text_structure.xml 13.9 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#">W dniu 10 grudnia 1968 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod kolejnym przewodnictwem posłów: Stanisława Cieślaka (ZSL) i Wiktora Obolewicza (PZPR), rozpatrzyła projekty planu i budżetu na 1969 r. wraz z podstawowymi założeniami planu na 1970 r. oraz sprawozdanie rządu z wykonania planu i budżetu w 1967 r. w części dotyczącej Komitetu Nauki i Techniki.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#">W posiedzeniu udział wzięli: przedstawiciele Komitetu Nauki i Techniki z I zastępcą przewodniczącego - Janem Kaczmarkiem, Najwyższej Izby Kontroli z wiceprezesem - Bolesławem Szlązakiem, oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministerstwa Finansów.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#">Sprawozdawcą był poseł Bolesław Bednarek (PZPR):</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#">Do projektu planu rozwoju nauki i techniki na lata 1969-1970 wprowadzone zostały częściowo zmiany metodologiczne i merytoryczne,~ ~wynikające z programu doskonalenia systemu planowania zadań nauki i techniki; pełna realizacja tych zmian nastąpi w kolejnym planie 5-letnim. Tak więc obecnie prezentowany projekt planu na najbliższe 2 lata ma w pewnym stopniu charakter przejściowy.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#">Za podstawowe zmiany przyjęte w obecnym projekcie planu należy uznać koncentrację zadań w dziedzinie badań naukowych dokonaną dzięki starannej selekcji tematów. Ilość kierunków figurujących w planie zmniejszona została z 36 do 33, a zawarta w nich ilość problemów z 286 do 170.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#">W latach 1969-1970 Komitet zamierza sukcesywnie wprowadzać - w porozumieniu z resortami - plany koordynacyjne dla niektórych ważniejszych problemów, co pozwoli nie tylko na kompleksowe ujęcie badań i zabezpieczy należytą realizację, ale także przygotuje właściwe podłoże eksperymentalne dla konstrukcji przyszłej 5-latki.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#">Zadania w dziedzinie nowych uruchomień, mechanizacji i postępowych technologii obejmują w projekcie planu ogółem 212 tematów.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#">Dla osiągnięcia maksymalnego skrócenia cyklu badań, szybkiego wprowadzenia ich wyników do przemysłu i uzyskania możliwie wysokich efektów ekonomicznych, zamierzone w projekcie planu przedsięwzięcia oparto o następujące założenia:</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#">- zabezpieczenie niezbędnych warunków dla realizacji wytyczonych zadań i harmonijnego, odpowiadającego potrzebom gospodarki narodowej rozwoju całej bazy materialnej nauki i techniki;</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#">- zapewnienie pełnego wykorzystania krajowych i zagranicznych osiągnięć nauki i techniki;</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#">- stworzenie warunków dla koordynacji prac badawczych i prawidłowej współpracy oraz współdziałania placówek naukowo-badawczych podległych różnym resortom.</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#">Realizację przyjętych w planie zadań zapewniają poważnie rosnące nakłady na rozwój nauki i techniki. Wzrasta więc fundusz postępu techniczno-ekonomicznego, fundusz nowych uruchomień, jak również środki na finansowanie prac warunkujących postęp organizacyjno-ekonomiczny.</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#">Uchwała V Zjazdu Partii stawia poważne zadania zwiększenia efektywności badań naukowych i prac rozwojowych do 1975 r. Wytyczne tej uchwały, jak również wyniki bogatej dyskusji, jaka toczyła się wokół tez zjazdowych w środowisku naukowym i technicznym, legły u podstaw istotnych zmian w konstrukcji projektu planu na lata 1969-1970. W wyniku konfrontacji dorobku ostatniego 5-lecia w dziedzinie rozwoju nauki i techniki i zasadniczych braków i błędów w działalności badawczej uznano, że dla podniesienia efektywności prac badawczych konieczne jest:</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#">- ustalenie takiego systemu bodźców ekonomicznych, aby skutecznie zastępowały i uzupełniały one system oddziaływania administracyjnego;</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#">- ustalenie właściwych proporcji prac naukowo-technicznych odpowiednio do bieżących i perspektywicznych potrzeb gospodarki narodowej;</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#">- zabezpieczenie organizacyjne i ekonomiczne kompleksowego prowadzenie prac naukowo-technicznych w pełnych cyklach rozwojowych przy skoncentrowaniu się na najważniejszych problemach;</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#">- wzmocnienie odpowiedzialności i roli organów zarządzania za prawidłowy dobór tematyki badawczej, jak również usprawnienie współpracy naukowo-technicznej z krajami RWPG.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#">Podstawowym czynnikiem, który wpłynie na zwiększenie efektywności badań naukowych i prac rozwojowych, jest usprawnienie systemu planowania.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#">Realizując zasadę koncentracji badań na najważniejszych i najpilniejszych problemach dla gospodarki narodowej, uznano za słuszne wprowadzenie zamiast dwóch planów państwowych (plan rozwoju naukowo-technicznego i plan rozwoju nauki) jednolitego planu badań naukowych i rozwoju technicznego przy jednoczesnym znacznym zmniejszeniu ilości głównych kierunków badań. Dąży się do konsekwentnego stosowania zasady kompleksowości badań, co oznacza, że planowanie obejmować musi zamiast dotychczasowych tematów, pełne cykle rozwojowe badań zwane problemami.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#">Trzecią zasadą, od której realizacji zależy realność planów, jest jedność planowania zadań i środków, tzn. finansowanie cyklu rozwojowego, a nie podział środków na poszczególne placówki badawcze. Plan rozwoju naukowo-technicznego powinien mieć wyprzedzający charakter w stosunku do potrzeb rozwoju gospodarki; realizacja tej zasady powinna skłonić przemysł do zawieranie długofalowych umów na poważniejsze prace badawcze z placówkami bazy naukowo-technicznej.</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#">Kolejnym kierunkiem doskonalenia planowania w dziedzinie rozwoju nauki i techniki jest zwiększanie elastyczności planów w tym celu, aby wprowadzać niezwłocznie do cyklów rozwojowych badań najnowsze wyniki pracy uczonych i wynalazców.</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#">Obok usprawnienia systemu planowania, Komitet Nauki i Techniki opracowuje nowe metody optymalnego wykorzystania potencjału bazy naukowo-badawczej. Szczególną uwagę przywiązuje się do lepszego niż dotąd rozmieszczenia wysoko kwalifikowanej kadry naukowej, do zapewnienia rotacji kadr między zapleczem naukowym a przemysłem, do podnoszenia wymogów kwalifikacyjnych oraz poprawy systemu bodźców ekonomicznych.</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#">W dziedzinie potencjału materiałowego placówek naukowo-badawczych dąży się m.in. do usprawnienia i rozwoju zaplecza techniczno-wytwórczego produkującego specjalistyczną aparaturę naukowo-badawczą, do zwiększenia w budżetach resortów środków na import aparatury, do wprowadzenia zasady wspólnych zakupów inwestycyjnych i kumulowanie środków dewizowych na zakup takiej aparatury. W zakresie organizacji bazy naukowo-technicznej zamierza się kontynuować zmiany organizacyjne w szkołach wyższych przez tworzenie instytutów uczelnianych, międzyuczelnianych, powoływać kompleksowe zespoły problemowe skupiające specjalistów z różnych placówek naukowo-badawczych dla rozwiązania określonych zagadnień naukowo-technicznych, kontynuować rozwijanie zakładów doświadczalnych oraz dokonywać wszędzie tam, gdzie istnieją odpowiednie warunki, organizacyjnego zintegrowania rozproszonych komórek zakładowego zaplecza naukowo-technicznego w celu kompleksowego i skoncentrowanego działania.</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Józef Łastowski (PZPR), Stanisław Hasiak (PZPR), Stanisław Cieślak (ZSL), Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”), Feliks Starzec (ZSL), Jan Kołder (PZPR), Michalina Tatarkówna-Majkowska (PZPR), Ryszard Reiff (bezp. „Pax”), Wiktor Obolewicz (PZPR), Czesław Burski (ZSL), Eugeniusz Witek (ZSL), Edward Graliński (PZPR); dodatkowych wyjaśnień udzielił I zastępca przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki - Jan Kaczmarek.</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#">W dyskusji pozytywnie oceniono projekt planu rozwoju nauki i techniki, będący wyrażeń widomego postępu prac pianistycznych w stosunku do lat ubiegłych. Wskazywano, że charakteryzuje się on dalszą koncentracją zadań w dziedzinie prac naukowo-badawczych, bardziej konkretnym doborem tematyki tych prac, większym dostosowaniem badań do potrzeb rozwoju gospodarki narodowej. Dorobek Komitetu Nauki i Techniki w zakresie organizacji badań, zwiększenia ich efektywności ekonomicznej jest bezsporny.</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#">Posłowie podkreślali, że opracowanie planu tak daleko posuniętego w koncentracji badań naukowych, tak pogłębionego tematycznie nie jest sprawą prostą, tym bardziej że chodzi o ujęcie w nim badań najbardziej istotnych z punktu widzenia bieżących i perspektywicznych potrzeb. Za jak najbardziej słuszną uznać należy - zdaniem posłów - koncentrację działalności badawczej na trzech podstawowych działach: w przemyśle maszynowym, ciężkim i chemicznym. Za mową pozytywną cechę tego projektu planu uznano fakt, iż rolnictwo stało się przedmiotem badań różnych działów nauki, działów mających pośredni bądź bezpośredni wpływ na jego rozwój.</u>
          <u xml:id="u-1.26" who="#">Równocześnie jednak zwracano uwagę na braki i błędy w działalności badawczej, na niedostatki pracy Komitetu Nauki i Techniki. Te słabości szczególnie mocno uwypuklono w dyskusji przedzjazdowej, na wiele z nich zwracała niejednokrotnie uwagę Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. Dotyczy to m.in. fragmentaryczności wielu poczynań związanych z rozwojem nauki i techniki, pewnego rozproszenia tematycznego, niedostatecznego powiązania planowania zadań z możliwościami realizacyjnymi, niedostatecznej koordynacji działalności naukowo-badawczej i nie dość skutecznego centralnego sterowania kierunkami badań naukowych.</u>
          <u xml:id="u-1.27" who="#">Sprawami rozwoju nauki i techniki zajmują się u nas, obok Komitetu Nauki i Techniki, również Polska Akademia Nauk, instytuty resortowe, szkolnictwo wyższe. W tej sytuacji niezbędne jest - zdaniem dyskutantów - pogłębienie kolektywnego, kompleksowego działania wszystkich organów i placówek odpowiedzialnych za rozwój badań naukowych, przy równoczesnym umocnieniu koordynacyjnej roli Komitetu Nauki i Techniki.</u>
          <u xml:id="u-1.28" who="#">Wiele miejsca w dyskusji zajęła sprawa stosunku resortów, zjednoczeń i przedsiębiorstw do postępu technicznego. W sytuacji, w której technika staje się jednym z najbardziej istotnych elementów dla rozwoju kraju, niedocenianie jej roli i wagi przynosi trudno odwracalne straty gospodarcze. Tymczasem w praktycznej działalności ogniw gospodarczych niedostateczne jest zrozumienie dla tego zagadnienia. Zbyt mało uwagi przywiązuje się do tworzenia klimatu sprzyjającego postępowi technicznemu. Działalność w tej dziedzinie powinna być prowadzona na różnych frontach. Niezbędne jest organizowanie służb wynalazczości w zjednoczeniach i przedsiębiorstwach, zwiększenie odpowiedzialności komórek i osób za rozwój techniki, pogłębienie pracy organizatorskiej; niedostatecznie jeszcze docenia się u nas wynalazczość prawniczą, niedostateczny jest wysiłek zmierzający do wynajdywania i popierania talentów w tej dziedzinie. Komitet Nauki i Techniki powinien w większej niż dotychczas mierze torować drogę postępowi technicznemu w przemyśle.</u>
          <u xml:id="u-1.29" who="#">Komisja przyjęła projekt planu i budżetu na 1969 r. oraz sprawozdanie rządu z wykonania planu i budżetu w 1967 r. w części dotyczącej Komitetu Nauki i Techniki.</u>
          <u xml:id="u-1.30" who="#">Jak podawaliśmy w biuletynie wczorajszym (BPS)683/IV/, Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów rozpatrzyła na posiedzeniu popołudniowym w dniu 9 grudnia 1968 r. projekt budżetu państwa na rok 1969 oraz sprawozdanie rządu z wykonania budżetu w roku 1967 w części dotyczącej Państwowej Komisji Cen.</u>
          <u xml:id="u-1.31" who="#">Sprawozdawcą był poseł Władysław Koszyk (PZPR). W dyskusji udział wzięli posłowie: Józef Łastowski (PZPR), Igor Łopatyński (PZPR), Stanisław Hasiak (PZPR). Zdzisław Siedlewski (SD), Stanisław Kozioł (ZSL), Eugeniusz Witek (ZSL), Czesław Burski (ZSL), Wiktor Obolewicz (PZPR), Bronisław Bednarek (PZPR), Jan Pysz (PZPR) i Stanisław Cieślak (ZSL), dodatkowych wyjaśnień udzielili: Prezes Państwowej Komisji Cen - Piotr Karpiuk oraz wiceprezesi Jan Bolesta i Stanisław Pawełczyk. W toku dyskusji omawiano niektóre aspekty polityki cen oraz działalności PKC.</u>
          <u xml:id="u-1.32" who="#">Komisja przyjęła projekt budżetu PKC na rok 1969 w brzmieniu przedłożenia rządowego oraz sprawozdanie rządu z wykonania budżetu PKC w roku 1967.</u>
          <u xml:id="u-1.33" who="#">Komisja postanowiła rozpatrzyć na specjalnym posiedzeniu problemy polityki cen.</u>
          <u xml:id="u-1.34" who="#">Na posiedzeniu popołudniowym w dniu 10 grudnia Komisja rozpatrzyła projekty Narodowego Planu Gospodarczego i budżetu państwa na 1969 r. wraz z podstawowymi założeniami planu na 1970 r. w zakresie: Głównego Urzędu Statystycznego, Komisji Organizacji i Zarządzania oraz Najwyższej Izby Kontroli.</u>
          <u xml:id="u-1.35" who="#">Sprawozdanie z tej części posiedzenia podamy w biuletynie w dniu jutrzejszym.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>