text_structure.xml 72.3 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został państwu dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, obejmującego rozpatrzeniem uchwały Senatu o stanowisku w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3026). Sejm zaplanował rozpatrywać sprawozdanie Komisji w czwartek, w godzinach nocnych. Zmusza nas to, do rozpatrzenia wszystkich poprawek na dzisiejszym posiedzeniu Komisji. Senat zgłosił 41 poprawek, 10 z nich ma istotne znaczenie merytoryczne, a reszta to poprawki mające mniejszą wagę. Tym ważniejszym poprawkom Senat poświęcił wiele miejsca w uzasadnieniu dołączonym do przedstawionej nam uchwały. Mniej ważne poprawki, jak napisano w uzasadnieniu, mają służyć zachowaniu jednolitości terminologicznej ustawy oraz zapewnieniu zgodności regulacji z zasadami techniki prawodawczej. W mojej ocenie poprawki natury redakcyjno-legislacyjnej w większości nie powinny budzić żadnych zastrzeżeń. Za chwilę przejdziemy do omawiania poprawek, ale na początku chciałbym zaproponować Komisji pewną modyfikację naszych prac. Chciałbym, abyśmy na początku zajęli się tymi najważniejszymi przepisami, a później omówili resztę poprawek. Czy jest zgoda członków Komisji na taki tryb pracy? Nie widzę sprzeciwu. W związku z tym na początku zajmiemy się poprawkami nr: 2, 3, 4, 8, 13, 16, 28, 31, 32 i 41. Senat właśnie tym przepisom poświęcił najwięcej uwagi. Senat reprezentuje pani senator Teresa Liszcz. Proszę panią profesor o przedstawienie uzasadnienia Senatu do omawianych poprawek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Na początku chciałabym zgłosić jedną uwagę o charakterze merytorycznym. Senat generalnie ma bardzo niewiele czasu na dokonanie poprawek w ustawach, które rozpatruje. W związku z tym uzasadnienia do poprawek senackich piszą legislatorzy. Nie zawsze jest tak, iż poprawka, której legislator poświęca najwięcej uwagi, jest najistotniejsza. W mojej ocenie np. poprawce nr 7 trzeba poświęcić znacznie więcej uwagi i zaliczyć ją do poprawek ważnych z merytorycznego punktu widzenia. Nie zakładajmy więc z góry, na podstawie uzasadnienia, które poprawki są szczególnie ważne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Proponowałbym jednak trzymać się ustalonego trybu pracy, jaki zaproponowałem, a jeśli zajdzie taka potrzeba, to włączymy przepis do grupy tych, które omawiamy jako najważniejsze. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 2, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 12, w par. 1 wyrazy „majątkiem strony” zastąpić wyrazami „majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego zlecenia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Poprawka nr 2 rozszerza krąg osób, które mogą być pełnomocnikami stron w postępowaniu cywilnym. Do propozycji sejmowych dodajemy osoby, które zarządzają nie tylko majątkiem, ale interesami stron, oraz osoby pozostające ze stroną w stałym stosunku zlecenia, o ile przedmiot zlecenia wchodzi w zakres tego zlecenia. Proponowane przez nas rozwiązania funkcjonowały w polskim systemie postępowania cywilnego już przed wojną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Jakie jest stanowisko rządu wobec tej poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">W Senacie opowiedzieliśmy się za tym rozwiązaniem i dlatego byłoby teraz bardzo źle, gdybyśmy wycofali się z tego poparcia. Mimo to chciałbym zwrócić uwagę Komisji na pewne niebezpieczeństwo, które łączy się z przyjęciem takiej regulacji. Jeśli osoba trzecia zawrze umowę z zainteresowanym o zarządzanie jej majątkiem lub interesami strony, to staje się jednocześnie jej quasi-adwokatem. W ten sposób taką działalność, poza osobami faktycznie będącymi adwokatami, będą mogły prowadzić osoby nie mające odpowiednich kwalifikacji. Takie sytuacje zdarzały się nagminne i właśnie z tego powodu z Kodeksu usunięto tego rodzaju uprawnienia pełnomocnicze. Dziś rynek pomocy prawnej jest w miarę ustabilizowany, niemniej jednak na pewno ta regulacja będzie wykorzystywana przez osoby, które pod tzw. szatnią w sądzie będą zawierały umowy dotyczące reprezentacji strony. To, co musimy teraz zrobić, aby móc odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcemy przyjąć ten przepis, to rozważyć, co jest dla nas ważniejsze. Czy dbanie o jakość wykonywania usługi reprezentacji strony, czy też ułatwienie ludziom reprezentowania siebie nawzajem, np. w stosunkach rodzinnych? Reasumując, rząd nie przeciwstawia się przyjęciu tej regulacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 2? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 2. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 3, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 29, w art. 212 zdanie trzecie otrzymało brzmienie: „W sprawach o alimenty i o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przewodniczący poucza powoda występującego w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Sejm przyjmując to rozwiązanie ustalił, iż w sprawach o alimenty i o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przewodniczący może pouczać powoda, występującego w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego, o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów. Senat zmienił tę formułę i fakultatywność dokonywania pouczeń zastąpił obligatoryjnością. Pamiętajmy jednak o tym, iż obowiązek, jaki nakładamy na sędziów, dotyczy tylko sytuacji, kiedy to strona występuje bez adwokata lub radcy prawnego. Proszę także mieć na uwadze, że omawiana zmiana nr 29 ustawy Sejmowej jest powiązana z zmianą nr 36, a dokładniej, w tej ostatniej zmianie uchyla się par. 2 art. 321. Ten uchylany przepis był regulacją niezwykle ważną dla osób ubogich. Umożliwiał on zasądzenie przez sąd roszczeń ponad żądanie lub nie objętych żądaniem, wynikających z przytoczonych przez powoda faktów, na rzecz osób dochodzących alimentów lub odszkodowań z tytułu przestępstw. Po wejściu w życie tej zmiany, odbierzemy sądowi to prawo, niejako krzywdząc przez to osoby najbiedniejsze, których nie stać na adwokatów. Według Senatu dobrym ekwiwalentem za likwidowany przepis byłoby wprowadzenie rozwiązania, które nakładałoby na sąd obowiązek pouczania strony dochodzącej swojego roszczenia alimentacyjnego lub odszkodowawczego. To jest mizerny ekwiwalent, ale potrzebny ludziom bez pieniędzy. Inną sprawą jest kwestia, czy taka osoba będzie mogła zrozumie treść oznajmianego jej pouczenia. Niemniej jednak sąd powinien mieć obowiązek, a nie tylko prawo, pouczania strony występującej w sprawie bez przedstawiciela. Dobrze rozumiem, że inne przepisy uchwalonej ustawy mają na celu wprowadzenie jak najszerszej zasady kontradyktoryjności w postępowaniu cywilnym i zakładają równość stron, niemniej jednak czasy, w jakich żyjemy, nakazują nam chronić ludzi słabych i biednych. Pomimo, iż poprawka nr 3 jest sprzeczna z duchem noweli, to jest to przepis, na którego przyjęciu najbardziej nam zależy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Jestem za przyjęciem poprawki nr 3. Jest ona rozwiązaniem pośrednim. Za przyjęciem jej przemawiają zasady współżycia społecznego, a przy tym nie jest łamana zasada kontradyktoryjności postępowania cywilnego. Sąd nie będzie już orzekał o roszczeniu ponad miarę, a jedynie będzie zobowiązany do informowania strony biednej i pokrzywdzonej, występującej w sprawie bez adwokata, o przysługujących jej roszczeniach. Podobne rozwiązanie do tego, jakie teraz omawiamy, zawarte jest w poprawce nr 4. Dotyczy ono roszczeń pracowniczych. Ta poprawka jest także popierana przez rząd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 3? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 3. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 4, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 65, w art. 477 zdanie drugie otrzymało brzmienie: „Przewodniczący poucza pracownika o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Tak jak powiedział minister Marek Sadowski, jest to przepis w konstrukcji swojej analogiczny do omawianego przed chwilą, lecz odnoszący się do roszczeń pracowniczych. Niestety, ostatnie nowelizacje, dokonane w tej kadencji przez parlament, w dużej mierze zniszczyły odrębne rozwiązania prawne, jakie były stosowane w prawie pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Na razie wszystkie poprawki Senatu są przyjmowane przez Komisję bez zastrzeżeń i dlatego w mojej ocenie nie powinniśmy mówić o niszczeniu jakiejś idei.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Do tej pory było tak, że jeżeli pracownik szedł do sądu, przedstawiając w nim, jak pracuje, np. w jakich godzinach itd., to sąd miał obowiązek zasądzenia na rzecz powoda wszystko jego co mu się należało i co wynikało z przedstawionego stanu prawnego, nawet ponad żądanie powoda i nawet gdy nie umiał on sformułować swoich roszczeń. Dziś rezygnujemy z tej zasady, czyli niszczymy pewną odrębność obowiązującą dotąd w prawie pracy. To była najważniejsza odrębność w sprawach z stosunku pracy. Formalnie pracownika zrównujemy z pracodawcą i dlatego nasza propozycja ma być jakimś drobnym ekwiwalentem za usunięcie tego udogodnienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Rozumiem, że rząd jest za przyjęciem tego rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia poprawce nr 4? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 4. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 8.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Proponowałbym jednak, aby zająć się poprawką nr 7.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 7, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 100, w pkt 4 wyrazy „dobrym obyczajom” zastąpić wyrazami „zasadom współżycia społecznego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">To tylko pozornie jest zmiana terminologii stosowanej w przepisie. Art. 712 dotyczy sytuacji, kiedy to strony mogą żądać z różnych przyczyn uchylenia wyroku sądu polubownego:, m. in. w pkt 4 w wersji sejmowej mowa jest o uchyleniu tego wyroku: „gdy rozstrzygnięcie o żądaniach stron jest niezrozumiałe, zawiera sprzeczności albo uchybia praworządności lub dobrym obyczajom;”. Dla nas niezrozumiałe jest, dlaczego wyrywkowo zamienia się tylko w tym jednym przepisie dotychczasowe sformułowanie, czyli „zasady współżycia społecznego” na „dobre obyczaje”. Nigdzie indziej, gdzie w przepisach stosuje się tę klauzule, nie zostaje ona zmieniona. Nadal mamy ją: w art. 8 kp, art. 5 kc itd. Niezależnie od tego, jaki mamy prywatnie stosunek do socjalistycznego rodowodu klauzuli „zasad współżycia społecznego”, to jest ona nadal powszechnie stosowana. Nie byłoby zatem najlepiej, gdybyśmy wyrywkowo rezygnowali z niej tylko w art. 712. Wprowadzi to więcej zmieszania niż pożytku. Jeżeli jednak wprowadzimy w tym miejscu określenie „dobre obyczaje” zamiast „zasad współżycia społecznego”, to proponowałbym pójść dalej i w innych ustawach też zmienić brzmienie tej klauzuli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Rząd popiera przyjęcie zmiany nr 7. Pomysł, aby hurtowo zmienić w różnych ustawach klauzulę „zasad współżycia społecznego” na inną, jest nierealny. Ta klauzula jest różnie interpretowana przez judykaturę i orzecznictwo, w zależności od tego, na tle jakiego rodzaju stosunków prawnych jest rozpatrywana. Zdaję sobie sprawę, iż to sformułowanie wywodzi się jeszcze z czasów socjalistycznych i dziś na nowo trzeba nauczyć się je interpretować. Niemniej jednak my dziś to już robimy. Pierwszy taki krok, został poczyniony w Kodeksie spółek handlowych, gdzie zaczęliśmy odwoływać się do dobrych obyczajów kupieckich, a nie do zasad współżycia społecznego. Artykuł 712 jest przepisem dość ogólnym i mocno powiązanym z prawem cywilnym materialnym. To jest dość poważny argument za tym, aby niepotrzebnie nie odwoływać się do klauzuli, która nie znajdowałaby swoich odpowiedników w innych przepisach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 7? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 7. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 8, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 737 wyrazy „w terminie nie dłuższym niż dwa tygodnie” zastąpić wyrazami „bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Sejm w ustawie nowelizującej wydłużył tzw. termin instrukcyjny, w którym sąd powinien rozpatrzyć wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Senat proponuje pozostać przy obecnie funkcjonującym rozwiązaniu tzn. iż wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien pozostać rozpatrzony przez sąd niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia. Uważamy, iż jeżeli sąd będzie nazbyt długo rozpatrywał taki wniosek, to może się on okazać już bezprzedmiotowy. Wniosek dotyczący ustanawiania zabezpieczenia musi być rozpatrywany szybko. Z drugiej strony czas, jaki wyznaczamy sądowi, jest określony terminem instrukcyjnym. Jeżeli wniosek byłby zbyt skomplikowany, aby rozpatrzyć go w tydzień, to sąd i tak nie będzie ponosił żadnych konsekwencji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Ustanawianie terminów instrukcyjnych dla jakichkolwiek organów lub podmiotów od niedawna zaczęło mieć zupełnie inny charakteru i przestało być jedynie udzielaniem komuś wskazówek, do kiedy powinien on coś zrobić. Czynnikiem mającym wpływ na tego typu zmianę stanu rzeczy jest przyjęcie w kc rozwiązań dotyczących odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone przez jego działania lub zaniechanie. Ten czynnik nie był dotychczas brany pod uwagę przy ustanawianiu jakichkolwiek terminów instrukcyjnych dla organów państwa, nakładających na nie obowiązek zrobienia czegoś w danym terminie. Zdaje sobie sprawę, że wpływ na przedłużanie się rozpatrywania wniosków o udzielanie zabezpieczenia ma, jak się niekiedy uważa, opieszałość sędziów, ale często jakieś inne organizacyjne czynniki zewnętrzne. Rozwiązanie, które przyjął Sejm, jedynie urealnia termin, w jakim przeciętnie rozpatruje się tego typu wnioski. Niektórzy jednak mogą podnieść argument, iż takie urealnienie wpłynie demobilizująco na pracę sędziów. Właśnie w ten sposób rozumiem poprawkę senacką. Nikt w Senacie nie liczy chyba na to, iż pozostawienie przepisu bez zmian skróci przeciętny czas rozpatrywania wniosku o zabezpieczenie do tygodnia, choć zapewne będzie w jakiś sposób mobilizowało cały system do dotrzymania terminu. Niepokoi mnie jednak ewentualna przyszła odpowiedzialność państwa za szkody, jakie zostaną spowodowane tym, że nie będą dochowywane terminy instrukcyjne. Wiem, że dodatkową przesłanką, konieczną do zastosowania przepisów o odpowiedzialności odszkodowawczej jest bezprawność czynu, ale w tym miejscu może ponownie pojawić się pytanie, czy niedochowanie terminu instrukcyjnego jest działaniem bezprawnym. Dziś nie potrafimy odpowiedzieć na to pytanie? Być może tak, a być może nie. Jeżeli jednak uważnie spojrzymy na art. 77 konstytucji oraz na nowe przepisy kc dotyczące odpowiedzialności państwa za wyrządzone szkody, to rodzi się obawa, iż odpowiedź na powyższe pytanie będzie pozytywna. Na dzień dzisiejszy nie chcielibyśmy jednak mnożyć przyczyn, które będą uruchamiały odpowiedzialność państwa za szkody wyrządzone jego działaniem lub zaniechaniem. Reasumując, rozumiem argumenty Senatu przemawiające za tym, aby mobilizować system do jak najsprawniejszego działania, ale z drugiej strony, z wyżej wymienionych powodów, nie jestem entuzjastą tej poprawki. Generalnie jednak nie jesteśmy przeciwni przyjęciu tego rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 8? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 8. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 13, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 747 w pkt 6 kropkę na końcu zastąpić przecinkiem oraz dodać wyrazy „o ile sposoby wskazane w pkt 1–5 nie zapewniają osiągnięcia celu zabezpieczenia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Poprawka nr 13 dotyczy przepisu, w którym są wyliczone sposoby wykonywania zabezpieczenia. W ostatnim, 6 punkcie tego przepisu ustanawia się wprowadzenie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego. To jest bardzo ryzykowny sposób wykonywania zabezpieczenia. Wierzyciel nie ma najczęściej odpowiedniej wiedzy do prowadzenia zakładu lub gospodarstwa, co w bardzo dużym stopniu grozi znacznym pogorszeniem wartości majątku. Wobec powyższego Senat proponuje, aby ten dość ryzykowny sposób wykonywania zabezpieczenia był orzekany na samym końcu, jeśli inne metody wymienione w pkt 1–5 tej regulacji, nie zapewniłyby osiągnięcia celu zabezpieczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Rząd zajmuje niestety odmienne stanowisko niż Senat. Na początku proponowałbym Komisji zwrócić uwagę na konstrukcję art. 747. Czytając ten przepis, można dojść do mylnego wniosku, iż opisane tu sposoby wykonywania zabezpieczenia są ułożone według stopnia dolegliwości stosowania środków zabezpieczenia wobec obowiązanego. Tak nie jest. To są niezależne od siebie środki i są one usytuowane w przepisie dość przypadkowo. Proszę porównać ze sobą np. pkt 5 i 1. W pkt 5 ustanawia się zakaz zbywania właściwego spółdzielczego prawa do lokalu i jest to środek o wiele mniej uciążliwy niż środek z pkt 1, tzn. zajęcie wynagrodzenia. Ten pierwszy ogranicza jedynie na jakiś czas prawo własności, a ten drugi pozbawia obowiązanego środków pieniężnych. To jest moje pierwsze zastrzeżenie do poprawki Senatu. Po drugie, w postępowaniu zabezpieczającym istnieje ogólna zasada, iż wykonuje się tylko takie zabezpieczenia, które są niezbędne i najmniej uciążliwe dla obowiązanego. Wobec powyższego zastrzeżenie proponowane przez Senat staje się zbędne. Jeżeli jednak przyjmiemy tę propozycję, to zmusimy sąd do ciągłego zastanawiania się, czy istnieje jakiś inny sposób zabezpieczenia niż ten z pkt 6. W ten sposób niejako eliminujemy zabezpieczenie w postaci ustanowienie zarządu, pomimo że byłby to środek mniej uciążliwym niż którykolwiek ze sposobów określonych w pkt 1–5. Może się to zdarzyć np. w sytuacji, kiedy ustanowienie hipoteki przymusowej zamyka możliwości kredytowe i jest bardziej dotkliwe niż ustanowienie zarządu. Chodzi o to, że przy ustanowieniu zarządu przymusowego przedsiębiorstwo ma nadal możliwość zaciągania kredytów. Senat, w naszej ocenie, nadmiernie obawia się, że ustanawianie zarządu tymczasowego będzie nadużywane przez sąd. Do tej pory nie stosowaliśmy tego środka jako sposobu dokonywania zabezpieczenia. Tak naprawdę nie wiemy, jak to będzie w praktyce wyglądało. Jeśli dodatkowo wyślemy do sądów sygnał, iż jest to środek najbardziej rygorystyczny, to sądy będą unikały stosowania tego instrumentu, przez co nigdy możemy się nie dowiedzieć, jak ten mechanizm się sprawdzi. Te argumenty skłaniają mnie do negatywnego ustosunkowania się do rozwiązania proponowanego przez Senat. Na końcu chciałbym powiedzieć, iż tak naprawdę ten przepis jest poprawką ekspercką, sformułowaną przez profesora Jakubeckiego. Pan profesor pisząc ekspertyzę do art. 747, sformułował tezę, iż zabezpieczenie przez ustanowienie zarządu przymusowego jest najbardziej drastyczną formą zabezpieczenia. Według mnie wszystkie metody zabezpieczenia odejmujące właścicielowi jakieś prawa są drastyczne w równym stopniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">W związku z tym, iż w sprawie poprawki nr 13 zarysowała się różnica poglądów między rządem a Senatem, proponuję przeprowadzić głosowanie nad tą regulacją. Kto z członków Komisji jest za rekomendowaniem przez Komisję poprawki nr 13? Stwierdzam, że przy braku głosów za, 2 przeciwnych i 3 wstrzymujących się, Komisja rekomenduje Sejmowi odrzucenie poprawki nr 13. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 16, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 755 dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Sąd doręcza obowiązanemu postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym, w którym zobowiązuje go do wykonania lub zaniechania czynności albo do nieprzeszkadzania czynnościom uprawnionego. Nie dotyczy to czynności polegających na świadczeniu rzeczy będących we władaniu obowiązanego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Ta poprawka jest, według nas, koniecznym uzupełnieniem art. 755. Proponujemy, aby postanowienia wydawane na posiedzeniu niejawnym, dotyczące wykonania lub zaniechania jakiejś czynności przez obowiązanego, były jemu doręczane na piśmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Popieramy przyjęcie tego przepisu. Choć jest to rozwiązanie nowe, które nastręcza pewnych trudności technicznych, to trzeba je przyjąć, bo łączy się ono z rozwiązaniem proponowanym w par. 2 tego samego artykułu. Takie rozszerzenie materii ustawowej przez Senat, jest dopuszczalne i jak najbardziej pożądane. Porządkuje ono pewien od lat istniejący problem natury technicznej istniejący w procedurze zabezpieczeniowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 16? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 16. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 28.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Proponowałbym, aby zająć się teraz poprawką nr 25.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się na to, ale na przyszłość proponowałbym, aby przedstawiciele Senatu w sposób bardziej czytelny uzgadniali między sobą, które poprawki są najważniejsze. To w znacznym stopniu przyspieszy nam pracę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Przedstawiciel Senatu jest jeden, ale jak mówiłam, z braku czasu legislator, bez porozumienia ze mną, pisał uzasadnienie do uchwały Senatu. Stąd te niewielkie rozbieżności w ocenie, która poprawka należy do ważnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">To jest dla mnie zrozumiałe i tłumaczy te niewielkie rozbieżności. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 25, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 146, w par. 2 skreślić wyrazy „jeżeli będzie to uzasadnione potrzebą zapewnienia produkcji lub innymi ważnymi względami”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Przepis dotyczy art. 890 par. 2, który zezwala sądowi udzielenia zgody na wypłatę z zajętego rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę dla pracowników zatrudnionych u dłużnika wraz z pochodnymi od wynagrodzenia. Przepis uchwalony przez Sejm uwarunkowuje dokonanie tych wypłat od tego, czy jest to uzasadnione potrzebami produkcji lub innymi ważnymi względami. Według Senatu potrzeba płacenia wynagrodzenia pracownikom, czyli świadczenia o charakterze elementarnym, z którego żyje pracownik i jego rodzina, nie powinno być dodatkowo warunkowane. Nie powinniśmy tego dodatkowo uzależniać od jakiejś „potrzeby produkcji”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Poprawka ta budzi we mnie mieszane uczucia. Generalnie dokonujemy w tej nowelizacji bardzo poważnych ograniczeń wypłat z zajętego rachunku, przez co zapewniamy wierzycielom gwarancje zaspokojenia ich ewentualnych roszczeń. Do tej pory dokonywanie takich wypłat było prawie nieograniczone. Przyjęte ograniczenia w zakresie wynagrodzeń pracowniczych są dwojakiego rodzaju: pierwsze wynikają z uzasadnionych potrzeb produkcyjnych zakładu, a drugie ograniczają wysokość dokonywanych wypłat pracowniczych. Senat proponuje, aby zrezygnować z tego pierwszego ograniczenia. Co do tego drugiego ograniczenia, to w praktyce egzekucyjnej zauważa się, iż obowiązani często nadużywają tego typu uprawnienia, wypłacając nadmierne wynagrodzenia pracownicze. Często takie praktyki nie są w żaden sposób kontrolowane. Z drugiej strony, pewną gwarancję przed wypłacaniem nazbyt wygórowanych wynagrodzeń daje limit kwotowy, umieszczony na końcu przepisu. Jeśli chodzi o pierwsze ograniczenie, czyli uzasadnione potrzeby produkcyjne zakładu, to klauzula ta jest dyskusyjna. W rzeczywistości potrzeby produkcyjne przedsiębiorstwa mogą być dowolnie wysokie i na ten element zwróciliśmy uwagę podczas wcześniejszych prac Komisji. Przyjmując poprawkę zaproponowaną przez Senat, bardzo ułatwilibyśmy życie egzekutorom. Zastosowanie klauzuli potrzeb jest niezwykle trudne dla organów egzekucyjnych, bo nakłada na nie obowiązek każdorazowego badania, czy potrzeba zakładu jest uzasadniona, czy też nie. Z tego punktu widzenia byłbym skłonny poprzeć poprawkę, narażając się twórcom tego przepisu, czyli profesorowi Feliksowi Zedlerowi i całej Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości. Tego ostatniego argumentu, używam tylko w obronie własnej, jako uzasadnienie dla mojego poparcia poprawki senackiej. Przyjmując to rozwiązanie, powracamy jednak do dyskusji nad tym jak właściwie badać potrzeby produkcyjnych zakładu. Jaki ma być tryb tego badania, kto będzie ponosił za to odpowiedzialność itd.? Wiele środowisk przyjmie z pełnym zadowoleniem przyjęcie tej zmiany, np. Związek Banków Polskich, gdyż zdejmie ona z nich potencjalną odpowiedzialność za ewentualne złe gospodarowanie środkami zabezpieczonymi na koncie dłużnika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 25? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 25. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 28, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 179, w par. 1 wyrazy „a jeżeli nieruchomość oszacowana jest wyżej niż na pięćdziesiąt tysięcy złotych - także” zastąpić wyrazem „oraz”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Poprawka dotyczy art. 955, w którym normuje się zasady ogłaszania o sposobie licytacji. O takiej licytacji trzeba ogłosić w budynku sądowym i lokalu organu gminu, a jeżeli nieruchomość oszacowana jest powyżej pięćdziesięciu tysięcy złotych - także w dzienniku poczytnym w danej miejscowości. Senat proponuje, aby w każdym przypadku, niezależnie od wartości licytowanej nieruchomości informować o tym społeczeństwo w poczytnej gazecie w danej miejscowości. Takie uregulowanie ma na celu, aby jak najwięcej osób mogło dowiedzieć się o prowadzonych licytacjach. To ma zwiększać bezpieczeństwo wierzycieli. Nie każdy chodzi po sądach i urzędach gminy, natomiast prawie wszyscy czytają gazety lokalne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Rząd akceptuje poprawkę. Co prawda rozwiązanie to podwyższa trochę koszty prowadzonych egzekucji, ale zwiększa pewność, że jest ona uczciwie prowadzona. Dodam, że zwiększenie kosztów jest minimalne w relacji do wartości przedmiotu licytowanego, czyli nieruchomości. Być może przyjmując tę regulację, uda się nam rozwiać powszechne przekonanie społeczeństwa, iż wiele egzekucji przeprowadzanych jest wyłącznie w kręgu krewnych i znajomych komornika. Ze względu na dobro samych komorników powinniśmy przyjąć ten przepis.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy przyjęcie tej regulacji może mieć wpływ na zmniejszenie korupcji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#MinisterSprawiedliwościMarekSadowski">Nie wiem czy taki skutek osiągniemy, ale na pewno odsuniemy od komorników podejrzenia o korupcję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#PrzedstawicielKrajowejRadyKomorniczejAndrzejKulągowski">Podzielam pogląd przedmówców. Chciałbym jednak zwrócić uwagę Komisji na to, iż do tej pory głównymi zarzutami, jakie były stawiane komornikom przy egzekucji z nieruchomości, były przewlekłość postępowania i nadmierne jej koszty. Przyjmując poprawkę Senatu, jeszcze bardziej wydłużamy postępowania o czas, jaki jest potrzebny na ogłoszenie w prasie o licytacji nieruchomości. Tym samym jeszcze bardziej zwiększmy koszty tego postępowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#MinisterSprawiedliwościMarekSadowski">Przepis nie zwiększa kosztów ponoszonych przez komorników, ale przez wierzycieli. Muszę stwierdzić, że celem Ministerstwa nie było zwiększenie kosztów egzekucji, niemniej jednak w tym kierunku to zmierza. Niestety, nie ma innego wyjścia. Wierzyciel decydując się na taki, a nie inny sposób egzekucji, czyli najbardziej drastyczny wobec dłużnika, musi ponosić koszty. Ta regulacja przyniesie jednak nam wszystkim więcej korzyści niż szkód.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 28? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 28.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Proponuję rozpatrzyć teraz poprawkę nr 29.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 29, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 184, w art. 1013 z oznaczeniem 3 w par. 1 wyrazy „75% ceny oszacowania” zastąpić wyrazami „wartość oszacowania”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Poprawka dotyczy art. 1013 z oznaczeniem 3, w którym proponuje się, aby komornik sprzedając niezabudowaną nieruchomość gruntową, nie obciążoną na rzecz osób trzecich, mógł zaoferować ją do sprzedaży z wolnej ręki po cenie nie niższej niż 75%. Senat proponuje, aby skreślić ten ogranicznik, czyli 75% ceny oszacowania, i zastąpić go kwotą wyrażoną w całkowitej wartości oszacowania. Nasza propozycja przyniesie podwójną korzyść. Po pierwsze, odejdziemy od błędu językowego, jakim jest użycie sformułowania „szacowanie ceny”, ponieważ ceny się nie szacuje, lecz szacuje się wartość. Po drugie, nie widzimy powodów do tego, aby sprzedawać nieruchomość po zaniżonych cenach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Problem jest znacznie bardziej złożony. Jeżeli w Polsce funkcjonowałaby tzw. licytacja degresywna, czyli w dół, to nie trzeba byłoby przyjmować jakich pośrednich rozwiązań, polegających na sprzedaży z wolnej ręki, poniżej wartości oszacowania. Obawiam się, że przyjmując rozwiązanie proponowane przez Senat, zmniejszymy dla nabywców atrakcyjność sprzedaż z wolnej ręki nieruchomości w tzw. uproszczonym trybie egzekucji z nieruchomości. Trudniejsze będzie w tej sytuacji znalezienie potencjalnych nabywców, a tym samym dojdzie do wydłużenia procesu egzekucji. Na samym końcu niesprzedana nieruchomość będzie i tak trafiała na sprzedaż w trybie licytacji, co naturalnie obniży cenę wywoławczą. Niemniej jednak poprawka Senatu ma sens, jeżeli znowu będziemy chcieli uczynić proces sprzedaży bardziej transparentnym i mniej podatnym na korupcje. Zawsze jeżeli prowadzona byłaby sprzedaż z wolnej ręki, w przedziale między 100% a 75% wartości nieruchomości, to będą rodzić się podejrzenia, iż dochodzi do jakiś układów między sprzedającym i nabywcą. Takie postępowanie będzie niekorzystne zarówno dla wierzycieli jak i dłużników, którym zależy na uzyskaniu jak najwyższej ceny za nieruchomość. Naturalnie te podmioty mogą oprotestować sprzedaż. Niemniej jednak warto by było w tej materii poradzić się także przedstawicieli komorników. Osobiście jestem za poparciem omawianego rozwiązania z tych samych powodów, z których popierałem poprzednią poprawkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Proszę przedstawicieli Krajowej Rady Komorniczej o ustosunkowanie się do poprawki Senatu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#PrzedstawicielkaKrajowejRadyKomorniczejIwonaKarpiukSuchecka">Przepisy zawarte w kpc zostały właśnie dlatego zmienione w tej nowelizacji ponieważ egzekucje z nieruchomości do tej pory prowadzone były zbyt długo i mało skutecznie. Jeżeli teraz przyjmiemy poprawkę senacką, kierując się przesłankami antykorupcyjnymi, to niejako cofniemy się do punktu wyjścia. Ta poprawka w naszej ocenie jest niepotrzebna, gdyż elementem zabezpieczającym interesy dłużnika jest regulacja pozwalająca dłużnikowi na samodzielną sprzedaż nieruchomości na każdym etapie postępowania. Jedynym warunkiem ograniczającym sprzedaż jest to, iż pieniądze z tej transakcji muszą wpłynąć do kancelarii komorniczej. Komornikom w tej chwili w mniejszym stopniu chodzi o to, jaką cenę uzyskają ze sprzedaży nieruchomości, ale o to, aby ta sprzedaż była szybka i skuteczna. Proszę bardzo poważnie zastanowić się nad naszymi argumentami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Mam pytanie do przedstawicieli komorników - czy nie uważają państwo, że od kiedy jesteśmy członkami UE, zainteresowanie naszymi nieruchomości będzie większe? W mojej ocenie, wielu właścicieli nieruchomości bardzo liczy na to, że członkostwo Polski w UE powinno mieć wpływ na cenę i większy popyt na nieruchomości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulągowski">Propozycja zawarta w art. 1013 z oznaczeniem 3, czyli sprzedaż z wolnej ręki, jest rozwiązaniem nowym, nie stosowanym do tej pory. Jeszcze nie wiemy, jak ono będzie funkcjonować, a co dopiero mówić, z jakim zainteresowaniem nabywców będziemy mieli do czynienia. Nasze dotychczasowe doświadczenia z podobnymi sprawami wskazują jednak na to, iż mimo bardzo dobrych cen wiele nieruchomości nie znajduje nabywców. Z drugiej strony rozumiemy, że propozycja Senatu wpisuje się w kampanię walki z korupcją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Reasumując, mogę stwierdzić, iż jeżeli przyjmiemy 100% wartości nieruchomości, to będziemy mogli po pewnym czasie ocenić, jak działa nowy system sprzedaży z wolnej ręki. Jeżeli jednak przyjmiemy 75% wartości nieruchomości, to będą one na pewno sprzedawane po zaniżonej cenie, ponieważ nabywcy będą chcieli skorzystać z uprzywilejowanej formy kupna. W efekcie zrobią wszystko, aby egzekucja odbywała się na korzystniejszych dla nich zasadach. Nie sądzę, aby w praktyce tego typu sprzedaż zaczęła funkcjonować w formie pośredniej, tzn., że cena sprzedaży będzie ustalana na poziomie pomiędzy 75 a 100% wartości nieruchomości. W związku z tym proponowałbym przyjąć rozwiązanie Senatu. Przypominam, że dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na cenę jest rzetelność oszacowania nieruchomości. Czasami rzeczoznawca zbyt wysoko szacuje wartość nieruchomości, a przecież wiadomo, że jej cenę dyktuje rynek i jest ona tyle warta, ile można za nią otrzymać. Z tym samym problemem możemy się spotkać przy szacowaniu wartości dużych upadających kompleksów gospodarczych, gdy próbujemy je sprzedać za nierealną cenę. Niestety, w takich przypadkach nie ma chętnych i musimy wtedy pozbywać się ich po cenie, jaką dają ewentualni nabywcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Rozumiem, iż rząd ostatecznie opowiada się za przyjęciem poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 29? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 29. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 31, w której proponuje się, aby w art. 1 skreślić pkt 188.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">W rzeczywistości poprawka nr 31 ma charakter redakcyjny. Zmiana przyjęta przez Sejm w pkt 188 wprowadza nową terminologię dotyczącą środków zaskarżenia planu podziału sporządzonego przez komornika. W aktualnym stanie prawnym są to zarzuty. Sejm proponuje, aby była to skarga, my jednak proponujemy, żeby pozostać przy aktualnym rozwiązaniu. Argumentem przemawiającym za tym jest m. in. fakt, iż teraz funkcjonujące rozwiązania są stosowane w przepisach prawa upadłościowego i naprawczego, natomiast proponowane - nie są.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Rząd niejako wpadł w swoją pułapkę, gdyż nowelizując przepisy prawa upadłościowego i naprawczego nie chciał wyprzedzać rozwiązań proponowanych w nowelizacji kpc Teraz nowelizując kpc nie możemy ich zastosować ze względu na brak dostosowania ich do prawa upadłościowego i naprawczego. Niemniej funkcjonujące rozwiązanie jest systemowo nieprawidłowym środkiem zaskarżenia bo nie wywołuje takich samych skutków prawnych jak zarzuty w innych postępowaniach. Uważam jednak, że jeżeli wcześniej nie dokonaliśmy odpowiednich zmian w prawie upadłościowym i naprawczym, to nie możemy powoływać się teraz na niekonsekwencje w działaniu. Przecież mogliśmy to zrobić, jeszcze na wcześniejszych etapach pracy nad nowelizacją kpc wprowadzając odpowiedni przepis, ale wtedy zaniedbaliśmy należytej staranności. Uznajemy zatem argument Senatu, iż nie powinno się różnicować, w dwóch podobnych systemach postępowania, takich samych instytucji prawnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 31? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 31 Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 32, w której proponuje się, aby: w art. 1 w pkt 194 w lit. b), skreślić par. 8.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">W Senacie na temat tej poprawki toczyła się bardzo długa i ożywiona dyskusja. Efektem jej było jednolite stanowisko, jakie zajął Senat w tej sprawie. Poprawka dotyczy art. 1046, w którym wprowadzono zasadę, że jeżeli komornik wykonuje wyrok eksmisyjny, to nie może dokonać eksmisji na bruk. Dokładniej chodzi o to, że jeżeli dłużnik nie ma w wyroku przyznanego prawa do lokalu socjalnego czy lokalu zamiennego, to komornik może wyeksmitować lokatorów tylko wtedy, gdy gmina wskaże odpowiednie tymczasowe pomieszczenie. Jak wiadomo, gminy nie mają na stanie takich lokali. Rząd i Sejm postanowiły ułatwić i rozwiązać za gminy ten problem, a także pójść na rękę wierzycielom, uznając, iż tymczasowymi pomieszczeniami są także noclegownie w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej. Senat uznał, iż takie rozwiązanie jest niezgodne z konstytucją, która mówi o walce z bezdomnością. Dodatkowo jest to także niezgodne z konstytucyjną zasadą szanowania godności człowieka. Noclegownie to nie są miejsca tymczasowego pobytu. Noclegownia, jak sama nazwa na to wskazuje, jest miejscem, gdzie można spędzić tylko noc.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#PosełBogdanLewandowski">To jest niezgodne także z zasadą współżycia społecznego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Podzielam ten pogląd. Ostatecznie rzecz biorąc, Senat jest za odrzuceniem rozwiązania przyjętego przez Sejmu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Ta poprawka Senatu jest bardzo problematyczna. Na początku chciałbym przypomnieć, dlaczego noclegownie znalazły się w tym przepisie. Poprzedni stan prawny był taki, iż jeżeli na rzecz eksmitowanego nie było orzeczonego lokalu socjalnego, a w bardzo wielu przypadkach tak było np. w całym sektorze spółdzielczym, to można było dokonać eksmisji bez żadnych ograniczeń. Rząd następnie, w kolejnej nowelizacji wprowadził rozwiązanie, kosztem gmin, a także kosztem ograniczenia prawa własności, że zabroniona jest eksmisja na bruk, jeżeli gmina nie może przyznać lokalu tymczasowego. Przyjęcie tego rozwiązania uderzyło w inną konstytucyjną wartość, jaką jest prawo własności. Musieliśmy więc, aby uzyskać poparcie, zwłaszcza PO, dla omawianego rozwiązania, które zabraniałoby eksmisji na bruk, a jednocześnie chroniło właścicieli, zaproponować możliwość umieszczania ludzi w noclegowniach jako pomieszczeniach zastępczych. Mam jednak świadomość, iż noclegownie to nie są miejsca do stałego zamieszkania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy to oznacza, iż Platforma Obywatelska wprowadziła do ustawy noclegownie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Nie, zrobił to rząd, szukając różnych dróg wywiązania się ze zobowiązań, których się podjął. Przecież ten problem narasta z dnia na dzień. Co więcej, w różnego rodzaju innych rozwiązaniach prawnych będą próby wykorzystania tych regulacji. Powstał już taki pomysł, aby w rodzinach, gdzie dochodzi do przemocy, osoba dokonująca jej była eksmitowana do pomieszczenia zastępczego itd. Drugą stroną tego sporu są wierzyciele, a także właściciele mieszkań, którzy nie mają prawa korzystać ze swojej własności. Związek Banków Polskich sygnalizował, iż jest przeciwny takim rozwiązaniom prawnym, które prowadzą do tego, że jeżeli ktoś korzysta z kredytu na budowę lokalu i przestaje go spłacać, to nie można go eksmitować. Sektor spółdzielczy obawia się tego, iż gminy nie będą dostarczać jakichkolwiek lokali i eksmisje zostaną kompletnie wstrzymane. Próbując pogodzić obie strony sporu, rząd uznał, iż noclegownie będą kompromisowym rozwiązaniem. W Niemczech nie ma w ogóle tego problemu i jeżeli dochodzi do eksmisji, to komornik zawiadamia o tym odpowiedni samorząd. Wraz z eksmisją z komornikiem przychodzi przedstawiciel samorządu i prowadzi eksmitowanego do miejsca, gdzie może on dalej mieszkać. Szkoda, że i my nie stosujemy takiego standardu. Z humanitarnych względów, a także i dlatego, że serce mam po lewej stronie, tak jak poseł Bogdan Lewandowski, chętnie zrezygnowałbym z tych noclegowni. Niemniej jednak obawiam się, iż usuwając noclegownie jako miejsce zagwarantowanego pobytu osobom eksmitowanym, powrócimy do dyskusji, czy eksmisja jest w Polsce realna. Nakazuje mi to być przeciwnym przyjęciu poprawki Senatu. Rząd lewicowy powinien dążyć do jakichś innych sposobów rozwiązania tego problemu, ale w tej chwili nic innego nie może zaproponować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#PrzedstawicielZwiązkuBankówPolskichJerzyBańka">Biorąc pod uwagę opinię ministra Marka Sadowskiego, proszę o rozważenie słuszności przyjęcia poprawki Senatu, zwłaszcza w świetle wymienianej drugiej normy konstytucyjnej, czyli ochrony prawa własności. Komisja opowiadając się za poprawką Senatu, musi odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego ochrona własności ma być gorzej traktowana niż przeciwdziałanie bezdomności. Prosiłbym jeszcze, aby zwrócić uwagę, że tę regulację stosuje się w szczególnych przypadkach. Dotyczy ona tylko tych sytuacji, kiedy sąd orzekając eksmisję, nie orzeka prawa do lokalu socjalnego lub zamiennego. To dotyczy tylko kwalifikowanych dłużników. Proponowane przez rząd rozwiązanie w polskiej rzeczywistości społecznej i ekonomicznej jest optymalne. Nareszcie dzięki niemu uda się nam uruchomić dotychczas nie funkcjonujące przepisy dotyczące egzekucji. Te nieliczne próby jakie były podejmowane do tej pory, zazwyczaj kończyły się jedynie wrzawą medialną i niczym więcej. Przyjęcie senackiej poprawki uniemożliwi stosowanie rządowych rozwiązań, które w elementarnym stopniu zaspokajały interesy właścicieli, jak i podstawowe potrzeby eksmitowanych, gwarantując im humanitarne traktowanie. To wszystko będzie miało rzeczywisty wpływ na dostęp do kredytów, ich cenę, czego skutki będą ponosić wszyscy ci, którzy rzetelnie wywiązują się ze swoich zobowiązań. Rozwiązanie proponowane przez rząd, i przyjęte przez Sejm, wpłynie również na dyscyplinę i poszanowanie prawa przez tych ludzi, którzy dobrze wiedząc, iż nic im nie grozi, czują się dziś zupełnie bezkarni i nie spłacają kredytów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#PrzedstawicielkaKRKIwonaKarpiukSuchecka">Skreślenie przepisu rządowego będzie skutkowało utrzymaniem dotychczas funkcjonujących rozwiązań. Żadna eksmisja nie będzie mogła być wykonana w Polsce. Obecnie chyba żadna z gmin nie jest na tyle bogata, aby dawać ludziom jakiekolwiek pomieszczenia zastępcze. Dodatkowo ustawa o ochronie lokatorów ustanawia szeroki krąg osób, których nie można eksmitować. To wszystko wpływa na całkowitą niefunkcjonalność przepisów o eksmisjach. Zdaje sobie sprawę z tego, iż noclegownie nie są miejscami do mieszkania, znam to z autopsji. Proszę jednak zważyć, że jeżeli mamy wyroki sądów orzekające eksmisje, to musimy mieć jakikolwiek instrument do działania. W tym stanie prawnym noclegownie są jedynym rozwiązaniem, jakie możemy proponować eksmitowanym. Jesteśmy za pozostawieniem przepisu w brzmieniu uchwalonym przez Sejm.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Apeluję o przyjęcie poprawki Senatu. Także szanuję prawo własności, ale nie można go stawiać naprzeciw prawa człowieka do godnego życia. Taki wybór jest dla mnie brakiem jakiegokolwiek wyboru. Państwo, wprowadzając przepis przyznający pomieszczenia zastępcze, powinno przedtem zainteresować się możliwością wykonania tych regulacji. Sami zainteresowani, czyli rząd, samorządy i wierzyciele, powinni o to zadbać. Jest w Polsce wiele pomieszczeń zastępczych, np. dawne koszary, budynki użyteczności publicznej itd. Tam powinny być zorganizowane pomieszczenia o najniższym standardzie, ale umożliwiające godne życie. Noclegownie są jedynie pozornym rozwiązaniem, można w nich spędzić tylko kilka dni. Umieszczając w nich ludzi, często dzieli się rodziny. To nie jest rozwiązanie, które w cywilizowanym państwie może być przyjęte.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Popieram stanowisko senator Teresy Liszcz. Chciałbym wskazać na jeszcze jeden argument przemawiający za przyjęciem poprawki senackiej. W Polsce najtrwalsze są rozwiązania prowizoryczne. To byłoby bardzo wygodne rozwiązanie dla tych, którzy nie chcą aktywnie prowadzić polityki socjalnej. Tym sposobem określone podmioty państwowe i samorządowe uniknęłyby podjęcia niezbędnych działań.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Poprawka nr 32 wymaga głosowania. Kto z członków Komisji jest za udzieleniem rekomendacji poprawce nr 32? Stwierdzam, że 3 głosami, przy braku przeciwnych i 2 wstrzymujących się, Komisja rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 32. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 41.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Proponuję rozpatrzyć teraz poprawkę nr 39.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 39, w której proponuje się, aby: po art. 7 dodać art. 7a w brzmieniu: „Art. 7a. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o zarządzeniu tymczasowym sądu należy przez to rozumieć postanowienie sądu o udzieleniu zabezpieczenia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Jest to poprawka o charakterze przepisu tymczasowego. W nowelizacji kpc dokonaliśmy zamiany sformułowania „zarządzanie tymczasowe” na „postanowienie sądu o udzieleniu zabezpieczenia”. Niestety, takiej zamiany nie dokonaliśmy w wielu przepisach okołokodeksowych, które nadal będą posługiwały się starym nazewnictwem, naturalnie jeśli zostanie odrzucona poprawka Senatu. Przyjęcie tego przepisu, w naszej ocenie, jest konieczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Podzielam to stanowisko, z naszej strony było to niedopatrzenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia poprawce nr 39? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 39. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 41, w której proponuje się, aby: w art. 12 po wyrazie „przepisy” dodać wyrazy „art. 479 z oznaczeniem 12”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Idea tego przepisu jest prosta: art. 479 z oznaczeniem 12 odwołuje się do art. 130, mówiącego o uzupełnianiu braków. Zależy nam, aby ta ostatnia regulacja weszła w życie wcześniej, tzn. po dwóch tygodniach od momentu podpisania ustawy przez Prezydenta RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Jesteśmy za przyjęciem tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia poprawce nr 41? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 41. Na tym zakończyliśmy przyjmowanie najtrudniejszych, merytorycznych poprawek. Do rozpatrzenia pozostały nam poprawki o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Proponowałbym przyjąć pozostałe przepisy łącznie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Nie wiem, czy możemy tak zrobić. Zastosuję inną metodę. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia do reszty nie rozpatrzonych poprawek?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmuElżbietaWitczakBielecka">Nie wszystkie z pozostałych poprawek są oczywiste. Proponowalibyśmy, aby omówić oddzielnie te poprawki, które budzą pewne minimalne zastrzeżenia, a resztę oczywistych poprawek przyjąć wspólnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Które z pozostałych poprawek nie budzą już żadnych wątpliwości?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSElżbietaWitczakBielecka">To są poprawki: - nr 1, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 4 po wyrazach „w art. 311,” dodać wyrazy „w art. 447 w par. 1”, - nr 5, w której proponuje się, aby w art. 1 pkt 72 otrzymał brzmienie: „72) w art. 479 z oznaczeniem 28 par. 2 i 3 otrzymują brzmienie: „Par. 2. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu wnosi się za jego pośrednictwem do sądu ochrony konkurencji i konsumentów w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. Par. 3. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę decyzji w całości lub w części.”;”, - nr 10, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 740 w par. 3 wyraz „doręczenie” zastąpić wyrazami „doręczenia”, - nr 11, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 743 w par. 2 wyrazy „przepisy tego sposobu” zastąpić wyrazami „przepisy dotyczące tego sposobu”, - nr 12, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 747 w pkt 5 wyrazy „właściwego spółdzielczego” zastąpić wyrazami „spółdzielczego własnościowego”, - nr 14, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 752 z oznaczeniem 3 w par. 1 wyrazy „własnościowego Spółdzielczego” zastąpić wyrazami „spółdzielczego własnościowego”, - nr 15, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 753 z oznaczeniem 1 w par. 1 w pkt 3 wyrazy „towaru z umową” zastąpić wyrazami „towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej”, - nr 17, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 112, w art. 773 z oznaczeniem 1 w par. 1 skreślić przecinek po wyrazie „komornik”, - nr 19, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 120, w art. 789 z oznaczeniem 2 w par. 2 skreślić wyraz „państwowego”, - nr 21, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 136 po wyrazach „art. 852 w par. 1,” dodać wyrazy „w art. 862 w par. 1,”, - nr 22, w której proponuje się, aby w art. 1 dodać pkt 136a w brzmieniu: „136a) w art. 852 par. 2 otrzymuje brzmienie: „Par. 2. Złożenie na rachunek depozytowy sądu nastąpi również wówczas, gdy zgłoszono zarzut, że osobie trzeciej przysługuje do zajętych pieniędzy prawo stanowiące przeszkodę do wydania ich wierzycielowi. Sąd postanowi wydać pieniądze wierzycielowi, jeżeli w ciągu miesiąca od złożenia ich na rachunek depozytowy sądu nie będzie złożone orzeczenie właściwego sądu zwalniające od zajęcia lub wstrzymujące wydanie pieniędzy.”;”, - nr 23, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 142 wyrazy „i w art. 1029 w par. 2” zastąpić wyrazami „w art. 1029 w par. 2 i w art. 1081 w par. 2”, - nr 24, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 145, w par. 3 wyrazy „Jeżeli wierzytelność znajdująca się na rachunku bankowym, w tym na rachunku bankowym obejmującym wkład oszczędnościowy” zastąpić wyrazami „Jeżeli wierzytelność z rachunku bankowego, w tym z rachunku bankowego obejmującego wkład oszczędnościowy”, - nr 27, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 165, w par. 1 wyrazy „Egzekucja nieruchomości” zastąpić wyrazami „Egzekucja z nieruchomości”, - nr 30, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 184, w art. 1013 z oznaczeniem 5 w par. 1 wyrazy „osoby przyjmującą” zastąpić wyrazami „osoby przyjmującej”, - nr 34, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 199, w art. 1064 z oznaczeniem 13 w par. 2 wyrazy „Na podział sumy” zastąpić wyrazami „Na plan podziału sumy”, - nr 37, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 199, w art. 1064 z oznaczeniem 22 w par. 1 wyrazy „w art. 526” zastąpić wyrazami „w art. 554”, - nr 40, w której proponuje się, aby w art. 9 wyrazy „w tym garaże” zastąpić wyrazami „w tym garażu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Te poprawki nie budzą, żadnych wątpliwości. Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia wyżej wymienionym poprawkom? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawek nr 1, 5, 10, 11, 12, 14, 15, 17, 19, 21, 22, 23, 24, 27, 30, 34, 37, 40. Reszta poprawek, jak rozumiem, budzi pewne zastrzeżenia. Omówimy je po kolei. W poprawce nr 6 proponuje się, aby w art. 1 w pkt 97, w par. 2 po wyrazie „notariuszach,” dodać wyraz „komornikach,”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Ta poprawka rzeczywiście nie ma charakteru legislacyjnego. Odwołuje się ona do art. 572, który nakłada na każdego obowiązek zawiadamiania sądu rodzinnego o zdarzeniach, które mogą być podstawą do wszczęcia postępowania przez ten sąd. W paragrafie 2 tej regulacji wylicza się enumeratywnie podmioty, na których szczególnie ciąży ten obowiązek, m. in. urzędy stanu cywilnego, notariuszy itd. Senat rozszerza ten krąg podmiotów o komorników, którzy bardzo często są w posiadaniu takich informacji, które mogą być podstawą do wszczęcia postępowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Minister Marek Sadowski jak widzę, zgadza się na przyjęcie tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Tak. Niemniej jednak dyskusyjna jest sama konstrukcja tej normy. W par. 1 nakłada się taki obowiązek na każdego, a w par. 2 enumeratywnie wymienia się podmioty zobligowane do tego działania. To rodzi pytanie: czy ten par. 2 jest potrzebny? Jeżeli jednak twierdząco odpowiemy na to pytanie, to nie ma żadnych przeszkód, aby komornik znajdował się w tym katalogu podmiotów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 6? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 6. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 9, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 104 w lit. c), w art. 740 w par. 3 oraz w art. 747 w pkt 6 wyrazy „lub jego części” zastąpić wyrazami „lub jego częścią”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Ten przepis dotyczy regulacji art. 747 par. 6, która brzmi: „Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego części albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego” i wyjaśnia, do czego odnosi się w tym przepisie wyraz „część”, czy do przedsiębiorstwa, czy do zakładu. Według nas, dotyczy to części przedsiębiorstwa i dlatego zmieniamy przypadek. Analogicznie jest w art. 730 par. 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Także mieliśmy pewne wątpliwości, jak należy interpretować te sformułowania użyte w przepisie. Poprawka senacka rozwiewa jednak wszelkie nasze wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSElżbietaWitczakBielecka">Biuro kwestionując ten przepis, robiło to wyłącznie dlatego, iż poprawka ma charakter merytoryczny, a nie legislacyjny. Teraz już mamy całkowitą pewność, iż działanie Senatu jest zamierzone.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu poparcia rekomendacji nr 9? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 9. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 18, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 120, w art. 789 z oznaczeniem 2 w par. 2 po wyrazie „podziału” dodać wyraz „połączenia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Przepis dotyczy sytuacji, kiedy następują pewne przekształcenia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa i wobec tych nowych organizmów można zastosować tytuł wykonawczy. W przepisie jako typ tych przekształceń wspomina się tylko o „podziale”, podczas gdy zwykle przy tego typu przekształceniach wymienia się „podział lub połączenie”. Senat proponuje uzupełnić ten przepis, właśnie o ten drugi zwykle wymieniany element przekształceń, czyli „połączenie”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Ta poprawka jest bardzo dobra i jesteśmy za jej przyjęciem. Nieprzyjęcie jej mogłoby wzbudzić wątpliwości przy porównaniu tych rozwiązań z normami prawa handlowego. Powstałoby mianowicie pytanie, czy w tym przypadku przekształcenie obejmuje wyłącznie połączenie przedsiębiorstwa. Przyjęcie rozwiązania proponowanego przez Senatu spowoduje, że nie będą powstawały już żadne wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 18? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 18. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 20, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 131, w art. 840 w par. 1 w pkt 1 skreślić wyraz „prawomocnym”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">Przepis dotyczy sytuacji, kiedy dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części, lub ograniczenia jego, jeżeli przeczy on zdarzeniom lub kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem wykonawczym nie będącym prawomocnym wyrokiem sądu. Poprawka senacka zmierza do tego, aby nie można było kwestionować prawomocnego orzeczenia sądowego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">To jest bardzo potrzebna poprawka. W trybie art. 840 par. 1 można dochodzić jeszcze pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego, który nie jest prawomocnym orzeczeniem, lecz korzystającym np. z rygoru natychmiastowej wykonalności. Jeżeli wyraz „prawomocny” zostałby nadal zachowany, to do tych tytułów jak ten ostatni wymieniony, nie będących prawomocnymi orzeczeniami, nie można by stosować trybu z art. 840. To bardzo zawężałoby pole działania osób, dochodzących słusznych roszczeń.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 20? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 20. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 26, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 148, w art. 891 z oznaczeniem 1 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par 2. W razie zajęcia rachunku wspólnego dla wspólników spółki cywilnej, komornik zawiadamia pozostałych wspólników.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Tym razem pozwolę sobie wyręczyć senator Teresę Liszcz. Przyjęcie poprawki Senatu jest w tym przypadku jak najbardziej potrzebne. Przepis do tej pory zawierał błąd, ponieważ chcieliśmy, aby w razie zajęcia rachunku wspólnego dla wspólników spółki cywilnej, zawiadamiać spółkę, a nie jej wspólników. Oczywiste jest, iż w takiej sytuacji zawiadamia się wspólników spółki cywilnej. Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej i nie można informować faktycznie nieistniejącego podmiotu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 26? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 26. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 33.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSElżbietaWitczakBielecka">Poprawki nr 33, 35, i 38 są powiązane merytorycznie ze sobą i należy rozpatrywać je łącznie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawek nr: 33, 35 i 38 w których proponuje się: 33) aby w art. 1 w pkt 199, w art. 1064 z oznaczeniem 11 w par. 3 zdanie drugie otrzymało brzmienie: „W razie wielości wierzycieli wypłata następuje z zachowaniem stosowanych odpowiednio przepisów ogólnych o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisów o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości.” 35) aby w art. 1 w pkt 199, w art. 1064 z oznaczeniem 13 dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.”38) aby w art. 1 w pkt 199, po art. 1064 z oznaczeniem 22 dodać art. 1064 z oznaczeniem 23 w brzmieniu: „Art. 1064 z oznaczeniem 23. Do podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego stosuje się odpowiednio przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#SenatorTeresaLiszcz">To są przepisy, które odpowiednio dostosowują stosowanie regulacji, do których się odwołują.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Jesteśmy za przyjęciem tych zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawkom nr 33, 35, 38? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawek nr 33, 35, 38. Do rozpatrzenia pozostała nam poprawka nr 36, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 199, w art. 1064 z oznaczeniem 17 w par. 2 wyrazy „strony nie ustaliły” zastąpić wyrazami „dłużnik i wszyscy wierzyciele nie ustalili”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#MinistersprawiedliwościMarekSadowski">Ta poprawka doprecyzowuje, nie do końca jasne w postępowaniu egzekucyjnym, pojęcie „stron”. Do tej pory jeżeli jest kilku wierzycieli, to mogą oni być mylnie traktowani jako jedna strona. To jest niezwykle mylne. Senat proponuje zastąpić te pojęcia pojęciami „dłużnik i wszyscy wierzyciele”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny udzieleniu rekomendacji poprawce nr 36? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie rekomenduje Sejmowi przyjęcie poprawki nr 36. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek Senatu, oraz cały proces legislacyjny największej nowelizacji kpc. Ten fakt bardzo mnie cieszy. Z satysfakcją stwierdzam, iż dziś rozpatrzone poprawki Senatu jeszcze bardziej udoskonaliły Kodeks. Na ręce pani Senator Teresy Liszcz składam najserdeczniejsze podziękowania za wnikliwe i bardzo dokładne rozpoznanie przez Senat ustawy nowelizującej kpc. Składam także podziękowania panu ministrowi Markowi Sadowskiemu, który razem z nami, od półtora roku, pracował nad tym projektem i niewątpliwie jest ojcem chrzestnym tego sukcesu. Na końcu pozostaje nam wybrać posła sprawozdawcę, proszę zgłaszać kandydatury.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Na posła sprawozdawcę proponuję kandydaturę przewodniczącego Jerzego Młynarczyka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">Zgadzam się. Stwierdzam, że Komisja dokonała wyboru posła sprawozdawcy. W opinii Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, nadesłanej do poprawek senackich, stwierdza się, iż projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Dziękuje posłom i gościom za przybycie. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajne do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>