text_structure.xml
26.9 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#Sprawozdawca">Dnia 15 czerwca 1973 r. Komisja Nauki i Postępu Technicznego, obradująca pod kolejnym przewodnictwem posłów Sylwestra Kaliskiego (PZPR) i Jerzego Bukowskiego (bezp.), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#Sprawozdawca">— sprawozdanie rządu z wykonania planu i budżetu w roku 1972 wraz z uwagami Najwyższej Izby Kontroli w częściach, dotyczących: Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Polskiej Akademii Nauk, Urzędu Pełnomocnika ds. Wykorzystania Energii Jądrowej, Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar, Urzędu Patentowego PRL, — działalność wychowawczą szkół wyższych.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#Sprawozdawca">W posiedzeniu udział wzięli przedstawiciele: Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z wiceministrami: Zdzisławem Kaczmarkiem i Mieczysławem Kazimierczukiem, Polskiej Akademii Nauk z zastępcą sekretarza naukowego Tadeuszem Orłowskim, Urzędu Energii Atomowej z prezesem Stanisławem Andrzejewskim, Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar z prezesem Bolesławem Adamskim, Urzędu Patentowego PRL z prezesem Jackiem Szomańskim, Zarządu Głównego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich z wiceprzewodniczącym Andrzejem Gordonem, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#Sprawozdawca">Ne wstępie posiedzenia poseł Jerzy Bukowski złożył w imieniu Komisji serdeczne gratulacje przewodniczącemu Komisji, posłowi prof. dr Sylwestrowi Kaliskiemu w związku z głośnym osiągnięciem kierowanego przez niego zespołu naukowego w dziedzinie ważnej dla przyszłego rozwoju energetyki.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#Sprawozdawca">Referentem sprawozdania rządu z wykonania planu i budżetu w roku 1972 był poseł Jerzy Łukowski (bezp.).</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#Sprawozdawca">Rok 1972 przyniósł istotne zmiany w strukturze centralnych władz państwowych odpowiedzialnych za rozwój nauki i techniki oraz za szkolnictwo wyższe. W kwietniu powołano Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, minister kierujący tym resortem usytuowany został jako członek Prezydium Rządu.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#Sprawozdawca">W czerwcu 1972 r. powołane zostało Międzyresortowe Kolegium Porozumiewawcze pod przewodnictwem ministra szkolnictwa wyższego i techniki spełniające rolę organu koordynacyjno-konsultacyjnego, a równocześnie instrumentów przenoszenia ogólnych założeń polityki naukowej do resortów, którym podlegają placówki badawcze i szkoły wyższe.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#Sprawozdawca">Rok 1972 przyniósł również godne uwagi efekty w działalności naukowo-badawczej, rozwojowej i wdrożeniowej. I tak realizacja zadań wdrożeniowych objętych planem wzrosła z 82 proc. w 1971 r. do 90 proc. w r. 1972. Na 12 resortów odpowiedzialnych za realizację zadań wdrożeniowych, 8 wykonało te zadania w 100 proc., podczas gdy w 1971 r. pełnym wykonaniem zadań wykazać się mogły tylko 3 reporty. Etap wdrażania i upowszechnianie wyników prac badawczych i rozwojowych stanowi jednak nadal słabe ogniwo pełnego cyklu realizacji postępu technicznego. Podkreślić trzeba, że wprowadzanie nowych technologii i uruchamianie produkcji nowych atrakcyjnych wyrobów będących rezultatem prac badawczych i rozwojowych wymaga odpowiednich inwestycji.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#Sprawozdawca">Zdecydowanej poprawie uległ udział szkół wyższych w rozwiązywaniu problemów węzłowych; było to rezultatem przeznaczenia na te badanie większych środków.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#Sprawozdawca">W rozwoju nauki i techniki, obok niewątpliwych osiągnięć, notowano w r. 1972 pewne nieprawidłowości.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#Sprawozdawca">Wciąż jeszcze udział szkół wyższych w realizacji problemów węzłowych obejmował najczęściej drobne, fragmentaryczne zadania, przy braku udziału w pełnym cyklu rozwojowym.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#Sprawozdawca">Nagminnie przedłużały się terminy wdrożeń, zbyt długi był odstęp czasu między zakończeniem badań a rozpoczęciem wdrożeń.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#Sprawozdawca">Często rezygnowano z dalszego prowadzenia badań, mimo zaangażowania w nie znacznych środków, nie tyle z powodu trudności technicznych, ile z powodu zbyt późnego stwierdzenia nieprzydatności tych badań dla praktyki.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#Sprawozdawca">Niezadowalająca była działalność koordynująca jednostek odpowiedzialnych za realizację poszczególnych problemów węzłowych.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#Sprawozdawca">Mimo tych braków stwierdzić trzeba wyraźną poprawę sytuacji w dziadzinie efektywności prowadzonych prac badawczych.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#Sprawozdawca">O 6,7 proc. wzrosła ilość studentów przyjętych na studia dzienne. Za wzrostem ogólnej ilości studentów nie nadążał przyrost ilości miejsc w domach studenckich. Nie wykonano w pełni planu budowy nowych stołówek akademickich.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#Sprawozdawca">Prawidłowo realizowano plan uzyskiwania stopni doktorskich.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#Sprawozdawca">Rok 1972 przyniósł istotne wydarzenie dla pracowników naukowo-dydaktycznych — Kartę praw i obowiązków nauczyciela — które wprowadziło tak niezbędną regulację ich płac.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#Sprawozdawca">Odnotować należy również zamknięcie etapu dyskusji na temat studiów dwurodzajowych (magisterskich i wyższych zawodowych).</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji dotyczące działalności Polskiej Akademii Nauk przedstawił poseł Witold Łukaszewicz (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#Sprawozdawca">Jak wynika ze sprawozdania, kierownictwo PAN skoncentrowało swoje wysiłki na usprawnieniu systemu zarządzania, wykorzystaniu potencjału naukowego i na dalszym rozwoju bazy badawczej. Poważnie wzrosły wydatki na badania naukowe. Zastrzeżenia budzą zbyt wysokie dopłaty do wydawnictw PAN oraz rosnące koszty utrzymania administracji. Odnosi się także wrażenie, że Polska Akademia Nauk koncentruje obecnie w swojej gestii za duże środki w stosunku do posiadanego potencjału. Decentralizacja dysponowania tymi środkami pozwoliłaby na osiąganie lepszych efektów.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji dotyczące działalności Urzędu Pełnomocnika Rządu ds. Wykorzystania Energii Jądrowej przedstawił poseł Mieczysław Serwiński (bezp.).</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#Sprawozdawca">Nakłady na działalność badawczą Urzędu ds. Energii Jądrowej wzrosły w 1972 r. o 20 proc. i zostały w pełni wykorzystane. Na podstawie osiągniętych wyników badań opublikowano w latach 1971/1972 około 500 prac naukowych.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#Sprawozdawca">Przedsiębiorstwa przemysłowe nadzorowane przez Pełnomocnika Rządu ds. Energii Jądrowej wysoko przekroczyły zadania planu. Instytuty podległe Urzędowi miały szereg dobrych wyników w zastosowaniach praktycznych dorobku naukowego w gospodarce narodowej, m.in. w przemyśle miedziowym, samochodowym, okrętowym, cementowym i rafineryjnym.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#Sprawozdawca">Inwestycje koncentrowały się wokół budowy reaktora MARIA w Świerku i akceleratora elektronowego liniowego na Żeraniu. Plan inwestycyjny został jednak wykonany zaledwie w 82 proc. głównie z uwagi na brak potencjału produkcyjnego przedsiębiorstw budowlanych.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji dotyczące Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar przedstawił poseł Leon Janczak (ZSL): W działalności normalizacyjnej skupiono się przede wszystkim na trzech problemach: poprawie jakości i cech użytkowych artykułów rynkowych; ochronie naturalnego środowiska człowieka, oraz na ekonomicznym wykorzystaniu surowców i materiałów. Są to problemy ogromnie rozległe, wymagające wielkiego wysiłku i dużych nakładów.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#Sprawozdawca">Według stanu na rok bieżący około 60 proc. Polskich Norm nie odpowiada współczesnemu poziomowi techniki; w 1972 r. PKNiM ustanowił 72o polskich norm, z których blisko 80 proc. zastąpiło normy przestarzałe; części zadań w tej dziedzinie nie udało się zrealizować.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#Sprawozdawca">Na szczególną uwagę w działalności PKNiM zasługuje kontrola stosowanie norm w gospodarce narodowej; w trakcie kontroli ujawniono wiele przypadków odstępstw od norm; wzmocnić trzeba kontrolę stosowania norm, gdyż odstępstwo od nich obniża jakość wyrobów. PKNiM powinien zaostrzyć kryteria przy udzielaniu zezwoleń na odstępstwo od Polskich Norm.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji dotyczące działalności Urzędu Patentowego PRL przedstawiła poseł Eugenia Łoch (PZPR): Poziom wynalazczości utrzymał się w 1972 r. w tych samych granicach, jak i w latach poprzedzających. Wzrosła natomiast ilość zgłaszanych wzorów użytkowych. NIK podkreśla, że rosną także zaległości w rozpatrywaniu wnoszonych projektów. Wiąże się to ze zbyt szczupłą kadrą Urzędu Patentowego oraz z niewystarczającą bazą materialną. Dla przyspieszenia postępu technicznego konieczne jest wypracowanie form organizacyjnych współpracy Urzędu z nauką z jednej strony, a z przemysłem z drugiej strony.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#MieczysławSerwiński">Szkoły wyższe przejawiają wiele inicjatywy w tworzeniu studiów podyplomowych, zwłaszcza w uczelniach technicznych, nie spotykają się one jednak ze zrozumieniem i zainteresowaniem ze strony przemysłu. W naszym kraju przejmowaliśmy, że ukończenie studium podyplomowego powinno dawać absolwentowi pewne przywileje, w innych krajach uważa się, że stawia to przed nimi określone obowiązki. Należałoby rozważyć, za którą z tych koncepcji konsekwentnie się opowiemy.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#AndrzejDydek">Realizacja problemów węzłowych nie zawsze przebiega zadowalająco. Trudności występują na odcinku znalezienia koordynatora badań, wykorzystywanie przyznawanych na prowadzenie badań środków oraz kompleksowości w wykorzystywaniu efektów tych badań. Wybudowany został np. statek „Profesor Siedlecki”. Okazuje się, że Morski Instytut Rybacki nie jest w stenie przerobić materiału badawczego przywożonego przez tę jednostkę. Budujemy nowoczesne statki, a nie posiadamy dotychczas odpowiedniego basenu dla prowadzenia doświadczeń, które posłużyłyby przy projektowaniu nowych typów statków.</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#AndrzejDydek">Uwagi zgłoszone na temat obecnego kształtu studiów podyplomowych należałoby uzupełnić stwierdzeniem, że poziom kandydatów na te stadia jest bardzo zróżnicowany, co odbija się negatywnie na efektach kształcenia.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#MieczysławKlimowicz">Należałoby stworzyć bodźce skłaniające pracowników naukowych PAN do zwiększenia wysiłków zmierzających do przygotowywania kadr naukowych. Ogromną rolę w dziedzinie usprawnienia działalności patentowej mogą i powinni odegrać rzecznicy patentowi.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#SylwesterKaliski">Powołane przed rokiem Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki stanęło wobec ogromnych zadań. Ich spiętrzenie sprawiło, że odczuwany jest pewien niedosyt efektów i pogłębionego działania resortu. Dotyczy to bodaj w największym stopniu kwestii prowadzenia problemów węzłowych i dokonywania wdrożeń.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#SylwesterKaliski">Problemy węzłowe - to jedno z najbardziej istotnych przedsięwzięć podjętych przez naszą naukę. Tak oceniane jest ono przez kierownictwo partii i rządu, a także przez środowiska naukowe w kraju. Prace badawcze w dziedzinie niektórych problemów węzłowych prowadzone są sprawnie, w szeregu innych jednak - należałoby oczekiwać skuteczniejszego i silniejszego ingerowania ze strony resortu. Odnosi się wrażenie, że Ministerstwo jako koordynator tej operacji nie posiada zbyt silnego wpływu na to, co dzieje się w innych resortach w zakresie prowadzenia problemów węzłowych.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#SylwesterKaliski">Niedostateczne są nadal powiązania między uczelniami a przemysłem. Mimo podjętych wysiłków w celu uelastycznienia form tych kontaktów, efekty współpracy nie są proporcjonalne do zamierzeń, tym bardziej do potrzeb. Szkoły wyższe nie są dostatecznie przygotowane (m.in. organizacyjne) do ogromu zadań, jaki przypada im w ostatnim okresie. Zadań tych w dodatku stale przybywa. Ich pomyślna realizacja uwarunkowana jest nie tylko podniesieniem na wyższy poziom sprawności organizacyjnej uczelni, wzrostem dyscypliny pracy, lecz także postawą pracowników naukowo-dydaktycznych. Specyfika pracy tego środowiska, gdzie elementy formalnej dyscypliny pracy nie grają takiej roli, jak w innych zawodach, wykorzystywana jest przez niektórych pracowników dydaktycznych w sposób nieprawidłowy.</u>
<u xml:id="u-5.3" who="#SylwesterKaliski">Oceniając w toku dyskusji działalność resortów i urzędów, koncentrowano się na problemach najtrudniejszych i to zapewne sprawiło, że w wypowiedziach dominował ton pewnego niedosytu osiągniętych efektów. Ogólnie jednak stwierdzić można, że rok 1972 przyniósł postęp w ich działalności.</u>
<u xml:id="u-5.4" who="#SylwesterKaliski">Ponadto pytania pod adresem przedstawicieli resortu i urzędów skierowali posłowie: Zygmunt Zenderowski (PZPR) i Jerzy Piskorz-Nałęcki (PZPR).</u>
<u xml:id="u-5.5" who="#SylwesterKaliski">Dodatkowych wyjaśnień udzielili: wiceminister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki - Mieczysław Kazimierczuk, zastępca Sekretarza Naukowego PAN - Tadeusz Orłowski, prezes Urzędu Patentowego PRL - Jacek Szomański oraz prezes Polskiego Komitetu Normalizacji i Mar - Bolesław Adamski.</u>
<u xml:id="u-5.6" who="#SylwesterKaliski">Zabierając głos na zakończenie dyskusji zastępca przewodniczącego Komisji poseł Jerzy Bukowski (bezp.) stwierdził, że rok 1972 przyniósł dalszy wzrost nakładów na badania naukowe. Łączna ich kwota sięga dziś 2 procent dochodu narodowego. Znacznej poprawie uległa sytuacja płacowa pracowników nauki i nauczycielstwa. Wprowadzenie w życie systemu problemów węzłowych stanowi krok postępowy w organizacji nauki. System ten winien także przyspieszyć wdrażanie osiągniętych wyników do praktyki gospodarczej.</u>
<u xml:id="u-5.7" who="#SylwesterKaliski">Nie osiągnięto natomiast wystarczającego postępu w dziedzinie realizacji zadań inwestycyjnych. Nie wykorzystano poważnej ilości środków, przeznaczonych na budowę nowych obiektów naukowych, które dla przedsiębiorstw budowlano-montażowych stanowią zadania szczególnie nierentowne.</u>
<u xml:id="u-5.8" who="#SylwesterKaliski">Zmienia się sytuacja i nasze poglądy na system organizacji studiów wyższych. Główną formą studiów będą coraz bardziej studia stacjonarne. Studia dla pracujących odgrywają jeszcze dużą rolę w podnoszeniu kwalifikacji w zawodzie nauczycielskim.</u>
<u xml:id="u-5.9" who="#SylwesterKaliski">Nowego spojrzenia wymaga sprawa pomocy stypendialnej w różnej jej formie dla studentów.</u>
<u xml:id="u-5.10" who="#SylwesterKaliski">Komisja przyjęła sprawozdanie rządu z wykonania planu i budżetu w roku 1972 w rozpatrywanych przez nią częściach. Uwagi i wnioski wynikające z przebiegu dyskusji, Komisja postanowiła przekazać Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.</u>
<u xml:id="u-5.11" who="#SylwesterKaliski">W kolejnym punkcie porządku obrad Komisja rozpatrywała system wychowawczy szkół wyższych. Sprawozdawcą był poseł Stanisław Ciosek (PZPR).</u>
<u xml:id="u-5.12" who="#SylwesterKaliski">Model wychowawczy szkoły wyższej nie jest obecnie należycie przystosowany do potrzeb społecznych. Należy w związku z tym podjąć w środowisku akademickim badania, które pozwoliłyby w pełniejszy sposób ocenić skuteczność prowadzonej przez szkoły wyższe pracy wychowawczej. W oparciu o zgromadzony tą drogą materiał należałoby zainicjować dyskusję modelem wychowawczym szkoły wyższej.</u>
<u xml:id="u-5.13" who="#SylwesterKaliski">Przeobrażenia powinny iść w kierunku ściślejszego powiązania działalności szkół wyższych z procesami społeczno-gospodarczymi kraju i położenia nacisku na samokształcenie studentów. Model dydaktyczno-wychowawczy musi być zróżnicowany w zależności od typu uczelni. Np. w akademiach rolniczych specyfika modelu wynikać będzie z faktu pochodzenia większości młodzieży ze środowiska chłopskiego.</u>
<u xml:id="u-5.14" who="#SylwesterKaliski">Na szczególną uwagę zasługuje stworzenie odpowiedniego systemu wychowania politycznego i ideologicznego w szkołach wyższych, zwłaszcza kształcących nauczycieli. Ta problematyka, generalnie, we wszystkich typach uczelni realizowana jest obecnie w stopniu niezadowalającym.</u>
<u xml:id="u-5.15" who="#SylwesterKaliski">Inicjatywy Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki zmierzające do zaktywizowania procesu dydaktycznego zasługują na pełne poparcie. Wyrażają się one m.in. w popieraniu studenckich zespołów naukowo-badawczych, przedsiębiorstw pracy wakacyjnej oraz wszystkich form udziału studentów w przygotowywaniu zajęć dydaktycznych.</u>
<u xml:id="u-5.16" who="#SylwesterKaliski">Większy nacisk należy położyć na rozwiązanie działalności kulturalnej, na uprawianie przez studentów sportu i turystyki.</u>
<u xml:id="u-5.17" who="#SylwesterKaliski">W środowisku akademickim żywym zainteresowaniem cieszy się idea samorządności studenckiej. Jedną z jej płaszczyzn jest udział studentów w zarządzaniu uczelnią i realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego. Przedstawiciele studentów powinni być reprezentowani w organach kolegialnych, zespołach i komisjach problemowych uczelni.</u>
<u xml:id="u-5.18" who="#SylwesterKaliski">Ustawa o szkolnictwie wyższym z 1968 r. powołała do życia Rady do spraw Młodzieży. Narodziny tej instytucji spotkały się z różnym przyjęciem w wyższych uczelniach. Obecnie wydaje się słuszne pozostawienie tych rad, jako organów doradczych, opiniodawczych, a równocześnie tworzenie innych jeszcze form uczestnictwa studentów w życiu uczelni. Należy dążyć do tego, by możliwie największa liczba studentów brała w nim aktywny udział.</u>
<u xml:id="u-5.19" who="#SylwesterKaliski">Ważnym elementem systemu wychowawczego szkół wyższych jest wychowanie poprzez pracę. Realizuje się ono m.in. w czasie praktyk studenckich, w spółdzielczości studenckiej, której program należałoby jednak kształtować w sposób bardziej ambitny.</u>
<u xml:id="u-5.20" who="#SylwesterKaliski">Istnieje również potrzeba usprawnienia organizacji praktyk robotniczych. Podnieść należy rangę opiekuna roku. Program nauk politycznych powinien być realizowany już od pierwszego roku studiów.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#ZdzisławKaczmarek">Resort przywiązuje najwyższą wagę do prowadzonej na wyższych uczelniach pracy wychowawczej. Stanowi ona kontynuację procesu zapoczątkowanego w szkole podstawowej i średniej.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#ZdzisławKaczmarek">W oparciu o uchwały VII Plenum KC PZPR oraz o wnioski, które wysunięte zostały w czasie kampanii sprawozdawczo-wyborczej w organizacjach młodzieżowych, resort przygotował program rozwoju działalności wychowawczej na wyższych uczelniach. Podjęto także szereg istotnych decyzji dotyczących zwiększenie udziału studentów w pracach badawczych oraz usprawnienia praktyk studenckich.</u>
<u xml:id="u-6.2" who="#ZdzisławKaczmarek">Istniejący stan prawny stwarza dostateczne możliwości rozwijania samorządności studenckiej. Dąży się do tego, by działalność samorząd nie miała formalnego charakteru, by rzeczywiście oddziaływała na życie uczelni. Zmierza się do zwiększenia roli opiekunów roku i grup studenckich, jako bezpośrednich wychowawców; równocześnie żąda się od każdego pracownika dydaktycznego udziału w procesie wychowawczym.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#MieczysławSerwiński">Działalność wychowawcza wyższych uczelni - to problem złożony i skomplikowany. W procesie tym muszą uczestniczyć wszyscy pracownicy dydaktyczni.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#MieczysławSerwiński">Jeśli chcemy osiągnąć zamierzone skutki nauczania przedmiotów ideologicznych, musimy zapewnić odpowiednią kadrę wykładowców tych przedmiotów.</u>
<u xml:id="u-7.2" who="#MieczysławSerwiński">Wiele braków i niedociągnięć notuje się nadal w organizacji praktyk studenckich; niekiedy działają one wręcz antywychowawczo.</u>
<u xml:id="u-7.3" who="#MieczysławSerwiński">Młodzież może wpływać na modernizację treści wykładów, może też aktywnie uczestniczyć w działalności kół naukowych. Warto także rozwijać działalność sądów koleżeńskich, jako dobrej formy samowychowywania studentów.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#EugeniaŁoch">Zaktywizowanie działalności studentów w kołach naukowych można byłoby osiągnąć drogą zaliczania wyników osiągniętych w kołach naukowych, na przykład na poczet prac dyplomowych. Warto też pomyśleć nad sposobami zwiększenia zainteresowania działalnością studenckich kół naukowych ze strony kuratorów tych kół. Studenci powinni się włączać do prac regionalnych towarzystw naukowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#AnnaKochanowska">Od wielu lat tylko niewielu przedstawicieli młodzieży pochodzenia chłopskiego znajduje miejsce w szkołach teatralnych, plastycznych, muzycznych i filmowych.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#AnnaKochanowska">Zapewnić trzeba odpowiednio wysoki poziom wykładów przedmiotów ideologicznych na wyższych uczelniach. Większą pomoc w dziedzinie nauczenia tych przedmiotów zapewnić powinny radio i telewizja.</u>
<u xml:id="u-9.2" who="#AnnaKochanowska">Warto zwrócić uwagę na fakt, że z kontaktów zagranicznych korzysta przeważnie młodzież zamożna.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#JerzyNawrocki">Podkreślanie przez resort nauki, szkolnictwa wyższego i techniki znaczenia pracy wychowawczej z młodzieżą powinno zmienić na lepsze stosunek niektórych pracowników naukowych do tej dziedziny działalności wyższych uczelni.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#ZygmuntZenderowski">Trzeba uświadomić studentom, że gdy po ukończeniu studiów podejmą pracę zawodową, liczyć się będzie nie tylko zdobyta przez nich wiedza, lecz także stosunek do pracy, postawa ideowa i umiejętność kierowania zespołami ludzkimi. Często obserwuje się niewłaściwy stosunek studentów do praktyk przemysłowych; niektórzy chcieliby traktować te praktyki jako swego rodzaju formę wypoczynku; przy takim nastawieniu trudno liczyć korzyści, które mogliby wynieść z praktyk.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#WitoldŁukaszewicz">Resort wiele uwagi poświęca problemom pracy wychowawczej wyższych uczelni. Zagadnienia te omawiane były między innymi na ostatnim spotkaniu rektorów szkół wyższych. List ministra nauki, szkolnictwa wyższego i techniki stwarza rektorom możliwość dokonywanie wyboru ze sporego arsenału środków wychowawczych.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#WitoldŁukaszewicz">Należy więcej uwagi poświęcić rozwojowi życia kulturalnego oraz sportu i rekreacji w środowisku studenckim. Są to dziedziny od lat zaniedbane wskutek braku środków finansowych. Nie ma za co prowadzić tej działalności, brak pomieszczeń dla klubów studenckich. Nawet w rozbudowywanym obecnie uniwersytecie toruńskim nie można doprosić się o dom pracy społecznej studenta. Istnieje pilna potrzeba inwestowania w rozwój bazy sportowej, jeżeli nie chcemy pogodzić się z pogłębiającym się spadkiem zainteresowania młodzieży aportem. Miarą doceniania tych zagadnień może być wprawdzie zwiększenie ilości godzin przeznaczanych na zajęcia wychowania fizycznego na wyższych uczelniach, jednak w ślad za tym nie idą środki, za które można by zakupić urządzenie sportowe i wyposażyć w nie obiekty rekreacyjne.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#WitoldŁukaszewicz">Określając generalnie formy udziału młodzieży w zarządzaniu uczelnią, operowanie nimi na co dzień należy pozostawić samej szkole. Środki wychowawcze wymagają zróżnicowania.</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#WitoldŁukaszewicz">Najważniejszym elementem systemu wychowania jest zawsze przykład własny pracownika dydaktycznego. Obserwuje się następujące zjawisko: kadra starszych wiekiem wykładowców wykazuje więcej zainteresowanie problematyką wychowawczą, młodszym pracownikom dydaktycznym trudniej przychodzi nawiązywanie kontaktów z młodzieżą.</u>
<u xml:id="u-12.4" who="#WitoldŁukaszewicz">Dodatkowych wyjaśnień udzielił wiceminister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki Zdzisław Kaczmarek.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#JerzyŁukowski">Działania i zamierzenia resortu w dziedzinie wzbogacenia działalności wychowawczej szkół wyższych zasługują na pozytywną ocenę. W trakcie dyskusji słusznie podkreślano, że celem tego wychowania jest ukształtowanie ideowe, obywatelskie i patriotyczne, a zarazem rozwój zdrowia fizycznego i psychicznego młodzieży. Należy przyłączyć się do tych opinii, według których program wychowawczy realizuje się nie tylko podczas zajęć przewidzianych specjalnie na ten cel, ale w każdym kontakcie z młodzieżą. Dużą wagę trzeba będzie w przyszłości przykładać do lepszego spożytkowania dla celów wychowawczych praktyk robotniczych. Należy również przyjrzeć się bliżej, niekorzystnym zjawiskom, jakimi są snobistyczne postawy pewnej części młodzieży, zwłaszcza na niektórych wydziałach uniwersytetów oraz w szkołach artystycznych.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>