text_structure.xml
12.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#">Dnia 28 listopada 1966 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod kolejnym przewodnictwem posłów: Józefa Kuleszy (PZPR), Stanisława Cieślaka (ZSL) i Wiktora Obolewicza (PZPR), rozpatrzyła projekt ustawy o budżecie państwa na rok 1967 w częściach dotyczących: Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Państwowej Komisji Cen.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#">W obradach udział wzięli: Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Stefan Jędrychowski, zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania - Zbigniew Januszko, dyrektor Instytutu Planowania - prof. Józef Pajestka, przedstawiciele Państwowej Komisji Cen z prezesem - Juliuszem Strumińskim, dyrektor departamentu w Najwyższej Izbie Kontroli - Aleksander Ivanka oraz dyrektor generalny w Ministerstwie Finansów - Ludwik Pawłowski.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#">Komisja wybrała na sprawozdawców:</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#">- projektu uchwały o Narodowym Planie Gospodarczym na rok 1967 i podstawowych założeniach na rok 1968 oraz projektu ustawy o budżecie państwa na rok 1967 - posła Stanisława Cieślaka (ZSL) - sprawozdania Rady Ministrów z wykonania planu i budżetu w roku 1965 i wniosku Najwyższej Izby Kontroli w przedmiocie absolutorium dla rządu za ten okres - posła Tadeusza Jańczyka (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#">Projekt budżetu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów na rok 1967 zreferował poseł Igor Łopatyński (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#">Wydatki budżetowe Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oparte są na zasadzie utrzymania stanu etatów na poziomie roku bieżącego. Wzrost w wydatkach inwestycyjnych uzasadniony jest wyposażeniem nowo powołanego Centrum Obliczeniowego (zakup i montaż maszyny elektronicznej „Mińsk-22”) które rozwinie w roku 1967 pełną działalność.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#">Prace Komisji Planowania koncentrować się będą w przyszłym roku - oprócz przygotowania projektu Narodowego Planu Gospodarczego na lata 1968-1969 - na opracowaniu planu perspektywicznego do roku 1985, analizie wykonania planu za rok 1966, na bieżących analizach sytuacji gospodarczej kraju oraz analizach programów rekonstrukcji organizacyjno-technicznej poszczególnych branż i regionów, a także generalnych założeń inwestycyjnych.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#">W pracach nad NPG na lata 1968-1969 zakłada się pełne merytoryczne włączenie przedsiębiorstw do procesu planowania w okresie wcześniejszym niż to miało miejsce dotychczas. Zasadnicza dyskusja w przedsiębiorstwach i ich jednostkach nadrzędnych na temat założeń planu przesunie się z końca roku w zasadzie na koniec II kwartału. Istotne jest, iż wszystkie przedsiębiorstwa włączone zostaną do procesu planowania już w fazie początkowej. Obok projektów planu lub wniosków do zamierzeń jednostek nadrzędnych, przedsiębiorstwa opracowywać będą również propozycje alternatywne.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#">Ministerstwa, prezydia WRN i zjednoczenia rozpatrzą i dokonają wyboru najbardziej efektywnych rozwiązań spośród zgłoszonych przez przedsiębiorstwa alternatyw.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#">Zamierza się usprawnić tryb współpracy pomiędzy administracją gospodarczą a samorządem robotniczym. Zmierzać się będzie do znacznego zwiększenia udziału samorządu robotniczego w opracowywaniu projektów planów lub wniosków przedsiębiorstw oraz skoncentrowania uwagi samorządu na wykorzystanie istniejących w przedsiębiorstwach rezerw, a także na racjonalne kształtowanie zadań i środków w ramach poszczególnych komórek organizacyjnych przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#">Zgodnie z uchwałami IV Plenum KC PZPR, zapowiadane są istotne zmiany w metodach planowania. Przede wszystkim rozwinięte i udoskonalone mają być zasady planowania dwuletniego, zwłaszcza w zakresie inwestycji, budownictwa oraz rozwoju techniki, zasady tworzenia rezerw niezbędnych dla uniezależnienia przebiegu realizacji planu od zmieniających się warunków; zwiększy się elastyczność planowania poprzez dalsze zmniejszenie ilości i szczegółowości wskaźników dyrektywnych; umocniona będzie rola wskaźników rentowności lub stopy zysku jako zasadniczych wskaźników o charakterze syntetycznym, rozszerzy się zakres stosowania cen fabrycznych, które powinny służyć również celom planowania produkcji i kosztów.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#">Zasady planowania zatrudnienia, wydajności pracy i płac oparte mają być o nowe mierniki produkcji, przy jednoczesnym dążeniu do stworzenia nowego miernika syntetycznego, umożliwiającego agregowanie wielkości wyrażonych w poszczególnych miernikach branżowych.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#">Rozwinięte będą zasady planowania wartościowego w handlu zagranicznym zarówno w zakresie zadań eksportowych ministerstw, jak i limitów importowych dla ministerstw lub głównych użytkowników towarów importowanych.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#">Pogłębiona będzie zasada planowania inwestycji w oparciu o zadania rzeczowe, jak i metodyka planowania inwestycji zjednoczeń.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#">Rozszerzone będą analizy ekonomiczne w zakresie efektywności handlu zagranicznego, inwestycji, nowej techniki oraz kosztów własnych.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#">Do głównych zadań Instytutu Planowania w roku przyszłym zaliczyć należy w dziedzinie technik programowania matematycznego - m. in. dalsze ulepszanie metody analiz proporcji planów 5-letnich i rocznych, szczególnie z punktu widzenia międzydziałowej i międzygałęziowej efektywności nakładów inwestycyjnych. W dziedzinie analiz spożycia główny nacisk położony zostanie na opracowanie prognozy struktury spożycia na okres planu perspektywicznego, z uwzględnieniem kryteriów jej optymalizacji.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#">Szerzej rozwijane będą, zapoczątkowane w br., takie prace jak: opracowanie wniosków dotyczących usprawnienia metod i trybu sporządzania rocznych planów gospodarczych, m. in. przy pomocy elektrycznej techniki przetwarzania danych; dokonywane będą opracowania analityczne związane z rozwojem rolnictwa.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#">Centrum Obliczeniowe, którego urządzenia uruchomione mają być w II półroczu 1967 r., zajmować się będzie obliczeniami matematycznymi dla potrzeb prac prowadzonych przez Instytut Planowania oraz przetwarzaniem Informacji dla poszczególnych odcinków prac Komisji Planowania. Centrum prowadzić będzie również prace o charakterze bardziej długofalowym, związane z jednolitym w przyszłości systemem informacji gospodarczych. Prace te koordynowane mają być z innymi instytucjami i resortami, w których szerzej wprowadza się nowoczesną technikę obliczeniową.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Wiktor Obolewicz (PZPR), Ewa Trojanowska (bezp.), Leon Kasman (PZPR), Stanisław Kozioł (ZSL) Feliks Starzec (ZSL), Władysław Kuszyk (PZPR), Zdzisław Siedlewski (SD), Tomasz Malinowski (ZSL), Ryszard Reiff (bezp. „PAX”), Józef Łastowski (PZPR), Eugeniusz Witek (ZSL), Stanisław Cieślak (ZSL); dodatkowych wyjaśnień udzielili: z-ca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Zbigniew Janoszko, dyrektor Instytutu Planowania - prof. Józef Pajestka i przewodniczący Komisji Planowania Stefan Jędrychowski.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#">W dyskusji wskazywano m. in., że w związku z ewolucją metod planowania, pożądane byłoby skodyfikowanie zasad planowania, realizowanych obecnie na podstawie uchwał lub instrukcji. W ramowej, znowelizowanej ustawie o planowaniu gospodarczym powinny znaleźć się główne elementy: jak rola ministerstw i zjednoczeń w dziedzinie planowania oraz rola planów alternatywnych.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#">Podkreślano konieczność udoskonalenia metodyki przekazywania wskaźników planu przez zjednoczenia do przedsiębiorstw. Dyskutanci wskazywali, że ograniczenie ilości wskaźników dyrektywnych w skali centralnej często nie znajduje jeszcze wyrazu w stosunkach zjednoczenie-przedsiębiorstwo.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#">Pogłębienia wymaga - zdaniem posłów - metodologia planowania w samym przedsiębiorstwie; doprowadzenia rachunku ekonomicznego do wszystkich ogniw produkcyjnych - zgodnie z zaleceniami VII Plenum KC PZPR; udoskonalenia systemu zaopatrzenia i zbytu oraz informacji ekonomicznej w tym zakresie; bardziej sprawnego powiązania trzech ogniw, jakimi są zjednoczenie, przedsiębiorstwo i odbiorca. Niezbędne jest również lepsze przystosowanie systemu bodźców do realizacji zamierzeń w dziedzinie wzrostu wydajności pracy.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#">Wiele uwagi poświęcono w dyskusji zagadnieniom eksperymentów gospodarczych, ich wynikom i upowszechnieniu. Wskazywano, że podjęcie eksperymentu w kilku przedsiębiorstwach jednej branży nasuwa konieczność, aby - w czasie trwania eksperymentu - w pozostałych przedsiębiorstwach tej branży doprowadzić niezbędne elementy organizacji do tego poziomu, od którego uzależnione było podjęcie eksperymentu w wybranych zakładach; zapobiegłoby to stracie czasu w upowszechnieniu eksperymentu w całej branży.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#">Podnoszono konieczność pogłębienia koordynacji w opracowywaniu regionalnych planów gospodarczych pomiędzy jednostkami planistycznymi a organami prezydiów rad narodowych.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#">Postulowano skorygowanie systemu sporządzania planów gromadzkich w tym kierunku, aby ludność wiejska mogła współdziałać w kształtowaniu tych planów w czasie wolnym od prac polowych. Postulowano też przeciwdziałanie rozpraszaniu działalności inwestycyjnej na wsi.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#">Komisja przyjęła projekt budżetu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów na rok 1967 w brzmieniu przedłożenia rządowego.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#">Projekt budżetu Państwowej Komisji Cen na 1967 r. przedstawił poseł Jan Dziemba (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#">Uchwały IV Plenum KC PZPR określiły główne kierunki zmian zarówno w polityce, jak i w systemie ustalania cen w latach 1966-1970. Celem tych zmian jest lepsze wykorzystanie cen jako dźwigni ekonomicznej i narzędzia planowania i zarządzania naszą gospodarką.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#">Referent podkreślił, że ogólne tendencje w zakresie polityki uznać należy za odpowiadające naszym stosunkom gospodarczym i regulujące w sposób właściwy wzrost spożycia i produkcji - w kraju.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#">W dyskusji zabrali głos posłowie: Bolesław Bednarek (PZPR), Jan Kołder (PZPR), Igor Łopatyński (PZPR), Władysław Kuszyk (PZPR), Wiktor Obolewicz (PZPR). Dodatkowych wyjaśnień udzielił Prezes Państwowej Komisji Cen - Juliusz Strumiński.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#">W dyskusji postulowano, aby przy zmianach cen podejmować decyzje po głębokich analizach, po gruntownym zbadaniu przewidywanych skutków tych postanowień, aby nie zachodziła potrzeba zbyt częstych zmian tych decyzji (jak to miało miejsce np. przy podwyżce cen ryb). Zwracano również uwagę na potrzebę uproszczenia procedury i skrócenie terminów zatwierdzania cen na nowe wyroby. Postulowano zaostrzenie walki z wszelkimi próbami ukrytego podwyższania cen.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#">Zwrócono uwagę na konieczność pogłębienia badań skutków i wpływu, jaki wywierają zmiany cen na kształtowanie się budżetów rodzinnych.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#">Komisja przyjęła projekt budżetu Państwowej Komisji Cen na 1967 r. w brzmieniu przedłożenia rządowego.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>