text_structure.xml 138 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam członków Komisji i zaproszonych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został doręczony członkom Komisji na piśmie. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że Komisja przyjęła porządek posiedzenia. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, który przewiduje rozpatrzenie poprawek zgłoszonych w drugim czytaniu do projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (druki nr 183, 389,1558). Otrzymałem prośbę o przedstawienie na wstępie posiedzenia stanowiska Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej na temat zgodności zgłoszonych poprawek z prawem UE.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#PrzedstawicielkaUrzęduKomitetuIntegracjiEuropejskiejDagmaraJasińska">Poprawki zgłoszone w drugim czytaniu do projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw nie budzą zastrzeżeń UKIE, jeśli chodzi o ich zgodność z prawem UE, ponieważ zawarte w nich rozwiązania nie są objęte prawem wspólnotowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Proszę posła Cezarego Grabarczyka, który był sprawozdawcą projektu, o przedstawienie poprawek zgłoszonych w drugim czytaniu do projektu ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Podczas drugiego czytania projektu ustawy, zostało zgłoszonych 21 poprawek. Wszystkie są autorstwa posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. Zaproponowane poprawki były już przedmiotem szczegółowej analizy w toku prac nad projektem ustawy i były już omawiane w podkomisji nadzwyczajnej powołanej do rozpatrzenia projektu nowelizacji kkw. Dodam, że propozycje zawarte w poprawkach były zawarte w projekcie poselskim, który był przedmiotem prac podkomisji. Sugeruję, aby poseł wnioskodawca uzasadnił ponowne wniesienie tych poprawek do projektu nowelizacji kkw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Wszystkie poprawki rozpatrywane przez Komisję, niezależnie od tego, przez jakie ugrupowanie zostały zgłoszone, są jednakowo traktowane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Na wstępie pragnę wyrazić nadzieję, że może ta sala, w której obraduje Klub PiS i w której zebrała się dzisiaj Komisja Nadzwyczajna, to sprzyjająca okoliczność dla propozycji poprawek zaproponowanych przez moje ugrupowanie. Przechodząc do zgłoszonych poprawek chcę potwierdzić, iż jak wspominał poseł Cezary Grabarczyk, wszystkie propozycje znajdowały się już w poselskim projekcie ustawy, rozpatrywanym przez podkomisję. Zostały one jednak, odrzucone w toku prac nad projektem. Dlatego chciałbym podczas rozpatrywania kolejnych rozwiązań przez Komisję móc je uzasadnić i wyjaśnić, dlaczego zostały zaproponowane przez Klub PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Zgadzam się. Prosiłbym o krótkie i syntetyczne przedstawianie uzasadnienia do każdej ze zgłoszonych poprawek. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 1, w której proponuje się, aby pkt 20 brzmiał następująco: „20) w art. 43:</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) par. 1 otrzymuje brzmienie: Par. 1. Tworzy się środki specjalne z przeznaczeniem na pomoc postpenitencjarną, których przychodami są środki pieniężne pochodzące z potrąceń wysokości 20% wynagrodzenia za pracę skazanych lub ich dochodu z pracy na własny rachunek oraz uzyskane w wyniku wykonywania kary dyscyplinarnej wymienionej w art. 143 par. 1 pkt 7, a także pochodzące z dotacji, darowizn zapisów zbiórek i innych źródeł. Ze środków tych udziela się pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych, aresztów śledczych oraz ich rodzinom, jak również osobom pokrzywdzonym przestępstwem i ich rodzinom,</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) w par. 2 wyrazy „z funduszu pomocy postpenitencjarnej środki” zastępuje się wyrazami „ze środków specjalnych przeznaczonych na pomoc postpenitencjarną środki pieniężne”,</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) w par. 3 wyrazy „tryb tworzenia funduszu pomocy postpenitencjarne oraz przeznaczania środków z tego funduszu na taką pomoc” zastępuje się wyrazami „tryb tworzenia środków specjalnych przeznaczonych na pomoc postpenitencjarną oraz przeznaczania środków pieniężnych na taką pomoc”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#PosełZbigniewZiobro">W poprawce nr 1 proponujemy, aby środki uzyskane na tzw. pomoc postpenitencjarną w równym stopniu mogły przysługiwać osobom, które są zwalniane z zakładów karnych, jak i osobom pokrzywdzonym przez przestępców. Dzisiaj możliwość przyznania pomocy osobom pokrzywdzonym z tych środków to wyjątek, a nie reguła. Jestem głęboko przekonany, że te środki pozyskiwane przez skazanych powinny służyć osobom dotkniętym w wyniku ich działalności przestępczej. Proces rehabilitacji i przywracania do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie ofiar przestępstw jest bardzo kosztowny i dlatego część kosztów powinni ponosić sami sprawcy przestępstw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSprawiedliwościMarekSadowski">Rząd nie popiera tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#EkspertKomisjiStefanLelental">Pojęcie pomocy postpenitencjarnej ma w Kodeksie karnym wykonawczym utrwalone znaczenie. Pomoc ta może dotyczyć tylko tych, którzy są zwalniani z zakładów karnych i takiej pomocy wymagają. Jeżeli rozszerzymy krąg podmiotów, które mają być objęte tą pomocą, na rodziny osób pozbawionych wolności oraz na osoby pokrzywdzone przestępstwem i rodziny osób pokrzywdzonych, to w tym momencie nie mamy już do czynienia z pomocą postpenitencjarną. Te proponowane formy pomocy osobom innym niż zwalniane z zakładów karnych powinny być zaspokajane z innych środków. Zresztą takie środki funkcjonują i z nich powinna być finansowana ta pomoc. Możliwe jest także umowne przyjęcie znaczenia terminu „pomoc postpenitencjarna” i wtedy możemy nadać mu tak szeroką, treść jaką sobie założymy. Jednakże wtedy nie odpowiada to istocie tego, co się nazywa w prawie wykonawczym pomocą postpenitencjarną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Kieruję pytanie do posła wnioskodawcy, czy nie obawia się on skutków odejścia od ściśle i dobrze zdefiniowanej do tej pory instytucji „pomocy postpenitencjarnej”? Ten fundusz służył do tej pory tylko adaptacji osób wychodzących z zakładów karnych. Chodziło o to, aby ci ludzie mogli się odnaleźć w społeczeństwie na wolności. Jeżeli zatem zaczniemy te pieniądze dzielić między różne podmioty to odejdziemy od pierwotnego celu utworzenia funduszu postpenitencjarnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Podzielam i rozumiem przedstawione przez profesora Stefana Lelentala oraz przez przewodniczącego Komisji argumenty. Jednak uważam, że jeżeli założymy, iż pomoc postpenitencjarna może być przeznaczona wyłącznie dla osób wychodzących z zakładów karnych, to wyjątek, który dopuściliśmy w ustawie, umożliwiający przyznanie tych pieniędzy w specjalnych okolicznościach osobom pokrzywdzonych przestępstwem powinien zostać zlikwidowany. Uważam zatem, że mimo pewnego utartego już znaczenia powinniśmy przede wszystkim wziąć pod uwagę cel społeczny, jaki powinien spełniać fundusz, a jest nim między innymi pomoc osobom pokrzywdzonym przez popełnione przestępstwa. Jeżeli zatem zrobiliśmy wyjątek dla sytuacji szczególnych, kiedy przepis można zastosować w pewnych sytuacjach, to należy iść krok dalej i ustanowić regułę, która umożliwiałaby korzystanie ze środków funduszu przez nowe kategorie podmiotów. Względy natury społecznej przemawiają jednoznacznie za przyjęciem tej poprawki, i to bardziej niż dotychczasowa tradycja, która znajduje tylko odbicie w nazwie funduszu. Sama nazwa nie powinna wpływać na podejmowane przez nas decyzje, które mają ulepszać istniejące prawo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 1, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów? Za przyjęciem poprawki opowiedział się 1 poseł, 10 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 1. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 2, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się aby, pkt. 39 nadać brzmienie: art. 69 otrzymuje brzmienie: „Art. 69. Karę pozbawienia wolności wykonuje się, z zastrzeżeniem art. 87 par. 4, w następujących rodzajach zakładów karnych:</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">1) zakładach karnych dla młodocianych,</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">2) zakładach karnych dla odbywających karę po raz pierwszy,</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">3) zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych,</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">4) zakładach karnych dla odbywających karę aresztu wojskowego,</u>
          <u xml:id="u-13.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">5) zakładach karnych dla młodocianych recydywistów penitencjarnych.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Poprawka poszerza katalog zapisanych w kkw. zakładów karnych. Dodaję się kategorię: „zakładu karnego dla młodocianych recydywistów penitencjarnych”. Poprawka ta wniesiona zostaje na podstawie przekonania, opartego na badaniach przeprowadzonych wśród młodocianych przestępców, iż w obrębie tej grupy istnieje kategoria, która jest szczególnie zdemoralizowana i wymaga szczególnego traktowania. Łączenie zatem tych ludzi z osobami, które popełnili po raz pierwszy przestępstwo i trafiają po raz pierwszy do zakładu karnego, przynosi złe skutki i wpływa negatywnie na moralność osób, które nie są recydywistami. Poprawka ma zatem chronić tych, którzy nie mają jeszcze nawyku popełniania przestępstw i rokują nadzieję na pełną resocjalizację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka jak wskazano, rozszerza katalog zakładów karnych o jeszcze jedną kategorię: zakłady karne dla młodocianych recydywistów penitencjarnych. Czy rząd jest za przyjęciem tej poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera tej poprawki. Wiele jest powodów, które przemawiają przeciwko tej propozycji, choćby z przyczyn czysto praktycznych stworzenie sieci takich zakładów jest w tej chwili niemożliwe, ponieważ nie ma zapewnionych środków na dokonanie tego typu zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">W dyskusji doszło do pewnego nieporozumienia. Chodzi o to, że autorzy rozpatrywanej poprawki nie wzięli pod uwagę pewnych zmian, które zostały wprowadzone do projektu nowelizacji ustawy. Po pierwsze, zostały zmienione granice wieku młodocianych z 24 lat na 21. Po drugie, przyczyny demoralizacji młodocianych są zupełnie inne niż te, o których mówił poseł Zbigniew Ziobro. Dwie trzecie trafiających po raz pierwszy do zakładów karnych młodocianych to ludzie, którzy mają za sobą przeszłość przestępczą z okresu nieletniego i jest to przede wszystkim problem kryminologiczny. Demoralizują innych zatem te osoby, które popełniały już przestępstwa nie będąc jeszcze młodocianymi, a nie ci, którzy popełnili co najmniej drugie przestępstwo jako młodociani. Biorąc pod uwagę ten fakt wprowadzenie poprawki nie znajduje uzasadnienia. Rozwiązania tego problemu służby więzienne powinny szukać w innych istniejących już przepisach nawet podstawowych, które wcale nie udaremniają możliwości wprowadzenia klasyfikacji pogłębionej przestępców. Na koniec przypomnę jeszcze brzmienie art. 54 par. 1 kk., który stanowi iż: „Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.”. Zaproponowana poprawka, według mnie, opiera się na pewnym nieporozumieniu wynikającym ze złego interpretowania prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Argumenty za i przeciw przyjęciu poprawki są znane, przechodzimy zatem do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 2? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 2 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 2. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 3 zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów, w której proponuje się, aby w pkt 43: a) po lit. a dodać lit.. .. w brzmieniu:. ..) po par. 1 dodaje się par. 1a w brzmieniu: „Par. 1a. Komisja Penitencjarna oprócz zadań wymienionych w par. 1 pkt. 1–4 oraz w art. 74 par. 2i art. 164 par. 1:</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">1) kwalifikuje skazanych do nauczania w szkołach i kursach;</u>
          <u xml:id="u-18.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">2) kwalifikuje skazanych, o których mowa w art. 84 par. 2, do zakładów karnych dla młodocianych oraz skazanych, o których mowa w art. 96 par. 4, do odbywania kary w oddziałach terapeutycznych;</u>
          <u xml:id="u-18.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">3) kwalifikuje skazanych jako stwarzających poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego oraz dokonuje, co najmniej raz na sześć miesięcy, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie;</u>
          <u xml:id="u-18.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">4) weryfikuje indywidualne programy oddziaływania albo indywidualne programy terapeutyczne, a także kieruje i wycofuje skazanych z oddziałów terapeutycznych;</u>
          <u xml:id="u-18.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">5) wyraża opinie w sprawach przyznania skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu półotwartego lub otwartego nagród, o których mowa w art. 138 par. 1 pkt 7 lub 8, wówczas gdy są one udzielane:</u>
          <u xml:id="u-18.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) po raz pierwszy,</u>
          <u xml:id="u-18.7" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) po przerwie trwającej dłużej niż sześć miesięcy,</u>
          <u xml:id="u-18.8" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) po powstaniu istotnych zmian w sytuacji prawnej lub rodzinnej skazanego,</u>
          <u xml:id="u-18.9" who="#PosełJanuszWojciechowski">6) wyraża opinie w sprawach:</u>
          <u xml:id="u-18.10" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) przyznania nagród, o których mowa w art. 138 par. 1 pkt. 7 lub 8, skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu zamkniętego,</u>
          <u xml:id="u-18.11" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) projektu porządku wewnętrznego zakładu karnego oraz zmiany tego porządku,</u>
          <u xml:id="u-18.12" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) innych przekazanych jej przez dyrektora,</u>
          <u xml:id="u-18.13" who="#PosełJanuszWojciechowski">7) podejmuje decyzję w sprawie korzystania przez skazanego z uprawnień określonych w art. 107 oraz zwalnia z obowiązku pracy, na podstawie art. 121 par. 4.”. b) lit b) nadać brzmienie: „b) dodaje się par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. W wypadku określonym w par. 2 decyzję komisji penitencjarnej może uchylić również dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego, dyrektor okręgowy, a także Dyrektor Generalny Służby Więziennej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Zgodnie z prośbą przewodniczącego Komisji chciałbym tylko krótko stwierdzić, iż poprawka dotyczy zakresu kompetencji Komisji Penitencjarnej. Poprawka była przedłożona w pierwotnym projekcie zmian w kkw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">W tej poprawce zdziwiła mnie propozycja zawarta w par. 1a pkt 3, w której mowa jest o tym, że Komisja dokonuje kwalifikacji skazanych jako stwarzających poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego oraz dokonuje, co najmniej raz na sześć miesięcy, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie. Ten problem był bardzo dokładnie dyskutowany w podkomisji, która uwzględniła w projekcie postulaty międzynarodowej organizacji przeciwko stosowaniu tortur - CPT, która opowiada się za dokonywaniem wyżej wymienionej weryfikacji raz na trzy miesiące.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy ktoś chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę. Przechodzimy zatem do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji poprawki nr 3? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 3 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 3. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 4, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 48 nadać brzmienie: 48) w art. 84:</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) Par. 1 otrzymuje brzmienie: Par. 1. W zakładzie karnym dla młodocianych odbywają karę skazani, którzy nie ukończyli 21 roku życia; w uzasadnionych wypadkach skazany może odbywać karę w tym zakładzie po ukończeniu 21 roku życia,</u>
          <u xml:id="u-22.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) w par. 2 skreśla się wyrazy „za swoją zgodą";</u>
          <u xml:id="u-22.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Młodocianych, którym pozostał okres co najmniej dwóch lat do nabycia prawa do ubiegania się o warunkowe zwolnienie lub sprawujących trudności wychowawcze, poddaje się badaniom psychologicznym: przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Chciałbym wycofać tę poprawkę, gdyż Komisja przyjęła już w innej zmianie obniżenie wieku młodocianych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Stwierdzam, iż poprawka nr 4, została wycofana przez wnioskodawcę. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 5, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby po pkt. 48 dodać nowy pkt. .. w brzmieniu:. .. po art. 86 dodaje się art. 86a w brzmieniu: „Art. 86a. W zakładzie karnym dla młodocianych recydywistów penitencjarnych odbywają karę młodociani skazani za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę pozbawienia wolności oraz ukarani za wykroczenia umyślne zasadniczą lub zastępczą karą aresztu, którzy uprzednio odbywali już takie kary lub karę aresztu wojskowego za umyślne przestępstwa lub wykroczenia, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne przemawiają za skierowaniem ich do zakładu karnego dla młodocianych.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Propozycja zawarta w poprawce powstała na podstawie przeprowadzonych wielokrotne rozmów z przedstawicielami Służby Więziennej i ich sugestii. Twierdzą oni, iż dzisiaj stosowane rozwiązania dotyczące czasu, po którym młodociani mogą ubiegać się o nabycie prawa do warunkowego zwolnienia, są niepraktyczne i prowadzą do nadmiernej biurokracji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Panie pośle, mówimy chyba o dwóch różnych poprawkach. Którą poprawkę pan teraz uzasadnia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Mówię o par. 3 w art. 84. Jednak dostrzegam teraz swój błąd, byłem bowiem zbyt gorliwy w wycofywaniu poprawki nr 4. Wycofując ją miałem na myśli tylko punkt a).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Rozumiem zatem, że ostatecznie modyfikuje pan poprawkę nr 4, wycofując z niej tylko punkt a).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Zgadza się, bardzo przepraszam za pomyłkę. Wycofuję punkt a) z poprawki nr 4, gdyż ta część poprawki została przez Komisje już przyjęta i umieszczona w sprawozdaniu. Jeśli chodzi o pkt. b) i c), to podtrzymuję swe poparcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy ktoś chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę. Przechodzimy zatem do głosowania. Kto z członków Komisji jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 4 pkt. b) i c) dotyczącej art. 84 par. 2 i 3? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 4 punkt b) i c), opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 4 punkt b) i c). Powracamy do rozpatrywania poprawki nr 5.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Wycofuję poprawkę nr 5, gdyż w związku z wcześniejszym negatywnym stanowiskiem Komisji wobec poprawki nr 2, poprawka ta, powiązana z nią, staje się bezprzedmiotowa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Proponuję zatem uznać, że wynik głosowania dotyczący poprawki nr 2 dotyczy także poprawki nr 5. Czy jest ktoś przeciwny takiemu rozwiązaniu? Nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 5. Poprawkę tę należy łącznie rozpatrywać z poprawką nr 2. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 6, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby po pkt. 52 dodać nowy pkt. .. w brzmieniu: a) Po par. 2 dodaje się par. 2a w brzmieniu: „Par. 2a. Skazanego na karę pozbawienia wolności od 10 do 25 lat pozbawienia wolności można przenieść do zakładu karnego typu półotwartego, po odbyciu przez niego co najmniej dwóch trzecich kary, a do zakładu typu otwartego, po odbyciu przez niego co najmniej trzech czwartych kary.”. b) Par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności, jeżeli sąd nie wyłączył możliwości warunkowego przedterminowego zwolnienia, można przenieść do zakładu karnego typu półotwartego po odbyciu przez niego co najmniej 20 lat, a do zakładu typu otwartego - po odbyciu przez niego co najmniej 25 lat kary.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Obecnie nie obowiązują żadne limity czasu, w jakim typie zakładu karnego skazany ma odbywać karę pozbawienia wolności. Skazani na długoletnie kary, gdzie wymierzanie kary związane jest z wagą popełnionego przestępstwa, jak i jego stopniem, odbywają nieograniczone kary w zakładach karnych typu zamkniętego. Z góry zakłada się, że stopień resocjalizacji tych sprawców przestępstw nie postępuje i nie należy ich przenosić np. w nagrodę do zakładów typu półotwartego bądź otwartego. Uważamy, że należy zmienić ten stan rzeczy i uwzględnić zmiany zachodzące w psychice skazanych, zwłaszcza tych, którzy odbywają długoletnie kary np. tak jak jest to zapisane w poprawce, od 10 do 25 lat pozbawienia wolności i zezwolić na ich przenoszenie do innych typów zakładów karnych, po odbyciu przez nich znacznej części kary. W przypadku kary dożywotniego pozbawienia wolności wprowadzamy w poprawkach bardziej restrykcyjne rozwiązania. Zaostrzamy rygory odbywania takiej kary i kontrolujemy w większym stopniu kontakty skazanego z otoczeniem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Proponowana poprawka nie jest dostosowana do obecnie obowiązującego Kodeksu karnego. Kara od 10 do 25 lat pozbawienia wolności w ogóle teraz w nim nie występuje. Rozpatrywanie tej propozycji miałoby sens, gdyby została przyjęta nowelizacja Kodeksu karnego zaproponowana przez posłów PiS, gdzie taka kara jest zapisana. Instytucja wyłączenia warunkowego przedterminowego zwolnienia, dzisiaj także nie funkcjonuje w prawie materialnym, nie można zatem tworzyć do niej prawa wykonawczego. Nie wiemy, czy przyszłe nowelizacje kk. uwzględnią nowe propozycje kar i instytucji, dlatego uważamy że rozpatrywanie poprawki nr 6 jest bezprzedmiotowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">Chciałem zwrócić uwagę na pewną nielogiczność w proponowanej poprawce. Jeżeli byśmy ją przyjęli, to skazany np. na karę 12 lat pozbawienia wolności prędzej uzyskałby możliwość warunkowego zwolnienia, zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, niż przeszedł do zakładu typu półotwartego, który ma praktycznie przygotowywać skazanego na warunkowe zwolnienie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy wobec tego, że proponowana poprawka nie przystaje do obecnie obowiązującego stanu prawnego, nie byłoby lepiej ją wycofać?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Według mojej wiedzy w toku prac nad zmianami prawa karnego materialnego podkomisja rozpatrująca je zaakceptowała rozwiązanie o orzekaniu o karze pozbawienia wolności od lat 10 do 25. Jeżeli się mylę, to proszę o sprostowanie. Moje inne obowiązki nie pozwalają mi dokładnie i z należytą uwagą śledzić przebiegu tych prac.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Rozpatrywana przez podkomisję propozycja kary dotyczy 10 do 20 lat pozbawienia wolności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przy całym szacunku do propozycji przyjmowanych przez podkomisję, muszę przypomnieć, że rozwiązania te nie są jeszcze obowiązujące i nie wiadomo, czy po przejściu przez cały tok postępowania legislacyjnego zostaną zaakceptowane. Nie możemy uchwalać zmian, które mają bazować na przyszłych i niepewnych rozwiązaniach Kodeksu karnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Podzielam ten argument i w związku z tym wycofuję punkt a) z proponowanej poprawki. Podtrzymuję natomiast poparcie dla punktu b), który dotyczy kary dożywotniego pozbawienia wolności. Uważam, iż przyjęcie tej zmiany jest ze wszech miar uzasadnione.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">W punkcie b) mamy do czynienia z tym samym problemem co w punkcie a). Znajduje się tam wyłączenie warunkowego przedterminowego zwolnienia, a taka instytucja nie istnieje przecież w prawie karnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Na dzień dzisiejszy mamy do czynienia ze sporem w doktrynie co do możliwości wyłączenia warunkowego przedterminowego zwolnienia. Są osoby, które uważają, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby taką instytucję stosować przy obowiązującym kk. Nie chcę wchodzić w spory doktrynalne, jednakże wielu znakomitych znawców prawa karnego opowiada się za takim rozwiązaniem i dlatego jestem za przyjęciem tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przyjmuję do wiadomości. Ostatecznie w poprawce nr 6 wnioskodawca wycofuje swoje poparcie dla punktu a), podtrzymując poparcie dla punktu b) i ten punkt musimy teraz przegłosować. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 6 punkt b)? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 6 punkt b) opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 6 punkt b). Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 7, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 53 nadać brzmienie: 53) w art. 90 po pkt. 5 dodaje się pkt. 6–10 w brzmieniu: „6) korespondencja skazanych podlega cenzurze administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-44.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">7) skazani mogą korzystać z dwóch widzeń w miesiącu, a za zgodą zakładu karnego, wykorzystać je jednorazowo,</u>
          <u xml:id="u-44.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">8) widzenia skazanych podlegają nadzorowi administracji zakładu karnego; rozmowy skazanych w trakcie widzeń podlegają kontroli administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-44.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">9) rozmowy telefoniczne skazanych podlegają kontroli administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-44.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">10) otrzymywane i przesyłane przez skazanych paczki podlegają kontroli administracji zakładu karnego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Poprawka nr 7 dotyczy możliwości stosowania przez administrację zakładu karnego, wobec skazanych, wszelkich form kontroli ich komunikacji ze światem zewnętrznym. Uważamy, że należy wprowadzić bardziej restrykcyjne rozwiązania w stosunku do tych dotychczas obowiązujących, po to, aby podwyższyć standardy bezpieczeństwa zakładów karnych, jak i ograniczyć zjawiska patologiczne, które w nich występują. Skazani nadużywają swoich praw, po to, aby móc dokonywać przestępstw na terenie zakładów karnych. Dzięki wprowadzeniu tej zmiany organy administracyjne zakładów karnych uzyskują szersze możliwości kontroli skazanych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Można powiedzieć, że 90% proponowanej poprawki znalazło się już we wcześniej wprowadzonych zmianach w kkw. i zawarte zostało w sprawozdaniu Komisji. Nowością w stosunku do tych zmian, i nad tą propozycją można byłoby się ewentualnie zastanowić, jest wprowadzenie kontroli każdej korespondencji skazanego, w tym korespondencji z obrońcą. Trzeba jednak wyraźnie powiedzieć, że przyjęcie tego rozwiązania skończy się to konfliktem i skargą do Trybunału w Strasburgu. Dla przypomnienia, w sprawozdaniu mówi się o kontroli konkretnych przedmiotów tzn. korespondencji skazanego oraz kompleksowej kontroli paczek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 7? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 7 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 7. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 8, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 54 nadać brzmienie: 54) w art. 91: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:</u>
          <u xml:id="u-47.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">„7) korespondencja skazanych może podlegać cenzurze administracji zakładu karnego,", b) dodaje się pkt. 8–11 w brzmieniu:</u>
          <u xml:id="u-47.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">„8) widzenia skazanych podlegają nadzorowi administracji zakładu karnego; rozmowy skazanych w trakcie widzeń mogą podlegać kontroli administracji zakładu karnego;</u>
          <u xml:id="u-47.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">9) rozmowy telefoniczne skazanych mogą podlegać kontroli administracji zakładu karnego;</u>
          <u xml:id="u-47.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">10) otrzymywane i przesyłane przez skazanych paczki podlegają kontroli administracji zakładu karnego;</u>
          <u xml:id="u-47.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">11) skazani mogą korzystać z trzech widzeń w miesiącu, a za zgodą dyrektora zakładu karnego, wykorzystać je jednorazowo.”. Brzmienie tej poprawki jest niezwykle podobne do brzmienia poprzedniej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Zgadza się, konstrukcja jej jest analogiczna jak poprzedniej, jednak dotyczy ona zakładów karnych typu półotwartego. Zasadność przyjęcia tej poprawki dyktowana jest tymi samymi względami, co w przypadku poprzedniej zmiany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">My także podtrzymujemy swoje negatywne stanowisko co do przyjęcia tej poprawki, tak jak w poprzednim przypadku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">Chciałem zwrócić uwagę Komisji, że w przypadku przyjęcia tej poprawki przepustki dla skazanych w zakładach półotwartych i otwartych zostają z kkw. wycofane. Prowadziłem ogólnopolskie badania na temat zasadności instytucji przepustek i okazało się, że ta forma kontaktu ze światem zewnętrznym skazanego jest bardzo efektywna. Zwracam także uwagę na fakt wkomponowania tego instrumentu w system wolnej progresji, który jest skuteczny. Mówiąc to mam na myśli przede wszystkim takie naruszenia tej instytucji jak tzw. niepowroty skazanych z przepustek czy spóźnienia. Europejskie uregulowania dotyczące więziennictwa z 1987 roku zalecają wyraźnie stosowanie systemu przepustek, tak aby nie narażać społeczeństwa na niebezpieczeństwo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Propozycje poprawek, przedkładane przez grupę posłów PiS-u, utrzymują przepustki dla skazanych w formie nagrody, jednakże oznaczają likwidację przepustek tzw. systemowych, których istnienie - naszym zdaniem - nie znajduje uzasadnienia. Przepustki w formie nagrody umożliwiają w większym stopniu oddziaływaniu administracji zakładu karnego na skazanych. Mogą one motywować tych, którzy odbywają karę, do lepszego postępowania. Skazani będą teraz o nie zabiegać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 8? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 8 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 8. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 9, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 56 nadać brzmienie: 56) w art. 92 skreśla się pkt 9 i dodaję się pkt. 10–15 w brzmieniu:</u>
          <u xml:id="u-52.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">„10) korespondencja skazanych może podlegać nadzorowi administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-52.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">11) skazany może korzystać z nieograniczonej liczby widzeń,</u>
          <u xml:id="u-52.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">12) widzenia skazanych mogą podlegać nadzorowi administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-52.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">13) rozmowy telefoniczne skazanych mogą podlegać nadzorowi administracji zakładu karnego,</u>
          <u xml:id="u-52.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">14) skazanym, w miarę możliwości, stwarza się warunki do przygotowania dodatkowych posiłków we własnym zakresie,</u>
          <u xml:id="u-52.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">15) otrzymywane i przesyłane przez skazanych paczki mogą być kontrolowane przez administrację zakładu karnego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#PosełZbigniewZiobro">W poprawce nr 9 propozycje dotyczą zakładów typu otwartego i, tak jak w poprzednich dwóch poprawkach, konstrukcja propozycji jest podobna. Takie samo jest też uzasadnienie wprowadzenia poprawki nr 9, jak poprawek nr 8 i nr 7.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy można by łącznie głosować poprawki nr 7, 8 i 9? Istnieje pewna spójność między rozwiązaniami przyjętymi w tych poprawkach i dlatego uważam, że jeżeli zostałoby przyjęta jedna z tych propozycji, to konsekwentnie należałoby wprowadzić ją w wszystkich typach zakładów karnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Uważam, że niekoniecznie należałoby głosować łącznie nad poprawkami, gdyż nie wszystkie rozwiązania w tych poprawkach są takie same. Istnieją pewne różnice i dlatego opowiadam się za odrębnym głosowaniem każdej z poprawek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 9? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 9 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 9. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 10 zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów, w której proponuje się, aby pkt. 64 nadać brzmienie: 64) w art. 105:</u>
          <u xml:id="u-56.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 1 po wyrazie „należy” dodaje się przecinek oraz wyrazy „w granicach, w jakich nie sprzeciwia się to warunkom odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.",</u>
          <u xml:id="u-56.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) par. 3 i 4 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Zakres i sposób kontaktów, o których mowa w par. 1 i 2, w szczególności nadzór nad widzeniami, cenzura korespondencji lub jej zatrzymanie, kontrolowanie rozmów w trakcie widzeń i telefonicznych, są uzależnione od rodzaju i typu zakładu karnego, w którym skazany odbywa karę, a także od wymogów indywidualnych oddziaływania. Par. 4. Dyrektor zakładu karnego podejmuje decyzje dotyczące zatrzymania korespondencji w zakładach karnych typu otwartego, także cenzurowania korespondencji oraz kontrolowania rozmów w trakcie widzeń i telefonicznych, z wyjątkiem wypadków określonych w art. 8 par. 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 par. 1, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa zakładu karnego lub ochrona interesu społecznego, informując o tym sędziego penitencjarnego oraz skazanego. Dyrektor zakładu karnego może zezwolić na przekazanie skazanemu ważnej wiadomości zawartej w zatrzymanej korespondencji.",</u>
          <u xml:id="u-56.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) dodaje się par. 5 i 6 w brzmieniu: „Par. 5. Dołączonych do akt osobowych kopii korespondencji przed jej ocenzurowaniem oraz korespondencji zatrzymanej nie udostępnia się skazanemu. Par. 6. Dyrektor zakładu karnego podejmuje decyzje dotyczące zatrzymania otrzymywanych i przesyłanych przez skazanych paczek lub ich zniszczenia, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa zakładu lub ochrona interesu społecznego, informując o tym sędziego penitencjarnego oraz skazanego. Zniszczenie paczek odbywa się na podstawie odrębnych przepisów.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#PosełZbigniewZiobro">W poprawce nr 10 chciałem wycofać w punkcie b) propozycje zmiany par. 4, gdyż ta sprawa została już pozytywnie rozpatrzona przez Komisję i umieszczona w sprawozdaniu. Pozostałe poprawki podtrzymuję. Punkt a) wprowadza obostrzenie kontaktów skazanego z rodziną, tak aby były w ten sposób indywidualnie kształtowane, żeby za pomocą wprowadzenia do przepisu klauzuli „w granicach, w jakich nie sprzeciwia się to warunkom odbywania przez niego kary pozbawienia wolności” móc wpływać na warunki oddziaływań rodziny na skazanego. Punkt b) par. 3, służy uszczegółowieniu nadzoru nad skazanym w zakresie jego korespondencji. Expressis verbis formułuje się tutaj zasadę możliwości zatrzymania korespondencji skazanego przez administrację zakładu karnego, czego nie było do tej pory, gdyż stosowano jedynie sprawowanie nadzoru nad tą korespondencją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 10? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 10 opowiedział się 1 poseł, 8 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 10. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 1,1 zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt 68 nadać brzmienie: 68) w art. 109 w zdaniu drugim wyrazy „nie mniej niż 3200 kcal.” zastępuje się wyrazami „do lat 18 nie mniej niż 2800 kcal.”. Poprawka ma zmniejszać normę żywnościową w zakładach karnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">Ta propozycja nie znajduje oparcia w przepisach, jakie wprowadziliśmy nowelizując kkw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W sprawozdaniu Komisji w art. 109 nie ma żadnych rozwiązań opierających się na normach kalorycznych posiłków, jakie skazani mają otrzymywać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Wycofuję zatem poprawkę nr 11.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka nr 11 została wycofana. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 12 zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów, w której proponuje się, aby pkt 95 nadać brzmienie: 95) w art. 138 w par. 1:</u>
          <u xml:id="u-63.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) uchyla się pkt 6,</u>
          <u xml:id="u-63.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) w pkt 7 wyrazy „30 godzin” zastępuje się wyrazami „24 godziny",</u>
          <u xml:id="u-63.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) w pkt 8: -wyrazy „14 dni” zastępuje się wyrazami „24 godziny”, -kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 9–13 w brzmieniu:</u>
          <u xml:id="u-63.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">„9) zezwolenie na otrzymanie dodatkowej paczki żywnościowej,</u>
          <u xml:id="u-63.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">10) pochwała,</u>
          <u xml:id="u-63.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">11) zezwolenie na częstsze branie udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych lub wychowana fizycznego,</u>
          <u xml:id="u-63.7" who="#PosełJanuszWojciechowski">12) zezwolenie na odbywanie widzeń,</u>
          <u xml:id="u-63.8" who="#PosełJanuszWojciechowski">13) zezwolenie na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Poprawka nr 12 dotyczy nagród i ulg, jakie przyznawane są skazanemu. Proponujemy skrócenie liczby godzin i dni przepustek np. nagrodę w postaci zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru proponujemy skrócić z 14 dni na 7. Podobne obostrzenie proponujemy w pkt. 7, zezwolenie na widzenie bez dozoru poza obrębem zakładu karnego proponujemy skrócić z 30 godzin na 24 godziny. To są zasadnicze zmiany proponowane w tym rozwiązaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#PodsekretarzStanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">Chciałbym przedstawić pewne dane dotyczące liczby wydawanych w zakładach karnych zezwoleń i przepustek. W 1993 roku było ich wydanych 264 tysiące, a w ostatnich latach ok. 84 tysięcy. Po pierwsze, zmniejszyła się w sposób znaczący ilość wydawanych nagród w postaci zezwoleń i przepustek, a po drugie, cały system funkcjonuje dziś bardzo dobrze, coraz rzadziej mamy do czynienia z opóźnieniami i tzw. niepowrotami z przepustek. Nie ma zatem potrzeby zmieniania nic w obowiązujących przepisach, gdyż z praktyki widać, że są dobre i nie należy ich poprawiać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 12? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 12 opowiedział się 1 poseł, 9 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 12. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 13, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 96 nadać brzmienie: 96) W art. 139:</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 1 po wyrazie „zwolniony” dodaje się wyrazy „lub połowy kary nieprzekraczającej 6 miesięcy",</u>
          <u xml:id="u-67.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) po par. 1 dodaje się par. 1a w brzmieniu: „Par. 1a. Wobec skazanego na karę od 10 do 25 lat pozbawienia wolności okres odbytej kary, o którym mowa w par. 1 wynosi co najmniej dwie trzecie.",</u>
          <u xml:id="u-67.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) par. 2 otrzymuje brzmienie: „Par 2. Nagród określonych w art. 138 par. 1 pkt 7 lub 8 nie przyznaje się tymczasowo aresztowanemu mającemu prawa i obowiązki skazanego i odbywającemu karę pozbawienia wolności.",</u>
          <u xml:id="u-67.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">d) w par. 3 wyrazy „28 w roku” zastępuję się wyrazami „14 w roku",</u>
          <u xml:id="u-67.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">e) w par. 4 wyrazy „28 dni” zastępuje się wyrazami „14 dni",</u>
          <u xml:id="u-67.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">f) par. 5 otrzymuje brzmienie: „Par. 5. Skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 20 nagroda wymieniona w art. 138 par. 1 pkt. 7 lub 8, może być przyznana po odbyciu co najmniej 10 lat kary, a skazanemu odbywającemu karę dożywotniego pozbawienia wolności po odbyciu co najmniej 20 lat kary.",</u>
          <u xml:id="u-67.7" who="#PosełJanuszWojciechowski">g) par. 6 otrzymuje brzmienie: „Par 6. Przyznanie nagrody wymienionej w art. 138 par. 1 pkt 7 lub 8 skazanemu odbywającemu karę od 10 do 25 lat pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności, w zakładzie karnym typu zamkniętego wymaga zgody sędziego penitencjarnego.",</u>
          <u xml:id="u-67.8" who="#PosełJanuszWojciechowski">h) po par. 6 dodaje się par. 6a w brzmieniu: „Par 6a. Skazanemu na karę pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności można udzielać przepustek z zakładu karnego nie częściej niż raz na trzy miesiące, łącznie na okres nie przekraczający 14 dni w roku.",</u>
          <u xml:id="u-67.9" who="#PosełJanuszWojciechowski">i) w par. 7 po zdaniu pierwszym dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: „Dyrektor zakładu karnego może upoważnić kierownika wyodrębnionego oddziału do przyznawania nagrody wymienionej w art. 138 par. 1 pkt 7.",</u>
          <u xml:id="u-67.10" who="#PosełJanuszWojciechowski">j) dodaje się par. 8 w brzmieniu: „Par. 8. W razie wystąpienia, po przyznaniu nagrody, określonej w art. 138 par. 1 pkt 7 lub 8, nowych okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że skazany w czasie pobytu poza zakładem karnym nie będzie przestrzegał porządku prawnego, dyrektor zakładu karnego może podjąć decyzję o zamianie nagrody na inną.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Celem poprawki nr 13 jest między innymi wydłużenie limitów czasu, po którym skazany może ubiegać się o uzyskanie tzw. nagród wolnościowych. Dodatkowo w poprawce skracamy okresy, na jakie te nagrody wolnościowe mogą być przyznawane, z 28 dni w roku na 14 dni. Generalnie pragniemy zaostrzyć kryteria przyznawania nagród wolnościowych i skrócić limity czasu, po których skazany może ubiegać się i otrzymywać te nagrody.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Punkt a) został już pozytywnie rozpatrzony przez Komisję i znajduje się w sprawozdaniu. Punkt b) zawiera propozycje nieistniejącej jeszcze kary pozbawienia wolności od 10 do 25 lat. Punkt c) dotyczy par. 2, który jest zgodny z art. 223a, uwzględniającym już stosowanie zaproponowanych w poprawce instrumentów wobec aresztowanych. Pozostałe punkty nie zasługują, naszym zdaniem, na akceptację strony rządowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 13? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 13 opowiedział się 1 poseł, 8 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 13. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 14, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 98 nadać brzmienie: 98) w art. 141:</u>
          <u xml:id="u-70.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 3 po wyrazach „dyrektor zakładu karnego” dodaje się wyrazy „lub osoba przez niego upoważniona",</u>
          <u xml:id="u-70.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) uchyla się par. 4;”. Do tej poprawki, w druku, załączona jest uwaga o jej bezprzedmiotowości. Czy w związku z tym wnioskodawca wycofuje dla niej swoje poparcie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Wycofuję poparcie dla tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 15, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 100 nadać brzmienie: 100) W art. 143:</u>
          <u xml:id="u-72.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 1 w pkt. 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 9 w brzmieniu: „9) pozbawienie lub ograniczenie widzeń na okres 3 miesięcy.”,</u>
          <u xml:id="u-72.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Karę dyscyplinarną, o której mowa w par. 1 pkt 8, można wymierzyć skazanemu, który popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązującą w zakładzie karnym dyscyplinę i porządek. Kara ta polega na osadzeniu skazanego pojedynczo w celi oraz uniemożliwienie mu kontaktu z innymi skazanymi; w trakcie jej wykonywania skazanego pozbawia się możliwości: 1) korzystania z widzeń i samoinkasujących aparatów telefonicznych,</u>
          <u xml:id="u-72.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">2) korzystania ze sprzętu audiowizualnego i komputerowego,</u>
          <u xml:id="u-72.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">3) bezpośredniego uczestnictwa, wspólnie z innymi skazanymi, w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii; na żądanie skazanego należy mu jednak umożliwić bezpośrednie uczestniczenie w warunkach uniemożliwiających mu kontakt z innymi skazanymi,</u>
          <u xml:id="u-72.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">4) korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy,</u>
          <u xml:id="u-72.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">5) dokonywanie zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych,</u>
          <u xml:id="u-72.7" who="#PosełJanuszWojciechowski">6) otrzymywania paczek żywnościowych,</u>
          <u xml:id="u-72.8" who="#PosełJanuszWojciechowski">7) uczestnictwa w nauczaniu i zatrudnieniu poza celą,</u>
          <u xml:id="u-72.9" who="#PosełJanuszWojciechowski">8) korzystania z własnej odzieży, obuwia oraz wyrobów tytoniowych.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Nasze propozycje zmian art. 143 kkw. zmierzają do zaostrzenia kar dyscyplinarnych stosowanych podczas odbywania przez skazanego kary pozbawienia wolności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Nie widzę innych zgłoszeń do dyskusji, przystępujemy zatem do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 15? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 15 opowiedziało się 2 posłów, 8 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 15. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 16, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 104 nadać brzmienie: 104) w art. 147:</u>
          <u xml:id="u-75.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) W par. 2 po wyrazie „samouszkodzenia” dodaję się przecinek i wyrazy „w trakcie stosowania wobec niego środków przymusu bezpośredniego",</u>
          <u xml:id="u-75.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodaje się par. 3 i 4 w brzmieniu: „Par. 3. Termin wykonania kary dyscyplinarnej określonej w art. 143 par. 1 pkt 4 biegnie od pierwszego dnia miesiąca, następującego po miesiącu, w którym wymierzono tę karę. Par. 4. Przedawnienie wykonania kary dyscyplinarnej nie biegnie w czasie wykonywania takiej samej kary, wymierzonej wcześniej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Z poprawki nr 16, chciałem wycofać punkt a), dlatego że jest on już przyjęty i znajduje się w sprawozdaniu Komisji. Podtrzymuję natomiast swoje poparcie dla punktu b).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka dotycząca par. 2 w art. 147 zostaje wycofana przez posła wnioskodawcę, natomiast utrzymuje on poparcie dla par. 3 i 4. Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 16? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 16 opowiedziało się 2 posłów, 7 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 16. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 17, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby po pkt. 104 dodać nowy pkt. .. w brzmieniu: „...” uchyla się art. 152”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Proponujemy uchylenie art. 152. Dla wnioskodawców poprawka ta ma zasadnicze znaczenie. Art. 152 obecnie obowiązującego kkw. stanowi wyłom wobec rozwiązań przyjętych w prawie materialnym. Sąd, orzekający o winie i karze na podstawie pełnego wglądu w akta i okoliczności sprawy, wymierza odpowiednią sankcję za popełnione przez sprawcę czyny, natomiast przepisy art. 152 kkw. umożliwiają sądowi penitencjarnemu zmianę sposobu wykonywania wcześniej orzeczonej kary. Nadane temu sądowi uprawnienia umożliwiają warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności do lat 2, co stanowi nadużycie konstytucyjnej zasady sprawiedliwości społecznej. Sąd ten nie może prawidłowo oceniać dokonanego wcześniej orzeczenia innego sądu, który skazał sprawcę na karę pozbawienia wolności. Uważamy zatem, art. 152 kkw. za wadliwy i proponujemy uchylenie go.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Chciałbym uporządkować przedstawione przez posła wnioskodawcę fakty, aby upewnić się, czy dobrze zrozumiałem sens wniesionej poprawki. Proponowana poprawka uchyla art. 152, który wprowadza zasadę, iż jeżeli skazany przez rok korzysta z odroczeń wykonania kary to sąd penitencjarny może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności do lat 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#EkspertKomisjiStefanLelental">To uprawnienie do zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeka sąd, który wydał wyrok skazujący, a nie - jak tutaj się twierdzi - sąd penitencjarny. Instytucja ta istnieje od dawna i stosowana jest w wyjątkowych sytuacjach. Dotyczy to przede wszystkim sprawców drobnych przestępstw, co do których z ważnych powodów nie można wykonać kary. Ta instytucja, zapisana w art. 152 kkw., umożliwia za pomocą jednego orzeczenia sądu dokonać szeregu innych niezwykle pracochłonnych czynności, które bez tego rozwiązania trzeba byłoby realizować przy ogromnym nakładzie sił i środków. Z własnego doświadczenia wiem, że instytucja ta może mieć jeszcze jedno zastosowanie. Pewnego razu sąd skazał człowieka, którego byłem obrońcą, na rok pozbawienia wolności. Natychmiast złożyłem wniosek o odroczenie wykonania tej kary na 6 miesięcy. Sędzia przyjął ten wniosek z zadowoleniem mówiąc, abym po tym czasie złożył kolejny wniosek o kolejne, takie samo odroczenie kary, gdyż on po przemyśleniu wyroku skazującego stwierdził, iż był on krzywdzący Jeszcze jedną funkcją tego przepisu może być zatem samoweryfikacja wyroków wydawanych przez sędziów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Dalsze funkcjonowanie tego przepisu w systemie karnym wykonawczym ma zatem sens i pochopne jego uchylenie byłoby niewskazane. Należy jednak uważać, aby nazbyt częste i nie do końca uzasadnione wykorzystanie art. 152 nie tworzyło patologii i nie służyło do obchodzenia wyroków. Komisja, aby jednoznacznie móc wypowiedzieć się, czy przepis ten należy uchylić, powinna opierać się na przeprowadzonych szerszych badaniach dotyczących stosowania tej instytucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#EkspertKomisjiTeodorSzymanowski">Podzielam argumenty, przedstawione przed chwilą przez prof. Stefana Lelentala. Dodam, że jeżeli można odroczyć karę z uwagi na przeludnienie panujące w zakładach karnych, to przepisy kkw. umożliwiają faktyczne ocenienie skazanego i stwierdzenie, czy świadomość wyrządzonego przez niego zła ma wpływ na jego zachowanie na wolności, jeszcze przed odbyciem kary. Jeżeli tak jest i skazany nie ma problemów z prawem na wolności, to można mu warunkowo zawiesić wykonanie kary. Analogicznie powinno postępować się w przypadku przerwy w wykonywaniu kary, np. z powodów rodzinnych skazanego. Jeżeli sprawca sprawuje się dobrze podczas tej przerwy, a popełnione przez niego przestępstwo nie było zbyt poważne, to w nagrodę warunkowo zawiesza się mu wykonanie kary. Badanie szczegółowe na ten temat nie było przeprowadzane, ale wiadomo, że instytucja zawarta w art. 152 kkw. jest niezmiernie rzadko stosowana. Wynika to między innymi z samej konstrukcji tego przepisu, gdyż, aby uzyskać zawieszenie kary, trzeba przecież najpierw uzyskać odroczenie roczne wykonania kary, trzeba się także dobrze sprawować itd. Ta instytucja przydaje się, moim zdaniem, naszemu prawu i nie łamie jego spójności. Gdyby podążać tokiem rozumowania posła Zbigniewa Ziobro, to można by uznać wiele instytucji np. ułaskawienia i warunkowego zwolnienia za zbędne dla prawidłowego wykonania zasądzonej kary.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Nie do końca zgadzam się z tymi argumentami. Omawiany przepis jest rzadko stosowany, ale jest coś dziwnego w tym, że sędzia tej samej instancji może sam ułaskawiać skazanego, ponieważ jeżeli zawiesza mu zasądzoną karę, to de facto nie jest ona odbywana. Czym innym jest ułaskawienie dokonane przez Prezydenta RP, gdzie mamy do czynienia z całą procedurą. Jeżeli jednak powodem zawieszenia kary jest tylko jakiś zbieg okoliczności i odbywa się na podstawie orzeczenia sędziego tej samej instancji, to jest to moim zdaniem niezrozumiałe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W omawianym przypadku mamy oczywiście do czynienia z modyfikacją rozstrzygnięcia zapadającego w sprawie. Jednak stosowanie tej instytucji zależy przede wszystkim od zaistnienia ważnych przesłanek odroczenia i nie chodzi tu o odwlekaniu wykonania kary. Muszą zatem zaistnieć podstawy do tego, aby kara nie była wykonywana. Nieporozumieniem jest więc porównywanie tej instytucji z przypadkami odwlekania kary z powodu braku miejsc w zakładzie karnym. W przypadku braku miejsc, nie wzywa się kogoś do odbycia kary i jest to istotny problem polskiego więziennictwa. Ta sytuacja nie jest regulowana art. 152 kkw. Nie ma tu ani legalnego odroczenia, z przesłankami zaistnienia tego odroczenia, ani też w okresie odroczenia skazany, na karę krótkoterminową, nie musi porządnie się zachowywać, po to aby nastąpiło spełnienie warunków do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Na świecie ta instytucja wtórnego korygowania prawomocnych rozstrzygnięć sądu jest znana i stosowana.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Odnosząc się wypowiedzi ministra Marka Sadowskiego chcę stwierdzić, że odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności mogą się zdarzać z powodu na brak miejsc w zakładach karnych i nie ma klauzul wyłączających tego rodzaju odroczenia, które byłyby podstawą do zmian zapadłych wcześniej wyroków. Po drugie, trudno traktować instytucję zwartą w art. 152 jako konwalidację wcześniej zasądzonej kary prawomocnej, ponieważ byłaby to próba wprowadzania pozakonstytucyjnego środka zmiany wyroków sądów. Po trzecie, znane są przypadki złego stosowania tej instytucji np. na łamach prasy opisuję się teraz przypadek z Małopolski. Bardzo wpływowy przedsiębiorca w Krawkowie przejechał, ze skutkiem śmiertelnym, dziewczynkę na przejściu dla pieszych i nie trafił do zakładu karnego. Natomiast następny kierowca, który najechał na tę dziewczynkę, już śmiertelnie potrąconą, znalazł się w więzieniu pomimo, że orzeczono wobec niego niższą karę. Przypadek ten wskazuje jednoznacznie na wykorzystywanie tego przepisu do obchodzenia i łamania prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 17? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 17 opowiedziało się 3 posłów, 6 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 17. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 18, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 105 nadać brzmienie: 105) W art. 153:</u>
          <u xml:id="u-86.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 2 skreśla się zdanie drugie,</u>
          <u xml:id="u-86.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodaje się par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Sądem penitencjarnym właściwym miejscowo do udzielania dalszych przerw oraz udzielania przerwy, o której mowa w par. 3, jest sąd, który udzielił pierwszej przerwy.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Poprawkę nr 18 wycofuję, ponieważ jest ona zbieżna z przyjętą już zmianą w kkw. umieszczoną w sprawozdaniu Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka nr 18 została wycofana przez posła wnioskodawcę. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 19, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów W poprawce proponuje się, aby pkt. 106 nadać brzmienie: 106) uchyla się art. 155.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Konstrukcja tej propozycji uchylenia art. 155 kkw. opiera się na tych samych przesłankach co omawiana przed chwilą poprawka dotycząca warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, w momencie gdy ta kara jest odraczana. Teraz jednak mamy do czynienia z przerwą w wykonaniu kary. Sąd penitencjarny może, jeżeli przerwa w wykonaniu kary trwała co najmniej jeden rok, a skazany odbył co najmniej 6 miesięcy kary, warunkowo zwolnić skazanego od odbycia reszty kary. Takie zwolnienie nie wiąże sądu limitami czasu, które normalnie obowiązują i są uregulowane w art. 78 i 79 kk. Również w tym przypadku orzeczenie sądu penitencjarnego jest następczą kontrolą wyroku sądu skazującego sprawcę i takie rozwiązanie budzi zastrzeżenia i jest trochę niezrozumiałe w systemie prawa karnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd nie popiera przyjęcia tej poprawki. W przypadku omawianego art. 155 kkw. mamy do czynienia, z można powiedzieć, pośrednim rozwiązaniem, uregulowanym w kk., pomiędzy warunkowym przedterminowym zwolnieniem sprawcy, a zawieszeniem wykonania kary. Ten instrument jest potrzebny dla systemu wykonawczego. Warunki zastosowania tego rozwiązania to, po pierwsze, kara nie może być większa niż 3 lata, po drugie, skazany musiał odbyć co najmniej 6 miesięcy kary, a po trzecie, przerwa w wykonywaniu kary wynikająca z szczególnych okoliczności musi być roczna. W tym momencie dokonuje się rewizji kary skazanego, ale nie można jeszcze przedterminowo warunkowo jego zwolnić, bo nie zostały spełnione przesłanki warunkowego zwolnienia, chociaż minął odpowiedni czas na zastosowania tego instrumentu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Przepis nie zawiera klauzuli, iż zachodzą „szczególne okoliczności”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zgadza się, jednak przerwa w odbywaniu kary zawsze dyktowana jest „szczególnymi okolicznościami” i ta przesłanka wynika z innego unormowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Omawiana poprawka rzeczywiście jest podobna do omawianej przez przed chwilą przez komisję poprawki nr 17. Różnice zachodzą w sankcji kary, ponieważ dotyczy to przypadków, kiedy skazanie nie było dłuższe niż 3 lat, a skazany odbył już pół roku kary i następnie miał roczną przerwę w odbywaniu wyroku. Moim zdaniem, nie są dobre te rozwiązania, które stwarzają możliwość uniknięcia kary zasądzonej wyrokiem sądu. Takie przypadki są bardzo źle odbierane przez opinię publiczną. Jeśli np. ktoś został skazany, o czym wszyscy wiedzą, na karę 3 lat pozbawienia wolności i już po pół roku, z przyczyn niezrozumiałych dla społeczeństwa, pojawia się na wolności, to podważa to autorytet wymiaru sprawiedliwości. Sądzę, że zbyt daleko idąca możliwość uniknięcia kary orzeczonej przez sąd nie powinna być występować w kodeksie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Długa przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności jest zazwyczaj spowodowana poważnymi kłopotami zdrowotnymi przestępców, których nie można leczyć w zakładzie karnym. Odwracając zatem tok rozumowania, gdyby sprawca mógł leczyć się w szpitalu więziennym, gdyż istniałyby tam odpowiednie warunki do, to kara byłaby cały czas odbywana w więzieniu. Załóżmy, że czas takiego leczenia trwałby rok, to po tym czasie skazany nabywałby prawo do warunkowego przedterminowego zwolnienia i efekt byłby taki sam. Nie możemy nakładać na człowieka dodatkowych kar, wydłużając mu czas trwania wyroku tylko dlatego, że zakłady karne nie mają warunków do specjalistycznego leczenia chorych więźniów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeżeli mamy do czynienia ze skazanym naprawdę bardzo chorym, takim, który nie może być leczony na terenie zakładu karnego, to można za pomocą instytucji zawieszenia postępowania wykonawczego, zawiesić wykonywaną karę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#EkspertKomisjiStefanLelental">W takim przypadku można zastosować także instytucję bezterminowej przerwy w wykonaniu kary do czasu ustania przeszkody. Jestem jednak przeciwny przyjmowaniu poprawki nr 19, gdyż w praktyce art. 155 sprawdza się. Sądy nie nadużywają tego przepisu, stosując go w wyjątkowych przypadkach. Dotychczas nie spotkałem się z nadużyciem tego unormowania, w celu uniknięcia kary.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Odnosząc się do wypowiedzi przedmówcy pragnę stwierdzić, że gdyby przyjąć założenie, iż sprawca, który ma roczną przerwę w karze, automatycznie spełnia przesłanki „szczególnych okoliczności”, to byłaby to zachęta dla tych wszystkich, którzy dążą do tego, aby uzyskać jak najdłuższe zwolnienie. Skutkiem tego będzie masowe korzystanie z dobrodziejstwa art. 155, czyli warunkowego zwolnienia od odbycia reszty kary. W efekcie będzie dochodziło do obchodzenia i łamania prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 19? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 19 opowiedziało się 3 posłów, 7 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 19. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 20, zgłoszonej przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby pkt. 139 nadać brzmienie: 139) W art. 217 par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Tymczasowo aresztowany może uzyskać widzenie po wyrażeniu zgody przez organ, do którego dyspozycji pozostaje. Widzenia podlegają nadzorowi administracji aresztu śledczego. Rozmowy w trakcie widzeń podlegają kontroli administracji. Organ dysponujący w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach, może zezwolić na udzielanie widzenia w inny sposób”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Niejednokrotnie osoby tymczasowo aresztowane podczas niekontrolowanych przez nikogo widzeń, dokonywały czynności, które swoim charakterem służyły popełnianiu przestępstw. Donosiła o tym prasa jak inne media. Szczególna rola tymczasowo aresztowanego, jak i samej instytucji tymczasowego aresztowania, ma służyć przeciwdziałaniu popełnianiu różnego rodzaju matactw i przestępstw. Dlatego należy izolować w odpowiedni sposób osoby, które się takich czynów dopuszczają od świata zewnętrznego. Nadzór administracji aresztu śledczego, zgodny z celem tego organu, do którego dyspozycji przebywa tymczasowo aresztowany, powinien być dokładnie ustawowo określony. Temu służy zaproponowane sprecyzowanie kompetencji nadzoru administracji między innymi w odniesieniu do kontroli rozmów aresztowanego w trakcie widzeń.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Poparłbym chętnie tę poprawkę, gdyby nie fakt, że art. 217 kkw. w par. 1–3, zawarty w sprawozdaniu, Komisji reguluje identycznie te sprawy, a nawet w pewnych miejscach rozwiązania są jeszcze bardziej restrykcyjne, niż proponuje to poseł Zbigniew Ziobro. Ponadto propozycja Komisji uwzględnia jeszcze takie szczególne przypadki jak pozostawanie do dyspozycji więcej niż jednego organu. Przyjęte przez Komisje rozwiązania są zatem bardziej szczegółowe i lepsze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy tej poprawki nie należałoby zatem wycofać?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Jeżeli takie rozwiązanie zostało przyjęte w sprawozdaniu Komisji, to wycofuję swoje poparcie dla poprawki nr 20. Przepraszam, ale z przyczyn niezależnych ode mnie nie miałem możliwości uczestniczenia w wszystkich pracach nad nowelizacją Kodeksu i dlatego nie jestem na bieżąco ze wszystkimi nowymi zmianami wprowadzanymi przez Komisję do projektu kkw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka nr 20 zostaje wycofana. Została nam do rozpatrzenia jeszcze ostatnia poprawka - nr 21, zgłoszona przez posła Zbigniewa Ziobro wraz z grupą posłów. W poprawce proponuje się, aby w pkt. 148 w art. 223a par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Tymczasowo aresztowany, o którym mowa w par. 1, nie korzysta z nagród wymienionych w art. 138 par. 1 pkt. 7 lub 8, a także zezwolenia wymienionego w art. 165 par. 2.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Ostatnia poprawka także dotyczy tymczasowo aresztowanych. Ma ona na celu jednoznaczne przesądzić o tym, że tymczasowo aresztowany nie może w żadnym przypadku korzystać z przywilejów wynikających z art. 138 kkw, czyli tzw. nagród wolnościowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Propozycje przedstawione w poprawce nr 21 powiązane są z wcześniej głosowanymi już poprawkami, w których wyłącza się możliwość korzystania przez tymczasowo aresztowanych z przepustek, w warunkach art. 91 i 92. W omawianej teraz poprawce wyeliminowano to, co jest zawarte w par. 2 art. 223a. Uważam, że jeżeli Komisja nie rekomendowała poprawek dotyczących art. 91 i 92, to powstanie pewna niespójność, jeśli przyjmiemy teraz poprawkę nr 21.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy poseł wnioskodawca, pomimo tych uwag strony rządowej, podtrzymuje poparcie dla poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Muszę być konsekwentny w działaniu i jeżeli podtrzymywałem swoje poparcie dla przegłosowanych już poprawek, to teraz też nie mogę go wycofać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 21? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 21 opowiedziało się 2 posłów, 7 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja rekomenduje odrzucenie poprawki nr 21. Proponuję, aby poseł Cezary Grabarczyk, który był dotychczasowym sprawozdawcą projektu, dalej reprezentował go przed Wysoką Izbą. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiada się za poparciem tej kandydatury. Sprzeciwu nie słyszę. Zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek zgłoszonych w trakcie II czytania projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy. Proponuję zarządzić przerwę w obradach Komisji, zanim przejdziemy do rozpatrywania następnego punktu porządku dziennego. Musimy to zresztą uczynić tym bardziej, że nie przybył jeszcze poseł Ryszard Kalisz, który jest sprawozdawcą projektu rozpatrywanego w punkcie drugim. Apeluję do członków Komisji, aby stawili się po przerwie, gdyż mamy do rozpatrzenia ważny projekt dotyczący kk., który wymaga przeprowadzenia dyskusji i podjęcia paru ważnych decyzji. Zarządzam 5 minutową przerwę w obradach Komisji. Wznawiam posiedzenie. Przechodzimy do rozpatrzenia uchwały Senatu RP o stanowisku w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy o świadku koronnym (druk nr 1624). Witam senator Ewą Serocką, która była sprawozdawczynią ustawy w Senacie i oddaję jej jednocześnie głos, tak aby mogła przedstawić zgłoszone poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#SenatorEwaSerocka">Senat zaproponował wprowadzenie do ustawy 18 poprawek. Czy mam omawiać wszystkie poprawki?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Sugeruję, aby teraz ogólnie przedstawić nam propozycje Senat zmian w ustawie. Potem będziemy szczegółowo omawiać poszczególne poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#SenatorEwaSerocka">Po pierwsze, zmieniono ogólne założenie funkcjonowania niektórych przepisów. Sejm uchwalił automatyczne zwolnienie z odpowiedzialności karnej osoby wręczającej łapówkę jeżeli zgłosi ona o tym fakcie organom ścigania, które nie wiedzą o tym zdarzeniu. Senat nie poparł tego rozwiązania uznając, że każdy taki indywidualny przypadek powinien być rozpatrywany przez sąd i tylko on może zadecydować o uniewinnieniu osoby dającej łapówkę. Ta zasada jest konsekwentnie uwzględniana w kolejnych poprawkach senackich. Następną istotną poprawka dotyczy zmiany brzmienia tytułu ustawy. Sejm odnosi się w swoim projekcie do nowelizacji ustawy z 1997 roku, pomimo iż nowelizacja kk. była uchwalona 10 stycznia 2003 r. W tegorocznej nowelizacji mowa jest o innej nazwie ustawy, trzeba zatem być konsekwentnym i uznać za obowiązujące to, co zostało zapisane w ostatniej nowelizacji. Następna zmiana przyjęta przez Senat dotyczy definicji funkcjonariusza publicznego. To są podstawowe i najważniejsze zmiany, wprowadzone przez Senat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy poseł Ryszard Kalisz, który był w Sejmie sprawozdawcą projektu, chciałby uzupełnić wypowiedź senator Ewy Serockiej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#PosełRyszardKalisz">Chciałbym dodać, że zmiany zawarte w pkt 7, 8 i następnych stanowią powrót do propozycji rządowych, które rozpatrywaliśmy na posiedzeniu Komisji i które odrzuciliśmy przyjmując bardziej liberalne rozwiązania. Jak widzę, strona rządowa nie zgadza się z tą opinią.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Istnieje pewna różnica pomiędzy tym, co rząd zgłosił w projekcie przedłożonym w Sejmie, a tym, co proponuje teraz Senat. Poprawki senackie prowadzą do bezwarunkowego uwolnienia od kary sprawcy, który wręcza korzyść majątkową na żądanie biorącego i łapówka zostaje przyjęta. Tą zmianę można usytuować pomiędzy propozycją posłów PiS, a rozwiązaniem, pod którym podpisał się rząd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#PosełRyszardKalisz">Można powiedzieć, że Senat przyjął ulepszoną poprawkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeżeli już jesteśmy przy tym temacie, to chciałbym usłyszeć od przedstawiciela rządu, jakie jest ostatecznie stanowisko rządu wobec rozwiązań przyjętych przez Sejm. Jestem trochę zdezorientowany, gdyż w debacie sejmowej minister Grzegorz Kurczuk wyraźnie poparł rozwiązania przyjęte przez Komisję, a potem Sejm i opowiedział się za tym, aby sprawca łapownictwa czynnego był całkowicie bezkarny, również wtedy, gdy korzyść majątkowa została przyjęta. Natomiast w Senacie minister Marek Sadowski przedstawił inne stanowisko. Proszę więc o odpowiedź na pytanie, co mamy traktować jako ostateczne stanowisko rządu, czy to, co powiedziane zostało w Sejmie, czy to, co w Senacie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Minister Grzegorz Kurczuk poparł w Sejmie ostatecznie poprawkę zgłoszoną przez posłów Klubu PiS. Mając do wyboru poparcie dla propozycji zawartej w sprawozdaniu lub poprawki zgłoszonej w II czytaniu przez posła Zbigniewa Ziobro, wybrał to drugie rozwiązanie. Uznał je za lepsze i bliższe propozycjom rządowym niż to zaakceptowane przez Komisję. Zacytuję posła Zbigniewa Ziobro, który powiedział, że: „upływ czasu powoduje refleksję i jeśli stwarza możliwość zastąpienia dobrego rozwiązania lepszym, to należy to zrobić”. Postępując zgodnie z tą maksymą, w momencie kiedy zapoznaliśmy się z lepszą propozycją Senatu, zweryfikowaliśmy nasze stanowisko. Intencją rządu, konsekwentnie prezentowaną na etapie prac w Sejmie i Senacie, było i jest stworzenie rzeczywistego frontu walki z korupcją poprzez maksymalne rozbicie solidarności między dającym a biorącym łapówkę. Niemniej jednak całkowite uwolnienie strony czynnej przestępstwa korupcyjnego, na co wskazywaliśmy uwagi, pozostaje w kolizji z zobowiązaniami międzynarodowymi Polski, ponieważ w praktyce sprowadza do depenalizacji wielu przypadków korupcji. Europejska Konwencja zwalczania korupcji w międzynarodowych stosunkach gospodarczych wymaga bezwzględnego penalizowania sprawców dawania łapówek, wobec tego zbyt daleko idące rozwiązanie przyjęte przez Sejm, mogłoby być uznane za sprzeczne z międzynarodowymi zobowiązaniami. Ponadto, dopiero w trakcie prac w Senacie, dostrzegliśmy, że zbyt generalnie i jednolicie potraktowano w ustawie korupcję czynną w przestępstwach gospodarczych i w przestępstwach np. przeciwko wyborom. Mogłoby w związku z tym dojść do paradoksalnej sytuacji, że nie byłyby karane osoby np. korumpujące wyborcę. Takie jednolite traktowanie całej korupcji jest błędem, nie można bowiem postawić znaku równości między tym, kto sobie kupuje głosy w wyborach, a tym, kto kupuje usługę korumpując funkcjonariusza publicznego. To jest odwrócenie sytuacji. Jeśli teraz mielibyśmy uwalniać kogoś od kary to prędzej powinno to dotyczyć osoby, która przyjęła tę łapówkę, a nie wręczającego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Rozumiem, że rozbieżności poglądów w kierownictwie resortu sprawiedliwości zostały wyjaśnione i ostateczne stanowisko Ministerstwa wobec ustawy prezentuje pan minister Marek Sadowski?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zgadza się. To co teraz mówię, jest także stanowiskiem ministra Grzegorza Kurczuka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Należy zatem rozumieć, że stanowisko ministra reprezentującego rząd jest takie, iż popiera poprawki Senatu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#PodsekretarzStanuwMinisterstwieSprawiedliwościMarekSadowski">Tak, to prawda.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy ktoś chciałby jeszcze zabrać głos? Nie widzę. Przechodzimy zatem, do rozpatrywania poprawek Senatu. W poprawce nr 1 Senat proponuje, aby tytułowi ustawy nadać brzmienie: „O zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Proponujemy łączne rozpatrywania tej poprawki z poprawkami nr 11 i 18. Wynika to z tego, że teraz rozpatrywana nowelizacja nie zmienia tzw. ustawy matki, lecz dotyczy ostatniej nowelizacje ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Proponuję, aby poprawkę nr 1 rozpatrzyć później, łącznie z poprawkami nr 11 i18. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 2 w której proponuje się w art. 1 w pkt. 2, w art. 45:</u>
          <u xml:id="u-124.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w par. 1 wyrazy „może orzec” zastąpić wyrazem „orzeka",</u>
          <u xml:id="u-124.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) skreślić par. 2,</u>
          <u xml:id="u-124.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3 W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, uważa się, że mienie, które sprawca objął we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł w czasie popełnienia przestępstwa lub po jego popełnieniu, do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku, stanowi korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa, chyba że sprawca lub inna zainteresowana osoba przedstawi dowód przeciwny.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#SenatorEwaSerocka">Punkt a) w poprawce nr 2 wprowadza zasadę bezwzględnego orzekania przez sąd utraty majątku przestępcy, jeżeli ten majątek pochodził pośrednio z popełnionego przestępstwa. W ustawie przyjęto, że sąd mógł orzec taki przepadek, a teraz, po wprowadzeniu poprawki, będzie musiał tak uczynić. Punkt b) jest konsekwencją przyjęcia punkt a). Natomiast punkt c) doprecyzowuje brzmienie par. 3, jednak to także konsekwencja przyjęcia punktu a).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#PosełRyszardKalisz">Chciałbym zadać pytanie ekspertowi Komisji prof. Andrzejowi Markowi, który jest twórcą tych przepisów. Jakie jest pana stanowisko w odniesieniu do tej poprawki przedstawionej przez Senat?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Dziękuje za zadanie mi tego pytania, gdyż jest to dla mnie niezwykle cenna możliwość wypowiedzenia się w tej sprawie. Gdy przeczytałem po raz pierwszy poprawkę dotyczącą art. 45, w której proponuje się, aby orzekanie o przepadku korzyści pochodzących choćby pośrednio z przestępstwa było obligatoryjne, pomyślałem, że jest to rozwiązanie zbyt daleko idące. Po pewnym czasie, po analizie kolejności działań w pracach nad tym rozwiązaniem, doszedłem do wniosku, że poprawka senacka jest trafna. Początkowo w kk. mieliśmy tylko fakultatywne orzekanie przepadku korzyści w odniesieniu do sprawców, o których mowa w art. 65. W nowelizacji z 9 września roku 2000 podzieliliśmy ten przepis na część, w której orzeczenia są fakultatywne (par. 1) i część, gdzie zapisano ich obligatoryjność (par. 2) Ten drugi przepis stosowano przede wszystkim wobec przestępców działających w zorganizowanych grupach przestępczych oraz w przypadkach osiągnięcia korzyści znacznej wartości. Przypomnę, że w przedłożeniu rządowym, nad którym pracowała podkomisja zaproponowana została obligatoryjność w odniesieniu do przestępstw antykorupcyjnych i w przypadkach gdy jest ona przewidziana w ustawie. Z mojej inicjatywy Komisja uzupełniła ten katalog o takie przestępstwa jak wymuszenia rozbójnicze i osiąganie korzyści z eksploatacji prostytucji. W pewnym momencie doszedłem jednak do wniosku, że każde takie uzupełnienie przepisu będzie niekompletne i musielibyśmy ciągle wprowadzać nowe przestępstwa. Powstało pytanie, czy nie prostsze byłoby przyjęcie rozwiązania radykalnego, ale racjonalnego, aby sąd orzekał przepadek korzyści materialnych osiągniętych chociażby pośrednio z każdego przestępstwa, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w śledztwie. Obligatoryjność jest zatem jak najbardziej zasadna. Po drugie, wprowadzając taką generalną zasadę czynimy prawo bardziej konsekwentnym, a mianowicie przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z popełnionego przestępstwa jest zawsze obligatoryjny, natomiast z korzyścią mamy do czynienia wtedy, gdy sprawca przedmiotem uzyskanym z przestępstwa dokonał obrotu, co jest uregulowane w art. 44 par. 1. Na koniec chcę dodać, że sam sobie się dziwię, iż wcześniej nie wpadłem na to rozwiązanie. Reasumując, rozwiązanie zaproponowane przez Senat jest prostsze i bardziej konsekwentne i dlatego je popieram.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rząd popiera przyjęcie tej poprawki, gdyż uważa, że każde zaostrzenie tego typu rozwiązań jest słuszne i celowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Chciałbym zadać pytanie panu prof. Andrzejowi Markowi, jak to możliwe, że rozpatrując projekt nowelizacji przez kilka miesięcy, przy współudziale kilku profesorów prawa, nie udało się uzyskać takiego kształtu przepisu, jaki zaproponował Senat? Może komuś zależało na tym, aby to unormowanie nie zostało rozpatrzone przez Sejm?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Owszem, bardzo długo prowadziliśmy prace nad tym projektem, jednak jeśli chodzi o omawianą zmianę, nasza uwaga skupiała się przede wszystkim na odwrócenia ciężaru dowodowego i domniemaniu przestępczego posiadania mienia w stosunku do sprawcy, a także innego podmiotu, jeśli to mienie zostało mu przekazane. To, co zrobił Senat, było dostrzegane przez nas, ale uważaliśmy że jest to rozwiązanie zbyt radykalne i trzeba jeszcze poczekać, aż dojrzejemy do jego wprowadzenia. Obiektywnie rzecz biorąc, przyjęliśmy rozwiązania ostrożniejsze, które wynikały z dotychczasowych doświadczeń praktycznych. Do tej pory w tym przepisie dokonywaliśmy coraz większych obostrzeń dotyczących obligatoryjności przepadku mienia. W końcu doszliśmy do wniosku, że te podziały nie mają sensu, jednak wymagało to czasu, jak i odpowiedniej zgody społecznej na wprowadzenie tego typu rozwiązań. To co się działo, było zatem normalnym procesem ewolucji tego przepisu. Jeśli już mam się usprawiedliwiać, dlaczego tak długo nie doszedłem do wniosku, jaki ostateczny kształt ma przyjąć przepis, to powołam się na orzeczenia Sądu Najwyższego, które w zmienny sposób wpływały na mój pogląd na temat charakteru tej regulacji. Proszę zauważyć, że uchwały SN były często sprzeczne, kontrowersyjne i niezawierające przekonujących rozstrzygnięć. Jeżeli zatem, Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów, nie mógł ustalić ostatecznej wersji i kształtu regulacji, to ja jako skromny badacz też mogłem nie wiedzieć, co zrobić z tym problemem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Nie wiem, czy dobrze rozumiem proponowaną poprawkę senacką, w związku z czym chcę zadać pytanie ekspertowi. W projekcie przyjętym przez Komisję, owo odwrócenie domniemania ciężaru dowodowego dotyczyło par. 2 art. 45, który przewidywał enumeratywnie wyliczone przypadki poszczególnych przestępstw, a także wymieniał korzyść majątkową znacznej wartości. Poprawka senacka, tak jak ja ją rozumiem, odnosi się wyłącznie do odwrócenia tego domniemania, do sytuacji kiedy sprawca uzyskał korzyść znacznej wartości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Rozstrzygnięcie senackie nie zmienia zasad zawartych w par. 3 i 4 tego artykułu, dlatego że warunkiem zastosowania tego domniemania i odwrócenia ciężaru dowodu jest fakt uzyskania przez sprawcę znacznej korzyści majątkowej. Tego Senat nie zmienił.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Teraz rozumiem, dziękuję za wyjaśnienie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki Senatu nr 2? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 2, opowiedziało się 9 posłów, 2 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 2. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 3, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt. 2, w art. 45 w par. 5 po wyrazie „Osoba” dodać wyrazy „lub jednostka”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#SenatorEwaSerocka">Poprawka nr 3, ma charakter redakcyjny, ale też i merytoryczny. Dodaje się w art. 45 par. 5 po wyrazie „Osoba” wyrazy „lub jednostka”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Poprawka jest zasadna, ponieważ rozwiewa wszelkie wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawka jest zasadna i celowa. Uważam, że powinniśmy ją przyjąć. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja udziela pozytywnej rekomendacji poprawce nr 3. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 3. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 4, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt. 2, w art. 45 w par. 7 skreślić wyrazy „skazującego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">W tym przepisie w ogromnej większości przypadków chodzi o wydanie przez sąd wyroku skazującego, jednak może on także wydać wyrok umarzający sprawę, w związku z orzeczeniem środka zabezpieczającego. Jeżeli przepis mówi tylko o jednym rodzaju wyroków, nie można go stosować do innych przypadków, przez co przepis ten staje się martwy. Poprawka jest potrzebna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Dziękujemy Senatowi za uszczegółowienie przepisu i zwrócenie nam uwagi na jego niedoskonałość. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja udziela pozytywnej rekomendacji poprawce nr 4. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 4. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 5, w której proponuje się, aby art.1 w pkt. 3 w lit. b), par. 19 nadać brzmienie: „Par. 19. Osobą pełniącą funkcję publiczną jest funkcjonariusz organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującą środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczypospolitą Polską umowę międzynarodową.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#SenatorEwaSerocka">Ta poprawka zmienia definicje „osoby pełniącej funkcje publiczne”. Zamiast określenia „osoba dysponująca środkami publicznymi, z racji zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji”, Senat proponuje zapisać: „osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponująca środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe”. Poprawka ta zawęża krąg podmiotów, które są objęte tą definicją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Sejm przyjął takie rozwiązanie, że osoba „pełniąca funkcje publiczne”, ma „dysponować środkami publicznymi”. Dysponowanie rozumiane było jako podejmowanie decyzji co do dyspozycji pewnymi środkami publicznymi, dotyczyło to między innymi: leków, środków czystości itp. Senat proponuje, aby z grona osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych wyszczególnić takie osoby, które wykonują czynności wyłącznie usługowe i nie dysponują środkami publicznymi. Osoby te mają nie być uznawane za „pełniące funkcje publiczne”. Czy taka grupa osób w ogóle istnieje?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#PosełRyszardKalisz">Definicja zaproponowana przez Senat, wzięła się z orzeczenia Sądu Najwyższego, którym bardzo dużo rozpisywano się na temat „funkcjonariusza publicznego”. Jednak definicja przyjęta przez Sejm powstała po bardzo długich dyskusjach w gronie naukowców i, z całym szacunkiem dla Sądu Najwyższego i Senatu, jest ona znacznie lepsza. Jej zaleta polega między innymi na tym, że ona, o ile można tak powiedzieć, wprowadza pewną dywersyfikację. Nawet czynności usługowe, które czasami mają także bardzo istotny wpływ na dysponowanie środkami publicznymi przez jednostkę organizacyjną, są objęte jej zakresem. Proponuje pozostawić przepis w tym kształcie, w jakim przyjął go Sejm. Zgłaszam sprzeciw wobec poprawki Senatu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Chciałbym uzupełnić, że dodatkowym atutem poprawki senackiej, jest lepsze umiejscowienie „osoby pełniącej funkcje publiczną” w sytuacji kiedy jej uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. W ustawie przyjętej przez Sejm mowa jest o „czynności o znaczeniu publicznym”, co nie jest jednoznaczne. Senat precyzyjniej sformułował końcową część przepisu zarówno pod względem normatywnym, jak i językowym. Co do pierwszej części tej definicji, to wydaje mi się, że w wersji senackiej jest ona szersza, a nie węższa, jak się tutaj mówi. W ustawie mamy do czynienia z samym „dysponentem”, czyli tym, kto wydaje dyspozycje dotyczące środków publicznych. Zatem ci, którzy współdziałają z takim dysponentem i mają duży wpływ na jego decyzje, czyli np. doradcy polityczni ministrów, pozostają poza odpowiedzialnością. Poprawka Senatu rozszerza zatem zakres podmiotowy odpowiedzialności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#SenatorEwaSerocka">Senat bardzo długo dyskutował na ten temat posiłkując się między innymi orzeczeniami Sądu Najwyższego. W naszej pracy staraliśmy się wziąć pod uwagę różne koncepcje definicji, co wynikało z całokształtu wiedzy na ten temat. Nie zgadzam się z posłem Ryszardem Kaliszem, że definicja senacka zawęża zakres podmiotowy, ponieważ ona go rozszerza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#SędziaSąduNajwyższegoWiesławKozielewicz">Byłem sprawozdawcą w Sądzie Najwyższym przy pierwszej jego uchwale, która przypisywała pojęciu „osoby pełniącej funkcje publiczne” funkcję dysponowania środkami publicznymi. Ta uchwała była wydana na kanwie sprawy lekarza, który w zamian za otrzymane korzyści wykonywał określone zabiegi lecznicze. Powstał wtedy problem, czy wykonywanie określonych „zabiegów leczniczych” jest połączone z wykonywaniem funkcji publicznej, czy też nie? Myśmy uznali, że jeśli zabieg wykonywany jest ze środków publicznych to osoba wykonując go pełni funkcję publiczną. Nie było do tej pory w kk. definicji takiej osoby. Wprowadzenie jej do Kodeksu jest bardzo ambitnym zadaniem, które podjął Sejm, opierając się na naszych orzeczeniach, które, jak wspomniano, nie są jednolite. Raz kładliśmy w nich nacisk na „dysponowanie środkami publicznymi”, innym zaś razem na inne elementy. Niezwykle trudno jest opracować pełną i dobrą definicję i musimy sobie zdawać sprawę, że zarówno te zaproponowane przez Sejm, jak i przez Senat będą budziły kontrowersje. O ile sejmowa definicja będzie generowała pytanie, co to jest dysponowanie środkami publicznymi, o tyle definicja zaproponowana przez Senat, poszerzająca pole penalizacji, nie do końca odpowie na pytanie, co to są wymienione w przepisie czynności usługowe. Czy każda osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi będzie osobą pełniącą funkcje publiczną, czy tylko ta, która nie wykonuje czynności usługowych? Naturalnie z definicji nie sposób odpowiedzieć na pytanie, czym są te czynności usługowe. Mówiąc obrazowo: serce podpowiada mi, aby pozostać przy tym przepisie, który zaakceptował Sejm, natomiast z punktu widzenia praktycznego znacznie lepsze jest rozwiązanie senackie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Proponuję zakończyć dyskusję na ten temat. Niewątpliwie, przy przyjęciu jednego lub drugiego rozwiązania, orzecznictwo będzie musiało zdefiniować, co to jest dysponowanie środkami publicznymi albo czym jest pełnienie czynności wyłącznie usługowych. Wszystko pozostaje w rękach sadów i ich mądrości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#DyrektorBiuraLegislacyjnoPrawnegowMinisterstwieSprawiedliwościBeataMik">Zawarta w definicji senackiej klauzula wyłączająca odpowiedzialność osób pełniących czynności wyłącznie usługowe nie jest niczym nowym w systemie prawa. Mamy z nią do czynienia w definicji „funkcjonariusza publicznego”, między innymi w art. 115 par. 13 pkt 4 gdzie zapisane jest, że „funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe”. To sformułowanie, jest zatem znane i sądy poradzą sobie z nim.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Podzielam opinię sędziego Wiesława Kozielewicza, że wybór wersji tej definicji jest trudny. Chciałem jednak zwrócić uwagę na fakt, że definicja senacka, jak i sejmowa w sformułowaniu „osoba zatrudniona”, nie obejmuje swoim zakresem takich podmiotów jak prezes fundacji lub stowarzyszenia. Powinna być koniunkcja przesłanek, czyli zapis, że chodzi o osobę dysponującą środkami publicznymi i jednocześnie osobę zatrudnioną w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi. Dobrym rozwiązaniem byłoby połączenie tych obu cech. Jednak, na tym etapie prac legislacyjnych, nie możemy tego zrobić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 5? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 5 opowiedziało się 2 posłów, 8 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za odrzuceniem poprawki nr 5. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 6, w której proponuje się, aby w art. 1 w pkt 4, w art. 229:</u>
          <u xml:id="u-149.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) par. 6 otrzymał brzmienie: „Par. 6. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w par. 1–5 zawiadomił organ powołany do ścigania o fakcie przestępstwa i okolicznościach jego popełnienia, zanim organ ten o nich się dowiedział, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może odstąpić od jej wymierzenia.",</u>
          <u xml:id="u-149.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodać par. 7 w brzmieniu: „Par. 7. Nie podlega karze sprawca, o którym mowa w par. 6, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista, udzielona na żądanie osoby pełniącej funkcję publiczną, została przyjęta.”. To najważniejsza z rozpatrywanych dziś poprawek. Ten przepis ma być podstawowym instrumentem zwalczania korupcji w Polsce.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#PosełRyszardKalisz">Proponuję od razu przejść do głosowania, gdyż wielokrotnie dyskutowaliśmy już na ten temat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Mam tylko jedno pytanie do pani senator, a zarazem do rządu, który popiera tę poprawkę Czy wzięliście państwo pod uwagę, formułując swoje stanowiska, że to, co jest dodane w senackiej poprawce w par. 7, a mianowicie bezkarność dającego łapówkę gdy korzyść osobista lub majątkowa, została wręczona na żądanie, że łapownik tylko w wyjątkowych przypadkach żąda zapłaty i na ogół dyskretnie na nią czeka. Ta zmiana nie doprowadzi nas do rzeczywistego zerwania solidarności między dającym a biorącym i w efekcie cała nowelizacja może okazać się niepotrzebna. O ile ja znam życie, najgroźniejszymi łapownikami nie są osoby, które wprost żądają pieniędzy. Najgroźniejszymi, w moim przekonaniu, są ci, którzy po cichu, dyskretnie utrudniają i komplikują załatwianie spraw po to, aby po pewnym czasie, doprowadzić petenta do złożenia propozycji korupcyjnej. W praktyce trudno nawet sobie wyobrazić sytuację, w której łapownik ewidentnie, bezczelnie żąda wręczenia łapówki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#SenatorEwaSerocka">Wszystkich sytuacji zachodzących w życiu nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jednak uznaliśmy, że to rozwiązanie jest najlepsze spośród wszystkich proponowanych. Uważamy, że jeśli biorący przyjmie łapówkę, to jest on zawsze winien. Żądanie wręczenia łapówki może się wyrażać w różny sposób: milczeniem, przedłużaniem załatwienia sprawy itd. Wiele krajów ma ten sam problem, jak dobrze zwalczać, za pomocą skutecznych unormowań prawnych korupcję. Jedynie Niemcy poradzili sobie z tym, ale czy przyniesie to, na dłuższą metę, zakładany skutek, tego jeszcze nie wiadomo. Byliśmy przekonani, że w przypadku orzekania przez sąd o winie może dojść do patologii wynikającej z domniemania niewinności strony przestępstwa, która pierwsza o nim zgłosiła. Jednak, przez przyjęcie rozwiązania, że jedna ze stron musi żądać wręczenia korzyści i ją przyjąć, a druga o tym zgłosi organom ścigania, uzyskujemy pewność, że nie będzie karana mniej winna strona tego przestępstwa, ta która została do niego przymuszona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Dla przypomnienia wyjaśnię na czym polega różnica pomiędzy tym, co zaproponował Senat, a tym, co przyjął Sejm. Sejm przyjął takie rozwiązanie, które sprawia, że w każdej sytuacji osoba, która dała łapówkę i ta łapówka została przyjęta przez biorącego, jeżeli o tym zawiadomi organ ścigania pozostaje bezkarna, niezależnie od tego, kto był inicjatorem tego przestępstwa. Jedynym kryterium jest tutaj przyjęcie korzyści lub jej obietnicy. Senat zmienia tą zasadę bezkarności dającego, ograniczając ją tylko do sytuacji, kiedy korzyść została przyjęta i wystąpiło uprzednio żądanie wręczenia łapówki. Nie dotyczy to przypadków, kiedy korzyść majątkowa była wręczana z inicjatywy dającego lub biorący zmusił dającego do wręczenia mu tej łapówki. Ta poprawka bardzo dalece zawęża działanie przepisu o bezkarności dającego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Argumenty przedstawione przez przewodniczącego Komisji Janusza Wojciechowskiego są niezwykle trafne. Często mamy do czynienia z zakamuflowanym żądaniem wręczenia łapówki, co niekoniecznie będzie tworzyło jasną sytuację dla sądu. Nie będzie zatem zachęty do łamania solidarności między biorącym a dającym. Propozycja rządowa de facto prowadzi do daleko idącego liberalizmu w stosunku do sprawcy przestępstwa korupcyjnego. Jeżeli dochodzi do usiłowania wręczenia łapówki i nie zostaje ona przyjęta, a sprawca powiadamia o tym fakcie organy ścigania, zanim one się o nim dowiedziały, to sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary. To zapobiega zgłoszeniu tej propozycji korupcyjnej przez uczciwego urzędnika, na którym ciąży obowiązek zgłaszania tego rodzaju przestępstw pod groźbą kary. To jest jawna zachęta do prowokacji urzędników. Ten przepis ośmiesza tylko instytucję. Chciałbym jeszcze dodać kilka słów na temat depenalizacji, o której mówił minister Marek Sadowski. Argumenty, że proponowany przez Sejm przepis depenalizuje tego rodzaju przestępstwa, jest nietrafny. Podobna dyskusja toczyła się na temat posiadania niewielkiej ilości narkotyków. Sytuacja była wtedy analogiczna. Przepis mówił, że nie podlega karze ten, kto posiada niewielkie ilości narkotyków i stworzenie tego rodzaju wyjątku, nie stanowiło depenalizacji w rozumieniu zobowiązań międzynarodowych, które są nałożone na Polskę. W myśl tych zobowiązań, zasadą jest penalizacja przestępstw, a wyjątek od tego wynika wyłącznie z zajścia pewnych okoliczności. Najistotniejszą różnicą między tymi propozycjami jest aspekt praktyczny stosowania przepisów. Zaproponowany przez Senat par. 7 art. 229 kk, spowoduje, że przepis będzie martwy i nie przyniesie oczekiwanego przełomu w walce z korupcją. Spotykaliśmy się już z tego typu rozwiązaniami, które niby coś niby miały zmienić, ale w efekcie nie doprowadziły do niczego dobrego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#PosełRyszardKalisz">Te same argumenty, przedstawione przez posła Zbigniewa Ziobro, można odnieść, w dużo większym stopniu, do propozycji przyjętej przez Sejm.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-156">
          <u xml:id="u-156.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Wydaje się, że propozycja senacka zawarta w par. 7 uczyni instytucję martwą. Żądać łapówki można tylko w sposób aktywny, wyrażając to słowami. Wymusić łapówkę można natomiast bez użycia słów. Jednak Senat chce ograniczyć rozwiązanie tylko do „żądania”, co uczyni przepis w ogóle nieprzydatny w walce z korupcją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-157">
          <u xml:id="u-157.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Nie podzielam opinii posła Ryszarda Kalisza. Sytuacja jest zupełnie jakościowo różna w przypadku par. 6 i w przypadku par. 7. W tym ostatnim mamy do czynienia z nieuczciwym funkcjonariuszem, który przyjął łapówkę i gdzie dzięki temu, że dający unikając odpowiedzialności zawiadomi o przestępstwie nastąpi ukaranie biorącego łapówkę. Par. 6 opisuje natomiast sytuację, kiedy uczciwy funkcjonariusz nie przyjmuje łapówki, a dający korzysta nadal z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, mimo to, że nie ma racjonalnych podstaw do stosowania tego typu instytucji. Ta ostatnia sytuacja nie niesie, za sobą żadnych korzyści dla racjonalizacji prawa karnego i dobra społecznego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-158">
          <u xml:id="u-158.0" who="#DyrektorBiuraLegislacyjnoPrawnegowMSBeataMik">Argumenty przedstawione przez posła Zbigniewa Ziobro nie są trafne z punktu widzenia obowiązującego prawa. Ten, kto odstąpiłby od usiłowania popełnienia przestępstwa, korzysta z dobrodziejstwa bezkarności na mocy art. 15 par. 1 kk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-159">
          <u xml:id="u-159.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">To, o czym mówi teraz pani prokurator, nie jest związane z omawianym przez Komisję przepisem. Rozważamy sytuację dokonania czynu, a nie odstąpienia od usiłowania popełnienia przestępstwa, jeżeli sprawca chciał dać łapówkę, a urzędnik jej nie przyjął. Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 6? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 6 opowiedziało się 4 posłów, 6 posłów było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za odrzuceniem poprawki nr 6.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-160">
          <u xml:id="u-160.0" who="#SenatorEwaSerocka">Pozostałe poprawki są powiązane z poprawką nr 6, która została odrzucona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-161">
          <u xml:id="u-161.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Musimy uznać, że wraz z głosowaniem poprawki nr 6 podjęliśmy decyzję w sprawie pozostałych poprawek. Chodzi o poprawki: - nr 7, w której Senat zaproponował, aby w art. 1 pkt 5,w art. 230a: a) par. 3 otrzymał brzmienie: „Par. 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w par. 1 albo par. 2 zawiadomił organ powołany do ścigania o fakcie przestępstwa i okolicznościach jego popełnienia, zanim organ ten o nich się dowiedział, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, nawet może odstąpić od jej wymierzenia.",</u>
          <u xml:id="u-161.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodany został par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. Nie podlega karze sprawca, o którym mowa w par. 3, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista, udzielona na żądanie, została przyjęta.”;</u>
          <u xml:id="u-161.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">- nr 8, w której proponuje się, aby w art. 1 pkt 6, w art. 250a par. 4 otrzymał brzmienie: „Par. 5. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w par. 2 albo w par. 3 w związku z par. 1 zawiadomił organ powołany do ścigania o fakcie przestępstwa i okolicznościach jego popełnienia, zanim organ ten o nich się dowiedział, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może odstąpić od jej wymierzenia.”;</u>
          <u xml:id="u-161.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">- nr 9, w której proponuje się, aby w art.1 w pkt 7, w art. 296a:</u>
          <u xml:id="u-161.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) par. 5 otrzymał brzmienie: „Par. 5. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w par. 2 albo w par. 3 w związku z par. 2 zawiadomił organ powołany do ścigania o fakcie przestępstwa i okolicznościach jego popełnienia, zanim organ ten o nich się dowiedział, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może odstąpić od jej wymierzenia,",</u>
          <u xml:id="u-161.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodany został par. 6 w brzmieniu: „Par. 6. Nie podlega karze sprawca, o którym mowa w par. 5, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista, udzielona na żądanie, została przyjęta.”;</u>
          <u xml:id="u-161.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">- nr 10, w której proponuje się, aby w art.1 w pkt 7, w art. 296b:</u>
          <u xml:id="u-161.7" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) par 4 otrzymał brzmienie : „Par. 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w par. 2 albo par. 3 w związku z par. 2 zawiadomiła organ powołany do ścigania o fakcie przestępstwa i okolicznościach jego popełnienia, zanim organ ten się o nich dowiedział, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może odstąpić od jej wymierzenia.",</u>
          <u xml:id="u-161.8" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodany został par. 5 w brzmieniu: „Par. 5. Nie podlega karze sprawca, o którym mowa w par. 4, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista, udzielona na żądanie, została przyjęta.”. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za odrzuceniem poprawek nr: 7, 8, 9, 10.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-162">
          <u xml:id="u-162.0" who="#SenatorEwaSerocka">Ta decyzja nie powinna dotyczyć poprawki nr 8. Jest to poprawka dotycząca zupełnie innych stanów faktycznych niż pozostałe. Opisuje on sytuacje przestępstwa korupcyjnego, do którego dochodzi podczas wyborów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-163">
          <u xml:id="u-163.0" who="#SędziaSąduNajwyższegoWiesławKozielewicz">Wydaje się nielogiczne założenie, że kandydat na posła wręcza korzyści majątkowe wyborcy i kupuje głos, a potem idzie i donosi o tym organom i nie ponosi żadnej kary z tego powodu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-164">
          <u xml:id="u-164.0" who="#SenatorEwaSerocka">To jest ewidentny błąd!</u>
        </div>
        <div xml:id="div-165">
          <u xml:id="u-165.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Jeżeli Komisja zadecydowała o odrzuceniu poprawki Senatu dotyczącej łapownictwa osoby pełniącej funkcje publiczną, to nie należy tego rozciągać tego na rozwiązanie dotyczące wszystkich stanów faktycznych zachodzących w życiu. Art. 250a par. 4 jest źle sformułowany i dlatego senacka poprawka jest zasadna. Przeoczyliśmy fakt, że w przestępstwie korupcyjnym, do jakiego dochodzi podczas wyborów, następuje odwrócenie stron przestępstwa. Strona czynna staje się bierną, a strona bierna czynną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-166">
          <u xml:id="u-166.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Ten argument, o korumpowaniu wyborcy przez kandydata na posła jest niezwykle barwny, ale czy realny? Myślę jednak, że mamy w tym przypadku do czynienia z bardzo teoretycznym rozważaniem, bo jeżeli kandydat bezpośrednio przekupi wyborcę, to trudno mi sobie wyobrazić sytuację kiedy to on będzie ujawniał ten fakt. Ten przepis może jedynie dotyczyć sytuacji, kiedy to osoba trzecia będzie przekupywała wyborcę, na czyjąś korzyść. Ten przepis będzie dotyczył sytuacji odnoszących się do przeprowadzania innych głosowań np. na radach nadzorczych, walnych zgromadzeniach etc. Sytuacja przedstawiona, przez jednego z przedmówców jest według mnie marginesowa. Generalnie przyjęcie zaproponowanego przez Senat przepisu może uderzyć w wybory dokonywane w spółkach, spółdzielniach itd. Czy ktoś będzie chciał przekupić głosujących, aby uzyskać jakieś korzystne rozwiązania gospodarcze, a my po jego ujawnieniu się będziemy go za to karali? To nie ma sensu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-167">
          <u xml:id="u-167.0" who="#PosełRyszardKalisz">Zgadzam się z tym, iż poprawki nr: 7, 9, 10 są ściśle powiązane z poprawką nr 6 i można głosować nad nimi łącznie. Jednak poprawka nr 8 jest trochę inna. Proponuję oddzielnie przegłosować poprawkę nr 8.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-168">
          <u xml:id="u-168.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Z punktu widzenia zasad legislacji jest to możliwe. Przegłosujemy tę poprawkę osobno. Przyjęcie jej będzie jednak nielogiczne w świetle dotychczasowych rozstrzygnięć. Dlaczego w tym przypadku będzie nadzwyczajne złagodzenie kary, zaś w pozostałych będziemy mieli do czynienia z bezkarnością sprawcy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-169">
          <u xml:id="u-169.0" who="#SędziaSąduNajwyższegoWiesławKozielewicz">Nie będzie paradoksu, ta poprawka będzie dawała dobrodziejstwo odstąpienia od kary tej stronie, która bierze, natomiast w rozwiązaniu przyjętym przez Sejm przypada ono stronie, która daje łapówkę. Następuje odwrócenie stron przestępstwa. Propozycja Sejmu jest błędna, gdyż nie ta strona powinna uzyskać profity.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-170">
          <u xml:id="u-170.0" who="#SenatorEwaSerocka">Nie możliwe jest, aby wyborca wziął pieniądze, zagłosował i jeszcze był za to karany, że przyznał się do popełnionego przestępstwa, a kandydat który przekupił, dostał stołek i był niewinny!</u>
        </div>
        <div xml:id="div-171">
          <u xml:id="u-171.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Postaram się to teraz uporządkować. W wersji przyjętej przez Sejm, w art. 250a par. 4 jest zapisane, że: „nie podlega karze przestępstwa określonego w par. 2 albo par. 3”, czyli ten który udziela korzyści majątkowej, czyli dawca. Ta propozycja Senatu jest nie do przyjęcia! Senat ogranicza rozwiązanie tylko do wyborów. To uderza w inne głosowania np. na walnych zgromadzeniach spółek Skarbu Państwa, gdzie decyduje się sprawa sprzedaży jakiejś istotnej części majątku. Dojdzie do tego, że będziemy uniewinniali sprzedajnych członków rady nadzorczych? Ta poprawka wprowadza więcej zamieszania, niż daje korzyści.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-172">
          <u xml:id="u-172.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Doszło tutaj do jakiegoś poważnego nieporozumienia. Ten przepis dotyczy tylko wyborów prezydenta, parlamentarnych, samorządowych i referendów państwowych. W żadnym przypadku nie dotyczy wyborów np. do rad nadzorczych. Chcemy tylko uniewinniać przekupywanego wyborcę, który bierze udział w państwowych wyborach. Jest w tym pewna konsekwencja, gdyż wprawdzie osoba przekupywana ma być uniewinniana, ale nie pełni ona funkcji publicznej. To jest logiczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-173">
          <u xml:id="u-173.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Teraz ten przepis ma zupełnie inny sens. Faktycznie znajduje się on w rozdziale XXXI kk. czyli: „Przestępstwach przeciwko wyborom i referendum”. Rację mają ci, którzy mówią o błędzie popełnionym przez Sejm. Należy zatem osobno głosować poprawkę nr 8. Przechodzimy do głosowania. Kto jest za przyjęciem pozytywnej rekomendacji dla poprawki nr 8? Za przyjęciem pozytywnej rekomendacji Komisji dla poprawki nr 8 opowiedziało się 7 posłów, nikt nie był przeciwny, 2 posłów wstrzymało się od głosu. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za pozytywną rekomendacją poprawki nr 8.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-174">
          <u xml:id="u-174.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Czy Komisja rekomenduje zatem łączne głosowanie nad poprawkami nr 6, 7, 9 i 10?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-175">
          <u xml:id="u-175.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Tak, zgadza się. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 11, w której proponuje się, aby w art. 2 skreślić pkt 1–4. Tą poprawkę mieliśmy rozpatrywać łącznie z poprawkami nr 1 i 18. W poprawce nr 18 proponuje się, aby art. 4 otrzymał brzmienie: „Art. 4. W ustawie z dnia 19 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 17, poz. 155) wprowadza się następujące zmiany:</u>
          <u xml:id="u-175.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">1) w art. 1 w pkt 133:</u>
          <u xml:id="u-175.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) w art. 325b par. 2 otrzymuje brzmienie: „Par. 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w par. 1 nie prowadzi się dochodzenia w sprawach o przestępstwa określone w Kodeksie karnym w art. 155, 156 par. 2, art. 157a par. 1, art. 164 par. 2, art. 165 par. 2, art. 168, 174 par. 2, art. 175, art. 181–184, art. 186, art. 187, art. 197 par. 2, art. 201, art. 228 par. 2, art. 229 par. 2, art. 230 par. 2, art. 230a par. 2, art. 231 par. 1 i 3, art. 233 par. 1 i 4, art. 234, art. 235, art. 240 par. 1, art. 250a par. 1–3, art. 258 par. 1 i 2, art. 256 par. 1 i 3, art. 266 par. 2, art. 271 par.1 i 2 oraz w rozdziale XXXVI i XXXVII.",</u>
          <u xml:id="u-175.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) w art. 325f par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Jeżeli dane uzyskane w toku czynności, o których mowa w art. 308 par. 1, lub prowadzonego przez okres co najmniej 5 dni dochodzenia nie stwarzają ostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności procesowych, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw.",</u>
          <u xml:id="u-175.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">c) art. 325h otrzymuje brzmienie: „Art. 325h. Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 321 par. 1–5 oraz w art. 325g par. 2, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Utrwalenie innych czynności dowodowych następuje w formie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział w czynności; przepisu art. 148 par. 2 zdanie pierwsze nie stosuje się.";</u>
          <u xml:id="u-175.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">2) w art. 1 w pkt. 136, art. 331 par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu, prokurator sporządza akt oskarżenia lub zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi do sądu albo sam wydaje postanowienie o umorzeniu, zawieszeniu albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia";</u>
          <u xml:id="u-175.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">3) art. 3 otrzymuje brzmienie: „Art. 3. W ustawie dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 144, poz. 738 i Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2001 r. Nr 5, poz. 40 oraz 2003 r. Nr 17, poz. 155) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Przepisy ustawy stosuje się także w sprawach o przestępstwa określone w art. 228 par. 1 i 3–6, art. 229 par. 1 i 3–5, art. 230 par. 1, art. 230a par. 1, art. 231 par. 1 i 2, art. 250a par. 1 i 2 oraz w art. 258 Kodeksu karnego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-176">
          <u xml:id="u-176.0" who="#SenatorEwaSerocka">Te trzy poprawki wynikają z konieczności zachowania prawidłowej techniki prawodawczej. Omawiana nowelizacja zmieniać ma nie ustawę, do której odnosi się Sejm, czyli ustawę o zmianie kpk. z 06.061997 r., lecz nowelizację z 10.01.2003 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-177">
          <u xml:id="u-177.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Ta propozycja jest słuszna. Gdybyśmy ustawę z 10.01. 2003 wprowadzili w życie 2.06.2003, to wszystko byłoby w porządku, gdyż zasady techniki prawodawczej mówią, że nowelizuje się ustawę matkę, a nie nowelizację. Jednakże w tym przypadku musimy nowelizować nowelizację, gdyż ona jeszcze nie weszła w życie. Gdybyśmy tak nie zrobili, to doszłoby do sytuacji, że ustawa uchwalona wcześniej wchodziłaby w życie później, niż ta uchwalona później. W efekcie nie wiadomo byłoby, która ustawa wyprzedza którą.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-178">
          <u xml:id="u-178.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawek nr: 1, 11 i 18. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawek nr: 1, 11 i 18. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 12, w której proponuje się, aby w art. 3 w pkt 1,w art. 25 w par. 1 skreślić wyrazy: „nawiązki na rzecz Skarbu Państwa,”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-179">
          <u xml:id="u-179.0" who="#SenatorEwaSerocka">Przenosimy wyrazy „nawiązki na rzecz Skarbu Państwa” w inne miejsce. W art. 3 w pkt. 2, w art. 27 po wyrazie „przepadku” dodaje się wyrazy oraz „nawiązki na rzecz Skarbu Państwa”. Senat sądzi, że to miejsce dla tych wyrazów jest normatywnie lepsze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-180">
          <u xml:id="u-180.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Poprawkę nr 12 powinniśmy rozpatrywać łącznie z poprawkami nr 13 i 16.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-181">
          <u xml:id="u-181.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Poprawki nr 12, 13 i 16, należy rozpatrywać łącznie. W poprawce nr 13 proponuje się, aby w art. 3 w pkt. 2, w art. 27 po wyrazie „przepadku” dodać wyrazy „oraz nawiązki na rzecz Skarbu Państwa”. W poprawce nr 16 proponuje się, aby w art. 3 w pkt. 7 w art. 187 po wyrazie „przepadku” dodać wyrazy „lub nawiązki na rzecz Skarbu Państwa”. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawek nr: 12, 13 i 16. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawek nr: 12, 13 i 16. Przechodzimy do rozpatrzenia poprawki nr 14, w której proponuje się, aby w art. 3 w pkt. 4, w art. 29a w par. 1 wyrazy „w czasie orzeczenia” zastąpić wyrazami „w chwili wydania orzeczenia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-182">
          <u xml:id="u-182.0" who="#SenatorEwaSerocka">Senat uznał, że w tym przypadku mamy do czynienia z błędem natury językowej, który należy poprawić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-183">
          <u xml:id="u-183.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 14. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 14. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 15, w której proponuje się, aby w art. 3 w pkt. 4, w art.29a w par. 2 po wyrazie „Osoba” dodać wyraz „fizyczna”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-184">
          <u xml:id="u-184.0" who="#SenatorEwaSerocka">Poprawka doprecyzowuje przepis. Mamy w tym przypadku do czynienia z błędem natury językowej, który należy poprawić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-185">
          <u xml:id="u-185.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 15. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 15. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 17, w której proponuje się, aby w art. 3 w pkt. 11, w par. 1 wyraz „darowaniu” zastąpić wyrazem „darowania”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-186">
          <u xml:id="u-186.0" who="#SenatorEwaSerocka">Poprawka nr 17 poprawia błąd językowy, który był w przepisie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-187">
          <u xml:id="u-187.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 17. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem poprawki nr 17. Jaka będzie ostateczna data wejścia w życie tej nowelizacji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-188">
          <u xml:id="u-188.0" who="#EkspertKomisjiAndrzejMarek">Nie mamy wyjścia i musimy przyjąć datę wejścia w życie tej ustawy uchwaloną przez Sejm w art. 6 ustawa wchodzi w życie 1 lipca 2003. Senat nie wniósł żadnej poprawki w tej materii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-189">
          <u xml:id="u-189.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeżeli tak jest, należy mieć nadzieję na szybkie podpisanie przez prezydenta tej ustawy. Na tym zakończyliśmy, rozpatrywanie poprawek Senatu. Proponuje, aby poseł Ryszard Kalisz pozostał nadal sprawozdawcą. Wobec braku sprzeciwu uznaję, że propozycja została przyjęta. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie kolejnego punktu porządku dziennego. Przechodzimy do rozpatrzenia następnego czyli przyjęcia opinii dla Komisji Obrony Narodowej w sprawie art. 159 i 160 rządowego projektu ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (druk nr 1119). Art. 159 projektu ustawy przewiduje zmiany w przepisach Kodeksu karnego dotyczących szczególnego środka karnego stosowanego wobec żołnierzy w postaci „obniżenia stopnia wojskowego” Środek taki przewidziany jest w art. 324 par. 1 pkt 1 kk. Projektodawcy nowej ustawy proponują jego skreślenie. Proponują także uchylenie art. 325 kk, który jest konsekwencją skreślenia art. 324 par. 1 pkt 1. Art. 328 dotyczący degradacji też miałby być zmieniony, jako konsekwencja poprzednich dwóch zmian. Podsumowując, z katalogu kar przewidzianych w kk. miałaby być wyeliminowana kara obniżenia stopnia wojskowego. W tej sprawie Komisja zasięgnęła opinii dra Włodzimierza Wróbla z Uniwersytetu Jagiellońskiego, który uważa, że: „w tym kontekście, proponowane zmiany należy uznać za zbyt pochopne, usuwające tradycyjną instytucję prawa karnego wojskowego, bez szczególnego uzasadnienia merytorycznego. Nie można bowiem za takie uznać pewne problemy organizacyjne, które są do usunięcia w trybie szczególnej regulacji wykonawczej, dotyczących tego środka”. Z opinii płynie jednoznaczny wniosek, aby nie zmieniać kk. zbyt pochopnie, niezależnie od tego jakie problemy zrodziły się w trakcie prac nad projektem ustawy o służbie wojskowej. Proponuje, aby taką opinię Komisja przyjęła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-190">
          <u xml:id="u-190.0" who="#PrzedstawicielDepartamentuPrawnegoMinisterstwaObronyNarodowejPawełMada">Uzasadnię propozycję wykreślenia z katalogu środków karnych instytucji kary obniżenia stopnia wojskowego. To wynika z rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, który wprowadza nowe rozwiązania dotyczące stopni wojskowych. Chodzi o to, aby stopień zrównany został ze stanowiskiem zajmowanym przez żołnierza zawodowego. Konkretniej mówiąc, stopień wojskowy ma być równy stopniowi etatowemu żołnierza zawodowego. Wyjaśnię to na moim przykładzie: jestem podporucznikiem, który niedawno podpisał kontrakt na pełnienie służby wojskowej, ale zajmuję stanowisko służbowe o stopniu etatowym podpułkownika. Pracuje w Departamencie Prawnym MON, a tam są dość wysokie te stopnie etatowe. Tego stanu rozbieżności pomiędzy stopniem wojskowym a stopniem etatowym nie będzie mogło być od przyszłego roku, czyli od momentu wprowadzenia tej nowej ustawy. Utrzymanie zatem w kk. środka karnego w postaci obniżenia stopnia wojskowego w praktyce będzie się przekładało niekiedy na skrajną karę w postaci wydalenia ze służby wojskowej. W niektórych jednostkach wojskowych nie będzie niższych etatów, na które da się przenieść karanego żołnierza zawodowego, dlatego też nie da się zdegradować tego żołnierza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-191">
          <u xml:id="u-191.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przedstawiona nam propozycja zrównania stopni wojskowych z etatowymi nie powoduje potrzeby natychmiastowych zmian w kk. Komisja odnotowuje opinię, przedstawioną przez przedstawiciela MON i przy nowelizacji kk. będziemy o niej pamiętać i postaramy się dostosować Kodeks do wprowadzonych zmian w innych ustawach zwykłych. Nie byłoby jednak dobrym pomysłem zmienianie Kodeksu jeszcze przed zmianami organizacyjnymi w MON. Kodeksy - można powiedzieć - mają naturę zachowawczą i nie należy ich pochopnie zmieniać. Proponuje przesłać opinię dr Włodzimierza Wróbla i opinie przedstawiciela MON do podkomisji zajmującej się zmianami w kk. Czy Komisja zgadza się na podjęcie takich działań? Sprzeciwu nie słyszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-192">
          <u xml:id="u-192.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Zgadzam się z opinią przedstawioną przez przewodniczącego Janusza Wojciechowskiego. Jestem przeciwnikiem zmian wprowadzanych przez MON. Czym innym jest stopień wojskowy, a czym innym jest stopień etatowy żołnierza. To są zupełnie dwie inne instytucje i ich nie powinno się ich łączyć.</u>
          <u xml:id="u-192.1" who="#PosełBohdanKopczyński">Skierujemy odpowiednie pismo do Komisji Obrony Narodowej oraz do podkomisji nadzwyczajnej zajmującej się nowelizacją kk. Przechodzimy do rozpatrzenia ostatniego punktu porządku obrad, powołania podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu zmiany ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Proszę o zgłaszanie kandydatur na członków tej podkomisji. Proponuję, aby podkomisja składała się z 5 członków. Zgłoszono wcześniej kandydatury posłanki Katarzyny Piekarskiej i posłanki Ewy Janik. Zgłaszam kandydaturę posła Cezarego Grabarczyka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-193">
          <u xml:id="u-193.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Wyrażam zgodę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-194">
          <u xml:id="u-194.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Z sali słyszę zgłoszenia posłów Sławomira Rybickiego i Jana Burego. Nie możemy w tej chwili przeprowadzić głosowania, aby podkomisja mogła się ukonstytuować, jednakże upoważniam zastępcę przewodniczącego Komisji posła Cezarego Grabarczyka do jej zwołania na pierwszym posiedzeniu, na którym dokonany zostanie wybór jej przewodniczącego. Czy są jakieś uwagi dotyczące spraw bieżących? Nie widzę. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>