text_structure.xml
12.6 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#">Dnia 22 września 1967 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod przewodnictwem posła Józefa Kuleszy (PZPR), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#">- funkcjonowanie systemu finansowego w przemyśle w latach 1966-1967;</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#">- sprawozdanie z wykonania budżetu i działalności Ministerstwa Finansów w 1966 r.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#">W posiedzeniu udział wzięli: przedstawiciele Ministerstwa Finansów z Ministrem - Jerzym Albrechtem i podsekretarzem stanu - Józefem Trendotą, Prezes Narodowego Banku Polskiego - Stanisław Majewski, Naczelny Dyrektor Banku Inwestycyjnego - Janusz Anuszewski oraz przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli z wiceprezesem - Bolesławem Szlązakiem.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#">Jak stwierdził na wstępie obrad przewodniczący Komisji poseł Józef Kulesza - podstawą dyskusji jest doręczone posłom w czerwcu br. opracowanie Ministerstwa Finansów, zawierające wstępną ocenę funkcjonowania systemu finansowego zjednoczeń i przedsiębiorstw przemysłu kluczowego, jak również ustalenia zespołów poselskich, które zwizytowały szereg zakładów przemysłowych i zjednoczeń.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#">Informację uzupełniającą przedstawił Minister Finansów - Jerzy Albrecht (streszczenie informacji podajemy na kartkach z numeracją rzymską).</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#">Wykonanie budżetu i działalność Ministerstwa Finansów w roku 1966 omówił poseł Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”).</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#">Sprawozdawca zrealizował poszczególne dziedziny dochodów budżetu Ministerstwa Finansów, które zrealizowane zostały na poziomie 118 proc., oraz wydatków zrealizowanych oszczędnie, bo na poziomie 94 proc.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#">Na podkreślenie zasługuje dokonana przez Ministerstwo Finansów poważna praca koncepcyjna i organizacyjna nad doskonaleniem socjalistycznej gospodarki finansowej. Rezultatem tej pracy było wprowadzenie od 1 stycznia 1966 r. w przemyśle kluczowym nowego systemu finansowego, którego celem jest osiągnięcie większej efektywności gospodarowania przedsiębiorstw, w oparciu o zasadę rentowności.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#">Pozytywnie ocenić należy wprowadzoną w roku ubiegłym nową klasyfikację budżetową, która umożliwia lepsze niż w poprzednim okresie zharmonizowanie budżetu państwa z Narodowym planem gospodarczym, z bilansem finansowym państwa, z bilansem dochodów i wydatków pieniężnych ludności.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#">Z uwagi na to, że w wielu dziedzinach kryteria przyjmowane w planie i przyjmowane w budżecie są odmienne, rysuje się potrzeba wprowadzenia nowej metody oceny realizacji budżetu i planu gospodarczego.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#">Uzasadniony byłby postulat przedłożenia Sejmowi projektu nowego prawa budżetowego wraz z zaktualizowaną ustawą o planowaniu gospodarczym.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#">Sprawozdawca stwierdził również dalsze podnoszenie się poziomu kwalifikacji aparatu finansowego, zwłaszcza w centrali Ministerstwa i wydziałach finansowych. Szczególnej uwagi wymaga nadal doskonalenie kadr inspekcji kontrolno-rewizyjnej oraz oddziałów banków.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#">Nadzór i kontrola wykonywania budżetu państwa na ogół nie budzi zastrzeżeń. System dwukrotnego zamiast wielokrotnego w ciągu roku otwierania kredytów dla jednostek budżetowych i rad narodowych jest korzystny z punktu widzenia realizacji budżetów.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Stanisław Cieślak (ZSL), który omówił wyniki wizytacji dokonanej przez zespoły poselskie w zakładach przemysłowych oraz Ewa Trojanowska (bezp.), Józef Łastowski (PZPR), Tomasz Malinowski (ZSL), Maria Mielczarek (PZPR), Bolesław Bednarek (PZPR), Ryszard Reiff (bezp. „PAX”); dodatkowych wyjaśnień udzielili: podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów - Józef Trendota, Prezes Narodowego Banku Polskiego - Stanisław Majewski oraz Minister Finansów - Jerzy Albrecht.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#">W dyskusji wyrażono pełną aprobatę dla założeń i kierunków wprowadzonego od stycznia 1966 r. systemu finansowania przedsiębiorstw i zjednoczeń. Mimo stosunkowo krótkiego okresu jego funkcjonowania, przynosi on już - zdaniem posłów - poważne efekty.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#">Funkcjonowanie systemu finansowania pozwoliło na ujawnienie szeregu niedomagań rzutujących na wyniki ekonomiczne przedsiębiorstw, wypływających z niedostatecznej ich gospodarności, jak również z przyczyn od przedsiębiorstw niezależnych. Te ostatnie dotyczą m.in. kooperacji, współpracy przemysłu z handlem zagranicznym i wewnętrznym, kar umownych, branżowych warunków dostaw. Trudności te, których rozwiązywanie pozostawiano przed tym niejednokrotnie ogniwom nadrzędnym, obecnie przedsiębiorstwa starają się rozwiązywać we własnym zakresie.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#">Wskazywano, że doskonalenie systemu finansowania musi iść w parze z doskonaleniem systemu planowania i zarządzania.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#">Wiele miejsca poświęcono rosnącej roli banków, ich oddziaływaniu na gospodarkę przedsiębiorstw. System finansowy wyposażył banki w instrumenty działania, które należy stale ulepszać.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#">Przewodniczący Komisji - poseł Józef Kulesza (PZPR) stwierdził na zakończenie obrad, że dyskusja, w której szerokie odzwierciedlenie znalazły wyniki wizytacji przedsiębiorstw i zjednoczeń przez zespoły poselskie, pozwala stwierdzić, że generalne zasady systemu finansowego w przemyśle kluczowym są słuszne. Stanowią one skuteczny instrument ekonomicznego oddziaływania na pracę przedsiębiorstw, wdrażają kierownictwa zakładów, ich aktyw społeczno-gospodarczy do myślenia kategoriami ekonomicznymi.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#">Dotychczasowe doświadczenia i poczynione obserwacje wskazują na potrzebę intensyfikacji prac nad pełnym wdrożeniem tego systemu, a równocześnie na potrzebę wprowadzania pewnych korektur tam, gdzie ujawniają się jeszcze pewne jego słabości.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#">Trzeba w szczególności lepiej dostosowywać ogólnie słuszne zasady systemu finansowego do specyfiki poszczególnych resortów, branż i gałęzi gospodarki narodowej. Stale śledzić i usprawniać trzeba funkcjonowanie systemu, m.in. na styku zjednoczenie-przedsiębiorstwo.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#">Efekty ekonomiczne osiągane dzięki realizacji systemu finansowego powinny być szeroko uwzględniane w planowaniu gospodarczym.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#">Zasady systemu finansowego, zrozumiałe dla kierownictw zakładów i aktywu gospodarczego, powinny w szerszym niż dotąd zakresie dotrzeć do świadomości ogółu pracowników i stać się bodźcem lepszej, wydajniejszej pracy.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#">Komisja przyjęła sprawozdanie z działalności i wykonania budżetu Ministerstwa Finansów w roku 1966.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#">FUNKCJONOWANIE SYSTEMU FINANSOWEGO W PRZEMYŚLE KLUCZOWYM W LATACH 1966-1967</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#">Streszczenie informacji złożonej przez Ministra Finansów - Jerzego Albrechta na posiedzeniu Komisji Planu, Gospodarczego, Budżetu i Finansów w dniu 22 września 1967 r.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#">Nowy system finansowy zaczął funkcjonować w przemyśle kluczowym od 1 stycznia 1966 r. W pierwszym roku funkcjonowania, system finansowy nie działał jeszcze w pełnym rozwinięciu wszystkich założonych w nim rozwiązań.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#">W sposób pełniejszy system finansowy działa już w roku bieżącym. Z dniem 1 stycznia tego roku wprowadzono bowiem w wielu zjednoczeniach nowe ceny fabryczne stanowiące instrument regulujący rentowność, która zgodnie z założeniami systemu finansowego stanowi zasadniczy wskaźnik syntetyczny oceny działalności przemysłu. W roku bieżącym od wykonania tego wskaźnika uzależnia się nie tylko wysokość osiąganego funduszu zakładowego, ale i premie dla kierowniczego personelu zjednoczeń i przedsiębiorstw, niezależnie od innych kryteriów i warunków wypłaty premii. Następuje zatem pełniejsze zintegrowanie bodźców zainteresowania materialnego ze wskaźnikiem rentowności, co było jednym z zasadniczych założeń systemu finansowego.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#">Ministerstwo Finansów podjęło w bież. roku dość szeroko zakrojone prace badawcze, mające na celu wstępną ocenę skuteczności nowych zasad. Mimo obiektywnych trudności występujących w początkowym okresie funkcjonowania nowego systemu finansowego, przeprowadzone badania wskazują na szereg pozytywnych zmian w gospodarce przedsiębiorstw i zjednoczeń. Zaobserwowano większe, chociaż jeszcze niedostateczne, zainteresowanie problematyką kosztów i rentowności. Wiele przedsiębiorstw i zjednoczeń zrozumiało, że chcąc wykonać i przekroczyć dyrektywny wskaźnik rentowności musi przede wszystkim gospodarować w sposób racjonalny i rezygnować z występującej w latach ubiegłych praktyki przekraczania zadań produkcyjnych często bez dostatecznego oglądania się na jakość produkcji i jej nowoczesność, a także bez liczenia się z poziomem kosztów. Szereg przedsiębiorstw jednak nie przestawiło się dotychczas na nowe metody działania, nie osiągając w związku z tym założonych wskaźników kosztów i rentowności.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#">Wprowadzenie nowych zasad systemu finansowego sukcesywnie przyczynia się do usprawnienia przebiegu finansowania inwestycji, szczególnie inwestycji o charakterze centralnym i decydowanych przez zjednoczenia. Nowe metody oddziaływania banków zakładają zwiększone oddziaływanie na koncentrację nakładów inwestycyjnych i przeciwdziałanie nadmiernemu rozciąganiu terminów oddawania inwestycji do użytku. Pozytywne doświadczenia w omawianym zakresie skłaniają do rozszerzenia zasady kredytowania inwestycji i objęcia tym systemem wszystkich inwestycji centralnych (z wyjątkiem priorytetowych).</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#">Dla usprawnienia funkcjonowania systemu finansowego, w oparciu o dotychczasowe doświadczenia, proponuje się cały szereg dalszych wniosków dotyczących przede wszystkim gospodarki funduszami rozwoju, z których przedsiębiorstwa finansują swe własne inwestycje i wzrost zapasów.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#">W tej dziedzinie zamierza się podjąć kroki w kierunku stworzenia dalszych ekonomicznych zachęt do racjonalnego i oszczędnego gospodarowania środkami. Zamierza się w szczególności rozszerzyć działanie przy pomocy takiego instrumentu ekonomicznego, jakim są ulgi i sankcje w stosowaniu odsetek bankowych. Z uwagi na początkowy i niepełny zakres funkcjonowania systemu, stosowano dotychczas w pewnym stopniu taryfę ulgową. Obecnie brak jest już przesłanek do takiego postępowania i w związku z tym zamierza się stosować w pełniejszy sposób niektóre instrumenty systemu finansowego, szczególnie w dziedzinie gospodarki zapasami.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#">Przedsiębiorstwa i zjednoczenia, które na skutek złej pracy popadną w trudności finansowe, same będą musiały je przezwyciężać ponosząc finansowe konsekwencje braku gospodarności.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#">Z drugiej strony zachodzi potrzeba urealnienia niektórych ekonomicznych sankcji, w tym m.in. kar umownych.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#">Ważną sprawą jest udoskonalenie metod ustalania dyrektywnych wskaźników rentowności i norm finansowych, a także umiejętne gospodarowanie rezerwami finansowymi pozostającymi w dyspozycji zjednoczeń i resortów. Od tego w dużej mierze zależy możliwość zmniejszenia częstotliwości zmian planów techniczno-ekonomicznych z jednoczesnym dalszym elastycznym dostosowywaniem produkcji do potrzeb. W oparciu o wyniki analizy, szereg środków zmierzających do dalszego wzmocnienia oddziaływania poprzez system finansowy na przemysł, podejmą również banki finansujące.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>