text_structure.xml 24.3 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#MarekMarkiewicz">Dzisiejsze posiedzenie Komisji jest poświęcone zbadaniu opinii na temat skarg i wniosków rozpatrywanych przez Trybunał Konstytucyjny.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#MarekMarkiewicz">Pierwsza sprawa dotyczy skargi konstytucyjnej pana Mariana Kozłowskiego o stwierdzenie niezgodności art. 5 Kodeksu cywilnego z art. 2, art. 20, art. 32 ust. 1, art.45 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to sprawa oznaczona sygnaturą akt SK. 5/99, której sprawozdawcą na posiedzeniu podkomisji była posłanka Teresa Liszcz. Również została wyznaczona jako poseł sprawozdawca na dzisiejsze posiedzenie komisji, lecz jest nieobecna.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#MarekMarkiewicz">Jak informuje pan M. Kozłowski, sądy cywilne wszystkich instancji rozstrzygnęły jego sprawę na podstawie art. 5 Kodeksu cywilnego, co wskazuje, iż art. 5 jest sprzeczny z przepisami Konstytucji. Natomiast Biuro Legislacyjne oraz Biuro Studiów i Ekspertyz uważają powyższe zarzuty i skargi za nieuzasadnione.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#MarekMarkiewicz">Na posiedzeniu podkomisji posłowie stwierdzili, iż należy zwrócić uwagę na tę sprawę, gdyż jednocześnie pojawia się problem stosowalności bądź niestosowalności art. 5 i terminów w nim użytych jako samodzielnej podstawy rozstrzygnięcia, na co skarżący nie zwraca bezpośrednio uwagi.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#MarekMarkiewicz">W sprawie wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, w zakresie, w jakim zawiera on w odniesieniu do paliw gazowych, energii energetycznej i ciepła upoważnienie dla ministra gospodarki do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach, z art. 76 i art. 92 ust. 1 Konstytucji, podkomisja wskazała jako referenta pana posła Aleksandra Bentkowskiego.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#MarekMarkiewicz">Problem sprowadza się do pytania: czy nakaz zawarty w Konstytucji jest właściwy, by rozporządzenia były wydawane na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie. Czy w sprawie taryf i zasady rozliczania opłat za paliwa, które oparte zastały na rozporządzeniu, nie zachodzi sytuacja - jak twierdzi Rzecznik Praw Obywatelskich - że aczkolwiek delegację zawarto w ustawie, to jednak prawo energetyczne nie ma ogólnych zasad, na których te taryfy mają być opracowywane. Podkomisja zdecydowała, ażeby upoważnić referenta do obrony ustawy w tym zakresie, w jakim ją sformułowano - art. 46 ust. 1, ze wskazaniem, że przy ustalaniu wysokości taryf zapewne chodzi o nadużycie nie ustawy, a rozporządzenia.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#MarekMarkiewicz">Kolejna sprawa dotyczy wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie niezgodności z Konstytucją art. 40 ust. 1 ustawy o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej. Rzecznik zarzuca naruszenie zakazu dyskryminacji kobiet przez wprowadzenie w ustawie obowiązku wydawania zezwoleń dla kobiet kierujących aptekami po ukończeniu określonego wieku. Podkomisja uznała, że wniosek jest uzasadniony.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#MarekMarkiewicz">Ostatnia kwestia dotyczy wniosku Prezydenta RP o stwierdzenie zgodności z Konstytucją RP ustawy z dnia 4 marca 1999 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych innych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Problem dotyczy pozbawienia uprawnień kombatanckich funkcjonariuszy aparatu Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, zajmujących się nadzorem nad organami bezpieczeństwa.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#MarekMarkiewicz">Druga sprawa, którą kwestionuje Prezydent, to wykreślenie zapisów o możliwości dowiedzenia, że w związku z pełnieniem tej funkcji nie doszło do naruszenia praw obywatelskich. Kwestię tę zreferuje pan poseł Jan Piątowski. Podkomisja przyjęła założenie, że zgodnie z wnioskiem przedstawionym przez referenta i znajdującym oparcie w opinii Biura Legislacyjnego, będzie bronić zapisu w ustawach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#JanPiątkowski">Prezydent RP wystąpił z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie konstytucyjności ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, której zarzucił niezgodność art. 1 pkt 1–3a, art. 2 i art. 32 Konstytucji RP oraz art. 1 pkt 3b, art. 32 Konstytucji RP.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#JanPiątkowski">Art. 1 pkt 1a ustawy zmieniającej stanowi, iż uprawnienia kombatanckie nie przysługują osobie, która w latach 1944–56 była funkcjonariuszem organów bądź jednostek organizacyjnych Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, do których właściwości rzeczowej, terenowej i centralnej należał nadzór nad Urzędami Bezpieczeństwa, Służbą Bezpieczeństwa i Informacją Wojskową, a także nadzorującymi je komórkami jednostek zwierzchnich, o czym mówi art. 21 ust. 2 pkt 4a ustawy o kombatantach, nadzór nad organami prokuratury, Prokuratury Wojskowej, sądownictwem powszechnym i wojskowym, służbą więzienną (art. 21 ust. 2 pkt 4b ustawy), zadaniami śledczymi i operacyjnymi wykonywanymi poza strukturami Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP (art. 21 ust. 2 pkt 4c ustawy).</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#JanPiątkowski">Zdaniem wnioskodawcy (Prezydenta RP) posłużenie się przez ustawodawcę ogólną kategorią organów bądź jednostek organizacyjnych Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej prowadzi w konsekwencji do utraty uprawnień kombatanckich także przez te osoby, które nie wykonywały zadań polegających na sprawowaniu nadzoru nad wymienionymi instytucjami. W przekonaniu Prezydenta RP narusza to zasadę demokratycznego państwa prawnego, wyrażoną w art. 2 Konstytucji. Ponadto podważa ona bezpieczeństwo prawne obywateli, zaufanie do stanowionego przez państwo prawa oraz nie dotrzymuje wymogu dostatecznej określoności norm prawnych dotyczących praw obywateli. Jest także sprzeczna z zasadą równości wobec prawa, wyrażoną w art. 32 Konstytucji.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#JanPiątkowski">Niezgodność zaś art. 1 pkt 3b zaskarżonej ustawy z art. 2 Konstytucji RP, w ocenie Prezydenta polega na tym, iż na skutek uchylenia przez ustawę nowelizującą pkt 2 tego art. kombatanci, którzy byli pracownikami Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej pozbawieni zostali jakiejkolwiek możliwości udowodnienia, że pełniąc w tych instytucjach służbę wykonywali zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP, co wprowadza zasadę odpowiedzialności zbiorowej. Uprawnienie to zostało zachowane w ustawie dla tych kombatantów, którzy pracowali w organach Służby Bezpieczeństwa, lecz byli wprowadzeni tam przez podziemie. W związku z tym zarzuca się nierówność traktowania jednych kombatantów w stosunku do drugich.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#JanPiątkowski">Ustosunkowując się do zarzutów Prezydenta należy stwierdzić, że uprawnienia kombatanckie zawarte w przepisach ustawy z 24 stycznia 1991 r. mają charakter przywileju za szczególne zasługi dla Polski. Ustawodawca zatem ma prawo wyjątkowego ich przyznawania, aby w ten sposób zrekompensować doznane krzywdy i prześladowania. Może też ich pozbawić, gdy uzna, iż uprawnienia te zostały niesłusznie nabyte. Zgodnie bowiem z treścią preambuły do ustawy o kombatantach, prawo do korzystania z uprawnień kombatanckich przysługuje wszystkim obywatelom Polski, którzy walczyli o suwerenność i niepodległość ojczyzny z narażeniem na represje. Jednocześnie stwierdzono, że komunistyczny aparat represji był winny m.in. cierpień zadawanych wielu obywatelom państwa polskiego ze względów narodowościowych, politycznych i religijnych. Tym samym ustawodawca mógł przyjąć, że zasługi związane z okresem wojny lub poniesione represje, znajdujące wyraz w postaci społecznego uznania w formie szczególnych uprawnień, mogą zostać przekreślone w wypadku działania na szkodę interesów narodu i państwa polskiego, co miało miejsce w znowelizowanej ustawie. Przedstawiony pogląd uzasadnia stanowisko, iż ustawodawca może ocenić negatywnie dokonane wcześniej rozwiązania legislacyjne. Z samego faktu pozbawienia uprawnień kombatanckich nie można wywodzić, że - jak wskazuje wnioskodawca - została naruszona zasada demokratycznego państwa prawnego i podważona zasada bezpieczeństwa prawnego obywateli oraz zaufania do ustanowionego przez państwo prawa. Zasady te mają charakter względny, ponieważ są przywilejami. Przywileje to nie to samo co prawa i wolności obywatelskie, których treści i zakres ingerencji ustawodawcy zostały określone w ścisłych konstytucyjnych granicach. Niezasadnie zatem Prezydent powołując się na konstytucyjny wymóg dostatecznej określoności wywiedziony z art. 2 Konstytucji twierdzi, iż pozbawienie uprawnień kombatanckich jest wkroczeniem w sferę praw i wolności obywatelskich, skoro są to przywileje, a nie prawa obywatelskie.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#JanPiątkowski">Podstawę do zakwestionowania określonej regulacji w związku z niedopełnieniem konstytucyjnego wymogu dostatecznej określoności stanowić mogą przepisy dotyczące zakazów i nakazów adresowanych do obywateli, a nie przywilejów, z którymi mamy do czynienia w omawianej ustawie. Zasadnicze znaczenie dla oceny zakwestionowanego przepisu ma zasada równości wobec prawa wyrażona w art. 32 Konstytucji. Konstytucja w art. 32 ust. 32 zakazuje dyskryminowania kogokolwiek w życiu politycznym i społecznym lub gospodarczym bez jakiejkolwiek przyczyny. Nie oznacza to jednak zakazu różnicowania określonych podmiotów. Musi być jednak ono oparte na uzasadnionych, czyli sprawiedliwych kryteriach. A zatem przy badaniu konstytucyjności zakwestionowanego przepisu istotna jest analiza przyjętego kryterium zróżnicowania, pozwalająca stwierdzić, czy jego wprowadzenie jest merytorycznie uzasadnione. Nie wolno bowiem tworzyć prawa różnicującego sytuację prawną podmiotów, których sytuacja faktyczna jest taka sama. Można różnicować przywileje, nie dyskryminując nikogo. Powyższą tezę wypowiedział Trybunał Konstytucyjny w wyroku w sprawie SK 15/93, 8/94, 6/95. Dotychczasowa ustawa o kombatantach w zakresie zasad orzekania o uprawnieniach kombatanckich w art. 21 ust. 4 stanowi, iż uprawnienia te nie przysługują osobie, która pełniła służbę bądź była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji, w aparacie bezpieczeństwa publicznego poza strukturami Służby Bezpieczeństwa, Urzędów Bezpieczeństwa lub Informacji Wojskowej, jeżeli wykonywała działalność śledczą i operacyjną związaną bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#JanPiątkowski">Zakwestionowany przepis rozszerza jedynie krąg wymienionych w powyższych trzech ustawach osób, o te, które były funkcjonariuszami organów, bądź jednostek organizacyjnych Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, do których właściwości rzeczowej należał nadzór nad wymienionymi wyżej instytucjami, bądź nad określonymi zadaniami wymienionymi w trzech punktach dotychczasowego brzmienia ustawy. Rozszerzono więc zakres osób nie mogących korzystać z przywilejów, które wprowadza ustawa. Porównanie dotychczasowej regulacji z przepisem dodanym przez ustawę nowelizującą wskazuje, że ustawodawca do działań na szkodę interesów państwa polskiego włączył także nadzór nad tymi działaniami. Zgodnie z przywołaną przez Prezydenta definicją nadzoru do środków nadzoru zalicza się nie tylko żądanie informacji, ale uzgodnienie treści oraz zarządzanie zastępcze tej informacji. Pozostałe elementy składające się na treść kryterium, takie jak: funkcjonariusz oraz organ bądź jednostka organizacyjna partii, pozwalają ustalić wystarczająco precyzyjnie krąg osób nimi objętych. Nieuzasadniony jest zarzut Prezydenta, że cecha, którą ustawodawca przyjął za podstawę kryterium pozbawienia uprawnień kombatanckich ma najwyższy stopień ogólności. Z kręgu osób uprawnionych zostali wyłączeni funkcjonariusze, a nie osoby pracujące w organach bądź jednostkach organizacyjnych partii, do których właściwości należał nadzór. Kryterium to nie może być stosowane do osób pełniących wyłącznie funkcje pomocnicze, np. sekretarek, maszynistek.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#JanPiątkowski">Termin funkcjonariusz określa osobę, której powierzono realizację funkcji władczych. Ponadto zaskarżony przepis dotyczy tylko funkcjonariuszy pracujących w określonych w ustawie strukturach organizacyjnych partii, a nie wszystkich funkcjonariuszy partii. Zauważyć przy tym należy, że istnieją pewne granice doboru i uściślania kryteriów przy formułowaniu prawa, ponieważ im bardziej próbuje się uściślić kryterium, tym trudniejsze może być ustalenie, kto spełnia wymagania przewidziane przez przepisy prawa. Takie stanowisko reprezentuje pan Stanisław Biernat w głosie do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 1994 r. oraz z dwóch następnych orzeczeń.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#JanPiątkowski">Kolejna sprawa wymaga łącznego ustosunkowania się do zarzutu podniesionego przez wnioskodawcę w stosunku do obu zaskarżonych przepisów, a mianowicie wprowadzenie odpowiedzialności zbiorowej. Pozbawienie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 4d ustawy o kombatantach funkcjonariuszy wymienionych wcześniej partii, jak również uchylenie pkt 2 ust. 3, mówiącego o tym, że te osoby nie mogą przedstawić dowodów, które by je usprawiedliwiały, powoduje, iż zgodnie z art. 26 tracą możliwość odwołania się z wyjątkiem inwalidów (art. 12). Do powyższych uprawnień ustawa zalicza dodatek kombatancki, wraz z którym tracą nieodpłatną opiekę lekarską oraz ulgę. Skutek pozbawienia uprawnień kombatanckich polega zatem na odebraniu przywilejów mających z reguły formę pieniężną i nie wiąże się z żadnymi represjami bądź ograniczeniami w relacji do pozostałych obywateli. Skoro na skutek odebrania uprawnień kombatanckich osoba dotychczas z tego korzystająca jest traktowana tak jak każdy obywatel, nie można mówić o odpowiedzialności zbiorowej. Ustawodawca uchwalając pkt 2 tego art. stwierdził, iż sama praca bądź służba w organach, które zostały przez Sejm ocenione jako organizacje zbrodnicze, jest podstawą pozbawienia prawa do uprawnień kombatanckich. Uzasadnienie to jest zgodne z poglądem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 lutego 1994 r., że współpraca z organami represji nastawionymi na zwalczanie polskich ruchów niepodległościowych, musi być oceniana negatywnie bez względu na to, o jakie stanowiska i jaki charakter zatrudnienia chodzi. Skoro sam fakt pracy w organach represji przesądza o pozbawieniu uprawnień kombatanckich, przepis umożliwiający przedłożenie dowodów o niewykonywaniu zadań związanych ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP, nie znajduje racjonalnego uzasadnienia.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#JanPiątkowski">W świetle celu i zasadniczej treści ustawy oraz przedstawionego poglądu Trybunału Konstytucyjnego powyższe dowody nie mogą prowadzić do wykazania, iż uprawnienia kombatanckie przysługują tym osobom. Zatem sytuacja faktyczna osób, których dotyczyła treść uchylanego przepisu, zakwestionowanego przez Prezydenta i ciągle obowiązującego, nie jest taka sama. Dlatego też ustawodawca nie naruszył konstytucyjnego zakazu zróżnicowania prawnego podmiotów, których stan faktyczny jest jednakowy. W takiej sytuacji zarzuty Prezydenta są niesłuszne.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#JanPiątkowski">Osoba, która została pozbawiona uprawnień kombatanckich zachowuje możliwość odwołania, czyli ponownego rozpatrzenia sprawy, o czym informuje paragraf 8 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 września 1997 r. Może również wystąpić na drogę sądową, do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. Pozbawienie możliwości dowodzenia nie pozbawia osoby możliwości zaskarżenia decyzji i skierowania sprawy na drogę sądową.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#JanPiątkowski">Proponuję, aby Komisja umożliwiła mi przedstawienie wniosku przed Trybunałem Konstytucyjnym następującej treści: Art. 1 pkt 3a ustawy z dnia 4 marca 1999 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#JanPiątkowski">Natomiast drugi zarzut dotyczący art. 1 pkt 3b wymienionej ustawy - według podkomisji - nie jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#StanisławIwanicki">Nie ma możliwości odwołania się do Trybunału Konstytucyjnego, gdyż ten już raz wypowiedział się w danej sprawie. Stwierdził wówczas, iż organizacje takie, jak: Służba Bezpieczeństwa, Urząd Bezpieczeństwa oraz Informacja Wojskowa nie powinny być w całości brane pod rozwagę jako aparat represji. Jestem przeciwny wnioskowi traktowania funkcjonariuszy powyższych urzędów jednakowo. Byłoby to bowiem niespójne z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego oraz z nowelizacją ustawy, która została dokonana w 1997 r. na tle pierwszego orzeczenia Trybunału w tej sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#MarekDyduch">O równym traktowaniu wszystkich obywateli wobec prawa można mówić wtedy, gdy pozbawia się ich uprawnień konstytucyjnych. Natomiast ustawa kombatancka dotyczy przywilejów. Skoro ustawodawca nadał przywileje określonej grupie obywateli, może je z określonych powodów również odebrać. Dlatego trudno jest mówić o nierównym traktowaniu obywateli wobec prawa odnosząc się do postanowień Konstytucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#JanPiątkowski">Przywileje są nadawane za określone działania, które osoby podejmowały w czasie działań wojennych lub powojennych. Kwestia ta jest w ustawie rozstrzygnięta. Każdy, kto z poszczególnych tytułów zapisanych w ustawie otrzymuje owe uprawnienia, może być ich pozbawiony za udział w Służbach Bezpieczeństwa. Wówczas żadna z osób nie otrzyma uprawnień kombatanckich.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#JanPiątkowski">Jeżeli ktoś będąc w aparacie represji, udowodni, że nie brał udziału w zwalczaniu osób niepodległościowych, ma szansę na przyznanie mu uprawnień kombatanckich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#StanisławIwanicki">Proponowali państwo, aby powołać podkomisję, która uregulowałaby wszystkie sprawy. Dlatego prosiłbym, aby dyskusje merytoryczne odbywały się we wszystkich szczegółach na forum podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#MarekDyduch">Czy stwierdzenie, że uprawnienia kombatanckie są zaliczane do przywilejów, a nie praw, jest rzeczywiście uzasadnione?</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#MarekDyduch">Pan poseł Piątkowski wspomniał, iż można odwołać się do sądu, ale czy zgodne jest to z konstrukcją przywileju?</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#MarekDyduch">W art. 19 Konstytucji orzeczone jest, że obowiązkiem RP jest otoczenie opieką ludzi zasłużonych przy odzyskaniu niepodległości. W 1998 r., gdy rozpatrywano pierwsze sprawy kombatantów, również nie określono kryteriów przywilejów. Czy na podstawie referatu pana Piątkowskiego można określić krąg osób sprawujących nadzór w aparacie partyjnym nad organami bezpieczeństwa?</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#MarekDyduch">Czy rzeczywiście to kryterium zastosowane w ustawie i kwestionowane przez Prezydenta jest uzasadnione?</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#MarekDyduch">Prosiłbym o wskazanie funkcji, jakie pełniły osoby, które mają zostać pozbawione przywilejów kombatanckich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#JanPiątkowski">Ustawa nie powinna zbyt szczegółowo regulować funkcji, jakie były pełnione w organach Polskiej Partii Robotniczej czy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ustawodawca celowo określił je w miarę ogólnie. Jak wiadomo w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w komitecie np. wojewódzkim pracowali sekretarze partii, będący odpowiedzialni za wymiar sprawiedliwości lub urzędy bezpieczeństwa. Oczywiste jest, iż takie osoby nie powinny korzystać z przywilejów kombatanckich. Konstytucja reguluje prawa, obowiązki i przywileje. Jeżeli prawa i obowiązki są uregulowane, to ich pozbawienie byłoby sprzeczne z konstytucją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#KazimierzDziałocha">Pamiętajmy, iż nie wyprowadza się praw i wolności obywateli tylko z rozdziału 2 Konstytucji. Trybunał i ustawodawstwo Sejmu czyni to także z rozdziału 1. A przecież art. 19 zawarty jest w rozdziale 1. Są w nim przepisy, które pozwalają na określenie podmiotowych praw obywatela.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#StanisławIwanicki">Przejdźmy już do rozstrzygnięć. Zgodnie z propozycją podkomisji proponuję, aby skargę konstytucyjną pana Mariana Kozłowskiego o stwierdzenie niezgodności art. 5 Kodeksu cywilnego z art. 2, art. 20, art. 32, ust.1, art. 45 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP, zreferowała pani posłanka Teresa Liszcz na najbliższym posiedzeniu.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#StanisławIwanicki">Kolejna sprawa to wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, w zakresie w jakim zawiera on w odniesieniu do paliw gazowych, energii energetycznej i ciepła upoważnienie dla ministra gospodarki do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach, z art. 76 i art. 92 ust. 1 Konstytucji. Podkomisja wyraziła negatywną opinię dla powyższego wniosku. Komisja aprobuje opinię podkomisji.</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#StanisławIwanicki">Trzecia kwestia dotyczy wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie niezgodności z Konstytucją art. 40 ust. 1 o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej. Zgodnie z sugestią podkomisji, aby wniosek ten uwzględnić, komisja przyjmuje takie samo stanowisko.</u>
          <u xml:id="u-10.3" who="#StanisławIwanicki">Ostatnia sprawa związana jest z wnioskiem Prezydenta RP o stwierdzenie niezgodności ustawy z dnia 4 marca 1999 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych innych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Opinia podkomisji jest negatywna dla wniosku Prezydenta.</u>
          <u xml:id="u-10.4" who="#StanisławIwanicki">Przegłosujemy ten wniosek. Kto jest za przyjęciem stanowiska podkomisji o negatywnej opinii dla wniosku Prezydenta RP? 9 osób. Kto jest przeciwny? 3 osoby. Kto się wstrzymał od głosu? 2 osoby. A zatem przyjęliśmy opinię podkomisji.</u>
          <u xml:id="u-10.5" who="#StanisławIwanicki">Na tym zamykam posiedzenie Komisji. Dziękuję państwu.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>