text_structure.xml
8.38 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Otwieram posiedzenie połączonych Komisji: Spraw Zagranicznych i Gospodarki. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, w którym rozpatrzymy w pierwszym czytaniem rządowy projektu ustawy o ratyfikacji Konwencji o kontroli i cechowaniu wyrobów z metali szlachetnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 15 listopada 1972 r. /druk nr 3512/. O zabranie głosu proszę prezesa Głównego Urzędu Miar Włodzimierza Sanockiego, do którego zwracam się z prośbą, o krótkie podanie najważniejszych informacji na temat Konwencji.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PrezesGlownegoUrzeduMiarWlodzimierzSanocki">Natura przedmiotu omawianej Konwencji należy do dość specyficznych, ponieważ dotyczy ona obrotu wyrobami z metali szlachetnych i gwarancji zawartości kruszcu dla nabywców tych wyrobów. Każde państwo ma własny system kontroli i potwierdzania zawartości kruszcu w wyrobach jubilerskich. Niestety, nawet w krajach europejskich nie wypracowano jednolitego systemu działania w tej mierze. W większości państw stosuje się procedurę potwierdzania zawartości kruszcu za pomocą tzw. strony trzeciej czyli urzędu lub upoważnionej instytucji, która w imieniu państwa potwierdza zawartość kruszcu nabiciem określonej cechy na wyrobie. Część państwa dopuszcza system deklaratywności producenta, który za pomocą swojego znaku potwierdza zawartość metalu szlachetnego w wyrobie. Ten niejednolity system sprawia, iż nie wszystkie państwa honorują wzajemnie wszystkie cechy pozwalające ustalić ilość kruszcu w wyrobach jubilerskich. Skutkiem tego jest, iż wyrób potwierdzony urzędowo np. w Polsce musi zostać ponownie zbadany w innym kraju. Ten stan rzeczy na dłuższą metę jest nie do przyjęcia dla wielu państw, dlatego postanowiły one rozwiązać ten problem za pomocą podpisania odpowiedniego porozumienia przyjmującego pewne standardy działania, polegające na znakowaniu towarów wspólną, ustaloną w Konwencji cechą. Tym samym wyrób oznaczony odpowiednią cechą w kraju członkowskim Konwencji będzie dopuszczony do obrotu w innym państwie będącym jej sygnatariuszem. Takie postępowanie, z punktu widzenia ułatwiania obrotu wyrobami z metali szlachetnych, jest zasadne w Polsce, ponieważ w naszym kraju przeważa eksport wyrobów jubilerskich nad importerem. Dotyczy to przede wszystkim srebra, a także przedmiotów wytworzonych z połączenia bursztynu i srebra. Mamy bardzo mocno rozwiniętą tego rodzaju działalność rzemieślniczą. Ten stan rzeczy zmusił nas, po przeanalizowaniu w ciągu ostatnich miesięcy wielu argumentów za i przeciw, abyśmy przystąpili do Konwencji o cechowaniu wyrobów z metali szlachetnych. Przyjęcie Konwencji leży w interesie każdego polskiego przedsiębiorcy zajmującego się wytwarzaniem wyrobów jubilerskich. Drugim elementem związanym z przyjęciem tej Konwencji, na który chciałbym zwrócić uwagę członków Komisji, jest dyskusja, jaka toczy się w krajach Unii Europejskiej na temat wprowadzenia dyrektywy dotyczącej wytwarzania wyrobów jubilerskich. Grupa państw UE pod przywództwem Włoch chce odstąpić od zasady, aby jakość wyrobów jubilerskich była potwierdzana przez stronę trzecią, czyli urząd lub upoważnioną instytucję. Za powód tego działania podaje się wyjaśnienie, iż wyrób jubilerski jest przede wszystkim wyrobem artystycznym, a zawartość kruszcu użytego w nim ma drugorzędne znaczenie. Druga grupa państw UE, którym przewodzi Francja uważa, iż zawartość kruszcu powinna być zawsze obligatoryjnie potwierdzona w wyrobie, bo klient nabywając przedmiot jubilerski płaci za zawarty w nim metal szlachetny. Przystąpienie Polski do konwencji probierczej w sposób jednoznaczny określi nasze miejsce w tym sporze. Tym samym opowiemy się za wprowadzeniem jednolitej zasady w Unii Europejskiej tzw.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PrezesGlownegoUrzeduMiarWlodzimierzSanocki">strony trzeciej, w której w tak szczególnym wyrobie, jakim jest przedmiot jubilerski, powinno się coś gwarantować obywatelom. Oczywiście moglibyśmy się opowiedzieć za tym drugim rozwiązaniem, gdyby nie sytuacja, iż duża część produktów, zwłaszcza włoskich, kolokwialnie mówiąc, nie trzyma próby. To nietrzymanie próby polega na tym, iż deklarowana próba na wyrobie, po zbadaniu jej w laboratorium, jest niższa w rzeczywistości. Trzecim argumentem za przystąpieniem do Konwencji jest zbyt długie zwlekanie naszego kraju z opowiedzeniem się za jakimś jednoznacznym rozwiązaniem. Wiele krajów przez długi czas, wielokrotnie pytało się nas, jaki mamy stosunek do tych rozwiązań? Myślę, że nastał czas, aby skończyć z tym stanem niepewności. To są pokrótce wszystkie najważniejsze argumenty przemawiające za ratyfikacją Konwencji o kontroli i cechowaniu wyrobów z metali szlachetnych przez Polskę.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Czy członkowie Komisji mają jakieś pytania dotyczące Konwencji do członków rządu? Nie widzę. Czy ktoś chciałby zabrać głos w debacie ogólnej nad projektem? Nie widzę. Przechodzimy do rozpatrzenia konkretnych uregulowań. Czy tytuł ustawy budzi jakieś zastrzeżenia członków Komisji? Nie widzę. Stwierdzam, iż tytuł ustawy ratyfikacyjnej został zaaprobowany. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1 ustawy. Czy ten przepis budzi jakieś zastrzeżenia? Nie widzę. Stwierdzam, iż treść art. 1 została zaaprobowana przez Komisję Przechodzimy do rozpatrzenia art. 2 ustawy. Czy ten przepis budzi jakieś zastrzeżenia? Nie widzę. Stwierdzam, iż treść art. 2 została zaaprobowana przez Komisję Czy ktoś zgłasza inne propozycje niż te, które zostały nam przedstawione w druku nr 3512? Nie widzę. Komisja otrzymała opinię Biura Studiów i Ekspertyz KS, sporządzoną przez pana Jana Morowińskiego, w której stwierdza się prawidłowość trybu ratyfikacji zastosowanego przez rząd, a także zasadność ratyfikacji Konwencji. Czy Biuro Legislacyjne KS ma jakieś uwagi do omawianego projektu?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#PrzedstawicielkaBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmuUrszulaSek">Biuro Legislacyjne nie zgłasza żadnych uwag.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Przechodzimy do głosowania. Kto z członków Komisji jest za pozytywną rekomendacją projektu ustawy? Za pozytywną rekomendacją opowiedziało się 22 posłów, żaden poseł nie był przeciwny i żaden poseł nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż połączone Komisje: Gospodarki i Spraw Zagranicznych rekomendują Sejmowi przyjęcie projektu ustawy z druku nr 3512. Przechodzimy do wyboru posła sprawozdawcy. Proszę zgłaszać kandydatury na funkcję posła sprawozdawcy. Nie widzę zgłoszeń. Na posła sprawozdawcę proponuję posła Jana Chaładaja. Czy pan poseł zgodzi się pełnić tę funkcję?</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#PoselJerzyJaskiernia">Poseł Jan Chaładaj /niez./ : Tak.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#PoselJerzyJaskiernia">Przechodzimy do głosowania. Kto z członków Komisji jest za wyborem posła Jana Chaładaja na sprawozdawcę? Za wnioskiem opowiedziało się 19 posłów, nikt nie był przeciwny i nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, iż na posłem sprawozdawcę został wybrany poseł Jan Chaładaj. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie porządku dziennego posiedzenia połączonych komisji. Gościom i członkom Komisji dziękuję za przybycie. Na końcu chciałbym przypomnieć członkom Komisji Spraw Zagranicznych, iż o godz. 12.20 zbiera się ona w sali 106 na kolejne posiedzenie. Zamykam posiedzenie Komisji Gospodarki i Komisji Spraw Zagranicznych.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>