text_structure.xml 134 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#MarekWikiński">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został państwu dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. W związku z tym, że o godz. 18.00 rozpoczyna się posiedzenie Komisji Ustawodawczej poświęcone niezwykle istotnej sprawie, a mianowicie przyjęciu propozycji zmian w ustawie - Ordynacja wyborcza do Sejmu i Senatu, proponuję, aby obrady naszej Komisji zakończyły się trochę wcześniej tj. o godz. 17. 45. Przystępujemy do rozpatrzenia sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny i ustawy - Kodeks karny wykonawczy. Pragnę przypomnieć, że podkomisja pracowała przy współudziale kompetentnych ekspertów, przedstawicieli rządu oraz reprezentantów strony społecznej. Przechodzimy do rozpatrzenia poszczególnych przepisów ustawy. Czy są uwagi do tytułu ustawy? Nie słyszę uwag. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła tytuł ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1. W zmianie nr 1 proponuje się w art. 39 po punkcie 2 dodać pkt 2a i 2b w brzmieniu: „2a) zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, edukacją, opieką lub leczeniem małoletnich, 2b) obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami,”. Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do zmiany nr 1? Nie słyszę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem zmiany nr 1. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 2, w której proponuje się w art. 41 po par. 1 dodać par. 1a i 1b w brzmieniu: „Par. 1a. Sąd może orzec zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, opieką lub leczeniem małoletnich, na zawsze, w razie skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajowości małoletniego. Par. 1b. Sąd orzeka zakaz, o którym mowa w par. 1a, na zawsze w razie ponownego skazania sprawcy w warunkach określonych w tym przepisie.”. Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do zmiany nr 2? Nie słyszę zgłoszeń. Wobec braku zastrzeżeń i braku sprzeciwu stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem zmiany nr 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#BohdanKopczyński">Postuluję, aby w ramach każdej zmiany rozpatrywane były po kolei poszczególne paragrafy.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#BohdanKopczyński">Sądzę, że wszyscy członkowie Komisji mieli możliwość zapoznania się ze sprawozdaniem, ale jeżeli jest taka potrzeba, to postaram się zrealizować wniosek posła Bohdana Kopczyńskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#ZbigniewZiobro">Nie będę oprotestowywał poszczególnych zmian, aby ułatwić pracę Komisji, ale chciałbym zasygnalizować, że do części przepisów złożę wnioski mniejszości. Przedstawiałem swoje propozycje w trakcie obrad podkomisji, ale zostały one odrzucone. Niestety nie byłem na ostatnim posiedzeniu podkomisji, na którym przyjmowano sprawozdanie i jak widzę, moje poprawki nie zostały w nim ujęte w formie propozycji wariantowych. Jednak były one zgłaszane i powinny być odnotowane w dokumentacji. Jak już powiedziałem, nie chcę destabilizować procedowania i dlatego proszę o sugestię, czy wnioski mniejszości mam zgłaszać po zaaprobowaniu przez Komisję każdej zmiany czy w trakcie jej omawiania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#MarekWikiński">W tej fazie procesu legislacyjnego każdy z posłów może zgłaszać poprawki, a w sytuacji, gdy zostaną one przez komisję odrzucone, ma prawo zgłosić je w formie wniosków mniejszości. Przypominam, że przy zmianach w kodeksach konieczne jest zebranie pod każdą zgłaszaną poprawką pięciu podpisów posłów, którzy są członkami Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Naturalnie poprawka może być przez wnioskodawcę zreferowania, ale potem musi być dostarczona na piśmie wraz z wymaganą liczbą podpisów. Sprawa ta była już wyjaśniana. Może jednak przedstawiciel Biura Legislacyjnego KS potwierdzi moje słowa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PiotrPodczaski">Zgodnie z art. 93 ust. 2 regulaminu Sejmu wnioski i propozycje poprawek odrzucone przez komisję mogą być zamieszczone w jej sprawozdaniu jako wnioski mniejszości, po ich zgłoszeniu w formie pisemnej na żądanie co najmniej pięciu członków komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#MarekWikiński">Czy ta informacja wystarcza, czy są jeszcze jakieś pytania w tej sprawie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#BohdanKopczyński">Przecież są sytuacje, gdy posłowie chcą zgłosić swoje uwagi do źle zredagowanego przez podkomisję przepisu. Czy wtedy także obowiązuje ta procedura? Przecież utrudniałoby to pracę w komisji nad przedłożeniem.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#BohdanKopczyński">Proszę o wyjaśnienie tej kwestii przez Biuro Legislacyjne KS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#PiotrPodczaski">Poprawkę może zgłosić jeden poseł i jeżeli zostanie ona odrzucona przez komisję, to wtedy, po zebraniu pod nią podpisów pięciu posłów, może ona zostać zgłoszona jako wniosek mniejszości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#MarekWikiński">Kiedyś musiałem jednak zebrać pięć podpisów, aby zgłosić poprawkę w trakcie prac komisji nad projektem. Myślę, że musimy dać wiarę wykładni regulaminu Sejmu, którą przedstawił przedstawiciel Biura Legislacyjnego KS. Przypominam, że poprawkę może zgłosić każdy poseł, a w przypadku jej odrzucenia przez Komisję, konieczne jest zebranie pod nią co najmniej pięciu podpisów, aby mogła być ona zgłoszona jako wniosek mniejszości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#ZbigniewZiobro">W tej sytuacji jestem zmuszony do poproszenia o powrót do rozpatrywania zmiany nr 1, gdyż chciałbym zgłosić swoje uwagi do proponowanych w niej przepisów dodawanych w art. 39.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#MarekWikiński">Powracamy zatem do rozpatrzenia zmiany nr 1 odnoszącej się do art. 39.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#ZbigniewZiobro">Mam zastrzeżenia do zakresu zakazu wprowadzanego w pkt 2b. Uważam, że ten zakres powinien być szerszy. Chciałbym, aby tę sprawę przedstawił sędzia Andrzej Kryże.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#AndrzejKryże">W toku obrad podkomisji rozpatrywany był także taki wariant środków karnych, który obejmowałby zakaz opuszczania przez skazanego miejsca pobytu bez zgody sądu. Ten zakaz przez pewien okres był zapisany w projekcie, ale w pewnym momencie podkomisja zadecydowała o jego usunięciu. Paradoksalnie to właśnie wspomniany zakaz znajdował się pierwotnie w przedłożeniu, a dopiero potem dodano w przepisie obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami. Pragnę wyjaśnić, że usunięty ze sprawozdania zakaz opuszczania przez skazanego miejsca pobytu, zapisany zresztą w projekcie na prośbę posłanki Katarzyny Piekarskiej, zmierzał do tego, aby organy wymiaru sprawiedliwości mogły monitorować sprawcę pedofilii. Dodam, że jest to podstawowy sposób nadzorowania najbardziej niebezpiecznych pedofili na świecie. Stosowany jest on m.in. w: USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii. Powraca się także do jego orzekania w krajach europejskich. Bez tego zakazu w praktyce nie można sprawować ścisłego nadzoru nad sprawcami czynów pedofilskich i śledzić gdzie oni się przemieszczają.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#MarekWikiński">Dziękuję za wyjaśnienia, ale chcielibyśmy usłyszeć, jaka jest w związku z tym propozycja zmiany brzmienia pkt. 2b.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#AndrzejKryże">Ten przepis znajdował się jeszcze w projekcie znajdującym się w podkomisji sygnowanym 27 stycznia 2005 r. Powinno się nadać mu następujące brzmienie: „2b) obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, a także zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu.”. Naturalnie omawiany zakaz można także zawrzeć w odrębnym punkcie, choć nie jest to konieczne. Wyjaśnię, że proponujemy zapisać, iż chodzi o określone, a nie stałe miejsce pobytu, ponieważ skazany może np. uzyskać zgodę na pobyt tymczasowy na pół roku pod jakimś adresem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#MarekWikiński">Reasumując, w propozycji posła Zbigniewa Ziobro chodzi o to, aby w pkt 2b po wyrazie „osobami” dodać wyrazy: „także zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu.”. Jakie jest stanowisko rządu wobec tej poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#BeataMik">Istotnie propozycja wpisania do projektu ustawy takiego zakazu była rozważana, ale wobec zgłaszanych do niej zasadniczych zastrzeżeń m.in. natury konstytucyjno - prawnej, wskazywał na nie ekspert Komisji prof. Teodor Szymanowski, podkomisja doszła do wniosku, że należy z tego radykalnego rozwiązania zrezygnować, gdyż jego forsowanie może doprowadzić do odrzucenia całej nowelizacji. Lojalnie muszę uprzedzić, że ta z pozoru niewinna poprawka pociąga w efekcie za sobą konieczność dokonania ogromnej liczby zmian w kk i kkw, a więc przepracowania całego projektu, a co za tym idzie i sprawozdania podkomisji. Reasumując, rząd, biorąc pod uwagę opinie ekspertów i przebieg dyskusji w podkomisji, opowiada się przeciwko przyjęciu poprawki, biorąc pod uwagę wszystkie związane z tym konsekwencje natury prawno-legislacyjnej oraz zdając sobie sprawę, że w efekcie proponowana nowelizacja w ogóle nie doszłaby do skutku. Uważamy, że projekt nowelizacji w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję, po wprowadzeniu nielicznych poprawek, ma natomiast szansę na uchwalenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#MarekWikiński">Zamykam dyskusję. Przechodzimy do głosowania. Kto jest za propozycją posła Zbigniewa Ziobro dodania w zmianie nr 1 w pkt 2b po wyrazie „osobami” wyrazów: „także zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu.”. Za poprawką opowiedziało się 1 poseł, 6 posłów wstrzymało się od głosu, nikt nie był przeciwny. Stwierdzam, że poprawka uzyskała poparcie członków Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 2. Czy są do niej uwagi bądź zastrzeżenia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#TeodorSzymanowski">Mam pewną uwagę dotyczącą par. 1a. Moim zdaniem, w tym przepisie po ostatnim wyrazie należy dodać wyrazy: „popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnej”. Dzięki temu zostanie zachowana jednolitość przepisów. Jak wiemy, ustawa wprowadza zmiany w zakresie trzech środków karnych: zakazów, dozoru i leczenia. W przypadku tych środków jest zapisana tego rodzaju formuła (vide poprawka nr 8 i poprawka nr 1 do kkw), natomiast w tym przepisie ona nie występuje. Jest to bardzo istotne, ponieważ ratio legis tych norm polega na tym, że istnieją sprawcy, których cechują zaburzenia preferencji seksualnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#MarekWikiński">Jakie jest stanowisko rządu wobec tej propozycji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#BeataMik">Dopisanie tej formuły było popierane przez stronę rządową, ale nie zostało przyjęte w toku prac podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów chce przejąć poprawkę zaproponowaną przez eksperta Komisji. Nie widzę zgłoszeń. W związku z tym, poprawka nie została zgłoszona. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 3, w której proponuje się po art. 41 dodać art. 41a w brzmieniu: „Art. 41a. Par. 1. Sąd może orzec obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego; zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu. Par. 2. Sąd orzeka obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami w razie skazania na karę pozbawienia wolności, bezwarunkowego zawieszenia wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego; zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu. Par. 3. Sąd może orzec obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami na zawsze w razie ponownego skazania sprawcy w warunkach określonych w par. 2.”. Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#BeataMik">Aby zachować pewną konsekwencję, proponuję w zmianie nr 3 w art. 41a par. 2 w wierszu czwartym napisać: „bez warunkowego jej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#MarekWikiński">Biuro Legislacyjne KS potwierdza, że są to poprawki o charakterze wyłącznie gramatyczno - stylistycznym. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu uznam, że Komisja opowiada się za ich przyjęciem. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że poprawki zostały przyjęte.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#AndrzejKryże">Przypominam, że w związku z przyjęciem poprawki posła Zbigniewa Ziobro konsekwentnie trzeba w art. 41a, w każdym paragrafie, dodać środek karny w postaci zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#MarekWikiński">Można to zrobić na dwa sposoby. Albo, w wyniku naszego upoważnienia, wszystkie te poprawki wprowadzi Biuro Legislacyjne KS, albo przy omawianiu każdej zmiany będziemy dołączać treść poprawki posła Zbigniewa Ziobro. Jakie jest zdanie w tej sprawie Biura Legislacyjnego KS?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PiotrPodczaski">Bardzo nam przykro, ale nie chcielibyśmy, aby Komisja zobowiązywała nas do tego typu działania. Mamy dość nieprzyjemne doświadczenia z tego typu zadaniami. Zdarzało się, że nasza praca tego typu były potem źle oceniane przez komisje, które inaczej wyobrażały sobie efekty wprowadzania poprawek. Prosilibyśmy, aby Komisja na bieżąco wprowadzała poprawki we wszystkich omawianych zmianach. Wtedy będziemy wiedzieli, jak brzmi tekst przyjęty przez Komisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#ZbigniewZiobro">Komisja podjęła merytoryczną decyzję w sprawie wprowadzenia do tekstu nowelizacji mojej poprawki, którą przegłosowaliśmy przy omawianiu zmiany nr 1. Reszta pracy, nad wprowadzeniem jej w kolejnych przepisach ma charakter czysto techniczny. Dlatego postuluję, aby odpowiednich zmian dokonało już Biuro Legislacyjne KS. Proszę się jeszcze raz nad tym zastanowić. Zwyczajowo tego rodzaju ujednolicania tekstu ustawy dokonywało Biuro Legislacyjne KS wraz ze stroną rządową w konsultacji z prezydium Komisji. Tego rodzaju mechanizm działał już wcześniej wielokrotnie i uważam, że można go i w tym przypadku zastosować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#BohdanKopczyński">Mam uwagę formalną w sprawie trybu procedowania. Zgodnie z art. 87 ust. 1 regulaminu Sejmu do postępowania z projektami kodeksów, projektami zmian w kodeksach oraz projektami przepisów wprowadzających kodeksy i ich zmian stosuje się przepisy Działu II rozdział 1 i rozdział 14, chyba że przepisy niniejszych rozdziałów stanowią inaczej. W tym przypadku musimy więc stosować się do przepisów rozdziału 1 art. 41 ust. 1 i 2, które stanowią, że do szczegółowego rozpatrzenia projektu komisje mogą powołać podkomisję, które przedstawiają sprawozdania o rozpatrzonych projektach. Na tym etapie można naturalnie zgłaszać wszystkie poprawki i decydować o ich przyjęciu bądź odrzuceniu. Proszę, abyśmy wzięli te przepisy pod uwagę i stosowali je w naszej pracy. Inaczej będziemy tracić czas na spory i denerwować się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#MarekWikiński">Przecież Komisja Nadzwyczajna do spraw zmian w kodyfikacjach powołała podkomisje, która po wielu posiedzeniach przygotowała i przedstawiła nam sprawozdanie. Teraz pracujemy nad tym sprawozdaniem i każdy z posłów może zgłaszać poprawki. Mogą także zgłaszać poprawki eksperci, ale są one poddawane pod głosowanie tylko wtedy, jeżeli któryś z członków Komisji przedstawi je jako własne. Poprawki są przyjmowane bądź odrzucane przez Komisję, tak jak to miało miejsce w przypadku poprawki do zmiany nr 1, choć wynik tego głosowania nadal analizuję. Wtedy poprawkę merytoryczną zaproponował sędzia Andrzej Kryże, a następnie przejął ją poseł Zbigniew Ziobro. Treść tej poprawki była przeze mnie odczytywana przed poddaniem jej pod głosowanie. Jednak zgodnie z przyjętą procedurą projekt powinien zawierać zmiany, jakie pociąga za sobą przyjęcie poprawki we wszystkich przepisach. Niestety tak się nie stało, a więc postąpiliśmy nieprawidłowo, wbrew procedurze. Dlatego nie dziwi mnie stanowisko przedstawiciela Biura Legislacyjnego KS, jest ono uzasadnione i racjonalne. Mogę się jednak odwołać do mojej praktyki parlamentarnej, że w sytuacji, gdy był osiągnięty konsensus, cedowano pewne uprawnienia Komisji w kwestii dokonywania pewnych zmian legislacyjnych na Biuro Legislacyjne KS. Przypominam, że przedstawiłem dwie możliwości wprowadzenia zmian. Pierwsza z nich polegała na powierzeniu zadania Biuru Legislacyjnemu KS, w przypadku zgody wszystkich stron na taki tryb działania. Konieczne zmiany w przedłożeniu byłyby naturalnie wprowadzane w porozumieniu z ekspertami, przedstawicielami strony rządowej i prezydium Komisji. Jednak Biuro Legislacyjne KS nie wyraziło zgody na tę propozycję. Pozostaje więc druga propozycja sprowadzająca się do tego, że przy rozpatrywaniu kolejnych zmian zgłaszane będą i głosowane konsekwentnie kolejne poprawki, wynikające z nadanego przez Komisję brzmienia zmianie nr 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PiotrPodczaski">Chciałbym wyjaśnić, że wspomniana praktyka wprowadzania pewnych zmian do projektu przez Biuro byłaby dopuszczalna w trakcie prac podkomisji nad przedłożeniem, ale nie w fazie rozpatrywania i zatwierdzania sprawozdania podkomisji przez Komisję. Proszę zauważyć, że po tym posiedzeniu Komisja już się nie zbierze, aby zaakceptować nasze poprawki i projekt zostanie skierowany bezpośrednio do drugiego czytania. Dlatego proszę nas nie zmuszać do działań, które mogą ostatecznie nie służyć dobrze przedłożeniu. Zresztą odnosząc się do przyjętej już poprawki posła Zbigniewa Ziobro, zastanawiam się, czy prawidłowe jest w niej użycie wyrazów; „a także”. Może właściwsze byłoby użycie w przepisie spójnika: „lub”. Ta kwestia będzie miała teraz swoje konsekwencje przy rozpatrywaniu zmiany nr 3 w art. 41a par. 2. Biuro nie jest w stanie rozstrzygać tego rodzaju problemów, gdyż może nie do końca dobrze odczytuje intencje wnioskodawcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#BeataMik">Uważam, że nie można wprowadzać w poszczególnych przepisach ustawy zakazu, który jest treścią poprawki posła Zbigniewa Ziobro, w sposób niejako mechaniczny. W przypadku niektórych przepisów konieczne jest podejmowanie decyzji merytorycznych np. w zmianie nr 10 dotyczącej dodania art. 84a. W związku z tym, podzielamy zastrzeżenia Biura Legislacyjnego KS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#MarekWikiński">Wzmacnia to argumenty Biura Legislacyjnego KS. Muszę przypomnieć, że poprawkę posła Zbigniewa Ziobry podejmowaliśmy świadomie, po wysłuchaniu argumentów strony rządowej i uprzedzeni o wszystkich związanych z taką decyzją konsekwencjach. Nie powinniśmy się teraz dziwić, że mamy do czynienia z takimi problemami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#KatarzynaPiekarska">Zwracam uwagę, że jeżeli w tym tygodniu nie przyjmiemy sprawozdania, to w sytuacji, kiedy Sejm 5 maja br. podejmie decyzję o samorozwiązaniu, już nie ma szans na uchwalenie omawianej dzisiaj nowelizacji Kodeksu karnego i wejście jej w życie. Muszę stwierdzić, że podkomisja pracowała bardzo ciężko ponad podziałami politycznymi. Omawiając poszczególne przepisy, korzystaliśmy z wiedzy ekspertów. Zdaję sobie sprawę, że w nowelizacji nie wszystkie kwestie udało się rozstrzygnąć, że można by jeszcze uwzględnić w niej pewne cenne rozwiązania, ale nie udało się tego zrobić, gdyż napotykaliśmy na różnego rodzaju problemy, w tym legislacyjne. Zdaję sobie sprawę, że przedłożenie stanowi, można powiedzieć, minimum naszych oczekiwań i że w przyszłości należałoby pójść znacznie dalej. Obawiam się jednak, czy w wyniku zgłaszania kolejnych poprawek do projektu nie utracimy szansy zrealizowania naszych postulatów, nawet w tej okrojonej formie. Poprawkę posła Zbigniewa Ziobro uważam za słuszną, ale zdając sobie sprawę z konsekwencji, jakie spowoduje jej przyjęcie, wstrzymałam się od głosu w trakcie głosowania. Nie jestem pewna, czy Komisja jest w tej chwili przygotowana do wprowadzania zmian w kolejnych przepisach wynikających ze wspomnianej poprawki. Może, w tej sytuacji, lepiej byłoby wycofać tę poprawkę. Apeluję, aby w toku dalszych prac ograniczyć się do wprowadzania do projektu jedynie niezbędnych zmian. Dzięki temu dajemy szansę na przyjęcie nowelizacji przez Sejm. W przeciwnym wypadku zostanie ona zaprzepaszczona. Z moich doświadczeń wynika, że problemy dzieci załatwiane są zawsze w dalszej kolejności i prawdopodobnie przyszły Sejm tak szybko się nimi nie zajmie. Szkoda tylko, aby nasza praca, stanowiąca efekt pewnego porozumienia ponad podziałami politycznymi, poszła na marne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#LeszekKubicki">Pragnę zwrócić uwagę, że środek karny w postaci zakazu opuszczania miejsca pobytu przez skazanego bez zgody sądu może być w praktyce egzekwowany, tylko wtedy, kiedy powstanie, system monitoringu elektronicznego. Wtedy zakaz będzie miał rację bytu i powinien zostać wpisany do kodeksu. Czy warto w tej sytuacji przyjmować słuszny, ale trudny w realizacji przepis, wikłać się w bardzo pracochłonne wpisywanie tego rozwiązania w treść kilkunastu norm kodeksu i w konsekwencji zaprzepaścić szansę na uchwalenie bardzo oczekiwanej nowelizacji kk. Proponuję jeszcze raz zastanowić się nad sensem przyjmowania wspomnianej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#MarekWikiński">Tak się złożyło, że na dzisiejszym posiedzeniu nie jest obecny poseł Cezary Grabarczyk - przewodniczący podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy z druku nr 2693, a jednocześnie przewodniczący Komisji. Gdyby był, może potrafiłby lepiej wyjaśnić intencje i motywy, które kierowały członkami podkomisji przy odrzuceniu poprawki posła Zbigniewa Ziobro. Dzisiaj, podczas głosowania tej poprawki być może nie wszyscy uświadomili sobie konsekwencje, jakie ta decyzja za sobą pociąga. Zgodnie z procedurą są w tej sytuacji trzy możliwe drogi postępowania. Po pierwsze, możemy uznać wynik głosowania nad poprawką posła Zbigniewa Ziobry za ostateczny, ze wszystkimi konsekwencjami tej decyzji. Po drugie, można, w duchu porozumienia ponad podziałami politycznymi, zaapelować do posła wnioskodawcy poprawki o jej wycofanie. Wtedy, w drodze reasumpcji głosowania, przywrócilibyśmy treść zmiany nr 1 w brzmieniu zaproponowanym w sprawozdaniu podkomisji. Po trzecie, grupa co najmniej pięciu posłów złoży wniosek mniejszości, zgodnie z którym przywrócona byłaby treść zmiany nr 1 w brzmieniu zaproponowanym w sprawozdaniu podkomisji. Zwracam się do posła Zbigniewa Ziobro z pytaniem, czy pod wpływem wypowiedzi w dyskusji i apelu posłanki Katarzyny Piekarskiej, zdecydowałby się wycofać swoją poprawkę do zmiany nr 1?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#ZbigniewZiobro">W odpowiedzi na zadane przed chwilą pytanie, pragnę zapewnić, że moim celem nie jest stwarzanie problemów w trakcie prac nad omawianym projektem ustawy. Musimy jednak mieć świadomość, że materia kodeksowa, z którą mamy do czynienia, nie może być narażona na ciągłe zmiany. Dlatego propozycja, aby Kodeks karny, który powinien być przede wszystkim najbardziej stabilny, znowu za chwilę zmienić po wprowadzeniu monitoringu elektronicznego niektórych skazanych, wydaje się bardzo trudna do zaakceptowania, choć została ona zgłoszona przez prof. Leszka Kubickiego, który przecież powinien stać na straży zasad tworzenia prawa karnego. Mimo to, odpowiadając na apel o porozumienie ponad podziałami w kwestii nowelizacji, zaproponuję jeszcze jedno rozwiązanie, które, jak sądzę, uzyska akceptację członków Komisji. Biorąc pod uwagę, że moja propozycja została uznana przez posłankę Katarzynę Piekarską za słuszną, mogę obecnie wycofać poprawkę, ale pod warunkiem, że zostaną poparte przygotowane przeze mnie, wraz z sędzią Andrzejem Kryże, spójne zmiany w kk dotyczące wprowadzenia zakazu opuszczania miejsca pobytu przez skazanego bez zgody sądu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#MarekWikiński">Chciałbym usłyszeć, jakie jest stanowisko wobec tej propozycji przedstawicieli poszczególnych klubów w Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#KatarzynaPiekarska">Uważam, że taki zakaz jest potrzebny, choć jak potwierdził prof. Leszek Kubicki, jego zastosowanie w praktyce, bez wprowadzenia systemu monitoringu elektronicznego będzie problematyczne. Mieliśmy okazję przekonać się o tym w trakcie studyjnego pobytu w Wielkiej Brytanii. Jeżeli poseł Zbigniew Ziobro, tak jak zapowiada, przedłoży projekt kompleksowych zmian w kk wprowadzających wspomniany środek karny, to sądzę, że uzyska on poparcie posłów z Klubu SLD.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#MarekWikiński">Jak widzę, przedstawiciele pozostałych klubów, a także posłowie niezrzeszeni poprą inicjatywę posła Zbigniewa Ziobro. W związku z tym, mogę złożyć wniosek o wyrażenie zgody przez Komisje na reasumpcję pierwszego głosowania na tym posiedzeniu dotyczącego poprawki do zmiany nr 1. Kto jest za przyjęciem tego wniosku? W głosowaniu za wnioskiem opowiedzieli się wszyscy posłowie. Wniosek został jednomyślnie zaaprobowany przez Komisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#PiotrPodczaski">Chciałbym wyjaśnić, że w tym przypadku nie można mówić o reasumpcji głosowania, gdyż ta procedura może być stosowana w trakcie głosowań na posiedzeniach Sejmu. Można natomiast powrócić do ponownego rozpatrzenia zmiany przez Komisję, w związku z pojawieniem się nowych okoliczności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#MarekWikiński">W tej sytuacji możemy uznać poprawkę posła Zbigniewa Ziobry do zmiany nr 1 za niebyłą. Zostanie ona natomiast w przyszłości zgłoszona, wraz ze wszystkimi wynikającymi z niej konsekwencjami legislacyjnymi w innych przepisach kodeksu. Mam nadzieję, że rząd włączy się w przygotowanie takiej propozycji? Taka praktyka była do tej pory stosowana w sytuacji, gdy posłowie osiągnęli w danej sprawie porozumienie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#BeataMik">Czy dobrze zrozumiałam, że zmiany, które ma zaproponować poseł Zbigniew Ziobro, mają zostać włączone do projektu nowelizacji kodeksu dotyczącej nadzoru elektronicznego, wobec którego rząd przygotowuje stanowisko?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#MarekWikiński">Chyba nie właściwie zostały zrozumiane intencje posła Zbigniewa Ziobro i posłanki Katarzyny Piekarskiej. Wydaje mi się, że chodziło o wycofanie przez posła Zbigniewa Ziobro poprawki, na tym etapie procesu legislacyjnego, ale pod warunkiem, że przygotuje on spójną propozycję zmian w kk dotyczących zakazu opuszczania miejsca pobytu, która zostanie zgłoszona w drugim czytaniu i uzyska poparcie przedstawicieli wszystkich ugrupowań w Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#ZbigniewZiobro">Takie zobowiązanie zostało właśnie podjęte i mam nadzieję, że członkowie Komisji, jako ludzie honoru, wywiążą się z niego. Sądzę, że to co stwierdziła pani dyrektor Beata Mik, wynika jedynie z jakiegoś nieporozumienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#BeataMik">Proszę wybaczyć, ale istotnie doszło do jakiegoś nieporozumienia. Naturalnie, jeżeli propozycje zmian w kk zostaną przez posła Zbigniewa Ziobro przygotowane, strona rządowa dołoży wszelkich starań, aby udzielić stosownej pomocy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#MarekWikiński">Naturalnie w te prace z urzędu włączy się Biuro Legislacyjne KS. Proponuję ustalić, że poseł Zbigniew Ziobro do końca przyszłego tygodnia tj. do 22 kwietnia br. postara się przygotować swoje poprawki i doręczy je do Ministerstwa Sprawiedliwości, jako przedstawiciela Rady Ministrów oraz Biura Legislacyjnego KS. Resort i Biuro powinny zapoznać się z propozycjami i zgłosić sugestie ewentualnych poprawek do 4 maja br. Proszę jednak pamiętać, że jeżeli drugie czytanie projektu nie zostanie przeprowadzone na najbliższym posiedzeniu Sejmu, a 5 maja br. Izba podejmie decyzję o rozwiązaniu to naturalnie omawiana ustawa nie zostanie uchwalona. Czy poseł wnioskodawca zgadza się na zaproponowane terminy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#ZbigniewZiobro">Naturalnie. Nie taję, że zwrócę się do eksperta Komisji sędziego Andrzeja Kryże z prośbą o przygotowanie propozycji zmian. Zostaną one przekazane do prezydium Komisji i poprzez jej sekretariat zostaną skierowane do Ministerstwa Sprawiedliwości. Sądzę, że 4 maja br. przed posiedzeniem będziemy już dysponowali opinią resortu na ich temat. Mam nadzieję, że propozycje zadowolą wszystkich członków Komisji i poprą je, tak jak się do tego zobowiązywali.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#MarekWikiński">Czy panu sędziemu Andrzejowi Kryże na przygotowanie propozycji wystarczy czas do 22 kwietnia br. do godz. 12.00?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#AndrzejKryże">Wystarczy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#MarekWikiński">Czyli propozycje, które wpłyną od sędziego Andrzeja Kryże 22 kwietnia br., sekretariat Komisji natychmiast skieruje do Ministerstwa Sprawiedliwości i Biura Legislacyjnego KS. Ewentualne uwagi resortu i Biura powinny zostać przekazane do Komisji 29 kwietnia br, a następnie z powrotem skierowane do sędziego Andrzeja Kryże i posła Zbigniewa Ziobro po to, aby mogli się oni z nimi zapoznać. Dzięki takiemu harmonogramowi prac będzie jeszcze czas na zebranie podpisów pod inicjatywą przez posła wnioskodawcę i zgłoszenie jej, jako poprawki w trakcie drugiego czytania, na najbliższym planowanym posiedzeniu Sejmu. Ostatecznie mamy w tym momencie sytuację taką, że w zmianie nr 1 pkt 2b pozostaje bez zmian, a więc w takim brzmieniu, jakie zaproponowała podkomisja w sprawozdaniu. Powracamy do rozpatrywania zmiany nr 3 par. 3. Czy są uwagi do tego przepisu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#AndrzejKryże">Po lekturze zmiany nr 3 mam pewne problemy ze zrozumieniem intencji wnioskodawców tej zmiany. Chodzi o to, że w dodawanym art. 41a w par. 1 mowa jest o orzeczeniu przez sąd obowiązku lub zakazu. Jednak na końcu tego przepisu zapisano, po średniku, że zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu. Czy autorzy tego przepisu chcieli zobowiązanie zgłaszania się powiązać wyłącznie z zakazem, z pominięciem wcześniej zapisanego obowiązku? Może przedstawiciel resortu sprawiedliwości odpowie mi na to pytanie, ponieważ rząd opracowywał tę regulację. Moim zdaniem, połączenie środka karnego ze zobowiązaniem do zgłaszania się do Policji powinno być możliwe zarówno wtedy, gdy orzeczony zostaje przez sąd obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, jak i zakaz kontaktowania się z określonymi osobami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#MarekWikiński">Do kogo to pytanie jest kierowane? Niestety nie jest obecny przewodniczący podkomisji nadzwyczajnej i nie może na nie odpowiedzieć. Jest to projekt grupy posłów i przedstawiciel rządu nie ma możliwości, w tej sytuacji, wyjaśniania intencji wnioskodawców, może jedynie, na naszą prośbę, wyrazić opinię na temat tego rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#AndrzejKryże">Wobec tego zapytam się strony rządowej, jakie zajmuje stanowisko wobec tego rozwiązania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#BeataMik">Nie bardzo rozumiem wątpliwości pana sędziego ponieważ mamy tu do czynienia z kwestią łączenia zakazu z obowiązkiem i egzekucją. Prosiłabym jaśniej sformułować pytanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#BohdanKopczyński">Mam podobne wątpliwości jak sędzia Andrzej Kryże. Wielokrotnie zastanawiałem się nad tym przepisem i nie rozumiem, kto i jak ma zakazywać w połączeniu z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#MarekWikiński">Przypominam, że teraz rozpatrujemy par. 3, a nie par. 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#AndrzejKryże">Jeżeli jednak w par. 1 jest zawarty prawdopodobnie pewien błąd, to on determinuje treść par. 2 i 3 i trzeba go usunąć, aby rozstrzygać o brzmieniu dalszej części art. 41a. Nie podzielam poglądu posła Bohdana Kopczyńskiego, że nie wiadomo, o co chodzi i co z tym zrobić. Tak nie jest, ponieważ tego rodzaju przepisy funkcjonują od dawna w prawie karnym np. środek zapobiegawczy w postaci dozoru Policji, który może być połączony z określonym zakazem. Problem, w tym przypadku, polega na tym, że obowiązek zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu, zgodnie z obecną treścią par. 1, w art. 41a, może być nałożony tylko wtedy, kiedy orzekany jest zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, natomiast nie może, kiedy orzekany jest ten sam środek w postaci obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach. Jest to moim zdaniem nieprawidłowe, gdyż cały sens tego przepisu polega na pewnym przeniesieniu formy probacji do środków karnych. Właśnie wtedy, gdy ktoś ma orzeczony obowiązek powstrzymania się od pewnych działań lub kontaktów, dla nadzoru jego egzekwowania byłoby skuteczne przy jednoczesnym nakazie zgłaszania się w odpowiednich odstępach czasu do Policji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#MarekWikiński">Ponownie muszę przypomnieć, że na wniosek posła Bohdana Kopczyńskiego przyjęliśmy tryb procedowania polegający na rozpatrywaniu po kolei każdego przepisu, w ramach każdej zmiany. Obecnie rozpatrujemy w zmianie nr 3 par. 3. W tej sytuacji nie rozumiem, dlaczego eksperci dopiero teraz zgłaszają swoje zastrzeżenie do wcześniej rozpatrywanych przepisów. Powinni to robić na bieżąco, a nie czekać i później postulować pewne zmiany, wprowadzając w ten sposób chaos.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#BeataMik">Sądzę, że pewna zmiana redakcyjna przepisu powinna zadowolić sędziego Andrzeja Kryże. Można zamiast wyrazu: „zakaz” wpisać wyraz: „obowiązek”. Czy byłoby to zgodne z intencjami pana sędziego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#AndrzejKryże">Tak, taka poprawka byłaby właściwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów pragnie tę poprawkę zgłosić jako własną?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#ZbigniewZiobro">Przejmuję i zgłaszam tę poprawkę, ale o przedstawienie jej treści poproszę, w moim imieniu, sędziego Andrzeja Kryże.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#AndrzejKryże">Propozycja jest następująca, aby w zmianie nr 1 w art. 41a par. 1 wyrazy po średniku zastąpić wyrazami: „obowiązek lub zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu.”. Taka sama zmiana wyrazów powinna zostać dokonana w par. 2. Natomiast w par. 3 nie ma wpisanego powoływania środka karnego, tak jak jest to uczynione w par. 2. W związku z tym powstaje wątpliwość, czy orzeczenie środka na zawsze może być również połączone z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu. Jeżeli tak jest, to powinno się uzupełnić o taki obowiązek treść tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#BeataMik">Myślę, że jednak nie powinno się tego zrobić, ponieważ rolą par. 3 jest tylko możliwość orzeczenia bezterminowego zakazu. Nie ma w nim natomiast mowy o przesłankach orzeczenia tego obowiązku, ani o innych związanych z tym możliwościach. Nie mam wątpliwości, że przepis jest dobrze skonstruowany i nie należy w nim nic dodawać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#MarekWikiński">Czyli poprawki dotyczą tylko par. 1 i 2. Natomiast nie ma zmian w par. 3. Poprawki posła Zbigniewa Ziobro sprowadzają się do tego, że w par. 1 i w par 2 po średnikach zostaną wpisane wyrazy: „obowiązek lub”. W dalszej części przepisy pozostają bez zmian. Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem tych poprawek? Za przyjęciem poprawek opowiedzieli się wszyscy członkowie Komisji. Stwierdzam, że poprawki do par. 1 i par. 2 w zmianie nr 3 zostały przyjęte jednomyślnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#LeszekKubicki">Uważam, że obowiązek zgłaszania się w określonych odstępach czasu powinien w szczególności dotyczyć zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu. Dlatego proponuję uwzględnić tę sprawę w poprawkach, które ma przygotować sędzia Andrzej Kryże.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#MarekWikiński">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 4, w której proponuje się, aby w art. 43 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozbawienie praw publicznych oraz obowiązek lub zakazy wymienione w art. 39 pkt 2–3 orzeka się w latach, od roku do lat 10.”. Jakie jest stanowisko strony rządowej wobec tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#BeataMik">Konsekwencją przyjęcia zmiany w art. 43 par 1 musi być dokonanie także odpowiedniej, technicznej, zmiany w par. 2. W miejsce wyrazów: „lub zakazu” powinno być zapisane: „pozbawienie praw publicznych, zakaz lub obowiązek”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#MarekWikiński">Chodzi o to, że teraz zmiana nr 4 musi także obejmować par. 2, czego w sprawozdaniu, którym dysponują posłowie, nie ma. Dlatego proszę przedstawiciela rządu, żeby jeszcze raz przedstawił treść zmiany po wprowadzeniu poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#BeataMik">Teraz zmiana nr 4 obejmowałaby dwa paragrafy. Brzmienie par. 1 pozostałoby bez zmian w stosunku do tego, co jest zapisane w sprawozdaniu. Natomiast par. 2 otrzymałby brzmienie: „Par. 2. Pozbawienie praw publicznych, zakaz lub obowiązek obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia...”. Dalej tekst pozostaje bez zmian, w stosunku do obowiązującej treści par. 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#MarekWikiński">Proszę Biuro Legislacyjne KS o odnotowanie tej poprawki. Czy któryś z posłów decyduje się uznać tę poprawkę za własną i zgłosić ją. Widzę, że zdecydowała się na to posłanka Katarzyna Piekarska. Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem zmiany nr 4 wraz z poprawką? Za przyjęciem zmiany nr 4 opowiedzieli się wszyscy członkowie Komisji. Stwierdzam, że zmiana nr 4 wraz z poprawką została jednomyślnie przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 5, w której proponuje się art. 50 nadać brzmienie: „Art. 50. Sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#TeodorSzymanowski">Zastanawiam się, czy zastrzeżenie użyte w tym przepisie: „o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego” wystarcza. Być może należałoby dopisać, iż nie powinien być naruszony także interes osób trzecich bądź innych osób. Chodzi o to, że z badań prof. Lwa Starowicza wynika, iż ponad 40% przestępstw, o których dyskutujemy, popełnianych jest w rodzinie, czyli sprawcy czynu są pokrewni ofierze. Stosowanie tak bezwzględnej normy nie byłoby często korzystne dla pokrzywdzonego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#KatarzynaPiekarska">Nie podzielam opinii prof. Teodora Szymanowskiego. Przecież w przepisie zostało zapisane, że sąd może, a więc nie musi orzec podania wyroku do publicznej wiadomości, czyli nie jest to obligatoryjne. Zaufajmy sądom i pozostawmy im możliwość podejmowania decyzji w tych sprawach. Myślę, że żaden rozsądny sędzia nie będzie działał na szkodę pokrzywdzonego i jego rodziny. Przypominam, że ta sprawa dotyczy wszystkich przestępstw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#BohdanKopczyński">Uważam tę poprawkę za zasadną z uwagi na zmiany nr 14 i 15. Proszę zauważyć, że w art. 178 uchylony zostaje par. 2, a w art. 178a jest propozycja uchylenia par. 3. Te przepisy dotyczyły właśnie podawania do publicznej wiadomości wyroków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#BeataMik">Akurat propozycja prof. Teodora Szymanowskiego nie ma związku z uchyleniem przepisów w zmianach 14 i 15. Natomiast dopisanie w zmianie nr 5, że nie powinien być także naruszony interes osób trzecich bądź innych osób, stawiałoby sądy w trudnej sytuacji, ponieważ wyroki karne mają to do siebie, że ich treść może zawsze naruszać czyjeś interesy. Przykładowo w sprawie o wyłudzenie kredytu bankowego możemy mieć do czynienia z naruszeniem reputacji systemu finansowego państwa. Rozumiem pewną ostrożność prof. Teodora Szymanowskiego, ale jej nie podzielam i uważam, że jest ona zbyt daleko posunięta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów chce zgłosić poprawkę prof. Teodora Szymanowskiego jako własną?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#ZbigniewZiobro">Chciałbym zgłosić inną poprawkę do zmiany nr 5 polegającą na dodaniu par. 2. Zawarta w sprawozdaniu treść art. 50 zostałaby oznaczona jako par. 1. Jest to norma ogólna stosowana w odniesieniu do każdego przestępstwa, a nie tylko popełnionego na tle seksualnym. Uważam, że w zupełnie inny sposób powinna być traktowana kategoria przestępstw dotyczących dzieci i mających podłoże seksualne. W takim przypadku podawanie wyroku do publicznej wiadomości jest uzasadnione charakterem popełnionego czynu i potrzebą ochrony ewentualnych ofiar pedofilów. Tutaj interes społeczny powinien ważniejszy od interesu sprawcy przestępstwa. W Wielkiej Brytanii wyroki w takich sprawach są obligatoryjnie podawane do publicznej wiadomości. Dodanemu par. 2 proponuję nadać brzmienie: „Par. 2. Jeżeli nie stoi temu na przeszkodzie interes pokrzywdzonego sąd orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli skazany dopuścił się przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a pokrzywdzonym jest osoba, która nie ukończyła 15 lat.”. W takich przypadkach sądy będą musiały podawać wyroki do publicznej wiadomości, choć będzie to ograniczone interesem pokrzywdzonego. Sąd będzie musiał brać to pod uwagę, w tym także kwestie dotyczące otoczenia pokrzywdzonego, w którym on będzie musiał potem żyć. Dodam, że dotychczasowa praktyka sądów w tym zakresie jest, mówiąc delikatnie, bardzo ostrożna. Nawet w sprawach bardzo bulwersujących, w których trudno się doszukać jakiegoś interesu, poza interesem sprawcy, wyroki nie są upubliczniane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#BeataMik">Uważam, że nie będziemy mieli w tej sytuacji do czynienia z obligatoryjnym podawaniem wyroków do publicznej wiadomości, ponieważ nadal będzie to uzależnione od uwzględnienia, czy takie orzeczenie nie narusza interesu pokrzywdzonego. Oceniam, że jest to jedynie kwestia techniczna. Mamy jednak poważniejszy problemem, merytorycznej natury, który wynika, jak sądzę, z niezrozumienia instytucji środka karnego w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości. Wyglądało by to tak, że podaje się, że np. Kowalski w danym dniu dopuścił się czynności seksualnej wobec np. Anety X, która nie ma 15 lat, tj. popełnił przestępstwo, za które został skazany na określoną karę. Istotnie w niektórych krajach w Europie upublicznia się dane personalne pedofili, ale w żadnym przypadku nie może się to odbywać kosztem pokrzywdzonego. Dlatego w zaproponowanej normie ogólnej jest wyraźnie zapisane: o ile nie narusza to (orzeczenie) interesu pokrzywdzonego. Tym bardziej w tak delikatnych sprawach jak przestępstwa przeciwko obyczajności i wolności seksualnej małoletniego nie można wprowadzać instytucji podania wyroku do publicznej wiadomości, tak jak proponuje to poseł Zbigniew Ziobro. Rząd stanowczo opowiada się przeciwko tej poprawce.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#StanisławRydzoń">Zgadzam się z opinią rządu i jestem przeciwko poprawce posła Zbigniewa Ziobro do zmiany nr 5. Uważam, że obecne brzmienie art. 50 jest wystarczające. Mówiliśmy o racjonalnym działaniu sądu, które wyrażać się będzie tym, że będzie on mógł orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania i o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#ZbigniewZiobro">Zapewne nie mam tak długiej praktyki sądowej jak pani prokurator Beata Mik, ale z moich doświadczeń wynika, że podanie wyroku do publicznej wiadomości nie pociąga za sobą ujawnienia danych pokrzywdzonego. Prosiłbym, aby w tej sprawie wypowiedział się ekspert Komisji, sędzia Andrzej Kryże, który wielokrotnie orzekał podanie wyroku do publicznej wiadomości. Jeśli chodzi natomiast o obligatoryjność orzekania, to istotnie zaproponowany przepis nie stanowi bezwzględnego nakazu, ponieważ przewiduje pewien warunek, który sąd musi mieć na uwadze, podejmując decyzję - chodzi o interes pokrzywdzonego. Zwracam uwagę, że jest pewna różnica pomiędzy fakultatywnością orzekania w par. 1, a zapisem w par. 2, gdzie, można powiedzieć, że mamy do czynienia ze względną obligatoryjnością. Mieści się to w ramach doktryny prawa karnego Nie podzielając zastrzeżeń prokurator Beaty Mik, uważam, że przepis który zaproponowałem, ma swoje uzasadnienie i jest stosowany w ustawodawstwach innych krajów. Jeżeli sędzia Andrzej Kryże udowodni mi, że się mylę, to wycofam poprawkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#BohdanKopczyński">Istotą nowelizacji jest wprowadzenie surowszych kar dla osób, które dopuszczają się przestępstw na tle zaburzeń preferencji seksualnych. Z tego punktu widzenia uważam poprawkę posła Zbigniewa Ziobro za słuszną, bo konsekwentnie wpisującą się w sens ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#KatarzynaPiekarska">Jestem przeciwna tej poprawce. Rozumiem intencję wnioskodawcy, ale jednak boję się konsekwencji zaproponowanej zmiany. Wolę pozostać przy brzmieniu art. 50 zaproponowanym w sprawozdaniu. Niech o podawaniu wyroków do publicznej wiadomości decydują składy orzekające. Zresztą z badań wynika, że sprawcami tego typu czynów są przede wszystkim osoby bliskie pokrzywdzonym, często spokrewnione. Jeżeli sądy będą musiały podawać w tego typu przypadkach personalia sprawców, to najbardziej dotknie to poszkodowane dzieci.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#AndrzejKryże">Chciałbym wyjaśnić, że wyroki są podawane do publicznej wiadomości w taki sposób, że są one przesyłane w takich fragmentach, jakie mają być ogłoszone. Nigdy nie zdarza się, aby w sytuacjach, kiedy może być naruszony interes pokrzywdzonego poprzez jego identyfikacje, podawane było jego imię i nazwisko czy adres zamieszkania. Sądy nie przesyłają wyroków w całości, ale przygotowują wyciągi z ich treści, które mogą być podane do publicznej wiadomości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#BeataMik">Z treści przepisu wynika jednoznacznie, że środek karny polega na orzeczeniu przez sąd podania wyroku do publicznej wiadomości. W praktyce chodzi o jego sentencję. Proszę zauważyć, że nawet w przypadku postępowań karnych prowadzonych w trybie przepisów o ochronie informacji niejawnych ogłoszenie sentencji wyroku zawsze jest jawne. Naturalnie przepisy kkw zezwalają na określenie sposobu podania wyroku do publicznej wiadomości jako środka karnego, ale nie oznacza to, że sąd ma prawo w jakikolwiek sposób ingerować w jego sentencję. W tym przypadku wyraz „sposób” oznacza jedynie, jak ma być zrealizowany środek karny np. w postaci publikacji. Jest oczywiste, że sądy odstępują czasami od publikowania wyroku wraz z uzasadnieniem albo całego wyroku w sprawie wielu osób, gdzie środek karny został zastosowany w stosunku tylko do jednego sprawcy. Jednak, jak już powiedziałam, nie znam takiej sprawy, w której sąd ingerowałby w treść wyroku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#MarekWikiński">Proponuję zamknąć dyskusję. Proszę posła wnioskodawcę, aby jeszcze raz odczytał treść poprawki do zmiany nr 5.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#ZbigniewZiobro">Proponuję, aby w zmianie nr 5 zawartej w sprawozdaniu treść art. 50 oznaczyć jako par. 1 i dodać w tym artykule par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. Jeżeli nie stoi temu na przeszkodzie interes pokrzywdzonego, sąd orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli skazany dopuścił się przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a pokrzywdzonym jest osoba, która nie ukończyła 15 lat.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#LeszekKubicki">Uważam, że użyte w proponowanym przepisie sformułowanie: „osoba, która nie ukończyła 15 lat” nie jest zgodne z treścią decyzji ramowej UE. Należałoby zapisać: „osoba małoletnia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#MarekWikiński">Czy poseł wnioskodawca chce w związku z tą uwagą zmodyfikować treść poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#ZbigniewZiobro">Nie mogę się zgodzić z panem profesorem, gdyż uważam, że treść decyzji ramowej UE znajduje odzwierciedlenie w par. 1, a w par. 2 potraktowani zostali w sposób szczególny młodociani, którzy nie ukończyli 15 lat. Propozycja prof. Leszka Kubickiego poszerza niejako przepis. Proszę jednak przyjąć, że w tej sytuacji jestem gotów zgodzić się na taką modyfikację mojej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#MarekWikiński">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Zbigniewa Ziobro do zmiany nr 5 wraz z modyfikacją, zaproponowaną przez prof. Leszka Kubickiego? Za poprawką opowiedział się 1 poseł, 6 było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że poprawka nie uzyskała poparcia Komisji. Proponuję, aby odstąpić od propozycji zakończenia obrad o godz. 18.00 i ogłosić przerwę w obradach do godz. 20.00. Dzięki temu może uda się nam jeszcze dzisiaj zakończyć pracę nad sprawozdaniem podkomisji nadzwyczajnej. Proszę zastanowić się nad tą propozycją. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 6, w której proponuje się w art. 63 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt 2–3, zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych, wymienionych w art. 275 lub 276 Kodeksu postępowania karnego.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 6. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7, w której proponuje się w art. 72 w par. 1:</u>
          <u xml:id="u-91.1" who="#MarekWikiński">a) pkt 6 nadać brzmienie: „6) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu albo oddziaływaniom terapeutycznym,",</u>
          <u xml:id="u-91.2" who="#MarekWikiński">b) po pkt 7 dodać pkt 7a w brzmieniu: „7a) powstrzymania się od kontaktowania się z określonymi osobami,”.</u>
          <u xml:id="u-91.3" who="#MarekWikiński">Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 7. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 8, w której proponuje się w art. 73 par 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, sprawcy określonego w art. 64 par. 2, a także wobec sprawcy przestępstwa popełnionego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 8. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 9, w której proponuje się w art. 84 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli środki karne wymienione w art. 39 pkt 2–3 orzeczono na podstawie art. 41 par. 1a, art. 41a par. 3 albo art. 42 par. 2 lub 3.” Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 9. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 10, w której proponuje się po art. 84 dodać art. 84a w brzmieniu: „Art. 84a. Par. 1. Obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, orzeczone na zawsze, można uznać za wykonane, jeżeli zachowania skazanego po popełnieniu przestępstwa i w czasie wykonania kary uzasadniają przekonanie, iż po uchyleniu obowiązku lub zakazu nie popełni on ponownie przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, a obowiązek był wykonywany co najmniej 10 lat. Par. 2. W postępowaniu w przedmiocie dalszego stosowania zakazu lub obowiązku, o którym mowa w par. 1, sąd zasięga opinii biegłych. Par. 3. Wniosku skazanego lub jego obrońcy, złożonego przed upływem 2 lat od wydania postanowienia o odmowie uznania zakazu lub obowiązku, o których mowa w par. 1, za wykonany nie rozpoznaje się.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#BeataMik">Mam pewne uwagi techniczne do tej zmiany. W art. 84a. par. 1 w ostatnim wierszu po przecinku powinno być napisane: „a obowiązek lub zakaz był wykonywany co najmniej 10 lat.”. W konsekwencji w par. 2 i par. 3 proponujemy zmienić szyk wyrazów: „zakazu lub obowiązku” i napisać: „obowiązku lub zakazu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#MarekWikiński">Czy jest sprzeciw wobec tych propozycji. Nie słyszę sprzeciwu. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie opowiedziała się za wprowadzeniem zaproponowanych przez rząd poprawek w zmianie nr 10. Czy są inne uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie przyjęła zmianę nr 10. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 11, w której proponuje się w art. 90 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia praw publicznych, zakazów lub obowiązku tego samego rodzaju, sąd stosuje odpowiednio przepisy o karze łącznej.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 11.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#ZbigniewZiobro">W tym momencie chciałbym zgłosić propozycję dodania nowej zmiany autorstwa prof. Andrzeja Zolla. Muszę stwierdzić, iż nieczęsto się zdarza, aby PiS popierało proponowane przez niego zmiany, ale to rozwiązanie na to w pełni zasługuje. Nie zostało ono niestety uwzględnione w sprawozdaniu. Chodzi o sprawców przestępstw, którzy po odbyciu kary pozostają poza kontrolą, choć powinni być jej poddani ze względu na realne zagrożenie dla porządku prawnego jakie mogą stanowić w związku ze swoimi zaburzeniami preferencji seksualnych. Należy pamiętać, że ludzie ci dopuścili się w przeszłości okrutnych czynów na dzieciach. W związku z tym, prof. Andrzej Zoll, jako Rzecznik Praw Obywatelskich zaproponował zmianę, którą zgłaszam, w następującym brzmieniu: „Art. 94a. Par. 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, za przestępstwo skierowane przeciwko wolności seksualnej, popełnione w związku z zakłóceniem jego czynności psychicznych o podłożu seksualnym, innym niż choroba psychiczna, sąd może orzec umieszczenie sprawcy, po odbyciu tej kary w zakładzie zamkniętym albo skierowanie go na leczenie ambulatoryjne. Par. 2. Potrzebę wykonania orzeczonego środka, o którym mowa w par. 1, sąd ustala w okresie do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary. Par. 3. Przepis art. 94 par. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#KatarzynaPiekarska">To rozwiązanie zaproponowane przez prof. Andrzeja Zolla znajdowało się w przedłożeniu, które w imieniu wnioskodawców prezentowałam w Sejmie. Można powiedzieć, że całym sercem jestem za tymi przepisami, ale uważam, że powinniśmy się zastanowić nad skutkami zastosowania ich w praktyce. Myślę, że w ten sposób cofnęlibyśmy się do wieków średnich i nie można tego rodzaju rozwiązania stosować w XXI wieku. Problem polega na tym, że dotyczy ono osoby, która już odbyła karę. Czy można zmusić do leczenia ambulatoryjnego i trzymać w odosobnieniu? Myślę, że przepisy konstytucyjne, a nawet cały system prawa nie zezwala na tego typu działania. Może eksperci wypowiedzą się na ten temat i jeżeli rozwieją moje wątpliwości, to chętnie opowiem się za poprawką, z tym że w oryginalnej wersji zgłoszonej przez prof. Andrzeja Zolla, która jest chyba lepsza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#BeataMik">Propozycje wprowadzenia do kodeksu środka zabezpieczającego przeciwko sprawcom przestępstw seksualnych, w tym na szkodę małoletniego, były przedmiotem bardzo wnikliwych analiz w trakcie prac podkomisji. Poprawka, przed chwilą zgłoszona, jest jedną z tego typu propozycji, ale szczególnie niedopracowaną i nie nadającą zastosować się jako przepis prawa. Podam na to dwa argumenty. Po pierwsze, w par. 1 jest zapisane, że chodzi o sprawcę przestępstwa skierowanego przeciwko wolności seksualnej, popełnionego w związku z zakłóceniem jego czynności psychicznych o podłożu seksualnym, innym niż choroba psychiczna. Czyli może być to np. upośledzenie umysłowe. W tej sytuacji mamy kolizję ze stosowaniem środka zabezpieczającego w stosunku do osób niepoczytalnych lub z ograniczoną poczytalnością. Po drugie, dla mnie argumenty wnioskodawców mają charakter polityczny, a nie praktyczny. Obecnie nie ma zakładów, w których tego rodzaju terapia mogłaby być przeprowadzana. Nie ma także, ze względu na koniec kadencji Sejmu, czasu na podjęcie decyzji o ich powołaniu i finansowaniu z budżetu państwa. Z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że poprawka nie nadaje się do wprowadzenia w formie przepisu prawa, gdyż jest niedopracowana, a ponadto nie ma środków na realizację tej koncepcji. Przypomnę, że konstytucja w art. 118 ust. 2 stanowi, że wnioskodawca składający propozycję rodzącą skutki finansowe jest zobowiązany określić je w przedłożeniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#TeodorSzymanowski">W tym momencie przytoczę tylko treść art. 5 Traktatu Rzymskiego: „Nikt nie będzie pozbawiony swojej wolności z wyjątkiem następujących przypadków w trybie ustalonym przez prawo: zgodnego z prawem pozbawienia wolności w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób zakaźnych, osób umysłowo chorych, alkoholików, narkomanów lub włóczęgów.” Ten przepis powinien rozwiać wszelkie wątpliwości. Co najwyżej Polska musiałaby wystąpić o zmianę tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#KatarzynaPiekarska">Nie podzielam argumentów prokurator Beaty Mik dotyczących braku środków finansowych na leczenie. Przecież ten przepis byłby stosowany w najbardziej drastycznych przypadkach, a więc dotyczyłby w Polsce ok. 12 osób. Czyli na to pieniądze w budżecie znalazłyby się i powoływanie się na kwestie finansowe nie ma racji bytu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#AndrzejKryże">Niestety prof. Teodor Szymanowski zacytował tylko część przepisu Traktatu Rzymskiego. Przecież przepisy obowiązujące w UE przewidują możliwość pozbawienia kogoś wolności na podstawie orzeczenia sądu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#LeszekKubicki">Ale nie w charakterze środka zabezpieczającego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#AndrzejKryże">W Wielkiej Brytanii takie środki są stosowane i nikt nie twierdzi, że narusza się w tym kraju Europejską Konwencję Praw Człowieka. Jeżeli nie rozwiąże się problemu izolacji po odbyciu kary niewielkiej grupy pedofilów, którzy sami przyznają, że jak tylko wyjdą na wolność, to dalej będą popełniać przestępstwa z małoletnimi, to każda nowelizacja prawa karnego mająca na celu ochronę dzieci będzie ułomna. Tego rodzaju środki są przewidziane w przepisach prawa karnego wielu państw UE. W USA pedofil uznany za szczególnie niebezpiecznego zostaje po odbyciu kary umieszczony w zamkniętym zakładzie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, na czas nieoznaczony. Podobnie jest w Kanadzie. Te informacje posłowie mogą znaleźć w dostarczonych im opracowaniach. Jeżeli tego problemu nie rozwiążemy, to uchwalane przez nas prawo będzie niedoskonałe i nie zabezpieczy przed najgroźniejszymi pedofilami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#ZbigniewZiobro">W bardzo wielu krajach stosowane są tego typu rozwiązania i nikt nie zarzuca, iż łamią one normy prawa międzynarodowego. Dziwiłbym się, gdyby autorowi zmiany prof. Andrzejowi Zollowi zarzucić, że zna się dobrze jedynie na prawie karnym materialnym, a wypowiada się w kwestiach prawa konstytucyjnego i międzynarodowego. Przecież prof. Andrzej Zoll znany jest w naszym kraju jako ten, który kieruje się szczególną troską o przestrzeganie praw człowieka i konwencji międzynarodowych związanych z tą materią. Na tym tle wchodzi on zresztą często w spory interpretacyjne z przedstawicielami mojego ugrupowania. Ponadto nie sądzę, żeby osoba, która pełni funkcję Rzecznika Praw Obywatelskich, były prezes Trybunału Konstytucyjnego zgłaszała propozycje pozostające w konflikcie z konstytucją i zobowiązaniami międzynarodowymi Polski dotyczącymi ochrony praw człowieka. Biorąc to wszystko pod uwagę, jestem przekonany, że zarzuty wobec poprawki są nietrafne. Proponowane rozwiązania są bardzo potrzebne i my, jako politycy, musimy opowiedzieć się jasno, czy stoimy na straży interesów pokrzywdzonych czy też sprawców przestępstw. Damy w tej sprawie jasną odpowiedź w głosowaniu nad tą poprawką.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#LeszekKubicki">Chciałbym zwrócić uwagę, że przewiduje się w prawie karnym i międzynarodowym dotyczącym przestrzegania praw człowieka dwie kategorie pozbawienia wolności. Pierwsza z nich, orzekana przez sąd, jako kara za popełniony czyn i odnoszona oraz relatywizowana w odniesieniu do tego czynu. Druga, pozbawienie wolności traktowane jako pewnego rodzaju środek leczniczy połączony ze środkiem zabezpieczającym w stosunku do osób, które nie podlegają odpowiedzialności karnej, bo nie ponoszą winy z uwagi na zaburzenia psychiczne, określone w ustawodawstwie wewnętrznym. Natomiast łączenie środka penalnego, jaką jest kara z postpenalnym pozbawieniem wolności obecnie nie występuje i nie jest dopuszczalne z punktu widzenia teorii i doktryny prawa karnego. Taka instytucja funkcjonowała w Polsce przed wojną w Kodeksie karnym z 1932 r. Była ona powszechnie krytykowana jako pozwalająca na przedłużenie pozbawienia wolności o 5 lat. Z tego dawno zrezygnowano. W świetle obowiązującej konstytucji prawdopodobnie ten środek zostałby zakwestionowany, bo nie miałby charakteru środka zabezpieczającego, leczniczego, a jednocześnie nie stanowiłby kary, a więc pozbawienie wolności nie miałoby podstawy. Dlatego uważam, że do momentu, w którym nie zostanie zmieniona odpowiednia dyrektywa międzynarodowa, albo stosowny przepis konstytucji, powinniśmy zrezygnować z wprowadzania proponowanej zmiany, tym bardziej, że zakres jej stosowania byłby minimalny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#StanisławRydzoń">Byłoby bardzo dziwne, gdyby po uchwaleniu tego przepisu Rzecznik Praw Obywatelskich został zmuszony do zaskarżenia go w Trybunale Konstytucyjnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#ZbigniewZiobro">Zadam pytania retoryczne. Dlaczego identyczne rozwiązanie do tego, które zaproponowałem, funkcjonuje w słowackim kodeksie karnym? Dlaczego takie same rozwiązania są stosowane w Wielkiej Brytanii i w Szwajcarii?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#MarekWikiński">Zamykam dyskusję. Przechodzimy do głosowania. Uważam, że jednak to głosowanie nie powinno być odczytywane, jak oświadczył poseł Zbigniew Ziobro, jako konfrontacja posłów, którzy są obrońcami ofiar pedofilów z tym, którzy są obrońcami pedofilów. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Zbigniewa Ziobro w brzmieniu, które zostało przedstawione Komisji? Za przyjęciem poprawki opowiedział się 1 poseł, 6 było przeciwnych, żaden nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż poprawka nie uzyskała akceptacji Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 12, w której proponuje się art. 99 nadać brzmienie: „Art. 99. Par. 1. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 par. 1, sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego zakazy lub obowiązek wymienione w art. 39 pkt 2–3, jeżeli jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego, oraz przypadek wymieniony w art. 39 pkt. 4. Par. 2 Wymienione w par. 1 zakazy lub obowiązek orzeka się bez określenia terminu; sąd uchyla zakaz lub obowiązek, jeżeli ustały przyczyny ich orzeczenia.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 12. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 13, w której proponuje się po art. 106 dodać art. 106a w brzmieniu: „Art. 106a. Nie podlega zatarciu skazanie za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, jeżeli pokrzywdzony był małoletnim poniżej 15 lat.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#BeataMik">Zatarcie skazania jest standardem obowiązującym od momentu wejścia w życie Kodeksu karnego z 1932 r. Jest to instytucja prawa karnego, która nie wiąże się bezpośrednio z rodzajem przestępstwa, ale jest ona pochodną rodzaju i wymiaru orzeczonej kary. Inaczej mówiąc, okres zatarcia skazania zależy od tego, w jakim wymiarze kara została orzeczona. Wiązanie więc zatarcia z rodzajem przestępstw i znoszenie tej instytucji można uznać za rażące i nieuzasadnione naruszenie systemu. Z punktu widzenia kryminalno-politycznego takie działanie też nie jest uzasadnione. Proszę zauważyć, że skala przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności jest bardzo duża. Może to być np. tylko uszczypnięcie dziecka, ale mogą być to także najgorsze czyny pedofilskie. Naturalnie nie popieram nawet tych najmniej groźnych czynów, ale uważam, że sprawca uszczypnięcia nie zasługuje na aż takie napiętnowanie, żeby jego dane figurowały w rejestrze skazanych do końca jego życia. Moim zdaniem, żadne zmiany w tym obszarze nie są konieczne, gdyż obowiązuje art. 107 par. 6 kk, zgodnie z którym zatarcie skazania nie następuje aż do momentu wykonania orzeczonych środków karnych. Przecież w odniesieniu do sprawców najgroźniejszych przestępstw seksualnych wobec dzieci środki karne orzekane są na zawsze. Czyli zatarcie skazania w tych przypadkach nigdy nie nastąpi. W efekcie osiągnięty zostaje cel, do którego dążą wnioskodawcy zmiany nr 13. Dlatego opowiadamy się za skreśleniem tej zmiany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#TeodorSzymanowski">Popieram stanowisko strony rządowej. Chciałbym jeszcze przedstawić dwa argumenty. Po pierwsze, zmiana wprowadza rażącą niespójność w prawie karnym. W zmianie nr 13 jest mowa w art. 106 a, iż nie podlega zatarciu skazanie za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej. Przecież tego rodzaju przestępstwa mogą mieć różny wymiar i mogą być wobec nich orzekane różne sankcje, o czym mówiła prokurator Beata Mik. Tymczasem zatarcie następuje nawet w przypadku zbrodni, gdzie orzekane są kary 25 lat pozbawienia wolności. Takiej niespójności nie da się utrzymać w dobrym systemie prawa karnego. Proszę także zwrócić uwagę na projektowany art. 84a, gdzie zapisano, że orzeczony na zawsze obowiązek lub zakaz można uznać, pod pewnymi warunkami, za wykonany. Ta norma także kłóci się z dyspozycją ze zmiany nr 13. Byłby to poważny błąd, gdyby art. 106a został przyjęty i wprowadzony do kodeksu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów chce zgłosić poprawkę polegającą na skreśleniu zmiany nr 13?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#StanisławRydzoń">Zgłaszam poprawkę, zgodnie z którą zostałaby skreślona zmiana nr 13.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#MarekWikiński">Poddaję poprawkę posła Stanisława Rydzonia pod głosowanie. Kto jest za skreśleniem zmiany nr 13? Za przyjęciem poprawki opowiedziało się 5 posłów, 1 poseł był przeciwny, żaden poseł nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż poprawka uzyskała akceptację Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#AndrzejKryże">Zostałem zobowiązany do przygotowania i dostarczenia w określonym terminie projektów poprawek. Dlatego chciałbym jak najszybciej dysponować tekstem projektu ustawy, który dzisiaj zostanie przyjęty przez Komisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#MarekWikiński">Biuro Legislacyjne KS zapewnia, że otrzyma pan projekt można powiedzieć błyskawicznie. Proszę być w kontakcie z Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu. Po konsultacji z prezydium Komisji ogłaszam przerwę w obradach do godz. 20.00.</u>
          <u xml:id="u-113.1" who="#komentarz">(Po przerwie)</u>
          <u xml:id="u-113.2" who="#MarekWikiński">Wznawiam posiedzenie Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 14, w której proponuje się w art. 178 uchylić par. 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#ZbigniewZiobro">Chciałbym w tym momencie złożyć propozycję zmiany do art. 161. Jest to podyktowane sytuacją, jaka miała miejsce w Poznaniu, gdzie pedofil był zarażony wirusem HIV i mógł zarażać dzieci. Opinia publiczna była zbulwersowana, że za ten czyn sąd mógł jedynie orzec karę pozbawienia wolności do lat 3, a więc jedną z najniższych jaka jest przewidziana w kodeksie. Proponowałem, aby w takich przypadkach zagrożenie wynosiło od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Teraz proponuję, żeby przepis brzmiał następująco: „Par. 2. Kto wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną zagrażającą realnie życiu, narażał bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat”. Jestem skłonny zastanowić się nad obniżeniem sankcji, w nadziei, że pozwoli to przyjąć ten przepis. Jestem przekonany, że obecnie stosowane kary były zbyt niskie i wymagają zaostrzenia. Proszę zauważyć, że obecnie w dobie liberalnych zachowań wśród młodzieży może dochodzić do tego rodzaju kontaktów. Osoba, która wie, że jest zarażona wirusem HIV, a mimo to podejmuje kontakty i zaraża młode osoby, niszcząc im życie, musi podlegać surowszym sankcjom. Przecież obecnie nie można nawet wobec tych osób zastosować środków zapobiegawczych w postaci tymczasowego aresztowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#BeataMik">Nie będziemy polemizować z tezą o konieczności zaostrzenia sankcji w art. 161 kk, ale sprzeciwiamy się tej zmianie z tego względu, że naruszona zostałaby systematyka sankcji karnych w kodeksie. Proszę zauważyć, że przestępstwo spowodowania naruszenia czynności narządów ciała lub rozstroju zdrowia innego niż określone w art. 156 par. 1 (ciężki uszczerbek na zdrowiu), co w praktyce może oznaczać np. połamanie wszystkich kończyn bez skutku kalectwa albo utratę jednego z narządów parzystych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Tymczasem propozycja posła Zbigniewa Zioro oznacza, że w pewnym stopniu abstrakcyjne zagrożenie w postaci narażenia innej osoby na zarażenie byłoby karane w surowszy sposób. Nawet w przypadku nieumyślnego spowodowania śmierci, co często sprowadza się do tego, że nie sposób udowodnić winy umyślnej, zagrożenie karą pozbawienia wolności wynosi od 3 miesięcy do 5 lat. Zgadzamy się z tym, że inicjatywy racjonalizujące sankcję w Kodeksie karnym są nieuniknione. Rząd popiera propozycje podniesienia sankcji za przestępstwa m.in. przeciwko życiu i zdrowiu, z użyciem przemocy, ale twierdzimy, że nie można tego robić wyrywkowo. Powinno to zostać dokonane w toku prac nad kompleksową nowelizacją kk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#AndrzejKryże">Nie mogę zgodzić się z prokurator Beatą Mik, że bezpośrednie niebezpieczeństwo narażenia innej osoby na zarażenie się wirusem HIV można ocenić jako abstrakcyjne. Jest to przestępstwo o charakterze materialnym. Przecież takie narażenie stanowi, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, praktycznie wyrok śmierci. Czyli nie można tego przestępstwa w żaden sposób porównywać z ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu, jako mniej groźnym. Mam przygotowaną pewną propozycję zmiany w całości art. 161, którą mogę nazwać polubowną, a więc nie naruszającą systematyki sankcji karnych. Jeżeli Komisja będzie zainteresowana to naturalnie mogę odczytać moją propozycję. Może poseł Zbigniew Ziobro zechce z niej skorzystać. Dodam, że bezpośrednie narażenie na zarażeniem wirusem HIV występuje coraz częściej jako przestępstwo i to nie zawsze popełniane na tle seksualnym, ale także na tle dokonywania rozbojów. Mamy coraz więcej przypadków, gdy napastnicy zamiast broni grożą i atakują zarażonymi strzykawkami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#ZbigniewZiobro">Zgadzam się na przedstawienie przez sędziego Andrzeja Kryże propozycji zmiany dotyczącej art. 161. Jestem gotów do kompromisu, choć uważam, że moja pierwotna propozycja była bardziej adekwatna do skali zagrożenia. Tym bardziej nie trafiają do mnie argumenty prokurator Beaty Mik. Jestem przekonany, że każdy wolałby mieć połamane ręce niż być zarażony wirusem HIV. Dodam, że chodzi o czyn polegający na świadomym zarażeniu, a nie przypadkowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#MarekWikiński">Czy poseł zgadza się uznać projekt zmiany przygotowany przez sędziego Andrzeja Kryże jako własny?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#ZbigniewZiobro">Sądzę, że tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#MarekWikiński">W związku z tym proponuję, aby treść tej zmiany została powielona i rozdana członkom Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#BeataMik">Moim zdaniem, istnieje bardzo czytelne rozgraniczenie pomiędzy narażeniem na bezpośrednie niebezpieczeństwo zarażenia wirusem HIV, a przestępstwem skutkowym zarażenia tą chorobą. Różnica polega na tym, że zarażenie kogoś wirusem HIV, a więc wyrok śmierci dla pokrzywdzonego, stanowi przestępstwo określone w art. 156 par. 1 pkt. 2 kk, ponieważ jest to spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Natomiast narażenie oznacza, że pokrzywdzonemu może ono grozić, ale do niego nie dochodzi. Dlatego tym przestępstwom są przypisane inne sankcje i przyjęcie innych, w tym drugim przypadku, naruszałoby systematykę kodeksu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#CezaryGrabarczyk">Chciałbym prosić prof. Zbigniewa Izdebskiego o wyjaśnienie, czy statystycznie zarażenie wirusem HIV jest rzeczywiście równoznaczne z wyrokiem śmierci. Spotkałem się w publikacjach z informacjami, że zakażenie jest wprawdzie trwałe i wirusa w organizmie osoby zakażonej nie daje się zlikwidować, ale nie zawsze skutkiem zakażenia jest rozwój choroby - AIDS. Podawane są przykłady par małżeńskich, w których jedno z małżonków choruje i umiera, a drugie nie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#ZbigniewIzdebski">W literaturze przyjmuje się, że jeden kontakt na dwieście kończy się zakażeniem. Natomiast w Polsce dane oficjalne mówią o 10 tys. zakażonych wirusem HIV. Szacujemy, że ta liczba zakażeń jest znacznie większa i może sięgać 25 tys. osób. Wynika to z tego, że 75% ankietowanych Polaków nie jest świadomych potrzeby wykonania testów, pomimo, że, jak to się mówi postępowało ryzykownie. Istotnie nie zawsze fakt zakażenia jest związany z przejściem do fazy choroby. Trzeba jednak wyjaśnić, że ta jednostka chorobowa jest dotychczas mało znana i nie bardzo potrafimy jeszcze ocenić, kiedy rozwój AIDS nastąpi. Zwłaszcza, że od 1996 r. stosowane są terapie, które można powiedzieć ten wyrok oddalają. Jednak jest to choroba traktowana jako przewlekła, w której prognozowanie rozwoju jest trudne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#ZbigniewZiobro">Myślę, że ta odpowiedź nie wnosi nic do naszej dyskusji. Przecież, gdyby każde zakażenie kończyło się chorobą i śmiercią to wtedy mielibyśmy do czynienia z przestępstwem zabójstwa co jest zagrożone karą od 8 lat pozbawienia wolności do dożywocia. Nie trzeba byłoby wtedy wpisywać odrębnego typu przestępstwa. Rozmawiałem z osobami, które były zagrożone zakażeniem HIV w wyniku przestępstwa i dobrze wiem, co ci ludzie przechodzą, jak dramatyczne są ich przeżycia, których finał jest często tragiczny. W takich przypadkach zagrożenie karą do 3 lat pozbawienia wolności jest po prostu śmieszne. Przecież, jeżeli ktoś grozi zakażoną strzykawką w celach rabunkowych, to jest to konkretne bezpośrednie zagrożenie, a nie abstrakcyjne. Tego rodzaju czyny zasługują na surowsze potraktowanie. Jeżeli w Komisji nie znajdę poparcia dla swoich, nawet kompromisowych, propozycji to będę je nadal forsował w Sejmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#CezaryGrabarczyk">Posłom przysługuje naturalnie prawo do komentowania tego, co mówią i o co pytają uczestnicy posiedzenia komisji. Muszę jednak wyjaśnić, że moje pytanie było zadane w związku z nieprawdziwą tezą zawartą w wypowiedzi posła Zbigniewa Ziobro, iż każdorazowe zakażenie wirusem HIV jest równoznaczne z wyrokiem śmierci.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#AndrzejKryże">Powiedziałem, że prawie każde zakażenie może spowodować zachorowanie na AIDS. Zdaje sobie sprawę, że można być nosicielem HIV i samemu nie chorować, co jest jednak bardzo groźne w przypadku kontaktów nosiciela z innymi osobami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#ZbigniewZiobro">Dziękuje posłowi Cezaremu Grabarczykowi za wyrażenie zgody na komentowanie jego wypowiedzi. Jednak proszę o uważne notowanie moich słów, ponieważ nie twierdziłem, że jest automatyzm jeżeli chodzi o zachorowanie na AIDS. Dobrze wiem, że jeżeli by tak było, to przestępstwo byłoby kwalifikowane z art. 148.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#AndrzejKryże">Chciałbym omówić i uzasadnić proponowaną zmianę. Jej brzmienie jest tożsame z propozycją zawartą w projekcie prezydenckim nowelizacji prawa karnego, nad którym prace w podkomisji zostały odłożone na później. Jednak ta regulacja została przez nią zaakceptowana. Obecnie obowiązujący przepis zawarty w art. 161 par. 1 brzmi: „Kto wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV, naraża...”. W nowej zmianie proponuję zmienić początek tego przepisu i nadać mu brzmienie: „Kto naraża inną osobę na bezpośrednie zarażenie...”. Różnica jest taka, żeby objąć penalizacją także osoby, które nie są zarażone wirusem HIV, ale poprzez swoje umyślne działanie mogą doprowadzić do zarażenia innej osoby. Chodzi o wszystkie sytuacje, kiedy ktoś świadomie naraża inną osobę na bezpośrednie zarażenie, niezależnie od tego czy sam jest chory, czy też nie. Dotyczyć to może np. personelu medycznego. Natomiast w obecnym par. 3 jest zapisane, że sprawca przestępstwa jest ścigany na wniosek pokrzywdzonego. Proponuję, aby w tej regulacji ograniczyć tę zasadę tylko do sytuacji, gdy pokrzywdzony pozostaje ze sprawcą we wspólnym pożyciu. Nie ma powodu przerzucać na pokrzywdzonego trybu ścigania sprawcy, jeżeli nie wiąże go ze sprawcą stosunek osobisty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#MarekWikiński">Wszyscy posłowie otrzymali tekst zmiany, którą zaproponował sędzia Andrzej Kryże, a zgłosił poseł Zbigniew Ziobro. Dotyczy ona art. 161, który miałby teraz zawierać trzy paragrafy. Możemy przejść do głosowania. Kto jest za przyjęciem zmiany w zaproponowanym na piśmie brzmieniu? Poprawka nie uzyskała poparcia większości posłów, a tym samym nie znajdzie się w sprawozdaniu. Przechodzimy do zmiany nr 14. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 14. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 15, w której proponuje się w art. 178a uchylić par. 3. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 15. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 16, w której proponuje się w art. 197 par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia określonego w par. 1 lub 2, działając ze szczególnym okrucieństwem lub wspólnie z inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#ZbigniewZiobro">Chciałbym zgłosić poprawkę do tej zmiany. Dążąc jednak do porozumienia, moja propozycja nie będzie szła tak daleko, jak ją przedłożyłem w wersji pisemnej. Na początek wyjaśnię, skąd się ona wzięła. Otóż badania wyroków wykazują niezbicie, że Polska należy do grupy trzech państw w Europie, w których sądy najłagodniej orzekają w sprawach o gwałt. Wyrazem tego jest, że aż 40% tego rodzaju spraw kończy się u nas wyrokami w zawieszeniu. Moim zdaniem, można te wyroki nazwać fikcyjnymi. Wiele zgwałconych kobiet nie decydują się z tego powodu składać zawiadomień o przestępstwie i potem narażać się na postępowanie i konsekwencje, jakie wynikają z tego dla nich w środowisku, w którym żyją. Mają przecież świadomość, że sprawca gwałtu prawdopodobnie wyjdzie zaraz na wolność i będzie im się śmiał w oczy. Warto także przywołać inne dane statystyczne. W Polsce średni wymiar kary za gwałt wynosi 3 lata pozbawienia wolności, a w Wielkiej Brytanii 6 lat, natomiast we Francji przeszło 10 lat. Trzeba pamiętać, że w tym ostatnim kraju za gwałt ze szczególnym okrucieństwem można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności, a dolny wymiar wynosi 15 lat. W Wielkiej Brytanii wprowadzono niedawno zaostrzone ustawodawstwo w sprawach dotyczących przestępstw seksualnych, gdzie za tego rodzaju przestępstwa można także orzec dożywocie i sprawca może starać się o zwolnienie dopiero po 15 latach. Nie chcę epatować przykładami przebiegu tego typu szczególnie okrutnych przestępstw, które potem rzutują na całe życie ofiar. Przypomnę tylko o przypadku przestępcy o pseudonimie „Sasza”, który był zabójca Jacka Dębskiego, ale wcześniej dopuścił się gwałtu zbiorowego ze szczególnym okrucieństwem w 1993 r. w Chrzanowie. Młodą dziewczynę gwałcono i maltretowano na wszystkie sposoby, okaleczono butelką, a potem rozebraną wrzucono do zsypu na śmiecie. Sprawcy, w tym „Sasza” dostali, za to wyroki w zawieszeniu. Można mnożyć drastyczne opisy takich wydarzeń. Przypominam sobie np. sprawę porwania i zgwałcenia półrocznego dziecka. Sprawca tego czynu, pomimo że był recydywistą, nie dostał maksymalnego wyroku. Przypominam, że organizacje feministyczne domagają się radykalnego zaostrzenia kar za gwałty. Mój projekt nie zmierza tak daleko, ale uważam, że trzeba zareagować na to, co dzieje się w wymiarze sprawiedliwości, który jest zbyt liberalny wobec najokrutniejszych przestępców, gwałcicieli kobiet i dzieci i wprowadzić mniej łagodne kary. Proponuję, aby w zmianie nr 16 odnoszącej się do art. 197 w par. 1 zapisać kary od 2 do 10 lat pozbawienia wolności. W par. 2 przewidziano by kary od 6 miesięcy do 8 lat. Byłby to nadal występek i w tym przypadku sąd mógłby karę zawieszać. Natomiast par. 3 proponuję nadać brzmienie: „Par. 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia wspólnie z inną osobą podlega karze pozbawienia wolności od 3 do 15 lat, albo karze 25 lat pozbawienia wolności Chodzi tu o gwałt dokonywany co najmniej przez dwie osoby. Następnie dopisany byłby par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. Jeżeli sprawca czynu określonego wyżej działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.”. Oznacza to wyroki od 5 do 25 lat. Przypomnę, że za działanie ze szczególnym okrucieństwem należy uznać takie, w którym sprawca używa siły znacznie przekraczającej tę, która jest potrzebna do przełamania oporu kobiety. Czyli np. przy okazji łamie jej żebra, wybija jej zęby, katuje w inny sposób. Niestety takie działanie gwałcicieli jest częste, znam to z mojej praktyki w sądownictwie. Najsurowsze kary powinny dotknąć sprawców najbardziej drastycznych gwałtów ze szczególnym okrucieństwem popełnianych wobec kobiet i dzieci. Z tym, że ta zmiana daje sądowi możliwość zastosowania najsurowszej kary, ale pozostaje to w jego gestii.</u>
          <u xml:id="u-130.1" who="#ZbigniewZiobro">Wymiar sprawiedliwości nie może być bezradny wobec najbardziej drastycznych przestępstw np. wielokrotnych gwałtów na dzieciach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#BeataMik">Strona rządowa także widzi potrzebę uporządkowania, czy też racjonalizacji sankcji. Osobiście uważam, że Kodeks karny przewiduje zbyt łagodne sankcje w przypadku gwałtów. Jednak inicjatywę, którą zgłasza poseł Zbigniew Ziobro, można określić jako wyrwaną z kontekstu. Nie chodzi tu nawet o to, że w przepisach zostały źle zapisane sankcje, może wynikało to ze zmęczenia. Sprawa dotyczy tego, że jeżeli zaostrzymy sankcje wobec gwałcicieli to jednocześnie nie stosujemy takich samych wobec sprawców innych groźnych przestępstw. Rozbój kwalifikowany pozostanie nadal zbrodnią zagrożoną karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Z szacunku dla prawa i szacunku dla odbiorców przepisów prawa apeluję o to, aby poprawianie sankcji w zakresie bezpośrednio niezwiązanym z materią, którą chcemy obecnie uregulować, nastąpiło w ramach innej inicjatywy legislacyjnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#MarekWikiński">Pragnę zapytać się przedstawiciela Biura Legislacyjnego KS, czy przyjmując zmianę w brzmieniu zaproponowanym przez posła Zbigniewa Ziobro, nie narażamy się na zarzut niekonstytucyjności przepisów. Wydaje mi się, że nie i działamy zgodnie z przyjętymi procedurami legislacyjnymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#PiotrPodczaski">Jest to propozycja dopuszczalna regulaminowo w ramach tej samej inicjatywy legislacyjnej, ale ujawniona w końcowym etapie prac.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#CezaryGrabarczyk">Przypominam, że zmiana nr 16 pojawiła się w toku prac nad nowelizacją i nie było jej w pierwotnym przedłożeniu. Problem potrzeby zaostrzenia sankcji został dostrzeżony przez sędziego Andrzeja Kryże i wszyscy członkowie podkomisji zgodzili się tę propozycję uwzględnić w postaci zmiany brzmienia par. 3. W tej materii osiągnięto kompromis i dlatego proponuje pozostawić zmianę bez dalszego przekształcania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#MarekWikiński">Czy poseł Zbigniew Ziobro podtrzymuje propozycję nadania nowego brzmienia zmianie nr 16? Jeżeli tak, to prosiłbym o przedstawienie poprawki na piśmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#ZbigniewZiobro">Oczywiście, podtrzymuję swoją propozycję. Chciałbym, ustosunkowując się do wypowiedzi prokurator Beaty Mik, przypomnieć, że chyba zapomniała, iż kk przewidywał już za przestępstwa przeciwko papierom wartościowym sankcję od 5 lat pozbawienia wolności. Została jednak zniesiona w wyniku nowelizacji dokonanej przez ten Sejm. Proszę więc zauważyć, że nie proponuję wprowadzać nowych kar, lecz nawiązuję do takich, które już funkcjonowały w kodeksie. Proszę o chwilę cierpliwości, za chwilę przygotuję poprawkę na piśmie po to, aby mogła być dostarczona członkom Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#MarekWikiński">W takim razie, czekając na tekst poprawki, będziemy kontynuować pracę nad projektem ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 17, w której proponuje się w art. 199 dotychczasową treść oznaczyć jako par. 1 i dodać par. 2 i 3 w brzmieniu: „Par. 2. Jeżeli czyn określony w par. 1 został popełniony na szkodę małoletniego, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Par. 3. Karze określonej w par. 2 podlega, kto doprowadza małoletniego do obcowania płciowego lub poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności, nadużywając zaufania lub udzielając mu korzyści majątkowej lub osobistej, albo jej obietnicy.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#BeataMik">Przepraszamy, że nie zwróciliśmy uwagi wcześniej na pewien błąd, ale konsekwencją zmiany nr 17 powinna być zmiana w art. 205, której nie ma w sprawozdaniu. Zmiana w przywołanym artykule polegałaby na zastrzeżeniu trybu wnioskowego tylko dla przestępstw określonych w art. 199 par. 1. Chodzi o to, że proponowane w rozpatrywanej zmianie par. 1 i 3 mają na celu wdrożenie dyrektywy UE i muszą być ścigane z urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#MarekWikiński">Czy to oznacza, że w zmianie nr 17 trzeba dopisać ten paragraf, czy też konieczne będzie dodanie nowej zmiany, po zmianie nr 19, odnoszącej się do art. 205?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#BeataMik">Trzeba będzie dopisać nową zmianę po zmianie nr 19.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#MarekWikiński">Czy są inne uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? W związku z brakiem uwag i przy braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła zmianę nr 17. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 18, w której proponuje się w art. 200 dotychczasową treść oznaczyć jako par. 1 i dodać par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. Tej samej karze podlega, kto w celu osiągnięcia zaspokojenia seksualnego prezentuje małoletniemu poniżej lat 15 wykonanie czynności seksualnej.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#BeataMik">Dołożyliśmy wszelkich starań, aby kryminalizowane były wszystkie czyny potocznie nazywane pedofilią. Natomiast uznanie za przestępstwo czynu, który miałby polegać na tym, że sprawca w celu osiągnięcia zaspokojenia seksualnego prezentuje małoletniemu poniżej lat 15 wykonanie czynności seksualnej byłoby - można powiedzieć - aktem symbolicznym kryminalizacji. Chodzi o to, że dla organu stosującego prawo w praktyce niewiele by to oznaczało. Konsultowałam tę sprawę z prof. Teodorem Szymanowskim. Proszę zauważyć, że prezentacja treści pornograficznych małoletniemu, niezależnie czy są one utrwalone, czy też pokazywane in natura np. poprzez zaprowadzenie dziecka na spektakl pornograficzny, jest przestępstwem przewidzianym w art. 202 kk. Czyli proponowany przepis niczemu nie służy i nawet nie pomoże, w tym przypadku, próba sprecyzowania celu jakim byłoby osiągnięcie zaspokojenia seksualnego. Zresztą w opinii wielu ekspertów seksuologów zaspokojenie seksualne może nastąpić często mimowolnie np. na widok czegoś. Dlatego taki powód nie powinien być wpisywany w ramy prawa karnego, ponieważ przy tak sformułowanym typie przestępstwa prokurator nie wiedziałby o co oskarżać, a sędzia za co skazać. Dlatego zdecydowanie postulujemy zrezygnowanie ze zmiany nr 18.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#MagdalenaPotapowicz">Nie mogę się zgodzić ze stanowiskiem Ministerstwa Sprawiedliwości w tej sprawie. Moim zdaniem, sąd będzie w takich przypadkach dobrze wiedział za co ma ukarać sprawcę. Wyjaśnię to na przykładzie. W domu dziecka wychowawca odbywa stosunek seksualny w pokoju, w którym przebywają dzieci i czerpie z tego, że one to widzą, satysfakcję seksualną. Często do takich sytuacji dochodzi nie jednorazowo, ale wielokrotnie. Proszę teraz wyjaśnić, czy w obecnym stanie prawnym są podstawy do skazania tego człowieka. Moim zdaniem, jako praktyka, nie ma. Dodam, że w trakcie prac podkomisji eksperci wyrazili pogląd, że wykonanie czynności seksualnej przez dwie osoby nie może być uznane za prezentację treści pornograficznych. Należy pamiętać, że w obecnie obowiązującym kodeksie w art. 200 nie ma par. 2, w którym przewidziano karę za prezentację czynu lubieżnego. Wykreślenie tego przepisu może było zasadne, ale prowadzi do powstania luki prawnej i pewne czyny nie są objęte kryminalizacją, czyli nie mogą być ukarane. Naturalnie nie chodzi tu o sytuacje, kiedy rodzice muszą odbywać stosunki przy dzieciach, ponieważ mieszkają z nimi w jednym pokoju. Przyznam, że autorzy tej zmiany wykorzystali przepis funkcjonujący w prawie karnym w Wielkiej Brytanii. Proszę jednak zważyć, że tego rodzaju przepis był także w naszym kk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#MarekWikiński">Pozwolę sobie zauważyć, że byłoby dobrze, gdyby ktoś wypracował metodologię, która pozwalałaby rozróżniać sytuację, w której rodzice zmuszeni są wypełniać obowiązki małżeńskie w pomieszczeniu, gdzie są dzieci od stosunków w obecności małoletnich, które służą zaspokojeniu seksualnemu. Brak takiego rozróżnienia sprawia, że przychylam się do wniosku resortu sprawiedliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#BeataMik">Sprawa jest skomplikowana, ale proszę zwrócić w tym przypadku uwagę, na kwestię dowodu przy przestępstwach kierunkowych. Jeżeli mówimy o kradzieży, to rozumiemy, że jest to zabór w celu przywłaszczenia. Czyli ktoś zabiera coś po to, aby zawładnąć tym czymś jako właściciel. Proszę, aby teraz wnioskodawcy wyjaśnili mi, co miałoby się, w tym przypadku, kryć pod pojęciem: w celu osiągnięcia zaspokojenia seksualnego? Jak ma się to przejawić w faktach? Przecież tego zaspokojenia nie można w praktyce udowodnić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#MarekWikiński">Zmuszony jestem odwołać się do jeszcze jednego przykładu, jak to się mówi, wziętego z życia. Na obozie harcerskim, w namiocie wieloosobowym harcerz uprawia seks z koleżanką. Inna harcerka, która jest zazdrosna może na podstawie omawianego przepisu oskarżyć kolegę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#AndrzejKryże">Ten problem był wielokrotnie omawiany w trakcie posiedzeń podkomisji. W kk z 1969 r. obowiązywał przepis o czynie lubieżnym polegającym na wykorzystaniu dziecka w celu wykonania czynności seksualnych w zetknięciu z ciałem tego dziecka lub bez zetknięcia. W tym ostatnim przypadku chodziło o deprawację dziecka, ale bez wykorzystania jego ciała. W znowelizowanym w 1997 r. Kodeksie karnym dokonano depenalizacji demoralizacji poprzez wykorzystanie seksualne dziecka, ale bez wykorzystania jego ciała. Autorem tej zmiany był prof. Marian Filar. Po pewnym czasie zaczął mieć on jednak wątpliwości, czy postąpił wtedy słusznie. Przyznał się do tego publicznie i zasugerował, że być może powinno się powrócić do dyskusji na ten temat. W swej polemice z prokurator Beatą Mik posłużę się cytatem z dokumentu autorstwa Sądu Najwyższego. Napisano w nim: „Na gruncie obowiązującego przepisu art. 200 kk takie zachowania, które są niejako doprowadzeniem ofiary do biernego uczestnictwa w wydarzeniach o niewątpliwie seksualnym charakterze, jeżeli ofiara nie jest cieleśnie zaangażowania np.: obnażanie się, onanizowanie się sprawcy na oczach ofiary, podejmowanie obcowania płciowego w obecności osoby trzeciej, nawet jeżeli dla sprawcy takich czynów stanowi to stymulator seksualny, jest niekaralne.”. Sądzę, że po zacytowaniu tego, co stwierdził Sąd Najwyższy na ten temat, nie muszę już nic więcej mówić i nikogo ponownie przekonywać. Chciałbym jeszcze tylko wyjaśnić pewną wątpliwość. Chodzi o to, że zastrzeżenie w dodawanym przepisie, iż sprawca musi działać w celu zaspokojenia seksualnego, jest wprowadzone po to, żeby wykluczyć jakiekolwiek wątpliwości, które mogą zrodzić się u tych, który nie potrafią czytać przepisów prawa. Przecież przepis nie dotyczy sytuacji, o których wspominał przewodniczący Komisji, ale jest tylko skierowany przeciwko osobom, które deprawują nieletnich, gdyż sprawia im anomalną satysfakcję seksualną ukazywanie dzieciom czynności seksualnych. Zwracam uwagę, że jest to przestępstwo umyślne. Zresztą, nic by się nie stało, gdyby wspomniane zastrzeżenie nie zostało sformułowane w przepisie. Powinno jednak ono być do niego wprowadzone, żeby nie było jakichkolwiek problemów interpretacyjnych. Dodam, że określenie „satysfakcja seksualna” jest jednoznaczne i nie można w żaden sposób twierdzić, że w tym przypadku może chodzić o osiągnięcie tej satysfakcji w wyniku oglądania rozebranej kobiety na plakacie. Przecież przepis jest skierowany wyłącznie przeciwko pedofilom, ponieważ ludzie o normalnych skłonnościach nie dokonują, a wręcz nie są w stanie, dokonywać czynności seksualnych na oczach dzieci.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#CezaryGrabarczyk">Dyskusja nad tym problemem trwa już bardzo długo. Już w trakcie pierwszego czytania projektu dostrzeżono, że pewne zachowania patologiczne nie są sankcjonowane przez prawo karne. Potem ta sprawa przewijała się wielokrotnie w pracach podkomisji. Przyjmując sprawozdanie podkomisji, wszyscy byli zgodni co do potrzeby uwzględnienia w nim przepisu ze zmiany nr 18. Wydawało się, że nawet prokurator Beata Mik dała się przekonać i nie wyrażała sprzeciwu wobec tej zmiany, choć może nie było jej na posiedzeniu, na którym akceptowano zmianę. Apeluję o utrzymanie rozpatrywanej zmiany nr 18. Mam nadzieję, że specjaliści pomogą, w rozstrzygnięciu, czy da się zdefiniować, na użytek prawa, pojęcie zaspokojenia seksualnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#MagdalenaPotapowicz">Dodam, że przykłady, które przedstawiałam, były wzięte z życia. Znam także podobne zachowania z obozów harcerskich i wierzę, że nikt nie chciałby, aby jego dziecko przeżyło coś podobnego. Reprezentuję instytucję stojącą na straży praw dzieci i jej zdaniem, każdy, kto dopuszcza się czynów opisanych w zmianie nr 18, powinien ponieść karę. Dodam, że społeczeństwo musi być także wyczulone na tego typu deprawację nieletnich, mieć świadomość, że jest to krzywdzenie dzieci, i że jest to pedofilia, tyle że nie polegająca na bezpośrednich kontaktach seksualnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#BeataMik">Na moje uwagi, że postulowane jest wprowadzenie do systemu prawa przepisu symbolicznego, który w praktyce nie będzie egzekwowany, uzyskuję tylko wyjaśnienia, że chodzi o dobro dzieci i nie mogą one być krzywdzone. Jeżeli tego rodzaju norma ma być jednak wprowadzona do kk, proszę choćby o usunięcie z przepisu wyrazu „osiągnięcia”. Wtedy będziemy mieli przepis bardziej sensowny, w którym zarzuty można udowodnić. Powtórzę, że osiągnięcie zaspokojenia seksualnego jest rzeczą bardzo indywidualną i u każdego może się różnie przejawiać. Użycie takiego sformułowana w przepisie niezwykle utrudni udowadnianie przestępstw seksualnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#MarekWikiński">Propozycję wykreślenia w przepisie wyrazu „osiągnięcia” zgłaszam jako swoją poprawkę do zmiany nr 18.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#ZbigniewIzdebski">Ta dyskusja jest istotnie bardzo ważna z punktu widzenia obrony praw dzieci. Jednak, przy tak sformułowanym przepisie, biegli będą mieli kłopoty z jednoznaczną oceną zaistniałych sytuacji. Bardzo trudno będzie ustalić, czy źródłem zaspokojenia seksualnego była osoba, z którą sprawca współżył, czy też dziecko, które było świadkiem współżycia. Problem istnieje i przez pewne tego typu traumatyczne doświadczenia dzieci mogą mieć bardzo poważne problemy emocjonalne w życiu dorosłym. Niezależnie od tego, czy czynności seksualne są na ich oczach dokonywane przez osoby postronne, czy też rodziców. Zgadzam się z opinią, że znacznie prostszą sprawą do udowodnienia będzie, że ktoś wykonywał czynności seksualne w celu zaspokojenia seksualnego niż że ktoś osiągnął zaspokojenie seksualne w obecności małoletniego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#MarekWikiński">Proszę mi odpowiedzieć na pytanie - czy w takich sytuacjach rodzice będą mogli być karani, czy też nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#ZbigniewIzdebski">Nie odnoszę się do tej kwestii. Stwierdzam jedynie, że czasami dzieci, które były świadkami czynności seksualnych dokonywanych przez rodziców, w wieku dorosłym ponoszą tego konsekwencje w postaci problemów natury psychicznej. Czyli, z punktu widzenia dziecka mamy w takich sytuacjach do czynienia z naruszeniem jego dobra. Nawet, jeżeli czyn rodziców był nieumyślny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#KatarzynaPiekarska">Powtarzamy teraz niepotrzebnie całą dyskusję, która toczyła się w podkomisji. Przez to, jeżeli nie zracjonalizujemy naszych prac, to ustawa może nie zostać uchwalona w tej kadencji Sejmu i cała praca pójdzie na marne. Proponuję, aby ograniczyć dyskusję do głosu za i głosu przeciw proponowanej zmianie. Przecież przedłożenie jest dobrze znane członkom Komisji i nie ma sensu ponownie rozpatrywać wszystkich argumentów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-156">
          <u xml:id="u-156.0" who="#MarekWikiński">Posłanka Katarzyna Piekarska proponuje zmianę sposobu procedowania. Czy jest na to zgoda? Sprzeciwu nie widzę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła wniosek posłanki Katarzyny Piekarskiej. W sprawie zmiany nr 18 głos zabierze jeszcze raz sędzia Andrzej Kryże.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-157">
          <u xml:id="u-157.0" who="#AndrzejKryże">Jako praktyk pragnę zwrócić uwagę, że jeżeli będą wątpliwości i sprawcy nie udowodni się, że działał w celu zaspokojenia seksualnego, to zostanie on uniewinniony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-158">
          <u xml:id="u-158.0" who="#MarekWikiński">Zamykam dyskusję. Czy któryś z posłów chce zgłosić poprawkę zmierzająca do wykreślenia zmiany nr 18. Nie widzę zgłoszeń. Zgłaszam poprawkę do zmiany nr 18 polegającą na skreśleniu w przepisie wyrazu: „osiągnięcia”. Czy ktoś jest przyjęciu poprawki zgłoszonej przez posła Marka Wikińskiego? Nie widzę. Stwierdzam, że poprawka została przez Komisję przyjęta. W zmianie nr 18 wyraz: „osiągnięcia” został wykreślony Powracamy do rozpatrzenia zmiany nr 16. Poseł Zbigniew Ziobro przygotował już treść proponowanej poprawki. Czy są do niej uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-159">
          <u xml:id="u-159.0" who="#CezaryGrabarczyk">W dostarczonej nam propozycji został dopisany par. 6, o którym wcześniej poseł Zbigniew Ziobro nic nie wspominał, zgłaszając poprawkę. Proszę o wyjaśnienie tej sprawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-160">
          <u xml:id="u-160.0" who="#ZbigniewZiobro">Ten paragraf funkcjonuje w kk. Nie ma więc zmiany w tym miejscu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-161">
          <u xml:id="u-161.0" who="#CezaryGrabarczyk">Tak jest w art. 205, a nie w art. 197, który rozpatrujemy. Brakuje natomiast par. 5. Proszę, aby poseł Zbigniew Ziobro dokonał korekty poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-162">
          <u xml:id="u-162.0" who="#ZbigniewZiobro">Istotnie, mamy w tym miejscu do czynienia z przestępstwem ściganym na wniosek, a więc par. 6 jest zbędny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-163">
          <u xml:id="u-163.0" who="#MarekWikiński">Wykreślony zostaje par. 6 w poprawce posła Zbigniewa Ziobro.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-164">
          <u xml:id="u-164.0" who="#KatarzynaPiekarska">Popieram podniesienie sankcji w par. 1, ponieważ uważam to za konieczne. Zgadzam się także na wpisanie par. 2. Natomiast mam zastrzeżenia do par. 3 i 4, gdyż wydaje mi się, że te zmiany zaburzają systematykę kodeksu. Postuluję, aby poseł Zbigniew Ziobro zrezygnował w swojej poprawce z wpisywania w niej par. 3 i 4. Wtedy będę mogła ją z czystym sumieniem poprzeć. Jeżeli nie dokona takiej modyfikacji, nie będę mogła tego uczynić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-165">
          <u xml:id="u-165.0" who="#MarekWikiński">Jeżeli odrzucimy poprawkę posła Zbigniewa Ziobro to w dalszej kolejności będziemy głosować nad zmianą nr 16 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-166">
          <u xml:id="u-166.0" who="#ZbigniewZiobro">Niestety, z ubolewaniem muszę odmówić prośbie posłanki Katarzyny Piekarskiej, nie mogę pójść na kompromis w tej sprawie. Dla mnie największe znaczenie ma par. 4, który uderza w najgroźniejszych przestępców, sprawców najbardziej brutalnych gwałtów, który deklarują, że nadal będą popełniać tego rodzaju czyny przestępcze i z tego nie zrezygnują. W takich skrajnych przypadkach sąd powinien mieć możliwość wymierzenia wielokrotnym gwałcicielom kary 25 lat pozbawienia wolności. Jeżeli tego przepisu nie zaaprobujemy to tego typu przestępcy będą nadal chodzili po ulicach. Ostrzegam, że jeżeli Komisja odrzuci ten przepis, to postaram się wykorzystać jej decyzję w kolejnych debatach na temat zwalczania najgroźniejszej przestępczości, które będą publikowane na łamach popularnych dzienników tzw. tabloidów. Byłbym nawet skłonny zrezygnować z par. 1 i 2, które mają znaczenie poniekąd symboliczne. Muszę przypomnieć, że również przy przyjmowaniu zmiany nr 16 w podkomisji nie było konsensusu. Nigdy bym się nie zgodził, żeby ta zmiana przeszła w takim brzmieniu, w jakim jest zapisana w sprawozdaniu. W tym przypadku w głosowaniu zadecydowała większość członków podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-167">
          <u xml:id="u-167.0" who="#BeataMik">Rząd podtrzymuje swoje negatywne stanowisko wobec poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-168">
          <u xml:id="u-168.0" who="#PiotrPodczaski">Czy utrzymane są sankcje w par. 3, zgodnie z tym, co zaproponowała podkomisja w sprawozdaniu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-169">
          <u xml:id="u-169.0" who="#ZbigniewZiobro">To prawda. Zakres kryminalizacji jest taki sam jak w sprawozdaniu, ale inna jest forma przepisu, co wynika z zastosowanej techniki legislacyjnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-170">
          <u xml:id="u-170.0" who="#MarekWikiński">Proszę, aby poseł wnioskodawca zachował większą staranność przy opracowywaniu poprawek, bo nie bardzo wiemy, co jest przedmiotem głosowania. Proszę ostateczny kształt poprawki przygotować na piśmie i wtedy poddam ją pod głosowanie. Przechodzimy do rozpatrzenia kolejnej zmiany. W zmianie nr 19 do art. 202 proponuje się: a) Par. 3 i 4 nadać brzmienie: „Par. 3. Kto w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza, przechowuje lub posiada albo rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści pornograficzne z udziałem małoletniego albo treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Par. 4. Kto utrwala treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.”. b) po par. 4 dodać par. 4a w brzmieniu: „Par. 4a. Kto sprowadza, przechowuje lub posiada treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.” Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-171">
          <u xml:id="u-171.0" who="#BeataMik">W omawianej zmianie występuje błąd logiczny powodujący, że jest ona nieracjonalna. Chodzi o to, że par. 3 dotyczy przestępstwa polegającego w szczególności na tym, że sprawca w celu rozpowszechnienia m.in. utrwala treści pornograficzne z udziałem małoletniego, a więc od urodzenia do ukończenia 18 lat. Jest to przestępstwo kierunkowe, groźniejsze ponieważ sprawca robi to po to, aby rozpowszechniać pornografię dziecięcą. Przestępca w tym przypadku zagrożony jest karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Rząd zaproponował, aby w par. 4 taka sama kara dotyczyła czynu polegającego na utrwalaniu treści pornograficznych z udziałem małoletniego poniżej lat 15, bez względu na cel. Wydawało się nam, że jest to logiczne. Uważaliśmy, że taka sama surowa kara powinna spotkać tego, kto produkuje pornografię z udziałem dzieci w celu rozpowszechniania, jak i tego, kto tylko utrwala dla siebie treści pornograficzne o tym samych charakterze. Tymczasem w sprawozdaniu, nie rozumiem dlaczego, znalazło się rozwiązanie, że ten kto, bez względu na cel, utrwala treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15, byłby surowiej karany niż ten, kto produkuje takie same materiały i dodatkowo je rozpowszechnia. Dlatego opowiadamy się przeciwko par. 4 w brzmieniu zawartym w sprawozdaniu podkomisji i postulujemy przywrócenie mu brzmienia: „Par. 4. Karze określonej w par. 3 podlega, kto utrwala treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-172">
          <u xml:id="u-172.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów zgłasza poprawkę proponowaną przez rząd do art. 202 par. 4 w zmianie nr 19? Nie widzę zgłoszeń. Powracamy ponownie do zmiany nr 16. Obecnie w tej zmianie proponuje się, aby wyrazy: „od lat 3 do 15 lat.”. zastąpić wyrazami: „na czas nie krótszy od 3 lat”. Poddaję pod głosowanie poprawkę posła Zbigniewa Ziobro do tej zmiany, dostarczoną na piśmie. Kto jest za jej przyjęciem? W głosowaniu 2 posłów opowiedziało się za poprawką, 3 było przeciwnych, 1 wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że poprawka nie uzyskała poparcia Komisji. Zmiana została nr 19 przyjęta więc w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Przed zmianą nr 20 rząd proponuje dodanie nowej zmiany do art. 205. Proszę o przedstawienie treści tej zmiany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-173">
          <u xml:id="u-173.0" who="#BeataMik">Proponujemy dodać zmianę dotycząca art. 205 w brzmieniu: „Ściganie przestępstw określonych w art. 197 lub art. 199 par. 1....” Dalej przepis bez zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-174">
          <u xml:id="u-174.0" who="#MarekWikiński">Przyjmuję propozycję rządu jako własną. Czy któryś z posłów jest przeciwny przyjęciu tej zmiany. Nie widzę sprzeciwu. Stwierdzam, że Komisja przyjęła nową zmianę w art. 205. Naturalnie musi teraz zostać zmieniona numeracja zmian. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany oznaczonej w sprawozdaniu jako nr 20. Proponuje się w niej nadać art. 244 następujące brzmienie: „Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, prowadzenia pojazdów lub obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakazu kontaktowania się z określonymi osobami albo nie wykonuje zarządzeń sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”. Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-175">
          <u xml:id="u-175.0" who="#AndrzejKryże">Ponawiam propozycję dodania w art. 244 par. 2 w brzmieniu: „Par. 2. Jeżeli zakaz lub obowiązek został orzeczony na zawsze, sprawca nie stosujący się do tego zakazu lub obowiązku podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”. Wydaje nam się, że tak samo jak jest kwalifikowany środek karny orzekany na zawsze, tak samo powinna być kwalifikowana odpowiedzialność za naruszenie tego środka. Uważam, że jest to podyktowane nie tylko ze względu na wagę tego środka, ale także z tego powodu, że sprawca, który ma ten środek orzeczony na zawsze, jest bardziej zdeterminowany do jego naruszania, ponieważ nie ma perspektywy odzyskania pełnej swobody w przyszłości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-176">
          <u xml:id="u-176.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów chce zgłosić tę poprawkę jako własną? Nie widzę zgłoszeń. Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 20 w brzmieniu zaproponowanym w sprawozdaniu Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 2. dotyczącego zmian w Kodeksie karnym wykonawczym. W zmianie nr 1 proponuje się w art. 11 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Sąd pierwszej instancji po wydaniu wyroku skazującego przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego, w tym dane o uprzedniej karalności oraz zastosowanych wobec niego środkach wychowawczych lub poprawczych, informacje pozwalające na identyfikację skazanego, a w szczególności numer Automatycznego Systemu Identyfikacji Daktyloskopijnej (AFIS), numer ewidencyjny Powszechnego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), rysopis oraz opis znaków szczególnych i tatuaży, a także zdjęcie skazanego, odpisy orzeczeń i opinii lekarskich oraz psychologicznych, w tym stwierdzających u skazanego uzależnienie od alkoholu, środków psychotropowych i odurzających, a także popełnienia przestępstwa w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, a po uprawomocnieniu się wyroku, na wniosek dyrektora zakładu lub aresztu - również akta sądowe.”. Czy są uwagi bądź zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-177">
          <u xml:id="u-177.0" who="#BeataMik">Wyraz: „uzależnienie” powinien zostać zastąpiony wyrazem: „uzależnienia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-178">
          <u xml:id="u-178.0" who="#MarekWikiński">Jest to drobna poprawka redakcyjna. Sądzę, że Komisja może zmianę przyjąć z tą poprawką. Czy jest sprzeciw? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 1. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 2, w której proponuje się w art. 89 po par. 3 dodać par. 3a w brzmieniu: „Par. 3a. Przeniesienie, o którym mowa w par. 1, skazanego z zaburzeniami preferencji seksualnych za przestępstwo określone w art. 197–203 Kodeksu karnego, popełnione w związku z tymi zaburzeniami, wymaga zgody sędziego penitencjarnego.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 2. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 3, w której proponuje się w art. 96 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. W systemie terapeutycznym odbywają karę skazaniu z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi, w tym skazani z zaburzeniami preferencji seksualnych, upośledzeni umysłowo, a także uzależnieni od alkoholu albo innych środków odurzających lub psychotropowych oraz skazani niepełnosprawni fizycznie - wymagający oddziaływania specjalistycznego, zwłaszcza opieki psychologicznej, lekarskiej lub rehabilitacyjnej.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 3. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 4, w której proponuje się art. 117 nadać brzmienie: „Art. 117. Skazanego, u którego stwierdzono uzależnienie od alkoholu albo środków odurzających lub psychotropowych oraz skazanego za przestępstwo popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, obejmuje się, za jego zgodą, odpowiednim leczeniem i rehabilitacją; w razie jej braku - o stosowaniu leczenia lub rehabilitacji orzeka sąd penitencjarny.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 4. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 5, w której proponuje się w art. 139 po par 6 dodać par. 6a w brzmieniu: „Par. 6a. Przepisy par 6 stosuje się odpowiednio do skazanego z zaburzeniami preferencji seksualnych odbywającego karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego za przestępstwo określone w art. 197–203 Kodeksu karnego, popełnione w związku z tymi zaburzeniami.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 5. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 6, w której proponuje się w art. 140 par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego, korzystającego z zezwoleń, o których mowa w par. 1, do określonego zachowania się, a zwłaszcza do przebywania w określonych w zezwoleniu miejscach pobytu lub powstrzymywania się od przebywania w określonych miejscach lub środowiskach lub zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, a także częstego zgłaszania się do jednostki Policji.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-179">
          <u xml:id="u-179.0" who="#BeataMik">Doszło w tym przypadku do nieporozumienia. Obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych miejscach lub środowiskach lub zakaz kontaktowania się z określonymi osobami to środki karne, których nie może nałożyć dyrektor zakładu karnego. W związku z tym, postulujemy skreślenie zmiany nr 6.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-180">
          <u xml:id="u-180.0" who="#MarekWikiński">Przejmuję propozycję rządu jako własną. Czy są inne uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Słyszę, że jest prośba, aby opinię w tej sprawie przedstawił dyrektor Biura Prawnego Centralnego Zarządu Służby Więziennej. Jednak upoważnienie do reprezentowania rządu ma pani dyrektor Beata Mik. Jeżeli wyrazi zgodę, to wtedy może wypowiedzieć się dyrektor Tadeusz Śledzik.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-181">
          <u xml:id="u-181.0" who="#BeataMik">Przecież sprawa jest jasna. Dyrektor zakładu karnego nie ma prawa do wydawania tego typu nakazów. Proszę przedstawiciela CZSW o potwierdzenie tego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-182">
          <u xml:id="u-182.0" who="#TadeuszŚledzik">Myślę, że w tej sytuacji trzeba by dokonać znacznie szerszej zmiany w par. 3 w art. 140, ponieważ w aktualnie obowiązującym brzmieniu przepis stanowi, że dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego, korzystającego z zezwoleń, o których mowa w par. 1, do określonego zachowania się, a zwłaszcza do przebywania w określonych w zezwoleniu miejscach pobytu. Takie rozwiązanie, jak widać, już od lat funkcjonuje. Moim zdaniem propozycji zawartych w sprawozdaniu podkomisji nie można określić jako recypowanie środka karnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-183">
          <u xml:id="u-183.0" who="#BeataMik">Ministerstwo Sprawiedliwości ma w tej kwestii inne zdanie. W zmianie mamy do czynienia z nadaniem dyrektorom więzień uprawnień, które im nie przysługują.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-184">
          <u xml:id="u-184.0" who="#CezaryGrabarczyk">Uważam, że w tej sytuacji warto dokładnie wyjaśnić do końca skutki tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-185">
          <u xml:id="u-185.0" who="#MarekWikiński">Czy któryś z posłów jest przeciwny przyjęciu propozycji wykreślenia zmiany nr 6 dotyczącej nadania nowego brzmienia w art. 140 par. 3? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła propozycję. Zmiana nr 6 w art. 2 została skreślona. Naturalnie musi teraz zostać zmieniona numeracja zmian. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany oznaczonej w sprawozdaniu jako nr 7. Proponuje się w niej nadać art. 159 brzmienie: „Art. 159. Warunkowo zwolnionego sąd penitencjarny może w okresie próby oddać pod nadzór kuratora sądowego, osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, organizacji lub instytucji, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym, oraz nałożyć na niego obowiązki określone w art. 72 par. 1 Kodeksu karnego. Wobec skazanego za przestępstwo popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, sprawcy określonego w art. 64 Kodeksu karnego, a także wobec skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności, oddanie pod dozór kuratora sądowego jest obowiązkowe.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie słyszę uwag. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 7. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 8, w której proponuje się w art. 162 par. 1 nadać brzmienie: „Par.1. Sąd penitencjarny powinien wysłuchać przedstawiciela administracji zakładu karnego, a także wysłuchać sądowego kuratora zawodowego, jeżeli składał wniosek o warunkowe zwolnienie oraz uwzględnić ugodę zawartą w wyniku mediacji. W przypadku skazanego za przestępstwo popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych sąd zasięga opinii biegłych.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 8. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 9, w której proponuje się w art. 166 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Dyrektor zakładu karnego zwalniając skazanego udziela mu stosownych informacji o możliwościach uzyskania niezbędnej pomocy. W przypadku zwalniania osoby skazanej za przestępstwo popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, dyrektor zakładu zawiadamia o tym jednostkę Policji, właściwą dla miejsca pobytu skazanego po jego zwolnieniu.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 9. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 10, w której proponuje się w art. 168a dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. W przypadku zwolnienia z zakładu karnego po odbyciu kary skazanego z zaburzeniami preferencji seksualnych odbywającego karę pozbawienia wolności za przestępstwo określone w art. 197–203 Kodeksu karnego, popełnione w związku z tymi zaburzeniami, a także w przypadku ucieczki takiego skazanego z zakładu karnego lub wydania decyzji o udzieleniu przepustki lub czasowego zezwolenia, o którym mowa w par. 1, odpowiednio sędzia penitencjarny lub dyrektor, zawiadamia o tym jednostkę Policji, właściwą dla miejsca pobytu skazanego,”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę zgłoszeń.</u>
          <u xml:id="u-185.1" who="#MarekWikiński">Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 10. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 11, w której proponuje się w rozdziale XII tytułowi oddziału 2 nadać brzmienie: „Zakazy i obowiązek” Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 11. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 12, w której proponuje się po art. 181 dodać art. 181a w brzmieniu: „Art. 181a. Par. 1. W razie orzeczenia obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, sąd przesyła odpis wyroku jednostce Policji, a także odpowiedniemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwemu dla miejsca pobytu skazanego. Par. 2. Nadzór nad wykonywaniem obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakazu kontaktowania się z określonymi osobami powierza się zawodowemu kuratorowi sądowemu. Par. 3. W sprawach związanych z wykonywaniem obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach lub zakazu kontaktowania się z określonymi osobami właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu ustalono miejsce pobytu skazanego. Par. 4. Przepis art. 169 i art. 172 stosuje się odpowiednio.”. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że Komisja przyjęła, przy braku sprzeciwu, zmianę nr 12. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 3, w którym proponuje się, aby ustawa weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Czy są uwagi lub zastrzeżenia do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-186">
          <u xml:id="u-186.0" who="#MagdalenaPotapowicz">Czy tak krótkie vacatio legis wystarczy, żeby sądy mogły przygotować się do stosowania ustawy? Moim zdaniem, jest to nierealne. Przecież kolportaż Dzienników Ustaw może trwać niekiedy dłużej. Sędziowie muszą mieć jeszcze czas na ich lekturę. Uważam, że 14 dni na wprowadzenie tak poważnych zmian kodeksowych to jednak zbyt mało.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-187">
          <u xml:id="u-187.0" who="#BeataMik">Uwaga pani mecenas jest trafna, ale przyjęta praktyka jest inna. Niekiedy, nawet przy wprowadzaniu w życie znacznie poważniejszych zmian w kodeksach, stosowany był termin 3 dni na wejście ustawy w życie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-188">
          <u xml:id="u-188.0" who="#KatarzynaPiekarska">Proponuję przyjąć kompromisowe rozwiązanie i wyznaczyć 30 - dniowe vacatio legis.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-189">
          <u xml:id="u-189.0" who="#EwaJanik">Zgadzam się na takie rozwiązanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-190">
          <u xml:id="u-190.0" who="#MarekWikiński">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny przyjęciu art. 3 wraz z poprawką zgłoszoną przez posłankę Katarzynę Piekarską? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła art. 3 wraz z poprawką wyznaczającą 30 dniowy termin na wejście ustawy w życie. Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny przyjęciu sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o projekcie ustawy - Kodeks karny i ustawy - Kodeks karny wykonawczy wraz z poprawkami. Sprzeciwu nie widzę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła sprawozdanie. Wyznaczam termin dla Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej na przedstawienie opinii o zgodności projektu ustawy z prawem UE do 19 kwietnia br. Przystępujemy do wyboru posła sprawozdawcy. Proponuję, aby powierzyć tę funkcję posłowi Cezaremu Grabarczykowi, który był przewodniczącym podkomisji powołanej do rozpatrzenia projektu ustawy. Dysponuję pisemną zgodą posła na pełnienie funkcji posła sprawozdawcy. Czy są inne propozycje? Nie widzę zgłoszeń. Czy jest sprzeciw wobec tej kandydatury? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja powierzyła funkcję posła sprawozdawcy posłowi Cezaremu Grabarczykowi. Dziękuje za przybycie. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>