text_structure.xml
11.7 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#">Dnia 15 lipca 1968 r. Komisja Zdrowia i Kultury Fizycznej, obradująca pod przewodnictwem posła Olgi Szwałkiewicz (bezp.), uchwaliła dezyderaty dotyczące przemysłowej służby zdrowia. Problem ten był przedmiotem obrad Komisji w dniu 6 czerwca br. (por. BPS nr 601)IV kad./</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#">W uchwalonych dezyderatach skierowanych pod adresem Prezesa Rady Ministrów Komisja postuluje m.in.:</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#">- zapewnienie pełnej realizacji uchwały Rady Ministrów z 1962 roku w sprawie udziału zakładów przemysłowych w organizowaniu opieki nad zdrowiem pracowników;</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#">- systematyczne i czynne zainteresowanie dyrekcji przedsiębiorstw i zakładów pracy stanem zdrowia załóg, jak również bieżącymi ocenami tego stanu, omawianie warunków socjalnych i higieniczno-sanitarnych na naradach dotyczących produkcji;</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#">- rozważenie możliwości zapewnienia przychodniom przyzakładowym sekretarek-rejestratorek spośród personelu zakładu; pozwoliłoby to na odciążenie lekarzy od prac sprawozdawczo-kancelaryjnych;</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#">- przeprowadzenie weryfikacji osób odpowiedzialnych za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach podległych resortom gospodarczym;</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#">- zabezpieczenie realizacji kierowanych przez lekarzy przemysłowych i inspekcję sanitarną do administracji zakładów pracy zaleceń powizytacyjnych zmierzających do poprawy warunków pracy.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#">W dezyderatach skierowanych do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej Komisja postuluje m.in.:</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#">- opracowanie przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej szczegółowego programu zabezpieczenia obsady lekarskiej w placówkach lecznictwa zakładowego dla kluczowych zakładów produkcyjnych, zwłaszcza dla tych, które posiadają trudne warunki pracy; w celu pełnego zabezpieczenia wykonania planowanych zadań profilaktyczno-leczniczych należy dążyć do jak najszybszego osiągnięcia docelowych wskaźników: zabezpieczenia 7 godzin w podstawowej opiece lekarskiej na 100 zatrudnionych; zróżnicować przy tym należy poszczególne gałęzie przemysłu i odpowiednio zabezpieczyć opiekę specjalistyczną. Realizując te wytyczne, należy przeanalizować proporcje i system zatrudnienia przede wszystkim w lecznictwie przemysłowym i lecznictwie zamkniętym;</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#">- tworzenie i rozwijanie pełnosprawnych, wieloetatowych przychodni międzyzakładowych, co pozwoli na lepsze wykorzystanie sprzętu i aparatury medycznej;</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#">- dalsze rozwijanie, głównie pod względem kadrowym, pracowni analitycznych i chemicznych w przychodniach przemysłowej służby zdrowia. Należałoby rozważyć możliwość tworzenia międzyzakładowych laboratoriów, które wyposażone w odpowiedni sprzęt i dysponujące pełną obsadą kadrową — pracowałyby na rzecz zrzeszonych zakładów;</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#">- rozwinięcie profilaktycznej pracy społecznej służby zdrowia wśród pracowników terenowych grup budowlano-montażowych i ruchomych ekip remontowych;</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#">- opracowanie przez Instytuty Medycyny Pracy lub inne placówki naukowe pełniejszego zespołu kryteriów i metod oceny stanu zdrowia załóg w zakładach pracy. Zwiększenia również wymaga praktyczna pomoc i instruktaż ze strony instytutów dla terenowych placówek przemysłowej służby zdrowia i inspekcji sanitarnej; należy także przyspieszyć opracowanie przez Instytuty Medycyny Pracy wykazu stanowisk szkodliwych dla zdrowia w poszczególnych gałęziach przemysłu;</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#">- przepracowanie i udoskonalenie dotychczasowego systemu oceny pracy lekarza przemysłowego; system ten powinien w znacznie szerszym stopniu uwzględniać rzeczywisty poziom świadczonych usług leczniczych i działalności profilaktycznej, eliminując — w miarę możności — opieranie ocen na formalnych wskaźnikach w zakresie orzecznictwa;</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#">- organizowanie w porozumieniu z CRZZ ośrodków rehabilitacji zawodowej, kierując się w tym zakresie zasadą maksymalnej koncentracji środków;</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#">- szersze wprowadzenie we wszystkich uczelniach medycznych do programu studiów zagadnień z dziedziny medycyny społecznej, organizacji ochrony zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem medycyny pracy, a w tym orzecznictwa lekarskiego.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#">Komisja przyjęła i przekazała Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów uwagi do sprawozdania Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej z wykonania planu i budżetu w r. 1967. Problem ten był przedmiotem obrad Komisji w dniu 21 czerwca br. (por. BPS nr 610)IV kad./</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#">Komisja stwierdza postęp w różnych działach lecznictwa, a przede wszystkim w podstawowej opiece zdrowotnej, w zaopatrzeniu ludności w leki, w zwalczaniu chorób epidemicznych, jak również w działalności szpitali, mimo ich nadmiernego zagęszczenia. Równocześnie jednak Komisja zwraca uwagę na bardzo poważne braki w opiece lekarskiej nad młodzieżą szkolną, zwłaszcza na wsi, niezadowalający i nieulegający poprawie stan sanitarny kraju, a także niepokojący regres w rozwoju przemysłowej służby zdrowia. Ten ostatni problem był przedmiotem szczególnej troski Komisji, która stwierdziła konieczność zwiększenia wysiłków resortu zdrowia w zapewnieniu pełnej obsady stanowisk lekarskich w przemysłowej służbie zdrowia, jak również zacieśnienia współpracy między administracją zakładów produkcyjnych a przemysłową służbą zdrowia. Komisja uznała za konieczne postulowanie zwiększenia bodźców ekonomicznych dla wyróżniających się lekarzy przemysłowych, jak również wzmocnienia kontroli nad pełnym i prawidłowym wykorzystaniem „Funduszu na ochronę zdrowia” pracowników przemysłu, jak i Funduszu bhp.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#">Wiele zastrzeżeń Komisji budzą praca i kwalifikacje pracowników bhp, co odbija się niekorzystnie na ich współdziałaniu z przemysłową służbą zdrowia i na realizacji zadań profilaktycznych.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#">Szczególny niepokój Komisji budzi sprawa złej realizacji planów inwestycyjnych służby zdrowia, a zwłaszcza stałe, powtarzające się co roku niewykonywanie planowego przyrostu łóżek szpitalnych. Komisja wielokrotnie już zwracała na te sprawy uwagę zarówno Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, jak i zainteresowanych resortów zdrowia oraz budownictwa. Jednakże rok 1967 był rokiem dalszego regresu w tej dziedzinie. Biorąc pod uwagę stały wzrost liczby ubezpieczonych, uwzględniając przy tym proces starzenia się ludności, jak również unowocześnianie medycyny, co pozwala na leczenie wielu dotychczas nieleczonych chorób — należy się liczyć ze stałym wzrostem ilości skierowań do szpitali. Zahamowanie więc planowego przyrostu łóżek musi stworzyć w najbliższych latach niezwykle trudną sytuację w lecznictwie zamkniętym. Komisja Zdrowia wnosi o podjęcie przez Rząd energicznych i skutecznych środków w tej dziedzinie.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#">Oceniając organizatorską i kontrolną pracę administracji służby zdrowia — Komisja stwierdza, że w tej dziedzinie występują poważne niedociągnięcia, których usunięcie pozwoli wyzwolić pewne rezerwy dla poprawy stanu usług zdrowotnych w kraju.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#">Komisja przyjęła również i przekazała Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów uwagi do sprawozdania Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki z wykonania planu i budżetu w 1967 r. Problem ten był przedmiotem obrad Komisji w dniu 20 czerwca br. (por. BPS nr 606)IV kad./</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#">Komisja stwierdza, że w 1967 r. osiągnięte zostały postępy w realizacji nałożonych na GKKFiT zadań.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#">Na tle wyników założeń planowych stwierdza się większy zasięg kultury fizycznej i turystyki; systematycznie wzrastała liczba zrzeszonych i ćwiczących w organizacjach wychowania fizycznego, sportu i turystyki oraz liczba osób biorących udział w masowych imprezach sportowo-rekreacyjnych. Zgodnie z założeniami dla turystyki zagranicznej nastąpił wzrost w ruchu przyjazdowym i osłabienie ruchu wyjazdowego, nastąpił — chociaż jeszcze daleko nieodpowiadający potrzebom — wzrost bazy urządzeń sportowych i turystycznych, zwiększyła się podaż na rynku sprzętu sportowo-turystycznego, produkowanego przez podległe przedsiębiorstwa.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#">Równocześnie jednak należy zwrócić uwagę na występujące niedomagania w zaspokojeniu narastających potrzeb społecznych na usługi turystyczno-wypoczynkowe. W ruchu tym istnieje poważny niedobór miejsc noclegowo-żywieniowych i urządzeń towarzyszących, przy tym niepokoić musi fakt niskiego przyrostu tej bazy spowodowany niewykonaniem planów inwestycyjnych. W procesie rozwoju bazy turystyczno-wypoczynkowej niepełna działalność koordynacyjna doprowadziła do niekorzystnego zjawiska, jakim jest zbytnia koncentracja bazy na terenach niektórych województw; jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest nierespektowanie przez inwestorów przepisów uchwały nr 61 Rady Ministrów o obowiązku opiniowania zadań w zakresie urządzeń turystyczno-wypoczynkowych przez GKKFiT i Wojewódzkie Komitety Kultury Fizycznej i Turystyki. W celu skutecznego działania w dziedzinie koordynacji zagospodarowania turystycznego kraju należy bardziej konsekwentnie wdrażać w życie zasady ustalone w tym przedmiocie.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#">Wobec szybko postępującego uprzemysłowienia kraju oraz wzrostu tempa życia codziennego, funkcje zdrowotne i wypoczynkowe turystyki nabierają szczególnego znaczenia. W tym świetle wydaje się konieczne rozwiązanie takich zagadnień, jak deglomeracja ruchu turystycznego w przestrzeni i w czasie, sformułowanie zasad zagospodarowania turystycznego ustalającego kierunki, wskaźniki standardowe i przestrzenne, normy techniczne, hierarchie pilności i etapy realizacji — w drodze podjęcia uchwały Rady Ministrów na podstawie planu opracowanego wspólnie przez GKKFiT i Komisję Planowania przy Radzie Ministrów.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#">Wychodząc z założenia, że wychowanie fizyczne, sport i turystyka spełniają coraz większą rolę w procesie wychowania młodzieży szkolnej — Komisja uważa za konieczne zwrócenie szczególnej uwagi na ciągle jeszcze niewystarczające zaplecze dla masowego ruchu sportowego młodzieży, na występujące duże jeszcze braki sal gimnastycznych, boisk szkolnych, kąpielisk oraz wysoce niedostateczną ilość kwalifikowanej kadry nauczycielskiej wychowania fizycznego. Ten zbyt powolny w stosunku do potrzeb wzrost bazy turystyczno-sportowej wymaga ze strony GKKFiT podjęcia zdecydowanych kroków w celu poprawy istniejącej sytuacji. Ponadto Komisja stwierdza, że mimo stale ponawianych postulatów w sprawie zwiększenia liczby godzin wychowania fizycznego w szkołach podstawowych i średnich oraz wprowadzenia wf w szkołach zasadniczych zawodowych i przyzakładowych — nic w tym zakresie nie zrobiono.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>