text_structure.xml 32.8 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">W dniach 19 i 20 listopada 1965 r. Komisja Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa, obradująca pod przewodnictwem posła Józefa Niedźwieckiego (PZPR), rozpatrzyła projekt uchwały o Narodowym Planie Gospodarczym na 1966 r. i podstawowych założeniach na 1967 r. oraz projekt ustawy budżetowej na 1966 r. w części dotyczącej Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli: przedstawiciele Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego z Ministrem - Januszem Hrynkiewiczem, podsekretarzem stanu:- Janem Kuczmą, Zdzisławem Nowakowskim i Janem Szewczykiem, podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego - Janusz Walewski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego - Józef Kutin, dyrektor Zespołu NIK - Edward Demidowski, przedstawiciele Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów i Urzędu Rady Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Informację o projekcie planu Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego na 1966 rok przedłożył Minister - Janusz Hrynkiewicz.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">(Streszczenie informacji podajemy na kartkach z numeracją rzymską)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#WładysławMarek">Koreferat Stałej Komisji do Spraw Przemysłu Maszynowego przedstawił poseł Henryk Szafrański (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#WładysławMarek">Na uwagę zasługuje wysokie przekroczenie przez przemysł maszynowy planowanego na rok bieżący wzrostu produkcji oraz pewne zmniejszenie napięcia planu w projekcie na 1966 r. Przyjęcie umiarkowanego tempa wzrostu produkcji w przyszłym roku podyktowane było m. in. znacznym zaostrzeniem wymogów jakościowych, wprowadzeniem do produkcji wielu nowych wyrobów oraz zmianami w systemie finansowania przedsiębiorstw i zjednoczeni Istotne zna. ozenie miały także możliwości zaopatrzenia przemysłu maszynowego i elektrotechnicznego w wyroby hutnicze i materiały chemiczne.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#WładysławMarek">Realizacja przewidzianych w planie zadań wymagać będzie od przedsiębiorstw i zjednoczeń dalszego porządkowania organizacyjnego wydziałów produkcyjnych, konsekwentnego ulepszania procesów technologicznych i rozbudowy zaplecza technicznego przedsiębiorstw W 1966 r. nastąpi koncentracja nakładów inwestycyjnych na podstawowe działy przemysłu maszynowego. głównie na przemysł maszyn rolniczych i ciągników, przemysł motoryzacyjny, obrabiarek i narzędzi, aparatury chemicznej i elektrotechnicznej.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#WładysławMarek">Reprezentowany w projekcie planu asortyment wyrobów wskazuje na szybkie przystosowywanie się przemysłu elektromaszynowego do potrzeb rynku i eksportu. Dotyczy to m. in. przemysłu okrętowego i taboru szynowego. Ten ostatni przechodzi ta na nowoczesne towarowe wagony 4-osiowe, wywiązuje się z dostaw wagonów specjalnych - samowyładowczych, wagonów do przewożenia cementu luzem, a ostatnio rozpoczął dostawy cystern do gazu płynnego. Zaspakaja on również potrzeby kolei na trójczłony elektryczne.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#WładysławMarek">Tempo realizacji planowanych zamierzeń jest w dużym stopniu zależne od unowocześnienia procesów technologicznych w różnych branżach przemysłu maszynowego. Przedsiębiorstwa uruchamiające nowe wyroby na podstawie licencji, otrzymują wraz z procesami technologicznymi wymagany park maszynowy, a nawet kompletne ciągi technologiczne. Jednakże w zakładach tych obserwuje się niekiedy pogarszanie jakości wyrobów, szczególnie wówczas, gdy wzrost produkcji przekracza pierwotnie planowaną zdolność wytwórczą.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#WładysławMarek">W projekcie planu inwestycyjnego na 1966 r. znaczne nakłady kierowane są na przemysł obrabiarek i narzędzi. Jest sprawą ważną, aby środki te umożliwiły szybkie podniesienie poziomu jakości produkcji tego przemysłu, którego wyroby powinny się stać trwałą pozycją naszego eksportu.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#WładysławMarek">Dynamicznie rozwijający się dział produkcji urządzeń i aparatury chemicznej wymaga uwagi i kontroli zarówno ze strony resortu przemysłu ciężkiego jak i resortu chemii - szczególnie pod kątem specjalizacji produkcji i podziału zadań. W planie przyszłorocznym zakłada się m. in. poważny wzrost produkcji maszyn i urządzeń dla przemysłu rafineryjnego i gumowego, a także dla cukrowni. Realizacja tych zamierzeń wymaga poprawy rytmiczności i skrócenia cyklu dostaw z przemysłu krajowego. Zaplanowana zmiana proporcji w eksporcie na rzecz wzrostu eksportu maszyn - jest bardzo korzystna. Wymaga jednak konsekwentnej realizacji programu poprawy jakości wyrobów.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#WładysławMarek">Na szczególne podkreślenie zasługuje bogaty program opanowania i uruchomienia produkcji wielu nowych wyrobów, modernizacja i rekonstrukcja wielu innych oraz wycofanie z produkcji szeregu wyrobów przestarzałych.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#WładysławMarek">Założony wzrost wydajności pracy - określony na poziomie 6 proc. - jest bardzo napięty. Realizacja tego wskaźnika powinna być przedmiotem szerokiej dyskusji na posiedzeniach konferencji samorządu robotniczego zakładów przemysłu elektromaszynowego.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#WładysławMarek">Koreferat Stałej podkomisji do spraw hutnictwa przedstawił poseł Antoni Daniel (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#WładysławMarek">Plan przemysłu hutniczego na 1966 r. zakłada wzrost wartości produkcji w porównaniu z 1965 r. o 5,4 proc. Wobec faktu, że w ciągu ostatnich 4 lat produkcja hutnictwa zwiększała się średnio o 4,9 proc. rocznie - wzrost ów trzeba uznać za napięty i wymagający maksimum wysiłku w trakcie realizacji. Pomyślne wykonanie przyszłorocznych zadań zależy przede wszystkim od pełnej realizacji planu inwestycyjnego, pokonanie niedoboru mocy produkcyjnych walcowni, urzeczywistnienia programu poprawy jakości i uszlachetnienia wyrobów hutniczych, poprawienia wyników ekonomicznych hutnictwa i właściwego przygotowania kadr.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#WładysławMarek">Znaczenie podstawowe ma dla hutnictwa problem inwestycji, gdyż determinuje on poziom mocy produkcyjnej, jakość i asortyment produkcji oraz koszty własne. Jako zasadę generalną przyjąć należy koncentrację inwestycji. Warunkiem poprawy w tej dziedzinie jest także dalsza reorganizacja biur projektowych, prawidłowy podział pracy między poszczególne biura. zwiększenie ich odpowiedzialności za terminowe i kompleksowe przygotowanie dokumentacji. Jednakże najważniejszym zamierzeniem jest wzmocnienie odpowiedzialności inwestora za realizację planu inwestycyjnego. Konieczne jest aby administracje zakładów przestały traktować inwestycje jako „cudze podwórka”, aby interesowały się przebiegiem, jakością i terminowością prac i by zacieśniały współpracę z wykonawcami robót.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#WładysławMarek">W realizacji programu inwestycyjnego uwzględnić należy priorytet dla inwestycji, które mają już zabezpieczone maszyny i urządzenia. Pozwoli to zmniejszyć stan zapasów maszyn, które z różnych przyczyn leżą w magazynach, zamiast dawać potrzebną gospodarce produkcję.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#WładysławMarek">Większą uwagę trzeba zwrócić na pełne i prawidłowa wykorzystanie nakładów inwestycyjnych na bezpieczeństwo i higienę pracy w hutnictwie. Dotychczas notuje się w tej dziedzinie szereg poważnych nieprawidłowości i opóźnień. Dotyczy to m. in. przedsięwzięć związanych z poprawą wentylacji i klimatyzacji w zakładach. Przyczyny - to głównie brak rozwiązań koncepcyjnych, długi okres przygotowania dokumentacji, brak potrzebnych urządzeń i trudności z wykonawstwem.</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#WładysławMarek">Spore głosów krytycznych słyszy się ostatnie na temat jakości wyrobów hutniczych. Ogólnie rzecz biorąc, wyroby te są na średnim posianie światowym. Zdarzają się jednak zbyt częste przypadki dostaw produktów nieodpowiednich, które powodują niepotrzebne straty w trakcie dalszej obróbki. Wyeliminowanie tych przypadków jest możliwe tylko przez zaostrzenie kontroli wyrobów przy ich wysyłce z huty. Kontrola musi być przeprowadzam bardziej nowoczesnymi urządzeniami - aby nie wstrzymywać toku produkcji. Niestety hutnictwo urządzeń takich ma jeszcze zbyt mało.</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#komentarz">(strona powtórzona)</u>
          <u xml:id="u-2.16" who="#WładysławMarek">Problemem, który będzie wymagał stałej troski jest rozszerzenie zdolności produkcyjnej walcowni. W grę wchodzi m. in. poprawa wskaźników wykorzystania czasu, przy jednoczesnym skróceniu okresu remontów, polepszenie organizacji służb ruchu, racjonalizacja programu walcowania, typizacja oprzyrządowania walcowni itp.</u>
          <u xml:id="u-2.17" who="#WładysławMarek">Rozbudowa i modernizacja przemysłu hutniczego musi się wiązać z napływam wykwalifikowanej kadry technicznej. Konieczność ta wynika także z programu poprawy jakości produkcji, który jest nie do zrealizowania bez wydatnego wzmocnienie służb technologicznych i Zaplecza naukowo-badawczego.</u>
          <u xml:id="u-2.18" who="#WładysławMarek">Zamierzenia ha lata 1966–1970 pociągają za sobą konieczność zapewnienia dopływu do hutnictwa co najmniej; 440 inżynierów w ciągu roku. Jednakże kierunki studiów i obowiązujące przepisy pozwalają szacować roczny dopływ absolwentów wyższych uczelni na 170 inżynierów w ciągu roku.</u>
          <u xml:id="u-2.19" who="#WładysławMarek">Na pytania posłów: Jana Dąb-Kocioła (ZSL), Antoniego Byczkowskiego (ZSL), Antoniego Rybaka (ZSL), Jerzego Bukowskiego (bezp.), Łucji Matuszewskiej (bezp), Andrzeja Borodzika (PZPR), Stanisława Prüfera (PZPR), Mirosława Zawadzkiego (PZPR), Tadeusza Pławskiego (PZPR), Władysława Marka (ZSL), Tadeusza Jedrucha (ZSL), Adolfa Książkiewicza (PZPR), Teresy Gąsiorkiewicz (PZPR), Feliksa Dębskiego (ZSL), Tadeusza Młyńczaka (SD), Henryka Zakowieckiego (bezp.) Wacława Mońki (SD), Jana Dubisa (PZPR) i Józefa Bezlera (PZPR) - odpowiedzi udzielił Minister Przemysłu Ciężkiego - Janusz Hrynkiewicz.</u>
          <u xml:id="u-2.20" who="#WładysławMarek">Wyjaśnienia dotyczyły m. in. następujących problemów: pracy w zjednoczeniach przemysłowych nad reformą systemu planowania i zarządzania; produkcji przemysłu motoryzacyjnego, w tym nowego modelu pojazdu osobowego, rozwoju produkcji, ciągników, części zamiennych do maszyn, urządzeń, środków transportuj produkcji i dostaw rur; zabezpieczenia potrzeb rolnictwa na przyczepy do ciągników; produkcji, aparatury kontrolno-pomiarowej i aparatury elektrycznej, zwłaszcza jakości i nowoczesności tej grupy wyrębów; jakości maszyn rolniczych; produkcji maszyn matematycznych; produkcji pojemników do gazu płynnego, pomp; problemów eksportu, wielkości wywozu do krajów rozwiniętych i rozwijających efektywności eksportu, a zwłaszcza kompletnych obiektów oraz taboru pływającego, a także problemów pracy zakładów specjalizujących się w eksporcie; pracy odlewni; usprawnienia informacji technicznej.</u>
          <u xml:id="u-2.21" who="#komentarz">(DYSKUSJA)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#StanisławSulima">Dalszy rozwój naszej energetyki zależny jest w dużym stopniu od terminowych dostaw turban dużej mocy z przemysłu krajowego. Prace nad konstrukcją i wdrożeniem do produkcji tych urządzeń energetycznych muszą być w związku z tym podejmowane odpowiednio wcześnie. Dotyczy to m. in. Zakładów Mechanicznych w Elblągu. Istnieje jednak niebezpieczeństwo opóźnień w tej dziedzinie, związane z niedostateczną mocą odlewni tego Zakładu. Trzeba rozważyć ewentualność zwiększenia środków na ten cel. Brak również potwierdzenia zamówień na niektóre elementy turbin 200-MW, które mają być oddane do użytku w 1967 r. Sprawa ta powinna być jak najszybciej wyjaśniona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#JanDąbKocioł">Przyczyną niskiej jakości niektórych wyrobów przemysłu ciężkiego jest niewłaściwa stal dostarczana przez hutnictwo. Powoduje to także, że część naszych maszyn, których konstrukcja spełnia wszelkie wymogi nowoczesności, jest zbyt ciężka, zbyt stalochłonna. Nieodpowiednia jakościowo stal zmusza nas ponadto do importowania niektórych prostych wyrobów, które z powodzeniem nożna by wytwarzać w kraju. Dotyczy to np. okuć do mebli produkowanych na eksport. Poprawa jakości stali powijana być zatem jednym z głównym celów hutnictwa w 1966 r.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#JanDąbKocioł">Należy rozważyć możliwość modernizacji i podniesienia jakości produkcji przemysłu motoryzacyjnego. Zacofanie w tej dziedzinie stwarza trudności w eksporcie i zmniejsza popyt rynku wewnętrznego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#TeresaGąsiorkiewicz">Resort przemysłu ciężkiego z reguły nie wykorzystuje w pełni środków na inwestycje. Nie są również realizowane rzeczowe zadania inwestycyjne. Problem ten wymaga szczególnej uwagi, gdyż inwestycje są dla przemysłu ciężkiego zagadnieniem podstawowej wagi. Zależy od tego nie tylko planowe uruchamianie produkcji nowych wyrobów, ale także zgodne z założeniami uzyskiwanie nowych mocy wytwórczych i uwarunkowanym nimi rozwój innych gałęzi gospodarki. Przyczyny opóźnień leżą głównie w fazie przygotowania inwestycji - ich programowaniu, planowaniu i projektowaniu. Nie bez wpływu na tę sytuację pozostaje również niedostateczny potencjał produkcyjny przedsiębiorstw wykonawczych. Należy więc zająć się szerzej rozwojem biur konstrukcyjnych i podniesieniem jakości projektowania przy jednoczesnym podjęciu kroków zapewniających wcześniejszy niż dotychczas bilansowanie potrzeb inwestycyjnych z możliwościami wykonawstwa budowlanego. Trzeba także zaostrzyć sankcje wobec inwestorów i wykonawców - za nieterminową realizację zadań inwestycyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PiotrNowakowski">Rozwój przemysłu elektronicznego i elektrotechnicznego oraz elektryfikacji kraju pociąga za sobą wzrost zapotrzebowania na metale nieżelazne, wśród których jedną z głównych pozycji stanowi miedź. Aby zaspokoić te potrzeby, rozwijamy własną bazę surowcową, m. in. przez budowę wielkiego zagłębia miedziowego w rejonie Lubina. Postęp robót na tym placu budowy jest dotychczas zgodny z harmonogramami, a wyniki osiągane przy głębieniu szybów nałożą do najlepszych w Europie. Jednakże w przyszłości - szczególnie w 1967 roku - należy się liczyć z powstaniem niedoborów załogi budującej zagłębie. Jedną z przyczyn jest zbyt wolny rozwój inwestycji towarzyszących - głownie budownictwa mieszkaniowego. Resort powinien podjąć środki dla częściowego przynajmniej rozwiązania tego problemu.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#PiotrNowakowski">Poseł Stanisław Prüfer (PZPR): Na tle planu unowocześnienia wyrobów przemysłu ciężkiego, dotychczasowe tempo jego modernizacji Wydaje się niedostateczne. Większą uwagę trzeba także zwrócić na jakość produkcji tej gałęzi gospodarki. Dotychczas niska jakość niektórych wyrobów wynika zarówno z braku dobrych surowców, jak z niedostatecznej dyscypliny technicznej i technologicznej, wadliwej dokumentacji, rozluźnionej kontroli i nieprzestrzegania obowiązujących norm. Należy dbać, aby programy poprawy jakości realizowane były w praktyce, a nie tylko na papierze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#WładysławBudzik">Przyszłoroczny program wydobycia rud ma być zrealizowany przy zmniejszonym froncie wydobywczym. W związku z tym niezbędne jest położenie nacisku na koncentrację robót i ich maksymalną mechanizację. Dotychczas jednak odczuwa się niedobór nowoczesnych, wysokowydajnych maszyn dla robót górniczych. Rozwiązanie tego problemu powinno być wzięte pod uwagę przez resort przemysłu ciężkiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#JózefTrojok">Przedstawiony program uruchomienia produkcji nowych wyrobów jest bardzo obszerny i wszechstronny. Jego realizacja może jednak napotkać na trudności związane z faktem, że cykl wdrażania do produkcji nowych asortymentów jest jeszcze zbyt długi. Powód - to przede wszystkim zbyt mała elastyczność przemysłu w przestawianiu się na nowe wyroby.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#JózefTrojok">Zakłady produkujące na eksport nie zawsze korzystają z ułatwień zagwarantowanych im odpowiednimi przepisami. Mają one. m. in. trudności z dostawami materiałów i narzędzi. Resort powinien pomóc tym zakładom w egzekucji ich uprawnień.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#WładysławSzymczak">Ministerstwo włożyło wiele energii w rozwój eksportu. Realizacja zadań przyszłorocznych w tej dziedzinie wymagać będzie jeszcze większych wysiłków. Na międzynarodowym rynku liczy się tylko produkcja nowoczesna i odpowiedniej jakości.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#WładysławSzymczak">Trwające od dłuższego czasu trudności, w tym zwłaszcza materiałowe i kooperacyjne przeszkadzają ekspansji eksportowej. Renowacji wymaga też w niektórych zakładach park maszynowy. Niezbędne jest uzupełnienie aparatury pomiarowo kontrolnej, także w placówkach projektowo konstrukcyjnych, które powinny mieć większe niż obecnie możliwości korzystania ze stacji prób.</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#WładysławSzymczak">Problemy związane z przekroczeniem planu zatrudnienia w roku bież. wymagają pogłębionej analizy. W liczbach wzrostu zatrudnienia w roku bieżącym nie mieszczą się absolwenci szkół różnych typów. Niewątpliwie dobrze jest, że zakłady, mając na uwadze perspektywiczny rozwój myślą także o zapewnienia sobie wykwalifikowanych kadr na przyszłość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#MirosławZawadzki">Rok ubiegły stał pad hasłem „wszystko dla Płocka”- Obecnie tę wyeksponowaną w gospodarce pozycje zajęły Puławy, przy czym Płock stanął jak gdyby na uboczu. Trzeba powiedzieć jasno, zarówno Płock jak i Puławy mają dla naszej chemii, dla całej naszej gospodarki narodowej jednakowe, niezwykle ważne znaczenie. I jeden i drugi zakład należy budować z takim samym natężeniem.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#MirosławZawadzki">Najważniejsze w kraju inwestycje zyskały priorytet, który jednakże w praktyce niewiele znaczy np. przy realizacji dostaw materiałowych czy sprzętu technicznego. Po prostu zbyt dużo jest priorytetów. Problem należałoby rozpatrzyć i ewentualnie zmniejszywszy liczbę inwestycji priorytetowych zapewnić im prawdziwe - zamiast pisanego -pierwszeństwa w realizacji.</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#MirosławZawadzki">Przemysłu powinien znacznie zwiększyć produkcję pomp, przede wszystkim na potrzeby przemysłu rafineryjnego i petrochemicznego. Większej uwagi wymaga też produkcja aparatury ciśnieniowej. Należy zapewnić jej wyższą jakość, dostawy na plac budowy z konieczną dokumentacją, wprowadzić też trzeba jednolite wzory na ewentualne reklamacje, a wreszcie precyzyjniej określić obowiązki generalnego dostawcy, jakim jest zjednoczenie „Chemak”.</u>
          <u xml:id="u-10.3" who="#MirosławZawadzki">Podatkowych wyjaśnień udzielił minister przemysłu ciężkiego Janusz Hrynkiewicz.</u>
          <u xml:id="u-10.4" who="#MirosławZawadzki">Przewodniczący Komisji - poseł Józef Niedźwiecki (PZPN): Dyskusja wykazała zgodność poselskiej opinii co do tego, że plan przyszłorocznej pracy przemysłu ciężkiego oraz założenia rozwojowe tego działu na 1967 r. odpowiadają naszym możliwościom i najistotniejszym potrzebom gospodarki narodowej. Plan jest mobilizujący.</u>
          <u xml:id="u-10.5" who="#MirosławZawadzki">W hutnictwie resort słusznie kładzie główny nacisk na rozwój przetwórstwa oraz przedsięwzięcia zabezpieczające poprawę jakości. Słusznie zakładany jest także spory wzrost produkcji wyrobów walcowanych, których dostawy limitują rozwój produkcji w przemyśle maszynowym. W tym ostatnim dziale główna uwaga resortu skupia się — co należy uznać za zjawisko prawidłowe - na sprawach rozwojowych techniki, jakości i nowoczesności produkcji. Wzrasta znacznie udział produkcji odpowiadającej w pełni wysokim standardom światowym w ogólnej puli produkcji. Wzrasta znacznie liczba nowych uruchomień.</u>
          <u xml:id="u-10.6" who="#MirosławZawadzki">Następuje rozwój zaplecza technicznego, które jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o postępie technicznym znacznie wzrasta zatrudnienie w placówkach tego zaplecza.</u>
          <u xml:id="u-10.7" who="#MirosławZawadzki">Najbardziej charakterystyczną cechą programu inwestycyjnego przemysłu ciężkiego jest koncentracja nakładów na obiektach znajdujących się w trecie realizacji. Na tego rodzaju obiekty przeznacza się około 90 proc. wszystkich środków inwestycyjnych. Spora część funduszów łączy się z rozwojem produkcji na zaopatrzenie rynku i eksport. W eksporcie duże są osiągnięcia przemysłu maszynowego. Poważna jest jego rola i znaczenie, które zresztą wzrosną jeszcze w najbliższym czasie.</u>
          <u xml:id="u-10.8" who="#MirosławZawadzki">Jeśli idzie natomiast o rynek, to w 1966 r. produkcja nowości w ogólnej wartości produkcji wyniesie 25 proc. w sprzęcie elektronicznym, 29 proc. - w sprzęcie zmechanizowanym gospodarstwa domowego i 19 proc. - w drobnym sprzęcie domowym. Liczby te są znacznie wyższe niż przeciętnie dla całego przemysłu maszynowego - 10 proc.</u>
          <u xml:id="u-10.9" who="#MirosławZawadzki">Rozwojowe problemy przemysłu maszynowego są wielce złożone. Dyskusja jest wyrazem troski o sprawy przemysłu ciężkiego, całej gospodarki narodowej, a poselskie głosy są wyrazem opinii wyborców. Zgłoszone wnioski i uwagi - niekiedy krytyczne - mają jeden cel: by szybciej było lepiej. Słuszne były niewątpliwie głosy zwracające uwagę np. na konieczność otoczenia zwiększoną opieką przemysłu obrabiarkowego, potrzebę przygotowania kadr dla realizacji decyzji IV Plenum KC PZPR, dalszego zwiększenia troski o jakość i nowoczesność produkcji. W tej ostatniej dziedzinie zakłady pracy powinny opracować kompleksowe programy działania.</u>
          <u xml:id="u-10.10" who="#MirosławZawadzki">Komisja przyjęła projekt Narodowego Planu Gospodarczego na 1966 rok i podstawowe założenia na 1967 rok jak również projekt budżetu państwa na 1966 r. w części dotyczącej Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.</u>
          <u xml:id="u-10.11" who="#komentarz">(INFORMACJA)</u>
          <u xml:id="u-10.12" who="#MirosławZawadzki">O ZADANIACH PRZEMYSŁU CIĘŻKIEGO W 1966 r.</u>
          <u xml:id="u-10.13" who="#MirosławZawadzki">Informacja złożona przez Ministra Przemysłu Ciężkiego - Janusza Hrynkiewicza na posiedzeniu Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa w dniu 19 listopada 1965 r.</u>
          <u xml:id="u-10.14" who="#MirosławZawadzki">W myśl planu na 1966 r. produkcja przemysłu ciężkiego ma wzrosnąć o 8,3 proc. w porównaniu z przewidywanym zamknięciem roku bieżącego; wartość produkcji przemysłu ciężkiego wyniesie ponad 242 mld zł. i stanowić będzie 31 proc. przemysłowej produkcji kraju. Założenia na 1967 r. przewidują dalszy wzrost produkcji w tym dziale gospodarki o 8,9 proc.</u>
          <u xml:id="u-10.15" who="#MirosławZawadzki">Produkcja hutnictwa wzrasta w 1966 r. o 5,4 proc., a w 1967 r. - o dalsze 5,3 proc. W przemyśle maszynowym produkcja przyszłoroczną, w porównaniu z przewidywanym wykonaniem w roku bieżącym, będzie wyższa o 10 proc.; według założeń na 1967 r. nastąpi dalszy wzrost tej produkcji o 10,9 proc.</u>
          <u xml:id="u-10.16" who="#MirosławZawadzki">W hutnictwie planowane wskaźniki stanowią optimum wykorzystania możliwości wytwórczych, a zadania dla poszczególnych agregatów i zespołów wytwórczych w hutach są napięte. Ustalenie założeń na tym poziomie było, spowodowane głównie istniejącymi możliwościami materiałowymi - hutniczymi i chemicznymi.</u>
          <u xml:id="u-10.17" who="#MirosławZawadzki">W przemyśle maszynowym niektóre fabryki w roku przyszłym nadal będą miały pewne niewykorzystane moce produkcyjnej lob zagospodarowywanie łączy się z koniecznością dalszych zmian strukturalnych produkcji, z rozwojem wytwórczości wyrobów charakteryzujących się mniejszym zużyciem materiałów z równocześnie zwiększonym, uzasadnionym wkładem pracy ludzkiej.</u>
          <u xml:id="u-10.18" who="#MirosławZawadzki">Wśród przyszłorocznych zamierzeń na czoło wysuwa się w przemyśle ciężkim jakość produkcji. Resort podjął już szereg kroków zmierzających de stworzenia organizacyjno-technicznych i ekonomicznych warunków poprawy jakości wyrobów. Wysiłki te na znacznie rozszerzonym froncie, kontynuowane będą w roku przyszłym.</u>
          <u xml:id="u-10.19" who="#MirosławZawadzki">Dla uzyskania wydatniejszej poprawy jakości produkcji, rozszerza się kryteria jej oceny. Przewiduje się wprowadzenie nowych regulaminów, zachęcających załogi do poprawy jakości, a ponadto - ostre rozliczanie się z tymi, którzy wytwarzają detale i całe wyroby nieodpowiedniej jakości, w sprzeczności, z dokumentacją i technologią. Wiąże się z tym praca nad zlikwidowaniem anonimowości przy wytwarzaniu detali i elementów. Nie bez znaczenia jest w tej dziedzinie projektowany rozwój zaplecza technicznego (organizacja stanowisk prób i badań, zakup aparatury kontrolno-pomiarowej itd.). Równocześnie podejmuje się działania o charakterze ekonomicznym; wymienić tu należy przede wszystkim zmiany w systemie rozliczenia się zakładów z napraw, gwarancyjnych, wprowadzenie do systemu cen porównywalnych elementów jakości i nowoczesności produkcji, uwzględnienie tych ostatnich elementów w zmienionym systemie funduszu zakładowego.</u>
          <u xml:id="u-10.20" who="#MirosławZawadzki">Wysiłki resortu i działania w przemyśle zmierzające do uzyskania radykalnej poprawny jakości produkcji wymagają moralno-politycznej podbudowy, uczulenia na te sprawy samorządu robotniczego, organizacji społecznych i zawodowych. Chodzi o to, by, dobra produkcja była sprawą honoru fabryk i wszystkich zatrudnionych.</u>
          <u xml:id="u-10.21" who="#MirosławZawadzki">Druga podstawowa sprawa w przyszłorocznej pracy - to uzyskanie wydatniejszego postępu w technologii produkcji. Dotychczasowe osiągnięcia na tym odcinku nie mogą zadowalać. Unowocześnienie metod wytwórczych, wzbogacenie parku maszynowego fabryk nowoczesnymi maszynami i urządzeniami pozwalającymi na stosowanie postępowych technologii - to czynniki istotnego postępu w przemyśle, czynniki przyspieszenia tempa wzrostu produkcji i wydajności pracy.</u>
          <u xml:id="u-10.22" who="#MirosławZawadzki">Ofensywę techniczną ułatwią niewątpliwie zakupy licencji, Zakłada się, że w roku przyszłym zakupi się Ich znacznie więcej niż w roku bieżącym. Licencje, wraz z całym zespołem środków organizacyjnych, technicznych i ekonomicznych - będą jednym z elementów podnoszących ogólny poziom techniczny, ułatwią realizację nakreślonego do 1970 r. podstawowego celu: zapewnienia 60 proc. wyrobów przemysłu maszynowego parametrów technicznych uznanych na arenie międzynarodowej jako wysokie.</u>
          <u xml:id="u-10.23" who="#MirosławZawadzki">Czołowym zadaniem jest dla przemysłu ciężkiego w 1966 r., 11-procentowy wzrost produkcji artykułów kierowanych na zaopatrzenie rynku. Ich łączna wartość została określona na 32 mld zł.</u>
          <u xml:id="u-10.24" who="#MirosławZawadzki">Zwiększony wysiłek skierowany zostanie na rozszerzenie wachlarza asortymentowego i przystosowanie się producentów w pełniejszej mierze do wymagań rynku Ułatwią to niewątpliwie organizowane ośrodki rozwojowe: dla zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego, elektrotechniki i termotechniki bytowej, a także galanterii metalowej.</u>
          <u xml:id="u-10.25" who="#MirosławZawadzki">Należy podkreślić, że z dniem i stycznia 1966 r. rozszerzony zostanie do 24 miesięcy z dotychczasowych 12 miesięcy okres gwarancyjny na szereg wyrobów, w tym na niektóre typy radioodbiorników turystycznych, tranzystorowych, gramofonów elektrycznych, pralek elektrycznych, wirówek, maszyn do szycia, kuchni węglowych i gazowych, a także do 18 miesięcy - z dotychczasowych 12 - na odkurzacze, froterki, prodiże itp.</u>
          <u xml:id="u-10.26" who="#MirosławZawadzki">Planowany wzrost dostaw artykułów trwałego i powszechnego użytku, realizacja programu poprawy jakością modernizacja i podniesienie estetyki - powinny pozwolić na dalszą aktywizację sprzedaży tych wyrobów i lepsze pokrycie towarami przemysłowymi siły nabywczej ludności.</u>
          <u xml:id="u-10.27" who="#MirosławZawadzki">Główny ciężar wzrostu eksportu w latach 1966–1970 spoczywa na przemyśle maszynowym, przy czym podstawową grupę stanowią maszyny i urządzenia. Plan eksportu resortu przewiduje na rok 1966 - wzrost eksportu ogółem o 3,3 proc., w tym na kierunki dewizowo ważne - o 44 proc.; na rok 1967 - wzrost eksportu ogółem o 20,5 proc., a na kierunki dewizowo ważne - o 30,6 proc. W eksporcie na kierunki dewizowo ważne następuje, znaczne zwiększenie udziału takich grup towarowych, jak obrabiarki i narzędzia, maszyny i aparaty elektryczne, maszyny włókiennicze oraz artykuły rynkowe spada natomiast udział, taboru pływającego i kolejowego, a więc wyrobów charakteryzujących się wysoką materiałochłonnością.</u>
          <u xml:id="u-10.28" who="#MirosławZawadzki">Jak na razie, portfel zamówień na 1966 r. jest jeszcze niedostateczny, szczególnie jeśli uwzględnić cykl produkcyjny szeregu rodzajów maszyn. W związku z tym trzeba będzie, by w toku realizacji planu producenci dołożyli maksymalnych wysiłków dla skrócenia terminów dostaw. Realizacja zadań wymagać będzie aktywizacji i mobilizacji sił nie tylko ze strony przemysłu, lecz także handlu zagranicznego.</u>
          <u xml:id="u-10.29" who="#MirosławZawadzki">Coraz większą rolę w rozwoju naszego eksportu na rynki kapitalistyczne będą odgrywać umowy o współpracy kooperacyjnej. Kilka tego typu umów zawarliśmy w roku bieżącym, prowadzimy na ten temat dalsze rozmowy.</u>
          <u xml:id="u-10.30" who="#MirosławZawadzki">Dla aktywizacji eksportu, przy współpracy handlu zagranicznego, prowadzone będą prace nad dalszą poprawą jakości produkcji eksportowej; doprowadzeniem do synchronizacji zainteresowania wysokim, opłacalnym eksportem zarówno producentów; jak też central eksportujących. Będą prowadzone prace nad uprzywilejowaniem załóg zwiększających eksportD</u>
          <u xml:id="u-10.31" who="#MirosławZawadzki">Wydatki na inwestycje założono na rok 1966 na poziomie 16 mld zł; tj. o 3 proc. wyższym w porównaniu z 1965 r. Na przemysł maszynowy kieruje się 7,4 mld zł, na hutnictwo - 8,6 mld zł. 91 proc. nakładów wydatkuje się na inwestycje kontynuowane. Resort zmierza, by możliwie najwięcej środków kierować na wyposażenie fabryk w nowoczesne środki produkcji. Zatrudnienie wzrosło w przemyśle ciężkim w 1965 r. w stopniu wyższym niż to zakładał plan. Znalazło to ujemne odbicie we wskaźniku wzrostu wydajności pracy. Równocześnie w niektórych zakładach nie nastąpił planowany wzrost średniej płacy. Są to zjawiska niekorzystne. W tej sytuacji zadania w dziedzinie zatrudnienia w roku przyszłym są ostrzejsze; zakłada się przede wszystkim; że wzrost produkcji musi być pokryty głównie przez wzrost wydajności pracy.</u>
          <u xml:id="u-10.32" who="#MirosławZawadzki">Oceniając ogólnie, plan na 1966 r. dla przemysłu ciężkiego nie jest łatwy. Wytyczne przekazano już zjednoczeniom. Również aktyw resortu i zjednoczeń otrzymał odpowiednie wskaźniki i zadania związane z rozbiciem planu na przedsiębiorstwa. Zakłady powinny otrzymać planowane na rok przyszły zadania jeszcze w ciągu bież. miesiąca. W grudniu zakładowe plany powinny rozpatrzyć konferencje samorządu robotniczego fabryk.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>