text_structure.xml
65.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#KatarzynaPiekarska">Witam wszystkich. Stwierdzam, że jest kworum. Otwieram posiedzenie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Czy ktoś zgłasza uwagi względem porządku obrad? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja przejęła porządek obrad. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka przyjęła porządek obrad. Przechodzimy do rozpatrywania pkt 1 porządku obrad, czyli pierwszego czytania rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#MarekSadowski">Z upoważnienia prezesa Rady Ministrów oraz ministra sprawiedliwości mam zaszczyt przedstawić rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Wydaje się, że rządowy projekt ustawy jest krokiem naprzód w kierunku poprawy modelu egzekucji sądowej. Potrzeba gruntownej reformy modelu postępowań egzekucyjnych jest w Polsce niekwestionowana. Ta uwaga dotyczy zwłaszcza egzekucji sądowej, ponieważ skuteczność wymiaru sprawiedliwości uzależniona jest od tego, czy orzeczenia sądowe są sprawnie i prawidłowo egzekwowane. Orzeczenia sądu nie spełniają właściwej roli, jeżeli egzekucja sądowa nie przebiega sprawnie. Jest to truizm, którego nie trzeba, jak sądzę, uzasadniać. Zaufanie obywateli do systemu prawa oraz organów wymiaru sprawiedliwości kształtowane jest od momentu rozpoczęcia do momentu zakończenia postępowania. Trzeba podkreślić, że sprawna egzekucja sądowa należności pieniężnych jest kluczowym zagadnieniem dla obrotu gospodarczego w Polsce. Obrót gospodarczy bez sprawnej egzekucji kuleje, ponieważ jej brak kształtuje przekonanie o bezkarności. Poczucie bezkarności jest główną przyczyną powstawania nihilizmu w obrocie gospodarczym. Świadome niepłacenie należności wynika z przekonania o braku konieczności regulowania należności. Nie chcę mówić w dniu dzisiejszym na temat słabych stron postępowań rozpoznawczych, na których podstawie wydawane są tytuły egzekucyjne. Trzeba jedynie powiedzieć, że w tej materii powoli sytuacja zmienia się na lepsze. Kilka miesięcy temu miałem okazję przedstawiać w Sejmie projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego, który zawierał zmiany w procedurze egzekucyjnej. Chcę powiedzieć, że prace nad tym projektem ustawy dobiegają końca. Podkomisja powołana w celu rozpatrzenia projektu ustawy zakończyła prace i przekazała projekt ustawy do Komisji. Chcę jednak powiedzieć, że przyjęcie tego projektu ustawy nie jest wystarczającym krokiem, który należy zrobić, żeby sytuacja w tej materii poprawiła się. Potrzebna jest zmiana samej instytucji egzekucji sądowej. Żeby egzekucja sądowa była sprawna, potrzebne są nie tylko dobre procedury, ale również sprawny organ egzekucyjny, którym jest komornik sądowy. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji jest daleka od doskonałości. Ustawa o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 18 września 2001 r. nie spełniła wszystkich pokładanych w niej oczekiwań. Wkradło się do niej kilka poważnych błędów, co, jak sądzę, było podyktowane zbliżającym się końcem III kadencji Sejmu. Trafny kierunek zmian, polegający na uzależnieniu wysokości dochodów komorników sądowych od skuteczności egzekucji, nie doprowadził do oczekiwanych rezultatów. Zmiany organizacyjne przyjęte w ustawie o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 18 września 2001 r. okazały się niewystarczające. Powstało wiele trudności w stosowaniu przepisów ustawy o charakterze ustrojowym. Te trudności należy jak najszybciej wyeliminować. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2003 r., w którym stwierdzono niezgodność z konstytucją art. 45 ust. 5 i 7, świadczy o tym, że nowelizacja z dnia 18 września 2001 r. nie była fortunna. W rządowym projekcie ustawy zawarte są przepisy mające na celu stworzenie podstaw dla sprawnego działania organu egzekucyjnego, czyli komornika sądowego. Chcę powiedzieć, że rządowy projekt ustawy nie jest ostateczną propozycją, a jego przyjęcie nie będzie oznaczało zamknięcia dyskusji na temat kształtu organów egzekucyjnych.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#MarekSadowski">Ministerstwo Sprawiedliwości rozważa przygotowanie bardziej kompleksowych zmian. Wydaje się, że na dzień dzisiejszy proponowane w rządowym projekcie ustawy zmiany są nie tyle wystarczające, ile konieczne. Rządowy projekt ustawy koncentruje się przede wszystkim na tworzeniu, znoszeniu i zmianie granic rewirów komorniczych, czyli uelastycznieniu systemu i dostosowaniu go do zmieniających się warunków i potrzeb. Rządowy projekt ustawy przewiduje również uproszczenie procedury powoływania komornika. Obowiązująca procedura powoływania komorników jest bardzo skomplikowana, czasochłonna i nieskuteczna. Rządowy projekt ustawy umożliwia również wybór komornika przez wierzyciela, który wnosi sprawę egzekucyjną. Warto wspomnieć, że reguluje on również zasady powoływania zastępców komornika oraz zasady pobierania i ustalania wysokości opłat egzekucyjnych. Rządowy projekt ustawy reguluje również zakres nadzoru postępowania dyscyplinarnego nad organami egzekucyjnymi. Chcę powiedzieć, że do najważniejszych zmian w przepisach należą: znoszenie, tworzenie i zmiana granic rewirów komorniczych oraz procedura powoływania komorników. Przepisy ustawy z dnia 18 września 2001 r., które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., uniemożliwiły sprawne znoszenie, tworzenie i zmianę granic rewirów komorniczych. Okazało się, że stosowanie właściwych przepisów ustawy z dnia 18 września 2003 r. wiąże się z wieloma bardzo poważnymi problemami. Rządowy projekt ustawy usuwa te problemy, ponieważ znosi zaburzenie systemowe polegające na tym, że tworzenie i powstawanie rewirów komorniczych nie są powiązane ściśle ze sobą. Rząd chce, żeby prezesi sądów apelacyjnych, którzy doskonale znają potrzeby danego obszaru apelacji, mieli prawo do gospodarowania rewirami komorniczymi w porozumieniu z samorządem komorniczym. Tworzenie nowych rewirów, ich podział i zmiana ich obszarów pociąga za sobą konieczność nadania ministrowi sprawiedliwości uprawnienia do odwoływania komornika, którego rejon zostanie zniesiony. Rząd jest zdania, że należy stworzyć mechanizmy, które uniemożliwią omijanie dyscyplinarnych konsekwencji w przypadku nieprawidłowości, których dopuścili się komornicy. Osoby, które są zagrożone wszczęciem postępowania dyscyplinarnego w związku z dopuszczeniem się nieprawidłowości, nie powinny być powoływane na nowo tworzone rewiry komornicze. Tworzenie nowych rewirów komorniczych przy zachowaniu zasady mówiącej, że rejon sądu rejonowego jest podstawową jednostką podziału terytorialnego dla egzekucji sądowej wynika z potrzeby utrzymania względnej równości obciążeń komorników. Trzeba pamiętać, że wielkość kancelarii komorniczej nie ma żadnego znaczenia, ponieważ komornik wykonuje nałożone na niego obowiązki jednoosobowo. Utrzymanie tej zasady podyktowane jest koniecznością zagwarantowania komornikom mniej więcej jednakowych przychodów, co jest podstawą sprawnego wywiązywania się z nałożonych na komorników obowiązków w powierzonym im rewirze. Przypominam, że rządowy projekt ustawy przewiduje możliwość wyboru komornika przez wierzyciela. Rządowy projekt ustawy przewiduje powrót do zasady polegającej na publikowaniu wykazów rewirów i siedzib kancelarii komorniczych. Obywatele muszą mieć zagwarantowany dostęp do tej wiedzy. Jest to konieczne tak samo jak w przypadku kancelarii notarialnych. Rządowy projekt ustawy przewiduje utrzymanie zasady ograniczonej właściwości miejscowej komornika, która oznacza, że komornik nie może odmówić wszczęcia i prowadzenia egzekucji, jeżeli jest on właściwy miejscowo ze względu na przepisy procesowe. Nie może być tak, żeby zasada konkurencyjności prowadziła do niewszczynania i nie prowadzenia egzekucji komorniczej, ponieważ nie znalazłby się organ chętny do przeprowadzenia wszczęcia i prowadzenia egzekucji.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#MarekSadowski">Rządowy projekt ustawy przewiduje wydatne skrócenie procesu powoływania komorników. Obecnie dochodzi do takich sytuacji, że rewiry komornicze są przez długi czas nieobsadzone. Dotyczy to zarówno nowo tworzonych rewirów, jak i rewirów opuszczonych przez komornika z przyczyn naturalnych. Obecnie procedura obsadzenia nowo tworzonego rewiru wydłuża się, ponieważ do końca nie wiadomo, czy wszyscy kandydaci zdążyli złożyć wnioski. Nowy wniosek może wpłynąć w ostatniej chwili, powodując, że konieczne staje się wszczęcie procedury uzupełniającej. Dopóki nie zakończy się procedura uzupełniająca, dopóty można składać kolejne wnioski. Rząd chce wyeliminować problemy, które wynikają z tego oczywistego błędu. Rządowy projekt ustawy przewiduje przenoszenie komorników między rewirami komorniczymi. Obecnie jest to w praktyce niemożliwe, ponieważ pociąga za sobą konieczność odwołania komornika, którego bardzo trudno odwołać, i powołania go w nowym rewirze, co jest skomplikowane i bardzo czasochłonne. Rządowy projekt ustawy reguluje zasady powoływania zastępcy komornika. Przepisy ustawy z dnia 18 września 2001 r. zniosły zasadę, która mówiła, że komornik działa w ramach sądu, a nie przy sądzie jako niepowiązany stosunkiem zatrudnienia organ egzekucyjny. Po nowelizacji ustawy z dnia 18 września 2001 r. doszło do rozziewu między przepisami dotyczącymi zastępcy komornika a przepisami określającymi model ustrojowy organu egzekucyjnego. Taki stan rzeczy powoduje liczne problemy towarzyszące powoływaniu zastępcy komornika. W rządowym projekcie ustawy problem opłat egzekucyjnych należy do najważniejszych. Już na wstępie mówiłem, że Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności dwóch przepisów ustawy z dnia 18 września 2001 r. z konstytucją. Problem sprowadza się do wyboru, czy wierzyciel ma wnieść część lub całość opłaty egzekucyjnej przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego, czy może raczej po jego zakończeniu. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że przyjęcie drugiego rozwiązania wiąże się z obciążeniem komornika całym ryzykiem, ponieważ w przypadku nieudanej egzekucji, komornik nie otrzyma opłaty egzekucyjnej. Środowiska gospodarcze są zdania, że sądowe, bankowe i inne tytuły egzekucyjne nie powinny podlegać opłacie egzekucyjnej przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego. Chcę powiedzieć, że istnieją liczne argumenty przemawiające za i przeciw przyjęciu każdej z tych koncepcji. Trybunał Konstytucyjny, badając zgodność z konstytucją art. 45 ust. 5 i 7, nie wypowiedział się negatywnie w sprawie pobierania części lub całości opłaty egzekucyjnej od wierzyciela przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego. Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się w sprawie nierównego traktowania wierzycieli w postępowaniu egzekucyjnym. Trzeba powiedzieć, że zasada pobierania części lub całości opłaty egzekucyjnej nie została zdyskredytowana przez Trybunał Konstytucyjny. Wprawdzie w ustnym uzasadnieniu wyroku sędzia wypowiadał się sceptycznie w sprawie możliwości zastosowania takiego rozwiązania, ale nie zostało ono zdyskredytowane wprost, jako niezgodne z konstytucją. Trzeba rozważyć racje wierzyciela, który chciałby bezpłatnie wszcząć postępowanie egzekucyjne, zapewniając komornikowi godziwą zapłatę po pomyślnym zakończeniu postępowania egzekucyjnego.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#MarekSadowski">Trzeba jednak rozważyć również racje komorników, którzy w wielu przypadkach nie są w stanie zakończyć pomyślnie postępowań egzekucyjnych. Każde niepomyślnie zakończone postępowanie egzekucyjne narażałoby na straty komorników, którzy są z zmuszeni utrzymywać kancelarie komornicze. Można sobie wyobrazić taką sytuację, że w jednym rewirze komorniczym nastąpi po sobie kilka bądź kilkanaście postępowań egzekucyjnych, których z przyczyn obiektywnych nie będzie można zakończyć pomyślnie. Zwłaszcza środowiska gospodarcze nie chcą przyjąć do wiadomości tego argumentu, wskazując, że wyłącznie od sprawności i pomysłowości komornika zależy wynik postępowania egzekucyjnego. Chcę powiedzieć, że nie jest to prawdą. Praktyka obrotu gospodarczego pokazuje, że podmioty gospodarcze nie sprawdzają kondycji finansowej swoich kontrahentów, co powoduje, że zobowiązania i wierzytelności są bardzo trudne albo nawet niemożliwe do egzekwowania. Rządowy projekt ustawy przewiduje, że część opłaty egzekucyjnej powinna wpłynąć od wierzyciela na konto lub do rąk komornika w momencie wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Chcę jednak powiedzieć, że rząd zastanawia się nad wniesieniem autopoprawki zmierzającej do zniesienia opłaty wstępnej przy jednoczesnym zachowaniu stosunkowo wysokiej opłaty egzekucyjnej pobieranej po zakończeniu postępowania egzekucyjnego od dłużnika. Byłoby to przeniesienie ciężaru utrzymania kancelarii komorniczych i komorników na dłużników. Mówię o tym, ponieważ rozpatrywana autopoprawka może być zaskoczeniem przede wszystkim dla samorządu komorniczego. W dniu 14 października 2003 r. minister sprawiedliwości przekazał projekt autopoprawki do uzgodnień międzyresortowych. Autopoprawka jest reakcją na powszechną krytykę powrotu do opłaty egzekucyjnej, której ciężarem w części lub w całości obciąża się wierzyciela. Wydaje się, że przynajmniej w części krytyka środowisk gospodarczych jest podzielana przez Krajową Radę Sądowniczą. Rada Ministrów, jak się wydaje, powinna wkrótce zająć stanowisko w sprawie autopoprawki. Nie chcę zanadto rozwlekać się na temat opłat egzekucyjnych ze względu na istnienie autopoprawki, którą rząd może wkrótce zgłosić. Temat jest w dalszym ciągu otwarty. Być może, zanim Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka rozpatrzy kwestię opłaty egzekucyjnej, rząd zgłosi autopoprawkę. Jestem przekonany, że wszystkie argumenty i racje zostaną wysłuchane. Sądzę, że rządowy projekt ustawy będzie wnikliwie analizowany przez Komisję Gospodarki, która w dniu 15 października 2003 r. będzie go opiniować. Nie jest tajemnicą, że większa cześć członków Komisji Gospodarki ma krytyczny stosunek wobec obciążania wierzycieli częścią lub całością opłaty egzekucyjnej. Nieobciążanie częścią opłaty egzekucyjnej wierzycieli odniesie taki skutek, że nie wiadomo będzie, kogo obciążyć kosztami opłaty egzekucyjnej w przypadku, gdy wierzyciel z mocy ustawy lub decyzji sądu jest zwolniony z opłaty egzekucyjnej. Zagadnienia tego nie sposób rozsądnie uregulować w przypadku, gdy istnieje obowiązek wpłaty części opłaty egzekucyjnej przez wierzyciela przed rozpoczęciem postępowania egzekucyjnego. Wierzyciele zwolnieni z kosztów postępowania egzekucyjnego korzystają ze zwolnienia przez cały okres trwania postępowania egzekucyjnego.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#MarekSadowski">W takich przypadkach Skarb Państwa zmuszony jest uiścić część opłaty egzekucyjnej, którą należy pokryć, żeby postępowanie egzekucyjne mogło być wszczęte. Zwrócić należy uwagę, że nikt nie ma gwarancji, że uda się odzyskać tę część opłaty egzekucyjnej, ponieważ nie każda egzekucja jest skuteczna. Jestem pewien, że rządowy projekt ustawy zostanie wnikliwie przeanalizowany przez Komisję Sprawiedliwości i Praw Człowieka, która wybierze najwłaściwsze rozwiązania. Być może te rozwiązania nie będą w pełni zadowalać komorników, ale z całą pewnością będą najlepsze. Chcę powiedzieć, że rządowy projekt ustawy nie powstawał pod naciskiem lobby komorników, lecz z potrzeby tworzenia dobrego i sprawiedliwego prawa. Problem odpowiedzialności dyscyplinarnej związanej z rażącą zwłoką w podejmowaniu czynności egzekucyjnych przez komornika zajmuje poczesne miejsce w rządowym projekcie ustawy. Ktoś mógłby błędnie sądzić, że rząd zamierza zmniejszyć zakres odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników, ale pomyliłby się. Przepis art. 45a obowiązującej ustawy jest nieprawidłowo skonstruowany. Należy go usunąć i zastąpić relewantnym przepisem. Pozwoliłem sobie na dość szczegółowe przedstawienie argumentów uzasadniających rządowy projekt ustawy, ale chciałem, żeby członkowie Komisji oraz zaproszeni goście zapoznali się z motywami, którymi kierował się rząd, pracując nad projektem ustawy. Myślę, że członkowie Komisji będą prowadzić gorącą dyskusję na temat szczegółowych rozwiązań. Kończąc wypowiedź, chcę powiedzieć, że rządowy projekt ustawy nie zamyka drogi do reformy organów egzekucyjnych. Świadczy o tym opracowywana przez ministra sprawiedliwości autopoprawka, która najprawdopodobniej zostanie zgłoszona przez rząd do rządowego projektu ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#KatarzynaPiekarska">Pragnę poinformować, że prezydium Komisji podjęło decyzję o powołaniu podkomisji do rozpatrzenia rządowego projektu ustawy, ponieważ jest on bardzo obszerny, a materia, którą porusza, jest skomplikowana. Każdy, kto nie zdąży na posiedzeniu Komisji wypowiedzieć się, będzie mógł zrobić to na jednym z posiedzeń podkomisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#MirosławGrudzień">Chcę powiedzieć, że Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych z zadowoleniem wita autopoprawkę rządu, o której powiedział podsekretarz stanu w MS Marek Sadowski. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych bardzo krytycznie oceniła powrót do rozwiązań, które nakładały na wierzycieli obowiązek uiszczania opłaty wstępnej przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego. W opinii Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych rządowy projekt ustawy zmierza do zmiany zasad podejmowania i finansowania czynności komorniczych. Niewątpliwie przyjęcie rządowego projektu ustawy wpłynie na wzrost kosztów postępowania egzekucyjnego oraz, jeżeli autopoprawka rządu nie zostanie zgłoszona lub przyjęta przez Sejm, przeniesienie tych kosztów na wierzycieli. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych negatywnie ocenia kierunek tych zmian. Rządowy projekt ustawy przewiduje zaliczkę, czyli część opłaty stosunkowej, w wysokości 3 proc. Zwracam uwagę, że obecnie koszty, które ponosi wierzyciel, ograniczają się do zaliczek na poczet kosztów. Rząd proponuje, żeby opłata egzekucyjna wynosiła 3 proc. wartości wierzytelności, ale nie mniej niż 50 zł i nie więcej niż trzystu trzydziestokrotność 50 zł. Jest wtedy możliwe, że kancelarie komornicze będą utrzymywały się wyłącznie z opłat egzekucyjnych. Znam argumenty, które przemawiają za przyjęciem takiego rozwiązania, ale nie przekonują mnie one. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego mówią, że kosztami egzekucji komorniczej obciąża się dłużnika. Chcę jednak powiedzieć, że przepisy te mają zastosowanie tylko w 30 proc. egzekucji., ponieważ 70 proc. egzekucji jest nieskutecznych. Oznacza to, że obecnie koszty zaliczek w 70 proc. są ponoszone przez wierzycieli, którzy nie odzyskują należności od dłużnika. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych krytycznie ocenia zmianę zasad ustalania opłaty za wszczęcie postępowania o dokonanie zabezpieczenia. Obecnie jest to opłata za dokonanie zabezpieczenia. Rząd proponuje wprowadzenie opłaty za wszczęcie postępowania o dokonanie zabezpieczenia, która będzie warunkować wszczęcie tego postępowania. Rząd proponuje uchylić przepis art. 45, które mówią, że komornik prowadzący postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne, otrzymuje wynagrodzenie za egzekucję pomniejszone o opłatę za dokonanie zabezpieczenia. Rząd proponuje również uchylić przepisy mówiące o tym, że w przypadku nieskutecznej egzekucji, organ egzekucyjny zwraca połowę wspomnianej przeze mnie opłaty. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych krytycznie ocenia rozszerzenie katalogu wydatków gotówkowych o koszty uzyskiwania informacji przez komorników. W opinii Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych należy określić sposoby i zakres uzyskiwania tych informacji. Wierzyciel powinien mieć możliwość sprawdzenia, czy przedstawione przez komornika koszty uzyskania tych informacji są rzeczywiste. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych negatywnie ocenia również proponowane przez rząd uchylenie art. 45a, który mówi, że komornicy są zobowiązani do wszczęcia postępowania egzekucyjnego w terminie 3 dni.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#MirosławGrudzień">Zdaniem Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych przyjęcie tej propozycji oznaczać będzie wydłużenie okresu, który biegnie od momentu zlecenia przez wierzyciela do momentu wszczęcia przez komornika postępowania egzekucyjnego, co z kolei wpłynie na zwiększenie się liczby nieskutecznych egzekucji. Nie można dawać zbyt wiele czasu dłużnikowi, ponieważ może on rozdysponować majątek, zanim postępowanie egzekucyjne zostanie wszczęte. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych jest zdania, że rządowy projekt ustawy powinien zostać uzupełniony w zakresie konieczności wprowadzenia sankcji wobec niewypłacalnych dłużników. Wymaga to stosownych zmian zarówno w ustawie o komornikach sądowych i egzekucji, jak i w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym. Obecnie mamy do czynienia z ograniczonym zakresem obligatoryjnego przekazywania z urzędu informacji do Krajowego Rejestru Sądowego, a konkretnie Rejestru Dłużników Niewypłacalnych. Obecnie przepisy mówią o wyjawieniu majątku. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych uważa, że z urzędu do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych powinni trafiać ci dłużnicy, wobec których egzekucja okazała się bezskuteczna, a także ci dłużnicy, którzy nie byli w stanie pokryć kosztów egzekucji. Jeżeli taka zmiana zostanie dokonana, to zwiększy się pewność obrotu gospodarczego w Polsce. Wydaje się, że przyjęcie takiego rozwiązania wpłynie na zmniejszenie się zatorów płatniczych, co jest w interesie przedsiębiorców. Dłużnicy, którzy będą znajdować się w Rejestrze Dłużników Niewypłacalnych mają ograniczone możliwości zaciągania nowych zobowiązań. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych przedstawiła konkretne propozycje brzmienia stosownych przepisów w stanowisku w sprawie rządowego projektu ustawy. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych zgłasza również propozycję zwiększenia konkurencyjności w zawodzie komornika, co przyczyni się do zmniejszenia się liczby zaległych spraw. Na dzień 31 grudnia 2002 r. jest 1.600 tys. zaległych spraw. Od wielu lat liczba kancelarii komorniczych nie zwiększa się. Obecnie w Polsce jest 585 kancelarii komorniczych. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych jest zdania, że należy pozwolić na zwiększenie się liczby kancelarii komorniczych. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych proponuje oderwanie kancelarii komorniczych od rewirów komorniczych. Dlaczego wierzyciel mieszkający w Zakopanem nie ma możliwości wyboru kancelarii komorniczej z Gdańska, jeżeli jest przekonany, że ten drugi komornik jest bardziej skuteczny? Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych jest zdania, że przyjęcie rządowego projektu ustawy w brzmieniu zgodnym z przedłożeniem rządowym nie przysłuży się poprawie obrotu gospodarczego w Polsce. Liczymy na zapowiadaną przez podsekretarza stanu w MS Marka Sadowskiego autopoprawkę. Jeżeli autopoprawka i propozycje Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych nie zostaną przyjęte, to należy liczyć się ze wzrostem liczby bezskutecznych egzekucji oraz wzrostem kosztów egzekucji. Jeżeli te propozycje nie zostaną przyjęte, to orzeczenia sądowe w wielu przypadkach będą bezprzedmiotowe, co ograniczy konstytucyjne prawo dostępu obywateli do wymiaru sprawiedliwości.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#IwonaKarpiukSuchecka">Nie ukrywam, że zapowiedź autopoprawki bardzo zaskoczyła Krajową Radę Komorniczą. Nie będę przedstawiać stanowiska Krajowej Rady Komorniczej w sprawie autopoprawki, ponieważ nie znam ani jej treści, ani uzasadnienia. Nie mogę jednak pominąć milczeniem wypowiedzi przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych. Minister Marek Sadowski mówił, że rządowy projekt ustawy nie powstawał pod naciskiem żadnego lobby. Mam wrażenie, że wypowiedź przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych jest próbą wywierania nacisku przez lobby przedsiębiorców. Od dłuższego czasu obserwujemy nagonkę na komorników. Niektóre wypowiedzi zdają się sugerować, że gdyby nie komornicy, to gospodarka funkcjonowałaby bardzo dobrze. Chcę powiedzieć, że do najtrudniejszych spraw prowadzonych przez komorników należą należności przedsiębiorców, które biorą się stąd, że jeden sprytniejszy przedsiębiorca naciąga drugiego, mniej sprytnego. Mówi się, że komornicy doprowadzają do upadku szpitali. Nikt jednak nie zastanawia się nad tym, że każdy komornik ma 1,5 tys. spraw z tytułu niezapłaconych wynagrodzeń za pracę. O sytuacji w prywatnych przedsiębiorstwach mówią raporty Państwowej Inspekcji Pracy. Do niepłacenia wynagrodzeń dochodzi w tych przedsiębiorstwach nagminnie. Dziennik „Rzeczpospolita” napisał, że nad komornikami rozciąga się parasol ochronny. Jeżeli przyjąć te słowa na poważnie, to trzeba by uznać, że nad prywatnymi przedsiębiorstwami rozciąga się namiot ochronny. Przypominam, że komornicy podlegają nadzorowi sądu i samorządu komorniczego. Niektóre wypowiedzi przedstawicieli Konfederacji Pracodawców Prywatnych świadczą o tym, że każdy nadzór nad komornikami w ich opinii będzie zbyt mały. Prasa, która znajduje się pod bardzo silną presją ze strony przedsiębiorców i ich organizacji, rozszerza to przekonanie na opinię publiczną. Przedstawiciel Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Mirosław Grudzień powiedział, że są zaległości w kancelariach komorniczych. Chcę wyjaśnić, co oznacza termin zaległość. Uprawnienia komorników polegają na tym, że komornicy mają prawo zwrócić się do urzędu skarbowego, Głównego Urzędu Statystycznego, banku i innych instytucji o informacje mogące przyczynić się do skutecznego przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Chcę powiedzieć, że komornicy bardzo często korzystają z tych uprawnień. Nie jest prawdą, że wierzyciel nie może skontrolować wydatków gotówkowych, które trzeba było ponieść na zdobycie tych informacji. Każda kancelaria komornicza prowadzi dokumentację w której znajdują się wszystkie pisma i odpowiedzi na nie. Wierzyciel ma prawo wglądu do dych dokumentów. Tak się składa, że dochody dłużników są bardzo niskie. Nie muszę chyba mówić w tym gronie, że dłużnicy zwykle pracują za najniższe z możliwych wynagrodzeń. Nie można winić komorników za to, że miesięczne potrącenia z dochodów dłużnika nie przekraczają 100 zł. Pragnę wyjaśnić, że komornicy nie mają żadnego wpływu na długość trwania postępowania egzekucyjnego. Liczba bezskutecznych postępowań egzekucyjnych nie zależy wyłączenie od zaangażowania i biegłości komorników.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#IwonaKarpiukSuchecka">Na ich liczbę wpływ ma klimat gospodarczy i zjawiska, które obserwuje się w gospodarce. Zwracam uwagę na liczbę postępowań upadłościowych, które wpływają na liczbę bezskutecznych postępowań egzekucyjnych. Nie można obarczać winą komorników za to, że gospodarka nie działa prawidłowo. Zwracam uwagę, że na komorników nakłada się coraz więcej obowiązków. Komornicy już teraz podejmują czynności z urzędu przy należnościach alimentacyjnych i należnościach wobec Skarbu Państwa oraz należności wierzycieli z tytułu wynagrodzenia za pracę. Jeżeli dobrze zrozumiałam wypowiedź przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, to panuje przekonanie, że komornicy powinni podejmować jeszcze inne czynności i powinni to wszystko robić za darmo. Przedsiębiorcy mają prawo nie sprawdzić kontrahenta, a komornik sądowy ma obowiązek wszcząć postępowanie egzekucyjne należności alimentacyjnych, należności Skarbu Państwa oraz należności z tytułu niezapłaconego wynagrodzenia za pracę i ma obowiązek sfinansować je. Jeżeli jednak komornik nie wygospodaruje środków z innych postępowań, egzekucyjnych, to nie wiem, skąd weźmie środki na sfinansowanie tych obowiązkowych postępowań egzekucyjnych. W stanowisku Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych do rządowego projektu ustawy napisano o firmach zajmujących się windykacją należności w samych superlatywach. Nie chcę powiedzieć, że wszystkie firmy zajmujące się windykacją należności działają źle. Zwracam jedynie uwagę, że działanie tych firm burzy określony porządek prawny. Ustawodawca w Kodeksie postępowania cywilnego ustalił, w jaki sposób komornik sądowy ma zaspokajać roszczenia. Ustawodawca określił, które z roszczeń należy zaspokajać w pierwszej, które w drugiej, a które w trzeciej kolejności. Pytam przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, czy firma zajmująca się windykacją należności zaspokaja inne roszczenia niż roszczenia osoby, która zgłosiła się do niej? Czy firmy windykacyjne zajmują się zaspokajaniem roszczeń z tytułu alimentów, niezapłaconych wynagrodzeń za pracę? Mówienie o tym, że firmy zajmujące się windykacją należności są skuteczniejsze od komorników, jest komiczne. Gdyby komornik miał możliwość wyboru spraw, to wybierałby te, których załatwienie jest możliwe. Przedstawiciel Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych zwrócił uwagę, że jest za mało komorników. Chcę powiedzieć, że Krajowa Rada Komornicza dostrzega ten problem. Krajowa Rada Komornicza podjęła starania zmierzające do powiększenia liczby rewirów komorniczych. Chcę również podkreślić, że Krajowa Rada Komornicza dba o to, żeby w szeregach komorników nie było takich, którzy wykonują swoje obowiązki w sposób niewłaściwy. Krajowa Rada Komornicza zwraca uwagę na to, że komornicy są zobowiązani do prowadzenia i utrzymywania rozbudowanych kancelarii komorniczych. Wydatki komorników związane z utrzymaniem kancelarii są naprawdę wysokie. Pytam się, czy przedsiębiorców nie stać na zapłacenie 50 zł za wszczęcie postępowania egzekucyjnego? Zwracam uwagę, że zapytanie do urzędu skarbowego kosztuje 15 zł, do ZUS - 30 zł, a do GUS - 61 zł. Ustalenie miejsca zamieszkania dłużnika kosztuje przynajmniej 25 zł. Nie chcę mówić, ile kosztuje ustalenia numeru rachunku bankowego dłużnika. Pytam: kto będzie to finansował? Zwracam uwagę, że dłużnik pokrywa tylko te koszty, które były niezbędne do przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Przedstawiciel Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Mirosław Grudzień powiedział, że 70 proc. postępowań egzekucyjnych jest bezskutecznych. Nie można winić komorników za to, ponieważ postępowania egzekucyjne okazują się bezskuteczne wtedy, kiedy dłużnik nie ma już majątku.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#IwonaKarpiukSuchecka">Proszę zastanowić się, czy organ egzekucyjny, który będzie pozbawiony środków na pokrycie kosztów czynności wstępnych, będzie skuteczniej prowadził postępowanie egzekucyjne. Nie mówię tutaj o wynagrodzeniu za pracę komorników, lecz o kosztach, które trzeba ponieść, żeby postępowanie egzekucyjne miało szansę być skuteczne. Mam nadzieję, że w trakcie prac podkomisji zostaną podjęte dobre decyzje. Klimat wokół organu egzekucyjnego jest bardzo niekorzystny. Środowiska gospodarcze lubują się w przekonywaniu o wyższości firm windykacyjnych nad komornikami. Wiadomo, że chcieliby oni, żeby sprywatyzować urzędy celne, a nawet zakłady karne. Pozostawiam to bez komentarza. Komornik sądowy nie jest tak zły, jak go malują przedstawiciele Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#StanisławDąbrowski">Podsekretarz stanu w MS Marek Sadowski zwrócił uwagę na budzący kontrowersje problem pokrywania kosztów egzekucji. Zdaniem ministra Marka Sadowskiego należy zastanowić się, czy koszty egzekucji powinni ponosić dłużnicy, czy wierzyciele. Nie wiem, czy członkowie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka są świadomi, że rządowy projekt ustawy w brzmieniu zgodnym z pierwotnym przedłożeniem rządowym przewiduje ryzyko nie tylko po stronie wierzyciela ale również po stronie Skarbu Państwa. Koszty opłat zaliczkowych za wierzycieli zwolnionych z kosztów sądowych z mocy ustawy, jak i decyzji sądów ponoszą sądy, czyli Skarb Państwa. Uzasadnienie nie mówi, o jakie kwoty może tutaj chodzić. Krajowa Rada Sądownicza nie jest w stanie oszacować, jakie będą koszty uchwalenia tego przepisu. Doświadczenie sędziowskie podpowiada, że skala tych obciążeń może być bardzo duża. Liczba tych spraw jest również naprawdę bardzo duża. Wypada mi zgodzić się z panią prezes Krajowej Rady Komorniczej Iwoną Karpiuk-Suchecką, która obawia się, że ryzyko prowadzenia kancelarii komorniczej po wejściu w życie ustawy może być bardzo duże. Chcę powiedzieć, że profesja komornika należy do bardzo trudnych i wymagających bardzo wielu poświęceń. Jeżeli budżet państwa jest w stanie dotować komorników, to niech to robi. Apeluję jednak, żeby nie robił tego za pośrednictwem sądów. Wypłaty za pośrednictwem sądów mogą wywoływać wrażenie, że sądy sprawują kontrolę nad nimi, podczas gdy rola sądów ogranicza się w tym przypadku do pośrednictwa. Zdaniem Krajowej Rady Sądowniczej obarczanie sądów obowiązkiem orzekania w sprawie zwolnień z kosztów sądowych nie jest fortunnym rozwiązaniem. Krajowa Rada Sądownicza stanowczo protestuje przeciw dalszemu obarczaniu sądów funkcjami, które nie mają nic wspólnego wymiarem sprawiedliwości. Sądy nie mogą być, że się tak wyrażę, bankomatami. Jeżeli Sejm życzy sobie, żeby wypłacać z budżetu państwa środki komornikom, to niech robi to jawnie za pośrednictwem jakiegoś funduszu. Chcę zwrócić uwagę, że powiększenie budżetu sądownictwa będzie czynić błędne wrażenie, że sądy mają więcej środków finansowych na realizację zadań, podczas gdy będą mieć ich tyle samo. Krajowa Rada Sądownicza podkreśla, że praca komornika należy do bardzo trudnych. Wydaje się, że opłaty rzędu 17 proc. mogą nie pokrywać wydatków kancelarii komorniczych związanych z prowadzeniem postępowań, które zostały wszczęte na wniosek wierzycieli zwolnionych z kosztów sądowych. Krajowa Rada Sądownicza zwraca uwagę, że w sprawach pracowniczych i alimentacyjnych prowadzi się bardzo liczne postępowania egzekucyjne. Zwracam uwagę, że postępujące ubożenie społeczeństwa powoduje, że coraz częściej sądy zwalniają obywateli z kosztów sądowych. W moim przekonaniu rząd nie ma świadomości, w jakim stopniu 3 proc. opłata wstępna może obciążyć budżet państwa.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#PawełGraś">Wypowiedź pani prezes Krajowej Rady Komorniczej Iwony Karpiuk-Sucheckiej traktować należy w kategoriach połajanki pod adresem przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Mirosława Grudnia. Wypowiedzi tej nie można uznać za polemiczną, ponieważ większa jej część odnosiła się do innych argumentów niż przedstawione przez przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych. Uważam, że w przyszłości należy oszczędzić sobie tego rodzaju wystąpień. Przedstawiciel Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Mirosław Grudzień nie mówił niczego na temat windykacji należności ani nie powoływał się na artykuł zamieszczony w dzienniku „Rzeczpospolita”. Uważam, że wypowiedź pani prezes była nie na miejscu. W trakcie pierwszego czytania rządowego projektu ustawy należałoby raczej skupić się na ogólnych refleksjach nad projektem. Szczegóły zaś zostaną omówione na posiedzeniach podkomisji. Uważam, że dalsza dyskusja nie jest konieczna. Proponuję, żeby Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka skupiła się na powołaniu podkomisji, która rozpatrzy rządowy projekt ustawy. Kończąc wypowiedź, chciałbym powiedzieć pani prezes Krajowej Rady Komorniczej, że byłoby najlepiej, gdyby zakłady karne sprywatyzowano jak najszybciej.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#KatarzynaPiekarska">Nie uważam, żeby wypowiedź pani prezes Krajowej Rady Komorniczej Iwony Karpiuk-Sucheckiej była nie na miejscu.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PawełGraś">Pani prezes zaatakowała przedstawiciela Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, a nie odnosiła się do rządowego projektu ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#KatarzynaPiekarska">Jestem przeciwnego zdania. Uważam, że pani prezes przedstawiła ogólne stanowisko w sprawie rządowego projektu ustawy oraz stanowisko w sprawie kilku szczegółowych rozwiązań zawartych w tym projekcie. Nie możemy dziwić się reakcji środowiska komorników na rozwiązania zaproponowane w rządowym projekcie ustawy oraz zapowiedź autopoprawki w kluczowej dla komorników sprawie. Chcę powiedzieć, że do prezydium Komisji trafiło bardzo wiele wniosków, propozycji i sugestii w sprawie rozwiązań zawartych w rządowym projekcie ustawy. Apeluję do gości zaproszonych do uczestnictwa w posiedzeniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, żeby składali na ręce przewodniczącego podkomisji wszelkie sugestie i propozycje, które nasunęły im się w trakcie pierwszego czytania rządowego projektu ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#ZbigniewSosnowski">Nie zamierzałem zbierać głosu w pkt 1 porządku obrad Komisji. Nie mogę jednak obojętnie przejść obok wypowiedzi pani prezes Krajowej Rady Komorniczej Iwony Karpiuk-Sucheckiej. Nie jest dla nikogo tajemnicą, że obecnie szpitale przeżywają bardzo trudne chwile w związku z katastrofalną sytuacją finansową. Nie dalej jak tydzień temu miałem okazję obserwować, jak pracuje komornik w Brodnicy. Komornik, po zajęciu 25 proc. dochodów Zakładu Opieki Zdrowotnej zablokował wszystkie konta. Na moją prośbę o spotkanie, komornik odpowiedział, że on nie ma ze mną o czym rozmawiać. Pytam ministra Marka Sadowskiego, czy prawdą jest, że Ministerstwo Sprawiedliwości przesłało wytyczne do komorników, w którym zleca im dobicie bankrutów. Na istnienie takich wytycznych powoływał się tenże komornik z Brodnicy. Ta wypowiedź zbulwersowała mnie do żywego. Bardzo dobrze stało się, że dyskutujemy w dniu dzisiejszym nad rządowym projektem ustawy. Zapowiedziałem komornikowi z Brodnicy, że kiedy przyjdzie do głosowania nad rządowym projektem ustawy, zrobię wszystko, żeby dochody komorników były jak najniższe. Dowiedziałem się, że kiedy pielęgniarki wycofały wnioski o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które wcześniej złożyły, szpital musi przelać na konto komornika po 1,7 tys. za każdy złożony, a następnie wycofany wniosek. Chcę powiedzieć, że tego nie jestem w stanie zrozumieć.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#KatarzynaPiekarska">Można nie lubić komorników, ale nie można zapominać, że komornik nie wszczyna postępowania egzekucyjnego samodzielnie, lecz często zmusza go do tego prawomocne orzeczenie sądu. Bardzo proszę o syntetyczne wypowiedzi, ponieważ za niespełna godzinę rozpocznie się w tej sali posiedzenie innej Komisji. W trakcie posiedzeń podkomisji będzie bardzo dużo czasu na przedstawienie stanowisk w sprawach szczegółowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#StanisławRydzoń">Zanim zostałem wybrany na posła, pracowałem jako radca prawny w hurtowni. Chcę powiedzieć, że zdobyłem pewne doświadczenie w wyniku kontaktów z kancelariami komorniczymi. Zwracam uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze, wydaje mi się, że komornicy nagminnie wzywają wierzycieli do wskazywania majątku dłużnika pod rygorem umorzenia postępowania. Jest to szczególnie bulwersujące w sytuacji, gdy dłużnik mieszka na przykład w Gdańsku, a wierzyciel na przykład w Oświęcimiu. Komornik, który ma kancelarię w Gdańsku, z całą pewnością lepiej orientuje się w sytuacji majątkowej dłużnika, niż wierzyciel, który mógł w życiu nie odwiedzić Gdańska. Apeluję o zastanowienie się, czy ma sens wzywanie wierzyciela do wskazywania majątku dłużnika pod rygorem umorzenia postępowania. Zwracam uwagę, że spośród 75 proc. postępowań egzekucyjnych, które są bezskuteczne, znaczna część jest umarzana dlatego, że wierzyciel nie potrafi wskazać majątku dłużnika. Po drugie, chcę powiedzieć, że mam bardzo złe doświadczenia we współpracy z prezesami sądów rejonowych. Wielokrotnie zgłaszałem wnioski do prezesów sądów rejonowych o wzięcie w nadzór postępowań egzekucyjnych. Chcę powiedzieć, że prezesi sądów zawsze odmawiają wzięcia w nadzór postępowań egzekucyjnych prowadzonych w ich rejonie, tłumacząc, że postępowanie egzekucyjne nie jest prowadzone opieszale.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#AndrzejKulągowski">Przykro mi, że ktoś miał złe doświadczenia z jednym komornikiem. Proszę jednak nie zapominać, że członkowie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka rozstrzygają sprawy, które są kluczowe dla całej korporacji komorników. Można oczywiście mówić o pojedynczych przykładach nierzetelności w pracy komorników, ale to do niczego dobrego nie doprowadzi. Pragnę zwrócić uwagę, że ustawa o komornikach sądowych i egzekucji, która zmieniła prawo w tej materii, obowiązuje od listopada 1997 r. W trakcie 6 lat obowiązywania tej ustawy dokonano w niej licznych zmian. Ilekroć ktoś mówi o złych doświadczeniach w kontaktach z komornikami, tylekroć nie wiadomo, czy te złe doświadczenia nie zostały zdobyte wtedy, gdy prawo nakazywało komornikowi postępować tak, a nie inaczej. Czy przypadkiem nie jest tak, że mówimy o przypadkach, które w świetle obowiązujących przepisów prawa byłyby niemożliwe? Wydaje mi się, że należy zastanowić się, czy komornik, który działa w granicach obecnie obowiązującego prawa, jest tym samym komornikiem, który działał wtedy, gdy obowiązywało inne prawo. Uważam, że od 1997 r. bardzo dużo zmieniło się w podejściu komorników do stron, zarówno do wierzycieli, jak i do dłużników.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#MarekSadowski">Dyskusja dowiodła, że rządowy projekt ustawy, w którym określa się system organu egzekucyjnego i opłaty egzekucyjne, będzie wywoływać bardzo poważne kontrowersje. Trzeba zgodzić się z panią prezes Krajowej Rady Komorniczej Iwoną Karpiuk-Suchecką, że firmy windykacyjne wykonują jeden tytuł względem dłużnika na rzecz wierzyciela, który zlecił taką czynność. Komornik jest zmuszony dokonywać podziału sum, uzyskanych w drodze egzekucji, wedle reguł określonych w Kodeksie postępowania cywilnego. Komornik stwierdza, że wykonanie czynności egzekucyjnej przez nieuprawniony do tego organ, którym jest firma windykacyjna, jest podwójnym złamaniem prawa. W przypadku, gdy toczą się inne postępowania egzekucyjne, dłużnik, który spłaca należność za pośrednictwem takiego nieuprawnionego organu egzekucyjnego, krzywdzi innych wierzycieli, co prawnikom, którzy rozumieją pojęcie akcji pauliańskiej, powinno wystarczyć do sformułowania odpowiednich wniosków. Chcę powiedzieć, że wprowadzanie do systemu prawnego prywatnych firm windykacyjnych jest bardzo groźne. Wszystkim powinno zależeć na tym, żeby organ egzekucyjny był na tyle sprawny, żeby obywatele do niego kierowali wnioski o wszczęcie postępowań egzekucyjnych. Organ egzekucyjny nie powinien pełnić w systemie roli kwiatka do kożucha. Może w przyszłości zdarzyć się tak, że środki uzyskane w drodze egzekucji nie będą dzielone proporcjonalnie na różnych wierzycieli. Poseł Stanisław Rydzoń powiedział, że komornik wymaga zbyt wiele od wierzyciela. Jest to problem modelu procesowego, a nie ustrojowego. W krajach Unii Europejskiej funkcjonują rozmaite rozwiązania tego problemu. W holenderskim systemie prawnym komornik działa wyłącznie w imieniu wierzyciela. Cokolwiek zrobi komornik, robi na rachunek wierzyciela. Jeżeli komornik jest zmuszony wynająć detektywa do wyśledzenia majątku dłużnika, to nie płaci za to. Detektyw wystawia fakturę wierzycielowi, który musi ją uregulować. Jeżeli wierzyciel zapłaci komornikowi, to ten może przeprowadzić dochodzenie w celu wyśledzenia majątku dłużnika. Chcę powiedzieć, że każdy komornik zna bardzo dobrze dłużników niewypłacalnych, do których nie ma sensu nawet udawać się, żeby stwierdzić, że nie mają żadnego majątku. Nikt nie zna lepiej sytuacji majątkowej dłużnika od wierzyciela, który prowadził z nim interesy. Oczekiwanie, że wierzyciel przedstawi jakieś informacje pozwalające na wyśledzenie majątku dłużnika, jest roztropne. Przedsiębiorcy powinni wiedzieć, z kim robią interesy. Komornik powinien liczyć na pomoc wierzyciela w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym. Zwracam uwagę, że od blisko 10 lat tak zwane ruchomości nie nadają się do egzekucji. Nie mówię tutaj o towarach handlowych czy towarach służących produkcji, które można zbyć. Często bywa tak, że nawet na wyposażenie sklepów trudno znaleźć komornikowi chętnego. Rynek jest pełen towaru nowego, pełnowartościowego i dostępnego cenowo. Sprzedaż ruchomości stała się najsłabszym źródłem egzekucji. Większość wniosków egzekucyjnych kieruje się na zajęcie rachunku bankowego, na którym nie ma żadnych środków, oraz na zajęcie ruchomości w siedzibie lub miejscu zamieszkania dłużnika. Trzeba to mieć na uwadze. Krajowa Rada Sądownicza zwraca uwagę na to, że przy utrzymaniu opłaty wstępnej Skarb Państwa będzie musiał finansować postępowania egzekucyjne wierzycieli zwolnionych z kosztów sądowych.</u>
<u xml:id="u-15.1" who="#MarekSadowski">Chcę powiedzieć, że uzgodnienia z Krajową Radą Komorniczą, której przedstawiciele jako organu opiniodawczego brali udział w pracach nad rządowym projektem ustawy, mówią o tym, że komornicy poniosą ciężar wszczynania i prowadzenia egzekucji w przypadku ustawowych zwolnień od kosztów. Sądowe zwolnienia od kosztów pokrywane będą konsekwentnie opłatą wnoszoną przez sądy. Nie chcę szczegółowo mówić, jak doszło do tego, że rozważa się możliwość zgłoszenia autopoprawki do rządowego projektu ustawy. Jeżeli autopoprawka zostanie przyjęta, to pokrywanie kosztów opłaty wstępnej będzie dotyczyć wyłącznie sądowych zwolnień od kosztów sądowych i nie będzie dotyczyło ustawowych zwolnień z kosztów sądowych. Takie stanowisko prezentowali przedstawiciele Krajowej Rady Komorniczej. Chciałbym, żeby członkowie Komisji wiedzieli, że komornicy wzięli na siebie ciężar nieskutecznych egzekucji w zakresie ustawowych zwolnień od kosztów sądowych. Rząd pracuje obecnie nad projektem ustawy o kosztach sądowych, która będzie zupełnie zmieniała strukturę zwolnień od kosztów, znacznie ograniczając ustawowe zwolnienia od kosztów. Projekt tej ustawy wpłynie oczywiście na to, co ma być finansowane przez państwo. Kryje się za tym odpowiedź na pytanie, co i w jakim stopniu prywatyzować. Prywatny usługodawca niczego nie robi bezpłatnie. Tym, którzy oczekują prywatyzacji zakładów karnych, chcę powiedzieć, że nie wszystko można sprywatyzować. Obecnie jesteśmy na etapie prywatyzacji komorników. Prywatni pracodawcy nie powinni żądać, żeby komornicy, którzy również są prywatnymi pracodawcami, świadczyli usługi za darmo. Proszę powiedzieć mi, ilu prywatnych przedsiębiorców zdecyduje się świadczyć usługi bez zapłacenia przez usługobiorcę zaliczki? Ci nieliczni, którzy tak robią, są najczęściej klientami w kancelariach komorniczych. Jeżeli wykonali usługę, nie biorąc zaliczki, to prawdopodobnie nie dostaną nic. To również należy brać pod uwagę. Egzekucja prowadzona wyłącznie za pieniądze wierzyciela jest błędnym rozwiązaniem, ale nie mniej błędnym rozwiązaniem jest egzekucja prowadzona za pieniądze dłużnika, ponieważ może okazać się mniej skuteczna.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#KatarzynaPiekarska">Czy ktoś pragnie przedstawić inne uwagi? Nikt się nie zgłasza. Zamykam dyskusję. Przechodzimy do wyboru składu podkomisji. Prezydium Komisji przedstawia następujących kandydatów na członków podkomisji: posłanka Irena Nowacka, posłanka Krystyna Grabicka, poseł Paweł Graś, posłanka Ewa Janik oraz posłanka Barbara Ciruk. Informuję członków Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, że kandydaci wyrazili zgodę na wysunięcie ich kandydatur. Czy ktoś zgłasza innych kandydatów? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja powołała podkomisję do rozpatrzenia rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w składzie zaproponowanym przez prezydium Komisji. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka powołała podkomisję do rozpatrzenia rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w składzie zaproponowanym przez prezydium Komisji. Proponuję, żeby przewodniczącą podkomisji została posłanka Irena Nowacka. Czy posłanka Irena Nowacka zgadza się na kandydowanie na przewodniczącą podkomisji?</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#IrenaNowacka">Zgadzam się.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#KatarzynaPiekarska">Czy ktoś zgłasza innych kandydatów? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja powierza funkcję przewodniczącej podkomisji posłance Irenie Nowackiej. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka powierza funkcję przewodniczącej podkomisji posłance Irenie Nowackiej. Przed chwilą poinformowano mnie, że drugie czytanie projektu ustawy o ustroju sądów powszechnych odbędzie się w dniu 14 października 2003 r. między godziną 14.00 a 14.30. Przechodzimy do rozpatrywania pkt 2 porządku obrad, czyli rozpatrzenia poprawek zgłoszonych w trakcie drugiego czytania poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o opłatach w sprawach karnych. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 1. Autorem poprawki jest poseł Piotr Krzywicki.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#PiotrKrzywicki">Wszystkie poprawki z wyjątkiem merytorycznej poprawki nr 16, która dotyczy art. 18, przywracają sens poselskiemu projektowi ustawy zgłoszonemu przez posłów PiS. Zdaniem grupy posłów projekt ustawy został przez Komisję zmieniony w złym kierunku. Opłaty w sprawach karnych są zbyt niskie. W poprawce nr 1 proponuję, żeby wysokość opłat w sprawach karnych była powiązana z minimalnym wynagrodzeniem.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#MarekSadowski">Rząd konsekwentnie opowiada się za odrzuceniem poprawki nr 1. Rząd jest zdania, że w sprawozdaniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka zawarto lepsze rozwiązanie. Jeżeli chodzi o poprawkę nr 16, to rzeczywiście, jak powiedział poseł Piotr Krzywicki, ma ona charakter merytoryczny, ponieważ usuwa z projektu ustawy anachronizm.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#ZbigniewWassermann">W posiedzeniu Komisji nie uczestniczy poseł Marek Suski, który jest autorem poprawki nr 2. Jeżeli poprawka nr 1 zostanie przyjęta, to poprawka nr 2 stanie się bezprzedmiotowa. Poseł Marek Suski proponuje, żeby opłaty w sprawach karnych zostały ujęte w liczbach bezwzględnych. Proponowana przez posła Marek Suskiego wysokość opłat jest nieco wyższa niż przyjęta w sprawozdaniu Komisji ale niższa od zakładanej w pierwotnym przedłożeniu. Myślę, że warto zastanowić się nad wyborem jednej z przedstawionych propozycji.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#AdamMarkiewicz">Nad sprawozdaniem Komisji dyskutowano bardzo długo. Wydaje mi się, że nie sensu wracać do rozwiązań, które zostały przez Komisję odrzucone. Jeżeli poprawka nr 2 zostanie przyjęta, to opłaty w sprawach karnych zwiększone zostaną o kilkanaście złotych. Nie jestem pewien, czy różnica jest tak duża, że trzeba wprowadzać zmiany do projektu ustawy, który został już przyjęty przez Komisję.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#PiotrKrzywicki">Chcę powiedzieć, że cieszę się z tego, że poselski projekt ustawy w końcu dostał się pod obrady Sejmu, ponieważ jego przyjęcie spowoduje podniesienie wysokości żenująco niskich opłat w sprawach karnych. Informuję, że jeżeli poprawki zgłoszone przez posła Marka Suskiego, które zostały przejęte przez posła Zbigniewa Wassermanna, zostaną przyjęte, to wycofam poprawki zgłoszone przeze mnie. Poprawki zgłoszone przez posła Marka Suskiego mają charakter kompromisu. Autorzy projektu ustawy chcą, żeby w kwestii opłat w sprawach karnych został zawarty kompromis. Poseł Marek Suski do wysokości opłat proponowanych przez autorów projektu ustawy dodał proponowane przez rząd i przyjęte przez Komisję, a następnie podzielił je przez 2. To o czym mówię, można łatwo sprawdzić. Chcę powiedzieć, że autorzy projektu ustawy nie są zwolennikami zwiększenia fiskalizmu państwa i nie chcą, co im się niesłusznie zarzuca, uderzać w obywateli, którzy stają przed sądem w sprawie karnej. Autorzy projektu ustawy są zdania, że podwyższenie opłat w sprawach karnych wydatnie poprawi sytuację wymiaru sprawiedliwości.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#KatarzynaPiekarska">Czy ktoś pragnie zgłosić inne uwagi względem poprawki nr 1? Nikt się nie zgłasza. Nie mogę wypowiadać się za wszystkich członków Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Zmuszona jestem poddać obie poprawki pod głosowanie. Poddaję pod głosowanie poprawkę nr 1. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 1? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 1 głosie za, 8 głosach przeciw i 1 wstrzymującym się, odrzuciła poprawkę nr 1.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#MarekSadowski">Zwracam uwagę, że poprawki zgłoszone przez posła Piotra Krzywickiego mają charakter jednolity, co oznacza, że przyjęcie jednej pociąga za sobą przyjęcie pozostałych. Podobnie odrzucenie jednej pociąga za sobą odrzucenie pozostałych.</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#KatarzynaPiekarska">Miałam podobne wątpliwości, ale zapytałam się o to przedstawiciela Biura Legislacyjnego, który rozwiał je.</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Zwracam uwagę, że w poprawce nr 3 zgłoszonej przez posła Piotra Krzywickiego mowa jest o kwocie, a nie o minimalnym wynagrodzeniu. Tych poprawek nie można poddać pod głosowanie łączne.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#KatarzynaPiekarska">Pytam przedstawiciela Biura Legislacyjnego: które poprawki posła Piotra Krzywickiego można poddać pod głosowanie łączne?</u>
</div>
<div xml:id="div-29">
<u xml:id="u-29.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Wydaje mi się, że można poddać pod łączne głosowanie poprawki nr 1, 5, 7, 9, 11, 13, 14 i 17.</u>
</div>
<div xml:id="div-30">
<u xml:id="u-30.0" who="#KatarzynaPiekarska">Czy poseł Piotr Krzywicki zgadza się, żebym poddała pod łączne głosowanie poprawki nr 1, 5, 7, 9, 11, 13, 14 i 17?</u>
</div>
<div xml:id="div-31">
<u xml:id="u-31.0" who="#PiotrKrzywicki">Zgadzam się.</u>
</div>
<div xml:id="div-32">
<u xml:id="u-32.0" who="#MarekSadowski">Uważam, że również poprawka nr 3 powinna zostać poddana pod łączne głosowanie z tymi poprawkami.</u>
</div>
<div xml:id="div-33">
<u xml:id="u-33.0" who="#KatarzynaPiekarska">Wydaje mi się, że najlepiej będzie, jeżeli poddam pod głosowanie każdą poprawkę z osobna. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 2. Autorem poprawki nr 2 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 2? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 2 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 2? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 głosach przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 2. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 3. Autorem poprawki nr 3 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 3? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 3 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 3? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 3 głosach za, 6 przeciw i 1 wstrzymującym się, odrzuciła poprawkę nr 3. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 4. Autorem poprawki nr 2 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 4? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 4 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 4? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 głosach przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 4. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 5. Autorem poprawki nr 5 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 5? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 5 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 5? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 3 głosach za, 6 przeciw i 1 wstrzymującym się, odrzuciła poprawkę nr 5. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 6. Autorem poprawki nr 6 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 6? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 6 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 6? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 6. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 7. Autorem poprawki nr 7 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 7? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 7 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 7? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 2 głosach za, 5 głosach przeciw i 2 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 7. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 8. Autorem poprawki nr 2 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 8? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 8 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 8? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 8. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 9. Autorem poprawki nr 2 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 9? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 9 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 9? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 2 głosach za, 6 przeciw i 2 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 9.</u>
<u xml:id="u-33.1" who="#KatarzynaPiekarska">Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 10. Autorem poprawki nr 10 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 10? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 10 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 10? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 2. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 11. Autorem poprawki nr 11 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 11? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 11 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 11? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 2 głosach za, 6 przeciw i 2 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 11. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 12. Autorem poprawki nr 12 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 12? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 12 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 12? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 12. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 13. Autorem poprawki nr 13 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 13? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 13 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 13? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 3 głosach za, 6 głosach przeciw i 1 wstrzymującym się, odrzuciła poprawkę nr 13. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 2. Autorem poprawki nr 2 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 14? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 14 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 14? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 2 głosach za, 6 głosach przeciw i 2 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 14. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 15. Autorem poprawki nr 15 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 15? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 15 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 15? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 głosach przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 15. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 16. Autorem poprawki nr 16 jest poseł Piotr Krzywicki.</u>
</div>
<div xml:id="div-34">
<u xml:id="u-34.0" who="#MarekSadowski">Jak już wcześniej mówiłem, rząd opowiada się za przyjęciem poprawki nr 16.</u>
</div>
<div xml:id="div-35">
<u xml:id="u-35.0" who="#KatarzynaPiekarska">Czy ktoś zgłasza uwagi względem poprawki nr 16? Nikt się nie zgłasza. Poddaję pod głosowanie poprawkę nr 16? Kto jest za przyjęciem poprawki nr 16? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka 10 głosami za, przy braku głosów przeciw i braku wstrzymujących się, przyjęła poprawkę nr 16. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 17. Autorem poprawki nr 17 jest poseł Piotr Krzywicki. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 17? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 17 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 17? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 2 głosach za, 6 głosach przeciw i 2 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 17. Przechodzimy do rozpatrywania poprawki nr 18. Autorem poprawki nr 18 jest poseł Marek Suski. Czy ktoś zgłasza jakieś uwagi względem poprawki nr 18? Nikt się nie zgłasza. Poddaję poprawkę nr 18 pod głosowanie. Kto jest za przyjęciem poprawki nr 18? Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, przy 4 głosach za, 6 głosach przeciw i braku wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę nr 18. Rozumiem, że funkcję sprawozdawcy pełni w dalszym ciągu poseł Adam Markiewicz.</u>
</div>
<div xml:id="div-36">
<u xml:id="u-36.0" who="#PrzedstawicielkaUrzęduKomitetuIntegracjiEuropejskiej">Omawiany projekt ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.</u>
</div>
<div xml:id="div-37">
<u xml:id="u-37.0" who="#KatarzynaPiekarska">Niestety, czas przeznaczony na posiedzenie Komisji dobiegł końca. W związku z tym pkt 3 porządku obrad, czyli uzupełnienie składu prezydium Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka zostanie rozpatrzony na kolejnym posiedzeniu Komisji. Czy ktoś pragnie zabrać głos w sprawach różnych? Nikt się nie zgłasza. Zamykam posiedzenie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>