text_structure.xml 75.8 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#Sprawozdawca">Dnia 10 września 1982 r. Komisje: Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług oraz Prac Ustawodawczych obradujące pod przewodnictwem posła Jerzego Jóźwiaka (SD) rozpatrzyły:</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#Sprawozdawca">- sprawozdanie podkomisji o rządowym projekcie ustawy zmieniającej ustawę o wykonywaniu i organizacji rzemiosła.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#Sprawozdawca">W posiedzeniu udział wzięli przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług, Urzędu Rady Ministrów, Krajowej Rady Rzemiosła, Centralnego Związku Rzemiosła, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji o rządowym projekcie ustawy zmieniającej ustawę o wykonywaniu i organizacji rzemiosła przedstawił poseł Alojzy Bryl (SD).</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#AlojzyBryl">Prace nad projektem ustawy rozpoczęły się w kwietniu br. Powołana została podkomisja złożona z przedstawicieli Komisji: Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług oraz Prac Ustawodawczych, która podjęła prace przy uczestnictwie zarówno przedstawicieli rządu, jak i Centralnego Związku Rzemiosła i innych zainteresowanych instytucji, a także ekspertów. W toku tych prac wykorzystano szereg wniosków i uwag sformułowanych w związku z projektowaną nowelizacją. Zmiana ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła ma na celu zarówno lepsze zaspokajanie potrzeb ogólnospołecznych, jak też podniesienie rangi samorządu rzemieślniczego oraz dostosowanie organizacji rzemiosła do założeń reformy gospodarczej. W projektowanych przepisach zwraca się większą niż dotychczas uwagę na takie sprawy, jak współdziałanie organizacji rzemiosła z organami państwowymi oraz w większym stopniu uwzględnia się powiązanie rozważanej materii z prawem spółdzielczym.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#AlojzyBryl">Posłowie otrzymali przed posiedzeniem sprawozdanie podkomisji o projekcie rządowym. W tym miejscu wypada więc zwrócić uwagę na kilka nowych elementów, które nie zostały uwzględnione w tych materiałach.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#AlojzyBryl">Podkomisja proponuje skreślić pkt 4 ust. 1 art. 32 ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła wychodząc z założenia, że całość problematyki związanej z działalnością związków zawodowych stanowić będzie przedmiot regulacji nowej ustawy o związkach zawodowych. Z podobnym uzasadnieniem proponuje się skreślić art. 37 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. W art. 32 ust. 3 proponuje się dodać sformułowanie przewidujące prawo odwołania do Krajowej Rady Rzemiosła. Chodzi bowiem o zapewnienie, również w tych wypadkach, dwuinstancyjności postępowania. Niezbędne jest też wprowadzenie poprawek stylistycznych w art. 161 ust. 2 oraz 29 ust.1.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#AlojzyBryl">Przewodniczący obradom poseł Jerzy Jóźwiak (SD) zaproponował przystąpienie do dyskusji nad sprawozdaniem podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#MariaBudzanowska">Preambuła ustawy wskazuje na szereg elementów. Wydaje się, że ich uszeregowanie, hierarchizacja nie jest właściwa. Na początku zaakcentowane muszą być przede wszystkim sprawy związane z celami ogólnospołecznymi, a następnie dotyczące samorządności rzemiosła. Sądzę, że należy w preambule zrezygnować ze sformułowania „w celu podniesienia rangi zawodu rzemieślniczego”, ponieważ sugeruje ono niejako, że rzemiosło, a ściślej zawód rzemieślnika nie doczekały się dotychczas właściwej rangi społecznej. Proponuję więc następujący tekst preambuły: „W celu zwiększenia przez rzemiosło, jako trwałego elementu socjalistycznej gospodarki zaspokajania potrzeb społecznych poprzez lepsze wykorzystanie jego możliwości gospodarczych i zapewnienie rzemiosłu jednakowych z innymi jednostkami drobnej wytwórczości warunków działania i rozwoju, a także w celu wzmocnienia samodzielności i samorządności organizacji rzemieślniczych stanowi się, co następuje”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#EugeniuszCzuliński">W preambule powinny być także wyraźnie podkreślone funkcje kulturotwórcze rzemiosła. Jest to bowiem ta sfera działalności rzemiosła, która musi być w przyszłości należycie doceniana.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#OlgaRewińska">Zgadzam się z propozycją uporządkowania poszczególnych elementów preambuły. Sądzę jednak, że nie należy rezygnować w tekście preambuły ze sformułowania wskazującego na to, że jednym z ważnych celów ustawy jest zapewnienie odpowiedniej rangi i godności zawodu rzemieślniczego. Celowe wydaje się natomiast nieco inne ujęcie redakcyjne i wprowadzenie sformułowania mówiącego „o dalszym podnoszeniu rangi zawodu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#SzczepanStyranowski">W pełni zgadzam się z tą wypowiedzią. Problemy związane z podnoszeniem rangi zawodu rzemieślniczego nie mogą być pominięte w preambule, chodzi tu przecież o jeden z ważnych kierunków zmian zaproponowanych w projekcie. Musimy pamiętać o tym, że zapewnienie rzemiosłu odpowiedniej rangi stworzy w przyszłości warunki dla większego dopływu młodzieży.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#GenowefaRejman">Zgadzam się ze stanowiskiem, że w preambule powinno znaleźć się sformułowanie wskazujące na rangę i godność zawodu rzemieślniczego. Przyłączam się także do propozycji posła E. Czulińskiego. Rzemiosło istotnie ma do spełnienia ważne funkcje kulturotwórcze, o czym jednoznacznie świadczy działalność rzemiosła artystycznego. Jest niezmiernie ważne, by w przyszłości i ten rodzaj rzemiosła znalazł odpowiednie warunki rozwoju. W okresie odbudowy Zamku Królewskiego można było dostrzec, jak poważne trudności występują w niektórych specjalnościach rzemiosła artystycznego.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#GenowefaRejman">Sądzę, że proponowany projekt preambuły jest dobry i poza wskazanymi zmianami nie wymaga dalszej korekty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#EdwardWiśniewski">Sformułowanie preambuły mówiące o zapewnieniu rzemiosłu jednakowych z innymi jednostkami drobnej wytwórczości warunków działania i rozwoju nie jest najszczęśliwsze. Zasadniczo rzecz biorąc warunki te są już obecnie w obu wypadkach bardzo do siebie zbliżone. Różnice pojawiają się w niektórych wypadkach, wtedy np. gdy trzeba stworzyć pewne preferencje dla działalności spółdzielczości inwalidzkiej. Niewątpliwie większy już sens miałoby sformułowanie mówiące o zrównaniu warunków funkcjonowania rzemiosła z sytuacją jednostek gospodarki uspołecznionej. Najwłaściwsze jednak jest ujęcie wskazujące na potrzebę stworzenia rzemiosłu sprzyjających warunków rozwoju.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#ZdzisławJusis">Nie widzę praktycznych szans stworzenia jednakowych warunków pracy rzemiosłu i innym gałęziom drobnej wytwórczości. Nie jest np. możliwe, aby rzemiosło otrzymało takie przywileje, jak spółdzielczość inwalidzka. Generalnie, propozycja takiego zapisu wynika z obecnej sytuacji, zwłaszcza w sferze zaopatrzenia materiałowego. Wraz z jej poprawą stanie się on po prostu nieaktualny.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#ZdzisławJusis">Doradca wicepremiera: S. Szczepaniak: Mnie również razi ten zapis. Trudno mówić bowiem o jednakowych prawach wszystkich jednostek drobnej wytwórczości. Z drugiej strony chodziło o to, aby podkreślić sprzyjającą atmosferę dla rzemiosła. Sądzę, że lepszym sformułowaniem byłoby stwierdzenie, że chodzi o warunki równorzędne z innymi jednostkami.</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#ZdzisławJusis">Albin Mirończuk przedstawiciel Biura Prawnego Rady Ministrów: Chcę wyrazić pogląd, że przedstawiciele administracji państwowej powinni prezentować na tej sali jednakowe stanowisko i bronić rządowego projektu. Chciałbym podkreślić również, że w zapisie nie ma mowy o jednakowych warunkach działania, chodzi natomiast o jednakowe warunki rozwoju. Dyskutujemy o preambule projektu, która nie ma charakteru normy prawnej, lecz pewien walor interpretacyjny. Owe jednakowe warunki rozwoju, to stwarzanie określonych preferencji dla poszczególnych dziedzin drobnej wytwórczości i wyrównywanie ich szans.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#JerzyJóźwiak">Celowe wydaje się przedyskutowanie propozycji posła Czulińskiego dotyczącej kulturotwórczej funkcji rzemiosła. Chciałbym, aby wypowiedział się w tej sprawie przewodniczący Podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#AlojzyBryl">Przychylam się do propozycji innego ujęcia stylistycznego, zaproponowanego przez posłankę M. Budzanowską oraz do propozycji wpisania do preambuły kwestii dotyczącej zapewnienia rangi i godności zawodu rzemieślniczego. Wniosek posła Czulińskiego dyskutowany był w trakcie obrad podkomisji i w tej sprawie nie było jednolitych poglądów. Ze swej strony uważam, iż zapis o wykorzystaniu możliwości gospodarczych rzemiosła stosownie do potrzeb społecznych ujmuje również tę sferę jego działalności, która służy zaspokajaniu potrzeb kulturowych. Gdyby sprawę tę traktować w sposób specjalny należałoby również zastanowić się nad zapisem o funkcji rzemiosła w zakresie ochrony zdrowia, nauki itp.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#GenowefaRejman">Opowiadałabym się jednak za wniesieniem do preambuły, w sposób wyodrębniony, zapisu o roli kulturotwórczej rzemiosła. Chodzi o ogromny obszar rzemiosła artystycznego, spełniającego specyficzną funkcję.</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#GenowefaRejman">Poseł Eugeniusz Czuliński (SD) poparł ponownie swoją propozycję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#TadeuszHaładaj">Uznałbym jednak za właściwą argumentację przewodniczącego podkomisji. Ogólne sformułowanie o zaspokajaniu potrzeb społecznych jest wystarczające.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#TadeuszHaładaj">Poseł Jerzy Jóźwiak (SD) zaproponował powołanie zespołu redakcyjnego, po uprzednim rozstrzygnięciu przez głosowanie kwestii jednakowych lub równorzędnych warunków rozwoju rzemiosła i wprowadzenia poprawki dotyczącej jego kulturotwórczej funkcji. W głosowaniu posłowie przy jednym głosie „przeciw” przyjęli propozycję podkomisji pozostawienia sformułowania „zapewnienia rzemiosłu jednakowych z innymi jednostkami drobnej wytwórczości warunków rozwoju” oraz (przy trzech głosach sprzeciwu) niedopisywania do preambuły sformułowania podkreślającego kulturotwórczą funkcję rzemiosła.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#TadeuszHaładaj">Poseł Zygmunt Surowiec (ZSL) wystąpił z propozycją, aby poseł sprawozdawca w trakcie debaty plenarnej zaakcentował zarówno gospodarcze, jak i kulturotwórcze funkcje rzemiosła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#JerzyJóźwiak">Czy do art. 1 ust. 1 są uwagi - nie ma. Czy do art. 1 ust. 2 są uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#TadeuszHaładaj">W pkt. 9 proponuje się zapis upoważniający rzemiosła do działalności wydawniczej, poligraficznej z wyjątkiem małej poligrafii do celów reklamowych i handlowych.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#TadeuszHaładaj">Równocześnie w ust. 4 stwierdza się, że minister kultury i sztuki określi w drodze rozporządzenia zakres wykonywania w rzemiośle małej poligrafii dla tych celów. Oznacza to, że minister może zezwolić na coś, czego zabrania ustawa.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#TadeuszHaładaj">Przedstawiciel Biura Prawnego Kancelarii Sejmu Kazimierz Małecki wyjaśnia, że w świetle innych przepisów ustawy sprzeczność taka nie zachodzi.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#TadeuszHaładaj">Przedstawia on również propozycje Biura Prawnego Sejmu, aby do art. 1 dodać nowy ust. 3 w brzmieniu: „3. Ustawa nie dotyczy także, z wyjątkiem art. 6, 13 i 15 ust. 2 działalności objętej przepisami o zasadach prowadzenia na terytorium PRL działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne”. Chodzi o to, aby ustawa o rzemiośle korespondowała z uchwaloną w lipcu ustawą dotyczącą działalności firm polonijnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#AlojzyBryl">Na dzisiejszym posiedzeniu rozpatrywano wniosek ministra Nurowskiego, dotyczący tej kwestii. Chciałbym prosić ministra o przedstawienie tego wniosku Wysokim Komisjom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#MarcinNurowski">Zachodzi pilna konieczność określenia, które z przepisów ustawy o rzemiośle mają nadal zastosowanie do działalności osób zagranicznych. Ze względu na ochronę interesu społecznego oraz w celu ułatwienia organom administracji nadzoru nad działalnością osób zagranicznych konieczne jest zachowanie mocy obowiązującej następujących przepisów ustawy o rzemiośle (w odniesieniu do przedsiębiorstw zagranicznych):</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#MarcinNurowski">1) art. 6 - dotyczącego prawa organu administracji do odmowy wydania zezwolenia,</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#MarcinNurowski">2) art. 13 - dotyczącego obowiązku oznaczania zakładu i druków firmowych imieniem i nazwiskiem właściciela oraz wskazywania rodzaju prowadzonej działalności,</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#MarcinNurowski">3) art. 15 ust. 2 - dotyczącego obowiązku uzyskania zgody organu administracji na ustanowienie pełnomocnika (jako określonej imiennie osoby).</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#MarcinNurowski">W celu ujednolicenia zasad postępowania organów administracji terenowej i umożliwienia jej oddziaływania na powstanie i rozwój przedsiębiorstw zagranicznych zgodnie z potrzebami gospodarki narodowej, wskazane jest, aby wymienione artykuły ustawy o rzemiośle odnosiły się do wszystkich rodzajów działalności, jakie mogą być prowadzone przez osoby zagraniczne na podstawie ustawy z 6 lipca 1982 r. Dotyczyłyby one więc - oprócz rzemiosła - także działalności z dziedziny m.in. handlu, gastronomii, hotelarstwa, hodowli (np. brojlernie), uprawy, rekreacji.</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#MarcinNurowski">W związku z powyższym proponuje się dodanie w art. 1 nowelizowanej ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła ust. 4 w brzmieniu:</u>
          <u xml:id="u-17.6" who="#MarcinNurowski">„4. Ustawa nie dotyczy działalności gospodarczej zamierzonej lub prowadzonej przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne w zakresie drobnej wytwórczości, z wyjątkiem art. 6, 13 i 15 ust. 2, które mają odpowiednie zastosowanie bez względu na rodzaj działalności”.</u>
          <u xml:id="u-17.7" who="#MarcinNurowski">Brak tego rodzaju przepisu pozbawi organy administracji możliwości odmowy wydania zezwolenia i ukierunkowania rozwoju działalności przedsiębiorstw zagranicznych (w szczególności selektywnego doboru przedsiębiorców i ich pełnomocników) nawet w przypadku zdecydowanie negatywnej opinii organów odpowiedzialnych za ochronę interesów i bezpieczeństwa Państwa.</u>
          <u xml:id="u-17.8" who="#MarcinNurowski">Podobny problem występuje co do obowiązywania - w odniesieniu do przedsiębiorstw zagranicznych - przepisów ustawy z 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności jednostek gospodarki nieuspołecznionej.</u>
          <u xml:id="u-17.9" who="#MarcinNurowski">Zakładając, że przepisy art. 6, 13 i 15 ust. 2 ustawy rzemieślniczej - po jej znowelizowaniu - będą miały zastosowanie do wszelkiej działalności bez względu na jej rodzaj (a więc także do handlu, gastronomii, hotelarstwa) byłoby wskazane wprowadzenie w przepisach końcowych ustawy rzemieślniczej następującego postanowienia: „Przepisy ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nieuspołecznionej (Dz.U. Nr 27, poz. 158) nie mają zastosowania do działalności objętej przepisami o zasadach prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez osoby zagraniczne”. Przepis ten powinien wejść w życie z dniem ogłoszenia noweli do ustawy rzemieślniczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Czy pomiędzy propozycją zgłoszoną przez resort a treścią poprawki zaproponowanej przez Biuro Prawne występuje jakaś sprzeczność?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#MarcinNurowski">Sprzeczność taka nie występuje. Moje wystąpienie zmierzało jedynie do wyjaśnienia motywów, jakimi kierował się rząd proponując poprawkę do art. 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#MariaBudzanowska">Zbyt szybkie tempo prac legislacyjnych sprzyja popełnianiu błędów. Niedobrze się stało, że już po kilku tygodniach od uchwalenia ustawy o przedsiębiorstwach polonijnych musimy ją korygować w kolejnej ustawie.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#MariaBudzanowska">Propozycja stosowania ustawy o rzemiośle do przedsiębiorstw polonijnych może pozostawać w sprzeczności z przepisami kodeksu handlowego, który w dalszym ciągu pozostaje prawem obowiązującym i znajduje bezpośrednie zastosowanie do spółek polonijnych. Kto wyjaśniłby ewentualną sprzeczność pomiędzy stosowaniem do przedsiębiorstw polonijnych art. 13 ustawy o rzemiośle a odpowiednimi przepisami kodeksu handlowego?</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#MariaBudzanowska">Komisje przegłosowały art. 1 ustawy w brzmieniu proponowanym w sprawozdaniu podkomisji, z uwzględnieniem poprawki zgłoszonej przez Biuro Prawne Kancelarii Sejmu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Czy art. 2 w wersji przedstawionej przez podkomisję jest w wystarczającym stopniu zharmonizowany z ustawą o planowaniu gospodarczym?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#MarcinNurowski">Art. 2 ustawy o wykonywaniu i organizacji rzemiosła stanowi niejako uszczegółowienie przepisów ustawy o planowaniu gospodarczym. Umożliwia on organizacjom rzemieślniczym szacunkowe określanie wielkości produkcji i usług. Samorząd rzemieślniczy ma charakter dualistyczny: cechowy i spółdzielczy. Art. 2 stanowi właśnie próbę pogodzenia tego dualizmu. Pomiędzy stylizacją art. 2 a rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o planowaniu gospodarczym nie występują sprzeczności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#AlojzyBryl">Wprowadzenie w art. 2 szacunkowego ujmowania działalności gospodarczej w planach społeczno-gospodarczych rzemiosła podyktowane było właśnie dążeniem do wyeliminowania ewentualnych sprzeczności z ustawą o planowaniu gospodarczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Teza sformułowana przez ministra Nurowskiego jakoby art. 2 stanowił uszczegółowienie ustawy o planowaniu jest błędna. Art. 2 sformułowany jest niejednoznacznie. Nie wiadomo przede wszystkim, czy ujęcie szacunkowe działalności gospodarczej dotyczy organów sporządzających plan, czy samych organizacji rzemieślniczych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#MarcinNurowski">Jest niemożliwe i niecelowe określanie w planach gospodarczych rzemiosła bezwzględnej wielkości produkcji i usług. Dlatego też sięgnięto do ujęcia szacunkowego, które następuje w kilku płaszczyznach. Szacunku dokonuje zarówno rzemiosło, jak i organy administracji państwowej, GUS i inne instytucje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Plac społeczno-gospodarczy jest dokumentem państwowym, z którego wynikają określone zadania. Sformułowanie artykułu 2 nie pozwala natomiast na jednoznaczną ocenę, czy ustalenia szacunkowe planisty zobowiązują rzemiosło, czy też odwrotnie, szacunek dokonany przez organizacje rzemieślnicze ma znaczenie wiążące dla planisty. Art. 2 powinien zapewniać współdziałanie samorządowych organizacji rzemieślniczych z planistą państwowym w sferze planowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#GenowefaRejman">Poruszyliśmy bardzo trudne i skomplikowane zagadnienie, do jakich należy metodologia planowania gospodarczego. Nie uda się nam zapewne rozstrzygnięcie tego problemu w stosunku do rzemiosła. Zapis art. 2 w wersji przedstawionej przez podkomisję wydaje się wystarczający. Szacunkowe określenie działalności gospodarczej przez rzemiosło stanowiłoby wystarczającą podstawę do dalszych prac planistycznych. Sformułowanie art. 2 pozwala na bezkolizyjne nawiązanie do ogólnych postanowień ustawy o planowaniu gospodarczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#MariaBudzanowska">W art. 2 należałoby skreślić słowo „szacunkowo” pozostawiając ogólne stwierdzenie: „organizacje rzemieślnicze samodzielnie opracowują plany działalności ujmowane w planach społeczno-gospodarczych”.</u>
          <u xml:id="u-28.1" who="#MariaBudzanowska">Należy przypomnieć, że ustawa o planowaniu gospodarczym przyjęła koncepcję planowania oddolnego. Cała drobna wytwórczość, w tym i rzemiosło, podlegają planowaniu terenowemu i dopiero po zsumowaniu ujmowane są w planie centralnym. Jeżeli więc podkreślamy w ustawie o rzemiośle zasadę samorządności rzemiosła, to nie powinniśmy pozostawiać wrażenia, iż zadania dla rzemiosła ustalane są centralnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#KazimierzModzelewski">Trudno byłoby narzucić rzemiosłu planowanie w wielkościach bezwzględnych w sytuacji, w której nie jesteśmy w stanie zapewnić mu odpowiedniej ilości surowców i materiałów. Słuszne więc wydaje się pozostawienie art. 2 w wersji przedstawionej przez podkomisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Spór dotyczy nie meritum zagadnienia, lecz sposobu jego ujęcia. Proponuję następujące ujęcie art. 2: „Organizacje rzemieślnicze samodzielnie opracowują plany społeczno-gospodarcze stosownie do postanowień ustawy o planowaniu gospodarczym”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#AlojzyBryl">Podkomisja przemyślała dostatecznie art. 2 wychodząc z założenia, że ostateczny jego zapis nie pozostaje w sprzeczności z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o planowaniu gospodarczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#TadeuszKałasa">Art. 2 całkowicie zmienia obecnie obowiązującą ustawę. W aktualnie obowiązującym tekście ustawy przepis poświęcony planowaniu gospodarczemu w rzemiośle zabezpiecza jednocześnie środki do realizacji zadań. Jak będzie to wyglądało w znowelizowanej ustawie?</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#TadeuszKałasa">W wyniku głosowania Komisje odrzuciły poprawki zaproponowane przez poseł Marię Budzanowską oraz przez posła Zdzisława Czeszejko-Sochackiego. Większością głosów przyjęto art. 2 w wersji przedstawionej przez podkomisję bez żadnych zmian.</u>
          <u xml:id="u-32.2" who="#TadeuszKałasa">Poseł Maria Budzanowska (SD) przedstawiła uzgodniony tekst preambuły do ustawy: „W celu zwiększenia przez rzemiosło będące trwałym elementem socjalistycznej gospodarki, zaspokajania potrzeb społecznych, poprzez lepsze wykorzystanie jego możliwości gospodarczych i zapewnienie rzemiosłu jednolitych z innymi jednostkami drobnej wytwórczości warunków działania i rozwoju, a także w celu wzmocnienia samodzielności i samorządności organizacji rzemieślniczych oraz dalszego wzrostu rangi i godności zawodu rzemieślniczego stanowi się co następuje”.</u>
          <u xml:id="u-32.3" who="#TadeuszKałasa">Komisję w wyniku głosowania zaakceptowały tekst preambuły z zaproponowaną w nim zmianą wyrazu „jednakowych” na „jednolitych”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#TadeuszHaładaj">Jak należy rozumieć w kontekście art. 3 pojęcie osoby prawnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#AlojzyBryl">Podkomisja zajmowała się tym problemem dochodząc do wniosku, że chodzi tu głównie o spółki działające na terenie kraju.</u>
          <u xml:id="u-34.1" who="#AlojzyBryl">W wyniku głosowania Komisje przyjęły art. 3 i 4 bez zmian, w wersji zaproponowanej przez podkomisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#KazimierzRokoszewski">W ust. 4 art. 5 dopuszcza się wydanie zezwolenia na wykonywanie rzemiosła przy jednoczesnym udzieleniu zgody na zatrudnienie większej niż wymieniona w ust. 3 liczby osób. Nieokreślone jednak wyraźnej granicy zatrudnienia. Aby uniknąć wątpliwości należałoby dodać, że liczba wszystkich zatrudnionych przez rzemieślnika pracowników nie może przekraczać 50 osób.</u>
          <u xml:id="u-35.1" who="#KazimierzRokoszewski">Przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego dr Wacław Iwaszkiewicz: Liczba zakładów rzemieślniczych zatrudniających więcej niż 8 osób stanowi niewielki odsetek. Jedynie w dziale rzemiosła specjalizującego się w wytwarzaniu pasz i utylizacji odpadów przeważają zakłady rzemieślnicze z większą zatrudnionych.</u>
          <u xml:id="u-35.2" who="#KazimierzRokoszewski">Na całym świecie istnieje tendencja do uruchamiania zakładów rzemieślniczych zatrudniających zaledwie kilka osób. Dyskutując nad treścią art. 5 projektu powinniśmy więc mieć na uwadze zarówno dotychczasową praktykę, jak i występujące tendencje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#MarcinNurowski">Popieram przedłożoną wersję art. 5. Zawiera ona sformułowania zapewniające niezbędną w określonych sytuacjach elastyczność postępowania. Muszą być stworzone w konkretnych wypadkach i dla konkretnych celów mechanizmy prawne, umożliwiające rzemiosłu wykonanie niezbędnych z gospodarczego punktu widzenia zadań. Osobiście znam wypadek, kiedy naczelnik miasta Ciechanowa zwrócił się do rzemieślnika z zamówieniem wykonania określonych prac budowlanych. Realizacja tych prac niezbędnych z punktu widzenia miasta, wymagała zatrudnienia większej ilości ludzi. Zezwolenie na to zostało wydane. Podobne sytuacje mogą się zdarzać, trzeba wszak mieć na uwadze, że nie chodzi tu o jakąś powszechną praktykę, ale raczej o wypadki odosobnione. Trzeba także pamiętać o tym, że skuteczną zaporę upowszechniania się praktyk tego rodzaju stwarza system podatkowy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#TadeuszHaładaj">Nie zgadzam się z tą argumentacją. Musimy przecież odróżnić umowę-zlecenia zawieraną przez rzemieślnika z podwykonawcami, od stałego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej przy zatrudnieniu większej ilości osób. Sądzę, że nie ma potrzeby, by liczba stale zatrudnionych w zakładzie rzemieślniczym przekraczała proponowaną przez posła Rokoszewskiego wielkość 50 osób. Wyraźne określenie w ustawie maksymalnej wielkości zatrudnienia w zakładzie rzemieślniczym skutecznie zabezpieczać będzie przed dowolnością decyzji organów administracyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#KazimierzRokoszewski">Podtrzymuję swoją propozycję. Dotychczasowa praktyka wyraźnie wskazuje na to, że nie ma potrzeby przekraczania przez zakład rzemieślniczy wielkości 50 pracowników. Określenie górnej granicy zatrudnienia bezpośrednio w ustawie jest więc niezbędna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#KazimierzModzelewski">Nasze środowisko wnioskowało o podwyższenie granicy maksymalnej zatrudnienia w zakładzie rzemieślniczym (bez potrzeby uzyskania dodatkowego zezwolenia - do 15 osób). Nie zajmowaliśmy natomiast stanowiska w sprawie dopuszczalnej liczby zatrudnionych na podstawie specjalnego zezwolenia organów administracji państwowej. Sprawa istotnie jest kontrowersyjna. Z jednej strony, szereg argumentów przemawia za sformułowaniem elastycznym (zwłaszcza, jeśli chodzi o niektóre rodzaje działalności rzemieślniczej), z drugiej zaś można mieć pewne zastrzeżenia, co do tego, czy ustawa powinna pozostawiać całkowitą dowolność organowi administracji państwowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#MariaBudzanowska">Można w pełni zrozumieć intencje posła Rokoszewskiego. Wiąże się ona z obawami, że niektóre przedsiębiorstwa rzemieślnicze mogą, w wyniku wydanych przez organ państwowy zezwoleń na zatrudnienie większej liczby pracowników, przekształci się w przedsiębiorstwa kapitalistyczne. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że uprawnienie do wydawania tego rodzaju zezwoleń przyznane jest organowi administracji państwowej. Organ ten z natury rzeczy jest więc odpowiedzialny za określoną politykę państwa w tej dziedzinie. Organ ten podlega ponadto kontroli również ze strony odpowiedniej rady narodowej. Na tym tle wydaje się, że obawy posła Rokoszewskiego nie są uzasadnione. W konkretnych wypadkach potrzebna jest przecież elastyczność, którą zapewnić mogą jedynie odpowiednio szerokie kompetencje organów administracji państwowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Na tle dyskutowanego problemu znaczenie rozstrzygające musi mieć argument, że ustawa nacjonalizacyjna nie straciła przecież swojej mocy prawnej. Ustawa ta wyznacza górne granice zatrudnienia, które muszą być brane pod uwagę w ramach działalności rzemieślniczej. Decyzje organu administracyjnego zezwalające na zatrudnienie powyżej granicy ustalonej w ustawie nacjonalizacyjnej muszą być uznane za niezgodne z prawem. Wydaje się zatem, że proponowana w sprawozdaniu podkomisji treść art. 5 sformułowana jest poprawnie i nie wymaga dalszych zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#TadeuszGraczyk">Opowiadam się za utrzymaniem zapisu art. 5 w przedstawionej wersji. Dotychczasowy zapis ustawy z 1972 r. również nie zajmował w rozważanej tu sprawie jednoznacznego stanowiska. Warto przy okazji podkreślić, że nie było w praktyce odstępstw od zasad określonych w ustawie nacjonalizacyjnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#TadeuszHaładaj">Kontakty klienta z rzemieślnikiem opierają się na zaufaniu do konkretnej osoby, do jej umiejętności. Ten aspekt funkcjonowania rzemiosła musi być z natury rzeczy zachowany również w przyszłości. O tym, jak będą wyglądały stosunki na linii klient - zakład rzemieślniczy w niemałym stopniu decydować będzie wielkość zatrudnienia w zakładzie rzemieślniczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#GenowefaRejman">Pakt, iż w projektowanej ustawie nie powołujemy się bezpośrednio na przepisy nacjonalizacyjne nie oznacza, że przepisy te straciły moc obowiązującą. Jeśli zgodzić się z takim stanowiskiem, to trzeba zarazem uznać, że ustawa o rzemiośle nie musi określać górnej granicy zatrudnienia w zakładzie rzemieślniczym, powtarzając w tym zakresie sformułowania ustawy nacjonalizacyjnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#KazimierzMałecki">Nie istnieje potrzeba powoływania się w ustawie o rzemiośle na ustawę nacjonalizacyjną. Przepisy nacjonalizacyjne mają moc obowiązującą i każdy organ administracyjny musi je respektować.</u>
          <u xml:id="u-45.1" who="#KazimierzMałecki">Poseł Jerzy Jóźwiak (SD) poddał pod głosowanie poprawkę Kazimierza Rokoszewskiego do art. 5 projektu. Za poprawką padły 4 głosy. Art. 5 projektu przyjęty został większością głosów, w wersji proponowanej w sprawozdaniu podkomisji, przy 4 głosach przeciwko.</u>
          <u xml:id="u-45.2" who="#KazimierzMałecki">Komisje przyjęły w głosowaniu art. 6, art. 9 ust. 2, art. 13 ust. 1 w wersji proponowanej w sprawozdaniu podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#TadeuszHaładaj">Art. 15 ust. 2 przewiduje możliwość udzielania przez prowadzącego zakład rzemieślniczy pełnomocnictwa do wykonywania rzemiosła przez inną osobę. Co oznacza ten przepis, czy należy go rozumieć jako dopuszczalność swoistej cesji uprawnień?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#KazimierzModzelewski">Celem takiego rozwiązania jest zapewnienie ciągłości pracy zakładu rzemieślniczego w okresie wystąpienia przejściowej przeszkody, uniemożliwiającej rzemieślnikowi wykonywanie pracy, np. choroby.</u>
          <u xml:id="u-47.1" who="#KazimierzModzelewski">Przedstawiciel Biura Prawnego Kancelarii Sejmu - Kazimierz Małecki: Ust. 2 art. 15 znalazł się w tekście sprawozdania Podkomisji przypadkowo. Przepis ten bowiem nie jest objęty nowelizacją.</u>
          <u xml:id="u-47.2" who="#KazimierzModzelewski">Komisje przyjęły w głosowaniu ust. 1 i 3 art. 15 w wersji proponowanej przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-47.3" who="#KazimierzModzelewski">Komisje przyjęły w głosowaniu art. 16 oraz art. 16 ust. 1 w wersji proponowanej przez podkomisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#TadeuszHaładaj">Art. 17 ust. 5 przewiduje możliwość cofnięcia uprawnień do prowadzenia zakładu rzemieślniczego, z powodu zaległości w składkach cechowych. Czy w dotychczasowych przepisach przewidywano również tego rodzaju możliwość?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#GenowefaRejman">Art. 17 ust. 1 stanowiący, że osoba skazana za przestępstwo gospodarcze może być pozbawiona uprawnień do prowadzenia działalności rzemieślniczej sformułowany jest nieprecyzyjnie. Należy odróżnić dwie sytuacje: przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem działalności rzemieślniczej oraz przestępstwo popełnione niezależnie od tej działalności. W tym drugim przypadku mogłoby np. chodzić o przestępstwa nieumyślne, popełnione w gospodarce uspołecznionej. Nie wydaje się słuszne, by skazania za tego rodzaju czyny stwarzały przeszkodę do wykonywania rzemiosła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#JerzyJóźwiak">Intencją projektu było ograniczenie cofania zezwolenia do osób skazanych za przestępstwa gospodarcze. Przestępstwem takim jest np. zakup kradzionych materiałów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#GenowefaRejman">Rzemieślnik nie może dokonać przestępstwa gospodarczego w rozumieniu kodeksu karnego. Pojęcie to dotyczy bowiem wyłącznie gospodarki uspołecznionej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#MariaBudzanowska">Podzielam te obiekcje. Przestępstwo gospodarcze w sensie obecnych sformułowań prawnych popełnione może zostać przez osobę fizyczną w stosunku do jednostki gospodarki uspołecznionej. Rzemieślnik natomiast może swoim działaniem wyrządzić szkodę gospodarce. Sądzę, że intencją rządu było cofanie zezwoleń osobom powodującym takie szkody. Zapis w tej sprawie wymagałby jednak ściślejszego sformułowania. Proponuję, aby wnieść poprawkę mniej więcej następującej treści: „Została skazana za przestępstwo, z którego wynikła szkoda dla gospodarki narodowej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Poprawka taka powinna dotyczyć również przyjętego już przez nas art. 6, mówiącego o wydawaniu zezwoleń na działania rzemieślnicze. Sądzę, że intencją ustawy miało być zawężenie odmowy wydawania zezwoleń oraz ich cofania do określonego rodzaju przestępstw. Zgadzam się z poglądem, iż sankcja taka powinna być stosowana wobec rzemieślników działających na szkodę gospodarki. Podzielam jednak pogląd, że nie chodzi tu o przestępstwo gospodarcze w kodeksowym znaczeniu. Proponuję więc, aby przepis sformułować precyzyjnie, określając iż dotyczy on osób skazanych za zabór mienia lub inne działanie na jego szkodę. Odpowiednią zmianę należałoby również wnieść do art. 6. Nie możemy posługiwać się w ustawie rozumieniem potocznym sformułowania „przestępstwo gospodarcze”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#GenowefaRejman">Podzielam propozycje posła Czeszejko-Sochackiego.</u>
          <u xml:id="u-54.1" who="#GenowefaRejman">Przedstawiciel Biura Prawnego URM Albin Mirończuk: Pragnę zwrócić uwagę, że w rozdziale 30 kodeksu karnego noszącym tytuł: przestępstwa gospodarcze, wymienia się m.in. w art. 219 ukrycie niedoboru, w art. 222 - gromadzenie towarów w celu odsprzedaży z zyskiem, a także oszukiwanie nabywcy itp. Są to więc przestępstwa dokonywane nie tylko przez pracowników jednostek gospodarki uspołecznionej.</u>
          <u xml:id="u-54.2" who="#GenowefaRejman">Wiceminister handlu wewnętrznego, drobnej wytwórczości i usług Marcin Nurowski: Poseł Czeszejko-Sochacki oddał właściwie intencje projektodawcy. Mieliśmy często do czynienia z przypadkami pozbawienia rzemieślników zezwoleń w wyniku przestępstw niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Np. zły układ stosunków rodzinnych, przynoszący skazanie rzemieślnika np. za pobicie żony, mógł wywoływać w konsekwencji pozbawienie go uprawnień do wykonywania zawodu. Muszę się przyznać, że nie potrafię od ręki sformułować stylizacji prawnej w tej kwestii. Podzielam jednak zgłoszone tu przez posłów uwagi.</u>
          <u xml:id="u-54.3" who="#GenowefaRejman">Poseł Zdzisław Czeszejko-Sochacki (PZPR) zaproponował następujące sformułowanie do art. 6 i 17: „za przestępstwa zaboru mienia, spekulację lub inne przeciwko mieniu”. Poprawkę przyjęto.</u>
          <u xml:id="u-54.4" who="#GenowefaRejman">Komisje przegłosowały zaproponowane poprawki przy jednym głosie wstrzymującym się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#JerzyJóźwiak">Czy do pkt 4 art. 17 są inne uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#KazimierzModzelewski">Pkt 4 był zaproponowany przez organizacje rzemieślnicze, które nie miały do tej pory możliwości cofania zezwoleń za niepłacenie składek cechowych. W każdej organizacji społecznej powinna obowiązywać tego typu dyscyplina. Zgadzam się jednak z tezą, że skoro należenie do cechu jest koniecznym warunkiem wykonywania rzemiosła, występuje tu pewna sprzeczność.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#JerzyJóźwiak">Istnieje jednak jeszcze druga kwestia - opłaty składek za ubezpieczenia społeczne, gdzie również w praktyce sytuacja nie jest najlepsza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#TadeuszHaładaj">Uważam że, sprawa dyscypliny składek w organizacjach rzemieślniczych jest ich wewnętrznym problemem. Sankcja istnieje w tym sensie, iż nie mogą prowadzić działalności rzemieślniczej osoby nie należące do cechu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#WacławIwaszkiewicz">Pragnę podkreślić, że przymus przynależności do cechu obowiązuje dopiero od roku 1948. Przed wojną przymus taki nie był stosowany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#JerzyJóźwiak">Proponuję nie dokonywać zmian. Wprowadzamy niejako dodatkowo sankcje dla niepłacących składek. Proponuję przegłosować art. 17 w całości.</u>
          <u xml:id="u-60.1" who="#JerzyJóźwiak">Komisja przyjęła art. 17 z poprawkami jednogłośnie.</u>
          <u xml:id="u-60.2" who="#JerzyJóźwiak">Przechodzimy do art. 18.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Nie widzę potrzeby uzupełnienia znowelizowanej ustawy o ten punkt. Zapis w pkt 5 art. 17 w tej sprawie nie został uchylony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#KazimierzMałecki">W poprzednim zapisie niewykonywanie rzemiosła przez okres dłuższy niż 6 miesięcy stanowiło podstawę do wydania przez organ administracji państwowej decyzji o cofnięciu prawa do jego wykonywania. W nowym zapisie prawo to wygasa ex lege.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Musimy jednak zdecydować się czy w treści art. 17 pozostaje pkt 5, czy też się go uchyla. Uważam, że bezpieczniejsze byłoby zachowanie formuły cofnięcia uprawnienia, a nie jego wygaśnięcia z mocy prawa. Mogą być przecież ważne przyczyny, dla których rzemieślnik nie mógł prowadzić działalności. Mówi się zresztą o tym w sformułowaniu art. 18. Kto będzie je badał, skoro uprawnienie wygaśnie z mocy prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#AlojzyBryl">Proponuję by zachować pkt 5 art. 17 w poprzednim brzmieniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#GenowefaRejman">Jeżeli ustawa mówi o ważnych powodach podjęcia określonej decyzji, to decyzja taka powinna być zawsze poprzedzona postępowaniem dowodowym. Nieznana jest prawna konstrukcja wygaśnięcia decyzji ex lege ze względu na ważne powody.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#AlinaMichalska">Nastąpiło pewne nieporozumienie. W dotychczasowej wersji art. 17 ust. 2 pkt 5 miał charakter negatywny. Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności rzemieślniczej wiązało się zawsze z ujemną oceną rzemieślnika. Przy nowelizacji ustawy chciano uniknąć takiego domniemania. Z tych też powodów przeniesiono dotychczasowy pkt 5 do art. 18 stanowiąc, iż niewykonywanie rzemiosła przez okres dłuższy niż 6 miesięcy bez ważnych powodów oznacza wygaśnięcie uprawnienia do prowadzenia rzemiosła z mocy prawa. Takie rozwiązanie nie przesądza oceny samego rzemieślnika. Jest również oczywiste, że organ administracji państwowej jest zobowiązany do przeprowadzenia postępowania, wyjaśniającego powody, które doprowadziły do zaniechania działalności rzemieślniczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">Ostatecznie proponuję zachować treść ust. 2 art. 17 oraz dodać do tego ustępu pkt 6 w brzmieniu dotychczasowego pkt 5. Jednocześnie proponuję odrzucić poprawkę do art. 18.</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#ZdzisławCzeszejkoSochacki">W wyniku głosowania Komisje przyjęły art. 17 w wersji podkomisji dodając do ust. 2 pkt 6 w brzmieniu dotychczasowego pkt 5, oraz odrzuciły poprawkę podkomisji do art. 18. Komisje przyjęły bez zmian art. 19, 20, 21 i 22 w wersji przedstawionej przez podkomisje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#MariaBudzanowska">W art. 24 ust. 4 określono kompetencje ministra handlu wewnętrznego i usług w zakresie określania zasad rejestracji, tworzenia, łączenia i likwidacji cechów. Spośród tych zadań tylko rejestracja należy do tradycyjnych uprawnień państwa. Pozostałe powinny pozostawać w gestii samorządu rzemieślniczego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#GenowefaRejman">Popieram wniosek zgłoszony przez poseł M. Budzanowską.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#MarcinNurowski">W dotychczasowej dyskusji bezsporne było, że decyzje o tworzeniu cechów, ich profilu i sieci będzie podejmował organ administracji państwowej. Wynika to między innymi stąd, że cechy w ujęciu ustawy wykonują szereg zadań zleconych im przez państwo. Pozbawienie organów administracji terenowej wpływu na tworzenie i rozmieszczenie cechów byłoby poważnym ograniczeniem uprawnień państwa. Z tego też względu podtrzymuję w imieniu resortu wersję art. 24 ust. 4 w brzmieniu przedłożonym przez podkomisję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#KazimierzModzelewski">Organizacje rzemieślnicze stoją na stanowisku, że zasady tworzenia, łączenia i likwidacji cechów powinien określać Centralny Związek Rzemiosła. Trzeba podkreślić, że cechy mają być organizacjami samorządnymi. Nie byłoby więc słuszne, aby o utworzeniu czy likwidacji takiej organizacji decydował organ administracji państwowej nie wprowadzony we wszystkie tajniki rzemiosła. W dotychczasowej praktyce zdarzały się zresztą bardzo często przypadki niewłaściwego kształtowania struktury cechów przez organy państwowe. Łączono kilka branż w jednym cechu, co nie było korzystne dla żadnej z nich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#SzczepanStyranowski">Popieram wniosek poseł M. Budzanowskiej. Wprowadzenie reformy gospodarczej wymaga odwagi, nowego podejścia do wielu problemów. W innej płaszczyźnie niż dotychczas muszą być rozważane sprawy samorządności w organizacjach rzemieślniczych. Zapewniona musi być większa swoboda i niezależność tych organizacji. Powinno to znaleźć wyraz w sformułowaniu art. 24 ust. 4, w którym należy zaznaczyć, że zasady rejestracji, tworzenia, łączenia i likwidacji cechów ustala Centralny Związek Rzemiosła w porozumieniu z ministrem handlu wewnętrznego, a nie jak w tekście proponowanym - minister w porozumieniu z Centralnym Związkiem Rzemiosła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#AlojzyBryl">Stanowisko podkomisji znalazło wyraz w przedłożonym tekście ust. 4 art. 24. W toku dyskusji przyjęto jednocześnie, że zasady tworzenia, łączenia i likwidacji cechów powinny być przez ministra handlu wewnętrznego i usług przedstawione w Sejmie, zanim wejdą w życie. Przedstawiciel rządu zgodził się z tym stanowiskiem, przyjmując nasz wniosek jako pewnego rodzaju zobowiązanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#MariaBudzanowska">Istotą organizacji samorządowych jest decydowanie o własnych strukturach organizacyjnych. Jeżeli nie chcemy, by preambuła ustawy akcentująca zasady samodzielności rzemiosła pozostała pustym hasłem, to musimy się zdecydować na rozwiązania konkretne, zapewniające Centralnemu Związkowi Rzemiosła prawo decyzji o wewnętrznych zasadach organizacji. Trzeba pamiętać o tym, że Związek ten jako instytucja o ogólnokrajowym charakterze ponosić będzie odpowiedzialność za podejmowane decyzje wobec organów państwowych. W konsekwencji proponuję, by w art. 24 ust. 1 ministrowi handlu wewnętrznego i usług przyznać uprawnienia do określania zasad rejestracji cechów (z tym wiążą się bowiem skutki w postaci nabywania przez cechy osobowości prawnej), natomiast sprawy dotyczące zasad tworzenia, łączenia i likwidacji cechów pozostawić w gestii Centralnego Związku Rzemiosła. Upoważnienie Centralnego Związku Rzemiosła do decydowania o tych sprawach powinno się więc znaleźć w art. 37 ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#MarcinNurowski">Nie mogę zgodzić się z tym stanowiskiem. Dotychczas nikt nie kwestionował zasady przymusu przynależności do cechu, a skoro tak, to władze administracyjne nie mogą być pozbawione wpływa na decyzje o organizacji cechów. Trzeba też zaznaczyć, że przyjęcie propozycji poseł M. Budzanowskiej podważałoby w pewien sposób spójność rozwiązań prawnych, zwłaszcza jeśli odwołamy się do rozwiązań przyjętych w prawie spółdzielczym. Istnieje, jak wiadomo pełna dobrowolność członkostwa spółdzielni, nie oznacza to jednak, że władze administracyjne nie mają wpływu na funkcjonowanie organizacji spółdzielczych. Tymczasem w świetle propozycji poseł M. Budzanowskiej należałoby utrzymać przymus przynależności do cechu przy jednoczesnym pozbawieniu organów administracji państwowej wpływu na sprawy tworzenia czy likwidacji cechu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#GenowefaRejman">Organ administracji państwowej decyduje, czy dana osoba może wykonywać zawód rzemieślnika. Zezwolenie na prowadzenie działalności rzemieślniczej przybiera formę aktu administracyjnego. W ten sposób m.in. administracja wywiera istotny wpływ na funkcjonowanie rzemiosła. Zupełnie innym problemem jest struktura wewnętrzna organizacji rzemieślniczych. Musimy pamiętać i tym, że organizacje cechowe mają za sobą długie tradycje. Nie wydaje się słuszne, wyprowadzanie z zasady obowiązku należenia do cechu rozwiązań pozbawiających organizacje rzemieślnicze ważnych uprawnień samorządowych. Jeśli poważnie myślimy o rozszerzeniu samorządu rzemieślniczego to musimy zgodzić się na rozwiązania, które w istotny sposób zmniejszą wpływ administracji państwowej na sprawy dotyczące wewnętrznej struktury organizacji rzemieślniczych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#EugeniuszCzuliński">W pełni popieram stanowisko poseł M. Budzanowskiej. W ramach nowych regulacji prawnych należy stworzyć taką strukturę organizacji rzemiosła, z którą władza będzie współpracować, a nie narzucać jednostronnie swoje decyzje. Nadmierne ingerencje administracji odbijają się ujemnie na działalności cechów. Jakże często zdarza się, że „plecy” decydują o zezwoleniach na prowadzenie działalności rzemieślniczej. Jeżeli chcemy „samorządności od dołu”, to niech to będzie rzeczywista, a nie pozorna samorządność.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#TadeuszStykier">Na tle dyskutowanych tu kwestii pominięty został jeden bardzo istotny aspekt, ten mianowicie, że cech jest swoistym związkiem zawodowym rzemieślników. Jeżeli zgodzimy się z takim zapatrywaniem, to nie możemy przyjąć rozwiązań, które pozbawią organizacje rzemieślnicze zasadniczych cech stanowiących o samorządności. Ustawa z 1972 r. o wykonywaniu rzemiosła została środowiskom rzemieślniczym narzucona, a przecież wraz z tą ustawą przyjęto zasadę powoływania cechów przez organy państwowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#JerzyJóźwiak">Rozumiem, że chodzi tu o pewne przejęzyczenie. Ustawa z 1972 r. została uchwalona przez centralny organ władzy państwowej, jakim jest Sejm.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#MariaBudzanowska">Nad treścią ust. 4 art. 24 nie możemy dyskutować bez związku z ustępem 1, który powiada wyraźnie, że cech jest samorządną, społeczno-zawodową organizacją rzemiosła. Na tle tego przepisu sprawy związane z tworzeniem, łączeniem, czy likwidacją cechów nie mogą podlegać bezpośredniej ingerencji administracji państwowej. Trzeba też przypomnieć, że nowa ustawa o adwokaturze, przyjmująca zasadę samorządności, pozostawia decyzje dotyczące wewnętrznych struktur adwokatury organom samorządu adwokackiego.</u>
          <u xml:id="u-80.1" who="#MariaBudzanowska">Spójność systemu prawnego wymaga, by analogiczne rozwiązania przyjęte zostały w odniesieniu do rzemiosła.</u>
          <u xml:id="u-80.2" who="#MariaBudzanowska">Jako poseł terenowy mam pełną orientację co do tego, jak wielką rolę przy organizacji cechów odgrywały w poszczególnych województwach względy ambicjonalne, jakże często dochodziło do tworzenia czy rozczłonkowywania istniejących cechów bez istotnych względów merytorycznych. Administracja państwowa ma zapewniony wielostronny wpływ na funkcjonowanie rzemiosła. Nie wydaje się więc celowe utrzymywanie w przyszłości uprawnień administracji, także w sprawach związanych z wewnętrzną strukturą organizacji rzemieślniczych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#MarcinNurowski">Odnoszę wrażenie, że dyskusja toczy się wokół różnych problemów i wynika z pewnego nieporozumienia. W swoim wystąpieniu podkreślałem, że chodzi o wpływ administracji państwowej na strukturę „cechów” a nie „cechu”. Państwo nie chce dysponować uprawnieniami w zakresie np. kształtowania zarządu poszczególnych cechów czy ich wewnętrznej organizacji. Uprawnienia z ust. 4 art. 24 dotyczą sieci cechów w układach branżowych, współpracujących z organami administracji państwowej. Organ administracji państwowej współdziałający z organizacjami rzemieślniczymi musi mieć przecież zapewniony wpływ na określanie zasad tworzenia cechów, ich łączenia i likwidacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#JerzyJóźwiak">Pozostawienie w gestii ministra handlu wewnętrznego i usług wyłącznie spraw rejestracji cechów i przeniesienie pozostałych uprawnień art. 24 ust. 4 do kompetencji Centralnego Związku Rzemiosła może wywoływać pewne komplikacje formalne, o których też trzeba pamiętać dyskutując nad tymi problemami.</u>
          <u xml:id="u-82.1" who="#JerzyJóźwiak">Komisje przegłosowały art. 24 ust. 4 w wersji zaproponowanej przez poseł M. Budzanowską przy 7 głosach przeciwko i jednym wstrzymującym się.</u>
          <u xml:id="u-82.2" who="#JerzyJóźwiak">Proponuję przegłosowanie art. 23 i 25 z poprawką w pkt. 5.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#TadeuszOrlof">Potrzebne jest uzupełnienie zadań cechu o obowiązek dbałości o należytą lokalizację tych rodzajów usług i rzemiosła, które na danym terenie są najbardziej potrzebne. Proponuję odpowiedni zapis w art. 25.</u>
          <u xml:id="u-83.1" who="#TadeuszOrlof">Przedstawiciel PTE Wacław Iwaszkiewicz: Poseł T. Orlof ma rację chodzi przede wszystkim o właściwe współdziałanie z władzami administracyjnymi i możliwość wywierania na nie określonego nacisku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#ZdzisławJusis">Dlaczego mamy rozpatrywać tylko kwestie lokalizacji. Cechy powinny dbać przede wszystkim o rozwój produkcji najbardziej potrzebnej na danym terenie, a także o rozwój usług.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#JerzyJóźwiak">Te zadania cechów zostały zapisane w innych ustępach art. 25. Sądzę, że posłowi Orlofowi chodziło właśnie o kwestię prawidłowej lokalizacji zakładów rzemieślniczych. Proponuję następujący zapis: „dbanie o należytą lokalizację zakładów rzemieślniczych, które na danym terenie są najbardziej potrzebne”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#OlgaRewińska">Wydaje mi się bardziej właściwa propozycja posła Jusisa, aby uzupełnić zapis o sprawę dbałości o należyty rozwój zakładów. Umożliwi to w efekcie ich prawidłową, z punktu widzenia interesu społecznego, strukturę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#JerzyJóźwiak">Są to dwie różne sprawy. Proszę przewodniczącego podkomisji o sformułowanie zapisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#AlojzyBryl">O ile dobrze zrozumiałem, chodzi o element przestrzenny. Bardziej odpowiadałoby mi sformułowanie „rozmieszczenie zakładów”. Proponuję więc uzupełnienie art. 26 o pkt. 12 (obecny pkt 12 uzyskiwałby nr 13) o treści: „dbałość o należyte rozmieszczenie zakładów rzemieślniczych, które na danym terenie są szczególnie potrzebne”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#ZdzisławJusis">Kwestia samego rozmieszczenia nie załatwia sprawy. Nawet uzyskanie właściwej lokalizacji nie gwarantuje doboru rzemieślników o określonej specjalizacji. Proponuję, aby wprowadzić sformułowanie „rozwój i rozmieszczenie”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#BożenaMaciejewska">Dotychczasowy pkt 12 zobowiązuje cechy do wykonywania innych zadań określonych w statucie. Czy jest celowe w ogóle wpisywanie tej poprawki? Jeżeli tak, to jednak należy akcentować sprawy rozwoju.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#JerzyJóźwiak">Poseł Orlof zgłosił konkretną poprawkę, której intencją - jak rozumiałem - była sprawa rozmieszczenia przestrzennego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#SzczepanStyranowski">Mnie się wydawało, że chodzi tu przede wszystkim o likwidację deficytu usług rzemieślniczych na wsi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#JerzyJóźwiak">W takim razie proszę posła Orlof a o powtórzenie tego wniosku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#TadeuszOrlof">Mamy całe obszary w miastach, osiedlach i na wsi „pustyni rzemieślniczych”. Wiąże się to przecież z kwestią właściwego doboru zakładów, a także ich lokalizacji, gdzie są niezbędne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#ZdzisławJusis">A więc jest to również problem rozwoju określonych dziedzin w rzemiośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#JerzyJóźwiak">Proponuję, aby poseł Bryl ponownie przedstawił propozycje redakcyjną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#AlojzyBryl">Treść byłaby następująca: „dbanie o należyty rozwój i rozmieszczenie zakładów rzemieślniczych, które na danym terenie są szczególnie potrzebne”.</u>
          <u xml:id="u-97.1" who="#AlojzyBryl">Komisja przyjęła poprawkę jednogłośnie.</u>
          <u xml:id="u-97.2" who="#AlojzyBryl">Nie zgłoszono uwag również do art. 23 ust. 3, do art. 27 ust. 3, do art. 28 ust. 3, do art. 30 i art. 31.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#MarcinNurowski">W art. 32 jest mowa o tym, że izby rzemieślnicze współdziałają z właściwymi związkami zawodowymi. Jak już stwierdziliśmy, wyłączamy z tej ustawy kwestie związków zawodowych, które mają być uregulowane odrębną ustawą. Proponuję skreślić ten punkt, zwłaszcza że mówi się tu o współdziałaniu ze związkami zawodowymi w liczbie mnogiej, podczas gdy dotąd kwestia ta nie jest rozstrzygnięta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#MariaBudzanowska">Przepis mówi o funkcji cechu, a nie związku. Wiadomo zaś, że bez względu na kształt ustawy o związkach zawodowych współdziałanie będzie miało miejsce. Proponuję więc zapis ten zostawić.</u>
          <u xml:id="u-99.1" who="#MariaBudzanowska">Przedstawiciel Biura Prawnego URM Albin Mirończuk: Zwracam uwagę, że również w art. 25 mówi się o współdziałaniu cechów z właściwymi związkami zawodowymi w organizowaniu działalności socjalnej i kulturalno-oświatowej. W pkt. 9 natomiast organizowanie działalności socjalnej, kulturalnej i oświatowej traktuje się jako obowiązek cechu. Współdziałanie ze związkami zawodowymi nie zwalnia więc z tego obowiązku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#AlojzyBryl">Na posiedzeniu podkomisji ustaliliśmy że sprawy związków zawodowych wyłączone będą z tej ustawy. Proponuję więc skreślić odpowiednie punkty w art. 25, a także w art. 37 pkt 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#MariaBudzanowska">W konsekwencji zmian dokonanych w art. 24 ust. 4 należałoby do art. 37 ust. 1 dodać pkt 5-a o następującej treści: „Określanie zasad tworzenia, łączenia i likwidacji cechów”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#JerzyJóźwiak">Stosownie do wcześniej poczynionych ustaleń należy skreślić z art. 37 ust. 1 pkt 9 dotyczący współdziałania Centralnego Związku Rzemiosła z właściwymi związkami zawodowymi w organizowaniu działalności społeczno-wychowawczej, socjalnej, kulturalnej i oświatowej.</u>
          <u xml:id="u-102.1" who="#JerzyJóźwiak">W imieniu Biura Prawnego Kancelarii Sejmu Kazimierz Małecki zgłosił propozycję zniesienia uprawnień Centralnego Związku Rzemiosła do zawieszania w czynnościach członków zarządu spółdzielni rzemieślniczych (art. 37 ust. 4) oraz możliwości przekazywania izbom rzemieślniczym prawa zawieszania i odwoływania członków zarządu spółdzielni rzemieślniczych (art. 37 ust. 6).</u>
          <u xml:id="u-102.2" who="#JerzyJóźwiak">Zmiany te mają na celu dostosowanie przepisów ustawy do przyjętej niedawno ustawy o spółdzielczości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#MariaBudzanowska">Jeżeli Centralny Związek Rzemiosła posiada uprawnienia lustracyjne wobec spółdzielni rzemieślniczych to, aby pozostać w zgodzie z ustawą o spółdzielczości należałoby wprowadzić zakaz przekazywania tych uprawnień izbom rzemieślniczym. Podobnie zresztą jak Centralny Związek Spółdzielczości nie może przekazywać uprawnień lustracyjnych wojewódzkim związkom spółdzielczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#KazimierzMałecki">Skoro Centralny Związek Rzemiosła pełni w stosunku do spółdzielni rzemieślniczej funkcje Centralnego Związku Spółdzielczego, to jego uprawnienia powinny się mieścić w granicach przewidzianych w ustawie o spółdzielniach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#KazimierzModzelewski">Samorząd rzemieślniczy stoi na stanowisku, iż w ustawie o rzemiośle należy inaczej potraktować spółdzielnie rzemieślnicze aniżeli wynikałoby to z ustawy o spółdzielniach. Spółdzielnie rzemieślnicze wykazują znaczne odrębności w stosunku do tradycyjnej spółdzielni. Wystarczy choćby wspomnieć, że prezes takiej spółdzielni prowadzi zarazem działalność gospodarczą i jest osobiście zainteresowany osiąganymi przez spółdzielnię wynikami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#MariaBudzanowska">Musimy na wstępie wyjaśnić podstawowy problem: czy chcemy zunifikować spółdzielnie rzemieślniczą i traktować je identycznie, jak pozostałe spółdzielnie, czy też uznajemy ich specyfikę i odpowiednie przepisy w ustawie o rzemiośle traktujemy jako lex specialis w stosunku do ustawy o spółdzielniach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#MarcinNurowski">Komisje przyjęły wcześniej art. 29, który otwiera możliwość odmiennego traktowania spółdzielni rzemieślniczych od pozostałych spółdzielni.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#GenowefaRejman">Ustawa o spółdzielczości nie uregulowała w sposób wyczerpujący wszystkich zagadnień dotyczących wyspecjalizowanych typów spółdzielni. Spółdzielnie rzemieślniczą możemy uznać za spółdzielnię wyspecjalizowaną, która nie podlega unifikacji, a więc konieczne jest uregulowanie jej funkcjonowania przepisania szczególnymi w stosunku do ustawy o spółdzielniach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#EdwardWiśniewski">Uprawnienia Centralnego Związku Rzemiosła, zwłaszcza zaś uprawnienia władcze w stosunku do spółdzielni rzemieślniczych należy uznać za zbyt daleko idące.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#AlojzyBryl">W ramach podkomisji problem odrębności spółdzielni rzemieślniczych był szeroko dyskutowany. Uznano, iż ze względu na specyfikę rzemiosła konieczne jest uregulowanie sytuacji tej spółdzielni przepisami szczególnymi w stosunku do ustawy o spółdzielniach. Wnoszę o utrzymanie wniosku podkomisji w niezmienionej wersji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#JerzyJóźwiak">W artykule 29 przyjęliśmy zasadę, że ustawa o spółdzielniach znajduje zastosowanie w stosunku do spółdzielni rzemieślniczych o tyle tylko, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. Należy przypomnieć, że Biuro Prawne Kancelarii Sejmu zgłosiło jedynie wątpliwość wobec sformułowań art. 37, ust. 4 i 6 i że nie był to wniosek formalny. W tej sytuacji możemy przegłosować całość art. 37 w wersji przygotowanej przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-111.1" who="#JerzyJóźwiak">W wyniku głosowania Komisje przyjęły art. 37 w wersji podkomisji, dodając w ust. 1 pkt 5a zgodnie z propozycją poseł Marii Budzanowskiej oraz określając w tym ustępie pkt 9. Komisje przyjęły art. 38 bez zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#JerzyGraczyk">Art. 39 w wersji podkomisji pozostaje w sprzeczności z art. 241 prawa spółdzielczego. Należy przypomnieć, że prawo spółdzielcze wyklucza możliwość przekazywania kompetencji Naczelnej Rady Spółdzielczej i centralnych związków spółdzielczych organom niższego stopnia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#GenowefaRejman">Nie ma potrzeby zachowywania ścisłej zgodności między prawem spółdzielczym i obecnie przygotowywaną ustawą. Żadne względy formalne nie przemawiają przeciwko cedowaniu przez Centralny Związek Rzemiosła jego kompetencji na izby rzemieślnicze.</u>
          <u xml:id="u-113.1" who="#GenowefaRejman">Wicedyrektor Biura Prawnego URM - Albin Mirończuk: W ramach samorządu rzemieślniczego mamy do czynienia z dwoma pionami - spółdzielczym i pozaspółdzielczym. Izby rzemieślnicze są organem właściwym wyłącznie dla samorządu rzemieślniczego. Trudno w tej sytuacji doszukać się kolizji pomiędzy przepisami prawa spółdzielczego oraz przygotowywanej obecnie ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#OlgaRewińska">Zadania wynikające z funkcji Centralnego Związku Rzemiosła jako centralnego związku spółdzielni wobec spółdzielni rzemieślniczych nie mogą być cedowane na organy niższego stopnia. Wniosek ten należy traktować jako wniosek formalny o skreślenie ust. 2 w art. 39.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#KazimierzModzelewski">Spośród wszystkich uprawnień Centralnego Związku Rzemiosła występującego jako centralny Związek Spółdzielczy wobec spółdzielni rzemieślniczych istotne znaczenie mają tutaj wyłącznie uprawnienia lustracyjne. W chwili obecnej uprawnienia te należą do izb rzemieślniczych i praktyka ta okazała się bardzo korzystna dla rzemiosła. Centralny Związek Rzemiosła nie ma wręcz możliwości lustrowania rozproszonych na terenie całego kraju spółdzielni rzemieślniczych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#JadwigaBiernat">Wnoszę wniosek formalny o przegłosowanie art. 39 w wersji przygotowanej przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-116.1" who="#JadwigaBiernat">Komisje przyjęły większością głosów art. 39 w wersji podkomisji. Za wnioskiem, zgłoszonym przez poseł Olgę Rewińską, głosowała jedna osoba.</u>
          <u xml:id="u-116.2" who="#JadwigaBiernat">Komisje przyjęły bez zmian art. 40 i 41.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#JerzyGraczyk">Art. 42 ust. 1 w brzmieniu przygotowanym przez podkomisję pozostaje w sprzeczności z dotychczas obowiązującą praktyką, zgodnie z którą o zasadach gospodarki finansowej jednostek gospodarki uspołecznionej, do których należą również spółdzielnie rzemieślnicze, decydują organy administracji państwowej. W minionym okresie spółdzielczość rzemieślnicza była traktowana mniej korzystnie niż inne spółdzielnie. Spółdzielnie te dążyły do zrównania ich uprawnień w tej dziedzinie z innymi spółdzielniami w kraju. W tej sytuacji wnoszę o skreślenie w ust. 1 art. 42 słów „spółdzielnie rzemieślnicze” i pozostawienie kwestii określania zasad gospodarki finansowej tych spółdzielni przepisom prawa spółdzielczego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#KazimierzModzelewski">Zasady funkcjonowania spółdzielni rzemieślniczych istotnie się różnią od zasad obowiązujących w spółdzielniach typowych. Sytuacja finansowa spółdzielni rzemieślniczej zależy w istotnym stopniu od dobrowolnego opodatkowania członków spółdzielni uchwałą Walnego Zgromadzenia. Zasady gospodarki finansowej powinny być określane przez Centralny Związek Rzemiosła, nie zaś przez organy administracji państwowej. Stanowi to jeden z ważnych elementów samorządności organizacji rzemieślniczych.</u>
          <u xml:id="u-118.1" who="#KazimierzModzelewski">Komisje przegłosowały art. 42 ust. 1 i 2 w wersji proponowanej przez podkomisję, przy jednym głosie wstrzymującym się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#AlojzyBryl">W ostatniej fazie prac podkomisji przedstawiciele rzemiosła zgłosili nowy postulat, w sprawie treści art. 43. Postulat ten nie został już przedyskutowany przez podkomisję, w związku z czym proponuję rozważyć go w toku obecnej dyskusji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#KazimierzModzelewski">Przyjęta w sprawozdaniu wersja art. 43 sugeruje, że minister handlu wewnętrznego i usług uzyskuje uprawnienia nadzorcze we wszystkich sprawach regulowanych niniejszą ustawą. Takie rozwiązanie byłoby sprzeczne z zasadniczą koncepcją projektowanych rozwiązań, które mają na celu zwiększenie samorządności organizacji rzemieślniczych. Organizacje rzemieślnicze podlegają kontroli Najwyższej Izby Kontroli, przedstawiają także sprawozdanie ze swojej działalności komisji sejmowej. Zapis zawarty w obecnej wersji art. 43 jest zbyt szeroki i powinien być ograniczony jedynie do spraw związanych z wykonywaniem rzemiosła, regulowanych w ustawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#MarcinNurowski">Rozwiązanie proponowane w art. 43 nie ma na celu wprowadzenia nadzoru ministra handlu wewnętrznego i usług nad działalnością samorządnych organizacji rzemieślniczych. Nadzór taki nie był zresztą przewidywany przez przepisy dotychczasowe. Rozumiem, że stanowisko zaprezentowane przez przedstawiciela Krajowej Rady Rzemiosła wynika nie tyle z przesłanek merytorycznych, ale raczej z obawy o niewłaściwą recepcją tego przepisu w opinii środowiska. Sądzę jednak, że formuła zawarta w art. 43 jest poprawna, ponieważ pozwala uniknąć szeregu wątpliwości związanych z kwestiami, które nie dotyczą bezpośrednio wykonywania rzemiosła i są rozproszone w różnych częściach ustawy. Chciałbym wyraźnie podkreślić, że nadzór ministra wymaga podstawy merytorycznej w konkretnych przepisach prawa materialnego. Art. 42 podstawy takiej nie stwarza. Nie może być więc interpretowany jako instrument zapewniający administracji nieskrępowaną ingerencję w sprawy funkcjonowania rzemiosła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#SzczepanStyranowski">Popieram stanowisko przedstawiciela Krajowej Rady Rzemiosła. Art. 43 proponowany w sprawozdaniu Podkomisji sformułowany jest zbyt mało precyzyjnie i stwarza możliwości ingerencji ministra w wiele spraw niezwiązanych bezpośrednio z wykonywaniem rzemiosła. Proponuję więc zgodnie z intencjami przedstawicieli organizacji rzemieślniczych sformułować art. 43 następująco: „Naczelnym organem administracji państwowej w sprawach związanych z wykonywaniem rzemiosła, uregulowanych niniejszą ustawą jest minister handlu wewnętrznego i usług”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#MariaBudzanowska">Proponuję następujący tekst art. 43: „Naczelnym organem administracji państwowej w sprawach uprawnień terenowych organów administracji państwowej oraz zasad wykonywania rzemiosła uregulowanych niniejszą ustawą jest minister handlu wewnętrznego i usług”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#AlbinMirończuk">Kompetencje ministra - jako naczelnego organu administracji państwowej - związane z funkcjonowaniem organizacji samorządowych spotykane są w różnych aktach normatywnych. W przypadku rzemiosła sprawa jest o tyle jednoznaczna, że minister handlu wewnętrznego i usług nie dysponuje uprawnieniami nadzorczymi w zakresie działalności samorządowych organizacji rzemieślniczych. Pewne, konkretne uprawnienia należące do ministra muszą wynikać z przepisów prawa materialnego. Art. 43 nawiązuje jedynie do rozwiązań zawartych w innych częściach ustawy.</u>
          <u xml:id="u-124.1" who="#AlbinMirończuk">Komisje w głosowaniu przyjęły art. 43 w wersji zaproponowanej przez posła Szczepana Styranowskiego. Za propozycją poseł Marii Budzanowskiej padło 8 głosów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#JerzyJóźwiak">Czy są uwagi do art. 44? Nie ma. Czy są uwagi do art. 53? Nie ma.</u>
          <u xml:id="u-125.1" who="#JerzyJóźwiak">Przedstawiciel Biura Prawnego Kancelarii Sejmu - Kazimierz Małecki: Biuro Prawne proponuje zastąpienie nazwy „ustawa o spółdzielniach i ich związkach” na nazwę „przepisy - prawa spółdzielczego” w całej ustawie.</u>
          <u xml:id="u-125.2" who="#JerzyJóźwiak">Rozumiem, że jest to poprawna techniczna i wprowadzi ją Biuro Prawne Sejmu w odpowiednich miejscach. Pozostaje do omówienia art. 2. Czy są jakieś uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#MarcinNurowski">Mam uwagę do art. 4 należałoby zapisać, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983, z wyłączeniem artykułów związanych z działalnością spółek polonijnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#JerzyJóźwiak">Jest to oczywiste, Biuro Prawne Sejmu sformułuje odpowiedni zapis. Ponieważ zakończyliśmy dyskusję, poddaję pod głosowanie cały projekt ustawy.</u>
          <u xml:id="u-127.1" who="#JerzyJóźwiak">Komisje przyjęły projekt ustawy z wniesionymi w toku dyskusji zmianami i poprawkami.</u>
          <u xml:id="u-127.2" who="#JerzyJóźwiak">Na sprawozdawcę projektu ustawy wybrano posła Alojzego Bryla (SD).</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>