text_structure.xml
29.4 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#KomisjaOdpowiedzialnościKonstytucyjnejobradującapodprzewodnictwemposłaJózefaZycha">- dyskutowała nad komisyjną inicjatywą ustawodawczą w sprawie nowelizacji ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PosełJózefZych">Otwieram posiedzenie Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. Dzisiejszy porządek obrad obejmuje rozpatrzenie poprawek zgłoszonych do ustawy o Trybunale Stanu. Przypomnę, że Komisja już na początku tej kadencji dostrzegła wiele przepisów, które wymagają nowelizacji. Rozpoczęliśmy szereg badań, jak te kwestie wyglądają w innych państwach, głównie w państwach Unii Europejskiej. W dniu w którym zgłoszono prezydencki projekt zmiany ustawy o Trybunale Stanu, Komisja nie była jeszcze gotowa do zgłoszenia własnego projektu. Drugie czytanie wykazało, że trzeba będzie prace nad tą ustawą rozszerzyć. Zgłoszone zostały poprawki przez posła Jerzego Müllera w imieniu klubu Unii Pracy. Zgłoszono poprawki w imieniu klubu Ligi Polskich Rodzin oraz zgłoszono wniosek o odrzucenie projektu ustawy w całości. Rząd również przedstawił szereg zastrzeżeń. Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej także stwierdziła, że zgłosi swoje poprawki. Powstała dziwna sytuacja, że i tak za miesiąc lub dwa musielibyśmy do tej sprawy wrócić. Będziemy także pracować nad regulaminem pracy naszej Komisji. Istnieje niewypełniona luka, ponieważ ustawa o Trybunale Stanu zobowiązała Sejm do przygotowania regulaminu pracy Trybunału Stanu. Trybunał Stanu jest sądem, więc obowiązuje go określona procedura prawna. W przypadku Komisji mamy inną sytuację. Stosujemy przepisy Kodeksu postępowania karnego, regulaminu Sejmu oraz ustawy o Trybunale Stanu. Rząd zgłaszając swoje uwagi do ustawy stwierdził, że występuje różnica terminologiczna pomiędzy konstytucją, a np. Kodeksem karnym czy Kodeksem postępowania karnego, w zakresie rozumienia słowa „przestępstwo”. W konstytucji mówi się o „przestępstwie” ogólnie, natomiast rząd uważa, że trzeba wyróżnić „przestępstwa” i „przestępstwa skarbowe”. Uważam, że należy stosować terminologię konstytucyjną. Termin „przestępstwa” obejmuje również „przestępstwa skarbowe”. Przystąpię teraz do omówienia poszczególnych poprawek, które zamierzamy zgłosić na połączonym posiedzeniu Komisji: Odpowiedzialności Konstytucyjnej i Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Art. 2 ust. 2 w obecnie obowiązującej ustawie o Trybunale Stanu stanowi, że „W okresie sprawowania urzędu Prezydenta nie biegnie przedawnienie odpowiedzialności karnej za te przestępstwa, za które osoba sprawująca ten urząd nie została postawiona w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu”. Komisja proponuje, aby art. 2 ust. 2 brzmiał następująco: „W okresie sprawowania urzędu Prezydenta nie biegnie przedawnienie karalności, za które osoba sprawująca ten urząd nie została postawiona w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu”. Jest to bardziej precyzyjne określenie. W obecnie obowiązującej ustawie art. 3 brzmi następująco: „Odpowiedzialność konstytucyjna obejmuje czyny, którymi osoby wymienione w art. 1 ust. 1, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, chociażby nieumyślnie, naruszyły Konstytucję lub ustawę”. W Kodeksie postępowania karnego zostało wyraźnie powiedziane, że chodzi o naruszenie umyślne lub nieumyślne. Właśnie dlatego proponujemy następujące brzmienie art. 3: „Odpowiedzialność konstytucyjna obejmuje czyny, którymi osoby wymienione w art. 1 ust. 1, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, umyślnie lub nieumyślnie, naruszyły Konstytucję lub ustawę”. Art. 9 ust. 9 w obecnie obowiązującej ustawie stanowi, że „W przypadku nieuzupełnienia wniosku w terminie i w zakresie, o których mowa w ust. 8, wniosek taki uznaje się za nieprzedstawiony przez Komisję Odpowiedzialności Konstytucyjnej”. Użyto bardzo potocznego określenia, a przecież istnieją odpowiednie terminy prawne. Komisja proponuje więc, aby art. 9 ust. 9 brzmiał następująco: „W przypadku nieuzupełnienia wniosku w terminie i w zakresie, o których mowa w ust. 8, wniosek taki nie podlega rozpatrzeniu przez Komisję Odpowiedzialności Konstytucyjnej”. Komisja może w swoim sprawozdaniu poinformować Sejm, że nie rozpatrzyła wniosku, ponieważ nie został on uzupełniony. Art. 10 ust. 2 w obecnie obowiązującej ustawie stanowi, że „Podejmując uchwałę o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia, Zgromadzenie Narodowe wybiera spośród członków Zgromadzenia dwóch oskarżycieli, z których każdy powinien odpowiadać warunkom wymaganym do powołania na stanowisko sędziego”. Komisja proponuje, aby art. 10 ust. 2 brzmiał następująco: „Podejmując uchwałę o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia, Zgromadzenie Narodowe wybiera spośród członków Zgromadzenia dwóch oskarżycieli, z których każdy powinien spełniać ustawowe wymogi do powołania na stanowisko sędziego”. Art. 11 ust. 1 i 1a w obecnie obowiązującej ustawie stwierdza, że „1. Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej przedstawia Sejmowi sprawozdanie z prac nad każdą przekazaną jej sprawą wraz z wnioskiem o pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej lub o umorzenie postępowania w sprawie. Uchwała Sejmu o pociągnięciu do odpowiedzialności konstytucyjnej powoduje zawieszenie w czynnościach osoby, której dotyczy. Jeżeli uchwała obejmuje także pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby, która jest posłem lub senatorem, stanowi ona równocześnie wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego lub senatorskiego. 1a. Przepisu ust. 1 zdanie drugie nie stosuje się do mandatu poselskiego”. Przepis ten wyraźnie odwołuje się do sejmowej Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. Zasada zawieszenia w czynnościach nie może więc dotyczyć posła. Komisja proponuje, aby art. 11 ust. 1 brzmiał następująco: „Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej przedstawia Sejmowi sprawozdanie z prac nad każdą przekazaną jej sprawą wraz z wnioskiem o pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej lub o umorzenie postępowania w sprawie. Uchwała Sejmu o pociągnięciu do odpowiedzialności konstytucyjnej powoduje zawieszenie w czynnościach osoby, której dotyczy. Zasada powyższa nie dotyczy posłów. Uchwała Sejmu RP w przedmiocie pociągnięcia do odpowiedzialności karnej posła stanowi zarazem wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego”. Proponujemy również skreślić ust. 1a. Sejm nie rozstrzyga o senatorach, więc może być tu jedynie odniesienie do posłów. W art. 13 po ust. 2 proponujemy dodać ust. 2a mówiący, że „1. Jeżeli Komisja występuje z wnioskiem o umorzenie postępowania z powodu przedawnienia wówczas Marszałek Sejmu jako Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego stwierdza umorzenie postępowania w sprawie. 2) W przypadku, o którym mowa w pkt 1, gdy zgłoszony zostanie wniosek mniejszości o postawienie Prezydenta w stan oskarżenia, podlega on rozpatrzeniu przez Zgromadzenie Narodowe”. Przypominam, że Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej zajmuje się sprawą generała Wojciecha Jaruzelskiego, która do dnia dzisiejszego nie została rozpatrzona. Uznaliśmy, że nastąpiło przedawnienie karalności, więc możliwe jest tylko umorzenie postępowania. Powstał problem proceduralny. Gdyby umorzenie postępowania miało nastąpić z przyczyn merytorycznych, musiałoby się zebrać Zgromadzenie Narodowe. Skoro jednak wiadomo, że z mocy prawa nastąpiło przedawnienie, powstało pytanie, czy jest sens zwoływać Zgromadzenie Narodowe, które nic innego w tej sprawie nie może zrobić, jak umorzyć postępowanie. Eksperci wypowiadali się w bardzo różny sposób.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PosełJózefZych">Wnikliwa analiza tej ustawy doprowadziła mnie do jednego wniosku. Otóż na gruncie obecnego prawa może to uczynić jedynie Zgromadzenie Narodowe. Jednak aby w przyszłości uniknąć takiej sytuacji, proponujemy rozróżnienie i stwierdzenie, że w razie wniosku o umorzenie z powodu przedawnienia, może stwierdzić ten fakt marszałek Sejmu, jako przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, chyba że zostanie zgłoszony wniosek mniejszości.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PosełAndrzejOtręba">Marszałek Sejmu pełni funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego tylko wtedy, gdy jest ono zwołane.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#PosełJózefZych">Rzeczywiście, marszałek Sejmu pełni funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, dopiero gdy jest ono zwołane. Gdyby ściśle interpretować przepisy mówiące, że marszałek staje się przewodniczącym dopiero, gdy przewodniczy Sejmowi i Senatowi, to miałby pan rację. Trzeba jednak zastosować pewne uproszczenie. Już zwołując Zgromadzenie Narodowe marszałek Sejmu występuje jako przewodniczący tego Zgromadzenia, pomimo że ono jeszcze nie funkcjonuje. Podkreślam, że przepis ten dotyczy tylko i wyłącznie Prezydenta RP.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PosełAndrzejOtręba">Powinno być również stwierdzone, co się dzieje, jeśli chodzi o ministra czy posła.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#PosełJózefZych">Tej kwestii nie poruszamy, ponieważ wątpliwości dotyczą jedynie Prezydenta RP.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#PosełAndrzejOtręba">Uważam, że nad brzmieniem tej poprawki należy się jeszcze zastanowić. Czy możemy interpretować ją szerzej?</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#PosełJózefZych">Możemy tak ją interpretować. Byłem kiedyś przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego. Konstytucja RP stanowi, że jeżeli marszałek Sejmu nie może zwołać Zgromadzenia Narodowego, to zwołuje je jego zastępca, czyli marszałek Senatu. Można by zastosować sztuczną konstrukcję, że marszałek Sejmu zwołuje Zgromadzenie w stosunku do Sejmu, a marszałek Senatu w stosunku do Senatu. Nie da się teraz jednak tego rozdzielić. Dlatego stwierdzam, że nawet jeśli Zgromadzenie Narodowe jeszcze nie funkcjonuje, marszałek Sejmu jako jego przewodniczący może je zwołać. Przejdźmy do rozpatrzenia kolejnej poprawki. W obecnie obowiązującej ustawie art. 13a ust. 3 stanowi, że „Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej nie jest związana uchwałami podjętymi przez komisję sejmową, która uprzednio rozpatrywała daną sprawę; w poczet materiału dowodowego zalicza się dowody zebrane w dotychczasowym postępowaniu”. Komisja proponuje następujące brzmienie art. 13a ust. 3: „Kontynuując postępowanie Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej nie jest związana uchwałami podjętymi przez komisję sejmową, która uprzednio rozpatrywała daną sprawę, jednak w poczet materiału dowodowego zalicza się dowody zebrane w dotychczasowym postępowaniu”. Jest to poprawka redakcyjna, chociaż powstały pewne wątpliwości, czy można się nie liczyć z uchwałami podjętymi przez Komisję, która uprzednio rozpatrywała daną sprawę. W art. 17 proponujemy dodać ust. 3 w brzmieniu następującym: „Utratę stanowiska sędziego Trybunału Stanu stwierdza marszałek Sejmu informując o powyższym Sejm”. W obecnie obowiązującej ustawie art. 19 stanowi, że „1. W pierwszej instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 4 członków. 2. W drugiej instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 6 członków, z wyłączeniem sędziów, którzy uczestniczyli w rozpatrzeniu sprawy w pierwszej instancji. 3. W sprawach pytań prawnych orzeka cały skład Trybunału Stanu, z wyłączeniem sędziów, którzy w danej sprawie uczestniczyli w orzekaniu w pierwszej instancji. 4. Poza rozprawą Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 2 członków”. Powstał problem, czy pytania prawne mogą być zadawane tylko w pierwszej, czy również w drugiej instancji. Właśnie dlatego proponujemy następujące brzmienie art. 19: „1. W pierwszej instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 4 członków. 2. W drugiej instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 6 członków, z wyłączeniem sędziów, którzy uczestniczyli w rozpatrzeniu sprawy w pierwszej instancji. 3. 1) Jeżeli przy rozpoznawaniu sprawy przez Trybunał Stanu w pierwszej instancji wyłoni się zagadnienie prawne wymagające wykładni ustaw, Trybunał może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia przez pełny skład Trybunału Stanu. 2) Jeżeli przy rozpoznawaniu środka odwoławczego w drugiej instancji wyłoni się zagadnienie prawne wymagające wykładni ustawy Trybunał odwoławczy może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia przez pełny skład Trybunału Stanu. 4. Stanowisko w sprawach dotyczących pytań prawnych przyjmuje Trybunał Stanu w pełnym składzie z wyłączeniem sędziów, którzy wchodzili w skład Trybunału w instancji, która skierowała pytanie. 5. Poza rozprawą Trybunał Stanu orzeka w składzie: przewodniczący i 2 członków”. W obecnie obowiązującej ustawie art. 20 stanowi, że „1. Trybunał Stanu rozpatruje sprawę w granicach określonych w akcie oskarżenia. 2. Oskarżyciel nie może zarzucić oskarżonemu innych czynów niż objęte aktem oskarżenia. 3. Trybunał Stanu nie może przekazać sprawy Zgromadzeniu Narodowemu, Sejmowi albo Senatowi w celu uzupełnienia lub rozszerzenia przeprowadzonego postępowania”.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#PosełJózefZych">Może powstać problem, co się dzieje z dowodowym postępowaniem uzupełniającym. Czy Trybunał Stanu może je przeprowadzić? Dlatego proponujemy dodać ust. 4, który brzmi następująco: „Jeżeli w postępowaniu przed Trybunałem Stanu zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego, Trybunał Stanu czyni to we własnym zakresie”. Ust. 2 w art. 23 mówiący o odpowiedzialności konstytucyjnej przed Trybunałem Stanu osób wchodzących w skład byłej Rady Państwa, został już wcześniej zgłoszony do wykreślenia. Art. 25 ust 1 brzmi następująco: „1. Za czyny określone w art. 3, o ile nie wypełniają znamion przestępstwa, Trybunał Stanu wymierza łącznie lub osobno następujące kary: 1) utratę czynnego i biernego prawa wyborczego na urząd Prezydenta, do Sejmu, do Senatu oraz do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego, 2) zakaz zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwowych i w organizacjach społecznych, 3) utratę wszystkich lub niektórych orderów, odznaczeń i tytułów honorowych oraz utratę zdolności do ich uzyskania”. Proponujemy, aby w pkt. 3 wykreślić wyrazy „oraz utratę zdolności do ich uzyskania”. Powstała bowiem wątpliwość czy ustawa może określać, że ktoś traci do czegoś zdolności.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PosełAndrzejOtręba">Może pojawić się problem, przez jak długi czas ta osoba nie ma zdolności do uzyskania orderów, odznaczeń i tytułów honorowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#PosełJózefZych">Oczywiście, że tak. Dlatego proponujemy pozostawienie kary w postaci utraty wszystkich lub niektórych orderów, odznaczeń i tytułów honorowych, ale już nabytych. W obecnie obowiązującej ustawie art. 25 ust 3 stanowi, że „W razie uznania przez Trybunał Stanu chociażby nieumyślnego popełnienia czynów określonych w art. 2 ust. 1 i art. 3 Trybunał orzeka odpowiednio w odniesieniu do Prezydenta - złożenie z urzędu, a w odniesieniu do pozostałych osób, z zastrzeżeniem ust. 1a - utratę zajmowanego stanowiska, z którego pełnieniem związana jest odpowiedzialność konstytucyjna”. Proponujemy następujące brzmienie ust. 3: „W razie uznania przez Trybunał Stanu umyślnego lub nieumyślnego popełnienia czynów określonych w art. 2 ust. 1 i art. 3 Trybunał orzeka odpowiednio w odniesieniu do Prezydenta - złożenie z urzędu, a w odniesieniu do pozostałych osób, z zastrzeżeniem ust. 1a - utratę zajmowanego stanowiska, z którego pełnieniem związana jest odpowiedzialność konstytucyjna”. W obecnie obowiązującej ustawie art. 26 stanowi, że „Za czyny wypełniające znamiona przestępstwa Trybunał Stanu wymierza kary przewidziane w ustawach karnych”. Komisja proponuje następujące brzmienie art. 26: y "Za czyny stanowiące przestępstwo Trybunał Stanu wymierza kary przewidziane w ustawach”. Nie tylko w Kodeksie karnym, ale także w wielu innych ustawach są zawarte przepisy karne, np. w przepisach przejściowych. W obecnie obowiązującej ustawie art. 28 stanowi, że „Trybunał Stanu właściwy jest również w sprawach czynów popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, o ile w czasie popełnienia były one zabronione pod groźbą kary. Jeżeli czyn uprzednio popełniony polegał na chociażby nieumyślnym naruszeniu Konstytucji lub ustawy, Trybunał Stanu ogranicza się do stwierdzenia dokonanych naruszeń prawa”. Proponujemy następujące brzmienie art. 28: „Właściwością Trybunału Stanu objęte są również czyny popełnione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy o ile w czasie popełnienia były one zabronione pod groźbą kary. Jeżeli czyn popełniony przed dniem wejścia w życie ustawy polegał na umyślnym lub nieumyślnym naruszeniu Konstytucji lub ustawy Trybunał Stanu ogranicza się jedynie do stwierdzenia dokonanych naruszeń prawa”. W trakcie prac nad ustawą o Trybunale Stanu natrafiliśmy na pewien problem. Art. 2 ust. 4 mówi, że: „Członkowie Rady Ministrów ponoszą odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu za naruszenie Konstytucji lub ustaw, a także za przestępstwa popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem”. Tylko Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej może prowadzić śledztwo. Prokuratura ma więc problem. Przepisy odnoszące się do sejmowej komisji śledczej mówią, że jeżeli ustaliłaby ona odpowiedzialność członka Rady Ministrów lub innych osób, które podlegają Trybunałowi Stanu, wówczas musi przekazać sprawę Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. Powinien również zostać stworzony odpowiedni przepis dla prokuratury mówiący, że sprawa ewentualnie trafia do marszałka Sejmu. Takiego przepisu jednak nie ma. Kolejny problem powstaje, gdy sejmowa komisja śledcza ma przesłuchiwać świadków. Istnieje bowiem ustawa o ochronie danych osobowych, a więc nie można w obecności dziennikarzy sprawdzać danych osobowych.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#PosełJózefZych">W postępowaniu przed Komisją Odpowiedzialności Konstytucyjnej świadkowie są zwolnieni z zachowania tajemnicy. Powinni nas jedynie o tym uprzedzić. Okazuje się również, że w postępowaniu przed sejmową komisją śledczą wprowadzono pojęcie osoby wezwanej oraz pełnomocnika osoby wezwanej. Świadek nie może mieć pełnomocnika, który ustawowo ma dbać o interes osoby, dla której został ustanowiony. Jak pełnomocnik może dbać o czyjś interes jeżeli nie ma wglądu w akta oraz nie ma prawa zadawania pytań? Przedstawiłem teraz pewne problemy proceduralne, z których część z nas nawet nie zdaje sobie sprawy. Przejdźmy do omówienia poszczególnych poprawek do ustawy o Trybunale Stanu, zaproponowanych przez Komisję.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#PrzedstawicielkaKancelariiPrezydentaRPHalinaPawełko">Zgadzam się z poprawkami zaproponowanymi przez Komisję. Uściślają one dotychczasowe przepisy.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#PosełJózefZych">Celem Komisji jest, aby poprawki wychodzące z jej posiedzeń były przemyślane, rzeczowe i logiczne. Oprócz poprawek do ustawy o Trybunale Stanu przygotujemy również poprawki do regulaminu Sejmu.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#PosełJerzyMüller">Uważam, że dobrze by było, aby projekt ten zawierał także poprawki wniesione na posiedzeniu połączonych Komisji: Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Art. 26b stanowi, że „W zakresie odpowiedzialności konstytucyjnej senatorów stosuje się odpowiednio przepisy ustawy odnoszące się do odpowiedzialności konstytucyjnej posłów. W tym zakresie kompetencje Sejmu i jego organów przysługują odpowiednio Senatowi i jego organom”. Uważam, że została mało precyzyjnie określona kwestia pociągania do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu senatorów. W ustawie stwierdzono, że prawo takie przysługuje Prezydentowi oraz grupie 115 posłów. Nie ma więc żadnej możliwości, aby senatorowie pociągali do odpowiedzialności innych parlamentarzystów. Może tych 115 posłów, należy zastąpić 115 członkami parlamentu.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Nie bardzo wiem, czy mamy zabierać głos odnośnie do tych propozycji. Nie wiem, jaką rolę mamy tu pełnić. Czy państwo chcecie, żeby te poprawki stanowiły inicjatywę ustawodawczą?</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#PosełJózefZych">Proszę o odniesienie się do tych poprawek. Jesteśmy teraz po drugim czytaniu. Sejm prace nad tą ustawą ponownie skierował do naszej Komisji oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Zaszła więc pewna pomyłka. Komisja teraz nie może wprowadzić poprawek do sprawozdania, które powstanie po dzisiejszym posiedzeniu. Jesteśmy bowiem po ocenie poprawek, które zostały zgłoszone w drugim czytaniu. Takiej możliwości proceduralnej nie ma.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#PosełJózefZych">Istotą drugiego czytania jest zgłaszanie poprawek. Komisja wcześniej sygnalizowała te poprawki i zostały one zgłoszone.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Biuro Legislacyjne nie otrzymało tych poprawek. Mam nadzieję, że je dostaniemy. Odniosę się do wątpliwości posła Jerzego Müllera, jeśli chodzi o odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu senatorów. Art. 6 ust. 2 ustawy odnosi się tylko do osób wymienionych w ust. 1. Odnośnie do posłów stosuje się art. 6 ust. 4 mówiący, że „Wstępny wniosek o pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej posła może być złożony do Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej przez Marszałka Sejmu”. To marszałek Sejmu, a nie posłowie, jest właściwy do pociągnięcia do odpowiedzialności konstytucyjnej posła. Jeśli chodzi o senatorów, przepis ten stosuje się odpowiednio, czyli taki wniosek może zostać złożony przez marszałka Senatu. W poprawce do art. 2 zaproponowano, aby przedawnienie odnosiło się do karalności. Zwracam uwagę, że po wprowadzeniu poprawki przepis ten nie będzie się odnosił do przedawnienia wykonania kary. Do poprawek odnoszących się do art. 3 nie zgłaszamy na razie żadnych wątpliwości. Przypominam, że jeśli chodzi o art. 9 ust. 9, to nad sformułowaniem „uznaje się za nieprzedstawiony” toczyły się długie dyskusje. Taki zapis został wprowadzony nieprzypadkowo. Posłowie podnosili wątpliwość, że wniosek, który znajdzie się w Komisji, nie może zostać nierozpatrzony. On może być jedynie traktowany jako nieprzedstawiony, co umożliwia wnioskodawcom jego ponowne złożenie. Nierozpatrzenie takiego wniosku może spowodować problemy proceduralne. Poprawka do art. 10 jest poprawką redakcyjną. Jeśli chodzi o poprawki do art. 11 nie bardzo rozumiem ich znaczenie merytoryczne. W ust. 1 wprowadza się zdanie „Zasada powyższa nie dotyczy posłów”, skreślając jednocześnie ust 1a, który taką normę zawiera.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#PosełJózefZych">Art. 11 w obecnym brzmieniu stanowi, że „Jeżeli uchwała obejmuje także pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby, która jest posłem lub senatorem, stanowi ona równocześnie wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego lub senatorskiego”. W tym zapisie cały czas jest mowa o Sejmie i wniosku odnoszącym się do posłów. W poprawce chodzi nam o wyeliminowanie zapisu odnoszącego się do senatorów.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Ostatnie zdanie zapisane w tej poprawce mówi o uchwale Sejmu RP, która obejmuje fakt pociągnięcia do odpowiedzialności karnej. To już nie jest wniosek.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#PosełJózefZych">Sejm musi najpierw uchylić immunitet.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Tę poprawkę trzeba jednak przedyskutować. Jeśli chodzi o poprawkę dodającą w art. 13 ust 2a mówiący, że „1. Jeżeli Komisja występuje z wnioskiem o umorzenie postępowania z powodu przedawnienia, wówczas Marszałek Sejmu jako Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego stwierdza umorzenie postępowania w sprawie”, oznacza ona, że nie przeprowadza się nad tą kwestią dyskusji. Chcę zwrócić uwagę na art. 2a obecnie obowiązującej ustawy. Stanowi on, że „Niezależnie od treści wniosku, o którym mowa w art. 9 ust. 3, Zgromadzenie Narodowe głosuje nad postawieniem Prezydenta w stan oskarżenia”.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#PosełJózefZych">Eksperci w tej sprawie już wydali opinie. Dopiero po dokładnym wczytaniu się w te przepisy, doszedłem do tego samego wniosku co pan. Dopóki nie będzie przepisów szczegółowych, tego problemu nie rozwiążemy.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Z punktu widzenia legislacyjnego niedobrze jest zmieniać oznaczenia w ustawie. Przy korzystaniu z tekstu wprowadza to pewnego rodzaju utrudnienia. Jeśli ktoś chce zobaczyć, jak historycznie ta ustawa wyglądała lub korzysta ze źródeł prawniczych powołujących się na konkretne przepisy, może mieć trudności w korzystaniu z niej. Poprawka odnosząca się do art. 13a jest poprawką redakcyjną. Jeśli chodzi o poprawkę do art. 19 niepokoi nas z punktu widzenia doktrynalnego użycie słów „wykładani ustaw”. Wydaje nam się, że Trybunał Stanu nie ma konstytucyjnego uprawnienia do takiej wykładni. Może powinniśmy odnieść się do Kodeksu postępowania cywilnego i tam użytych wyrażeń.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#PosełJózefZych">Przy nowelizowaniu tej ustawy powstało pytanie, czy sądy przy rozstrzyganiu spraw jednostkowych mają prawo stosować wykładnię ustaw. Tą poprawkę rozumiem w ten sposób, że jeżeli w wewnętrznym postępowaniu powstanie jakiś problem, to taka wykładnia może zostać przeprowadzona. Oczywiście nie miałoby to znaczenia na zewnątrz. Nad tym zagadnieniem rzeczywiście trzeba się zastanowić. Po drugim czytaniu mogliśmy wystąpić do marszałka Sejmu z wnioskiem o zawieszenie postępowania w komisjach do czasu przeprowadzenia pierwszego czytania, bo tak powinien wyglądać proces legislacyjny przy tak szerokiej nowelizacji. Ostatnio byłem w parlamencie włoskim. Tam funkcjonują aż trzy komisje: immunitetu, odpowiedzialności konstytucyjnej i regulaminu. Na czele każdej z nich stoi prawnik, więc jeśli chodzi o problemy prawnicze, to można długo dyskutować. Cieszę się, że i w naszej Komisji takie rzeczowe dyskusje się odbywają.</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Kolejne poprawki są poprawkami redakcyjnymi.</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#PosełAndrzejOtręba">Uważam, że należy się również przyjrzeć wnioskowi, który ja zgłosiłem. Proponuję, żeby nie spieszyć się z tą nowelizacją, a wykonać ją jak należy.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#PosełJózefZych">Na następnym posiedzeniu połączonych Komisji powiemy o zauważonych dzisiaj problemach. Po ich przeanalizowaniu wystąpimy wraz z Komisją Sprawiedliwości i Praw Człowieka do marszałka Sejmu o wstrzymanie dalszych prac nad projektem prezydenckim. Poprawki dzisiaj omówione zostaną zgłoszone jako komisyjne. Przystępujemy do głosowania. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja przyjęła taki kierunek naszych prac nad ustawą o Trybunale Stanu. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła powyższy kierunek prac nad ustawą o Trybunale Stanu. Zamykam posiedzenie Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>