text_structure.xml
14.3 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 28 listopada 1966 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod przewodnictwem posła Stanisława Cieślaka (ZSL), rozpatrzyła projekt uchwały o Narodowym Planie Gospodarczym na 1967 r. i podstawowych założeniach na 1968 r. oraz projekt ustawy budżetowej na 1967 r. w części dotyczącej Komitetu Nauki i Techniki oraz Głównego Urzędu Statystycznego.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">W obradach udział wzięli: przedstawiciele Komitetu Nauki i Techniki z I zastępcą Przewodniczącego - ministrem Mieczysławem Leszem, przedstawiciele Głównego Urzędu Statystycznego z prezesem - Wincentym Kawalcem, dyrektor generalny w Ministerstwie Finansów - Ludwik Pawłowski, oraz dyrektor departamentu w Najwyższej Izbie Kontroli - Aleksander Ivanka.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Projekt planu rozwoju nauki i techniki na lata 1967-1968 oraz budżet Komitetu Nauki i Techniki na 1967 r. zreferował poseł Bolesław Bednarek (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Projekt planu rozwoju nauki i techniki określa zadania dotyczące przygotowania i wprowadzenia nowej techniki oraz środki niezbędne dla ich realizacji. Projekt ten obejmuje główne kierunki rozwoju techniki, zadania w zakresie nowych uruchomień, mechanizacji i postępowych technologii, ważniejsze prace naukowo-badawcze w dziedzinie przygotowania nowej techniki, podstawowe zadania z zakresu normalizacji.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Główne kierunki rozwoju nauki i techniki stanowią syntezę ogólnych zadań rozwojowych i określają węzłowe zadania dla wszystkich resortów. Część dotyczącą nowych uruchomień, mechanizacji i nowych technologii obejmuje:</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">- 271 zadań dotyczących uruchomienia produkcji nowych maszyn, urządzeń i wyrobów, - 200 zadań w zakresie wprowadzenia i rozszerzenia mechanizacji, automatyzacji oraz postępowych metod technologicznych - i - 36 zadań dotyczących zaprzestania produkcji przestarzałych maszyn i urządzeń.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Plan ważniejszych prac naukowo-badawczych w dziedzinie przygotowania nowej techniki koncentruje się na 390 ważniejszych problemach zgrupowanych w takich kierunkach jak np. automatyzacja procesów wytwarzania, elektryka, mechanizacja prac ciężkich i pracochłonnych, chemia i technologia polimerów, intensyfikacja produkcji rolnej itp.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Przewidywane koszty realizacji problemów założonych w projekcie planu kształtują się na poziomie ok. 8 mld zł, z czego na rok 1967 przypada 1.610 mln zł, a na rok 1968 - 1.567 mln zł.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Planuje się, iż wpłaty przedsiębiorstw na fundusz postępu techniczno-ekonomicznego wyniosą w 1967 r. 3.145 mln zł, a w 1968 r. - 3.610 mln zł. Fundusz nowych uruchomień kształtować się będzie w tych latach:1.505 mln zł i 1.690 mln zł.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">W ramach środków funduszu postępu techniczno-ekonomicznego określone zostały w projekcie planu limity wydatków na finansowanie prac warunkujących postęp organizacyjno-ekonomiczny i wprowadzenie do praktyki postępowych rozwiązań z tego zakresu.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">W latach 1967-1968 planuje się w całym zapleczu naukowo-technicznym wzrost zatrudniania w stosunku do 1966 r. o 4.500 osób rocznie. Przede wszystkim wzrośnie zatrudnianie w instytutach i centralnych laboratoriach badawczych resortów będących dysponentami funduszu postępu techniczno-ekonomicznego. Jest to podyktowane koniecznością intensyfikacji prac związanych z poprawą jakości i unowocześnianiem wyrobów przemysłowych.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Inwestycje związane z rozwojem nauki i techniki obejmują nakłady na budowę, rozbudowę i wyposażenie instytutów, centralnych laboratoriów, biur konstrukcyjnych, technologicznych i obiektów doświadczalnych. Kształtują się one w 1967 r. w wysokości 1.683 mln zł., a w 1968 r. - 1.831 mln zł. Ogółem w 1967 r. wzrosną one o 17,6 proc. w stosunku do roku bieżącego.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Komitet Nauki i Techniki powinien bardziej skutecznie i na bieżąco czuwać nad realizacją planu badań prowadzonych przez wszystkie placówki zaplecza naukowo-technicznego, nad szybkością wprowadzania nowych uruchomień i ich praktyczną przydatnością oraz zgodnością z założonymi efektami. Pogłębić należy również działalność kontrolną i koordynacyjną w dziedzinie rozdziału zadań między placówkami zaplecza, prawidłowości wykorzystania sił i środków zgromadzonych w tym zapleczu.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Waga Komitetu powinna też koncentrować się na stwarzaniu odpowiednich warunków dla prawidłowej działalności resortowych instytutów ekonomiki i organizacji pracy.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">W dyskusji udział wzięli posłowie: Wiktor Obolewicz (PZPR), Zdzisław Siedlewski (SD), Michalina Tatarkówna-Majkowska (PZPR), Józef Raźny (SD), Ewa Trojanowska (bezp.), Eugeniusz Witek (ZSL), Feliks Starzec (ZSL), Bronisław Warowny (ZSL), Stanisław Cieślak (ZSL); dodatkowych wyjaśnień udzielił I z-ca Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki - minister Mieczysław Lesz.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">W toku dyskusji podkreślano, że projekt planu rozwoju nauki i techniki w latach 1967-1968 odpowiada założeniom planu 5-letniego.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Realizacja uchwał VII Plenum KC PZPR zmobilizowała załogi wszystkich przedsiębiorstw do poszukiwania rezerw tkwiących w usprawnianiu organizacji produkcji. Trzeba, by w tej mobilizacji w jak najszerszej mierze udział wzięło zaplecze naukowo-techniczne przemysłu, które wprawdzie ma poważny dorobek, nie mniej jednak występują w nim nadal jeszcze braki organizacyjne, a nade wszystko kadrowe. Dojrzała sytuacja, by podnieść wymagania w stosunku do pracowników tego zaplecza.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Posłowie postulowali stworzenie lepszych warunków pełnego i efektywnego wykorzystania wszystkich środków przeznaczonych na rozwój nauki i techniki. Jak dotychczas, środki te nie wszędzie są w pełni wykorzystywane, co pociąga za sobą niepełną realizację zadań.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Należy szerzej stosować kryteria celowości i efektywności przy rozdziale środków na postęp techniczny między poszczególne przedsiębiorstwa. Środki te należy koncentrować na rozwiązywaniu zagadnień podstawowych dla danej branży, czy gałęzi przemysłu. Więcej niż dotychczas troski przejawiać trzeba o kompleksowość rozwiązań.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Zakładowe plany postępu technicznego powinny być - zdaniem posłów - szerzej wiązane z planami techniczno-ekonomicznymi przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Postulowano przyspieszenie procesu wdrażania do produkcji nowych opracowań.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Więcej niż dotychczas uwagi poświęcić trzeba małej mechanizacji w przemyśle lekkim, a zwłaszcza w przemyśle włókienniczym.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Postęp techniczny w rolnictwie - zdaniem posłów - powinien w większej niż dotychczas mierze koncentrować się na małej mechanizacji głównie prac podwórzowych, co jest szczególnie ważne ze względu na przejmowanie coraz większego zakresu prac w gospodarstwie rolnym przez kobiety.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Komitet Nauki i Techniki powinien również zwrócić uwagę na postęp techniczny w drobnej wytwórczości i w dziedzinie usług, gdzie przeznaczone na ten cel środki są rozproszone i nie przynoszą większych efektów.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Komisja przyjęła projekt planu rozwoju nauki i techniki na lata 1967-1968 oraz budżet Komitetu Nauki i Techniki na 1967 r. w brzmieniu przedłożenia rządowego.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Projekt budżetu Głównego Urzędu Statystycznego zreferował poseł Józef Łastowski (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">Projekt budżetu GUS na 1967 r. przewiduje wydatki w kwocie 288.737 mln zł, wyższe o 12 proc. aniżeli przewidywane wykonanie w 1966 r. Uzasadnione to jest poważnym zwiększeniem zadań tej instytucji w 1967 r.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#komentarz">Jednym z głównych zadań GUS w r. 1967 jest przygotowanie programu prac statystycznych, uwzględniającego wprowadzenie szeregu zmian w metodologii badań i sprawozdawczości dotychczas stosowanej. Komisja Metodologiczna GUS zakończyła już weryfikację istniejącej metodologii badań statystycznych dla dostosowania jej w r. 1967 do zmian wprowadzonych w metodologii planowania.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#komentarz">Realizując postanowienia uchwały IV Plenum KC PZPR i mając na uwadze dokonane już w ub. roku rozszerzenie badań w zakresie rentowności, norm finansowych i funduszów, warunkujących wykorzystanie tych wskaźników jako ekonomicznych narzędzi planowania i zarządzania, postanowiono wprowadzić do rocznych sprawozdań przedsiębiorstw przemysłowych informacje o rentowności i o stopie zysku. Uregulowana została również sprawa zabezpieczenia dla terenowych organów statystyki państwowej informacji w zakresie przedsiębiorstw, dotyczących zapasów i akumulacji z jednostek na rozrachunku gospodarczym objętych planem centralnym i terenowym, co pozwoli władzom terenowym na dokonywanie kompleksowych ocen działalności przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#komentarz">Zwrócono większą uwagę na problemy mechanizacji i usprawnienia organizacji pracy statystycznej. Pierwsze wysiłki w tym zakresie pozwoliły już w roku bieżącym na skrócenie czasu opracowań szeregu sprawozdań.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#komentarz">Zorganizowane zostały w 10 wojewódzkich urzędach statystycznych stacje maszyn liczących, które w najbliższym czasie rozszerzone będą na dwa dalsze województwa. Utworzenie przy GUS ośrodka elektronicznego, pracującego w ścisłym powiązaniu z systemem stacji terenowych pozwoli na dalsze usprawnienie spływu informacji i zabezpieczy, przynajmniej częściowo, likwidację istniejącej obecnie wielokrotności w zbieraniu i opracowywaniu danych statystycznych.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#komentarz">Postępujący systematycznie proces umacniania gospodarczej roli rad narodowych stwarza konieczność koncentracji prac statystyczno-sprawozdawczych w systemie terenowym tak, aby nie pozbawiono resortów gospodarczych i zjednoczeń możliwości zabezpieczenia sobie dopływu sprawozdań i informacji bezpośrednich, niezbędnych dla prawidłowego zarządzania, planowania i operatywnego kierownictwa.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#komentarz">W ostatnim okresie czasu zakres informacji opracowywanych przez GUS znacznie się powiększył, uległy skróceniu terminy wydawania publikacji, rozszerzona została tematyka informacji. W rozszerzaniu dalszych prac statystycznych GUS powinien uwzględniać szerzej uwagi poszczególnych resortów i użytkowników sprawozdań, a zwłaszcza zarzuty co do zbyt wysokiego stopnia ujednolicenia sprawozdań np. w zakresie produkcji, zatrudnienia, zaopatrzenia materiałowego, inwestycji i techniki. W tych działach sprawozdawczość jest jednolita dla wszystkich gałęzi gospodarki narodowej.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#komentarz">GUS podjął energiczną walkę z nielegalną sprawozdawczością. W szczególności podkreślić należy, że ujawniono ostatnio wiele nielegalnych sprawozdań, które budzą poważne zastrzeżenia co do użyteczności zawartych w nich danych. Jednakże zauważyć można, że podjęcie sprawozdań i sprawozdawczości w ogóle nie zostało dotychczas wyraźnie sprecyzowane. Istnieją możliwości określenia przez GUS w porozumieniu z resortami odpowiedniego zakresu przedmiotowego, którego mogą dotyczyć informacje zbierane przez resorty z jednostek im podporządkowanych oraz ich formy i częstotliwości.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#komentarz">W dyskusji zabrali głos posłowie: Wiktor Obolewicz (PZPR), Tomasz Malinowski (ZSL), Jan Pysz (PZPR), Stanisław Kozioł (ZSL), Władysław Kuszyk (PZPR) i Stanisław Cieślak (ZSL). Dodatkowych wyjaśnień udzielili prezes Głównego Urzędu Statystycznego - Wincenty Kawalec i wiceprezes Stanisław Róg.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#komentarz">W dyskusji wyrażono uznanie dla postępów osiągniętych przez Główny Urząd Statystyczny, zwłaszcza w dziedzinie rozszerzenia zakresu kompleksowych badań oraz w dziedzinie publikacji statystycznych.</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#komentarz">Postulowano rozwinięcie szerszych badań nad stopniem użyteczności i wykorzystania opracowań Głównego Urzędu Statystycznego. Pozwoli to na wyeliminowanie zbędnych opracowań - z jednej strony, z drugiej zaś - na uzupełnienie programu badań GUS nie uwzględnionymi jeszcze, a potrzebnymi elementami. Wskazywano np., że przy dużej ilości opracowań dotyczących rolnictwa, niektóre zagadnienia, nie znajdują jeszcze odbicia w opracowaniach GUS.</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#komentarz">Wskazywano na potrzebę dalszego doskonalenia warsztatu pracy GUS, przede wszystkim poprzez mechanizację prac obliczeniowych.</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#komentarz">Prowadzona przez GUS walka z nielegalną sprawozdawczością jest jak najbardziej słuszna; nie powinna ona jednak uniemożliwiać kierownikom placówek czy instytucji zbieranie rzeczywiście potrzebnych im informacji od podległych jednostek.</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#komentarz">Komisja przyjęła projekt budżetu Głównego Urzędu Statystycznego na 1967 r. w brzmieniu przedłożenia rządowego.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>