text_structure.xml
54.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#MarekOlewiński">Przedmiotem obrad jest sprawozdanie z realizacji załącznika do ustawy budżetowej na 1994 r. pt. „Kierunki prywatyzacji na 1994 r.”. Otrzymaliśmy kilkudziesięciostronicowe sprawozdanie z realizacji tego dokumentu. Mieliśmy dostatecznie dużo czasu, aby szczegółowo zapoznać się z nim. Teraz proszę pana ministra Kaczmarka, który reprezentuje rząd, aby zreferował - jeśli mogę sugerować - te sprawy, które nie zostały wykonane.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#WiesławKaczmarek">W pełni zgadzam się z tą propozycją. Ponieważ załącznik do ustawy budżetowej pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.” określa cały wachlarz zadań, które mają charakter interdyscyplinarny, chciałbym przedstawić swego rodzaju samokrytykę ze strony rządu, a mianowicie, co może budzić wątpliwości czy zostało zrealizowane, co zostało nie w pełni zrealizowane, bądź w ogóle nie zostało zrealizowane. Chciałbym przedstawić taką listę, zaczynając od sprawy, która była przedmiotem pewnego sporu. Dotyczy ona punktu 1 w II rozdziale załącznika pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”. Zgodnie z tym punktem rząd miał określić gałęzie gospodarki, rodzaje przedsiębiorstw nad którymi właściwe organy państwa będą sprawować kontrolę oraz miał przedstawić tę informację Sejmowi do końca czerwca 1994 r.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#WiesławKaczmarek">W tej kwestii minister przekształceń własnościowych rozpoczął pewne działania w lutym 1994 r., aby sformułować tego typu materiał. Te działania były realizowane w kwietniu i maju. Ponieważ materiał podczas uzgodnień międzyresortowych okazał się wysoce kontrowersyjny, 24 czerwca i 14 lipca 1994 r. minister przekształceń własnościowych poinformował ówczesnego marszałka Sejmu, że termin tego zobowiązania może nie być dotrzymany z następujących przyczyn. Materiał, który przygotował resort, został skierowany nie tylko do uzgodnień międzyresortowych, ale również poprosiliśmy o opinie osoby cieszące się autorytetem w dziedzinie ekonomii czy polityki gospodarczej. Wskutek dyskusji, która była przeprowadzona na posiedzeniu KERM, zwróciłem się z wnioskiem do Rady Ministrów, ponieważ uważaliśmy, że zadanie ma charakter długoterminowy i wręcz strategiczny, a zatem właściwym urzędem do sporządzenia materiału powinien być Centralny Urząd Planowania. Tak też się stało.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#WiesławKaczmarek">Przyznaję, że praca nad materiałem wykroczyła poza 1994 r. Kilkakrotnie docierał on do Rady Ministrów i z powodu sporów był kierowany do ponownych prac. Obecna wersja prawdopodobnie zostanie rozpatrzona na posiedzeniu Rady Ministrów po przerwie wakacyjnej. Ta wersja była przedmiotem obrad KERM i jest w dyspozycji Rady Ministrów, natomiast nie jest jeszcze gotowa, by przedłożyć ją Sejmowie.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#WiesławKaczmarek">Następna dyspozycja zawarta w punkcie 2 dotyczy przedstawienia programu komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych. Myślę, że pewnym odbiciem dyskusji nad tym programem był przebieg obrad Komisji w sprawie weta prezydenta do ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#WiesławKaczmarek">Myślenie o programie komercjalizacji przybierało różne formy. Na polecenie premiera, Ministerstwo Przekształceń Własnościowych wykonało projekt ustawy, w wersji roboczej, która pozwoliłaby jednym zabiegiem przekształcić wszystkie przedsiębiorstwa w spółki, przy czym nie byłyby to spółki prawa handlowego, gdyż w przeciwnym razie byłoby to rozwiązanie, z punktu widzenia Kodeksu handlowego, niezwykle ułomne. Ta wersja została zarzucona. Rząd zrezygnował z pewnego zwartego zespołu działań, które można byłoby nazwać programem i które prowadziłyby do przekształcenia wszystkich przedsiębiorstw państwowych w spółki. W to miejsce został przygotowany projekt ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, w którym została zapisana pewna procedura, w miarę sprawna i pozwalająca, jeśli będzie taka wola rządu czy przedsiębiorstwa, na komercjalizację przedsiębiorstwa państwowego.</u>
<u xml:id="u-2.5" who="#WiesławKaczmarek">Ponieważ rząd pana premiera Oleksego, a wcześniej pana premiera Pawlaka odstąpił od idei odrębnego programu komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, stąd trudno byłoby spełnić wymaganie punktu 2.</u>
<u xml:id="u-2.6" who="#WiesławKaczmarek">Następna dyspozycja, która może budzić wątpliwości czy została wykonana, została zawarta w punkcie 7 i dotyczy, cytuję: „przygotowania systemu finansowego wspierania restrukturyzacji przemysłu w oparciu o środki uzyskiwane między innymi z prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych”. Otóż to rozwiązanie, istotne z punktu widzenia zdolności przedsiębiorstw państwowych do restrukturyzacji, zostało przygotowane w wersji roboczej. Ministerstwo Przekształceń Własnościowych skierowało do konsultacji międzyresortowej trzy projekty ustaw: o nowej strukturze przedsiębiorstwa państwowego, o prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego oraz o sposobie gospodarowania majątkiem państwowym i agencjach mienia skarbu państwa. Rozwiązanie tam zawarte pozwalało na zatrzymanie pewnej części zysku netto, pochodzącego z funkcjonowania przedsiębiorstw państwowych w układzie spółek kapitałowych, na cele związane z restrukturyzacją tych przedsiębiorstw. Ta wersja nie znalazła uznania i w rozwiązaniu finalnym obraliśmy inny kierunek. Mam więc wątpliwości, czy nasze prace wiernie oddają intencję zapisu pkt 7. Rozwiązanie polega na tym, że skarb państwa, reprezentowany bądź przez ministra przemysłu i handlu, bądź przez ministra przekształceń własnościowych, rezygnuje ze sprzedaży akcji skarbu państwa. Generalnym przykładem takiego rozwiązania jest program NFI, ale nie wchodzi on w zakres punktu 7. Poza tym, przykładem mogą być dwa projekty polegające na tym, że nie sprzedajemy akcji skarbu państwa, a raczej zapraszamy inwestora, żeby swoje środki kapitałowe inwestował w procesie prywatyzacji wprost w przedsiębiorstwo. Jeden projekt dotyczący holdingu cukrowego ma umocowanie ustawowe i jest już realizowany. Drugi projekt, na poziomie decyzji Rady Ministrów, dotyczy restrukturyzacji przemysłu petrochemicznego. Polega on na utworzeniu polskiej kampanii naftowej, która będzie tzw. holderem - spółką matką dla przedsiębiorstw tego sektora. Będzie ona właścicielem „Petrochemii”, rafinerii, CPN i innych przedsiębiorstw funkcjonujących w tym sektorze. Proces prywatyzacji spółek parteru, polegający na sprzedaży akcji polskiej kampanii naftowej, daje taki efekt, że dochody pochodzące z tej prywatyzacji staną się dochodami spółki matki i mogą być reinwestowane w ten sektor. Ten mechanizm wyklucza rozwiązanie polegające na tym, że dochody ze sprzedaży akcji skarbu państwa stają się dochodami budżetu państwa.</u>
<u xml:id="u-2.7" who="#WiesławKaczmarek">Trzeci element związany pośrednio z procesem prywatyzacji, który pozwala wyzwolić w przedsiębiorstwie państwowym reakcję restrukturyzacyjną, został zapisany w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w rozdziale o konwersji wierzytelności. Skarb państwa rezygnuje z wierzytelności budżetu państwa w wysokości 70% tych wierzytelności, zaś 30% ma być spłacone w 24 ratach.</u>
<u xml:id="u-2.8" who="#WiesławKaczmarek">Z tego wynika, że dyspozycja zawarta w omawianym punkcie nie została wprost zrealizowana, natomiast zastosowane zostały techniki pośrednie.</u>
<u xml:id="u-2.9" who="#WiesławKaczmarek">Punkt 9 dotyczy przygotowania rozwiązań umożliwiających prywatyzację ścieżką pracowniczą na podstawie koncepcji spółek z udziałem skarbu państwa. Ten punkt nie został zrealizowany. Odpowiednie rozwiązania były zawarte w projekcie ustaw rządowych, ale ostatnia doprecyzowana wersja została przekazana parlamentowi dopiero w 1995 r.</u>
<u xml:id="u-2.10" who="#WiesławKaczmarek">Rząd nie jest w stanie przedstawić dowodów na to, że został zrealizowany punkt 12, który mówi o dążeniu do stworzenia warunków dla działalności funduszy instytucjonalnych, takich jak fundusze inwestycyjne zamknięte i fundusze emerytalne. Wczoraj otrzymałem ostateczną wersję projektu ustawy, która będzie przedmiotem uzgodnień międzyresortowych. Jest to próba stworzenia podstaw prawnych do funkcjonowania tego typu instytucji, tzn. dla funduszy zamkniętych, ponieważ funkcjonowanie funduszy otwartych jest już uregulowane ustawą o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Do tego dochodzi nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu uregulowania opodatkowania dochodów grup kapitałowych.</u>
<u xml:id="u-2.11" who="#WiesławKaczmarek">Wątpliwości budzi wykonanie punktu 20, który mówi o porządkowaniu i doskonaleniu wyceny przedsiębiorstw przeznaczonych do prywatyzacji, w tym o pilnym określeniu zasad sporządzania wycen i zapewnieniu opiniowania wycen przez zainteresowane przedsiębiorstwo. Przepraszam za pewną śmiałość, ale wydaje mi się, że trudno jest zaakceptować ostatnią część zdania. Oczywiście, prowadzimy pewien proces konsultacji, natomiast przedsiębiorstwa same nie podejmują decyzji o wycenie przedsiębiorstwa. Wydaje nam się, że gdyby było inaczej, to można by zatracić obiektywizm w podejmowaniu ostatecznych decyzji w sprawie wartości danego przedsiębiorstwa. Ma miejsce dialog, ale ponieważ dyspozycja zawarta w tym punkcie nie znalazła żadnego umocowania prawnego, dlatego mam wątpliwość, czy można ją uznać za wykonaną.</u>
<u xml:id="u-2.12" who="#WiesławKaczmarek">Może także budzić wątpliwość, czy został wykonany punkt 21. Pewne reguły wiążą się z dokonywanymi sukcesywnie nowelizacjami obowiązującego prawa, bądź nowymi inicjatywami legislacyjnymi. Jednak treść tego punktu jest tak pojemna, że dla „ostrożności procesowej” chcę powiedzieć, że na pewno można znaleźć formuły, które nie zostały zrealizowane.</u>
<u xml:id="u-2.13" who="#WiesławKaczmarek">Punkt 22 - nie podjęto prac, które dotyczą przygotowania prawa przemysłowego. Natomiast sukcesywnie prowadzone są prace związane z regulacjami, które mają przeciwdziałać tzw. szarej strefie gospodarczej.</u>
<u xml:id="u-2.14" who="#WiesławKaczmarek">Realizacja punktu 23 też budzi pewną wątpliwość. Prace nad uregulowaniem zasad reprywatyzacji zostały podjęte. Były one prowadzone wielokrotnie. Zakończyły się decyzją parlamentu o odrzuceniu pewnych rozwiązań. Na pewnym etapie rząd był przychylny dla projektu poselskiego. Potem Rada Ministrów zmieniła zdanie. Po rozstrzygnięciach dotyczących projektów poselskich, Rada Ministrów przygotowała swoją wersję rozwiązania i wpłynęła ona do parlamentu dopiero wskutek podjęcia decyzji o uruchomieniu tej procedury przez pana premiera Oleksego.</u>
<u xml:id="u-2.15" who="#WiesławKaczmarek">Spóźniona była realizacja punktu 1 w rozdziale 3, który dotyczy nowej ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Jeżeli będzie taka potrzeba, to jestem w stanie przedstawić całe kalendarium zdarzeń, które towarzyszyły pracy nad tą ustawą. Pierwsza jej wersja była prezentowana Radzie Ministrów w kwietniu 1994 r.</u>
<u xml:id="u-2.16" who="#WiesławKaczmarek">Zadanie wynikające z punktu 2 w rozdziale 3 dotyczy zespołu ustaw regulujących instytucję skarbu państwa. To zadanie jest realizowane przez pana ministra Pola, jako pełnomocnika rządu ds. reformy centrum gospodarczego. Instytucja skarbu państwa jest traktowana, jako element tej reformy.</u>
<u xml:id="u-2.17" who="#WiesławKaczmarek">Chciałbym również potwierdzić, że nie została wykonana dyspozycja zawarta w rozdziale pt. „Programy prywatyzacyjne”, zgodnie z którą rząd miał rozpocząć w I półroczu 1994 r. tworzenie Narodowych Funduszy Inwestycyjnych, tak aby w IV kwartale 1994 r. można było rozpocząć dystrybucję świadectw udziałowych. Prawda w tej kwestii jest dość oczywista, że z końcem listopada 1994 r. zostały ostatecznie zatwierdzone przez premiera składy rad nadzorczych, co wynikało nie tylko z procedury podejmowania tej decyzji przez ówczesnego premiera ale przede wszystkim z zakresu operacji, która był przeprowadzona wobec 5 tys. z 7 tys. zgłoszonych ofert na członków rad nadzorczych. Liczba zgłoszonych wniosków przekroczyła nasze oczekiwania. Bardzo precyzyjna procedura stosowana przez Komisję Selekcyjną, według standardu Banku Światowego, spowodowała, że finał prac miał miejsce dopiero pod koniec II kwartału, zamiast na przełomie I i II kw. 1994 r. Dokumenty osobowe kandydatów zostały przekazane na początku lipca premierowi i właściwie cała procedura ustanawiania członków rad nadzorczych zakończyła się w grudniu, ponieważ wówczas podpisałem akty notarialne pozwalające utworzyć Narodowe Fundusze Inwestycyjne, co oczywiście miało swoje konsekwencje w postaci przesunięcia się procedury na 1995 r.</u>
<u xml:id="u-2.18" who="#WiesławKaczmarek">Z pewnością Komisji jest wiadome, że w ub. tygodniu zostały podpisane umowy o zarządzanie, a w tym tygodniu zakończyliśmy procedurę alokacji przedsiębiorstw, które biorą udział w programie NFI. Z negocjacji z kandydatem na dystrybutora świadectw udziałowych wynika, że dystrybucja będzie mogła rozpocząć się 15 listopada 1995 r.</u>
<u xml:id="u-2.19" who="#WiesławKaczmarek">Punkt 5 zawiera dyspozycję, że rząd podejmie działania umożliwiające mniejszym przedsiębiorstwom dobrowolne uczestnictwo w programie stabilizacja - restrukturyzacja - prywatyzacja. W programie tym miały być podpisane z grupami zarządzającymi, wybranymi w drodze otwartego przetargu, kontrakty menedżerskie, których przedmiotem będzie restrukturyzacja spółek a następnie ich sprzedaż. Ten mechanizm został zapisany w dokumencie na zasadzie dobrej wiary, ponieważ przejmując urząd po swoim poprzedniku, miałem wrażenie, że program jest zbudowany na prawidłowych podstawach legislacyjnych. Niestety, po analizie okazało się, że ten program został skonstruowany na wadliwych podstawach legislacyjnych i należało zmienić całą procedurę związaną z tym programem. Dopiero dwa tygodnie lub tydzień temu KERM próbował rozwikłać wątki legislacyjne, ponieważ w tym programie podjęto zobowiązania, które słusznie zostały zakwestionowane przez Najwyższą Izbę Kontroli. Niemożliwe są bowiem kontrakty menedżerskie, podpisywane w ramach tego programu, które zawierają opcję na udostępnienie akcji grupom menedżerskim. Takie zobowiązanie jest nadużyciem z punktu widzenia obowiązujących norm prawa. Możliwe jest ono do zaciągnięcia wobec grupy menedżerskiej, kiedy jest poprzedzone odpowiednią dyspozycją wynikająca z art. 23 lub 24 ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Chodzi bowiem o to, że następuje udostępnienie akcji skarbu państwa w innym trybie niż w trybie: oferty publicznej, publicznego zaproszenia do rokowań czy przetargu. W każdym przypadku, zdaniem Departamentu Prawnego Ministerstwa Przekształceń Własnościowych, potrzebna jest odrębna decyzja Rady Ministrów.</u>
<u xml:id="u-2.20" who="#WiesławKaczmarek">Ten problem jest rozwiązany w art. 17 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.</u>
<u xml:id="u-2.21" who="#WiesławKaczmarek">Następna dyspozycja dotyczy mienia komunalnego. Muszę powiedzieć wprost, że wystąpiły dwie niedoskonałości. Realizacja punktu 1 jest wyraźnie opóźniona, tzn. podjęcie prac legislacyjnych regulujących zasady działalności gospodarczej, kierunki przekształceń własnościowych w sektorze komunalnym. Rząd nie przedstawił odpowiedniego projektu ustawy natomiast pojawił się poselski projekt ustawy o przedsiębiorstwie komunalnym.</u>
<u xml:id="u-2.22" who="#WiesławKaczmarek">Jeśli chodzi o punkt 2 tej dyspozycji, to chcę powiedzieć, że realizowanych jest pięć projektów pilotażowych prywatyzacji i restrukturyzacji przedsiębiorstw komunalnych. Realizacja tych projektów wspomagana jest środkami PHARE. Chodzi o przedsiębiorstwa komunalne, które działają na terenie Warszawy.</u>
<u xml:id="u-2.23" who="#WiesławKaczmarek">Realizacja projektów pilotażowych powinna zakończyć się w 1994 r., ale materia okazała się trudniejsza niż spodziewaliśmy się i będzie bardzo dobrze, jeśli uda nam się pilotażową prywatyzację pięciu przedsiębiorstw komunalnych zakończyć w 1995 r.</u>
<u xml:id="u-2.24" who="#WiesławKaczmarek">Na tej liście negatywu chciałbym zakończyć swoje wystąpienie.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#MarekOlewiński">Czy pan minister mógłby poinformować nas, czy zostały zrealizowane zalecenia zawarte w punktach 6 i 7 rozdziału drugiego? Czy została opracowana koncepcja reformy systemu bankowego i czy rząd monitorował procesy przekształceń własnościowych?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#WiesławKaczmarek">Jeżeli dobrze pamiętam, to na posiedzeniu Rady Ministrów była przeprowadzona dyskusja na temat reformy systemu bankowego. Te prace są prowadzone m.in. w ich wyniku powstają projekty nowych ustaw o Narodowym Banku Polskim i prawa bankowego. Także na posiedzeniu Komisji Przekształceń Własnościowych była prezentowana koncepcja prywatyzacji sektora bankowego. Zatem w tej kwestii poczyniono pewne działania. Myślę, że jednak można mieć wrażenie niedosytu. Ponieważ jest to obszar kompetencji ministra finansów, proszę o opinię przedstawicieli Ministerstwa Finansów, czy można uznać sprawę reformy systemu bankowego za zakończoną.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#WiesławKaczmarek">Mam wrażenie, że nie do końca zostały poczynione finalne rozstrzygnięcia, ponieważ jednym z przedmiotów sporu jest nadal umiejscowienie w systemie bankowym Generalnego Inspektoratu Nadzoru Bankowego. Nadal otwartą sprawą jest podległość tego inspektoratu Narodowemu Bankowi Polskiemu. Wydaje mi się, że jest to jedna z podstawowych przyczyn, która nie pozwala na stwierdzenie, że dzisiaj dysponujemy już spójną koncepcją reformy systemu bankowego.</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#WiesławKaczmarek">Jeżeli chodzi o punkt 7, to uważam, że nie ma przedmiotu do monitorowania, jeśli chodzi o przekształcenia własnościowe państwowych jednostek administracyjnych. Ten zapis, bardzo intencyjny, nie mógł być zrealizowany, bo chyba takie projekty nie były prowadzone.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#MarekOlewiński">Proszę, aby teraz zabrał głos przedstawiciel Najwyższej Izby Kontroli, pan dyr. Szyc.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#RyszardSzyc">Na poprzednim posiedzeniu Komisji Przekształceń Własnościowych pan minister Kaczmarek zakwestionował przedstawianie na tym etapie przez NIK kwestii dotyczących kierunków prywatyzacji. Chciałbym zapytać pana przewodniczącego i członków Komisji, czy w sytuacji, kiedy protokół kontroli nie jest podpisany, NIK powinna lub może prezentować wstępne nasze ustalenia? Zadaję to pytanie, ponieważ nie chcę znaleźć się w podobnej sytuacji, jak na poprzednim posiedzeniu Komisji Przekształceń Własnościowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#MarekOlewiński">Uważam, że nasze posiedzenie musi polegać na tym, że wysłuchamy również opinii Najwyższej Izby Kontroli. Myślę, że pan minister Kaczmarek nie będzie miał co do tego zastrzeżeń.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#RyszardSzyc">Referując realizację załącznika do ustawy budżetowej na 1994 r., określającego kierunki prywatyzacji, zacznę od kilku zdań ogólnej natury. Z reguły ten dokument, na co wskazuje już jego nazwa, zawiera kierunkowe wytyczne. Stwarza to ogromne problemy przy dokładnym rozliczeniu ich wykonania. Jak bowiem można rozliczyć takie polecenia, jak: wspierać, dążyć, rozwijać, ułatwiać podjęcie działań itd. Na ten problem zwrócili państwo uwagę podczas dyskusji, kiedy był formułowany ten dokument.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#RyszardSzyc">Najwyższa Izba Kontroli nie zakładała w swoich planach rozliczenia wykonania tego załącznika do ustawy budżetowej. Także Komisja Przekształceń Własnościowych ani inne organa Sejmu nie zwracały się do NIK o przeprowadzenie kompleksowej kontroli w tej sprawie. Przyznam, że byłoby to zadanie bardzo trudne i chyba niewykonalne zważywszy na aktualne obciążenie zadaniami kontrolnymi NIK w tym Zespołu Przekształceń Własnościowych. Chcę powiedzieć, że NIK ciągle otrzymuje zlecenia od organów Sejmu, o czym państwo z pewnością wiedzą.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#RyszardSzyc">Najwyższa Izba Kontroli podjęła próbę rozliczenia, oczywiście nie wszystkich dyspozycji zawartych w dokumencie pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”, w ramach kontroli, jakie prowadziła m.in. w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych, u wojewodów, a także w jednostkach podstawowych, a więc w spółkach i przedsiębiorstwach. NIK prowadzi w ciągu roku ponad 300 tego rodzaju kontroli, a zatem dysponujemy ogromnym materiałem. Obecnie wiele ustaleń w wyniku przeprowadzonych jednostkowych kontroli wymaga dokładnej analizy i dokonania na tej podstawie ocen. Zespół Przekształceń Własnościowych pracuje nad projektem materiału informacyjnego o stanie przekształceń własnościowych w gospodarce narodowej. Taka informacja jest przedstawiana Komisji każdego roku. W niej znajdzie się rozdział poświęcony szczegółowemu omówieniu realizacji załącznika pt. „Kierunki przekształceń własnościowych w 1994 r.” na tyle, na ile NIK jest w stanie zbadać te kwestie.</u>
<u xml:id="u-8.3" who="#RyszardSzyc">Dzisiaj mogę tylko wstępnie powiedzieć, o niektórych zadaniach zrealizowanych i o tych, które nie zostały zrealizowane do końca 1994 r.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#MarekOlewiński">Proponuję, aby pan dyrektor też skoncentrował się na zadaniach niewykonanych, bo te, które zostały wykonane są jednoznacznie określone w sprawozdaniu.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#RyszardSzyc">Rząd w 1994 r. miał przedstawić parlamentowi projekty ustaw m.in. nową ustawę o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, zgodnie z porozumieniem w sprawie zmian, których należało dokonać w dotychczas obowiązującej ustawie, a także miał przedstawić projekt złagodzenia leasingu dla spółek pracowniczych, co wynikało z Paktu o przedsiębiorstwie państwowym w trakcie przekształcenia.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#RyszardSzyc">Jak wygląda realizacja tych zadań? Rządowy projekt ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych wpłynął do Sejmu dopiero 23 maja 1995 r., czyli zadanie nie zostało wykonane do końca 1994 r.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#RyszardSzyc">Rząd miał zadanie przedstawić projekty ustaw regulujących instytucję skarbu państwa oraz określających zasady gospodarowania jego mieniem, a także nadzoru właścicielskiego wykonywanego w jego imieniu. Chcę podkreślić, że Najwyższa Izba Kontroli nieustannie od 3 lat zabiega o tę ustawę. Do końca 1994 r. nie został przedstawiony Sejmowi projekt ustawy dotyczący powołania instytucji skarbu państwa.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#RyszardSzyc">Rząd miał do końca czerwca 1994 r. określić gałęzie gospodarki i rodzaje przedsiębiorstw nad którymi właściwe organy państwa miały sprawować kontrolę. Ta informacja miała być przedstawiona Sejmowi. Prace rząd rozpoczął w 1994 r., ale dopiero w czerwcu, czyli wówczas, kiedy miał przedstawić informację, Ministerstwo Przekształceń Własnościowych zwróciło się do resortów gospodarczych z prośbą o przedstawienie propozycji tych branż i przedsiębiorstw, które powinny być objęte kontrolą państwa. Następnie trwały rozmowy, uzgodnienia, zgłaszane były różnego rodzaju propozycje. Ujawniła się zasadnicza rozbieżność stanowisk pomiędzy Ministerstwem Przekształceń Własnościowych a niektórymi resortami branżowymi co do tych kwestii. Minister przekształceń własnościowych dowodził, że sporządzenie tzw. mapy prywatyzacji jest zadaniem niewykonalnym. Mówił o tym także na wielu posiedzeniach Komisji Przekształceń Własnościowych. Minister ten przesłał do KERM projekt stanowiska rządu wraz z opiniami ekspertów, a miało to miejsce w lipcu 1994 r., a następnie zaproponował o przejęcie funkcji koordynacyjnych przez kierownika CUP. Ostatecznie KERM przychylił się 28 lipca ubiegłego roku do tego wniosku i powierzył funkcję koordynatora szefowi CUP.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#RyszardSzyc">Centralny Urząd Planowania przygotował projekt. Dokument ten 21 listopada 1994 r. był omawiany na posiedzeniu KERM. Co ustalono? Postanowiono m.in. powołać zespół z udziałem: CUP, Ministerstwa Przekształceń Własnościowych i zainteresowanych resortów celem opracowania jednolitego stanowiska w tej sprawie. Nadal więc nie została zrealizowana dyspozycja w sprawie sporządzenia listy branż i przedsiębiorstw, które powinny być pod nadzorem skarbu państwa. W 1994 r. pomimo zastosowania wieloetapowej procedury, międzyresortowych uzgodnień, a także pomimo zmiany koordynatora nie osiągnięto ostatecznego rozwiązania w tej sprawie.</u>
<u xml:id="u-10.5" who="#RyszardSzyc">Chciałbym powiedzieć o jeszcze jednym zadaniu rządu, a mianowicie o wdrażaniu programu Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Jest oczywiste, że do końca 1994 r., mimo wysokiego zaawansowania prowadzonych przez Ministerstwo Przekształceń Własnościowych prac przygotowawczych do uruchomienia powszechnej prywatyzacji, program NFI nie został wdrożony. Ustalono listę 444 przedsiębiorstw państwowych, a nie jak zakładano 600 przedsiębiorstw, które miały być objęte tym programem. Najwyższa Izba Kontroli zwraca uwagę, że w wyniku zmniejszenia liczby podmiotów mogących uczestniczyć w tym programie, także ulega zmniejszeniu wartość księgowa podmiotów.</u>
<u xml:id="u-10.6" who="#RyszardSzyc">Tuż przed udaniem się na posiedzenie Komisji otrzymałem pismo ministra przekształceń własnościowych, nawiązujące do pewnych kwestii, które zostały podniesione przez NIK na poprzednim posiedzeniu Komisji. Wiem, że pismo to otrzymali wszyscy członkowie Komisji. W związku z tym chcę zapytać czy mam się odnieść do tego pisma, niejako korespondując z ministrem przekształceń własnościowych za pośrednictwem Komisji?</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#MarekOlewiński">Rzeczywiście otrzymaliśmy dzisiaj takie pismo. Jest ono adresowane do wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli. Uważam, że NIK znajdzie stosowny czas na to, aby odpowiedzieć na to pismo. Chciałbym żebyśmy dzisiaj skupili się wyłącznie na realizacji zadań zawartych w „Kierunkach prywatyzacji w 1994 r.” i o tym dyskutowali, natomiast wszystkie spory na linii Ministerstwo Przekształceń Własnościowych - Najwyższa Izba Kontroli, powinny być wyjaśnione przez te instytucje zanim trafią na posiedzenie Komisji.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#MarekOlewiński">Czy chcieliby zabrać głos przedstawiciele innych instytucji? Nie widzę.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#MarekOlewiński">Otwieram dyskusję nad sprawozdaniem, które otrzymaliśmy w formie pisemnej oraz nad wypowiedziami pana ministra Kaczmarka i pana dyrektora Szyca.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#JanWyrowiński">Nie wygląda dobrze stan realizacji zadań zawartych w dokumencie pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.” Więcej jest punktów, które nie zostały zrealizowane od tych, które zostały zrealizowane. Ponieważ pan minister, zgodnie z wolą pana przewodniczącego i członków Komisji, przedstawił te punkty, które nie zostały zrealizowane z różnych przyczyn - myślę, że lista tych przyczyn nie została przez pana ministra wyczerpana - chciałbym się odnieść do tych zadań, o których pan minister nie wspomniał, a które nie w pełni zostały zrealizowane.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#JanWyrowiński">W punkcie 3, w podrozdziale 2 jest m.in. mowa o tym, że zadaniem rządu w 1994 r. będzie: „realizowanie programu restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz wykonanie analizy skutków wynikających z zastosowania przepisów w tym zakresie”.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#JanWyrowiński">Czy taka analiza została dokonana? Komisja nie została o tym poinformowana. Wiemy, że Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową wykonał taką analizę. Czy pan minister zgadza się z tym, co proponuje pan prof. Pawłowicz, a w szczególności czy pan minister zgadza się z opinią, że najbardziej niepokojącym elementem dotychczasowej realizacji ustawy o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków są zawiedzione nadzieje na przyspieszenie procesów prywatyzacyjnych? Zdaniem pana prof. Pawłowicza, procesy prywatyzacyjne w ramach programu restrukturyzacji finansowej mają raczej wymiar symboliczny.</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#JanWyrowiński">Pan minister, a także pan dyrektor Szyc nie powiedzieli o jeszcze jednej ważnej sprawie, pomimo tego, że została ona uwzględniona w materiale NIK. Otóż przeprowadzone przez tę instytucję badania kontrolne wykazały, że prowadzone przez rząd działania w 1994 r. nie prowadziły m.in. do opracowania i wdrożenia programu restrukturyzacji sektorów o szczególnym znaczeniu dla gospodarki.</u>
<u xml:id="u-12.4" who="#JanWyrowiński">W sprawozdaniu rządu znajduje się cały podrozdział poświęcony temu tematowi, ale ma on mało sprawozdawczy charakter. Zgadzam się z opinią pana dyrektor Szyca, że trudno jest ocenić realizację pewnych zadań, jeśli zostały one sformułowane w sposób ogólny, tzn. nie ma dat czy innych parametrów. W tym przypadku zapisano, że rząd opracuje, a zatem należy się spodziewać konkretnego materiału. Jest także mowa o tym, że program będzie wdrażany, ale oczywiście ten proces może trwać przez kilka czy kilkadziesiąt lat. Tymczasem nie ma takiego materiału, który mówi o restrukturyzacji sektorów o szczególnym znaczeniu dla gospodarki, w tym elektroenergetyki, górnictwa, hutnictwa, kolejnictwa itd. Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła, że podjęte działania nie doprowadziły do opracowania oraz wdrożenia programu restrukturyzacji.</u>
<u xml:id="u-12.5" who="#JanWyrowiński">Oceniając sprawozdanie przedstawione przez rząd, chcę powiedzieć, że w zasadzie niczym się on nie różni od materiału, który otrzymaliśmy w połowie stycznia br. Chciałbym się odnieść do kilku fragmentów tego sprawozdania. Czytamy w nim, że program restrukturyzacji przemysłu hutnictwa metali nieżelaznych rozpoczęto w 1994 r. Chcę zapytać, czy zakończone zostały te prace?</u>
<u xml:id="u-12.6" who="#JanWyrowiński">Podobnie przedstawia się sprawa restrukturyzacji przemysłu obronnego. Czytamy między innymi, że zgodnie z ustaleniami komisji ekonomicznej, aktualnie opracowywany jest program. Pytam więc, czy został opracowany taki program?</u>
<u xml:id="u-12.7" who="#JanWyrowiński">Ze sprawozdania wynika, że przewiduje się, iż do dnia 20 grudnia 1994 r. zostanie przedstawiony raport diagnostyczny. Czy taki raport został przedstawiony?</u>
<u xml:id="u-12.8" who="#JanWyrowiński">Jeżeli chodzi o restrukturyzację przemysłu paliwowo-energetycznego, a w szczególności o program restrukturyzacji węgla kamiennego, to w sprawozdaniu znalazło się stwierdzenie, iż w 1994 r. przewiduje się osiągnięcie... Skoro otrzymaliśmy w końcu lipca 1995 r. sprawozdanie z wykonania zadań przewidzianych na 1994 r., to powinna zostać przedstawiona informacja, co już osiągnięto.</u>
<u xml:id="u-12.9" who="#JanWyrowiński">Podobne zastrzeżenia budzi sformułowanie „podsumowanie wyników w programie nastąpi po zakończeniu 1994 r.”. Rok 1994 zakończył się, a takie podsumowanie powinno znaleźć się w sprawozdaniu.</u>
<u xml:id="u-12.10" who="#JanWyrowiński">Podałem tylko przykłady, ale cały fragment materiału, który został poświęcony opracowaniu i wdrażaniu programów restrukturyzacyjnych, ma tego rodzaju charakter. Nie można nazwać go sprawozdaniem, bowiem jest to opis pewnych działań, pozbawionych konkluzji, wniosków i ocen. Moim zdaniem, nie można tego zaakceptować.</u>
<u xml:id="u-12.11" who="#JanWyrowiński">Jeśli chodzi o uruchomienie procesów restrukturyzacyjnych, przy wykorzystaniu środków FSAL z Banku Światowego, to wiemy, że zapadają decyzje w sprawie tej pożyczki, natomiast chciałbym się dowiedzieć, czy w ministerstwach są komórki, które zajmują się monitorowaniem wykonania tych środków. A może nie wiadomo co się dzieje z pieniędzmi, które otrzymały podmioty w ramach tej pożyczki?</u>
<u xml:id="u-12.12" who="#JanWyrowiński">Pan minister przytoczył rozwiązania, które mają na celu wykorzystanie na restrukturyzację przedsiębiorstw środków pochodzących z ich prywatyzacji. W tym celu rezygnuje się ze sprzedaży akcji określonych przedsiębiorstw by stały się one aportem służącym wspieraniu restrukturyzacji przemysłu. Otóż nie sądzę, aby takie były oczekiwania Komisji i chyba nie o takie chodziło działania. Tym nie mniej coś w tej materii zostało zrobione.</u>
<u xml:id="u-12.13" who="#JanWyrowiński">Omawiając skandaliczne opóźnienie w realizacji programu NFI, pan minister powiedział, że jedyną tego przyczyną była ogromna liczba kandydatów, którzy zgłosili się do pracy w radach nadzorczych funduszy. Chociaż niewątpliwie miało to wpływ na rozwój sytuacji, ale było jeszcze wiele innych przyczyn opóźnienia, które pan minister nie wymienił.</u>
<u xml:id="u-12.14" who="#JanWyrowiński">W tej sprawie orzeczenie Komisji może być tylko negatywne, gdyż do końca IV kw. 1994 r. nie rozpoczęto dystrybucji świadectw udziałowych. Jeśli wszystko dobrze się ułoży, to ich dystrybucja rozpocznie się 15 listopada br.</u>
<u xml:id="u-12.15" who="#JanWyrowiński">Powiedział pan minister samokrytycznie, że nie ma ustawy o funduszach inwestycyjnych zamkniętych i emerytalnych. Trudno zrozumieć dlaczego jej nie ma i co jest istotną przeszkodą, która uniemożliwia realizację tego postulatu zgłaszanego przez różne środowiska, a szczególnie te, które są związane z instytucjami rynku kapitałowego.</u>
<u xml:id="u-12.16" who="#JanWyrowiński">Pan minister może nie wiedzieć o tym, gdyż jest to kompetencja ministra finansów, że dotąd nie przedstawiono koncepcji reformy systemu bankowego. Ministerstwo Finansów chciałoby, żeby Komisja Przekształceń Własnościowych zajęła stanowisko w tej sprawie. Myślę, że nie taka jest rola komisji sejmowej.</u>
<u xml:id="u-12.17" who="#JanWyrowiński">Będę wdzięczny panu ministrowi za odniesienie się do moich uwag i zastrzeżeń, które przed chwilą przedstawiłem.</u>
<u xml:id="u-12.18" who="#JanWyrowiński">Zgłaszam wniosek, aby Komisja Przekształceń Własnościowych nie przyjęła sprawozdania z realizacji załącznika do ustawy budżetowej pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”, bowiem większość istotnych zaleceń nie została zrealizowana przez rząd.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#MarekOlewiński">Czy pan minister Kaczmarek zechciałby odnieść się do tych uwag?</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#WiesławKaczmarek">Punktów w rozdziale drugim jest 23, a pan poseł wymienił 5 punktów, a zatem relacja zadań zrealizowanych do niezrealizowanych wynosi 25:5. Nie wiem czy uprawniony jest pana wniosek, że większość punktów nie zostało zrealizowanych. Gdybym miał odnieść się do niektórych pytań pana posła, to musiałbym powtórzyć to, co wcześniej już powiedziałem. Przyznałem, że w 1994 r. nie została uruchomiona dystrybucja świadectw udziałowych. Nie jest to przedmiot sporu, więc proszę nie oczekiwać ode mnie zupełnie innej deklaracji.</u>
<u xml:id="u-14.1" who="#WiesławKaczmarek">Nadmiar kandydatów na członków rad nadzorczych nie był jedyną przyczyną opóźnienia wdrożenia programu NFI, niemniej jednak prace Komisji Selekcyjnej, przy zachowaniu rygorów procedury selekcji kandydatów, trwały 6 miesięcy, a nie jak zakładaliśmy 2 miesiące. Nie jest to zarzut pod adresem Komisji Selekcyjnej. Skoro mieliśmy utrzymać pewien poziom obiektywizmu, rzetelności, stworzyć wszystkim kandydatom równe szanse, to selekcja musiała trwać tyle czasu, ile trwała.</u>
<u xml:id="u-14.2" who="#WiesławKaczmarek">Pan poseł pytał o ocenę efektów restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw. W 1993 r. wykonane zostały - jeśli dobrze pamiętam dwa lub jedno bankowe postępowanie ugodowe. Wykonanie ustawy o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków jest analizowane chociażby dlatego, że powstała ona w wyniku pewnego intelektualnego, ale niestety źle skutkującego sporu pomiędzy dwoma resortami - byłem świadkiem tego sporu jako poseł opozycji. Efekt tego jest taki, że ta ustawa jest „stałą nieciągłą” z punktu widzenia wykonywania uprawnień skarbu państwa w spółkach powstałych dla wykonania bankowego postępowania ugodowego i negocjowania warunków ugody. Ponieważ wówczas nie było dobrej komunikacji pomiędzy właściwymi resortami, powstała tego rodzaju sytuacja, że to, w jaki sposób następuje redukcja wierzytelności, w jaki sposób układają się wierzyciele, negocjuje reprezentant ministra finansów, w osobie przedstawiciela izby skarbowej, natomiast minister przekształceń własnościowych otrzymuje akt ugody na stół z poleceniem jej wykonania i wydania akcji.</u>
<u xml:id="u-14.3" who="#WiesławKaczmarek">Musieliśmy zmienić procedurę i nastąpiła pełna współpraca pomiędzy reprezentantami ministra finansów i ministra przekształceń własnościowych ze spółkami wierzycielami. Nie sposób było doprowadzić do tego bez analizy funkcjonowania poszczególnych bankowych postępowań ugodowych. Dzisiaj nie ma już żadnych z tym problemów, natomiast powstaną one później. Nie jest bowiem sztuką przeprowadzić ugodę, lecz sztuką jest poprowadzić projekt dalej, czyli mieć opracowany a następnie wdrożyć program restrukturyzacji. Programy restrukturyzacyjne przygotowane dla bankowych postępowań ugodowych, jak mówi pan prof. Pawłowicz, nie zawsze przynoszą efekty, ponieważ firmy, które dokonały restrukturyzacji finansowej nie przeprowadziły restrukturyzacji organizacyjnej, sposobu zarządzania itp. Tkwią nadal w tej samej koleinie i przy braku aktywnej postawy wierzycieli grozi im niepowodzenie i zmarnowanie szansy, jaką daje przeprowadzona konwersja wierzytelności wskutek postępowań ugodowych.</u>
<u xml:id="u-14.4" who="#WiesławKaczmarek">Bardzo istotną rolę odgrywają banki. Można łatwo ocenić wykonane przez nie ugody porównując je ze sobą. Prowadzimy takie analizy a także taka prezentacja była dokonana na posiedzeniu Rady Przekształceń Własnościowych, gdzie np. swoje działanie przedstawił Powszechny Bank Gospodarczy.</u>
<u xml:id="u-14.5" who="#WiesławKaczmarek">Z analizy wykonania ustawy o restrukturyzacji finansowej banków i przedsiębiorstw wynika również, że nie ma podstaw prawnych dla uczestnictwa pracowników w tej ścieżce prywatyzacji. Stąd wziął się odpowiedni zapis w obecnej ustawie prywatyzacyjnej, który rozciąga pewne zasady udziału pracowników na prywatyzację w wyniku bankowych postępowań ugodowych.</u>
<u xml:id="u-14.6" who="#WiesławKaczmarek">Nie odnosiłem się do materiału przedstawionego przez Najwyższą Izbę Kontroli. W naszym opracowaniu, które otrzymali członkowie Komisji, przedstawiliśmy programy restrukturyzacji, które zostały opracowane i są wdrażane w ramach wymogu wynikającego z punktu 4. Nie przyjmuję więc zarzutu, że takich programów nie ma.</u>
<u xml:id="u-14.7" who="#WiesławKaczmarek">Materiał opracowany w styczniu 1995 r., w stosunku do materiału z lipca tego roku, nie może się różnić, ponieważ cała materia dotyczy 1994 r. Proszę więc nie stawiać mi zarzutu, że te dwa materiały niczym się od siebie nie różnią. Gdyby było inaczej, oznaczałoby to, że w styczniu oszukałem Komisję. Sprawozdanie przedstawione w lipcu może zawierać pewne korekty i komentarze współczesne, natomiast powtórzenie faktów, które miały miejsce w 1994 r. świadczy o tym, że działaliśmy z dobrymi intencjami i staramy się informować Komisję według naszego najlepszego stanu wiedzy.</u>
<u xml:id="u-14.8" who="#WiesławKaczmarek">Pan poseł pytał o sektor metali nieżelaznych. W sektorze tym są prowadzone dwa programy. Jeden z nich dotyczy największego przedsiębiorstwa w tym sektorze „Polskiej Miedzi” SA i sądzę, że Komisja zapoznała się z tym programem na wyjazdowym posiedzeniu w Lubinie.</u>
<u xml:id="u-14.9" who="#WiesławKaczmarek">Program sprowadza się do tego, że ze struktury całego przedsiębiorstwa została wydzielona linia podstawowa, co pozwoli, może już w przyszłym roku, precyzyjnie zidentyfikować koszt wytwarzania jednej tony miedzi, poczynając od wydobycia surowca, poprzez fazę hutniczą a skończywszy na sprzedaży. Z pozostałych jednostek organizacyjnych, decyzją Rady Ministrów, została utworzona Dolnośląska Spółka Inwestycyjna. W jej skład weszło 12 przedsiębiorstw z których większość służyła kiedyś budowaniu kombinatu. Dzisiaj można powiedzieć, że w spółce „Polska Miedź” zostały te jednostki organizacyjne, które pozwalają na identyfikację kosztów wytwarzania miedzi.</u>
<u xml:id="u-14.10" who="#WiesławKaczmarek">W przypadku innych przedsiębiorstw tego sektora, takich jak: „Hutmeg” we Wrocławiu, Huta Aluminium w Koninie, Zakłady Metali Lekkich w Kętach zastosowano prywatyzację kapitałową. Pozostały jeszcze przedsiębiorstwa produkujące cynk i ołów i niektóre szczególne przedsiębiorstwa, jak Huta „Oława” dla której jest przygotowana oferta publiczna. Można więc powiedzieć, że nie tylko został opracowany program dla metali lekkich, ale także jest on wdrażany.</u>
<u xml:id="u-14.11" who="#WiesławKaczmarek">Jeśli chodzi o restrukturyzację przemysłu obronnego w 1994 r., to proszę aby tę sprawę zreferował przedstawiciel Ministerstwa Przemysłu i Handlu.</u>
<u xml:id="u-14.12" who="#WiesławKaczmarek">Odniosę się jeszcze do jednej nowej kwestii, którą podniósł pan poseł, tzn. do wykorzystania środków FSAL. Ten program jest realizowany pod nadzorem zespołu, którym kieruje pan minister Ryszard Pazura, natomiast sam program pożyczkowy jest realizowany pod nadzorem Agencji Rozwoju Przemysłu. Działając jako parabank udziela on pożyczek i nadzoruje ich wykorzystanie.</u>
<u xml:id="u-14.13" who="#WiesławKaczmarek">Czasami mamy problem, jak daleko urzędnicy mają ingerować w samodzielność podmiotów gospodarczych. W innym wystąpieniu pan poseł krytykował nadmiar ingerencji urzędników obawiając się takich zjawisk jak polityzacja i etatyzacja, a w tym wystąpieniu domaga się pan, abym oświadczył, że „trzymamy rękę na pulsie” i nadzorujemy.</u>
<u xml:id="u-14.14" who="#WiesławKaczmarek">Zdecydowaliśmy się na wariant polegający na tym, że pożyczki pochodzące ze środków FSAL są nadzorowane przez Agencję Rozwoju Przemysłu, jako instytucję komercyjną, parabankową, natomiast środki z tego samego źródła przeznaczone na pokrycie kosztów działań osłonowych typu: nie zapłacone wynagrodzenia, zwolnienia zbiorowe są nadzorowane przez organy spółki czyli rady nadzorcze i zarządy. Te środki są uruchamiane przez właściwego ministra, m.in. przez ministra przekształceń własnościowych w przypadku spółek, które on nadzoruje i są przeznaczane na określone cele.</u>
<u xml:id="u-14.15" who="#WiesławKaczmarek">Odpowiadając panu posłowi Wyrowińskiemu odniosłem się do spraw, o których nie mówiłem w poprzednim wystąpieniu. Jeśli chodzi o pozostałe kwestie, to podtrzymuję swoje zdanie, bowiem faktem jest, że niektóre punkty załącznika pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.” nie zostały wykonane.</u>
<u xml:id="u-14.16" who="#WiesławKaczmarek">Nie wiem, jak mam rozumieć wniosek pana posła, tzn. czy pan odrzuca sprawozdanie uznając za nieprawdziwe zamieszczone w nim fakty, czy też dlatego, że nie zostały wykonane zadania wynikające z dokumentu pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#AndrzejWyrowiński">Zgadzam się, że wymienione w sprawozdaniu fakty nie powinny się różnić od tych, które zostały przedstawione w materiale ze stycznia tego roku, bowiem w obu przypadkach mowa jest o faktach, które miały miejsce w 1994 r. Mnie chodziło o coś innego. Czytam w sprawozdaniu, że podsumowanie wyników nastąpi po zakończeniu 1994 r. Ten rok skończył się 6 miesięcy temu i można było coś na ten temat napisać. Jeżeli czytam, że do 20 grudnia 1994 r. zostanie przedstawiony raport diagnostyczny dotyczący przemysłu obronnego, to ponieważ ta data dawno minęła, powinniśmy w sprawozdaniu coś na ten temat przeczytać.</u>
<u xml:id="u-15.1" who="#AndrzejWyrowiński">Jeśli chodzi o wniosek końcowy, to stwierdziłem, że ze sprawozdania oraz wystąpień wynika, iż zdania dotyczące kierunków prywatyzacji w 1994 r. nie zostały zrealizowane. Oczywiście można liczyć punkty zrealizowane i niezrealizowane, ale punkty niejednakowo ważą na tempie i jakości przemian własnościowych. Moim zdaniem, nie zostały zrealizowane te punkty, które ważą znacznie więcej.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#JanuszWoźniak">Jeśli dobrze zrozumiałem wystąpienie pana dyrektora Szyca, to stwierdził on, że nie został zrealizowany punkt pierwszy, natomiast pan poseł Wyrowiński tę uwagę rozciągnął również na punkt czwarty, przeciwko czemu chciałbym zaprotestować. W Ministerstwie Przemysłu i Handlu zostały przygotowane programy restrukturyzacyjne branż wymienionych w załączniku. Niektóre z nich zostały przyjęte przez Radę Ministrów i są wdrażane. Zostały również przygotowane informacje o etapach wdrażania. Ostatnie takie informacje przekazaliśmy panu posłowi Łochowskiemu, a mianowicie na temat restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#JanuszWoźniak">Jeżeli państwo chcieliby wysłuchać informacji o poszczególnych sektorach, to jesteśmy na to przygotowani.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#WiesławKaczmarek">Chcę wyjaśnić nieporozumienie, jakie wynikło z wystąpienia mojego przedmówcy. Na poprzednim posiedzeniu dyskutowaliśmy o wykonaniu budżetu za rok 1994, w części dotyczącej ministra przekształceń własnościowych. Na str. 10 opracowania, które panu dyrektorowi jest nieznane, znajduje się zdanie, iż przeprowadzone przez NIK badania kontrolne wykazały, cytuję: „przeprowadzone w 1994 r. przez rząd działania nie doprowadziły do opracowania oraz wdrażania programów restrukturyzacji sektorów o szczególnym znaczeniu dla gospodarki”.</u>
<u xml:id="u-17.1" who="#WiesławKaczmarek">Na poprzednim posiedzeniu pozwoliłem sobie nie zgodzić się z tą opinią NIK.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#JerzyKade">Odpowiadam za sektor przemysłu obronnego. Ponieważ o tym sektorze była dzisiaj kilkakrotnie mowa, chciałbym udzielić pewnych informacji.</u>
<u xml:id="u-18.1" who="#JerzyKade">Raport o stanie sektora został wykonany w grudniu ub. roku. Poinformowane o nim zostały właściwe komisje sejmowa i senacka. Jeśli chodzi o przekształcenia własnościowe w tym sektorze, to w lutym 1994 r. parlament uchwalił ustawę w tej sprawie. Zgodnie z tą ustawą, w 1994 r. 28 przedsiębiorstw zostało przekształconych w jednoosobowe spółki skarbu państwa, z ogólnej liczby 31 przedsiębiorstw. Trzy przedsiębiorstwa jeszcze czekają na tego typu przekształcenie.</u>
<u xml:id="u-18.2" who="#JerzyKade">W 1994 r. 13 przedsiębiorstw zawarło ugody z bankami na podstawie indywidualnych programów restrukturyzacyjnych, 3 przedsiębiorstwa czekają na zawarcie ugody, zaś 4 przedsiębiorstwa zawarły układy z bankami.</u>
<u xml:id="u-18.3" who="#JerzyKade">Efektywne zakończenie programów restrukturyzacyjnych zależy od państwa. Proszę więc, aby omawiając budżet na 1996 r., zwrócili państwo na to uwagę, bowiem powodzenie programów restrukturyzacyjnych zależy od wielkości zamówień Ministerstwa Obrony Narodowej w tych przedsiębiorstwach.</u>
<u xml:id="u-18.4" who="#JerzyKade">W II kw. 1994 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę o opracowaniu programu restrukturyzacji sektora przemysłu obronnego. Problematyczne były dwie sprawy, tzn. skąd wziąć pieniądze - uzyskaliśmy je ze środków PHARE - oraz opracowanie warunków brzegowych. Musiał być przygotowany program wyposażenia sił zbrojnych do 2010 r., także program technicznej modernizacji sił zbrojnych oraz plan mobilizacji gospodarki, a to nie są proste sprawy. Dlatego uruchomiliśmy realizację pierwszej fazy w październiku 1994 r., po wygraniu przetargu przez polską firmę. W ubiegłym tygodniu program został przyjęty przez kierownictwo Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Zostały zgłoszone pewne uwagi, które są obecnie uwzględniane, a także czeka nas jeszcze konsultacja z prezesami i dyrektorami 31 przedsiębiorstw. Mamy zamiar przedstawić gotowy program Radzie Ministrów we wrześniu br.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#MarekOlewiński">Chciałem jeszcze raz zwrócić uwagę państwa na to, że dzisiaj omawiamy realizację załącznika pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”. O tym okresie chcielibyśmy dyskutować, natomiast to wszystko co się wydarzyło w 1995 r. będzie przedmiotem oceny mniej więcej za rok.</u>
<u xml:id="u-19.1" who="#MarekOlewiński">Kto z państwa chciałby zabrać głos w dyskusji?</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#RomanNowicki">Prawdę mówiąc, dziwię się, że pan minister Kaczmarek, jako wytrawny polityk, bez zastrzeżeń przyjął zaproponowaną konwencję referowania wykonania załącznika do ustawy budżetowej. Tym samym tropem poszedł pan dyrektor Szyc, a zatem obaj panowie mówili tylko o tym, co nie zostało wykonane. Jest to bardzo dobra konwencja, ale pod warunkiem, że wszyscy przeczytali materiał, a co do tego mam wątpliwości. Śmiem nawet twierdzić, że wielu posłów nie wie co zawiera ten materiał. Jeśli w tej sytuacji dyskutuje się tylko o wadach, to wytwarza się specyficzna atmosfera, która prowadzi do wniosku, że należy odrzucić sprawozdanie przedstawione przez rząd.</u>
<u xml:id="u-20.1" who="#RomanNowicki">Zwracam na to uwagę państwa po to, abyśmy nie dali się wmanewrować w pewien schemat myślowy. Nie chcę mówić o tym, bo znowu zostanę przywołany do porządku, że pewna grupa posłów w ogóle pracuje poza tą salą i nie interesuje ich dyskusja. Obawiam się, że gdy przystąpią do głosowania, to wyrażą swój pogląd niezależnie od tego, jakie argumenty padną w tej dyskusji.</u>
<u xml:id="u-20.2" who="#RomanNowicki">Prosiłbym o wyważenie swoich opinii i przy głosowaniu wzięcie pod uwagę wszystkich argumentów za i przeciw.</u>
<u xml:id="u-20.3" who="#RomanNowicki">Uważam, że została wykonana duża praca, w realnych warunkach, jakie istniały w roku ubiegłym. Ta praca - moim zdaniem - zasługuje na wysoką ocenę.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#MarekOlewiński">Rozumiem, że pan poseł zgłasza wniosek przeciwny do wniosku pana posła Wyrowińskiego.</u>
<u xml:id="u-21.1" who="#MarekOlewiński">Czy są jeszcze chętni do zabrania głosu w dyskusji? Nie widzę.</u>
<u xml:id="u-21.2" who="#MarekOlewiński">Przystępujemy do głosowania.</u>
<u xml:id="u-21.3" who="#MarekOlewiński">Kto jest za przyjęciem wniosku pana posła Wyrowińskiego, by negatywnie ocenić realizację załącznika do ustawy budżetowej pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”?</u>
<u xml:id="u-21.4" who="#MarekOlewiński">Wniosek został odrzucony stosunkiem głosów: 3 - za, 5 - przeciw, 3 posłów wstrzymało się od głosowania.</u>
<u xml:id="u-21.5" who="#MarekOlewiński">Poddaję pod głosowanie wniosek pana posła Nowickiego.</u>
<u xml:id="u-21.6" who="#MarekOlewiński">Kto jest za przyjęciem sprawozdania rządu z wykonania załącznika do ustawy budżetowej pt. „Kierunki prywatyzacji w 1994 r.”, a tym samym za wyrażeniem pozytywnej opinii przez Komisję?</u>
<u xml:id="u-21.7" who="#MarekOlewiński">Wniosek został przyjęty 6 głosami, przy 3 głosach przeciwnych, 3 posłów wstrzymało się od głosowania.</u>
<u xml:id="u-21.8" who="#MarekOlewiński">Na tym zamykam posiedzenie.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>