widzę. Stwierdzam, iż sprawozdawcą został poseł Marek Wikiński. Dziękuję za okazane zaufanie. Na końcu chciałbym serdecznie podziękować wszystkim osobom pracującym nad sprawozdaniem podkomisji. Praca w dniu dzisiejszym była uwieńczeniem kilkunastomiesięcznego trudu, jaki włożyła podkomisja w powstanie tego nowego Kodeksu karnego skarbowego. Na szczególne podziękowania zasługuje przewodnicząca podkomisji Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, eksperci Komisji, jak i przedstawicieli rządu i Biura Legislacyjnego KS. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie drugiego punktu porządku dziennego. Trzeci punkt porządku dziennego zostanie rozpatrzony po 5 minutowej przerwie. Zarządzam 5-minutową przerwę.</u>
          <u xml:id="u-91.1" who="#komentarz">(Po przerwie)</u>
          <u xml:id="u-91.2" who="#MarekWikiński">Wznawiam obrady. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku dziennego, w którym zajmiemy się poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy - Kodeks -postępowania karnego i ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych (druk nr 3865). O zabranie głosu i udzielenie krótkiej informacji na temat projektu proszę przedstawiciela wnioskodawców posła Zbigniewa Ziobro.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#ZbigniewZiobro">Projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego zmierza do zagwarantowania prawidłowego przebieg procesu karnego. W ostatnich czasach jesteśmy na salach sądowych świadkami wielu przypadków skandalicznych zachowań adwokatów i pełnomocników stron, które bulwersują opinię publiczną. Wobec powyższego proponujemy wprowadzić szereg rozwiązań przeciwdziałających temu stanowi rzeczy. Wspomniane rozwiązania nie są nowymi pomysłami, ale były już rozpatrywane podczas ostatniej tzw. dużej nowelizacji kpk. Część z nich była autorstwa posłów PiS. Uważamy, iż sąd jako organ, który w praworządnym państwie jest odpowiedzialny za prawidłowy tok procesu, musi mieć możliwość dyscyplinować w sposób skuteczny, większość podmiotów postępowania, w sytuacji kiedy dochodzi do naruszeń prawa i dobrych obyczajów. To dyscyplinowanie, w rozpatrywanym projekcie, ma dotyczyć przede wszystkim: adwokatów i pełnomocników stron. Proponujemy, aby było ono wzorowane na przepisach dyscyplinujących inne podmioty procesu np. świadków, biegłych, tłumaczy. Jednym z tych środków jest grzywna, którą nakłada się do wysokości 3000 złotych. Uważamy, iż wysokość tej grzywny, na dzień dzisiejszy wobec niektórych podmiotów jest zbyt niska, dlatego proponujemy podnieść jej górną granicę do 50000 złotych. Takie samo rozwiązanie proponujemy wprowadzić wobec adwokatów i pełnomocników stron, jeżeli bez usprawiedliwienia nie stawialiby się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie lub oddalili by się bez pozwolenie z miejsca prowadzenia czynności. Druga zasadnicza zmiana w projekcie dotyczy art. 287, w którym proponujemy, aby zmieniony art. 285 par. 1 stosować odpowiednio do osób, które bezpodstawnie uchylają się od złożenia zeznania, wykonania czynności obrońcy lub pełnomocnika biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu itd. Wobec takiej osoby, oprócz kary pieniężnej, będzie można zastosować karę 30-dniowego aresztu. Trzecia zasadnicza zmiana w projekcie dotyczy art. 375a, w którym proponujemy aby, jeżeli obrońca lub pełnomocnik strony pomimo upomnienia przez przewodniczącego zachowuje się nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy przewodniczący odbierał mu głos, a sąd mógł odsunąć go od udziału w sprawie. W tej sytuacji, gdy usunięto obrońcę lub pełnomocnika, przewodniczący rozprawie, na żądanie strony wyznacza nowego, a gdy obrona jest z mocy ustawy niezbędna, to takie wyznaczenie odbywa się z urzędu. Na wniosek strony przewodniczący będzie udzielać jej niezbędnego terminu na ustanowienie nowego obrońcy lub pełnomocnika z wyboru. Proponujemy także dokonać zmiany w art. 51 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Skutkiem tej zmiany będzie, iż zarządzenia porządkowe przewodniczącego oraz kary porządkowe wymierzane przez sąd za naruszenie powagi, spokoju lub porządku czynności sądowych albo też za ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub pozostałym osobom biorącym udział w sprawie będą mogły być stosowane, także wobec obrońców i pełnomocników. Do projektu zmian dołączone zostały opinie na jego temat. Są tam opinie negatywne i pozytywne. Negatywną opinię przedstawiła np. Naczelna Rada Adwokacka. W opinii tej czytamy m.in., iż proponowane zmiany naruszają konstytucyjne prawo do obrony. Pozytywną opinię, z jednym zastrzeżeniem, przedstawiła natomiast Krajowa Rada Sądownictwa.</u>
          <u xml:id="u-92.1" who="#ZbigniewZiobro">Zastrzeżenie dotyczy art. 287 par. 2. W opinii stwierdza się, iż ta zmiana jest zbyt daleko idąca. Dalej czytamy, że: „Rozszerzenie kręgu podmiotów, wobec których sąd może zastosować aresztowanie, w razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania lub wykonania czynności o obrońcę i pełnomocnika jest nadmiernie represyjna”. Wobec zastrzeżeń podniesionych przez Naczelną Radę Adwokacką dotyczących konstytucyjności wprowadzanych zmian, pozwoliliśmy sobie zasięgnąć także opinii konstytucjonalistów. Opinię taką przedstawił nam prof. Paweł Sarnecki, który stwierdziła, iż proponowane zmiany nie mają charakteru jakościowego, ale ilościowy. Dają one prawo realizacji przez niezawisły sąd konstytucyjnej zasady właściwego funkcjonowania organów wymiaru sprawiedliwości. Generalna konkluzja płynąca z tej opinii jest taka, iż proponowane zmiany nie naruszają konstytucji. Oprócz tych oficjalnych opinii, dostarczyliśmy członkom Komisji artykuły prasowe, w których przedstawiciele doktryny wyrażali swoje poglądy na temat tych zmian. Jedną z nich jest opinia prof. Piotra Kruszyńskiego, który w bardzo emocjonalnych słowach nie zgadza się z wnioskodawcami projektu na temat potrzeby dokonywania proponowanych zmian. Natomiast w innych artykułach publikowanych także na łamach „Rzeczpospolitej”, dwóch znamienitych sędziów wypowiada się za wprowadzeniem tych zmian. W jednym z tych artykułów czytamy, że: „Dyscyplina, to nie totalitaryzm. Proponowane propozycje są fakultatywne, a nie obligatoryjne. Ich celem jest zdyscyplinowanie nierzetelnych adwokatów i radców prawnych. Mają one wspomagać korporacje zawodowe, które coraz częściej nie radzą sobie ze swoimi przedstawicielami. Tym samym proponowane rozwiązania nie są antyobywatelskie, a wręcz przeciwnie. Mają one za zadanie chronić innych uczestników postępowań sądowych przed częstym odraczaniem rozpraw, które następują z winy adwokatów i radców prawnych. Przez takie nieodpowiedzialne postępowanie koszty procesów wzrastają, a przez to na szwank narażone jest dobro wymiaru sprawiedliwości. Sądy są organem konstytucyjnym, a jednocześnie gospodarczym, dlatego muszą one mieć właściwe uprawnienia do dyscyplinowania przebiegu procesu. Tym samym nie można demonizować sędziów”. Uważam, iż głos pana sędziego powinniśmy szczególnie brać pod uwagę, gdyż płynie on z rzeczywistego doświadczeń z wieloletniej pracy w sądach. Reasumując, nasze rozwiązania są fakultatywne. Pod drugie, mają być stosowane tylko w sytuacji naruszeń prawa. Po trzecie, zakładamy, iż jeżeli adwokaci i pełnomocnicy nie będą łamać kanonów postępowania, to nie będzie trzeba ich nigdy stosować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#MarekWikiński">Jakie stanowisko wobec projektu zmian w kpk reprezentuje rząd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#BeataMik">Jeżeli chciałabym twierdzić, iż problem nadużyć ze strony adwokatów oraz pełnomocników nie istnieje, to byłaby to teza nieprawdziwa. Praktyka funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości wyraźnie pokazuje nam jednostkowe przypadki, kiedy to przedstawiciele procesowi stron oraz inni uczestnicy postępowania nie pełnią rzetelnie swoich funkcji, doprowadzając do istotnych zakłóceń postępowania karnego. Jednak wszelkie rozważania na ten temat powinny być pozbawione emocji, a po drugie, powinny uwzględniać obowiązujący porządek prawny. Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych zawierający propozycje rozciągnięcia stosowania kar porządkowych na obrońców i pełnomocników oraz zwiększenia wysokości kary porządkowej z 3000 złotych do 50000 złotych wydaje się nadmiernie represyjny i budzi wątpliwości natury systemowej. Przeprowadzona w Ministerstwie Sprawiedliwości analiza tego projektu, pozwoliła na wypracowanie projektu stanowiska rządu w tym przedmiocie. Projekt tego stanowiska przesłany został w celu zgłoszenia ewentualnych uwag do poszczególnych resortów, udostępniono go także do zaopiniowania pierwszemu prezesowi Sądu Najwyższego, przewodniczącemu Krajowej Rady Sądownictwa oraz prezesowi Krajowej Rady Radców Prawnych i Naczelnej Radzie Adwokackiej. Przechodząc do szczegółowej analizy przedstawionego projektu należy stwierdzić, że rozszerzenie możliwości stosowania kar porządkowych na obrońców i pełnomocników w sposób przewidziany w nowelizowanych przepisach art. 285 par. 1 i art. 287 par. 1 i 2 kpk jest co najmniej dyskusyjne. Określone w dziale VI Kodeksu postępowania karnego środki przymusu w postaci, między innymi kary pieniężnej i aresztowania odnoszą się do dowodów normowanych w dziale V i mają za zadanie wyegzekwowanie należytego wypełnienia ustawowych obowiązków przez świadka, biegłego, tłumacza i specjalistę. Chodzi zatem o zabezpieczenie dla celów procesu karnego osoby lub rzeczy będących nośnikami informacji o faktach, które podlegają udowodnieniu, ewentualnie, jak w przypadku biegłych, stanowiących samoistne źródło dowodowe. Tymczasem obowiązki obrońców i pełnomocników reprezentujących strony procesowe, tj. oskarżonych i pokrzywdzonych, a niekiedy także tzw. Quasi-strony (zob. podmiot określony w art. 416 kpk) znajdują swoje prawne uregulowanie w dziale III - strony, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciel społeczny. Podmioty te, jako „główni” uczestnicy procesu, spełniają zupełnie inną rolę w postępowaniu karnym niż źródła dowodowe. Tym samym brakuje jakiegokolwiek systemowego uzasadnienia dla proponowanego w projekcie, niejako automatycznego zrównania pozycji obrońcy i pełnomocnika z pozycją biegłego, tłumacza czy specjalisty. Wypada dostrzec, iż propozycja ta prowadziłaby też do naruszenia zasady równości stron w procesie karnym, jako że pozwalałaby sądowi traktować obrońcę i pełnomocnika znaczenie bardziej rygorystycznie niż oskarżyciela. Ponadto projektodawcy przeoczyli, że propozycje zmian w art. 287 par. 1 i 2 kpk stoją w rażącej sprzeczności z pozostawioną bez korekty regulacją par. 4 art. 287 kpk, stanowiącą, że przepisów par. 1 i 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników. Byłyby one również sprzeczne z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2002 r. nr 123, poz. 1058 z późn. zm.), z którego wynika, że adwokat podczas i w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych korzysta z ochrony prawnej, tak jak sędzia i prokurator. Odrębną, jednakże porównywalnie wątpliwą, kwestią jest proponowane w art. 285 par. 1 kpk podniesienie wysokości kary porządkowej z 3000 złotych do 50000 złotych. Taka wysokość kary pieniężnej nie ma racjonalnego uzasadnienia. Zauważyć bowiem należy, że jest to jedynie środek przymusu, czyli instrument o charakterze doraźnym, podczas gdy zaprojektowane ujęcie, ze względu na wysokość kary pieniężnej, przypomina raczej grzywnę orzekaną w wyniku postępowania karnego, tytułem kary za popełnione przestępstwo. Jednocześnie trudno zaakceptować proponowany przepis art. 375a kpk, który pozwala na odebranie głosu obrońcy lub pełnomocnikowi przez przewodniczącego składu, a nawet usunięcie przez sąd od udziału w sprawie, jeżeli pomimo upomnienia przewodniczącego obrońca lub pełnomocnik zachowywałby się w sposób zakłócający porządek rozprawy (par. 1), podobnie jak przepis ustanawiający zasadę, że jeżeli usunięto obrońcę lub pełnomocnika, przewodniczący na żądanie strony wyznacza nowego obrońcę lub pełnomocnika, przy czym, gdy korzystanie z pomocy obrońcy jest z mocy ustawy niezbędne - czyni to z urzędu (par. 2). Trzeba zwrócić uwagę, że propozycja ta narusza zasadę prawa do obrony statuowaną przez art. 42 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 3 lit. c) Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. c) przywołanej Konwencji, każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony - do bezpłatnego korzystania z pomocy wyznaczonego z urzędu obrońcy, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. Natomiast, zgodnie z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub, na zasadach określonych w ustawie, korzystać z obrońcy z urzędu. Tak więc, skoro możliwość korzystania z pomocy profesjonalnego obrońcy z własnego wyboru jest wyraźnie określonym, konstytucyjnym i prawnomiędzynarodowym przywilejem oskarżonego, to nie wydaje się zasadne, aby można było zastąpić ów przywilej wyznaczeniem obrońcy przez sąd. Innymi słowy, przytoczone unormowania ustrojowe i traktatowe wyznaczają standard, według którego obrońca z wyboru oraz pełnomocnik są upoważnieni do reprezentowania interesów strony zgodnie z treścią dokumentu pełnomocnictw i jedynie ich wola bądź wola mocodawcy może spowodować, że nie będą uprawnieni do występowania w danej sprawie. Jest zatem oczywiste, że propozycja co do art. 375a kpk ewidentnie koliduje z tym standardem. W tym miejscu muszę przypomnieć, że nowe rozwiązania zmierzające do „dyscyplinowania” wszystkich podmiotów uczestniczących w postępowaniu karnym, zawierał również tzw. prezydencki i poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego z roku 2002 r. (druki nr 182 i 388). Projekty te zawierały taką samą propozycję tj. dodania po art. 285 par. 1 kpk przepisu par. 1a w brzmieniu: „Par. 1a. W wyjątkowych wypadkach przepis par. 1 stosuje się odpowiednio do obrońcy lub pełnomocnika, z tym że w postępowaniu przygotowawczym karę pieniężną, na wniosek prokuratora, nakłada sąd”. Postulowano zatem zmianę przepisu art. 289 par. 1 kpk w kierunku umożliwiającym obciążenie obrońcy lub pełnomocnika dodatkowymi kosztami postępowania spowodowanymi nieusprawiedliwonym stawiennictwem lub wydaleniem z miejsca czynności.</u>
          <u xml:id="u-94.1" who="#BeataMik">Powyższe regulacje nie zyskały poparcia większości parlamentarnej, ale spotkały się z całkowitą aprobatą rządu i w takim kształcie obecnie są również godne akceptacji. Dlatego minister sprawiedliwości proponuje skierowanie rozpatrywanego teraz projektu do dalszych prac w komisji sejmowej, w nadziei, iż efektem owych prac będzie, wzorem lat poprzednich, rozwiązanie poprawne, spójne systemowo, adekwatne do rzeczywistych potrzeb w sferze zaprowadzenia porządku w stadium jurysdykcyjnym procesu karnego. Jeżeli przedmiotem nowelizacji będą przepisy, które nie zostały uwzględnione w tzw. dużej nowelizacji Kodeksu z roku 2002, to rząd zaakceptuje te rozwiązania bez żadnych korekt.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#JoannaAgackaIndecka">Naczelna Rada Adwokacka wyraziła swoje stanowisko na temat projektowanych zmian w kpk w piśmie z dnia 10 marca 2005 roku. Konkluzja płynąca z tego pisma jest negatywna. Większość uwag, które składają się na ową konkluzję została przedstawiona przez panią dyrektor Beatę Mik, dlatego skupię się na przedstawieniu pozostałych zastrzeżeń oraz podsumowania zawartego w tym piśmie. W ocenie NRA większość proponowanych przez wnioskodawców rozwiązań jest sprzeczna z art. 7 i 8 par. 2 ustawy o adwokaturze oraz art. 42 ust 2 Konstytucji RP. Proces karny realizuje gwarancje zapisane w konstytucji. Ale nie konstytucja stosowana wprost w procesie karnym, ale kpk ma na celu ochronę określonych praw i interesów stron. Wobec powyższego przebieg w procesie karnym musi być zachowana równowaga pomiędzy państwem, który dysponuje organami ścigania, a interesem jednostki. Obrońcy lub pełnomocnicy stron nie są ustanowieni po to, aby chronić interes państwa, ale po to, aby chronić jednostkę w takim zakresie, w jakim następuje równoważenie pozycji stron w ramach procesu karnego. Takie zrównoważenie ma służyć realizacji i gwarancji realizacji praw jednostki. Ingerowanie przez sąd w tę delikatną równowagę sił między państwem, a oskarżaną jednostką musi być bardzo ostrożne i nie może spowodować zachwiania wspomnianej równowagi. Sytuacja kiedy sąd ingeruje jako organ decydujący w stosunek obrony z wyboru, zgodnie z wspominanymi aktami prawa krajowego, a także międzynarodowego, nie może działać przeciwko ochronie interesu jednostki. W związku z tym, zgodnie z art. 7 prawa o adwokaturze, adwokat powinien korzystać z takiej samej ochrony jak sędzia lub prokurator. Taka reguła nie jest spowodowane interesem adwokackim, ale interesem jednostki reprezentowanej przez adwokata. Co do proponowanej zmiany nowego art. 375a, dotyczącej możliwości odebrania głosu obrońcy lub pełnomocnikowi, a także odsunięcie od udziału w sprawie, to chcemy stwierdzić, iż regulacja ta jest najjaskrawszym przykładem negatywnej ingerencji w równowagę sił w procesie. Ponadto rozwiązanie to godzi w immunitet materialno-prawny wynikający z art. 8 prawa o adwokaturze. Przepis ten reguluje sytuację, gdzie za nadużycie słowa w sali sądowej w związku z wykonywaniem czynności grożą adwokatowi tylko konsekwencje dyscyplinarne. Te konsekwencje są właśnie w taki sposób sformułowane, aby udział adwokata w toczącym się postępowaniu nie był ograniczany. To właśnie dzięki temu adwokat może swobodnie reprezentować swojego mocodawcę, nie obawiając się negatywnych konsekwencji wobec siebie. Jeżeli będzie dochodziło do odsunięcia w sprawie adwokatów za naruszenie porządku, którym może być także nadużycie słowa, to będziemy mieli do czynienia z sytuacją naruszenia immunitetu adwokackiego. Analizując art. 375a należy jeszcze zauważyć pewną sprzeczność do jakiej dochodzi w par. 2 tego rozwiązania. Przepis mówi o sytuacji, gdy usunięto obrońcę lub pełnomocnika, a przewodniczący na żądanie strony wyznacza nowego obrońcę lub pełnomocnika. Zgodnie z wszystkimi przepisami procedury karnej takiego wyznaczenia może dokonać tylko strona, a nie sąd. Wobec powyższego sąd może wyznaczyć, co najwyżej czas na ustanowienie nowego obrońcy lub pełnomocnika.</u>
          <u xml:id="u-95.1" who="#JoannaAgackaIndecka">Dla przypomnienie powiem, iż w kpk jest już takie rozwiązanie, gdzie w razie wypowiedzenia obrony, sąd wyznacza czas, ale nie jest to związane z żadnym terminem. Sąd musi wyznaczyć taki termin, ale wyznaczając go jest on oceniany tylko ze względu na ewentualną przewlekłość postępowania. Ta regulacja jest właśnie bardzo dobrym instrumentem, które równoważy, wobec sądu, możliwości przeciwdziałania przewlekłości postępowania. Wskazana regulacja istnieje, dlatego wydaje się, iż żadne inne nowe rozwiązania w tej mierze nie są potrzebne. Jeśli chodzi o art. 285 par. 1, gdzie nakłada się na: świadka, obrońcę lub pełnomocnika, biegłego, tłumacza lub specjalistę karę 50000 złotych, to chciałabym stwierdzić, iż dochodzi tu do niesłusznego zrównania różnych ról procesowych podmiotów. W aktualnie brzmiącym art. 285 kary nakłada się na podmioty, które są w postępowaniu osobowymi źródłami dowodowymi. Dotyczy to zatem takich osób, które mają określone obowiązki procesowe wskazane w ustawie. Kara nakładana na te podmioty ma egzekwować wykonanie obowiązków nałożonych ustawowo. Inną funkcję niż wskazane podmioty ma w postępowaniu obrońca lub pełnomocnik. W przedmiocie samej wysokości proponowanej kary, to w dniu dzisiejszym, choć sądy mają możliwość nakładania wysokiej kary, to najczęściej nakładają ją w kwocie 200, czy 300 złotych. Tym samym sięganie do tak wysokiej kary może następować jedynie w przypadku najbogatszych osób. Kara porządkowa orzekana przez sąd wobec osób nie dopełniających nałożonych na nich obowiązków musi służyć celowi tej kary. Tym celem jest przymuszenie i mobilizowanie podmiotów do wykonania obowiązków, i nie jest to sankcja w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego. Tym samym nakładanie na adwokatów i pełnomocników takiej kary jest naruszeniem pełnej wolności do obrony. Nie popieramy jakichkolwiek indywidualnych zachowań, które wpływają na przewlekłość postępowania. Adwokaci mają swoje obowiązki i muszą je wykonywać. Jeżeli adwokat zapomina się w swoich obowiązkach, to podlega odpowiedniemu ukaraniu na wniosek sądu w trakcie postępowania dyscyplinarnego. Dodam, że samorząd adwokacki dba o jakość i odpowiednie stosowanie postępowania dyscyplinarnego. Na końcu swojej wypowiedzi chciałabym przypomnieć, dlaczego w roku 2002 podczas tzw. dużej nowelizacji kpk propozycje dotyczące karania adwokatów i pełnomocników nie zostały przyjęte. Część z tych rozwiązań jest zaaplikowana w innych rozwiązaniach kpk, które bardzo dobrze działają np. w przypadku przepisów dotyczących powiadamiania o stawiennictwie w sądzie. Drugim powodem jest dokładne i uczciwe ustalenie tego, w jakim to stopniu tylko i wyłącznie z winy adwokatów, nie odbywają się posiedzenia sądowe, w jakim stopniu za odwołane posiedzenia odpowiadają: ławnicy, prokuratorzy, a nawet sędziowie. Nie ulega wątpliwości, iż powszechnym zjawiskiem jest także niestawiennictwo innych uczestników procesu, a nie tylko adwokatów. Jeżeli chcemy przezwyciężać jakieś patologie, to nie róbmy tego wyrywkowo. Reformując system róbmy to całościowo. Jest wiele przyczyn z powodu których sprawy się nie odbywają. Dla przykładu powiem, iż na jedno z posiedzeń w sprawie tzw. ośmiornicy łódzkiej nie odbyło się, mimo iż wszyscy się stawili, ale okazało się, iż w sądzie nie ma wolnej sali. Kto ma ponosić, w tej sytuacji, koszty postępowania? Reasumując, popieramy program zmian całego systemu, ale NRA z wyżej podanych powodów jest przeciwna propozycjom nowelizacji zawartym w druku nr 3865.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#ZbigniewZiobro">Jako przedstawiciel wnioskodawców, chciałbym się wypowiedzieć na temat zastrzeżeń przedstawionych przez ministerstwo oraz przedstawicielkę NRA. Generalnie, mają szacunek do odrębnego zdania moich przedmówców, nie zgadzam się z przedstawionymi argumentami. Co do podnoszonych zarzutów konstytucyjności projektu, to chciałbym jeszcze raz wskazać na dostarczoną Komisji opinię konstytucjonalistów. Autor tej opinii nie jest politykiem i nie można mu zarzucić braku obiektywizmu przy formułowaniu swojej ekspertyzy. Dodatkowo warto wskazać na opinię Krajowej Rady Sądownictwa, która - jako organ konstytucyjny - ma badać, czy nie dochodzi do naruszeń konstytucji. Jak widać, w dostarczonej opinii KRS nie ma mowy, o jakichkolwiek zastrzeżeniach konstytucyjnych. Takie samo zdanie podzielają, w swoich artykułach na łamach prasy praktycy. Nie chcąc być gołosłowny, pozwolę sobie w tej mierze wskazać niektóre rozwiązania europejskie. Na marginesie warto powiedzieć, iż wskazywane rozwiązania są związane takimi samymi standardami międzynarodowymi, jak Polska. W przepisach francuskich znajdujemy rozwiązanie, w których nakazuje się adwokatom obecność podczas przeprowadzanej rozprawy. Jeżeli jednak wybrany przez oskarżonego lub wyznaczony adwokat nie zjawia się na rozprawie, to w takiej sytuacji przewodniczący składu wyznacza adwokata z urzędu. We francuskich przepisach porządkowych znajdujemy zapis, iż jeżeli ktokolwiek z obecnych na posiedzeniu zakłóca porządek, to przewodniczący zarządza usunięcie go z sali. Jak widać ten przepis jest oznaczony kwantyfikatorem ogólnym „ktokolwiek”, co oznacza, iż dotyczy on wszystkich uczestników postępowania, łącznie z obrońcami. Kolejne przepisy mówią, iż jeżeli taka osoba zakłócająca porządek opiera się, to zostaje natychmiast aresztowana, wyprowadzona z sali, a także może zostać pozbawiona wolności do 2 lat. Podobnego rodzaju rozwiązania możemy spotkać w systemie brytyjskim, który reprezentuje odmienny system prawa „common law”. Niemniej jednak Francja jest krajem prawa kontynentalnego, dlatego warto wskazać ten przykład. W przepisach włoskich władzę dyscyplinarną sprawuje i kieruje posiedzeniem przewodniczący składu. W razie nieobecności przewodniczącego, w jego zastępstwie, taką władzę sprawuje oskarżyciel publiczny. To jest ciekawostka, która podważa trochę tezę pani mecenas o równości stron w postępowaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#JoannaAgackaIndecka">Pan poseł Zbigniew Ziobro ma rację, ale ta odmienność procedury wynika z przyjęcia innego systemy rozwiązań procedury karnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#ZbigniewZiobro">Kontynuję rozważania na temat procedury włoskiej. Przed rozpoczęciem posiedzenia, przewodniczący sprawdza prawidłowość ukonstytuowania się stron, a jeżeli obrońca oskarżonego jest nieobecny, przewodniczący wyznacza jako zastępcę innego obrońcę. Jak widać, do kompetencji przewodniczącego składu sędziowskiego należy wyznaczenie zastępcy, a nie jest to kompetencja strony. Przy tak sprawnym działaniu sądów likwiduje się wszelkie przestoje w procesach. Jak widać, to są rozwiązania dość radykalne, ale nikt nie zgłasza w tym przypadku zastrzeżenia, o jakimkolwiek naruszaniu standardów europejskich. W przepisach obowiązujących w Austrii oskarżonego, oskarżyciela prywatnego, świadków oraz biegłych, a również pełnomocników obowiązuje zakaz znieważania innych uczestników procesu oraz rzucania oskarżeń, które w sposób oczywisty są pozbawione podstaw. Pełnomocnicy mogą zostać ukarani przez przewodniczącego przez odebranie głosu oraz wezwania strony do wyboru innego pełnomocnika. Jeżeli oskarżony nie zastosuje się w takiej sytuacji do wezwania, sąd może wyznaczyć takiemu oskarżonemu obrońcę z urzędu. Wyżej wskazane środki przysługują przewodniczącemu, po uprzednim przywołaniu pełnomocnika do porządku. Dodatkowo sąd może nałożyć na takiego pełnomocnika grzywnę do 26 euro. Jeżeli jednak nałożenie grzywny nie prowadzi do zaprzestania naruszeń, nakłada się grzywnę w wysokości 726 euro. W przypadku kwalifikowanego naruszenia postępowania, sąd może wystąpić do sądu wyższej instancji z wnioskiem o odebranie pełnomocnikowi prawa do występowania w takim charakterze, w sprawach karnych na okres o 1 do 6 miesięcy. W przepisach niemieckich osoby obecne na sali: strony, oskarżeni, świadkowie, biegli oraz inni, którzy swoim zachowaniem naruszają porządek, mogą zostać wydaleni z sali posiedzeń oraz doprowadzeni do aresztu na okres do 24 godzin. W przypadku niestosownego zachowania wobec osób będących na sali posiedzeń mogą zostać zastosowane ostrzejsze środki dyscyplinujące. Sąd może nałożyć na taką osobę grzywnę do 1000 euro lub karę aresztu do jednego tygodnia. Nie znam dokładnie obyczajów brytyjskich, ale podczas wyjazdowego posiedzenia podkomisji mieliśmy przyjemność zapoznać się z tamtymi rozwiązaniami. W tamtym systemie prawa precedensowego, sąd ma ogromne środki władcze wobec stron. Niektórzy powiedzą, iż nie jest to system kontynentalny, ale dobrze się sprawdza, dlatego warto się zastanowić, czy nie wprowadzić go u nas? Po przeanalizowaniu tych wszystkich rozwiązań, jasno widać, iż to, co proponujemy, nie jest jakimś ewenementem na skalę europejską. W imieniu przedstawicieli wnioskodawców prosimy o udzielenia poparcia przedstawionym rozwiązaniom. Na końcu, w związku z wypowiedzią prokurator Beaty Mik, chciałbym zadeklarować wniesienie jednej poprawki do przedłożonych przepisów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#JoannaAgackaIndecka">Pan poseł Zbigniew Ziobro wskazał liczne rozwiązania europejskie dotyczące uprawnień porządkowych stosowanych w sądach. Jednak, dokonując tak pobieżnej analizy, nie dokonano przeglądu uprawnień i gwarancji procesowych, jakie przysługują w tamtych systemach stronom postępowania. Nadmierna ingerencja sądu w uprawnienia stron jest w każdym ze wskazanych systemów zabroniona. Warto także powiedzieć, iż w przedstawionej analizie nie wskazano rozróżnień proceduralnych na sprawy cywilne i sprawy karne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#BeataMik">Zgadzam się z uwagami pani mecenas Joanny Agackiej-Indeckiej. Pan poseł Zbigniew Ziobro dokonując analizy przepisów, dokonał jej bardzo pobieżnie i wyrywkowo. Wobec powyższego, rozważając propozycje zawarte w projekcie proponuję nie odwoływać się do innych systemów prawnych, ale dokonywać tej analizy w odwołaniu do porządku prawnego obowiązującego w Polsce.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#MarekWikiński">Czy ktoś, chciałby jeszcze zabrać głos w dyskusji ogólnej nad projektem? Nie widzę. Przechodzimy do szczegółowego rozpatrzenia przepisów ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia tytułu ustawy, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Ustawa z dnia. .. 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby tytułowi ustawy nadać brzmienie: „Ustawa z dnia. .. 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego”. Rząd jest przeciwny dokonywaniu zmian w ustawie Prawo o ustroju sądów powszechnych. Jesteśmy przeciwni dokonywaniu tych zmian, ze względu na fakt, iż propozycje zawarte w przedłożeniu nie były opiniowane przez Krajową Radę Sądownictwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#ZbigniewZiobro">Pani dyrektor Beata Mik jest w błędzie. Projekt był opiniowany przez KRS. Na dowód moich słów proszę sięgnąć do projektu, gdzie na końcu jest dołączona ekspertyza KRS-u.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#MarekWikiński">Chciałbym oficjalnie stwierdzić, iż na końcu projektu znajduje się opinia w sprawie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (druk nr 3865) podpisana przez sędziego Krzysztofa Strzelczyka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#BeataMik">Ministerstwo nie otrzymało tej opinii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#MarekWikiński">W imieniu służb sejmowych, chciałbym przeprosić za niedostarczenie wskazanej opinii Ministerstwu Sprawiedliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#BeataMik">Po zapoznaniu się z opinią KRS, nadal podtrzymuję swoje stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#MarekWikiński">Popieram poprawkę rządu, polegającą na nadaniu tytułowi ustawy brzmienia: „Ustawa z dnia. .. 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego”. Kto z członków Komisji jest za przyjęciem tego rozwiązania? Za przyjęciem poprawki opowiedział się 1 poseł, 2 posłów było przeciwnych, żaden poseł nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż poprawka nie uzyskała akceptacji Komisji. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tytułu ustawy? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji tytułowi ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1 zdanie wstępne, któremu proponuje się nadać brzmienie: „W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do proponowanego rozwiązania? Nie widzę. Stwierdzam, iż Komisja udzieliła pozytywnej rekomendacji zdaniu wstępnemu w art. 1. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 1 w art. 1, w której w art. 285 par. 1 proponuje się nadać brzmienie: „Par. 1. Na świadka, obrońcę lub pełnomocnika, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 50 tysięcy złotych, uwzględniając sytuację materialną ukaranego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#BeataMik">Proponujemy, aby zmianie nr 1 nadać brzmienie: „w art. 285 po par. 1 dodać par. 1a w brzmieniu: „W wyjątkowych wypadkach przepis par. 1 stosuje się odpowiednio do obrońców pełnomocnika, z tym że w postępowaniu przygotowawczym karę pieniężną, nakłada sąd”.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#MarekWikiński">Rozumiem, iż proponowany przepis odwołuje się do obecnie funkcjonującego rozwiązania, w którym na niektóre podmioty postępowania można nałożyć karę do 3000 złotych?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#BeataMik">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#MarekWikiński">Popieram poprawkę rządu. Kto z członków Komisji jest za przyjęciem tego rozwiązania? Za przyjęciem poprawki opowiedział się 1 poseł, 2 posłów było przeciwnych, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż poprawka nie uzyskała akceptacji Komisji. Wobec faktu, iż poprawka rządu nie uzyskała poparcia Komisji, chciałbym zgłosić swoją poprawkę. Proponuję, aby w zmianie nr 1 wyrazy: „do 50000 złotych” zastąpić wyrazami „nie mniej 100 złotych i nie więcej niż 10% dochodu uzyskanego w ostatnim roku podatkowym”. Ze słów wypowiedzianych przez posła wnioskodawcę oraz przedstawicielkę NRA wywnioskowałem, iż dla wymiaru sprawiedliwości jest dużym problemem przymuszenie do wykonania obowiązków sądowych ludzi bardzo bogatych, dla których obecnie stosowane kary są zbyt niskie. Z drugiej strony mówiło się o ludziach biednych, dla których obecne kary są zbyt wysokie. Wobec powyższego jestem za przyjęciem takiej kary, która jest uzależniona od majętności danej osoby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#JoannaAgackaIndecka">Pan przewodniczący, odwołał się do mojej wypowiedzi, w której opisywałam rzeczywiste kary, jakie nakładają sądy w trybie art. 285. Intencją mojej wypowiedzi nie była chęć podwyższania stosowanych obecnie kar, ale dokonanie porównania między skutecznością kary stosowanej wobec ludzi bogatych, a ludzi biednych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#MarekWikiński">Formułując swoją propozycję, brałem pod uwagę wypowiedź wnioskodawcy i przedstawiciela NRA. Uważam, iż dolna granica kary stosowana obecnie jest dobra, dlatego nie trzeba jej zmieniać, z drugiej strony, uważam, iż obowiązująca górna granica kary dla ludzi bogatych jest zbyt niska. Nie powinniśmy ludziom bogatym umożliwiać takich zachowań, które byłyby lekceważące dla wymiaru sprawiedliwości, a tym samym wobec państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#ZbigniewZiobro">Doceniam propozycję przewodniczącego Marka Wikińskiego, gdyż zaproponowane rozwiązanie idzie w dobrą stronę. Jednak uważam, iż zaproponowana regulacja powinna zostać dopracowana. Osobiście znam takie przypadki, w których bardzo bogaci gangsterzy oficjalnie nie mieli żadnych dochodów, a nawet pobierali jeszcze zasiłki od państwa. Wobec powyższego bardzo gorąco apeluję do pana przewodniczącego, o wspólne dopracowanie tego rozwiązania, aby uwzględniało takie przypadki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#CezaryGrabarczyk">Uwagi posła wnioskodawcy oraz przewodniczącego Marka Wikińskiego skłaniają mnie do zaproponowania członkom Komisji, aby rozpatrywany projekt przekazać ponownie do podkomisji. Podkomisja dopracuje projekt pod względem merytorycznym, uwzględniając wszelkie sugestie rządu oraz ekspertów. Kolejnym elementem, na który pragnąłbym zwrócić uwagę Komisji, jest sposób zaskarżania decyzji dyscyplinarnych sądu. W mojej ocenie projekt nie przewiduje takich procedur, a byłoby warto dodać takie przepisy, ze względu na konstytucyjne prawo do dwuinstancyjnego rozpatrywania wszelkich orzeczeń. Wobec powyższego wnoszę o powołanie specjalnej podkomisji, która w spokoju zajmie się dopracowaniem projektu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#ZbigniewZiobro">Wniosek posła Cezarego Grabarczyka byłby zasadny, gdybyśmy już nie rozpoczęli pracy nad projektem. Z tego względu, w mojej ocenie zgłoszony wniosek formalny nie ma podstaw. W przypadku powołania podkomisji powstaje pytanie, jak należy traktować te przepisy, które zostały dziś przyjęte? Uważam, iż ewentualne zastrzeżenia do projektu, nad którym pracujemy można wnosić w tej chwili tylko za pomocą zgłoszonych i zaakceptowanych poprawek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#MarekWikiński">Rozumiem, iż zgłoszony wniosek posła Cezarego Grabarczyka należy traktować jako wniosek formalny?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#CezaryGrabarczyk">Tak. Dodam, iż mój wniosek został sformułowany ze względu na słowa posła wnioskodawcy, który sam stwierdził, iż projekt wymaga dopracowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#BeataMik">Rząd popiera pomysł powołania specjalnej podkomisji. Ze swojej strony deklaruje wszelką pomoc, jaka byłaby potrzebna dla dopracowania projektu. Uważamy, iż projekt wymaga ulepszenia, dzięki któremu uzyska on szersze poparcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#ZbigniewZiobro">Sprzeciwiam się wnioskowi posła Cezarego Grabarczyka. W pracach Komisji nigdy nie dopuściliśmy do sytuacji, w której podczas rozpatrywania projektu nagle postanowiliśmy, iż projekt należy przesłać ponownie do nowej podkomisji. Dodatkowym argumentem, który należy brać pod uwagę w pracy nad tym projektem jest koniec kadencji Sejmu. Uważam, iż przesłanie projektu do podkomisji można uznać, za obstrukcję w pracach nad przedłożeniem. Jestem za kontynuowaniem pracy nad projektem, a ewentualne zmiany, jakie będą chcieli zgłosić inni posłowie lub rząd, będzie można wprowadzić do projektu w późniejszym etapie prac.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#MarekWikiński">Co do stwierdzenia, iż nigdy nie było precedensu przerwania prac nad ustawą i przesłania projektu do podkomisji, to pragnę stwierdzić, iż pan poseł Zbigniew Ziobro jest w błędzie. Wniosek formalny został zgłoszony prawidłowo, dlatego musi zostać poddany głosowaniu. Przechodzimy do głosowania. Kto z członków Komisji jest za przyjęciem wniosku posła Cezarego Grabarczyka, polegającego na przesłaniu projektu do podkomisji celem dopracowania? Za przyjęciem wniosku opowiedziało się 2 posłów, 2 posłów było przeciwnych, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż wniosek posła Cezarego Grabarczyka nie uzyskał poparcia większości. Kontynuujemy rozpatrywanie zmiany nr 1. Po wysłuchaniu wypowiedzi posła Zbigniewa Ziobro, który stwierdził, iż istnieją tacy ludzie, którzy są bogaci, a nie mają oficjalnych dochodów pragnę dokonać modyfikacji zgłoszonej poprawki. Proponuję, aby par. 1 nadać brzmienie: „Na świadka, obrońcę lub pełnomocnika, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości nie mniejszej niż 100 złotych i nie większej niż 10% dochodu uzyskanego w ostatnim roku podatkowym uwzględniając sytuację materialną ukaranego. W przypadku braku ujawnionych dochodów można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 100 tys. złotych”. Tym sposobem, gdy nie będziemy mogli skorzystać z rozwiązań prawa karnego umożliwiających nam ściągnięcie odpowiednich kar, skorzystamy z funkcjonujących rozwiązań ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która w przypadku ujawnienia dochodów z nieujawnionych źródeł nakłada podatek w wysokości 75%. Czy wnioskodawca projektu akceptuje takie rozwiązanie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#ZbigniewZiobro">Popieram rozwiązanie zaproponowane przez posła Marka Wikińskiego. Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia poprawce zgłoszonej przez posła Marka Wikińskiego? Nie widzę. Stwierdzam, iż poprawka posła Marka Wikińskiego do zmiany nr 1 uzyskała akceptację Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#BohdanKopczyński">Mam wątpliwości, co do konstytucyjności przyjętego rozwiązania. Czy kary w tej wysokości można nakładać za uchybienia natury porządkowej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#BeataMik">Rząd także ma zastrzeżenie do tej propozycji. Czy wnioskodawca jeszcze raz mógłby przedstawić uzasadnienie zgłoszonej poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#MarekWikiński">Idea mojej poprawki jest taka, aby karę porządkową nakładać według możliwości finansowych danego podmiotu. Nakładana kara ma być dotkliwa i ma ona nakłaniać podmioty karane do wykonania obowiązków procesowych. Wiadomo, iż możliwości finansowe każdego obywatela są inne, dlatego musimy uzależnić nakładaną karę od tych możliwości. To dodatkowe zastrzeżenie, jakie wprowadzamy na końcu par. 1, ma umożliwiać karanie osób bogatych, które oficjalnie nie mają żadnych ujawnionych dochodów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#BeataMik">Rząd nie popiera zgłoszonej poprawki. Przepis ma wiele mankamentów merytorycznych i językowych. Przy tak szybkim tempie zgłaszanych poprawek nie potrafimy na bieżąco odnosić się do wszystkich propozycji. Proponujemy, aby zgłoszoną propozycję omówić po przerwie, w trakcie której dokładnie przeanalizujemy propozycję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów poprze wniosek rządu o ogłoszenie przerwy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#CezaryGrabarczyk">Tak. Proponuję zarządzić przerwę w pracach Komisji do godziny 16.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#MarekWikiński">Kto z członków Komisji jest za przyjęciem wniosku posła Cezarego Garbarczyka? Za przyjęciem wniosku opowiedziało się 2 posłów, 2 posłów było przeciwnych, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż wniosek posła Cezarego Grabarczyka nie uzyskał większości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#BohdanKopczyński">Pracujemy dziś już od wczesnych godzin porannych, a w tej chwili mamy dość późne godziny popołudniowe. Sprawy, jakimi się zajmujemy, wymagają od nas głębokiego przemyślenia i rozwagi. Nie możemy analizować tego projektu tak szybko, bez zastanowienia. Wobec powyższego, zgłaszam wniosek o przerwę w pracach Komisji do dnia jutrzejszego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#CezaryGrabarczyk">Chciałbym przypomnieć, iż na dzień jutrzejszy jest zwołane posiedzenie Komisji. Ten fakt ułatwia nam ogłoszenie przerwy w dniu dzisiejszym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#MarekWikiński">Kto z członków Komisji jest za przyjęciem wniosku posła Bohdana Kopczyńskiego? Za przyjęciem wniosku opowiedziało się 2 posłów, 2 posłów było przeciwnych, 1 poseł wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż wniosek posła Bohdana Kopczyńskiego nie uzyskał większości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#CezaryGrabarczyk">Zgłaszam wniosek o stwierdzenie kworum.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#MarekWikiński">Został zgłoszony wniosek o stwierdzenie kworum. Proszę wszystkich obecnych na posiedzeniu Komisji o podniesienie ręki celem stwierdzenia kworum. Stwierdzam, iż na posiedzeniu Komisji obecnych jest 5 posłów. Regulamin Sejmu nakazuje zakończenie prac Komisji, gdy na posiedzeniu nie ma kworum. Kworum Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach wynosi 6 osób. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>