text_structure.xml 30.7 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#">W dniu 30 listopada 1965 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów kontynuowała obrady poświęcone omówieniu referatów zespołów problemowych Komisji opracowanych na podstawie własnej analizy projektu uchwały o NPG na 1966 r. oraz podstawowych założeń planu na 1967 r. i projektu ustawy budżetowej na 1966 r. oraz w oparciu o wyniki prac komisji sejmowych.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#">Przedmiotem prac Komisji były następujące problemy:</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#">- inwestycje i budownictwo, - zatrudnienie, płace, dochody ludności, spożycie indywidualne, - spożycie zbiorowe (oświata, kultura, zdrowie, ubezpieczenia), - plany i budżety rad narodowych.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#">Obradom przewodniczył poseł Józef Kulesza (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#">W obradach udział wzięli:</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#">- przedstawiciele Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z Przewodniczącym - Stefanem Jędrychowskim, I zastępcą Przewodniczącego - Tadeuszem Gede, zastępcami Przewodniczącego - Zbigniewem Januszko i Kazimierzem Secomskim, - przedstawiciele Ministerstwa Finansów z Ministrem - Jerzym Albrechtem i podsekretarzem stanu - Julianem Kole, - przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli z wiceprezesem - Bolesławem Szlązakiem.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#">W imieniu zespołu ds. inwestycji i budownictwa referat przedstawił poseł Leon Kasman (PZPR). W skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Krystyna Biernacka (SD), Czesław Domagała (PZPR), Tadeusz Jańczyk (PZPR), Eugeniusz Witek (ZSL) i Michalina Tatarkówna-Majkowska (PZPR).</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#">Według przewidywań plan inwestycyjny na 1965 r. wykonany będzie w 100,7 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#">Nakłady w gospodarce uspołecznionej w 1965 r. cechowało pewne zmniejszenie stanu zamrożenia środków w inwestycjach kontynuowanych. Obserwowaliśmy pomyślne zjawisko oddania do użytku poważnego potencjału, co związane było z większą niż w ubiegłych latach koncentracją robót.</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#">Przy pełnym wykonaniu planu pod względem wartościowym, nie oddano jednak do użytku szeregu ważnych obiektów, a więc plan realizowano częściowo, podejmując roboty, bądź kapitalne remonty nie ujęte planem.</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#">Nakłady inwestycyjne na 1966 r. wzrastają w porównaniu do wykonania w br. o 5,8 proc., a na 1967 r. o dalsze o 7,3 proc. Udział inwestycji netto w dochodzie narodowym wyniósł w 1965 r. 17,2 proc., w roku 1966 wzrośnie do 17,8 proc., a w 1967 r. - do 18,3 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#">Udział inwestycji centralnych spadnie w 1966 r. do 35,1 proc. i do 36,1 proc. w 1967 r. w porównaniu do 41,1 proc. w 1965 r. Inwestycje rad narodowych stanowiły 25,9 proc. planu w roku 1965, a udział ich w planie na 1966 r. wyniesie 21,3 proc., a w 1967 r. - 19,8 proc. Wzrasta natomiast udział inwestycji spółdzielczych z 8,6 proc. w br. do 10,1 proc. w 1966 r. i 11,2 proc. w 1967 r. Spadek udziału inwestycji rad narodowych i wzrost udziału inwestycji spółdzielczych jest związany ze zmniejszeniem rozmiarów budownictwa mieszkaniowego rad narodowych na korzyść budownictwa spółdzielczego. Przejściowo w 1966 r. spadają nakłady na rozbudowę placówek służby zdrowia i kultury fizycznej o ponad 9 proc., ale już w 1967 r. mają one wzrosnąć o 13,3 proc. w porównaniu z nakładami 1966 r.</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#">Ogółem w gospodarce narodowej inwestycje produkcyjne mają wzrosnąć o 4,6 proc. w 1966 r. i o 8,2 proc. w 1967 r., natomiast inwestycje nieprodukcyjne wzrosną odpowiednio o 1,8 proc. i 4,1 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#">Nakłady na rolnictwo w roku 1966 wzrosną o 9,7 proc., w roku 1967 - o 8 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#">Nieco szybciej mają wzrosnąć w roku przyszłym inwestycje w gospodarce transportowej - o 6,4 proc., podczas gdy w 1967 r. wzrost ten wyniesie 1,2 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#">Przy dokonywaniu analizy planu inwestycyjnego zespół zwrócił uwagę na zbyt małą dynamikę nakładów inwestycyjnych w przemyśle włókienniczym, które w 1966 r. mają wzrosnąć tylko 0,6 proc. w porównaniu do br. Wydaje się, że w ramach planu 5-letniego, a nawet już w ramach tych środków, które mogą dodatkowo powstać w roku bieżącym, potrzeby tego przemysłu powinny być jeszcze raz przeanalizowane.</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#">Udział nakładów w rolnictwie, łącznie z nakładami przemysłu dla potrzeb rolnictwa, wyniesie 25,4 proc. nakładów inwestycyjnych w gospodarce narodowej. W dyskusji nad planem inwestycyjnym w tym dziale gospodarki wskazywano na konieczność rozbudowy zaplecza magazynowego.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#">Doniosłą rolę w naszej działalności inwestycyjnej odgrywają inwestycje tzw. grupy „B”, tzn.: inwestycje z czynów społecznych i ze środków SFOSiK, inwestycje szybko rentujące oraz różne drobne inwestycje spółdzielcze, w tym CRS i ZSS „Społem”. W roku 1965 nakłady na tę grupę inwestycji wynosiły 5,5 mld zł, w planie na rok 1966 przyjęto kwotę 4,1 mld, a w 1967 r. 4,2 mld zł. Ten typ inwestycji wskazuje na duże tendencje rozwojowe i zainteresowanie społeczeństwa i rad narodowych. Projekt planu zawiera upoważnienie dla ministra finansów do zwiększania środków na ten cel w miarę niewykorzystania kwot przeznaczonych na inwestycje grupy „A”. Te środki mogą okazać się skuteczne tylko wówczas, jeżeli decyzje nie będą podejmowane zbyt późno.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#">Plan na 1966 r. przewiduje wzrost ilości inwestycji nowo rozpoczynanych. W roku 1966 planuje się rozpoczęcie 6.100 nowych inwestycji, a w roku 1967 - 5.700; równocześnie przewiduje się skrócenie cyklu budowy z 4,8 roku w 1965 r., 4,6 w 1966 r. i 4,2 w 1967 r. Mimo założonego skrócenia cyklu inwestycyjnego będzie on jeszcze stosunkowo długi.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#">Zgodnie z uchwałami IV Zjazdu i IV Plenum KC PZPR, plan przewiduje podjęcie szeregu środków mających na celu usprawnienie procesu inwestycyjnego. Zaliczyć do nich należy:</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#">- zabezpieczenie w planie poważnych rezerw: wynoszą one w 1966 r. - 2.500 mln zł; w 1967 - 2.870 mln zł i będą mogły być wykorzystane w miarę pomyślnej realizacji planu na dodatkowe inwestycje związane z potrzebami handlu zagranicznego i innymi ważnymi działami gospodarki narodowej. Ponadto rezerwy resortowe i wojewódzkie wyniosą w roku 1966 - 3.238 mln zł, a w roku 1967 - 4.540 mln zł. Rezerwy w planie inwestycyjnym służyć mają zapobieżeniu nadmiernym napięciom, które rodzą się w wypadkach niedoszacowań kosztorysów, jak również realizacji pilnych zadań nie ujętych w planie inwestycyjnym;</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#">- dalsze ograniczenie ilości obiektów, które są wprowadzane do planu bez projektu wstępnego;</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#">- poprawę zaopatrzenia w podstawowe materiały budowlane oraz w maszyny i urządzenia. Pewne niedobory m. in. występować będą jeszcze w materiałach izolacyjnych i w wyrobach walcowanych. Dla pełniejszego zabezpieczenia dostaw materiałów ściennych dla budownictwa wiejskiego przewiduje się także znaczny rozwój chłopskich zespołów wypału cegły; konieczne jest zapewnienie tym zespołom odpowiednich dostaw węgla oraz stworzenia atmosfery pewności, że ciągłość pracy tych zespołów nie będzie zagrożona;</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#">- dostosowanie zdolności przerobowej wykonawstwa budowlano-montażowego do zadań planu inwestycyjnego; rozdział zadań między przedsiębiorstwa budowlane dokonywany jest przez zjednoczenia wiodące; prace nad rozdziałem robót podjęto znacznie wcześniej niż w latach ubiegłych;</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#">- nowe zasady finansowania inwestycji i wprowadzenie w przemyśle oprocentowania środków trwałych.</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#">W imieniu zespołu ds. zatrudnienia, płac, dochodów ludności oraz spożycia indywidualnego referat przedstawił poseł Stanisław Hasiak (PZPR). W skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Stanisław Cieślak (ZSL), Jan Frankowski (bezp. Chrześć. Stow. Społ.), Edward Graliński (PZPR), Feliks Starzec (ZSL).</u>
          <u xml:id="u-1.26" who="#">Spożycie indywidualne w roku 1966 wzrośnie w stosunku do 1965 r. - o 4,5 proc., w roku 1967 -- o 4 proc. Wzrost spożycia indywidualnego oparty jest w pełni na zakładanych w planie zakupach artykułów konsumpcyjnych w handlu uspołecznionym, przewidywaniach dotyczących kształtowania się zakupów na targowiskach i w gospodarce nieuspołecznionej oraz na szacunku spożycia artykułów przez ludność wiejską (spożycie naturalne).</u>
          <u xml:id="u-1.27" who="#">W roku 1966 przewiduje się dalszą poprawę struktury spożycia artykułów żywnościowych poprzez wzrost udziału artykułów zawierających białko. Na szczególne podkreślenie zasługuje przewidywane zwiększenie dostaw mięsa i przetworów, co powinno w wyraźniejszy sposób wpłynąć na zmniejszenie niedoborów występujących w tym zakresie. Dostawy tłuszczów jadalnych powinny w zasadzie pokryć potrzeby rynku.</u>
          <u xml:id="u-1.28" who="#">Wzrastają dostawy tkanin z włókien syntetycznych oraz tkanin bawełnianych i jedwabnych, znaczna poprawa nastąpi w zaopatrzeniu rynku w wyroby dziewiarskie i pończosznicze, jak również w obuwie.</u>
          <u xml:id="u-1.29" who="#">Plan zaopatrzenia rynku w artykuły trwałego użytku w 1966 r. opracowany został przy założeniu możliwie maksymalnego zaspokojenia potrzeb ludności w podstawowe artykuły trwałego użytku, jak - motocykle, rowery, pralki, lodówki, odbiorniki radiowe, telewizory itp.</u>
          <u xml:id="u-1.30" who="#">Wzrost dostaw artykułów zakupywanych przez ludność wiejską wyniesie w roku 1966 14,2 proc. Najwyższe tempo wzrostu wykazują dostawy środków ochrony roślin i nawozów sztucznych.</u>
          <u xml:id="u-1.31" who="#">Sprzedaż w zakładach gastronomicznych powinna wzrosnąć w roku 1966, w porównaniu z 1965 r. - o 7 proc. Rozwój i poprawa działalności zakładów gastronomicznych wymagają wykorzystania w pełni przewidzianych w planie środków na ten cel oraz większego zaangażowania organizacji handlowych i prezydiów rad narodowych w realizowanie i przekraczanie przyjętych zadań.</u>
          <u xml:id="u-1.32" who="#">Łączne dochody ludności wzrosną w roku 1966 - w stosunku do poziomu 1965 r. o 6,3 proc., a w roku 1967 - o 5,4 proc. Podstawowym elementem dochodów pieniężnych ludności są wynagrodzenia objęte funduszem płac, który będzie wyższy aniżeli w 1965 r. - o 6 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.33" who="#">Dochody pieniężne ludności rolniczej ze sprzedaży produktów rolnych będą o 2,9 mld zł wyższe aniżeli w roku bieżącym. Uwzględniono tu zwiększone o ok. 0,9 mld zł przychody z tytułu podwyżki cen zbóż.</u>
          <u xml:id="u-1.34" who="#">Kredyty dla ludności wiejskiej wzrosnąć mają o 6,6 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.35" who="#">Założenia planu przewidują utrzymanie równowagi rynkowej oraz zmniejszenie istniejących dotychczas niedoborów w zaopatrzeniu rynku.</u>
          <u xml:id="u-1.36" who="#">Przyrost siły roboczej w roku 1966 szacuje się na 300 tys. osób, z tego 175 tys. mężczyzn i 125 tys. kobiet. Przewiduje się zabezpieczenie w skali kraju niezbędnej ilości nowych miejsc pracy.</u>
          <u xml:id="u-1.37" who="#komentarz">Dla zwiększenia samodzielności przedsiębiorstw, zmniejsza się w roku 1966 ilość wskaźników dyrektywnych w zakresie zatrudnienia i płac. Wskaźnikiem dyrektywnym objęta będzie tylko ogólna liczba zatrudnionych i ogólny fundusz płac, bez podziału na poszczególne grupy pracowników, dokonywany będzie na szczeblu przedsiębiorstwa. Niektóre gałęzie przemysłu, których produkcja powinna szybko dostosowywać się do aktualnych potrzeb rynku wewnętrznego i eksportu, zwolniono całkowicie z limitowania zatrudnienia.</u>
          <u xml:id="u-1.38" who="#">Śledząc za przebiegiem obrad nad planem i budżetem poszczególnych komisji, które szczegółowo omawiały także problemy zatrudnienia, obrotu towarowego i usprawnienia handlu i usług, należałoby mieć na uwadze:</u>
          <u xml:id="u-1.39" who="#">- dalszą aktywizację zawodową kobiet poprzez zwiększanie ilości miejsc pracy i szkolenie kobiet i dziewcząt w nowych zawodach;</u>
          <u xml:id="u-1.40" who="#">- dalszą aktywizację terenów zaniedbanych, co ma szczególne znaczenie przy przeprowadzaniu procesu deglomeracji;</u>
          <u xml:id="u-1.41" who="#">- doskonalenie metod planowania i wykorzystania siły roboczej;</u>
          <u xml:id="u-1.42" who="#">- zwiększenie i zaostrzenie kontroli przestrzegania umów w zakresie dostaw towarów rynkowych;</u>
          <u xml:id="u-1.43" who="#">- lepsze dostosowanie produkcji do potrzeb rynku wewnętrznego, a zwłaszcza zabezpieczenie potrzeb ludności wiejskiej i poszczególnych regionów kraju;</u>
          <u xml:id="u-1.44" who="#">- poprawę jakości artykułów spożywczych i przemysłowych dostarczanych na rynek wewnętrzny.</u>
          <u xml:id="u-1.45" who="#">W imieniu zespołu dla spraw spożycia zbiorowego (oświata, kultura, zdrowie, ubezpieczenia) referat przedstawił poseł Zdzisław Siedlewski (SD). W skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Czesław Burski (ZSL), Władysław Kuszyk (PZPR), Ryszard Reiff (bezp. „PAX”).</u>
          <u xml:id="u-1.46" who="#">Przewiduje się, że fundusz spożycia zbiorowego w dochodzie narodowym wzrośnie w roku 1965 o 7,3 proc., a w 1966 r. o 6,2 proc.~ ~Absolutny przyrost funduszu spożycia wyniesie 3,2 mld zł. w roku 1965 i 2,9 mld zł w roku 1966. Udział funduszu spożycia zbiorowego w dochodzie narodowym do podziału wyniesie w 1965 r. 9 proc. a w 1966 r. - 9,1 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.47" who="#">Zakłada się, że wzrost zużycia dóbr materialnych w jednostkach świadczących bezpośrednio usługi dla ludności wyniesie 7,4 proc. w roku 1965 i 6,6 proc. w roku 1966.</u>
          <u xml:id="u-1.48" who="#">Na cele socjalne i kulturalne łącznie z ubezpieczeniami społecznymi w projekcie planu i budżetu państwa na 1966 r. planuje się wydatki w wysokości 85,3 mld zł, co oznacza wzrost o 5,8 proc. w stosunku do roku bieżącego.</u>
          <u xml:id="u-1.49" who="#">Wydatki na szkolnictwo ogólnokształcące i wychowanie wzrastają o 908 mln. zł w stosunku do wykonania roku bieżącego. Wzrost tych wydatków zapewnia dalsze podnoszenie poziomu wykształcenia ogólnego ludności m. in. przez wprowadzenie 8-klasowej szkoły podstawowej oraz rozszerzenie opieki nad dzieckiem. Reforma szkolnictwa podstawowego powoduje wzrost liczby uczniów, w tych szkołach o 7 proc., a liczby oddziałów o 11 proc.</u>
          <u xml:id="u-1.50" who="#">Na szkolnictwo zawodowe planuje się wydatki w kwocie 7,4 mld zł; będą one wyższe od wydatków na ten cel w roku bież. o ponad 800 mln zł. Zakłada się szybsze tempo rozwoju szkolnictwa zawodowego dla pracujących; w szkołach zawodowych dla pracujących uczyć się będzie 45 proc. ogółu uczniów, a w technikach 38 proc. W budżecie na 1966 r. przewiduje się również pokrycie podwyżki płac dla nauczycieli i administracji szkolnej i ok. 50 mln zł na dalszą poprawę norm żywienia w zakładach opiekuńczo-wychowawczych.</u>
          <u xml:id="u-1.51" who="#">Wzrost wydatków budżetowych na szkolnictwo wyższe wyrazi się wskaźnikiem 8,3 proc.; wynika on głównie ze wzrostu liczby studentów oraz rozbudowy istniejącej basy materialnej tych szkół. Ilość studentów pracujących w ogólnej liczbie kształcących się stanowić będzie 34 do 35 proc. Przewiduje się, że w roku 1966 oddane będzie do użytku 12 domów akademickich na 5600 miejsc.</u>
          <u xml:id="u-1.52" who="#">Na kulturę i sztukę w budżecie na 1966 r. planuje się wydatki w wysokości 3,3 mld zł, co oznacza wzrost o 6,5 proc. Na wzrost tych wydatków wpływa zwiększenie zakresu usług w dziedzinie radia i telewizji oraz niektórych dopłat dla przedsiębiorstw artystycznych. Poza planowanymi wydatkami budżetowymi na cele kultury i sztuki poszczególne rady narodowe oraz związki zawodowe i inne instytucje społeczne przeznaczają dodatkowo rocznie ponad 200 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-1.53" who="#">Wydatki związane z ochroną zdrowia w roku 1966 wyniosą 20,1 mld zł. i wzrosną o 3 proc. w stosunku do wykonania w rb.</u>
          <u xml:id="u-1.54" who="#">Wzrost tych wydatków zapewnia sfinansowanie przyrostu ok. 7 tys. łóżek szpitalnych i tysiąca łóżek w zakładach dla nerwowo i psychicznie chorych, uruchomienie 195 nowych przychodni lecznictwa otwartego w miastach i 173 ośrodków zdrowia na wsi. Dla dalszej poprawy usług w zakresie służby zdrowia przewidziano kwotę 196 mln zł na poprawę norm na lekarstwa i norm rzeczowych w szpitalach i sanatoriach przeciwgruźliczych.</u>
          <u xml:id="u-1.55" who="#">Łączne wydatki na rozwój kultury fizycznej i turystyki z budżetu państwa oraz ze środków będących w dyspozycji związków zawodowych, klubów sportowych i innych funduszy wyniosą 2,7 mld zł, z czego z budżetu państwa przeznacza się ok. 45 proc. tych wydatków.</u>
          <u xml:id="u-1.56" who="#">Wydatki na ubezpieczenia społeczne wyniosą w roku 1966 - 32,7 mld zł, z czego na renty przypada 18,8 mld zł. Wydatki te wzrosną w stosunku do poziomu bieżącego roku o 5,6 proc. w związku ze wzrostem liczby ubezpieczonych i rencistów oraz przeciętnej wysokości rent i zasiłków.</u>
          <u xml:id="u-1.57" who="#">Wydatki budżetowe na gospodarkę komunalną i mieszkaniową wyniosą 12,0 mld zł. Dzięki podwyżce czynszów zaistniała możliwość podwyższenia wydatków na eksploatację i remonty budynków mieszkalnych z 25 zł w roku 1965 do przeszło 36 zł w 1966 r. na 1 m2 pow. użytkowej. Należy dołożyć wszelkich starań, ażeby środki te były w pełni wykorzystane i przyniosły odczuwalną poprawę warunków mieszkaniowych.</u>
          <u xml:id="u-1.58" who="#">Przedstawiony przegląd wydatków budżetowych państwa przeznaczonych na polepszenie poziomu warunków bytowych ludności wskazuje, że zarówno zadania planu gospodarczego jak i budżetu zabezpieczają dalszą poprawę tych warunków. Wobec określonych możliwości naszej gospodarki w zaspokajaniu niektórych potrzeb, należałoby w szerszych niż dotychczas rozmiarach włączyć społeczeństwo w organizowanie różnego rodzaju placówek kulturalnych i socjalnych. Bardziej intensywnie należałoby wykorzystać zdolności usługowe szeregu placówek, a w szczególności kin, teatrów i różnych urządzeń sportowych i turystycznych.</u>
          <u xml:id="u-1.59" who="#">Zwiększenie ilości świadczonych usług socjalnych i kulturalnych oraz polepszenie ich jakości można również osiągnąć drogą lepszego gospodarowania środkami materialnymi i finansowymi będącymi w dyspozycji poszczególnych jednostek. Występują bowiem niejednokrotnie zasadnicze różnice w kosztach jednostkowych tego samego rodzaju usług świadczonych przez różne instytucje.</u>
          <u xml:id="u-1.60" who="#">Finansowanie działalności w zakresie kultury i sztuki oraz w zakresie kultury fizycznej i turystyki odbywa się z różnych źródeł zarówno państwowych jak i spółdzielczych i społecznych. Konieczne jest zwrócenie większej uwagi na właściwą koordynację i wykorzystanie tych środków.</u>
          <u xml:id="u-1.61" who="#">Referat zespołu do spraw projektu planów i budżetów rad narodowych przedstawił poseł Stanisław Cieślak (ZSL). W skład zespołu wchodzili ponadto posłowie: Henryk Janus (SD), Jan Pysz (PZPR) i Zdzisław Siedlewski (SD).</u>
          <u xml:id="u-1.62" who="#">W roku 1965 rady narodowe zamkną swój budżet nadwyżką sięgającą ogółem 900 mln zł. Z zadowoleniem można stwierdzić, że nadwyżka ta powstała po raz pierwszy z wypracowanych dochodów własnych, a nie wskutek niezrealizowania wydatków, czyli niewykonania zadań. Nadwyżka osiągnięta przez rady narodowe stanowi pomyślny start do zadań nadchodzącej 5-latki.</u>
          <u xml:id="u-1.63" who="#">Budżety rad narodowych stanowią 25,8 proc. całości budżetu państwa, który to udział jest wielkością stabilną od kilku lat.</u>
          <u xml:id="u-1.64" who="#">Dochody własne rad narodowych wzrosną w 1966 r. o 3,8 proc., a środki wyrównawcze obniżą się o 3 proc. w porównaniu z 1965 r. Wydatki bieżące preliminowane są na poziomie o 5 proc. wyższym aniżeli w 1965 r. Ogółem w budżetach rad narodowych wydatki kształtować się będą poniżej poziomu tegorocznego ze względu na zmniejszenie do 85 proc. wydatków inwestycyjnych w budżetach rad. Wiąże się to że zmianami w systemie planowania i zarządzania, w myśl których wydatki inwestycyjne przedsiębiorstw terenowych nie będą mieścić się w budżetach rad narodowych; część akumulacji przedsiębiorstwa te zatrzymają na własnych rachunkach w celu finansowania inwestycji, a ponadto ich zadania inwestycyjne będą częściowo finansowane z kredytów bankowych. Ponadto na zmniejszenie wydatków ogółem w budżetach rad narodowych wpływa rozwój budownictwa mieszkaniowego spółdzielczego, finansowanego z kredytów bankowych i własnych wkładów spółdzielców.</u>
          <u xml:id="u-1.65" who="#">Z analizy zadań rad narodowych w roku 1966 wynikają - zdaniem zespołu - następujące problemy:</u>
          <u xml:id="u-1.66" who="#">Planowany wzrost produkcji zarządzanego przez rady przemysłu terenowego i spółdzielczego sięga zaledwie 4,3 proc. a więc kształtuje się poniżej tempa wzrostu przewidzianego dla całego przemysłu. Wydaje się ponadto, że nadmiernie wzrasta ta część produkcji przemysłu terenowego, która służy potrzebom innych gałęzi produkcji (udział kooperacji wynosi ponad 60 proc.), podczas gdy głównym zadaniem przemysłu terenowego powinno być zaspokojenie potrzeb lokalnych, rynkowych w oparciu o lokalne surowce. Najbardziej niepokojące jest cofnięcie się terenowego przemysłu materiałów budowlanych, które to zjawisko występuje zresztą od kilku lat. Na 24 mld wartości produkcji przemysłu materiałów budowlanych, udział przemysłu terenowego sięga zaledwie 3,4 mld. Słuszny jest kierunek na przejmowanie niektórych terenowych zakładów przez przemysł kluczowy materiałów budowlanych, cała ta dziedzina jednak wymaga zwiększenia inwestycji i właściwego stosunku kluczowego przemysłu do rozwoju lokalnej produkcji materiałów budowlanych. Problem ten nie może być rozwiązany wyłącznie w drodze reaktywowania chłopskich zespołów wypału cegły.</u>
          <u xml:id="u-1.67" who="#">Poważnego wysiłku organizacyjnego ze strony rad narodowych wymagają w szczególności: gospodarka komunalna i zadania w dziedzinie szkolnictwa.</u>
          <u xml:id="u-1.68" who="#">Rok 1966 zapoczątkuje radykalne zmiany w dziedzinie remontów i konserwacji domów mieszkalnych. Nakłady wzrastają tu o 40 proc. i przeciętnie kształtować się będą w r. 1966 w wysokości około 37 zł na 1 m2 powierzchni mieszkalnej. Niezbędne jest udzielenie pomocy administracjom domów mieszkalnych i przedsiębiorstwom remontowym, które organizacyjnie nie są dostatecznie silne, aby mogły w przyszłym roku wypełnić zadania w zakresie remontów i konserwacji domów mieszkalnych i osiągnąć w tej dziedzinie zapowiedzianą generalną poprawę w ciągu nadchodzącej 5-latki.</u>
          <u xml:id="u-1.69" who="#">Pomocy ze strony rad narodowych i Ministerstwa Gospodarki Komunalnej wymaga budownictwo mieszkaniowe spółdzielcze; chodzi głównie o zwrócenie uwagi na tereny nie w pełni przygotowane do rozwijania tej formy budownictwa. Przy braku pomocy możemy stanąć wobec zjawiska, że budownictwo to rozwijać się będzie głównie w większych ośrodkach.</u>
          <u xml:id="u-1.70" who="#">We wrześniu 1966 r. ma się rozpocząć realizacja reformy szkolnej, w której wyniku powstać ma 22 tys. klas ósmych w szkołach podstawowych. Nowych izb szkolnych przybędzie stosunkowo niewiele. Niezbędny jest więc również poważny wysiłek organizacyjny ze strony rad narodowych idący w tym kierunku, aby wygospodarować jak najwięcej dodatkowych pomieszczeń w szkołach i dla szkół. Jest to tym bardziej ważne, że dysproporcje w zakresie rozbudowy sieci szkół są w poszczególnych województwach znaczne, a wskaźnik zagęszczenia izb szkolnych - duży. Istnieje w związku z tym potrzeba utrzymania nadal społecznego funduszu budowy szkół oraz rozwijania budownictwa szkolnego w ramach czynów społecznych.</u>
          <u xml:id="u-1.71" who="#">Od 1 stycznia 1966 r. wymiar i pobór świadczeń pieniężnych wsi przekazany zostaje w całości gromadzkim radom narodowym. Wymagać będzie dużej pracy, aby świadczenia te sięgające 10 mld zł rocznie były prawidłowo obliczane i wpływały w terminie. Należy w szczególności zwrócić uwagę na właściwe, uwzględniające wielkość gromady i liczbę mieszkańców rozdysponowanie dodatkowych etatów, jakie gromadzkie rady narodowe otrzymają na wykonanie tego zadania.</u>
          <u xml:id="u-1.72" who="#">Sprawozdawca poinformował o przedstawionych wstępnie zespołowi przez przedstawicieli Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministerstwa Finansów zamierzeniach uregulowania problemu aktywizacji małych miast. Zamierzenia te są słuszne i godne poparcia, powinny one jak najszybciej uzyskać formę odpowiednich aktów prawnych.</u>
          <u xml:id="u-1.73" who="#">W łącznej dyskusji nad referatami udział wzięli posłowie: Stanisław Kozioł (ZSL), Władysław Piłatowski (PZPR), Michalina Tatarkówna-Majkowska (PZPR), Igor Łopatyński (PZPR), Franciszek Blinowski (PZPR), Czesław Domagała (PZPR), Leon Kasman (PZPR), Ryszard Reiff (bezp. „PAX”).</u>
          <u xml:id="u-1.74" who="#">Dodatkowych wyjaśnień udzielili: zastępcy Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Kazimierz Secomski i Zbigniew Januszko, Przewodniczący Komisji Planowania - Stefan Jędrychowski oraz Minister Finansów - Jerzy Albrecht.</u>
          <u xml:id="u-1.75" who="#">Podsumowując dyskusję, przewodniczący Komisji - poseł Józef Kulesza (PZPR), stwierdził m. in.:</u>
          <u xml:id="u-1.76" who="#">Z przebiegu dyskusji wynika potrzeba ujęcia niektórych ważnych zagadnień w dezyderaty, których projekt powinien opracować specjalnie wyłoniony zespół poselski. Na podstawie dyskusji można scharakteryzować problemy, którym rząd powinien poświęcić szczególną uwagę w roku realizacji planu w roku 1966.</u>
          <u xml:id="u-1.77" who="#">Chodzi w pierwszym rzędzie o kierunki tworzenia i wykorzystania rezerw, jakie tkwią potencjalnie w planie przyszłorocznym zarówno w dziedzinie produkcji, jak i inwestycji.</u>
          <u xml:id="u-1.78" who="#">W zakresie inwestycji szczególnej uwagi wymaga cały proces ich usprawniania, a więc skracanie cykli, zwężanie frontu nowo rozpoczynanych robót, bardziej szczegółowo bilansowanie mocy przerobowych i zaopatrzenia materiałowego w przekroju wojewódzkim w tym celu, aby - obok zabezpieczenia inwestycji planu centralnego - zapewnić realizację inwestycji terenowych, w tym również typu socjalnego. Należy uwzględnić potrzebę uzupełnienia mocy przerobowych przedsiębiorstw wykonawczych w województwach odczuwających ich deficyt. Skrupulatnej kontroli wymaga zarówno tok realizowania inwestycji, jak przygotowań do ich uruchomienia, również pod względem kadrowym, w wielu bowiem resortach występują z tej przyczyny istotne opóźnienia w uzyskiwaniu oczekiwanej zdolności produkcyjnych nowych obiektów przemysłowych.</u>
          <u xml:id="u-1.79" who="#">W rozdziale środków inwestycyjnych na dalsze lata 5-latki a także możliwie w toku realizacji przyszłorocznego planu, należy w większym stopniu uwzględnić potrzeby przemysłu lekkiego, którego moce produkcyjne, zwłaszcza w zakresie przędzalnictwa i wykończalnictwa są wykorzystane, a zadania w stosunku do rynku wewnętrznego i eksportu -- rosną.</u>
          <u xml:id="u-1.80" who="#">Podobnie uwzględnić należy problem rozbudowy magazynów dla obrotu płodami rolnymi, z zastosowaniem prostszych, mniej kosztownych rozwiązań.</u>
          <u xml:id="u-1.81" who="#">W centrum zainteresowania powinien pozostawać nadal cały kompleks zagadnień związanych z zaopatrzeniem wsi, modernizacją przemysłu terenowego i rozwojem produkcji materiałów budowlanych. Należy dołożyć starań, aby w tych dziedzinach osiągnąć wyniki optymalne.</u>
          <u xml:id="u-1.82" who="#">Wzrastający udział spółdzielczości w budownictwie mieszkaniowym nasuwa konieczność czuwania nad racjonalnym, możliwie elastycznym rozdziałem środków na cele budownictwa spółdzielczego, rozwijania go w różnorodnych formach odpowiadających lokalnym możliwościom i potrzebom tak, aby ten rodzaj budownictwa mógł się rozwijać proporcjonalnie w całym kraju, a nie tylko w określonych ośrodkach.</u>
          <u xml:id="u-1.83" who="#">W dyskusji wiele miejsca zajęły sprawy jakości produkcji. Obok kroków podejmowanych przez przemysł w kierunku poprawy i unowocześnienia produkcji, pożądane byłoby ustawowe uregulowanie tego problemu, obowiązujące bowiem przepisy w tej dziedzinie nie stanowią już właściwego instrumentu działania na rzecz poprawy jakości.</u>
          <u xml:id="u-1.84" who="#">W dyskusji poruszono również problemy deglomeracji. Należy uznać za niesłuszne tendencje powstałe w wielu większych miastach podjęcia deglomeracji nie tyle z punktu widzenia faktycznych potrzeb, ile z uwagi na, jak to się często uzasadnia chęć oczyszczenia miast z uciążliwych zakładów pracy. Zamierzenia w tej dziedzinie zasadniczo powinny uzasadniane być efektami produkcyjnymi, opłacalnością ekonomiczną, z uwzględnieniem wymogów celowego wykorzystania posiadanych środków.</u>
          <u xml:id="u-1.85" who="#">Komisja powołała zespół do opracowania projektu dezyderatów, w skład którego weszli posłowie: Krystyna Biernacka (SD), Stanisław Cieślak (ZSL), Czesław Domagała (PZPR), Stanisław Hasiak (PZPR), Leon Kasman (PZPR), Władysław Kuszyk (PZPR). Władysław Piłatowski (PZPR) i Zdzisław Siedlewski (SD).</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>