text_structure.xml 68.3 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 24 czerwca 1987 r. Komisja Administracji, Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości obradująca pod przewodnictwem posła Edmunda Skoczylasa (PZPR) rozpatrzyła:</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- sprawozdanie z wykonania budżetu w 1986 r. wraz z analizy NIK w częściach dotyczących: Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Kancelarii Rady Państwa, Prokuratury Generalnej, Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk W posiedzeniu udział wzięli: szef Kancelarii Rady Państwa Jerzy Breitkopf, zastępca Prokuratora Generalnego PRL Józef Szewczyk, prezes Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk Stanisław Kosicki, dyrektorzy zespołów NIK - Tadeusz Rut i Mieczysław Burkacki oraz przedstawiciele Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Koreferat do sprawozdania z wykonania budżetu w części dotyczącej MSW wygłosił poseł Stanisław Habczyk (PZPR): Rozpatrujemy dziś sprawozdanie z wykonania ubiegłorocznego budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, tj. naczelnego organu administracji państwowej w dziedzinie ochrony bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego. Rozpocznę wystąpienie od krótkiego omówienia stanu przestępczości w tym okresie oraz skuteczności jej zwalczania. Będzie to niewątpliwie pomocne przy ocenie prawidłowości polityki budżetowej, kształtowania się potrzeb i ich zaspokojenia.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Co zanotowały w ub. r. statystyki milicyjne? Zmniejszył się poziom zagrożenia przestępczością pospolitą. Współczynnik przestępstw na 100 tys. mieszkańców wyniósł w ub. r. 1,356 i po raz pierwszy od 1980 r. był o 7% niższy w stosunku do poprzedniego roku. Nadal jednak daleko jest jeszcze do osiągnięcia stanu z 1979 r, kiedy to omawiany współczynnik wynosił 952,5.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Wyraźnemu ograniczeniu uległy rozmiary najbardziej dokuczliwej dla społeczeństwa przestępczości kryminalnej, w tym czynów przeciwko mieniu; zwiększyło się w związku z tym poczucie bezpieczeństwa osobistego obywateli. Trzeba jednak równocześnie zaznaczyć, że co drugie przestępstwo kryminalne jest nadal skierowane przeciwko mieniu.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Zdecydowanie zwiększyła się skuteczność działania milicji w dziedzinie wykrywania sprawców przestępstw kryminalnych i ujawniania społecznie najgroźniejszych przestępstw gospodarczych. W tej ostatniej grupie wzrosła zwłaszcza liczba wszczętych postępowań o aferowe zagarnięcie mienia społecznego, zagarnięcie mienia o znacznej wartości, przestępczą niegospodarność, przestępstwa przemytnicze.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Osiągnięto znaczącą poprawę porządku w miejscach publicznych. Nastąpiło jednak niewielkie pogorszenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Trzeba zauważyć, że ochrona bezpieczeństwa państwa jest dziedziną trudno poddającą się statystyce. Działalność służby bezpieczeństwa, której powierzono to zadanie ma w większości charakter dyskrecjonalny, a jedynie ogólne efekty są widoczne dla wszystkich. Obecnie bezpieczeństwo państwa nie jest już zagrożone w takim stopniu jak na początku lat 80. Wpłynęły na to różne czynniki, ale przede wszystkim postępująca stabilizacja życia społeczno-politycznego i gospodarczego kraju. Ciągle jednak istnieją siły gotowe wykorzystać każdą nadarzającą się sposobność do zakłócenia naszego bytu, toteż służba bezpieczeństwa zobowiązana jest pozostawać w gotowości do zwalczania szpiegostwa, dywersji, sabotażu i innych czynów godzących w interes Polski i w spokój obywateli.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Należy stwierdzić, że Milicja Obywatelska i Służba Bezpieczeństwa w ub. r. wykonały swoje trudne zadanie w warunkach nie zmienionych w stosunku do 1985 r. Zarówno bowiem stan ogólny kadry, zaplecze techniczne i materiałowe, jak i warunki socjalno-bytowe w zasadzie nie uległy zmianie. Dotyczy to nie tylko funkcjonariuszy i ich rodzin, ale i kadry wojskowej oraz pracowników cywilnych zatrudnionych w jednostkach resortu.</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Ruch osobowy w jednostkach terenowych sprowadzał się niemal wyłącznie do rotacji kadr. Ma to swoje dobre, ale i złe strony. Odmładza się bowiem obsada jednostek, ale równocześnie odchodzą ludzie doświadczeni znający zawiłości służby. Bezwzględny wzrost zatrudnienia funkcjonariuszy był w istocie niewielki, zwłaszcza w dużych województwach, które najbardziej tego potrzebują. Nadal w najgorszej sytuacji kadrowej znajduje się Stołeczny Urząd Spraw Wewnętrznych z podległymi mu jednostkami. Brakuje tam obsady co piątego etatu.</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Kłopoty ze skompletowaniem obsady wojewódzkich urzędów spraw wewnętrznych budzą niepokój, ponieważ stan ten występuje w stosunkowo długim przedziale czasowym. Nie wywołuje to jednak zdziwienia, jako że jest odbiciem ogólnej sytuacji na rynku pracy. Wystarczy uświadomić sobie, że w grudniu ub. r. biura pośrednictwa pracy miały zarejestrowane 221.752 wolno miejsca pracy dla mężczyzn, a poszukiwało jej zaledwie 1.079 mężczyzn.</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Jeśli chodzi o kwalifikacje kadr mierzone poziomem wykształceni to w porównaniu z pracownikami gospodarki uspołecznionej należy odnotować zdecydowaną przewagę resortu w tym zakresie. Trzeba przy tym dodać, że szkolenie i doskonalenie zawodowe jest w resorcie spraw wewnętrznych stałym elementem służby.</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Według oceny samego ministerstwa, stan zaplecza technicznego i zaopatrzenia materiałowego jednostek resortu był, jak na obecne warunki, wystarczający. Nie oznacza to jednak, że wszystkie potrzeby zostały zaspokojone. Do tej grupy należą środki transportu, które zwłaszcza w resorcie spraw wewnętrznych powinny być technicznie sprawne i niezawodne w każdych warunkach, nie powinny być nadmiernie długo eksploatowane. Stąd też niezbędne są odpowiednio duże, w stosunku do potrzeb, dostawy nowego sprzętu. Z danych MSW wynika, że mimo poprawy zaopatrzenia występowały trudności z odnawianiem parku samochodów osobowo-terenowych. Przewiduje się, że wystąpią podobne kłopoty z samochodami specjalnymi dla MO; chodzi tu o różne odmiany furgonów marki „Żuk” i „Nysa”, gdyż te ostatnie przemysł przestaje produkować.</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Trudności w zakresie handlu zagranicznego mają bezpośredni ujemny wpływ na wyposażenie specjalistyczne milicji i służby bezpieczeństwa, niezbędne w kryminalistyce, czynnościach dochodzeniowo-śledczych i innych działach pracy tych służb. Konieczność wykorzystywania osiągnięć w zakresie nowego sprzętu i urządzeń techniki specjalistycznej jest dla resortu nieodzowna. Rzecz jest trudna do osiągnięcia i wymaga znacznych środków dewizowych. Nowoczesny sprzęt i urządzenia pozwalają uzyskiwać pożądaną jakość ekspertyz, stosować nowe sposoby i metody uzyskiwania materiału dowodowego, eliminować jego podważalność. Nie ma potrzeby podkreślania wartości dla służb specjalnych każdego, nawet minimalnego zwiększania szybkości, a tym samym skuteczności działania, uzyskania równych szans w walce z uzbrojonymi w najnowszą technikę przeciwnikami politycznymi lub niektórymi środowiskami przestępczymi.</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Niestety, wystąpiły także inne braki w zaopatrzeniu jednostek, o których wspomina ministerstwo w przedstawionej informacji. Są one typowe dla naszej gospodarki: myślę zwłaszcza o opale, którego zapasy zostały znacznie uszczuplone w wyniku długotrwałej i ostrej zimy.</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">Niezależnie od przedstawionych wyżej uciążliwości ogólnie można ocenić, że w zaopatrzeniu materiałowo-technicznym resortu spraw wewnętrznych notuje się w większości asortymentów stopniową, aczkolwiek nie zawsze wyraźnie odczuwalną poprawę. Braki w dostawach nowego sprzętu są z konieczności łagodzone przez przedłużanie eksploatacji posiadanego starego wyposażenia.</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Na czoło problemów socjalno-bytowych resortu spraw wewnętrznych wysuwa ją się dwa zjawiska, ściśle związane z inwestycjami; daleko odbiegający od potrzeb uzysk mieszkań oraz niedoostateczna baza służby zdrowia. Mamy świadomość, że są to bolączki będące udziałem całego społeczeństwa, ale szczególnie dla MSW mają wielkie znaczenie. Jest to bowiem jedyny resort o tak rozgałęzionej strukturze organizacyjnej, sięgającej w odległy teren, podporządkowanej jednemu ośrodkowi dyspozycyjnemu i finansowanej z jednego źródła, tj. budżetu centralnego. Nakłada to na ministerstwo bezpośrednią i wyłączną odpowiedzialność za zaspokojenie potrzeb socjalno-bytowych wszystkich rozsianych po całym kraju funkcjonariuszy, żołnierzy zawodowych jednostek MSW i pracowników.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Jak wiadomo, w budownictwie mieszkaniowym wytworzyła się w kraju sytuacja wręcz katastrofalna; od 7 lat maleje liczba mieszkań oddawanych do użytku w gospodarce uspołecznionej. W ub. r. uzyskano niespełna 62% izb w porównaniu do ostatniego przed- kryzysowego 1979 r. (1979 r. - 206 tys., 1987 r. - 127,5 tys. mieszkań). W znacznie gorszej sytuacji, znajduje się woj. stołeczne, gdzie wskaźnik ten wyniósł w 1985 r. zaledwie 55%, a w 1986 r. najprawdopodobniej jeszcze się obniżył. Polska ma wśród europejskich krajów socjalistycznych najniższy wskaźnik oddawanych do użytku mieszkań na 1000. ludności. Według ostatnich danych, jakie opublikował GUS wyniósł on w Polsce 5,9, na Węgrzech - 6,6, w Związku Radzieckim - 7,5, w Bułgarii - 7,7, a w NRD - 12,4. Przeciętny cykl realizacji budynku mieszkalnego wydłużył się u ras z 13,1 miesiąca w 1978 r. do 22,7 miesiąca w 1985 r.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Trwający regres w budownictwie mieszkaniowym kraju nie mógł nie odbić się niekorzystnie na efektach uzyskanych przez MSW. W ub. r. MSW uzyskało z planu inwestycyjnego o 56% mieszkań mniej niż przeciętnie w latach 1976-1980. Szczególnie mały jest przyrost substancji mieszkaniowej MSW w Warszawie. W ub. r. był on zerowy. Ministerstwo nie oczekuje wprawdzie biernie aż władze stołeczne uporają się z problematyką budownictwa mieszkaniowego i włącza własne zakłady remontowo-budowlane w realizację obiektów dla niego przeznaczonych. Są to jednak półśrodki. Zdecydowaną poprawę może przynieść tylko generalne uzdrowienie sytuacji w budownictwie.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Wieloletnie zaniedbania w rozwoju infrastruktury socjalnej sprawiły, że w Polsce ostro odczuwa się brak miejsc w szpitalach, sanatoriach i innych zakładach leczniczych. Jak dalece wielkość bazy leczniczej odbiega u nas od poziomu europejskiego, niech świadczą następujące dane odnoszące się do 1985 r, zaczerpnięte z publikacji GUS. W przeliczeniu na 10 tys. ludności Polska pod względem liczby łóżek w zakładach leczniczo-zapobiegawczej stacjonarnej opieki zdrowotnej zajmuje wśród 23 państw europejskich czwarte miejsce od końca ze wskaźnikiem 69,7. Za nami są tylko Grecja - 61,6, Portugalia - 51,5 i Hiszpania - 49,9. Mamy też najgorszy wskaźnik wśród europejskich krajów socjalistycznych, które osiągnęły wielkości od 89,4 w Rumunii do 130 w ZSRR. Sprowadzając rzecz tylko do szpitalnictwa i to w wymiarze krajowym, trzeba zwrócić uwagę na dwie sprawy: - wskaźnik krajowy wynoszący nieco ponad 56 łóżek na. 10 tys ludności jest dla służby zdrowia MSW nieosiągalnie wysoki, rozporządza bowiem ona jedynie 33 łóżkami na 10.000 podopiecznych, - o ile wskaźnik krajowy ma od kilku lat tendencję rosnącą, to w MSW spada systematycznie - w 1980 r. wynosił 37,6, a w ub. r tylko 33.</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Świadczy to, jak dalece rozbudowa bazy służby zdrowia MSW nie nadąża za wzrostem liczby podopiecznych. Ministerstwo od kilku lat wprawdzie inwestuje proporcjonalnie do limitów dosyć dużo w budowę zakładów leczniczych i socjalnych, ale efekty tego inwestowania są osłabiono przez długie wyczekiwanie na nowy gotowy do eksploatacji obiekt. Cykl budowy tego rodzaju inwestycji trwa przecież u nas nieraz kilkanaście lat.</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Na tym tle szczególnie wyróżnia się szybkie tempo prac związane z rozbudową (częściowo z funduszów społecznych) Centralnego Szpitala Klinicznego MSW w Warszawie - inwestycji niezwykle potrzebnej dla podopiecznych resortu. Jest bardzo prawdopodobne, że nowe skrzydło szpitala obliczone na 400 łóżek — zostanie zakończone w przewidzianym terminie, tj. w 1990 r.</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Opierając się na przedstawionych nam informacjach można stwierdzić, że w 1986 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych starało się przede wszystkim o utrzymanie podstawowych świadczeń socjalno-bytowych na osiągniętym poprzednio poziomie, choć nie zawsze było to możliwe ze względu na ograniczone możliwości inwestycyjne. Najbardziej jednak nabrzmiałym problemem, nie mającym perspektywy rychłego rozwiązania, pozostaje nadal brak mieszkań. Natomiast jeśli idzie o realną wartość płac funkcjonariuszy, . to w ub. r. wzrost średniej płacy nominalnej wyniósł (podobnie jak w przemyśle) 20,9%, podczas gdy według szacunków GUS wskaźnik wzrostu kosztów utrzymania ukształtował się na poziomie 18%.</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Mówiąc o gospodarce budżetowej MSW w ub. r., nie sposób nie wspomnieć o efektach oszczędnościowych uzyskanych przez jednostki togo resortu. Wyniosły one ponad 900 mln zł i posłużyły do pokrycia innych ważnych potrzeb, m. in. socjalnych.</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Wyniki realizacji zadań oszczędnościowych w br. - dostosowane do dyrektyw Biura Politycznego KC PZPR i decyzji rządu - mają być znacznie wyższe.</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Przy rozpatrywaniu sprawozdania z wykonania budżetu MSW, zaopatrzeniem materiałowo-technicznym, inwestycyjnym i finansowym jednostek straży pożarnych zajmowaliśmy się zwykle marginesowo, gdyż udział budżetu centralnego w finansowaniu ochrony przeciwpożarowej jest niewielki w porównaniu ze świadczeniami na ten cel budżetów terenowych i zakładów pracy dysponujących własną strażą.</u>
          <u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">W maju br. sprawy ochrony przeciwpożarowej omawialiśmy szczegółowo, wszechstronnie i trzeba dodać - krytycznie. Przypomnę wiec jedynie, że w uchwalonym przez nas dezyderacie do prezesa Rady Ministrów sprecyzowaliśmy wiele postulatów mających na celu osiągnięcie radykalnej poprawy stanu organizacji, nadzoru i funkcjonowania ochrony przeciwpożarowej kraju. Za jeden z niezbędnych warunków zmiany istniejącego stanu uznaliśmy poprawę ilości i jakości produkowanego sprzętu pożarniczego oraz rozszerzenie zakresu i poprawę jakości usług wykonywanych przez PHT „Supon”.</u>
          <u xml:id="u-1.27" who="#komentarz">Jak i uformuje MSW, powołano już - zgodnie z naszym życzeniem - Międzyresortowy Zespół Ochrony Przeciwpożarowej. Rozpoczął on działalność w ramach Komitetu Rady Ministrów ds. Przestrzegania Prawa, Porządku Publicznego i Dyscypliny Społecznej. W toku realizacji znajduje się drugie z naszych poleceń - wkrótce przesłany ma być do Urzędu Rady Ministrów projekt znowelizowanej ustawy o ochronie przeciwpożarowej zmierzający do dostosowania jej do zmian w zarządzaniu gospodarką.</u>
          <u xml:id="u-1.28" who="#komentarz">Na podstawie informacji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i pozytywnej oceny gospodarki budżetowej tego resortu przedstawionej nam przez Najwyższą Izbę Kontroli stawiam wniosek, aby Komisja Administracji, Spraw Wewnętrznych i Wymiar Sprawiedliwości:</u>
          <u xml:id="u-1.29" who="#komentarz">- uznała politykę budżetową prowadzoną w okresie sprawozdawczym przez MSW za odpowiadającą aktualnym wymogom i możliwościom naszej gospodarki;</u>
          <u xml:id="u-1.30" who="#komentarz">- zaakceptowała w związku z tym sprawozdanie z wykonania budżetu centralnego w części 31 za 1986 r. w następujących kwotach: dochodu - 449 mln 697 tys. zł, wydatki - 148 mld 999 mln 528 tys. zł, w tym: na wydatki bieżące 133 mld 178 mln 528 tys., a inwestycje 15 mld 821 mln.</u>
          <u xml:id="u-1.31" who="#komentarz">Proponuję wyrazić podziękowania Najwyższej Izbie Kontroli za pomoc w ocenie gospodarki budżetowej Resortu spraw Wewnętrznych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#JerzyWójciak">Myślę, że będę wyrazicielem opinii wszystkich posłów, jeśli zaproponuję przyjęcie tego wniosku. Komisja jednomyślnie przyjęła sprawozdanie z wykonania budżetu w części dotyczącej MSW.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#JerzyWójciak">Koreferat do sprawozdania z wykonania budżetu w 1986 r. w części dotyczącej Kancelarii Rady Państwa wygłosił poseł Wacław Wojciechowski (PZPR): Przystępując do rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu Rady Państwa w 1986 r. należy zwrócić uwagę na najważniejsze zadania, które zostały zrealizowane w tym okresie przez Radę Państwa, jej przewodniczącego oraz 12 komisji. Należą do nich m.in.: sprawowanie nadzoru nad radami narodowymi, działalność w zakresie umacniania praworządności, współtworzenie prawa oraz stosowanie prawa łaski, nadzór nad działalnością kontrolną, kształtowanie stosunków międzynarodowych, oddziaływanie społeczne Rady Państwa, nadawanie orderów, odznaczeń i tytułów honorowych, działalność w dziedzinie kadr naukowych, sprawy obywatelstwa polskiego, listy, skargi i wnioski od obywateli.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#JerzyWójciak">Do całkowicie nowych zadań Kancelarii Rady Państwa wykonywanych w 1986 r. należały: obsługa, przygotowywanie projektów, materiałów i dokumentów oraz czynności organizacyjne, związane z utworzeniem i funkcjonowaniem Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa, rad społeczno-gospodarczych przy wojewódzkich radach narodowych, rad społecznych szkół wyższych, Centrum Studiów Samorządowych, Komisji Spraw Ochrony Środowiska Rady Państwa.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#JerzyWójciak">Na podkreślenie zasługuje fakt zintensyfikowania kontaktów międzynarodowych Rady Państwa, co wynikało z ogólnych kierunków polityki zagranicznej PRL oraz potrzeb naszej racji stanu. Realizacji tych celów służyły wszystkie zagraniczne wizyty i krajowe spotkania przewodniczącego Rady Państwa i jego zastępców, sekretarza i członków Rady Państwa z szefami i przedstawicielami państw, rządów i parlamentów oraz organizacji międzynarodowych, audiencje ambasadorów, korespondencja dyplomatyczna. Kancelaria Rady Państwa, zgodnie ze swoimi statutowymi obowiązkami, wykonywała czynności przygotowawcze i merytoryczne związane z działalnością naczelnego organu władzy państwowej. Budżet zapewniał realizację tej działalności. Intensywne i wielokierunkowe działania Rady Państwa stawiały wysokie wymagania przed aparatem Kancelarii Rady Państwa.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#JerzyWójciak">W sposób właściwy i zrozumiały zakres prac realizowanych przez Radę Państwa przedstawia dostarczona posłom „informacja o wykonaniu budżetu za 1986 r. w zakresie części 0,1 Kancelaria Rady Państwa”. Ustawa budżetowa w tej części obejmowała dochody i wydatki Kancelarii Rady Państwa, dotacje dla Centrum Studiów Związkowych i Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, dotacje na czyny społeczne, nagrody w konkursie „Mistrz gospodarności”. Największe pozycje wydatków budżetowych stanowiły wydatki o charakterze społeczno-gospodarczym i ogólnospołecznym, jak np. nagrody w konkursie „Mistrz gospodarności” — 600 mln zł, dotacja na Narodowy Fundusz Rewaloryzacji Zabytków Krakowa - 400 mln zł, dotacja dla organizacji społecznych OPZZ - Centrum Studiów Związkowych - 275 mln zł. Wydatki te stanowiły 57% ogólnej kwoty wydatków.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#JerzyWójciak">Do działu „Administracja państwowa” zakwalifikowane są również wydatki na zakup i obsługę odznaczeń państwowych, kontaktów zagranicznych Rady Państwa, kosztów wydawnictw i obsługi rad narodowych i samorządu. Stanowią one w budżecie 519 mln 456 tys. zł, tj. 23% ogólnej kwoty wydatków.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#JerzyWójciak">Wydatki administracyjne Kancelarii Rady Państwa wynoszą 304 mln 689 tys. zł i stanowią 13,6% wszystkich wydatków. Obejmują one koszty związane z obsługą Rady Państwa, komisji Rady Państwa, wszelkich imprez i narad w Belwederze oraz utrzymania obiektów i transportu.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#JerzyWójciak">W 1986 r. zatrudnienie wynosiło 286 osób. Średnia płaca pracowników Rady Państwa (bez „R”) wynosiła 25.347 zł. W tym miejscu chciałbym zaznaczyć, że nowe i zintensyfikowane zadania Kancelaria Rady Państwa wykonywała przy nie zmienionym w porównaniu z 1985 r. zatrudnieniu.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#JerzyWójciak">W toku realizacji budżetu w 1986 r. dokonano zwiększenia budżetu o kwotę 203 mln 173 tys. zł oraz zmniejszenia o kwotę 1 mld 170 mln 191 tys. zł. Zmian tych dokonano w związku z decyzjami rządu oraz uchwałami Rady Państwa. Szczegółowe przedstawienie tych decyzji wraz z wyjaśnieniami jest zawarte w „Informacji”.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#JerzyWójciak">W trakcie wykonywania budżetu dokonano również przemieszczenia kredytów budżetowych w kwocie 141 mln 56,7 tys. zł w ramach działów, rozdziałów i paragrafów. Korekty dokonano w związku z oszczędnościami uzyskanymi w niektórych pozycjach wydatków.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#JerzyWójciak">Ogółem planowano uzyskanie dochodów w wysokości 2 mln 350 tys. zł a wykonano - 4 mln. 365 tys. zł. Według ustawy budżetowej wydatki zaplanowano w wysokości 3 mld. 216 mln. 401 tys. zł, po wprowadzonych zmianach miały one wynieść 2 mld. 249 mln. 383 tys. zł, a wyniosły 2 mld. 236 mln. 446 tys. zł. Wykonano więc 99,4% planu po zmianach i 69,5% w stosunku do ustawy budżetowej.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#JerzyWójciak">Ze względu na niewielką kwotę w budżecie, jaką zajmują dochody, nie będę ich szczegółowo omawiał. Natomiast analizując wydatki należy zwrócić uwagę, że w porównaniu do 1985 r. wzrosły one o 538 mln. 40 tys. zł. Jest to spowodowane przede wszystkim dotacjami dla Centrum Studiów Związkowych oraz na Narodowy Fundusz Rewaloryzacji Zabytków Krakowa.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#JerzyWójciak">Analizując wykonanie budżetu w 1986 r. należy ocenić, że środki finansowe określone w ustawie budżetowej zostały wydatkowane zgodnie z ich przeznaczeniem, a realizację budżetu cechowała troska o efektywne i oszczędne ich wykorzystanie.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#JerzyWójciak">Uwzględniając fakt pełnego zabezpieczenia środków finansowych na realizację zadań Rady Państwa w 1986 r. należy pozytywnie ocenić tak oszczędne gospodarowanie. Prawidłowa realizacja budżetu wynika również z dobrej pracy aparatu Kancelarii Rady Państwa.</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#JerzyWójciak">Kancelaria Rady Państwa prowadzi również działalność pozabudżetową. W jej ramach funkcjonuje zakład budżetowy, obejmujący działalność socjalną oraz gospodarstwo pomocnicze - prowadzące działalność ogrodniczą i rzemieślniczą. W 1986 r. obroty ogółem zakładowej działalności socjalnej Kancelarii Rady Państwa wyniosły 31 mln. 212 tys. zł. Gospodarstwo pomocnicze w 1986 r. uzyskało dochody 22 mln. 92 tys. zł, przy poniesionych kosztach 20 mln. 623 tys. zł. Działalność pozabudżetowa Kancelarii Rady Państwa, to jeszcze jeden dowód, świadczący o jej bardzo szerokiej działalności.</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#JerzyWójciak">Rozpatrując sprawozdanie z wykonania budżetu Rady Państwa za 1986 r. chciałbym ponownie zwrócić uwagę na problem - moim zdaniem - dość istotny, dotyczący struktur centralnych. Na jednym terenie - Sejmu i Rady Państwa - istnieją oddzielne biura i jednostki o podobnych zadaniach w zakresie obsługi Sejmu i Rady Państwa. Czy taka struktura organizacyjna była optymalna i sprawna? Czy nie jest to przyczyną wzrostu etatów, widocznego w ostatnich latach? Odpowiedzi na te pytania, pomimo postawienia ich na posiedzeniu naszej Komisji w grudniu 1985 r. i powtórzenia w czerwcu 1986 r. nie ma również w przedstawionej „Informacji”.</u>
          <u xml:id="u-2.16" who="#JerzyWójciak">Stwierdzam, że Kancelaria Rady Państwa w sposób prawidłowy i zgodny z przepisami prawa realizowała dochody i wydatki w 1986 r. Wnoszą o przyjęcie przedłożonego sprawozdania.</u>
          <u xml:id="u-2.17" who="#JerzyWójciak">Dyskusja:</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#StanisławŻelichowski">W sprawozdaniu i koreferacie podano, że Kancelaria Rady Państwa prowadzi działalność rzemieślniczą. Po co? Stać nas przecież, nawet w kryzysie, na jej utrzymanie.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#StanisławŻelichowski">Uczono mnie kiedyś, że podstawą dobrego gospodarowania jest planowanie. Należałoby dążyć do tego, żeby Kancelaria Rady Państwa jako naczelny organ władzy państwowej dawała dobry przykład ścisłym i dokładnym wykonywaniem planu i budżetu. Jeżeli popatrzymy jednak na sprawozdanie, to widzimy jak wiele nastąpiło w tym zakresie zmian i odstępstw w porównaniu z uchwalonymi początkowo wielkościami.</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#StanisławŻelichowski">Chciałbym jeszcze zapytać, czy ktoś analizował wydatkowanie przez Kancelarię Rady Państwa 295 mln zł na działalność Centrum Studiów Związkowych. Czemu służą te pieniądze?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#HelenaGalus">Moje pytanie dotyczy rad narodowych. Jako poseł nie jestem w stanie odpowiedzieć na pytania wyborców, jakie diety otrzymują przewodniczący rad narodowych. Czy przysługuje im zwrot kosztów telefonu i przejazdów. W rozliczeniu podano kwotę dotyczącą nagród dla przewodniczących rad narodowych w wysokości 39 mln. zł. Oznacza to 900 tys. zł na jedno województwo. Jak wysokie są nagrody otrzymywane przez te osoby?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#EmiliaWcisło">Moje pytanie dotyczy tej samej sprawy. Na str. 14 informacji podano, że nagrody dla przewodniczących rad narodowych wyniosły 40 mln. 801 tys. zł, natomiast na str. 23, że nagrody w konkursie, przeznaczone także dla przewodniczących rad narodowych - 39 mln. zł. Oprócz tego Przyznaję się nagrody towarzyszące. Czy nagrody te są przeznaczane tylko dla przewodniczących wojewódzkich rad narodowych, czy także dla przewodniczących rad stopnia podstawowego?</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#EmiliaWcisło">Druga sprawa, którą chciałabym poruszyć, to dopłaty do tygodnika „Rada Narodowa”. Jest on wysoko oceniany i pomocny działaczom. Jednak dopłaty te wynoszą 37 mln zł. W jakim nakładzie ukazuje się tygodnik i jakie ma zwroty?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#JerzyBreitkopf">Odpowiadam na pytanie posła S. Żelichowskiego. Nie chodzi tutaj o działalność rzemieślniczą. Po prostu w warsztatach samochodowych oraz w ogrodach zatrudnieni są ludzie na stanowiskach, które określamy jako rzemieślnicze. Ogrody sprzedają np. kwiaty także na zewnątrz i dzięki tego typu działalności wykazują zysk.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#JerzyBreitkopf">Istotnie są różnice między planowanym początkowo budżetem a jego wykonaniem. Wynika to z tego, że mamy sumy, które budżet przekazuje przez budżet Kancelarii Rady Państwa na cele społeczno-gospodarcze. Jeżeli np. komisja czynów społecznych zdecyduję o przeznaczeniu 1 mld. zł na dofinansowanie tych czynów, to pieniądze te przechodzą z budżetu Kancelarii Rady Państwa do odbiorców. Stąd biorą się różnice, o których poseł S. Żelichowski mówił. Wynikają one z przyjętego nazewnictwa budżetowego.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#JerzyBreitkopf">W sprawozdaniu z wykonania budżetu podano ilu działaczy związkowych przeszkoliło Centrum Studiów Związkowych. Centrum zostało powołane, gdy nie było jeszcze centralnych organów ruchu związkowego w celu udzielania pomocy odradzającym się związkom zawodowym. Nie mogły być one finansowane bezpośrednio przez rząd, gdyż zabraniają tego konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy. W momencie gdy powstało Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Rada Państwa podjęła uchwałę o przekazaniu Centrum Studiów Związkowych. Jednakże OPZZ jest organom niezasobnym, większość środków związkowych jest przechwytywana przez federacje. Stąd na prośbę OPZZ Rada Państwa wyraziła zgodę na dalszą pomoc dla ruchu związkowego i finansowanie działalności centrum.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#JerzyBreitkopf">Posłanki H. Galus i E. Wcisło pytały o diety i uposażenia przewodniczących rad narodowych. Diety przyznawane są na podstawie uchwały Rady Państwa. Corocznie ustalana jest ich wysokość i są one wypłacane z budżetu danej rady. Otrzymuje je Jedynie przewodniczący rady narodowej. W tej chwili przewodniczący wojewódzkiej rady narodowej otrzymuje 18 tys. zł miesięcznie, a przewodniczący miejskich i gminnych rad narodowych - odpowiednio 15 i 10 tys. zł. Stąd te ok. 39 mln zł. Chciałbym powiedzieć, że 40 mln, o których poseł E. Wcisło wspomniała, Jest to ta sama suma, pomniejszona jedynie o pewne wydatki, o których mowa na str.14 informacji. Dlaczego dopłacamy do tygodnika „Rada Narodowa”? W ub. r. tygodnik ten dopiero startował. Pierwsze kilka numerów zostało rozesłanych bezpłatnie, w celu promocji. Musieliśmy za to zapłacić. Obecnie nakład wynosi 60 tys. egz., ale ze względu na niewspółmierny wzrost kosztów papieru i druku, mimo że cena jest stosunkowo wysoka, będziemy musieli jeszcze dofinansować go niewielką dopłatą. Sytuację poprawi nieco fakt, że „Rada Narodowa” ma monopol na wydawanie stenogramów z posiedzeń Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa. Ich cena jest wysoka i to poprawi sytuację finansową tygodnika.</u>
          <u xml:id="u-6.4" who="#JerzyBreitkopf">Poseł W. Wojciechowski podniósł problem dublowania się niektórych służb Kancelarii Sejmu i Kancelarii Rady Państwa. Podjęliśmy już pewne kroki integracyjne. Od 1 lipca br. Kancelaria Sejmu przejmuje służby porządkowe i czystości w zajmowanych przez nas budynkach, natomiast cały tabor samochodowy będzie się znajdował w Kancelarii Rady Państwa. Pozwoli to na zmniejszenie liczby etatów i usprawnienie działania. W perspektywie mamy jeszcze integrację pracowników administracyjnych i służb remontowych. Ze względu jednak na rozpoczynający się właśnie remont, który zleciła Kancelaria Rady Państwa nie będzie to możliwe w najbliższym czasie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#HelenaGalus">Czy przewodniczący rad narodowych otrzymują ryczałty za rozmowy telefoniczne, używanie służbowego samochodu i jakieś inne nagrody?</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#HelenaGalus">Korzystając z okazji obecności tutaj przedstawiciela ministra finansów, chciałabym zapytać o pewną sprawę związaną z wykonaniem budżetu państwa. Jako chemik niezbyt orientuję się w tych sprawach. W czasie uchwalania budżetu dążymy zawsze do znalezienia dodatkowych środków na różne cele. Minister finansów niezmiennie odpowiada wówczas, ze takich środków już nie ma. Natomiast później, w trakcie realizacji budżetu okazuje się, że są i są to zwykle zaskakująco duże kwoty, które minister finansów przekazuje do poszczególnych działów budżetu. Skąd się one biorą? Czy takie duże zmiany budżetu mogą się odbywać poza normalną procedurą uchwalania budżetu państwa?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#JerzyBrejtkopf">Przewodniczący Rady Państwa ma pewien ryczałt jeżeli używa samochodu prywatnego dla celów służbowych. Jest on jednak ustalany na zasadach ogólnych regulowanych zarządzeniem ministra komunikacji. W przypadku wyjazdów służbowych przysługują mu także diety. W przypadku ryczałtów za rozmowy telefoniczne itp. wojewoda może przyznawać przewodniczącemu rady narodowej własne środki na tego rodzaju świadczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#KrzysztofPiechota">Minister finansów posiada tylko takie uprawnienia, jakie dostaje od Sejmu i w ustawie budżetowej. Rezerwy budżetowe, którymi dysponuje były opiniowane przez komisje sejmowe i uchwalone przez Sejm. W 1986 r. były one stosunkowo duże. Wiązały się z podwyżkami cen i regulacją płac. Skutki tych operacji są szczegółowo wyliczone w przedstawionych informacjach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#HelenaGalus">Może źle to odczytałam, ale z budżetu wynika, że rezerwa budżetowa będąca w dyspozycji Rady Ministrów wynosiła 30 mld zł, podczas gdy samo przekroczenie budżetu przez ministra pracy, płac i spraw socjalnych wyniosło 59 mld zł. Jeżeli dołączymy do tego przekroczenia w innych resortach, to kwota będzie bardzo wysoka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#EdmundSkoczylas">Powstaje pytanie, czyj to budżet - nasz, czy ministra finansów? Jeżeli minister finansów przekracza w wydatkowaniu przyznaną mu rezerwę, to powinien się zwrócić o to do Sejmu - do Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. Myślę, że przekażemy nasze wątpliwości na ten temat ministrowi finansów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#KrzysztofPiechota">Rezerwa 30 mld. zł została przyznana na sfinansowanie wydatków nieprzewidzianych. Na podwyżki płac przeznaczono 52,5 mld zł, a na regulację cen - 106 mld zł. W sumie stanowiło to ponad 200 mld zł, niezależnie od innych rezerw. Tak skonstruowana została ustawa budżetowa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#EdmundSkoczylas">Jak podsumujemy wszystkie instytucje centralne, to przekroczenie wyniesie dużo powyżej 300 mld zł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#StanisławŻelichowski">Nie będę kruszył kopii o istnienie tych zakładów gospodarczych. Myślę, że stały się one sposobem na obejście ograniczenia etatów administracyjnych oraz progów wynagrodzeń. Nie sądzę, by istotnie Urząd Rady Ministrów Kancelaria Rady Państwa potrzebowały tego rodzaju jednostek organizacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#StanisławŻelichowski">Czy nie należałoby dotację na Centrum Studiów Związkowych przyznać w całości dla OPZZ, które można by zmusić do dyscypliny finansowej i zainteresowania efektami działalności centrum.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#EdmundSkoczylas">Czy nie byłoby słuszne i celowe przekazanie tych środków bezpośrednio OPZZ?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#JerzyBreitkopf">Sprawa jest złożona. Z mego punktu widzenia byłoby to wygodniejsze. Jednak środki te muszą być przekazane OPZZ poprzez budżet państwa. Z powodów, o których już mówiłem, przekazanie ich poprzez rząd jest niemożliwe. Praktycznie pozostają więc jedynie Kancelaria Sejmu i Kancelaria Rady Państwa. Poza tym, ten kto daje dotacje jest zobowiązany do nadzoru nad jej wykorzystaniem. My nadzorujemy w pewnym stopniu wykorzystanie tych środków przez Centrum Studiów Związkowych. Gdybyśmy jednak mieli nadzorować OPZZ, to powstałaby raczej niezręczna sytuacja. Jako dowód na to, że nasz nadzór nad działalnością centrum jest skuteczny chciałbym podać, że w 1986 r. w wyniku kontroli zaoszczędzono 75 mln zł. Oczywiście, najlepiej byłoby, gdyby OPZZ samo utrzymywało centrum.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#WacławWojciechowski">Przygotowując Koreferat dokładnie przyjrzałem się tej sprawie i uważam, że sugestia posła S. Żelichowskiego nie jest słuszna. Jest to sprawa delikatna, powiedziałbym polityczna. Rząd nie może dotować związków zawodowych i jest to podstawowy problem. W przypadku Centrum Studiów Samorządowych można by postawić podobne zarzuty, a jednak zdecydowaliśmy się na jego powołanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#EdmundSkoczylas">Poseł S. Żelichowski niczego nie zarzucał, była to tylko luźna dyskusja.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#EdmundSkoczylas">Przeznaczono 1.150 mln. zł na popieranie czynów społecznych. Jednocześnie jednak presja na zwiększeni tej kwoty jest bardzo duża. Popieranie ich nie prowadzi do zwiększenia inflacji i powinna być tendencja powiększania tej sumy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#JerzyBreitkopf">Podzielam poglądy posła S. Skoczylasa na ten temat. Miliard złotych przekazywany poprzez decyzje Krajowej Komisji Czynów Społecznych nie zaspokaja potrzeb. Jest to zresztą tylko wspomożenie. Dotacje na czyny społeczne idą także z budżetów terenowych. Prowadzone są dyskusje nad przesunięciami środków w ramach budżetu i ewentualnym większym zasileniem czynów społecznych. W przyszłym roku odbędą się wybory do rad narodowych i radni będą pytani o wykonanie dotychczasowych zobowiązań w dziedzinie czynów społecznych. Rozliczenie z wykonania programu wyborczego będzie ważnym elementem kampanii. Dlatego wspomożenie czynów społecznych większą sumą pieniędzy będzie ze wszech miar racjonalne. Krajowa Komisja Czynów Społecznych wystąpiła do premiera o powiększenie tej sumy o 1 mld. zł. Na razie nie ma na to odpowiedzi.</u>
          <u xml:id="u-19.1" who="#JerzyBreitkopf">Komisja przyjęła sprawozdanie z wykonania budżetu w 1986 r. w części dotyczącej Kancelarii Rady Państwa.</u>
          <u xml:id="u-19.2" who="#JerzyBreitkopf">Koreferat do sprawozdania z wykonania budżetu Prokuratury Generalnej PRL z 1986 r. przedstawił poseł Jerzy Wójciak (SD): Realizacja działania Prokuratury Generalnej PRL w 1986 r. przebiegała w warunkach stale postępującej stabilizacji politycznej, społecznej i gospodarczej w kraju. Korzystnie wpływało to na osiągnięcie znacznej większości zakładanych celów i wypełnianie nakreślonych zadań. Zaznaczyły się także inne pozytywne zjawiska, jak: poszerzanie porozumienia narodowego, rozwój i umacnianie instytucji demokracji socjalistycznej, zwiększona koordynacja przedsięwzięć organów ochrony prawnej i większa aktywność organizacji społecznych w dziedzinie przeciwdziałania zjawiskom patologii społecznej. Dodatkowym, a niezmiernie ważnym z punktu widzenia procesu porozumienia narodowego, zadaniem dla prokuratury stała się realizacja ustawy z 17 lipca 1986 r. o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw.</u>
          <u xml:id="u-19.3" who="#JerzyBreitkopf">Na korzystną ocenę w 1986 r. wpłynęło przede wszystkim pogłębienie tendencji do spadku przestępczości. Ogólna liczba przestępstw zmniejszyła się o 6,7%, przy czym ze społecznego punktu widzenia podkreślić trzeba, że największe postępy zaznaczyły się w kategorii przestępstw najbardziej groźnych dla porządku prawego, jak: zabójstwa, bójki i pobicia, zgwałcenia, rozboje, kradzieże mienia społecznego i prywatnego. Nadal niestety, utrzymała się jednak wysoka liczba przestępstw przeciwko funkcjonariuszom publicznym, karalnej niegospodarności, przestępstw przemytniczo-dewizowych oraz przestępstw drogowych.</u>
          <u xml:id="u-19.4" who="#JerzyBreitkopf">Dzięki coraz lepszemu współdziałaniu prokuratorów z organami kontroli państwowej i społecznej zwiększono ujawnialność przestępstw i wykrywalność ich sprawców. Z konsekwencją realizowano zasadę nieopłacalności popełniania przestępstw, wydając większą liczbę postanowień o zabezpieczeniu mienia sprawców przestępstw na poczet kar majątkowych i pokrycie szkód. W ten sposób zabezpieczono mienie wartości 3,8 mld zł. Skrócono znacznie czas trwania postępowań przygotowawczych. Szerzej stosowano zasadę rozwarstwienia odpowiedzialności karnej, stosując do sprawców mniej groźnych przestępstw, w większym niż w latach poprzednich stopniu, środki wychowawcze nie związane z izolacją sprawcy przestępstwa. Częściej korzystano również z poręczeń społecznych.</u>
          <u xml:id="u-19.5" who="#JerzyBreitkopf">Zwiększono znacznie prokuratorską kontrolę przestrzegania prawa, przede wszystkim w zakresie ochrony mienia społecznego, ochrony środowiska naturalnego, szeroko rozumianej dyscypliny społecznej oraz prawej ochrony rodziny. Ważne miejsce w działaniach prokuratury zajmowała kontrola przestrzegania ustaw z zakresu. zwalczania patologii społecznej, głównie ustaw o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, o zapobieganiu narkomanii i o postępowaniu z osobami uchylającymi się od pracy. Rozszerzono ponadto działalność profilaktyczną prokuratorów. Na uwagę zasługuje ścisłe współdziałanie organów prokuratury z władzami kontrolno-rewizyjnymi PZPR, ZSL i SD.</u>
          <u xml:id="u-19.6" who="#JerzyBreitkopf">W 1986 r. organy prokuratury nadal doskonaliły mechanizmy swojej działalności wewnętrznej, głównie w zakresie planowania pracy i kontroli wykonania zadań, podejmując wiele przedsięwzięć dyscyplinujących realizację zaplanowanych czynności. Pewnej poprawie uległa sytuacja kadrowa, choć nadal występują niedobory w obsadzie etatów. W ostatnim dniu 1986 r. w Prokuraturze Generalnej były nieobsadzone 74 etaty, a w prokuraturach wojewódzkich i rejonowych 469 etatów. W sumie obsada kadrowa wynosiła tylko 93% stanu przewidzianego planem etatów, co wynikało z trudności w naborze kadr mających swe źródło w konkurencyjności finansowej innych zawodów prawniczych i nienajlepszych perspektywach uzyskania własnego mieszkania przez prokuratorów. Warto zasygnalizować, że sytuacja pod tym względem stopniowo się poprawia na co mają wpływ m.in.: regulacja płac, wprowadzenie funduszu budowy mieszkań i nowe przepisy stypendialne.</u>
          <u xml:id="u-19.7" who="#JerzyBreitkopf">Wykonanie zadań postawionych przed Prokuraturą Generalną w 1986 r. uwarunkowane było koniecznością zaangażowania środków budżetowych określonych w części 04 budżetu centralnego uchwalonego 23 grudnia 1985 r.</u>
          <u xml:id="u-19.8" who="#JerzyBreitkopf">Plan dochodów budżetowych na 1986 r. wynosił 27 mln 70 tys. zł, natomiast wykonanie tej części budżetu wyrosiło 32 mln. 987 tys. zł tj. 122% planu. Główną pozycją dochodów powinny być wpływy z tytułu warunkowych umorzeń postępowań przygotowawczych, a te wykonane zostały tylko w 67%, na co decydujący wpływ miała realizacja ustawy o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw, w wyniku której wiele spraw umorzonych zostało z mocy prawa. Na marginesie warto wspomnieć, że obowiązująca sześćsetzłotowa opłata za warunkowe umorzenie postępowania przygotowawczego wydaje się obecnie zbyt niska. Na wykonanie ze sporą nadwyżką planu dochodów wpłynęła w tej sytuacji większa niż planowano sprzedaż wyeksploatowanych samochodów służbowych i przekazanie na dochody nie wykorzystanej dotacji inwestycyjnej przyznanej początkowo na. zakup budynku dla Prokuratury Rejonowej w Brzezinach.</u>
          <u xml:id="u-19.9" who="#JerzyBreitkopf">Plan wydatków Prokuratury Generalnej określony został w ustawie budżetowej na kwotę 4.144.341 tys. zł. W toku jego realizacji decyzją ministra finansów oraz w niewielkim stopniu szefa Kancelarii Rady Państwa i kierownika Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń został on zwiększony o kwotę 404.763 tys. zł, tj. o 9,8 i ostatecznie ustalony w wysokości 4.549.104 tys. zł. Dokonano także kilku zmian w strukturze wewnętrznej planu wydatków polegających na przesunięciach kredytów budżetowych. Wszystkie te zmiany, zarówno zewnętrzne, (zwiększenie planu), jak i wewnętrzne (przesunięcia kredytowe) były celowe, na co wskazują m.in uwagi Najwyższej Izby Kontroli, a dokonane zostały zgodnie z zasadami prawa budżetowego i obowiązującymi przepisami.</u>
          <u xml:id="u-19.10" who="#JerzyBreitkopf">Plan wydatków Prokuratury Generalnej nie został w pełni wykonany. Łączna kwota zrealizowanych wydatków wyniosła 4.444.659 tys. zł, co w stosunku do kwoty określonej ustawą budżetową stanowi 107,2%, jednak w stosunku do planu po zmianach tylko 97,7%. Warto jednak wspomnieć, że wykonanie to jest wyższe niż w 1985 r. kiedy wyniosło ono tylko 95,9% w stosunku do budżetu po zmianach, Najwyższą kwotowo pozycję w wydatkach stanowiły wynagrodzenia wraz z pochodnymi o charakterze płacowym, które pochłonęły 72,8% ogółu środków. Struktura pozostałych wydatków przedstawia się następująco: koszty postępowań przygotowawczych - 5,1%, wydatki bieżące - w tym szkolenia zawodowe, podróże służbowe i stypendia - 15,5% oraz inwestycje i kapitalne remonty - 6,6%. Z tych.ostatnich środków przeprowadzono rozbudowę lub remonty kapitalne 20 obiektów.</u>
          <u xml:id="u-19.11" who="#JerzyBreitkopf">Terenowe jednostki organizacyjne prokuratury realizowały w przeciągu 1986 r. program oszczędnościowy podjęty przez Prokuraturę Generalną. Z tego tytułu uzyskano 15 mln zł oszczędności, na które złożyła się głównie rezygnacja ze zbędnego wyposażenia wnętrz w siedzibach prokuratur i ograniczenie podróży służbowych.</u>
          <u xml:id="u-19.12" who="#JerzyBreitkopf">Przedstawiony w sprawozdaniu Prokuratury Generalnej sposób realizacji budżetu w 1986 r. upoważnia do wniosku, że określone w części 04 budżetu centralnego środki w dostatecznym stopniu umożliwiały realizację ustawowych zadań prokuratury oraz ułatwiały doskonalenie form i metod pracy. Środki te zostały wykorzystane w sposób prawidłowy i oszczędny bez uszczerbku dla pracy merytorycznej. Wnoszę zatem o przyjęcie sprawozdania z wykonania budżetu centralnego w 1986 r. w części 04 przedłożonego przez Prokuratora generalnego PRL.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#StanisławŻelichowski">Jak przedstawił koreferent, postępy stabilizacji społeczno-politycznej sprawiały, że praca prokuratury była łatwiejsza. Chciałbym zapytać, czy w opinii prokuratury nie należałoby odstąpić od „ustaw majowych”. Terenowi pracownicy prokuratury przeżywają w związku z obowiązywaniem tych ustaw liczne problemy moralne, a pretensje za to kierują do nas posłów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#ZofiaWitkowska">Jakie kategorie przestępstw nadają się do poręczenia społecznego przez posła? Często spotykam się z tym problemem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#JózefSzewczyk">Zanotowany w ub. r. spadek postępowań o 6–7% należy uznać za jeszcze stosunkowo niewielki. Dane z tego roku mówią o utrzymywaniu się poziomu przestępczości. Obciążenie pracą jest więc nadal wysokie. Nasi ludzie pracują często po godzinach i w dni wolne.</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#JózefSzewczyk">Sejm uchwalił ustawy majowe na 3 lata. Były one potrzebne i swoją rolę spełniły. Niektóre ich postanowienia, zwłaszcza art. art. 1,4 i 10 istotnie nie wytrzymały próby życia. Jest to jednak sprawa autonomicznej decyzji Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-22.2" who="#JózefSzewczyk">Odpowiadając na pytanie poseł Z. Witkowskiej przypomnę, że ustawodawca przewidział możliwość poręczeń w toku postępowania przygotowawczego, zamiast aresztu, albo też w fazie postępowania sądowego. Chodzi o takie przestępstwa, gdy stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu jest na tyle niewielki, że można liczyć na resocjalizację bez pozbawiania wolności. Nie wiem natomiast, czy byłoby rzeczą pożądaną, aby poręczenia składali posłowie. Raczej powinny to czynić zakłady pracy, majstrowie, kierownicy, nauczyciele, a więc ludzie z bliskiego otoczenia sprawcy, którzy dobrze go znają.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#EdmundSkoczylas">Na str. 15 i 16 sprawozdania prokuratury generalnej jest tabelka, że prokuratura wykorzystywała tylko 298 etatów z przyznanych jej 372. Wykorzystano natomiast wydatki na wynagrodzenia w 98,8%. Procent zatrudnienia jest więc niższy od procentu wykorzystania funduszu płac. Co się na to złożyło? Czy pracownicy prokuratury są zadowoleni z wynagrodzeń? Jak kształtuje się średnia płaca? Czy obecny budżet jest wystarczający i czy prokuratura nie odczuwa, te potrzeba byłoby więcej środków?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#JózefSzewczyk">Dziękuję przewodniczącemu Komisji za życzliwość. Rozumiejąc jednak sytuację w kraju o takie podwyższenie budżetu nie wnosimy. Staramy się wykorzystywać środki w takim zakresie, jak to jest niezbędne. Regulacja uposażeń w 1987 r. była w środowisku prokuratorskim przyjęta z dużym zadowoleniem. Średnia płaca w Prokuraturze Generalnej wynosi obecnie 33 tys. zł, zaś w rejonowych 24 tys., ponieważ pracują w nich przeważnie pracownicy młodzi. Sytuacja więc poprawiła się, choć rzeczywiście nie są to „kokosowe” uposażenia, średnia w całej prokuraturze wynosi 24,8 tys. zł. W porównaniu z radcami prawnymi wypada zdecydowanie na naszą niekorzyść, ponieważ radca prawny może się zatrudniać na więcej niż jeden etat. Staramy się operować tak środkami, aby ich starczało.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#MieczysławBandurka">Czy nie ulegamy nadmiernemu samouspokojeniu mówiąc o spadku liczby przestępstw i poprawie sytuacji. Niedawno czytałem w „Przeglądzie Tygodniowym” dane na temat zjawisk patologii społecznej i przestępczości. Wydaje mi się, że jesteśmy dużymi optymistami. Sądzę tak na podstawie tego co widzę wokół siebie w Łodzi. W ciągu jednego tygodnia 3 razy ten sam sklep jest obrabowywany. Moje zaniepokojenie budzi liczba alkoholików wałęsających się co dzień po ulicach. Oby nasza dyskusja nie wpłynęła uspokajająco na tok myślenia prokuratury.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#JózefSzewczyk">Podzielam tę troskę. Już mówiłem, że powodów do euforii nie ma. Jesteśmy świadomi wysokiego zagrożenia przestępczością.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#EdmundSkoczylas">Wnoszę zatem o przyjęcie sprawozdania z wykonania budżetu Prokuratury Generalnej za 1986 r.</u>
          <u xml:id="u-27.1" who="#EdmundSkoczylas">Komisja przychyliła się do tego wniosku jednomyślnie.</u>
          <u xml:id="u-27.2" who="#EdmundSkoczylas">Koreferat do sprawozdania z wykonania budżetu w 1986 r. w części dotyczącej Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk przedstawiła poseł Anna Staruch (PZPR): Przedstawione materiały oraz opinia NIK zawierają syntetyczną informację o podstawowych wielkościach budżetu Urzędu określonych w ustawie budżetowej na 1986 r. ze zmianami w toku realizacji oraz o stopniu wykonania.</u>
          <u xml:id="u-27.3" who="#EdmundSkoczylas">Na działalność Głównego Urzędu, jego 15 urzędów okręgowych i 36 oddziałów przeznaczone zostało w sumie 293.548 tys. zł. Urząd ma do swojej dyspozycji 465 etatów. Zatrudnienie wynosiło na dzień 31 grudnia 1986 r. 453 etatów, co stanowi 98,5% planu, przy średniorocznym wykonaniu zatrudnienia w wysokości 96,5%. Za 1985 r. odpowiednie wskaźniki wynosiły 98,9% oraz 97,4%. Nastąpiło więc pogorszenie sytuacji kadrowej Urzędu.</u>
          <u xml:id="u-27.4" who="#EdmundSkoczylas">Wykonanie dochodów budżetowych w wysokości 2.856 tys. zł, tj. 114,2% planu dotyczy wyłącznie ubocznych wpływów z działalności administracyjnej Urzędu, w tym wpływów z likwidacji w znacznym stopniu zużytych środków trwałych, wpływów stanowiących zwrot kosztów, wpływów za zbiórkę makulatury i czynszu za wynajmowane pomieszczenie biurowe Urzędu. Obok dochodów z czynszu, Główny Urząd ponosi również koszty najmu brakującej powierzchni biurowej. Podjęto przed rokiem działania Komisji Administracji, Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości oraz Urzędu Rady Ministrów sprawie odzyskania na potrzeby Urzędu własnej powierzchni nie przyniosły jeszcze rezultatów, ponieważ Urząd Miasta Stołecznego Warszawy nie wywiązał się, jak dotąd z zadania wykwaterowania przedsiębiorstwa „Stomil”.</u>
          <u xml:id="u-27.5" who="#EdmundSkoczylas">W br. organy Kontroli Publikacji i Widowisk, chronią podstawowe dobra konstytucyjnego ustroju PRL, interesy socjalistycznego państwa i społeczeństwa. Nadal Urząd notuje niewielki, lecz systematyczny spadek liczby ingerencji mimo stałego wzrostu ilości kontrolowanych materiałów - zwłaszcza w postaci wideokaset, jednodniówek i innych środków przekazu.</u>
          <u xml:id="u-27.6" who="#EdmundSkoczylas">Od 1 stycznia do 30 maja 1987 r. dokonano 851 ingerencji, co oznacza spadek o 15% w porównaniu z analogicznym okresem ub. r.</u>
          <u xml:id="u-27.7" who="#EdmundSkoczylas">Na ogólną liczbę 3 tys. ukazujących się czasopism, ingerowano jedynie w 102 tytułach, w tym 80% ingerencji dokonano w czasopismach kościelnych. Motywem przewodnim materiałów, w które ingerowano są pomówienia państwa o prowadzenie przymusowej ateizacji oraz oskarżania i agresywne żądania zmiany stosunku między kościołom a państwem prezentowane z pozycji klerykalnej. Ingeruje się również w przypadku oskarżeń państw sojuszniczych, a zwłaszcza ZSRR o prowadzenie dyskryminacji religijnej. Pozostałe ingerencje podyktowane są koniecznością ochrony tajemnicy państwowej i służbowej dotyczącej obronności i sił zbrojnych, jak również ochrony dobrych obyczajów. Warto podkreślić, że postępujący spadek liczby ingerencji przebiega przy stosowaniu przez Urząd tych samych zasad postępowania co w latach ubiegłych.</u>
          <u xml:id="u-27.8" who="#EdmundSkoczylas">Pojawiające się nowe środki przekazu, udoskonalenia techniczne towarzyszące rozpowszechnianiu publikacji i wzrost wymagań wobec Urzędu mają zdecydowany wpływ na sposób i jakość wykonania zadań stojących przed Urzędem. Działalność kontrolna urzędu wymaga właściwego zabezpieczenia materiałowo-technicznego oraz organizacyjnego, uwzględniającego zmieniające się warunki działania.</u>
          <u xml:id="u-27.9" who="#EdmundSkoczylas">Przechodząc do omówienia poszczególnych grup - kierunków wydatków budżetowych chciałabym przytoczyć kilka wskaźników dotyczących ogólnego poziomu ich wykonania. Stopień zmian budżetu Urzędu ogółem jest w 1986 r. podobny do 1985 r. i wynosi 18% i 18,2%. Podobny do wyników 1985 r. jest również poziom zmian budżetu w poszczególnych grupach wydatków, nie uwzględniając zmiany budżetu w grupie inwestycji i bieżących wydatków rzeczowych związanych z przekwalifikowaniem środków trwałych. Stopień czasowego wykonania wydatków budżetowych Urzędu za 1986 r. wynosi 97,7% i jest niższy o 0,7% w porównaniu z 1985 r. w którym wyniósł 98,4%. Uwzględniając stan zobowiązań Urzędu na dzień 31.XII.1985 r. w wysokości 0,2% budżetu po zmianach, a w 1986 r. - 0,4% oraz stan obligatoryjnych blokad wynagrodzeń osobowych - stopień finansowego zaangażowania Urzędu z realizacją budżetu wynosi za 1986 r. 99,0%, przy 99,2% w 1985 r. i jest w dalszym ciągu wysoki.</u>
          <u xml:id="u-27.10" who="#EdmundSkoczylas">W wydatkach budżetowych Głównego Urzędu podstawową grupę stanowią wydatki osobowe, tj. wynagrodzenia oraz różne wydatki na rzecz osób fizycznych. Stanowią one 54,8% budżetu wg ustawy i 55,4% budżetu po zmianach. Stanowią one także 55,3% wykonania budżetu za 1986 r. Udział tej grupy wydatków w budżecie ogółem jest nieco niższy w 1986 r. niż w 1985 r.</u>
          <u xml:id="u-27.11" who="#EdmundSkoczylas">W omawianej grupie wydatków podstawowe środki dotyczą wynagrodzeń. W 1986 r. odnotowano wzrost wynagrodzeń o 20,2%, na co składają się głównie dofinansowanie budżetu w związku ze zmianą z dniem 1.1.1986 r. tabeli wynagrodzeń osobowych, zwiększeniem planu zatrudnienia o 7 etatów cenzorskich oraz uruchomieniem nagród z funduszu przewodniczącego Rady Państwa i z rezerwy ministra finansów na nagrody jubileuszowe i odprawy emerytalne.</u>
          <u xml:id="u-27.12" who="#EdmundSkoczylas">Wykonanie wynagrodzeń za 1986 r. stanowi 97,8%. Na pozostałości budżetowe składają się głównie środki objęte obowiązkowymi blokadami, jak odpisy wynagrodzeń w związku z wypłaconymi ze środków ZUS zasiłkami opiekuńczymi, macierzyńskimi itp. Osiągnięte za 1986 r. średnie wynagrodzenie zwiększone o jednorazowe nagrody z oszczędności osobowego funduszu płac wynosi 29.212 zł, natomiast średnia płaca miesięczna 26.817 zł. Problemem są sprawy kadrowo-płacowe cenzorów. Pracownikom tym stawia się wysokie wymogi Zawodowe i etyczne. Ich średnia płaca wynosi 34.679 zł. Jednak przewidywany wzrost płac dziennikarzy spowoduje dalszy odpływ cenzorów, bowiem otrzymają oni wyższe płace w innych redakcjach. Np. w Komitecie ds. Radia i Telewizji, średnia płaca dziennikarzy w 1986 r. wynosiła 36.866 zł, w PAP - 38.426 zł, a w RSW „Prasa-Książka-Ruch” - 33.948.</u>
          <u xml:id="u-27.13" who="#EdmundSkoczylas">Druga co do wielkości w strukturze budżetu Głównego Urzędu, grupa wydatków to składki na ustawowe ubezpieczenia społeczne, komunikacyjne oraz odpisy na zakładowe fundusze: socjalny i mieszkaniowy. Grupa ta w strukturze budżetu Urzędu za 1986 r. stanowi 25% (według ustawy) i 23,4% budżetu po zmianach oraz 23,6% wykonania. Odnotowany w 1986 r. wzrost tej grupy wydatków w stosunku do wielkości określonej w ustawie budżetowej jest pochodną wzrostu wynagrodzeń osobowych, a ponadto obejmuje dodatkowe dofinansowanie funduszu socjalnego w kwocie 317 tys. zł na pokrycie wzrostu kosztów wypoczynku wakacyjnego i urlopowego w 1986 r.</u>
          <u xml:id="u-27.14" who="#EdmundSkoczylas">W tym miejscu pozwolę sobie odnotować obawy Głównego Urzędu związane z przewidywanym pogorszeniem możliwości zaspokajania potrzeb socjalnych i mieszkaniowych pracowników Urzędu pod rządami nowej ustawy z 24.X.1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej. Obowiązująca uprzednio zasada dokonywania ustawowych odpisów od pełnego planowanego osobowego funduszu płac, przy wyższej nieco niż krajowa średniej płacy w Urzędzie pozwalała na dokonywanie dodatkowych odpisów od wzrostu funduszu płac, stanowiących niejako częściową rekompensatę braku systemowych możliwości zasilania w funduszu z zysku. Nowe zasady dokonywania odpisów podstawowych w zależności od faktycznego zatrudnienia i w oparciu o krajową średnią wynagrodzeń pozbawiły Główny Urząd możliwości zwiększenia w 1987 planowanych odpisów na fundusz socjalny i mieszkaniowy odpowiednio o 556 tys. zł i 265 tys. zł. Kwot tych nie zrekompensują dodatkowe odpisy na emerytów i rencistów, nawet jeżeli wszyscy złożą stosowne oświadczenia, zgodnie z wymogiem §1 ust. 1 zarządzenia ministra pracy, płac i spraw socjalnych z 28.03.1987 r. w sprawie zasad ustalania liczby zatrudnionych, w celu naliczenia odpisów na zakładowe fundusze socjalny i mieszkaniowy. Główny Urząd przewiduje, że tendencja ta utrzyma się i w latach następnych z uwagi na specyficzne warunki pracy, będące przy ogólnych trudnościach kadrowych również przyczyną fluktuacji kadr, a zatem i niepełnej obsady etatowej.</u>
          <u xml:id="u-27.15" who="#EdmundSkoczylas">Bieżące wydatki rzeczowe stanowią w strukturze budżetu Urzędu za 1986 r. 17,4% (według ustawy), 16,3% (budżetu po zmianach), a 16,1% z wykonania. W 1985 r. wielkości te były wyższe. Odnotowany wzrost wielkości, wydatków rzeczowych w stosunku do ustawy budżetowej o 10,7% dotyczy głównie pozycji usług materialnych, materiałów i przedmiotów nietrwałych oraz energii i centralnego ogrzewania - pozycji charakteryzujących się wyższym niż przeciętny wzrostem cen.</u>
          <u xml:id="u-27.16" who="#EdmundSkoczylas">Na pokrycie wzrostu wydatków rzeczowych Główny Urząd uzyskał w 1986 r. dofinansowanie z budżetu państwa w wysokości 1 mln zł oraz zgodę na przeniesienie pozostałości środków z zakładowego funduszu nagród w kwocie 1 mln 20 tys. zł. Pozostały wzrost wydatków rzeczowych (6%) został pokryty w ramach budżetu Urzędu.</u>
          <u xml:id="u-27.17" who="#EdmundSkoczylas">Wykorzystując w szerszym niż w 1985 r. zakresie uprawnienia jednostki do przenoszenia kredytów budżetowych Główny Urząd zrealizował zadania rzeczowe, zwłaszcza przynoszące poprawę warunków pracy i stanu bazy technicznej w zakresie założonym w projekcie budżetu i planie 5-letnim.</u>
          <u xml:id="u-27.18" who="#EdmundSkoczylas">Na poprawę stanu bazy technicznej poza remontami istotny wpływ ma zwiększenie w ostatnich 2 latach nakładów inwestycyjnych na zakupy środków trwałych. W 1986 r. na zakupy inwestycyjne przeznaczono 14 mln. 230 tys. zł środków budżetowych, łącznio z saldem z ub. r. Główny Urząd dysponował 15 mln. 800 tys. zł. Nakłady zrealizowane wyniosły 11 mln. 883 tys. zł, co stanowi 75% planu. Nie zrealizowano zakupu 1 samochodu służbowego i centrali telefonicznej dla Krakowa, przeznaczając zwolnione środki na dofinansowanie w 1987 r. zakupów magnetowidów z odbiornikami do kontroli programów wideo.</u>
          <u xml:id="u-27.19" who="#EdmundSkoczylas">Pozwolę sobie podkreślić wysoki poziom i proporcjonalną realizację budżetu Głównego Urzędu Kontroli, Publikacji i Widowisk oraz właściwą i oszczędną gospodarkę środkami budżetowymi w złożonej sytuacji ekonomicznej i proponuję przyjęcie przedłożonego sprawozdania.</u>
          <u xml:id="u-27.20" who="#EdmundSkoczylas">Dyskusja:</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#StanisławŻelichowski">Po wypowiedzi poseł A. Staruch trudno przedstawić jakieś zastrzeżenia, gdyż tak dokładna analiza rzadko zdarza się w naszej Komisji. Chciałbym zadać przedstawicielem Głównego Urzędu kilka pytań. Czy nie macie wpływu na literaturę piękną, jaka u nas się ukazuje? Wydawane są rzeczy, które nigdzie w cywilizowanym świecie nie powinny się znaleźć. Nie będę ich wymieniał, żeby nie robić niepotrzebnej reklamy. A z drugiej strony wiemy, że brak jest podręczników szkolnych.</u>
          <u xml:id="u-28.1" who="#StanisławŻelichowski">Na jednym ze spotkań z wyborcami zapytano mnie, czy to prawda, że cenzura nie pozwoliła na ukazanie się w prasie wypowiedzi jakiegoś radzieckiego ekonomisty. Pytano mnie, jakie to wywrotowe myśli zostały powstrzymane. Czy mógłbym się. czegoś dowiedzieć na ten temat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#WacławWojciechowski">Ukazuje się u nas 3 tys. tytułów prasowych, a jednocześnie Urząd ma mało ludzi i środków. Czy czynności tych nie da się zmechanizować. Na całym świecie pracują już komputery. Może i u nas uda się je zastosować. Z doświadczeń stanu wojennego pamiętamy, że rozmowy telefoniczne kontrolował komputer.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#MieczysławBandurka">Wiele krytycznych uwag wyborców dotyczy filmów pokazywanych w kinach i w telewizji. Czy Urząd ingeruje także w ich treść?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#StanisławKosicki">Urząd nie jest kompetentny w sprawie konstruowania planu wydawniczego. Dotyczy to także repertuaru filmowego. Kompetencje pod tym względem ma Ministerstwo Kultury i Sztuki. Ustawa o urzędzie ministra kultury i sztuki określa jego rolę w sporządzaniu planów wydawniczych i ich koordynacji oraz w odniesieniu do kinematografii. W telewizji rolę taką spełnia przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji. Niemniej jednak mamy pewien wpływ na ukazujące się pozycje książkowe oraz filmy, gdyż wszystko, co będzie rozpowszechniane podlega naszej kontroli wstępnej. Kryteria tej kontroli są ściśle określone w ustawie o kontroli publikacji i widowisk. Gdy planowana publikacja lub film narusza przepisy art. 2 tej ustawy, mamy prawo nie udzielić na nią zgody. Znane są mi krytyczne głosy w stosunku do tych czy innych publikacji, ale ponieważ nie mieszczą się one w kryteriach art. 2, nic nie możemy zrobić.</u>
          <u xml:id="u-31.1" who="#StanisławKosicki">Jeżeli chodzi o filmy, to zdarzają się nasze wkroczenia w stosunku do filmów zagranicznych. Tutaj także działa art. 2 ustawy w części dotyczącej ochrony obyczajów. Stosunkowo mniejsza liczba ingerencji dotyczących dobrych obyczajów ma miejsce w publikacjach książkowych. Terenem ekspansji jest raczej film.</u>
          <u xml:id="u-31.2" who="#StanisławKosicki">Środki techniczne mogą nam pomóc w wykonywaniu naszej pracy, ale nie są w stanie zastąpić człowieka. Umożliwiają nam gromadzenie danych, przegrywanie materiałów filmowych i taśm itp.</u>
          <u xml:id="u-31.3" who="#StanisławKosicki">Nie dysponujemy komputerem, choć przymierzamy się do jego zakupu. Chcemy go dokonać wtedy, gdy dostosujemy organizację pracy Urzędu do tego środka technicznego. Jednak nie zastąpi on człowieka dokonującego oceny materiału.</u>
          <u xml:id="u-31.4" who="#StanisławKosicki">Jeżeli chodzi o pytanie posła S. Żelichowskiego, to nie przypominam sobie tego rodzaju ingerencji. Nie wykluczam jednak, że mogła się ona zdarzyć i opinię radzieckiego ekonomisty usunięto z powodu kontekstu, w jakim została zacytowana. Nie ma u nas cenzury podmiotowej.</u>
          <u xml:id="u-31.5" who="#StanisławKosicki">Komisja przyjęła sprawozdanie z wykonania budżetu w 1986 r. w części dotyczącej Głównego Urzędu Kontroli, Publikacji i Widowisk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#AnnaStaruch">Zanim zakończymy obrady chciałabym wyrazić moje zaniepokojenie związane z wysłuchaniem sprawozdania z wykonania budżetów tych czterech instytucji. Przyjmując budżet w 1985 r. postulowaliśmy konieczność ograniczenia inflacji do poziomu „jednocyfrowego”. W gruncie rzeczy do tego prowadzą dyskusje nad tezami II etapu reformy. Jednak omawiane dziś zagadnienia prowadzą do niepokojących wniosków. W 1986 inflacja nadal rosła, a budżety poszczególnych instytucji były przekraczane. Podobną tendencję obserwujemy w br. Czy brak jest mechanizmu dla zahamowania postępującej inflacji, czy też inne są przyczyny tego zjawiska?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#EdmundSkoczylas">Pytanie poseł A. Staruch ma zasadnicze znaczenie. Sami do siebie powinniśmy mieć pretensje, że tak szerokie uprawnienia do zmiany budżetu w trakcie realizacji są udzielane. Proponuję, by na następne posiedzenie zjawił się przedstawiciel Ministerstwa Finansów w randze wiceministra. Będziemy wówczas mogli zadać mu to pytanie. Powinno ono zostać także przestawione Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>