text_structure.xml
24.6 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 26 października 1976 r. Komisje: Oświaty i Wychowania oraz Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego, obradujące pod kolejnym przewodnictwem posłów: Jaremy Maciszewskiego (PZPR) oraz Bolesława Strużka (ZSL), rozpatrzyły problemy kształcenia kadr dla gospodarki żywnościowej na poziomie zasadniczym i średnim w latach 1976-1980.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli przedstawiciele: Ministerstwa Oświaty i Wychowania z ministrem Jerzym Kuberskim, Ministerstwa Rolnictwa z wiceministrem Henrykiem Barczykiem, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu, Centralnego Związku Kółek Rolniczych, Centralnego Związku Spółdzielni Rolniczych „Samopomoc Chłopska”, Najwyższej Izby Kontroli, Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Spożywczego i Cukrowniczego, Związku Zawodowego Pracowników Rolnictwa, władz terenowych i kuratoriów województw białostockiego, opolskiego, wałbrzyskiego oraz prof. SGGW - AR - Czesław Maziarz.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Informację Ministerstwa Oświaty i Wychowania przedstawił minister Jerzy Kuberski, podkreślając wagę kształcenia kadr na potrzeby gospodarki żywnościowej w opracowywanym projekcie reformy systemu oświatowego. Potrzeby kadrowe rolnictwa i przemysłu spożywczego nie są w pełni zaspokojone. Wynika to m.in. z nierównomiernej sieci szkolnictwa zawodowego, niedostatecznej korelacji kształcenia i zatrudnienia absolwentów oraz ze zbyt słabego uwzględnienia w przeszłości potrzeb tych działów gospodarki narodowej w programach oświaty powszechnej.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Niekorzystnym zjawiskiem utrudniającym kształcenie kadr dla rolnictwa jest masowy odpływ młodzieży wiejskiej do miast. Poprawę w tym zakresie można osiągnąć poprzez przybliżenie szkolnictwa zawodowego do środowisk wiejskich, gdyż obecnie większość absolwentów szkół podstawowych na wsi kształci się dalej w szkołach miejskich. Także wyższy poziom nauczania w szkołach gminnych, jak również uwzględnienie w programach szkoły 10-letniej problematyki rolniczej powinny przeciwdziałać odpływowi młodzieży ze wsi do miast.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Duże znaczenie dla przygotowywania kadr dla gospodarki żywnościowej ma szkolnictwo zawodowe. Stosunkowo najlepsze efekty daję szkolenie kadr na potrzeby rolnictwa, mimo niedostatecznie rozbudowanej sieci szkół oraz nieodpowiedniego systemu rekrutacji preferującego młodzież miejską i dziewczęta. Większe braki wykazuje szkolenie dla potrzeb przemysłu spożywczego oraz kompleksy usługowego dla wsi. Podjęto zostaną starania o uratowanie wielu obumierających obecnie zawodów, świadczących usługi dla gospodarstw wiejskich. Przygotowywaniem fachowców dla przemysłu spożywczego i rolnictwa zajmą się szkoły, które dotychczas tego nie robiły, jak np. szkoły mechaniczne, elektryczna, technika chemiczne itd.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Podejmowane, przy współpracy z innymi zainteresowanymi resortami oraz organizacjami wiejskimi, działania pozwolą na stworzenie spójnego systemu oświaty dla potrzeb rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Zapewnienie odpowiednich kadr dla rolnictwa wymaga również zastosowania innych środków, zwłaszcza zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych tych kadr.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Informację Ministerstwa Rolnictwa przedstawił wiceminister Henryk Barczyk.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Stawiono przed gospodarką żywnościową zadania produkcyjne oraz przewidywane społeczno-ekonomiczne i kulturalne przeobrażenia wsi wymagają bardzo szybkiego rozwoju i doskonalenia systemu oświaty rolniczej. Konieczność dokonania daleko idących zmian w strukturze i poziomie wykształcenia rolników uzasadnia także parokrotnie niższy - w porównaniu do pozostałych działów gospodarki narodowej - stopień nasycenia rolnictwa kadrą kwalifikowaną. Wystarczy przypomnieć, iż ponad 40 proc. ludności zawodowo czynnej w rolnictwie nie posiada pełnego wykształcania podstawowego.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">W ostatnich 5 latach nastąpił rozwój szkolnictwa rolniczego. Był on wprawdzie nieco wolniejszy niż w innych działach oświaty zawodowej, ale przyczynił się do zwiększeniu dopływu kwalifikowanych kadr do rolnictwa, zwłaszcza w sektorze uspołecznionym i usługach. Nadal jednak wysokie zapotrzebowanie na absolwentów zasadniczych szkół zawodowych nie jest zaspokajane przez szkoły stacjonarne wskutek ich małej atrakcyjności oraz nikłego rozwoju kształcenia zaocznego i wieczorowego. Podstawową formą zdobywania kwalifikacji rolniczych na poziomie zasadniczym były w tej sytuacji różnorodne formy pozaszkolne, jak kursy kwalifikacyjne i zespoły przysposobienia rolniczego. Na poziomie średnim natomiast, najbardziej stabilną formą kształcenia były i pozostaną technika rolnicze, których absolwenci podejmują najczęściej pracę w służbie rolnej oraz w służbach organizacyjnych Ministerstwa Rolnictwa.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Ministerstwo Rolnictwa, wspólnie z resortem oświaty i wychowania, podejmują reformę programów nauczania w średnim szkolnictwie zawodowym. Nowy program powinien w szerszym zakresie uwzględniać dokonującą się w rolnictwie rewolucję naukowo-techniczną.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Mimo pewnych sukcesów na polu podnoszeniu kwalifikacji zawodowych nauczycieli, sytuacja w tym zakresie nie jest zadawalająca. Większość nauczycieli rekrutuje się spośród absolwentów półwyższych szkół nauczycielskich, a znaczna jeszcze część ukończyła jedynie średnie szkoły zawodowe. Ministerstwo Rolnictwa wystąpiło z inicjatywą utworzenia zaocznych studiów dla nauczycieli szkół rolniczych.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Wielu jeszcze zostało do zrobienia w zakresie wyposażenia szkół rolniczych. Najważniejszym zadaniom wydaje się stworzenie podstawowej bazy dydaktycznej w zespołach szkół rolniczych. Zespoły te powinny podejmować współpracę z placówkami słabszymi tak pod względem kadr, jak i wyposażenia.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Koreferat podkomisji nt. kształcenia kadr dla gospodarki żywnościowej na poziomie zasadniczym i średnim w latach 1976- 1980 przedstawiła poseł Ewelina Szyszko (SD).</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Spostrzeżenia i opinie zebrane przez posłów w terenie potwierdzają w zasadzie główne wnioski i tezy zawarte w materiałach resortu. W programach społeczno-gospodarczego rozwoju województw, kształcenie rolnicze traktowane jest jako zadanie priorytetowe, tak w zakresie ustalenia i realizacji planów naboru, jak tuż tworzenia właściwych warunków pracy szkół oraz preferencji zachęcających młodzież wiejską do podejmowania nauki w szkołach rolniczych, a absolwentów do podejmowania pracy zgodnie z wyuczonym zawodem.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Stosunkowa niskie kwalifikacje zawodowe ludności pracującej w rolnictwie stanowią barierę dla zgodnego z potrzebami gospodarki narodowej rozwoju rolnictwa. Mimo niewątpliwych sukcesów oświaty rolniczej, niepokoi fakt, iż przyrost kwalifikacji w rolnictwie następował głównie na poziomie wykształcenia podstawowego. Zapotrzebowanie na kwalifikowane kadry w bieżącej 5-latce wynika z obecnego poziomu wykształcania rolników i zmian jakie zachodzą w zakresie unowocześniania rolnictwa oraz zatrudnienia.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">W systemie szkolnictwa rolniczego najbardziej ustabilizowaną formą oświaty są średnie szkoły rolnicze stacjonarne oraz dla pracujących. W ostatnich latach sieć tych szkół dostosowano do struktury społeczno-ekonomicznej poszczególnych regionów. Nadal jednak niektóre województwa jak np. ostrołęckie nie mają wystarczającej ilości średnich szkół rolniczych.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">W latach 1971-1976 zmalała liczba szkół środowiskowych (dawnych szkół przysposobienia rolniczego), o czym zadecydowały ich mała atrakcyjność, słaba baza i niski poziom kadr, nikła pomoc stypendialna. Z uwagi na to, że znaczna część młodzieży wiejskiej nie będzie mogła podjąć nauki w szkołach z internatem ze względu na obciążenie pracą w gospodarstwach rodziców, ten typ szkół musi być utrzymany. Słusznie zatem postuluje się rozbudowę ich bazy materialnej, tworzenie pracowni przedmiotowych i półinternatów.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Zadania w zakresie kształcenia rolniczego wymagają szybkiego doskonalenia systemu oświaty rolniczej, a zwłaszcza wszechstronnego przystosowania szkół rolniczych do kształcenia pracujących. Do czasu upowszechnienia modelu kształcenia zawodowego w oparciu o szkołę 10-letnią, (co w rolnictwie nastąpi po 1990 r.), należy utrzymać obecną strukturę organizacyjną szkolnictwa rolniczego. Zapewnia ona bowiem różnorodne możliwości, zdobycia wykształcenia, dostosowane do sytuacji zawodowej i osobistej różnych grup młodzieży i dorosłych.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Duże możliwości w zakresie umocnienia systemu oświaty rolniczej tkwią w upowszechnianym obecnie modelu zespołu szkół rolniczych, grupującym w rejonie swego działania wszystkie typy szkół i formy kształcenia pozaszkolnego. Te silne pod względem organizacyjnym i kadrowym jednostki powinny pretendować do roli organizatora oświaty w środowisku wiejskim.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Uzupełnieniem pracy szkół rolniczych jest pozaszkolna oświata rolnicza. Rolnicy i pracownicy rolnictwa mogą podnosić kwalifikacja na kursach przygotowujących do zdawaniu egzaminów i uzyskania tytułów kwalifikacyjnych oraz w zespołach przysposobienia rolniczego. Te formy oświaty rolniczej wymagać będą zwiększonej troski ze strony urzędów gminnych, większych niż dotychczas środków finansowych, zmiany systemu wynagrodzenia wykładowców oraz rozszerzenia bazy internatowo-hotelowej.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Przewidziane przez resort rolnictwa zamierzenia inwestycyjne przyczynią się do poprawy warunków kształcenia. Obecna baza może jedynie w połowie zapewnić realizację programu rozwoju oświaty rolniczej. Niezależnie od zamierzeń inwestycyjnych. Ministerstwo powinno ustalić system preferencji (np. dostarczanie podręczników, pokrywanie kosztów przejazdu, ulgi podatkowe i in.) dla tej młodzieży wiejskiej, której szansę nauki w szkole ponadpodstawowej ograniczają wysokie koszty kształcenia poza domem przy niższych dochodach rodzin.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Problem dopływu kadr kwalifikowanych do przemysłu spożywczego nabiera szczególnego znaczenia wobec założenia, że przeszło 3-krotny wzrost produkcji ma być uzyskany przy nieznacznym tylko wzroście zatrudnienia. Aktualny stan szkolnictwa zawodowego oraz racjonalna polityka zatrudnienia absolwentów czynią możliwym do osiągnięcia potrzebny przyrost kadr z wykształceniem ponadpodstawowym, a zwłaszcza średnim technicznym.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Kształcenie kadr dla przemysłu spożywczego koncentruje się w szkołach zawodowych na poziomie zasadniczym oraz technikach i policealnych studiach zawodowych. Niezależnie od tej podstawowej sieci szkolnictwa zawodowego, organizuje się wielozawodowe oddziały w zasadniczych szkołach dokształcających. Ta ostatnia forma kształcenia przyczynia się do uzyskiwania lepszego przygotowania zawodowego poprzez związanie kształcenia z pracą produkcyjną.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Istnieje możliwość zwiększenia naboru do klas pierwszych szkół przemysłu spożywczego w miarę zgłaszanych potrzeb, zwłaszcza nowych zakładów. W niektórych ośrodkach przewiduje się jeszcze w bieżącej 5-latce budowę nowych obiektów szkolnych lub modernizację istniejących szkół, przy wykorzystaniu środków inwestycyjnych resortu przemysłu spożywczego.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Sytuację w zakresie kształcenia kadr dla potrzeb przemysłu spożywczego pozytywnie oceniła Międzyresortowe Kolegium do Spraw Szkolnictwa Zawodowego. W przyjętej uchwało wyrażono jednak opinię o potrzebie pełniejszej zgodności kierunków kształceniu z terytorialnym zapotrzebowaniem na kadry, a także lepszego dostosowania organizacji, treści i formy kształcenia do zadań przemysłu spożywczego. Podzielając tę opinię należałoby zwrócić również uwagę na rozbudowę internatów, organizację dojazdu młodzieży do szkół lub zakładów pracy oraz modyfikację systemu stypendialnego. Większą uwagę należy zwrócić na korelację rekrutacji do szkół przemysłu spożywczego z wynikami badań lekarskich, gdyż są wypadki rezygnowania z nauki wskutek skłonności do różnorodnych chorób zawodowych.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">(Dyskusja.)</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#TadeuszMaj">Rozwój szkolnictwu rolniczego w dużej mierze zależy od jego atrakcyjności. Ciągle jeszcze szkoły te dysponują słabszą kadrą, są gorzej wyposażone, oferują gorsze warunki stypendialne niż techniczne szkoły w miastach.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#TadeuszMaj">Mimo dużej poprawy, baza dydaktyczna w szkołach rolniczych nie jest jeszcze dostatecznie rozbudowana. Powinno się m.in. szerzej włączać do niej szkolne gospodarstwa, które są często traktowane tylko jako pomoc dla stołówek szkolnych lub zbytnio specjalizowane.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#TadeuszMaj">Powierzanie funkcji nauczycieli w szkołach rolniczych instruktorom służby rolnej, wiązałoby w większym stopniu szkołę z praktyką, zwiększało odpowiedzialność wykładowców za szkolenie przyszłych pracowników rolnictwa, a także stwarzało bodźce dla instruktorów służby rolnej do podnoszeniu kwalifikacji.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#TadeuszMaj">Istotnym elementem procesu szkolenia rolniczego są praktyki. Winny one być odbywane w dobrych, nowoczesnych gospodarstwach, które umożliwiłyby zapoznanie się młodzieży ze wszystkimi działami produkcji.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#StefaniaAdamczak">Zakłady produkcyjne i gospodarstwa rolne, w których uczniowie odbywają praktyki, które zatrudnią absolwentów szkół powinny bardziej interesować się praktycznym przygotowaniem do zawodu w szkołach rolniczych. Zastanowić należałoby się nad wprowadzeniem materialnych bodźców dla prowadzących szkolenia praktyczne oraz nad organizowaniem praktyk płatnych, zachęcających do nauki zawodu.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#DyzmaGałaj">Należy zdać sobie sprawę z wagi podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz ogólnego poziomu wykształcenia ludności rolniczej w perspektywie strukturalnych, ekonomicznych i naukowych zmian dokonujących się w rolnictwie. W perspektywie 5 lat globalny produkt rolniczy musi wzrosnąć o 85 proc., przy jednoczesnym spadku zatrudnienia u 50 proc. W tym kontekście przedstawione przez resort dane liczbowe dotyczące zarówno stanu obecnego szkolenia rolniczego, jak i planowanych zmian wydają się niepełne i nie pozwalają na pogłębioną analizę problemu. Nie wynika z nich przede wszystkim co resort zamierza uczynić dla podniesienie jakości kształcenia rolniczego. Tymczasem ten właśnie problem posiada większe znaczenie aniżeli wskaźniki ilościowe. Warto pamiętać, iż dobrzy absolwenci, a w efekcie dobrzy rolnicy mogą stać się godnym naśladowania wzorem w swoim środowisku. Tymczasem zły absolwent i nieporadny rolnik budzi nieufność wobec systemu oświaty.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#DyzmaGałaj">Zaprezentowana wskaźniki nie pozwalają również na zorientowanie jakie działania zamierza przedsięwziąć resort w celu zahamowania odpływu absolwentów szkół rolniczych do pracy poza rolnictwem. Tymczasem problem ten jest pochodną dużo ogólniejszego w skali społecznej zjawiska odpływu ludności rolniczej do pracy w przemyśle.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#ZofiaCybulska">Objęcie szkolnictwa rolniczego przez Ministerstwo Rolnictwa było posunięciem ze wszech miar uzasadnionym.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#ZofiaCybulska">Najpełniejszą formą organizacyjną szkolnictwa zawodowego w rolnictwie jest zespół szkół rolniczych. Powinno się dążyć do unowocześniania bazy technicznej tych zespołów, a zwłaszcza do przydzielenia im własnych doświadczalnych gospodarstw rolnych.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#ZofiaCybulska">Program szkolenia zawodowego w szkołach rolniczych powinien w większym zakresie obejmować zagadnienia związane z mechanizacją rolnictwa. Uzyskiwane przez absolwentów uprawnienia do obsługi ciągnika są niewystarczające. Organizować należałoby w ramach programu szkolnego kursy prawa jazdy, które mogą być odpłatną formą kształcenia.</u>
<u xml:id="u-5.3" who="#ZofiaCybulska">Bardziej staranna powinna być rekrutacja do szkół rolniczych, eliminująca przypadki podejmowania nauki przez młodzież, która nie zamierza pracować w rolnictwie.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#WładysławCabaj">W sprawnym modelu organizacyjnym oświaty rolniczej pojedyncza szkoła zawodowa nie może być ogniwem podstawowym. Do funkcji tej predestynowany jest zespół szkół rolniczych, koordynujący wszelkie poczynią z dziedziny oświaty.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#WładysławCabaj">Należy wzmocnić rygory inwestycyjne w zakresie oświaty rolniczej, by rozładowywanie napięć inwestycyjnych w planach wojewódzkich nie odbywało się kosztem obiektów oświatowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#ZofiaMroczka">W wizytowanych przez podkomisję województwach białostockim i ostrołęckim system szkolenia rolniczego jest dobrze zorganizowany. Na uznanie zasługuje praca kadr nauczycielskich, działalność organizacji młodzieżowych i kółek zainteresowań; dobra jest również współpraca szkół ze środowiskiem. Uczniowie odbywają praktyki w nowoczesnych zakładach produkcyjnych i przodujących gospodarstwach indywidualnych. Szkoły rolnicze w tych województwach uzyskują dobre wyniki, mimo że pracują w trudnych warunkach lokalowych, odczuwają niedobór nauczycieli, dysponują szczupłą bazą dydaktyczną. Mają one również trudności z dowozem uczniów do miejsc odbywania praktyk.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#AntoniKuźba">Na sytuację kadrową przemysłu spożywczego ujemnie oddziałuje fakt, iż niewielka część absolwentów szkół zawodowych podejmuje prace w zakładach tego przemysłu; nadmierna jest również fluktuacja kadr. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest brak odpowiedniego systemu wiążącego pracownika z zawodem i zakładem pracy.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#BronisławaPatalas">Wyposażenie szkół rolniczych w pomoce naukowe można by poprawić nie tylko w drodze zakupów, lecz także wykonywania ich przez samych uczniów na podstawie projektów opracowywanych przez nauczycieli.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#MieczysławSolecki">Szkolnictwo rolnicze dysponuje wystarczającą ilością szkół. Należy je jednak lepiej wykorzystać i bardziej związać z nowoczesnymi zakładami produkcyjnymi.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#MieczysławSolecki">Bardzo cenne jest wprowadzenie do programu 10-latki przedmiotu „agrotechnika”; jednakże trzeba go traktować tylko jako podstawę do dalszego nauczania zawodu rolniczego.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#MieczysławSolecki">System szkolenia powinien być dostosowany do szybkich zmian jakie zachodzą w rolnictwie. Dlatego nie należy opracowywać zbyt sztywnych programów na wiele lat naprzód, a traktować je w sposób elastyczny, aktualizować stosownie do potrzeb.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#MieczysławSolecki">Wobec tendencji do tworzenia nowych szkół, zdawać sobie trzeba sprawę, że przyszłość w dziedzinie przygotowywania kadr dla rolnictwa leży nie w dużej ilości małych i źle wyposażonych szkół, ale w szkole nowoczesnej, bogato wyposażonej, dysponującej kadrą nauczycieli o wysokich kwalifikacjach.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#MieczysławSolecki">Prof. SGGW - AR - Czesław Maziarz: Problem kształcenia kadr dla rolnictwa nie zostanie rozwiązany, dopóki opierać się będzie głównie o szkołę podstawową na wsi. Warunkiem podniesienia poziomu i efektywności kształcenia i dokształcania kadr jest rozwój infrastruktury szkolnej w ramach resortu rolnictwa.</u>
<u xml:id="u-10.5" who="#MieczysławSolecki">Należy definitywnie odejść od modelu kształcenia „kameralnego”, oderwanego od praktyki i rozwijać kształcenia przemienne, w którym uczeń równio wiele czasu poświęcałby nauce w szkole, jak i pracy w gospodarstwie wiejskim. Wymaga to również zmiany systemu pracy nauczycieli, którzy razem z uczniami przebywać powinni zarówno w szkole, jak i w gospodarstwie.</u>
<u xml:id="u-10.6" who="#MieczysławSolecki">Skuteczność szkolenia kadry mierzyć należy przygotowaniem absolwentów różnych form szkolenia do wykonywania zawodu. Zdarza się, że niektóre formy kształcenia, np. Telewizyjne Technikum Rolnicze, tego warunku nie spełniają i absolwent kończący technikum z dobrymi ocenami z wielu przedmiotów teoretycznych nie daje sobie rady w praktyce wiejskiej. Dobrze natomiast przygotowani są do zawodu i szybko adaptują się na wsi absolwenci nie zawsze docenianych szkół przysposobienia rolniczego.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#JadwigaCichocka">Ważną sprawą jest kształcenie nie tylko przyszłych producentów rolnych, lecz także konsumentów. Wiedza o prawidłowej konsumpcji powinna być popularyzowana przede wszystkim wśród dziewcząt, które w przyszłości kształtować będą strukturę spożycia we własnych gospodarstwach.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#JadwigaCichocka">Dodatkowych wyjaśnień oraz odpowiedz na pytania posłów udzielili: wiceminister rolnictwa - Henryk Burczyk oraz - wiceminister oświaty i wychowania - Bolesław Dylak.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#JadwigaCichocka">Dyskusję podsumował przewodniczący Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego poseł Bolesław Strużek: W dyskusji z dużą wnikliwością oceniono aspekty jakościowe systemu oświaty rolniczej i przedstawiono postulaty zmian w tym zakresie. Posłowie uznali zalety dotychczasowego modelu organizacyjnego oświaty rolniczej, dostrzegając jednocześnie konieczność jego systematycznego doskonalenia. Nie podważano zasady odpowiedzialności za problemy szkolnictwa zawodowego resortu rolnictwa, który w niezbędnym zakresie współpracuje z resortem oświaty i wychowania.</u>
<u xml:id="u-11.3" who="#JadwigaCichocka">Uznając konieczność wieloprofilowego charakteru kształcenia, nie uwzględniono specyficznych potrzeb rolników prowadzących gospodarstwa specjalizujące się w produkcji roślinnej lub zwierzęcej. Rolnicy ci zwracają uwagę na małą przydatność wiadomości uzyskiwanych w szkołach rolniczych różnych stopni.</u>
<u xml:id="u-11.4" who="#JadwigaCichocka">Konieczność zdobycia przez rolników - właścicieli gospodarstw rolnych tytułu „rolnika wykwalifikowanego” nie powinna doprowadzić do sformalizowania i deprecjacji tego tytułu. Należy więc zastanowić się nad kryteriami, zgodnie z którymi zdobywaliby tytuły rolnicy dysponujący odpowiednim zasobom wiedzy.</u>
<u xml:id="u-11.5" who="#JadwigaCichocka">Ranga szkoły zawodnej w środowisku wiejskim obliguje tę instytucję do większej odpowiedzialności za pracę absolwentów. Stąd wynika potrzeba wprowadzaniu różnorodnych powiązań pomiędzy absolwentami i ich szkołami.</u>
<u xml:id="u-11.6" who="#JadwigaCichocka">Komisje postanowiły opracować opinię w oparciu o przebieg obrad i przekazać ją rządowi.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>