text_structure.xml
26.3 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Otwieram posiedzenie Komisji. Witam wszystkich obecnych. Na dzisiejszym posiedzeniu Komisji powinniśmy zakończyć nasze prace nad projektem ustawy. Powinniśmy omówić kwestie, które były przedmiotem dyskusji na poprzednim posiedzeniu. Sądzę, że od razu możemy przejść do podejmowania decyzji. Na poprzednim posiedzeniu Komisja nie przyjęła zmian zaproponowanych do art. 21. Pojawiły się wątpliwości, które miały przede wszystkim wymiar humanitarny. Przedstawiono nową propozycję zapisu tego artykułu. Została ona przesłana do Komisji w piśmie podpisanym przez szefa Wojskowych Służb Informacyjnych gen. Marka Dukaczewskiego. W piśmie zaproponowano, żeby do art. 21 dodać ust. 2 w brzmieniu: „Wobec kobiet w widocznej ciąży, osób w wieku do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie można stosować wyłącznie chwyty obezwładniające”. Dotychczasowe ustępy od 2 do 10 otrzymałyby odpowiednio numerację od 3 do 11. W tak utworzonym nowym ust. 4 początek zdania poprzedzający wyraz „zatrzymanej” powinien otrzymać brzmienie: „Kajdanki można stosować wobec osoby w wieku powyżej 17 lat...”. Czy ktoś z państwa ma uwagi do tej propozycji? Nie widzę zgłoszeń. Uznaję, że wobec braku zastrzeżeń Komisja przyjęła zmiany do art. 21 oraz cały artykuł. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany do art. 37. Przedstawiciele Biura Legislacyjnego zaproponowali nadanie temu artykułowi nowego brzmienia. Zgodnie z tą propozycją art. 37 powinien otrzymać brzmienie: „1. Minister obrony narodowej może zezwalać żołnierzom WSI i pracownikom zatrudnionym w WSI oraz ich byłym żołnierzom i pracownikom, po ustaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy w WSI, a także osobom udzielającym im pomocy w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, na udzielanie informacji niejawnej określonej osobie lub jednostce organizacyjnej. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć udzielenia informacji o: 1) osobie, jeżeli zostały uzyskane w wyniku wykonywania przez WSI albo inne organy, służby lub instytucje państwowe czynności operacyjno-rozpoznawczych; 2) szczegółowych formach, metodach wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz o stosowanych środkach w związku z ich wykonywaniem; 3) osobie udzielającej pomocy WSI, o której mowa w art. 35 ust. 1. 3. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się w przypadku żądania prokuratora albo sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym o czyn zabroniony, stanowiący przestępstwo określone w art. (...) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. nr 88 poz. 553 i nr 128 poz. 840 z 1999 r., nr 64 poz. 729 i nr 83 poz. 931 z 2000 r., nr 48 poz. 548, nr 93 poz. 1027 i nr 116 poz. 1216 oraz z 2001 r. nr 98 poz. 1071) albo żądania rzecznika interesu publicznego w celu przeprowadzenia postępowania lustracyjnego lub w celu realizacji zadań rzecznika interesu publicznego albo żądania uprawnionego organu przeprowadzającego postępowanie sprawdzające na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych. 4. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się również w przypadku żądania prokuratora lub sądu, uzasadnionego podejrzeniem popełnieniem przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#PosełBogdanLewandowski">5. W razie odmowy zwolnienia żołnierza WSI, pracownika zatrudnionego w WSI lub osoby udzielającej im pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej, albo odmowy zezwolenia na udostępnienie dokumentów lub materiałów objętych tajemnicą państwową, pomimo żądania podmiotu, określonego w ust. 3, minister obrony narodowej przedstawia żądane dokumenty i materiały oraz swoje stanowisko, zawierające wyjaśnienia okoliczności sprawy, pierwszemu prezesowi Sądu Najwyższego. 6. Minister obrony narodowej zwalnia od obowiązku zachowania tajemnicy lub udostępnia dokumenty i materiały objęte tajemnicą w przypadku, gdy pierwszy prezes Sądu Najwyższego stwierdzi, że: 1) uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne dla wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania karnego; 2) uwzględnienie żądania rzecznika interesu publicznego jest konieczne dla wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania prowadzonego przez rzecznika interesu publicznego lub realizacji pozostałych zadań, o których mowa w ust. 3; 3) uwzględnienie żądania uprawnionego organu jest konieczne dla wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania prowadzonego przez organ, o którym mowa w ust. 3”. Proszę przedstawicieli Biura Legislacyjnego o ustosunkowanie się do tej propozycji, a zwłaszcza do luki w ust. 3 oraz zakresu zakazu, który nie będzie miał zastosowania.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Korzystając z pozwolenia pana przewodniczącego, chciałbym odnieść się do przedstawionej propozycji. Wzięła się ona stąd, że naszym zdaniem w przedłożeniu rządowym zapisano wadliwe odwołanie do art. 105 par. 1 Kodeksu karnego. W przepisach przedłożenia rządowego, które zostały przyjęte przez Komisję, mówiło się o przestępstwie określonym w art. 105 par. 1. Przedstawię państwu treść tego artykułu. Art. 105 par. 1 ma brzmienie: „Przepisów art. 101–103 nie stosuje się do zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i przestępstw wojennych”. Jest to przepis wyłączający pewne przestępstwa. Nie jest to przepis materialny. Uważamy, że takie odwołanie jest wadliwe. Jeśli w przepisie tym chodziło merytorycznie o to, że w zakresie przedmiotowym ust. 3 mają znaleźć się przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwa wojenne określone w rozdziale 16 Kodeksu karnego, to trzeba je w tym przepisie wymienić i odwołać się do nich w sposób prawidłowy. Być może autorowi tego przepisu chodziło o coś innego. Jeśli tak, to należałoby ten przepis odpowiednio zmodyfikować. Z tym przepisem wiąże się także kwestia merytoryczna, chociaż ma ona także charakter formalny. Dlaczego w tym przepisie odwołano się jedynie do takich przestępstw? Nie ma tu innych ważnych przestępstw, np. przestępstw przeciwko Rzeczypospolitej, w tym zamach na prezydenta, o czym mówi art. 134. Takie postępowanie nie będzie podlegało tym przepisom w przypadku, gdy trzeba będzie uzyskać informację niejawną, która pozostawać będzie w dyspozycji Wojskowych Służb Informacyjnych. Nieumieszczenie odwołania do tego przepisu spowoduje, że prokurator lub sąd nie będzie mógł uzyskać takich informacji. Wydaje się, że ciężar gatunkowy tego typu przestępstw jest na tyle duży, że powinny one zostać wymienione w tym przepisie. Jednak jest to kwestia o charakterze merytorycznym. W dotychczasowym brzmieniu art. 37 osoby wymienione w ust. 3 zostały zgubione w kolejnych ustępach, które określają procedurę. Mówią one o tym, co dzieje się w sytuacji, gdy sąd, prokurator lub rzecznik interesu publicznego zażąda zwolnienia z zachowania tajemnicy państwowej. Nie określono dalszego trybu, gdyż osoby te nie pojawiają się w obecnym brzmieniu ust. 5 i 6, chociaż pojawiają się wcześniej. Istnieje tu jakaś niekonsekwencja, a nawet sprzeczność pomiędzy treścią ust. 3, 5 i 6. Wydaje się, że intencją wnioskodawców było nie tylko określenie pewnych sytuacji, ale także trybu określającego, co będzie się działo dalej w danej sytuacji. W tej chwili mamy normę niekompletną. Napisano o sytuacji dotyczącej tylko prokuratora i sądu. Inne sytuacje w ogóle nie zostały określone. Uważam, że jest to niedopuszczalne z punktu widzenia budowy przepisów. Właśnie dlatego przedstawiamy propozycję uzupełnienia tego przepisu w taki sposób, jak przedstawił go poseł Bogdan Lewandowski. Do ust. 5 i 6 wprowadzone zostają zmiany redakcyjne, dzięki którym konsekwencją przepisu materialnego będzie określenie, co dalej się dzieje w przypadku odmowy zwolnienia z tajemnicy na żądanie wyżej wymienionych organów.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Rozumieliśmy, że tak będzie wyglądać logiczna całość. Dodatkowo do art. 37 wprowadziliśmy zmiany o mniejszym znaczeniu. Uważamy, że w przepisach dotyczących procedury zwalniania z tajemnicy bardziej prawidłowe będzie posługiwanie się przesłanką, która dotyczy konieczności wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania. Mówię w tej chwili o ust. 6. W pkt. 1 jest mowa o postępowaniu karnym, a w następnych punktach o innych postępowaniach. Uważamy, że prawidłowość postępowania jest czynnikiem, który może być zaskarżany. Należało znaleźć sformułowanie adekwatne zarówno do procedury karnej, jak i cywilnej. Dlatego zaproponowaliśmy, żeby w ust. 6 zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy następowało, jeśli uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne do wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania karnego. W pkt. 2 odpowiednio mówi się o uwzględnieniu żądania rzecznika interesu publicznego, jeśli jest konieczne do wyjaśnienia wszystkich aspektów toczącego się postępowania prowadzonego przez rzecznika. Od razu wyjaśnię, że w pkt 2 przenieśliśmy odpowiedni przepis z przedłożenia rządu, w którym była mowa także o realizacji pozostałych zadań, o których jest mowa w ust. 3. Zapis ten wydawał się nam wątpliwy. Uznaliśmy jednak merytoryczną potrzebę zachowania tego przepisu. W związku z tym pozostawiliśmy ten fragment w dotychczasowym brzmieniu. W ust. 3 jest mowa o wszystkich podmiotach oraz o tym, czym się zajmują. Przepis obejmuje zarówno stronę przedmiotową, jak i podmiotową. W ten sposób stworzyliśmy naturalną całość logiczną, co powoduje, że kolejne przepisy są konsekwentne. Do tej pory takiej konsekwencji nie było. Wydaje się nam, że w dotychczasowym ust. 1 istnieje luka logiczna. Przepis nie jest zgodny z zasadami techniki prawodawczej. W przepisie pojawiają się jedynie osoby i instytucje. Natomiast w art. 5 ust. 2 mówi się także o organach. W związku z tym sugerujemy, żeby do tego przepisu wprowadzić pojęcie bardziej ogólne, które mówi o jednostce organizacyjnej. Sądzę, że należałoby podyskutować o tym, czy każda instytucja i każdy organ jest jednostką organizacyjną. Wydaje się, że taki zapis ma rację bytu, jeśli to pojęcie ma być merytorycznie bardzo szerokie. Jeśli uważają to państwo za celowe, to chciałbym po kolei omówić treść kolejnych przepisów. Uważaliśmy, że w ust. 2 mieliśmy do czynienia z tautologią. Uwaga ta dotyczy zwłaszcza pkt 2. Do tej pory pkt 2 mówił o szczegółowych formach, metodach i sposobach. Uważamy, że formy i metody to sposoby. W tej sytuacji w tym przepisie mieliśmy zbyt dużo wyrazów. Możemy mówić o sposobach albo o formach i metodach. Zaproponowaliśmy, żeby przepis mówił o formach i metodach. W dalszej części przepisu mówi się o siłach i środkach. Uważamy, że siły i środki to pojęcie wojskowe, które nie jest stosowane w normalnym języku. W związku z tym uznaliśmy, że w tym przepisie wystarczy powiedzieć o środkach. Takie są najważniejsze zmiany. Poza tym zmiany dotyczą drobiazgów. Jeśli chcieliby państwo, żebym tę propozycję bardziej szczegółowo uzasadnił lub wyjaśnił jakieś wątpliwości, jestem do państwa dyspozycji. Przepraszam, że propozycja ta pojawiła się dopiero teraz. W trakcie analizy tego przepisu okazało się, że mamy tu do czynienia z wieloma różnymi problemami. Potrzebowaliśmy czasu, żeby je wyjaśnić.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy przedstawiciele rządu chcieliby wypowiedzieć się w sprawie tej propozycji?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieObronyNarodowejArturBusz">Artykuł ten został zapisany w sposób precyzyjny i identyczny, jak w ustawie o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Biuro Legislacyjne zgłosiło w tej chwili uwagi o charakterze legislacyjnym. Chcę poinformować, że otrzymaliśmy je dosłownie przed chwilą. Istotne jest to, że nowa propozycja w odmienny sposób reguluje kwestie, które były wzorem dla Wojskowych Służb Informacyjnych, przy przygotowywaniu projektu ustawy. Nie takie były intencje tego artykułu. Chcielibyśmy, żeby omówione w nim zasady były identyczne w przypadku wszystkich trzech służb specjalnych. Dwie służby mają już uchwalone ustawy dotyczące ich działalności. Chcielibyśmy, żeby takie samo rozwiązanie znalazło się w tej ustawie. Sądzę, że jeśli uregulujemy te sprawy w odmienny sposób, to będziemy mieli do czynienia z brakiem logiki prawniczej.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy w tej sprawie chciałby wypowiedzieć się prof. Stanisław Hoc?</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#EkspertKomisjiStanisławHoc">Podzielam stanowisko mojego przedmówcy. Myślę, że rozwiązania zawarte w obu ustawach powinny być jednolite. Propozycja Biura Legislacyjnego powoduje, że w ustawie o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz w Agencji Wywiadu znajdzie się inne rozwiązanie niż w ustawie o Wojskowych Służbach Informacyjnych. Wszystkie instytucje są służbami specjalnymi, więc powstaje pytanie, o co tutaj chodzi? Korzystając z okazji, chciałbym zadać pytanie. Już kiedyś była mowa o tym, że Biuro Legislacyjne Kancelarii Sejmu powinno prowadzić jednolitą politykę legislacyjną w ustawach dotyczących podobnych lub identycznych materii.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Jeśli istnieje możliwość znalezienia lepszego uregulowania niż to, które obowiązuje, należy to uczynić, patrząc na ten problem z punktu widzenia konstytucji i systemu prawa. Do takich sytuacji może dojść na skutek różnych okoliczności. W tej chwili sprawa należy do decyzji posłów. Komisja może zdecydować się na zachowanie jednolitych rozwiązań i utrzymanie gorszego zapisu. Posłowie mogą także doprowadzić ten przepis do zgodności z przepisami konstytucji oraz z systemem prawa. Dowiedliśmy, że art. 37 zawiera luki, gdyż nie ma korelacji pomiędzy kolejnymi ustępami. Jest to podstawowy błąd. Popełniono także merytoryczny błąd, który dotyczy odwołań. Poprzez dość odległą interpretację trzeba będzie dowieść, czego ten przepis dotyczy. Nie mamy takiej pewności na podstawie zaproponowanego odwołania do art. 105 par. 1 Kodeksu karnego. Art. 105 par. 1 mówi o wyłączeniach. W związku z tym zapytam - o jakie przestępstwa tu chodzi? Przypomnę, że art. 105 par. 1 ma brzmienie: „Przepisów art. 101–103 nie stosuje się do zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i przestępstw wojennych”. O jakie przestępstwa tu chodzi? Prawdopodobnie chodzi o te przestępstwa. Jednak jest to tylko przypuszczenie, gdyż nie powiedziano tego wprost. Jeśli chcemy odwołać się do konkretnego przepisu materialnego, to należy odwołać się do przepisu, w którym został on zdefiniowany. Te przestępstwa zostały zdefiniowane w zupełnie innym miejscu. Dodatkowo przepis ten wzbudza inne zastrzeżenia. Mówiłem już o tym, że w ust. 3 pojawiają się organy, do których nie odnoszą się przepisy określające tryb, a więc ust. 5 i 6. Czy oznacza to, że tylko sąd i prokurator będą mogli występować z wnioskiem o zwolnienie z tajemnicy? Tylko sąd i prokurator pojawiają się w tym przepisie. Pozostałe organy nie zostały wymienione.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę zgłoszeń. Zwracam uwagę członkom Komisji, że sprawa jest bardzo istotna. Jest to ważny problem, który dotyczy niejawnych działań Wojskowych Służb Informacyjnych. Przepisy powinny być sformułowane w taki sposób, żeby umożliwiać kontrolę działania służb. Na pewno nie jest obojętne, jakie rozwiązanie przyjmiemy w tym przepisie. Możemy przyjąć propozycję, którą do tej pory przedstawiał rząd. Możemy także przyjąć rozwiązanie, które poddało nam w dniu dzisiejszym pod rozwagę Biuro Legislacyjne.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PosełJózefGruszka">Przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu powiedział, że mamy do wyboru dwie możliwości. Możemy przyjąć, że prawo w tym samym obszarze powinno wyglądać jednolicie. Jeśli tak, to przepisy dotyczące Wojskowych Służb Informacyjnych powinny być takie same jak przepisy dotyczące Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Możemy także pójść w innym kierunku, który przed chwilą zasugerował nam przedstawiciel Biura Legislacyjnego. Możemy przyjąć zapis, dzięki któremu przepis ten będzie lepszy i bardziej czytelny. Wyboru muszą dokonać członkowie Komisji. W tej sprawie będziemy musieli podjąć jakieś rozstrzygnięcia. Przyznam, że osobiście opowiadałbym się za przyjęciem propozycji Biura Legislacyjnego.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Chciałbym przypomnieć państwu o jeszcze jednej sprawie. Do tej pory ciągle nie usłyszeliśmy jeszcze, o jaki przepis tu chodzi. Nie wiemy, jaki jest zakres przestępstw, o których jest mowa w ust. 3. Do tej pory strona rządowa o tym nie mówiła. Nie zwracaliśmy uwagi na drobiazgi, które zostały poprawione. Wynikają one z potrzeby sformułowania tych przepisów w bardziej czytelny sposób. Podam, że np. w przepisie pojawia się sformułowanie mówiące o występku i zbrodni. Te dwa określenia dotyczą przestępstwa. W związku z tym użyto dwóch wyrazów w sytuacji, gdy można użyć jednego. Uważam, że należałoby wysłuchać merytorycznej wypowiedzi o tym, czy chodzi tu o przestępstwa, które wskazaliśmy na podstawie interpretacji tego przepisu. Może chodzi tu także o inne przestępstwa. Podaliśmy jako przykład przestępstwo dotyczące zamachu na życie prezydenta. Naszym zdaniem ranga tego przestępstwa nie jest niższa niż ranga przestępstw przeciwko ludzkości i pokojowi. Należy zauważyć, że po przyjęciu przepisów zawartych w przedłożeniu rządu informację niejawną ta temat takiego zamachu można byłoby uzyskać tylko wtedy, jeśli ten zamach byłby skuteczny. W wersji przedstawionej przez rząd zwolnienie z tajemnicy umożliwia jedynie skuteczny zamach na życie.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Czy ktoś z państwa chciałby się jeszcze w tej sprawie wypowiedzieć?</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#WicedyrektordepartamentuwMONArturBusz">Wydaje mi się, że stoimy w tej chwili przed następującym problemem. Możemy uznać, że to, co zrobił Sejm oraz Senat w stosunku do dwóch rodzajów służb specjalnych, było dobrym rozwiązaniem. Jeśli tak, to należałoby w identyczny sposób uregulować takie same materie. Zwracam uwagę, że w tym przypadku nie chodzi o zakresy działania poszczególnych służb specjalnych. Te zakresy mogą się różnić. W tym przypadku chodzi o zakres udostępniania informacji niejawnych oraz zasady, na jakich te informacje będą udostępniane. Stoimy na stanowisku, że te zasady powinny być identyczne we wszystkich służbach. Jeżeli uznają państwo, że należy podjąć dyskusję na temat uwag, które zgłosiło przed chwilą Biuro Legislacyjne, to trzeba będzie znowelizować ustawę, która - zgodnie z wypowiedzią przedstawiciela Biura Legislacyjnego - została napisana w sposób wadliwy. Taka jest konsekwencja tej wypowiedzi. Chciałbym przedstawić stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej w tej sprawie. Podtrzymujemy dotychczasowe stanowisko, gdyż uważamy, że te przepisy powinny być takie same jak przepisy dotyczące Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Jeśli Komisja uzna, że należy je zmienić, to przeanalizujemy te propozycje i zajmiemy wobec nich stanowisko na następnym posiedzeniu Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Rozumiem, że jest to wniosek o odłożenie tej sprawy do następnego posiedzenia Komisji. Wniosek wynika z faktu, że przedstawiciele rządu dopiero w dniu dzisiejszym mogli zapoznać się z tymi propozycjami.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#WicedyrektordepartamentuwMONArturBusz">Propozycję tę otrzymaliśmy bezpośrednio przed posiedzeniem Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Także w dniu dzisiejszym posłowie otrzymali pismo podpisane przez generała Marka Dukaczewskiego. Nie mieliśmy wcześniej okazji, żeby zapoznać się z tymi propozycjami. Sądzę, że w tej sytuacji należy przełożyć rozpatrzenie tych wszystkich propozycji na następne posiedzenie Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PosełBohdanKopczyńskiniez">Chciałbym zwrócić się do przedstawicieli rządu z pewnym pytaniem. Będą państwo rozważać przedstawione propozycje. Może dojść do sytuacji, w której sąd lub prokurator zażąda udostępnienia informacji, o których jest mowa w tych przepisach. Powinni zastanowić się państwo nad tym, czy w ogóle można odmówić udzielenia takich informacji prokuratorowi i sądowi. Jeśli przyjmiemy tu taki wyjątek, to będzie to bardzo groźne rozwiązanie, które później może przekształcić się w zasadę. Wtedy powrócilibyśmy do systemu, w którym już kiedyś żyliśmy. Bardzo proszę o rozważenie tej kwestii pod następującym kątem. Jeśli już prokurator lub sąd zażąda udzielenia informacji, to nie powinno być żadnych możliwości odmowy ich udzielenia.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Chciałbym, żeby sprawa była do końca jasna. Nie twierdzimy, że należy przyjąć tu rozwiązanie odmienne merytorycznie. Prosiłem wcześniej, żeby na temat zakresu merytorycznego wypowiedziała się strona rządowa. Występowałem o wskazanie, jakie przestępstwa powinny znaleźć się w tym przepisie. Natomiast Biuro Legislacyjne wskazywało na wadliwość obecnego zapisu. Przepisy te są wadliwe w sensie prawnym oraz konstytucyjnym. Nie jest prawdą, że w trakcie prac nad ustawą o Wojskowych Służbach Informacyjnych należy znowelizować ustawę o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Wszystko zależy od wyboru dokonanego przez Komisję. Posłowie mogą zrobić wszystko. Jeśli uznają, że chcą to zrobić, mogą znowelizować inną ustawę. Posłowie mogą działać w granicach prawa. Mówimy o takich właśnie granicach, gdyż żyjemy w państwie prawa. Jestem zobowiązany do tego, żeby poinformować państwa, że w tym przypadku nie ma żadnego obowiązku. Wszystko zależy od tego, jakiego wyboru państwo dokonają.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#PosełKonstantyMiodowicz">Proponuję, żebyśmy na tym zakończyli problematykę odnoszącą się do treści art. 31. Strona rządowa potraktowała tę sprawę bardzo rozważnie. Sądzę, że należy uszanować stanowisko przedstawione przez przedstawicieli rządu. Do tego problemu powinniśmy powrócić na następnym posiedzeniu Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#PosełBogdanLewandowski">Właśnie tak zamierzałem postąpić. Uważam, że powinniśmy pilnie wystąpić o przygotowanie ekspertyzy, która oceni zaproponowane rozwiązania, a także rozwiązania zawarte w ustawie o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Ekspertyza powinna odnosić się do kwestii zgodności z prawem obu rozwiązań, a także konsekwencji przyjęcia art. 37 w brzmieniu zaproponowanym przez Biuro Legislacyjne. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w innych sprawach?</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#PosełBohdanKopczyńskiniez">Chciałbym, żebyśmy powrócili do rozpatrzenia art. 14 ust. 1. Do tego przepisu mam uwagę stylistyczną. Zwracam się w tej sprawie do przedstawiciela Biura Legislacyjnego. Przypomnę, że przepis ten dotyczy legitymacji żołnierza WSI. W końcowej części art. 14 ust. 1 znajduje się zapis, który - moim zdaniem - powinien być umieszczony na początku. Końcowe wyrazy tego przepisu mają brzmienie: „jest legitymacja żołnierza WSI”. Moim zdaniem art. 14 ust. 1 powinien mieć brzmienie: „Legitymacja żołnierza WSI jest dokumentem potwierdzającym pełnienie czynnej służby wojskowej przez żołnierza WSI na stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej WSI oraz posiadanie przez niego uprawnień wynikających z zakresu działania WSI”. Przepis powinien wskazywać, do czego służy legitymacja.</u>
<u xml:id="u-20.1" who="#PosełBohdanKopczyńskiniez">Dziękuję za zgłoszenie tej propozycji. Proszę przedstawiciela Biura Legislacyjnego, żeby zastanowił się nad tą propozycją, a także nad wątpliwościami zgłoszonymi przed chwilą przez posła Bohdana Kopczyńskiego. Chciałbym poprosić przedstawicieli rządu, żeby w sprawie treści art. 37 kontaktowali się bezpośrednio z przedstawicielami Biura Legislacyjnego. W tej sprawie przygotowana zostanie ekspertyza. Do podjęcia decyzji powrócimy za 2 tygodnie. Następne posiedzenie Komisji odbędzie się za 2 tygodnie o godzinie 12.00. Dziękuję państwu za udział w obradach. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>