text_structure.xml 32 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#Sprawozdawca">Dnia 4 października 1972 r. Komisja Przemysłu Ciężkiego i Maszynowego, obradująca pod przewodnictwem posła Henryka Szafrańskiego (PZPR), rozpatrzyła kierunki rozwoju nowoczesnych, technologii w przemyśle maszynowym resortów: przemysłu ciężkiego i przemysłu maszynowego.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#Sprawozdawca">W posiedzeniu udział wzięli: przedstawiciele Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego z wiceministrem Zbigniewem Sobczykiem, Ministerstwa Przemysłu Maszynowego z wiceministrem — Aleksandrem Kopciem, dyrektorzy zespołów NIK — Edward Demidowski i Romuald Kubecki oraz przedstawiciele Komisji Planowania przy Sadzie Ministerstwa Finansów.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#Sprawozdawca">Uwagi zespołu, który wizytował Zakłady im. Cegielskiego, Fabrykę Wagonów Kolejowych w Świdnicy i PAFAWAG przedstawił poseł Kazimierz Kuraś (PZPR); w skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Jan Darzyński (PZPR), Zygmunt Januzik (PZPR), Franciszek Liedtke (ZSL), Jan Mendalka (PZPR) i Ignacy Strzyszcz (bezp.).</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#Sprawozdawca">W ostatnich latach w przemyśle taboru kolejowego wprowadzono szereg nowych technologii, ale upowszechnianie tych technologii nie jest szybkie. Nadal eksploatowane są obrabiarki starych typów. Za mało jest jeszcze agregatów specjalistycznych, obrabiarek sterowanych programowo i numerycznie, wąski jest zakres stosowania obrabiarek zespołowych i automatycznych linii obróbczych.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#Sprawozdawca">Występują duże trudności w uzyskaniu pełnego asortymentu narzędzi, a jakość tych narzędzi pozostawia wiele do życzenia.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#Sprawozdawca">Dobre wyniki osiągnięto w technologii spawania, zwłaszcza w przemyśle taboru kolejowego. Dla dalszego unowocześniania tej technologii konieczne jest zapewnienie dostaw nowych, lepszych jakościowo urządzeń spawalniczych przez przemysł krajowy.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#Sprawozdawca">Technologia odlewnictwa stosowana w przemyśle taboru kolejowego odpowiada średniemu poziomowi światowemu. Dążyć jednak trzeba do szybszego mechanizowania prac ręcznych w odlewniach.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#Sprawozdawca">Postęp mechanizacji hamują niedostateczne dostawy sprzętu dla prac ślusarsko-montażowych.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#Sprawozdawca">Unowocześnienia wymaga technologia malowania. Stosowania obecnie nie gwarantuje w należytym stopniu bezpieczeństwa pracy.</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#Sprawozdawca">Zjednoczenie Przemysłu Taboru Kolejowego opracowało programy wdrażania nowych technologii na lata 1973–1975 oraz do r. 1980. Poważne niedoinwestowanie zaplecza technicznego oraz niedostateczna współpraca z placówkami naukowo-badawczymi utrudniają prawidłową realizację tego programu. Placówki naukowo-badawcze i uczelnie nie występują z własnymi inicjatywami, za długi jest okres realizacji zlecanych im opracowań.</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#Sprawozdawca">Wszystko to wskazuje na potrzebę:</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#Sprawozdawca">— zwiększenia nakładów inwestycyjnych na rozwój technologii przemysłu taboru kolejowego,</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#Sprawozdawca">— przyspieszenia produkcji przez przemysł krajowy nowoczesnych i wysokowydajnych maszyn, elektronarzędzi, urządzeń spawalniczych,</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#Sprawozdawca">— poprawy jakości produkowanych przez przemysł chemiczny farb i lakierów oraz dostosowanie ich do nowoczesnych technologii lakierniczych,</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#Sprawozdawca">— usprawnienia działalności placówek naukowo-badawczych oraz skrócenia terminów opracowywania poszczególnych tematów.</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#Sprawozdawca">Uwagi zespołu wizytującego Zakłady Odlewnicze przedstawił poseł Jan Mendel (PZPR); w skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Adam Granica (PZPR), Bruno Jungling (PZPR), Jerzy Łoś (PZPR) i Marian Rędzikowski (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#Sprawozdawca">Zespół wizytował: Instytut Odlewnictwa w Krakowie, Przedsiębiorstwo Projektowania i Wyposażenia Odlewni „Prodlew”, Odlewnię i Emaliernię w Skarżysku Kam., Odlewnię Żeliwa w Zawierciu oraz Krakowskie Zakłady Armatur.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#Sprawozdawca">Stwierdzono bardzo zróżnicowany poziom techniczny, poziom stosowanych technologii oraz organizacji pracy. Poważna część produkcji odlewniczej wykonywana jest tradycyjnymi metodami.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#Sprawozdawca">W 1971 r. Prezydium Rządu podjęło uchwałę w sprawie przyspieszenia rozwoju odlewnictwa w latach 1971–1975. Założono wysoki ponad 200 proc. wzrost produkcji powinien być uzyskany przede wszystkim poprzez produkcję stosowanie nowoczesnych technologii odlewniczych.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#Sprawozdawca">Z dokonanych wizytacji wynika, że wszystkie zakłady są w trakcie opracowywania względnie zatwierdzania programów rozbudowy i modernizacji oraz kompleksowego wprowadzania nowoczesnych metod technologicznych; nie jest jednak rozwiązany problem zabezpieczenia wykonawstwa inwestycji związanych z realizacją tych programów. W związku z tym prowadzone są głównie inwestycje modernizacyjne na niewielką skalę, siłami własnych grup wykonawczych.</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#Sprawozdawca">Jedną z przyczyn niedostatecznego rozwoju nowoczesnych technologii jest niedorozwój bazy produkcyjnej materiałów pomocniczych i surowców odlewniczych. Źródłem częstych trudności w pracy odlewni, zwłaszcza tam gdzie stosuje się nowoczesne technologie, jest również niezadowalająca jakość i regularność dostaw chemikaliów dla odlewnictwa.</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#Sprawozdawca">W ostatnich latach Instytut Odlewnictwa opracował szereg nowych metod i technologii, ale prace te przebiegały z dużymi opóźnieniami w stosunku do ustalonych terminów. Opóźnienia te wynikały z niedostatecznej koordynacji zewnętrznej i wewnętrznej jak również z trudności zaopatrzenia Instytutu w niezbędne do badań materiały. Czynnikiem hamującym wdrażanie postępowych metod technologicznych jest brak dostatecznej zdolności produkcyjnej dla szybkiego wykonywania nowych typów maszyn i narzędzi w oparciu o prace badawcze Instytutu Odlewnictwa.</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#Sprawozdawca">Jakkolwiek w ostatnich latach, podjęto szereg przedsięwzięć zmierzających do polepszenia warunków pracy (np. w Zakładach Odlewniczych w Skarżysku Kamiennej i w Zawierciu), to jednak w dalszym ciągu na wielu stanowiskach niedostateczna mechanizacja produkcji i zła wentylacja, stwarzają zwiększone zagrożenia. To m.in. powoduje małą atrakcyjność pracy w odlewnictwie i trudności w rekrutacji uczniów do szkół zawodowych przygotowujących do zawodu odlewnika. Występuje również duża fluktuacja kadr.</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#Sprawozdawca">Zespół zwraca uwagę na potrzebę:</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#Sprawozdawca">— zabezpieczenia realizacji programu inwestycyjnego w odlewnictwie;</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#Sprawozdawca">— zapewnienia przez przemysł chemiczny dostaw niezbędnych odlewnictwu materiałów pomocniczych;</u>
          <u xml:id="u-1.26" who="#Sprawozdawca">— stworzenia lepszych warunków organizacyjnych produkcji maszyn i urządzeń odlewniczych;</u>
          <u xml:id="u-1.27" who="#Sprawozdawca">— podjęcia działali na rzecz zwiększenia rekrutacji do różnych typów szkół przygotowujących do zawodu odlewnika.</u>
          <u xml:id="u-1.28" who="#Sprawozdawca">Sprawozdawcą zespołu, który badał rozwój nowoczesnych technologii w przemyśle motoryzacyjnym był poseł Adam Parol (PZPR); w skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Edward Chrostek (SD), Ryszard Dziopak (PZPR), Jerzy Kaczmarek (PZPR), Michał Kwaśniewicz (ZSL) i Henryk Pawłowski (PZPR). Zespół wizytował Fabrykę Mechanizmów Samochodowych w Szczecinie oraz Fabrykę Samochodów Osobowych na Żeraniu.</u>
          <u xml:id="u-1.29" who="#Sprawozdawca">Sprawozdawca podkreślił, że w przemyśle maszynowym osiągnięto wyraźny postęp w stosowaniu nowoczesnych technologii, nie nadąża on jednak jeszcze za potrzebami.</u>
          <u xml:id="u-1.30" who="#Sprawozdawca">W przemyśle samochodowym istnieją szczególnie duże możliwości i potrzeby stosowania najnowocześniejszych, najwydajniejszych metod wytwarzania i organizacji produkcji, wynika to zresztą z wyraźnie sprecyzowanego programu rozwoju tego przemysłu.</u>
          <u xml:id="u-1.31" who="#Sprawozdawca">W obu wizytowanych przedsiębiorstwach zastosowano wiele nowoczesnych, wysokowydajnych technologii wytwarzania. W FMS w Szczecinie, w ciągu kilku lat osiągnięto wysoki poziom technologii i organizacji pracy, uzyskano dobrą jakość produkcji. Ponadto przedsiębiorstwo to jest dobrym przykładem korzyści płynących z koncentracji i specjalizacji produkcji.</u>
          <u xml:id="u-1.32" who="#Sprawozdawca">W FSO postęp w metodach wytwarzania i organizacji produkcji jest rezultatem zakupu licencji na samochód „Fiat 125”. Droga ta była słuszna, niemniej w dalszym rozwoju dają o sobie znać sprawy nie należycie w swoim czasie rozwiązane, Nie jest normalną sytuacja, kiedy producent stosujący nowoczesną technologię uzależniony jest od rytmiki i jakości dostaw kooperantów, którzy pracują w bardzo prymitywnych warunkach. Są to sprawy, których rozwiązaniem powinno zająć się Ministerstwo Przemysłu Maszynowego. Szereg innych problemów utrudniających pełne wykorzystanie wysokowydajnej technologii w FSO tkwi w przemyśle chemicznym, ciężkim i innych.</u>
          <u xml:id="u-1.33" who="#Sprawozdawca">W obu przedsiębiorstwach prawie wszystkie najnowocześniejsze maszyny i urządzenia pochodzą z importu. Niezbędny jest — w świetle rachunku potrzeb i możliwości — większy wysiłek zmierzający do rozwijania w kraju produkcji obrabiarek do obróbki skrawaniem, do obróbki plastycznej i całej gamy urządzeń umożliwiających stosowanie nowoczesnych technologii. Nacisk położyć trzeba również na rozwój bazy metalurgicznej.</u>
          <u xml:id="u-1.34" who="#Sprawozdawca">Stworzyć należy system informacji o jakości importowanych dla potrzeb przemysłu maszyn. Maszyny te są różnego pochodzenia i w związku z tym — różnej jakości i przydatności. Informacja ta jest niezbędna dla podejmowania trafnych decyzji importowych; przy podejmowaniu tych decyzji trzeba w większej mierze kierować się przesłankami technicznymi, gdyż oszczędności bywają często pozorne.</u>
          <u xml:id="u-1.35" who="#Sprawozdawca">Rozwój nowoczesnych technologii związany jest ściśle z potrzebą pilnego rozwiązania wielokrotnie podnoszonego problemu narzędzi i jakości surowców użytkowanych do ich produkcji. Poważne trudności wynikają z opornego wdrażania nowych rozwiązań w tej dziedzinie, rozproszenia produkcji, braku narzędziowni lub niepełnego wykorzystywania ich potencjału.</u>
          <u xml:id="u-1.36" who="#Sprawozdawca">Dotychczasowe formy organizacji gospodarki konserwacyjno-remontowej stają się obecnie w związku z instalowaniem nowoczesnych maszyn nieprzydatne. Nowoczesna technologia wymaga opracowania nowych form konserwacji i remontów.</u>
          <u xml:id="u-1.37" who="#Sprawozdawca">Istnieje pilna potrzeba ściślejszego powiązania przemysłu z jego bazą naukowo-badawczą oraz stworzenia odpowiednich warunków organizacyjno-ekonomicznych.</u>
          <u xml:id="u-1.38" who="#Sprawozdawca">Uległy poprawie warunki socjalno-bytowe załóg w wizytowanych zakładach. Widoczna jest też troska o dalszą ich poprawę. Uwagi wymaga jednak problem obserwowanej fluktuacji kadr zatrudnionych przy obsłudze linii montażowych.</u>
          <u xml:id="u-1.39" who="#Sprawozdawca">Sprawozdanie zespołu, który badał zagadnienia postępu technologicznego w zjednoczeniach Przemysłu Obrabiarek i Narzędzi „Ponar” oraz Urządzeń Technologicznych „Techma” — przedstawił poseł Zdzisław Pawlik (PZPR); w skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Hieronim Burek (PZPR), Jerzy Kubalewski (PZPR), Mirosław Martin (PZPR) i Jan Plasota (PZPR). Zespół wizytował Fabrykę Urządzeń Mechanicznych w Porębie, Wrocławską Fabrykę Urządzeń Mechanicznych, Zakłady Urządzeń Galwanicznych i Lakierniczych w Wieluniu, Centralne Biuro Konstrukcji Obrabiarek w Pruszkowie oraz Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-1.40" who="#Sprawozdawca">W obu zjednoczeniach czyni się wiele dla rozwoju produkcji nowoczesnych obrabiarek i urządzeń technologicznych. Przed przemysłem obrabiarkowym stoją poważne zadania w dziedzinie zwiększenia produkcji nowoczesnych obrabiarek; szczególny nacisk kładzie się na rozwój produkcji linii obróbczych i automatów, W rezultacie ma to doprowadzić do generalnej zmiany struktury produkcji obrabiarek w bieżącym 5-leciu.</u>
          <u xml:id="u-1.41" who="#Sprawozdawca">Równolegle rozwijać trzeba produkcję obrabiarek prostych, o dużej wydajności, które pozwoliłyby przyspieszyć wymianę starych maszyn w całym przemyśle.</u>
          <u xml:id="u-1.42" who="#Sprawozdawca">Instalowania nowoczesnych obrabiarek towarzyszyć musi uruchamianie przez producenta odpowiedniego serwisu technicznego. Kolejną potrzebą jest skorelowanie płac z kwalifikacjami pracowników obsługujących nowoczesne obrabiarki.</u>
          <u xml:id="u-1.43" who="#Sprawozdawca">Powinny być zabezpieczone limity inwestycyjne na rozwój przemysłu obrabiarek oraz zapewnione w odpowiedniej proporcji środki na prowadzenie prac badawczych i rozwojowych, abyśmy mogli nadążyć za postępem światowym w tej dziedzinie w następnych latach.</u>
          <u xml:id="u-1.44" who="#Sprawozdawca">Aby wypuść w świat obrabiarkę, każdy zakład wytworzyć musi do niej we własnym zakresie przyrządy, uchwyty, normalia, sprężyny itp. należałoby stworzyć niewielkie, specjalistyczne zakłady, które zajęłyby się wytwarzaniem tych detali, a powierzchnie i moce produkcyjne zakładów produkcji finalnej przeznaczyć w pełni na produkcję obrabiarek.</u>
          <u xml:id="u-1.45" who="#Sprawozdawca">Nowoczesne, wysokowydajne obrabiarki wymagają odpowiednich jakościowo narzędzi obróbczych. Komisja wielokrotnie postulowała poprawę jakości stali przeznaczonej do wyrobu tych narzędzi.</u>
          <u xml:id="u-1.46" who="#Sprawozdawca">W dziedzinie obróbki cieplnej pozostajemy w tyle za innymi krajami. Brak odpowiednich urządzeń i chemikaliów. Zwłaszcza w mniejszych zakładach stanowi to duży i niedoceniany często problem. Podobna jest sytuacja w dziedzinie pokryć ochronnych, powłok lakierniczych itd.</u>
          <u xml:id="u-1.47" who="#Sprawozdawca">Na tym tle wyłania się kwestia rzeczywistej, nie tylko administracyjnej integracji Instytutu Mechaniki Precyzyjnej z przemysłem. Niski jest stopień wdrażania do praktyki opracowanych rozwiązań technologicznych. Istnieją takie opracowania z dziedziny technologii pokryć ochronnych i obróbki cieplnej, które nie mogą doczekać się wdrożenia, gdyż nie ma komu ich produkować. W Instytucie powinien powstać zakład półtechniki dla sprawdzania tych rozwiązań. Rozwiązania wymaga wreszcie poważny problem poprawy jakości użytkowanych w przemyśle stali i odkuwek, zrewidowania niektórych przestarzałych norm, a także przestrzegania pozostałych norm. Sprawa ta ma duże znaczenie dla właściwego gospodarowania surowcami i półfabrykatami.</u>
          <u xml:id="u-1.48" who="#Sprawozdawca">Sprawozdanie zespołu, który wizytował zakłady podległe Zjednoczeniom: Przemysłu Lotniczego i Silnikowego „Delta” oraz Przemysłu Maszyn Budowlanych „Bumar” — przedstawił poseł Michał Cygan (PZPN); w skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Bronisław Bury (ZSL), Aleksander Gajdek (PZPR) i Zuzanna Połaska (PZPR). Zespół przeprowadził badania w Warszawskich Zakładach Mechanicznych i Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu oraz w Hucie Stalowa Wola i „Warszawskich Zakładach Maszyn Budowlanych im. Ludwika Waryńskiego”.</u>
          <u xml:id="u-1.49" who="#Sprawozdawca">Sprawozdawca omówił szczegółowo rodzaje i poziom stosowanych technologii w poszczególnych zakładach. W niektórych odpowiada on standardowi światowemu, w innych jest niezadowalający. Wysoki jest jeszcze udział prac ręcznych w niektórych procesach produkcyjnych. Przy stosowaniu nowoczesnych technologii, ich poziom nie jest jeszcze wyrównany.</u>
          <u xml:id="u-1.50" who="#Sprawozdawca">Wnioski przedstawione przez zespół dotyczą m.in.:</u>
          <u xml:id="u-1.51" who="#Sprawozdawca">— potrzeby opanowania przez przemysł krajowy produkcji wysoko-wydajnych obrabiarek wyspecjalizowanych oraz zespołowych;</u>
          <u xml:id="u-1.52" who="#Sprawozdawca">— rozszerzenia asortymentu stali o podwyższonej obrabialności, stali narzędziowych, płytek z węglików spiekanych, proszków metali, tworzyw sztucznych, farb i lakierów;</u>
          <u xml:id="u-1.53" who="#Sprawozdawca">— zwiększenia zdolności produkcyjnej narzędziowni w przemyśle gumowym i tworzyw sztucznych;</u>
          <u xml:id="u-1.54" who="#Sprawozdawca">— zmodernizowania procesów technologicznych w kierunku zastępowania obróbki skrawaniem, obróbką plastyczną, precyzyjnym odlewaniem, technologią proszków itd.;</u>
          <u xml:id="u-1.55" who="#Sprawozdawca">— osiągnięcia poprawy jakościowej narzędzi handlowych, tarcz ściernych oraz różnego rodzaju oprzyrządowania uniwersalnego i specjalnego;</u>
          <u xml:id="u-1.56" who="#Sprawozdawca">— ulepszenia obecnie produkowanych oraz wprowadzenia do produkcji nowych wysokowydajnych urządzeń do produkcji cieplnej;</u>
          <u xml:id="u-1.57" who="#Sprawozdawca">— zaostrzenia wymagań Polskich Norm w stosunku do półfabrykatów hutniczych w celu zapobieżenia stratom materiałowym;</u>
          <u xml:id="u-1.58" who="#Sprawozdawca">— rozwiązania w skali kraju problemu produkcji typowych elementów wyposażenia stanowiska roboczego.</u>
          <u xml:id="u-1.59" who="#Sprawozdawca">Wnioskiem o charakterze ogólnym wynikającym z wizytacji jest konieczność zmiany proporcji z zatrudnieniu konstruktorów i technologów na korzyść tych ostatnich.</u>
          <u xml:id="u-1.60" who="#Sprawozdawca">W wizytowanych zakładach stwierdza się postęp w warunkach socjalno-bytowych załóg. Działa się nadal — w tej mierze — szeroko i skutecznie.</u>
          <u xml:id="u-1.61" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji przemysłu ciężkiego, która przeprowadzała wizytację niektórych zakładów hutniczych na terenie woj. katowickiego przedstawił poseł Antoni Seta (PZPR): Podkomisja zapoznała się z aktualnymi problemami rozwoju hutnictwa żelaza oraz sytuacją w hutnictwie. W czasie przeprowadzonych spotkań i rozmów z aktywem poszczególnych przedsiębiorstw hutniczych przedstawiono posłom niepokojącą sytuację kadrową hutnictwa.</u>
          <u xml:id="u-1.62" who="#Sprawozdawca">W ostatnich latach obserwuje się w hutnictwie dużą fluktuację kadr. Średnia wieku pracowników fizycznych rośnie.</u>
          <u xml:id="u-1.63" who="#Sprawozdawca">Mimo wielu podejmowanych przedsięwzięć w zakresie profilaktyki i ochrony zdrowia oraz poprawy i bezpieczeństwa pracy, absencja chorobowa w hutnictwie jest bardzo wysoka.</u>
          <u xml:id="u-1.64" who="#Sprawozdawca">Obecny system płac nie stwarza dostatecznej zachęty do podejmowania pracy w hutnictwie, szczególnie na stanowiskach gorących o dużej uciążliwości. Obowiązujący w hutnictwie żelaza i stali od 1957 r. system wynagradzania pracowników stał się, mimo fragmentarycznych uzupełnień, przestarzały.</u>
          <u xml:id="u-1.65" who="#Sprawozdawca">Jednym z podstawowych warunków realizacji stojących przed hutnictwem zadań jest zapewnienie wzrostu kwalifikacji zawodowych i stabilizacji kadr poprzez zahamowanie nadmiernej płynności załóg, zwłaszcza przy uciążliwych robotach gorących. Cel ten może być spełniony tylko wówczas, kiedy stworzone zostaną warunki podnoszenia atrakcyjności pracy w hutnictwie i przywrócenie właściwej rangi zawodu hutnika.</u>
          <u xml:id="u-1.66" who="#Sprawozdawca">Obok stałej troski o poprawę warunków pracy konieczne jest zdaniem podkomisji, istotne usprawnienie obecnego systemu wynagradzania w hutnictwie, zapewniające możliwość oferowania odpowiednich szans awansu zawodowego i prowadzenia racjonalnej polityki kadrowo-płacowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#EdwardDemdowski">Zespół Przemysłu Ciężkiego i Maszynowego Najwyższej Izby Kontroli przeprowadził kontrolę rozwoju metalurgii proszków w przemyśle ciężkim i maszynowym. Rozwój tej techniki ma szczególne znaczenie dla zabezpieczenie nowoczesności metod wytwarzania elementów maszyn i urządzeń w przemyśle motoryzacyjnym i elektromaszynowym. Opracowany został już w 1964 r. wieloletni program rozwoju tej produkcji. Jednakże realizacja tego programu nie przebiega zadowalająco. Określone w programie docelowe zadania produkcyjne na rok 1970 wykonane zostały w zakresie wyrobów ze spiekanych proszków żelaza w około 25 proc., a wyrobów ze spiekanych proszków metali nieżelaznych - w 61 proc. Podobnie niekorzystnie kształtowała się wielkość produkcji tych wyrobów w 1971 r. Niska jakość i mała przydatność dla przetwórstwa tych proszków spowodowała konieczność oparcia produkcji wyrobów spiekanych na surowcu z importu. W latach 1970–1971 zapotrzebowanie na wyroby z proszków zrealizowane zostało przez producentów krajowych w ok. 70 proc. Również z projektu bilansu na 1975 r. wynika, że niedobór tych wyrobów wyniesie ok. 45 proc. potrzeb.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#EdwardDemdowski">Ta niekorzystna sytuacja spowodowana została w głównej mierze niedostateczną koordynacją produkcji, rozproszonej między kilka zjednoczeń wchodzących w skład resortów przemysłu maszynowego i przemysłu ciężkiego.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#EdwardDemdowski">Brak koordynacji w istotny sposób zaważył na niskim stopniu wykorzystania zdolności wytwórczych w zakładach wytwarzających proszki i wyroby spiekane, na niedostatecznym zróżnicowaniu i dostosowaniu asortymentu produkcji do potrzeb odbiorców, na niepełnym rozpoznaniu zapotrzebowania na wyroby spiekane i niedopracowaniu programu rozwoju tej produkcji na lata 1971–1975. Brak również koordynacji prac naukowo-badawczych z dziedziny metalurgii proszków, prowadzonych przez ok. 3O różnych jednostek.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#EdwardDemdowski">Istniejące w kraju 4 zakłady zajmujące się produkcją proszków metali i wyrobów z nich nie są w stenie zrealizować zamówień. Przemysłu motoryzacyjnego, elektronicznego, maszyn i aparatów elektrycznych, okuć budowlanych i innych. Niezbędne jest doinwestowanie tych zakładów. Kwoty na ten cel nie są zbyt wielkie.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#EdwardDemdowski">NIK skierowała wnioski wynikające z kontroli do obu resortów.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#komentarz">(Dyskusja)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#RyszardDziopak">W całym przemyśle maszynowym najbardziej dynamicznie rozwija się przemysł motoryzacyjny. Podjęte w tym przemyśle inwestycje oraz uzyskany postęp organizacyjny - to szczególnie pozytywne zjawisko. Stwierdzić można, że obecny poziom tego przemysłu nie odbiega od poziomu nowoczesnych zakładów europejskich. Zarówno w FSO jak i w fabryce w Bielsku podejmuje się produkcję w seriach o wielkości odpowiadającej skali europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#RyszardDziopak">Rozwojowi tego przemysłu, jego unowocześnianiu sprzyja działalność zaplecza projektowanego. „Motoprojekt” stał się obecnie placówką mogącą konkurować z zagranicznymi biurami projektowymi, partnerem dla projektantów i producentów samochodów w Europie.</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#RyszardDziopak">Nie nadąża za osiągnięciami przemysłu motoryzacyjnego produkcja obrabiarek pod względem asortyment owym i technicznym. Niesłuszne też jest więc dążenie do zaspokajania potrzeb przemysłu motoryzacyjnego wyłącznie z produkcji krajowej. Istnieje za granicą szereg wysoko wyspecjalizowanych firm, które dostarczają urządzeń i detali producentom samochodów.</u>
          <u xml:id="u-3.3" who="#RyszardDziopak">Pamiętać musimy, że w tak nowoczesnym przemyśle nie osiągnie się zamierzonych efektów poprzez działanie półśrodkami. Nie wolno stosować w nim oszczędności za wszelką cenę.</u>
          <u xml:id="u-3.4" who="#RyszardDziopak">Szczególnie ważną sprawą jest tu dobór odpowiednich kooperantów. Podejmowanie kooperacji z małymi, przestarzałymi technicznie zakładami państwowymi czy spółdzielczymi przynosi w konsekwencji ujemne skutki. Na nie zda się wysoko sprawna technicznie produkcja finalna, jeśli drobny detal niską jakość czy wykonywany jest przy zastosowaniu nieodpowiedniej technologii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#BronisławBury">Przy WSK w Mielcu prowadzona jest przyzakładowa szkoła zawodowa. Pomieszczenia tej szkoły obliczone były na 700 uczniów, obecnie uczęszcza do niej ponad 3 tys. Skomasowano w niej młodzież z kilku szkół zawodowych. Pomieszczenia na sale lekcyjne uzyskane są poprzez zmniejszenie stołówki, ścieśnienie szatni itp. musiano również ograniczyć nabór do klas pierwszych. Przy sygnalizowanym niedoborze kadr wykwalifikowanych problem wymaga szybkiego rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#JanSarzyński">W przemyśle hutniczym w niektórych zakładach pracuje się na maszynach jeszcze z ubiegłego stulecia. Toteż podziwiać należy wysiłek załóg, które mimo to zwiększają produkcję. Nie zawsze jednak jakość tych wyrobów odpowiada zakładanym wymaganym parametrom.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#JanSarzyński">Instytut Spawalnictwa w Gliwicach opracował prototypy automatów spawalniczych, które zdały egzamin w praktyce. Nie podejmuje się produkcji w przemyśle, a automaty są importowane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#MarianSędzikowski">Celowe wydaje się tworzenie biur projektowych dla potrzeb przemysłu odlewniczego, również poza resortem przemysłu ciężkiego i maszynowego. Biura projektowe „Prodlewu” nie są w stenie sprostać wszystkim zlecanym im zamówieniom. Częstą praktyką jest zlecanie w związku z tym opracowywania projektów niewyspecjalizowanym placówkom poza sortowym. Odbija się to na poziomie opracowań; niejednokrotnie biura te powierzają z kolei opracowanie projektu w formie prac zleconych pracownikom „Prodlewu”, którzy wykonują je poza godzinami pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#BrunoJungling">Ciężkie warunki pracy w odlewnictwie zniechęcają. młodych ludzi do podejmowania nauki i pracy w zawodach odlewniczych.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#BrunoJungling">W czasie wizytacji zakładów przemysłu odlewniczego, pracownicy tych zakładów uskarżali się na niedostateczne przydziały ubrań i obuwia ochronnego; ich jakość nie jest dostosowana do potrzeb tego przemysłu. Stosowane w przemyśle odlewniczym środki ochronne np. półmaski, okulary są uciążliwe w użytkowaniu. Niestosowanie przez robotników środków ochronnych zwiększa ilość wypadków przy pracy oraz zachorowań na choroby zawodowe. Nie we wszystkich wizytowanych zakładach zrewindykowano w pełni pomieszczenia socjalne zajęte na cele, produkcji.</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#BrunoJungling">Istnieje nierozwiązany problem hotelu robotniczego w Zawierciu. Stary hotel robotniczy musi być zlikwidowany, gdyż nie odpowiada elementom sanitarnym. Zezwolenie na budowę nowego hotelu w pobliżu zakładu przemysłowego uwarunkowano wybudowaniem remizy strażackiej, która również zlokalizowana jest w pobliżu zakładów i powinna być rozebrana.</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#BrunoJungling">Dodatkowych, wyjaśnień udzielili: wiceminister przemysłu ciężkiego - Zbigniew Sobczyk i wiceminister przemysłu maszynowego - Aleksander Kopeć.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#BrunoJungling">Przewodniczący Komisji poseł Henryk Szafrański (PZPR) stwierdził, że zakres dokonanych przez zespoły poselskie badań i wysuniętych przez nie wniosków jest szerszy niż zakładano przy podjęciu omawianego tematu.</u>
          <u xml:id="u-7.5" who="#BrunoJungling">Materiały resortowe i głosy posłów wskazują jaki powinien być stan w zakresie stosowania nowoczesnych technologii w przemyśle. Wskazują one również, że istnieją w tej mierze duże opóźnienia, a tempo ich likwidacji nie jest zadowalające.</u>
          <u xml:id="u-7.6" who="#BrunoJungling">Zwrócić należy uwagę, że po zakupieniu licencji rozwijać trzeba w kraju koncepcje techniczne, które przyszły z zewnątrz. Jest to podstawowy warunek utrzymania naszej produkcji na poziomie światowym.</u>
          <u xml:id="u-7.7" who="#BrunoJungling">W związku ze skokiem technologicznym, jaki następuje przede wszystkim w przemyśle samochodowym i elektronicznym, konieczne jest rozwijanie krajowej produkcji obrabiarek zespołowych i linii automatycznych.</u>
          <u xml:id="u-7.8" who="#BrunoJungling">W naszym przemyśle ilość konstruktorów znacznie przewyższa ilość technologów. Dysproporcje w tym zakresie są niepokojące. A przecież jednym z centralnych problemów jest we współczesnym święcie wypieranie gorszych technologii, przez lepsze, bardziej nowoczesne. Nasi konstruktorzy nie przywiązują do tego dostatecznej wagi. Należy przyjąć zasadę dokonywania corocznej oceny efektów ekonomicznych wynikających ze stosowania nowych technologii. Taka działalność porównawcza powinna się znaleźć w polu widzenia resortu.</u>
          <u xml:id="u-7.9" who="#BrunoJungling">Do istotnych problemów należy podniesienie poziomu technologii wyrobów hutniczych, rzutującego na właściwą i oszczędną gospodarkę materiałami, a także stworzenie odpowiedniej bazy metalurgicznej, której wydajność i asortyment powinny sprostać różnorodnemu zapotrzebowaniu przemysłu.</u>
          <u xml:id="u-7.10" who="#BrunoJungling">Komisja zleciła zespołom poselskim opracowanie projektu dezyderatów.</u>
          <u xml:id="u-7.11" who="#BrunoJungling">W kolejnym punkcie porządku obrad Komisja rozpatrzyła odpowiedzi na dezyderaty uchwalone w wyniku rozpatrzenia sprawozdania rządu z wykonania planu i budżetu w 1971 r. Sprawozdawcą był poseł Adam Parol (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-7.12" who="#BrunoJungling">Komisja uznała za zadowalającą odpowiedź ministra przemysłu ciężkiego na dezyderat dotyczący lepszego zabezpieczenia potrzeb remontowych hutnictwa w drodze zmiany systemu rozliczeń z przedsiębiorstwami remontowymi. Z odpowiedzi wynika, że nowy system został opracowany i wdrożony będzie z początkiem przyszłego roku.</u>
          <u xml:id="u-7.13" who="#BrunoJungling">Komisja przyjęła również odpowiedź na dezyderat skierowany do Prezesa Rady Ministrów w sprawie usprawnienia gospodarki zapasami w hutnictwie i przemyśle maszynowym oraz zapobiegania ich deprecjacji. Z odpowiedzi tej, udzielonej przez wiceprezesa Rady Ministrów — Józefa Tejchmę wynika, iż dokonane przez Komisję ocena sytuacji i wysunięte przez nią postulaty uznane za słuszne. W sprawie tej ustalony został program działania i harmonogram pracy.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>