text_structure.xml
49 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 26 maja 1978 r. Komisja Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług, obradująca pod przewodnictwem posła Zbigniewa Rudnickiego (SD) rozpatrzyła wyniki kontroli realizacji ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli przedstawiciele Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług z wiceministrem Markiem Wieczorkiem, Rady Centralnego Związku Rzemiosła z przewodniczącym Stanisławem Lenczewskim, Zarządu Centralnego Związku Rzemiosła z prezesem Andrzejem Zawarczyńskim, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, Najwyższej Izby Kontroli oraz przedstawiciele komisji rad narodowych miasta stół. Warszawy i Łodzi i Urzędu Wojewódzkiego w Suwałkach.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Podstawą dyskusji były informacje opracowane przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Usług oraz przez Centralny Związek Rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">W informacji przygotowanej przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Usług stwierdza się, że ustawa z 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła dała prawny wyraz nowego stosunku władz politycznych i państwowych do rzemiosła i jego stabilnej roli w gospodarce socjalistycznej m. in. przez powiązanie działalności gospodarczej rzemiosła z wytycznymi narodowego planu społeczno-gospodarczego.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Aktami wykonawczymi do ustawy uporządkowano i uregulowano wiele zagadnień m. in. oznaczenia rodzajów rzemiosł, określenia ich uprawnień, organizacji cechów i nadzoru rad narodowych nad ich działalnością, zasad współdziałania Centralnego Związku Rzemiosła i izb rzemieślniczych z organami administracji państwowej i Naczelną Radą Spółdzielczą.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Podstawową organizacją rzemieślników są obecnie cechy i spółdzielnie, których działania kierunkowane są przez Centralny Związek Rzemiosła. Jednoczy on zadania i cele dawnych organizacji pozarolniczej gospodarki nieuspołecznionej, a także realizuje nowe zadania m. in. współuczestnictwo przy określaniu kierunków rozwoju rzemiosła, tworzeniu warunków do wykonywania zadań, kontrolowaniu prawidłowości ich realizacji.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Pozytywnie ocenia się coraz ściślejsze współdziałanie komórek organizacyjnych, Centralnego Związku Rzemiosła i izb rzemieślniczych z właściwymi jednostkami gospodarki uspołecznionej w ramach koordynacji branżowej, co przynosi korzyść i rzemiosłu i gospodarce.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">W związku z objęciem od 1978 r. działalności rzemiosła wskaźnikami NPSG, konieczne jest szybkie kontynuowanie podjętych już przez CZRz i izby rzemieślnicze prac o charakterze długofalowo-programowym. Dotyczy to opracowywania wieloletnich programów nowych uruchomień w produkcji rynkowej, rozwoju rzemiosł artystycznych, spożywczych, budowlanych, podnoszenia jakości wyrobów i usług. Realizacja tych programowych przedsięwzięć wymagać będzie wzmocnienia służb technicznych.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Z informacji resortu wynika, że w ciągu 5-ciu lat obowiązywania ustawy nastąpił nie notowany dotąd przyrost zakładów rzemieślniczych, o 79% wzrosła wartość świadczonych usług, a o 62% wartość wyrobów gotowych, przeznaczonych na potrzeby rynku. Zachodzi jednak potrzeba doskonalenia aparatu administracyjnego organizacji rzemieślniczych, wzmocnienia służb technicznych i zaplecza, a przede wszystkim wypracowania nowych form działania spółdzielni rzemieślniczych. Powinny one stać się inicjatorami i koordynatorami organizacji usług i produkcji, pomagać aktywnie w zaopatrzeniu swych członków i organizować zbyt w porozumieniu z organizacjami handlu uspołecznionego.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">W praktycznym stosowaniu ustawy występują czasem wątpliwości i sytuacje, dla których jej przepisy nie są adekwatne. Przykładem jest np. niemożność prawnego uregulowania działalności kominiarstwa. Ze względu na wymogi ochrony przeciwpożarowej, rzemieślnicze zakłady kominiarskie miały przed wejściem w życie ustawy prawnie zagwarantowaną wyłączność świadczenia usług na terenie przydzielonych okręgów. Ustawa uchyliła wszystkie przepisy wydane na podstawie prawa przemysłowego, nie upoważniła jednak Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług, ani innych ministrów do wydawania przepisów określających warunki i zasady wykonywania niektórych rodzajów działalności rzemieślniczej. Dotyczy to również dopuszczania w ograniczonym zakresie wytwarzania wyrobów rynkowych przez rzemieślników będących jednocześnie pracownikami zakładów uspołecznionych.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Zdaniem resortu, należałoby rozważyć celowość dokonania w ustawie zmian w celu umożliwienia organom administracji państwowej i samorządu sprawniejszego sterowania procesem rozwoju rzemiosła. W szczególności chodzi o upoważnienie ministra Handlu Wewnętrznego i Usług oraz zainteresowanych ministrów do wydawania przepisów regulujących zasady prowadzenia niektórych rodzajów działalności rzemieślniczej, dopuszczenia w określonych warunkach prowadzenia działalności wytwórczej (a nie tylko usługowej) przez rzemieślników będących jednocześnie pracownikami zakładów uspołecznionych, uregulowanie sprawy wykonywania rzemiosła przez spółki i osoby prawne, zwłaszcza w związku z dopuszczeniem prowadzenia zakładów rzemieślniczych przez obywateli z innych krajów.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">W informacji Centralnego Związku Rzemiosła stwierdza się, że czteroletnia praktyka stosowania ustawy w latach 1973-1976 wykazała, że zawarte w niej podstawowe rozwiązania prawne wymagają pewnych korekt uwzględniając te potrzeby, Sejm PRL dokonał w dniu 18 grudnia 1976 r. zmian w ustawie, zgodnie z postulatami wysuwanymi przez środowiska rzemieślnicze. Na szczególne podkreślenie zasługuje rozszerzenie uprawnień rzemieślników, wykonujących rzemiosło na podstawie potwierdzenia zgłoszenia na produkcję rynkową i przyznanie im prawa zatrudniania jednego pracownika. Niewielki natomiast skutek przyniosło przyznanie prawa zatrudniania emerytów i rencistów. W skali całego rzemiosła stanowią oni ok. 1,5% ogółu zatrudnionych.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Ustawa wprowadziła poważne zmiany w zakresie działania oraz strukturze organizacji rzemieślniczych. Centralny Związek Rzemiosła przejął zadania Związku Izb Rzemieślniczych oraz Centralnego Związku Rzemieślniczych Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu, a ponadto ogólnopolskich zrzeszeń prywatnych wytwórców oraz usług młynarskich i rolniczych. Nowo utworzone izby rzemieślnicze przejęły analogiczne zadania na szczeblu wojewódzkim. Aktualnie funkcjonuje 547 cechów i 581 spółdzielni.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Z dniem 1 lutego 1978 r. utworzono izby rzemieślnicze w Bielsku Białej i Częstochowie, dla województw w których liczba zakładów rzemieślniczych przekracza 8 tysięcy. Trwają przygotowania do utworzenia izby rzemieślniczej w Kaliszu. Do końca 1978 r. będziemy mieli 21 izb, z których 8 obejmować będzie obszar jednego województwa, a 15 będzie miało charakter międzywojewódzki. W związku z reformą administracji terenowej w 1975 powołano 52 pełnomocników zarządów izb rzemieślniczych w województwach, w których nie było izby rzemieślniczej.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Kontrola pracy terenowych organizacji rzemiosła wykazuje systematyczny, chociaż nie zawsze równomierny wzrost poziomu ich działalności. Problemy nowych rozwiązań organizacyjnych i strukturalnych spółdzielczości rzemieślniczej są aktualnie przedmiotem zaawansowanych prac CZRz.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">Ekonomiczne wyniki działalności rzemiosła po 1972 r. są korzystne, przyczyniło się do tego dokonanie przez Sejm zmiany ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła oraz wprowadzenie w życie rządowego programu rozwoju usług i rzemiosła, a także nowego ustawodawstwa dotyczącego emerytur i rent dla rzemieślników i nomy system podatkowy. Na podkreślenie zasługuje wzrost produkcji i usług szczególnie wyrobów rynkowych oraz usług budowlanych dla ludności i usług motoryzacyjnych. CZRz w bieżącym roku rozpoczyna wdrażanie wieloletniego programu rozwoju rzemiosł spożywczych i budowlanych.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Rozszerzone ustawą możliwości zwiększonego zatrudnienia w rzemiośle nie są w pełni wykorzystywane. Niezadowalająco przedstawia się dopływ młodych kadr do rzemiosła. Wprawdzie w latach 1973-1977 wydano około 132 tys. świadectw czeladniczych oraz około 44 tys. dyplomów mistrzowskich, to jednak blisko połowa tych osób podjęła pracę w gospodarce uspołecznionej. 30 tys. zakładów szkolących uczniów na 100 tys. uprawnionych do szkolenia mistrzów stanowi niezadowalający odsetek. W przyjętych przez Zarząd CZRz w listopadzie ub. roku programie przygotowania i wykorzystania kwalifikowanych kadr rzemieślniczych do 1980 r. założono dalszą popularyzację zawodów rzemieślniczych, unowocześnianie organizacji pracy, poprawę warunków nauki zawodu oraz sformułowano preferencje dla zakładów szkolących uczniów.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Usprawnienia wymaga wydawanie uprawnień do wykonywania rzemiosła przez organa administracji państwowej stopnia podstawowego. Obecnie mamy do czynienia z bardzo zróżnicowanym podejściem poszczególnych organów do potrzeb rzemiosła na swoim terenie.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Ostatecznego dopracowania wymaga tryb i system włączania działalności rzemiosła do centralnego i terenowych planów społeczno-gospodarczych, zwłaszcza w zakresie planowania i przydziału środków zabezpieczających realizację nałożonych zadań.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">W środowiskach rzemieślniczych szeroko dyskutowana jest zasada wyłączania spod obowiązku przynależności do cechów tych osób, które wykonują rzemiosło pozostając w stosunku pracy z jednostkami gospodarki uspołecznionej. Zwraca się uwagę, że ta grupa rzemieślników częściowo kształtuję m. in. przez jakość świadczonych usług, opinię społeczną o poziomie pracy całego rzemiosła i jego etyce zawodowej. W ostatnim czasie obserwuje się niezgodne z postanowieniami ustawy podejmowanie przez tę grupę rzemieślników pozostających poza cechami, również działalności produkcyjnej, często nie rejestrowanej oraz tendencje do zatrudniania przez nich pracowników najemnych. Uznać to należy za szkodliwe m. in. na tle stwierdzonych niekiedy faktów wykonywania działalności w godzinach służbowych i przy użyciu narzędzi oraz materiałów będących własnością uspołecznioną.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Koreferat opracowany na podstawie przedstawionych materiałów resortowych oraz wizytacji poselskich w województwach: łódzkim, Piotrowskim, sieradzkim, poznańskim, kaliskim, białostockim i suwalskim przedstawił poseł Edward Wiśniewski (SD).</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Podstawowym założeniem ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła było stworzenie systemu prawno-organizacyjnego i ekonomicznego, zapewniającego rzemiosłu stabilną działalność i rozdwój zgodny z potrzebami kraju. Postanowienia ustawy opierają się na generalnym założeniu, że zgodna z interesem społecznym i gospodarczym kraju działalność rzemiosła ma trwałą perspektywę rozwoju i może liczyć na poparcie państwa, że wykonujący rzetelnie swoją działalność rzemieślnicy stanowią część mas pracujących i dzielą z ludźmi pracy wszystkie prawa i obowiązki. Prawny wyraz nowego stosunku do rzemiosła dano m. in. przez powiązanie jego działalności gospodarczej z wytycznymi NPSG, określając kierunki działania rzemiosła, zadania gospodarcze organizacji rzemieślniczych oraz środki do ich realizacji. Zwiększono również uprawnienia terenowych organów administracji państwowej w kierowaniu rzemiosłem. Oddziałało to pozytywnie na kształtowanie odpowiedniej atmosfery zarówno wśród rzemieślników jak i w społeczeństwie w zakresie tworzenia ustabilizowanych warunków pracy rzemiosła i jego perspektyw rozwojowych.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Z przedstawionych informacji resortów wynika, że na przestrzeni ostatnich lat wzrosła ilość zakładów rzemieślniczych w miastach i na wsi. Nadal jednak zbyt duża jest fluktuacja kadr w rzemiośle.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Wyniki kontroli poselskiej wskazują, że przyrost zakładów rzemieślniczych jest zróżnicowany i nierównomierny. W 10 województwach na przestrzeni 1977r. przyrost zakładów wyniósł tylko od 15 do 65 podczas gdy w niektórych przybyło nawet 900 nowych zakładów. Niedostateczny jest wzrost zatrudnienia w rzemiośle, niedobór wyniósł ok. 10 tys. osób. Tymczasem spośród uczniów wyszkolonych w rzemiośle ponad 50% podejmuje pracę w gospodarce uspołecznionej. Kontrole NIK wykazują, iż odsetek ten jest nawet wyższy, a równocześnie znaczny część zatrudnionych w rzemiośle nie posiada odpowiednich kwalifikacji zawodowych. Na 543 tys. zatrudnionych (bez uczniów), aż 122 tys. to pracownicy bez kwalifikacji.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Warsztaty rzemieślnicze zlokalizowane są często w ciasnych i nieprzystosowanych do ich działania pomieszczeniach. Nie mogą zatem zapewnić właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, zwiększyć zatrudnienia oraz podejmować się szkolenia uczniów. W roku ubiegłym podjęło naukę w rzemiośle o 5 tys. uczniów więcej w stosunku do roku poprzedniego. Ogólnie jednak obserwuje się malejące zainteresowanie młodzieży nauką w zakładach rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Rzemiosło napotyka na poważne trudności w zapewnieniu warsztatom zaopatrzenia materiałowego. Według szacunkowych danych w 1976 r. wartość surowców i materiałów pochodzących z centralnego rozdzielnictwa wynosiła zaledwie 2,1% ogólnej wartości zużytych materiałów. W roku ubiegłym nastąpiła nieznaczna poprawa, ale w dalszym ciągu zakupy w detalu oraz tzw. penetracja i materiały powierzone stanowiły główne źródło zaopatrzenia rzemiosła. Trudności materiałowe stanowią źródło, różnego rodzaju nieprawidłowości w zdobywaniu materiałów oraz powodują niepełne wykorzystanie potencjału warsztatów rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">Zmiany w opodatkowaniu działalności gospodarczej rzemiosła stwarzające korzystne preferencje ekonomiczne i finansowe są realizowane przez organa finansowe w sposób prawidłowy. W wyniku nowych zasad opodatkowania wpływy do budżetów terenowych z tytułu podatków od rzemiosła były w 1977 r. mniejsze o ok.1,6 mld zł w porównaniu do roku poprzedniego. Wskazuje się jednak na stosowanie zbyt wysokiej progresji podatkowej przy zatrudnianiu pracowników. Powoduje to, że np. w dobrze wyposażonym warsztacie motoryzacyjnym mistrz pracuje tylko z 4-ma uczniami, a dobrze usprzętowiony zakład stolarski pracuje tylko na jedną zmianę.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#komentarz">Nieproporcjonalnie do wzrostu obrotów i osiąganych zysków kształtują się nakłady inwestycyjne w rzemiośle. Np. w Kaliszu na skontrolowanych 21 zakładów, aż 12 nie przeznaczyło żadnych środków finansowych na modernizację i wyposażenie warsztatów. Sytuacja ta skłania do przeprowadzenia odpowiednich badań i analiz ze strony MHWiU oraz CZRz. Stosunkowo mała liczba zakładów rzemieślniczych korzysta z ulg podatkowych z tytułu szkolenia uczniów oraz z tytułu dokonywanych inwestycji.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#komentarz">We wszystkich wizytowanych województwach podnoszono sprawę tzw. „nielegalnego rzemiosła”. Zjawisko to w ostatnich latach nasiliło się i jest już poważnym problemem. Usługi dla ludności wykonywane są zarówno przez rzemieślników nigdzie nie rejestrowanych jak i osoby nie posiadające odpowiednich kwalifikacji zawodowych. Szacuje się, że wartość tych usług wynosi od 6 do 10 mld zł rocznie. Działalność „nielegalnego rzemiosła” jest wyjątkowo szkodliwa dla rozwoju zakładów rzemieślniczych z powodu konkurencyjności cen, przechwytywania dochodów rzemiosła, a także podrywania opinii rzemiosła. Zjawisko to nie jest skutecznie zwalczane przez właściwe organa, a czasem nawet tolerowane przez niektórych naczelników gmin i miast.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#komentarz">Niewystarczająca jest jeszcze pomoc kredytowa państwa dla rzemiosła. Dopuszcza się otrzymanie tylko 30% planowanych kosztów przedsięwzięć inwestycyjnych. Postulowano, aby dla branż preferowanych można było kredytować inwestycje do wysokości 50% ogólnych kosztów danego przedsięwzięcia.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#komentarz">Na podstawie zebranych spostrzeżeń i analizy koreferent zgłosił szereg wniosków, w których postuluje m. in. zagwarantowanie pełnej realizacji postanowień ustawy oraz prawidłowe realizowanie zadań rzemiosła zawartych w programie rządowym. Należałoby upoważnić ministra handlu wewnętrznego i usług do wydawania przepisów określających warunki i zasady wykonywania niektórych rodzajów działalności rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#komentarz">Dalszego doskonalenia wymaga postępowanie terenowych organów administracji państwowej w zakresie wydawania uprawnień do wykonywania rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#komentarz">Zobowiązać trzeba osoby wykonujące usługi rzemieślnicze, a zatrudnione w gospodarce uspołecznionej, do zarejestrowania się w cechu rzemieślniczym.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#komentarz">W I kwartale 1978 r. wystąpiło zjawisko likwidacji wielu zakładów rzemieślniczych na wsi. Wiążę się to z wejściem w życie nowych zasad ubezpieczenia społecznego rzemieślników, wprowadzających rygor zawierzania emerytur i rent w przypadku dalszego prowadzenia zakładu. Nie są to jedyne przyczyny. Rzemieślnicy-rolnicy płacą podwójne składki ubezpieczeniowe, z tytułu ubezpieczenia rzemieślników i ubezpieczania rolników, wymaga to przemyślenia, gdyż jest to przyczyną nie podejmowania działalności usługowej przez rzemieślników-rolników.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#komentarz">Wprowadzone z mocy ustawy oraz innych uregulowań prawnych stymulatory ekonomiczne służące rozwojowi rzemiosła funkcjonują w sposób prawidłowy. Zadaniem samorządu i administracji rzemiosła oraz terenowej administracji państwowej jest takie wykorzystanie tych stymulatorów, aby stały się one bodźcem dla rozszerzenia działalności gospodarczej rzemiosła, a zwłaszcza dla powiększania produkcji rynkowej i usług dla ludności.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#komentarz">Samorząd rzemieślniczy powinien poświęcać więcej uwagi stałemu podnoszeniu poziomu etyki zawodowej. Służyć temu powinna m. in. „Karta praw i obowiązków rzemieślnika”.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Od prawidłowej realizacji omawianej na dzisiejszym posiedzeniu ustawy zależy dalszy rozwój rzemiosła oraz integrowanie jego działalności z gospodarką narodową i potrzebami społeczeństwa.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Przy badaniu wzrostu obrotów i zysków zakładów rzemieślniczych trzeba brać pod uwagę w jakim stopniu wzrost jest wynikiem powiększenia produkcji i rozszerzania świadczonych usług, a w jakim stopniu wynika z podnoszenia cen. Zdarza się, że na niektóre wyroby rzemieślnicze wykonane przy małym wkładzie surowca i słabym jakościowo wykonaniu ustala się zbyt wysokie ceny, nie jest to uzasadnione ani gospodarczo, ani społecznie. W Warszawie przy uzyskanych w roku ubiegłym obrotach w wysokości 1760 mln zł, wpływy podatkowe zmniejszyły się o 180 mln zł, a na inwestycje przeznaczono zaledwie 188 mln zł. Nasuwa to wniosek, że rzemieślnicy nie zawsze sumiennie wywiązują się z zobowiązań podatkowych, i nie podejmują niezbędnych przedsięwzięć inwestycyjnych.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Rzemiosło nie zawsze wykorzystuje oferty władz terenowych w sprawie lokalizacji nowych warsztatów. Np. w Kaliszu nie wykorzystano propozycji lokalizacyjnych w samym centrum miasta. Lokale te przejęła spółdzielczość pracy.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#BarbaraKoziejŻukowa">CZRz powinien rozważyć możliwość powoływania przy izbach rzemieślniczych zakładów inwestycyjnych. Niezbędne jest również opracowanie zestawu typowych projektów warsztatów rzemieślniczych dostosowanych do potrzeb różnego rodzaju rzemiosł.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Istotnym bodźcem dla rozwoju rzemiosła jest możliwość uzyskania kredytu bankowego. Rozważyć trzeba propozycje, aby inwestycje były własnością spółdzielni rzemieślniczych lub cechów, które oferowały by nowe warsztaty indywidualnym rzemieślnikom na zasadach spłat czy wykupu. Można by wtedy zapewnić bardziej prawidłowy dobór kandydatów do otwierania nowych warsztatów, byliby to nie tylko ci co mają pieniądze. Poza środkami państwowymi które są z konieczności ograniczone, trzeba szukać także możliwości inwestowania ze środków organizacji samorządu rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-2.5" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Współpraca samorządu rzemieślniczego z wydziałami finansowymi urzędów przy ustalaniu wysokości wymiarów podatku układa się prawidłowo. Samorząd nie angażuje się jednak w kontrole wyników finansowych poszczególnych warsztatów. Powinien on zajmować się nie tylko opieką i wspieraniem kolegów, ale również przeciwdziałać ujemnym zjawiskom kumulowania zbyt wielkich zysków przez niektórych rzemieślników. Warto rozpatrzyć także zgłaszane postulaty o przejęcie w perspektywie dokonywania wymiaru podatku przez Centralny Związek Izb Rzemieślniczych dla poszczególnych Izb Rzemieślniczych. Wydziały finansowe ograniczały by się wtedy tylko do działań kontrolnych.</u>
<u xml:id="u-2.6" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Samorząd, w warunkach włączenia zadań rzemiosła do planów gospodarczych, powinien bardziej aktywnie wkraczać w rozwiązywanie spraw kadrowych i pracowniczych, profilować kierunki produkcji zakładów rzemieślniczych. Konieczne jest podniesienie poziomu kadr administracyjnych w biurach organizacji rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-2.7" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Należy podjąć odpowiednie kroki dla zahamowania odpływu uczniów z rzemiosła oraz stworzyć szersze możliwości i warunki dla podejmowania pracy w rzemiośle przez absolwentów szkół zawodowych i techników.</u>
<u xml:id="u-2.8" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Wielkim problemem staje się nielegalna działalność rzemiosła, dezorganizuje ono zaopatrzenie, uchyla się od podatków.</u>
<u xml:id="u-2.9" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Potrzeby społeczne i gospodarcze w zakresie produkcji i usług powinny być zaspokajane tylko przez rejestrowane zakłady rzemieślnicze.</u>
<u xml:id="u-2.10" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Usprawnienia wymaga sposób kredytowania rzemiosła, które korzysta z usług Banku Gospodarki Żywnościowej, obsługującego głównie rolnictwo. Należałoby rozważyć czy nie reaktywować Banku Rzemiosła w ramach Banku Narodowego. Rzemiosło mogłoby się wtedy samo finansować w ramach swojego banku, który dbałby wtedy również o prawidłowe relacje ekonomiczne i wykorzystanie środków kredytowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#MieczysławMarynowicz">Niepokojącym zjawiskiem jest zlikwidowanie w pierwszym kwartale br. dość dużej ilości zakładów rzemieślniczych. Wynika to m. in. z rygoru nałożonego przez ustawodawstwo emerytalne dla rzemieślników. Niekorzystne jest kumulowanie podatków rzemieślnikom-rolnikom. Prowadzi to do wykonywania usług bez rejestrowania się w izbie rzemieślniczej.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#EugeniaKemparowa">Normy prawne i preferencje stworzone przez ustawę działają korzystnie na rzecz rozwoju rzemiosła. Ustawa stworzyła korzystne warunki dla rzemieślników i spełnia generalnie swoje zadania, chociaż nie można ich jeszcze w pełni ocenić z uwagi na krótki czas jej obowiązywania.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#EugeniaKemparowa">Obok tych pozytywnych zjawisk występują także pewne niedociągnięcia. O ich eliminowaniu decyduje w znacznym stopniu sprawna działalność samorządu rzemieślniczego i jego ścisła współpraca z administracją terenową. Nie wszyscy rzemieślnicy wykorzystują przysługujące im ulgi podatkowe z tytułu szkolenia uczniów i podejmowania nowych inwestycji. Korzystanie ze znacznych preferencji podatkowych nie jest poparte odpowiednią dyscypliną podatkową.</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#EugeniaKemparowa">Słaby jest nadal rozwój usług rzemieślniczych na wsi, obserwuje się nawet wzrost lichej produkcji jarmarcznej. Współpraca samorządu rzemieślniczego z administracją terenową nie jest w tym zakresie dostateczna.</u>
<u xml:id="u-4.3" who="#EugeniaKemparowa">Przy ocenie realizacji ustawy nie wystarczają tylko dane ogólne. Należy poznać głębiej przyczyny wszystkich negatywnych zjawisk, które towarzyszą wprowadzaniu w życie jej postanowień. Resort powinien zbadać zgłoszone w dyskusji wnioski i uwagi oraz problemy, co do których zgłoszono wątpliwości i zastrzeżenia.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#CzesławSłowek">Z materiałów i wizytacji poselskiej wynika, że w 1977 r. nastąpiło znaczne ożywienie w rozwoju rzemiosła. Wzrosła wielkość świadczonych usług dla ludności oraz wielkość produkcji poszukiwanych wyrobów rynkowych.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#CzesławSłowek">Niektóre preferencje przewidziane ustawą nie wywołały oczekiwanego zainteresowania rzemieślników i nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Wyraża się to w niedostatecznym wzroście zatrudnienia, niepełnym wykorzystaniu potencjału produkcyjnego, niewielkim inwestowaniem i troską o dalszy rozwój warsztatów. Słabe stosunkowo jest tempo wzrostu warsztatów rzemieślniczych na wsi, występują znaczne dysproporcje w rozmieszczeniu sieci tych warsztatów.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#CzesławSłowek">Ustawa stworzyła organizacyjno-prawne przesłanki dla dynamicznego i nieskrępowanego rozwoju rzemiosła, a jednak rozwój ten nie odpowiada jeszcze potrzebom społecznym i gospodarczym.</u>
<u xml:id="u-5.3" who="#CzesławSłowek">Ważnym elementem stabilizacji warsztatów rzemieślniczych jest wzrost zatrudnienia. Tymczasem mamy do czynienia z przyrostem nowych, małych warsztatów, a nie powiększa się zatrudnienie w warsztatach już istniejących. Rzemieślnicy poszukują takich form działalności, które nie powodują wzrostu opodatkowania.</u>
<u xml:id="u-5.4" who="#CzesławSłowek">Np. w Kaliszu około 50 zakładów rzemieślniczych zmniejszyło stan zatrudnienia, aby zmieścić się w odpowiednim wymiarze podatku.</u>
<u xml:id="u-5.5" who="#CzesławSłowek">Poważnym hamulcem dla rozwoju rzemiosła są braki w zaopatrzeniu w surowce materiały oraz potrzebne urządzenia. Za mała jest jeszcze aktywność samorządu rzemieślniczego w kierunku poprawy pracy służb zaopatrzeniowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#StanisławWróbel">Sama ustawa nie rozwiąże automatycznie wszystkich problemów jeśli jej realizacji nie będzie towarzyszyć aktywność odpowiedzialnych za jej wykonanie osób.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#StanisławWróbel">Zapotrzebowanie, na usługi i produkcję wolnorynkową stale rośnie i rzemiosło powinno je w coraz większym stopniu zaspokajać. Nasze rzemiosło ma bogate tradycje i duże osiągnięcia. Wahania i różnice w ilości czynnych zakładów rzemieślniczych wynikają także z faktu, że część pseudorzemieślników szuka szczęścia, chce dużo zarabiać bez większego wysiłku i wkładu pracy. Jeśli to nie następuje szybko, likwidują swoje zakłady. Toteż popierać należy przede wszystkim dobre warsztaty i uczciwych rzemieślników. Rozpoznawać trzeba razem z nimi sytuacje zaopatrzeniową i określać perspektywy rozwijania produkcji i usług rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-6.2" who="#StanisławWróbel">Nielegalnie pracujący rzemieślnicy podrywają autorytet uczciwych rzemieślników, dezorganizują pracę samorządów rzemieślniczych, utrudniają prawidłowe wykorzystanie preferencji przyznanych przez ustawę dla rzemiosła.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#RomanOleksin">Ocenia się, że na rzemiosło niezarejestrowane przypada około 30% ogółu obrotów rzemiosła. Sprzyja temu deficyt siły roboczej, znikoma różnica cen materiałów w handlu detalicznym i hurtowym oraz niedostępność wielu materiałów i surowców dla rzemiosła legalnego.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#RomanOleksin">Istotne znaczenie dla rozwoju działalności rzemieślniczej ma polityka kredytowa Banku Gospodarki Żywnościowej. Nie wydaje się słuszne zaniżanie kredytów na inwestycje na wsi wykonywane systemem gospodarczym. Limity kredytów na działalność rzemieślniczą obejmują również kredyty na działalność prywatnego handlu i usług. Nie ma ewidencji rozdziału środków między obu tych kredytobiorców i w związku z tym są np. kłopoty z uzyskaniem odpowiednich kwot na budowę pawilonów rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-7.2" who="#RomanOleksin">Kolejną trudnością w działaniu rzemiosła jest dystrybucja zaopatrzenia materiałowego. Rzemieślnicy nie zdołali w ubiegłym roku w pełni wykorzystać przydzielonych im centralnie materiałów, gdyż dysponują zbyt małą liczbą hurtowni oraz niewielką powierzchnią na ich składowanie. Należałoby więc w perspektywie rozwinąć sieć rzemieślniczych hurtowni, co wpłynęłoby również na zmniejszenie wysokich obecnie kosztów dalekich przewozów. Do czasu utworzenia własnej sieci hurtowni należałoby zawrzeć konkretne porozumienie w sprawie zaopatrzenia rzemiosła z hurtem CZRS „Samopomoc Chłopska”.</u>
<u xml:id="u-7.3" who="#RomanOleksin">Wskutek przeciągających się pertraktacji nie zawarto dotychczas porozumienia między rzemiosłem a spółdzielczością mieszkaniową w sprawie wykonywania remontów. Wskutek tego istnieją wolne moce produkcyjne rzemieślniczych zakładów remontowo-budowlanych, które można by z powodzeniem wykorzystać przy budowie domów jednorodzinnych i przy pracach wykończeniowych w budownictwie spółdzielczym.</u>
<u xml:id="u-7.4" who="#RomanOleksin">Generalnego rozwiązania w skali ogólnokrajowej wymaga sprawa zagospodarowania lokali zwalnianych przez likwidujące się warsztaty rzemieślnicze, wyłącznie przez rzemiosło. Obecnie decyzje w tej sprawie pozostają w gestii wojewodów.</u>
<u xml:id="u-7.5" who="#RomanOleksin">Ustawa przyznała znaczne preferencje rzemiosłu. Idzie o to, by odpowiednio do jej zasad ukierunkować działanie rzemieślników.</u>
<u xml:id="u-7.6" who="#RomanOleksin">Samorząd rzemieślniczy powinien propagować nie tylko bodźce materialne, jakie uruchamia ustawa, lecz także prowadzić szeroką pracę wychowawczą i pogłębiać znajomość wszystkich możliwości, jakie stwarza rzemiosłu ustawa.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#BernardKus">Ustalenia prawne dotyczące zaopatrzenia emerytalnego rzemieślników i rolników nie są ze sobą skoordynowane. Odbija się to niekorzystnie na sytuacji rolników, którzy jednocześnie prowadzą działalność rzemieślniczą.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#BernardKus">Materiały resortu są optymistyczne gdyż wskazują wartościowy wzrost produkcji i usług rzemieślniczych. W rzeczywistości sytuacja nie jest tak optymistyczna. Rzemiosło napotyka na znaczne trudności w wykonywaniu usług na rzecz gospodarki uspołecznionej.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#BernardKus">Limity finansowe na te usługi są bardzo niskie i dlatego np. w wielu szkołach wiejskich są trudności z naprawą dachu. Brak szkła okiennego uniemożliwia wykończenie budynków gospodarczych na wsi.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#StanisławWachowski">Intencją wprowadzenia nowych zasad opodatkowania rzemiosła był rozwój sieci różnorodnych warsztatów rzemieślniczych. W praktyce jednak duże dobrze wyposażone warsztaty rzemieślnicze uzyskały znaczne ulgi, lecz kwot zaoszczędzonych w ten sposób nie przeznaczają na rozszerzanie swej działalności. Natomiast warsztaty mniejsze, aby uzyskać prawo do zryczałtowanego podatku zmniejszyły zatrudnienie. Ponadto wysokość podatku nie jest zależna od różnicy cen pobieranych za poszczególne usługi w wielkich i małych ośrodkach. Krawiec warszawski otrzymujący za uszycie garnituru 5 tys. zł. i małomiasteczkowy, pobierający półtora tysiąca zł. - płacą procentowo taki sam podatek. Należałoby więc raz jeszcze przeanalizować zasady opodatkowania rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#StanisławWachowski">Udoskonalenia i przemyślenia wymaga także system kredytowania młodych rzemieślników. Idzie o stworzenie im lepszych warunków przy otwieraniu nowych warsztatów przez przyznawanie - nie jak obecnie - 30% lecz np. 70% kredytu. Przemyślenia wymaga również stworzenie możliwości organizowania, podobnie jak w rolnictwie, zespołów rzemieślniczych, działających wspólnie w jednym warsztacie.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#JaninaWaśniowska">Stale rosną zadania dla rzemiosła, natomiast dostawy materiałów i surowców, niezbędnych do wykonania tych zadań, wciąż są niedostateczne. Powoduje to różne anomalie w metodach „dobywania” materiałów przez rzemiosło. Rzemiosłu należy zapewnić stałe dostawy państwowe, w odpowiedniej do zadań wielkości.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#JaninaWaśniowska">Ponieważ emerytury rzemieślnicze są niższe niż emerytury pracowników przemysłu, nie zachęca to do podejmowania pracy w rzemiośle. Na miejsce likwidowanych warsztatów przez rzemieślników, którzy przeszli na emeryturę, nie otwiera się nowych.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#JaninaWaśniowska">Radna WRN Łódź Krystyna Krzemińska: Mimo, że w woj. łódzkim wykonano w zeszłym roku plan rozwoju produkcji i usług rzemieślniczych, występuje jeszcze wiele niedomagań i kłopotów w tej dziedzinie. Niektóre gminy województwa łódzkiego nie mają rozeznania potrzeb w zakresie usług i brak im często funduszy na rozbudowę sieci placówek usługowych. Wiadomo tylko, że na wsi zmniejsza się potencjał usług remontowo-budowlanych i napraw sprzętu radiowo-telewizyjnego.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#JaninaWaśniowska">Szczególnie dotkliwie odbija się na działalności rzemieślniczej brak odpowiedniego zaopatrzenia w materiały i surowce. W Konstantynowie np. nie sposób właściwie wykorzystać dobrze wyposażonego, rzemieślniczego zakładu garmażeryjnego, gdyż zapewniono mu jedynie dostawy produktów niezbędnych do wyrobu kaszanki. Braki w zaopatrzeniu materiałowym odczuwają również niektóre spółdzielnie rzemieślnicze, których z niewiadomych powodów nie zaliczono do producentów wyrobów rynkowych.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#JaninaWaśniowska">Nadal występują trudności z uzyskaniem lokalu na warsztat rzemieślniczy. Nie zawsze młodzi rzemieślnicy otrzymują przydział lokalu zwolnionego przez przechodzącego na emeryturę rzemieślnika. Zdarzają się przypadki przyznawania działek pod budowę pawilonów rzemieślniczych bez uprzedniego załatwienia formalności z wykupieniem ich od poprzednich właścicieli. W takich przypadkach nie zawsze skuteczne są interwencje odpowiednich władz.</u>
<u xml:id="u-10.5" who="#JaninaWaśniowska">Odpowiedzi na pytania posłów i dodatkowych wyjaśnień udzielił prezes Zarządu Centralnego Związku Rzemiosła Andrzej Zawarczyński. Centralny Związek Rzemiosła ocenia, że ustawa o wykonywaniu i organizacji rzemiosła oraz akty wykonawcze do niej wprowadziły rewolucyjne wręcz zmiany w działalności rzemieślniczej w naszym kraju. Jednocześnie powstała konieczność zmiany defensywnego stylu pracy rzemiosła. Wymaga to jednak czasu i odpowiednich środków. Potwierdzeniem tego może być oddziaływanie nowego systemu podatkowego. W pierwszym okresie wprowadzania go w życie rzeczywiście zmniejszyło się zatrudnienie w niewielkich warsztatach rzemieślniczych, gdyż właściciele woleli spokojnie pracować na zasadach zryczałtowanego podatku. Obecnie stan ten się zmienia. Niezbędne jest jednak lepsze rozeznanie sytuacji zarówno przez CZRzem, jak też władze podatkowe.</u>
<u xml:id="u-10.6" who="#JaninaWaśniowska">Rzemiosło boryka się jeszcze z wielu trudnościami, zwłaszcza w dziedzinie zaopatrzenia. Dysponuje ono wprawdzie własną bazą magazynową i transportem lecz nie otrzymuje - ani pod względem asortymentowym ani też ilościowym - tego co zamówiło. W zeszłym roku poprawiło się zaopatrzenie w materiały rozdzielane centralnie. Stanowią one jednak nieznaczny procent materiałów niezbędnych dla rzemiosła. Natomiast zaopatrzenie w materiały bilansowane przez resorty i zjednoczenia, które są decydujące dla rzemiosła - nadal pozostawia wiele do życzenia. Rzemieślnicy zaopatrują się bardzo często w handlu detalicznym. Obecnie handel przychylnie odnosi się do rzemieślniczych klientów. Resort handlu pomaga również rzemiosłu w uzyskiwaniu od resortów przemysłowych materiałów i surowców odpadowych. Władze terenowe niektórych województw również udzielają autentycznej pomocy rzemiosłu. Są jednak nadal przypadki tylko deklaratywnego stosunku do działalności rzemieślniczej.</u>
<u xml:id="u-10.7" who="#JaninaWaśniowska">Generalne cele ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła zostały niewątpliwie osiągnięte, ale w nierównomiernym stopniu na różnych terenach. W planach terenowych województw są np. ustalane zadania dla zakładów usługowych, rzadko jednak rozdziela się te zadania między poszczególne gminy i miasta danego województwa. Poprawić powinna się również skuteczność oddziaływania porozumień branżowych, zwłaszcza jeśli idzie o działalność koordynacyjną i zapewnienia środków na realizację zadań rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-10.8" who="#JaninaWaśniowska">W wyniku ustawy nastąpiły korzystne zmiany w strukturze organizacyjnej Centralnego Związku Rzemiosła. W zarządzie nie zajmowano się uprzednio np. sprawami cen, podatków i rentowności, obecnie wiele uwagi poświęca się tym sprawom. Umacnia się również rolę wojewódzkich pełnomocników CZRzem., tworzy nowe izby rzemieślnicze, usprawnia działalność cechów i spółdzielni rzemieślniczych. Wszystko to ma na celu zapewnienie rzeczywistego sterowania przez Związek działalnością rzemieślniczą w kraju.</u>
<u xml:id="u-10.9" who="#JaninaWaśniowska">Wiele jest jeszcze do zrobienia. Należy np. zainteresować się problemem osób bez kwalifikacji, zatrudnionych w zakładach rzemieślniczych. Obecnie Związek prowadzi jedynie ewidencję kwalifikacji właścicieli tych zakładów. Niezwykle istotnym kierunkiem działania Związku jest pomoc dla młodych rzemieślników. Idzie zarówno o szersze udostępnianie im środków z funduszu rozwoju rzemiosła, jak też o upowszechnienie książeczek oszczędnościowych młodego rzemieślnika. Sumy odkładane co miesiąc przez cały okres nauki zawodu upoważniałyby uczniów rzemieślniczych do uzyskania po zdaniu egzaminów końcowych zarówno wysokiej pożyczki z banku na budowę własnego warsztatu, jak też dotacji z CZRzem. na ten cel.</u>
<u xml:id="u-10.10" who="#JaninaWaśniowska">Ponieważ zmniejsza się wielkość kredytów udzielanych rzemiosłu przez Bank Gospodarki Żywnościowej, mniejsze są możliwości inwestowania przez rzemieślników. Czynnikiem hamującym w tej dziedzinie jest wymóg, by kredyt nie przekraczał 1/5 nakładów inwestycyjnych. Przypuszcza się, że dzięki dobrze układającej się współpracy z BGŻ Związkowi uda się zmienić ten stan rzeczy. Rozwijać się będzie równocześnie sieć własnych banków rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-10.11" who="#JaninaWaśniowska">Aby zwiększyć pomoc Związku dla rzemiosła w wykonywaniu inwestycji, zamierza się rozszerzyć zakres działania zakładów inwestycyjnych podległych CZRzem. w Warszawie, Poznaniu i Krakowie, organizować się będzie również sieć wzorcowych zakładów rzemieślniczych. Dla emerytowanych rolników wykonującym jednocześnie działalność rzemieślniczą Związek wynegocjował w resorcie finansów oraz w resorcie pracy, płac i spraw socjalnych prawo do bezpłatnej opieki lekarskiej, w przypadku gdy zawieszą emeryturę i nadal prowadzić będą działalność rzemieślniczą. Ponadto osoby te uzyskają prawo do ulg podatkowych nawet przy większych obrotach.</u>
<u xml:id="u-10.12" who="#JaninaWaśniowska">Wiceminister Handlu Wewnętrznego i Usług Marek Wieczorek stwierdził m. in.: Ustawa dała prawne podstawy rozwoju, a rządowy program konkretyzuje zadania rzemiosła. Obie te - prawna i gospodarcza - decyzje rządu przyniosły w zeszłym roku dobre rezultaty. Poprawiła się przede wszystkim struktura obrotów rzemiosła 79% stanowiły w nich usługi dla ludności i produkcja na potrzeby rynku. Wzrost liczby warsztatów rzemieślniczych w roku ubiegłym był największy w całym okresie powojennym. Są jednak jeszcze słabe ogniwa, które mogą hamować dalszy rozwój działalności rzemieślniczej. Należy do nich przede wszystkim niekorzystna struktura wieku rzemieślników (co dziesiąty z nich jest w wieku emerytalnym). To było przyczyną ubytku znacznej liczby zakładów rzemieślniczych, których właściciele skorzystali z uprawnień emerytalnych. Przyznano korzystne uprawnienia dla tych, którzy pragną zawiesić wypłatę emerytury i kontynuować pracę. Nie są one jednak należycie rozpropagowane w środowisku rzemieślniczym.</u>
<u xml:id="u-10.13" who="#JaninaWaśniowska">Kolejnym czynnikiem hamującym rozwój rzemiosła są trudności lokalowe. Zarządzono opracowanie wojewódzkich programów przydziału lokali dla rzemiosła. Niestety w wielu regionach dokonano tego w sposób formalny. Dlatego należałoby powtórnie przeprowadzić przegląd potrzeb w tym zakresie z udziałem samorządu rzemieślniczego. Ogniwa terenowe tego samorządu powinny również, wespół z władzami terenowymi przeprowadzić szczegółową analizę przyczyn zmniejszenia się liczby warsztatów rzemieślniczych. Ponadto powinny one więcej uwagi poświęcać projektowaniu i wykonawstwu inwestycji rzemieślniczych, powierzając wykonawstwo rzemieślniczym spółdzielniom remontowo-budowlanym.</u>
<u xml:id="u-10.14" who="#JaninaWaśniowska">Przyczyną niewykonania w zeszłym roku zadań w dziedzinie zatrudnienia w rzemiośle jest m. in. niewystarczające wyposażenie techniczne i ciasnota zakładów rzemieślniczych. 31% zakładów w Warszawie mieści się w lokalach o powierzchni 10–20 m2. Nic więc dziwnego, że 70% uczniów zdobywających zawód w rzemiośle po zakończeniu nauki nie podejmuje pracy w warsztatach rzemieślniczych.</u>
<u xml:id="u-10.15" who="#JaninaWaśniowska">Z ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła wynika dla resortu obowiązek sprawnego sterowania produkcją rzemieślniczą. Nie idzie przy tym jedynie o jej globalną wartość lecz o zapewnienie takiego asortymentu wyrobów, który odpowiadałby potrzebom rynku. Dlatego niezbędne jest dalsze zacieśnianie współpracy handlu i rzemiosła, zarówno na szczeblu centralnym jak też w terenie. Istotną rolę powinny też odgrywać spółdzielnie rzemieślnicze jako organizator produkcji rynkowej. Powinny one wyręczać rzemieślników w załatwianiu różnych spraw organizacyjnych i umożliwić im spokojną pracę.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#ZbigniewRudnicki">Nicią przewodnią referatu i dyskusji był problem doskonalenia struktury organizacyjnej i co za tym idzie działalności całego rzemiosła. Idzie o przejście od zarządzania „płynnego” tą działalnością do sterowanego. Obecnie bowiem około 200 tys. zakładów rzemieślniczych kierowanych jest niesprawnie, decyzje CZRzem. często nie mają większego wpływu na ich działanie. Przy przechodzeniu jednak do rzeczywistego sterowania rzemiosłem należy w sposób przemyślany i ostrożny podchodzić do rozmaitych stymulatorów jego działalności. Warto również konsekwentnie wprowadzać w życie zasadę, iż spółdzielnie rzemieślnicze są organizatorami produkcji. One powinny zapewniać dostawy odpowiednich materiałów oraz zbyt gotowych wyrobów.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#ZbigniewRudnicki">Niezwykle istotnym zagadnieniem w działalności samorządu rzemieślniczego jest konsekwentne egzekwowanie etyki zawodowej. Dużym osiągnięciem na tym polu było opracowanie i wprowadzenie w życie „Karty praw i obowiązków rzemieślnika”. Obecnie idzie o to, aby wymagać przestrzegania obowiązków zawartych w tej karcie. Nie można sobie pozwolić na luksus tolerowania nieuczciwości niektórych rzemieślników CZRzem. powinien wykazać więcej aktywności i ofensywności w rozwiązywaniu wszystkich słusznych spraw rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#ZbigniewRudnicki">Na wniosek przewodniczącego komisji posła Zbigniewa Rudnickiego Komis ja powołała zespół poselski dla opracowania opinii dla Rządu w oparciu o przebieg dyskusji nad realizacją ustawy w sprawie wykonywania i organizacji rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-11.3" who="#ZbigniewRudnicki">W drugim punkcie porządku dziennego Komisja przyjęła opinię skierowaną do ministra Handlu Wewnętrznego i Usług w sprawie postępu organizacyjno-technicznego w handlu ze szczególnym uwzględnieniem handlu artykułami żywnościowymi.</u>
<u xml:id="u-11.4" who="#ZbigniewRudnicki">Na wniosek poseł Barbary Koziej-Żukowej (SD) do problemów poruszonych w tej opinii ustosunkował się wiceminister Handlu Wewnętrznego i Usług Marek Wieczorek:</u>
<u xml:id="u-11.5" who="#ZbigniewRudnicki">Resort zgadza się z wyrażonym w opinii poglądem, że postęp organizacyjno-techniczny w handlu jest zbyt powolny. Potwierdzają to również własne badania handlu. Wykazują one m. in., że prawie, nie zmniejsza się czas poświęcany przez obywateli na zakupy.</u>
<u xml:id="u-11.6" who="#ZbigniewRudnicki">Aby temu przeciwdziałać zwiększa się powierzchnie sprzedaży placówek handlu detalicznego, która w latach 1970–1977 wzrosła o 40%, podczas gdy liczba sklepów jedynie niewiele ponad 5%. Znacznie zwiększyła się ilość domów towarowych lecz mimo to powierzchnia sprzedaży przypadająca na 1000 mieszkańców jest w naszym kraju niższa, aniżeli w Czechosłowacji i NRD.</u>
<u xml:id="u-11.7" who="#ZbigniewRudnicki">Resort handlu prowadzi przy pomocy własnych służb inwestycyjnych i wykonawczych budowę nowych, wielkich obiektów handlowych oraz modernizację i specjalizację placówek handlowych.</u>
<u xml:id="u-11.8" who="#ZbigniewRudnicki">Obecny system płac w handlu nie sprzyja organizacyjno-technicznej poprawie jego działalności. Dlatego resort coraz powszechniej wprowadza prowizyjny i czasowo-prowizyjny system płac. Ponadto kontynuuje się pracę nad upowszechnieniem dostaw towarów do sklepów po godzinach ich otwarcia. Wymaga to budowy specjalnych komór dostawczych, szerszego niż dotychczas stosowania pojemników na towary, a zwłaszcza tzw. pojemników jezdnych, które zapewniają dostawy towarów w tym samym pojemniku od producenta na półki sklepowe.</u>
<u xml:id="u-11.9" who="#ZbigniewRudnicki">Resort przygotowuje również decyzje w sprawie zwiększenia uprawnień kierowników sklepów w dziedzinie zatrudnienia, przeceń i udziału w zakupach.</u>
<u xml:id="u-11.10" who="#ZbigniewRudnicki">Komisja przyjęła do wiadomości wyjaśnienia wiceministra Handlu Wewnętrznego i Usług.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>