text_structure.xml
45.5 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#JanLityński">Otwieram połączone posiedzenie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Polityki Społecznej. Witam serdecznie panie posłanki, panów posłów i gości. Nasz dzisiejszy porządek obrad przewiduje jeden punkt.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#JanLityński">Czy są jakieś uwagi do zaproponowanego porządku obrad? Nie widzę. Stwierdzam, że porządek dzienny został przyjęty.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#JanLityński">Przechodzimy do rozpatrzenia przedmiotu naszego posiedzenia.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#JanLityński">Proszę o zabranie głosu pana ministra Piotra Kołodziejczyka.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Przedkładamy sprawozdanie z „Programu promocji aktywności zawodowej młodzieży”. Na początek przypomnę, że Sejm RP dnia 3 lutego 1995 roku uchwalił rezolucję dotyczącą przeciwdziałania bezrobociu wśród młodzieży. Materiał za okres luty - maj 1995 został opracowany wspólnie przez Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Krajowy Urząd Pracy oraz Ochotnicze Hufce Pracy.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PiotrKołodziejczyk">Przyjęcie programu przez Radę Ministrów nastąpiło 30 czerwca 1995 roku. W tym samym dniu program został skierowany do Sejmu RP. Sejm przyjął program uchwałą z dnia 1 grudnia 1995 roku. Na mocy tej uchwały rząd jest zobowiązany do corocznego przedstawiania sprawozdania z realizacji „Programu promocji aktywności zawodowej młodzieży”.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#PiotrKołodziejczyk">Sprawozdanie za rok 1997 trafiło do Sejmu w połowie 1998 roku, ale na skutek nawału pracy rozpatrywane jest dopiero dzisiaj. Stawia to nas w kłopotliwej sytuacji, gdyż trwają już prace nad przygotowaniem sprawozdania z realizacji programu za rok 1998.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#PiotrKołodziejczyk">Chciałbym zwrócić państwa uwagę na kilka elementów tego sprawozdania. Rok 1997 był drugim rokiem funkcjonowania „Programu promocji aktywności zawodowej wśród młodzieży”. Punktem wyjścia prac nad programem była diagnoza sytuacji, a mianowicie uznano, że za bezrobocie młodzieży odpowiadają: recesja gospodarcza i związany z nią spadek produkcji i popytu, a także przekształcenia własnościowe i strukturalne w gospodarce oraz wyż demograficzny wchodzący na rynek pracy. Recesja gospodarcza i wyż demograficzny sprawiły, że struktury organizacyjne systemu edukacji nie były dostosowane do potrzeb rynku pracy i do wymogów, jakie przed kadrami wchodzącymi na ten rynek stawiali pracodawcy. Stąd działania przewidziane w programie były ukierunkowane głównie na to, by zapewnić młodym ludziom możliwość korzystania z takich elementów dostosowujących, jak informacja zawodowa czy poradnictwo zawodowe. Im trafniejszy wybór zawodu, tym lepsza pozycja na rynku pracy.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#PiotrKołodziejczyk">Program rządowy kładzie również nacisk na różne formy rozwoju kształcenia młodzieży, w tym młodzieży bezrobotnej, w systemie Urzędów Pracy oraz na działania skierowane do młodzieży sprawiającej problemy wychowawcze. W tym punkcie szczególną rolę miały odegrać Ochotnicze Hufce Pracy.</u>
<u xml:id="u-2.5" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o ministra edukacji narodowej, to w programie znalazły się zalecenia dla niego, takie jak usprawnienie procesu kształcenia. Chodziło nam o to, by zmodyfikować programy nauczania w taki sposób, by przygotowywały one do wymagań kwalifikacyjnych obowiązujących na rynku pracy.</u>
<u xml:id="u-2.6" who="#PiotrKołodziejczyk">W polu działań ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej znalazły się zadania do-tyczące stymulacji rozwoju nowych miejsc pracy na wsi.</u>
<u xml:id="u-2.7" who="#PiotrKołodziejczyk">Przy realizacji programu przyjęto kilka zasad kluczowych, a mianowicie prymat pracy nad bezrobociem. W szczególności chodziło o to, by pierwszą w życiu pracę wyróżnić i by dochody wypływały z pracy, a nie z zasiłków dla bezrobotnych.</u>
<u xml:id="u-2.8" who="#PiotrKołodziejczyk">Kolejna zasada to prymat zatrudnienia nad sponsorowaną formą aktywności, czyli samozatrudnienie lub zatrudnienie niesubsydiowane. W polityce społecznej oznacza to prymat działań aktywizujących nad działaniami osłonowymi.</u>
<u xml:id="u-2.9" who="#PiotrKołodziejczyk">W harmonogramie prac przewidzianych do wykonania w programie na 1997 rok zamieszczono 55 działań cząstkowych. Są one zgrupowane w 9 kategoriach działań kierunkowych takich, jak:</u>
<u xml:id="u-2.10" who="#PiotrKołodziejczyk">1) rozwój informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego,</u>
<u xml:id="u-2.11" who="#PiotrKołodziejczyk">2) reforma systemu kształcenia zawodowego,</u>
<u xml:id="u-2.12" who="#PiotrKołodziejczyk">3) wzmocnienie systemu szkoleń i przekwalifikowań,</u>
<u xml:id="u-2.13" who="#PiotrKołodziejczyk">4) aktywizacja zawodowa młodzieży,</u>
<u xml:id="u-2.14" who="#PiotrKołodziejczyk">5) doskonalenie form pośrednictwa pracy na rzecz młodzieży,</u>
<u xml:id="u-2.15" who="#PiotrKołodziejczyk">6) tworzenie warunków rozwoju przedsiębiorczości młodzieży,</u>
<u xml:id="u-2.16" who="#PiotrKołodziejczyk">7) wspieranie działań mających na celu tworzenie nowych miejsc pracy oraz zmniejszenie bezrobocia młodzieży w rolnictwie i na wsi,</u>
<u xml:id="u-2.17" who="#PiotrKołodziejczyk">8) rozwój metod i form działalności Ochotniczych Hufców Pracy w celu aktywizacji zawodowej młodzieży,</u>
<u xml:id="u-2.18" who="#PiotrKołodziejczyk">9) wspieranie organizacji pozarządowych realizujących programy na rzecz bezrobotnej młodzieży.</u>
<u xml:id="u-2.19" who="#PiotrKołodziejczyk">Podmiotami, które miały realizować te zadania były: Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Krajowy Urząd Pracy wraz z podległymi jednostkami, Ochotnicze Hufce Pracy oraz organizacje pozarządowe działające na rzecz młodzieży. Organizacje te w dużym stopniu korzystały ze wsparcia budżetowego, zwłaszcza ze środków finansowych znajdujących się z woli Sejmu w rezerwie budżetowej ministra pracy i polityki socjalnej.</u>
<u xml:id="u-2.20" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeżeli chodzi o dane statystyczne, to populacja, do której był adresowany program w 1997 roku, czyli osoby w wieku 18–24 lat, stanowiła 4,3 mln osób, więc prawie 11% ludności Polski ogółem. Populacja ta była większa niż w roku 1996. Z danych wynika, że liczba młodych osób wkraczających na rynek pracy będzie coraz większa.</u>
<u xml:id="u-2.21" who="#PiotrKołodziejczyk">W ciągu ostatnich lat liczba młodzieży poszukująca pracy malała i tak:</u>
<u xml:id="u-2.22" who="#PiotrKołodziejczyk">- w 1994 roku wynosiła blisko 1 mln osób,</u>
<u xml:id="u-2.23" who="#PiotrKołodziejczyk">- w 1997 roku tylko 561,1 tys. osób.</u>
<u xml:id="u-2.24" who="#PiotrKołodziejczyk">Na taki stan rzeczy miały wpływ także zmiany w uprawnieniach do zasiłków dla bezrobotnych, którymi od 1996 roku nie byli już objęci absolwenci.</u>
<u xml:id="u-2.25" who="#PiotrKołodziejczyk">Chciałbym też powiedzieć, że w końcu 1997 roku wśród zarejestrowanych bezrobotnych absolwentów szkół ponadpodstawowych dominowali absolwenci szkół zasadniczych zawodowych - 37,8 ty. osób, tj. 44,3% ogółu zarejestrowanych absolwentów. Jest to prawidłowość od lat utrzymująca się nie tylko w Polsce, a także w wielu krajach o gospodarce rynkowej. Bezrobocie dotyka przede wszystkim ludzi o bardzo niskich i niskich kwalifikacjach.</u>
<u xml:id="u-2.26" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeżeli chodzi o samą realizację programu, to w 1997 roku objęto bardzo szerokim pakietem usług młodych ludzi w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej. W ramach działań Urzędów Pracy objęto nimi łącznie około 200 tys. młodych ludzi w wieku 18–24 lat. Te działania to:</u>
<u xml:id="u-2.27" who="#PiotrKołodziejczyk">- doskonalenie metod i narzędzi pracy doradców zawodowych i liderów pracy,</u>
<u xml:id="u-2.28" who="#PiotrKołodziejczyk">- wspieranie i usprawnienie informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego dla młodzieży uczącej się.</u>
<u xml:id="u-2.29" who="#PiotrKołodziejczyk">Zasadniczy cel tych zadań był taki, by zachęcać młodzież do podejmowania bardziej racjonalnych decyzji związanych z wyborem przyszłego miejsca pracy.</u>
<u xml:id="u-2.30" who="#PiotrKołodziejczyk">W 1997 roku przygotowano:</u>
<u xml:id="u-2.31" who="#PiotrKołodziejczyk">- dokumentację w postaci 543 charakterystyk zawodowych,</u>
<u xml:id="u-2.32" who="#PiotrKołodziejczyk">- 200 tzw. teczek zawodoznawczych,</u>
<u xml:id="u-2.33" who="#PiotrKołodziejczyk">- utworzono centra informacji zawodowej głównie dzięki Federalnemu Urzędowi Pracy Niemiec,</u>
<u xml:id="u-2.34" who="#PiotrKołodziejczyk">- a także opracowano materiały promujące samozatrudnienie i wiedzę zawodoznawczą, a także pilotażową wersję komputerowego programu usprawniającego poradnictwo zawodowe.</u>
<u xml:id="u-2.35" who="#PiotrKołodziejczyk">50 tys. młodzieży zostało objętych taką formą pomocy.</u>
<u xml:id="u-2.36" who="#PiotrKołodziejczyk">Resort oświaty dostosował swoje działania do wymogów programu. Ograniczył kształcenie na poziomie zasadniczym zawodowym, a zwiększył na poziomie średnim. W roku szkolnym 1996/1997 tego typu kształceniem objęto 28,32% ogółu uczniów, a w roku szkolnym 1997/1998–26, 58%.</u>
<u xml:id="u-2.37" who="#PiotrKołodziejczyk">Zmieniono system kształcenia na szerokoprofilowy. W systemie Urzędów Pracy zmieniano system organizacji przeciwdziałania bezrobociu kierując główną uwagę na zdobycie nowych kwalifikacji. W 1997 roku zaobserwowano, że absolwenci szkół pozbawieni prawa do zasiłku niechętnie uczestniczą w stażu zawodoznawczym. Działo się tak z przyczyn finansowych. Stażysta otrzymywał 1,40% zasiłku za dzień stażu. W 1998 roku ten stan rzeczy został zmieniony. Obecnie szkolący się absolwent otrzymuje 60% zasiłku dla bezrobotnych, natomiast odbywający staż zawodowy otrzymuje równowartość zasiłku.</u>
<u xml:id="u-2.38" who="#PiotrKołodziejczyk">To tyle, jeśli chodzi o ogólne kierunki działań podejmowane przez rząd i jego agendy w 1997 roku.</u>
<u xml:id="u-2.39" who="#PiotrKołodziejczyk">Na zakończenie jeszcze powiem, że efekty działań są zróżnicowane. Za najbardziej efektywne należy uznać szkolenia w ramach umów absolwenckich, szkolenia dla bezrobotnych oraz staże dla absolwentów, które w sprawozdaniu za rok 1998 będą się prezentować jeszcze bardziej korzystnie.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#EwaTomaszewska">Zanim przejdziemy do dyskusji, proszę o pytania.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#JanRulewskiniez">Jeśli chodzi o młodzież wiejską, to z tabeli nr 1 wynika, że młodzieży bezrobotnej w mieście i na wsi jest więcej niż młodzieży zarejestrowanej ogółem. Rozumiem, że wkradł się błąd. Chciałbym jednak dowiedzieć się, ile procent młodzieży bezrobotnej stanowi młodzież wiejska, a w szczególności absolwenci.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Przyznam się, że teraz nie potrafię odpowiedzieć, w której kolumnie tkwi błąd wielkości. Jeśli przedstawiciel Krajowego Urzędu Pracy, który opracowywał tę tabelę, może teraz udzielić odpowiedzi, to dobrze, jeśli nie, to w ciągu dwóch dni przedstawię wyjaśnienie na piśmie.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#EwaTomaszewska">Prosimy o wyjaśnienie niezgodności kolumn nr 2 i 3 z kolumnami nr 14, 15, 16 i 17.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#AnnaBańkowska">Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam wypowiedź pana ministra, który mówiąc o zmianie zasad wynagradzania za staże w 1998 roku, powiedział, że była ona błędna, gdyż zmniejszyło się zainteresowanie tego typu działaniami. To po pierwsze.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#AnnaBańkowska">Po drugie: jeśli tak, to czy to oznacza powrót do zasad obowiązujących wcześniej?</u>
<u xml:id="u-7.2" who="#AnnaBańkowska">Po trzecie: pan minister powiedział, że zintensyfikowano szkolenia. W związku z tym mam pytanie, o ile na skutek tego zintensyfikowanego szkolenia wśród absolwentów zmniejszyła się liczba bezrobotnych?</u>
<u xml:id="u-7.3" who="#AnnaBańkowska">I ostatnie pytanie: czy problem promocji aktywności zawodowej młodzieży rząd rozwiązał w 1998 roku na linii Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej i Ministerstwo Edukacji Narodowej po to, by wpłynąć na zmianę profilu kształcenia i żeby nie trzeba było od razu dużej liczby absolwentów kierować na przekwalifikowanie się?</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#AndrzejPiłat">W zeszłym roku z ogromnym szumem został wprowadzony przez Krajowy Urząd Pracy program „Absolwent”. Chciałbym dowiedzieć się, jak ministerstwo ocenia dzisiaj ten program? Czy był to program efektywny?</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#AndrzejPiłat">Druga sprawa dotyczy stażów. W 1997 roku na posiedzeniu naszej Komisji uznaliśmy, że systemy gratyfikacyjny i zachęt są zbyt niskie. Chciałbym dowiedzieć się, czy system zachęt jest obecnie wystarczający, czy też nie.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#AndrzejPiłat">Ostatnie pytanie dotyczy zintensyfikowania szkolenia. Mamy dane za rok 1997. Czy ministerstwo dysponuje danymi za rok 1998 i czy można powiedzieć, że liczba osób bezrobotnych, które zostały przeszkolone, wzrosła?</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#JanRulewskiniez">Odziedziczył pan, panie ministrze, wzrastające bezrobocie wśród młodzieży wiejskiej. Dzisiejsze napięcia na wsi są spowodowane brakiem perspektyw dla młodzieży. Chciałbym dowiedzieć się czy w związku z tym w 1998 roku zwiększyła się ilość miejsc pracy dla bezrobotnej młodzieży wiejskiej? Jeśli nie, to czy ministerstwo ma jakiś pomysł na rozwiązanie tego problemu w roku 1999?</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o pytania pani posłanki Anny Bańkowskiej, to powiedziałem, że w 1997 roku zaobserwowano niewielkie zainteresowanie stażami zawodowymi, które spowodowane było względami finansowymi. W 1998 roku system dofinansowania stażystów został zmieniony na system rekomendowany przez członków Komisji. Zachęty finansowe dla młodzieży zostały podwyższone. Zmiana wprowadzona w 1998 roku nie była błędna.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o szkolenia, to system zachęt wprowadzony w 1998 roku jest w naszym przekonaniu lepszy i myślę, że w przekonaniu Sejmu także.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#PiotrKołodziejczyk">Co do zintensyfikowania szkoleń, to w 1996 roku przeszkolono 85 tys. młodych bezrobotnych, w 1997 roku 140 tys. bezrobotnych. Gros z tych osób szkolonych to były osoby młode. Efektywność szkolenia przeprowadzonego w 1997 roku wyniosła około 60%.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o to, czy problem promocji aktywności zawodowej młodzieży rząd rozwiązał w 1998 roku na linii Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej - Ministerstwo Edukacji Narodowej po to, by wpłynąć na zmianę profilu kształcenia i żeby nie trzeba było od razu dużej liczby absolwentów kierować na przekwalifikowanie się, to powiem tak, że przygotowano właśnie reformę edukacji, która daje szerokoprofilowe kształcenie. Założenie tej reformy jest takie, by młodzież kształciła się dłużej, na wyższym poziomie i by w późniejszym wieku młody człowiek mógł bardziej świadomie podejmować ważne dla niego decyzje życiowe.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o pytania pana posła Andrzeja Piłata, to program „Absolwent 1998” był adresowany do absolwentów kończących naukę w roku szkolnym 1997/1998. Założenie programu było takie, że będzie on realizowany do końca czerwca 1999 roku, czyli do dnia, kiedy absolwenci otrzymają status absolwenta. I etap tego programu trwał do końca 1998 roku i właśnie jesteśmy w trakcie jego oceniania. Indywidualnym planem działania miał zostać objęty każdy z zainteresowanych absolwentów. Spodziewaliśmy się objąć tym programem 180 tys. osób. Podsumowujemy dane statystyczne i po zakończeniu podliczeń prześlę panu posłowi na ręce przewodniczącego Komisji informację dotyczącą efektywności programu „Absolwent 1998”.</u>
<u xml:id="u-10.5" who="#PiotrKołodziejczyk">W 1997 roku nastąpił radykalny wzrost liczby osób szkolonych.</u>
<u xml:id="u-10.6" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o pytanie pana posła Jana Rulewskiego, dotyczące bezrobocia na wsi, to ryzykiem bezrobocia objęte są osoby o niskich kwalifikacjach. We wszystkich programach adresowanych do młodzieży wiejskiej należy poprawiać zatrudnialność, czyli „employability”, jeśli użyć określenia literatury światowej. Chodzi tu o umiejętność uczenia się, przekwalifikowywania się i dopasowywania się do potrzeb rynku pracy. W miastach wygląda to lepiej i dlatego nie mogę powiedzieć, by nasze działania w roku 1997 i 1998 zakończyły się sukcesem. Nie mamy jednak jeszcze szczegółowych danych. Właśnie dlatego jednym z założeń nowego systemu edukacyjnego jest przekazanie szkół ponadpodstawowych w ręce samorządu powiatowego, który będzie miał możliwość kształtowania programów szkolnych. To pytanie wykracza jednak poza zakres sprawozdania za rok 1997.</u>
<u xml:id="u-10.7" who="#PiotrKołodziejczyk">Powiem jeszcze, że połączyliśmy środki Agencji Modernizacji Rolnictwa ze środkami Funduszu Pracy, po to, by w ten sposób stworzyć większą liczbę tanich kredytów. Stworzono też zręby polityki regionalnej. Nie chciałbym jednak kontynuować tego wątku, gdyż wykracza on poza przedmiot naszego dzisiejszego posiedzenia.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#JoannaFabisiak">Czy instytucje powołane po to, by pomagać młodzieży bezrobotnej, wywiązują się ze swojego zadania? Czy jest ich wystarczająca ilość i czy formuła, w jakiej działają, jest optymalna? Czy może należałoby zmienić kierunki pracy instytucji? Mamy nową sytuację gospodarczą kraju, w której funkcjonują instytucje działające na starych formułach.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#JoannaFabisiak">Pytanie drugie: czy badając efektywność swoich działań bierzecie państwo pod uwagę opinię młodych ludzi, do których te działania adresujecie? Czy młodzież jest zadowolona z państwa rozwiązań?</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#AnnaBańkowska">Cieszę się, że pan minister doprecyzował swoją wypowiedź odnośnie do zmian w wynagrodzeniach za odbywane staże.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#AnnaBańkowska">Pytałam jednakże i o to, co Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej wraz z Ministerstwem Edukacji Narodowej zrobiło, by wpłynąć na zmianę profilu kształcenia. Pan minister odpowiedział, że całą nadzieję pokłada w reformie edukacji. Jest to zrozumiałe, gdyż inaczej nie warto by było tej reformy przeprowadzać. Czy jednak nie oznacza to, że Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej ograniczy się do czekania na efekty, które przyniesie reforma i nie będzie nic robić w celu przekształcania profilu kształcenia młodzieży? Jestem głęboko przekonań o tym, że młodych ludzi nie mających pracy należy przekwalifikowywać lub kierować na staże, w których będzie partycypować budżet państwa.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#AnnaBańkowska">Rok 1998 był ostatnim rokiem, kiedy rząd mógł się w tym względzie wykazać, gdyż szkoły ponadpodstawowe podlegały Ministerstwu Edukacji Narodowej. W związku z tym pytam, czy mają państwo jakiś program, którym mogliby państwo służyć powiatom?</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#AnnaBańkowska">Martwi mnie odpowiedź pana ministra, który chce czekać w tym względzie na efekty reformy edukacji.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#EwaTomaszewska">Do mojego biura trafia wiele młodych osób, które są bezrobotne i z ich wypowiedzi wywnioskowałam, że traktują one pójście do Urzędu Pracy jako zło konieczne. W związku z tym mam pytanie, jak wygląda wchodzenie Urzędów Pracy do szkół np. na godziny wychowawcze?</u>
<u xml:id="u-13.1" who="#EwaTomaszewska">Pytanie drugie: czy bada się wiedzę młodzieży o programach im oferowanych? W tym celu można wykorzystać media, nawet ulotki rozdawane bezpośrednio w szkołach. Młodzież po opuszczeniu szkół jest zagubiona. Często się zdarza, że pracy dla młodych ludzi szukają rodzice.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#CezaryMiżejewski">Chciałbym nawiązać do tego, o czym mówiła pani posłanka Anna Bańkowska. Studiując ten raport odniosłem wrażenie, że sprawą bezrobocia zajmuje się głównie Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, chociaż wymienia się w nim także Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ochotnicze Hufce Pracy i Krajowy Urząd Pracy. Jeśli są dzisiaj obecni przedstawiciele Ministerstwa Edukacji Narodowej, to chętnie wysłucham tego, co mają do powiedzenia.</u>
<u xml:id="u-14.1" who="#CezaryMiżejewski">Aktywizacja zawodowa młodzieży jest jednym z elementów programu przeciwdziałania bezrobociu młodzieży. Nie należy tracić tego z pola widzenia.</u>
<u xml:id="u-14.2" who="#CezaryMiżejewski">Chciałbym zapytać o inną rzecz, bardzo istotną z punktu widzenia reformy edukacji, a mianowicie o integrację poradnictwa zawodowego. Przypominam sobie, że w rządowym programie przeciwdziałania bezrobociu była integracja poradnictwa zawodowego Ministerstwa Edukacji Narodowej i Krajowego Urzędu Pracy. Jeśli mówimy dzisiaj, że młodzież ma bardziej świadomie planować swoją przyszłą karierę zawodową, to chciałbym zwrócić uwagę na to, że Ministerstwo Edukacji Narodowej ma inną klasyfikację zawodową, a Krajowy Urząd Pracy inną. To bardzo utrudnia pracę doradców zawodowych. Miała powstać ustawa o poradnictwie zawodowym, która regulowałaby tę kwestię i dlatego pytam, co dalej z integracją poradnictwa zawodowego.</u>
<u xml:id="u-14.3" who="#CezaryMiżejewski">Inna kwestia: punkt styczny rynku pracy i edukacji. Jest to rzecz fundamentalna, by rynek pracy zazębiał się z edukacją. Być może teraz, kiedy powiaty przejmą szkoły ponadpodstawowe, to się zmieni. Urzędy Pracy znajdą się w gestii samorządów.</u>
<u xml:id="u-14.4" who="#CezaryMiżejewski">Co się jednak stało z wprowadzeniem do szkół doradców Urzędów Pracy, którzy przygotowywaliby młodzież do wejścia na rynek pracy?</u>
<u xml:id="u-14.5" who="#CezaryMiżejewski">Ostatnie moje pytanie dotyczy elementu bardzo przyszłościowego, który nie mógł znaleźć się w tym sprawozdaniu, a mianowicie co się stanie aktywizacją zawodową młodzieży po 2000 roku. Urzędy Pracy i Fundusz Pracy będą de facto w dyspozycji powiatów. W związku z tym pytam, w jaki sposób pan minister będzie wpływał na powiaty, by przeznaczały one środki na aktywizację zawodową absolwentów? Powiaty mogą przecież przeznaczać te środki na roboty interwencyjne i publiczne.</u>
<u xml:id="u-14.6" who="#CezaryMiżejewski">Jeśli chodzi o samo sprawozdanie, jest ono bardzo dobrze przygotowane. Oczywiście poza tą częścią, statystyczną, w której poseł Jan Rulewski dopatrzył się błędu.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#EwaTomaszewska">Chciałam tylko powiedzieć, że mamy na sali przedstawiciela Ministerstwa Edukacji Narodowej, którego za chwilę poproszę o zabranie głosu.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o instytucje i formułę ich działania, to rząd przygotowując reformę ustrojową państwa przygotował również projekty ustaw kompetencyjnych utrzymujących dorobek minionych lat w zakresie organizacji pomocy młodzieży bezrobotnej. Projekty ustaw kompetencyjnych zostały skierowane do Sejmu. W części zadań związanych z wykonywaniem polityki rynku pracy, Sejm nie podzielił stanowiska rządu i zmienił kształt tych instytucji. System instytucji pracy został przyporządkowany systemowi powiatowemu.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#PiotrKołodziejczyk">Jestem w trochę kłopotliwej sytuacji, gdyż mieliśmy się dzisiaj zająć sprawozdaniem za rok 1997, natomiast pytania wykraczają poza ten rok. Chciałbym zatem poprzestać na konstatacji, że przedłożenia rządowe były inne niż rozstrzygnięcia Sejmu i ja, jako urzędnik państwowy, realizuję uchwały Sejmu. Jeśli chodzi o aktywizację zawodową młodzieży i wpływanie rządu na powiaty, by te przeznaczały środki finansowe na szkolenia, a nie na prace publiczne, to być może trzeba będzie znaleźć inne niż dotychczasowe metody wpływania na powiaty.</u>
<u xml:id="u-16.2" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o pytanie pani posłanki Joanny Fabisiak, czy badając efektywność naszych działań sięgamy do sondaży, to w roku 1997 i 1998 nie odwoływaliśmy się do opinii publicznej. Tym niemniej przeprowadziliśmy badanie ankietowe, które objęło 15 tys. uczestników szkoleń, a dotyczyło efektywności programu robót publicznych, prac interwencyjnych, szkoleń oraz pożyczek. Osoby te były pytane, jak oceniają pracę Urzędów Pracy i jak oceniają jakość programów. Badania te zostały wykonane w 1997 roku w 8 województwach: gorzowskim, poznańskim, konińskim, radomskim, lubelskim, katowickim, krakowskim i olsztyńskim. Wyniki nie zostały zawarte w tym sprawozdaniu, gdyż były skierowane do wszystkich bezrobotnych, nie tylko do młodzieży bezrobotnej. Niemniej jednak wyniki wykazały, że Urzędy Pracy funkcjonują dobrze. Jeśli tylko pani posłanka życzy sobie, mogę w każdej chwili wyniki tych badań udostępnić.</u>
<u xml:id="u-16.3" who="#PiotrKołodziejczyk">Kolejne pytanie dotyczące pracy czasowej. Odpowiem na nie tak, że na rynku polskim działa około 5 tys. firm komercyjnych oferujących różnego rodzaju usługi. Generalnie Polacy uczą się chętniej niż kiedyś i częściej pracują w trakcie nauki. Mówił już o tym pan Cezary Miżejewski, że program przeciwdziałania bezrobociu młodzieży jest elementem programu promocji zatrudnienia. Z całą pewnością nie może być traktowany jako odrębny element. Przygotowujemy obecnie Narodowy Program na rzecz Rozwoju Zasobów Ludzkich zgodnie z harmonogramem prac dostosowujących nas do wymogów Unii Europejskiej. Prace powinny się zakończyć we wrześniu 1999 roku. Liczymy na to, że Unia Europejska przyzna nam środki na ten program. Program ten zostanie przedstawiony Komisjom.</u>
<u xml:id="u-16.4" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o relację między Ministerstwem Edukacji Narodowej a Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej, to nie chciałbym dzisiaj rozwijać tego wątku. Mogę jedynie powiedzieć, że oba ministerstwa współpracują ze sobą. Zostały wdrożone nowe, modułowe szkolenia spełniające wymogi ISO 9000. Gospodarka śląska będzie w najbliższym roku poddawana intensywnej restrukturyzacji, w związku z tym chcieliśmy, by właśnie tam te najnowocześniejsze programy zaczęły obowiązywać.</u>
<u xml:id="u-16.5" who="#PiotrKołodziejczyk">Jakie są działania doraźne? Udostępniane są Centra Informacji Zawodowej dla młodzieży i doradców poradnictwa zawodowego. Prowadzone są szkolenia dla pracowników Poradni Pedagogiczno-Lekarskich, przygotowano także firmy zawodoznawcze, które popularyzują zachowania na rynku pracy. Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej przekazało bezpłatnie Ministerstwu Edukacji Narodowej testy doradców zawodowych, a także teczki zawodoznawcze.</u>
<u xml:id="u-16.6" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o wypowiedź pani posłanki Ewy Tomaszewskiej, że Urzędy Pracy są traktowane przez młodzież jak zło konieczne, to muszę przyznać, że cieszy nas to, gdyż dążyliśmy do tego, by młodzi ludzie sami kształtowali swój los, byli operatywni i samodzielnie znajdowali pracę. Urzędy Pracy mają pomagać młodzieży, a nie ją wyręczać w szukaniu pracy.</u>
<u xml:id="u-16.7" who="#PiotrKołodziejczyk">Jeśli chodzi o przygotowanie młodzieży do zawodu, to pan Cezary Miżejewski przeoczył strony 4–10 sprawozdania, które są poświęcone tej tematyce.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#EwaTomaszewska">Chciałabym tylko powiedzieć, że po zabraniu głosu przez przedstawiciela Ministerstwa Edukacji Narodowej i Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, powinniśmy podjąć decyzję, czy zarekomendujemy Wysokiej Izbie przyjęcie tego sprawozdania, czy też nie.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#RyszardSzubański">Naturalną rzeczą jest to, że problemem bezrobocia zajmuje się Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, a nie Ministerstwo Edukacji Narodowej. Resort edukacji ma właściwie jedno podstawowe zadanie do wypełnienia, a mianowicie wypuszczenie dobrze wyedukowanego absolwenta, który nie będzie miał problemu ze znalezieniem pracy. Kiedy absolwent szuka pracy, podlega resortowi pracy. Obowiązkiem ustawowym jest współpraca dyrektorów szkół z urzędami pracy np. przy zmienianiu kierunków kształcenia.</u>
<u xml:id="u-18.1" who="#RyszardSzubański">Problem edukacji zawodowej polega głównie na tym, że jest bardzo długi cykl kształcenia i reakcje na zmiany w systemie gospodarczym są bardzo spowolnione. Nie zgadzam się z poglądem, że lepiej by było dostosować kierunki kształcenia w szkołach do wymogów gospodarczych. Po pierwsze: nie jest to metoda tania, po drugie: to także trzeba by odłożyć w czasie. Efekt tych zmian byłby widoczny najwcześniej po 5 latach. Zgadzam się, że i efekt reformy edukacji nie będzie szybko widoczny.</u>
<u xml:id="u-18.2" who="#RyszardSzubański">Ministerstwo Edukacji Narodowej i Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej współpracuje i tak np. ok. 50 tys. młodzieży w szkołach zawodowych jest objętych różnymi programami typu wprowadzenie absolwenta na rynek pracy. 30 tys. młodych ludzi dokształcają poradnie psychologiczno-pedagogiczne, których jest około 600 na terenie całego kraju. W tych poradniach działa ok. 1000 doradców zawodowych i w 1998 roku przeszkolono kolejnych 1500 osób. Powstaje zatem armia ludzi, która będzie pomagać młodzieży w zakresie doradztwa zawodowego.</u>
<u xml:id="u-18.3" who="#RyszardSzubański">Kolejną rzeczą, jaką zrobiliśmy, by zmniejszyć wskaźnik bezrobocia, jest wprowadzenie do systemu szkół liceum technicznego. Idea powstania tych szkół pojawiła się w 1992 roku, w 1993 roku szkoły te zaczęły funkcjonować. Szkoła ta kształci w systemie szerokoprofilowym. W 1998 roku minister edukacji narodowej wprowadził liceum techniczne w system oświaty, wcześniej funkcjonowała ona w fazie eksperymentalnej. Ten typ szkół ma wypierać technika i dotychczasowe szkoły zawodowe. W czerwcu 1998 roku 65% osób bezrobotnych to byli absolwenci techników i szkół z równorzędnym poziomem kwalifikacji zawodowych.</u>
<u xml:id="u-18.4" who="#RyszardSzubański">Inną rzeczą, która powstała na skutek rozmów ministra edukacji narodowej z ministrem pracy i polityki socjalnej, jest opracowanie dotyczące uzgodnienia klasyfikacji zawodów szkolnych i zawodów gospodarczych. Dokument ten ma służyć poradnictwu zawodowemu. Zawodów szkolnych jest 200, a gospodarczych ok. 2400. Nie przeceniałbym jednak roli klasyfikacji, nie ma ona mocy sprawczej.</u>
<u xml:id="u-18.5" who="#RyszardSzubański">Od 1 września 1999 roku będzie obowiązywać ścieżka międzyprzedmiotowa o rodzaju przygotowania do wejścia na rynek pracy. Będzie ona obowiązywać już w gimnazjach. W szkołach policealnych wprowadzamy kształcenie modułowe, czyli umożliwiające łatwiejsze przekwalifikowanie absolwentów.</u>
<u xml:id="u-18.6" who="#RyszardSzubański">Jeśli chodzi o system szkolny i współpracę obu resortów, to centra kształcenia ustawicznego mają za zadanie wprowadzenia szeroką falą różnego rodzaju form pozaszkolnych. Centra te są poważnym partnerem dla urzędów pracy. Przekwalifikowują one w krótkich formach absolwentów. Liczymy też na to, że zmiana struktury kształcenia pod względem zawodowym zostanie szybko wdrożona przez lokalne samorządy. W każdym razie szybciej niż ze szczebla centralnego.</u>
<u xml:id="u-18.7" who="#RyszardSzubański">W 1996 roku Ministerstwo Edukacji Narodowej wydało zalecenie, by ograniczyć kształcenie na poziomie zawodowym. W tym roku gwałtownie wzrosła liczba młodocianych pracowników. Krótko mówiąc jest zapotrzebowanie na ten rodzaj kształcenia. Wiele robimy, by młodzież kształcąca się w szkołach zawodowych kształciła się w formule młodocianych pracowników. Efektywność tego typu nauki jest zbliżona do efektywności umów trójstronnych w resorcie pracy.</u>
<u xml:id="u-18.8" who="#RyszardSzubański">W 1998 r. wprowadziliśmy do klasyfikacji zawodów szkolnych 23 zawody rzemieślnicze.</u>
<u xml:id="u-18.9" who="#RyszardSzubański">Mógłbym tych przykładów podawać wiele. Jedno jest pewne, że szkolnictwo zawodowe wymaga zmian strukturalnych. Nie da się tego problemu załatwić wprowadzeniem do ostatniej klasy szkoły zawodowej czy liceum przedmiotu przygotowującego do wejścia na rynek pracy. Bezrobocie wśród młodzieży nie bierze się tylko ze struktury kształcenia i sytuacji gospodarczej kraju, bierze się także z pewnego obszaru kulturowego. W środowisku wiejskim poziom wykształcenia jest bardzo często dziedziczny. Trzeba więc zacząć zmiany od zmiany mentalności.</u>
<u xml:id="u-18.10" who="#RyszardSzubański">Bez reformy programowej, strukturalnej i świadomościowej niewiele zrobimy.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#EugeniuszChyłek">Chciałbym uzupełnić wypowiedź pana dyrektora Ryszarda Szubańskiego, informując, że nasz resort był jednym z pierwszych, który podjął się reformy programowej. W 1996 roku rozpoczęliśmy pracę, a 1997 rok zaowocował już nowymi programami edukacyjnymi, które były dostosowane do zapotrzebowania środowiska lokalnego. W 1998 roku powstały kolejne programy edukacyjne łącznie z podręcznikami i z przygotowaniem kadry nauczycielskiej.</u>
<u xml:id="u-19.1" who="#EugeniuszChyłek">Niezależnie od działań w sferze czysto edukacyjnej, resort rolnictwa od wielu lat intensywnie realizuje zadania z zakresu doradztwa rolniczego, dzięki czemu znaczne środki finansowe trafiają na obszary wiejskie wg reedukacji, zmiany mentalności, w tym również przygotowania zawodowego ukierunkowanego na aktywizację zawodową, na alternatywne źródła dochodu i na rozwój drobnej przedsiębiorczości.</u>
<u xml:id="u-19.2" who="#EugeniuszChyłek">W 1997 roku resort rolnictwa przeznaczył na zadania zlecone z zakresu doradztwa rolniczego 9 870 000 zł i ta kwota sukcesywnie zasila system edukacji.</u>
<u xml:id="u-19.3" who="#EugeniuszChyłek">Pragnę też poinformować, że minister rolnictwa i gospodarki żywnościowej rozpoczął realizację programu Centrum Kształcenia Praktycznego. Tych centrów jest już 29, natomiast rolniczych centrów kształcenia ustawicznego jest 48.</u>
<u xml:id="u-19.4" who="#EugeniuszChyłek">Minister powołał również Krajowe Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich z 6 regionalnymi centrami i dwoma oddziałami w celu aktywizacji zawodowej młodzieży wiejskiej.</u>
<u xml:id="u-19.5" who="#EugeniuszChyłek">Uważam, że sprawozdanie precyzyjnie przedstawia to, co oba resorty zrobiły w tym względzie w 1997 roku.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#EwaTomaszewska">Chciałabym zgłosić wniosek, by Komisje przyjęły sprawozdanie za rok 1997, pomimo że są w nim drobne usterki.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#JoannaFabisiak">Proszę państwa, żeby przyjąć sprawozdanie, trzeba dysponować kilkoma informacjami. Dokument, który otrzymaliśmy, ma charakter opisowy. Nie w nim podsumowania, w którym podana by była efektywność działań.</u>
<u xml:id="u-21.1" who="#JoannaFabisiak">Program został zlecony, wydatkowano na niego środki i, w moim przekonaniu, pod-stawowym warunkiem oceny jest efektywność tego programu.</u>
<u xml:id="u-21.2" who="#JoannaFabisiak">Druga kwestia: program aktywności zawodowej młodzieży powinien zawierać strategię działań dostosowaną do stale zmieniającej się sytuacji w Polsce.</u>
<u xml:id="u-21.3" who="#JoannaFabisiak">Powinno się zmienić nasze prawodawstwo, gdyż trzeba je dostosować do potrzeb. Rozumiem, że przedłożenie rządowe w tym względzie było lepsze niż to zaproponowane przez Sejm.</u>
<u xml:id="u-21.4" who="#JoannaFabisiak">Trzecia uwaga: mnożymy szkolenia nie sprawdzając, czy są one w ogóle potrzebne. Młodzież należy uczyć myślenia przedsiębiorczego. Podam państwu przykład. 42% absolwentów we Francji odpowiada, że chętnie rozpocznie działalność gospodarczą na własny rachunek, w Polsce tylko 10%.</u>
<u xml:id="u-21.5" who="#JoannaFabisiak">Na stronie 32 sprawozdania znajdujemy informacje, które nam nic nie mówią. W Warszawie zainteresowanie konkursami dla młodzieży chcącej założyć własną firmę było ogromne, natomiast możliwości realizacyjne żadne.</u>
<u xml:id="u-21.6" who="#JoannaFabisiak">Na dzisiejszym posiedzeniu są z nami goście z samorządu szkolnego. Kiedy byli w VIII klasie, zaprowadzono ich do poradni zawodowej, w której powiedziano im, że lepiej iść do technikum niż do liceum, bo łatwiej im będzie znaleźć pracę. Słyszymy teraz, że nie jest to prawdą.</u>
<u xml:id="u-21.7" who="#JoannaFabisiak">Program ten jest bardzo ważny i trzeba go kontynuować, ale trzeba sprawdzić, czy nie należy go zweryfikować.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#AdamBielan">Mam kilka pytań dotyczących rozdziału 9 sprawozdania, czyli do wspierania organizacji pozarządowych realizujących programy na rzecz bezrobotnej młodzieży.</u>
<u xml:id="u-22.1" who="#AdamBielan">Pierwsze pytanie dotyczy kwoty 4,7 mln zł, czyli łącznej kwoty, na którą ministerstwo zawarło umowę z organizacjami pozarządowymi. Nie wiem, czy dobrze pamiętam, ale wydaje mi się, że kwota przewidziana przez budżet była większa. Jeżeli tak, to z czego wynika niepełne wykorzystanie środków przeznaczonych przez budżet?</u>
<u xml:id="u-22.2" who="#AdamBielan">Być może informacja o programie nie była wystarczająco nagłośniona.</u>
<u xml:id="u-22.3" who="#AdamBielan">Drugie pytanie dotyczy pańskiej, panie ministrze, opinii o tym projekcie. Sprawozdanie ocenia pozytywnie realizację założonych zadań. Wiem, że w 1997 roku występowały opóźnienia w rozliczeniach z organizacjami pozarządowymi. Jak ta sytuacja wygląda teraz?</u>
<u xml:id="u-22.4" who="#AdamBielan">Trzecie pytanie dotyczy nowej sytuacji, która powstała po wejściu w życie ustawy z dnia 26 listopada 1998 roku, ustawy o finansach publicznych. Dzisiejsze posiedzenie było poświęcone problemom związanym ze zlecaniem zadań jednostkom pozarządowym. Czy te problemy dotyczą również zadań zlecanych przez resort pracy? Czy będą one objęte ustawą o zamówieniach publicznych? W jaki sposób pan minister zamierza rozwiązać te problemy?</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#EwaTomaszewska">Jeśli chodzi o kwestię podsumowania, to chcę zwrócić uwagę na to, że każdy rozdział sprawozdania zawiera krótkie podsumowanie.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Na str. 45 i 46 jest zbiorcze podsumowanie całości programu. Zgadzam się z panią posłanką Joanną Fabisiak, że skoro wydatkowano środki na program, należy zbadać efektywność tego programu. W związku z tym powiem, że jest to program rządowy przyjęty w wyniku rezolucji sejmowej, niemniej jednak program ten nie ma określonego budżetu. W ustawie budżetowej nie określa się wielkości środków finansowych przyznanych na realizację programu.</u>
<u xml:id="u-24.1" who="#PiotrKołodziejczyk">Program aktywizacji zawodowej młodzieży jest programem, który określa kierunki działań poszczególnych resortów i poszczególnych organów administracji rządowej, które uwzględniają doroczne debaty i harmonogramy działań zawarte w sprawozdaniu, określają swoje priorytety. Stąd harmonogram działań, który stanowi drugą część sprawozdania, jest w istocie wykazem zmian, które należy wprowadzić. W tym sensie postulat pani posłanki Joanny Fabisiak jest spełniony. Program jest programem ewolucyjnym. W systemie urzędów pracy istnieje bardzo skuteczny system monitorowania efektywności jakościowej i kosztowej, którą wyraża się w liczbach. Nie zawsze można go precyzyjnie odnieść do osób młodych, gdyż statystyka Głównego Urzędu Statystycznego była zaprojektowana przed wprowadzeniem tego programu. Uruchamiamy obecnie system komputerowy, który stworzy nam takie możliwości.</u>
<u xml:id="u-24.2" who="#PiotrKołodziejczyk">Nie będę się odnosił do pojedynczych incydentów, które przywołała pani posłanka Joanna Fabisiak. Niekompetentni pracownicy zdarzają się wszędzie.</u>
<u xml:id="u-24.3" who="#PiotrKołodziejczyk">Myślimy o tym, by w szerszym stopniu wykorzystać badania opinii publicznej. Muszę jednak zwrócić uwagę na to, że takie badania są bardzo kosztowne i nie zawsze dysponujemy odpowiednią ilością środków finansowych.</u>
<u xml:id="u-24.4" who="#PiotrKołodziejczyk">Pan poseł Adam Bielan pytał o kwotę 4,7 mln złotych i czy jest to kwota mniejsza od przyznanej przez budżet, to w istocie budżet przyznał ok. 5 mln zł. Jednakże w 1997 roku zostały uwolnione ceny energii cieplnej i reszta środków została przesunięta na wsparcie organizacji świadczących pomoc osobom najuboższym.</u>
<u xml:id="u-24.5" who="#PiotrKołodziejczyk">Istotnie były opóźnienia w rozliczeniach z jednostkami pozarządowymi. Nie przekazywaliśmy kolejnych transzy organizacjom, które nie rozliczyły się z poprzednich transzy. Środki były rozdzielane według procedury, która obowiązuje w ustawie o finansach publicznych.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#EwaTomaszewska">Panie ministrze, chciałabym zapytać, kiedy możemy oczekiwać sprawozdania za rok 1998? Czy potrwa to rok, czy może dłużej?</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#PiotrKołodziejczyk">Myślę, że takie sprawozdanie może trafić pod obrady Komisji w kwietniu, najpóźniej w maju.</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#EwaTomaszewska">Zapytałam o to, gdyż chciałam ułatwić państwu posłom podjęcie decyzji co do sprawozdania za rok 1997. Myślę, że jeśli możemy liczyć na to, że sprawozdanie za rok 1998 dostaniemy najpóźniej w maju, to powinniśmy sprawozdanie za rok 1997 przyjąć. Uważam, że należy patrzeć w przyszłość, a nie w przeszłość.</u>
<u xml:id="u-27.1" who="#EwaTomaszewska">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że rekomendujemy Wysokiej Izbie przyjęcie sprawozdania za rok 1997. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że połączone Komisje Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Polityki Społecznej przyjęły sprawozdanie.</u>
<u xml:id="u-27.2" who="#EwaTomaszewska">Pozostało nam jeszcze wybrać posła sprawozdawcę. Proszę o kandydatury.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#AndrzejSmirnow">Zgłaszam kandydaturę pani przewodniczącej, posłanki Ewy Tomaszewskiej.</u>
</div>
<div xml:id="div-29">
<u xml:id="u-29.0" who="#EwaTomaszewska">Czy są inne propozycje? Nie widzę. Zgadzam się z propozycją pana posła Andrzeja Smirnowa.</u>
<u xml:id="u-29.1" who="#EwaTomaszewska">Zamykam połączone posiedzenie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Polityki Społecznej.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>