text_structure.xml 306 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#RyszardGrodzicki">Jak państwo pamiętają, w dniu wczorajszym zakończyliśmy dyskusję na temat pojęcia struktury kategorii w ramach służby cywilnej, uzgadniając, że przedstawiciele strony rządowej spróbują opisać ten termin w kategoriach języka normatywnego, tak abyśmy mogli przyjrzeć się ewentualnej postaci szczegółowego przepisu prawnego. W związku z tym obecnie, moglibyśmy przystąpić do analizy zapisów artykułów 13, 14 i 15 z projektu rządowego, z tym że w zasadzie omówiliśmy już treść artykułów 13 i 14, ponieważ pozostał nam jedynie art. 13 ust. 3, na temat którego moglibyśmy wymienić jeszcze jakieś dodatkowe uwagi.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#RyszardGrodzicki">Przypuszczam więc, że po wymianie zdań na temat zapisu art. 13 ust. 3, przystąpimy do analizy rozdziału III projektu rządowego pt. „Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#RyszardGrodzicki">Przypomnę, że art. 13 ust. 3 otrzymał następujące brzmienie: „Ust. 3. W toku postępowania kwalifikacyjnego ocenia się predyspozycje kandydata do wypełniania zadań państwowej służby cywilnej, biorąc pod uwagę jego wiedzę, doświadczenie, kwalifikacje i osiągnięcia zawodowe, staż pracy w administracji państwowej i samorządowej, umiejętności współdziałania i kierowania zespołami ludzkimi, osobowość, znajomość języków obcych, a także wyniki okresowych ocen pracy”.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos na temat opisu toku postępowania kwalifikacyjnego, zawartego w tym ustępie?</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ nikt z państwa nie wyraża chęci zabrania głosu, myślę że należałoby zwrócić uwagę na dosyć zasadniczą kwestię. Otóż treść tego przepisu, który w ustawie będzie umieszczony w innym miejscu, a być może będzie nawet stanowił odrębny artykuł, będzie musiała być koherentna z ustaleniami dotyczącymi opisu kategorii oraz sposobu inicjacji służby w korpusie służby cywilnej, czyli inaczej mówiąc tzw. okresu przygotowawczego.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#RyszardGrodzicki">Czy uważają państwo, że zawarty w art. 13 ust. 3 opis postępowania kwalifikacyjnego wyczerpuje wszystkie istotne elementy, czy też należałoby coś do niego dodać lub ująć?</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ w treści tego zapisu używa się terminu „ocenia”, chciałbym przypomnieć, że podczas wczorajszych obrad pojawił się problem dwóch faz postępowania kwalifikacyjnego, tzn. fazy spełnienia wymogów formalnych oraz fazy samego postępowania. Zastanawialiśmy się nad tym, czy będzie istniała możliwość przeprowadzenia egzaminu i ewentualnych testów oraz, czy należałoby to opisać w ustawie, czy też pozostawić ogólną normę, którą będą konkretyzowały przepisy wykonawcze lub po prostu praktyka.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#RyszardGrodzicki">Rozumiem, że państwa milczenie oznacza akceptację treści tego ustępu, która w jakiejś mierze powinna być dostosowana do przepisów, które pojawią się w efekcie pracy zespołu redakcyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#TeresaGórzyńska">Chciałabym zadać pytanie dotyczące następującej kwestii. Wczoraj, pan dyrektor Sadowski stwierdził - a przynajmniej tak to zrozumiałam, że system ten nie będzie ani systemem otwartym, ani zamkniętym, a więc będzie systemem mieszanym. W związku z tym uważam, że być może należałoby zadecydować, że będzie istniał korpus przeznaczony dla ludzi z zewnątrz oraz korpus przeznaczony dla urzędników. Czy uważacie państwo, że należałoby podkreślić ten fakt w tekście ustawy, a co się z tym wiąże ustalić odmienny tryb postępowania dla tych dwóch kategorii kandydatów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze zrozumiałem pani pytanie, to sugeruje pani, że tego rodzaju przepisy powinny być umieszczone w dwóch ustępach, z których jeden określałby normy obowiązujące urzędnika awansującego w ramach struktury, natomiast drugi mówiłby o pierwszym wejściu w skład korpusu służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#TeresaGórzyńska">Nie tylko w pierwszym wejściu. Wydaje mi się, że musimy zdecydować, jaki musi być napływ kandydatów z zewnątrz służby cywilnej na specjalne stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#RyszardGrodzicki">Jak pani rozumie pojęcie „specjalne stanowiska”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#AdamJaroszyński">Czy mogłaby pani podać jakiś przykład?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#TeresaGórzyńska">Mogą to być stanowiska doradcze, badawcze i specjalistyczne, które mogłyby obejmować osoby pochodzące z zewnątrz korpusu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy będą to doradcy polityczni, czy doradcy służby cywilnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#TeresaGórzyńska">Oczywiście doradcy służby, ponieważ nie mówimy w tej chwili o stanowiskach politycznych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy nie reguluje tego art. 15 projektu ustawy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#TeresaGórzyńska">Uważam, że trzeba wyraźnie powiedzieć, czy organizujemy tylko konkursy wewnętrzne, czy także konkursy ogólne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#RyszardGrodzicki">Wczoraj ustaliliśmy, że do postępowania kwalifikacyjnego zapewniamy dostęp ogólny, natomiast w jego toku eliminuje się osoby zupełnie przypadkowe.</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#RyszardGrodzicki">Osoby, które funkcjonują już w służbie cywilnej, mogą mieć ułatwioną drogę, chociażby z tego względu, że są już znane. Jak wykazuje praktyka uczelniana, podczas konkursów na stanowiska asystentów lub adiunktów rzadko zdarza się, aby taki konkurs wygrał ktoś spoza uczelni.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#TadeuszMilewski">Sądzę, że powinno być jedno postępowanie kwalifikacyjne, a kandydat funkcjonujący już w służbie cywilnej, będzie w pewien sposób uprzywilejowany. Nie chciałbym, abyśmy zdecydowali się na wprowadzenie odmiennego trybu postępowania wobec osób z zewnątrz służby cywilnej i osób funkcjonujących już w służbie cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy wyrażają państwo zgodę na przyjęcie takiej konkluzji?</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli tak, to mogę uznać, że zakończyliśmy omawianie tej części materiału.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Dla pełnej jasności, chciałabym zapytać, jaka jest konkluzja wczorajszej, bardzo długiej dyskusji na temat pierwszej fazy postępowania kwalifikacyjnego?</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Przypomnę, że zastanawialiśmy się nad tym, czy pierwsza faza postępowania powinna polegać na sprawdzeniu warunków formalnych. Czy istnieje jakaś propozycja konkretnego zapisu dotyczącego tej kwestii?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#RyszardGrodzicki">Zdecydowaliśmy, że odpowiedni zapis przygotuje zespół redakcyjny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Czy zatem określamy, że jest to pierwsza faza w istocie jednolitego postępowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#BeataHebdzyńska">Spełnienie wymogów formalnych jest warunkiem dopuszczenia do postępowania kwalifikacyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Zgoda. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do analizy przepisów, zgrupowanych w rozdziale III projektu rządowego pt. „Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#RyszardGrodzicki">Pierwszym artykułem znajdującym się w tym rozdziale, jest art. 19, który otrzymał następujące brzmienie: „Stosunek pracy w służbie cywilnej można nawiązać z osobą, która oprócz spełnienia wymagań określonych w art. 4, przeszła przed komisją postępowanie kwalifikacyjne do służby cywilnej z wynikiem uprawniającym do mianowania”.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić uwagi lub zastrzeżenia do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#TeresaGórzyńska">Jeżeli można, to chciałabym podzielić się z państwem uwagą dotyczącą tytułu tego rozdziału. Otóż jest on zatytułowany „Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej”, podczas gdy rozdział 4 został zatytułowany „Zmiany w stosunku pracy”, natomiast rozdział 5 „Ustanie stosunku pracy”. Ponieważ w istocie w rozdziale III, mówi się tylko o nawiązaniu stosunku pracy, jego tytuł nie odpowiada zawartej w nim treści.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#RyszardGrodzicki">Muszę powiedzieć, że mam wątpliwości, czy wydzielenie tych trzech rozdziałów w ogóle ma sens, bo chociaż taki podział ułatwia napisanie ustawy wydaje się, iż zawartą w tych rozdziałach treść można z powodzeniem umieścić w jednym rozdziale, co z punktu widzenia techniki legislacyjnej byłoby rozwiązaniem bardziej poprawnym.</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do treści art. 19?</u>
          <u xml:id="u-22.2" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym przypomnieć, że w każdym przypadku, gdy jakiś przepis wspomina o komisji, będziemy operowali w przyszłości odpowiednią nazwą urzędu, gdy już zdecydujemy, czy będzie to komisja, urząd, czy jeszcze jakaś inna konstrukcja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#TeresaGórzyńska">Chciałabym zgłosić uwagę natury redakcyjnej, dotyczącą art. 19 w związku z brzmieniem art. 20. Otóż w art. 19 mówi się o stosunku pracy w służbie cywilnej, natomiast w art. 20 o mianowaniu do kategorii. Myślę, że te dwa artykuły można byłoby połączyć i precyzyjnie zapisać, iż jest to mianowanie do służby cywilnej, ale jednocześnie do jednej z czterech kategorii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#RyszardGrodzicki">Przypomnę, że art. 20 otrzymał następujące brzmienie: „Stosunek pracy z urzędnikiem służby cywilnej nawiązuje się na podstawie mianowania do jednej z kategorii, o których mowa w art. 12”. Na czym polegałoby połączenie tych dwóch artykułów? Czy stworzylibyśmy jeden artykuł zawierający dwa ustępy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#TeresaGórzyńska">Nie. Można byłoby stwierdzić, że jest to nawiązanie stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy operowali pojęciami, które już istnieją w praktyce. Mianowanie jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy. Z przepisu art. 19 i art. 20 wynika, że mianowanie dotyczy służby cywilnej, natomiast nawiązanie stosunku pracy, jest jakąś inną czynnością.</u>
          <u xml:id="u-26.1" who="#RyszardGrodzicki">Moim zdaniem, przepis ten wprowadza zupełnie nową kategorię, nie znaną w tej chwili na gruncie Prawa pracy. Szczerze mówiąc, nie wiem w jakiej formie zawierany byłby stosunek pracy. Powołania w ramach mianowania?</u>
          <u xml:id="u-26.2" who="#RyszardGrodzicki">Osobiście rozumiem przepis art. 20 w ten sposób, że najpierw następuje mianowanie do korpusu służby cywilnej, natomiast w chwili, gdy ktoś zostanie zaliczony do określonej kategorii, wówczas można zawrzeć z nim umowę o pracę na określonym stanowisku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#BeataHebdzyńska">Mianowanie oznacza zawarcie stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#RyszardGrodzicki">Z treści art. 20 wynika, że są to dwie różne czynności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#BeataHebdzyńska">Tego rodzaju rozumowanie jest nieuzasadnione, ponieważ mielibyśmy wówczas dwa stosunki pracy dotyczące tej samej pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego powracamy niejako do wczorajszej dyskusji oraz pytania, czy mianowanie do którejkolwiek z kategorii jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#TeresaGórzyńska">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#RyszardGrodzicki">Czyli jest to stosunek pracy w ramach korpusu.</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#RyszardGrodzicki">W jaki sposób wobec tego przydziela się stanowisko?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#BeataHebdzyńska">Wyznacza się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#RyszardGrodzicki">Oznacza to, że art. 19 i art. 20 należy przeredagować, ponieważ w przeciwnym wypadku mogą powstać komplikacje związane z interpretacją zapisu art. 20.</u>
          <u xml:id="u-34.1" who="#RyszardGrodzicki">Moim zdaniem, czytając spontanicznie jego treść i nie chcąc drobiazgowo jej analizować, można dojść do przekonania, że najpierw następuje jakieś mianowanie, a następnie zawierany jest jakiś stosunek pracy, ale nawet nie wiadomo, w jaki sposób go się zawiera, czy w drodze kontraktu, powołania, czy w innej formie, tym bardziej że art. 21 opisuje akt mianowania.</u>
          <u xml:id="u-34.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy chcieliby państwo zgłosić jakieś inne uwagi do treści art. 19?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#JanSzczepaniak">Co prawda nie mam konkretnego wniosku, ale chciałbym zapytać, czy nie można byłoby skrócić zapisu tego artykułu?</u>
          <u xml:id="u-35.1" who="#JanSzczepaniak">Zastanawiam się bowiem, czy potrzebny jest aż tak szeroki opis „która oprócz spełnienia wymagań określonych w art. 4, przeszła przed komisją postępowanie kwalifikacyjne do służby cywilnej z wynikiem uprawniającym do mianowania”. Myślę, że możemy zrezygnować ze sformułowania „z wynikiem uprawniającym do mianowania”, ponieważ jeżeli dana osoba przeszła postępowanie do służby cywilnej, to jest to równoznaczne z uzyskaniem wyniku uprawniającego do mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#TadeuszMilewski">Proszę zwrócić uwagę, że jest to przepis fakultatywny, o czym świadczy użycie wyrazu „może”. Stosunek pracy w służbie cywilnej można zatem nawiązać, ale nie trzeba.</u>
          <u xml:id="u-36.1" who="#TadeuszMilewski">To rozróżnienie wprowadzono prawdopodobnie dlatego, że u osoby, która przeszła pozytywnie postępowanie kwalifikacyjne, rodzi się roszczenie do nawiązania stosunku pracy w służbie cywilnej. Można zatem stwierdzić, że przepis ten łagodzi to roszczenie, ponieważ sprawia, że stosunek z tą osobą można nawiązać lub nie.</u>
          <u xml:id="u-36.2" who="#TadeuszMilewski">Natomiast przepis art. 20 mówi o tym, w jakiej formie następuje nawiązanie stosunku pracy przez mianowanie, a więc być może, to rozróżnienie ma jednak jakiś sens.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#AdamJaroszyński">Moim zdaniem, w tym przypadku wyraz „można” należy rozumieć w ten sposób, że dopuszczalne jest nawiązanie stosunku pracy. Z tego jednak, panie przewodniczący, wynika, że istniejące w tych dwóch przepisach niejasności, można rozwiązać tylko w wąskim gronie i szkoda na to czasu całej Komisji. Dlatego proponuję, abyśmy przygotowanie zapisu tego artykułu zlecili zespołowi redakcyjnemu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#TeresaGórzyńska">Chciałabym dodać, że sformułowanie o pozytywnym wyniku postępowania jest dosyć niebezpieczne, ponieważ ktoś może uzyskać pozytywny wynik, a mimo to nie zostanie przyjęty do służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#RyszardGrodzicki">Reasumując tę wymianę zdań można stwierdzić, iż zdecydowaliśmy o połączeniu art. 19 i art. 20 oraz stworzenie z tych dwóch artykułów jednego przepisu, który byłby bardziej klarowny.</u>
          <u xml:id="u-39.1" who="#RyszardGrodzicki">Zgłoszono także wiele uwag szczegółowych, które powinny nam pomóc w zbudowaniu ostatecznej wersji tego przepisu i z takim zaleceniem zwróciliśmy się do zespołu redakcyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#BeataHebdzyńska">Ponieważ w wielu wypowiedziach zabrzmiały jednak dosyć niepokojące akcenty, dlatego uważam, że powinniśmy sobie wyjaśnić pewne kwestie.</u>
          <u xml:id="u-40.1" who="#BeataHebdzyńska">Otóż, jeżeli dana osoba pomyślnie przebrnęła przez postępowanie kwalifikacyjne i została zakwalifikowana do mianowania, nie może być mianowana lub nie, bo któż miałby o tym decydować?</u>
          <u xml:id="u-40.2" who="#BeataHebdzyńska">Osoba ta jest zakwalifikowana do mianowania i musi to rodzić obowiązek mianowania. Jeżeli nie mamy miejsc, na które moglibyśmy kogoś skierować, nie możemy wszczynać postępowania kwalifikacyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#RyszardGrodzicki">Czyli inaczej mówiąc, postępowanie kwalifikacyjne kończy się zaliczeniem do korpusu służby cywilnej, natomiast nie oznacza to, że te osoby, które nie zostały zakwalifikowane do korpusu, nie uzyskały pozytywnej oceny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#JanKluczyński">Jeżeli dobrze pamiętam przebieg dyskusji, podczas której rodził się ten przepis, idea która została w nim zawarta zakładała, że jeżeli będzie 5 lub 7 kandydatów kwalifikujących się do mianowania, to wybierze się tylko jednego, ponieważ jest tylko jedno stanowisko. Wobec tego nie można przyjąć takiego założenia, iż wszystkich pozostałych oblewa się dla zasady, ponieważ równie dobrze mogą oni czekać na inne, podobne stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#BeataHebdzyńska">Wobec tego rodzi się pytanie, jak długo mogą oczekiwać i kto będzie decydował o objęciu przez nich tych stanowisk?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#JanKluczyński">Oczywiście, takie szczegóły są także istotne, ale zasadą jest, że wybiera się jedną osobę z grona kilku równorzędnych kandydatów zgłoszonych na to stanowisko. Istnieje więc możliwość dokonania wyboru.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#RyszardGrodzicki">Panie profesorze, ale problem polega na tym, że jeżeli mamy 100 kandydatów, z których 15 przebrnie przez postępowanie kwalifikacyjne z bardzo dobrym wynikiem, a dysponujemy tylko 5 miejscami pracy, to czy oznacza to, że tych 10, dla których nie mamy wolnych etatów, także zaliczymy do korpusu służby cywilnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#AdamJaroszyński">Nie, ponieważ nie otrzymają mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego być może, należałoby stworzyć przepis, który stwierdzałby, że jeżeli w jakimś rozsądnym terminie od momentu zakończenia postępowania kwalifikacyjnego pojawi się wolne miejsce pracy, to nie ma potrzeby ogłaszania nowego konkursu, tylko sięgamy po tych kandydatów, którzy uprzednio przebrnęli przez postępowanie kwalifikacyjne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Wciąż mi się wydaje, że trochę mylimy dwie sytuacje i ciągle mówimy o konkursie na obsadę danego stanowiska, gdy tymczasem jest to konkurs umożliwiający wstęp do służby cywilnej. Jeżeli służba cywilna ma być służbą cywilną, to postępowanie kwalifikacyjne do danej kategorii nie może być ograniczone tylko do jednego urzędu, ponieważ zaliczone do niej osoby mają pracować w całej administracji państwowej.</u>
          <u xml:id="u-48.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Mając na uwadze taką konstrukcję umożliwiającą wejście w skład służby cywilnej, a następnie uzyskanie aktu mianowania, proszę cały czas pamiętać, że jednym z elementów tej służby jest możliwość wykorzystania bazy, której pracodawcą jest państwo i która nie może być przywiązana do jednego urzędu.</u>
          <u xml:id="u-48.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Sądzę, że przy okazji redagowania tych przepisów, akt mianowania do służby cywilnej trzeba oddzielić od czynności wskazania stanowiska. Jeszcze wczoraj dyskutowaliśmy o tym, że dany urzędnik, który rok temu został mianowany do służby i kategorii drugiej, w pewnym momencie być może będzie lepszy jako szef departamentu strategicznego, niż szef departamentu współpracy z zagranicą, bo taka jest siła jego kwalifikacji i potrzeba służby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#JanKluczyński">To, o czym pani mówi, zostało już ujęte w przepisach ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Nie bardzo. Proszę spojrzeć na treść art. 21, z której wynika, że akt mianowania kieruje urzędnika na określone stanowisko do określonego urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#JanKluczyński">Nie. Pkt 4 wyraźnie stwierdza, że stanowisko wyznacza dyrektor generalny urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Art. 21 ust. 2 pkt 2 stwierdza, że akt mianowania zawiera nazwę i siedzibę urzędu, do którego kieruje się urzędnika. Po co? Przecież mianujemy go do kategorii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#RyszardGrodzicki">Z toku pani myślenia wynika, że jeżeli ktoś został zakwalifikowany do kategorii, to ze strony skarbu państwa powstaje zobowiązanie do natychmiastowego wypłacenia wynagrodzenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Tak. Dlatego że nie możemy go mianować, jeżeli nie mamy potrzeby przyjęcia do służby wysoko wykwalifikowanego pracownika, a takimi są pracownicy służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego powróćmy do przedstawionego przeze mnie przykładu. Załóżmy, że postępowanie kwalifikacyjne z bardzo dobrym wynikiem zakończyło 15 kandydatów, którzy w zasadzie mogliby być zakwalifikowani do służby cywilnej, ale ponieważ dysponujemy tylko 5 etatami, możemy wybrać 5 z nich. Co się stanie z pozostałymi 10 kandydatami? Otrzymają kwalifikację do korpusu służby cywilnej, czy nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Nie, ponieważ doprowadzilibyśmy do bankructwa budżet państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#RyszardGrodzicki">Czyli możemy uznać, że odpadli oni z postępowania.</u>
          <u xml:id="u-57.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeżeli za miesiąc pojawi się potrzeba obsadzenia kolejnych etatów, będziemy mogli wykorzystać tych 10 kandydatów, czy też należało będzie wszcząć nowe postępowanie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Ponieważ służba cywilna wymaga planowego gospodarowania przynajmniej w skali administracji rządowej wydaje mi się, że postępowania kwalifikacyjne będą odbywały się 2–3 razy w roku, zgodnie z planowanym limitem zatrudnienia w służbie cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#RyszardGrodzicki">Takie założenie jest prawdziwe, ale w momencie, gdy rekrutacji kandydatów dokonujemy po raz pierwszy, natomiast zdarzają się przypadki nagłej śmierci lub choroby, które powodują konieczność uzupełnienia wynikających z nich braków.</u>
          <u xml:id="u-59.1" who="#RyszardGrodzicki">Oczywiście można założyć, że trzy lub cztery razy w roku będą organizowane konkursy, których celem będzie uzupełnianie tych braków, natomiast w międzyczasie ktoś na podstawie kontraktu lub w ramach służby zastępczej będzie pełnił tę funkcję. W szczególnych przypadkach można byłoby ogłosić konkurs na obsadzenie jednego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Po jakimś, dosyć krótkim okresie, będzie funkcjonowało już kilkuset urzędników służby cywilnej, co stworzy możliwość prowadzenia określonej polityki kadrowej. Na początku jednak dysponujemy jedynie urzędnikami, których obejmują przepisy ustawy z 1982 r. i musimy przeprowadzić transformację korzystając w części z tych właśnie urzędników, w części z absolwentów Krajowej Szkoły Administracji Publicznej oraz w części z ludzi spoza administracji.</u>
          <u xml:id="u-60.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Nie ulega dla mnie wątpliwości, iż w okresie przejściowym, w momencie nagłego zwolnienia jakiegoś stanowiska, powinniśmy, podobnie jak do tej pory, skorzystać z możliwości jakie stwarza kontrakt.</u>
          <u xml:id="u-60.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Przecież to nie stanowisko jest istotą służby cywilnej, ale zbudowanie kadry wysoko wykwalifikowanych urzędników. W momencie, gdy w administracji będzie już funkcjonowała odpowiednio grupa urzędników służby cywilnej, każdy dyrektor generalny będzie miał możliwość prowadzenia odpowiedniej polityki kadrowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#RyszardGrodzicki">Oznacza to w praktyce, że ustawa budżetowa na dany rok będzie określała globalną liczbę pracowników korpusu służby cywilnej. Termin postępowania kwalifikacyjnego w wypadku zwiększenia liczby etatów w ramach korpusu, będzie określał odpowiedni urząd, a nabór nowych członków będzie odbywał się w ramach postępowania konkursowego. Wobec tego przydział do konkretnych ministerstw i urzędów będzie następował, chyba w ustawie budżetowej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Myślę, że powinien to robić urząd służby cywilnej, który będzie zarządzał służbą cywilną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że nie ma pani racji. Wyobraźmy sobie, że dysponujemy limitem 1000 etatów i w danym roku zwiększymy go o 100 etatów. Czy te 100 etatów skierujemy tylko do jednego urzędu, czy też rozdzielimy na wszystkie urzędy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Dokonamy podziału zgodnie z istniejącym zapotrzebowaniem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#RyszardGrodzicki">Zapotrzebowanie będzie na 300 etatów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#JanKluczyński">Moim zdaniem, jeżeli urząd służby cywilnej będzie podlegał premierowi, to tego rodzaju podziału musi dokonywać sam urząd. Sądzę, że wolne etaty powinny być przekazywane do centrali, jaką będzie urząd służby cywilnej i w wyniku negocjacji oraz konkretnych potrzeb, rozdzielane na poszczególne urzędy.</u>
          <u xml:id="u-66.1" who="#JanKluczyński">Uważam, że nie powinniśmy a priori przydzielać określonych kwot konkretnym urzędom, ponieważ wówczas mogą nam pokrzyżować szyki zdarzenia losowe np. w postaci nie przewidzianej reorganizacji. Gdybyśmy natomiast zasięgiem tej ustawy objęli także Sejm lub jeszcze inne instytucje, to wówczas moglibyśmy w ustawie zagwarantować dla nich określone środki, ale tylko wtedy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#RyszardGrodzicki">Panie profesorze, powinniśmy sobie od razu wyjaśnić, że do tej pory w ustawie budżetowej określa się - przynajmniej dla administracji rządowej - dla etatów kalkulacyjnych, który obejmuje i to w bardzo konkretny sposób poszczególne ministerstwa.</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy w konsekwencji tych rozwiązań przyjmujemy, że w administracji rządowej będziemy zatrudniali 30 tys. osób wchodzących w skład korpusu służby cywilnej oraz w ramach etatów kalkulacyjnych 20 tys. pracowników kontraktowych wraz z różnego rodzaju doradcami, czy też stwierdzamy, iż korpus służby cywilnej liczy 20 tys. etatów, a w ramach etatów kalkulacyjnych, czyli obejmujących pracowników kontraktowych, w ministerstwie x będzie 20 etatów, w ministerstwie y 300 etatów, i są górne pułapy, których nie wolno przekroczyć?</u>
          <u xml:id="u-67.2" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że powinniśmy postrzegać ten problem w sposób docelowy, ponieważ i tak, w którymś momencie, będziemy musieli go rozwiązać. Wydaje mi się, że w ten sposób możemy uniknąć konfliktów w trakcie tworzenia ustawy budżetowej, bo już sobie wyobrażam spory, jakie trzeba będzie toczyć z Komisją Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów, która będzie chciała maksymalnie zmniejszyć kwotę środków przeznaczonych na służbę cywilną, której utrzymanie będzie przecież dosyć kosztowne.</u>
          <u xml:id="u-67.3" who="#RyszardGrodzicki">Nie ulega wątpliwości, że Komisja Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów będzie na pewno przeciwnikiem wprowadzenia tej ustawy i zwiększania liczby etatów, gdy tymczasem, ze względu na istniejące potrzeby administracji, przyrosty liczby etatów będą musiały następować corocznie i im byłyby one większe, tym lepiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#IrenaZawiska">Jeżeli weźmiemy pod uwagę terminy prac budżetowych, a chciałabym przypomnieć, że do konstruowania budżetu na 1997 r. przystępujemy już w tej chwili, natomiast w maju zostaną przekazane wstępne limity do dysponentów poszczególnych części budżetu, to możemy przyjąć że w momencie, kiedy dojdziemy do wniosku, że państwo może wyasygnować na ten cel konkretną kwotę środków, nie będzie już możliwe dokonanie podziału na poszczególne urzędy.</u>
          <u xml:id="u-68.1" who="#IrenaZawiska">W związku z tym, musiałaby to być rezerwa celowa, a ponieważ zgodnie z prawem, rezerwami nie może dysponować minister, wobec tego środki te musiałyby, podobnie jak w tej chwili, stanowić rezerwę ogólną lub rezerwę celową. Wobec tego, dopiero w momencie kierowania urzędników do konkretnych urzędów w ślad za nimi, podążałyby określone kwoty pieniędzy.</u>
          <u xml:id="u-68.2" who="#IrenaZawiska">Należałoby więc - moim zdaniem - przyjąć koncepcję przedstawioną przez pana przewodniczącego, która zakłada, że środki przeznaczone na potrzeby służby cywilnej musiałyby być zapisane w postaci ogólnej puli, ponieważ nie da się ich rozpisać na poszczególne części budżetowe. W tej chwili w rezerwie celowej, w części 83, którą dysponuje minister finansów, przewidziano środki pozwalające na zatrudnienie w służbie cywilnej ok. 500 urzędników. Ogólnie mówiąc, można stwierdzić, że na etapie planowania budżetu nie da się przypisać określonych środków poszczególnym jednostkom, ponieważ wymaga to pewnego czasu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#JerzySadowski">Jeżeli można to chciałbym włączyć się do dyskusji z zamiarem przedstawienia praktycznej strony tego zagadnienia. Ponieważ Ministerstwo Finansów rozpoczęło już wstępne prace nad projektem budżetu, zmusiło to nas do przemyślenia tej kwestii i przyjęcia założenia, że rezerwa przeznaczona na potrzeby służby cywilnej nie może być rozdzielona na poszczególne urzędy.</u>
          <u xml:id="u-69.1" who="#JerzySadowski">Przypuszczamy, że w przyszłym roku potrzeby służby cywilnej będą sięgały 2.400 etatów, przy założeniu, że związane z tym koszty rozłożone będą w skali całego roku. Ponieważ prace związane z przygotowaniem projektu budżetu postępowały w bardzo szybkim tempie przyjęliśmy, że przyszły organ służby cywilnej mógłby przyjmować miesięcznie ok. 200 kandydatów. Należy pamiętać, że w gruncie rzeczy mówimy o dodatkowych kosztach związanych z wprowadzaniem służby cywilnej, ponieważ zakładamy, że urzędnik służby cywilnej będzie mógł zarobić o ok. 50% więcej niż zwykły pracownik i dlatego przeliczyliśmy wzrost liczby etatów na wzrost wynagrodzeń dla urzędników służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-69.2" who="#JerzySadowski">Przedstawioną powyżej koncepcję przekazaliśmy do naszego pionu finansowego wraz z wnioskiem, aby rezerwa przeznaczona na ten cel pozostawała w gestii prezesa Rady Ministrów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że powstały już ogólne zarysy koncepcji i dlatego proponowałbym, abyśmy powrócili do tekstu ustawy.</u>
          <u xml:id="u-70.1" who="#RyszardGrodzicki">Uzgodniliśmy, że należy połączyć art. 19 z art. 20 projektu ustawy oraz w na tyle klarowny sposób sformułować zawartą w nich treść, tak aby wyeliminować ewentualne wątpliwości interpretacyjne. Postulujemy także wprowadzenie kilku poprawek, które usuną nieścisłości terminologiczne.</u>
          <u xml:id="u-70.2" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy obecnie przystąpili do omówienia art. 21, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-70.3" who="#RyszardGrodzicki">„Ust. 1. Mianowania urzędnika służby cywilnej dokonuje prezes Rady Ministrów lub działający z jego upoważnienia minister właściwy do spraw administracji publicznej.</u>
          <u xml:id="u-70.4" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 2. Akt mianowania powinien określać:</u>
          <u xml:id="u-70.5" who="#RyszardGrodzicki">1) imię i nazwisko urzędnika służby cywilnej,</u>
          <u xml:id="u-70.6" who="#RyszardGrodzicki">2) nazwę i siedzibę urzędu, do którego kieruje się urzędnika służby cywilnej,</u>
          <u xml:id="u-70.7" who="#RyszardGrodzicki">3) kategorię oraz wysokość dodatku do kategorii, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 2,</u>
          <u xml:id="u-70.8" who="#RyszardGrodzicki">4) datę nawiązania stosunku pracy w państwowej służbie cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-70.9" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 3. Zmiana warunków wymienionych w ust. 2 pkt. 2 i 3, następuje w formie aneksu do aktu mianowania.</u>
          <u xml:id="u-70.10" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 4. Stanowisko wyznacza urzędnikowi służby cywilnej dyrektor generalny urzędu, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.</u>
          <u xml:id="u-70.11" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 5. Dyrektor generalny urzędu ustala wysokość wynagrodzenia i wykonuje inne czynności w sprawach z zakresu Prawa pracy urzędnika służby cywilnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.</u>
          <u xml:id="u-70.12" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 6. Stanowisko: sekretarza Rady Ministrów, kierownika urzędu centralnego i jego zastępcy, dyrektora generalnego ministerstwa i urzędu centralnego - wyznacza urzędnikowi służby cywilnej prezes Rady Ministrów, a stanowisko dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego - minister właściwy ds. administracji publicznej, na wniosek wojewody.</u>
          <u xml:id="u-70.13" who="#RyszardGrodzicki">Ust. 7. Wobec urzędników służby cywilnej zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 6, ustalają wysokość wynagrodzenia i wykonują inne czynności w sprawach z zakresu Prawa pracy odpowiednio prezes Rady Ministrów i minister właściwy do spraw administracji publicznej”.</u>
          <u xml:id="u-70.14" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ ust. 1, 2, 3 i 4 stanowią powiązany ze sobą blok zagadnień, proponuję abyśmy omówili je łącznie.</u>
          <u xml:id="u-70.15" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do treści art. 21 ust. 1, 2, 3 i 4?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#TadeuszMilewski">Uważam, że na wstępie moglibyśmy rozpatrzyć propozycję, aby akt mianowania nie zawierał skierowania do konkretnego urzędu. Akt mianowania - moim zdaniem - powinien zawierać formułę: „Mianuję pana do służby w kategorii...” oraz ewentualne określenie dodatku płacowego.</u>
          <u xml:id="u-71.1" who="#TadeuszMilewski">Natomiast wyznaczenie stanowiska w konkretnym urzędzie stwierdzałby oddzielny dokument.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#RyszardGrodzicki">Jakie wyrazy należałoby wobec tego - pana zdaniem - wykreślić z proponowanego zapisu tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#TadeuszMilewski">Proponuję, aby wykreślić ust. 2 pkt 2, zawierający nazwę i siedzibę urzędu, do którego kieruje się urzędnika służby cywilnej. Mielibyśmy wówczas dwa akty, to znaczy akt mianowania do służby w kategorii oraz akt wyznaczenia na stanowisko w urzędzie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos na ten temat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#BeataHebdzyńska">Jaki byłby dalszy los pkt. 4?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#TadeuszMilewski">Pkt 4 wiąże się z mianowaniem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#BeataHebdzyńska">Pozostaje zatem kwestia ustalenia wysokości wynagrodzenia i w związku z tym rodzi się pytanie, przez kogo i gdzie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#AdamJaroszyński">Jedno drugiemu nie przeszkadza. Jeżeli ustalimy, że mają być używane jednocześnie dwa dokumenty, to kwestia uposażenia powinna być określona w drugim z nich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#RyszardGrodzicki">Mógłbym się z panem zgodzić pod warunkiem, że obydwa dokumenty zostaną wręczone jednocześnie. Co jednak się stanie, jeżeli pomiędzy wręczeniem tych dokumentów wystąpi pewien odstęp czasu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli od daty nawiązania stosunku pracy do momentu skierowania pracownika do określonego urzędu na wyznaczone stanowisko upłynie jakiś czas, to należałoby odpowiedzieć na pytanie, co zrobić z wynagrodzeniem, jakie przysługuje za ten okres?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Uważam, że w tym okresie powinno przysługiwać tylko prawo do dodatku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#BeataHebdzyńska">Ale taką regulację należy umieścić w przepisach. Inaczej mówiąc, taka osoba będzie otrzymywała wynagrodzenie za nic. W takim razie powinniśmy się zastanowić, przez jaki okres?</u>
          <u xml:id="u-82.1" who="#BeataHebdzyńska">Czy można pracownika, który otrzymał akt mianowania, zawiesić w próżni nie kierując go na wyznaczone stanowisko?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#TadeuszStefaniak">W moim przekonaniu, urząd centralny, który będzie dysponentem kadr służby cywilnej, powinien stosować taką politykę personalną, która nie doprowadzi do „nadprodukcji” kadr i umożliwi skierowanie wszystkich mianowanych urzędników do właściwych urzędów.</u>
          <u xml:id="u-83.1" who="#TadeuszStefaniak">Można oczywiście stworzyć pewną rezerwę i powinno się na ten cel przeznaczyć minimalne środki. Przypomnę, że podczas wczorajszego posiedzenia mówiliśmy o tym, że we francuskim korpusie prefektów świadomie i celowo utrzymuje się dosyć znaczną rezerwę kadrową.</u>
          <u xml:id="u-83.2" who="#TadeuszStefaniak">Wydaje mi się, że racjonalne gospodarowanie kadrami, zarówno w sensie wykorzystania ludzi, właściwego dysponowania posiadanymi środkami, jak i zapewnienia potrzeb etatowych wynikających z zapotrzebowania urzędów, powinno doprowadzić do synchronizacji tych elementów. Okres przejściowy może być co prawda nieco chaotyczny, ale ze względu na duże potrzeby, jakie będą istniały w pierwszej fazie procesu tworzenia korpusu służby cywilnej, nie grozi nam zjawisko bezczynności mianowanych urzędników, bowiem bardzo szybko będą oni kierowani do odpowiednich urzędów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#RyszardGrodzicki">Chociaż wydaje mi się, że 2-tygodniowa przerwa pomiędzy terminami wręczenia wspomnianych już aktów rodziłaby skutki finansowe, z przepisów zawartych w art. 21 ust. 2 wynika - jeżeli dobrze to zrozumiałem - coś, co będzie miało dosyć istotne znaczenie dla systemu płac, a mianowicie, osoba mianowana do służby cywilnej przejmie przewidzianą obecnie dla danego etatu płacę, a ponadto otrzyma dodatek. Czy dobrze zrozumiałem?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#JanKluczyński">Pewnej analogii do sytuacji urzędnika służby cywilnej można poszukiwać w trybie nominacji profesorskich. Otóż pan prezydent przyznaje tytuł profesora, z którego niewiele wynika z punktu widzenia wysokości płacy. Następnie właściwy minister mianuje tegoż profesora na stanowisko profesora na konkretnym uniwersytecie i stwierdza, że rektor uniwersytetu wyznaczy mu w ramach swoich uprawnień odpowiednią pensję oraz określi zakres obowiązków.</u>
          <u xml:id="u-85.1" who="#JanKluczyński">Myślę, że w przypadku urzędników służby cywilnej, mamy do czynienia z podobną sytuacją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#BeataHebdzyńska">Nie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#JanKluczyński">Dlaczego nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#BeataHebdzyńska">Ponieważ o tytule, panie profesorze, moglibyśmy mówić wtedy, gdybyśmy nadawali tytuł urzędnika. Natomiast akt mianowania oznacza nawiązanie stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#JanKluczyński">W moim przekonaniu, jest to identyczna procedura, tylko w przypadku urzędnika nie nadaje mu się tytułu profesora, dopuszczając jedynie do mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#RyszardGrodzicki">Przynajmniej do tej pory, z przepisów ustawy nie wynika, że mianowanie do kategorii jest równoznaczne z nadaniem tytułu. Ponieważ jest to nowa koncepcja, powinniśmy się nad tym zastanowić, bowiem znacznie uprościłoby to pojęcie kategorii, chociażby z tego względu, że z zakwalifikowania do kategorii nic nie wynika, poza potencjalną możliwością zatrudnienia.</u>
          <u xml:id="u-90.1" who="#RyszardGrodzicki">Z dotychczasowej dyskusji wynikało przekonanie, że z zakwalifikowania urzędnika do kategorii powinno jednak coś wynikać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#TadeuszStefaniak">Przykład, który przedstawił pan prof. Kluczyński, pasuje do etapu wstępnego, w którym mimo pozytywnej kwalifikacji nie nastąpiło jeszcze mianowanie. Natomiast z chwilą mianowania, osoba która uzyskała kwalifikację musi stać się urzędnikiem, a więc zostaje nawiązany stosunek pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że w tym przepisie powinniśmy opisać inny algorytm postępowania w przypadku przekwalifikowania osoby wchodzącej już w skład służby cywilnej, która zmienia kategorię lub grupę w ramach kategorii - jeżeli zdecydowalibyśmy się na ich utrzymanie - ponieważ musi otrzymywać wynagrodzenie niezależnie od tego, czy zostanie awansowana, czy nie, a inny w przypadku osoby, która po raz pierwszy wstępuje do służby, bowiem w tym wypadku możemy założyć, że od momentu powiadomienia o pozytywnym zakończeniu kwalifikacji do momentu objęcia stanowiska upłynie jakiś czas.</u>
          <u xml:id="u-92.1" who="#RyszardGrodzicki">Pojawia się zatem problem, czy w okresie, który upływa między wręczeniem decyzji o zakwalifikowaniu do kategorii, a objęciem stanowiska, należy wypłacać tej osobie uposażenie, czy nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#TeresaGórzyńska">Dlaczego państwo uważają, że mianowanie do służby cywilnej i zakwalifikowanie do jednej z kategorii ma być honorowe?</u>
          <u xml:id="u-93.1" who="#TeresaGórzyńska">Myślę, że tego rodzaju pogląd nie ma żadnego uzasadnienia, ponieważ nawiązanie stosunku pracy jest równoznaczne z obowiązkiem wynagradzania tej pracy. Służba cywilna, która mianuje, a nie wynagradza jest tworem chorym i dlatego akt mianowania musi być wyraźnie związany z wynagrodzeniem.</u>
          <u xml:id="u-93.2" who="#TeresaGórzyńska">Przecież urzędnik, bo taka osoba jest już urzędnikiem, nie może ponosić strat moralnych i materialnych tylko z tego powodu, że urząd służby cywilnej nie dysponuje wolnymi etatami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#RyszardGrodzicki">Teoretycznie ma pani rację, ale pewne doświadczenia praktyczne wskazują na coś wręcz przeciwnego. Aczkolwiek do tej pory nie posiadaliśmy służby cywilnej, to jednak istniały takie resorty, w których występowało zjawisko pozostawiania urzędników w stanie gotowości. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych np. urzędnicy potrafili przez 10 lat oczekiwać na przydzielenie im określonej funkcji, otrzymując w tym okresie jakieś wynagrodzenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#TeresaGórzyńska">Ale jednak otrzymywali wynagrodzenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#RyszardGrodzicki">Tak, ale przecież musimy na ten problem patrzeć również z perspektywy oszczędności grosza publicznego i w związku z tym nie możemy dopuścić do sytuacji, że jakiś urzędnik będzie pozostawał w stanie oczekiwania przez 10 lat, ponieważ jest rozrzutność działająca na niekorzyść podatników.</u>
          <u xml:id="u-96.1" who="#RyszardGrodzicki">Podobna sytuacja miała miejsce w wojsku, gdzie odwoływano i przesuwano w stan nieczynny generałów cały czas uwzględniając ich w ewidencji, ponieważ liczono, że w momencie gdy rozpocznie się proces rozbrojeniowy będziemy mogli wykazać, że zwalniamy generałów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#TadeuszMilewski">Chciałbym powrócić do art. 19 i art. 20, z którymi wiąże się problem czasu, jaki upływa pomiędzy pozytywnym, czyli umożliwiającym mianowanie, zakończeniem postępowania kwalifikacyjnego, a aktem mianowania. Jeżeli chcielibyśmy rozważyć kwestię, ile czasu ma upłynąć pomiędzy pozytywnym zakończeniem po-stępowania a mianowaniem, które musiałoby nastąpić w momencie, w którym szefowie służby cywilnej wiedzieliby już na jakie stanowisko skierują danego kandydata, to moglibyśmy - mając na uwadze bezpieczeństwo tych osób, które zakończyły postępowanie kwalifikacyjne - stwierdzić...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Że te osoby, które z pozytywnym wynikiem ukończyły postępowanie kwalifikacyjne, otrzymują akt mianowania w terminie nie dłuższym niż dwa tygodnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#TadeuszMilewski">Wówczas kwestia ta podlegałaby kontroli prezesa Rady Ministrów lub innego organu, a osoby odpowiedzialne za prowadzenie polityki kadrowej musiałyby w jej ramach działać w taki sposób, aby kandydaci po otrzymaniu aktu mianowania bez nadmiernej zwłoki byli kierowani do konkretnych urzędów na konkretne stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#AdamJaroszyński">Ponieważ uznaliśmy, że mogą być również takie osoby, które zakończyły z pozytywnym wynikiem postępowanie kwalifikacyjne i nie zostaną przyjęte do służby, musielibyśmy stworzyć instytucję kandydatów do mianowania, którzy oczekiwaliby na mianowanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że wynikające z dotychczasowego przebiegu dyskusji zalecenia dla członków zespołu redakcyjnego są jednoznaczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#BeataHebdzyńska">Nie, ponieważ nie wiem, czy tworzymy rezerwę kadrową, jako instytucję, czy nie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#RyszardGrodzicki">O ile dobrze zrozumiałem, z dotychczasowego przebiegu dyskusji wynika, że nie tworzymy rezerwy kadrowej, natomiast dopuszczamy, że po zakwalifikowaniu kandydata do danej kategorii, pojawia się okres jałowy, w którym kandydaci chyba nie będą otrzymywali wynagrodzenia, ponieważ fakt, że ktoś przystępuje do konkursu wcale nie oznacza, iż musiał zwolnić się ze swego dotychczasowego miejsca pracy, bo przecież nie wiedział, jaki będzie końcowy efekt postępowania kwalifikacyjnego i z całą pewnością będzie musiał uregulować swoje sprawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#TadeuszMilewski">Jeżeli w ostatecznym dokumencie podsumowującym wyniki postępowania kwalifikacyjnego komisja stwierdzi, że kandydat kwalifikuje się do kategorii drugiej służby cywilnej, to od tego momentu zacznie płynąć czas, w którym może on oczekiwać, że w ciągu trzech miesięcy otrzyma akt mianowania i wyznaczone zostanie mu stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że taki zapis stanowiłby dobre rozwiązanie tego problemu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#AdamJaroszyński">W ten sposób nadal nie możemy uniknąć niebezpieczeństwa, o którym mówiła pani mecenas Hebdzyńska. W tej sytuacji należałoby w tekście ustawy zapisać, że akt wyznaczenia na stanowisko stanowi załącznik do aktu mianowania. Inaczej mówiąc musimy zmusić organ, który dokonuje aktu mianowania do jednoczesnego wyznaczenia kandydatowi konkretnego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że z takim zapisem wiąże się pewne niebezpieczeństwo, jeżeli nominacji na dane stanowisko będzie dokonywał dyrektor generalny, który nie wchodzi w skład komisji kwalifikacyjnej. Ponieważ komisja kwalifikacyjna zalicza kandydata do kategorii, rodzi się pytanie, kto wobec tego będzie podejmował decyzję o skierowaniu kandydata do określonego urzędu, którego dyrektor przydzieli mu odpowiednie stanowisko?</u>
          <u xml:id="u-107.1" who="#RyszardGrodzicki">Oczywiście, teoretycznie można sobie wyobrazić, że w razie opóźnienia wydania aktu mianowania, zdąży się wszystko przygotować dzięki nieformalnej informacji o tym, że coś takiego nastąpi. Będzie to przypominało nieco nominację generałów, którzy idąc do Belwederu mają już naszywki generalskie na mundurach.</u>
          <u xml:id="u-107.2" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że w praktyce istnieje pewien okres inercji, polegający na tym, iż musi upłynąć pewien okres i tak na dobrą sprawę spełnienie decyzji komisji nastąpi dopiero w momencie otrzymania nominacji na stanowisko.</u>
          <u xml:id="u-107.3" who="#RyszardGrodzicki">Moglibyśmy również wprowadzić przepis stwierdzający, że jeżeli opóźnienie przekracza 3 miesiące, to wówczas, jeżeli kandydat pozostaje w gotowości, należy mu wypłacić wynagrodzenie. Byłoby to zobowiązanie organów państwa do szybkiego działania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#TadeuszStefaniak">Chciałbym dokonać pewnej korekty w stosowanym podczas dzisiejszych obrad nazewnictwie. Chociaż akt mianowania ma nastąpić z chwilą wyznaczenia na stanowisko, to jednak mianowanie nie jest ani na stanowisko, ani do urzędu, tylko do służby. Dlatego sądzę, że powinniśmy używać terminu wyznaczenie do urzędu oraz wyznaczenie na stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#BeataHebdzyńska">Dążymy do tego, aby równocześnie z wręczeniem aktu mianowania wskazywano urzędnikowi urząd, do którego się go kieruje, dopiero w tym urzędzie, dyrektor generalny niezwłocznie powinien wyznaczyć mu stanowisko. Tak rozumiem intencję członków Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#RyszardGrodzicki">Jestem przekonany, że członkowie zespołu redakcyjnego uzyskali klarowny obraz woli członków Komisji.</u>
          <u xml:id="u-110.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zgłosić uwagi do czterech pierwszych ustępów art. 21? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-110.2" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym zapytać, jak miałby wyglądać aneks do art. 21 ust. 3?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#BeataHebdzyńska">Myślę, że tak jak obecnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#TadeuszStefaniak">Ponieważ zrezygnowaliśmy z ust. 2 pkt 2, proponuję, aby ust. 3 zawierał regulacje, które zostały anulowane wraz z pkt. 2, to znaczy, stwierdzenie, że urzędnik mianowany otrzymuje skierowanie do właściwego urzędu oraz ewentualnie określenie, kto je wydaje.</u>
          <u xml:id="u-112.1" who="#TadeuszStefaniak">Uważam także, że nie może nastąpić zmiana aktu mianowania poprzez wprowadzenie do niego aneksu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#TadeuszMilewski">Moim zdaniem, jeżeli urzędnik zmienia kategorię, to otrzymuje nowy akt mianowania, a nie aneks do poprzedniego aktu mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#BeataHebdzyńska">Urzędnik otrzymuje akt mianowania do służby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#TadeuszMilewski">Tak, otrzymuje akt mianowania do służby, ale w określonej kategorii. Dlatego wyobrażam sobie, że w momencie przejścia do wyższej kategorii, musi otrzymać nowy akt mianowania.</u>
          <u xml:id="u-115.1" who="#TadeuszMilewski">Przypuśćmy, że urzędnik służby cywilnej otrzymuje najpierw akt mianowania do służby w kategorii drugiej, a następnie zdobywa doświadczenie, kończy z pozytywnym wynikiem postępowanie kwalifikacyjne i otrzymuje akt mianowania do kategorii pierwszej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jest to materia ustawowa, czy też tego rodzaju regulacja mogłaby znajdować się w przepisach wykonawczych?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli w art. 21 ust. 2 pkt 3 stwierdzamy, że w akcie mianowania określa się kategorię, to możemy powiedzieć, jakie są reguły postępowania w sytuacji, o której wspomniał pan dyrektor Milewski. Jeżeli nic nie powiemy na ten temat, to nowy akt mianowania będzie musiał określać kategorię.</u>
          <u xml:id="u-117.1" who="#BeataHebdzyńska">Tylko wtedy, gdy nie chcemy wydawać nowego aktu mianowania możemy stwierdzić, że można to zrobić w formie aneksu do aktu mianowania.</u>
          <u xml:id="u-117.2" who="#BeataHebdzyńska">Możliwe są dwa rozwiązania, albo akt mianowania do określonej kategorii - i zawsze jest to kolejny akt mianowania - a więc nawiązanie stosunku pracy, albo dopuszczenie możliwości wprowadzenia aneksu do podstawowego mianowania. Wówczas stosunek pracy wynikający z mianowania trwa cały czas, a aneksy zmieniają tylko kategorie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Moim zdaniem, w naszej służbie cywilnej przypadek zmiany kategorii nie nastąpi szybciej niż za 7–10 lat. Dlatego wczoraj mówiliśmy o strukturze wewnątrz kategorii, ponieważ musi istnieć realna możliwość awansowania wewnątrz kategorii, bo na tym właśnie polega sens ich ustanowienia.</u>
          <u xml:id="u-118.1" who="#MariaGintowtJankowicz">W moim przekonaniu, jeżeli urzędnik służby cywilnej drugiej - a więc bardzo wysokiej - kategorii, który jest potencjalnym kandydatem do objęcia wyższego stanowiska, będzie musiał zabiegać o zmianę kategorii, aby objąć to stanowisko, będzie świadczyło o fiasku naszej koncepcji. Kategorie zawierają bowiem wiele stanowisk i muszą dawać szansę awansu w ramach kategorii i to nie tylko finansowego. Zakładam, że awans poziomy (finansowy) realizowany jest dzięki grupom zaszeregowania poziomego.</u>
          <u xml:id="u-118.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Jeżeli ktoś, kto jest doskonałym dyrektorem departamentu, po to tylko, aby zostać dyrektorem zupełnie innego departamentu, będzie musiał ubiegać się o wejście do pierwszej kategorii, to wówczas możemy powiedzieć, że nawet w najmniejszym stopniu nie zrealizowaliśmy idei służby cywilnej. Jeżeli bowiem jedna kategoria będzie oznaczała tylko jedno pasmo stanowisk, to popełniliśmy zasadniczy błąd.</u>
          <u xml:id="u-118.3" who="#MariaGintowtJankowicz">Jeszcze raz chciałabym zwrócić uwagę, iż wydaje mi się, że przypadki zmiany kategorii mogą nastąpić dopiero za 10 lat. W związku z tym, powinniśmy myśleć o kategoriach i ich wewnętrznej strukturze, wraz z przypisanymi do niej stanowiskami, w taki sposób, aby urzędnik drugiej kategorii jawił się jak król tym dziesiątkom tysięcy osób, które nie mają nawet najmniejszych szans na to, aby starać się o przyjęcie do służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#JanKluczyński">Pani profesor, w chwili gdy istnieją cztery kategorie, to pomiędzy nimi istnieją tylko cztery obszary styków i w związku z tym stanowiska położone w tych obszarach mogą zmieniać się nawet co roku, w przeciwieństwie do reszty stanowisk, które pozostaną dosyć stabilne.</u>
          <u xml:id="u-119.1" who="#JanKluczyński">Po to jednak stworzyliśmy cztery kategorie i cztery obszary styku pomiędzy tymi kategoriami, aby urzędnik zajmujący stanowisko w tym obszarze mógł w każdej chwili przejść do wyższej kategorii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Trzy obszary styku panie profesorze, ponieważ przewidzieliśmy, że kategorie dwa i trzy są równe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#JanKluczyński">Ale pozostaje jeszcze kategoria czwarta i trzecia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Te kategorie znajdują się na innym poziomie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#TeresaGórzyńska">Skoro przyjęliśmy, a tak mi się wydaje, termin „mianowanie do służby”, to odbywa się ono w ciągu całej kariery zawodowej tylko jeden raz. Przejście z kategorii do kategorii jest więc związane z potrzebą lub ambicją samego urzędnika, ale nie może wiązać się z ponownym nawiązaniem stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#BeataHebdzyńska">Także uważam, że zmiana kategorii nie może mieć związku z wydaniem nowego aktu mianowania, ponieważ cały czas jest to ten sam stosunek pracy. Zmiana kategorii powinna być zatem związana z aneksem do aktu mianowania.</u>
          <u xml:id="u-125.1" who="#BeataHebdzyńska">Proszę zauważyć, że w art. 21 stwierdza się, iż akt mianowania powinien określać kategorię oraz wysokość dodatku do kategorii, ponieważ samo mianowanie do służby nie dawałoby urzędnikowi dosłownie nic. Natomiast w chwili, gdy otrzymuje on mianowanie do kategorii wie przynajmniej, jaką grupę stanowisk ona obejmuje. Stanowi ono zatem pewną gwarancję dla urzędnika oraz sprawia, że osoba kierująca urzędem zdaje sobie sprawę, w jaki sposób należy tego urzędnika wykorzystać.</u>
          <u xml:id="u-125.2" who="#BeataHebdzyńska">Można oczywiście zastanawiać się, czy w akcie mianowania powinna być uwzględniona wysokość dodatku do kategorii i w tym momencie powracamy z powrotem do kwestii struktury kategorii oraz zasad awansu.</u>
          <u xml:id="u-125.3" who="#BeataHebdzyńska">Jest to bowiem kwestia, która może być załatwiona także przy użyciu aneksu, ale rodzi się pytanie, czy w ogóle istnieje potrzeba zaznaczania tego w ustawie. Komisja musiałaby właściwie mianować kandydatów do danej kategorii na najniższy jej stopień lub ktoś musiałby decydować o tym, jaki miałby to być stopień, ale jest to sprawa, której rozstrzygnięcie na razie odłożyliśmy w czasie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#TeresaGórzyńska">Odnosząc się do wypowiedzi pani mecenas Hebdzyńskiej, chciałabym dodać, że nie mówiłam o mianowaniu do służby, ale do konkretnej kategorii, ponieważ poza czterema kategoriami nie ma w ogóle urzędników służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-126.1" who="#TeresaGórzyńska">Inaczej mówiąc - moim zdaniem - mianowanie do służby jest równoznaczne z mianowaniem do jednej z czterech kategorii i tak to należy rozumieć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#AdamJaroszyński">Chciałbym przypomnieć, że w przedwojennej pragmatyce stosowało się mianowanie po raz pierwszy do służby cywilnej, a następnie akty mianowania. Można więc stwierdzić, że w czasie kariery zawodowej stosowało się kolejne mianowania, ale jest to oczywiście kwestia konwencji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Tak było 60 lat temu, przez ten czas jednak świat nieco się zmienił.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#RyszardGrodzicki">Proszę zwrócić uwagę, że pan profesor mówił o mianowaniu po raz pierwszy, które można uznać za zaliczenie do korpusu, natomiast pozostałe mianowania były związane z awansem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#BeataHebdzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że akt mianowania jest równoznaczny z nawiązaniem stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#RyszardGrodzicki">Odnoszę wrażenie, że cały czas czujemy nad sobą ciężar Prawa pracy i wynikających z niego przyzwyczajeń, pragnąc jednocześnie stworzyć strukturę służby cywilnej, w której duże znaczenie ma podmiotowość pracownika, za wyjątkiem jego dyspozycyjności, która powoduje, że zmienia się on w jeden z klocków składających się na całą strukturę.</u>
          <u xml:id="u-131.1" who="#RyszardGrodzicki">Rodzi się pytanie, czy awans pionowy lub poziomy pracownika będzie bardziej formą zaspokojenia jego podmiotowości, czy jednym z elementów zabawy z klockami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#TadeuszMilewski">Zastanawiam się, czy nie powinniśmy jeszcze raz rozważyć koncepcji zakładającej rozdzielenie mianowania do służby od wyznaczenia kategorii oraz stanowiska i uczynić to już w momencie uzyskania pozytywnego rezultatu w postępowaniu kwalifikacyjnym?</u>
          <u xml:id="u-132.1" who="#TadeuszMilewski">Osoby, które uzyskałyby pozytywny wynik postępowania kwalifikacyjnego, komisja mianowałaby wówczas do służby. Oczywiście, komisja kierując kogoś do służby mogłaby stwierdzić, że nadaje się on do określonej kategorii, ale sam akt wskazania kategorii, wysokości dodatku oraz wskazania stanowiska oraz nawiązania stosunku pracy nastąpiłby w terminie uznanym za możliwy w ramach polityki kadrowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#TadeuszStefaniak">Muszę stwierdzić, że moim większym poparciem cieszyła się poprzednia wersja pana wypowiedzi. Opowiadam się bowiem za mianowaniem do kategorii z zaznaczeniem, że akt mianowania jest równoznaczny z nawiązaniem stosunku pracy i przyjęciem do służby cywilnej. Dlatego mianowanie powinno dotyczyć każdej kategorii, bowiem w każdej z nich nowo mianowanym urzędnikom gwarantuje się inne warunki związane z określonymi grupami stanowisk przypisanych do tej kategorii.</u>
          <u xml:id="u-133.1" who="#TadeuszStefaniak">Można więc stwierdzić, że za każdym razem są to nowe warunki stosunku pracy, natomiast urzędników do służby cywilnej przyjmuje się tylko raz poprzez pierwsze mianowanie. Myślę, że zespół redakcyjny odpowiednio zredaguje przepisy oddające taką właśnie intencję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#RyszardGrodzicki">Zacząłem zastanawiać się nad tym, że pierwszego zakwalifikowania do służby nie należałoby nazwać w inny sposób, rezygnując z używania wyrazu „mianowanie”, aby uniknąć w ten sposób konotacji z Prawem pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#TeresaGórzyńska">Bardzo przepraszam, ale nasze dotychczasowe rozważania nie naruszały przepisów Prawa pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#RyszardGrodzicki">Problem polega na tym, że w trakcie pierwszego mianowania chcemy uniknąć automatycznego nawiązania stosunku pracy. Fakt zakwalifikowania lub stwierdzenia, że ktoś posiada kwalifikacje dające mu możliwość funkcjonowania w ramach korpusu służby cywilnej, nie powoduje jeszcze w tym momencie powstania stosunku pracy. Stosunek pracy powstawałby dopiero z chwilą przydziału i objęcia konkretnego stanowiska.</u>
          <u xml:id="u-136.1" who="#RyszardGrodzicki">Sam fakt, że ktoś wręczy komuś nominację i powie, że powołuje go na jakieś stanowisko, nie oznacza, że ten ktoś wyrazi na to zgodę, bowiem w ostatniej chwili może powiedzieć, że ma to w nosie. Czy może wówczas powstać regres? Nie, ponieważ nie może być regresu stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#TeresaGórzyńska">Tym niemniej powstaje jednak pytanie, jaka byłaby wówczas forma, ponieważ nie byłby to ani stosunek pracy, ani stosunek służbowy, ani jakikolwiek stosunek prawny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#BeataHebdzyńska">Wydaje mi się, że już ustaliliśmy, iż komisja zalicza daną osobę do określonej kategorii w służbie cywilnej. Stwierdziliśmy także, że stosunek pracy w drodze mianowania powinien być nawiązany w ciągu trzech miesięcy od daty zakwalifikowania danej osoby do służby cywilnej, a równocześnie z aktem mianowania powinno nastąpić skierowanie urzędnika do służby cywilnej i wyznaczenie mu konkretnego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#RyszardGrodzicki">Tak, ale w sytuacji, gdy mianowanie następuje po raz pierwszy. Obecnie nastąpiła zmiana sytuacji i urzędnik jest już członkiem służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#BeataHebdzyńska">Wobec tego stosunek pracy jest już nawiązany i nic się nie zmienia poza zmianą kategorii, w której przypadku wystarczy forma aneksu do aktu mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy członkowie zespołu redakcyjnego mogą stwierdzić, że dysponują klarownym obrazem sytuacji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#BeataHebdzyńska">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy po tej wymianie zdań zapis ust. 3 stał się dla państwa w pełni zrozumiały? Tak.</u>
          <u xml:id="u-143.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy wobec tego do omówienia ust. 4, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-143.2" who="#RyszardGrodzicki">„Stanowisko wyznacza urzędnikowi służby cywilnej dyrektor generalny urzędu, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7”.</u>
          <u xml:id="u-143.3" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że treść tego ustępu należałoby zgrać z treścią poprzednich w taki sposób, aby wyraźnie określić limit czasowy przeznaczony na podjęcie decyzji. Nadmierne opóźnienie w tym przypadku musi powodować regres ze strony osoby zainteresowanej albo możliwość odstąpienia od obowiązku podjęcia zatrudnienia, szczególnie w sytuacji, gdy dana osoba dopiero wstępuje do służby cywilnej - a inaczej mówiąc, czyni to pierwszy raz - bowiem z trochę inną sytuacją mamy do czynienia, gdy dana osoba jest już członkiem korpusu służby cywilnej. Uważam, że osoba wstępująca do służby cywilnej musi mieć swobodę wyboru.</u>
          <u xml:id="u-143.4" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ nikt z państwa nie zgłosił uwag uznaję, że Komisja akceptuje treść tego zapisu oraz zgłoszone dotychczas uwagi dotyczące treści tego ustępu.</u>
          <u xml:id="u-143.5" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do omówienia ust. 5, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-143.6" who="#RyszardGrodzicki">„Dyrektor generalny urzędu ustala wysokość wynagrodzenia i wykonuje inne czynności w sprawach z zakresu Prawa pracy urzędnika służby cywilnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”.</u>
          <u xml:id="u-143.7" who="#RyszardGrodzicki">W ust. 5 ponownie pojawia się problem wynagrodzenia i sposobu jego określenia. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos na ten temat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#TeresaGórzyńska">Chciałabym zabrać głos na temat zakresu Prawa pracy. Otóż wydaje mi się, że zapis ten nie jest właściwy, ponieważ Kodeks pracy w wystarczająco jasny sposób określa komu i co powierza, natomiast dyrektor generalny, który jest zwierzchnikiem urzędników, może wykonywać czynności w sprawach wchodzących w skład zakresu stosunków pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#RyszardGrodzicki">Dlaczego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#TeresaGórzyńska">Dlatego, że w sprawach wchodzących w zakres pracy działają także sądy i inne podmioty, w tym także związki zawodowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#BeataHebdzyńska">Chciałabym przypomnieć, że w art. 6 stwierdziliśmy, iż kierownikiem urzędu w rozumieniu przepisów Prawa pracy jest dyrektor generalny urzędu i dlatego nie musimy już zajmować się poszczególnymi przepisami. W związku z tym możemy stwierdzić, że ustala on wysokość wynagrodzenia, ale nie musimy wspominać o innych czynnościach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#RyszardGrodzicki">W jaki sposób w takim razie, byłoby ustalane wynagrodzenie, ponieważ w tym miejscu powracamy do idei zakładającej, że wynagrodzenie w różnych ministerstwach może kształtować się na różnym poziomie na tym samym lub równorzędnym stanowisku.</u>
          <u xml:id="u-148.1" who="#RyszardGrodzicki">Przypominam sobie dyskusję sprzed dwóch tygodni, w trakcie której ktoś z państwa tłumaczył nam, że urzędnicy zatrudnieni w Ministerstwie Kultury i Sztuki zawsze zarabiali mniej, niż urzędnicy w Ministerstwie Finansów.</u>
          <u xml:id="u-148.2" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, iż rodzi się problem, czy komisja służby cywilnej będzie sporządzała siatkę płac obejmującą pracowników służby cywilnej i określającą, że w przypadku danego stanowiska obowiązuje sztywne wynagrodzenie oraz dodatki branżowe, od których chcemy uciec, a które, jak widzę, będą pojawiały się w naszej rzeczywistości, ponieważ ministerstwo x posiada bardziej skomplikowaną strukturę niż ministerstwo y.</u>
          <u xml:id="u-148.3" who="#RyszardGrodzicki">Należy również pamiętać, że pewne zróżnicowanie poziomu płacy na tym samym stanowisku, o czym mówiliśmy podczas wczorajszego posiedzenia Komisji, może wynikać z położenia terytorialnego danego urzędu, tak chociażby, jak w przypadku województwa katowickiego i chełmskiego, które pomimo wszystko bardzo się od siebie różnią.</u>
          <u xml:id="u-148.4" who="#RyszardGrodzicki">Tego typu przepis będzie miał - moim zdaniem - wpływ na inne rozwiązania, do których omówienia przystąpimy w trakcie dalszych prac Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#JanKluczyński">Myślę, że nie powinniśmy w ustawie umieszczać regulacji, które i tak będą łamane przez życie. O ile dobrze pamiętam przebieg dyskusji dotyczącej systemu płac pracowników służby cywilnej, projektowanego jako niezbędny załącznik do projektu tej ustawy, to przedstawiciele strony rządowej jednoznacznie stwierdzili, że jest to właściwe rozwiązanie pod warunkiem, że pracownicy urzędu nie stracą posiadanych w dniu dzisiejszym przywilejów.</u>
          <u xml:id="u-149.1" who="#JanKluczyński">Należy zatem rozumieć, że powinny być zachowane wszystkie przywileje branżowe, a oprócz tego należałoby wyasygnować środki na wszystko, co tylko możliwe w ramach służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-149.2" who="#JanKluczyński">Ponieważ tego typu tendencje na pewno wystąpią, myślę że nadmierne mówienie o tym, iż będziemy mieli do czynienia z absolutną urawniłowką w skali całego państwa, jest nierealne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy tego chcemy, czy nie to będzie, ponieważ jeżeli ktoś wpadnie na pomysł przesunięcia urzędnika służby cywilnej z Ministerstwa Finansów do Ministerstwa Kultury i Sztuki, to taki urzędnik będzie musiał otrzymać pobory w tej wysokości, co w Ministerstwie Finansów.</u>
          <u xml:id="u-150.1" who="#RyszardGrodzicki">Nie ulega wątpliwości, że spowoduje to natychmiast pewne perturbacje w jego nowym miejscu pracy, bowiem wszyscy będą sobie zadawali pytanie, dlaczego ktoś, kto dopiero rozpoczął pracę w tym urzędzie i nie zna się na kulturze, ma zarabiać więcej niż osoby, które pracują w Ministerstwie Kultury i Sztuki od 20 lat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#BeataHebdzyńska">Chciałabym zwrócić uwagę, że znacznie wyprzedzamy w tej chwili zapisy ustawy, bowiem regulacje dotyczące tej kwestii znajdują się dopiero w art. 44, w którym będziemy tworzyli upoważnienie dla prezesa Rady Ministrów dotyczące określania systemu wynagrodzeń dla urzędników.</u>
          <u xml:id="u-151.1" who="#BeataHebdzyńska">W tym rozdziale mówi się jedynie, kto wykonuje te czynności i nie wspomina się o systemie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#RyszardGrodzicki">Pani mecenas, jeżeli w tekście ustawy używa się sformułowania „ustala wynagrodzenie”, to rozumiem, że występuje tu element fakultatywności. Gdyby bowiem istniała ścisła tabela, to dyrektor generalny urzędu nie wyznaczałby wysokości wynagrodzenia, tylko stwierdzał, jakie wynagrodzenie przypisane jest do danego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#BeataHebdzyńska">Wobec tego musimy się zastanowić, czy nie należałoby wykreślić tego zapisu z tekstu ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#RyszardGrodzicki">Uzyskaliśmy w takim razie konkluzję wynikającą z wymiany opinii.</u>
          <u xml:id="u-154.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy rezygnujemy z całego ust. 5?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#BeataHebdzyńska">Uważam, że należy wykreślić cały ust. 5 art. 21.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-156">
          <u xml:id="u-156.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby wyrazić sprzeciw wobec tej propozycji? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-156.1" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego stwierdzam, że Komisja postanowiła wykreślić art. 21 ust. 5 z tekstu ustawy.</u>
          <u xml:id="u-156.2" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia ust. 6, który - przypomnę - otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-156.3" who="#RyszardGrodzicki">„Stanowisko: sekretarza Rady Ministrów, kierownika urzędu centralnego i jego zastępcy, dyrektora generalnego ministerstwa i urzędu centralnego - wyznacza urzędnikowi służby cywilnej prezes Rady Ministrów, a stanowisko dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego - minister właściwy do spraw administracji publicznej, na wniosek wojewody”.</u>
          <u xml:id="u-156.4" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić uwagi do treści tego ustępu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-157">
          <u xml:id="u-157.0" who="#JanKluczyński">Chciałbym przypomnieć, że zgłoszono sugestię, aby wykreślić z treści tego ustępu sekretarza Rady Ministrów, ponieważ jest to stanowisko polityczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-158">
          <u xml:id="u-158.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Wydaje mi się, że wszystkie te stanowiska są stanowiskami politycznymi, skoro wyznacza je prezes Rady Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-158.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Dlaczego tych stanowisk nie wyznacza np. szef służby cywilnej? Wydaje mi się, że kto, jak kto, ale dyrektor generalny musi być neutralny.</u>
          <u xml:id="u-158.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Powinniśmy pamiętać o tym, że komisja służby cywilnej ma być swego rodzaju buforem zabezpieczającym całą polską służbę cywilną przed fluktuacją sił politycznych. Dlatego uważam, że tego rodzaju postanowienie powoduje, iż powracamy do dyskusji sprzed paru miesięcy, kiedy mówiliśmy o tym, jakie stanowiska powinny być stanowiskami politycznymi, a jakie nie. Jeżeli stanowisko dyrektora generalnego ma być stanowiskiem politycznym, to o czym my właściwie mówimy?</u>
          <u xml:id="u-158.3" who="#MariaGintowtJankowicz">Do dyskusji na temat charakteru urzędu zarządzającego służbą cywilną powracamy tak często także i z tego powodu, że to jego szef, wszystko jedno, czy będzie nazywał się przewodniczącym rady służby cywilnej, czy prezesem urzędu, musi być tą osobą, która obsadza raz na jakiś czas, zwykle rzadko, najważniejsze stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-159">
          <u xml:id="u-159.0" who="#JanKluczyński">O ile dobrze pamiętam, twórcy tego przepisu uważali, że pierwszy raz na to stanowisko powinien powoływać odpowiednie osoby prezes Rady Ministrów, a nie przewodniczący służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-160">
          <u xml:id="u-160.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli premier miałby powoływać na te stanowiska odpowiednie osoby po raz pierwszy, a więc na samym początku, to jeszcze można byłoby zrozumieć zawartą w tym przepisie ideę, ale wtedy przepis ten powinien być umieszczony w przepisach przejściowych.</u>
          <u xml:id="u-160.1" who="#RyszardGrodzicki">Problem, jaki pojawia się w kontekście tego ustępu, ma nieco inny charakter. Otóż zastanawiam się, co należałoby zrobić, jeżeli przychodzący do urzędu minister, nie mógłby w żaden sposób dojść do porozumienia z dyrektorem generalnym tego ministerstwa?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-161">
          <u xml:id="u-161.0" who="#MariaGintowtJankowicz">W porozumieniu z odpowiednimi osobami wyznaczono by mu inne stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-162">
          <u xml:id="u-162.0" who="#RyszardGrodzicki">Pojawia się zatem problem wykorzystania dyrektorów generalnych, którzy znajdują się w sferze bezpośredniego styku ze światem polityki. Z różnego rodzaju doświadczeń międzynarodowych wynika, że na tych stanowiskach powinna być zachowana pewne stabilność, która powoduje, że zmiany polityczne nie będą rujnowały funkcjonowania całego urzędu. Myślę, iż członkowie Komisji z całą pewnością zgadzają się z tego rodzaju poglądem.</u>
          <u xml:id="u-162.1" who="#RyszardGrodzicki">Skoro stanowisko dyrektora generalnego znajduje się na styku sfery politycznej ze sferą urzędniczą, możemy sobie wyobrazić - zakładając, że fluktuacja na stanowiskach ministrów będzie większa niż na stanowiskach dyrektorów generalnych - że minister i dyrektor generalny jakiegoś ministerstwa nie potrafią ze sobą współpracować i w związku z tym zrodzi się pytanie, kto będzie decydował o zmianie dyrektora generalnego. Czy będzie to prezes Rady Ministrów?</u>
          <u xml:id="u-162.2" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym przypomnieć, iż zdecydowaliśmy, że prezes Rady Ministrów dokonuje pierwszych mianowań w momencie uruchomienia służby cywilnej, bowiem uznaliśmy, że organ zarządzający służbą cywilną mógłby mieć z tym poważne kłopoty, a urzędy powinny szybko podjąć swoją działalność. Czy wobec tego decydowałby o tym urząd?</u>
          <u xml:id="u-162.3" who="#RyszardGrodzicki">Może w takim razie zawiesilibyśmy rozstrzygnięcie tej kwestii do momentu ustalenia ostatecznego brzmienia art. 9, ponieważ wtedy będzie nam dużo łatwiej podjąć konkretną decyzję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-163">
          <u xml:id="u-163.0" who="#TadeuszMilewski">Czy wobec tego nie należałoby założyć, iż następuje współdziałanie kilku organizmów, ponieważ wykluczałoby to decydującą rolę tylko jednego organu. Jeżeli miałby o tym decydować prezes Rady Ministrów, to powinien to zrobić na umotywowany wniosek szefa służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-164">
          <u xml:id="u-164.0" who="#JanKluczyński">Wniosek musi być umotywowany. Jeszcze raz chciałbym powiedzieć, że wiele gremiów doszło w międzyczasie do przekonania, że stanowisko sekretarza Rady Ministrów jest jednak stanowiskiem politycznym, niezależnie od tego, jak będzie się ono nazywało po wprowadzeniu reformy administracji. Przekazuję panu przewodniczącemu tę opinię z racji przyzwoitości ponieważ czuję się zobowiązany wobec tych osób, które tak twierdziły.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-165">
          <u xml:id="u-165.0" who="#RyszardGrodzicki">W moim przekonaniu, w kancelarii premiera będzie musiał funkcjonować dyrektor generalny, niezależnie od wspomnianego przez pana sekretarza. Być może będziemy musieli wymyślić inną konstrukcję, bo jednak zespół urzędników podstawowych nie powinien ulegać zbyt daleko idącym zmianom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-166">
          <u xml:id="u-166.0" who="#AdamJaroszyński">Jeżeli chcemy odebrać premierowi jakieś kompetencje, które zostały uwzględnione w projekcie, to powinniśmy pamiętać o przepisie konstytucyjnym, który stwierdza, że prezes Rady Ministrów jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-167">
          <u xml:id="u-167.0" who="#TeresaGórzyńska">Myślę, że jest to jedna z tych spraw, w przypadku których odnosimy się raczej do naszych wyobrażeń, które stanowisko jest stanowiskiem politycznym, a które nie.</u>
          <u xml:id="u-167.1" who="#TeresaGórzyńska">Dzieje się tak dlatego, że nie posiadamy żadnego materiału ustawodawczego. Nawiązując do wypowiedzi pana prof. Jaroszyńskiego, chciałabym zauważyć, iż jeżeli stanowisko sekretarza Rady Ministrów będzie stanowiskiem politycznym, to nie będzie on pracownikiem administracji państwowej i służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-167.2" who="#TeresaGórzyńska">Uważam, że w tej chwili nie jesteśmy w stanie ostatecznie rozstrzygnąć tego problemu, ponieważ nie ma jeszcze ustawy, której przepisy określałyby jednoznacznie, które stanowiska będą stanowiskami politycznymi. Dlatego proponuję, abyśmy pozostawili rozstrzygnięcie tej kwestii do chwili ustanowienia odpowiednich regulacji ustawowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-168">
          <u xml:id="u-168.0" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję w takim razie, abyśmy zawiesili dalszą dyskusję na temat ust. 6 i ust. 7 do momentu ostatecznego rozstrzygnięcia brzmienia artykułu, który roboczo określamy jako art. 9.</u>
          <u xml:id="u-168.1" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ sądzę, że podczas następnego posiedzenia Komisji rozpoczniemy dyskusję nad wariantami tego zapisu, chciałbym państwa poinformować, że otrzymają państwo dorobek zespołu roboczego i w związku z tym, będą mogli wybrać jeden z proponowanych modeli.</u>
          <u xml:id="u-168.2" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że dwa tygodnie czasu zupełnie wystarczy na dokonanie konsultacji wewnątrz-klubowych i podczas posiedzenia Komisji będziemy mogli przyjąć model, który ma największe szanse na uzyskanie ogólnej aprobaty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-169">
          <u xml:id="u-169.0" who="#TeresaGórzyńska">Mimo iż zawieszamy dyskusję na temat ust. 7, chciałabym dodać tę samą uwagę, którą zgłosiłam do ust. 5, dotyczącą spraw z zakresu Prawa pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-170">
          <u xml:id="u-170.0" who="#RyszardGrodzicki">W ten sposób zakończyliśmy omawianie art. 21 i przystępujemy obecnie do analizy treści art. 22, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-170.1" who="#RyszardGrodzicki">„Przy mianowaniu urzędnik służby cywilnej składa pisemne ślubowanie następującej treści: „Ślubuję służyć Państwu Polskiemu, przestrzegać porządku prawnego, wykonywać obowiązki urzędnika służby cywilnej sumienne i bezstronnie, zgodnie z najlepszą wiedzą i wolą”.</u>
          <u xml:id="u-170.2" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli państwo pozwolą, to na wstępie chciałbym wyrazić swoje wątpliwości dotyczące treści tego artykułu. Zastanawiam się mianowicie, co oznacza sformułowanie „pisemne ślubowanie”? Na ogół bowiem wyraz „ślubuję”, wypowiada się podczas podniosłej uroczystości.</u>
          <u xml:id="u-170.3" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że z taką właśnie rzeczywistością będziemy mieli do czynienia wówczas, gdy ktoś po raz pierwszy będzie przystępował do służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-171">
          <u xml:id="u-171.0" who="#AdamJaroszyński">Nie ulega wątpliwości, że jest to dosyć niezręczne sformułowanie, natomiast uważam, że fakt złożenia ślubowania powinien być potwierdzony podpisem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-172">
          <u xml:id="u-172.0" who="#RyszardGrodzicki">Nawet w wojsku po powtórzeniu słów przysięgi wojskowej, podpisuje się odpowiedni dokument.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-173">
          <u xml:id="u-173.0" who="#AdamJaroszyński">Chciałbym zwrócić uwagę, że w tekście roty ślubowania znajduje się określenie „Państwo Polskie”, które niekiedy ma zabarwienie pejoratywne w stosunkach międzynarodowych. Dlatego proponowałbym, abyśmy zastąpili je określeniem „Rzeczypospolitej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-174">
          <u xml:id="u-174.0" who="#RyszardGrodzicki">Panie profesorze, nie ulega wątpliwości, że ślubowanie będzie składane na arenie wewnętrznej, a nie w obszarze stosunków międzynarodowych, a więc konotacje zewnętrzne nie będą miały w tym przypadku żadnego znaczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-175">
          <u xml:id="u-175.0" who="#AdamJaroszyński">Powszechnie używa się jednak określenia „Rzeczpospolita”, a nie państwo polskie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-176">
          <u xml:id="u-176.0" who="#RyszardGrodzicki">Jest to ślubowanie podobne do tego, które znajduje się w ustawie o Najwyższej Izbie Kontroli. Czy tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-177">
          <u xml:id="u-177.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Tekst tego ślubowania jest zbieżny z tekstem przyjętym w ustawie o NIK, z tym, że w art. 70 tej ustawy, po wyrazie „obowiązki” umieszczono wyrazy „pracownika NIK”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-178">
          <u xml:id="u-178.0" who="#RyszardGrodzicki">Przyznam się, że w rocie tego ślubowania odczuwam brak odwołania do konstytucji. Proszę, aby zerknęli państwo na art. 37, w którym stwierdza się, że urzędnik służby cywilnej zobowiązany jest przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa.</u>
          <u xml:id="u-178.1" who="#RyszardGrodzicki">W zasadzie moglibyśmy przyjąć, że przysięgę składa się na Konstytucję. Myślę również, że sformułowanie „przestrzegać porządku prawnego” jest zwrotem prawidłowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-179">
          <u xml:id="u-179.0" who="#TeresaGórzyńska">Z pana wypowiedzi można sądzić, że Konstytucja jest czymś innym niż porządek prawny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-180">
          <u xml:id="u-180.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy zatem moglibyśmy wprowadzić do tego zapisu dodatkowe zdanie stwierdzające, że „urzędnik składa przysięgę na Konstytucję”. Proszę pamiętać, iż zawsze dodajemy formułę, że tego typu ślubowanie może być uzupełnione zwrotem „Tak mi dopomóż Bóg”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-181">
          <u xml:id="u-181.0" who="#TeresaGórzyńska">Myślę, że wystarczy dodać, iż złożenie przysięgi odbywa się w sposób uroczysty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-182">
          <u xml:id="u-182.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy z rangi tego wydarzenia nie wynika, że powinno ono być obchodzone uroczyście?</u>
          <u xml:id="u-182.1" who="#RyszardGrodzicki">W jaki sposób opisano akt składania ślubowania przez sędziego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-183">
          <u xml:id="u-183.0" who="#TeresaGórzyńska">Jeżeli można, to chciałabym zgłosić uwagę natury redakcyjnej. Czy nie razi państwa użycie na początku tego przepisu sformowania „Przy mianowaniu”? Uważam, że bardziej odpowiednie byłoby sformułowanie „Urzędnik mianowany składa...”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-184">
          <u xml:id="u-184.0" who="#RyszardGrodzicki">Raczej urzędnik służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-185">
          <u xml:id="u-185.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Uważam, że na wstępie tego artykułu moglibyśmy użyć sformułowania „Mianowania urzędnika dokonuje uroczyście prezes Rady Ministrów po przyjęciu ślubowania”.</u>
          <u xml:id="u-185.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Co się stanie, gdy urzędnik odmówi złożenia ślubowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-186">
          <u xml:id="u-186.0" who="#RyszardGrodzicki">Odmowa złożenia ślubowania traktowana jest, tak jak w innych przypadkach. Odmawiając np. złożenia ślubowania poselskiego nie można zostać posłem i uzyskany w wyborach mandat po prostu wygasa.</u>
          <u xml:id="u-186.1" who="#RyszardGrodzicki">W przepisach ustawy będziemy musieli jednak umieścić przepis regulujący i tę kwestię.</u>
          <u xml:id="u-186.2" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy przyjęli takie założenie, że mianowanie uzyskuje ważność w wyniku złożenia ślubowania, a do tego momentu jest ono jedynie świstkiem papieru. W związku z tym nasuwa się wniosek, że powinniśmy bardziej szczegółowo opisać zarówno sam akt ślubowania, jak i konsekwencje odmowy złożenia ślubowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-187">
          <u xml:id="u-187.0" who="#BeataHebdzyńska">Znajdująca się w art. 22 czysta forma złożenia ślubowania nie rodzi żadnych skutków związanych ze stosunkiem pracy wynikającym z mianowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-188">
          <u xml:id="u-188.0" who="#RyszardGrodzicki">Odmowa złożenia przysięgi wojskowej może natomiast wywołać daleko idące konsekwencje, w tym także ograniczenie wolności osobistej. Oczywiście jest to jednak kwestia naszego stosunku do tego zagadnienia.</u>
          <u xml:id="u-188.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy z aktu ślubowania cokolwiek wynika? Jeżeli nie, to być może w ogóle nie jest ono potrzebne?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-189">
          <u xml:id="u-189.0" who="#TeresaGórzyńska">Chciałabym podać państwu przykład ustawy luksem-burskiej. Jeżeli urzędnik odmawia lub lekceważy przysięgę, jego nominacja - a więc z tego wynika, że składa przysięgę po nominacji - jest uważana jako nieważna i niebyła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-190">
          <u xml:id="u-190.0" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że z samego aktu ślubowania będą wynikały jednak pewne konsekwencje. Otóż naruszenie ślubowania będzie stanowiło podstawę do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Najpierw jednak musimy stwierdzić, że w rocie ślubowania zawarte są jakieś zasady, które można naruszyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-191">
          <u xml:id="u-191.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Uważam, że mianowanie powinno być nieważne z mocy prawa, gdy urzędnik odmawia złożenia ślubowania lub je lekceważy, nie będąc np. ani bezstronnym, ani sumiennym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-192">
          <u xml:id="u-192.0" who="#RyszardGrodzicki">Być może należałoby dodać do tego kilka przymiotników, aby później możliwe było kwalifikowanie tego rodzaju postępowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-193">
          <u xml:id="u-193.0" who="#AdamJaroszyński">Uważam, że nie możemy w tym przypadku użyć sformułowania „lekceważy”, ponieważ w ten sposób pominęlibyśmy zupełnie postępowanie dyscyplinarne w sytuacji, gdy takiego urzędnika należałoby w ogóle usunąć z korpusu służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-193.1" who="#AdamJaroszyński">Uznanie mianowania za nieważne oznacza praktycznie wydalenie ze służby i dlatego pozostawiłbym jedynie sformułowania dotyczące odmowy złożenia ślubowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-194">
          <u xml:id="u-194.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Jeżeli chcemy, aby ślubowanie miało jakiś sens, to powinniśmy uwzględnić skutki, o których mówiła przed chwilą pani dr Górzyńska, bowiem w ślubowaniu zawiera się cała istota tej służby. Postępowanie dyscyplinarne, o którym wspomniał pan prof. Jaroszyński, może mieć zastosowanie w innych przypadkach.</u>
          <u xml:id="u-194.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Możemy oczywiście w ogóle zrezygnować ze ślubowania, jeżeli ma ono być dekoracją, która nie będzie miała żadnego rzeczywistego znaczenia, bo przecież każdy, kto będzie dokonywał pierwszego mianowania, będzie chciał je zorganizować w sposób uroczysty nawet bez zapisu ustawowego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-195">
          <u xml:id="u-195.0" who="#AdamJaroszyński">Co oznacza sformułowanie „lekceważy ślubowanie”? Czy to oznacza, że urzędnik uśmiecha się ironicznie w trakcie składania ślubowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-196">
          <u xml:id="u-196.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Uważam, że ten zapis należy rozumieć znacznie głębiej. Urzędnik będzie lekceważył złożone ślubowanie w trakcie wykonywania swojej pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-197">
          <u xml:id="u-197.0" who="#AdamJaroszyński">To jaki sens będzie miało wobec tego postępowanie dyscyplinarne, którego istotą są działania niezgodne ze złożonym wcześniej ślubowaniem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-198">
          <u xml:id="u-198.0" who="#MariaGintowtJankowicz">To prawda.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-199">
          <u xml:id="u-199.0" who="#TeresaGórzyńska">Ale możemy umieścić zapis dotyczący odmowy złożenia ślubowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-200">
          <u xml:id="u-200.0" who="#AdamJaroszyński">Oczywiście, że tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-201">
          <u xml:id="u-201.0" who="#RyszardGrodzicki">Wyjaśniliśmy sobie zatem sporne kwestie związane z aktem ślubowania. Z państwa wypowiedzi wynika, że będziemy musieli ten przepis nieco przeredagować.</u>
          <u xml:id="u-201.1" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję wobec tego, abyśmy przystąpili do omówienia art. 23, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-201.2" who="#RyszardGrodzicki">„Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić stanowiska, które są zajmowane tylko przez urzędników służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-201.3" who="#RyszardGrodzicki">Czy tylko Rada Ministrów powinna określać takie stanowiska?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-202">
          <u xml:id="u-202.0" who="#JanKluczyński">Gdybyśmy rozszerzyli zakres tej ustawy także na inne urzędy, to stanowiska, które powinny być zajmowane przez urzędników służby cywilnej np. w Kancelarii Prezydenta, mógłby określić sam prezydent. W tym konkretnym przypadku powinna to jednak robić Rada Ministrów, albo prezes Rady Ministrów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-203">
          <u xml:id="u-203.0" who="#RyszardGrodzicki">Interesuje mnie, czy Rada Ministrów może, czy musi określać te stanowiska?</u>
          <u xml:id="u-203.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy zakładamy, że w systemie państwa będą funkcjonowały takie stanowiska, które niezależnie od woli Rady Ministrów muszą być obsadzane pracownikami służby cywilnej?</u>
          <u xml:id="u-203.2" who="#RyszardGrodzicki">W przepisach przejściowych można dla tej regulacji przewidzieć dłuższe vacatio legis tak, aby okres przejściowy trwał do momentu, w którym urzędników służby cywilnej będzie już wystarczająco dużo, aby te stanowiska mogły być przez nich obsadzone.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-204">
          <u xml:id="u-204.0" who="#AdamJaroszyński">Istnieje przepis wykonawczy, określający stanowiska, które muszą być obsadzane urzędnikami służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-205">
          <u xml:id="u-205.0" who="#BeataHebdzyńska">Wydaje się, że taki przepis ma sens wtedy, kiedy ustawodawca chce zobligować do określenia stanowisk, które będą zajmowane tylko przez urzędników służby cywilnej. Można się tylko zastanawiać, czy w tym przepisie nie należałoby dać wyrazu temu, że powinien to być proces ciągły i postępujący wraz z upływem czasu. Innymi słowy mówiąc ustawodawca życzyłby sobie, aby Rada Ministrów stopniowo określała coraz szerszy zakres służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-206">
          <u xml:id="u-206.0" who="#AdamJaroszyński">Myślę, że należy wierzyć w rozsądek Rady Ministrów, która będzie musiała uwzględnić to, iż taką operację można przeprowadzić tylko stopniowo. Ustawa nie może być zbyt kazuistyczna, a tymczasem zaczynamy rozstrzygać bardzo niebezpieczne szczegóły.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-207">
          <u xml:id="u-207.0" who="#BeataHebdzyńska">Sądzę, że najbardziej istotna w tym przypadku, jest rola ustawodawcy, który chciałby coś wyrazić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-208">
          <u xml:id="u-208.0" who="#TeresaGórzyńska">Zgadzam się z opinią wyrażoną przez panią mecenas Hebdzyńską. Po pierwsze, jeżeli przyjmiemy, że istnieją takie stanowiska, to muszą one być określone, ponieważ stanowiska nieokreślone nie istnieją.</u>
          <u xml:id="u-208.1" who="#TeresaGórzyńska">Po drugie - chciałabym zapytać, czy nie sądzą państwo, że zapis tego artykułu należałoby połączyć w jeden przepis z regulacją, w której określone zostaną kategorie poziome - o ile oczywiście zostaną one uchwalone - lub grupę istniejących obok siebie przepisów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-209">
          <u xml:id="u-209.0" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym przypomnieć przebieg dyskusji, w trakcie której formułowaliśmy bardzo wyraźnie tezę, iż może tak się zdarzyć, że nagle zwolni się jakieś stanowisko i aby je obsadzić niekoniecznie należy korzystać z usług urzędnika służby cywilnej, ponieważ na pewien okres można na tym stanowisku zatrudnić urzędnika kontraktowego. Tymczasem ten przepis wyklucza tego rodzaju możliwość, co - przynajmniej w pierwszym okresie - w bardzo istotny sposób utrudniałoby prowadzenie racjonalnej polityki kadrowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-210">
          <u xml:id="u-210.0" who="#JanKluczyński">Otóż w systemie niemieckim przewiduje się, że w wyjątkowych przypadkach niektóre ważne stanowiska mogą być obsadzone osobami pochodzącymi spoza korpusu służby cywilnej, ale przy zachowaniu określonej procedury za zgodą i wiedzą określonych organów. W naszym przypadku takim organem, mogłaby być komisja służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-211">
          <u xml:id="u-211.0" who="#TeresaGórzyńska">Biorąc pod uwagę wypowiedź pana profesora, chciałabym zaproponować, abyśmy wprowadzili zapis stwierdzający, że w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach, na stanowiska, które zajmowane są przez urzędników służby cywilnej, można zatrudnić pracowników na podstawie umowy o pracę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-212">
          <u xml:id="u-212.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy mogłaby mi pani powiedzieć, jaki sens ma tworzenie normy, do której od razu dopisujemy wyjątek mogący stać się w praktyce pewną regułą?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-213">
          <u xml:id="u-213.0" who="#JanKluczyński">Moim zdaniem, przepis ten powinien stwierdzać, że istnieją takie stanowiska, zakładając jednocześnie, że praktyka wymusi odstępstwo od tej normy w zakresie stanowisk specjalistycznych i technicznych, w zaledwie kilku przypadkach.</u>
          <u xml:id="u-213.1" who="#JanKluczyński">Niemcy twierdzą, że w ciągu roku zdarzają się trzy lub pięć takich przypadków, z którymi związana jest wyjątkowo skomplikowana procedura, bowiem minister musi zwrócić się do Komisji, aby zupełnie wyjątkowo wyraziła zgodę na obsadzenie jakiegoś stanowiska przez osobę spoza korpusu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-214">
          <u xml:id="u-214.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze zrozumiałem ideę tej ustawy, to techniczne stanowiska, o których pan wspomniał, w ogóle nie będą obsadzane pracownikami korpusu służby cywilnej, ponieważ w zasadzie chcemy obsadzić tymi pracownikami wyłącznie stanowiska merytoryczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-215">
          <u xml:id="u-215.0" who="#JanKluczyński">Merytoryczne stanowisko w systemie łączności może być stanowiskiem technicznym. Nie ulega wątpliwości, że łączność jest na tyle specyficzną specjalnością, iż nie będzie tam potrzebny urzędnik, tylko wysokiej klasy specjalista od łączności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-216">
          <u xml:id="u-216.0" who="#RyszardGrodzicki">Biorąc pod uwagę przyjęte przez nas kategorie, można byłoby go zaliczyć do kategorii trzeciej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-217">
          <u xml:id="u-217.0" who="#TadeuszStefaniak">Uważam, że przepis art. 23 jest niezbędny, bowiem bez tego przepisu konstrukcja służby cywilnej uległaby rozpadowi. Muszę przyznać, że wierzę w racjonalizm organu wydającego akt wykonawczy i mam nadzieję, że uwzględni on aktualne potrzeby, które będą związane z ogólną liczbą mianowanych urzędników. Sądzę jednak, że nie musimy tego precyzować w ustawie, bowiem w chwili obecnej można określić, że będzie to 10 stanowisk, a za rok obsadzimy pracownikami służby cywilnej 20 takich stanowisk. Nie ulega jednak wątpliwości, że musi to zrobić.</u>
          <u xml:id="u-217.1" who="#TadeuszStefaniak">Rada, aby przepis ten powiązać z dyspozycją dotyczącą struktur wewnętrznych kategorii wymaga przemyślenia. Natomiast z całą pewnością można stwierdzić, że pojawią się wyjątki i dlatego musielibyśmy stworzyć odrębny przepis, który będzie stwierdzał, że w wyjątkowej sytuacji, na okres np. roku, za wiedzą lub w uzgodnieniu z komisją można awaryjnie wypełnić powstałą lukę.</u>
          <u xml:id="u-217.2" who="#TadeuszStefaniak">Takie przypadki muszą być jednak naprawdę czymś wyjątkowym i dlatego powinniśmy je obwarować przepisami. Natomiast sama zasada musi być jednoznaczna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-218">
          <u xml:id="u-218.0" who="#RyszardGrodzicki">Możemy więc stwierdzić, że przyjmujemy ten przepis jako zasadę i zakładamy, że w ustawie pojawi się inny przepis, który będzie dopuszczał wyjątki silnie obwarowane licznymi zastrzeżeniami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-219">
          <u xml:id="u-219.0" who="#JerzySadowski">Proponuję jednak, abyśmy połączyli ten przepis z naszą dyskusją na temat struktury wewnętrznej kategorii, ponieważ te zagadnienia mają ze sobą wiele wspólnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-220">
          <u xml:id="u-220.0" who="#RyszardGrodzicki">Podejrzewam, że przepis ten będzie dotyczył głównie pierwszej kategorii urzędników.</u>
          <u xml:id="u-220.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy wobec tego do omówienia art. 24, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-220.2" who="#RyszardGrodzicki">„Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia dokumenty, jakie należy złożyć przy nawiązaniu stosunku pracy oraz dokumenty wydane urzędnikom służby cywilnej w związku z zatrudnieniem”.</u>
          <u xml:id="u-220.3" who="#RyszardGrodzicki">Jaki jest związek tego artykułu z art. 21 oraz z całym postępowaniem kwalifikacyjnym?</u>
          <u xml:id="u-220.4" who="#RyszardGrodzicki">Biorąc pod uwagę system źródeł prawa można stwierdzić, iż nie ulega wątpliwości, że będzie to musiało być rozporządzenie ze względu na rezygnację z wydawania zarządzeń. Zastanawiam się jednak, czy nie wystarczyłoby zwykłe obwieszczenie informujące o tym, że ktoś, kto ubiega się o nawiązanie stosunku pracy, musi złożyć odpowiednie dokumenty - a wynika to z przepisów innej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-220.5" who="#RyszardGrodzicki">Jakie dokumenty należy przedstawić? Metrykę, świadectwo ukończenia wyższych studiów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-221">
          <u xml:id="u-221.0" who="#JanKluczyński">Możemy przyjąć dwie metody postępowania. Po pierwsze można stwierdzić, że prezes Rady Ministrów coś określa, a po drugie - przesunąć ten artykuł do przepisów wykonawczych dotyczących selekcji, ponieważ w procesie selekcji powinny funkcjonować w miarę stałe i jednolite procedury.</u>
          <u xml:id="u-221.1" who="#JanKluczyński">Niedopuszczalna jest sytuacja, w której jeden z kandydatów przedstawi tylko metrykę, a od drugiego wymaga się udokumentowania przebiegu służby, rekomendacji oraz innych świadectw.</u>
          <u xml:id="u-221.2" who="#JanKluczyński">Ponieważ z dyskusji wynikało, że ustawa zawiera zbyt dużą liczbę różnego rodzaju delegacji, umieszczono ten przepis, jako dosyć ważny, właśnie w tym miejscu projektu ustawy. Jeżeli uważają państwo, że jest on niepotrzebny, to możemy z powodzeniem zamieścić go w przepisach wykonawczych, ale i wtedy premier będzie wyrażał swoją akceptację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-222">
          <u xml:id="u-222.0" who="#RyszardGrodzicki">W treści tego artykułu znajduje się stwierdzenie „dokumenty, jakie należy złożyć przy nawiązaniu stosunku pracy”. Jeżeli dobrze rozumiem, są to dokumenty, które należy złożyć komisji, aby uczestniczyć w postępowaniu kwalifikacyjnym, a przecież takie dokumenty już są i w chwili, gdy dana osoba zostanie zakwalifikowana do służby, teczka z jej dokumentami za nią podąża i w związku z tym rodzi się pytanie, jakie jeszcze dokumenty mogłaby ona złożyć? Świadectwo szczepienia ospy?</u>
          <u xml:id="u-222.1" who="#RyszardGrodzicki">Jakie dokumenty wydaje się w związku z zatrudnieniem?</u>
          <u xml:id="u-222.2" who="#RyszardGrodzicki">Muszę przyznać, że w moim przekonaniu, ten artykuł jest zbędny. A może jest on wynikiem superpragmatyki urzędniczej? Nie?</u>
          <u xml:id="u-222.3" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego proponuję, abyśmy w ogóle z niego zrezygnowali. W tej chwili ogłoszę 20 minut przerwy, po której zakończeniu przystąpimy do omówienia rozdziału IV projektu ustawy.</u>
          <u xml:id="u-222.4" who="#RyszardGrodzicki">Przerwa godz. 11 do godz. 11,20.</u>
          <u xml:id="u-222.5" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ zdecydowaliśmy, że łączymy w jeden rozdział, rozdziały III, IV i V, tytuł kolejnego rozdziału projektu rządowego nie ma większego znaczenia i wobec tego od razu możemy przystąpić do analizy treści art. 25, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-222.6" who="#RyszardGrodzicki">„Dyrektor generalny urzędu, ze względu na potrzeby urzędu, może powierzyć, nie częściej niż raz na 5 lat, urzędnikowi służby cywilnej wykonywanie, przez okres nie dłuższy niż rok w tym samym urzędzie, obowiązków na innym stanowisku niż wyznaczone, zgodnie z jego kwalifikacjami i z zachowaniem dotychczasowego wynagrodzenia. Jeżeli urzędnikowi powierzono wykonywanie obowiązku na stanowisku, z którym związane jest wynagrodzenie wyższe od dotychczas przysługującego, urzędnikowi służby cywilnej przysługuje w okresie wykonywania obowiązków to wyższe wynagrodzenie”.</u>
          <u xml:id="u-222.7" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos na temat treści tego artykułu?</u>
          <u xml:id="u-222.8" who="#RyszardGrodzicki">Nie chciałbym wdawać się w szczegóły legislacyjne, ale sądzę, że w przedstawionym nam zapisie jest zbyt dużo zaimków.</u>
          <u xml:id="u-222.9" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ w artykule tym stwierdza się, że dyrektor generalny urzędu, ze względu na potrzeby urzędu, może powierzyć nie częściej niż raz na 5 lat... przez okres nie dłuższy niż rok, zastanawiam się, czy nie będzie można powierzyć urzędnikowi innego stanowiska, jeżeli zajdzie taka potrzeba, 4 razy po 3 miesiące?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-223">
          <u xml:id="u-223.0" who="#TeresaGórzyńska">Jaki sens ma zastrzeżenie stwierdzające, że urzędnikowi można powierzyć wykonywanie obowiązków na innym stanowisku tylko raz na 5 lat? Przecież urzędnikowi można w każdej chwili wyznaczyć inne stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-224">
          <u xml:id="u-224.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że intencją autorów tego zapisu było zagwarantowanie urzędnikowi, aby zbyt często nie był odrywany od swojego podstawowego stanowiska. Wydaje mi się, że okres tego ograniczenia ma swoją logikę wewnętrzną dopóty, dopóki zakładamy, że powierzenie innego stanowiska następuje na cały rok.</u>
          <u xml:id="u-224.1" who="#RyszardGrodzicki">Zdarza się jednak, że trzeba zastąpić chorego kolegę i powierzenie obowiązków może nastąpić na okres 1 miesiąca lub 2. Czy jeżeli w następnym roku zachoruje następny kolega, to już nie będziemy mogli skorzystać z usług tego urzędnika, bowiem będzie nas obowiązywał 5-letni limit?</u>
          <u xml:id="u-224.2" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że w tym przepisie należałoby użyć innego sformułowania, które częściej pozwalałoby na drobne zastępstwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-225">
          <u xml:id="u-225.0" who="#AdamJaroszyński">Myślę, że autorowi tego przepisu zależało na stwierdzeniu, że wykonywanie obowiązków na innym stanowisku nie może trwać dłużej niż 1 rok w ciągu 5 lat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-226">
          <u xml:id="u-226.0" who="#RyszardGrodzicki">Innymi słowy mówiąc, łączny okres wykonywania obowiązków na innym stanowisku nie może przekroczyć jednego roku w ciągu 5 lat.</u>
          <u xml:id="u-226.1" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że należałoby przeredagować zapis tego artykułu zgodnie z tą intencją.</u>
          <u xml:id="u-226.2" who="#RyszardGrodzicki">Co oznacza pojęcie „zgodne z jego kwalifikacjami”? Czy można prosić o bardziej precyzyjne sformułowanie idei tego określenia? Jeżeli dobrze rozumiem, to w sytuacji, gdy ktoś został zakwalifikowany do danej kategorii, to przeniesienie go na inne stanowisko musi odbyć się w ramach tej samej kategorii. Nie mówię w tej chwili o strukturze wewnętrznej kategorii.</u>
          <u xml:id="u-226.3" who="#RyszardGrodzicki">Czy zakładają państwo, że urzędnik czwartej kategorii może objąć stanowisko przypisane do trzeciej kategorii?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-227">
          <u xml:id="u-227.0" who="#AdamJaroszyński">Wręcz odwrotnie. Urzędnik wyższej kategorii może objąć stanowisko przypisane do niższej kategorii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-228">
          <u xml:id="u-228.0" who="#BeataHebdzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że w treści tego artykułu mówi się o powierzeniu, a nie wyznaczeniu innych obowiązków, zgodnych z kwalifikacjami. Jest oczywiste, że niemożliwe jest powierzenie obowiązków kierownika urzędu urzędnikowi wchodzącemu w skład innej kategorii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-229">
          <u xml:id="u-229.0" who="#RyszardGrodzicki">Należy zatem domniemywać, że urzędnik pierwszej kategorii może być również pracownikiem wykonawczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-230">
          <u xml:id="u-230.0" who="#JanKluczyński">Głównie zależało nam na tym, aby uniknąć absurdów, to znaczy aby kierownika wydziału architektury nie przynoszono do izby skarbowej. Dlatego też, należało rozsądnie ograniczyć dowolność działania dyrektora generalnego w tej sprawie, chociażby poprzez wymóg respektowania odpowiednich kwalifikacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-231">
          <u xml:id="u-231.0" who="#TeresaGórzyńska">Jeżeli można to chciałabym, skierować do panów następujące pytanie. Ponieważ kwalifikacje zależne od kategorii, chciałabym wiedzieć, czy powierzenie obowiązków odbywa się w ramach kategorii, czy nie?</u>
          <u xml:id="u-231.1" who="#TeresaGórzyńska">W związku z tym, że kategorie określiliśmy według kwalifikacji, można sądzić, że powierzenie obowiązków odbywa się w ramach tej samej kategorii. Czy tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-232">
          <u xml:id="u-232.0" who="#JanKluczyński">To pokaże życie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-233">
          <u xml:id="u-233.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa ma jakieś wątpliwości dotyczące tego przepisu? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-233.1" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że powinniśmy zastanowić się nad jego nową redakcją, bowiem być może drugie zdanie należałoby potraktować jako odrębny ustęp.</u>
          <u xml:id="u-233.2" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że wyjaśniliśmy sobie wszystkie niejasności i nie mają już państwo żadnych wątpliwości dotyczących idei tego zapisu.</u>
          <u xml:id="u-233.3" who="#RyszardGrodzicki">W związku z tym przystępujemy do omówienia art. 26, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-233.4" who="#RyszardGrodzicki">„1. Prezes Rady Ministrów, jeżeli przemawia za tym szczególny interes państwowej służby cywilnej, może przenieść urzędnika służby cywilnej do innego urzędu, także do innej miejscowości, wyznaczając mu stanowisko zgodne z jego kwalifikacjami i z wynagrodzeniem nie niższym od dotychczasowego. Przenosząc urzędnika służby cywilnej do innej miejscowości, prezes Rady Ministrów zapewnia mu odpowiednie warunki mieszkaniowe, z uwzględnieniem jego sytuacji rodzinnej. Decyzja w sprawie przeniesienia podlega niezwłocznemu wykonaniu.</u>
          <u xml:id="u-233.5" who="#RyszardGrodzicki">2. Dyrektor generalny urzędu, jeżeli przemawia za tym interes państwowej służby cywilnej może przenieść urzędnika służby cywilnej bez jego zgody raz w roku na okres do 6miesięcy do innego urzędu, także do innej miejscowości, z zachowaniem dotychczasowego wynagrodzenia, w porozumieniu z dyrektorem generalnym tego urzędu.</u>
          <u xml:id="u-233.6" who="#RyszardGrodzicki">3. Niedopuszczalne jest przeniesienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, do urzędu mającego siedzibę w innej miejscowości bez zgody urzędnika służby cywilnej, kobiety w ciąży lub osoby będącej jedynym opiekunem dziecka w wieku do lat 15. Nie można także dokonać takiego przeniesienia w przypadku, gdy stoją temu na przeszkodzie szczególnie ważne względy osobiste lub rodzinne urzędnika służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-233.7" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy rozpoczęli analizę treści tego artykułu od omówienia ust. 1. Czy ktoś z państwa ma jakieś uwag i do treści art. 6 ust. 1?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-234">
          <u xml:id="u-234.0" who="#TeresaGórzyńska">Moje pytanie chciałabym skierować do projektodawców. Czy urzędnik może być przeniesiony z miejscowości do miejscowości wiele razy?</u>
          <u xml:id="u-234.1" who="#TeresaGórzyńska">Moim zdaniem, z zapisu tego ustępu wynika, że urzędnika można przenieść bez jego zgody, pod warunkiem spełnienia pewnych wymagań określonych w tym ustępie, do innej miejscowości, po czym za dwa lata do innej, a za następne dwa lata do jeszcze innej.</u>
          <u xml:id="u-234.2" who="#TeresaGórzyńska">Dlaczego nie wprowadzono w tym przepisie ograniczenia, które dopuszczałoby takie przeniesienie raz na 10 lat, albo 2 razy w okresie całej służby? Muszę powiedzieć, że spotkałam się już kiedyś z takim przepisem i dlatego interesuje mnie, czy dobrze zrozumiałam intencję przyświecającą autorom tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-235">
          <u xml:id="u-235.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że moglibyśmy wprowadzić 5-, a nawet 10-letnią sekwencję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-236">
          <u xml:id="u-236.0" who="#TeresaGórzyńska">Zależy to tylko i wyłącznie od państwa decyzji. Zapytałam o taką możliwość, ponieważ spotkałam się z tego rodzaju rozwiązaniami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-237">
          <u xml:id="u-237.0" who="#JanKluczyński">Myślę, że w naszych warunkach możliwości przeniesienia pracownika służby cywilnej do innej miejscowości będą limitowane np. przez warunki mieszkaniowe. Możemy oczywiście zapisać w ustawie, że przeniesienie może odbyć się raz na kilka lat, ale przecież przyjęliśmy zasadę, że urzędnik służby cywilnej musi być mobilny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-238">
          <u xml:id="u-238.0" who="#RyszardGrodzicki">Proszę zwrócić uwagę na brzmienie art. 28, który stwierdza, że urzędnik może bronić się przed przeniesieniem do innej miejscowości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-239">
          <u xml:id="u-239.0" who="#TeresaGórzyńska">Ale tylko wtedy, gdy w grę wchodzą warunki określone w art. 26 ust. 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-240">
          <u xml:id="u-240.0" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ w całym bloku tych artykułów mówi się o odwołaniu, chciałbym zapytać, co się stanie, jeżeli urzędnik nie wyrazi zgody na przeniesienie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-241">
          <u xml:id="u-241.0" who="#JanKluczyński">Może zrezygnować z pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-242">
          <u xml:id="u-242.0" who="#RyszardGrodzicki">Ale to trzeba wyraźnie powiedzieć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-243">
          <u xml:id="u-243.0" who="#BeataHebdzyńska">Mówi o tym wyraźnie art. 34 ust. 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-244">
          <u xml:id="u-244.0" who="#RyszardGrodzicki">Art. 26 ust. 1 przewiduje możliwość bezwarunkowego przeniesienia urzędnika do innej miejscowości ze wszystkimi klęskami życiowymi, jakie mogą spaść na niego w tym właśnie momencie. Uznajemy bowiem, że służba wymaga, aby w miejscowości x obsadzić jakieś stanowisko, a ponieważ posiada on odpowiednie kwalifikacje, przenosimy go do tej miejscowości wraz z całą rodziną.</u>
          <u xml:id="u-244.1" who="#RyszardGrodzicki">Moim zdaniem, brakuje w tym ustępie zapisu, że urząd ponosi koszty przeprowadzki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-245">
          <u xml:id="u-245.0" who="#JanKluczyński">Tę kwestię reguluje jeden z dalszych artykułów ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-246">
          <u xml:id="u-246.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego artykuł, o którym pan mówi, znajduje się w bardzo odległym miejscu ustawy.</u>
          <u xml:id="u-246.1" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ mówimy o całkowitym przeniesieniu urzędnika do innej miejscowości, być może należałoby sprecyzować pojęcie „szczególnego interesu”. Jestem w stanie sobie wyobrazić, że urzędnika przenosi się również wtedy, gdy w wyniku niezależnych od niego wydarzeń, jego obrad w opinii społecznej jakiejś miejscowości, naraża na szwank służbę cywilną. Innym powodem przeniesienia urzędnika mogą być potrzeby służby związane z obsadzeniem jakiegoś stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-247">
          <u xml:id="u-247.0" who="#JanKluczyński">Uważam, że za szczególny uznać można fakt, iż decyzję o przeniesieniu urzędnika podejmuje osobiście prezes Rady Ministrów, który - jak sądzę - nie będzie zbyt często i bez szczególnego uzasadnienia, podejmował tego rodzaju decyzję. Myślę, że jest to wystarczające zabezpieczenie, ale oczywiście możemy do treści tego artykułu wprowadzić jeszcze jakieś inne warunki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-248">
          <u xml:id="u-248.0" who="#AdamJaroszyński">Wydaje mi się, że narastające z biegiem czasu orzecznictwo dokładnie określi, co należy rozumieć pod pojęciem „szczególny interes”, tak jak określiło znaczenie sformułowania „rażące naruszenie prawa”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-249">
          <u xml:id="u-249.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ostatnie zdanie w tekście tego ustępu, zawierające sformułowanie „niezwłocznemu wykonaniu” oznacza np. okres 7 dni? Czy termin „niezwłocznie” może oznaczać również 2 miesiące?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-250">
          <u xml:id="u-250.0" who="#JanKluczyński">Uważamy, że urzędnik nie powinien dyskutować z premierem tylko wykonywać jego polecenia. Myślę, że premier sam określi kiedy to ma nastąpić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-251">
          <u xml:id="u-251.0" who="#RyszardGrodzicki">Dopóty, dopóki przeniesienia odbywa się z budynku do budynku nie rodzi to większych problemów, ale w przypadku przeniesienia do innej miejscowości, użycie pojęcia „niezwłocznie” jest dosyć wątpliwe i być może należałoby oddzielić te dwie sytuacje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-252">
          <u xml:id="u-252.0" who="#JanKluczyński">Nie zapominajmy, że premier będzie korzystał z przysługującego mu prawa tylko w szczególnej sytuacji. Dlaczego wobec tego mamy go ograniczać i wprowadzać zapis przewidujący np. 2-tygodniowy termin wykonania polecenia, skoro w innej miejscowości nastąpiły jakieś wydarzenia lub pojawiły się problemy wymagające natychmiastowego rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-253">
          <u xml:id="u-253.0" who="#TadeuszStefaniak">Ale oznacza to przeniesienie całej rodziny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-254">
          <u xml:id="u-254.0" who="#JanKluczyński">Rodzina może wyjechać do nowej miejscowości np. za 2 tygodnie. To funkcjonariusz ma niezwłocznie udać się do innej miejscowości, a nie posiadane przez niego meble.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-255">
          <u xml:id="u-255.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę jednak, że bardziej rozsądnym rozwiązaniem byłoby odróżnienie systemu oddelegowania na pewien okres - tak jak np. w ust. 2 - od przeniesienia. Nie wiem, czy w przypadku przeniesienia możemy zachować taką swobodę. Nawet w wojsku, jak wykazuje praktyka, tego rodzaju rozkazy są wcześniej uzgadniane i zanim zamysł przybierze postać rozkazu, rozmawia się z osobą, która ma być przeniesiona i pyta się, co ona o tym sądzi. Można więc stwierdzić, że występuje tu jednak pewien element przygotowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-256">
          <u xml:id="u-256.0" who="#AdamJaroszyński">Dlatego później w różnego rodzaju raportach mówi się o naszych dowódcach, że są niedecyzyjni.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-257">
          <u xml:id="u-257.0" who="#JanKluczyński">Czy można w praktyce sobie wyobrazić, że premier podejmie jakąkolwiek decyzję bez przeprowadzenia rozmowy i dokładnego zapoznania się ze sprawą? Przecież jest to niemożliwe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-258">
          <u xml:id="u-258.0" who="#RyszardGrodzicki">Pod warunkiem, że nie jest to pomysł samego premiera.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-259">
          <u xml:id="u-259.0" who="#JanKluczyński">Myślę, że będą to pomysły wyjątkowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-260">
          <u xml:id="u-260.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy mają państwo jeszcze jakieś zastrzeżenia do treści tego ustępu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-261">
          <u xml:id="u-261.0" who="#TeresaGórzyńska">W ust. 1 i w ust. 2 wymienia się czynności, którym urzędnik służby cywilnej musi poddać się bez jego zgody. Dlaczego wobec tego sformułowania „bez jego zgody” używa się tylko w ust. 2?</u>
          <u xml:id="u-261.1" who="#TeresaGórzyńska">W rozwiązaniu zawartym w art. 26 ust. 2, które zresztą funkcjonuje w ustawie z 1982 r., mówi się o okresie 6 miesięcy jeden raz w roku. Jednak w istocie jest to jeden rok, dlatego że kierownik urzędu może przenieść urzędnika na pół roku w 1996 i na drugie pół roku w 1997 r. Jeżeli rzeczywiście okres ten miałby trwać 6 miesięcy, to czy nie należałoby wspomnieć o jakiejś koniecznej przerwie, ponieważ tego rodzaju zapis jest pewną nieuczciwością.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-262">
          <u xml:id="u-262.0" who="#AdamJaroszyński">Zależy, w jaki sposób pojmujemy rok. Czy jest to 12 następujących po sobie miesięcy, czy rok kalendarzowy, akademicki lub jeszcze inny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-263">
          <u xml:id="u-263.0" who="#RyszardGrodzicki">Otóż dostrzegam taką sytuację, w której urzędnika można byłoby oddelegować nawet na okres dłuższy od jednego roku. Myślę w tej chwili o komisarycznym zarządzie gminy wyznaczanym przez prezesa Rady Ministrów. Z przepisów prawa samorządowego wynika, że prezes Rady Ministrów wyznacza osobę, która spełnia funkcje organów gminy. Akurat w tym wypadku, w grę może wchodzić urzędnik służby cywilnej, ponieważ aby być jednocześnie radą i zarządem trzeba mieć naprawdę duże kwalifikacje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-264">
          <u xml:id="u-264.0" who="#JanKluczyński">Jeżeli pan przewodniczący pozwoli, to chciałbym odpowiedzieć na pierwsze pytanie pani dr Górzyńskiej. Otóż jest to ten szczególny przypadek, w którym osobiste zaangażowanie prezesa Rady Ministrów ucina jakiekolwiek dyskusje na ten temat. Natomiast dbając o to, aby dyrektorzy generalni urzędów nie nadużywali tego przepisu, wprowadziliśmy możliwość odwołania się od ich decyzji.</u>
          <u xml:id="u-264.1" who="#JanKluczyński">W moim przekonaniu nie powinniśmy wprowadzać zbyt szerokiej możliwości odwołania się od decyzji premiera, bo jeżeli już ktoś funkcjonuje w tej służbie, to nad nim - zgodnie ze starym porzekadłem - jest tylko Pan Bóg i pan marszałek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-265">
          <u xml:id="u-265.0" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ podałem państwu przykład czasowego oddelegowania urzędnika służby cywilnej, chciałbym dodać, że w przepisach obowiązującego obecnie prawa przewidziana jest sytuacja, w której prezes Rady Ministrów może mianować kogoś, jako osobę spełniającą funkcje organów gminy na okres nawet 2 lat, a takiej możliwości nie przewiduje się w tej ustawie.</u>
          <u xml:id="u-265.1" who="#RyszardGrodzicki">Proszę, aby znaleźli państwo, biorąc pod uwagę brzmienie art. 26, przepis, który będzie zezwalał w takiej sytuacji na oddelegowanie tego samego urzędnika. Z punktu widzenia interesów gminy byłoby bowiem lepiej, gdyby była to stale ta sama osoba.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-266">
          <u xml:id="u-266.0" who="#TadeuszStefaniak">Jeżeli można, to chciałbym powrócić do ostatniego zdania zapisu art. 26 ust. 1 „Decyzja w sprawie przeniesienia podlega niezwłocznemu wykonaniu”. Otóż zastanawiam się, czy to zdanie jest w ogóle potrzebne w sytuacji, gdy zostanie wyznaczona data, a jeżeli urzędnik się do niej nie dostosuje, będzie podlegał określonym sankcjom przewidzianym w innych przepisach.</u>
          <u xml:id="u-266.1" who="#TadeuszStefaniak">Gdybyśmy jednak mimo wszystko uznali, że zdanie to jest zasadne, czy nie należałoby wprowadzić zastrzeżenia, że nie stosuje się do niego art. 28 ust. 1, który stwierdza, że decyzja nie podlega zaskarżeniu i nie wstrzymuje jej wykonania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-267">
          <u xml:id="u-267.0" who="#JanKluczyński">Można odwrócić tę sytuację i powiedzieć, że skoro zaskarżeniu może podlegać decyzja określona w art. 26 ust. 2, to nie może mu podlegać decyzja określona w art. 26 ust. 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-268">
          <u xml:id="u-268.0" who="#AdamJaroszyński">Wyłączenie zaskarżalności musi być bardzo wyraźne ze względu na ustawę o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-269">
          <u xml:id="u-269.0" who="#RyszardGrodzicki">Przyjmijmy, że członkami korpusu służby cywilnej są małżonkowie. Co stanie się z jednym z nich w sytuacji, gdy drugiego z nich premier przeniesie do innej miejscowości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-270">
          <u xml:id="u-270.0" who="#TadeuszStefaniak">Art. 26 wyraźnie stwierdza, że przeniesienie odbywa się z uwzględnieniem stanu rodzinnego urzędnika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-271">
          <u xml:id="u-271.0" who="#JanKluczyński">Nikt nie regulował takiej sytuacji przepisami ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-272">
          <u xml:id="u-272.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy mają państwo jeszcze inne uwagi do treści art. 26 ust. 1?</u>
          <u xml:id="u-272.1" who="#RyszardGrodzicki">Zastanawiam się, biorąc pod uwagę treść art. 28, czy nie powinniśmy jednak wprowadzić jakiejś formy kontroli decyzji podejmowanych w tym zakresie przez prezesa Rady Ministrów?</u>
          <u xml:id="u-272.2" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli jest to sytuacja, która może zrodzić problem odpowiedzialności dyscyplinarnej, to być może byłoby wtedy lepiej przeprowadzić wydalenie ze służby zamiast przenosić pracownika do innej miejscowości. Podejrzewam, że jeżeli racje będą oczywiste, to pracownik sam będzie chciał odejść. Być może jednak istnieją pewne szare strefy, w których powinna nastąpić kontrola decyzji, podejmowanych nawet przez prezesa Rady Ministrów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-273">
          <u xml:id="u-273.0" who="#BeataHebdzyńska">Wydaje mi się, że taka kontrola powinna nastąpić i to z kilku powodów. Po pierwsze - z tego względu, że nie określamy wyraźnie, co oznacza sformułowanie „szczególny interes służby”, stwierdzając jedynie, że to, czy słusznie stosujemy ten przepis wykaże nam orzecznictwo.</u>
          <u xml:id="u-273.1" who="#BeataHebdzyńska">Po drugie - ust. 3 określa już sytuację, w której przeniesienie jest niedopuszczalne. Jeżeli precyzujemy, w jakiej sytuacji przeniesienie jest niedopuszczalne, to musimy stworzyć jak gdyby drogę, do wyegzekwowania tego przepisu.</u>
          <u xml:id="u-273.2" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli ktoś naruszy przepis art. 26 ust. 3, to wówczas można ubiegać się o jego wyegzekwowanie i dlatego byłoby lepiej, gdybyśmy dopuścili możliwość kontroli wydawanych decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-274">
          <u xml:id="u-274.0" who="#RyszardGrodzicki">Nie byłaby to jednak kontrola NSA, tylko komisji, czyli urzędu, który będzie nadzorował działalność służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-274.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy wobec tego zalecamy wprowadzenie możliwości funkcjonowania takiej kontroli? W tej sytuacji decyzja o przeniesieniu byłaby zawieszana i wówczas niezwłocznie można byłoby oddelegować innego pracownika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-275">
          <u xml:id="u-275.0" who="#AdamJaroszyński">Skarga nie wstrzymuje wykonania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-276">
          <u xml:id="u-276.0" who="#RyszardGrodzicki">Czyli ostatnie zdanie obecnego zapisu tego artykułu pozostawilibyśmy bez zmian. Czy tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-277">
          <u xml:id="u-277.0" who="#TadeuszStefaniak">W tej sytuacji jest ono zupełnie niepotrzebne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-278">
          <u xml:id="u-278.0" who="#RyszardGrodzicki">Czyli skreślamy ostatnie zdanie w art. 26 ust. 1. Czy tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-279">
          <u xml:id="u-279.0" who="#TadeuszStefaniak">Tak, a w art. 28, w którym stwierdza się, że: „Od decyzji określonej w art. 25 i art. 26 ust. 2”, należy skreślić wyrazy „ust. 2” i wtedy zapis art. 28 będzie odnosił się do całego art. 26.</u>
          <u xml:id="u-279.1" who="#TadeuszStefaniak">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do art. 26 ust. 2?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-280">
          <u xml:id="u-280.0" who="#BeataHebdzyńska">Proponuję, abyśmy wykreślili z treści tego ustępu sformułowanie „bez jego zgody”, ponieważ nie występuje ono w ust. 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-281">
          <u xml:id="u-281.0" who="#JerzySadowski">Chciałbym zwrócić uwagę, że przyjęcie poprawki dotyczącej art. 28 rodzi pewne konsekwencje. W sytuacji gdy komisja powoływana jest przez premiera, po czym można się do niej odwołać od jego decyzji, wydaje się, że ten zapis jest dosyć niezręczny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-282">
          <u xml:id="u-282.0" who="#JanKluczyński">Przypomnę, że szczególne postępowanie ma dotyczyć przypadków, gdy następuje potrzeba nagłego ratowania sytuacji w danym urzędzie. W związku z tym nie powinna o tym decydować komisja, ponieważ jest to kwestia znajdująca się w sferze zarządzania kadrami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-283">
          <u xml:id="u-283.0" who="#RyszardGrodzicki">Może w takim razie powinniśmy wprowadzić kontrolę wstępną, używając w tym celu sformułowania „prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii komisji”. Wtedy uwzględnione zostaną zastrzeżenia zgłoszone przez pana profesora Kluczyńskiego.</u>
          <u xml:id="u-283.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy w takim przypadku nadal będzie służyło odwołanie do NSA?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-284">
          <u xml:id="u-284.0" who="#JanKluczyński">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-285">
          <u xml:id="u-285.0" who="#BeataHebdzyńska">Zależało to będzie także od tego, w jaki sposób rozumiemy tę komisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-286">
          <u xml:id="u-286.0" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że ten fragment powinniśmy zredagować ostatecznie po przyjęciu art. 9.</u>
          <u xml:id="u-286.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy mają państwo jeszcze jakieś uwagi do art. 26 ust. 2? Rozumiem, że podjęliśmy decyzję o wykreśleniu sformułowania „bez jego zgody”. Czy tak? Tak. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-286.2" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy wobec tego do omówienia art. 26 ust. 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-287">
          <u xml:id="u-287.0" who="#TeresaGórzyńska">Ponieważ w art. 26 nie mówi się ani o żadnym szczególnym interesie, ani o interesie służby cywilnej, natomiast w art. 27 stwierdza się, że będąc urzędnikiem mogę przenieść się do innego urzędu jeżeli nie narusza to interesów służby cywilnej, konieczne jest zachowanie wyrazów „bez zgody”, ponieważ gdy osoby wymienione w tym ustępie wyrażą taką wolę, to można je przenieść. Wówczas ochrona z ust. 3 przestaje działać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-288">
          <u xml:id="u-288.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do treści tego ustępu i całego artykułu 26? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-288.1" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystąpimy obecnie do omówienia art. 27, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-288.2" who="#RyszardGrodzicki">„Przeniesienie urzędnika służby cywilnej do innego urzędu, także do innej miejscowości, na wniosek urzędnika służby cywilnej lub za jego zgodą, może nastąpić w każdym czasie, jeżeli nie narusza to interesu państwowej służby cywilnej. Przeniesienia dokonuje dyrektor generalny urzędu, w którym urzędnik służby cywilnej wykonuje pracę, po porozumieniu z dyrektorem generalnym urzędu, do którego przenosi się urzędnika”.</u>
          <u xml:id="u-288.3" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jakieś uwagi do treści tego artykułu? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-288.4" who="#RyszardGrodzicki">Stwierdzam, że Komisja zaaprobowała proponowane brzmienie art. 27 projektu ustawy.</u>
          <u xml:id="u-288.5" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy wobec tego do omówienia art. 28, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-288.6" who="#RyszardGrodzicki">„1. Od decyzji określonej w art. 25 i art. 26 ust. 2, urzędnikowi służby cywilnej przysługuje odwołanie do komisji w ciągu 14 dni od doręczenia decyzji. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. Na decyzję komisji służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.</u>
          <u xml:id="u-288.7" who="#RyszardGrodzicki">2. W przypadku uwzględnienia odwołania urzędnikowi służby cywilnej przysługuje odszkodowanie w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia”.</u>
          <u xml:id="u-288.8" who="#RyszardGrodzicki">Przypomnę, że przed chwilą dyskutowaliśmy na temat zapisu art. 28 ust. 1. Czy ktoś z państwa chciałby przedstawić nowe argumenty lub propozycje dotyczące treści tego ustępu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-289">
          <u xml:id="u-289.0" who="#BeataHebdzyńska">Przemyślałam swoją poprzednią wypowiedź i doszłam do wniosku, że popełniłam jednak błąd. Proszę zauważyć, że odwołanie rozpatruje komisja do spraw pracowniczych, a więc nie możemy prowadzić rozwiązania, w którym zasięgano by jedynie jej opinii. Decyzję o tym, czy istnieje szczególny interes państwowej służby cywilnej podejmuje prezes Rady Ministrów, który najlepiej orientuje się, w jaki sposób należy zarządzać kadrami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-290">
          <u xml:id="u-290.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze rozumiem, to sytuacja opisana w art. 26 jest sytuacją awaryjną, która powstała, jak gdyby z winy pracownika i dlatego procedura polegająca na przeniesieniu go do innego urzędu lub nawet miejscowości bez pytania o zdanie. albo namawianie go, aby wystąpił ze służby, jest w pełni zrozumiała.</u>
          <u xml:id="u-290.1" who="#RyszardGrodzicki">Natomiast z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy pojawia się nagła potrzeba służby i chociaż nie ma żadnej winy ze strony pracownika, chce się go przenieść na stałe wbrew jego woli. Myśląc o tym przypadku proszę sobie przypomnieć, co mówiliśmy na temat urzędu kwalifikacyjnego i zastanowić się nad tym, czy tego rodzaju decyzja nie powinna być rozstrzygana w ramach procedury kwalifikacyjnej, bowiem nie ulega wątpliwości, że jest to przypisanie urzędnika na stałe do innego stanowiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-291">
          <u xml:id="u-291.0" who="#BeataHebdzyńska">Wydaje mi się, że zadaniem komisji kwalifikacyjnej jest jedynie sprawdzenie kwalifikacji kandydatów, a nie sposobu zarządzania kadrami i w związku z tym nie może ona decydować o obsadzie stanowisk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-292">
          <u xml:id="u-292.0" who="#RyszardGrodzicki">Pod warunkiem, że nie będzie odrębnym urzędem, niezależnym od premiera bo wówczas wszystko może się zmienić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-293">
          <u xml:id="u-293.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Kto w takim razie zarządza kadrami?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-294">
          <u xml:id="u-294.0" who="#BeataHebdzyńska">Z całą pewnością nie komisja kwalifikacyjna, która nie zajmuje się obsadzaniem stanowisk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-295">
          <u xml:id="u-295.0" who="#TeresaGórzyńska">Uważam, że dyskusja na ten temat jest przedwczesna, ponieważ nie mamy w tej chwili pojęcia o tym, jakie kompetencje będzie posiadała komisja lub urząd. Wobec tego, w tej chwili nie możemy ustosunkowywać się do tej kwestii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-296">
          <u xml:id="u-296.0" who="#RyszardGrodzicki">Być może, problem ten będziemy mogli ostatecznie rozstrzygnąć dopiero po ustaleniu brzmienia art. 9 wraz z pochodnymi. Niewątpliwie będzie to zależało od tego, kto będzie zarządzał całą służbą cywilną, bo być może odwołanie należało będzie kierować do premiera.</u>
          <u xml:id="u-296.1" who="#RyszardGrodzicki">Jaki jest charakter odszkodowania, o którym wspomina się w art. 28 ust. 2?</u>
          <u xml:id="u-296.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy jest to odszkodowanie za poniesione wydatki? Nie. A może gratyfikacja za szkody moralne?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-297">
          <u xml:id="u-297.0" who="#AdamJaroszyński">Biorąc pod uwagę konstrukcję tego artykułu wydaje mi się, że będzie to odszkodowanie za szkody rzeczywiste. Zapewne projektodawca to miał właśnie na myśli i dlatego trzeba by wyłączyć możliwość dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych albo zdecydować się na rozwiązanie żywiołowe i dopuścić do dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-298">
          <u xml:id="u-298.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jest to forma kary dla organu zarządzającego takie przeniesienie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-299">
          <u xml:id="u-299.0" who="#AdamJaroszyński">I tak to można rozumieć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-300">
          <u xml:id="u-300.0" who="#TeresaGórzyńska">Myślę, że przede wszystkim ma być to jakaś forma rekompensaty dla urzędnika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-301">
          <u xml:id="u-301.0" who="#RyszardGrodzicki">Zgadzam się z pani opinią, ale tylko w tym przypadku, gdy następuje przeniesienie z miejscowości do miejscowości. Natomiast, gdy odbywa się ono na terenie jednej miejscowości, z budynku do budynku i jest objęte również tą procedurą, to muszę powiedzieć, że nie bardzo wiem, co o tym sądzić. Jest to bowiem, albo pewna forma kary wymierzanej dyrektorowi generalnemu za to, że podjął taką decyzję, albo forma odszkodowania moralnego wyrażona w postaci pieniędzy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-302">
          <u xml:id="u-302.0" who="#TeresaGórzyńska">Być może należałoby powiązać to odszkodowanie tylko i wyłącznie z przypadkami, o których mowa w art. 26.</u>
          <u xml:id="u-302.1" who="#TeresaGórzyńska">Interesuje mnie poza tym, dlaczego urzędnikowi przysługuje odszkodowanie tylko w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia? Pan profesor Jaroszyński powiedział przed chwilą, że są to rzeczywiste koszty. A może będą one wyższe od jednomiesięcznego wynagrodzenia?</u>
          <u xml:id="u-302.2" who="#TeresaGórzyńska">Ponadto urzędnik może przebywać w sytuacji wielkiego dyskomfortu, o której mowa w art. 26, przez wiele miesięcy, ponieważ ze względu na postępowanie administracyjne oraz postępowanie przed komisją, trudno oczekiwać, że rozstrzygnięcie tej sprawy nastąpi w ciągu jednego miesiąca. W związku z tym może okazać się, że rekompensata, jaką ma otrzymać, będzie zbyt niska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-303">
          <u xml:id="u-303.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy wprowadzeniu tego ustępu do treści art. 28 towarzyszyły jakieś szczególne względy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-304">
          <u xml:id="u-304.0" who="#JanKluczyński">Był on preferowany przez Biuro Prawne Urzędu Rady Ministrów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-305">
          <u xml:id="u-305.0" who="#RyszardGrodzicki">Zapis ten ma sens jedynie w przypadku przenoszenia pracownika służby cywilnej do innej miejscowości, bowiem wówczas rzeczywiście może pojawić się jakieś roszczenie. Natomiast w przypadku przenoszenia pracownika z urzędu do urzędu, w tej samej miejscowości, przepis ten jest formą kary.</u>
          <u xml:id="u-305.1" who="#RyszardGrodzicki">Może wobec tego powinniśmy zapisać w treści tego artykułu następujące sformułowanie „jeżeli komisja uchyli decyzję, to dyrektor, który ją podjął wpłaci na rzecz skarbu państwa...” i w miejsce kropek wpiszemy następnie odpowiednią kwotę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-306">
          <u xml:id="u-306.0" who="#AdamJaroszyński">Czy dyrektor miałby wpłacić tę kwotę osobiście?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-307">
          <u xml:id="u-307.0" who="#RyszardGrodzicki">Tak, osobiście. Wydaje mi się jednak, że będzie to absurdalne rozwiązanie i dlatego uważam, że lepszą metodą rozwiązania tego problemu byłoby wykreślenie ust. 2 z treści art. 28.</u>
          <u xml:id="u-307.1" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się ponadto, że jeżeli chcemy podkreślać podległość służbową i hierarchiczną, to odwoływanie się przy każdej okazji do organów funkcjonujących poza służbą cywilną, również nie jest właściwe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-308">
          <u xml:id="u-308.0" who="#JerzySadowski">Pragnę zwrócić uwagę, że jest to wyjątkowa sytuacja. Podejrzewam, że w ciągu 5 lat zostanie podjęta jedna lub dwie takie decyzje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-309">
          <u xml:id="u-309.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa miałby jeszcze jakieś uwagi do treści art. 28? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-309.1" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do analizy treści art. 29, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-309.2" who="#RyszardGrodzicki">„W razie likwidacji urzędu, do którego urzędnik służby cywilnej został skierowany, lub przekształcenia urzędu w sposób uniemożliwiający dalsze wykonywanie pracy w tym urzędzie, prezes Rady Ministrów lub działający z jego upoważnienia minister właściwy do spraw administracji publicznej kieruje urzędnika służby cywilnej do innego urzędu. Przepisy art. 26 i 28 stosuje się odpowiednio”.</u>
          <u xml:id="u-309.3" who="#RyszardGrodzicki">Artykuł ten jest swego rodzaju zabezpieczeniem praw urzędnika w przypadku likwidacji zakładu. Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do jego treści?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-310">
          <u xml:id="u-310.0" who="#AdamJaroszyński">Pragnę zwrócić uwagę, że jednocześnie likwiduje on możliwość stosowania przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych itd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-311">
          <u xml:id="u-311.0" who="#TeresaGórzyńska">W artykule tym mówi się jedynie o likwidacji zakładu, nie wspominając ani słowem o reorganizacji. Wydaje mi się, że w przypadku urzędów państwowych, w których będzie funkcjonowała służba cywilna, istnieje większa szansa na ich reorganizację niż likwidację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-312">
          <u xml:id="u-312.0" who="#RyszardGrodzicki">Pani doktor, nie zwróciła pani uwagi, że w treści tego artykułu mówi się o likwidacji lub przekształceniu urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-313">
          <u xml:id="u-313.0" who="#TeresaGórzyńska">Bardzo przepraszam, ale nie zauważyłam tego fragmentu tekstu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-314">
          <u xml:id="u-314.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Muszę przyznać, że mam coraz większe wątpliwości, ponieważ wydaje mi się, że panie i panowie posłowie powinni zarzucić nam, iż jesteśmy niekonsekwentni, bo chociaż proponujemy utworzenie jakiegoś nowego podmiotu - nie ma w tej chwili znaczenia, czy będziemy go nazywali komisją, urzędem lub organem - to jednak dotychczas analizowane przez nas artykuły powracają znowu do idei operatywnego zarządzania kadrami przez prezesa Rady Ministrów. W związku z tym, zadaję sobie pytanie, w jakim celu tworzymy wspomniany już urząd?</u>
          <u xml:id="u-314.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Cały czas rozumiem, że potrzeba utworzenia tego urzędu wynika z chęci uprawdopodobnienia wprowadzenia oderwanego od polityki systemu zarządzania urzędnikami służby cywilnej. Chociaż męczyliśmy się najpierw zastanawiając się nad tym, w jaki sposób pokazać katalog zadań, które ta instytucja powinna spełniać w naszej rzeczywistości, w tej chwili dyskutujemy o tym samym, to znaczy, kto de facto będzie wykonywał związane z funkcjonowaniem służby cywilnej zadania, bowiem analizując poszczególne artykuły spotykamy się ze stwierdzeniami w rodzaju premier wyraża zgodę, przenosi, przyznaje itp.</u>
          <u xml:id="u-314.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Jeżeli chcemy tworzyć jakąś instytucję, to musi ona mieć wyraźnie określone zadania podmiotu zarządzającego służbą cywilną i dlatego nie powinniśmy się co chwila odwoływać do prezesa Rady Ministrów. Uważam, że respektujemy przepisy Konstytucji, ponieważ tworzony przez nas podmiot podlega jednak prezesowi Rady Ministrów i dlatego wydaje mi się, że jest to dająca się obronić konstrukcja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-315">
          <u xml:id="u-315.0" who="#ZbyszekZaborowski">Proponuję, abyśmy powrócili do rozstrzygnięcia tej kwestii w momencie, gdy ustalimy już ostateczne brzmienie art. 9.</u>
          <u xml:id="u-315.1" who="#ZbyszekZaborowski">Mimo sugestii zawartej w wypowiedzi pani prof. Gintowt-Jankowicz, nie dostrzegam wspomnianej przez nią sprzeczności, bowiem apolityczny korpus służby cywilnej jest jednym z aspektów całego problemu, natomiast drugim jest możliwość zarządzania kadrami przez powołane do tego organy.</u>
          <u xml:id="u-315.2" who="#ZbyszekZaborowski">Niezależnie od tego, czy będzie to urząd, czy komisja służby cywilnej, nie może się ona przeciwstawiać reorganizacji struktury rządu, jeżeli podejmie się taką decyzję polityczną, ponieważ prezes Rady Ministrów musi mieć możliwość przeniesienia urzędnika z likwidowanego urzędu.</u>
          <u xml:id="u-315.3" who="#ZbyszekZaborowski">Co w takiej sytuacji miałaby robić komisja? Protestować przeciwko likwidacji urzędu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-316">
          <u xml:id="u-316.0" who="#AndrzejSłomski">Również nie chciałbym być wśród tych osób, które będą zarzucały niekonsekwencję prowadzonym przez nas rozważaniom. Myślę, że nasza, jakże ważna dyskusja - o czym świadczy chociażby ten przykład - powinna w moim przekonaniu, uwzględniać nieco realiów otaczającej nas rzeczywistości, występujących nie tylko na najwyższych szczeblach administracji państwowej w Warszawie, ale także, w tzw. terenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-317">
          <u xml:id="u-317.0" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ pani profesor przebywała przez chwilę poza salą obrad, chciałbym panią poinformować, że przedstawiłem uczestnikom naszego spotkania przykład świadczący o tym, że może zaistnieć potrzeba oddelegowania pracownika służby cywilnej do innej miejscowości nawet na okres dłuższy niż określono to w art. 26 projektu ustawy. Taka możliwość istnieje w przypadku komisarycznego zarządu gminy i muszę przyznać, że mogę sobie wyobrazić, iż takie zadanie może być powierzone pracownikowi korpusu służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-318">
          <u xml:id="u-318.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Pragnę wyjaśnić, że cały czas opowiadam się za mobilnością pracowników służby cywilnej, a tym samym możliwością powierzania im tego rodzaju zadań.</u>
          <u xml:id="u-318.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Ani przez chwilę nie myślałam o tym, aby służba cywilna mogła mieć zamiar uniemożliwić lub utrudnić przekształcenie lub likwidację urzędów. Zastanawiałam się jedynie, czy konsekwencje tego faktu należy przypisać prezesowi Rady Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-318.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Przyznam, że art. 29 zmusza mnie do następującej refleksji. Ponieważ dosłownie za chwilę przedmiotem obrad Sejmu stanie się reforma centrum gospodarczego przyznam, że nie chciałabym być w skórze pracowników naczelnych organów administracji, którzy mają równolegle z wprowadzeniem reformy tworzyć służbę cywilną.</u>
          <u xml:id="u-318.3" who="#MariaGintowtJankowicz">Uważam, że w sytuacji, gdy nastąpiło zderzenie w czasie procesu realizacji tych dwóch ogromnych reform, jest to zadanie wręcz fantastyczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-319">
          <u xml:id="u-319.0" who="#JerzySadowski">Wypowiedź pani profesor zrozumiałem jako pytanie o stanowisko szefa służby cywilnej. Innymi słowy mówiąc ma pani zastrzeżenia nie tyle do przepływu kadr, co do sposobu określania przedmiotu, który nimi zarządza. Faktem jest, że w krajach zachodnich, korpus służby cywilnej jest w zdecydowany sposób oddzielony od stanowisk politycznych. Najwyższe stanowisko w służbie cywilnej, odpowiadające w naszym przypadku, stanowisku sekretarza Rady Ministrów, jest stanowiskiem apolitycznym i zajmująca je osoba zarządza całą służbą cywilną, posiadając również uprawnienia do dokonywania przesunięć kadrowych pomiędzy poszczególnymi urzędami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-320">
          <u xml:id="u-320.0" who="#RyszardGrodzicki">Podobnie jak w innych, tak i w tym artykule, używamy wyrazu „komisja”, który zostanie zastąpiony odpowiednim zwrotem w momencie, gdy przesądzimy już ostateczny kształt art. 9 ustawy.</u>
          <u xml:id="u-320.1" who="#RyszardGrodzicki">Być może w zależności od tego, czy przyjmiemy, że będzie to robił prezes Rady Ministrów, czy ktoś kto będzie stał na czele szeroko rozumianej służby cywilnej, w przypadku gdy zdecydujemy, iż będzie to organ pozarządowy, prawdopodobnie pojawi się pewien konflikt, ale wtedy po prostu możemy zmienić konstrukcję art. 29.</u>
          <u xml:id="u-320.2" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że podczas następnego posiedzenia Komisji przeanalizujemy przedstawioną nam propozycję zapisu art. 9 i ostatecznie przesądzimy o jego kształcie, a ponieważ nasza dyskusja powinna zbiec się z działaniami zespołu roboczego, nie sądzę, aby pojawiły się jakieś trudności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-321">
          <u xml:id="u-321.0" who="#TadeuszStefaniak">Rozumiem, że kwestia organu klasyfikującego i organu dysponującego jest nadal otwarta. Ponieważ jednak wiemy już, że powinien istnieć organ dysponujący, to nawiązując do wypowiedzi pana dyrektora Sadowskiego, chciałbym zaproponować, abyśmy powrócili jeszcze na chwilę do art. 26 ust. 2, z którego treścią wiąże się następujące pytanie. Jeżeli będzie istniał organ dysponujący, to czy przeniesienia pracownika pomiędzy urzędami będzie dokonywał dyrektor generalny urzędu, czy szef tego organu?</u>
          <u xml:id="u-321.1" who="#TadeuszStefaniak">Myślę, że pracowników służby cywilnej pomiędzy urzędami powinien przenosić szef służby cywilnej, natomiast nie powinien tego robić dyrektor urzędu, w którym pracuje dany urzędnik.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-322">
          <u xml:id="u-322.0" who="#RyszardGrodzicki">Dyrektor generalny urzędu może przesunąć pracownika w ramach tego samego urzędu na podstawie przepisów art. 25. Natomiast przesunięcia pracownika pomiędzy urzędami mógłby dokonać ktoś stojący wyżej w hierarchii i to być może za zgodą dyrektora danego urzędu lub dyrektorów obydwu urzędów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-323">
          <u xml:id="u-323.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Mam pewne wątpliwości dotyczące drugiego zdania w tekście tego artykułu, to znaczy „Przepisy art. 26 i 28 stosuje się odpowiednio”. zastanawiam się, czy zapis ten dotyczy wszystkich przepisów zawartych w tych artykułach, bowiem można sobie wyobrazić, że stosuje się w pełni do przepisów art. 26, natomiast w drugim przypadku mówi się chyba o art. 28 ust. 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-324">
          <u xml:id="u-324.0" who="#JanKluczyński">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-325">
          <u xml:id="u-325.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Ponieważ postanowiliśmy wykreślić ten ustęp musimy zdecydować, czy pozostawiamy zapis, że przepisy art. 26 stosuje się odpowiednio, natomiast w przypadku art. 28 możemy stwierdzić, że od decyzji określonej w art. 28 przysługuje odwołanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-326">
          <u xml:id="u-326.0" who="#AdamJaroszyński">Autorzy tego zapisu mieli na uwadze możliwość odwołania się do Naczelnego Sądu Administracyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-327">
          <u xml:id="u-327.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Sądzę, że można byłoby poprawić precyzję tego zapisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-328">
          <u xml:id="u-328.0" who="#AdamJaroszyński">Oczywiście, jeżeli będzie on sformułowany w sposób bardziej zgodny z zasadami techniki legislacyjnej, to czemu nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-329">
          <u xml:id="u-329.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa ma jakieś uwagi do treści tego artykułu? Nie widzę. Wobec tego mogę uznać, że zakończyliśmy analizę treści tego artykułu.</u>
          <u xml:id="u-329.1" who="#RyszardGrodzicki">Kolejnym artykułem, jest art. 30, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-329.2" who="#RyszardGrodzicki">„1. W przypadkach uzasadnionych interesem publicznym prezes Rady Ministrów może udzielić urzędnikowi służby cywilnej na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas wykonywania zajęć, zajmowania określonego stanowiska lub wykonywania określonych funkcji poza służbą cywilną.</u>
          <u xml:id="u-329.3" who="#RyszardGrodzicki">2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1 zalicza się - w wymiarze nie dłuższym niż 5 lat - do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-330">
          <u xml:id="u-330.0" who="#TeresaGórzyńska">Ponieważ w art. 29 mówi się o wykonywaniu pracy, chciałabym przypomnieć, iż ustaliliśmy, że urzędnik świadczy pracę w ramach stosunku pracy.</u>
          <u xml:id="u-330.1" who="#TeresaGórzyńska">Pragnę zaznaczyć, że pracę wykonywać można nawet także poza stanowiskiem pracy i w związku z tym uważam, że powinniśmy wprowadzić jakiś zapis umożliwiający dodatkowe zatrudnienie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-331">
          <u xml:id="u-331.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że pani uwaga dotyczy zakresu techniki legislacyjnej i nie zmienia merytorycznego sensu tego zapisu. Czy ktoś z państwa miałby jakieś uwagi do treści art. 30?</u>
          <u xml:id="u-331.1" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze zrozumiałem, zajmowanie określonego stanowiska oznacza powołanie na funkcję ministra osoby, która wchodziła w skład służby cywilnej. Prawdopodobnie zgodnie z tą formułą będzie powoływany minister sprawiedliwości.</u>
          <u xml:id="u-331.2" who="#RyszardGrodzicki">Jakich innych sytuacji mógłby dotyczyć zapis tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-332">
          <u xml:id="u-332.0" who="#JanKluczyński">Na przykład funkcji pochodzących z urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-333">
          <u xml:id="u-333.0" who="#RyszardGrodzicki">Posłowie i senatorowie będą urlopowani na podstawie innych przepisów i w ich przypadku 5-letnia karencja nie ma znaczenia. Jeżeli ktoś zostanie posłem lub senatorem, to nawet gdyby był nim 20 lat, powróci do służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-334">
          <u xml:id="u-334.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Jest to - moim zdaniem - dosyć dziwna sytuacja, ponieważ leży to w interesie służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-335">
          <u xml:id="u-335.0" who="#AdamJaroszyński">Przepisy dotyczące posłów są przepisami szczególnymi w stosunku do tej regulacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-336">
          <u xml:id="u-336.0" who="#RyszardGrodzicki">Jakie inne sytuacje moglibyśmy w tym przypadku brać pod uwagę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-337">
          <u xml:id="u-337.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Moim zdaniem, możemy zetknąć się z taką sytuacją, że ktoś może poprosić o urlop bezpłatny, ponieważ jego małżonek został oddelegowany do pracy za granicą. Rodzi się jednak pytanie, czy taka sytuacja oznacza dla współmałżonka konieczność odejścia ze służby cywilnej na zawsze, czy też istnieje możliwość skorzystania z urlopu bezpłatnego na określony czas.</u>
          <u xml:id="u-337.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Zastanawiam się, w jaki sposób urzędnik, któremu nałożyliśmy rygor apolityczności mógłby zostać np. posłem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-338">
          <u xml:id="u-338.0" who="#AdamJaroszyński">Może zostać posłem neutralnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-339">
          <u xml:id="u-339.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Bardziej niezależnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-340">
          <u xml:id="u-340.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli weźmiemy pod uwagę obowiązujący w Polsce system wyborczy, to taki urzędnik bardziej mógłby zostać senatorem niż posłem. Natomiast jeżeli zostanie wybrany radnym, a następnie wójtem lub prezydentem, to myślę, że byłoby to korzystne dla miasta lub gminy, ponieważ dysponuje licencjonowanymi kwalifikacjami do pełnienia tej funkcji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-341">
          <u xml:id="u-341.0" who="#JerzySadowski">Gdybyśmy wzięli pod uwagę dwie funkcje wiążące się ze służbą cywilną, to znaczy funkcją wiążącą się z postępowaniem kwalifikacyjnym, odwoławczym i dyscyplinarnym oraz funkcję związaną z procesem zarządzania kadrami, to muszę powiedzieć, że nasza dotychczasowa dyskusja oraz materiały przygotowane przez zespół redakcyjny, dotyczą tej pierwszej części zagadnień, to znaczy postępowania kwalifikacyjnego, postępowania odwoławczego oraz postępowania dyscyplinarnego, natomiast z całą pewnością nie dotyczą problematyki wiążącej się z zarządzaniem kadrami przez szefa służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-341.1" who="#JerzySadowski">Problematyka ta ciągle jednak do nas powraca, ponieważ projekt ustawy zakłada, że szefem służby cywilnej jest prezes Rady Ministrów. Jeżeli dobrze zrozumiałem wniosek pani profesor, to postuluje pani umieszczenie szefa służby cywilnej, a więc osoby zarządzającej kadrami korpusu służby cywilnej, w zupełnie innym miejscu.</u>
          <u xml:id="u-341.2" who="#JerzySadowski">Zgodnie bowiem z pewnymi doświadczeniami krajów zachodnich, w których służba cywilna sprawdza się w praktyce funkcjonując już od wielu dziesiątków lat, szef służby cywilnej jest neutralnym politycznie, najwyższym rangą urzędnikiem służby cywilnej, posiadającym kompetencje do przemieszczania kadr.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-342">
          <u xml:id="u-342.0" who="#RyszardGrodzicki">Nie ulega wątpliwości, że jest to decyzja o charakterze politycznym i w związku z tym musi być poddana konsultacjom, które zapobiegną późniejszym zmianom opcji rujnującym całą konstrukcję ustawy.</u>
          <u xml:id="u-342.1" who="#RyszardGrodzicki">Za dwa tygodnie powrócimy do tego zagadnienia i po przesądzeniu ostatecznego kształtu art. 9 uzyskamy jasny obraz związanych z jego treścią rozwiązań. Nie ulega wątpliwości, że taki problem istnieje, ale w tej chwili, analizując zapis art. 30 staram się wyłonić wszystkie możliwe związane z jego treścią hipotetyczne sytuacje.</u>
          <u xml:id="u-342.2" who="#RyszardGrodzicki">Zastanawiam się, w jakich sytuacjach może powstać konieczność udzielenia takiego urlopu ze względu na interes publiczny, pomijając stanowisko burmistrza, w którego przypadku nie ma przepisu nakazującego udzielenie urlopu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-343">
          <u xml:id="u-343.0" who="#JanKluczyński">Może to być - moim zdaniem - osoba pochodząca z wyboru, jak chociażby prezes Polskiego Związku Wędkarskiego. Jeżeli na tę funkcję zostałby wybrany urzędnik służby cywilnej, to dlaczego nie miałby skorzystać z tego rodzaju urlopu?</u>
          <u xml:id="u-343.1" who="#JanKluczyński">Może to być również prezes jakiegoś innego związku lub np. spółdzielni mieszkaniowej. Jeżeli taka osoba poprosi o udzielenie urlopu bezpłatnego, to dlaczego mieliśmy go jej nie dać, zmuszając ją tym samym do opuszczenia służby?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-344">
          <u xml:id="u-344.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa mógłby mi powiedzieć, co oznacza sformułowanie „urlop bezpłatny na czas wykonywania zajęć”? Czy mógłbym prosić o wyjaśnienie sensu tego zwrotu?</u>
          <u xml:id="u-344.1" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że już wyjaśniliśmy sobie sens sformułowania „zajmowanie określonego stanowiska lub wykonywanie określonej funkcji”, ale interesuje mnie, jak należy rozumieć zwrot „zajęcia”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-345">
          <u xml:id="u-345.0" who="#AdamJaroszyński">Interes publiczny będzie wymagał np., aby urzędnik służby cywilnej otrzymał urlop bezpłatny, ponieważ okazał się geniuszem i chce napisać kolejną książkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-346">
          <u xml:id="u-346.0" who="#BeataHebdzyńska">Proszę zwrócić uwagę na sformułowanie „W przypadkach uzasadnionych interesem publicznym”. Innymi słowy mówiąc, prezes Rady Ministrów udziela tego urlopu tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione interesem publicznym, a nie interesem służby, czy interesem jednostki. Można uznać, że takim przypadkiem uzasadnionego interesu publicznego, jest uzyskanie przez urzędnika mandatu posła lub senatora.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-347">
          <u xml:id="u-347.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Myślę, że do tego rodzaju przypadków możemy zaliczyć również i taką sytuację, w której żona pracownika służby dyplomatycznej, będąc pracownikiem służby cywilnej, wykonuje zajęcia związane z interesem publicznym realizowanym przez jej męża.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-348">
          <u xml:id="u-348.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa miałby jeszcze jakieś uwagi do treści art. 30 ust. 2?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-349">
          <u xml:id="u-349.0" who="#TeresaGórzyńska">Ponieważ w ust. 2 użyto sformułowania „w wymiarze nie dłuższym niż 5 lat” chciałabym zapytać, czy jednorazowo, czy też jest to wymiar łączny?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-350">
          <u xml:id="u-350.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że w skali całej służby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-351">
          <u xml:id="u-351.0" who="#TeresaGórzyńska">Również tak sądzę, ale czy tak jest rzeczywiście?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-352">
          <u xml:id="u-352.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że powinniśmy dokładniej sprecyzować treść tego zapisu, tak aby wynikało z niego jednoznacznie, że zaliczany do okresu pracy wymiar urlopu bezpłatnego nie może przekroczyć 5 lat w ciągu całej kariery. Innymi słowy mówiąc, mimo iż urlop może trwać nawet i dłużej, do stażu pracy zalicza się tylko 5 lat.</u>
          <u xml:id="u-352.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa miałby jakieś uwagi do treści art. 30? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-352.2" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do analizy art. 31, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-352.3" who="#RyszardGrodzicki">„1. Prezes Rady Ministrów, jeżeli przemawia za tym szczególny interes państwowej służby cywilnej, może przenieść urzędnika służby cywilnej w stan nieczynny na okres do jednego roku. W razie gdy po upływie tego okresu nie ustały okoliczności uzasadniające przeniesienie w stan nieczynny, prezes Rady Ministrów może przedłużyć - na czas określony - pozostawanie urzędnika w stanie nieczynnym.</u>
          <u xml:id="u-352.4" who="#RyszardGrodzicki">2. W okresie stanu nieczynnego urzędnik służby cywilnej nie świadczy pracy, zachowując prawo do kategorii, wynagrodzenia oraz innych uprawnień i świadczeń przysługujących urzędnikom służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-352.5" who="#RyszardGrodzicki">3. W okresie pozostawania w stanie nieczynnym urzędnik służby cywilnej nie może podejmować innego zatrudnienia. Przepis art. 41 stosuje się odpowiednio.</u>
          <u xml:id="u-352.6" who="#RyszardGrodzicki">4. Urzędnik służby cywilnej przeniesiony w stan nieczynny jest obowiązany do podjęcia wykonywania obowiązków służbowych przed upływem okresu stanu nieczynnego, na wezwanie prezesa Rady Ministrów doręczonym z miesięcznym wyprzedzeniem.</u>
          <u xml:id="u-352.7" who="#RyszardGrodzicki">5. Okres pozostawania w stanie nieczynnym podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze”.</u>
          <u xml:id="u-352.8" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jakieś uwagi do art. 31 ust. 1?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-353">
          <u xml:id="u-353.0" who="#TeresaGórzyńska">Zastanawiam się, czy w przedostatniej linijce tekstu ust. 1, po wyrazach „na czas określony” nie należałoby dodać wyrazów „nie dłuższy niż”, ponieważ dotychczasowy zapis stwarza wrażenie, że po okresie roku stanu nieczynnego, prezes Rady Ministrów może przedłużyć okres pozostawania urzędnika w tym stanie do pięciu lat lub nawet do emerytury. Byłaby to co prawda bardzo piękna możliwość, ale nie wiem czy słuszna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-354">
          <u xml:id="u-354.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy moglibyśmy określić warunki, w jakich może dojść do takiej sytuacji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-355">
          <u xml:id="u-355.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Myślę, że byłaby to sytuacja, o której mówiliśmy nieomal dosłownie przed chwilą, polegająca na tym, że minister nie jest w stanie współpracować z dyrektorem generalnym swojego ministerstwa. Jeżeli nie ma możliwości wykorzystania dyrektora generalnego zgodnie z jego kwalifikacjami i wysoką kategorią, należy go przenieść w stan nieczynny.</u>
          <u xml:id="u-355.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Być może, po upływie pewnego czasu pojawią się inne możliwości wykorzystania jego bardzo wysokich kwalifikacji, ale zastanawiając się nad tym, czy należałoby przedłużać ten stan poza granicę jednego roku należy pamiętać, że byłaby to dosyć kosztowna decyzja.</u>
          <u xml:id="u-355.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Zastanawiam się także nad tym, dlaczego ma o tym decydować prezes Rady Ministrów? Czy nie należałoby zapisać, że taki urzędnik może pozostawać w stanie nieczynnym przez okres jednego roku, po którego upływie powinien być albo przywrócony do służby, albo z niej zwolniony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-356">
          <u xml:id="u-356.0" who="#JanKluczyński">A jeżeli pozostaną mu tylko dwa lata pracy do emerytury?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-357">
          <u xml:id="u-357.0" who="#MariaGintowtJankowicz">W takiej sytuacji chronią go chyba inne przepisy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-358">
          <u xml:id="u-358.0" who="#JanKluczyński">Można byłoby go także skierować na wcześniejszą emeryturę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-359">
          <u xml:id="u-359.0" who="#TadeuszStefaniak">Myślę, że przykładem dobrze ilustrującym tego rodzaju sytuację są skutki likwidacji dużego urzędu. Jeżeli bowiem nie możemy znaleźć nowych miejsc pracy dla zatrudnionych w nim dotychczas urzędników, musimy na pewien czas przenieść ich w stan nieczynny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-360">
          <u xml:id="u-360.0" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że końcowy fragment tego zapisu stwarza pewne możliwości nadużywania zawartej w tym artykule regulacji. Może jednak zaistnieć i taka sytuacja, że nowe wakaty pojawią się dopiero za 10 lat, przy okazji np. likwidacji województw - jeżeli oczywiście umieścilibyśmy w tej strukturze stanowiska obsadzane urzędnikami służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-361">
          <u xml:id="u-361.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Biorąc pod uwagę praktyczny punkt widzenia, można stwierdzić, że jest to dosyć atrakcyjna sytuacja. Ponieważ jednak znamy przypadki nadużywania lub wykorzystywania przypisów prawa niezgodnie z ich przeznaczeniem, możemy spotkać się i z taką sytuacją, że ktoś otrzymując bardzo wysokie wynagrodzenie będzie spacerował po parku. Uważam jednak, że stwarzanie takiej możliwości w ustawie jest nieuzasadnione i zastanawiam się, czy nie moglibyśmy tej regulacji umieścić w mniej nęcącym miejscu. Nie zapominajmy, że jest to możliwość dotychczas w naszym kraju nieznana, a przy tym bardzo atrakcyjna, bowiem urzędnik pozostając w stanie nieczynnym może uzyskiwać dochody z innych źródeł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-362">
          <u xml:id="u-362.0" who="#AdamJaroszyński">Jeżeli premier będzie nadużywał tego prawa, to chyba zdajemy sobie sprawę z wynikających z tego faktu konsekwencji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-363">
          <u xml:id="u-363.0" who="#TadeuszStefaniak">Albo szef służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-364">
          <u xml:id="u-364.0" who="#RyszardGrodzicki">Szef służby cywilnej będzie za to odpowiadał przed Sejmem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-365">
          <u xml:id="u-365.0" who="#AdamJaroszyński">Ale w projekcie ustawy, jak na razie, prawem tym dysponuje premier.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-366">
          <u xml:id="u-366.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że pracownik służby cywilnej może pozorować konieczność dalszego pozostawania w stanie nieczynnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-367">
          <u xml:id="u-367.0" who="#RyszardGrodzicki">W jaki sposób?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-368">
          <u xml:id="u-368.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Nie czyniąc żadnych wysiłków, aby ktoś zechciał mu wyznaczyć nowe stanowisko.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-369">
          <u xml:id="u-369.0" who="#TadeuszStefaniak">Jakie przeszkody stałyby na drodze do wyznaczenia mu nowego stanowiska?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-370">
          <u xml:id="u-370.0" who="#JanKluczyński">Myślę, że zdanie, o którym mówimy zostało włączone do tekstu tego ustępu tylko po to, aby pozostawić premierowi możliwość podjęcia decyzji w szczególnych, nieprzewidzianych wypadkach. Wydaje mi się, że stworzenie takiej możliwości jest wręcz konieczne, bowiem nie wprowadzenie tego rodzaju regulacji przyniosłoby jeszcze gorszy skutek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-371">
          <u xml:id="u-371.0" who="#TeresaGórzyńska">Jeżeli pan przewodniczący pozwoli, chciałabym państwu zacytować wyjaśnienie do zapisu ustawy o służbie cywilnej z 1992 r. „Przeniesienie w stan nieczynny może mieć miejsce, gdy zajdą okoliczności nie pozwalające ze względu na dobro służby na dalsze piastowanie przez urzędnika stanowiska służbowego.</u>
          <u xml:id="u-371.1" who="#TeresaGórzyńska">W tym przypadku ustawa pozostawia swobodnemu uznaniu prezydenta...itd.”. Z wyjaśnienia tego wynika, że może nastąpić to w okolicznościach, które nie usprawiedliwiają postępowania dyscyplinarnego, a jednocześnie urzędnika nie można wyrzucić, ponieważ jest mianowany. Innymi słowy mówiąc, ze względu na dobro służby trzeba go na jakiś czas odsunąć od pełnienia funkcji, a jeszcze inaczej mówiąc - schować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-372">
          <u xml:id="u-372.0" who="#AdamJaroszyński">Chciałbym dodać, że w przepisach przedwojennych wprowadzono ograniczenie polegające na tym, że stan nieczynny mógł trwać jakiś czas, po którego upływie wysyłano takiego urzędnika na emeryturę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-373">
          <u xml:id="u-373.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić propozycję dokonania jakiejś zmiany w treści art. 31 ust. 1? Nie widzę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-374">
          <u xml:id="u-374.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Proponuję, abyśmy okres przedłużenia stanu nieczynnego określili na 6 miesięcy. Po upływie tego terminu szef służby cywilnej musiałby w jakiś sposób takiego urzędnika wykorzystać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-375">
          <u xml:id="u-375.0" who="#RyszardGrodzicki">W ten sposób szef służby cywilnej uzyskałby możliwość przeniesienia urzędnika w ramach stanu nadzwyczajnego do innej miejscowości. Przy okazji uzyskalibyśmy więc racjonalne uzasadnienie podjęcia takiej właśnie decyzji.</u>
          <u xml:id="u-375.1" who="#RyszardGrodzicki">Podsumowując, mogę stwierdzić, że proponujemy, aby czas określony, o którym mowa w drugim zdaniu art. 31 ust. 1 nie był dłuższy niż 6 miesięcy. W sumie więc urzędnik mógłby pozostawać w stanie nieczynnym przez półtora roku.</u>
          <u xml:id="u-375.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jeszcze jakieś uwagi do treści ust. 2? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-375.3" who="#RyszardGrodzicki">Mogę zatem stwierdzić, że członkowie Komisji zaakceptowali dotychczasową treść tego ustępu.</u>
          <u xml:id="u-375.4" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy zatem do omówienia art. 31 ust. 3.</u>
          <u xml:id="u-375.5" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jakieś uwagi do treści tego zapisu? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-375.6" who="#RyszardGrodzicki">Zaakceptowaliśmy zatem brzmienie tego ustępu i wobec tego przystępujemy do analizy treści ust. 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-376">
          <u xml:id="u-376.0" who="#JerzySadowski">Panie przewodniczący, jeżeli można, to chciałbym jeszcze na chwilę powrócić do ust. 3. Przyjmijmy założenie, że na podstawie specjalnych uprawnień urzędnik służby cywilnej zajmujący określone stanowisko pracuje na pół lub ćwierć etatu, jako pracownik akademicki i w tym momencie zostaje, jako urzędnik służby cywilnej, przeniesiony w stan nieczynny. Czy w takim przypadku przepis art. 3 wyklucza możliwość kontynuowania dodatkowego zatrudnienia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-377">
          <u xml:id="u-377.0" who="#RyszardGrodzicki">Nie. Mówi o tym art. 41.</u>
          <u xml:id="u-377.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jeszcze jakieś uwagi do treści ust. 4? Nie widzę. Myślę, że powinniśmy zastanowić się nad tym, czy w ust. 4 nie należałoby zamieścić przepisu, który zezwalałby na zastosowanie art. 26, mówiącego o przeniesieniu urzędnika do innej miejscowości. Wydaje mi się bowiem, że urzędnikowi, który pracował w zlikwidowanym urzędzie i w związku z tym pozostaje obecnie w stanie nieczynnym, możemy zaproponować przeniesienie do innej miejscowości, w której odczuwane są braki kadrowe na stanowiskach objętych służbą cywilną.</u>
          <u xml:id="u-377.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy użyta w tym ustępie formuła zakończenia stanu nieczynnego obejmuje także sytuację opisaną w art. 26, tzn. przeniesienie do innej miejscowości, czy nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-378">
          <u xml:id="u-378.0" who="#BeataHebdzyńska">Należałoby dokonać odpowiedniego odniesienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-379">
          <u xml:id="u-379.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że przedstawiciele Biura Legislacyjnego KS uzgodnią, w którym artykule potrzebne jest takie odniesienie już w trakcie dokonywania ostatecznych poprawek legislacyjnych i dlatego proponowałbym, abyśmy nie rozpoczynali w tej chwili dyskusji na ten temat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-380">
          <u xml:id="u-380.0" who="#TadeuszStefaniak">Zastanawiam się, czy nie można byłoby niejako odwrócić konstrukcji tego przepisu, tak aby wynikało z niego, że to nie urzędnik służby cywilnej ma obowiązek podjąć pracę, ale że szef służby cywilnej ma prawo - z miesięcznym wyprzedzeniem - do przerwania okresu stanu nieczynnego. Wówczas zapis ten nie wzbudzałby wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-381">
          <u xml:id="u-381.0" who="#RyszardGrodzicki">To, że ktoś pozostaje w stanie nieczynnym, wcale nie oznacza, że może na okres jednego roku wyjechać na Wyspy Bahama. Zgodnie z obowiązującymi przed wojną przepisami prawa, urzędnik państwowy wyjeżdżając za granicę musiał o tym fakcie zawiadomić swoich przełożonych.</u>
          <u xml:id="u-381.1" who="#RyszardGrodzicki">Nie wiem, czy taki przepis został umieszczony także i w tym projekcie, ale nie przypominam sobie, abym na niego się natknął w trakcie lektury tego tekstu. O ile w przypadku urzędników czwartej kategorii można uznać, że nie miałoby to istotnego znaczenia, o tyle w przypadku urzędników pierwszej kategorii uważam, że powinni oni informować swoich przełożonych nawet o wyjazdach prywatnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-382">
          <u xml:id="u-382.0" who="#JanKluczyński">Czy uważa pan, że powinniśmy tego rodzaju regulację umieścić w tekście tej ustawy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-383">
          <u xml:id="u-383.0" who="#BeataHebdzyńska">Uważam, że nie jest to konieczne, bowiem są to zasady udzielania urlopu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-384">
          <u xml:id="u-384.0" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ są to osoby dopuszczone do tajemnicy państwowej, należałoby chyba ograniczyć im swobodę kontaktów międzynarodowych, być może w innej ustawie.</u>
          <u xml:id="u-384.1" who="#RyszardGrodzicki">Biorąc pod uwagę ten aspekt sprawy uważam, że pracownik służby cywilnej powinien pozostawić informację dotyczącą miejsca jego pobytu, ponieważ jego dyspozycyjność oznacza, że można go wezwać do urzędu nawet w niedzielę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-385">
          <u xml:id="u-385.0" who="#TadeuszStefaniak">Myślę, że powinniśmy wystrzegać się wszelkich skrajności, a taką byłaby konieczność zgłaszania swojego miejsca pobytu podczas urlopu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-386">
          <u xml:id="u-386.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że propozycja pana Stefaniaka dotycząca przeredagowania treści tego zapisu jest nie do przyjęcia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-387">
          <u xml:id="u-387.0" who="#BeataHebdzyńska">Przepis, o którym mówimy, nakłada na urzędnika obowiązek zgłoszenia się do pracy na wezwanie, które powinien otrzymać z miesięcznym wyprzedzeniem. Myślę, iż oczywiste jest, że prezes Rady Ministrów może mu zaproponować objęcie jakiegoś stanowiska w dowolnym momencie i dlatego nie ma potrzeby wprowadzania tego rodzaju regulacji. Natomiast na urzędnika należy nałożyć obowiązek zgłoszenia się do pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-388">
          <u xml:id="u-388.0" who="#TadeuszStefaniak">Urzędnik zawsze ma taki obowiązek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-389">
          <u xml:id="u-389.0" who="#BeataHebdzyńska">Nie, ponieważ znajduje się w stanie nieczynnym i w związku z tym ma obowiązek zgłoszenia się do pracy jedynie wtedy, gdy z miesięcznym wyprzedzeniem otrzyma taką propozycję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-390">
          <u xml:id="u-390.0" who="#TadeuszStefaniak">Dlaczego prezes Rady Ministrów ma wzywać urzędnika, skoro równie dobrze może stwierdzić, że przerywa okres stanu nieczynnego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-391">
          <u xml:id="u-391.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Ponieważ urzędnika można przenieść na okres dłuższy niż rok chciałabym zapytać, czy to oznacza, że w momencie, kiedy zaistnieją określone okoliczności podmiot zarządzający służbą cywilną musi określić okres na jaki przenosi urzędnika w stan nieczynny?</u>
          <u xml:id="u-391.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Czy bez względu na to, na jak długo urzędnik został przeniesiony w stan nieczynny, szef służby cywilnej może w identyczny sposób zaproponować mu powrót do pracy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-392">
          <u xml:id="u-392.0" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli organ zarządzający przesunie urzędnika w stan nieczynny na okres trzech miesięcy i w ciągu tego okresu nie podejmie żadnych innych działań, urzędnik ma obowiązek stawić się do pracy po upływie trzech miesięcy. Natomiast jeżeli organ zarządzający znajdzie dla tego urzędnika odpowiednie stanowisko, to wówczas wzywa go do urzędu nawet przed upływem pierwotnego terminu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-393">
          <u xml:id="u-393.0" who="#MariaGintowtJankowicz">W każdej chwili?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-394">
          <u xml:id="u-394.0" who="#BeataHebdzyńska">Z miesięcznym wyprzedzeniem. Można się spierać, czy okres ten powinien być dłuższy, czy krótszy, ale nie zmienia to faktu, że urzędnik ma wówczas obowiązek zgłoszenia się do urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-395">
          <u xml:id="u-395.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy pan Stefaniak chciałby w tej sytuacji wycofać swoją propozycję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-396">
          <u xml:id="u-396.0" who="#TadeuszStefaniak">Przedstawiłem ją jedynie państwu pod rozwagę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-397">
          <u xml:id="u-397.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do omówienia ust. 5. Czy ktoś z państwa miałby jakieś uwagi lub zastrzeżenia do treści tego ustępu?</u>
          <u xml:id="u-397.1" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ nikt nie zgłosił uwag mogę uznać, że członkowie Komisji zaakceptowali treść art. 31 ust. 5.</u>
          <u xml:id="u-397.2" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia art. 32, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-397.3" who="#RyszardGrodzicki">„W razie tymczasowego aresztowania stosunek pracy urzędnika służby cywilnej ulega, z mocy prawa, zawieszeniu. W okresie zawieszenia urzędnikowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości połowy wynagrodzenia przysługującego mu do dnia tymczasowego aresztowania. Jeżeli postępowanie karne umorzono albo wydano wyrok uniewinniający, urzędnikowi należy wypłacić pozostałą część wynagrodzenia; nie dotyczy to warunkowego umorzenia postępowania oraz umorzenia postępowania z powodu przedawnienia lub amnestii”.</u>
          <u xml:id="u-397.4" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa miałby jakieś uwagi do treści tego artykułu? Ponieważ nikt nie wyraża chęci zabrania głosu chciałbym powiedzieć, że w tej chwili w praktyce okres tymczasowego aresztowania może wynosić nawet dwa lata.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-398">
          <u xml:id="u-398.0" who="#JanKluczyński">W art. 33 stwierdza się, że okres zawieszenia stosunku pracy urzędnika służby cywilnej w razie aresztowania nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-399">
          <u xml:id="u-399.0" who="#BeataHebdzyńska">Nie zgadzam się z panem profesorem, ponieważ kwestię tę reguluje art. 34 ust. 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-400">
          <u xml:id="u-400.0" who="#RyszardGrodzicki">Proszę mi wybaczyć ale uważam, że konstrukcja tych artykułów przypomina „drapanie się w lewe ucho prawą ręką”. Jeżeli najpierw tworzy się artykuł dotyczący tymczasowego aresztowania, w którym nie określa się terminu, a następnie w art. 33 ust. 2 stwierdza się, że w przypadku wszczęcia postępowania karnego okres zawieszenia, o którym wspomina się w art. 32, może trwać 6 miesięcy, to nasuwa się tylko jeden wniosek. Albo ten termin powinien być uwzględniony w treści art. 32, albo należałoby połączyć ze sobą te dwa artykuły.</u>
          <u xml:id="u-400.1" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym zwrócić uwagę, że wszczęcie postępowania karnego może nastąpić w wyniku wypadku drogowego, a biorąc pod uwagę opieszałość prokuratury można przyjąć, że postępowanie karne będzie trwało dłużej niż pół roku, chociaż sprawca popełnił swój czyn nieumyślnie. Muszę przyznać, że w tym kontekście, mam poważne wątpliwości dotyczące proponowanego terminu rozwiązania stosunku pracy.</u>
          <u xml:id="u-400.2" who="#RyszardGrodzicki">Natomiast w przypadku tymczasowego aresztowania, mamy do czynienia z zupełnie inną sytuacją, ponieważ kontrola sądowa powoduje, iż w tej chwili nie stosuje się już zbyt pochopnie tymczasowego aresztowania, a więc można powiedzieć, że skończyły się już czasy, kiedy każdego podejrzanego można było aresztować i przysłuchiwać w dowolnie wybranym momencie.</u>
          <u xml:id="u-400.3" who="#RyszardGrodzicki">Biorąc pod uwagę treść obydwu zapisów mam również wątpliwości, czy rzeczywiście nakładają się one na siebie, ponieważ art. 33 ust. 2 mówi jedynie o ust. 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-401">
          <u xml:id="u-401.0" who="#WłodzimierzSitek">Pkt 3 w art. 34.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-402">
          <u xml:id="u-402.0" who="#RyszardGrodzicki">Czym innym jest przywrócenie urzędnika do służby w sytuacji, gdy zapadnie wyrok uniewinniający - możemy bowiem stworzyć przepis poz-walający na przywrócenie urzędnika do pracy w uproszczonym trybie - a czym innym przerwanie stosunku, które powinno nastąpić ze względu na dobro służby, ponieważ taki urzędnik straci moralne prawo do reprezentowania państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-403">
          <u xml:id="u-403.0" who="#WłodzimierzSitek">W art. 34 pkt 3 stwierdza się, że stosunek pracy urzędnika wygasa po upływie trzech miesięcy nieobecności w pracy z powodu tymczasowego aresztowania. Myślę, że jest to odpowiedź na pytanie pana przewodniczącego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-404">
          <u xml:id="u-404.0" who="#AdamJaroszyński">Pragnę zwrócić uwagę, że w art. 33 ust. 2 stwierdza się, że jeżeli postępowanie karne nie zostanie zakończone w czasie 6 miesięcy, urzędnik powraca do pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-405">
          <u xml:id="u-405.0" who="#RyszardGrodzicki">Tymczasem z art. 34 pkt 3 wynika, że po upływie 3 miesięcy nieobecności w pracy z powodu czasowego aresztowania, stosunek pracy urzędnika po prostu wygasa. Zastanawiam się, czy te dwie regulacje nie powinny być umieszczone w jednym artykule.</u>
          <u xml:id="u-405.1" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że powinniśmy przemyśleć całą sekwencję tych przepisów. Być może w artykule, w którym zostanie umieszczona treść dotychczasowego art. 32 należałoby wyraźnie powiedzieć o 3 miesiącach tymczasowego aresztowania i skorelować to z treścią art. 33 ust. 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-406">
          <u xml:id="u-406.0" who="#AdamJaroszyński">Wobec tego art. 34 pkt 1 należałoby umieścić w tym miejscu ustawy, w którym wspomina się o obywatelstwie, jako wymogu umożliwiającym uzyskanie prawa do wstąpienia w szeregi służby cywilnej. W ustawach na ogół grupuje się przypadki dotyczące jakiegoś określonego zjawiska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-407">
          <u xml:id="u-407.0" who="#WłodzimierzSitek">Nie jestem przekonany, czy istnieje potrzeba połączenia tych artykułów, ponieważ dotyczą one różnych kwestii. Art. 34 mówi bowiem o wygaśnięciu stosunku pracy, natomiast dwa wcześniejsze artykuły dotyczą zawieszenia stosunku pracy. Myślę, że rozwiązanie zaproponowane w tym projekcie jest możliwe do przyjęcia tym bardziej że w art. 34 wymienia się wszystkie przyczyny wygaśnięcia stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-408">
          <u xml:id="u-408.0" who="#RyszardGrodzicki">Biorąc pod uwagę realia naszego sądownictwa i sposób funkcjonowania naszego wymiaru sprawiedliwości zastanawiam się nad tym, czy rzeczywiście w przypadku czasowego aresztowania możliwe jest zakończenie postępowania w takim właśnie terminie. Być może należałoby przeformułować drugie zdanie tekstu art. 32 stwierdzając, że jeżeli zapadł wyrok uniewinniający, to urzędnika przywracamy do pracy wypłacając mu stosowne odszkodowanie za konkretny okres.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-409">
          <u xml:id="u-409.0" who="#AdamJaroszyński">Innymi słowy mówiąc, w zapisach tych brakuje konsekwencji, a tym samym przepisu, który stwierdzałby, co się stanie gdyby aresztowanie tymczasowe trwało dłużej niż to określono w ustawie, a w ostateczności okazało się, że urzędnik był niewinny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-410">
          <u xml:id="u-410.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego prosiłbym członków zespołu redakcyjnego, aby przemyśleli zaproponowane przez uczestników dyskusji rozwiązania.</u>
          <u xml:id="u-410.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia art. 33, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-410.2" who="#RyszardGrodzicki">„1. Dyrektor generalny urzędu może zawiesić urzędnika służby cywilnej w pełnieniu obowiązków, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne lub karne.</u>
          <u xml:id="u-410.3" who="#RyszardGrodzicki">2. Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, może trwać do czasu zakończenia postępowania dyscyplinarnego lub karnego, nie dłużej jednak niż 6 miesięcy.</u>
          <u xml:id="u-410.4" who="#RyszardGrodzicki">3. W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, urzędnik zachowuje prawo do wynagrodzenia, innych uprawnień i świadczeń przysługujących państwowej służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-410.5" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jakieś uwagi do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-411">
          <u xml:id="u-411.0" who="#TadeuszStefaniak">Czy w sytuacji przedawnienia postępowania karnego oskarżony ma możliwość domagania się, aby sprawa została doprowadzona do końca?</u>
          <u xml:id="u-411.1" who="#TadeuszStefaniak">W artykule tym stwierdzamy bowiem, że jeżeli następuje warunkowe umorzenie, przedawnienie lub amnestia, to urzędnikowi nie wypłaca się drugiej części wynagrodzenia. W związku z tym, w przypadku amnestii urzędnicy mogą domagać się zakończenia postępowania i doprowadzenia do uniewinnienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-412">
          <u xml:id="u-412.0" who="#RyszardGrodzicki">Jest to casus prawny, który będziemy rozpatrywali podczas najbliższego posiedzenia Sejmu, polegający na tym, że postępowanie rehabilitacyjne oznacza w gruncie rzeczy wznowienie postępowania karnego. Co prawda będzie on funkcjonował jeszcze tylko przez 3 lata, ponieważ później rewizja nadzwyczajna zniknie z naszego postępowania karnego i pozostanie jedynie kasacja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-413">
          <u xml:id="u-413.0" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli państwo pozwolą, to chciałabym podjąć próbę uporządkowania naszej dotychczasowej dyskusji.</u>
          <u xml:id="u-413.1" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli następuje czasowe aresztowanie, to mimo że aresztowany przez okres trzech miesięcy nie świadczy pracy, wypłaca mu się połowę wynagrodzenia. W momencie, gdy następuje umorzenie postępowania lub wydanie wyroku uniewinniającego, czyli innymi słowy mówiąc stwierdzenie braku słuszności czasowego aresztowania, to wówczas za ten sam okres, za który gwarantowano aresztowanemu otrzymanie połowy wynagrodzenia, dopłaca mu się drugą jego część.</u>
          <u xml:id="u-413.2" who="#BeataHebdzyńska">Oczywiście, nie robi się tego w sytuacji, gdy nie stwierdzono, iż był on niewinny, a nie wydano wyroku skazującego z innych powodów. Rodzi się więc pytanie, czy w sytuacji, gdy stwierdzono, że jest niewinny, urzędnik służby cywilnej ma prawo powrotu do służby?</u>
          <u xml:id="u-413.3" who="#BeataHebdzyńska">Przypomnę, że funkcjonująca ogólnie zasada kodeksowa stwierdza, iż zakład pracy powinien przyjąć taką osobę jeżeli posiada odpowiednie możliwości, a więc można stwierdzić, że zakład pracy, a w tym przypadku korpus służby cywilnej, nie ma obowiązku przyjęcia z powrotem takiego pracownika.</u>
          <u xml:id="u-413.4" who="#BeataHebdzyńska">W przypadku postępowania dyscyplinarnego, osoba wobec której ono się toczy z reguły nadal wypełnia swoje obowiązki. Można oczywiście zawiesić ją w czynnościach służbowych na okres 6 miesięcy, ale w sytuacji, gdy orzeczenie kary dyscyplinarnej następuje przed upływem tego terminu, można natychmiast zwolnić ją ze służby.</u>
          <u xml:id="u-413.5" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli dobrze zrozumiałam, pana przewodniczącego rażą występujące w treści tych artykułów okresy 6 i 3 miesięcy, które rzeczywiście są niewspółmierne, ale proszę zwrócić uwagę, że dotyczą one przewinień o zupełnie innym ciężarze gatunkowym i dlatego w przypadku postępowania dyscyplinarnego przewidziany jest dłuższy okres na wyjaśnienie sprawy i z reguły nie stosuje się zawieszenia wykonywania obowiązków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-414">
          <u xml:id="u-414.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli weźmiemy pod uwagę zasadę stabilności zatrudnienia osób wchodzących w skład korpusu służby cywilnej, możemy się zastanawiać, czy w przypadku zakończenia postępowania karnego wyrokiem uniewinniającym, nie powinien istnieć obowiązek przywrócenia takiej osoby do pracy? Weźmy pod uwagę chociażby przykład byłego prezesa Narodowego Banku Polskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-415">
          <u xml:id="u-415.0" who="#BeataHebdzyńska">W art. 51 projektu ustawy stwierdza się, że: „W razie wygaśnięcia stosunku pracy urzędnika służby cywilnej z powodu tymczasowego aresztowania, dyrektor generalny urzędu, w którym urzędnik wykonywał pracę, jest zobowiązany przyjąć go na dotychczasowych warunkach do tego urzędu, jeżeli postępowanie karne zostało umorzone lub gdy zapadł wyrok uniewinniający, a urzędnik zgłosił swój powrót do pracy w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia”. Można zatem stwierdzić, że taki urzędnik znajduje się w lepszej sytuacji od każdego innego urzędnika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-416">
          <u xml:id="u-416.0" who="#TadeuszStefaniak">Co oznacza wobec tego termin „zawieszenie”? Po co zawieszonego urzędnika przywracać do pracy, skoro można go odwiesić, przywracając tym samym do służby?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-417">
          <u xml:id="u-417.0" who="#RyszardGrodzicki">Proszę zwrócić uwagę, że zgodnie z zapisem art. 34 stosunek pracy urzędnika, o którym mówimy, po prostu wygasa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-418">
          <u xml:id="u-418.0" who="#BeataHebdzyńska">W przypadku tymczasowego aresztowania stosunek pracy urzędnika wygasa po trzech miesiącach jego nieobecności w pracy, natomiast w przypadku postępowania dyscyplinarnego, urzędnik może być zawieszony i w efekcie albo poniesie stosowną karę, albo zostanie odwieszony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-419">
          <u xml:id="u-419.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze zrozumiałem, to zawieszenie, o którym mowa w art. 33, jest wynikiem postępowania karnego prowadzonego wobec danej osoby bez konieczności jej tymczasowego aresztowania.</u>
          <u xml:id="u-419.1" who="#RyszardGrodzicki">W przepisach Kodeksu karnego znajduje się jeszcze zapis mówiący w przypadku pracowników państwowych, o obowiązku zawiadamiania o wszczęciu postępowania karnego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-420">
          <u xml:id="u-420.0" who="#BeataHebdzyńska">O ile wiem, przepis ten został zachowany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-421">
          <u xml:id="u-421.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze ktoś z państwa miałby jakieś uwagi do art. 33? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-421.1" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do analizy treści art. 34, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-421.2" who="#RyszardGrodzicki">„Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej wygasa w razie:</u>
          <u xml:id="u-421.3" who="#RyszardGrodzicki">1) utraty obywatelstwa polskiego albo nabycia, nadania lub stwierdzenia obywatelstwa innego państwa na jego wniosek lub za jego zgodą,</u>
          <u xml:id="u-421.4" who="#RyszardGrodzicki">2) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z państwowej służby cywilnej,</u>
          <u xml:id="u-421.5" who="#RyszardGrodzicki">3) upływu 3 miesięcy nieobecności urzędnika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że wcześniej stosunek pracy wygasł z przyczyn, o których mowa w pkt. 2,</u>
          <u xml:id="u-421.6" who="#RyszardGrodzicki">4) odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o której mowa w art. 26 ust. 1”.</u>
          <u xml:id="u-421.7" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa miałby jakieś uwagi do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-422">
          <u xml:id="u-422.0" who="#BeataHebdzyńska">Myślę, że w treści tego artykułu powinniśmy umieścić także odmowę złożenia ślubowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-423">
          <u xml:id="u-423.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jakieś inne uwagi? Czy pozostawimy w tekście tego artykułu pkt 4 dotyczący odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia do innej miejscowości?</u>
          <u xml:id="u-423.1" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym przypomnieć, że wprowadziliśmy możliwość zaskarżenia tej decyzji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-424">
          <u xml:id="u-424.0" who="#AdamJaroszyński">Ale możemy spotkać się z taką sytuacją, że po oddaleniu skargi, urzędnik nadal nie będzie chciał wykonać polecenia i w związku z tym musimy pozostawić jakąś sankcję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-425">
          <u xml:id="u-425.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy mówi pan o ostatecznej decyzji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-426">
          <u xml:id="u-426.0" who="#AdamJaroszyński">Nie. O ostatecznej decyzji możemy mówić w momencie jej wydania, jeżeli nie ma trybu odwoławczego, natomiast po wyroku sądowym jest ona prawomocna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-427">
          <u xml:id="u-427.0" who="#RyszardGrodzicki">Z naszej dotychczasowej dyskusji wynikało, że wprowadzamy możliwość zaskarżenia decyzji do drugiej instancji i dlatego w art. 34 pkt 4 nie będzie to pierwsza decyzja, nawet gdyby był z nią związany rygor natychmiastowej wykonalności, tylko decyzja ostateczna, będąca wynikiem postępowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-428">
          <u xml:id="u-428.0" who="#AdamJaroszyński">W przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego stwierdza się, że wykonuje się decyzje ostateczne, chyba że przepis przewiduje wcześniejsze ich wykonanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-429">
          <u xml:id="u-429.0" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym panu przypomnieć, że art. 26 ust. 1 mówi o niezwłocznym wykonaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-430">
          <u xml:id="u-430.0" who="#BeataHebdzyńska">Podjęliśmy decyzję o wykreśleniu tego sformułowania z tekstu ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-431">
          <u xml:id="u-431.0" who="#TeresaGórzyńska">Dlaczego art. 34 pkt 4 odnosi się tylko do art. 26 ust. 1, pomijając art. 26 ust. 2. Czy mogłabym dowiedzieć się, co uzasadniało podjęcie takiej decyzji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-432">
          <u xml:id="u-432.0" who="#RyszardGrodzicki">Do tej pory od przepisu art. 26 ust. 2 istniała możliwość odwołania się i dlatego zakładano, że w tamtej procedurze następuje kontrola i ostateczne rozstrzygnięcie. Być może w tej sytuacji, należałoby w art. 34 pkt 4 wykreślić wyrazy „ust. 1” i objąć tym przepisem cały art. 26.</u>
          <u xml:id="u-432.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jeszcze jakieś inne uwagi do treści art. 34? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-432.2" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do omówienia treści art. 35, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-432.3" who="#RyszardGrodzicki">"1. Rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej następuje z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie stwierdzonej, orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia powołanej w trybie określonym odrębnymi przepisami, trwałej zmiany stanu zdrowia uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków urzędnika służby cywilnej. W celu zbadania zdrowia, urzędnika można skierować do tej komisji z urzędu lub na jego prośbę.</u>
          <u xml:id="u-432.4" who="#RyszardGrodzicki">2. Rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej może nastąpić, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, w razie:</u>
          <u xml:id="u-432.5" who="#RyszardGrodzicki">1) osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku,</u>
          <u xml:id="u-432.6" who="#RyszardGrodzicki">2) dwukrotnej, następującej po sobie, negatywnej oceny, o której mowa w art. 42,</u>
          <u xml:id="u-432.7" who="#RyszardGrodzicki">3) odmowy poddania się badaniu przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia.</u>
          <u xml:id="u-432.8" who="#RyszardGrodzicki">3. Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia może nastąpić w razie nieobecności urzędnika służby cywilnej w pracy wskutek czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej nieobecności przekracza rok. Do okresu czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą nie wlicza się urlopu dla poratowania zdrowia, o którym mowa w art. 50.</u>
          <u xml:id="u-432.9" who="#RyszardGrodzicki">4. Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1–3, nie może nastąpić w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego.</u>
          <u xml:id="u-432.10" who="#RyszardGrodzicki">5. Rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić także w drodze porozumienia stron lub za trzymiesięcznym wypowiedzeniem na skutek rezygnacji ze służby”.</u>
          <u xml:id="u-432.11" who="#RyszardGrodzicki">Zastanawiam się, czy w jednym artykule można zamieścić trzy możliwości rozwiązania stosunku pracy, tzn. za wypowiedzeniem, bez wypowiedzenia, za porozumieniem. Można sobie wyobrazić, że powinny to być trzy odrębne artykuły.</u>
          <u xml:id="u-432.12" who="#RyszardGrodzicki">Czy rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej na mocy wypowiedzenia ze względu na inwalidztwo powoduje jego przejście na rentę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-433">
          <u xml:id="u-433.0" who="#AdamJaroszyński">Nie. Inwalidztwo jest równoznaczne z niezdolnością dopełnienia funkcji w służbie cywilnej, ponieważ nie spełniony jest wówczas warunek, zawarty w art. 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-434">
          <u xml:id="u-434.0" who="#BeataHebdzyńska">Stała niezdolność oznacza inwalidztwo i brak stałej zdolności do wykonywania pracy. Biorąc pod uwagę obowiązujące w naszym kraju przepisy można stwierdzić, że tylko w wyjątkowych warunkach normalnie pracująca osoba nie spełniałaby wymogów uprawniających ją do otrzymania renty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-435">
          <u xml:id="u-435.0" who="#AdamJaroszyński">Pragnę zwrócić uwagę, że w tym artykule w ogóle nie zajmujemy się kwestią uprawnień, warunkujących otrzymanie świadectwa rentowego. Zapis tego artykułu reguluje bowiem sytuację, w której pracownik utracił stan zdrowia niezbędny do wykonywania służby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-436">
          <u xml:id="u-436.0" who="#RyszardGrodzicki">Można więc stwierdzić, że nie naruszamy tym przepisem żadnych praw. Czy są jakieś inne uwagi do treści art. 35 ust. 1? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-436.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy zatem do analizy treści art. 35 ust. 2. Rozumiem, że pkt 1 tego ustępu będzie modyfikowany wraz ze zmianami następującymi w przepisach emerytalnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-437">
          <u xml:id="u-437.0" who="#BeataHebdzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że został on tak sformułowany, iż funkcjonuje niezależnie od przepisów emerytalnych. Gdybyśmy zapisali w tym punkcie, tak jak w przepisach emerytalnych, że wiek emerytalny wynosi 60 lat dla kobiet, a 65 dla mężczyzn, to wówczas byłby on niekonstytucyjny.</u>
          <u xml:id="u-437.1" who="#BeataHebdzyńska">Ponieważ jednak mówi się w nim tylko o osiągnięciu wieku emerytalnego, to ta nie-konstytucyjność znajduje się w przepisach emerytalnych. Rodzi się jednak pytanie, czy osiągnięcie wieku emerytalnego wyklucza pracownika ze służby?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-438">
          <u xml:id="u-438.0" who="#AdamJaroszyński">Jeżeli wyklucza pracownika naukowego, adwokata, sędziego, to powinno również wykluczać pracownika służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-439">
          <u xml:id="u-439.0" who="#BeataHebdzyńska">Ale jeżeli przedłużymy ten okres?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-440">
          <u xml:id="u-440.0" who="#AdamJaroszyński">Możliwość przedłużenia jest zupełnie inną kwestią.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-441">
          <u xml:id="u-441.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy nie należałoby zatem powtórzyć takiej konstrukcji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-442">
          <u xml:id="u-442.0" who="#AdamJaroszyński">Myślę, że urzędnik służby cywilnej po osiągnięciu wieku emerytalnego mógłby być pracownikiem kontraktowym zatrudnionym na innym stanowisku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-443">
          <u xml:id="u-443.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy pkt 2, mówiący o dwukrotnej negatywnej ocenie, nie budzi żadnych kontrowersji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-444">
          <u xml:id="u-444.0" who="#AdamJaroszyński">Myślę, że tą kwestią moglibyśmy zająć się wówczas, gdy będziemy dyskutowali o ocenach. W tym punkcie mówi się jedynie o ich efekcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-445">
          <u xml:id="u-445.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy pkt 3, dotyczący odmowy poddania się badaniu przez komisję lekarską również nie budzi państwa wątpliwości? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-445.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy moglibyśmy wymienić jakieś inne przyczyny, które nie zostały uwzględnione w treści ust. 2?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-446">
          <u xml:id="u-446.0" who="#TadeuszStefaniak">Myślę, że powinniśmy umieścić w tym ustępie dyscyplinarne wydalenie z korpusu służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-447">
          <u xml:id="u-447.0" who="#RyszardGrodzicki">Przedstawiciele Biura Legislacyjnego nie podzielają pana opinii, że należy powtórzyć ten zapis także i w tym ustępie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-448">
          <u xml:id="u-448.0" who="#TadeuszStefaniak">Może nie należy w sytuacji, gdy następuje wygaśnięcie stosunku pracy, ale został on nawiązany przez pracodawcę, którym jest szef służby cywilnej i przez niego powinien być rozwiązany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-449">
          <u xml:id="u-449.0" who="#RyszardGrodzicki">Pragnę zwrócić uwagę, że orzeczenie komisji dyscyplinarnej działa natychmiast, a nie po upływie 3 miesięcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-450">
          <u xml:id="u-450.0" who="#BeataHebdzyńska">Jeżeli pan przewodniczący pozwoli, to chciałabym przedstawić orzeczenie Sądu Najwyższego. Otóż orzeczenie kary dyscyplinarnej w formie wydalenia ze służby powoduje automatycznie rozwiązanie stosunku pracy, czyli jego wygaśnięcie. W przeciwnym przypadku następowałoby uruchomienie trybu odwoławczego, co byłoby bardzo niedogodne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-451">
          <u xml:id="u-451.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jeszcze jakaś przyczyna, nie wymieniona w zapisie art. 35 ust. 2 mogłaby spowodować rozwiązanie stosunku pracy, a tym samym naruszenie reguły stabilności?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-452">
          <u xml:id="u-452.0" who="#BeataHebdzyńska">Chciałabym wyjaśnić pewne kwestie związane z zapisem ust. 3, w którym stwierdza się, że stosunek z mianowania można rozwiązać dopiero po roku czasowej niezdolności do pracy. W tej chwili w przepisach ubezpieczeniowych nie ma już nakazu wypłaty zasiłku chorobowego przez rok, bowiem skrócono ten okres do 6 miesięcy. W związku z tym zasiłek wypłaca się jak gdyby siłą rozpędu, twierdząc, że nie można pozostawić pracownika bez wynagrodzenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-453">
          <u xml:id="u-453.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze rozumiem, to chciałaby pani o coś zapytać?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-454">
          <u xml:id="u-454.0" who="#BeataHebdzyńska">Chciałabym zapytać, czy nie powinniśmy wprowadzić zapisu gwarantującego pracownikowi służby cywilnej otrzymywanie wynagrodzenia przez cały okres niezdolności do pracy. Innymi słowy mówiąc, czy nie powinniśmy zamiast zasiłku wypłacać wynagrodzenia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-455">
          <u xml:id="u-455.0" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ pani uwaga dotyczyła ust. 3, chciałbym jeszcze na chwilę powrócić do ust. 2 i zapytać, czy może zaistnieć jeszcze jakaś inna sytuacja niż te 3, przewidziane w dotychczasowym zapisie tego ustępu?</u>
          <u xml:id="u-455.1" who="#RyszardGrodzicki">Pan poseł Grzyb podpowiada mi, że taką przyczyną mogłaby być przynależność do partii politycznej, która nie jest związana z kwestią odpowiedzialności dyscyplinarnej, tylko ze stwierdzeniem faktu. Myślę, że rozpatrzymy tę sugestię.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-456">
          <u xml:id="u-456.0" who="#AdamJaroszyński">Proponuję, abyśmy tego rodzaju przyczynę umieścili w art. 34.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-457">
          <u xml:id="u-457.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że fakt przynależności do partii znajduje się poza wszelką ocenę, która może dotyczyć np. działalności politycznej.</u>
          <u xml:id="u-457.1" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy powrócili do tej kwestii przy okazji formułowania ostatecznego brzmienia związanych z nią artykułów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-458">
          <u xml:id="u-458.0" who="#AdamJaroszyński">Czy partie polityczne mają obowiązek udostępniania listy swoich członków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-459">
          <u xml:id="u-459.0" who="#RyszardGrodzicki">Informację na ten temat można uzyskać w inny sposób.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-460">
          <u xml:id="u-460.0" who="#AdamJaroszyński">A jeżeli jedynie pojawi się podejrzenie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-461">
          <u xml:id="u-461.0" who="#TeresaGórzyńska">Moglibyśmy zażądać deklaracji stwierdzającej, że urzędnik nie należy do partii.</u>
          <u xml:id="u-461.1" who="#TeresaGórzyńska">Być może należałoby zażądać tego rodzaju oświadczenia od kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-462">
          <u xml:id="u-462.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Czy w ust. 2 nie powinniśmy umieścić sytuacji, w której okazuje się, że urzędnik nie postępuje w sposób bezstronny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-463">
          <u xml:id="u-463.0" who="#RyszardGrodzicki">Taki przypadek podlega postępowaniu dyscyplinarnemu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-464">
          <u xml:id="u-464.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Myślę, że najczęściej będziemy spotykali się z tego rodzaju sytuacją, że urzędnik służby cywilnej dosyć jednoznacznie będzie rozstrzygał sprawy w sposób zaprzeczający zasadzie bezstronności. Rzeczywiście, tego rodzaju przypadki powinny być objęte postępowaniem dyscyplinarnym, ponieważ to czy znajduje się on formalnie na liście członków jakiejś partii, czy nie, nie będzie miało w tej sytuacji większego znaczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-465">
          <u xml:id="u-465.0" who="#RyszardGrodzicki">Jest to jednak pewnego rodzaju deklaracja. Nie zapominajmy, że taki urzędnik może podejmować decyzje pozornie bezstronnie, a jednak zgodnie z otrzymanymi instrukcjami. Myślę, że z historii znamy nie tylko takie przypadki, ale nawet całe metody postępowania, bowiem sam fakt przynależności do jakiejś partii wywołuje domniemanie stronniczości. Przypomnę, że w okresie międzywojennym taktyka ruchu robotniczego polegała na utajnianiu przynależności jego członków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-466">
          <u xml:id="u-466.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Powinniśmy zastanowić się nad tym, co rzeczywiście ma istotne znaczenie. Myślę, że takie istotne znaczenie ma bezstronność w podejmowaniu decyzji i w związku z tym zachowania sprzeczne z zasadą wyrażoną w jednym z pierwszych artykułów tej ustawy, powinny rodzić określone konsekwencje. Nie myślę w tej chwili o fakcie przynależności do partii, który w normalnym świecie nie jest czymś nagannym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-467">
          <u xml:id="u-467.0" who="#AdamJaroszyński">Jeżeli przynależność do partii zostanie zakazana przepisami ustawy, to będzie faktem nagannym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-468">
          <u xml:id="u-468.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Wobec tego, być może jest to sztuczny problem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-469">
          <u xml:id="u-469.0" who="#RyszardGrodzicki">Nie podzielam pani poglądu, ponieważ istota tego problemu jest zupełnie inna. Jeżeli ktoś formalnie należy do partii i jest to fakt powszechnie znany, to każda jego decyzja, nawet gdyby była podjęta w sposób absolutnie bezstronny, będzie rodziła u jego przeciwników politycznych domniemanie naruszenia bezstronności, a to pociąga za sobą naruszenie zasady zaufania do państwa.</u>
          <u xml:id="u-469.1" who="#RyszardGrodzicki">Innymi słowy mówiąc, taki urzędnik nie może działać w imieniu państwa, jeżeli zakładamy, że aparat państwowy ma być apolityczny. Nie ulega wątpliwości, że fakt przynależności do jakiejś partii wywołuje takie właśnie skutki, bowiem manifestowanie swoich sympatii politycznych powoduje, że zaraz pojawia się grupa społeczna, która zaczyna mieć różnego rodzaju wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-470">
          <u xml:id="u-470.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Przecież znamy doskonale bezpartyjnych wykonawców woli partii. Jeżeli dobrze zrozumiałam, to skutkiem naruszenia zasady bezstronności będzie postępowanie dyscyplinarne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-471">
          <u xml:id="u-471.0" who="#TeresaGórzyńska">O ile dobrze pamiętam, to kwestia możliwości lub ewentualnego zakazu przynależności do partii politycznych nie została jeszcze rozstrzygnięta. Ponieważ umówiliśmy się, że ostateczną decyzję w tej sprawie podejmiemy dopiero wtedy, gdy określimy już obowiązki urzędników służby cywilnej, musimy zapamiętać, że jeżeli w ustawie pozostawimy dotychczasowy zapis art. 39, który stwierdza, że urzędnik służby cywilnej nie może należeć do partii, to wtedy fakt przynależności do partii musi być jednym z powodów wygaśnięcia stosunku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-472">
          <u xml:id="u-472.0" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy powrócili do analizy treści art. 35 ust. 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-473">
          <u xml:id="u-473.0" who="#TeresaGórzyńska">Ponieważ w tekście tego ustępu znajduje się sformułowanie „jeżeli okres tej nieobecności przekracza rok”, chciałabym zapytać, czy to oznacza, że może on być 2-letni, 3-letni, 4-letni itp.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-474">
          <u xml:id="u-474.0" who="#RyszardGrodzicki">Zapis ten oznacza tylko tyle, że po 365 dniach uruchamiamy procedurę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-475">
          <u xml:id="u-475.0" who="#TeresaGórzyńska">Przepraszam, ale chyba musiałoby minąć 366 dni?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-476">
          <u xml:id="u-476.0" who="#RyszardGrodzicki">Inaczej mówiąc, minęło 365 dni i w związku z tym w 366 dniu możemy uruchomić procedurę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-477">
          <u xml:id="u-477.0" who="#AdamJaroszyński">Chciałbym zwrócić państwa uwagę na kwestię, o której wspomniała już pani mecenas Hebdzyńska, a mianowicie kwestię wypłacania zasiłku ubezpieczeniowego lub uposażenia w okresie choroby. Domyślam się, że w czasie, gdy powstawał ten projekt, nie było jeszcze obecnie obowiązujących przepisów i dlatego musimy rozstrzygnąć tę kwestię pamiętając, że urzędnicy zawsze byli w lepszej sytuacji od innych pracowników, bowiem otrzymywali uposażenie, a nie zasiłek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-478">
          <u xml:id="u-478.0" who="#AndrzejGrzyb">Z treścią ust. 3 związane jest pytanie dotyczące zarówno pogranicza spraw pracowniczych, jak i postępowania kwalifikacyjnego, którego celem jest zaliczenie urzędnika do jednej z 4 kategorii służby cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-478.1" who="#AndrzejGrzyb">Często spotykamy się z taką sytuacją, że ktoś, w jakimś okresie, z różnych przyczyn, traci swoje predyspozycje zdrowotne uprawniające go do wykonywania zawodu. Wydaje mi się, że zapis ust. 3 wskazuje na to, iż po rocznym okresie braku predyspozycji zdrowotnych do wykonywania zawodu, pracownik może utracić swoje miejsce pracy w służbie cywilnej, chociaż wcześniej z pozytywnym wynikiem zakończył postępowania kwalifikacyjne, w wyniku którego został zaliczony do określonej kategorii.</u>
          <u xml:id="u-478.2" who="#AndrzejGrzyb">Chciałbym zapytać, czy przewidziano jakiś tryb postępowania w sytuacji, gdy pracownik po jakimś czasie odzyska utracone zdrowie?</u>
          <u xml:id="u-478.3" who="#AndrzejGrzyb">Czy pracownik, którego stan zdrowia pozwala na podjęcie pracy, może powrócić do służby cywilnej?</u>
          <u xml:id="u-478.4" who="#AndrzejGrzyb">Jeżeli Państwowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wdroży postępowanie, w którego wyniku komisja lekarska stwierdzi, że dana osoba nadaje się już do pracy i w związku z tym nie należy się jej okresowe świadczenie rentowe, to czy w tej sytuacji powinna ona wystąpić ponownie do komisji o przeprowadzenie postępowania kwalifikacyjnego? Jest to pytanie, które dotyczy pogranicza postępowania kwalifikacyjnego, zaliczenia do kategorii oraz praw pracowniczych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-479">
          <u xml:id="u-479.0" who="#MariaGintowtJankowicz">Dlaczego taka osoba miałaby być w gorszej sytuacji niż pracownik, który ma możność skorzystania z 5-letniego urlopu bezpłatnego, pozostając nadal członkiem korpusu służby cywilnej?</u>
          <u xml:id="u-479.1" who="#MariaGintowtJankowicz">Wydaje mi się, że w tym przypadku powinniśmy do tekstu ustawy wprowadzić regulację analogiczną do wcześniejszego przepisu.</u>
          <u xml:id="u-479.2" who="#MariaGintowtJankowicz">Dlaczego osoba, o której mówił pan poseł Grzyb, ma być w gorszej sytuacji, skoro ustały przyczyny zdrowotne, niż osoba, której daliśmy prawo do uzyskania urlopu. Co prawda udzielenie urlopu temu pracownikowi leżało w interesie państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-480">
          <u xml:id="u-480.0" who="#AndrzejGrzyb">Uregulowanie kwestii o której wspomniałem, leży w interesie pracowników służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-481">
          <u xml:id="u-481.0" who="#JerzySadowski">Sądzę, iż możemy przyjąć takie założenie, że jeżeli okres braku zdolności zdrowotnych do pełnienia służby cywilnej nie przekracza 5 lat, a więc jest analogiczny do wspomnianego przez panią profesor okresu urlopowania, to pracownikowi przywraca się automatycznie jego kategorię. Myślę, że trudno byłoby sobie wyobrazić w tej sytuacji możliwość przeprowadzenia kolejnego postępowania kwalifikacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-481.1" who="#JerzySadowski">Natomiast, w przypadku, gdyby okres utraty zdolności zdrowotnych do pełnienia służby cywilnej trwał dłużej niż 5 lat, to jest oczywiste, że po jakimś okresie traci się wiedzę oraz zdobyte doświadczenie i w związku z tym taka osoba musiałaby ponownie z pozytywnym wynikiem przebrnąć przez postępowanie kwalifikacyjne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-482">
          <u xml:id="u-482.0" who="#AdamJaroszyński">Uważam, że automatyczne przywrócenie takiej osoby do pracy rodzi pewne niebezpieczeństwo, ponieważ wskutek choroby mogła ona utracić stan zdrowia, który jest niezbędny do wykonywania prac. Dlatego uważam, że najpierw należałoby sprawdzić stan zdrowia takiej osoby, będący przecież elementem postępowania kwalifikacyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-483">
          <u xml:id="u-483.0" who="#JerzySadowski">Założyłem, że został on już sprawdzony, bo tak rozumiałem wypowiedź pana posła Grzyba, który stwierdził, że po badaniach i okresie rekonwalescencji komisja lekarska doszła do wniosku, iż dana osoba jest zdolna do pełnienia służby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-484">
          <u xml:id="u-484.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby przedstawić propozycje konkretnych zmian treści art. art. 35 ust. 3? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-484.1" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do omówienia art. 35 ust. 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-485">
          <u xml:id="u-485.0" who="#BeataHebdzyńska">Czy kwestię wynagrodzenia za okres choroby rozstrzygniemy przy innej okazji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-486">
          <u xml:id="u-486.0" who="#AndrzejGrzyb">Panie przewodniczący, rozumiem, że poruszona przeze mnie kwestia zostanie wzięta pod uwagę przez członków zespołu redakcyjnego w trakcie uszczegółowiania dotychczasowych zapisów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-487">
          <u xml:id="u-487.0" who="#RyszardGrodzicki">Tak. Czy mieliby państwo jeszcze jakieś uwagi do treści art. 35 ust. 4?</u>
          <u xml:id="u-487.1" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ nikt nie zgłasza chęci zabrania głosu, chciałbym zapytać, czy pracownik korpusu służby cywilnej może uzyskać urlop wychowawczy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-488">
          <u xml:id="u-488.0" who="#AdamJaroszyński">Zakładamy, że pracownika służby cywilnej będzie stać na zatrudnienie niańki do dziecka i w związku z tym nie przewidujemy możliwości udzielania urlopu wychowawczego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-489">
          <u xml:id="u-489.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że państwa milczenie mogę uznać za akceptację idei zawartej w treści art. 35 ust. 4.</u>
          <u xml:id="u-489.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy zatem do omówienia art. 35 ust. 5.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-490">
          <u xml:id="u-490.0" who="#PiotrCzarnecki">Mam jeszcze pewne wątpliwości dotyczące zapisu art. 35 ust. 3. Otóż wynika z niego, że osoba, która z pomyślnym wynikiem zakończyła postępowanie kwalifikacyjne może stracić prawo wejścia do służby cywilnej z powodu urlopu wychowawczego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-491">
          <u xml:id="u-491.0" who="#RyszardGrodzicki">Art. 35 ust. 5 stwierdza, że rozwiązanie stosunku pracy następuje z przyczyn określonych w ust. 1, 2 i 3. Ponieważ w ustępach tych nie wspomina się o urlopie wychowawczym, nie może on być podstawą do rozwiązania stosunku pracy. W moim przekonaniu nie ma potrzeby wprowadzania szczególnej ochrony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-492">
          <u xml:id="u-492.0" who="#JanSzczepaniak">Panie przewodniczący. Z zapisu ust. 4 wynika, że pracownica chroniona jest w okresie ciąży i urlopu macierzyńskiego, natomiast nie posiada takiej ochrony w okresie urlopu wychowawczego.</u>
          <u xml:id="u-492.1" who="#JanSzczepaniak">Mimo że w poprzednich ustępach nie wspomina się o urlopie wychowawczym, jako przyczynie rozwiązania stosunku pracy, to w ust. 4 nie stwierdza się, że pracownica służby cywilnej jest chroniona w okresie urlopu wychowawczego. Można więc stwierdzić, że zapis ust. 4 jest nieprecyzyjny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-493">
          <u xml:id="u-493.0" who="#RyszardGrodzicki">Proszę zwrócić uwagę na to, w jakich przypadkach może być rozwiązany stosunek pracy zgodnie z brzmieniem art. 35 ust. 1, 2 lub 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-494">
          <u xml:id="u-494.0" who="#AdamJaroszyński">Z treści tych ustępów wynika, że kobiety nie wolno zwolnić z pracy jeżeli jest w wieku emerytalnym i w ciąży.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-495">
          <u xml:id="u-495.0" who="#JanSzczepaniak">Ale można ją zwolnić jeżeli nie jest jeszcze w tym wieku i znajduje się na urlopie wychowawczym, bo w art. 35 nie ma przepisu, który mówiłby o jej ochronie. Skoro nie ma zakazu, oznacza to, że dopuszcza się taką możliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-496">
          <u xml:id="u-496.0" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego możemy zalecić członkom zespołu redakcyjnego, aby zechcieli zastanowić się nad sposobem uregulowania kwestii urlopu wychowawczego.</u>
          <u xml:id="u-496.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy przepisy zawarte w ust. 1, 2 i 3 różnią się od unormowań zawartych w Kodeksie pracy? Ust. 4 potrzebny jest bowiem tylko i wyłącznie wtedy, jeżeli istniałyby jakieś różnice.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-497">
          <u xml:id="u-497.0" who="#BeataHebdzyńska">Do kwestii nie uregulowanych w tych ustępach stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy Kodeksu pracy, a więc także zakaz wypowiadania umowy o pracę w chwili, gdy pracownica znajduje się na urlopie wychowawczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-498">
          <u xml:id="u-498.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy może tak się zdarzyć, że samo sformułowanie „służba cywilna” będzie powodowało skojarzenie czysto wojskowe i reguły Kodeksu pracy nie znajdą żadnego zastosowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-499">
          <u xml:id="u-499.0" who="#BeataHebdzyńska">Panie przewodniczący, w art. 65 ust. 1 stwierdza się, że: „W sprawach wynikających ze stosunku pracy urzędnika służby cywilnej, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy Prawa pracy”. Można zatem stwierdzić, że obowiązują ogólne normy ochronne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-500">
          <u xml:id="u-500.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli dobrze rozumiem, to moglibyśmy wykreślić art. 35 ust. 4.</u>
          <u xml:id="u-500.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy wyrażają państwo zgodę na przyjęcie takiego rozwiązania? Tak. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-501">
          <u xml:id="u-501.0" who="#AndrzejGrzyb">Powracając jeszcze na chwilę do dyskusji na temat art. 35 ust. 4 chciałbym dodać, że istnieje zasada mówiąca, iż ustawa szczególna nie narusza postanowień kodeksu, chociaż może wprowadzić inne rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-502">
          <u xml:id="u-502.0" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia art. 35 ust. 5.</u>
          <u xml:id="u-502.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jakieś uwagi do treści tego ustępu? Nie widzę. Czy mogę zatem uznać, że aprobują państwo jego treść? Tak. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-502.2" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia art. 36, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-502.3" who="#RyszardGrodzicki">„1. Decyzję w sprawie rozwiązania stosunku pracy lub stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy - wydaje dyrektor generalny urzędu.</u>
          <u xml:id="u-502.4" who="#RyszardGrodzicki">2. Od decyzji określonych w ust. 1, urzędnikowi służby cywilnej przysługuje odwołanie do komisji w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Na decyzję komisji przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego”.</u>
          <u xml:id="u-502.5" who="#RyszardGrodzicki">Czy chcieliby państwo zgłosić jakieś uwagi lub zastrzeżenia do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-503">
          <u xml:id="u-503.0" who="#JerzySadowski">Uważam, że w ust. 1 brakuje określenia, kto wydaje decyzję w sprawie rozwiązania stosunku pracy lub stwierdzenia wygaśnięcia tego stosunku dyrektorowi generalnemu urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-504">
          <u xml:id="u-504.0" who="#RyszardGrodzicki">Przepis ten może ulec modyfikacji jeżeli uznamy, że na czele służby cywilnej stoi specjalny urząd, ponieważ wówczas pojawi się problem urzędników zatrudnionych w tym urzędzie.</u>
          <u xml:id="u-504.1" who="#RyszardGrodzicki">Może wobec tego zwrócimy się do członków zespołu redakcyjnego, aby zechcieli nieco dokładniej zastanowić się nad ostatecznym zapisem tego ustępu.</u>
          <u xml:id="u-504.2" who="#RyszardGrodzicki">Zakończyliśmy w ten sposób omawianie fragmentu ustawy, który w projekcie rządowym został określony jako rozdział V.</u>
          <u xml:id="u-504.3" who="#RyszardGrodzicki">Przerwa godz. 13,30 do 13,50.</u>
          <u xml:id="u-504.4" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia rozdziału VI zatytułowanego „Obowiązki urzędnika służby cywilnej”.</u>
          <u xml:id="u-504.5" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że pozostawimy dotychczasowy tytuł tego rozdziału i przystąpimy do omówienia art. 37, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-504.6" who="#RyszardGrodzicki">„Urzędnik służby cywilnej jest obowiązany postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem, a w szczególności:</u>
          <u xml:id="u-504.7" who="#RyszardGrodzicki">1) przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa,</u>
          <u xml:id="u-504.8" who="#RyszardGrodzicki">2) chronić interesy państwa oraz prawa i słuszne interesy obywateli,</u>
          <u xml:id="u-504.9" who="#RyszardGrodzicki">3) racjonalnie gospodarować środkami publicznymi,</u>
          <u xml:id="u-504.10" who="#RyszardGrodzicki">4) rzetelnie, bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania,</u>
          <u xml:id="u-504.11" who="#RyszardGrodzicki">5) dochować tajemnicy państwowej i służbowej,</u>
          <u xml:id="u-504.12" who="#RyszardGrodzicki">6) rozwijać własną wiedzę zawodową,</u>
          <u xml:id="u-504.13" who="#RyszardGrodzicki">7) godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią”.</u>
          <u xml:id="u-504.14" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ w artykule tym mówi się o ślubowaniu, chciałbym przypomnieć, że dzisiaj rano dyskutowaliśmy na temat mocy prawnej ślubowania i w kontekście tego artykułu należy stwierdzić, że akt ten posiada jednak pewną rangę, skoro urzędnik jest zobowiązany do postępowania zgodnego z zawartymi w nim normami. W tej sytuacji, wszystkie elementy, które wchodzą w skład roty ślubowania także nabierają istotnego znaczenia i być może powinniśmy jednak dodać do tego tekstu kilka dodatkowych przymiotników, jeżeli chcemy z tego aktu wyciągać pewne wnioski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-505">
          <u xml:id="u-505.0" who="#TadeuszMilewski">Wydaje mi się jednak, że ślubowanie jest aktem symbolicznym i jego lakoniczność w projekcie ustawy rządowej jest cechą korzystną. Sądzę, że wystarczy, jeżeli opiszemy ceremonię.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-506">
          <u xml:id="u-506.0" who="#TeresaGórzyńska">Podzielam pana opinię. Wydaje mi się, że jest to jeden z najzgrabniej napisanych przepisów tej ustawy i nie powinniśmy burzyć jego piękna. Myślę, że bardzo łatwo wypełnić jest treścią takie sformułowania, jak przestrzeganie porządku prawnego, sumienne i bezstronne wykonywanie obowiązków itp.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-507">
          <u xml:id="u-507.0" who="#RyszardGrodzicki">Muszę powiedzieć, że pewne wątpliwości budzi zapis art. 37 pkt 2. Zastanawiam się mianowicie, czy należyta jest konieczność wymienionych w nim obowiązków i czy nie powinniśmy zapisać, że „chroni słuszne interesy obywateli, a także państwa”?</u>
          <u xml:id="u-507.1" who="#RyszardGrodzicki">Być może należałoby rozbić ten punkt na dwa oddzielne punkty, ponieważ w wyniku dotychczasowej kolejności powstaje gradacja, z której wynika, że urzędnik najpierw chroni interesy państwa i prawa, a dopiero później słuszne interesy obywateli.</u>
          <u xml:id="u-507.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy nie byłoby bardziej właściwym rozwiązaniem, gdybyśmy w pkt. 2a zapisali „słuszne interesy obywateli”, a w pkt. 2b „interesy państwa”? Przyznam, że nie wiem, co należałoby zrobić z wyrazem „prawa”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-508">
          <u xml:id="u-508.0" who="#TadeuszMilewski">Wydaje mi się, że ideą tego zapisu było w gruncie rzeczy godzenie interesów państwa i słusznych interesów obywateli. Czy nie należałoby wobec tego sformułować tego zapisu w taki sposób, aby ta idea stała się czytelna?</u>
          <u xml:id="u-508.1" who="#TadeuszMilewski">Należy pamiętać, że czasami są to interesy przeciwstawne i tego rodzaju zapis można byłoby uznać za postulat skierowany do urzędników służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-509">
          <u xml:id="u-509.0" who="#TeresaGórzyńska">Jestem przeciwnego zdania. W moim przekonaniu istota służby cywilnej od samego zarania polegała na wykonywaniu zadań państwa. Nie pamiętam już, czy Fryderyk II, czy Wilhelm I powiedział, że: „Dusze urzędników należą do Boga, a reszta do mnie”, tak więc był uprzejmy podzielić się tylko z Bogiem. Obecnie należy jednak godzić interesy państwa, społeczeństwa i poszczególnych obywateli, ale istotą służby cywilnej pozostaje służba państwu, które służy obywatelom.</u>
          <u xml:id="u-509.1" who="#TeresaGórzyńska">Moim zdaniem, należałoby jednak w zapisie tego punktu na pierwszym miejscu wymienić państwo, ponieważ zgodnie z istotą służby interes ogólny dominuje nad interesem szczególnym, a dobre państwo nie może nie służyć swoim obywatelom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-510">
          <u xml:id="u-510.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że podwójna koniunkcja występująca w tym zapisie rodzi problem przypisania tych praw albo do państwa, albo do interesów obywateli. Dlatego uważam, że nie jest to najlepiej zredagowany zapis i należałoby pomyśleć nad innym rozwiązaniem.</u>
          <u xml:id="u-510.1" who="#RyszardGrodzicki">Dotychczasowy zapis można bowiem przeczytać na dwa różne sposoby. Po pierwsze - „chroni interesy państwa oraz prawa”, a po drugie - „chroni interesy państwa” oraz „prawa i słuszne interesy obywateli”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-511">
          <u xml:id="u-511.0" who="#TeresaGórzyńska">Szczerze mówiąc nie umiem powiedzieć, dlaczego w tekście tego punktu umieszczono wyraz „prawo”, ponieważ wyraz „interesy” można odnieść tylko do człowieka, albo jakiejś organizacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-512">
          <u xml:id="u-512.0" who="#RyszardGrodzicki">Sformułowanie „interesy obywateli” jest właściwe, natomiast w przypadku wyrazu „prawa” wydaje mi się, że możemy mówić o prawach człowieka lub obywatela.</u>
          <u xml:id="u-512.1" who="#RyszardGrodzicki">Moim zdaniem, z treści tego punktu wynika, że urzędnik jest zobowiązany do ochrony interesów państwa, praw człowieka i obywatela oraz godzi to ze słusznymi interesami petenta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-513">
          <u xml:id="u-513.0" who="#TadeuszMilewski">Wydaje mi się, że ten punkt powinien otrzymać następujące brzmienie: „chroni interesy państwa oraz prawa obywateli”. W związku z tym proponowałbym, abyśmy wykreślili wyrazy „i słuszne interesy”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-514">
          <u xml:id="u-514.0" who="#TadeuszStefaniak">Proponuję, abyśmy w pkt. 2 wykreślili wyrazy „oraz prawa”, ponieważ bez względu na to, czy interesy prawne obywateli są zapisane w tej ustawie, znajdują się w przepisach prawa, do którego przestrzegania obliguje urzędnika art. 37 pkt 1.</u>
          <u xml:id="u-514.1" who="#TadeuszStefaniak">Uważam, że pkt 2 ma charakter dyrektywny i odpowiada na pytanie, w czyim imieniu działa urzędnik służby cywilnej? Z treści artykułu wynika, że działa w imieniu państwa i obywateli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-515">
          <u xml:id="u-515.0" who="#RyszardGrodzicki">Może wobec tego rzeczywiście należałoby do treści tego punktu wprowadzić sformułowanie mówiące o godzeniu interesów państwa i obywateli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-516">
          <u xml:id="u-516.0" who="#TadeuszMilewski">Można byłoby także rozdzielić dotychczasowy zapis i w pkt. 1 zapisać, że urzędnik jest zobowiązany chronić interesy państwa, natomiast w drugim, że urzędnik jest zobowiązany chronić prawa obywatelskie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-517">
          <u xml:id="u-517.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do pkt. 7?</u>
          <u xml:id="u-517.1" who="#RyszardGrodzicki">Co oznacza sformułowanie „poza nią” stanowiące zakończenie zdania „urzędnik służby cywilnej jest obowiązany godnie zachowywać się w służbie”? Jakie będą konsekwencje, gdy urzędnik wyjdzie pijany na ulicę?</u>
          <u xml:id="u-517.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jeszcze jakieś uwagi do art. 37?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-518">
          <u xml:id="u-518.0" who="#TadeuszStefaniak">Szczerze mówiąc razi mnie sformułowanie zastosowane w pkt. 6 „rozwijać własną wiedzę zawodową”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-519">
          <u xml:id="u-519.0" who="#RyszardGrodzicki">Być może powinniśmy zapisać, że obowiązkiem urzędnika jest samokształcenie. Myślę, że pozostawimy jednak dotychczasowy zapis tego punktu.</u>
          <u xml:id="u-519.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jeszcze jakieś uwagi do treści art. 37? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-519.2" who="#RyszardGrodzicki">W związku z tym przystępujemy do omówienia art. 38, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-519.3" who="#RyszardGrodzicki">„1. Urzędnik służby cywilnej jest obowiązany do wykonywania poleceń służbowych przełożonych.</u>
          <u xml:id="u-519.4" who="#RyszardGrodzicki">2. Jeżeli w przekonaniu urzędnika służby cywilnej polecenie jest niezgodne z prawem, albo zawiera znamiona pomyłki, jest on obowiązany poinformować o tym przełożonego na piśmie, a w razie potwierdzenia polecenia na piśmie, jest obowiązany do wykonania tego polecenia.</u>
          <u xml:id="u-519.5" who="#RyszardGrodzicki">3. Urzędnik służby cywilnej nie może wykonać polecenia, jeżeli prowadziłoby to do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia”.</u>
          <u xml:id="u-519.6" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi lub zastrzeżenia do treści art. 38 ust. 1? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-519.7" who="#RyszardGrodzicki">Czy są jakieś uwagi do treści art. 38 ust. 2?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-520">
          <u xml:id="u-520.0" who="#TeresaGórzyńska">Wydaje mi się, że w treści tego ustępu nie określono dokładnie kwestii odpowiedzialności, którą ponosi przełożony wydający pracownikowi polecenie na piśmie. Uważam, że w tym przypadku mogą pojawić się pewne wątpliwości, bowiem intencją tego zapisu jest przeniesienie odpowiedzialności na osobę, która wydaje pisemne polecenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-521">
          <u xml:id="u-521.0" who="#TadeuszMilewski">W moim przekonaniu uzupełnienie treści tego ustępu polegałoby na dodaniu sformułowania, że urzędnik jest zobowiązany do wykonania tego polecenia na odpowiedzialność przełożonego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-522">
          <u xml:id="u-522.0" who="#BeataHebdzyńska">Wydaje mi się, że kwestia odpowiedzialności będzie badana indywidualnie. Jestem przekonana, że w tym przypadku nie można niczego zadekretować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-523">
          <u xml:id="u-523.0" who="#TeresaGórzyńska">Czy tym indywiduum będzie urzędnik, czy jego przełożony?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-524">
          <u xml:id="u-524.0" who="#BeataHebdzyńska">Na pewno będzie badana odpowiedzialność jednego i drugiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-525">
          <u xml:id="u-525.0" who="#TeresaGórzyńska">Jeżeli ktoś wydaje mi pisemne polecenie, to po co mam być badana?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-526">
          <u xml:id="u-526.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że ust. 2 należy przeredagować także i z innych względów, chociażby powtarzających się ciągle wyrazów „na piśmie”. Myślę, że wówczas będzie można wykorzystać przedstawioną przed chwilą sugestię.</u>
          <u xml:id="u-526.1" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że dotychczasowy zapis tego ustępu powinniśmy rozbić na dwie części, stawiając kropkę po wyrazach „poinformować o...” zaczynając nowe zdanie od wyrazów „w razie”. Myślę, że mimo wątpliwości dotyczących redakcji tego ustępu nie mają państwo zastrzeżeń do jego idei.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-527">
          <u xml:id="u-527.0" who="#TadeuszMilewski">Wydaje mi się, że wyraz „pismo” odgrywa w treści tego zapisu dosyć istotną rolę, ze względu na znaczenie dowodowe, jako że formę pisemną ma zarówno powiadomienie przełożonego, jak i polecenie wykonania wcześniejszego polecenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-528">
          <u xml:id="u-528.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby zgłosić jakieś uwagi do treści ust. 3?</u>
          <u xml:id="u-528.1" who="#RyszardGrodzicki">Co oznacza w tym tekście sformułowanie „nie może”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-529">
          <u xml:id="u-529.0" who="#TadeuszMilewski">Urzędnikowi nie wolno wykonać polecenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-530">
          <u xml:id="u-530.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że wspomniane sformułowanie powinniśmy zastąpić innym zwrotem, np. „nie ma prawa” lub „nie wykonuje”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-531">
          <u xml:id="u-531.0" who="#JanSzczepaniak">Opowiadałbym się za przyjęciem wyrazu „odmawia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-532">
          <u xml:id="u-532.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jeszcze jakieś uwagi do treści art. 38 ust. 3?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-533">
          <u xml:id="u-533.0" who="#TeresaGórzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że urzędnik, który ma wykonać polecenie musi sam ocenić, czy doprowadzi ono do przestępstwa lub wykroczenia. A może nie doprowadzi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-534">
          <u xml:id="u-534.0" who="#TadeuszMilewski">Urzędnik naraża się na postępowanie dyscyplinarne i w toku postępowania wyjaśniającego musi udowodnić, że miał uzasadnione podejrzenie. Jeżeli się mylił, to wówczas będzie ukarany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-535">
          <u xml:id="u-535.0" who="#TadeuszStefaniak">Urzędnik musi być pewien, że tego rodzaju polecenie doprowadzi do popełnienia przestępstwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-536">
          <u xml:id="u-536.0" who="#TeresaGórzyńska">Czy urzędnik może być pewien, że takie polecenie doprowadzi do popełnienia przestępstwa?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-537">
          <u xml:id="u-537.0" who="#TadeuszStefaniak">Oczywiście, że tak. Jeżeli szef wyda mu polecenie, które z pewnością doprowadzi do popełnienia przestępstwa, to nie wolno mu tego polecenia wykonać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-538">
          <u xml:id="u-538.0" who="#TadeuszMilewski">Proszę zwrócić uwagę, że w treści tego ustępu nie napisano, że wykonanie takiego polecenia prowadziłoby do naruszenia prawa, ponieważ byłoby to pojęcie znacznie szersze i w związku z tym jeszcze bardziej niezrozumiałe.</u>
          <u xml:id="u-538.1" who="#TadeuszMilewski">Natomiast przestępstwo, podobnie jak wykroczenie, ma określone znamiona i człowiek reprezentujący odpowiedni poziom doskonale zdaje sobie sprawę, czy jakieś działanie jest przestępstwem, czy nie. Dlatego domniemanie, że może dojść do takiego czynu, jest w bardzo dużym stopniu uprawdopodobnione.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-539">
          <u xml:id="u-539.0" who="#RyszardGrodzicki">Czasami narusza się jakiś przepis, aby ratować wyższe dobro i dlatego myślę, że interpretacja tego zapisu zależy od zdrowego rozsądku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-540">
          <u xml:id="u-540.0" who="#TeresaGórzyńska">Czy za słuszne można uznać obarczenie urzędnika koniecznością zastanawiania się nad tym, czy dane polecenie prowadzi do popełnienia przestępstwa, czy nie. Jeżeli państwo pozwolą to chciałabym przytoczyć bardzo dobry przykład przepisów obowiązujących w Szwajcarii. Ust. 1 cytowanego artykułu brzmi: „Urzędnik jest zobowiązany do wykonywania sumiennie i racjonalnie poleceń służbowych swoich zwierzchników”. Ust. 2 - „Zwierzchnik jest odpowiedzialny za polecenia, jakie wydaje”.</u>
          <u xml:id="u-540.1" who="#TeresaGórzyńska">Wydaje mi się, że tego rodzaju zapis jest znacznie prostszy. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że zapis art. 38 ust. 3 próbuje przenieść na urzędnika odpowiedzialność za decyzje podejmowane przez jego przełożonych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-541">
          <u xml:id="u-541.0" who="#ZbyszekZaborowski">Chciałbym bronić aktualnego zapisu art. 38 ust. 3, ponieważ uważam, że nie można rozgrzeszać urzędnika jeżeli polecenie przełożonego prowadzi ewidentnie do popełnienia przestępstwa. Z całą pewnością przeprowadzone zostanie postępowanie wyjaśniające lub postępowanie karne, jeżeli dojdzie do wykrycia przestępstwa, w trakcie których pojawi się możliwość wyjaśnienia wszystkich związanych z tą decyzją okoliczności.</u>
          <u xml:id="u-541.1" who="#ZbyszekZaborowski">Uważam, że zapis art. 38 ust. 3 jest prawidłowy i należy pozostawić w nim zwrot „nie może”, ponieważ tak sformułowany przepis nie rozgrzesza urzędnika, mimo iż otrzymał on polecenie, które prowadziło do popełnienia przestępstwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-542">
          <u xml:id="u-542.0" who="#RyszardGrodzicki">Zakładamy wobec tego, że urzędnik służby cywilnej będzie wiedział, co jest przestępstwem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-543">
          <u xml:id="u-543.0" who="#TadeuszMilewski">Muszę przyznać, że zaczynam mieć pewne wątpliwości, ponieważ jest aż nazbyt oczywiste, że nikt nie wykonuje poleceń prowadzących do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, a tym bardziej urzędnik.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-544">
          <u xml:id="u-544.0" who="#TadeuszStefaniak">Wydaje mi się, że treść ust. 3 należy czytać łącznie z treścią ust. 2, a dokładniej mówiąc, ostatnim jego zdaniem, a mianowicie „w razie potwierdzenia polecenia na piśmie jest on zobowiązany do wykonania tego polecenia”. Natomiast ust. 3 stwierdza, że jeżeli to polecenie prowadziło do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, to nie wolno mu go wykonać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-545">
          <u xml:id="u-545.0" who="#TadeuszMilewski">Może powinniśmy posłużyć się jakimś przykładem. Wyobraźmy sobie, że przełożony poleca podwładnemu przeniesienie środków finansowych do innego działu, a więc nie jest to ani przestępstwo, ani wykroczenie, a jedynie działanie niezgodne z obowiązującymi zasadami finansowymi. Jeżeli pracownik otrzyma potwierdzenie polecenia wykonania tej operacji, odpowiedzialność spoczywać będzie na jego przełożonym. Natomiast, gdyby wykonanie polecenia prowadziło do zabójstwa lub okaleczenia człowieka, byłoby to już przestępstwem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-546">
          <u xml:id="u-546.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że brzmienie art. 38 jest już w pełni zrozumiałe i członkowie zespołu redakcyjnego nie powinni mieć kłopotów z doszlifowaniem tego tekstu.</u>
          <u xml:id="u-546.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy wobec tego do omówienia art. 39, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-546.2" who="#RyszardGrodzicki">„1. Urzędnik służby cywilnej nie może należeć do partii politycznych ani brać udziału w żadnej działalności politycznej.</u>
          <u xml:id="u-546.3" who="#RyszardGrodzicki">2. Urzędnikowi służby cywilnej przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie wolno kierować się interesem żadnej grupy politycznej ani własnymi przekonaniami politycznymi, jak również manifestować publicznie swoich przekonań politycznych”.</u>
          <u xml:id="u-546.4" who="#RyszardGrodzicki">Pragnę państwu przypomnieć, że już raz redagowaliśmy treść tego artykułu, jako art. 5 zamieszczonego w materiałach przygotowanych przez zespół redakcyjny. Jak państwo zapewne pamiętają, w czasie tego posiedzenia, pan poseł Ciemniewski wyraził opinię, że urzędnicy powinni należeć do partii, ponieważ w chwili, gdy będą zwalniani z pracy będzie wiadomo, jakie decydują o tym przyczyny. Przyznam, że jest to dosyć dziwaczny sposób myślenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-547">
          <u xml:id="u-547.0" who="#TadeuszMilewski">Chciałbym oświadczyć oficjalnie, że strona rządowa podtrzymuje zaproponowane brzmienie tego zapisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-548">
          <u xml:id="u-548.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa postulowałby wykreślenie tego przepisu z tekstu ustawy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-549">
          <u xml:id="u-549.0" who="#JanSzczepaniak">Jeżeli można, to proponowałbym, abyśmy wykreślili wyrazy „ani własnymi przekonaniami politycznymi”. Zgadzam się z opinią, że urzędnikowi służby cywilnej nie wolno kierować się interesem żadnej grupy politycznej, ale uważam jednocześnie, iż nie sposób udowodnić, jakimi przekonaniami politycznymi, które posiada prawdopodobnie każdy urzędnik, kierował się on przy podejmowaniu konkretnej decyzji. Być może idea zawarta w tym artykule jest bardzo słuszna, ale nie ulega wątpliwości, że jest niemożliwa do weryfikacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-550">
          <u xml:id="u-550.0" who="#TadeuszMilewski">Moim zdaniem, jest to jedynie apel do sumienia urzędników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-551">
          <u xml:id="u-551.0" who="#JanSzczepaniak">Zgadzam się z opinią pana dyrektora i dlatego zastanawiałem się, czy ten artykuł w ogóle powinien być umieszczony w tekście ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-552">
          <u xml:id="u-552.0" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym przypomnieć, że w propozycji przedstawionej przez zespół redakcyjny, w ust. 1 wykreślony został wyraz „żadnej”. W związku z tym ustęp ten otrzymał następujące brzmienie: „Urzędnik służby cywilnej nie może należeć do partii politycznych, ani brać udziału w działalności politycznej”.</u>
          <u xml:id="u-552.1" who="#RyszardGrodzicki">Proponuję, abyśmy podtrzymali te ustalenia, ponieważ poprawiają one klarowność tego zapisu.</u>
          <u xml:id="u-552.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy ktoś z państwa chciałby się wypowiedzieć na temat wspomnianych przez pana posła Szczepaniaka, własnych przekonań politycznych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-553">
          <u xml:id="u-553.0" who="#AndrzejSłomski">Jeżeli można, to chciałbym zaproponować nieco prze-wrotne spojrzenie na ten problem. Jeżeli prawdą jest, iż celem działalności politycznej jest uzyskiwanie władzy państwowej, to każdemu urzędnikowi, niezależnie od tego, czy należy do korpusu służby cywilnej, czy nie, przychodzi funkcjonować w takiej oto sytuacji, że tak czy inaczej kieruje się poglądami politycznymi lub jest wmontowany w działalność grupy politycznej, która zdobyła władzę, czy to mu się podoba, czy nie.</u>
          <u xml:id="u-553.1" who="#AndrzejSłomski">Uważam, że stwierdzenie, czy ktoś w procesie podejmowania decyzji kieruje się własnymi przekonaniami politycznymi jest absolutnie niemożliwe. Można jedynie unikać manifestowania swoich poglądów politycznych w nadmierny sposób i nie kolidować z interesem publicznym itp.</u>
          <u xml:id="u-553.2" who="#AndrzejSłomski">Chciałbym wyrazić daleko idącą wątpliwość, czy pracownik służby cywilnej jest wolny od zaangażowania w działalność polityczną, ponieważ wpływa ona na jego funkcjonowanie, jak gdyby wbrew jego woli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-554">
          <u xml:id="u-554.0" who="#RyszardGrodzicki">Wydaje mi się, że ideę tego zapisu można przedstawić w następujący sposób. Będąc sympatykiem ekstremalnej partii, mam realizować zadania aparatu państwowego sformułowane przez legalnie wybrane władze ale ponieważ partia, do której należę ma odmienne poglądy, w jakiś sposób realizuję określone przez nią cele.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-555">
          <u xml:id="u-555.0" who="#JerzySadowski">Myślę, że należałoby pamiętać, iż oprócz grup politycznych, które walczą o władzę, istnieją również grupy nieformalne, które mogą wywierać nacisk na urzędników aparatu państwowego. W związku z tym zastanawiam się, czy zapis art. 39 nie powinien stwierdzać, że urzędnikowi służby cywilnej nie wolno kierować się interesem żadnej zorganizowanej grupy.</u>
          <u xml:id="u-555.1" who="#JerzySadowski">Nie ulega wątpliwości, że coraz bardziej dają o sobie znać - świadomie nie użyję odpowiedniego pojęcia, ponieważ do tej pory nie zostało ono zdefiniowane w naszym kraju.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-556">
          <u xml:id="u-556.0" who="#AndrzejGrzyb">Chciałem zwrócić uwagę na ten sam problem, ponieważ do tej pory koncentrujemy naszą uwagę na idée fixe, zakładającej, że przy pomocy regulacji prawnej uda nam się rozdzielić centrum polityczne zmieniające się wraz z kolejną fazą demokratycznych wyborów, od stałego, profesjonalnego aparatu urzędniczego, który bez względu na koniunkturę polityczną będzie wykonywał stałe zadania państwa.</u>
          <u xml:id="u-556.1" who="#AndrzejGrzyb">Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że gdy pytamy o taki rozdział praktyków zachodnich, stwierdzają lapidarnie, że zmiana centrum politycznego wynikająca z kolejnych wyborów, pozwala de facto decydentom politycznym na zmianę polityki państwa wyrażającą się w 10 - 15% całego budżetu.</u>
          <u xml:id="u-556.2" who="#AndrzejGrzyb">Można zatem stwierdzić, że jest to element podlegający korekcie w sytuacji, gdy cała reszta zastanej rzeczywistości pozostaje niezmienna, bowiem państwo ponosi pewne wydatki i realizuje zadania, które istnieją niezależnie od tego, jaka grupa polityczna sprawuje władzę. Biorąc pod uwagę ten punkt widzenia moglibyśmy uznać, że zaproponowany zapis art. 39 jest stosowny.</u>
          <u xml:id="u-556.3" who="#AndrzejGrzyb">Istnieje jednak zjawisko, na które nie zwracamy uwagi, a o którym mówiono podczas jednej z sesji Senatu poświęconej różnego rodzaju grupom interesów, a mianowicie tzw. lobbing, który może mieć bardzo różne oblicza.</u>
          <u xml:id="u-556.4" who="#AndrzejGrzyb">W cywilizowanych krajach jest to zjawisko naturalne, które na etapie podejmowania różnego rodzaju decyzji, zarówno w parlamencie jak i urzędach, przejawia się w działaniach na rzecz określonego rozstrzygnięcia. Istnieją jednak także naciski nieformalne, przed którymi powinniśmy ustrzec urzędników służby cywilnej. Dlatego uważam, że zapis art. 39 powinien dotyczyć nie tylko kwestii manifestowania swoich przekonań politycznych, ale również działań lobbistycznych wynikających z innych pobudek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-557">
          <u xml:id="u-557.0" who="#RyszardGrodzicki">Zgodnie z pana sugestią, zapis art. 39 powinien otrzymać następujące brzmienie: Urzędnikowi służby cywilnej przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie wolno kierować się interesem żadnej grupy społecznej. Myślę, że wówczas przepis ten miałby najszerszy zakres.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-558">
          <u xml:id="u-558.0" who="#AndrzejSłomski">Myślę, że w służbie cywilnej nie uda się w miejscu, w którym podejmowane i realizowane są decyzje, obronić przed rozgrywającą się w nim walką. Wolałbym przyzwyczaić się do myśli, że takiej walki uniknąć się nie da, ponieważ ciągle będzie toczyła się rywalizacja pomiędzy różnego rodzaju ugrupowaniami politycznymi.</u>
          <u xml:id="u-558.1" who="#AndrzejSłomski">Wydaje mi się, że bardziej realne byłoby ustalenie przy pomocy pewnych reguł jakichś zasad tej gry. Sceptycznie oceniam możliwość wyeliminowania batalii, które mogą szkodzić interesowi społecznemu i dlatego proponuję, abyśmy określili reguły gry i przyzwyczaili się do toczącej się walki, jak do choroby.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-559">
          <u xml:id="u-559.0" who="#AndrzejGrzyb">Ponieważ nie uda się nam umieścić w tym przepisie wszystkich aspektów tego zagadnienia, myślę, że wart zachodu byłby pomysł, aby pewną konsekwencją stworzenia tej ustawy stał się kodeks etyczny urzędnika służby cywilnej, w którym określono by pozostałe cechy. Wydaje mi się, że kodeks etyczny pracownika służby cywilnej jest wręcz niezbędny, czego potwierdzeniem jest przykład kodeksu etycznego senatora amerykańskiego, w którym stwierdza się, że w ciągu całego roku senator może otrzymać od jakiejś grupy lobbystycznej np. prezenty o wartości 500 dolarów. Być może tego rodzaju rozwiązanie, polegające na dokładnym określeniu co wolno, a czego nie wolno urzędnikowi służby cywilnej, wpłynęłoby korzystnie na sposób funkcjonowania urzędników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-560">
          <u xml:id="u-560.0" who="#RyszardGrodzicki">Musielibyśmy wobec tego wprowadzić do tekstu ustawy przepis, który zawierałby delegację do wydania takiego kodeksu. Muszę powiedzieć, że zbieramy w tej chwili opinie zarówno na temat celowości wprowadzenia kodeksu etycznego, jak i formy, jaką powinien on przybrać.</u>
          <u xml:id="u-560.1" who="#RyszardGrodzicki">Powracając do treści art. 39, chciałbym przypomnieć, że pozostała nam jeszcze do rozstrzygnięcia kwestia własnych przekonań politycznych oraz grup innych niż grupy polityczne, które mogą wywierać wpływ na urzędników.</u>
          <u xml:id="u-560.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy decydujemy się na skreślenie sformułowania „słuszne przekonania polityczne”, czy nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-561">
          <u xml:id="u-561.0" who="#WłodzimierzSitek">Chociaż nie możemy z całą pewnością stwierdzić, czy urzędnik przy podejmowaniu decyzji kierował się przekonaniami politycznymi, proponuję abyśmy zachowali dotychczasowe brzmienie tego przepisu, jako formę apelu skierowanego do urzędników, aby nie kierowali się w pracy swoimi przekonaniami politycznymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-562">
          <u xml:id="u-562.0" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli zdecydowalibyśmy się na pozostawienie tego sformułowania, to proponowałbym, abyśmy ust. 2 nadali nieco inne brzmienie, tzn.: Urzędnikowi służby cywilnej przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie wolno kierować się własnymi przekonaniami politycznymi, interesem żadnej grupy społecznej, jak również manifestować publicznie swoich przekonań politycznych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-563">
          <u xml:id="u-563.0" who="#AndrzejGrzyb">Może zamiast wyrazów „grupy społecznej”, należałoby wprowadzić wyrazy „grupy nacisku”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-564">
          <u xml:id="u-564.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że nie jest to w pełni zdefiniowany termin. Musimy pamiętać, że w polskich warunkach taką grupą nacisku będzie także kościół i dlatego lepiej byłoby używać pojęcia „grupa społeczna”, która jest pojęciem szerszym od pojęcia „grupy nacisku”. Jestem pewien, że w 90% ekspertyz ich autorzy stwierdzą, iż związek wyznaniowy nie mieści się w pojęciu grupy nacisku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-565">
          <u xml:id="u-565.0" who="#JerzySadowski">Rozumiem, że pod wpływem klimatu politycznego i społecznego panującego w Polsce przepis ten koncentruje się na przesłankach politycznych. Nie wyczerpuje to jednak całej treści tego zagadnienia, bowiem urzędnik przy podejmowaniu decyzji może kierować się różnymi przekonaniami, nie tylko politycznymi, ale także np. wyznaniowymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-566">
          <u xml:id="u-566.0" who="#AndrzejGrzyb">W tym momencie musimy polegać na zapisie mówiącym o bezstronności, bez żadnych dodatkowych, pomocniczych przepisów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-567">
          <u xml:id="u-567.0" who="#JanSzczepaniak">Chciałbym zapytać, czy państwo nie dopatrują się w zakazie kierowania się własnymi przekonaniami politycznymi swoistego bata na pracowników służby cywilnej. Proszę sobie bowiem wyobrazić taką sytuację, że gdy brakuje już innych zarzutów, pracownikowi służby cywilnej można postawić taki właśnie zarzut, którego nie sposób zweryfikować ani udowodnić.</u>
          <u xml:id="u-567.1" who="#JanSzczepaniak">W jaki sposób bowiem można udowodnić pracownikowi służby cywilnej, że kierował się własnymi przekonaniami politycznymi, a nie przepisami prawa, względami sumienia, czy jeszcze innymi motywacjami? Osobiście uważam, iż zawsze jestem w stanie udowodnić, że jako pracownik służby cywilnej kierowałem się jak najlepszymi intencjami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-568">
          <u xml:id="u-568.0" who="#WłodzimierzSitek">Zgadzam się z moim przedmówcą, że faktu kierowania się własnymi przekonaniami politycznymi nie uda się udowodnić i dlatego nie może on stanowić podstawy do zwolnienia pracownika, a więc nie stanowi również elementu dyscyplinującego urzędnika.</u>
          <u xml:id="u-568.1" who="#WłodzimierzSitek">Zapis tego ustępu możemy traktować, jak już powiedziałem, tylko jako apel do sumienia urzędników służby cywilnej, natomiast z całą pewnością nie stanowi on dla nich żadnego zagrożenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-569">
          <u xml:id="u-569.0" who="#JanSzczepaniak">Myślę, że jako mój przełożony zawsze może mi pan przedstawić taki zarzut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-570">
          <u xml:id="u-570.0" who="#WłodzimierzSitek">Ale będzie on bezskuteczny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-571">
          <u xml:id="u-571.0" who="#JanSzczepaniak">To po co w takim razie, ma mi pan go przedstawiać?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-572">
          <u xml:id="u-572.0" who="#AndrzejGrzyb">Zastanawiam się, czy do zapisu o manifestowaniu przekonań politycznych, który zaproponował pan poseł Grodzicki nie należałoby dodać wyrazów „przy podejmowaniu decyzji”. Problem polega jednak na tym, że nie wszystkie działania urzędników związane są z podejmowaniem decyzji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-573">
          <u xml:id="u-573.0" who="#TadeuszMilewski">W polemice, którą przed paroma dniami przeprowadziłem z panem posłem Rokitą, mówiłem o tym, że zachodzi pewna kolizja pomiędzy dyspozycyjnością urzędnika wobec służby cywilnej, a dyspozycyjnością wobec partii politycznych lub grup nacisku. Mój pogląd na kwestię wykonywania dyspozycji otrzymywanych od różnych grup, byłby zatem zbieżny z wypowiedzią pana posła dotyczącą aktywności pracowników służby cywilnej w zakresie podejmowania decyzji.</u>
          <u xml:id="u-573.1" who="#TadeuszMilewski">Nie ulega wątpliwości, że sformułowanie „własne przekonania” jest dosyć płytkie i chociaż chcieliśmy wykreślić wyraz „polityczne”, myślę, że nie uda nam się sprecyzować jeszcze węższego pojęcia.</u>
          <u xml:id="u-573.2" who="#TadeuszMilewski">Uważam, że jesteśmy wyczuleni na kwestie dotyczące działań politycznych. Nasuwa mi się w tym momencie porównanie ze sposobem wprowadzenia nauki religii w szkołach, bowiem ktoś, kierując się własnymi poglądami etycznymi i religijnymi mógł zadecydować o wyborze nieformalnej drogi pomijając ustawę. Wydaje mi się, że ten przykład doskonale obrazuje, w jaki sposób wewnętrzne, etyczne, polityczne przekonania człowieka mogą wpływać na decyzje.</u>
          <u xml:id="u-573.3" who="#TadeuszMilewski">Muszę przyznać, że nie wiem, czy należy wykreślić z tego zapisu sformułowanie - „własnymi przekonaniami politycznymi”. Uważam, że najważniejszą kwestią jest stwierdzenie, że urzędnik służby cywilnej nie może wykonywać pewnych dyspozycji płynących spoza korpusu służby cywilnej i pozostaje jedynie problem, w jaki sposób należałoby to zapisać w tekście ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-574">
          <u xml:id="u-574.0" who="#AndrzejGrzyb">Przykład przytoczony przez pana Milewskiego dotyczy akurat polityka, bowiem polityk podejmował tę decyzję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-575">
          <u xml:id="u-575.0" who="#TadeuszMilewski">Chciałbym zwrócić uwagę, że tego rodzaju dyspozycje mogą płynąć nie tylko od partii politycznej, ale także np. od mafii pruszkowskiej. Uważam, że powinniśmy zastanowić się nad tym, czy w tym, a może w innym przepisie należałoby zapisać, że urzędnik państwowy może być poddany presji ze strony nieformalnych grup nacisku o charakterze mafijnym, oczywiście pod warunkiem, że tego rodzaju stwierdzenie uda się sformułować w języku normatywnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-576">
          <u xml:id="u-576.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że trudno będzie sformułować jakąś ogólną konkluzję dotyczącą zapisu tego artykułu. Chciałbym zapytać, czy podtrzymują państwo wniosek dotyczący wykreślenia sformułowania „własnymi przekonaniami politycznymi”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-577">
          <u xml:id="u-577.0" who="#TeresaGórzyńska">A jeżeli te przekonania będą odpowiadały interesowi służby i aktualnie rządzącej ekipy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-578">
          <u xml:id="u-578.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy jesteśmy w stanie zaproponować inną redakcję tego zapisu?</u>
          <u xml:id="u-578.1" who="#RyszardGrodzicki">Moim zdaniem, należałoby przebudować ten ustęp i zastosować zupełnie inny szyk zdania, rozpoczynając od kwestii bezstronności, a dopiero później wprowadzając do zapisu klauzule ograniczające.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-579">
          <u xml:id="u-579.0" who="#AndrzejGrzyb">Uważam, że propozycja pana przewodniczącego jest w pełni uzasadniona, bowiem nie ulega wątpliwości, że każdy człowiek posiada jakieś przekonania dotyczące zarówno religii, partii politycznych, jak i idei politycznych. Nadrzędną jednak zasadą powinna być zasada bezstronności i nie manifestowania przekonań politycznych w trakcie podejmowania decyzji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-580">
          <u xml:id="u-580.0" who="#JanSzczepaniak">Chciałbym zwrócić uwagę, że sformułowaliśmy już zapis dotyczący bezstronności oraz pozostałych kwestii, o których wspomniał pan poseł Grzyb. Opowiadam się za pozostawieniem w treści tego artykułu zapisu mówiącego o zakazie kierowania się przekonaniami politycznymi różnego rodzaju grup o charakterze politycznym, przy czym jednak nadal opowiadałbym się za wykreśleniem sformułowania „własnych przekonań”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-581">
          <u xml:id="u-581.0" who="#TadeuszMilewski">Proponuę, aby zapis dotyczący zakazu publicznego manifestowania przekonań politycznych przenieść z ust. 2 do ust. 1 tego artykułu. W ten sposób otrzymamy klarowny zapis ust. 1 dotyczący spraw politycznych, to znaczy - urzędnik służby cywilnej nie należy do partii politycznych, nie bierze udziału w działalności partii politycznych oraz nie manifestuje publicznie swoich przekonań politycznych.</u>
          <u xml:id="u-581.1" who="#TadeuszMilewski">Natomiast zapis ust. 2 mógłby być bardziej ogólny i stwierdzałby, że pracownik służby cywilnej przy wykonywaniu swoich czynności nie kieruje się interesem żadnej grupy społecznej, tylko interesem państwa. W tej sposób treść tego zapisu nawiązywałaby do naszej wcześniejszej dyskusji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-582">
          <u xml:id="u-582.0" who="#RyszardGrodzicki">Uważam, że byłoby to najlepsze rozwiązanie. Sądzę, że zespół redakcyjny dokona odpowiedniej korekty zapisu.</u>
          <u xml:id="u-582.1" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jeszcze jakieś uwagi do treści art. 39? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-582.2" who="#RyszardGrodzicki">Wobec tego przystępujemy do omówienia art. 40, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-582.3" who="#RyszardGrodzicki">„W dniu nawiązania i ustania stosunku pracy oraz w czasie trwania stosunku pracy, urzędnik służby cywilnej, na żądanie dyrektora generalnego, składa oświadczenie o swoim stanie majątkowym”.</u>
          <u xml:id="u-582.4" who="#RyszardGrodzicki">Jeżeli państwo pozwolą, to chciałbym na wstępie przedstawić następującą propozycję. Otóż proponuję, abyśmy połączyli treść art. 40 z treścią art. 41 ust. 3. Uważam, że zapisy zawarte w wymienionych wyżej regulacjach powinny stanowić jeden przepis, ponieważ zasady postępowania w tej mierze określą odrębne przepisy, zawarte w przygotowywanej obecnie ustawie antykorupcyjnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-583">
          <u xml:id="u-583.0" who="#BeataHebdzyńska">O ile wiem, w zapisie tego projektu nie uwzględnia się czynności sprzecznych z obowiązkami służby cywilnej, podważających zaufanie do służby. Zapis projektu rządowego reguluje jedynie kwestie dotyczące osiągania korzyści materialnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-584">
          <u xml:id="u-584.0" who="#RyszardGrodzicki">Dlatego wspomniałem o art. 40 i art. 41 ust. 3. Nie mówię w tej chwili o art. 41 ust. 1 i 2, ponieważ zawarte w nich zapisy są klarowne.</u>
          <u xml:id="u-584.1" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że kwestie zawarte we wspomnianych na początku regulacjach, należy odesłać do innych przepisów, w których powinny być one opisane w sposób jednolity dla całego systemu. Być może wkomponuje się w nie wówczas przepis dotyczący służby cywilnej, w którym będzie się mówiło o uprawnieniach dyrektora generalnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-585">
          <u xml:id="u-585.0" who="#TadeuszMilewski">Ale jednocześnie podlegałby on tym przepisom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-586">
          <u xml:id="u-586.0" who="#RyszardGrodzicki">Zakładam, że ustawa ta powstanie z pewnym opóźnieniem w stosunku do omawianej przez nas regulacji. Nie ulega wątpliwości, że ten zapis w stosunku do tamtych treści, lub też w stosunku do treści aktualnie obowiązujących jest nieprecyzyjny i zbyt ogólny. Odesłanie, które znajduje się w art. 41 ust. 3 jest stosunkowo trudno zrozumiałe, bo cóż oznacza stwierdzenie „stosuje się odpowiednio”?</u>
          <u xml:id="u-586.1" who="#RyszardGrodzicki">Muszę przyznać, że nie wiem jak je zastosować, tym bardziej że występują tam bardzo różne regulacje dotyczące bardzo odmiennych kategorii osób. Sądzę, że po pierwszym czytaniu tamtej ustawy, nasza Komisja uchwaliłaby opinię zawierającą wniosek o rozszerzenie zakresu ustawy o pracowników służby cywilnej, którą skierowalibyśmy następnie do zajmującej się tamtą ustawą Komisji.</u>
          <u xml:id="u-586.2" who="#RyszardGrodzicki">Czy wyrażają państwo zgodę na przyjęcie takiego rozwiązania? Ponieważ nie widzę sprzeciwu, rozumiem, że członkowie Komisji wyrazili zgodę na przyjęcie proponowanego rozwiązania i wobec tego przystępujemy obecnie do analizy treści art. 41, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-586.3" who="#RyszardGrodzicki">„1. urzędnik służby cywilnej nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 2, ani żadnych czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami służby cywilnej lub podważających zaufanie do tej służby.</u>
          <u xml:id="u-586.4" who="#RyszardGrodzicki">2. Za zgodą dyrektora generalnego urzędu urzędnik służby cywilnej może podjąć dodatkową pracę nauczyciela, lekarza, pracownika naukowego lub naukowo-badawczego.</u>
          <u xml:id="u-586.5" who="#RyszardGrodzicki">3. Do urzędników służby cywilnej stosuje się odpowiednio odrębne przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, w zakresie dotyczącym osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe”.</u>
          <u xml:id="u-586.6" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jakieś uwagi do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-587">
          <u xml:id="u-587.0" who="#JerzySadowski">Odnosząc się do zapisu ust. 2, chciałbym stwierdzić, że numeratywne wyliczenie zawodów jest rozwiązaniem niewłaściwym, chociażby dlatego, że zabrakło w nim pewnych specjalności, które powinny być w tym wykazie zamieszczone. W związku z tym uważam, że zamiast listy zawodów należałoby wprowadzić sformułowanie stwierdzające, że: „Pracownik służby cywilnej za zgodą dyrektora może podjąć dodatkową pracę, o ile nie stoi to w sprzeczności z interesem służby cywilnej lub innym odpowiednim przepisem”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-588">
          <u xml:id="u-588.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że do tego sformułowania moglibyśmy dodać zdanie stwierdzające, że dyrektor może ograniczyć zakres czasu pracy, to znaczy określić, że jest to praca w wymiarze 1/4 lub 1/2 etatu, bowiem zdajemy sobie sprawę, że czas pracy urzędnika jest limitowany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-589">
          <u xml:id="u-589.0" who="#TadeuszMilewski">Może należałoby użyć sformułowania „w niepełnym wymiarze czasu pracy”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-590">
          <u xml:id="u-590.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy wyrażają państwo zgodę na przyjęcie tak sformułowanego zapisu? Ponieważ nie usłyszałem sprzeciwu uważam, że Komisja przyjęła propozycję pana dyrektora Milewskiego.</u>
          <u xml:id="u-590.1" who="#RyszardGrodzicki">Przystępujemy do omówienia art. 42, który otrzymał następujące brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-590.2" who="#RyszardGrodzicki">„1. Urzędnik służby cywilnej raz w roku lub w każdym czasie na wniosek bezpośredniego przełożonego podlega ocenie. Podstawowe kryteria oceny i zasady przeprowadzania okresowych ocen ustala Komisja, w trybie określonym w art. 11.</u>
          <u xml:id="u-590.3" who="#RyszardGrodzicki">2. Ocenę sporządza się na piśmie i doręcza ją urzędnikowi służby cywilnej, którego ona dotyczy.</u>
          <u xml:id="u-590.4" who="#RyszardGrodzicki">3. W razie negatywnej oceny urzędnik służby cywilnej podlega ponownej ocenie, nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia doręczenia oceny.</u>
          <u xml:id="u-590.5" who="#RyszardGrodzicki">4. Od negatywnej oceny urzędnikowi służby cywilnej służy, w ciągu 7 dni od dnia doręczenia oceny, sprzeciw do organu, który ocenę wydał.</u>
          <u xml:id="u-590.6" who="#RyszardGrodzicki">5. Jeżeli urzędnik służby cywilnej nie zgadza się z oceną wydaną w wyniku jego sprzeciwu, może w ciągu 14 dni od jej otrzymania odwołać się do Komisji”.</u>
          <u xml:id="u-590.7" who="#RyszardGrodzicki">Czy mieliby państwo jakieś uwagi do treści tego artykułu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-591">
          <u xml:id="u-591.0" who="#AndrzejGrzyb">Uważam, że najtrudniejszym zadaniem jest skatalogowanie arkusza ocen, bowiem stosunkowo łatwo jest stworzyć odpowiedni przepis, natomiast dużo trudniej jest określić kryteria, według których należałoby tego dokonać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-592">
          <u xml:id="u-592.0" who="#JerzySadowski">Prawdą jest stwierdzenie, że obecnie na świecie panuje tendencja do nieco innego oceniania, charakteryzująca się odchodzeniem od modelu, który obowiązywał do tej pory w administracji funkcjonującej nie tylko w naszym kraju, to znaczy od tworzenia zestawów punktowych itp.</u>
          <u xml:id="u-592.1" who="#JerzySadowski">W ramach działalności administracji rządowej prowadzimy w tej chwili pewne prace wyprzedzające, które pozwolą nam na zbudowanie nowego systemu oceny pracowników zatrudnionych w administracji. Niedawno, w Urzędzie Wojewódzkim w Płocku, odbyło się spotkanie, podczas którego przedstawiony został jeden z polskich systemów operujących pojęciem profilu zawodowego urzędnika. Jest oczywiste, że skoro na całym świecie odchodzi się od modelu punktowej oceny pracownika, nasza administracja również będzie dążyła do wprowadzenia nowoczesnych metod oceny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-593">
          <u xml:id="u-593.0" who="#RyszardGrodzicki">Czy można to zapisać w kategoriach normatywnych? Nie ulega wątpliwości, że wówczas opis musiałby być bardzo ogólnikowy, a cały system ocen scedowany do aktów wykonawczych, tak, aby istniała możliwość zmiany sposobu przeprowadzania oceny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-594">
          <u xml:id="u-594.0" who="#JerzySadowski">Znając te systemy uważam, że nie da się tego ująć w ustawie, gdyż generalnie rzecz biorąc wynika to później z załączników tworzących arkusz oceny pracownika. Myślę, że trudno byłoby dołączyć taki załącznik do tekstu ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-595">
          <u xml:id="u-595.0" who="#RyszardGrodzicki">Sądzę, że powinniśmy udzielić sobie odpowiedzi na pytanie, czy rzeczywiście w stosunku do osób legitymujących się długoletnim stażem pracy w służbie cywilnej zasadne jest przeprowadzanie corocznej oceny ich pracy? Czy nie byłaby dopuszczalna 2- lub 3-letnia praktyka przeprowadzania takich ocen?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-596">
          <u xml:id="u-596.0" who="#AndrzejGrzyb">O ile dobrze pamiętam, to według przepisów starej ustawy, ocena powinna być przeprowadzana raz na dwa lata.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-597">
          <u xml:id="u-597.0" who="#TadeuszMilewski">Uważam, że ocena pracownika powinna być prowadzona permanentnie i dlatego zapisanie określonego terminu w ustawie czyni tę ocenę zadaniem, które trzeba wykonać w sposób akcyjny. W związku z tym, tego rodzaju działanie, jest źle odbierane przez pracowników, a ponadto jest także dosyć kłopotliwe dla ich przełożonych. Biorąc pod uwagę ostatnią ocenę, która została przeprowadzona w Urzędzie Rady Ministrów muszę powiedzieć, że często wymaga się od nas opisu pewnych dokonań, podczas gdy w istocie urzędnicy wykonują co do nich należy przez cały rok i w związku z tym sięgnięcie pamięcią po roku do ewentualnych osiągnięć danego pracownika, aby móc je wpisać do arkusza ocen, jest dosyć kłopotliwe. Muszę przyznać, że osobiście wpisywałem do arkusza ocen formułę „dobra praca na równym poziomie przez cały okres oceny”.</u>
          <u xml:id="u-597.1" who="#TadeuszMilewski">Można więc stwierdzić, że mamy do czynienia z pewnym uproszczeniem tego procesu, ponieważ nikt tych ocen następnie nie weryfikuje z powodu braku powodów, dla których należałoby do nich powrócić.</u>
          <u xml:id="u-597.2" who="#TadeuszMilewski">Sądzę, że w ocenach powinno raczej wskazywać się na pewne cechy i predyspozycje osobowe urzędnika, które rozwijają się w ten lub inny sposób, a więc powinna to być bardziej ocena predyspozycji niż dorobku pracownika, który bardzo często jest nieuchwytny, ponieważ bardzo trudno podliczyć, ile w ciągu roku pracownik podjął decyzji, które z nich były słuszne, a które niesłuszne, chyba że działalność pracownika służby cywilnej można byłoby poddać miarodajnej ocenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-598">
          <u xml:id="u-598.0" who="#TadeuszStefaniak">Problematyka, o której mówił pan dyrektor ma bardzo istotne znaczenie także i z tego względu, że w praktyce pojawiły się bardzo niepokojące zjawiska, które można umieścić w sferze graniczącej z odpowiedzialnością dyscyplinarną.</u>
          <u xml:id="u-598.1" who="#TadeuszStefaniak">Otóż, jeżeli zachodzi taka potrzeba, to np. w wyniku kontroli przeprowadzonej przez NIK lub inną instytucję, z różnych względów nagle kieruje się sprawę jakiegoś pracownika do komisji dyscyplinarnej dołączając do niej wniosek o wydalenie z urzędu. Komisja dyscyplinarna ma więc ocenić pracę urzędnika, któremu postawiono np. zarzut braku nadzoru nad podległymi mu jednostkami.</u>
          <u xml:id="u-598.2" who="#TadeuszStefaniak">Otóż uważam, że komisja dyscyplinarna nie powinna rozstrzygać takich kwestii, ponieważ jej zadaniem jest dokonanie oceny czynów nie licujących z godnością urzędnika. Natomiast ocena pracy urzędnika powinna wynikać ze wspomnianych już systematycznych ocen jego działalności i to od nich powinno zależeć, czy pozostanie on w służbie cywilnej, czy też pracodawca będzie mógł rozwiązać z nim stosunek służbowy.</u>
          <u xml:id="u-598.3" who="#TadeuszStefaniak">Nie stosowanie tej zasady powoduje, że komisję dyscyplinarną wykorzystuje się jako element polityki kadrowej, a przecież nie może ona spełniać takiej roli. Jeszcze raz chciałbym podkreślić rangę tego zagadnienia także i z tego powodu, że w obecnych przepisach nie przewiduje się możliwości zaskarżenia orzeczeń komisji dyscyplinarnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a przecież przeniesienie na inne stanowisko, albo wydalenie z urzędu, jest bardzo dotkliwą i praktycznie niekontrolowaną karą.</u>
          <u xml:id="u-598.4" who="#TadeuszStefaniak">Dlatego zgadzam się z opinią pana dyrektora, że ocena pracownika musi być dokonywana permanentnie i jednoznacznie, co pozwoli uniknąć gwałtownej zmiany w wizerunku danego pracownika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-599">
          <u xml:id="u-599.0" who="#BeataHebdzyńska">Moje pytanie chciałabym skierować do przedstawicieli rządu. Otóż, biorąc pod uwagę panów wypowiedzi zastanawiam się, w jakim celu przeprowadza się ocenę kwalifikacyjną. Myślę, że powinniśmy to sobie dokładnie wyjaśnić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-600">
          <u xml:id="u-600.0" who="#TeresaGórzyńska">W celu wyeliminowania niektórych pracowników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-601">
          <u xml:id="u-601.0" who="#BeataHebdzyńska">Ale tego rodzaju cel nie wynika z treści tego artykułu, ponieważ ocenie poddaje się każdego pracownika, mimo iż jest oczywiste, że przełożony doskonale zdaje sobie sprawę z kim pracuje.</u>
          <u xml:id="u-601.1" who="#BeataHebdzyńska">Rodzi się więc pytanie, czy tego rodzaju ocenami musimy obejmować wszystkich pracowników? Czy takie działanie jest w ogóle potrzebne, bo być może jest ono potrzebne, ale w celu uruchomienia odpowiedniego cyklu szkoleń, o czym w ogóle nie wspomina się w treści tego artykułu?</u>
          <u xml:id="u-601.2" who="#BeataHebdzyńska">Myślę, że ocenę kwalifikacyjną można również rozumieć, jako element budowania drogi zawodowej urzędnika, a nie tylko jako cel sam w sobie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-602">
          <u xml:id="u-602.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Nawiązując do wypowiedzi pani Hebdzyńskiej, chciałbym zadać pytanie kontynuujące niejako jej myśl. Otóż przypuszczam, że art. 42 w obecnym brzmieniu, mówiący o obowiązku zaocznej oceny pracownika, został napisany w kontekście propozycji dotyczącej podziału urzędników na 11 kategorii. Czy obecnie, gdy Komisja przyjęła już zapis wyróżniający tylko 4 kategorie, jego treść koreluje z tymi kategoriami?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-603">
          <u xml:id="u-603.0" who="#JerzySadowski">Prosiłbym, abyśmy jednak rozgraniczali pewne pojęcia, ponieważ cały czas mówimy o kategoriach, podczas gdy ocena kwalifikacyjna dotyczy w gruncie rzeczy procesu zarządzania kadrami.</u>
          <u xml:id="u-603.1" who="#JerzySadowski">Faktem jest, iż z praktyki wynika, że ocenę pracowników w urzędach administracji państwowej zaczęto sprowadzać do tego rodzaju myślenia, które zakładało, że jeżeli wystąpią jakieś problemy związane z urzędnikiem, to należy go poddać ocenie kwalifikacyjnej, aby ułatwić sobie usunięcie go ze stanowiska.</u>
          <u xml:id="u-603.2" who="#JerzySadowski">Uważam, że w tej chwili istnieje szansa umieszczenia w tym artykule konkretnego zapisu dotyczącego zasad przeprowadzania oceny, który stwierdzałby, że ocena kwalifikacyjna służy - o czym wspominała już pani mecenas Hebdzyńska - w budowaniu drogi kariery zawodowej, czyli inaczej mówiąc, wskazywaniu dalszych etapów kariery zawodowej urzędnika, z uwzględnieniem elementów, które musi poprawić w swej działalności zawodowej, takich chociażby jak uzupełnienie bądź podwyższenie kwalifikacji o pewne działy wiedzy lub umiejętności.</u>
          <u xml:id="u-603.3" who="#JerzySadowski">Ostateczny werdykt komisji oceniającej, czy dana osoba, zajmująca określone stanowisko, może być oceniona pozytywnie lub nie, jest tylko jednym z elementów oceny kwalifikacyjnej, ale nie jedynym. W związku z tym uważam, że należałoby nieco inaczej ująć zasady dotyczące ocen kwalifikacyjnych, bowiem nie mogą one służyć tylko i wyłącznie do udzielenia odpowiedzi tak lub nie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-604">
          <u xml:id="u-604.0" who="#TeresaGórzyńska">W rzeczywistości każdy zwierzchnik lub przełożony doskonale zdaje sobie sprawę, jakimi pracownikami dysponuje, jak oni pracują i jakie mogą wykonywać zadania. Wydaje mi się, że oceny, o których mówimy, zostały zapisane w takiej formule właśnie po to, aby zobiektywizować ocenę pracownika. Jeżeli ocena będzie należała tylko do przełożonego, to może on bez żadnego uzasadnienia wyrazić o danym pracowniku złą opinię, natomiast w sytuacji, gdy pracownik ma możliwość, czy też obowiązek, przedstawienia swoich zalet lub racji przed komisją oceniającą, a ponadto dysponuje możliwością odwołania się od decyzji komisji, dysponuje pewnymi środkami obrony, o ile oczywiście ma czego bronić.</u>
          <u xml:id="u-604.1" who="#TeresaGórzyńska">Uważam, że taki był zasadniczy cel tego zapisu, z tym, że oczywiście wszystko można skarykaturować i od czasu do czasu tak właśnie się dzieje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-605">
          <u xml:id="u-605.0" who="#ZbyszekZaborowski">Uważam, że powinniśmy pozostawić ocenę pracowników w tekście tej ustawy. Można oczywiście zastanawiać się nad jej zasadami, ale sądzę, że powinniśmy mieć zaufanie do komisji lub urzędu, który powołamy oraz pozostawić mu pole działania. Jest sprawą dyskusyjną, czy coroczna ocena nie będzie zjawiskiem zbyt częstym. Być może wystarczyłoby aby podobnie, jak to uregulowano w starej ustawie, ocena była dokonywana raz na dwa lata. Myślę jednak, że problem ten wymaga jeszcze przemyślenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-606">
          <u xml:id="u-606.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Chciałbym państwa poinformować, że w uchwalonej niedawno ustawie o Najwyższej Izbie Kontroli w art. 26 stwierdza się, że praca urzędników mianowanych podlega okresowym ocenom kwalifikacyjnym, nie rzadziej niż raz na trzy lata.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-607">
          <u xml:id="u-607.0" who="#TadeuszMilewski">Nie ulega wątpliwości, że oceny są niezbędne, natomiast z całą pewnością w praktyce należałoby osiągnąć nową ich jakość. Ciągle bowiem tkwimy w ocenach kwalifikacyjnych, które wykonywane są w sposób akcyjny, polegający na tym, że kierownicy otrzymują z działu kadr polecenie wypełnienia arkusza ocen i niezależnie od wszystkiego rzucają swoją pracę, aby wypełnić odpowiednie rubryki.</u>
          <u xml:id="u-607.1" who="#TadeuszMilewski">Tego rodzaju działanie jest kłopotliwe nie tylko dla pracownika, ale także dla jego przełożonego, ponieważ osobiście, w którymś momencie stwierdziłem, że taki tryb dokonywania ocen wywołuje konflikty w kierowanym przeze mnie zespole, bowiem od razu pojawiają się pytania dotyczące dokonanej przeze mnie oceny.</u>
          <u xml:id="u-607.2" who="#TadeuszMilewski">Uważam, że należałoby wyjść poza ten schemat i wyraźnie powiedzieć, że powstaje nowa jakość oceny kwalifikacyjnej, która od tej pory ma służyć kreowaniu drogi rozwoju urzędnika służby cywilnej w powiązaniu z różnego rodzaju szkoleniami. Nie ulega wątpliwości, że tego typu działanie przynosi pracownikom określone korzyści wywołując potrzebę poddania się takiej ocenie, bowiem jej korzystny wynik powoduje, że pracownik zostanie skierowany na kurs lub staż, w trakcie których będzie mógł podnosić swoje kwalifikacje.</u>
          <u xml:id="u-607.3" who="#TadeuszMilewski">W moim przekonaniu, ustalenie nowych impulsów tkwiących w tych ocenach, tak aby spełniały one swoją istotną rolę, należy pozostawić urzędowi lub komisji służby cywilnej. Wydaje mi się, że powinniśmy zapisać w ustawie, że celem opinii jest stymulowanie rozwoju zawodowego urzędnika służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-608">
          <u xml:id="u-608.0" who="#AndrzejGrzyb">Istotnie, można stwierdzić, że ten zapis jest nieomal dosłownie przeniesiony z poprzedniej ustawy urzędniczej. Dlatego tak bardzo istotne znaczenie ma nowy element, o którym mówiła pani mecenas Hebdzyńska, czyli kreowanie kariery urzędnika oraz dążenie do sytuacji, w której ocena byłaby nie tylko elementem selekcji, ale także stanowiłaby pozytywną motywację do podnoszenia kwalifikacji zawodowych.</u>
          <u xml:id="u-608.1" who="#AndrzejGrzyb">Myślę, że te dwa elementy powinniśmy zapisać w zasadach ogólnych, natomiast pozostałe kryteria powinna dopracować komisja służby cywilnej. Być może należałoby także uwzględnić propozycję przedstawioną przez przedstawiciela Biura Legislacyjnego, który stwierdził, że ocena nie powinna być przeprowadzana rzadziej niż raz na trzy lata, pozostawiając dowolność ustalenia terminu, w którym dana jednostka organizacyjna lub określony urząd podejmie takie przedsięwzięcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-609">
          <u xml:id="u-609.0" who="#TadeuszMilewski">Być może powinniśmy użyć sformułowania „okresowo” lub „komisja określi”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-610">
          <u xml:id="u-610.0" who="#JerzySadowski">Jeżeli można, to chciałbym uzupełnić wypowiedź pana dyrektora Milewskiego. Otóż w nowych systemach ocena kwalifikacyjna przeprowadzana jest permanentnie, czyli nie ma okresu, w którym dany pracownik nie podlegałby ocenie. Natomiast formalny dokument dotyczący oceny tworzy się w określonym czasie. Nowoczesne systemy oceniania wymuszają na przełożonych konieczność ciągłego śledzenia kariery i efektów pracy urzędnika. Można byłoby więc zapisać, że urzędnik podlega ciągłej ocenie, natomiast formalne dopełnienie tej zasady wymagałoby stworzenia odpowiedniej procedury.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-611">
          <u xml:id="u-611.0" who="#RyszardGrodzicki">Chciałbym zaproponować, abyśmy spróbowali podsumować dotychczasową wymianę zdań i sformułowali zalecenia dotyczące treści art. 42.</u>
          <u xml:id="u-611.1" who="#RyszardGrodzicki">Ponieważ - jak sądzę - systemu ocen kwalifikacyjnych nie da się pominąć, rodzi się pytanie, jaka powinna być formuła ich przeprowadzania.</u>
          <u xml:id="u-611.2" who="#RyszardGrodzicki">Jeden z moich przedmówców przedstawił propozycję rozluźnienia rygoru czasowego ze względu na to, że wywołuje on pewien element nerwowości. Z doświadczenia wynikającego z pracy na wyższej uczelni mogę powiedzieć, że przeglądy kadr, które przeprowadzane są raz na trzy lata i mogą zakończyć się rozwiązaniem stosunku pracy, wywołują w miarę zbliżania się terminu przeglądu, coraz bardziej nerwową atmosferę. Znam takie przypadki, że pracownicy, którzy niespodziewanie otrzymali negatywną ocenę, stracili głowę i chociaż po tygodniu odwoływali się od decyzji, było już za późno.</u>
          <u xml:id="u-611.3" who="#RyszardGrodzicki">Nie ulega więc wątpliwości, że tego rodzaju sytuacja może powodować stresy psychiczne i w związku z tym powinniśmy się zastanowić, czy nie należałoby uwzględnić sugestii, aby w zapisie tego artykułu sprecyzować cele, jakim ma służyć ocena kwalifikacyjna, tak aby zapis ten stanowił wyraźną wskazówkę dla przepisów wykonawczych.</u>
          <u xml:id="u-611.4" who="#RyszardGrodzicki">Nie sądzę jednak, abyśmy byli w stanie określić te cele w tej chwili i dlatego uważam, że powinniśmy skorzystać z pomocy osób zajmujących się tą problematyką na co dzień.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-612">
          <u xml:id="u-612.0" who="#TeresaGórzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że w treści tego artykułu stwierdza się, że ocena odbywa się na wniosek bezpośredniego przełożonego. Rodzi się zatem pytanie, kto dokonuje tej oceny, bowiem komisja ustala tylko i wyłącznie kryteria i zasady ocen okresowych. Moim zdaniem, najlepszym rozwiązaniem byłoby, gdyby tej oceny dokonywał bezpośrednio przełożony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-613">
          <u xml:id="u-613.0" who="#RyszardGrodzicki">W tym wypadku bezpośredni przełożony nie może być jednocześnie oceniającym i sędzią. Być może, rolę tę powinna spełniać komisja koleżeńska. Uważam, że musimy brać pod uwagę fakt, że wszelkie oceny bywają bardzo subiektywne i dlatego bezpośredni przełożony mógłby formułować tylko wstępną opinię będącą podstawą oceny, natomiast końcowe wnioski powinny być formułowane przez organ kolegialny, albo w jakimś innym trybie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-614">
          <u xml:id="u-614.0" who="#JerzySadowski">Pragnę powiedzieć, iż z praktyki wynika, że chociaż proces dokonywania ocen został rozpoczęty zgodnie z teorią, to znaczy przez komisje, to jednak w tej chwili oceny kwalifikacyjne dokonywane są przez bezpośrednich przełożonych i słusznie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-615">
          <u xml:id="u-615.0" who="#RyszardGrodzicki">Jakie zalecenie należałoby zatem sformułować biorąc pod uwagę wspomnianą przez pana praktykę?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-616">
          <u xml:id="u-616.0" who="#AndrzejGrzyb">Wydaje mi się, że ocena powinna należeć do bezpośredniego przełożonego, natomiast moglibyśmy wprowadzić jakiś tryb jej weryfikacji przez ciało powołane np. przez dyrektora generalnego urzędu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-617">
          <u xml:id="u-617.0" who="#RyszardGrodzicki">Rodzi się jedynie pytanie, czy należy to uczynić w ustawie, czy w odpowiedniej delegacji dla komisji służby cywilnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-618">
          <u xml:id="u-618.0" who="#BeataHebdzyńska">Pragnę zwrócić uwagę, że sprzeciw wobec uzyskanej opinii należałoby składać do dyrektora generalnego, a odwołanie od decyzji dyrektora generalnego do komisji odwoławczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-619">
          <u xml:id="u-619.0" who="#RyszardGrodzicki">Myślę, że zalecenia dotyczące treści art. 42 są dosyć klarowne. Dziękuję państwu za wytrwałość i przypominam, że następne posiedzenie Komisji odbędzie się za dwa tygodnie. Prosiłbym członków zespołu roboczego o przygotowanie odpowiednich materiałów.</u>
          <u xml:id="u-619.1" who="#RyszardGrodzicki">Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>