text_structure.xml
25.4 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">W dniu 29 września br. Komisja Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego, obradująca pod przewodnictwem posła Franciszka Gesinga (ZSL), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- rządowy projekt ustawy o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę, - stan realizacji programu rozwoju hodowli bydła i stosowania ustawy o ograniczeniu uboju cieląt.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">W obradach Komisji wzięli udział: przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa z podsekretarzami stanu — Stanisławem Gucwą i Władysławem Kopciem, przedstawiciele Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu z podsekretarzem stanu — Stanisławem Lindbergiem oraz przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministerstwa Finansów.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Informację o założeniach projektu ustawy o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa — Władysław Kopeć.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">(Streszczenie informacji podajemy na kartkach z numeracją rzymską)</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Sprawozdawcą podkomisji, która rozpatrywała rządowy projekt ustawy o zaopatrzeniu rolnictwa i wsi w wodę, był poseł Kazimierz Barcikowski (PZPR). Podkomisję tę powołano na posiedzeniu 8 września 1965 r. — por. BPS nr 1/IV kad. W skład jej weszli posłowie: Kazimierz Barcikowski (PZPR) — przewodniczący, Władysław Cabaj (ZSL), Aleksander Papiernik (PZPR) i Jan Śliwa (ZSL).</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Przedłożony projekt ustawy dotyczy sprawy o wielkiej wadze dla postępu w dziedzinie produkcji rolnej i cywilizacyjnego rozwoju wsi. Stwarza on generalne podstawy do podjęcia i stopniowego rozwiązywania problemu o zasadniczym znaczeniu dla zmniejszania różnic między warunkami życia w mieście i na wsi, dla rozwoju mechanizacji pracy w hodowli i dla poprawy ogólnych warunków pracy w rolnictwie. W pierwszym etapie — główne zadania polegać będą na poprawie zaopatrzenia w wodę terenów odczuwających szczególnie dotkliwie jej niedostatek. Podjęcie tej sprawy przez władze państwowe, przedłożenie rozpatrywanego projektu ustawy i praktyczne kroki zmierzające do zabezpieczenia realizacji zadań w tej dziedzinie na najbliższe 5 lat — to uwzględnienie opinii licznych specjalistów i realizacja postulatów zgłaszanych powszechnie przez ludność wsi — również w toku ostatniej kampanii wyborczej.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Projekt omawianej ustawy był przedmiotem rozważań sejmowej Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego w poprzedniej kadencji. Jej opinie uwzględnione zostały ponownie w ponownie przedłożonym do laski marszałkowskiej projekcie. Projekt ustawy określa zasady działania i obowiązki organów państwowych i obywateli przy rozwiązywaniu spraw zaopatrywania rolnictwa i wsi w wodę; szczegółowo precyzuje on podział wynikających stąd obciążeń pomiędzy państwo i obywateli.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Ustawa stanowi, że „zaopatrywanie rolnictwa i wsi w wodę należy do planowej działalności państwa”. Według dotychczasowych przepisów, działalność w tym zakresie pozostawiona była w zasadzie inicjatywie ludności wiejskiej i była rozwijana w formie czynów społecznych, realizowanych przy pomocy środków państwowych. Budowę podejmowały w pierwszym rzędzie wsie zamożniejsze, podczas gdy we wsiach o słabiej rozwiniętej produkcji i niewykazujących większej inicjatywy gospodarka wodna nie ulegała zmianom ze szkodą dla państwa i samych rolników. Projekt ustawy wnosi pod tym względem istotne zmiany, wprowadzając możliwość podjęcia inwestycji wynikających z planu państwowego przez rady narodowe. Wprowadzając podział inwestycji na podstawowe, półpodstawowe i szczegółowe, oraz różnicując udział ludności w realizacji różnych typów inwestycji, umożliwia się realizację budowy studni głębinowych, których koszty w całości pokrywa państwo, nawet w tych wsiach, gdzie ludność z różnych względów nie może świadczyć na ich budowę.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Istotne udogodnienia dla ludności wynikają z przyjętej zasady pełnego pokrycia kosztów budowy przez państwo przy rozłożeniu na spłaty części kosztów przypadających na rolników przy inwestycjach realizowanych przez rady narodowe i pokrycia z kredytów bankowych wkładów ludności przy inwestycjach realizowanych przez zrzeszenia wiejskie przy pomocy państwa.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Projekt ustawy, wprowadzając szczególnie dogodne warunki dla realizacji inwestycji objętych planem dyrektywnym, zapewnia jednocześnie pomoc państwa dla zrzeszeń i organizacji budujących urządzenia z inicjatywy ludności wówczas, gdy wyrazi na to zgodę prezydium powiatowej rady narodowej; tym samym stwarza się szerokie pole dla inicjatywy społecznej we wsiach nieobjętych planem dyrektywnym, jeśli ich mieszkańcy zgodzą się ponieść wyższe koszty i jeśli istnieć będzie możliwość pokrycia zapotrzebowania na materiały, kredyty i wykonawstwo. Pomocą państwa objęte będzie również budownictwo studzien i innych urządzeń indywidualnego zaopatrywania w wodę gospodarstw rolnych. Pomoc ta wyrażać się będzie w kredytach i zapewnieniu możliwości nabycia projektów, pomocy instruktażowej, a także w zaopatrzeniu w materiały.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Projekt ustawy przewiduje przekazanie radom narodowym szeregu uprawnień i obowiązków związanych z realizacją programu zaopatrzenia wsi w wodę. W myśl projektu ustawy, powiatowe rady narodowe podejmują decyzje o rozpoczęciu budowy przez państwo urządzeń podstawowych i wyrażając zgodę na realizację inicjatyw zrzeszeń, mają prawo wprowadzenia obowiązku budowy urządzeń półpodstawowych i szczegółowych wówczas, kiedy przynajmniej połowa właścicieli lub użytkowników gospodarstw w danej wsi wystąpi z odpowiednim wnioskiem; w społecznie uzasadnionych przypadkach powiatowe rady narodowe mogą z urzędu orzekać o obowiązku udziału w budowie urządzeń półpodstawowych. Organa rad nadzorują budowę i dokonują rozliczeń kosztów pomiędzy instytucjami i rolnikami oraz pomiędzy samymi rolnikami. Rady narodowe orzekają i realizują przepisy o odszkodowaniach za straty poniesione przez ludność w trakcie budowy, jak również orzekają o udziale ludności w pracy nad realizacją planu. Gromadzkie rady narodowe mają utrzymywać, eksploatować i konserwować urządzenia podstawowe i półpodstawowe budowane przez państwo, przy czym projekt ustawy przewiduje opłaty za pobieranie wody z urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę. W przypadku, gdy urządzenia takie budowane są przez zrzeszenia, gromadzkie rady narodowe mogą świadczyć na ten cel w określonym zakresie ze środków funduszu gromadzkiego i dochodów ze wspólnot gromadzkich. Rady narodowe otrzymują w postaci projektowanej ustawy nowy instrument planowego oddziaływania na rozwój rolnictwa i poprawę warunków życia na wsi. Spoczywać będzie na nich duża odpowiedzialność za umiejętne kojarzenie inwestycji angażujących środki własne ludności i środki jednostek uspołecznionych. Chodzi o to, aby zasada jednego ujęcia wody i jednego systemu jej rozprowadzania w danej miejscowości była słuszna tak z ekonomicznego, jak i społecznego punktu widzenia.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Projekt ustawy chroni interesy ludności wiejskiej i nakłada na nią szereg obowiązków. Słuszną wydaje się zasada, jaka zostanie sformułowana w zarządzeniach wykonawczych, że podział kosztów inwestycji półpodstawowych i opłat za wodę pomiędzy odbiorcami indywidualnymi i jednostkami uspołecznionymi będzie następował wg ilości zużytej wody, zaś według przychodowości gospodarstw — podział kosztów budowy urządzeń półpodstawowych pomiędzy indywidualnych właścicieli nieruchomości. Zasada pełnej odpłatności za budowę urządzeń szczegółowych w gospodarstwach nie może budzić zastrzeżeń.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Wnosząc o przyjęcie projektu ustawy, należy zwrócić uwagę na kilka spraw związanych z jej realizacją. Pierwszą sprawą jest konsekwentne przestrzeganie zasady kojarzenia inwestycji. Drugą ważną kwestią jest zastosowanie takich rozwiązań technicznych w budownictwie podstawowym, aby mogły one być wykorzystane w przyszłości do budowy wodociągów. Trzecią kwestią jest zaopatrzenie materiałowe niezbędne dla realizacji programu budownictwa; to przede wszystkim przemysłu, który będzie musiał dostarczyć odpowiednich ilości rur, pomp i wyposażenia dla budów. Czwarta sprawa — to zabezpieczenie odpowiedniej mocy przerobowej tak w zespole przedsiębiorstw „Wodorolu”, jak i jednostek współdziałających.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Trzeba wyrazić przekonanie, że omawiany projekt ustawy przyjęty zostanie przychylnie przez szerokie kręgi społeczeństwa wiejskiego i działaczy rolnictwa, że wcieleniu go w życie towarzyszyć będzie wielka aktywność mieszkańców wsi oraz działających na wsi organizacji społecznych i gospodarczych.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">Na pytania posłów: Władysława Cabaja (PZPR), Stanisława Kraussa (PZPR), Jana Mazurka (ZSL), Franciszka Gesinga (ZSL), Stanisława Walendowskiego (PZPR) i Bronisława Kałwaka (PZPR) odpowiedzi udzielił podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa — Władysław Kopeć.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">W związku z poruszoną przez posłów Władysława Cabaja i Franciszka Gesinga sprawą inwestycji już realizowanych:</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Stworzenie w projekcie ustawy możliwości przejęcia rozpoczętych inwestycji oznaczałoby w praktyce przerwanie na jakiś czas budowy, dokonywanie skomplikowanych rozliczeń, oceny zaawansowania prac itp. Mogłoby to również spowodować zwiększenie obciążeń ludności z tytułu tych inwestycji. Dlatego w projekcie ustawy wyklucza się możliwość przejęcia przez państwo rozpoczętych inwestycji. W szczególnych przypadkach można będzie zastosować odpowiednią delegację ministra.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">W związku z uwagą posła Jana Mazurka w sprawie rozpatrzenia możliwości rozszerzenia sformułowań projektu ustawy w artykule określającym zakres zaopatrywania rolnictwa i wsi w wodę:</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Projekt ustawy nie reguluje spraw związanych z odprowadzaniem wody i oczyszczaniem ścieków. Odpowiednie przepisy zawarte są w ustawie o prawie wodnym, sprawy zabezpieczenia przeciwpożarowego i urządzeń przeciwpożarowych również regulują inne zarządzenia.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Na pytanie posła Stanisława Walendowskiego w sprawie bilansu zapotrzebowania na wodę na wsi oraz istniejących ujęć wody, ich inwentaryzacji:</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Resort rolnictwa posiada pełne rozeznanie potrzeb wsi w dziedzinie zaopatrzenia w wodę. Dysponuje także ewidencją istniejącej sieci oraz stanu urządzeń wodnych.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Na pytanie posła Stanisława Walendowskiego w sprawie potrzeb w dziedzinie budowy studni i urządzeń wodociągowych służących zlikwidowaniu deficytu wody w PGR i spółdzielniach produkcyjnych:</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Opracowany został program inwestycji wodnych w PGR i spółdzielniach produkcyjnych. Dla pełnego zaopatrzenia tych jednostek w wodę, niezbędne jest podjęcie budowy w PGR 2.700 studni oraz 2.600 rozprowadzeń wody, a w spółdzielniach produkcyjnych 140 studni i 104 rozprowadzenia.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Na pytanie posła Bronisława Kałwaka w sprawie opłaty za budowę ujęć wodnych:</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Jak wynika ze wstępnych obliczeń, średnio na gospodarstwo wpłata za urządzenie wodne wynosić będzie ok. 12 tys. zł. Wobec rozłożenia tych należności na wieloletnie spłaty, wysokość rocznych kwot nie będzie stanowić zbyt wysokiego obciążenia.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">(Dyskusja)</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#StanisławKrauss">Koordynacja podejmowanych inwestycji jest szczególnie ważna dla pomyślnej realizacji programu zaopatrywania wsi w wodę. Ważne są również problemy kadrowe, zwłaszcza wzmocnienie służb w terenowych radach narodowych. Omawiany projekt ustawy ma duże znaczenie dla złagodzenia deficytu wody występującego w wielu regionach kraju, zwłaszcza na glebach lekkich. Istnieje pilna potrzeba zaangażowania odpowiednio wysokich środków w celu zabezpieczenia wsi w wodę.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#WładysławCabaj">Ustawa ma poważne znaczenie dla intensyfikacji produkcji rolnej i poniesienia stanu sanitarno-higienicznego wsi. Mieszkańcy wsi niewątpliwie włączą się w realizację tej ważnej ustawy.</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#WładysławCabaj">Ustawa jest ramowa i ogólna. Dlatego wiele zależeć będzie od zarządzeń wykonawczych, ścisłego i szczegółowego sprecyzowania wielu spraw dotyczących zaopatrywania ludności wsi w wodę.</u>
<u xml:id="u-3.2" who="#WładysławCabaj">Konieczne jest otoczenie opieką i nadzorem istniejących studni chłopskich. Stan wielu studni w woj. krakowskim jest zły, korzystanie z niektórych grozi niebezpieczeństwem.</u>
<u xml:id="u-3.3" who="#WładysławCabaj">Inwestycje wodociągowe należy podejmować tam, gdzie stan techniczny budynków jest dobry. W przeciwnym razie byłoby to marnotrawstwem środków.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#FlorianPierański">Inwestycjom wodnym należałoby przyznać priorytet, tym bardziej że szybko się one amortyzują. Szybka realizacja programu w tej dziedzinie ma poważne znaczenie dla rozwoju produkcji rolnej. Wiadomą jest rzeczą, że niedopajanie bydła jest przyczyną pogarszania się mleczności krów.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#FlorianPierański">W uzasadnieniu projektu ustawy nie wymienia się woj. poznańskiego jako terenu, na którym występują niedostatki wody. Tymczasem rejon ten należy do strefy małych opadów i znacznego wylesienia. Konieczne jest opracowanie ściślejszej inwentaryzacji źródeł wody i ich aktualnego stanu.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#JózefŁaciak">Chociaż ustawa nie obejmuje budów już rozpoczętych, to jednak trzeba je zarejestrować i pomóc w ich ukończeniu. Przy ich budowie brała udział ludność w ramach czynów społecznych, a także państwo zaangażowało w nie niemałe środki.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#StanisławWalendowski">Niedostatecznie rozwinięte jest jeszcze poradnictwo z zakresu budowy studzien i ujęć wody. Nierzadko studnie lokalizowane są przypadkowo, przy gnojówkach, oborach i ściekach. Rozszerzanie poradnictwa pozwoliłoby na poprawienie aktualnego stanu, w którym tylko 20 proc. studni wiejskich ma wodę sprawdzoną i zdatną do picia.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#StanisławWalendowski">Należałoby likwidować nieprawidłowe i nieekonomiczne praktyki podejmowania budowy studzien głębinowych przez kilka instytucji na terenie tej samej wsi. Trzeba ustalić odpowiednio rygorystyczne przepisy. Biura projektowe powinny przygotowywać w ten sposób dokumentację kosztorysowo-techniczną, aby można było w przyszłości rozbudować urządzenia i dostosować je do potrzeb całej wsi.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#FranciszekMaj">W miarę rozwoju urządzeń wodnych i zwiększonego zużycia wody powstaje problem budowy ścieków i odpływów. Użytkownicy łąk, przez które biegnie rów odpływu wodociągowego, protestują często przeciw kierowaniu na ich grunty ścieków.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#FranciszekMaj">Przewodniczący Komisji — poseł Franciszek Gesing (ZSL): Ustawa jest ramowa i zawiera dużą ilość delegacji dla Rady Ministrów i Ministra Rolnictwa. Z uwagi na różnorodną specyfikę terenów wsi, nie wszystko da się w ustawie ująć. Wiele spraw szczegółowych sprecyzują rozporządzenia wykonawcze.</u>
<u xml:id="u-7.2" who="#FranciszekMaj">Przepis ustawy określający, co obejmuje zaopatrywanie rolnictwa i wsi w wodę, zabezpiecza wszystkie potrzeby z punktu widzenia społecznego i ekonomicznego. W postanowieniach ustawy skojarzony jest interes państwa i ludności wiejskiej.</u>
<u xml:id="u-7.3" who="#FranciszekMaj">Ustawa wymaga zgody co najmniej połowy mieszkańców wsi na podjęcie budowy urządzeń wodnych. Organy kształtujące i wyrażające opinię wsi (kółka rolnicze, spółki wodne itp.) tylko w szczególnych przypadkach uzasadnionych interesem państwowym i społecznym wnioskować będą podjęcie prac mimo braku zgody większości.</u>
<u xml:id="u-7.4" who="#FranciszekMaj">Komisja powinna zobowiązać Ministra Rolnictwa, aby otoczył opieką i udzielił daleko idącej pomocy inwestycjom już rozpoczętym.</u>
<u xml:id="u-7.5" who="#FranciszekMaj">Dla podniesienia wagi wniosku o odszkodowanie za szkody wyrządzone w związku z budową urządzeń wodnych należy wprowadzić do art. 9 (ust. 4) ustawy poprawkę, w myśl której nie urzędnicy (biuro gromadzkiej rady narodowej), a prezydium gromadzkiej rady narodowej opiniowałoby taki wniosek o odszkodowanie.</u>
<u xml:id="u-7.6" who="#FranciszekMaj">Komisja przyjęła rządowy projekt ustawy o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę wraz z poprawką zaproponowaną przez posła Gesinga.</u>
<u xml:id="u-7.7" who="#FranciszekMaj">Na sprawozdawcę ustawy na plenum Sejmu Komisja wybrała posła Kazimierza Barcikowskiego (PZPR).</u>
<u xml:id="u-7.8" who="#FranciszekMaj">W kolejnym punkcie porządku dziennego Komisja rozpatrzyła stan realizacji programu rozwoju hodowli bydła. Sprawozdanie z tej części posiedzenia podamy w biuletynie jutrzejszym.</u>
<u xml:id="u-7.9" who="#FranciszekMaj">O ZAŁOŻENIACH PROJEKTU USTAWY O ZAOPATRYWANIU ROLNICTWA I WSI W WODĘ</u>
<u xml:id="u-7.10" who="#FranciszekMaj">Informacja złożona przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa — Władysława Kopcia na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego w dniu 29 września 1965 r.</u>
<u xml:id="u-7.11" who="#FranciszekMaj">Przemiany gospodarczo-społeczne na wsi i zadania w dziedzinie rozwoju produkcji rolnej wymagają szybkiej rozbudowy bazy technicznej nowoczesnego rolnictwa. Szczególnie ważnym elementem kompleksowej mechanizacji gospodarstwa rolnego są urządzenia zaopatrzenia w wodę. Aktualny stan techniczny i sanitarny zaopatrzenia wsi w wodę jest niezadowalający, a system prawny regulujący zasady budowy i utrzymania urządzeń zaopatrzenia w wodę jest niedoskonały. Dotychczasowe zasady opierają się na założeniu, że „budowa urządzeń do zbiorowego zaopatrywania ludności na terenie gromad następuje w zasadzie z własnych środków mieszkańców gromady — przy zapewnieniu pomocy państwa”.</u>
<u xml:id="u-7.12" who="#FranciszekMaj">Projekt ustawy stwarza warunki dla objęcia planową działalnością państwa budowy urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę, przewidując dwa zasadnicze kierunki podejmowania budowy: przez państwo oraz przez zrzeszenia rolników. Państwo budować będzie przede wszystkim urządzenia podstawowe, natomiast urządzenia półpodstawowe i szczegółowe budowane będą na wniosek zainteresowanych właścicieli nieruchomości przy ich udziale.</u>
<u xml:id="u-7.13" who="#FranciszekMaj">W zakresie rozwoju urządzeń indywidualnego zaopatrzenia w wodę gospodarstw rolnych projekt ustawy przewiduje szeroką pomoc państwa dla rolników gospodarujących indywidualnie oraz dla członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych.</u>
<u xml:id="u-7.14" who="#FranciszekMaj">Działalność inwestycyjna w dziedzinie rozwoju urządzeń zaopatrzenia wsi w wodę objęta będzie planem Ministerstwa Rolnictwa. Zamierzenia budowlane zrzeszeń oraz pomoc państwa dla budownictwa indywidualnego rolników objęte będą planem szacunkowym. Budową i pomocą przy budowie urządzeń zaopatrzenia wsi w wodę zajmować się będą organa administracji rolnej prezydiów wojewódzkich i powiatowych rad narodowych. Przestrzegana będzie ściśle zasada kojarzenia inwestycji.</u>
<u xml:id="u-7.15" who="#FranciszekMaj">W myśl zasad finansowania budowy urządzeń, państwo pokrywać będzie 100 proc. kosztów urządzeń podstawowych i 60 proc. kosztów urządzeń półpodstawowych; ludność wiejska pokrywać będzie 40 proc. kosztów urządzeń półpodstawowych i 100 proc. kosztów budowy urządzeń szczegółowych. W przypadku budowy urządzeń przez państwo — prezydium PRN pokryje koszt budowy wszystkich urządzeń objętych planem, a ludność zwróci część przypadających na nią kosztów w postaci opłat za urządzenia, płatnych w ciągu 10 lat.</u>
<u xml:id="u-7.16" who="#FranciszekMaj">W przypadku budowy urządzeń przez zrzeszenia rolnicze, zainteresowani uczestniczyć będą w kosztach budowy w nieco większym zakresie, pokrywać będą minimum 30 proc. kosztów budowy urządzeń podstawowych i 50 proc. kosztów budowy urządzeń półpodstawowych. Udział zainteresowanych w budowie prowadzonej przez zrzeszenie będzie musiał być wniesiony przed przystąpieniem do budowy. Ludność będzie mogła uzyskać kredyt bankowy odpowiadający pełnej wysokości udziału w kosztach budowy. Zarówno w przypadku budowy urządzeń przez państwo, jak i przez zrzeszenia, prezydium powiatowej rady narodowej zabezpieczy dokumentację geologiczną i projektowo-kosztorysową oraz nadzór inwestorski nad budową.</u>
<u xml:id="u-7.17" who="#FranciszekMaj">Przy budowie urządzeń indywidualnych udzielana będzie pomoc w postaci: kredytu bankowego na 8 lat, doradztwa technicznego i organizacyjnego oraz pomocy w dostarczeniu materiałów i urządzeń.</u>
<u xml:id="u-7.18" who="#FranciszekMaj">Resort rolnictwa zabezpieczył już zwiększone nakłady inwestycyjne dla wykonania programu rozwoju urządzeń zaopatrzenia rolnictwa i wsi w wodę w latach 1966–1970. Przewiduje się wydatkowanie:</u>
<u xml:id="u-7.19" who="#FranciszekMaj">- na zbiorowe zaopatrzenie wsi w wodę 1,5 mld zł ze środków państwa oraz ok. 0,5 mld zł z innych środków społecznych (PZU, FRR), - na zaopatrzenie w wodę uspołecznionych jednostek gospodarczych rolnictwa — 2 mld zł.</u>
<u xml:id="u-7.20" who="#FranciszekMaj">Nakłady na cele zbiorowego i zakładowego zaopatrzenia wsi w wodę wzrosną w przyszłym planie 5-letnim ponad dwukrotnie. Ponadto przewiduje się, że ludność rolnicza wydatkuje na cele indywidualnego zaopatrzenia w wodę w okresie najbliższego 5-lecia ok. 2,5 mld zł. Tak więc ogólne nakłady w latach 1966–1970 wyniosą około 6,5 mld zł.</u>
<u xml:id="u-7.21" who="#FranciszekMaj">Poważne zwiększenie zadań inwestycyjnych wymaga odpowiedniego rozwoju potencjału produkcyjnego specjalistycznych przedsiębiorstw. Wartość ich zdolności przerobowej wzrośnie z 1,2 mld zł w roku 1966 do ponad 2,2 mld zł w roku 1970. Potencjał produkcyjny podległych resortowi rolnictwa przedsiębiorstw zaopatrzenia rolnictwa w wodę wzrośnie z 490 mln zł w roku 1966 do 1,2 mld zł w roku 1970. Uzupełniony on zostanie przez intensywny rozwój branżowych zakładów drobnej wytwórczości. Nakłady na rozbudowę przedsiębiorstw zaopatrzenia rolnictwa w wodę zabezpieczone w planie resortu rolnictwa wyniosą w przyszłym 5-leciu ok. 400 mln zł. Przedsiębiorstwa wyposażone zostaną w nowoczesne i bardziej wydajne maszyny wiertnicze i budowlane oraz uzyskają nowoczesną bazę materiałowo-techniczną, a także odpowiednie środki transportowe. Rozbudowane zostaną biura projektowe.</u>
<u xml:id="u-7.22" who="#FranciszekMaj">Poza wzmożoną działalnością inwestycyjną, resort rolnictwa przystępuje do racjonalnego rozwiązania problemu utrzymania i eksploatacji istniejących i nowobudowanych urządzeń. Na mocy ustawy zabezpieczony zostanie odpowiedni nadzór prezydiów rad narodowych nad eksploatacją urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wódę przy zwiększonych nakładach na cele konserwacyjne. Odpowiednie usługi organizowane będą przez przedsiębiorstwa podległe Ministerstwu Rolnictwa, jak i za pośrednictwem spółdzielczości pracy i rzemiosła.</u>
<u xml:id="u-7.23" who="#FranciszekMaj">Realizacja ustawy o zaopatrzeniu rolnictwa i wsi w wodę wymagać będzie także rozwoju służb zaopatrzenia wsi w wodę w prezydiach rad narodowych, przede wszystkim prezydiach rad powiatowych. Resort rolnictwa dołoży starań, aby zapewnić tej służbie odpowiednie warunki rozwoju i sprawnego działania.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>